BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
19e Jn&rguig.
ZATERDAG 11 JULI 1911
Mo. 8614
DE ZATERDAGAVOND
HAARLOVT3 DAGBLAD KOST
fl.20 PER 8 BAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 5Ó.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZON
ADVERTENT1ËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Het Rijke Natuurleven
'ZELF KWEEKEN EN WAARNEMEN
Boeken over het leven van planten
en «Leren liggen tegenwoordig onder
ieders bei'eik. Bijna iedere courant
van eenige beteekenis stelt wekelijks
een paar kolommen beschikbaar om
natuurkennis te verbreiden en het ge
volg is, dat er vooral door het jon
gere geslacht veel meer aan natuur
studie wordt gedaan dan vroeger.
Hoewel ik dan ook het groote nut
van goede hulpmiddelen op dit gebied
met wil betwisten, ondervindt ieder
onzer toch herhaalde malen, dat er te
weinig aan eigen waarneming wordt
gedaan. Ik ken jongens, die de Verka-
de-p!aaljes met woede verzamelen, en
ze op het eerste gezicht bij naam noe
men en die toch de planten, waarvan
Bij dus den naam e'n de afbeelding
kennen niet kunnen onderscheiden.
„Dat pleit niet voor de plaatjes",
eult u zeggen, maar daaraan ligt het
niel. Deze zijn vaak heel goed en
soms zei is merkwaardig mooi.
Er zijn er onder, die ware juweel
tjes kunnen genoemd worden en die
Uan ook. aan de genoemde onkunde
part noch deel helmen, maar de me
thode is verkeerd. Eerst moeten de
kinderen do planten kennen en dan
hun portretjes.
Daarom zeif kweeken en verzame
len, dat geoit genot eai kennis.
De viuiderwereid bez.t soorten diie
in do huiskamer gemakkelijk bun ge
hoede ontwikkeling door maken en;
d.e bovendien met zoo heed veel zorg
vereisclien. Een koolwitje iaat z.ch
gemakkelijk kweeaen, een borstelrups
is al even toeschietelijk en een Zebra-
rups uit de duinen vubdt een oarton-
nenduosje, nuts goed voorzien van
fr.sch kruiskruid» even aangenaam
als de blonde heuvels waar hij werd
geboren.
Soorten genoeg dus, om kweekp'roe-
ven te beginnen. Wie bovendien nog
iets bijzonders wil genieten doet goed,
als hij een paar zijderupsen op
kweekt.
In het laatst van Juni kreeg ik een
tvvmt.gtal bijna volwassen dieren be
nevens de onmisbare moerbeiblade
ren.
Van de plotselinge verandering van
woonplaats trokken die dieren zich
niets aan.
Nauwelijks stond de doos op tafel
of de kaken begonnen hun dienst te
•ioen. Onophoudelijk gleed het scher
pe scliuart] a langs de bladeren, tel
kens een halvemaanvormig stukje
meenemend.
In een paar uur tijd hadden de lo
ge s samen een heel pakje bladeren
tot op de nerven afgevreten en nog
steeds g.ng de kop zoekend rond.
Is de voorraad op, dan zet de rups
zich met zijn tien zuigpootjes vast,
het bovenlijf wordt opgericht en
maakt nu net zoolang een ronddraai
ende beweging, tot een steunpunt is
bereikt. Dan grijpt een zestal scherpe
haakpootjes zich vast en is er een
groen bla.idje ontdekt, dan begint het
vernielingswerk opnieuw.
Zoo'n zijderups leeft slechts om te
eten. Andere rupsen mogen nog eens
eeu scui iKsimiü aannemen, om de
vogeis up tem afstand te houden, deze
grijsgroene nakumenugen van de Ja-
pansciio of Uuneescne voorouders
zijn zoo door de cultuur veranderd,
dat zij van goon gevaar meer weten.
