DË GOUVERNANTE
Kermis-kiekjes.
BIJ SOLSER EN HESSE.
Ik- Bron-zoal is ditmaal door Solsor
en Hesse's ensemble in beslag geno
men on gisterenavond traden de
zoo populaire Hollnndsche komieken
hier voor de eerste maal op.
0© voorstolling mocht er zijn. Voor
do pauze two© alleraardigste één-
netertjes ..Een verlegen huwelijks-
candidaat" en ..Een lief studentje
In beid© oogsite d© droog-komische
heer Pi Igor geweldig applaus, mevr.
SolsorWillem sens speelde met en-
train on exjuetterie, Solser zelf was
een prachtige student. De verande
ring. dl© het streng-'.pgevoede kerel
tje ondergaat, als hij voor de eerste
maal naar hot college geweest
was waarlijk frappant.
Do beide helden kregen we ook te
zien in hun laatst© creatie: „Schouw-
hurgpraatjes" vooral de vrijhiljetten
worden er over don hekel gehaald,
en do „Lucifer" wordt een Zweedsche
vertaling, vanwege de Zweedsche lu
cifers. weet n. Eon liedje over poli
tiek kon natuurlijk niet ontbreken
het debietTCC.lil op tabak en de kust
verdediging waren heerlijke aan
knoop! ngspunten om het beleid on
zer Ituidsregeering te be-ironiseeren.
Iets zeer bijzonders als steeds
trouwens gaf weer de dichter-
zanger Bduard Jacobs. Een heel an
dere arüst dan Speenhof! veel
feller, drukker, klemmender in zijn
zang. Hij mist Speenhoff's brooze
teerheid, maar hij zegt de dingen
zóó. dat zo inslaan. Hoe scherp-heke-
lotid was niet dat „De leege schat
kist", dat verhaalt van een minister
in een vèr land natuurlijk die
belastinggeld te innen zocht en het
niet vijlden kon. Hij belastte de kale
hoofden, en do menschen zetten prui
ken op hij belastte ten slotte de
dooden toen liepen de menschen
niet meer naar den dokter, en bleven
allen leven.
Tenslotte belastte hij den onzin
©n toen kwam het uitdat Z. Exc.
het. hoogst werd aangeslagen
Ook de .Tupe-Culotle moet het ont
gelden, snedig© kinder-antwoorden
volgden en het drie-, viermaal-te
rugroepend applaus legde zich niet,
vóór Jacobs een „toetje" gaf.
Na de pauze ging Rido's bekende
Amstei-damsche sohets „Heb je 't kind
al gezien
Het eerste tafereel speelt in den
6ch iftkoldor van Langen Toon in de
Willemstraat. Wnt al grappige ge
zegden. wijzen, liedjes Wat koddige
loonecltjes met liet deftige commis
sie-lid. wat fijn-gezien is dat even-
ontroerende tooneeltje als de arm©
Trui door een collecte van Ka, de
visclivrotiw, in staat wordt gesteld,
mee te feesten.
En hoe een apachen-dans is die
„llobbczwaai" I
,,'t Kind" was alleraardigst en
het is eik aan te raden, den heer
Sol sar eens uls vischvrouw Ka te
gaan bewonderen het is ora tra
nen te lachen. Ook de ensembles wa
ren uitnemend.
Hetzelfde kan gezegd worden van
de muziek, die onidor hiding van den
heer Louis Kapper good© diensten
bewees.
De bijna volle zaal ging wèl-vol-
duuu huis-toe.
„JAN SMEES" BIJ STOEL EN
SPREE.
Dinsdagavond hebben Stoel ©n
iSpree hun reeks van voorstellingen
op deze kermis geopend. Het volks
stuk, dat ditmaal in den welbeken
den houten schouwburg (<lie weer op
de Parklaan is geplaatst) wordt op
gevoerd, is „Jan Smees", de bewer-
king-voor-tooneel van Justus van
Mau'rik's novelle van dien naam. Nar.
tuurlijk is de heer Spree-zelf do be- j
werker en hij is in zijn arbeid uit-
Stokend geslaagd de reeks van ze
ven tafereelen geeft de hoofdpunten
uit Jan Smees' tragische geschiede
nis, en liet geheel is als een goed
brok volksleven op het tooneei ge
bracht.
lu de hoofdrol, die van Hein Smees,
gaf de lieer Spree een uitstekende en
door zijn auditorium uitbundig toe-
gejuichte creatie. Veel nieuws ;s er
over zijn spel trouwens niet meert©
zeggen in hoeveel stukken van dit
gcuro hoeft Haarlem Spree al zien
optieden
De heer Stoel als Van Toorn, den
drogist, „die nou al vijf-en-dertig
jam iiier in den Vergulden Gaper 1
woout, en al dien tijd nog niet heeft
gezien.... enz." had een welver
diend succes, ovenals Van dei- Werff
oJs de makelaar Van den Berg, niej.
