BIJBLAD VAN HAARLEMS DAQBLAD
SSc JaarttBf.
ZATERDAG 22 APRIL i« 11
No. 8638
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM S DAGBLAD ZUM
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONOES
WORDEN OPGEMERKT.
Rubriek voor Vrouwen
Nervositeit of humeurigheid?
Het is nu eenmaal een uitgemaak
te zaak onder doktoren en leéken, dat
wij leven in een tijd van neurasthe
nie, dus zenuwzwakte! En juist om-
dal er veel van aan is en er veel ge
vergd wordt vanons zenuwgestel op
den duur, daarom gaat het toch
maar niet aan, zoo alles eenvoudig
op rekening te stellen van „overspan
nen zenuwen?" Alles zeilt maar onder
deze vlag en met den afdoener:
,.Och ja, Ik ben ook zoo zenuwach
tig! denkt men dan een vrijbrief te
hebben voor alle tekortkomingen op
het punt van zolfbeheeredhing. Het
is echter veelal een ziekelijk toege
ven, een willoos zich laten gaan,
waar men energiek de teugels strak
ker had moeten aantrekken! De
jeugd ook, ze wordt al groot gebracht
met dat idee van zenuwen, en wij
moeders verwennen onze kinderen en
maken ze juist daardoor tot zenuw
patiënten, terwijl we liever tucht
moesten gebruiken en flink optreden,
waar het d:o woeste uitvallen van
drift geldt, die nu maar kalm op "t
konto der zwakke zenuwen gescho
ven worden! Het is wel heel makke
lijk, zoo'n zondebok te hebben, die
gewillig boet voor onze fouten! On
der den dekmantel van „ik ben toch
zoo zenuwachtig," laten wij dan dik
wijls allerlei onverdraagzaamheid en
grof egoïsme passeeren, gebrek aan
vergevensgezindheid jegens de fouten
en verkeerdheden van anderen en al
dergelijke liefdeloosheid. In plaats
van Socrates' spreuk te betrachten
van: „Ken u zeiven", en onze eigen
gevoelens flink onder de oogen te
zien en er tegen te kampen, waar 't
geldt iets leelijks te overwinnen, daar
analysee'rcn we met groot medelijden
een ziekteproces van zwakte, smach
tende zenuwen en vinden ons zeiven
nog heel knap. op den koop toe! En
let. eens op, hoe dikwijls diezelfde
menschen, die thuis zoo opvliegend
en lastig mogelijk zijn, tegenover
hun superieuren veelal voorbeelden
van ondergeschiktheid zijnl Zij kun
nen zich dus wel beheerschen, als *t
moet! Alleen voor hun huisgenooten
hoeft dit niet.
Er zijn vadersen moeders, die ha.lf
een zenuwtoeval krijgen, als de kin
deren wat luidruchtig spelen en
met het grootste genoegen zitten ze
tot laat in den avond in een drruk
café, waar een grammofoon aan
den gang is, uren achtereen!
De waarlijk-zenuwzieke onder
scheidt zich van den humeurige, dat
hij verleerd heeft zich te beheer3Chen
en deze macht over zichzelven moet
hij nu weer zien terug te winnen.
Anders wordt hij de slaaf van zijd"
eigen luimen. Maar al te waar is
Immers het oude rijmpje:
„Die met het leven speelt.
Komt nooit terecht.
Die zich niet zelf beveelt,
Blijft steeds een knecht.**
Velen, di eduidelijk tot inzicht de
zer waarheid zijn gekomen, hebben
zich met hand en tand toegelegd op
het verkrijgen dier zelfbeheersching,
die don mcnsch eerst recht gelukkig
en vrij maakt! Geeft niet altijd toe,
gij Moeders, aan de verlangens, die
in uw kinderen opwellen, ontzegt hun
eer zoo nu en dan wat, om hen te
harden tegen teleurstellingen van
buiten, die toch ook onvermijdelijk,
hun deel zullen worden! Komen een
maal de tegenspoeden, dan weten ze
die het hoofd le bieden en te overko
men; zelfs met opgewektheid en
moed!