De di.kko huj.uplooi achter den kop,
voorz.en van ten paar bronsgroene
vlekjes, hernuiert nog aan vroegere
weej aagtuien ten, maar onze gekweek
te en ve'ranüerdo niiiuutuur-iiuisdie-
reai zijn kalm en gemoedelijk. Zij
eten, zoeken nog meer, vervellen en
eten nogmaals.
Na enkele maanden zijn de teore
diertjes, dio de d..kte van een naald
je hebben, veranderd in forsche ron
de rupsen, veel gelijkend in kleur
en vorm op de wonderproducten der
liaagsche varkensslagers en worst-
fabi'ikanten.
In cl.en tijd is er voor don snellen
groei heel wat noodig geweest en hoe
wel de zijderups genoeg aanpassings
vermogen vertoont, is hij toch op zijn
voedsel bijzonder kieskeurig.
Geef hem de fijnste rozenblaadjes,
geef hem het mooiste en zachtste
groen, dat onze Hollandsche landou
wen opleveren. Hij zal zijn Chineo-
scheïi kop afwenden en zoeken, zoe
ken naar het harde ruwe groen van
den Moerbei, daarop scherpt hij zijn
kaken, daarvan leeft en groeit hij uit-
isluitend.
Tot op den dag, dat de volle was
dom is bereikt is e'r aan een zijderups
•"iets van zijn voornaamheid ie be
speuren. Het is een edelman, met be-
delaarsmanieren, een koning in het
kleed van den laagst en onderdaan.
Maar daar komt op een goeden dag
zijn ware natuur boven. Hij zoekt in
zijn car tonnen paleis een std hoekje,
zweert alles wat maar blad heet af en
bekommert zich niet meer om de bui
tenwereld.
Nu begint het koninklijke dier zijn
ware gedaante te vertoonen. Uit den
bek komt een vocht te voorschijn, dat
in de lucht verhardt en verandert in
gele of witte draden. Dat is de zij
de, dat is de stof die zal worden ge
dragen door de hoogste standen, dat
is 't wondere drodeuweefsal, dat wel
vaart brengt in duizenden gezinnen,
in ge heele landstreken.
In een paar uur heeft de rups zoo
een doorzuchtig eivormig doosje ge
sponnen en nog steeds gaat het kopje
van onder naar boven, van links naar
rechts. Is de buitencocon klaar, dan
wordt een dikwandig bdnnendoosje
gemaakt en is ook dit klaar, dan
sprmgt eindelijk het rupsenhuidje
open en in plaats van den grijzen
veelvraat vinden wij nu in het zaclit-
zijdan bedje een tcere pop, wiens wee-
ke ohitiuehuid wel eenige bescher
ming noodig heeft.
Nu kunnen wij veertien dagen ge
duld oefenen. Van buiten is niels!
merkbaar van de wondere verande- j
idng, daar diep in dat zijden huisje.
Na veertien dagen of drie weken j
echte'r is er leven merkbaar. De pop
breekt open en een vlindertje bevindt
zich in de kleine, wel deft ge maar en
ge gevangenis.
Doordat ons duerlje niet kan bijten,
zou het zich. niet vrij kunnen maken,
aJs de natuur niet te hulp kwam.
Het vlindertje spuit nu echter een
scherp vocht up de draden, deze wor
den opgelost en verbroken en fladde
rend komt het grijs-gestreepte wolli
ge wezentje voor den dag. De opge
vouwen vleugeltjes worden ontplooid,
de vergane uitwerpselen worden als
een gekleurde, kalkachtige stof ver
wijderd en nadat de vleugeltjes zijn
gedroogd en de kamvormige sprieten
zijn schoongemaakt, is ons diertje
volwassen. Dit alles is soms b.nnen
het uur klaar. Monddeelen bezitten
ze, maar deze zijn zoo gereduceerd,
dat de vlinders er geen honing mee
kunnen opzuigen. Ook kunnen ze
niet vliegen, een gevolg van de eeu
wenlange kwoeking.
