HAARLEM'S DAGBLAD. ""SSftifi
aeert aan het Bureau, dat geopend le
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn to bekomen.1
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar In for
mation kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
information door haar worden ver
strekt, en dat voor information op'
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag warden gevor
derd.
HET BBBTUUR.
Parijsche Brieven
CCLXXIIL
Dat champagne, de fameuze schui
mende en goudtinüge wijn, je hoofd
op hol kan brengen, wisten we ui lang
Doet die mousseerende, petilleeronde
drank ons het bloed niet sneller in de
aderen vloeien Bedwelmt hij, om
met Hamlet dien uit de opera, en
iu de Hollandscho vertaling to
spreken, niet de zinnen? Wordt zelfs
de zwaartiilendsto. nuargeestigste
Hollander er niet vroolijk van. min of
meer altlians Symboliseert hij niet
de Framsche luchthartigheid en den
Frausehen geest
Maai' wie had ooit geducht, dat de
champagne aanleiding zou kunnen
geven, zelfs de oorzaak zou kunnen
zijn van opstootjes, gewelddaden en
bloedvergieten Wie had ooit gedacht,
dat de champagne je hoofd duchtig
op hol zou kunnen doen slaan, zonder
dat je er eerst je lippen aan hebt ge
zet?
Daar gaan me die wijnbouwers van
het departement der Aube te keer...
En dat hebben we eigenlijk aan ma
dame veuve Cücquot, zaliger nage
dachtenis, voorouder van de tegen
woordige duchesse d'Uzès. to wijten.
Omstreeks 1695 ontdekte de met de
Droviandeering belaste monnik dei-
abdij van Hautvilliers, nabij Eperaay,
voor het eerst, dat de wijnen der om
streken de eigenschap hadden om
hun natuurlijk suikergehalte tot de
lente te behouden, waarna ze door een
nieuw gistingsproces gingen schui
men. Door deze ontdekking, nog be
langrijker voor Frankrijk dan het
haringkaken Yoor Holland, ontstond
de champagne.
Langen, langen tijd evenwel bleef de
bereiding van champagne een moei
lijk procédé en bijgevolg zeer beperkt.
Men had dagelijks handen vol werk
om de flesschen herhaaldelijk ouder
vol licht te bekijken, elk spoor van be
slag nauwkeurig te bespieden, de fles
schen te schudden, om te koeren, nog
eens om te keeren. tot in het oneindi
ge alles om den wijn schuiinvuar-
dig te houden. En het kurken der fles
schen was een uiterst ingewikkelde
bezigheid-
Toen kwam mevrouw de weduwe
Clicquot.
Eln deze vrouwe vond een methodi
sche manier uit, om de champagne
klaar, helder te houden en tegen be
slag le vrijwaren een methode,
waarbij geen gestadig, onophoudelijk
en voortdurend handwerk of handen
arbeid werd vereischt.
Knappe vrouw I Knappe vrouw, wier
naam door de fijnproevers met even
veel reverentie dient to worden uitge
sproken als die van onzen nationalen
Willem Beukelszoon.
Van dien tijd af kon de Champagne-
streek (de vroegere provincie Cham
pagne omvatte de tegenwoordige de
partementen Aube, Haute-Marne. Mar-
ne en Ardennes) Frankrijk en zelfs
een gedeelte van het buitenland voor
zien van den schuimenden, goudtinti-
gen wijn.
Het buitenland vroeg steeds meer
en meer om champagne.
Toen kwamen de vervalschingen
van deze „liqueur champenoise" De
wijnbouwers der zuidelijker departe
menten gingen ook champagne berei
den, op hun manier, niet allerlei
kunstmiddelen want niet overal zijn
de druiven eender, hebben ze dezelfde
eigenschappen.
All right I zoolang alle Franscho
wijnbouwers er voordeel bij hudden
en de buitenlanders zonder erg cham
pagne meenden te slikken, als zij niet
de „champagne authenllijue", doch
vervalschte waai' langs hun keelgat
lieten glijden...
