NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
DE GOUVERNANTE
29e Jaargang. No. 8610
Verschrjirt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 18 JULI 1911 B
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
PER drib MAANDBNt S$sfL, Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cis. Builen het Arrondissement
Voor Haarlem- 1.20 i£)Ca Haarlem van 1—5 regels 1.elke regel meer 0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der T® B«j Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)1.30 Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland1.65 Wm- 8* 50 Cts' voor 3 Ptaatsin6Pn 3 contant.
GelUustreenf Zondagsblad, "voor Haarlem* OVH Redactie en Administratie: Croote Houtstraat 53.
de omstreken en franco per post 0.45
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie724.
Uitgave der Vennootscfiap Lourens Coster. Directeur 3. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1385
Da Handelsschool.
Toen indertijd de derde eindklasse
van de lloogere Burgerschool bij
Raadsbesluit finaal werd afgeschaft,
omdat tegelijkertijd besloten werd
tot stichting van een school voor
rnear uitgebreid lager onderwijs (twee
dingen, die evenwel niets met elkaar
te makeo hadden) heb ik voorspeld,
dat het doodvonnis van die derde
klasse nooit zou worden uitgevoerd.
Dat is uitgekomen toen de tijd,
waarop die arme derde eindklasse
van kant moest worden gemaakt, ge
komen was, had de scherprechter, in
deze het College van B- en W., het
vergeten en liet de klasse nog een
jaar In leven. Toen dat om was, had
een kentering in de meeningen be
werkt. dat de driejarige cursus H. B.
S. in eere was hersteld en zoo zijn we
op dit oogenblik in het bezit van een
H. B. S. met 3-jarigen cursus en een
daarbij aansluitende handelsschool
met 2-j c., waarvan alleen nog dit
kwaad gesproken kan worden, dat ze
in oen allertreurigst gebouw gehuis
vest is. Tot de stichting van een ge
heel nieuw is evenwel besloten en al
zullen do tegenwoordige leerlingen
van de handelsschool daar niet meer
van profitèeren, het nu opgroeiend
geslacht zal den maatregel weten te
prijzen.
Langzamerhand komt er ook ver
andering in de denkbeelden van de
ouders. Hun eenig ideaal was vroe
ger, dat hunne kinderen, ook wan
neer zc niot voor arts zoudon stu-
deereu of naar Delft gaan, het eind
diploma van den 5-jarigen cursus
zouden bemachtigen. Dat werd ge
vraagd voor allerlei andere, niet-
acadcmisclie studie, het was zelfs
een toegangsbewijs tot do kantoor
kruk, hoewel (zooals menige patroon
tot zijn schade moest ondervinden)
de gediplomeerde jongeling het door
gaans maar slecht met de eenvoudig
ste kantoorwerkzaamhedon wist to
vinden. Hoeveel tranen zijn er niot
gestort om dat diploma, hoeveel on
gelukkige» met heldere hoofden,
maar die nu eenmaal den geheimzin-
nigen wiskundigen knobbel misten,
hebben zich niet de tanden stukge
beten op de voor hen zoo onverteer
bare exacte wetenschappen, waarvan
zij bovendien (en dat was het ergste
van alles.; wisten, dat zij er na de
verovering van het diploma nooit
meer dienst van of behoefte aan zou
den hebben I
Dit gemeenschappelijk lijden, van
tobbende» leerling, van bij den direc
teur droevige bezoeken afleggenden
vader of voogd, van tot wanhoop ge-
brachten leeraar heeft een einde ge
nomen, sedert de 3-jarige cursus in
eere hersteld en een handelsschool
daaraan verbonden is. Niemand be
hoeft nu zijn zoon meer te forceeren
tot vakken, waarvoor hij nu eenmaal
geen aanleg bezit.
En toch bracht dit een gevaar mee.