Ja, bij een moeder, die gebukt
gaat, onder de zorgen van haar huis
houden en zich op den duur over
werkt, daar is het geen wonder, dat
de zenuwen hot haar een enkelen
keer wel eens onmogelijk maken,
zich te beheerschen. Di© wordt wel
eens „humeurig", maar toch zal dit
slechts van voorbij gaanden aard
zijn, want zij hoeft veel te veel ge
leerd, zie Me beheersche'n en te ver
goten voor anderen.
Het zijn toch immers ook zulke
beuzelarijen, waar we ons soms door
uit hel veld laten slaan, eigenlijk
niet de moeite waard, om bij stil te
slaan. „Humeurigheid" is dus niet
te verontschuldigen; als mensch
moest men zich te hoog voelen, om
er liet slachtoffer van te worden. Me
nig huiselijk geluk is verwoest door
het boos humeur van een der huisge
nooten.
..Het, slechte humeur Is als 'de
flesch azijn, waar de parel van het
huiselijk geluk in oplost", is zeek-
juist gezegd. Daan tegenover staat,
dat niets zoo weldadig aandoet als
een opgewekt, blijmoedig gezicht en
die stemming deelt zich mee aan de
omgeving eh zal dus ook anderen
beter en gelukkig makenl
MARIE VAN AMSTEL.
Het Rijke Natuurleven
ONZE DUIVEN.
Vredig knorrende biggen, gehoor
zaam voorthuppelend bij vijf- en
tientallen naa6t hun even knorrige
mama, witwollige lammeren sullig
droomend op hun veel te dikke onder
danen, benevens de onmisbare zwart
bonte nazaten van zijne majesteit den
oèros bevolken nu de groene vlakten
van ons laagveengebied. Zij zijn de
tijdelijke beheerschers onzer weiden,
zij eten en vertrappen het gras naa'r
hartelust. Dit wollig, borstelig en
harig gedoe holt, dartelt of huppelt
daar rond, met welbehagen de war
me zonnestralen opvangend, blij ge
nietend van alle voorjaarsgaven.
Te midden dezer* karakteristieke
bewoners van ons lage land zien wij
in dezen tijd ook heele groepen twee
voetige Vrienden van de groene wei
den. Ook de hóut- of boschduïven
zoeke'n hun heil op den vochtigen bo
dem.
Bij vijftig en zestig tegelijk stap
pen zij daar rond, zoekend naar za
den, wormen en slakjes.
De velen, die ih Maart zijn terug
gekeerd voegen zich bij de enkelen,
die den Hollandschen kwakkelwin-
ter hebben meegemaakt. Zij die ach
terbleven zijn thuis op de weiden en
in de hooge boomen, maa'r ook de
reislustigen hebben weer gauw het
teiTein verkend.
Blij, dat zij weer bij elkaar zijn,
blijven1 zij eerst enkele weken gezel
lig bijeen. Het zijn deze groepen,
welke wij dan op onze groene vlak
ten zien.
Uren achtereen blijven zij soms
op hetzelfde stukje land, rustig en
met geen ander doel dan hel boven
genoemde.
Wat deert het hum of de kieviten
al krijschen, wat storen zij zich aan
het doordringend geroep van ee'n
scholekster hoog in de lucht, zij zoe
ken en eten, eten en zoeken.
Maar die Vredige samenkomsten
duren niet lang. Weldra scheiden de
paren zich van de hoofdgroep af om
het leven van kirren, trekkebekken
en zonneschijn te beginnen.
Het liefst bouwen zij hun nest in
naaldhout, maar ook Meidoorns en
anders heesters versmaden zij niet.
Zelfs in drukke straten, een paar
meter van den grond af, heb ik op
overhangende takken van den Kas
tanje duivennesten gevonden.