Doch in de laatste Jaren ls de wijn
oogst in het departement der Murne
gruwelijk tegengevallen. Bij vele wijn
bouwers stond de honger voor de
deur. Konden zij hun champagne nog
maar tegen goede prijzen van de hand
zetten I Maar de fabricatie van na-
maak-champagne ging rustig haar
gangetje, en vooral dreven de frau
deurs van Anjou en Hérault „unlau-
teren Weitbewerb" door het verknopen
tegen lage prijzen, van Inferieure
wijnsoorten, die voor champagne
moesten doorgaan.
Hevig, wanhopig verzet der Mar-
neezen.
De hooge heeïen van het gouverne
ment meenden ter zake een palliatief
te bezigen door de „délimitation", de
begrenzing van de landstreek Cham
pagne.
Tot Champagne zou ook gerekend
worden het departement der Aube,
mits de Aubeezen steeds de herkomst
van hun produkten aangaven. Want
juist in genoemd departement werd
voornamelijk de namaak-chumpagne
ingevoerd, herdoopt an weer uitge
voerd.
De Aubeezen protesteerden op hun
beurt, en, zoools men weet, niet zui
nig ook.
Wat, te drommel, verbeelden de
Mameezen zich wel?
Was de hoofdplaats van de vroe
gere provincie Champagne niet
Troyes? En is Troyes thans niet de
hoofdstad van het departement der
Aube? Is dit departement dus niet ei
genlijk nóg meer „champenois" dan
dat der Mame? Nou dan...
De regeering zit met de handen in
het haar.
Wat is er aan te doen? Hoe ls de
toestand te verbeteren? Want ten
slotte heeft die delimitatie een ooort
van burgeroorlogjo veroorzaakt. Er
zijn gewelddaden gepleegd. Een
graadje verder en er zou veel bloed
zijn gevloeid.
Indien de regeering vóór alles den
hongerlijdenden te hulpe kwam...?
Indien de duchesse d'Uzès, afstam
melinge van de befaamde veuve Ciic-
quot, een groot gedeelte van haar
vermogen besteedde aan het stillen
van der Mameezen honger...?
Naar mijn oordeel is die heele deli
mitate je reinste onzin.
Een der manifestanten van het
departement der Aube zei onder
meer:
„Champagne van de Aube, cham
pagne van de Marne, het is altijd de
champagne, die, fonkelend in onze
glazen, aan onze harten de vreugde
en de v'roolijkheid schenkt. Dat deze
goede champagne voor ons niet lan
ger de oorzaak van treurigheid en ou-
eenigheid zij."
Dat zijn, dunkt mij, verstandige
woorden. Er gaat wel ls waar naar
het buitenland geegeld een groote
hoeveelheid onechte champagne
champagne, die, zooals de Fransch-
man dat zegt, „cuisiné" is. Wat zou
dat, zoolang die nagemaakte drank
geen voor de gezondheid schadelijke
bestanddeelen inhoudt? Champagne
is ec-n weelde-artikel, en de gefortu
neerde Vreemdeling, die niet proeft,
of de champaneesche likeur echt dan
wel valsch is, verdient niet, dat rien
hem onvervaischte waar voorzet De
geldelijke kwestie in dit opzicht ls
van ondergeschikt belang.