Ouders zijn van oudsher er aan ge
wend den tijd, dat hunne kinderen
op school gaan (althans na de lagere
school) te beschouwen als een perio
de, waarbij zij gezamenlijk door de
cordons hebben te gaan. Op strijd en
moeilijkheid waren ze daarom gewa
pend, zelfs gingen ze zoover van te
meenen, dat het drankje niet goed
kon zijn, wanneer liet niet flink bit
ter was. Of niet andere woorden
toen bleek, dat het programma van
de handelsschool de jongens niet
meer met wiskunde plaagde," kwam
licht de gedachte boven, dat de han
delsschool een gemakkelijke
school was. En hoewel een school,
waar de meeste leerlingen niet mee
kunnen komen, blijkbaar een al te
veeleischend programma lieeft,. ten
allen tijde zal van den leerling, op
welke school ook, moeite en inspan
ning gevorderd worden. Een gemak
kelijke school is dus geen goede
school.
Maar mag nu van de Haarlemsche
Handelsschool gezegd worden, dat zij
een gemakkelijke school is Integen
deel, ik kan uit ervaring spreken
waarneer ik zeg, dat daar met ernst
gedoceerd en van de krachten der
leerlingen het mogelijke gevergd
wordt. Tegenover de wiskunde van
den 5-jarigen cursus staan de ver
schillende handelsvakken, onderwe
zen door 'een jongen leeraar, die be
zield is met grooten ernst en met;
den vasten wil, om den leerlingen
voel kennis bij te brengen. Diezelfde
handelskennis wordt in de Nèder-
landsche en drie moderne talen toe
gepast. gelegenheid wordt gegeven
om van de Spaarische en Maleische
talen de beginselen te leeren, steno
graphic wordt er onderwezen en al
baseert men er de scheikunde niet
op zoo breede theorie als aan den
5-jarigen cursus, de liefhebberij van
de leerlingen in het vak zelf wondt
er zeker grooter door en ten slotte is
het niet om theoretische kennis te
doen, maar oin in gevallen, die de
p r a c t ij k oplevert, een vlug en
eenvoudig'onderzoek te kunnen doen.
Dat is trouwens de draad, die door
deze handelsschool heenloopt prac-
tasch kennen, practisch weten, omdat
het dat is, waaraan koopman en fa
brikant in de eerste plaats behoefte
hebben.
Neen, gemakkelijk is het den leer
lingen niet gemaakt. Bij het eind
examen is meer van hen gevergd,
niet minder dan van de jongelui, die
het eind-examen aflegden aan de
Handelsschool te Amsterdam. Eu bij
den overgang van de eerste naar de
tweede klasse is een gestrenge schif
ting gehouden. Van de twintig leer
lingen, die onder beoordeeling vie
len, werden er niet minder dan acht
afgewezen, juist omdat men een
goéde tweede klasse hebben wilde,
die in staat zal zijn een streng eind
examen te doorstaan.
Dat is voor de school en voor de
leerlingen van het grootste belang.
Welke beteekenis zou het einddiplo
ma voor den leerling hebben, wan
neer Ln de kringen, die daarin be
lang stellen, niet de overtuiging
heerscht, dat het met gezette studie
is verkregen De Amsterdam sche
Handelsschool heeft in dit opzicht,
die in andere gemeenten, en daar
onder de Haarlemsche, moeten zich
dien naam nog veroveren en het
eveneens zoover brengen, dat haar
einddiploma in Nederland en Indië
een aanbeveling is.
Dat directeur en leeraren daarvan
zelf in de eerste plaats doordrongen
zijn, laat zich denken en wanneer op
deze school aan de leerlingen weinig
theorie wondt voorgezet, dan volgt
daaruit zeker niet, dat het een ge
makkelijke school is, maar dat de
leerlingen him ijver en inspanning J
voornamelijk besteden aan de studie
van practische dingen. En dat kan
immers geen onderwijs-inrichting ten
kwade worden geduid integendeel,
het dient geprezen te worden in een
samenleving, die vooral vraagt naar
practi9che bruikbaarheid.
het Engelsche hof, betreffende een
eventucelo Engelsche interventie.
