NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
29e Jaargang, No, 8596
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 1 JULI 1911 C
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
per drie maanden: jplfL JUW ^an 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem1.20 Haarlem van 15 regels /l.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd te (kom der jSIKPs Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)1.30 Jf jlAdvertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland1.65 -ÊT L&l1 jgP||j50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant.
CefcSS ZoTdTgibla'd, vo'or 'Haarlem' I ten* Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
8 de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. \2>è> Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot da plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
DERDE BLAD.
Amsterdamsche Kout
ix.
Het gouden Jubilé der Twent
se he Bank. Amsterdam, de
eerste Nederlandsche stad met
verplichte winkelsluiting.
Het is mi in oprecht en ernstig voor
nemen, ditmaal eens echt zakelijk te
gaan schrijven, want ik heb als kro
niekschrijver te memoreeren het ju
bileum en. de geschiedenis van een on
zer grootste bankinstellingen„De
Twentsche", die 50 jaar onder leiding
van den heer B. W. Blijdenstein be
staat. Eu nog hebben we nooit den
thans 71-jarigen behoeven toe te voe
gen „Varus, Varus, waar zijn onze
millioenen gebleven
Hoe al die bankondernemingen, in
de groote eebouwen. die we reeds met
zeker respect gadeslaan, worden ge
dreven, daarvan heeft de leek natuur
lijk geen flauw begrip! Daar worden
schaakpartijen gespeeld met cij
fers, rechts eindigend met vele en
veelbeteekenende nulletjes. Een enke
len keer krijgen we slechts, zooals nu
wedeT met het jubileum der Twensche
Bank, alleen door de Nederland
sche Bank en de Nederlandsche Han-
del-Mij. te overtreffen, een kijk
je in het interessant bedrijf, dat het
voorhanden, en door den eigenaar
niet dadelijk bruikbare kapitaal,
brengt bij derden, veelal den eigenaar
onbekend, met de vergunning het te
gebruiken.
De Bank is, zooals de naam nog
aanduidt, van een zeer nederig begin.
In de Italiaansche steden der Middel
eeuwen had elk wisselaar en hande
laar op straat of plein een tafel of
bank, „banco", waarop hij gelden uit
betaalde en in ontvangst nam. Kon
hij door slechte zalcen zijn verbinte
nissen niet nakomen, dan werd zijn
bank stuk geslagen „banco rotto",
waarvan is afgeleid ons „bankroet".
Di den beginne werd er slechts gewis
seld later werden de banken als het
ware aangewezen inrichtingen, om
geld in bewaring te nemen, dat op
oen bepaalde plaats overvloedig was,
en waarboor aanvankelijk zelfs nog
een zeker bewaarloon werd betaald.
Zoo verbond zich aan het wisselbe-
drijf weldra de werkzaamheid eener
Giro-bank (Giro beteekent in het Ita-
liaansch zooveel als omloop, omme
zwaai), die toch ten doel stelt den
gemakkelijken omloop van. het kapi
taal te verzekeren, zooals de arbeids
beurs dat doet met het artikel „ar
beid". De bankiers werden en zijn
dat nog heden ten dage de tus-
schenpersonen tusschen de kapitalis
ten eenerzijds en de kooplieden, en
nljveren anderzijds. Bij de ontzaglij
ke uitbreiding van het handelsverkeer
in de laatste eeuwen zijn de banken
als inrichtingen van openbaar ore-
diet, die op groote schaal en .zoo ge
makkelijk mogelijk, kapitaal verstrek
ken, tot groot en bloei gekomen.
Voorts verleenen ze haar dienst tot
het vereffenen van betalingen, zonder
het omslachtig en kostbaar- gebruik
van gemunt geld. Vooral In Engeland-
is deze taak de'r banken tot groote
ontwikkeling gekomen (Clearinghou
se).