Bij het construee'ren van hun wo
ning treedt steeds één gedachte op
den voorgrond:
„Zorg dat de eieren niet op den
grond kunnen vallen en de rest komt
wel in orde." Daarom bestaat de wo
ning slechts nit enkele takken. Het
nest vormt een roostertje en hierop
worden twee witte eieren gelegd.
Wat zijn de jongen onooglijke lom
pe dieren.
Met oogen als grauwe e'rwten,
waarmee zij echter nog niets kunnen
uitrichten is de kop aan weerskanten
versierd terwijl een snavel die
eveneens nog niet veel kan uitrich
ten, waanwijs de onbekende wei-eld
wordt ingestoken.
De ouders hebben het nu druk. Za
den hoe klem dan ook, kunnen zij
niet fijn maken, daarvoor is de sna
vel, zelfs van de volwassen vogels,
nog te zacht.
Om hieraan tegemoet te komen,
wordt in den krop een kaasachtige
stof beïeid en dit vormt gedurende
de eerste drie weken het voedsel van
liet jonge tweetal.
Zoo verwondert het ons niet, dat
het duivenpaa'r geem half dozijn kin
derfjes heeft. Het bereide voedsel zou
niet toereikend zijn en op geen ande
re wijze kan er in worden voorzien.
Ook de eigenaardige manier, waar
op do jonge duiven worden gevoed,
is zoo begrijpelijk. Diep steekt de
jonge vogel zijn langen snavel in
den bek van een der ouders om daar
het noodige uit op te diepen.
Later, als de maagjes sterk genoeg
zijn om zaden te verwerken, wordt
toch nog steeds uit den krop ge
voerd.
De gele donsveertjes maken gelei
delijk plaats voor steviger pluimen
en eindelijk verschijnen de rood-
pootige nieuwelingen op de takken
van de omringende hoornen.
Weldra loope'n zij heel eigenwijs,
met gestadig beweeg van den kop,
naar zaadjes te zoeken on vereeni
gen zich dan met even oude soortge-
nootjes.
Behalve onze bekende koolduiven
komt. door bijna geheel ons land ook
nog de tortelduif veelvuldig voor.
Deze dieren zijn veel sierlijker van
bouw, veel schitterender van klee
ding, terwijl ook het geluid veel mu
zikaler is.
Een zwart snaveltje versiert het
prachtig gekleurde kopje en een paar
helder roode pooten draagt het sier
lijke lichaam.
Bin uw en grijs zijn zoo harmonisch
over liet pakje verspreid, dat een tor
telduif gerust als een ohzer mooiste
vogels kan worden aangemerkt.
In vlugheid winnen de tortels het
ook ver,van de veel zwaarder ge-
houwde houtduiven.
Slanke vleugels en een breede
staart zortren voor een gemakkelijke
beweginc e'n zoo komt het. dat een
Ik wachtte bij mijn deur op Melis- j zicht was een ladder, die geleund
sa. Toen zo kwam keek ze me verwon-stond tegen het oude huis van Applo-
derd en afkeurend aan. Ik zag, dat zo by. ik ben vijf en veertig en oen beo-
me dwaas vond. omdat ik mijn op tje meer dan corpulent, zooüat het
een na beste mouselinen japon had i ladderkiinimèn niet mijn geliefkoosde
aangetrokken en mijn allerbestenhoed j vorm van uitspanning is. Maar ik
met de bleekgele rozen had opgezet om I sprong er op met een behendigheid en
door warmte en stof te loopen, maareon gratie als was ik zestien. Melissa
ik was niet dwaas. Al mijn konnis op volgde mij en we zaten plotseling
oolleotegebied bestaat daarin, dat ik beiden op het dak. Gelukkig was liet
weet, dat hoe beter gekleed je bent en j een plat dak. Hijgend, buiten adem,
hoe aardiger je er uit ziet, des te meer maar veilig zaten we er, blij, dat. een
geld je ophaalt tenminste als je i hond geen steile ladder op kon klim-
geld van mannen moet hebben. Als j men.