B. Cremer als Leen ©u de jongejuffr.
Jeanne Spree en de jongeh. A. van
Vliet als Smees' kinderen. De kleine,
twaalfjarige Jeanne Spree gaf veel
aardigs in haar titelrol, momentjes
van ver ratsend-expressief spel. Soms
was zo wel minder gelukkig, en zei
liaar rol dan in een kinderlijk preek-
toontje. Maar er was veel dat dit
vergoedde.
De zaal was op alle rangen uitste
kend bezet met een auditorium, dat
zich zeer tevreden en dankbaar voor
het gehoorde toonde, en den acteurs
menig applaus schonk.
Voor „Jan Smees, kinderen van het
fort van Sjakoo'" was het ©en suc
cesvolle Haarlem sc he kennis-pre-
Slechts een paar klein© opmerkin
gen de pauzes tusscben de bedrij
ven wanen wat lang, en de tempera
tuur in do tent benauwend hoog.
Zou er niet een of ander vontilatie-
middel zijn toe te passen f
SARA BURGERHART.
Dinsdagavond was de Schouwburg
geheel bezet door een publiek, dat
belang stelde in de historie van Sara
Burgerhart en zich daarmee blijk
baar uitstekend heeft vermaak L
Merkwaardig toch, dat een aantal
losse tafereelen, waarin feitelijk wei
nig voorvalt en die onderling maar
geringen samenhang hebben, zoo
veel succes kunnen verwerven. Dat
is wel oen gevolg van het aantrek
kelijke der oude toestanden, de aar
dige costumes en het opgewekte le
vendige spel.
Als we namen moeten noemen, dan
in de eerste plaats dien van mevr.
De Boer—Van Rijk, die de rol van
Brecht speelde. Wat een knappe ac
trice toch en hoe weet zij van alles
een tastbare uitbeelding te maken.
De lieer Van Warmelo als broeder
Benjamin ontkwam niet geheel en al
aan het gevaar van overdrijven, dat
in de rol schuilt, en mej. Tilly Lus,
hoe allerliefst ook als Sara Burger
hart, voelde zich toch, meeneu we, in
deze rol niet zoo volkanen thuis ais
m andere. Geen wonder, de figuur is
daartoe te schetsmatig, al is het dan
ook minder, dan die van Willam
Edeling en Abraham Blankaart, die
wij maar evon, in 't voorbijgaan, te
zien krijgen.
Als tooneolwerk is het eerste be-i
drijf dan ook bet beste, omdat er het
meeste in gebeurt. Maar toch, hoe
schetsmatig ook, als geheel is de op
voering aardig en aantrekkelijk. Sa-
■a Burgerhart zal nog wel lang na
deze programma houden en het mees
te behagen zullen zij er in vinden,
die het boek gelezen hebben en dus
van zelf de tekortkomingen van het
stuk met hun herinneringen aan
vullen. Dat de anderen, die liet werk
van Wolff en Deken niet lazen, daar
toe zullen overgaan nadat zij het
tooneeJstuk hebben gezien, komt ons
minder waarschijnlijk voor.
11ENRI TER HALL's REVUE.
De operette en de revue zijn twee
voortbrengselen van den lateren tijd.
De revue is de jongste van die twee.
Dat ik haar samen noem, ligt niet
daaraan, dat zij veel overeenkomsti
ge trekken in haai- structuur vertoo-
nen. D© eeuige overeenkomst is mis
schien, dal zij dit gemeen hebben,
dat zij beide zangspelen zijn, maar
al dadelijk verschillen zij hierin
weer, dat de operette een eigen me
lodie heeft, terwijl do revue haar
zangwijze ontleent en wel veelal de
operette zelf. Men zou de revue's dus
revue's kunnen heeten van de ope-
rette-muziek. Maar het libretto is an
ders geaard. Al is do inhoud van de
operette, gewogen op de schaal van
de ernstige cvitïok, maar heel licht,
de tekst vormt tooh een doorloopend
geheel, terwijl de deelen van een
revue evenveel logische adhesie, ten
opzichte van elkander, vertoonen als
de zandkorrels dit doen.
Wat haar vorm aangaat, grenst de
operette het meest aan de tooneei- i
klucht. Zij geeft niet zelden een ze
den-schildering uit haar tijd, schetst
o, heel luchtigjes maar 1 ge
moedstoestanden, soms gemoedelijk!
ironiscerend, schertsend om mensche-
lijko dwaasheid en belachelijkneid,
maar eindigt met het gemoed van de
hoorders tevreden te siellen, door de
deugd gepast te beloonen, en een blij-
eindend slot te maken aan het stuk.