Aan een bekenden „viveur" hier
ter stede vroeg ik volledigheidshalve,
hoe hij over de zaak dacht. HIJ liet
onmiddellijk een flesch echte cham
pagne aanrukken, schonk zichzelf en
mij 'n en sprak:
Ze moesten die onnoodige her
rie niet maken. De slechtste cham
pagne is toch nog altijd een behoor
lijker dra'nk dan het beste bier. Je
krijgt er geen zwanen buik en geen
zware ideeën van. Weet je, mijn bra
ve. waarom de overbekende Franscho
geest sedert een dertigtal jaren dui
delijk aan het minderen is? Omdat
mijn „compatrïotes" hoe langer zo©
moer bier drinken. Onze nationale
dranken maken langzamerhand
plaats voor „un bock blonde" of „un
bock brune", en wij worden daarme
de Germaan3ch zwaarwichtig en ver
velend. Wij ontfranschen, saperli-
pupette! Laten de parvenu's van de
regeering liever een hooge belasting
stellen op den invoer van Duitsch
bier. Eenvoudig middel, wat? Alle
goede middelen zijn eenvoudig. Si
j'étais roi... Enfin... op je gezond
heid!
OTTO KNAAP.
Van de Residentie en haar
bewoners.
CVI.
Er ia wel eens beweerd, dat hel
soms een onzuiveren uitslag geeft als
in een vergadering, waar afzonderlijk
over artikelen van een reglement ge
stemd is, ten slotte nog de leden hun
meening kunnen bekend maken ook
iiver het voorstel als geheel. Een sa
menloop van minderheden, die elk
slechts bezwaar hebben tegen één of
meer punten, kan dan het geheel doen
kelderen. Bij de behandeling van hei
voorstel tot het instellen van een pen
sioen voor den burgemeester bleek,
dut hier weer eens. De artikelen gin
gen er door, soms wel met nogal stem
men tegen, maar zo kregen toch een
meerderheid. Het bedrag van liet pen
sioen, het aantal jaren, dat het ambt
vervuld moet worden vastgesteld en
dus het beginsel aanvaard. Aan dé
eindstemming scheen niemand te twij
felen en de waarnemende burgemees
ter vroeg dan ook. of die verlangd
werd.
Zo word verlangd en het voorstel
verworpen met 19 stemmen tegen 17.
Gecombineerde minderheden kregen
hier de meerderheid.
Voor de gemeente is deze beslissing
gelukkig van weinig belang het ma
ximum Densioen zou niet meer dan
f 3000 bedragen, wat voor een burge
meester van Den Haag, die nog al ge-
torluneerd moei zijn, om de betrek-
:-;ng te kunnen aanvaarden, niet zoo
heel voel is. Het zou dan ook wel
vreemd moeten loopen als deze beslis
sing van invloed is op een eventueel
aanvaarden van het ambt door een
der verschillende genoemde candida-
ten.
Tot dusver zijn niet mindor dan 10
personen gedoodverfd als toekomstig
eerste burger van Den Haag het zijn
de hoeren C. Lely, R. J. H. Patijn,
Tjarda van Starckenborg Steehou
wer, Van Knrnebeek, Roëll, Boreel
van Doorn. Van Asch van W'ijck. V. d.
Veld©, Van Heemstra en Fock.
Don burgemeester v.m Groningen en
den heer Van Karnebeek wees men
Ris de meest-kens hebbenden aan,
maar de eerste liot verklaren, dat hij
Groningen niet wenscht te verlaten
en de laatste hoeft één ding togen,
dat op het oogenblik niet verholpen
kan worden hij is eerst 36 jaar oud
en voor een burgemeester van Den
Haag is die leeftiid wel wat heel laag.
Het Kar.-avlid voor Gouda en de
gouverneur van Suriname zijn de
benjamins op het lijstje en de lengte
van die candidateering bewijst wol,
dat met de keuze ©enige moeilijkheden
gepaard gaan. Het is toch niet aan te
Haarlemsche
Handelsvereeniging
QoeJgek. bij Kon. Beul. van 12 Nov. 1890.
