BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAQBLAD
18e Jaargang.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM? DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 8 BAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAQBLAD ZIJN
ADVERTENTTEN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Het Rijke Natuurleven
VLIEGTOESTELLEN IN DE
PLANTENWERELD.
„Natura Artis Maglstra". Als deze
öitd rukking geen waarheid bevatte,
cou zij niet zoo algemeen bekend zijn
geworden.
Vraag aan een schooljongen van
twaalf A dertien jaar wat deze woor
den beteekenen en hij, die een dozijn
tje fouten in zijn Hollahdsche opstel
len durft maken, zal, met een air van
gewicht antwoorden, dat de natuur
de meesteres ia der kunsten; ook al
begrijpt hij de diepe beteekenis er
niet van.
Intusschen schijnt het, dat de men
schen de vliegkunst van een onbe
voegden loernax hebben afgekeken.
Ze hadden bij de vogels moetan ko
men. maar aan het eind van dit arti
keltje zal het u duidelijk zijn, waar
om ik vermoed, dat zij bij do pla'nten
zijn belnnd.
Heel wat vernuftig geconstruee'rde
toestelletjes worden door de planten
uitgezonden, om oen vfieetochtje te
maken en leder onzer heeft met enke
le soorten kennis gemaakt
Tn dezen tijd zijn het vooral 'de
neefjes en nichtjes van paarde- en
zonnebloem, die hun rijk gekuifde
vruchtjes een toertje laten maken,
een paar weken geleden leverden de
■wilgen het grootste contingent.
Op de Garenkokerskade, dicht bij
"de brug van de Pieter Kiesstraat, was
het laatst een paar dagen achtereen,
alsof een Haarlemsche rondvlucht
was uitgeschreven. Zomersneeuw
werd liet door iemand gehoornd, zoo
dicht volgden de teere toestelletjes el-
Vaar op.
Een kwartiertje heb ik er aan ge
waagd en het was merkwaardig zoo
veel menschen er hun ve'rwonde-
rtng over te kennen gaven, maar he
laas zoo weinig als er waren, die de
oorzaak van deze geheimzinnige
eneeuw dieper zochten dan bij de hui
selijke morgen bezigheden, 91) procent
der voorbijgangers dachten, dat er
gens do bedden werden opgeschud,
en ze sloegen nijdig de ongewensch-
te versieringen van hun goed. Van
de overige tien procent waren er die
aan een natuurrnadsel dachten, maar
gelukkig wandelden ook nog enkele
nieuwsgierigen langs den waterkant
en merkten daar spoedig op, dat de
wilgen links in een der tuintjes
rijpe katjes ledigden.
Daar kwamen zij te voorschijn uit
de smalle rifselblandjes, die tien- en
honderdtallen, onbewust van 't groo-
to werk. dat door hen word voltrok
ken, de verspreiding der zaden.
Op Zefirs vleugelen, het was een der
heete Meidagen, dwaalden zij ver
weg, do ha li go zaadjes, die zoo lang
zaten opgesloten in de kleine vrucht-
doosjes.
Duizenden dwarrelden neer in het
water, du'zenden kwamen terecht
dakgoten en zelfs in de huizen, maar
ook heelc legers, want de stroom
hield uren aan werden door den wind
meegevoerd naar vruchtbare strek;
waar zij vostraakten op den voedza—
men bodem. Zoo komen toch heel wat
vliegtoeslellctjes onbewust op de be
stemde plaats en zelfs zij, die fn het
water terecht komen, kunnen nog op
den vochtlgen oever aanlanden, vóór
do zaadjes tol ontb nding overgaan.
Een wondermooi zweeftoestel heb
ben de zaadjes van het wollegras.
On het moeraselandje, even voor
dn I.iehrug, kunnen wij va-'k dit merk
waardig© plantje aantreffe'n.
Als do Vrnchfjes rijp zijn krijgen
zo eon vljft:er tal lange zi:deachtige
draden mee op hun reis. De wind
.•oer! zo weg en het gevaar voor over-
bevolklne is afgewend.
Dat w'sfen we niet, toen we als
kinderen de vruchtlampen der paarde
bloemen in één adem trachtten uit te
blazen.
Door dit uitblazen der lompjes
zorgden we, zonder hei ie weten, juist
voor licht, lucht en een goede stand
plaats voor de toekomstplantjes.