Zonder banken zou er heel wat
meer geld in omloop moeten worden
gebracht, (men denke slechts aan on
ze rentelooze bankbiljettën, van wel-
kër uitgifte de Nederlandsche Bonk
van de Regeering het monopolie
kreeg, van wissels, chèques enz. enz
Zooals de deposito-bank een spaar
bank in het groot kan gënoemd wor
den, zoo vervult de beleenings- en
discontobanik de rol, die een bank
van leening bij de kleine burgerij
vervult.
Do bloei va'n de Twentsche Bank
bleef evenredig met den bloei der
Twentsche katoennijverheid in de
laatste helft der vorige eeuw en het
begin der twintigste, voor welke ze
feitelijk we'rd opgericht.
Evenals zelfs de Nederlandsche
Bank in het begin van haar bestaa'n
heeft ook de Twentsche in den aan
vang veel openlijke, doch nog meer
heimelijke tegenwerking ondervon-
de'n van dezelfde instellingen, die nu
de glorievolle jubila'resse met bloe
men hebben gehuldigd! Zoo wordt
ook hier als overal ter wereld
pas bij het succes eer betoond!
Zoo'n bank heeft ook haar geschie
denis, zoo goed als gij, lezer en ik, als
uw stad en de mijne, als ons beider
land! Ze heeft ook haar Stukm und
Drangperiode gehad, heeft ook wel
eens een „faux pas" gedaan, zoo
goed als ik u, lezer beleefdheids
halve natuurlijk niet), heeft booze ja
ren gekend van paniek, en zich daar
na langs „lijnen van geleidelijkheid"
ontwikkeld.
Om maar weder ee!ns een wel niet
juist fonkelnieuw beeld te gebruiken,
dat hier echter thans wellicht toe
passelijker dan ooit wordt gebezigd:
de kantoren (aan de Spuistraat) van
het Hoofdkantoor de'r Twentsche
Bank waren Zondag in eeh lusthof
herschapen, en het hield waarlijk
maar niet op met de nieuwe bloem
stukken, die telkens weder wei-den
aangedragen: allemaal geschenken
vain andere ondernemingen en van
particulieren.
Het gouden jubileum dezer Bank is
op de meest waardige wijze gevierd.
Den lsten Juli, deu dag dus, dat
deze brief in druk verschijnt, zal de
directie haar personeel nog een diner
aanbieden in het Groot Badhuis te
Zandvoort.
De vervroegde winkelsluiting
waaraan ik reeds mijn Kout V wijdde
heeft in de raadsvergaderingen
van Woensdag en Donderdag haar
beslag gekregen. Om des te zekerder
te slagen met de avondsluiting, had
den de voorstanders de Zondagsslui-
ting vooraf ten offer gebracht.
Zooals liet veelal gaat met zaken,
waarvan het voor en tegen in volks
vergaderingen reeds in den breede is
uitgemeten, brachten de debatten
weinig nieuws. De beste pleidooien
waren die van den heer Vliegen, pro,
(wren door Mr. Worst, een tegenstem
iner, hulde werd gebracht) en van
prof. Fabius, Contra. Deze iaatste
zocht vooral zijn kracht in juridische
bezwaren en in humor. De „N. R.
Ct." spreekt van de „van gezette stu
die blijk gevende, bij uitstek gedocu
menteerde rede" van den heer Vlie
gen zeker in deze een onverdacht
getuigenis Mr. Fabius had gezegd,
het zijne te denken betreffende net ge
mis aan moed, dat de winkeliers,
jammer genoeg, een beletsel schijnt,
om zelf, naar eigen inzicht, hun ar
beidstijd te regelen. De heer Vliegen
stelde gevat daartegenover Mon
tesquieu's definitie van moed be
wustzijn van kracht. En kracht kun
nen de winkeliers niet bezitten iu
hun strijd tegen de concurrentie I
Met 24 tegen 20 stemmen werd ten
slotte art. 1 aangenomen, nadat de
heer Zwart (tegenstander) bij amen
dement den openingstijd des morgens
van 6 op 5 uur had weten te bren
gen.
