HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
DË ËMUVËRNAMTE
ZATERDAG 1 JULI 1911
Tan de Residentie ei haar
bewoners.
cxv.
De candidaten voor den raad zijn
gesteld en er zijn er gelukkig minder
dan 3 jaren geleden, toen S. D. P. en
S D. A. P.. Vrijz.-Democraten
Vrije Vrijz.-Democraten, Liberalen en
Oud-Libemlen met eigen mannen uit-
kwamen. Tusschen de linkerzijde is,
(S. D. A. P. uitgezonderd) overeen
stemming verkregen Ook de kiesver-
eeniging Algemeen Belang, die zich
eenmaal voorgenomen heeft den heer
N. de Voogd in den raad te brengen
en huiteneewoon radicale neigingen
vertoont, komt met haar ideaal-candi-
flaat, maar verder staan de partijen
vrijwel aaneengesloten.
Staan de komende verkiezingen in
het teeken van wederzijdsche
dracht, ze staan eveneens in dat
het werkliedenreglement, dat juist in
die dagen in den raad behandeld zal
worden. Ongunstiger tijdstip is niet
te bedenken
De angst voor niet-herkiezing doet
zoo licht ultra-democratische evolu
ties volbrengen en we zullen algemee
ns beschouwingen krijgen vai
hoorde lengte. Misschien wordt zoo
doende de artikelenbehandeling wel
gerekt tot na de v&rkiezang, wat de
beslissing zuiverder zou maken, en
het reglement stellig van langeren
duuT. We kunnen vrijwel zeker zeg
gen dat het minimumloon van f 11.60
zooals B. en W. voorstellen, verhoogd
zal worddn tot minstens f 12 en
mocht een raadszitting vallen tus
schen stemming en herstemming dan
allicht tot f 13 of nog hooger. De
liefde voor den gemeentewerkman is
in den Tegel omgekeerd evenredig
met dein tijd dat een lid nog zitting
heeft.
De volgende week zullen we hier prc-
s dent Fallières kunnen aanschou
wen. Van de ontvangst wordt nogal
werk gemaakt en de toeloop wordt
natuurlijk reusachtig. De komst van
het hoofd van een staat trekt hier,
waar alles wat in verband met een
Hof staat, als uitverkoren be
schouwd wordt, zelfs kinderen en
grijsaards uit huis. Dat de ontvangst
aan de Staatsspoor plaats heeft is
vermoedelijk gedaan voor het gemak
Het station vormt een eindpunt en is
daardoor veel rustiger dan het Hol-
landsche. Jammer evenwel, dat Fal-
Lères nu niet een bepaald gunstigen
indruk zal krijgen van een station in
de residentie. Over losliggende plan
ken moet hij naar het hoofdperron,
na aan een klein smal perrontje aan
gekomen te zijn en nu mag het sta
tion nog zoo mooi versierd worden,
do inrichting is niet te veranderen
on die is hier bedroevend. Mocht het
leelijk weer zijn, dan is de president
daar uitstekend in de gelegenheid een
onvervalschte Hollandsche verkoud
heid op te doen. Hij heeft dan ten
minste iets karakteristieksHollandsch
gekregen.
Het bezoek aan Scheventngen zal
Zeebad wel aangenaam vinden.
Sinds jaren komt eindelijk weer
eens een hoofd van een staat Duit-
sche vorstjes van miniatuur gebiedjes
daargelaten in het Kurhaus, waar
de gemeenteraad hem ook zal ontvan
gen. Wat Fallières daarvan zeggen
zal? Het bestuur van de residentie
dat hem niet ontvangt in het stad
huis, maar in een hotel! Wie durft
de eigenlijke reden aan hém vertel
len,
In het stadhuis is geen ontvangzaal
eu op een Woensdag als de corridor
vol staat met paartjes, met nasleep
van getuigen en ouders, kan daar
onmogelijk gerecipieerd worden. De
trouwkamer is bezet en de raadszaal
zal Leder dien dag wel potdicht wen-
schen. Bij gebrek aan fatsoenlijke ge
legenheid om een staatshoofd te ont
vangen gaat de raad maar naar het
Kurhausl Hat is bepaald groot-
steedsch. Was het nu maar ee'n paar
maanden verder, dan was 't nieuwe
huis in de Javastraat klaar en be
hoefde Den Haag tegenover Fallières
geen gek figuur te slaan.