Ook de revue moraliseert op gemoe
delijke manier, maar blijft nog meer
aan de oppervlakte, doordat zij zich
meestal beperkt tot oppervlakkig be
handelen van maatschappelijke ge
beurtenissen.
Een revue zou dus best te karak-
teriseeren zijn als een lachende ge
schiedenis van den dag, een verma
kelijke cultuur-historie. Zij bemoeit
zich niet met wijsgeerige beschouwin
gen, die zeer wel bij beschavings-ge-
se hied en is thuisbehooren, constateert
mc-er dan zij oordeelt, hoewel ze nu-
en-dan wel niet nalaten kan, iemand
eens spot-schaterend aan de ooren te
trekken.
Zoo laat zij op aangename wijs al
die dingen door des schouwburgbe
zoekers denkveld glijden, welke het
onderwerp van den dag uitmaken.
Zoo ook weer Ilenri ter Hali's nieuw
ste revue „Zie je ze vliegen
De titel al duidt een onderwerp
aan, dat de gemoederen bezighoudt.
Wil men er meer Er la een heel
lijstje af te schrijven vrouw
emancipatie (dat is al een beetje duf-
oud), do quaestie van de nieuwe
spoor-tarievon, het psychiator-vraag
stuk. afschaffing van de kermis, be-
lasting-quaesties, do oorlogsbegroo-
ting, de bultenlandsche politiek, de
mode. de reis van Prins Hendrik naar
Indië.
Dit is een dorre opsomming! Maar
de verdienste van een revue als
is juist, dat de behandeling zoo i
dig, soms zelfs geestig is.
Voegt men daarbij, dat de montee
ring fraai is, de costumes zijn heel
frisch en fleurig, dan zal men bereke
nen kunnen, «lat een kermisavond bij
Ter Hall ook dit Jaar ©enige prettige
uren beteekent.
Dat oordeelden do menschen ook,
die gisteravond in dichte drommen
de zaal van de Vereeuiging bevolkten
en op luide manier hun genoegen
over het gehoorde en geziene tot
uiting brachten.
DE KUISCHE SUZANNA.
Een geheel gevulde Kroon-za&l heeft
gisteravond naar de welverzorgde op
voering van deze aardige operette ge
luisterd.
Ook nu was 't een succes Geregeld
klonk luid gelach, ten bewijze, dat de
aanwezigen zich uitstekend amuseer
den. Dit toonden ze dan ook, door her
haaldelijk. zelfs bij open doek. te ap
plaudisseren.
Zooals we in een vorige bespreking
reeds schreven, zijn de hoofdrollen m
uitstekende handen. Ook nu kweten
de vervuilers daarvan zich op zeer
verdienstelijke wijze, waardoor een
prachtig geheel verkregen werd.
De opvoering van de Kuische Suzan-
na zal in deze kermisweek nog wel
zeer vele feestvierders trekken I
Jammer was 't, dat 't ook gisteren
weer bijna 81/2 in plaats van 8 uur
was, vóór begonnen werd. Waarom
dat getalm
AU PALAIS DES BEAUX-ARTS.
En dat is nog maar de „bé
scheiden ondertitel" van de tent die
vlak bij de Raaks op de Oude Gracht
staat. Heelemaal bovenaan, in kleu
rige koe :enletters op den kwistig-ge-
sierden frontgevel staat 't: „Grande
Arène Athlétique". Een groote, bonte
schildering aan iedere zijde van 't
traditioneel© bordesje waar 't.publiek
cont'róle moet passeetem, geeft
ijselijke dingen weer. Bloederige lij
ken van menschen en leeuwen, in
arena's omringd met toeschouwers
die naar hun kleedij te oordeelen
Romeinen schijnen te zijn, een dollen
stier-met-''n bloedneus, op wiens rug
vrouw is gelxmden en een zeer
musculeuz© m'nhoer die gemelden
stier bij de horens pakt... Ijzingwek
kende schilderingen.
Twee Atlassen, ieder met 'n halven
wereldbol op hun nek, staan ter
weerszijden van het bove'ngenoemd
bordes. Ze zijn niet minder gespierd
dan de meneer-met-den-stier, maar
vreemd is hun kleur: grasgroenI
Natuurlijk trekt het zoo beeldrijk
gesierde Palais des Beaux Arts-aJias-
Grande Arène, Athlétique alleefn door
z'n opvallend uiterlijk al bovenmate
de belangstelling der kermisbezoe
kers. Die hokken er voor s&am, in
een dichte massa, en bestaren met:
griezelende ve'rbazing alles wat ik
zooeven Jn 't kort slechts be
schreef.