Het doel van dit hoogverraadproces
zou zijn de confiscatie van do bezit-
tingen van het koninklijk huis, zon-
omdat zij de oudste is, een reputatie, dei. schadeloosstelling, te wettigen.
gen het koningshuis Braganza, we- Laten ze toch wijzer zijn 1
gens hoogverraad. Een parlementaireDe ongeregeldheden in Zuid-Albanië
commissie zal de in lianden der re- j (zie vorig Overzicht) hebben blijkbaar
geering gekomen papieren van 't vor- i niet veel te beteekenen. Deze opstand
stelijk huls onderzoeken. bepaalde zich tot een 5(1 man, die door
Dom Miguel van Braganza is van de Turksche machthebbers uiteengie-
oordeel. dat bet hier betreft de cor-1 dreven zijp.
respondentie, gevoerd door koning; Minder eunstig is evenwel den toe-
Manuel en den hertog van Oporto met stand in Noord-Albanié.
Volgens een telegiarn uit Madera
hebben de Portugeesche
MONARCHISTEN
daar met hulp van Spaansohe royalis
ten een' stapelplaats van munitie op
gericht. Men verwacht daar groote
bezendingen wapens uit België, ter
vervanging van die. welke den mo
narchisten onlangs zijn afgenomen.
Men zegt, dat er op Madera 250 Por
tugeesche monarchisten zijn.
In enkele plaatsen hebben botsin
gen plaats gehad.
IN DE HONGAARSCHE KAMER
varm toegegaan
Verschillende bladen vernemen, dat
generaal Edhom, de bevelhebber van
de ie divisie der Turksche troepen in
Albanië, in de burt van Djskova in
een hinderlaag is gevallen. De gene
raal zelf is aan een arm, zijn adju
dant aan een dij gewond. Men verze
kert, dat de Turken
200 DOODEN EN GEWONDEN
hebben verloren.
Uit Teheran komt thans bericht,
dat
DE ANARCHIE IN PERZIë
nog steeds toeneemt.
In 't binnenland zijn op verschil
lende plaatsen de bewoners in op
stand gekomen. De opstandelingen
hebben zelfs eenige steden in hun
macht, zoodat de regeering in de
hoofdstad vrijwel opgesloten zit.
De Koerden spelen in deze muite-
De leerlingen van onze Handels
school, die dezen keer eind-examen
deden, hebben allen een bestemming
gevonden, op één na, die nog naar
plaatsing zoekt. Enkelen gingen naar
familie, anderen kregen een betrek
king. Te hopen en te verwachten is,
dat zij zullen dienen als pioniers
voor de waardeering der Haarlem
sche Handelsschool.
J. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
verklaring van graaf Koloman Tisza,
breeder van den voormaligen minis
ter-president. Hij zou in de Nationa
le Vergadering gezegd hebben, dat
men de grootste verachting moest
koesteren voor de oppositie, die stel
selmatig obstructie voert.
Besloten werd tot het houden van
een zittin- met gesloten deuren, ten
einde Tisza in staat te stellen zich na
der te verklaren.
De debatten over dit voorstel droe
gen zulk een heftig karakter, dat vele
leden van de regeeringspartij de zaal
verlieten .Jurth riep uit, dat. do oppo
sitie haar toevlucht zou nemen tot
de uiterste middelen, zoolang haar
geen genoegdoening was verleend.
Dat belooft dus nog wat
VAN DEN BALKAN.
Men verzekert te Konsuuitinopel,
dat de ÖostenrijksCbe ambassadeur
den 9en Juli aan de ambassadeurs
van Rusland en Italië heeft voorge
steld, gezamenlijk stappen te doen bij
Turkije inzake Albanië.
De ambassadeur van Ralie ging
hierop in, maar die van Rusland wei
gerde.
De Oostenrïjksche ambassadeur
is nog niet geëindigd.
Generaal Moinier heeft aan een
journalist een onderhoud toegestaan.
De taak. zei hij, die mij in Marokko
is opgelegd heb ik nog geenszins vol
bracht. In hot gebied van de Zaors
en clc Zemnoers is de rust nog niet
hersteld. Eenige dagen geleden had
den we no'-r met de Zemnoers te strij
den en op 11 Juli plunderden zij tus-
schen Rr.bat en Mehdia nog een kara
vaan.