De arme president wordt hier wel af
gewerkt: 12.21 aankomst, 1 uur noe'n-
maal ten paleize, half 3 museum Mes
dag, 8 u. 10 concours h.ppique op
Hou trust, 3.55 matinóe in de Kur
zaai; 4.15 ontvangst door den ge
meenteraad in hei Kurhaus; 5.15 re-
repLe van de Franschc Kolome
het gezantschapsgebouw aan het
Lange Voorhout; half 8 diner; 9.50
vertrek naar de taptoe welke te 10
uur aanvangt; 11 uur vertrek.
üefl Wie houdt dat uit en daarbij
te bedenken dat Fallières een respec
tabel gewicht heeft mee te sleepeul
SINTRAM.
Esperanto.
INTERNATIONALE CONGRESSEN
III.
VOORZIET IIET IN DE MOEILIJK
HEID?
Op het eerste gaziciit zou het schij
nen alsof een drietalig congres in de
inoeilijklieid zou voorzien, leder even
wel, die de moeite nernit in de zaak
dieper door te denken, zal spoedig
zien, dat iiet vraagstuk met zoo
makkelijk is opgelost. De meeste
grossen tegenwoordig worden niet
bijgewoond door menschen met veel
vrijen tijd. Zij worden bijgewoond
door werkzame mannen en vrouwen,
die eeuige dagen uitbreken van bij
zondere plichten, die hun tijd gedurcu
de rest van 't jaar geheel ih Leslag
nemen. Welnu, hoe kan eon werk
zame specialist den noodigen tijd vin
den om zulk een kennis van twee of
drie talen naast de zijne te verkrij
gen, die hem in staat stelt met zelf
vertrouwen vloeiend deel te nemen
aan een openbare discussie of debat?
Hoeveel doctoren kunnen Franscb of
Duitsch gemakkelijk lezen, laat staan
een speech volgen? En men gaat niet
naar een congres louter om te 1 eiste
re n. Mannen en vrouwen, die hard
gewerkt hebben aan eerug sociaal of
wetenschappelijk vraagstuk, wilien in
staat zijn persoonlijk hun tideëen mon
deling uit te wisselen met anderen,
die ook aan die vraagstukken hebben
;e\verkt.
Indien persoonlijke uitwisseling
van gedachten en sympathie r.iet het
oogmerk van een congres is, zou het
toch zeker practischer zijn thuis te
blijven en op zijn gemak alleen ge
schreven rapporten van buitenlandsch
onderzoek in zijn eigen afdeeling te
bestudeeren?
Het zou zeker zuiniger zijn. En zelfs
indien een afdoende kennis van
Fransch, Duitsch en EngeJsch prac
tised was, dan nog zou de moeilijk
heid blijven bestaan, daar de intellec
tueel© activiteit en de geest van cuoite
ratie en onderzoek met tot West-
Europa beperkt zijn. De Russen dra
gen eveneens belangrijk bij tot de we--
benschap, de Balkanstaten ontwaken,
Bohemen, Polen, Hongarij'e, Cxoatië
en andere kleinere volken eischen met
recht een aandeel in de wereldpro
gressie. Japan moet in aanmerking
genomen worden. China.....
HOE CONGRESSEN BELEMMERD
WORDEN.
Maar laat ons eens hooren, wat
over dit onderwerp gezegd is door
sommigen, die een werkend aandeel
genomen hebben in internationale
congressen.
Zie hier, wat een Fransch doctor
^Dr. Covret: „Nut en mogelijkheid der
aanneming cener internationale hulp
taal in de Medicijnenstelling" .aange
boden voor de Medische faculteit van
Parijs, 190b'. Deze stelling verwierf de
begeerde Mention trés bien.) zegt over
een heelkundig congres, een jaar of
twee geleden gehouden aan de Medi
sche faculteit te Parijs. Hij ging er
been in de verwachting het voorrecht
te hebben de leidende lichten van de
heelkundige wetenschap uit alle dee-
len der wereld te hooren geven vun
den ruimen voorraad van hun kennis
en ervaring.
Wij hadden nog nooit tevoren een
internationaal congres bijgewoond.