De menschen hebben veelsoortig©
vliegmachines, getuige de huidig©
rondvlucht door Europa en 't spreekt
van zelf, dat de natuur voor hen niet
onderdoet.
De distelsoorten hebben al heel
mooi gevormde vruchtjes.
Deze zijn aan den top voorzien van
een rijtje kleine tandje© en daarin
grijpt oen krans van loer© haartjes.
Zijn de bloemhonfdjes rijp dan begnt
de groote uittocht
Tot zoover ia er geen nieuws op te
merken, maar de wijze, waarop do
vruchtjes aanlanden la we>
zins Vreemd.
Zoodra het vruchtje, dat statig aan
het haarscherm zweeft, tegen een
plantenstengel aanstoot, laat door
den schok het haarringtje ka en
het vruchtje, nu geen speelbal meer
van den windt valt recht neer. Met
bet scherpe puntje boort het een
©Indje in den grond en ls het op den
gewenschten bodem, wat natuurlijk
S niet altijd gelukt, dan zal het
het in het voorjaar gemakkelijk kun-
kiemen, zonder gevaar te loopen,
door de eigen familieleden te worden
verdrongen.
Geheel afwijkend van de vorig© zijn
de vruchtjes van sommig© clematis-
8oorlen en ook die van lep en esoh-
doorn.
De ee'rsto hebben een langen stijl,
die later als een zijdeachtig pluim
pje hel VTuchtje kroont.
De iep, de vriend onzer pleinen en
grachten geeft zijn vruchtjes geen
teere wollen en zijdeachtig© vleugel
tje mee, maar hij omgeeft z© toch met
een breed vlies, dat eveneens, al is 't
niet in zoo sterke mate, een vlieg-
toert ja in de hand werkt.
Hot meest het monoplane, model
nabij komend zijn de dubbele Vrucht
jes van den eschdoorn
Het zijn de bekende vogeltjes, waar
mee wij vroeger zoo graag speelden.
Wat wij bewust deden, geschiedt
onbewust door de natuur zelf, telkens
als een vruchtje rijp is.
Het dwarrelt weg, vooral als er
een flink windje door de bladeren
speelt, en hoewel op doz© manier
Blechts kleine reisjes worden ge
maakt, wordt toch de verspreiding m
de hand gewerkt.
H. PEUSENS.
Den heer M. J. K. te H. Uw arau-
caria moet in den zomer buiten staan
en flink van boven worden begoten.
Veel verpotten is slecht voor conife
ren maar is het noodzakelijk, da.n
moet het gebeuren in het najaar, of
vóór den zomergroed. In den winter
hoort de plant binnen te staan.
Uw aralia of vingerplant moet an
dere aarde hebben. Wilt u liever den
kalen 6tam niet zien bindt dan, een
paar dM. onder de bladeren, een
bloempot (eerst in twee stukken ge
klopt) om het hout, vul dez» met
spagnum en aarde en houdt bet goed
vochtig. Het verdient aanbeveling den
stam eerst te ringen d.w.z. een stuk
van den bast af te nemen. De wortel-
groei gaat dan krachtiger. Later kunt
u het overbodige onderste stuk af
snijden.
H. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
De lichamelijke verzorging
der vrouw.
In onzen drukken, veelbewogen tijd
zijn de menschen gauwer „o
wordt ten minste altijd beweerd, zoo
dra de physicke weerstand ons dreigt
te begeven en de geestelijke span
kracht verlamt. Worden wij bij ons
zeiven dergelijke verschijnselen ge
waar, dan merken we tegelijkertijd,
dat we nerveus zijn geworden: onge
duldig .prikkelbaar en al die loffelij
ke hoedanigheden bezittend, die hel
leven zoo onaangenaam maken voor
ons en onze omgeving. Nog zoo lang
mogelijk zien we het geval gewoon
lijk aan, zoeken eerst ons heil in ze
nuwsterkende middelen, die als pad
destoelen uit den grond verrijzen
en eindelijk raadplegen we toch den
dokter. We verlangen dan van hem.
omdat het nu eenmaal zijn beroep
is zieken te genezen dat hij in den
kortst mogelijken tijd weer in ördc
zal brengen, wat wij misschien door
veronachtzaming ons zeiven op den
hals haalden en waar wij ook a! lang
me© rondliepen eer we eindelijk bij
hem aanklopten. Maakt hij ons daar
op attent en voorspelt ons dus dat
onze ziekelijke toestand van langen
duur zal zijn, dan verbetert dat
den regel ©na humeur niet! En toch
hebben wij geen recht humeurig te
zijn, waar yvij zeiven aanleiding ga
ven tot overmatig krachtverbruik.