Zoo zijn onze grijze zijdekiiideren
voorbeschikt cao zonder voedsel te
sterven en gelukkig is het daarom,
dat de rups zooveel kan verwerken,
dat daarop hijzelf, de pop en de vlin
der het kunnen uithouden.
Na de paring sterven de mannetjes
en de wijfjes zetten overal waar ze
maar terecht komen, de zwavelgele
eitjes af. Daarna verschrompelen ook
zij. Zoo onbeholpen al6 dc diertjes
zijn, de beide geslachten weten el
kaar door middel der fijne sprieten
toch heel goed op t esporen. De e.tjes
overwinteren tot er weer jonge moer
beiblaadjes zijn.
Liefhebbers kunnen dc zijde zelf af
winden, als ze de poppen eerst in
warm water weeken. Natuurlijk
sterft dun liet cLer maar ook in de
groote k woeker ij en moet de pop wor
den gedood, daar anders dc draden
worden verbroken door de uitkomen
de vlinders.
Is de kleefstof uit de pop geweekt,
dan trekt men wat draden los, draait
die ui elkaar en als men zoo alles
heeft afgewonden hangt men de ruwe
zijde te drogen. Zelf kunnen we zo
dan óp klosjes winden om als curiosi
teit te bewaren. In ons Klimaat
kweekt men de rupsen niet in het
groot, doordat ze niet tegen koude en
vocht kunnen. Geven wij den rupsen
bv. vocht.ge bladeren, dan gaan ze
onmiddellijk aan het kwijnen. Voor
Uefhebbe'nj kunnen wij Lutusschen
nog al eens een moerbeublad machtig
worden en voor wie hiertoe in staat
is, sta ik graag een collectie eitjes af.
Aan mijn adres, Schermerstraat 1,
kunnen de lezers wat eitjes krijgen,
liefst tusschou twaalf en half twee.
De weinige moeite zal ruimschoots
worden vergoed en de waurnemingen
zullen ongetwijfeld tot meerdere be
oefening der uatuurstud.e leiden.
H. PEUSENS.
voor het najaar. Waarschijnlijk ls de
oorzaak hiervan gelegen to het fait,
dat de zomerkleedLng ons meer flat
teert. De mooie dagen toch geven ons
aanleiding lichtere kleuren te k ezen,
dan we gewoon zijn te dragen en zijn
Baron de Verincourt.
De heer en mevrouw Hamme zaten
aan hun welvoorzien, zij 't wat moei
lijk te verteren, tweede ontbijt. Het
uiterlijk een jeugdig
teTwijl het nu eenmaal een zwak van
onze sekse is steeds jeugdiger te wil
len schijnen, dan we werkelijk zijn.
Een andere oorzaak voor mijn be
weren is, dat men in de zomerstoffen
veel al goedkoope weefsels aantreft,
waaruit men allerliefst toiletjes veï-
vaardigt; want het zijn niet altijd de
duurste materialen, waaruit men chi
que japónnen samenstelt.
Een vvemig goede smaak is hier
die hij buiten het oog droeg, en de
papaver, die zijn knoopsgat sierde,
verraadden hem als van de haute
noblesse.
En zoo dan voorgesteld en zoo min-
t zaam door den baron begroet, haast-
wi ""nairiuui giaëlileü toüSVüi u mevrouw üole uch. ook voor Ve-
nncourt een diepe buiging te maken,
bij welke plichtpleging de Hamme's
volslagen werden genegeerd.
De heer Harnnie stond inmiddels
achter de buigende bezoekers, en
onderdrukte met moeite een verge
noegden lach.
Nu, Ada, zeide hij in het vol
gend oogenblik, nu we allen el
kaar dan kennen, wat zou jij nu
zeggen van een kopje thee
O, uitstekend, zei Ada.