In onze verwachting stelden we ons
een amphitheater voor, tot in den
nok gevuld, hoogstwaarschijnlijk
geen plaats onbezet en wij waren ver
langend een intens belangwekkende
discussie te hooren over het laatste
heelkundige nieuws. Maar wat zagen
e inplaats daarvan?
Aan het einde van een grooten, hal-
in cirkel schenen een twaalftal con
gressisten geduldig te luisteren naar
een mededeeling, welke een Ita-
liaansch docter in 't Fransch voorlas,
betreffende de uitroeiing die hij ge
daan had door middel van het „sa
crum" van een gezwel.
Hij las Fransch; maar wat voor een
Fransch! En de uitspraak! Haast on
mogelijk er een woord van te ver
staan. In den chaos ven syllaben wat
het oenigo, dat van tijd tot tijd te on
derscheiden was het woord „sucrum",
uitgesproken ..sukroem" op Italiaan
se he wijze, hetgeen onvermijdelijk
even een licht tintje van koddigheid
aan do geleerde dissertatie gaf... Wel
nu, indien wij slechts een of two©
zinsneden van io heele mededeeling
konden opvangen, in onze eigen taal
gedaan, wat konden clan de Engel-
schen, de Duit-schers, de Russen, de
Serviërs of de Bulgaren er uit op ge
maakt hebben, zelfs al kenden ze
Fransch? Hoegenaamd niets, zou ik
meenen daarom waarschijnlijk lie
pen een groot aantal der congressis
ten op de binnenplaats hoen en weer,
ongetwijfeld wachtend tot ook hua
beurt zou komen om hun opstellen
voor te lezen of totdat de een of an
dere landsman sprak in een voor hen
verstaanbare taal....
Wij verlieten het gebouw, wij be
kennen het, zeer ontgoocheld door dit
eerste bezoek aan een internationaal
congres
Deze ervaring is niet uniek. Luister
nu eens naar den Russichen arts Dr.
Kabanov:
Velen zijn van internationale con-
essen teruggekeerd met een heel
slechten indruk. Geen mededeeling
wordt door alle aanwezigen verstaan,
wat ook de gebezigde taal mag zijn.
Het gevolg is, dat Duitsche rapporten
hoofdzakelijk bestudeerd en bespro
ken worden door Duitschers, Fran
se he door Framschen, enz.
Daar nu nationale medische con
gressen jaarlijks in het vadcrlund
plaats hebben, van welk nut is het
dan, bijv. voor een Duitsch arts, om
naar een internationaal congres te
komen om andere Duitsche artsen te
hooren? Hij kan thuis evenveel berei
ken en veel goedkooper en gemakke
lijker. Het doel van een internatio
naal congres is de uitwisseling van
ideeën tusschen medici van verschil
lende lauden en scholen.
Tegenwoordig wordt dit doel haast
i het geheel niet bereikt. De over
groot© meerderheid van doctoren zijn
geheel huiten staat er naii deel te ne-
tengevolge van hun onkunde
van vreemde talen. Zelfs artsen, wier
taal onder de officieel© erkende is,
kunnen niet veel van een congres pro
fiteered tenzij ze ook andere toege
stane talen kennen, iiet feit, dat ten
spijt van deze moeilijkheden toch in
ternationale, medische congressen ge
organiseerd worden, bewijst alleen
meer dan ooit de groote behoefte, die
gevoeld wordt aan onderling ver
band tusschen doctoren in verschil
lende landen. Het is niet noodig te be
wijzen, dat het instellen van eon In
ternationale taal, welke doctoren i!t
alle landen in staat zou stellen wer
kelijk er aan deel te nemen, een zeer
belangrijke gebeurtenis zou zijn In «Ie
;eschiedenis van medische congres-
,en en krachtig hun ontwikkeling zou
bespoedigen".
De moeilijkheid is niet beperkt t l
de medicijnen.