Des Zaterdags mogen nu de win
kels, ook die der Figaro's oftewel bar
biers, niet langer open blijven dan
van 5 uur 's ochtends tot 11 uur des
avonds zoo ook den dag vóór Hemel
vaartsdag, van 29 November tot 6 De
cember en van 17 tot 24 December. De
overige dagen van 5 uur 's ochtends
tot 9 uur 's avonds.
Vóór stemden socialisten, vrijzinnig
democraten, 3 Katholieken, 1 anti-
revolutioimair, 1 Christelijk-Hiatori-
sche (Harmson) en vijf liberalen, ter
wijl één vrij zin nig-democraat afwezig
was.
Het geheele voorstel werd ten slotte
aangenomen niet 22 tegen 14 stem
men.
Meiden we nog, dat de heer Vliegen
beloofde, indien de avondsluiting als
proef medevalt, ook de Zondagsslui
ting ter hand te zullen nemen.
Wellicht komen we in een volgen-
den brief nog oven op eenige details
terug, natuurlijk na onzen gast Pre
sident Fallióres de noodige eer te
hebben bewezen 1
B. TH.
Stadsnieuws
Nijverheid In Haarlem.
Ei- behoort zeemanschap toe, om
een vergadering als deze er toe te
krijgen, de agenda in den gazetten
tijd af te werken. Sommige discussies
duren langer dan verwacht wordt,
omdat de beste voorzitter de tong
riem van de sprekers niet altijd in het
juiste gaatje vermag te zetten. En de
lunch duurt een beetje langer dan
berekend is, zoodat na de pauze de
voorzitter met den hamer begint te
dreigen en remmende opmerkingen te
maken.
Vrijdag na de pauze zat het hoofd
van de afdecling Handel, Mr. Ever
wijn, trouw bezoeker van deze verga
deringen, rechts van den voorzitter
aan de hoofdbestuurstafel. En Mr.
Evers zetto over de Ziekteverzekering
een doorwrochte rede voort, die in
een tijdschrift beter tot haar recht ge
komen zou zijn.
De vergadering maakte uit, dat be-
drijfsziekten en bedrijfsoi)ge vallen
niet onder de Ziekteverzekering
moeten worden gebracht.
Toen het er op aankwam, te ver
klaren of de werkgever met een ge
deelte der premiebetaling moet wocr-
wen belast, of die geheel ten laste van
den arbeider komen moet., voerde de
heer C. H. Julius, van Haarlem, di
recteur der Maatschappij, liet woord,
om te betoogen, dat er geen enkele
grond is, om die op den werkgever te
verhalen.
Op dit oogenblik werden in dc zaal
ietwat laat aschbakjes, rondgedeeld,
waarvan uw verslaggever hoopte, dat
die (wegens haar bonte kleuren) nu
eens niet van Nederlandscben oor
sprong zouden zijn. Helaas, die hoop
werd wreedelijk beschaamd.
Bij meerderheid van stemmen werd
uitgemaakt, dat de vergadering wen-
schelijk vindt, ook den werkgever met
een gedeelte der premiebetaling te
belasten.
Nu stelde de VOORZITTER de
quaestie der tariefvvet aan de orde,
waaromtrent verschillende moties
waren ingekomen. De vergadering
verdiepte zich in beschouwingen,
hoe zij doen moest, nog niet eens
wat zij doen zou. Het liep over dc
qauestie, of de algemeene vergadering
zelf een besluit nemen, of dat aan
het hoofdbestuur opdragen zou en of
nu dadelijk moties uit Twente zouden
worden behandeld. Besloten werd tot
dat laatste over te gaan.