En in het volgend oogenblik vloog
de baron al naar de bel, om Mietje
voor het theewater te waarschuwen,
welke beleefdheid hem een dankba
ren blik van zijn gastvrouw bezorgde,
en een verheugden glimlach van
mevrouw Gale, die mevrouw Hamme
aanzag met een gezicht van ware
adel verloochent zich toch nooit
Kort daarop kwam Mietje met 't
juist die lichtere nuancen? die ons zivii, en mede al oe leiden uit de stii-
1 te, welke 't vertrek vulde, dat hun
geest zich met sombere gedacüten on
ledig hield.
De heer Hamme, die een klein, zand
kleurig manneije was, hield een krui
denierswinkel, en, als de tijden goed
waren wat ze zelden waren on-
dei hield de kruidenierswinkel hém.
Up 'l oogenblik dat ons vernaai be
gint presenteerde hij ©en kop thee
aan zijn gemalin, waarna hij zeide:
Je uudt 't niet moeten zeggen,
Ada.
.Mevrouw Hamme kuchte, keek ern-
het voornaamste, want daaripede stig, nam een groot stuk koudo-kip,
kan men velerlei gelukk.ge comhina-1 on daarna nóg n groot stuk van t
Les tot stand brengen en oud mate-",fd« Ser^ehi - maar du alles met
naai benutten gezicht alsof ze zeggen wilde:
naai benuuen. wat fc6u kieuie eetster.
De meest verschd-lende kleuren Daarna scln-aapte zij zich de keel,
worden dezen zomer als mode kleu-1 propte haar uiond vol kip en appel-. - -
ren gebracht, doch bovenaan staan moes, en sprak (voor zoover dat nog theewater binnen, rillende en trillen-
Si vervelend dn. ie dit
die.» s^arneerd werden. Hel .„arme "&£«£L28i taS nam de dear Gala e tal nog
blauw met wvtte strepen behoort tot I z-n e trotgj €n wij he(>ben den on- toe een hooghartig air nud aangeno-
de laatste nouveautés. j zen.... Of zou 't geen voorrrecht zijn, men, liet wuord en sprak
den en nu de naaisters i
alaagd zijn deze karakteristieke mo-j
Rubriek voor Vrouwen
ZOMËRTOILETTEN. NIEUWE
MODELLEN. GARNEERINGEN.
ZOMERHOEDEN.
Eigenaardig is het, dat de meeste
vrouwen liever haar gaTde-robe voor
den zomer to orde brengen, dan die
Onze eenvoudige k. mono-ta.1 les we- «en baron Verincourt onder je ken-: üet zou misschien niet overbodig
ten zich nog altijd staande te hou-1 nissen te tellen.'.... Nu dan... Juf- j mogen óeeten, Hamme, om aaU
m I fruuw Gale bod oie al lang met haar I Tiend rnude te ttóetab. dal ik eau
te mo- t snoeven gehinderd. Eerst over haar seen adel hecht.