Wij zei ven hebben een groot ver-
zuum begaan. We hebben ohs li
chaam verwaarloosd, do broti van
levenskracht en levensvreugde. Licht,
lucht water en beweging zijn krach
ten ,die zoo eenvoudig te verkrijgen
schijnen, maar toch bij nader inzien
is dat nog niet altijd zoo gemakkelijk
voor alle menschen onder alle om
standigheden. Dat komt omdat het li
chaam zoo dikwijls als maar iets on-
dorgeschiktst gerekend wordt: de
geest is nummer één. En toch wer
ken beide samen. Alles wat als gees
telijk leven in ons ontwaakt, vindt
zijn oorsprong in de fijnste bewegin
gen van bloed en zenuwen en dus: 't
lichaam moet in de eerste plaats ge
zond zijn; daardoor besparen we ons
alvast veel leed.
Eeuwenlang heeft de ontwikkeling
in den geest totaal op den voor
grond gestaan en door onverstandige,
onnatuurlijke leefwijze hebben wij
den schat van gezondheid er bij in
geboet, dien wij van onze voorouders
als erfgoed, hadden gekregen. Steeds
zijn we daar op blijven teren, maar
eindelijk komt er een tijd, dat het li
chaam weer onderhouden wil zijn.
In de ontwikkelingsjaren b.v. is
het niet voldoende, als de Jonge
mensch: elan, drinken en slapen kan.
Hij moet ook beweging hebben: door
loopen, springen, enz. moeten de or
ganen uitgroeien, de spieren moeten
gelegenheid hebben zich te oefenen;
anders blijven ze sla pen zonder weer
standsve'rmogeen. Een krachtig sp.er-
stelsel verleent het lichaam gezond
heid; daarvoor is noodig: beweging
in de open lucht: zwemmen, fietsen,
tennissen, schaatsenrijden en al der
gelijke sportbeoefening. Natuurlijk
overdrijving schaadt en onze jonge
lui hebben veel te leeren; maar twee
vrij© middagen in de week, mogen
gerust besteed worden aan sport. Het
verteringsproces wordt bevorderd
door krachtig© beweging In do open
lucht en de werkzaamheid der Ion-
gein tevens. Slechts door flinke adem
beweging kan liet bloed de voedende
bestanddeelen opnemen, ontstaat er
een doelmatige stofwisseling en ge
zonde lichaamswarmte. Als het bloed
zoo frisch door de aderen stroomt, lo
ven we zóó vitaal, dat de kleine on
vermijdelijke teleurstellingen des le
vens ons niet raken. De gezondheid
schenkt dus zedelijke draagkracht,
maakt ons vrijer en beter.
En toch... voor duizenden en nog
eens duizenden dingen hebben wij
tijd, maar voor de verzorging van
ons lichaam
En daartoe is het toch ie edel van
aanleg, da'n dat wij het verwaarloo-
zen zouden voor allerlei nietswaardi
ge dingen dikwijls. En niet alleen
verwaarloozen, mishandelen, veelalI
Het is dus onz© zedelijke plicht ons
lichaam te vdrzorgen, waar allerlei
voorwaarden yoor moeten nagekomen
worden: het zorgen voor doelmatig©
voeding, kleeding; voor slaap en be
weging, voo rzindelijkheid en al wat
met genoemde dingen in verband
staat.
Zes, zeven lot acht uren slaap heeft
een mensch noodig. Ié
stel overspannen, dan
dus gauw bij te zijn. Door rust kan
nog veel herwonnen worden, vooral
bij jonge menschen. In alle organen
spelen de zenuwen de hoofdrol. Alle
weefsels zijn doortrokken van zenu
wen; alle werking In het lichaam is
gebonden aan zenuwfuncties. Evenals
overmatig© inspanning van een of an
der orgaan de kracht er van verzwakt
is dit ook op het zenuwstelsel van
toepassing en waar men ecu maal ge
leden heeft aan een dergelijke over
spannen zenuwtoestand, geraakt men
d.kwïjls weer daarin: het gaat er me©
als met een uurwerk, waarvan de
veer eens te hard is aangedraaid: die
moet altijd voorzichtig behandeld
worden, anders is het telkens wéér
zoo. Slaap is ©en eerste vereischte om
de zenuwen weer in orde te maken.