Geleerden, juristen, sociologen cn
socialisten vinden aller hetzelfde On
gemak. Lees eens, wat Miss Margaret
Mc. Millan schrijft over een interna
tionaal Arbeiderscongres:
ben volkomen zeker, dat, of
schoon het gevoel van kameraadschap
mag bestaan, het zicli niet ontwik ko
len zal, voordat wij allen met elkaar
kunnen spreken. Het Stuttgarter con
gres bewees, hoe, zonder een gemeen
schappelijke taal, groepen zich afge
scheiden houden en de naties afge
zonderd zijn. Het bewees eveneens,
dat de bestaande talen te moeili
zijn, om gemakkelijk verkregen ;e
worden, zelfs door de begaafdste taal
kundigen. Hun spreken was buiten
gewoon gebrekkig in sommige opzich
ten. Het gaf niet dat gevoel van ver
trouwelijkheid van omgang zonder
welke woorden niets ais teekens zijn.
Allen die deelgenomen hebben aan
gewone zoogenaamde internationale
congressen, zullen de waarheid van
bovenstaande ervaringen getuigen.
Zij weten heel goed, dat de tegenwoor
dig gebruikte middelen de moeilijk
heid niet overwinnen. Zij weten, dat
louter drietalige opsommingen van
een toespraak of een referaat niet
meer dan een heel onvolledig cn on
voldoend begrip van het geheel kun
nen geven, en iets als een werkelijk
ernstige en vruchtbare bespreking on
mogelijk is, wanneer drie, vier talen
gebruikt worden. Zij kennen ook het
vervelende van de hoele geschiedenis,
indien een toespraak in zijn geheel
vertaald moet worden. Zelfs in één
taal, laat staan in twee of drie. Do
bekoring en spontaniteit van hel ori
gineel gaat geheel verloren in het
langdurig proces en de handelingen
worden onvermijdelijk saai en on)>e-
langrijk.
J. H. W. IIABERMF.HL.
(Wordt vervolgd).
Haarlemsdie
HandeSsvereeaiging
Goeilgek. bij Kon. Bul. vnn IS Nor. 1890.
De Haarlem8che Handelsvereni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succès. Jammer echter, dat man alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als iid der Veneenl-
glng toe te treden. Er zijn wel aaeer
dan 600 leden, maar dat la niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, Ja zelfs particulieren, moesten lid
.worden, om tn minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de H&arlemsche Handelsvereni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
bulten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, ham leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe Jaorlijksche
contributie van t 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en information voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur dor Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren eu faillisse
manten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alken voor zaken beueffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
ledeu voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad I 1 75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
buiging zijn de hoeren Mrs. Th. de
Haan Bugenholtz en A. H. J. Menens,
Bpaarne 94, alhier, die voor de leden
alken werkdug van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor Incasso's door bemiddeling
fler Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te Innen.
De kosten van informatiën naar
bulten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto- vergoed mg. Jnformu
tién naar binnen ile stad wonende
personen worden gratis verstrekt
Pretentien op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto
vergoeding ts toegevoegd.
Ruim 1748 Information en rechts
geleerde adviezen werden In het af
ge: i'vr geneven.
In de maanden Maart en April
1911 zijn 61 vorderingen tot een be
drag van f 940.51 betaald, 15 vorde
ringen worden afbetaald, 13 vorderin
gen zijn uitgesteld.
Volgens art. i dient het geheim der
lijsteu van wanbetalers angescbon-
deu te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadre»
seert. aan het Bure-nu, dat geopend ia
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar x>k
vei dei e Luiiohlijiggn zijn le bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V toch van haar infor
mation kan bekomen, en brengt nu
uogmaale en uitdrukkelijk ter kennis
dat. aileeD aan leden der Vereeniging
lnformatien door haar worden ver
strekt, en dat voor lnformatien op
h.er ter stede woonachtige personeu
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
door H e a d o n H 111.
31)
Dit is de plek van uw zelfopoffe
ring, zei hij zacht. Laat ons hopen,
dat het na vannacht dubbel vrucht zal
dingen, Miss Vaughan. Toen ik u
hielp dat plannetje op te maken
droomde ik weinig, dat hot de spil
zou worden, waarom leven en dood
draaide.