Direction Col poert. Dat doet den
Vlaming vermoeden! En werkelijk
blijkt de meneer die nu op het bor
desje verschijnt en den volk© ee'n
„proloog" tot de ophanden zijnde 1
voorstelling toebuldert, er oen lastig
verstaanbare Vlaamsche woorden
keus op na te houden. Blijkbaar
snapt de steeds aangroeiende massa
boeren, burgers en buitenlui van de
redevoering niet veel. Duidelijker is
een geweldige tromroffel, een oorve'r-
scheurend orkestraal rumoer, door;
drie man-in-Coin plot teweeggebracht, I
on de verschij'n.ng van <le arfisten
die do beaux arts in dit palais be-i
oefenen, 't Zijn er eon stuk of acht,1
w.o. drie Jzeetr Kraai gemon/teorde
kunstenaressen en éen negor-artist.
Laatstgenoemde vormt natuurlijk 'n
succesnummer, buiten op het straat-
poóiumaL Haarlem's jeugd wordt niet
veel op negers onthaald, en in dit
speciale geval is de vreugde daarom
des te grooter. Nauwelijks heeft de
direction de l'arène (dat klinkt met
kwaad, zool) order gegeven om de
contróle open ie stellen, of de hope
onzer goede stad bestormt het houten
bordes om de derderangsplu aiscn bij
de bureaul.ste in te slaan.
En dan Is die veelbegeerde bang'
spoedig bezet, on is 't een hurry bin
nen in d© tent van jeugdig© toe
schouwers die mekaar plaatsen
twisten. Het inwendige van 't Palais
des Beaux Arts is schoon als de bui
tenzijde: de wanden rood-met-goud,
de „tonthemel" blauw met gouden
sterren
Onder een temperatuur van naar
schatting oen graad of negéntig (min
stens) vangt deze middagvoorstelling
aan. Het auditorium bezet hoofdza
kelijk den derden rang, een klein
deel bevolkt gedeeltelijk don tweeden,
terwijl er op de deftig© blauw-be-
kleede banken waar-je acht stuivers
betaalt maar heel enkele gelukkigen
zitten, aangevuld met oen paa'r artis-
ten en een mcneer-metAi panama
die do claque met toewijding en suc
ces verzorgt
De voorstelling begint met tableaux-
vivants, zooals spoedig blijkt 'n „spe-
cialit' de la maison". Eerst verschij
nen achtereenvolgens Geloof, Hoop en
Liefde op 't tooneei, daarna komen
„de Oogst" en het „Angelus'. De sier-
lijk-goinonteerde dames van zooeven
staan daar in schoone, theatrale hou
dingen. bestraald door velerlei kleu
rig licht. Succes groot
Acrobaten volgen, doen behendige
toeren. De een maakt hoogstand op
de uitgestoken handen van z'n col
lega. Griezelig warm werkje de
heeren zwoelen dan ook (met permis
sie) als de om deze eigenschap wel
bekende koetspaarden, 'n Moeilijk
mót.er, bij de tegenwoordig heer-
schende temperaturenl
De neger komt in z'n eentje op, en
grijnst zooals iedere geïmponeerde
neger dat pleegt te doen. Hij geniet
de eer van een speciale aankondiging
door z'n chef. „Onze kleine neger
zal u een exercitie laten zien aooals
men ui de vreemde streken leert als
soldaat zijnde I Zoo dansen ze in de
wildo West voordat ze het slagveld
begaan".
Aldus de directie.
't Negertje, met een schild en een
«peer gewapend, begint een joligen
springdans, van den rechterachter
hoek van 't tooneei naar don lmfcer-
voorhoek, en van den rechtervoorhoek
hoek naar den linketach ter-dito. Hij
springt en hij grijnst en rolt met
zijn oogen en manipuleert met
zijn spoor en beweegt elegant zijn
blinkend schildTenslotte is-ie
uitgedanst, hurkt .meen en barst uit
een weinig welluidende schater-
grijns. Dan verdwijnt hij, en laat
den toeschouwers do gelegenheid om
over to peinzen of het Vriendelijke
negertje hen uitlachte of zich tot z'n
eigen persoon bepaalde.
De serpentiiieduns is interessanter.
Een der aan het „palais" verbonden
indUes. verschijnt in een soort vlin
dergewaad, on met do bellende toe
passing van kleur-bolichting weet zij,
draaiend het lichte gewaad, dat in
ranke golvingen zwiert, een werkelijk
mooi effect te bereiken.