Het hoofdbestuur stelde nu zelf
voor
De Maatschappij van Nijverheid,
kennis genomen hebbende van het
ontwerp-tariefwet,
overwegende dat blijkens de Memo
rie van Toelichting de daarbij voor
gestelde verhooging van rechten mede
ten doel heeft de bevordering der Ne
derlandsche nijverheid
overwegende, dat de bevordering
dei- Nederlandsche nijverheid liet doel
is van adressante, ter bereiking
waai1 van de belanghebbenden zich in
deze Maatschappij vereenigd hebben,
en zij zich daarom geroepen acht,
hare meening over het wetsontwerp
te doen kennen
van oordeel, dat, afgescheiden van
mogelijke bevoordeeling van enkele
takken van nijverheid de nijverheid
in liet algemeen door de verhooging
van rechten eerder geschaad dan ge
baat zal worden
ver-werpt de aan de Nijverheid in
dezen vorm aangeboden ondersteu
ning en draagt het Hoofdbestuur op,
van dit besluit aan de Regeering en
de Staten-Generaal kennis te geven.
Met deze redactie vereenigden zich
de Twentsche departementenzij
werd aangenomen met 200 stemmen
vóór, 49 blanco en 7 tegen.
Daverend applaus volgde op de rne-
dedeeling van dezen uitslag.
Na nog eenige beraadslaging van
minder belang we'rd de vergadering
geschorst en begon de rijtoer, eerst
door de gevlagde straten om de Win
kelweek te zien.
In omstreeks 20 rijtuigen lieten Di
recteuren en afgevaardigden de eta
lages de revue passeeren en spraken
hun waardeering uit over het groote
aantal e'n de veelsoortigheid; velen
gewaagden e'rkentelijk van de groote
medewerking, door Haarlems winke
liers aan deze zaak verleend.
Daarna werd een bezoek gebracht
aan het gegoten huis te Santpoort,
waar de bezoekers gekiekt werden; de
rit ging terug over Bloeme'ndaaL Een
aardige rijtoer, maar enkele graden
te koell Aan het Heerenhek stonden
de rijtuigen der E. S. M. gereed, om
de deelnemers naar Zandvoort over
te brengen. De nieuwe restauratiewa
gen had veel bekijks, dien te betre
den was ditmaal voorbehouden aan
het hoofdbestuur en zijp gasten.
Het diner in Hötel Noordzee was
gezellig en (dit te'r eere van de direc
tie) het was goed.
Te 10 uur werd de gezelligheid
overgebracht naar het Hótel Groot
Badhuis, waaT een strijkje was en
te elf uur trok meü weer huistoe.
'T KOLONIAAL INSTITUUT.
Mr. J. Kruseman schrijft een stuk
in 't Hbld., waarin hij betreurt, dat
B. en W. van Amsterdam 4 H.A. van
de voormalige Oosterbegraafplaats
vóór de stichting van het Koloniaal
Instituut willen bestemmen, voo'ral.
waar Amsterdam reeds zoo arm in
aan pla'ntsoenen.
Beter zou hij het vinden een ander
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
...Wouter vliegt
Tenminste hij zal vliegen. Had
hij ze niet zien vliegen, dan was on
ze geliefde neef hoogstwaarschijnlijk
nooit op zoo'n mal idéé gekomen
Maar nu is de zaak hopeloos. Er is
alles aan gedaan, om 't nog te belet
ten mis. Wouter was onvermurw
baar en meende voor de zoovee
maal weer dat hij, en hij alleen gelijk
had. De bacillen der VTiegiani
mus acutus, die reeds in beden
kelijk grooten getale in zijn hersenkas
rondhipten. en hem tot dit wanhopig
plan hadden gevoerd, werden door de
tegenwerpingen dei- gansche familie
nog vermenigvuldigd. Het gewone
Woutersche effect Bij tegenspraak
van z'n plannen wortelen die steeds
vaster in zijn koppig brein
Mijn vader wees er hem op, dat hij
met z'n vliegproeven, die natuurlijk
moesten mislukken, de heele familie
zou comproinitteeren. En tante lvoos-
je, tranen mot tuiten huilend, voerde
aan, dat Wouter, met z'n grijze haren
en vijf-en-v*eertig lentes, te oud was
om z'n (kostbaar) leven zoo roekeloos
in de waagschaal te stellen.