Maar u wist, dat het verschil tus
schen eer cn schande er om heen
draaide, antwoordde zij' snel. Ik ben
blij, dat ik gelegenheid heb u daar
omtrent het een en ander te vragen,
Mr. Ravenscar. want ik liet mij dion
morgen door een opwelling meesle- i
pen Sinds dien tijd heb ik bedacht,
dat Dick VVenslade met al zijn fouten
toch niet uit het hout gesneden wus,
waarvan men dieven maakt. Is het
niet mogelijk, dat u en Lord Monltsil-
ver zich vergist hebben in hetgeen u
in de ontvangkamer zag
Och, hoe graag zou ik dat ge-
looven, klonk vol sympathie het ant
woord. Wij kunnen ons natuurlijk
troosten met de gedachten, dat dwa
len menschel rk is. Lord Monksilver
Parijsche Brieven
CCLXXXIL
Men weet reeds, dat in de beruchte
zaak der liquidateurs het heerschap
Duez veroordeeld is tot 12 jaar dwang
arbeid en 100 francs boete, terwijl Lo-
febvre en Breton er ieder afgekomen
zijn met 2 laar gevangenisstraf en 100
francs boete.
De voortvluchtige Martin Gauthier
is natuurlijk nog altijd onvindbaar.
Deze slimme handlanger zal, denk ik,
de door do bende gestolen gelden weL
in veiligheid hebben gebracht Na
ommekomst van den straftijd wel
licht krijgt Duez op zijn appèl wat
vermindering van straf zullen de
hoeren hot ontvreemde geld in alle eer
en deugd kunnen verteren.
Op de laatste zitting liet, na afloop
der beraadslagingen, de jury den
president der rechtbank ontbieden,
waarna een der jury-leden, degene,
die het meest aan het debat had deel
genomen, den hoogen magistraat
toevoegde
Gegeven, dat de bank der be
schuldigden ons voorkomt, niet vol
doende voorzien te zijn, en dat de
instructie der zaak ons niet helder ge
noeg toeschijnt, zouden wij wenschen
te weten, waaraan wij ons zouden
blootstellen, indien wij weigerden ons
uit te spreken?
De president der rechtbank fronste
de wenkbrauwen op deze onverwach
te vraag, raadpleegde het geheugen
vakje van zijn hersenkas en ant
woordde gewichtiglijk
De jury zou worden veroordeeld
tot betali-- van boete en der kosten
van het geding.
De hooge rechtspersoon vea-giste
zich, zooals een der aanwezige advo
caten hem na de uitspraak toonde,
met anteoedontische paperassen in de
hond.
Het komt meer voor, dat rechters
zich vergissen, zoodat het niet voor
namelijk op den blunder van genoem
den president is, dat ik wilde wijzen.
Neen, ik wilde er hoofdzakelijk de"
aandacht op vestigen, dat zich hier
een consciëntieuze jury voordeed, die
geen vrede kon hebben met hot justi
tieel arrangement,* waarvan ik in een
mijner vorige brieven sprak, en des
wegen meende, bezwaarlijk antwoord
te kunnen geven op de uitgebreide en
ingewikkelde vragen, den jury-leden
door de rechtbank gesteld.
Te Rodez had do jury te oordeelen
over een zekeren Capelle, beschuldigd
van het toebrengen van slagen en
kwetsuren aan zijn vrouw, die aan
de gevolgen daarvan bezweek.
De zaak was uitermate klaar en de
veroordeeling derhalve wis en zeker.
Doch de jury wilde de straf verlich
ten, denkelijk tengevolge van de over
weging, dat de wereld nog niet geheel
bevrijd is van Xantippes.
Op de eerste vraag „Is de beklaag-
do schuldig aan het opzettelijk toe
brengen van slagen en kwetsuren,
zonder de bedoeling te hebben, den
dood te veroorzaken antwoordde de
jury ontkennend.
Op de tweede vraag: „Hebben die
slagen den dood van het slachtoffer
veroorzaakt antwoordde zij in be
vestigenden zin, onder het toelaten
van verzachtende omstandigheden.
Natuurliik groote verbazing van de
rechtbank en van het publiek t Er was
echter niets aan te doen de jury
had zich zwart op wit uitgesproken I
En Capelle werd vrijgesproken. Wet
telijk vrijgesproken.
Toen kwam de verbazing van de
jury I
Capelle lachte in zijn vuist. Wie
doet me nu wat dacht hij.
Misschien is het omgekeerde ook
wel eens eebeurd, te weten, dat de
jury, door een averechtsche beant
woording der gestelde vragen, een
onschuldige, dien ze wilde doen vrij
spreken, W dood deed veroordeelen.