Nog moer tableaux-vivants krijgen
we te aanschouwen. Een Romeinsche
dame: koud, wit, onbewogen met
aan weerszijden een Romein; koud,
wit, onbewogen. Tweede tableau:
plots verandering. Romeinen nog
steeds wit, maar niet meer koud en
onbewogen. Wijzen op elkaar met
speren, willen klaarblijkelijk duel-
leerön. Dame doet smeekeud. Vol
gend tableau: Romein 1 doodt Ro
mein 2. Dame wijst met edele ver
ontwaardiging op Romein 1 de da
der. Alleen Romein 2 is nu weer:
koud en onbewogen. Uit den aard
der zaakl
Laatste tafereel: Dame schenkt
Romein 1 vergiffenis. Gelukkig! Eihd
goed al goed.
We hopen de thand-olung aln doze
weinig© woorden goed te hebben weer
gegeven. De Romeinen beelden haar
evenwel oneindig beter uit dan we T
hier kunnen doen.
Er komen nog equilibristen. En
nog moer. Maai* we hebben nu al
heel wat verteld van de schoonheden
van „do athletiek-arena waar de
schoone kunsten hoogtij vieren" en
die op de Oude Gracht 'n schoon punt
temidden van zooveel kermisschoons
vormt.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij:
G. Peper, Mafensteeg 19, een stuk
gordijnfranje.
C. Bosman, Spaarnwouderstr. 48,
een ceintuur.
G. van Os, Groote Houtstraat IS,
een hond.
J. Cornelisse, Groot Heiligland 27,
een houden muilkorf.
H. Honemans, Olivierstraat 15, een
portemonnaie met inhoud.
Het bureau van politie, een porte
monnaie met inhoud.
GEMEENTELIJKE ARBEIDSBEURS
Nieuwe Gracht 3. Telefoon 1170.
Ingeschreven: 8 timmerlieden,
1 machinale houtbewerker, wa
genmaker, 2 meubelmakers, mo
delmaker, 3 metselaars, 7 opper
lieden, stucadoor, 3 witters, 4
machinebankwerkers, 2 monteurs,
7 grof bankwerkers, 1 metaaldraaier
4 vuurwerkers, 3 keteimakers, 5
burgersmeden, 4 machinisten, 7sto-
aers, 3 electriciens, instrument
makers, 1 koperbankwerkers, 1 ko
perslager, 5 loodgieters, 2 schoen
makers, zadelmaker, 8 kleerma
kers, 10 schilders, 4 behangers. 4
stoffee rders, 3 bloemisten, 3 tuin
lieden, 10 grondwerkers, 3 bakkers,
banketbakker, slager, 8 krui
deniersbedienden, 9 kellners, 8 ma-
.azijnknechts, 16 loopknechts, 3huis-
Knechts, 2 sigarenmaker, 5 kantoor
bedienden, 1 boekdrukker 3 letter
zetters, 1 lithograaf, binders, i8
losse werklieden 1 dienstboden,
werksters, 4 naaisters, S kook
sters, 2 huishoudsters, 5 vrou
welijke kantoorbedienden, adspi-
ant bouwk. op2., steenhouwers-
voegers, 9 Koetsiers en voerlieden.
2 boerenknechts.
Uit de kechtszaai
Het was gisteren weer kleingoed,
dat door onze Rechtbank bahancteid
werd. Na de berechting van een paar
kinder- en bedelzaakjes, had zich te
verantwoorden een
VRIJIIEIDSMOEDE,
die nu toch weer zóó op zijn vrijheid
gesteld bleek, dat hij het niet der
moeite waard geacht had, te ver-
sohijnen.
De zaak, waarvoor J. K. met „de
heeren van de gerechte" in het krijt
treden moest, was de volgende
De loopknecht van de firma wed.
Veel en Zn in de Groote Houtstraat,
J. F., bevond zich op den 24sten van
Bloeimaand in do zaak, toen hij
toevallig naar buiten ziend een
persoon bemerkte, die de hand op
hief en een in een courant gewikkeld
voorwerp waarvoor nieuwsbladen
al niet gebruikt worden I in de
richting van de spiegelruiten slinger
de. Een seconde later bleek het den
bediende, en ook anderen, die op het
geringking van gebroken glas toege
sneld waren, dat de kracht van den
worp in verband met zwaarte en
doordringingsvermogen van het voor
werp «lat een geweldige steen bleek
tc zijn grooter was dan het weer
standsvermogen van de glanzen eta-
lage-besc h u tselen.
De slingeraar, over zijn handel
wijze ondervraagd,, beweerde, dat hij
wenschte „opgenomen" te worden,
hierom vooral, omdat hij bittere ar
moede leed. Geen schoen had hij
meer aan den voet.
De man zal wel zijn zin krijgen,
Mr. Hoyer toch eiachte drie weken
gevangenisstraf.
VERZET.