I zuster Emmelieu, van wie ze beweer-1 Baron Verincourt streek zich bij
dellen zoodanig te wijzigen, dat ze <|e dat M >óok - blindedarmontsteking woorden minzaam over zijn
onze beweg.ngen met meer belemme- j bad. Toen over naar jongsten zoon, aankomend kneveltje, en sprak ver
ren en door het aanbrengen van oen van wien ieder weet dat hij den dom- goelijkaud
men aard van z'n moeder heeft, en dat Och, waarde Hamme, als dio-
hij alleen bij abuis van de i$e naar neer Gate nog op die mededecling
be klasse is uvergegaan. Daarop gesteld
naad in den oksel, het leelijke in
scheuren voorkomen wordt, laat het
zich aanzien] dat deze modellen nog
dan kan IK u zeggen, dat
uwt haar gebit, dat nog geheel van -
niet zoo spoedig van het tooneöl zul- |hafu. lieeue te zijn... (Je moest 't maar heb. Mijn adel belet mij niet oen open
len verdwijnen. i geloovenj... oog te hebben voor de inzichten van
Velerlei zijn de garneeringen, die Nu maar, tóen liep 't bij me over. anderen. Ik laat ieder zijn nieeiung,
«lans op de kimono-tai,lies worden En toen er nul uan toevoegde dal bSiS'anik
aangebracht Het lijn stukke vso kMJ W^.Jg jJWPjk» Mevrouw Gale zag no do» towel,t-
kant of broderie, kralen-galona, kan-lk den „ijring haar echtgenoot met een
ten kragen en f.chu's; zelfs de fichu- ptyapluiestaijdaard niet voorbij kunt blik aan, die ieder ander <lan hem
Marie-Antoinette is op het oogenblik gaan, zonder je er langs te moeten ongetwijfeld zou doorboord hebben,
zeer „en vogue". Op de rijkere toi-( wurmen, toen kon ik me niet lan- Maar Gale zelf was er ongevoelig voor
letton va.n taffetas en taffetas chan-ger inhouden, en voordat ik goed wist B«worden Ga
geant, met gase de soie overkleeden wat ik deed. ^Ide^haar dat we -; y hè en gebruik je mond voor
gar'neert men bi] voorkeur de lange r(^n Verincourt, een goeden kennis j z'j" natuurlijke doeleinden.
inderdaad nota
genomen
zijden franjes, d.e de dunne weefsels
liadden' gehad. Dat maakte 1 En daarop zich tot den baron wen-
doen neerhangen. In hoofdzaak zijn j indrukl En ze heeft me wel Len maai diende:
het zijden bandfranjes, die in toe- daarna gevraagd, wanneer de baron i Och,
passing worden gebracht, alhoewel j póg
Ibaron, mijn man dweept
zou&komen, en oTik ook met politiek, en brengt dit te pas of
i k».r a,-, yje thee wou vraeen... Ik ge- te onpas te pas.... Ik meen. Enfin,
men ook de zijden koordfranjes vaaj.^ dal M €f [ueI veel vaü geioofde. u moet er maar niet te -veel aan
onze grootmoeders zeer goed kan En daarol, j^ar, dat ze me bij hechten. En zijn inzichten zijn aller-
benutten. dat bezoek inderdaad bijzonder wel- j minst de mijne. Ik stel er prijs op,
Bij de tailleur-toiletten valt ons kom zou zijn, en dat ik vermoedde u dït nog even te zeggen.
slechts de eenzijdige jabot op. die van dat de baron de volgende week w
mousseline, broderie of Iersche kant eai»s oploopen. Ja, t vvas er uit
vóór dat ik t wist, maar ik weet nu
een bijzonder chic cachet geeft; o óok njel goed hoe we cr mee aan
de vierkante mantelkragen van ivoor- moel<sl!
kleurige kant of guipure gelden voor j gn zelfs de Californische appel,
de mode van den dag, ofschoon ze dien ze in 't voïgende oogenblik aan-
siechls voor jonge, slanke f.guren sneed, beviel haar niet goed, en haar
Tiin o nn 1p Wplen gelaat vertoonde precies dezelfde ex-
De laatste mainvè hoeden voov het van een gerangeerde
eigenlijk zomerseizoen zijn zoo juist j |ieer Hamme schoof daarop zijn
verschenen. Tot nu toe liet het zich g^.] achteruit, loosde een dtepzinni-
aanz.en, dat onze zomerhoeden ge zucht, stak een sigaar aan en
slechts met veerengarniiuur zouden dacht....
prijken en nu op eens zijn de bloe-1 Hij dacht, en dat kon met altóós
i a „i 0i van hem getuigd worden. IIij dacht,
men Koningm van den aag! Zoowel do Sjgarei\rjok boven zijn
de groote modellen als de kleme to- hll0f<l opkronkol<le. Hij dacht... en
ques siert men met kleurige bloemen plotseling riep hij:
en wuivende aigrettes. Vooral de Ada, ik heb een idee gekregen,
blauwe winde wordt door MadameEn daarop maakte hij zijn gemalin
Mode begunstigd: men brengt te m deelgenoot? van t middel, om u.t de
fiuweeh eb UHetas, ale guirlande of moe,l,,kl,,,d te ««raken.