Dit alles hielp niets. Aan het einde
der familievargadering was Wouter's
laatste aarzeling overwonnen door al
de tegenwerpingen-tegen-z'n plan en
meer dan ooit was hij besloten, dat
door te zetten. Slagen zou-ie, volgens
hem, zeker, want dertig jaar geleden
was hij al zoo'n buitengewoon handi
ge jongen, en nergens bang voor. Te
oud en hij had ergens gelezen, dat
de vlieger Kimmerling al grijze harem
had 1
Tenslotte gaven ze 't allemaal op.
Wouter tot rede te brengen. De Euro-
peesche rondvlucht-bacterie had hem
In haaar klauw. En hij sprak met wa
re geestdrift (een hij hem zelden
voorkomend artikel) over de heerlijke
sensatie van het voortsnellen op een
broos vliegtuig, daar hoog in de ijle1
luchten .Ver boven al dat aardsche
gedoe 1
Den volgenden dag vonden we deze
advertentie in de krant
AEROPLANE GEVRAAGD.
Bezadigd heer, zich de vliegkunst
willende eigen maken, wenscht zich
een tweedehands, doch in keuxigen
staat zijnden ééndekker aan te schaf
fen. Aanbiedingen onder motto „Wou
ter vliegt", tevens ,met opgave van
een goedkoop adres om de kunst te
leeren. aan het Bureau van dit Blad.
Drie dagen later had onze neef
aanbiedingen van alle mogelijke
vliegf abrikan Ion, om hem een ouwe
monoplane te leveren en de vlieg
kunst te leeren. Die, welke naar onze
meening de slechtste was, nam hij na
tuurlijk. Principieel I Ettelijke dui
zenden uit de gezins-spaarpot, uit
tante Iïoosj e-d' r-moeders-ver sterf
moest het kosten. Wouter was als
verjongd, vol jeugdig vuur pakte hij
z'n valies, en verdween ondanks de
smeekbeden van z'n trouwe gade in
de richting-vliegkamp.
Hij huurde kamers in de buurt, trok
iederen dag naar het vliegveld, be
klom 'n ouwe monoplane, overal
goed voor, behalve voor 'n opstijging,
en leerde de eerste beginselen der
vliegkunst.
Wouters volharding was oneindig.
Hij vloog weliswaar niet, maar hij
zotte door. „Rijden" moest-ie leeren
en hij reedVandaag tegen een
hangar, morgen tegen een mécani-
cien op (die als door een wonder geen
blessures bekwam), daarna vieren
deelde onze geachte neef het ouwe
oefentoestel ongeveer, door hnea recta
tegen een auto, die voor z'n loods
stond, op te stuiven. In eem minimum
tijds was hij de celebriteit van het
vliegkamp geworden. lederen morgen
als Wouter verscheen, een sigaar in
z'n linkermondhoek en een groene pet
achterstevoren op zijn grijsharig
hoofd (evenals nóg grooter aviateurs
beschouwde hij het als een zeer ele
gante luchtdracht) dan stroomde alles
wat in en bij het vliegkamp werkzaam
was te zamen om den beroemden start
van mijn neef Wouter te aanschou
wen. Ik weet dit zoo góed, omdat hij
't alles in een dagboek heeft geno
teerd, waarvan hij mij minzaam heeft
veroorloofd copie te nemon.
Dan stonden al die menschen om
den aviateur Wouter heen zo keken
eerst na, of de stuurinrichting be
hoorlijk vastgebonden was, zoodat le
célèbre aviateur niet naar hooger sfe
ren kon opstijgen. Daarna zetten ze
den motor in gang, gaven hem den
raad, te sturen, en lieten 'm los.
Meteen schoot de ouwe een dekker
vooruit, en Wouter, zich kloekmoedig
aan do stuurplaats vastklemmend,
liet 'm rennen tot een der bovenver
melde ongelukken plaats greep, het
toestel kapot was en de aviateur ver
suft in 't gras lag. Hierna waren de
oefeningen voor dien dag geëindigd.