Onze spieren kunnen uitrusten, ook
als wij niet slapen, maar zoolang wij
wakker blijven, zijn onz© hersenen en
dus ook onz© zenuwen nog aan het
werk. Die kunnen niet rusten, of wij
moeten in ©en bijna bewusteloozen
toestand verkeeren, dien wij slaap
noemen.
Verstandige vrouwen en meisjes zul
len zich dus een goede practisclie
kennis verzamelen over de gezond
heidsleer en ze zullen daardoor lee
ren inzien, dat ontelbare kwalen kun
nen voorkomen worden door een een
voudige, gezonde levenswijze. Derge
lijke kennis is haar gewicht in goud
waard, vooral wanneer het later de
plicht wordt van onze jonge meisjes,
om zorg te dragen voor de gezondheid
van man en kinderen.
MARIE VAN AMSTEL.
5 het zaak,
oude Grigat en zijn vtouw passement
verkochten. Onvermoeid stond hij
achter de toonbank, terwijl zijn
vrouw éven onvermoeid een weinig
op zij van hem achter een lessenaar
troonde om boek te houden van de En-
komsten. Des avonds moest z© de ein-
delooz© kolommen, die bijna uitslui
tend uit bedragen tusschen vijf en
vijf-en-lwintig pen!n ng bestonden, sa
mentellen om vast te stellen, wat de
dag had opgebracht. Op een kacheltje
op den achtergrond van het winkeltje
werden het middagmaal en de na-
middagkoffie gereed gemaakt, welke
ook dadelijk in den winkel werden
gebruikt. Alleen het ontbijt en het
avondeten voor het openen en na het
sluiten van den winkel boven In het
„allerliefste thuis", zooals meneer
Grigat zich meermalen lachend uit
drukte, genoten.
Zoo hadden ze vijf-en-twintig jaren
voortgeleefd en al gevoelden ze rich
ook Juist niet gelukkig, het was hun
toch noeit in de gedachte gekomen,
dat z© het ooit anders zouden kunnen
hebben. Ze hadden genoeg om zich te
verzadigen, een eigen thuis wat
was er meer noodig?
Daar kwam op zekeren dag een
kleine, levendig© man in den winkel
en betoogde, terwijl hij minachtend
in het rond keek, dat ze toch eigen
lijk een armzalig loven leidden, als
het tenminste leven genoemd mocht
worden en dat het toch gemakkelijk
zou zijn hun positie te verbeteren.
Ho© dan? vroeg meneer Grigat
en schoof zijn bril omhoog.
De vreemde kneep de oogen met
een geslepen uitdrukking op het ge
laat half dicht, tastte m den zak en
haalde een po'rtefeuille voor den dag.
waaruit hij een lot nam, dat hij op
de toonbank legde.
O, zool zei Grigat teleurgesteld.
U meent, dat Ik En de loterij moet
spelen? Daar komt niets van.
Maar hoe kan men toch zoo
De man slikte de laatste woorden
van den zin in om den ander niet
voor het hoofd te stooten of misschien
wel te belecdigen.
Maar m'n beste moneer 1 Prach
tig© kansenl Hier, lees zelf maar! Al
leen contant gold, dat zonder aftrek
dadelijk wordt uitbetaald. Hoogste
prijs honderdduizend mark.
Honderdduizend mark! herhaal
de Juffrouw Grigat achter haar lesse
naar. Een mooi sommetjel
Haar echtgenoot zog liaar getroffen
aan. Ze had precies gezegd, wat hij
dacht. Zou dat 'n vingerwijzing van
het lot zijn? Onzin, dacht hij toen en
zei:
Ja, als men ze heeftl
We zouden ze misschien kunnen
winnen, bracht ze bedeesd in het mid
den.
Waarom zouden we dan juist
winnen?