Op het oogenblik zijn onze troepen
eenigszins vermoeid door <le groote
inspanning, die van hen is gevergd.
Men zou hij deze groote hitte niet on
gestraft nog veel van hen mogen ver
gen. lntusschen zal er toch iets die
nen te gescliieden. Kolonel Braiüière,rfostenrnk
de bevelhebber van Sjawia. zal het mnc> V£m uostenn^-
D„ Turken rfen don toestand blijk.I
onzen Reizende»
tropn van Branlière samffiwark™. j
Ik rw—t, vkii nlnn nvpr R:ili:,l f»ri
maakte den volgenden dag alleen zijn
opwachtte- bij de Turksche regee
ring, slechts optredende voor zijn
eigen regeering.
De Turksche minister deelde hem
de beslissing det Turksche regeering,
om den Malissoren opnieuw oen uit
stel van 20 dagen te verleenen, mede.
De ambassadeur bepaalde er zich
toe, de mogendheden van dezen nieu
wen stap in kennis te stellen,
't Blijkt niet, welke bedoelingen
eenige prinsen hebben 't mot de op
standelingen op een accoordje ge
gooid, blijkbaar om bij "n anderen ve-
geeriugsvorm ook een baantje te krij
gen.
't Gaat er bloedig toe. Eenige Ar
menische dorpen zijn geplunderd en
natuurlijk is daarbij - veel bloed ver
goten.
't Is een mooie toestand in Perzië
De Perzische regeering kan ze
nog wel den naam van regeering dra
gen heeft lang getracht de tijding
der onrust te verzwijgen, omdat deze
van invloed zou zijn op de te Lon
den opengestelde Perzische leening.
Wie heeft nog lust z'n geld te .ver
spelen aan de zeer avontuurlijk© Per
zische staatspapieren
'T NIEUWE ENGELSCH-JAPAN-
SCHE TRACTAAT
(zooals men weet is dit verdrag gewij
zigd in verband met de arbitrage-re
geling tusschen Engeland en Ameri
ka) trekt in China de aandacht.
Men verneemt uit Peking, dat de Ja-
pansclie gezant aan de Chineesche
regeering officieel den tekst van het
Engelsch-Japansche tractuat heeft
medegedeeld, er bij voegende, dat er
noodzaketeke wijzigingen in aange
bracht zijn. dio echter de bedoelingen
der beide partijen niet hebben veran
derd, betreffende den vrede in 't alge
meen, de zelfstandigheid van China
en de politiek van de open deur. De
Chineesche regeering lieeft voor de
mededeoling van den Japansclien ge
zant zijn dank betuigd, doch er verder
niets bijgevoegd
Ook wordt uit 't Verre Oosten ge
meld, dat het nieuw© tractaat nogal
c oiijiM mei, IVCIM ueuucuugvii mmu, titit nei nieuw© irucuiai
Oostenrijk had. In Montenegro ver-scherpe commentaren uitlokt in de
wacht men er evenwel niet veel goeds j Japausche pers, waarin betoogd
van, want uit Celtinje wordt geseind j wordt, dat het verdrag voor Japan
In officieele kringen geeft men zijn grootendeels waardeloos is, omdat het
verbittering tc kennen over de hou-Japan isoleert.
Mckines naar Fez terug te keeren c
de Zemnoers to pacificeeren.
UIT PORTUGAL,
wordt gemeld, dut binnenkort een
aanklacht zul worden ingediend, te
re klassen, met het oog op de vijan
dige houding der bevolking.
Zouden de Turken
OORLOGSLUSTIG
worden
Redacteur.
GENERALE REPETITIE.
Juist te halfnegen treffen wij Louis
de Vries voor liet Bioscope-Theater
Nóggerath in de Reguliovsbreestraat
te Amsterdam. Hij vertelt ons geest
driftig van een uitstapje naar Parijs,
dat hij kortelings gemaakt lieeft.
Voor 't eerst heeft hij een wereldstad
gezien, genoten van het vele schoon,
dat Parijs aanbiedt en hij is dank
baar, gesterkt, verruimd en verbreed
teruggekomen.