het vrouwen zijn, moet je juist de oud-1 Ik kroop voorzichtig naar den heek
ste en leelijkste dingen aantrekken, en keek er over heen. Het beest zat be-
Danr was Melissa schijnbaar op voor- noden aan de ladder en het was dui-
bereid, want ze zag er verbazend stijf delijk, dat hij geen plannen had om
en armoedig uit, behalve haar poney- spoedig weg te gaan.
haai', dat zacht, hoog en ingewikkeld I De glans in zijne oogen scheen te
was, als altijd. Ik kon nooit begrijpen zeggen: Jullie twee dames, die mei
hoe Melissa dat. toch altijd zoo mooiinschrijvingslijsten ons hier komt las
tig vallen, nu zal ik jullie eens lastig
vallen. Dan zijn we quitte.
Ik bracht van den stand van zaken
verslag uit aan Melissa.
Wat zullen we doen? vroeg ik.
Doen? zei Melissa vinnig. Wel,
hier blijven tot Isaac Appleby uit zijn
huis kc.nt en dien brutalen hond weg
jaagt. Wat kunnen we anders doen?
En als hij nu eens niet thuis is?
kreeg.
Er gebeurde niets bijzonders het
eerste gedeelte van dien dag. Sommige
menschen keken kwaad en wilden niet
in teekenen. maar over 't algemeen
ging het uitstekend. Het was ook
eigenlijk hoofdzakelijk voor het ge
mak van de menschen zelf. waar we
omkwamen de nieuwe kerkbanken,
dus hadden ze er wel een beetje geld
voor over ook. 's Middags kwamen wei veronderstelde ik.
bij Daniel Wilson, waar we bleven di-1 Dan zullen we hier blijven, tot hij
roofvozel niet gemakkelijk een tortel- neeren. We aten niet veel, ofschoon thuis komt. O, dit is een kritiek ge-
duif bemachtigt. we wol veel honger hadden de keu- j val- Dat komt van collectes houden.
Snel vliegen de vogels tusschen kenmeid van Mary Wilson is spreek-! Hel had nog erger kunnen zijn,
takken en twïnren door. zwenkend en woordelijk in Jersey Cove Geen w »- zei ukka m - Veronderstol. dat het
- der, dat Daniel last van slechte spijs-, dak met nl.it was geweest.'
Jrn.W ra ,»n weife- verjePlll,, hM,„. ,„;1Br desnictlré™- - Roep Isaac, zei Melisa» kort.
lend, welken weg te kiezen. staande toekende hij voor een prach- j We riepen hem allebei, maar hoe
H"n trouw is spreekwoordelijk go-1 tig bedrog in en vertelde dat we er we ook gilden, geen Isaac verscheen
worden en zelfs Vondel vergelijkt de jonger dan ooit uit zagen. Daniël is on de hond zat stil ons uit te lachen
liefde van Gijsbrecht van Aemstel en altijd erg complimenteus en ze zeggen I onder aan de ladder.
Badeloch bij de genegenheid van dat MajT i®loers,ch„if, Het helpt niets, zei Melissa op 't
een naartie zachtsnavelise bo=chbe-Toen we Dnni''1 w,la0n «roeden dog laatst nijdi<r. Isaac Appleby is d<>od
eon paartje zacmsnav enge boschbe- ha(]den go7<egdj zei Melissu mof het air ofwe<r.
woners. Joch is het met bewezen, dat VQn een vrouw, die zich gereed maakte€Q half uur gin.» voorbij, het scheen
die trouw zoo groot is, in geen geval, eert zeer onaangenamen plicht te ver een geheel en dag te duren. Do zon
dat zij die van andere vogels over- vullen: i schoot brandend lieete stralen neer
treft, maar de poëzie laat het duiven- D< veronderstel, dat we nu wel jnïst op het dak en we smolten royaal,
gekir niet graag in den steek. n!lfU' Isaac Appleby moeten gaan, We waren vreeselijk dorstig en de
Als knmerhAwnnpr troffen n'°" 1 hitte bezorgde ons een hevige hnofd-
l Tk stemde toe. Ik bad den geheel en pjm. ik zog miin mousselienen jnoon
vaak dc Indische tortel of lach duif d„K fd voor die woorden er vr.vs'l. Hef ,,,et eigen pogen verkleuren. En wut
aan- is niet erg prettig, naar een man te do rozen op mijn besten hoed betrof --
In kleur wijken zij .geheel af van gaan, die je pas een blauwtje hobl la- nlUttr dat was te vreeselijk om aan te
ten loopen en liem geld te vragen, en denken.