Ik dank u voor uw beleefdheid,
antwoordde de heer Verincourt.
Men ging zitten.
U zult wel vermoeid zijn, nu na
afloop van het Jachtseizoen be
gon mevrouw Gale weer.
Och, mevrouw, wat zal ik u zeg
gen. antwoordde do baron.
Men went aan alles. Ik heb ai van
nvii leven "Zóó veel gejaagd, gedanst,
gegeten, dat ik niet beter weet of het
hoort zoo Er blijft daar tusschon
in maar weinig tijd over, om mijne
krachten te geven aan politieke doel
einden.
En bij deze woorden zag mevrouw
Gale hern met eerbied aan, die de
Hamme's eenvoudig in verrukking
bracht.
U bent lid van de Eerste Kamer,
niet vroeg dc heer Gole, hier
plotseling.
Ja, meneer Gale.
Een volslagen onnut lichaam.
Herbert, ik verzoek je nu drin
gend. je meening vóór je te houden.
Niemand in-
Hebt u een mooieai stamboom,
er Verincourt?
Bosschen vol, antwoordde
deze.
En veel wild
O, mevrouw, te veel voor tien
tallen van huisgezinnen.
Als ik tot de hoogere klasse hoor
de, viel hier meneer Gale bitter
in, dan zou ik nooit m'n eigen
vlee6ch willen slachten. Daar zijn de
slagers voor. En het kan me niets
sclielen, wie me dat hoort zeggen.
Het klonk weer bij uitstek uitda
gend, en mevrouw' Gale vond het dan
ook gewenscht tot Verincourt te zeg
gen
Mijn man meent niets persoon
lijks, baron. Hij voelt zich blijkbaar
vandaag niet bijzonder wel.
O, dat hindert niet, antwoordde
Verincourt beleefd. De arme man
ziet er een beetje opgeblazen uit.
De heer Gale zette zijn theekopje
neer en richtte zich in z'n volle leng
te op, (wat nog niet veel was;.
Mag ik u vragen, zei hij met een
stem, die bijna van woede barstte,
wie u met dat „arme man'' bedoelt.
Als ik dat soms ben, dan kan ik u
zeggen, dat ik niet van plan ben,
ine door -een sousneger als u te laten
bele. -igen.
Hei, hei hei, viel Hamme in de
rede. Ik kaïn niet toestaan dat
iemand, die bij me thee drinkt....
Als hij jouw thee drinkt, dan
spijt me dat voor jou, ging Gale voort
Maar in elk geval; de laatste thee
die wij van j« gehad hebben
Herbert! Herbert! Een beetje
kalm als je blieft... Je vergeet... zei
mevrouw Gale, geërgerd; maar de
glimlach op haar gezicht verraadde
duidelijk, dat het rake antwoord, dat
haar man aan Ilamme gegeven had,
haar pleizier had gedaan. En daarop
zich tot Verinèourt wende, ging ze
voort:
U bent zeker dol op rennen?
O, bijzonder. Ik heb juist gister
mijn eigen renpaard gekocht.
Ik ook, viel hier Gale in de re
de. Maar ik heb t vanmorgen in
den tuin verloren.
De heer Verincourt nam zijn mo
nocle, en na verscheidene mislukte
pogingen slaagde hij er in liet ding
in zijn oog te houden.
We doelen blijkbaar op andere
dingen, zei hij tegen Gale.
Zóó verschillend als kalk van
kaas. bevestigde de heer Ilamme, die
't benauwd kreeg
De heer Gale wendde zich nu tot
hem.