„Vanavond repetitie voor een pre
miere vertelt hij ons verder. „Mo
raal", een tLrauia in een bedrijf \an
Alex Booleman. „Kent u den schrij
ver'/'
„Ik weet, dat hij een werk heeft
uitgegeven (Sombere Levens) en dat
hij de Quérido Vereenigiug gesticht
hoeft". Vereenigiug van bewon
deraars van bet werk van den schrij
ver Is. Quérido, die tracht hem 't
maatschappelijk leven gemakkelijker
te maken). Meer weet ik niet van
hem".
Meteen zie ik een heer, met zeer
zwart haar, goedige, melancholieke
oogen, ietwat verlegen langs mij heen
gaan.
,,ïs dat de schrijver?"
„Dat is Booleman".
De Vries stelt ons aan elkaar voor.
En een oogenblik later zijn wij sa
men in het vriendelijk theater. Niet
zonder weerzin volg ik, wuchtend jp
het oogenblik, dat ik Louis de Vries
en zijn gezelschapje hier zal zien op
treden, de twee films die afgedraaid
worden. Waarom wordt er geen cri-
tiek op deze bewegende prentjes uit
geoefend, die bezig zijn. ons volk te
bederven. Wat grove en vergrovende
moppen I Hoe vernederend, te beden
ke», dat het Nederlaridsche volk,
voor deze „kunst" in de honderd bios
eoop-thoatérs die thans in ons land
zijn, ruim twee millioen gulden 's
jaars opbrengt. Welk een ontuaiden-
d© invloed gaat uit van dit mechani
sche too n col s pele rij-suxrogaat, dat
als leermiddel voor aanschouwelijk
onderwijs zogenrijk kan werken, ais
„kunst', hoe langer hoe meer de
slechte instincten van het volk vleit
en opwekt.
Het is een verademing als eindelijk
werkelijk tooneel gespeeld wordt, als
wij in stede van de wezenlooze vlie
gende prentjes mimiek, weer echte,
levende menschen, met eigen geluid
en eigen kleur en eigen ziel en eigen
kunst op het tooneel zien Louis de
Vries treedt op als „Hops" in „Te
huis voor dakloozen van Max Mau-
rey. Li het Tehuis voor Dakloozen"
met een alleronaangénaamsteu bu-
reauernat nis directeur komt een
landlooper, die ten onrechte voor een
verkleed journalist aangezien, behan
deld wordt zooals het eigenlijk al
toos behoorde. Het denkbeeld is aar
dig, maar wat al te vluchtig uiige-
I werkt. Doch hoe weet Louis de Vries
den goed aard* gen, onderworpen
schooier gevoelvol te typeeren... Hoe
anders spreekt toch dit echte, innige,
waarachtige tooneelspel tot hart en
gemoed, hoe meer veredelend en ver
heffend werkt het, dan die ziellooze,
oi>gemaakte, mechanische zilverni-
traat-mimiek. Het is A capella zang
tegenover strnat-orgelmuziek. In een
tweede tooneelstukje „De Nacht
ronde' van Robert Francheville
wordt een soldaat geschetst, die op
wacht bij een gevangenis voor vrou
wen, niet een der Vrouwen een avon
tuur lieeft, maar op 't oogenblik, dat
de nachtronde de schildwacht kornt
inspecteer©», om 'i eigen hachje te
redden, hot consigne volgt en haar
zelf koelbloedig neerschiet, t Stukje
zelf is zeer knap en toch vulsch, om
dat het dramatisch effect niet in in
nerlijke ontroering maar in een ui ter
lijke actie gezocht wordt. Doch twee
j kunstenaars soelen bet, twee echte
tooneel-artistén. Louis de Vries en
ricUiLLtc I UN
door Headon Hill.
tó)
Als men aannam, dat de motieven,
die Raven scar noemde, waarheid be
helsden, dan was het onmogelijk om
zijn argumenten tegen te spreken. Dat
was werkelijk geheel orunogolijk zoo
lang men niet wist, hoe en door vvien
het schot ge los) was, waardoor Cha-
loner Wonslade gedood was. Toch
kon Phyllis niet vergeten, dat de
daad, die zij op 't oog had gehad, en
die door dezen man zoozeer gelaakt
werd, zijn oorsprong had gevonden ln
haar wantrouwen jegens hem.