Melissa en ik bevonden ons beiden in Toen werden we plotseling opge-
die netelige positie. kwikt door het zien van Isaac Appleby
iUl" Isaac was oen vermogend oud heer, dK, door. den tuin kwam met een schof-
0011 die nooit eenige roeping had gevoeld fei 0p den schouder. Ilij was waar
voor het huwelijk, totdat zijn zuster schijnlijk achter zijn huis aan 't werk
den vormen winter gestorven was. geweest.
Toon, zoodra de lente voorbij was, be- ]k had nooit gedacht, dat ik zoo blij
zou kunnen worden alleen door zijne
verschijning.
j „neen", kort en goed. Ik mocht Isaac i Isaac, o Isaac. rien ik verheugd,
men en ook de duiven ontkomen njden. maar ik was le gezellig en me zon ver voorover bui eend als ik
daardoor vaak aan moordlustige vij- te veel op miin gemak gesteld om mii maar durfde.
anden. 1 nog naar ander terrein te laten over- Jsoac keek verbaasd naar boven,
VroolHR lachend en vredig koerend planton en bovendien kwam Tsaacs naar mij en Melissa. Tuen zag hij den
slijten zij hun dagen in onze kleine hof.nnkerü niii le zakellil, voor.üt ken huud en befflsep den geheelen Ine-
-He. verlies van hun suiM;_lh,_grijMde.
rijheid verandert niets aan het goed
de inlandsche.
Ee'n zacht geolbruin tintje versiert ^(a'^a a
het geheel© lichaam en slechts
den hals wordt die kleur door
donkeren bón9 onderbroken.
Zoo gekleurd, vallen zij in den i
tuurstaat niet op, als zij op den goeJ-
zandigen bodem voedsel zoeken. Het P» ,hij een vrouw uil te zieiv
is de knklkleur der Engelsche unifor- Eerst.. kw»m "11 m" 'k
stellen, dat is mijn natuur. j Zou je je mud niet roepen en ons
Isaac was teleurgesteld en zeide dat vrijen doortocht geven, Isaac? zei ik
moedige humeur Angst is hun Vreemd maar liet doorschemeren, dat hij vleiend.
en kwaadheid kennen zij niet. niet zeer geschokt was en dal een an- Isaac bleef stil staan en lachte ecu
Met hu'n eentonig geroep zeggen der hem evengoed zou kunnen vol- paai seconden na. Toen trad hij long-
zij ons toch stoeds: .Tweest tevreden doen. Die ander was Melissa en hij zaam naar voren en voor we begrepe;
met i
H. PEUSENS.
deed haar een huwelijksaanzoek na wat hij uit ging voeren, trok hij dc
ongeveer 14 dagen. Melissa weigerde ladder opzij en legde haar op den
zijn hand ook. Ik moet bekennen, dat grond.
ik verbaasd was, want Melissa was er Isaac Appleby, wat moet dat bo
ert; op gesteld om te trouwen, maar ze teekepen? vroeg Melissa woedend,
was nooit erg op Appleby gesteld ge- 1 Isaac kruiste zijn armen en keek
weest, wcens een vroegere oneenig- naar boven. Het zou moeilijk te zeg-
iliilQ foacar Iieid- En bovendien begon een oude gen zijn, wiens gezicht de meest be-
J tlllUS LttvJal i vlam van baar, een weduwnaar uit sliste uitdrukking haddat van hem
KinsbridrA juisl weer notitie van of van zijn hond.