Op een Zondag in Mei van dit jaar
verzette Jac. van D. zich nadat hij
Bacchus wat te veel aanhankelijk
heid getoond had tegen de Zand-
voortsche politie. Het worstelen,
trappen en slaan van den man was
zóo hevig, dat de inspecteur liieben-
daal oenige ontvellingen aan «ie knie
en de agent-van-politie Paap een
bloedende wonde aan den rechterpols
opliep.
De man slaat ongunstig hekend en
Mr. Hoyer eisclite twee maanden ge
vangenisstraf.
KOPERDIEFSTAL.
Gerrit van Z., te Wormer, heeft op
verschillende tijdstippen anderhalf
K.G. koper, dat aan zijn werkgeef
ster, de firma Van Gelder en Zn.,
toebehoorde, weggenomen.
Beklaagde bekende, en de substi-
tuut-ofiicier van justitie eischte drie
weken gevangenisstraf.
AANBESTEDING.
De som waarvoor de Industrieele
handelmaatschappij te Rotterdam als
laagste heeft ingeschreven voor het
maken van een bovenbouw van een
brug over de trekvaart bij Haarlem
voor de HolL Electr. Spoorweg Maat
schappij is niet f 212.026.55, zooals i0
ons vorig nummer vermeld stond,
maar f 21.226.55.
DRINKHAL.
Dc Drinkhal der Haatlemsche
Siaalwaterbronnen is gisteren door
83 personen bezocht.
GESLAAGD.
Voor 't examen Boekhouden M. O.
is te 's-Gravenhage geslaagd de heer
G. H. Schouten, te Haarlem.
Voor 't examen Ilandteekenen L. O.
zijn te 's-Gravenhage geslaagd de
heeren J Q. Borgunt, A. v. Braam
en S. W. ten Ca te te Haarlem.
Voor 't examen Engelsch L. O.
slaagde te 's-Gravenhage de heer M.
de Jonge, te Haarlem
Rubriek voor Vragen
Geabonneerd en hebben hot voorrecht,
vragen op verschillend gebied, mils voor
beant-n-oording vatbaar, in te zendon by da
Redactie van Haarlem's Dagblad, Groote
Houtstraat 53.
Alle antwoorden worden geheel kosteloos
•geven en zoo spoedig mogelyk.
Aan vragen, dio niet volledig naam ea
woonplaats van den inzender vermelden
wordt geen aandacht geschonken.
VRAAG. Mijn vader heeft geld
geërfd en is voor de tweede maal ge
trouwd. Uit dat huwelijk zijn geen
kinderen. De örfenis is vah vaders
kant en mijne moeder is 46 jaar dood.
Zou ik nu nog recht hebben op mijn
moeders portie?
ANTWOORD. Zeer zeker, als u
het erfdeel uwer moeder nog niet ge
had hebt, dan kunt u te allen tijde
a actie tot boedelscheiding instel»
len; maar als uw vader dat geld ge
ërfd heeft na den dood uwer moeder,
kunt u daarvan niets bekomen vóó'r
hij zelf overleden is.
VRAAG. Als mevrouw de stad
uitgaat en 't dagmeisje wordt naar
huis gezonden voor dien tijd, waar
op heeft het meisje dan recht?
ANTWOORD. Op loon en kost
geld. Aan dagmeisjes geeft men ge
woonlijk per week zooveel kostgeld
als het loon bedraagt.
VRAAG. Wat is de kortste fiets
route van Halfweg haar Gorinchr.m?
Hoeveel K.M. bedraagt de afstand?
ANTWOORD. Halfweg, Sloten,
Aalsmeer, De Kwakel, Vrouwenak»
ker, Nieuw veen, Zevenhoven, Nieuw
koop, Zwammerdam, Bodegraven,
Lage Weide, Oudewater, Iloenkoop,
Ameido, Meerkerk, Hoornaar, Go-
rinchem.'
De afstand bedraagt ctogeveer 79
K.M.
Een leze'r doet ons een middel aan
de hand tegen kippen, die zelf haar
eieren opeten. Men moet zegt hij
en ei uitblazen, en dat vullen met
bruine teer. Dit, en voorts in ieder
hok een tweetal steeneu eieren moet
men neerleggen. Ook moeten zich in
de ren nog ee'n zestal steenen eieren
bevinden. Voor de zoogohaamde val-
nèsten zijn de kippen bang. Ze schrik
ken daarvan, en gebruiken ze na
eenigen tijd niet meer.
VRAAG. Bij ons aan de fabriek
is verleden jaar iets gebouwd. Do
aannemer had mij f 25,beloofd, als
hem het werk gegu'nd werd, maar
hij schuift het betalen nu op de lan-
baan. Kan ik het langs gerechte
lijken weg innen?