Zon dor het te weten, verkeerde zij
in precies dezelfde positie als Elisha
Crowe verslagen door dezelfde ge
tuigenis, dio zij tegen Item had willen
inbrengen.
Dus. zei ze, word ik hier gehou
den totdat de terechtzitting voorbij is?
Precies, antwoordde Ravonscar
met een steelschen blik op Standisb.
En als u mijn raad wil aannemen,
dan zal u gunstig gestemd zijn tegen
over een voorstel, dat deze eerlijk© ke
rel u hoeft te doen. Hij is een ruwe
diamant, misschien, maar toc-h tli êik
geval een diamant. De invloed, dien
uw aantrekkelijkheden op hein gehad
hebben, zullen misschien uw redding
blijken te zijn, Miss Vaughan, want
oprecht gesproken is u in ernstig ge
vaar voor de galeien. De kans van
den jcrngen Wonslade op vrijspraak,
zelfs zonder uw onoordeelkundige
tusschenkomst, is heel gering. Feite
lijk is het zoo goed als zeker, dat hij
veroordeeld zal worden en daarop
zou natuurlijk uw veroordeeling vol
gen als men u to pakken kon krij
gen. Michael zal een rots voor u zijn,
waarop ge u kunt verlaten. Hij is
bereid voor uw vlucht te zorgen
feitelijk heeft hij dat al gedaan u
te trouwen en u mee te nemen bui
tenslands. De dag na de terechtzit
ting zal er een brik komen, die aan
een vriend van hem toebehoort
Met schitterende oogen en doods
bleek in de stralen van de lantaren,
maakte Phyllis kortaf een einde aan
dit programma, dat haar op zoo wel
sprekende wijze werd voorgedragen.
Als zij altijd nog eenigen twijfel had
gehad aan de bedoelingen van Mr.
Carter Ravenscar, dan werd die
weggenomen, nu
in haar ooren na-
wat zij eerst
nog maar alleen in een waas gezien
had dat zij 'uit den weg moest
blijven, omdat haar getuigenis Dick
zou ïSÜën.
Deze openbaring werkte als een op
twijfel nu geheel
dat voorstel nog in haar
klonk. Zij zag duidelijk, v
wekkend middel op haar geschokte
zenuwen, en heel kalm zei ze
Het is nu genoeg, Mr. Ra
venscar. Toch blijft er nog een andere
kans voor mij over. Ik veronderstel
toch, dat ik losgelaten zou worden
ii geval dat Mr. Richard Wensliule
werd rij gesproken
O ja, zei Ravenscar, na weer
een eigenaardigen blik op den reus
achtige» visscher geworpen te heb
ben, dan zou u vrijgelaten wor
den, zeker. Kom, ga mee, Michael,
mij dunkt, dat ik nu alles duidelijk
genoeg heb uitgelegd. Wij moeten
Miss Vaughan niet langer uit den
slaap houden.
Phyllis rilde bij de gedachte, wat
er met dat vrijlaten bedoeld werd.
Zij stond daar en keek haar kwel
geesten na, terwijl zij langs den
touwladder woer naar boven gingen,
Ravenscar eerst en Standisli er ach
ter aan. Terwijl de laatste den lad
der optrok en vastmaakte, koek liij
door het gat, alvorens liet valluik
vast to maken.
Ik zal morgen nog wat chocolade
meebrengen, hoor, luidde liet met
zijn zangerige stem.
HOOFDSTUK XIX.
De theorie van Elisha
Crowe.
Eigenlijk had de chef der politie
zeer ingenomen moeten zijn met den
loop der zaak tegen Dick Wenslade.
Dat de bewijzen sterk genoeg waren
om den gevangene aan de galg te
brengen, daaraan twijfelde hij geen
oogenblik. Volgens hetgeen de politie
er nu van wist, zat de ongelukkige
jonge man aan alle kunten vast tus
schen feiten, waorlusschen de knap
ste advocaat geen uitweg zou weten.