Hahaï lachte do vreemde, vraagt
liever: waarom zouden we niet win
nen? En waarom
den eersten j bed g
werk en men behoeft er zich
niet erg bij in te spannen. En als men
wint, zal men dat toch niet dadelijk
aan de groote klok hangen. Dus, u
neemt een lot Een gelukslot
Meneer Grigat keek zijn vrouw vra-
_;nd aan en toen ze hem bijna on
merkbaar toeknikte, zei hij als
iemand, die eau besluit genomen
heeft
Wat kost het
Drie mark vijftig.
En hier staat immers slechts drie
mark 1 riep Grigat verontwaar
digd.
Maar mijn beste meneer, men
moet toch ook leven En ik breng het
u bovendien nog in huis, u behoeft er
geen stap voor te doen.
Meneer Grigat dong echter toch af
en ten slotte werd men het eens op
drie maxk dertig.
Wilt u een lot trekken vroeg
de kleine man.
Och, doe jij het alsjeblieft, So
phie I weDdde Grigat zich tot zijn
vrouw.
Ze zocht lang tusschen de loten, die
de vreemde als een waaier in de
hand hield, en trok eindelijk num
mer 29969.
Een geluksvogel I riep de
koopman vul vertrouwen. U zult zien,
dat wordt wat 1
De beide oude menschen glimlach
ten gelukkig. Ja, dat leek hun ook
zoo Drie negens dat hod stellig
wat goeds te beteekenen 1
Sedert ze liet kostbare lot In hun
bezit hadden, verliep er geen avond,
waarop liet niet uit de lade van de
ouderwetse lie mahoniehouten secre
taire voor den dag werd gehaald, op
de ronde tafel dicht onder de petro
leumlamp uit elkaar gevouwen en
met. teedere blikken belleken werd.
Eerst hadden ze er niet veel respect
voor gehad. Het was Immers iiaast
niet mogelijk, dat dit stukje papier
honderdduizend mark waard was.
Maar weldra vatte de hoop in him
liart post en groeide aan tot een ze
kerheid. In de plaats van allen twij
fel was een vaste overtuiging geko
men. Hun verhouding tot elkaar
werd van dat oogenblik af geheel an
ders. Ze behandelden elkaar niet
moer zooals anders met teedere voor
komendheid, want er was iets anders
tusschen hen gekomen, waarop ze
voortdurend hun dwepende gedach
ten richtten. Voor den eersten keer
gedurende hun 25-jarig gemeenschap
pelijk, kalm werk werd de vredige
stemming der stille huishouding ver
stoord. Het was het geld, dat in hun
kleine riolen den grond tot oneenig-
heid en strijd legde.
Want ze behandelden thans de hon
derdduizend mark reeds geheel als
iels, dat hun onvoorwaardelijk toebe
hoorde. Ze waren immers aanwezig,
al was het dan voorloopig slechts in
de gedaante van ©en lot met het
mooie nummer 29969.
De sleutel van de lade, waarin het
lag, lung goed bewaard aan een touw
tje, dat meneer Grigat om den hals
droeg, dicht bij ©en zilveren gedenk
penning, ©en eerwaardig erfstuk uit
de familie, dat geluk moest aanbren
gen.
Eiken dag werden er nu eindelooze
debatten gevoerd over de kwestie,
wat men wel met al dat geld zou be
ginnen. Des morgens, na het middag
maal, des avonds en zelfs bij het naar
De eerste prijs.
Schets door MAX HOFFMANN.,
Een smalle houten trap, dl© bij el-
ken voetstap kraakt© én piepte, leid
de van de uiterst kleine woning naar
den even kleinen winkel, waarin d«
prijs? Er is geeh reden, waarom het
niet zou kunnen gebeuren. Ja, voor
u bestaat er zelfs oen groot© waar
schijnlijkheid dat het wel zal gebeu-
Mencer Grigat zette groot© oogen
op.
U overdrijft stelligl verklaarde
hij ongeloovig
Volstrekt niet! En dat wil ik u be
wijzen. Fortuna is eeh zeer gevoelig©
dame, die men gemakkelijk beteedi-
gen kan. Als men haar dikwijls lastig
valt, keert z© iemand ten slotte den
in elk vrij oogenblikje
spraken z© er uitvoerig over.
Men moet het goed gebruiken,
zei iiij.
Natuurlijk stemde ze toe.