haar te nemen en ik vermoedde, dat Dat beteekent, dat jullie op liet-
Melissa zond mii Maandaeavonl be- MeHssa ho°P °t> hem höd- En einde" dak Z1llt blijven, totdat een van beiden
richtdat hrt taÏÏr beter Sk met de v«rl»«*,d lk n,e rKH:' dal Melissa er in toestemt mijn vrouw te worden,
inschnirtncslist wS den aTnkooD 7in had om zi'n vromv t0 worden zei lsaac P^Ug-
ïnscnnjvmcsiijst voor den aankoop np(1n< ,)H mii eevraf..ed had. ik stond verstomd.
Maar wat ook hare beweegredenen Isaac Appleby, je spreekt toch
Bij de gratie van
Caesar.
inschrijvincslijst voor den aankoop
van mouwe kerkbanken rond te gaan
ATn Tw«riTf Maar wat ook hare beweegredenen Isaac Appleby, je spreekt t
i» evosl? nep ik ungeluov.g,
liet mij geschikte, voorkwam Donder
dag te gaan. Ik had wel geen bepaal-
lissa
zonder iemand er over te raadplegen,
en ik heb er geen zin, haar altijd
baar eigen gang te laten gaan.
Melissa is mijn nicht en we zijn al-
Isaac en dat sloot een huwilij
e verhindering ón Dinslaamaar Me hem uit- tenminste met een Inwoon- vrouw noodig en ik wil er -en
■LL J I s,er van Jersey Cove, want verder wa- ben Julüe tweeën zult hier Llijv.
l8?iVITi™1 ren or geen huwbare vrouwen, ten- Julius Caesar hier zal op je wa.
lk spreek in ernsL lk heb een
•il er een heb-
en en
or geen huwbare vrouwen, ten- Julius Caesar hier zal op je wachten
minsto niet voor een man van den en wel zorgen, dat een van beiden mij
leeftijd van Isaac ten slotte neemt. Je kunt het onder
Dit was nu al drie maanden gele- elkaar uitmaken, wie het zijn zal, en
tijd goede vrienden geweest ik houd den en Isaac had al dien tijd alléén het nhj laten weten, als het tot een
werkelijk heel veel van haar; maar er huis gehouden. beslissing isg e komen. Eu meliUe
bestaat geen enkele reden om je zelf Niemand wist hoe of hem dat afging woorden wandelde Isaac \eigenoegd
weg te gooien en in alles haar zin te want Appleby's huis was een halven naar zijn nuis.
doen. We besloten eindelijk om maar j mijl van Jersey Cove verwijderd
W oensdag tc gaan. aan de kust aan 't eind van een laan
Ik heb altijd het land, als ik van 't' de eenzaamste plaats, die men zich
oen of ander nieuw kerkplan hoor,maar bedenken kon, zooals ik op-
waarvoor geld noodig zal zijn, omdat j merkte, toen ik Isaac's voorstel over-
ïk heel goed begreep, dat Melissa en woog.
ik dan met een inschrijvingslijst rond-Ik hoorde
De man kan het niet meenen. zei
Melissa. Hij wil ons alleen maar
voor den ~ek houden,
Hij meent het, zei ik somber.
Een Appleby zegt nooit iots, wat hij
met meent. Hij zal ons hier houden,
Jawis Aldrich, dat tot een an ons er in toestemt hern to
gestuurd zouden worden. De men- Isaac zich een hond hoeft aangeschaft, trouwen,
sclion zeggen, dat wij in staat zijn, zei Melissa, toen we eindelijk het huis lk zal het niet zijn, zei Melissa
nicer op te halen dan iemand anders iu 't zicht kregen een aardig nieuw op een kalme maar toornige wijze.