Da Haarlemsche Handelsvereeni-
glng hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft In den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zee/ vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard beu-effende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
•uccès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit le
waardeeren", door ais lid der Veroenl-
toe te treden. Er zijn wel moer
600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men bel werk op prijs stelt,
dat da Haarlemscbe Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende» wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de VereenlgLng
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, baren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlljksche
contributie van 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zlcb ln de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informati&n voor hen ln te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek-
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereenlgir-g te vragen,
die ook ln proceduren en faillisse
menten gratis voor ben optreedt, na
tuurlijk alleen voor saken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voorlaan nieuwe
leden voor een half Jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerd© adviseurs der Ver
eeniging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenhoitz en A. H. J. Merens.
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau dor Vereeniging Is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor Incasso's door bemiddeling
Üer Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 omt voor port
steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te Innen.
De kosten van information naar
uiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per Informatie, plus
Vijf ceuts porto-vergoediug. Informa
tion naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiëa op bulten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 luformntiën en rechts
geleerde adviezen werden ln het al-
geloojsen jaar gegeven.
In do maanden December 1910,
Januari en Februari 1911 zijn 79 vor
deringen tot een bedrag van f 3352.33
betaald; 17 vorderingen werden afbe
taald, 20 vorderingen zijn uitgesteld.
Nieuwe Leden voor 1911/12 kunnen
nu reeds tot de Vereeniging toetreden
en genieten alsdan tot 1 Mei e.k. al
le voorrechten als een gewoon lid.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadrea
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Het vereenigingsleven breidt zioh
zóó uit, dat we over geen enkele ver
eeniging meer verwonderd staan. Op
dit gebied la het nieuwste de vereeni
ging van gemeenten boven de tien
duizend zielen, die weldra door een
vereeniging van dito's beneden de
tienduizend gevolgd zal worden.
Natuurlijk ziju we daarmee dan
nog volstrekt niet aan een eind. Na
de intercommunale, de interprovin
ciale, vervolgens de internationale
vereeniging en eindelijk, wanneer
alle landen van de wereld tot één
bond zijn samengevoegd en liefheb
bers van vereenigen in arren moede
zuchten, dat er niets meer te vereeni
gen valt, dan is de tijd daar om te
beproeven, of we niet in aanraking
kunnen komen met Mars, Jupiter en
andere planeten, om daarmee een
vereeniging op economischen en ïn-
teUectueelen grondslag aan te gaan.
Voorloopig zijn we daar evenwel
niet aan toe, zoodat ik u iu overwe
ging geef, er onze hoofden niet mee
ie breken. Die moeite biljve voor
pnze nakomelingschap bewaard.
Maar wel wensch ik do algemeen-;
aandacht te vestigen op de omstan
digheid, dat een van de bedoelingen
der vereeniging van gemeenten bo
ven 10.000 zielen gezamenlijke
Inkoop ia. Om een lagen prijs te
kunnen bedingen en om minder af
hankelijk te zijn van de kolen-syndi-
eaten. Dat laatste beteekent welbe
schouwd, dat een héél groote klant
met het eene syndicaat het andere
kan dreigen, wat een kleinen klant
niet helpt Syndicaten zijn het alle
maal. „Pas op, syndicaat X.", zullen
nu de vereenigde gemeenten zeggen,
,,als je niet wat op den prijs laat val
len, gaan we naar syndicaat IJ".
Waarop syndicaat X. girommig ln
zichzelf denkt „mooie boel, daar
hebben nu zoowaar die Nederland -
sche gemeenten de kunst van ons af
gekeken en zelf een syndicaat ge
sticht. Verboden moesten zo worden,
al die syndicaten, behalve het onzel"
Dit is wel ongeveer het korte be
grip van alle coöperatie-wijslioid. „Ik
vind", heeft mij eens Iemand gezegd,
„alle coöperatie ongepast, uitgezon
derd die waar 11c zelf lid van ben I"
Dit zouden we ongeveer ln het hart
van de menschen kunnen lezen, wan
neer zij konden worden doorgelicht.