Maar majoor Wilbrahaui kon deze
zaak met bekijken met liet oog dei
politie. llet vizioen van Yvonne
Wenslade's dapper, droevig gestemd,
jong gelaat kwam tusschen hein en
het zekere resultaat van de terechtzit
ting, en liet zou hem niet gespelen
hebben, als de geheele zaak tegen dén
broeder van Yvonne als een kaarten
huis ineen was gevallen.
Om verschillende redenen, waarbij
liet gevoel niet in aanmerking
kwam, was ook nog een andere be
ambte, met de zaak belast, niet geheel
tevreden met het succes, dat verze
kerd scheen te zijn.
Hoe vreemd liet ook mocht schij
nen, deze ambtenaar was de detecti
ve van Scotland Yard, die aan het
begin zijn provincialen collega's ver
weten had, dat zij weinig haast toon
den om tegen den neef en erfgenaam
van Lord Monksilver op t© treden.
Omdat hij bijna altijd in de hoofd
stad werkte, waar locale invloeden
niet golden, had hij minachting ge
voeld voor hetgeen hij beschouwde
als een onderdanige tegenzin, om een
edelman te beleedigen. Maar hij was
van opinie veranderd, toen hij zag.
hoe de majoor en inspecteur beiden
hun plicht volgden, tegen hun nei
ging in.
De reden waarom sergeant Scott
niet tevreden was, vloeide voort uit
zijn beroeps-instinct, dat het geheim
van de zaak Wenslade wat al te
gladjes van stapel liep. IIij was vóór
alle dingen een detective, wel te on
derscheiden van een politieambte
naar in zooverre, dat hij, zooals hij
u zelf verteld /zou hebben, niets gaf
om eon schuldigverklaring, als hij
niet volkomen overtuigd was, dat de
gevangene schuldig was. Dat was in
deze zaak het geval niet Het was in
zijn oog oen axioma, dat als er nog
iets onverklaarbaars in ecu schijn
baar eenvoudige zaak was, deze zaak
niet werkelijk eenvoudig, maar on
gewoon ingewikkeld was
Het onverklaarbare, dat hem hin
derde was, dat hij het pistool in geen
enkel opzicht mcl den gevangene ln
verband kon brengen.
De jonge Wenslade was geen mis
dadiger van ervaring, en het was
moeilijk tc geloove», dat hij handig
genoeg zou zijn geweest om zoo vól
komen alle sporen uit te wisschen
van de wijze, waarop hij zich
wapen had verschaft.
Bovendien, als de theorie van de
vervolging juist was, dan was
misdaad in een opwelling van drift
volvoerd.
Drie dagen vóór de terechtzitting
zocht Scott majoor Wilbrahom in het
hoofdbureau van politie te Wroxford
op en deelde eerlijk zijn twijfel aan
zijii tijdelijken chef mee.
Het vonnis is een vooraf opge
maakt besluit, majoor, en ik houd
daar niet van als het niet het uit-
loeisel is van een volkomen kennis
der feiten. Wei geloof ik, dat de jon-
man waarschijnlijk schuldig is,
maar ik zou niet graag willen, dat hij
gehangen werd zonder precies te we
ten hoe on waar hij zich dat pistool
erschuflo. En tevergeefs heb ik Iwt)
ingeland daarvoor afgezocht.
Majoor Wilbraham wierp zijn hall
opgerookte sigaar in het ledige bakje
en stond vlug op.
- Over datzelfde tob ik al veertien
dagen buig, sergeant, zei hij.
Mijn auto staat beneden. Ik haat (lie
beestachtige dingen, maar wij hebben
ze tegenwoordig wél noodig. Ga met
mij mee en dan gaan wij een man
opzoeken, die ons misschien wel het
een en ander kan vertellen, on dio
meer van cnmineele praktijk afweet
dan waarvan u of ik ooit gedroomd
hebben.
Zoo, mijnheer En wie mag dat
wonder dan wel zijp vroeg
Scott, een beetje stijfjes, terwijl hij
zijn plaats in de auto innam.
(Wordt 3
wolgd).