en zij schijnen te denken, dat, omdat huisje, dat tien jaar geleden was ge- lk zou hem niet trouwen, al moest ik
Melissa een oud meisje en ik eon oude bonwd. - Jawis zei, dat het een ont- mijn geheele leven hier verder op uit
weduwe ben, vv© overvloed van tijd zettend groot beost was, lk hoop, dat dak doorbrengen. Jij Kunt beni ne-
hebben. Voor alle mogelijke collectes hij niet bijterig is. men. Jij bent het ook, die hij hebben
werden we srebruikt, maar ik besloot, I Ik heb oen vreeselijk© angst voor wil, hij vroeg jou het eerst,
dat er nu tocli eons een eind aan moest honden en ik volgde Melissa naar den lk had het altijd wel gedacht, dat
komen, lk had er genoeg van en ik grooten tuin in vrees en heven. Wc Melissa zich daaraan ergerde,
ducht dat het Melissa wel evenzoo zou waren half weg toen Melissa uitriep: Ik dacht ernstig over den toestand
Anna, daar is de hond. na, voor ik iets weer zeide. We kon-
Daar was de hond on het erg- den stellis niet van het dak af en al
Bte was, dat hij daar niet bleef staan, konden we het. dan zat beneden nog
maar recht op ons aankwam in een Julius Caesar.
regolmatizen. zakelijken draf. Het. Melissa had mij haar rug toegekeerd
was een bulhond en hij was groot ge-
mensch midden door to
de leelijkste hond, dien
gaan.
We vertrokken vroeg Woensdag
morgen, want Jersey Covo is een groo-
te plaats, en we wisten dat we den
heelen dag wel zouden uitblijven. We
moesten wandelen, omdat geen van
ons beiden een paard bezat. Het was noeg
een prachtige dag', ofschoon het wel bijten. Hij
zeer heet scheon te zullen worden
onze stemming was zoo goed ze zijn
kon, In aanmerking genomen do on
aangename expeditie, waarop we uit-
1 sleuren.
ik ooit gezien had.
Melissa en ik waren beiden geheel In
de war. We gilden ©n gooiden onze
parasols neer en renden instinctief
on zat met hare ellebogen op de
knieën, norsch voor zich uit tc kijken.
bevreesd, dat zij niet te be
at mij betreft, ik had geen enkele
geldige reden om hem niet te trouwen
vant al is hij nu niet erg romantisch,
geld bij zijn bankier. Maar ik vond
het afschuwelijk op deze wijze tot een
huwelijk te worden gedwongen.
Je deed beter hom te nemen, Me
lissa, zei ik overredend. Ik heb een
man gehad en dat. is genoeg.
Meer dun genoeg voor mij, denk
je, zei Melissa sarcastisch.
Isaac is een deftig man on heeft een
aardig huis, bracht ik er tegen in.
Ik zou liever, vervolgde Melissa,
met dezelfde vreeselijk© kalmte,
van dit dak springen en mijn nek bre
ken, dun met Isaac Appleby trouwen.
Ik achtte het niet. noodig hierna nog
iels in 't midden te brengen. We ble
ven zwijgen.
Ik was warm, hongerig, dorstig en
bovendien voelde ik. dat ik me in een
bespottelijken toestand bevond, en dat
vond ik erger dan al het andere. We
konden Isaac zien zitten in de scha
duw van een der appelboomen in den
boomgaard, waar hij op zijn gemak
dc krant zal te lezen.
We waren allemaal koppig. Om vier
uur stond Isaac op en ging naar bin
nen. Een paar minuten later kwam
hij er weer uit met een mandje in de
cene. een kluwen touw in de andere
hand.
Ik ving den bal, maar Melissa keer
de geen oogenblik haar hoofd om. Ik
zou er ook de voorkeur aan geschon
ken hebben om verachtelijk te doen en
al liet voedsel te weigeren; maar ik
was zoo ontzettend dorstig, dat ik
mijn trots in mijn zak stak en het
mandje optrok. Bovendien dacht ik,
dat het ons in slaat zou stellen, het
verblijf on het dak uit te honden tot
er zich misschien een criegenheid om
te ontvluchten voordeed.