Sommigen zullen zich misschien ook
nog het feit herinneren, dat indertijd
de jury van de Seine uitmaakte, dat
madame Steinheil niet de dochter van
haar moeder was.
Enfin, het aantal malle verklarin
gen van diverse jury's is legio.
Nu zou men wel kunnen uitroepen
„Die stomme Juryleden 1" en sommi
ge fijn© geesten zouden misschien wel
het denkbeeld opperen om jury-leden
.vooraf een soort van luciditeitsexa-
men te doen afleggen doch mijns
inziens schuilt de hoofdfout elders.
Iiebt gij wel eens zoo'n vragenstol
van een rechtbank onder de oogen go-
had en, wat meer zegt, bestudeerd?
Ik verzeker u, dat het u dan soms
troebel voor de oogen wordt. Zoo'n
vragenstel is dikwerf niet ongelijk
aan een doolhof-rebus. De rechters,
die het opgesteld hebben, weten na
tuurlijk heel goed, waar de ingang is
is een oud man, en hij heeft het meest
van het incident gezien. Het gezicht
van mylord is niet meer wat het was,
en natuurlijk is er kans, dat hij meer
zag dan hij meende te zien. Wat mij
zelf betreft, u weet, dat wat ik zag,
meer van negatieven aard was..
De indruk van Phyllis was, dat
Ravenscar duidelijk had verklaard,
hoe hij gezien had, dat Dick den ring
opraapte, maar zij wist ook zoo ze
nuwachtig te zijn geweest, toen zij
van de verdenking tegen haar min
naar hoorde, dat zij volkomen bereid
was deze lezing van het geval ook
aan te nemen. En daar was zij ook
meer toe geneigd, omdat Dick nu mis
schien ook ontheven zou worden van
de verdenking omtrent die geringere
misdaad. Morgen zou het beigin zijn
van een dag van triomf als beide be
schuldigingen van onwaarde bleken.
Zoo verdiept was zij in dit gelukkig
vooruitzicht, dat Ravenscar haar op
den urm moest tikken, toen zij boven
aan het zigzag-pad waren aangeland,
dat langs do groep visschershutten
naar het strand van de baai leidde.
Zij waren nu in den lichtkring vein
het draaiende licht op het voorgeberg
te, en hij trok haar zachtjes in de
schaduw van eenige armzalige brem-
boschjes, die aan den kant van het
pad groeiden.
Beter om voorzichtig te zijn,
flulsterdo hij. Een van de wachters
mocht op de galerij van den vuurto-
en waar de uitgang sapristi! zij,
die de wet al tallooze malen hebben
geïnterpreteerd en gekeerdMaar
de anderen, de jury-leden, die bij
kans uitsluitend hebben te oordee
len met de Intelligentie, die zij al
of met beizitten...
Voeg daarbij, dat de jury op al de
gestelde vragen slechts mag antwoor
den door een simpel „ja" of een een
voudig „neen." Te drommel! er zijn
toch vragen, waarop een dergelijk
kort antwoord ten eenenmale onvol
doende is, zoo misschien niet voor
den vrager, dan toch voor den be
scheid gever.
Er is zeer veel, er is bijna alles t©
zeggen vóór de populaire 'rechtspraak
die door de jury wordt vertegenwoor
digd, vooral wanneer het verhoor
vooraf wordt geleld door de mannen
van het vak. De instelling der jury
is gelukkig al heel ver af van den tijd,
toen een eenige rechter uitspraak
deed zelfs in de moeilijkste gevallen.
Kundig te zijn in het opdreunen van
wetsartikelen en hun oneindige com
mentaren danr steekt ongetwijfeld
veel verdienste in. De harten te kun
nen peilen is echter een eigenschap
van hooge re orde. Twaalf gewetens
zij'n, dunkt mij, meer waard dan drie
bevoegdheden. Daarom zou het zaak
zijn, de jury in haar ontwikkeling
aan te moedigen in stede van haar,
zooals tot nog toe geschiedt, aan
banden te leggen.
Hot résumé der debatten, door den
president der „Assises" neergelegd
m zijn vragenstel, stelt de jury on
der zijn voorgdijschap, gewent haar
aan het afwachten van een pas-klare
opinie em het bejjerkeh van eigen
initiatief. Trouwens, dat initiatief
wordt ook anderszins tot een mini
mum teruggebracht. Want een para
doxaal wetsartikel ontzegt haar het
recht om de straf vast te stellen.