De nieuwe vereeniging meent, dat
ook de gemeenschappelijke verkoop
van de cokes, teer, ammoniak enz.
een belangrijk onderdeel Is. Nu, wat
teer betreft, daarnaar behoeven we
niet te verlangen behalve in den
vorm van zeep is elke hoeveelheid
teer in je onmiddellijke nabijheid hin
derlijk en ammoniak gun ik wegens
den geur aan wie mij niet mogen lij
den. Maar met cokes is het een ander
geval Past maar op, gij gemeenten
boven 10.000 zielen, dat ge niet, naar
syndicaten-aard, de cokeeprijzen gaat
verhoogen, want dan begin ik een
veldtocht tot stichting van een reus
achtig syndicaat van verbruikers, dat
op zijn beurt (gij zegt het zelf) min
der afhankelijk van uw syndicaat zal
behoeven te zijn.
Zoo varanderen telkens de vormen,
waaronder de maatschappij zich aan
ons oog vóórdoet en wie zeggen mocht
dat een bepaalde vorm ondenkbaar
of onmogelijk is, gelieve maar eens
te bedenken, dat twintig jaar gele
den gezamenlijke inkoop van steen
kool niet in den Raad had kunnen
worden voorgesteld. Nu is het er met
al gem eene stemmen doorgegaan,
iedereen vond het een natuurlijke
zaak, niet waard, om er een mond
over open te doen. Tien jaar geleden
■zou de benoeming van een sociaal
democraat tot secretaris van de Haar-
lomsche Kamer van Koophandel een
onmogelijkheid zijn geweest, nu is de
lieer Jan Gerritz daartoe gekozen, al
is dat dan, naai- ik hoor, ook niet
zander oppositie gebeurd.
In die gemeentelijke organisatie is
maar één ding dat me een beetje hin
dert De bijdrage wordt per Inwoner
berekend en Iedere ingezetene aldus
berekend op een halven cent. Ik vind
dat fnuikend. Dat Wouter, die niets
nuttigs doet, op die soin wordt
gotaxeerd, vind ik juist; dat Hupstra
on Hopma hooger geschat moeten
worden, zal ik niet beweren, maar
dat iemand van eenige verdienste (ik
ben te bescheiden om namen to noe
men) met Jan en alleman voor een
halven cent wordt geteld, schijnt mij
niet juist
Hoewel dus uit de nieuwe vereeni
ging blijkt, welk een wereld van mo
gelijkheden rich opent voor een ge
meentebestuur, iijn er toch blijkbaar
ook cog dingen, die zij onmogelijk
kunnen bereiken. Onder andoren: be
langstelling opwekken voor een ver
kiezing van vertegenwoordigers der
burgerij in het gemeentebestuur. Hoe
treurig is er Woensdag bij de Raads
verkiezing weer gestemd. Van elke
honderd kiezers zijn er 43 thuisgeble
ven. Waarom? Niemand weet het,
want de rnan dien ik indertijd ont
moette, zal wel een zeldzaamheid we
zen.
„Ga je niet stemmen?" vroeg ik.
„Neen", zei hij.
„Dat is verkeerd, want kiesrecht is
kiesplicht".
„Ik stem nooit, omdat ik mijn volle
vrijheid van critiek wensch te behou
den".
„Die heb Je toch".
„Noen, zoodra ik op iemand ge
stemd heb is dat een bewijs, dat ik
iets voor zijn kennis en knapheid ge-
vod. Zegt hij dan later in den Raad
een domheid, of stemt hij verkeerd,
dan ben ik geneigd hem te veront
schuldigen. Daarom stem ik nimmer,
zoodat ik volle vrijheid heb, iedereen
te critiseeren".
Ik vond dat geraffineerd en heb
hem den rug toegekeerd. En hoewel
ik zeer good weet, dat een dagelijksch
bestuur geen partij moet kiezen, zie
ik niet in, waarom van 't Stadhuis
niet zou kunnen uitgaan een aanspo
ring om trouw ter stembus op to gaan,
Ln voor ieder bruikbaren zin geschre
venVergis ik mij niet, dan reikt <le
gemeente al wenken over de verple
ging Ln het eerste levensjaar uit: wel
nu, als zij het tanden krijgen van de
kleinen bevordert, waarom dan niet
het kiezen van de grooteu?