Nu zeggen de namen van vele ver-
eenigingen, dat oefening kunst
kweekt. Daarin is veel waars. Maar
Wouter had toch tante Koosje-d'r-
moeders heele versterf al aan repara
ties en onkosten doen wegvliegen,
vóór hij zelf vloog.
Deze gebeurtenis kwam hij gisteren
aankondigen. Er was kransavond bij
de Hupstra's, en behalve onze avia
teur waren alle kransleden present.
We hadden 't juist over het geweldig
aantal der candidaten voor den Scho-
tenschen raad (vijfentwintig stuks,
goed geteld) toen de deur openging
en neef Wouter- binnentrad. We groet
ten hem zeer uitbundig, gezien het be
kende verschijnsel, dat veel men
schen eerst goed gewaardeerd worden
als ze 'n flinken tijd afwezig zijn ge
weest. Tante Koosje schreide oprech
te vreugdetranen, en mijn voorzaat,
I'idelio Sr., schudde Wouters hand.
Allen voelden, dat hier een groot man
was binnengetredenzoo al niet een
veroveraar der lucht dan toch een
der hei I
En zijn eerstvolgende woorden
brachten algemeene ontroering te
weeg. „Vrouw", zei Wouter (en er was
iets plechtigs in zijn stem). „Vrouw 1
Morgen vlieg ik Het gezelschap was
(gezien het dagboek) perplex.
„Kijk niet zoo onnoozel I" zei de
groote luchtheid vriendelijk. „Ik vlieg,
morgen, mijn nieuwe ouwe toestel.
En jullie komen natuurlijk kijken.
Daarmee uit I"
Hierop liet hij zich in Hupstra's
lui'sten stoel vallen, sloeg z'n beenen
over elkaar, trok zijn welbekende ar
rogantste erezicht en glimlachte met
onloochenbare zelfvoldoening. Mijn
sr- verzocht om de eer van een inter
view, dat Wouter evenwel kort en
bondig weigerde met de mededeeling,
dat „de zaak nog niet rijp voor publi
catie" was. (Een uitdrukking die,
het zij tusschen haakjes gezegd, niet
als kersversch kan worden aange
merkt).
Enfin, tenslotte had hij geen moeite
de heele krans te bewegen, om van
zijn eerste luchtdartelingen te komen
genieten.
VLIEGKAMP TE X. ZATERDAG
MORGEN.
„Het programma voor heden ver
meldt een eerste opstijging van den
aviateur Wouter. Voor deze eerste
proeve van aviatische bekwaamheid
des heeren Wouter, een veelbelovend
jeugdig vlieger, bestaat algemeene be
langstelling (aldus het plaatselijk
krantje) in ons dorp. Aanwezig zijn
de burgemeester van X.. de heer Vlie-
gerstein, de beide wethouders Draag
en Vlak en de heele gemeenteraad.
Verder, de gemeente-ontvanger, de
bode van het stadhuis, twee veld
wachters, de aviateur, twee mécani-
ciens, een aantal heeren en dames uit
Haarlem, leden van de krans des hee
ren Wouter, nog een aantal aspirant-
vliegers. En vele anderen!
Te tien uur verschijnt de heer Wou
ter. Hij is gekleed in vliegerscostuum,
een soort jupe-culotte van gummi,
draagt verder een valhoed en een
reusachtigen stofbril. Vertoont eeni
ge zenuwachtigheid, evenwel een zeer
veel voorkomend verschijnsel bij be-
ginnenden op het moeilijke en on
gewisse pad der luchtvaart.
Hij wordt met daverende hoera's
door de menigte begroet, buigt min
zaam en begeeft zich onmiddellijk
naar zijn hangar, waar het dochtertje
van den burgemeester hem een krans
aanbiedt met witte linten, gesierd
met de opdracht „Aan de locomo- j
tief onzer heide, den grooten vlieger
Wouter". Donderend gejuich breekt
los. Tranen staan in alle damesoogen.