ANTWOORD. Wij weten niet, in
welke quaiiteit u invloed had op de
gunning van het werk, maar het
schijnt ons altijd zeer verkeerd, dut
een aannemer zoo iemand een premie
belooft, wanneer hij het werk krijgt
en dat die ander daarin toestemt. De
aannemer weet dat blijkbaar wel an
onttrekt zich nu aan betaling, deu
kende: „je maakt mij toch niets". Do
raad, dien wij u kunnen geven is
tweeledig, stel geen gerechtelijke ver
volging in, want gij steekt de hand
m een wespennest en ga zulke
overeenkomsten niet weer aan.
VRAAG. W'aimeer heeft een
dienstbode recht op vacantie?
ANTWOORD. Alleen wanneer
zij op vacant.e gehuurd is. Is dit niet
het geval, dan kan alleen sprake zijn
van een welwillendheid, zonder meer.
Bestaat er quaestie over hetgeen daar
omtrent afgesproken is, dan moet
men het onderling trachten te mid-
FEUILLKFON
door He&don Hill.
611
Bevend greep zij bijna mis, maar zij
wist zich te herstellen en bereikte vei
lig en wel de rotsen. De mist. die een
beetje was opgetrokken toen Ravens-
car en Standish samen worstelden,
was nu weer dichter geworden, en
deed in vereende krachten met den
avond allo voorwerpen op korten af
stand uit liet oog verdwijnen. De brik
was door den onverbiddetlijken mist
geheel aan 't oog onttrokken. Men
kon nauwelijks den rand van het rif
op twintig meter afstand van den
ouden vuurtoren onderscheiden. Het
vooruitzicht van daar den nacht to
moeten doorbrengen, was verschrik
kelijk voor de geschokte zenuwen van
liet meisje, en werd alleen verlicht
■door de wetenschap, dat behalve bij
ruw weer. dc zee nooit geheel het rif
overstroomde. Dezen avond was het
doodstil, de kalme golfslag sloeg
voortdurend, maar zwakjes tegen de
buitenste rotsen aan. Tenzij de wind
plotseling opstak, behoefde er met het
gevaar van verdrinken geen rekening
te worden gehouden.
Hoe en waar zou zij den tijd door
brengen, die moest verloopen, vóór
het aanbreken van den dag de kans
op redding en ontdekking door een
of ander schip, dat van Wroxford
kwam, met zich zou brengen De har
de rotsen boden geen rustplaats, en
Phyllis was juist besloten, dat het
minder vermoeiend zou zijn tegen
den muur van den toren te leunen,
dan den -reheclen nacht rechtop te
blijven staan, toen iets haar dwong
op te kijken. Michael Standish leunde
over de afgebrokkelde borstwering en
keek haar aan. Zij kon zijn gelaat niet
duidelijk zien, maar zij begreep, dat
zij zich ten slotte toch niet vergist had
omtrent die schuddende schouders.
Zij schudden nu van luidruchtig la-
ch«m.
Mooi zoo. juffie, grinnikte hij,
toen hij genoeg van den toestand ge
noten had. Maar je niet ongerust lk
ben dadel:;k beneden cn zet de boot
uit, nadat ik dat aardig tweetal zal
hebben opgesloten. De brik kan niet
ver weg zijn, daar sta ik voor in. In
minder dan geen tijd heb ik u veilig
en wel op de brik gebracht.
HOOFDSTUK XXIX.
De Ontploffing in
den Mist.
De optimistische voorspelling van
inspecteur Pearman, dat Ravenscar
en zijn medevluchtelingen binnen en
Rel© uren zouden worden opgespoord
en gevangen genomen, werd niet ver
wezenlijkt. Nadat de gekwetste detec
tive in de auto naar het huis van den
dokter in het dorp was gebracht,
snelden de chef der politie en zijn as
sistenten terug naar Wroxford en zet
ten daar alle middelen, die tot hun
dispositie waren, aan het werk om do
treinen en zeehavens door liet gehee-
1© lend te bewaken. Die nacht bracht
voor Majoor M'ilbraham geen slaap.
Hij zat op zijn bureau in het stadhuis
de campagne besturend met telefoon
en telegraaf, en zijn ondergeschikten
instructies gevend om in den omtrek
onderzoek te doen. Veel rapporten
eischten verder onderzoek, maar alle
bleken ongegropd.
Om tien uur den volgenden morgen,
tuft hij in antwoord op ©en telegram
uit een klein plaatsje ongeveer vijf
tien mijlen ver weg in de altijd ge
reedstaande auto en kwam wanhopig
terug. De menschen. die in de wacht
kamer gevangen gehouden werden, le
ken totaal niets op het bekende trio
en gazen een verslag omtrent henzelf,
waardoor het meest ortlinaire ver
stand zou zijn tevreden gesteld. Met
een vloed van verwenschingen lucht-
gevend aan de teleurstelling van dezen
tegenspoed, ging de Majoor treurend
over zijn verloren twee uur, naar
Wroxford terug.