Er is zoo heel veel onderscheid
niet tusschon de kaas die jij verkoopt
en kalk, zei hij. Ik deed gister een
beetje in de muizenval en je hadt de
muizen moeten hooren lachen.
De hoer Hamme deed, alsof hij die
beleediging niet hoorde, en presen
teerde beschuitjes.
Je moet van ochtend met je ver
keerde been uit bed zijn gestapt. Gale,
zei hij.
Ik niet, zei Gale, maar er zijn
sommigen, die dat wél doen, omdat
hun bedden gevuld zijn met de tra
nen en de zuchten van de weezen.
Dat. zijn de conservatieve Kamerle
den...
Mevrouw Hamme vond 't hier noo
dig mevrouw Gale in te lichten, dat
de baron in Wolfhezen woonde.
Geen kwade streek, viel de ba
ron in tie reden, maai- een beetje
overstroomd door parvenus Ik kan
burgerluitjes niet goed zetten.
't Was een geluk, dat op dat oogen
blik de spreker de dreigende houding
van Gale niet opmerkte
Dan zul je ze overeind moéten
laten staan, zei Gale. En dat zal
je le pas komen in je huis, bij gebrek
aan stoelen.
Baron Verincourt's gezicht weid
bloedrood, en hij scheen een gedeelte
van zijn practische zelfbeliec-rsching
te verliezen, toen hij opmerkte:
Op den dag, dat welgemanierd
heid werd uitgedeeld, moet meneer
Gale te laat zijn gekomen.
Maar man! herhaalde mevrouw
Gale verwijtend. En de Hamme's ston
den sprakeloos bij dezen gang van
zaken op hun theeuurtje.
Maar man! herhaalde mevrouw
aigrette. Mevrouw Gale was lang, en had
De groote hoeden zijn zeer wille- gpn figuur dat haar vriendinnen i zei mevrouw Gal©
keurig van vorm. De bollen zijn bij- slank noemden, en achter haar rug; teresseert zich er voor.
na louder uiUondcrmg bu.lonBO- «o» uufr als oen talhout. - Maar ,k ben een vrije Hollan-
i, „„„rion 7liti ae Haar voorkomen had iets zeer hoog- der, hernam Galc. Fn niemand
woon hoo0, doch de randen zijn ge harti„s_ en een onbedwingbare lief- kan me beletten, m'n meening rond-
hoel naar het geacht gebogen. Voor jn om aristocratisch te'uil te zeggen.
breede gezichten buigt men den voor- sehijn©ii, deed haar steeds haar neus I De heer Hamme, die niets voor
rand omhoog, hetgeen zeer flatteus opt rekken op een manier alsof zepolitiek voelde, keek verveeld,
kloodt doorloooend iets minder aangenaams Hier, neem wat suiker in je
u-.,irom mpi ko'rtpn hals moeten röok. Zij droeg een costuum van port thee. Gale, zei hii. Ze is blj-
wijn kleurig loken, cn hoewel 't Juni zonder goed. TMer dan die jij ver
geen hoeden met neerces!agen raaiu w ig i)aai. handen in een astra kooptIk meen....
drogen, daar zulks de harmöme der han-rnof. j Het was mevrouw Gale, (lie met
lijnen vergtoort. Onze hedendaagsche naar man was een klein, geel'ven- bewonderonswaardigon takt de aun- Gule. Iloe kun je zoo in bijzijn van
mode is geheel en al gebaseerd op 't tje, met uitdagende oogen, en een dacht van den baron van dit al te je meerdere spreken.!!