En wanneer die officieele aanspo
ring niet meer baten mocht, dan moe
ten de besturen van de kiesvereeni-
gingen bij een tusschentijdsche ver
kiezing, bij wijze van afschrikwek
kend voorbeeld, eens niets aan de
verkiezing doen. Wel een candidaat
stellen, maar verder niets: geen huia-
nemen, dat alle namen maar „op
hcop van zegen" genoemd zijn.
Wie de nieuwe burgemeester ook
zij, vóór allo6 behoort hij één eigen
schap te hebben, wil hij werkelijk veel
voor zijn gemeente doen hij moet
een vergadering krachtig kunnen lei
den, niet op de genoeglijk-beleefde wij-
zo van zijn voorganger, maar op fer
me, zelfbewuste manier.
Van do raadsleden is geen vermin-
doring te wachten van het geredeka
vel over alle mogelijke onderwerpen,
uitnemend geschikt om zonder vloek
of zucht af te doen: de burgemeester
ts de eenige, die hier redding kan
brengen. Het zou in den aanvang
wat vreemd zijn als de vergaderin
gen niet meer overgingen in genoeg
lijk onder-ons-gebabbel. al doende
leert men en na een paa'r maanden
zou de raad zijn naam van langdra
digheid beginnen te verliezen.
De feesten en wedstrijden van den
Bond voor L. O., die aanvankelijk te
Breda plaats hadden, daarna hier op
Houtrust gehouden werden, zullen
nu naar Assen verhuizen.
Een verstandig besluit. Te Breda
waren die wedstrijden een evene
ment van beteekenis in het publieke
leven. De bevolking voelt daar wat
voor de militairen.
De Bond streefde echter haar hoo
ger en verplaatste de wedstrijden
naar Den Haag. Reusachtige menig
ten werden verwacht, Houtrust zou
minstens een beetje te klein blijken!
Maar dat viel tegen.
Hier waar Concours Hippique en
Scheveningcn hun vaste bezoekers
hebben, waren geen menschen te vin
den, die behagen schepten in hand
ballende soldaten of vuistballendc
sergeants, polsstokspringende korpo
raals of hollende wachtmeesters Als
het nu nog allemaal officieren ge
weest waren, ja dan, dan hadden de
ma's met veel huwbare dochters plot
seling belangstelling gekregen, in
den arbeid van den B. v. L. O. na
tuurlijk! Gewone militairen, minde
ren, daar riet het publiek hier niet
naar om.
Resultaat nog minder dan de nu
eenmaal befaamde anderhalve man
en een paartiekop op de tribunes en
die éêne die er nog was, kwam alleen
omdat er zooveel „hoogon" ln de
commissies zaten en hij niet goed
durfde thuis blijven: Wat de paarde
kop bewoog te komen, ls me helaas
niet bekend.
Na twee jaar getracht te hebben 't
publiek hier te winnen, gaat de Bond
zijn matten weer oprollen, om ze in
Assen te spreiden. Een heel verstan
dig besluit, zooals ik reeds opmerkte.
Assen zal belang stellen in militairen
ën sportbeweging, al was het alleen
om den ontboei, die nu eenmaal bij
zulke wedstrijden onvermijdelijk is.
Daarbij zijn de ma's en de huwbare
dochters in Drente vermoedelijk wat
minder pretentieus dan hier en ver
waardigen zo zich om naar soldaten
te komen kijken.
Het overgaan van militairen naar
schimmen doet een omzwaai maken,
die een soldatenhart mogelijk
bezwaarlijk zal vinden, en laat ik er
daarom, ter geruststelling van zoon
pro-militarist bij voegen, dat ik er
in de versie verte geen beleediging
of misplaatste aardigheid mee bedoel.