Isaac o-ing terug naar huis en ik
nakje hef mandie uit. Er was oen
flesch melk, wat brood en een pastei
in. Melissa wilde er geen kruimel van
eten, maar ze had zoo'n dorst, dat ze
zicli wel genoodzaakt zag een beetje
melk le drinken.
Zo trachtte haar voile op te schui
ven, maar het wou niet. Melissa gaf
er een stevigen ruk aan en af ging
voile, hoed en al haai' poneyhaar.
Nooit had ik zoo iets gezien. Altijd
had ik wel vermoed dut Melissu valsch
haar droeg, maar het bewijs er van
werd me pas nu geleverd.
Melissa stak haar haar weer vast,
zette haar hoed op, dronk haar melk,
alles zonder een woord te zeggen
mam ze was purperrood. Ik voelde
medelijden met haar. En ik voelde
medelijden met Isaac, toen ik probeer
de een stuk van het brood te eten. Het
was zuur en vreeselijk. En wat do
pastei betreft, die was nog erger. Ik
proefde er van, en gooide het toen
naar beneden naar Julius Caesar.
En Julius Caesar, die niet al te kies
keurig was. at het op. Ik dacht mis
schien. dat, hij er dood van zou gaan,
want niemand leek me, zou omrestrafi
van deze rare poespas kunnen etem.
Die pastei was een krachtig pleidooi
voor Tsaar. Tk dacht, dat een man. die
van zulk een voedsel moest leven,
werkelijk wel een vrouw noodig had,
en dat het hem dus wel vergeven kon
worden, als hij wnnhrpiee maatrege
len nam. om er een te krijgen.
En hef begon me erg te vervelen orn
op dil brandende dak te zitten Maai
het was het onweer, dat me deed be
sluiten. Toen ik het op zag komen,
zwart en dreigend uit het Noord-Wes
ten ,toen if ik eensklaps toe. Ik had
hee! wat verdragen dien dag en was
bereid nog meer te lijden, maar ik
had twintig gulden voor mijn hoed
betaald en wilde hem niet laten be
derven door den regen. Ik riep Isaac
dus en vlug kwam hij naderbij.
Als je ons beneden wilt laten ko
men en beloven dat je dien hond weg
zul) doen voordat ik in je huis komt,
zal ik je trouwen Isaac, zei ik maar
ik zul geen gemakkelijke vrouw zijn,
hoor
Daar neem ik de verantwoorde
lijkheid van op me. zei hij, en ik
zal den hond verknopen. Als ik jou
heb, kan ik hem missen.
Isaac gelastte den hond weg te gaan
zette de ladder weer togen den muur,
terwijl hij discreet zijn oogen afwend
de, terwijl wc naai' beneden klommen.
We moesten binnen komen en wach
ten tot do bui over was. lk vergat da
rede van ons bezoek niet en ik bood
hem de inschrijvingslijst aan.
Hoeveel hebben jullie al? vroeg
Isaac.
Honderd gulden en we moeten er
driehonderd hebben, zei ik.
Schrij! de resi dun maar voor mij
op, antwoordde Isuue kaan.
lh> Appleoy's zijn niet gierig, dat
moet ik toegeven.
Isaac bood aan, ons thuis te bren
gen, nniar ik zei „nee", lk had nog
een appeltje mot Melissa tc schillen.
Up weg naar huis zei ik tot haar:
Ik hoop,dat je hiervan tegen niemand
zult sproken Melissa, Ik vind het niet
org om met Isaac te trouwen, maar ik
zou het niet prettig vinden, als <lo
menschen wisten dat ik er toe gedwon
gen werd.
O, ik zal er niets van vertollen,
zei Melissa, een beetje onaangenaam
lachend.
Omdat, zei ik, beteekenisvol naai
haar poneyhaar kijkend, ik dani
ook wat te vertellen zou hebben.
Melissa zal haar mond houden.
naar de eenige schuilplaats die in "t l hij heeft een best humeur en heel wat