doorvoeren van lange slanke lijnen, steekkin. zoete onderwerp afleidde. Meerdere, meerdere, Gale,
u i Toon Mietje, mevrouw Hamme's ge- U gaat zeker meestal s avonds terwijl hij met zijn vuist op tafel sloeg
en het z.jn voorn) de hoeden, (lie veel feit dat er bez£k 1 naar de opera - vroeg ze. - Meerdere! Ben ik minder dan zoo'n
daaraan toe doen. Voor lange vrou- wag jn een toestand bracht van drie- Ja, want ik ben gek op muziek, verioopen sujet, dat zijn leven achter
wen dus de groote hoeden met neer- kwaj.t razernij, de huiskamer bij de Gewoon gok, antwoordde de edel- dc coulissen slijt,
gebogen randen en guirlande-garnee- Hamme's opende, om te zeggen dat man. 'I Maar nauwelijks had hij deze wooi
ring- vóór de kleine vrouwtjes met meneer en mevrouw Gale er waren, i O, dat doet me genoegen, zei den geuit, of hu voelde zich een slag
korten hals de hooce kleed/ame to- stond mevrouw Hamme, die een wit- mevrouw Gale. Mijn dochter houdt toebrengen, en m t volnonde oogen-
korten hals de hooge KioeaiaiM w teiini8rok droc„ eil oaarboven een óók van muziek. Ze zingt héél goed. blik zat hij op den grond. De lieer
que met hooge aigiette van bloemen vlallirood bi0USj€i majesteitelijk op. Onder andere het soldatenkoor uit de i Verincourt had hem er naar toe ge-
of veeren. schudde de binnenkomende gasten de „Mignon". We denken er sterk over. j bokst.
De randen van de groote gekleede Waarna zo zich tot een jong- haar naai* het Conservatorium te. Zeg I-lauime, ik bon met van
hoeden worden over het algemeen mensoli achter zich richtte, en voor- zenden. j plan me langer te laten pesten door
zoor donker gehouden, baUil stelde: I - O. dat moet u doen. Daar IsM »«H oltosteMi.als d»e »uer bw
**--j ik u eens voorstellen, me-iDuik. Daar.... zei het sieraad van adel. Ik ken
mevrouw Gale, aan onzen
zwart stroo, fluweel, zijde of kant r.nte r"anitU'onzen ^Nlaar'lddüs sprekende, ontmoette j hem héél goed en hij mij. Ik krijg aia
2'j,n- goeden vriend, baron Verincourthij den kouden blik van mijnheer
Heel nieuw zijn de licht gekleur- (Varies (aldus vervolgde de gast- Gale's grijze oogen.
de stroo-hoeden met een binnenrand vrouw minzaam tot den baron) Dat individu had niet dc minste
van zwarte kant of moesjestule, het- Charles, meneer en mevrouw Gale, belangstelling voor liet gesprek ge-
goon éldgant en practised ifl, want de ouzo bureu. toood bi) schoen genoeg t? hebben aan
Z..„Li, mol - Verrukt u te rien. - rei de ba-
hoed wordt door mik een rand met - daarf) ondar
iwaarder en voldoet gel,eel aan de vaJ) Bradöl.
eoschón de'r mode.
MARIE VAN AMSTEL.
Het was een magere, bleeke jonge
man, met een kin, die een bescheiden
poging deed om zich aan de oogen
van het publiek te onttrekken. Hij
was correct gekleed, en de monocle.
zijn eigen duffe overdenkingen.
Als IK m'n zin kreeg, ne-
gon nij.
Maar zijn vrouw was hem vóór.
Och, Herbert, geef jij even de
melk aan, zei ze.
En daarna, zich tot den baron
wendende
agent van de Petroleum Compagi
nog dertig gulden van hem niet
waar? En ik heb me nou lang genoeg
door hem laten treiteren.... liet bloed
van de van Dam's wordt anders gau
wer karnemelk... Hij mug nog blij
zijn dat ik het zoo lang heb uitgehou
den... En nou: atjuutjes. Ik smeer
'm...
En weg was de „baron".
Gale werd op de been geholpen.
Als ik nu een ordinair heer was.