Op zijn bureau werd hij opgewacht
door Dick VVeuslade, die begeerig was
naar nieuws en die geneigd was min
achtend op te treden, toen hij hoorde,
dat Ravenscar, zoowel als Standish
en zijn dochter tot nu toe den dans
ontsprongen waren.
Eerst doet u uw bost een on
schuldig man te doen ophangen en
dan iaat u zich den schuldige door
de vingers glippen, luidde het verwijt,
dat de arme Wilbraham helaas niet
kon tegenspreken.
Heeft u den ouden Crowe van
morgen gesproken vroeg hij schijn
baar weinig toepasselijk. Hij vroeg
zich af, hoe hij zonder zijn officleele
waardigheid te verliezen, Elisha weer
te hulp zou kunnen roepen.
Noen, antwoordde Dick. Ik ging
na het ontbijt naar zijn woning, maar
de oude vrouw, die zijn huisje schoon
houdt, vertelde mij, dat hij naar de
Priory was gegaan waarschijnlijk
om te hooren hoe het u gisterenavond
op liet rif gegaan is. eu wat zal hem
dat gehinderd hebben, lk ben hem
niet gevolgd, omdat ik zoo graag wil
de hooren of u de vluchtelingen al
had.
Ik heb grooten lust om naar Bea
con Audlev te gaan en den uden ke
rel op te zoeken, zei de Majoor. Maak
er mij een verwijt van zooveel u wilt,
maar lk heb alles gedaan, wat in het
politiesysteem past om die schurken
op te zoeken. Misschien zou Elisha,
één oogenbllkje, daar wordt getelefo
neerd. Ja, ja 1 Wie en wat is er
sprak de vermoeide beambte in bet in
strument. Neen, geen nieuws. Zij moe-
Lon over do rotsen in zee gesprongen
zijn, nadat zij over de duinen de
vlucht genomen hadden. Wij hebben
alle stations en havens Laten bewa
ken, maar zij hebben geen moeite ge
daan langs een daarvan-te ontkomen-
Wat is er? Wou u mij even spreken?
Uitstekend. Ik. kom dadelijk.
Het is de onvergelijkelijke Elisha
zelf, zei de Majoor, teTvijl hij den ont
vanger ophing. Hij zegt, dat hij niet
verwachtte, dat wij de schurken aan
een station zouden snappen, en
wenscht met mij te conferee ren. Hij
is niet duidelijk te verstaan door de
telefoon, maar voor zoover ik kon
hooren, heeft hij daarginds aan de
kust niet stil gezeten en is er een of
ander vermoeden bij hem opgekomen.
Gaat u mee
Zeker zei Dick. Ik zal wel een
plaatsje vinden achter in uw auto.
Twintig minuten later werden de
politiechef en Dick binnengelaten, bij
twee oude menschen in de bibliotheek
op de Priory. Zij stonden vlak bij
elkaar in ernstig gesprek gewikkeld,
en uit de houding van beiden bleek
duidelijk, dat Lord Monksilver en
Elisha Crowe heel intieme zaken had
den behandeld. Ten minste, de bezoe
kers zagen hoe de vervallen oude de
tective den edelman familiaar op de
borst klepte ter versterking van
merkingon. die hun geheele aandacht
in beslag schenen te nemen.
Wat het ook geweest mag zijn, zij
veranderden dadelijk van onderwerp
bij het binnenkomen van den Majoor
en Dick. Het was nu geen tijd voor
vormelijke begroetingen. Lord Monk
silver zelf vermeed zooiets door dade
lijk over de zakeu te beginnen, die al
hun aandacht in beslag nam.
Dus. u heeft een verkeerd spoor
gevolgd, Majoor Wilbraham, zei hij
met iets als leedvermaak op zijn on-
noozel gelaat.
Ik heb heelemaal geen spoor ge-
olgd, mylord, antwoordde de Ma
joor treurig. Het eenige, dat wij had
den liep een eind weegs op het zig
zag-pad en bestond uit het vinden van
een stukje jajjonstof en van het mes
van Standish. Verder hebben wij geen
enkel spoor kunnen vinden, ofschoon
mijn menschen den geheelen nacht de
duinen doorkruist hebben.
Dat is juist, wat ik meen, of lie
ver watmï'n vriend Mr. Crow© meent,
antwoordde Lord Monksilver. Hij zegt
dat het mes en het stukje japonstof
daar waren neergelegd met bet doel
om u op een dwaalspoor te brengen.
Luister eens. naar hetgeen hij n te
vertellen heeft.
(Wordt vervolgd).