Men kust den vlieger de hand, op het
moment, dat dit blad ter perse gaat.
Vervolg in ons nummer van de vol
gende week."
Tot zoover het plaatselijk orgaan,
wellis tijd van verschijning helaas
geen volledig verslag mogelijk maakt.
Laat ik het volgende aan de zeer
juiste mededeelingen der X.'er cou
rant toenoegen
Te elf uur drieënveertig precies
stapt de aviateur in zijn stuurstoel.
Hij neemt een roerend, doch zeer een
voudig, afscheid van de zijnen, en
laat onmiddellijk den motor van zijn
eendekker aanzetten. Vier X.'er boe
ren houden uit alle macht het toestel
vast, terwijl de aviateur het volk een
minzame kushand doet geworden.
Dan heft hij zijn arm op... en de mo
noplane rent door de hei. Onmiddel
lijk bespeuren wij de groote vorderin
gen van den vlieger, die op wel een
meter afstand thans langs den hangar
schiet, slechts twee pylones omver
werpt en een sierlijken bocht be
schrijftHelaas, die slaagt niet ge
heel... En met een energieken zwaai
slaat het toestel den broeden toe
gangsweg van het vliegkamp in, en
rent weg in de richting van het dorp.
Dit is een vreeselijk moment. Wouter
stuift verder en daarginds wacht
een deel der niets kwaads vermoeden
de burgerij in de dorpsstraat op het
grootsche moment, dat de aviateur
zich hoog aan den gezichtseinder zal
vertoonen
Geweldig is de consternatie als
de op hol geslagen eendekker ver
schijnt, laag blijvend en slechts aan
den gezichtseinder van de dorps
straat. Alles vlucht. Slechts een oude
hond, een kip en een varken sneven
onder het toestel van onzen neef.
De brandklok wordt geluid de re
dactie van het plaatselijk orgaan be
sluit alsnog een bijvoegsel uit te ge
ven, met een pakkend vervolg van 't
artikel over de heden gehouden vlieg-
demonstratie.
Vóór het raadhuis herkrijgt Wouter
zijn tot dusver totaal verloren présen-
ce d'esprit, Een druk op het hoogte
stuur, en hij vliegtHij vliegt, flad
dert op vijf meter hoogte onzeker over
een lantaarnpaal heen, beschrijft
weer een onwillekeurigen bocht en
„landt" en vol plané met een smak in
de sloot naast den weg. Het toestel is
physiek mijn neef moreel gebroken.
Hij weent, en knerst op de tanden.
Hij vervloekt de aviatiek, de dorps-
sloot en zijn toestel. Hij wordt op last
van den burgemeester onder den to
ren opgesloten, wegens „het veroor
zaken van de mogelijkheid tot het ver
oorzaken van lichamelijk letsel". De
burgemeester zal nazien of dat een
delict is. Blijkt een uur later van niet.
Wouter wordt weer vrijgelaten.
We vertrekken onmiddellijk alle
maal uit X. Wouter méé Z'n bla^
gueur is weg, z'n gansche arrogantie
is weg, hij zwijgt voor 't eerst in
zijn leven gebeurt dat, terwijl ande
ren praten. Slechts eenmaal opent hij
den mond. om plechtig te verzekeren,
dat hij van nu af op grond van prin-
cipiëele overwegingen een beslist te
genstander der vliegsport is.
Morgenavond is er een buitengewo
ne kiransbijeenkomst. Daar komt do
vraag ter tafel of Wouter benoemd
moet worden tot eerelid (gezien het
feit, dat hij gevlogen heeft) of wel
worden geroyeerd (zijn. gedrag in
aanmerking genomen).
En de X.'er courant heeft haar aan
tal abonné's. tweehonderd, tot drie
honderd zien uitzetten. Dank zij het
bijvoegsel.
Overigens geen nieuws 1
JAN F1DELIO,