Wanneer de jury na haar beraadsla
gingen weer zitting neemt en heur
voorzitter het hem voorgeschreven
formulier uitspreekt. „Bij mijn eer
en mijn geweten, voor God en voor
de menschen," verklaart de jury enz.
enz." mag hij zeggen, of de beklaag
de schuldig is of niet, doch hij mag
geenszins zoggen, welke straf dc
schuld igverkl a arde verdient.
In zijn „Traité des délits et con
traventions de la parole" deed Chas-
son de noodzakelijkheid van de in
stelling der jury in misdrijfzaken
uitkomen, door t© verklaren, dat ,,'t
volk er belang bij heeft, te weten, of
de macht, die beschuldigt, zich niet
van een voorwendsel bedient om een
burger uit den weg te ruimen." In
rechtszaken is de jury dus een soort
van controle-middel van het land.
Zooals het nu echter toegaat, is
dat controlemiddel dikwijls maar lap
werk. Een handig rechter-president
kan zijn Vragen zoo inrichten, dat de
jury of zijn zin volgt of gelijik in
bovengenoemd geval te Rodez bê-
tises begaat, die de rechtspraak tot
een paskwil maken.
Slechts één feitelijk recht is der
jury toegekend. Zij beschikt over ver
zachtende omstandigheden. Volgens
een statistiek zijn van de 4000 we
gens misdrijf beschuldigden waar
van Parijs 700 a 800 heeft moeten
berechten 20 pet. vrijgesproken.
Wat de 80 pet. veroordeelden betreft,
zijn voor niet minder dan drie kwart
gedeelte verzachtende omstandighe
den aangevoerd. Daaruit blijkt mijns
inziens, dat de populaire justitie, die
geacht kan worden door de jury ver
tegenwoordigd te zijn, minder hard en
streng is dan sommige anti-democra
ten piegen te beweren. Inderdaad is
zij, meer dan de rechters van beroep,
zeer verdraagzaam ten opzichte van
wat men „crimes passionnels" noemt
misdaden, begaan in een oogenblik
van ongeketenden of ontketenden
hartstocht, en bewaart zij haar uiter
ste gestrengheid slechts voor degenen
wier misdrijf koude, lage berekening
tot beweegreden had.
En zoo is het ook uit dezen hoofde
begrijpelijk, dat eenige wakkere man
nen aandringen op .de uitbreiding
der bevoegdheid van de jury.
OTTO KNAAP.
ren zijn. Er is meer kans, dat hij aan
den zeekant staat, maar wij moeten
zoo min mogelijk gevaar loopen.
Phyllis stemde hiermee volkomen
in. De helling was steil genoog, om al
haar aandacht in beslag te nemen,
maar eindelijk was het toch goed en
wal volbracht.
Toen hun voeten in het losse zand
van het strand zakten, kwam daar
een reusachtige gestalte om den hoek
van de meest nabijzijnde hut.
Ben jij dat, Michael? fluisterde
Ravenscar.
Ja. ik ben het, luidde het ant
woord. U heeft de dame meegebracht,
zie ik.
Jaen een klank van voldoening
was in de stem van den secretaris
niet te miskennen, ik heb de dame
meegebracht ls de boot klaar
Ligt al een half uur op wacht,
zei Standish. Nu, juffertje, als u nu
niet te trotseh is. om een armen vis
schor do hand te geven, daxi zal ik u j
naar het water geleiden. Er liggen
hier kreeftenschalen en allerlei ande
re dingen, waarop uw mooie voetjes
leelijk terecht zouden komen, als u
niet weet, waar te stappen. Laat het
maar liever aan Michael Standish
over. Hij zal beter dan een vader voor
u zorgen.
Een plotseling gevoel van tegenzin
deed Phyllis huiveren bij de hinder
lijke familiariteit van dezen man.
Maar zij was nu eenmaal tot deze on-1
derneming besloten en het zou spoedig1
voorbij zijn. Al het onaangename van
dezen middernac-htelijkcn tocjit zou
eon boete zijn tegenover haar min
naar, omdat zij hem ongehoord had
beschuldigd. Zij legde haar hand in
den reusachtigen vuist van den man,
en Ravenscar liep achter hen aan
naar de boot.