Na soldaten-wedstrijden moet ik het
even hebben over schimmenvertoo-
ningen door leden van den Kunst
kring, ten bate van Oranje-Nassau-
oord.
Waarom het publiek zoo'n behagen
schept in de zwarte poppetjes? Een
bezoek, goen rijtuigen. Hiertegen zal
het bezwaar geopperd worden, dat zij
elkaar niet te veel vertrouwen, welnu
op den dag der verkiezing maken
deze besturen een boottocht naar Alk
maar of de Zaanstreek. Geen beter
middel om vriendschap te sluiten,
dan wanneer je samen bent op een
kleine plek, waar je niet af kunt.
's Avonds komen ze ln verbroederden
slaat terug, en zijn voor lange jaren
geneigd tot onderling overleg en sa
menwerking, die toch eigenlijk veel
meer bij een Raadsverkiezing beboe
ren, dan de scherpe politieke partij
strijd, dien we thans beleven.
Er is nog een ander ding waar het
gemeentebestuur blijkbaar geen kans
toe ziet en dat is: do politieverorde
ning op den daarvoor wettelijk ge-
stelden tijd te herzien.
Ged. Staten, van rechtswege contro
leurs der daden van gemeentebestu
ren, herinneren er aan,
„dat dit jaar wederom een vijfja-
„rig tijdvak zal zijn verloopen, bin-
„nen hetwelk overeenkomstig art. 178
„der Gemeentewet de algemeene her
ziening der plaatselijke strafveror-
„deningen moet plaats hebben".
Het is voorzichtig gezegd en dat is
maar goed ook, want do gemeente
besturen doen het toch niet. Hoe zou
den ze ook de heele politieverordening
elke vijf jaar (een periode die voorbij-
sluipt als een zucht) herzien? Wat een
praatfeest zou dat moeten opleve
ren? Als ik niet bang was, dat bet
voor poging tot landverraad werd
gehouden, dan zou ik zeggen, dat de
wetgever geen snuggere bui moet
hebben gehad, toen hij art. 178 van
de gemeentewet vaststelde.
paar jaar geleden werden ze op het
Voor jaarsfeest in den Dierentuin ver
toond, op een geestigen, maar soma
wol heel ondeugenden tekst van Hein
Duvel, en het liep storm. Thans heb
ben de Kunstkringleden de zwartjes
vervaardigd en, de prijzen in aan
merking genomen, is het er aardig
vol. In Mei. op het Dierentuinlente,
feest, krijgen we zelfs eon 'revue van
poppetjes! Vanwaar die belangstel
ling? Zijn we te veel en te vervol
maakte gelevende-beeld en trekt het
primitief bewegende, of rustig staan
de figuurtje daarom zoo aan? Vinden
onze oogen ten slotte meer behagen
in zwart en wit in beeild dan in
vlugge projectieflikkeringen? Of ga ,t
de aantrekking uit van het onvok
maakte in de voorstelling, die Bon-
der fantasie niet le volgen ls? Bet
antwoord laat ik in het midden; mo
ge de belangstelling blijven; schlrn-
menverloonlngen vormen een onschul
dig genoegen en dat wordt maar al te
zeldzaam Wie zet eëns een kinder-
opvoering ineen? Laat de commissie
voor de kinderfeesten op Julianadag
dit eens doen; ze moet zich dan ech
ter haasten, want het plan is er al
de kinderen een ander genoegen to
bereiden, natuurlijk een bioscoop
voorstelling.
Misschien lukt het nog oen vol
doend aantal schimmetjes voor do
jeugd te verkrijgen; als man het den
schilders eëns vroeg. Die hebben
thuis zeker wel kinderen en 'dus mo
gelijk ook wel de verlangde zwarte
poppetjes al gemaakt.
SINTRAM.
Esperanto.