Eu op voordeelige wijze
Welnu, ik heb reeds mijn plan,
lieve Sophie. Ik ben nu eenmaal tot
koopman bestemd, maar dat vak is
heelemaal niets, wanneer men zich
in zoo'n bekrompen omgeving als hier
moei redden. Men moet de zaken in 't
groot drijien, eerst dan komt er plei-
zier aan. Hier in deze ellendige bui
tenwijk is niets te boginnen. net zal
dus liet beste zijn, dat ik deze zaak
verkoop en wij in het centrum van de
wereldstad ©en winkel openen, of mis-
I ,J \\€rö.UMtUl «Wil WilUd U'
ru gtoe. Ho© is het met alle groote scj1j6n dat in het fijne Westen van
- 1 de stad nog beter. Ik zal wel zorgen,
dat hij een verlokkend uiterlijk krijgt.
Ik heb zoo mijn eigenaardige ideeën.
Een heel fijn magazijn van darnes-
confectie, met dingen, die waard zijn
door voorname dames bewonderd en
gedragen te worden. Men heeft dan
zoo n vijftien tot twintig bedienden,
en bij de deur een portier in prach
tige livrei, en om de dames te ontvan
gen een nieneeT, die er uitziet als een
graaf en verscheiden talen spreekt
De brecde uitstalramen met de schit
terende spiegelruiten worden elke
week van een nieuwe uitstalling voor
zien door een decorateur, die een kun
stenaar in zijn vak is. Boven den in
gang leest men op ©en zwart marme
ren plaat in gouden letters de een
voudige, maar veelzeggend© woorden:
Telesfór Grigat. Dat is voldoend©,
want de firma is door de dagelijksche
advertenties, die kolommen vullen,
algemeen bekend. Ik zelf dirigeer al
les van uit mijn mooi kantoor, dat
achter het magazijn ligt, en jij
Onzin, viel juffrouw Sophie,
die met toenemende onrust naar zijn
fantasiec-n had geluisterd, hem haas
tig in de rede.
Ze was van opwinding vuurrood in
het gezicht geworden.
Dat is gekkemanspraat - Wil je
mannen gegaan, d:e voor hun goh co
le leven haar gunstelingen schenen te
wezen? Ze heliben van haar diensten
te vaak gebruik gemaakt en toen
heeft ze hen verlaten. Ziet u, zoo ls
het einde van zulke mannen als Ce-
sar, Napoleon en vele anderen treu
rig geweest. Maar van zulke eenvou
dige menschen, die zich zoo min mo
gelijk om haar bekommeren, houdt
Fortuna veel en zo stort plotseling
den hoorn des crvervloeds over hen
uit. Heb ik geen gelijk?
De beide echtgenooten begrepen
weliswaar niet veel van hetgeen de
man met groote rapheid van tong
voor den dag bracht, mo&r er schoor,
toch een «Me geheimzinnig© waar
heid in te liggen. Zoo gauw echter
wilde menoër Grigat rich niet gewon
nen geven en hij speelde dus nog een
bijzonderen troef uit.
Waarom speelt u dan zelf niet?
vroeg hij.
Weet u dan, of ik het niet do©?
F.n u hebt nog nooit gewonnen?
Zie Ik er dan zoo haveloos uit
U drijft toch nog altijd handel 1
Waarom zou ik niet Het is een_
al dat mooi© geld hij een bankroet
weer verliezen, als d© concurrent:©
ons dood maakt En als dat niet het
geval is op zijn minst heb je voort
durend zorgen en ergernis, je moet je
afbeulen om telkens weer het nieuw
ste te kunnen aanbieden, en wordt
ziek en ellendig.
Neen, zooveel geld moet men rusiig
gebruiken, opdat men er ook werke
lijk iels aan heeft. En daarom zullen
we ons op het land terugtrekken. Er
zijn zooveel mooie streken, waar men
van de natuur kan genieten en ge
zond blijft naar lichaam en ziel.
Waarom zouden we ons op onzen
ouden dag nog afslooven, terwijl wa
van onze rente toch heel goed kunnen
leven Daar hebben we dan ©en moot,
gemakkelijk huisje, met een met groe
ne planten bekleede veranda en een
tuin, waarin een gezellig prieel stent.