HOOFDSTUK XII.
Het bevel tot inhechtenis
nemingvan den Rechter.
Het is mijn pijnlijke plicht u te
waarschuwen. Mr. Richard Wenslade,
dat u niet gedwongen wordt beschul
digingen te beantwoorden, maar dat
als u ze beantwoordt, het zal worden
opgeteekend en later in aanmerking
genomen bij het besluit van de jury.
Ik behoef niet te zeggen, hoe ik het
betreur, zulke woorden to moeten
richten tot een lid van uw hooggeach
te famill».
De stem van den rechter beefde een
beetje, toen hij de gebruikelijk© waar
schuwende woorden tegenover een ge
tuige onder verdenking liet hooren.
Het was geen aangename taak zulke
taal te moeten gebruiken tegenover
iemand, die door de misdaad, welke
onderzocht werd. naaste erfgenaam
was geworden van een oud peerschap
en groote bezittingen.
Blozend en wantrouwend, stond
Dick in de cètuigonbank van waar hij
zoo Juist den eed had moeten afleg
gen. Do gelagkamer van het „Wapen
van Beacon" was ondragelijk vol met
tweemaal zooveel menschen van het
publiek, die het klaar hadden ge
speeld om in dit vertrek binnen te
dringen, dat niet eens te groot was
voor het aantal menschen, dat hier
officieel tegenwoordig moest zijn.
Maar Dick had voor niemand anders
oogen dan voor den president, dien
hij in zijn driftige verontwaardiging
als zijn persoonlijke vijand beschou-
do.
O. verontschuldig 'u maar niet,
mijnheer, zei hij met een gemaakte
he oghartigheid, die hem anders
vreemd was. Ik heb niets te verbergen.
Ik zal iedere vraag, die u mi] zal stel
len, beantwoorden, en ik zal niet ver
geten, dat ik een eed heb afgelegd.
Ontstemd over het optreden van den
getuige, vond de rechter, dat hij ge
noeg eer had bewezen aan den naam
der familie. Hij liet zijn welwilleuden
toon varen.
ik zal op uw woord vertrouwen,
zei hij kortaf. In welke verhouding
stondt ge eenige dagen voor zijn dood
tot uw vader
In een slechte verhouding. Wij
hadden ©en paar dugen na elkaar he
vige woordenwisselingen gehad; zei
Dick op 7:;n meest onverschilligen
toen. El'sha Crowe, die ook tusschen
de toeschouwers was binnengedron
gen. keek steelsgewijze vun den getui
ge naar Ravenscar, die tegenwoordig
was als plaatsvervanger van I.ord
Monksilver, en ook voor 't geval, dat
hijzelf inocht worden opgeroepen. Do
onbeteekenende wachter merkte "p,
dat do secretaris droevig zijn hoofd
schudde over het pas uitgesproken
antwoord.
Eu de oorzaak van dezen twist
vervolgde de rechter.
Die behoeft niet geheim te blij
ven, antwoordde de getuige flink.
Rechtvaardigheidshalve ben ik blij,
dat ik een gelegenheid heb om dit in
't publiek to verklaren, ik had mijn
vader in kennis gesteld van mijn ver
loving met Miss Phyllis Vaughan, de
dochter van kapitein Vaughan van
Down Cottage en de gouvernante van
mijn zuster. Hij was hier zeer ont
stemd over, en bewoog haar zonder
uitstel, haar ontslag to nomen. Nadat
zij ons huis verlaten had vestigde hij
de verdenking op haar. dat /;j een
ring gestolen zou hebben, die mijn
moeder verloren had. Ik beschouwde
die beschuldiging als een beleed tg In g1
en als ©en latere overweging uit spijt
ingegeven. Den volgenden morgen
werd de hoed van Miss Vaughan op
den rand vun den afgrond gevonden,
en ik twijfelde niet of ztj had zichzelf
in ze© geworpen ten gevolge van do
verdenking die haar ter oore was ge-
kemen. Die opvatting wordt, naar ik
geloof, door allen, die haar kenden,'
gedoeld.
(Wordt vervolgd).