De directie van het fraai uitgevoer
de geïllustreerde maandblad „Hol
land Express" heeft besloten, dank ?.ij
de tusschenkomst van onze ijverige
Ilaagsche Esperantiste, Mej. N. Boon,
een speciaal Esperanto-nummer uit to
geven, te bewerken door den heer H.
Menalda, versierd met ruim 30 cli
chés, in 32 pagina's op kunstdrukpa
pier, formaat 25 bij IS 1.2 c M. De op
laag wordi minstens 10.000 ex. en zul
door middel van de U. E. A. over de
geheele wereld verspreid worden» om
't natuurschoon van ons land moer
bekend te maken.
Losse exemplaren zullen verkrijg
baar gesteld worden voor den luttel .-a
prijs van 20 ct. (23 cL franco p. p.).
Dus, mede Esperantisten, we weten
nu, wat ons te doen staat. Zij, die wat
te adverteeren hebben en er prijs op
stellen, dat hunne artikelen door mid
del van 10.000 ex. in binnen- en bui
tenland bekend worden, kunnen zich
onmiddellijk wenden tot den hoer C.
Celeyns, Wijnbrugstraat, Rotterdam,
of tot ondorgeleekende. Zij verbrei
den daarmee de vermaardheid hunner
producten en tevens steunen zij c-.ii
onderneming, die alleszins onze sym
pathie verdient en die ongetwijfeld
enorm veel kan bijdragen tot don
bloei van de Esp.-beweging ln ons
land; want een smakelijke Esp.-gids
van Nederland trekt buitenlandscho
Esperantisten naar ons land.
EEN OVERWINNING.
In het Parijsche blad „Excelsior"
kwamen hoogst belangrijke artikelen
voor onder den titel „Esperanto a t-
il un avenir (heeft Esperanto een
toekomst Uitvoerig wordt beschre
ven hoe, onder toezicht van den heer
Hasselot, beèedi£d translateur aan het
gerechtshof te Parijs, een proef geno
men werd om te onderzoeken, welke
taal zich het best leende voor een zui
vere vertolking van een Fransch pro
zastukje. Ben dubbele groep gediplo
meerde vertalers werd op 10 Februari
aan hel werk gezet De eerste reeks,
bestaande uit een Duitschor, Engels'i:-
man, Spanjaard, Rus, Italiaan en Es
perantist, zou een fragment uit
Op mijn manier heb ik deze week
gespeeld voor Sherlock Holmes, den
vermaarden detective, die uit een
klosje garen en een roestige naald be
weert te kunnen opmaken, dat een in
braak of een moord gepleegd is door
een kleinen man, met een scheel oog
en afgeloopen laarzen.
't Was Dinsdagmiddag ln den Raad.
De openbare zitting was gesloten, de
geheime zou beginnen.
Notaris Wilkens ging de vergader
zaal uit, na zijn buren gegroet te
hebben.
Eerste conclusie: hij zou dus niet
weerom komen.
Waarom vertrok hij?
Do mogelijkheid van een spoed-
testament was natuurlijk niet uitge
sloten. Het kon ook zijn, dat hij uit
bescheidenheid de geheime zitting
niet bijwonen wou.
Tweede conclusie: dat zou kunnen
zijn om een veiling waarin hij be
trokken was, en die den Raad belang
inboezemde.
Het doorzien van de advertenliên
in deze courant gaf spoedig aan de
hond de derde conclusie: De gemeen
te was gegadigde voor de gronden
van het huis „Ter Spyt". die ten over
staan van notaris Wilkens den vol
genden dag zouden worden verkoeld.
En de gemeente heeft Woensdag
het meerendeei gekocht
Als Sherlock Holmes komt te eters
ven (maar zoolang zijn auteur Conan
Doyle wat aan hem verdient is daar
geen sprake van) vestig ik mij als
zijn opvolger te Londen.
De lezers zullen dan mijn adres
stellig vernemen, nu al verzoek ik om
do gunst en recommandatio.
F1DELIO.