Wij hebben allerlei ooft en altijd fris-
sche groenten o, je zult zien, hoe
heerlijk dat wordt 1
Wat je daar zogt van afbeulen,
wal ik toegeven, antwoordde Grigat
peinzend, maar van het wonen op bet
land komt niemendal. Ha moet geeste
lijke prikkels .hebben en die kan ik
alleen in ©en groote stad V-,!«en. Ik"
bemerk loet immers nu al, hoe men
hier in die buitenwijk te gronde gaat,
Wij zullen dus in de stad wonen on
wel in een van de mooie, modern in
gerichte woningen in het Westen. Al
les is daar een lift, warmwaterlei
ding, centrale verwarming. Waarom
zouden we niet We heli bon het er
voor 1 Daar leven we dan op
ons gemak, zooals het menschen uit
de hoogere standen toekomt. Nu en
dan bezoeken wj den schouwburg en
des namiddags zitten we in ©en der
stijlvolle café's. En weet je wat Ik
doe dan zoo en passant nog zaken
aan de beurs men behoort toch ook
niet tot de dommen I Waarom zou het
mij niet gelukken door geschikte spe
culaties ons vermogen te verdubbe
len En opdat jij met je liefde voor
de natuur niet te kort zult komen,
reizen we des zomers naar een laad
plaats, nu eens naar loet gebergte,
dan naar de zee we zullen ons wei
gezellig inrichten 1
Ze keek hem dankbaar aan. Door
den loatsten zin laad hij loaar weer
verzoend. Ze zag zich reeds In een
toilet, dat overeenkomstig haar stand
was, in de schitterende eetzaal van
oen hotel eerste klasse zitten en de
vreemdelingen opnemen door ©en
lorgnet, dat ze met waardigheid zou
dragen
Zoo vormden ze fantastische plan
nen voor do toekomst en bun kleine
zieltjes smolten weg bij de gouden
droomen van geluk en welstand.
De tijd van de trekking was g> ko
men, en meneer en juffrouw Gr it
gingen met steeds toenemende onrust
de nummers van de lijsten nazi<
Eiken dag wachtten ze des morgens
des avonds met ongeduld op 'ia
courant. Dan sloeg de man het blad
open en volgde met den vinger de cij
fers tot de plaats, waar zijn nummer
had. moeten staan. Doch liet stond
niet Eén troost bleef er echter nog
de eerste prijs was ook nog niet
getrokken.
Zoo verliep de'tijd tot den laatstert
dag der trekking. In bange verwach
ting durfden ze nauwelijks met el
kaar spreken. Ieder had een onbe
paald gevoel van angst voor een droe
ve gebeurtenis. Maar dan verscheen
hun weer de lieflijke voorstel Hijg van
de door de wolken zwevende Fortuna,
die den hoorn des overvloeds over
hen uitstortte, en hun bezorgd gelaat'
helderde weer op
Tegen den avond zei juffrouw Gri
gat
Telesfor, geef me als je blieft den
sleuteL
Hij knoopte het vest los, tast ie on
der zijn hemd, nam den sleutel van
het touwtje en overhandigde haar
dien met een veelbeteekenenden blik.
Ze klom langzaam de krakende tre
den van de trap op, sloot de lade van
de secretaire open, haalde er voor
zichtig hun koeUmre bezitting, de
bron van al hun toekomstig geluk, uit
en bekeek het nummer g«:ruimen tijd.
Het scheen haar, alsof er in haar blik'
een tooverkracht kon schuilen om de
beslissing van het lot in de gewensch-
te richting te stüren. Eindelijk begaf
ze zich weer naar beneden naar den
winkel en legde het lot voor haar
neer.
Je zoudt je mogelijk bij hel na
zien in het getal kunnen vergissen.
ze: ze met gehuichelde kalmte, of
schoon ze wist, dat dit getal van het
begin af on ui t wïschba ar in beider ge
heugen geprent was.
Als de courant er maar rst
was bromde hij en keek ongedul
dig voor de tiende maal binnen «ijf
minuten op bet horloge-
Op hetzelfde oogenblik werd do gla
zen deur een weinig geopend en de
couranlenrondbrengster stak het blad
naar binnen.
Hij vloog er op aan als een bui'.gie-
rige tijger, rukte het open en keek In
koortsachtige spanning naar de lijst
Daarna veegde hij rich d© ooeon uf,
schoof den bril heen en woer en mom
pelde, alsof hij met zijn gedachten
elders was.
Wat is er Wat is er vroeg
ze haastig en keek hem over den
schouder. Daar staat daar staal
