NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
VÖRST EN VRIENDSCHAP
29e Jaargang. No. 8639
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. maandag 21 augustus tan B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIE N:
per drie maanden: jptiL ~.:M ^an regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem1-20 Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)1-30 JttAdvertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland 1-65 qgy «T 50 Cts. voor 3 plaatsingen contant.
oS.'S Zondagsblad, 'voor H«'arl'«n' I 1 M7W Redacöe en Adminlstmtle.- Groote Houtstraat 53.
de omstreken en franco per, post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave derVennootsehip Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. L. Drukkerij: Zuider Buiteuspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiön en reclames van bulten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warrooesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
Wat de huizen, wat den geheelen
bouw betreft heeft Enkhuizen iets van
ouderwetsch-Hollandsche gezellig
heid. Er is bovendien een aardig aan
gelegd openbaar wandelpark. Maar
dat is alleen de omgeving men-
schen zijn er niet voldoende in. En
zoolang die mankeeren is en blijft bel
stadje 'desolaat, ongezellig.
Want het is te veel ontvolkt!
Ons laatste bezoek vóór en aleer de
boot bet gezelschap naar Amsterdam
zou terugvoeren geldt Volendam. Te
half vijf arriveeren we er, „na een
voorspoedige vaart" (zooals de geijkte
term luidt).
Volendam is iets als Marken, maar
toch in heel veel opzichten weer an
ders. Zeker, er zijn weer de kleine
woninkjes (hier behoeven ze niet te
worden inklommen) met de bonte ka-
mer-intérieurtjes, er zijn weer de ty
pische bruggetjes over de slooten die
hier de stadsgracht vervangen. Er is
ook een plaatselijke kleederdracht, die
in eere wordt gehouden, en er zijn do
kleine visschersjongens die vragen
om „smoke" waarmee ze bedoelen
dat zij wel eon cignret zouden willen
hebbenI Maar zooals we Volendam in
ons kort bezoek hebben gezien leek
het meer op een stadje dan Marken,
't Heoft al zoovele huizen van veel
nieuweren lijd, en 't geheel is wat ge
riefelijker wat meer „gewóón!"
Evenwel: we komen ook in 'n smal.
klein zijstraatje, met poppige huisjes
aan weerszijden en 'n klein ophaal-
bruggetje-aan-'t eind, dat do dochter
des Belgischen wijnkoopers ..ravis
sant" vindt En daar in dat oude
kleine straatje zijn twoe oude Volen-
dammers. Het is een oud gebo
gen moedertjo dat op een lage bank
zit en breit aan een grove wollen
kous. Bn daarnaast zit „vader", plat
op straat met op zijn knieën een groot
dik boek opengeslagen: de Bijbel. En
hij leest, met eon ernstigen trek op
het bruinige, tan rimpels-doorgroef
de gezicht.
Even slaat hij de oogen op, kijkt de
bezoekers aan, over z'n grooten stalen
bril heen Bnt oude. paartje, in deze.
omgeving het is oen idylle! Maar
een idylle die wordt verstoord door de
verschijning van ons. gezelschap in
dringers. T.eelijk zijn hier de in den
wind wapperende, gekleurde sluiers
van do Duitsche dames wier élégance
in zoo'n omgeving geen élégance meer
is. Monstrueus is de wit-met-zwarte
lawaaihoed van de Belgische mamzel.
Do leeraar in de alleroudste talen Is,
onder ons de eenige die hier, krach
tens anciënniteit, nog ocnigszins zou
passen.... Maar die dikke, jolige Am
sterdammer die rnet z'n plat hoofd-
stadsch-accent beweert „dat 't hier
een fène boel is, stjig".
Nog hebben we een Yolendammer
woninkje bezocht, wee: zoo n aardig
binnenhuïsïe gezien en de bewoners
even gesproken, En dan de wandeling
terug naar den haven gemaakt, 'n
wandeling die nog zooveel wat inte
ressaart en bezienswaard is, oplevert...
Kwart voor zeven uur 's avonds
meert de Lissone-boot aan dc De Ruy-
terliade. Do Zuiderzce-reis die precies
tien uur heeft geduurd, is ten einde.
Veel wat mooi en belangwekkend was
heeft ze opgeleverd, veel stof tot op
merken gegeven.
En als men eens graag n enkel
dagje uit de stadslucht, uit de dage-
lijksclic beslommeringen wil zijn, dun
is zoo'n frissehe dagreis, met hare vele
afwisseling, ideaal. Zoodat 'k eindig
met haar den lezer aan te bevelen.
ROB. P.
Buitenlandscli Overzicht
Da spoorwegstaking In Engeland
is goeinuigil.
Zaterdagavond is de spoorwegsta
king voor geëindigd verklaard, dank
zij
DE GEVOERDE ONDER
HANDELINGEN,
die Zaterdag den geheelen dag heb
ben plaats gehad. Deze hadden plaats
op het ministerie van Handel en
werden geleid door minister Lloyd
George.
De voorwaarden van de getroffen
regeling voorzien m de beëindiging
van de staking, aangezien de leiders
der werklieden hun uiterste best zul
len doen, om de werklieden over to
halen, dadelijk het werk te hervatten,
en alle werklieden, in liet conflict
betrokken, daartegenover door dc
maatschappijen weer zullen vvoiden
aangesteld, zonder op ©enige wijze
gestraft te worden.
DE COMMISSIE VAN ONDER
ZOEK,
die zal worden aangewezen om de
geschilpunten te behandelen, zal be
staan uit twee vertegenwoordigers
van de werkgevers en twee vertegen
woordigers van de werklieden, met
een onpartiidigen voorzitter. De com
missie zal zoo voortvarend mogelijk
te werk gaan. Door berde partijen "rs
de verzekering gegeven, dat zij de
oplossing van de commissie accep
teoren zullen. Bovendien heeft de re-
geering aan de spoorwegmaatschap
pijen de verzekering gegeven, dat zij
in de volgende zitting aan de wet
gevende macht voorstellen zal, de
toeneiiimg der lasten te verlichten,
voor liet geval do exploitatiekosten
belangrijk stijgen mochten, tenge
volge van de duurdere arbeidskracht.
Zondag was de treindienst nog niet
geheel in orde. Heden, Maandag, zal
iiet wel weer veel beter gaan.
De troepen zijn o. worden zoo spoe
dig mogelijk naar huis gezonden,
want men vertrouwt, dat het nu
vrede zal zijn.
Het stakingscomité verklaarde, dat
er Zaterdag-
230.000 MAN STAAKTEN,
onder wie alle vakvereenigingsleden
zich bevinden
Zaterdag deden er
NOG MEER STAKINGS
GERUCHTEN
de ronde. Zoo werd verzekerd, dat
het personeel van den South London
and City Tube and district Railway
dien avond het werk ging neerleggen,
maar nu is daar natuurlijk niets
meer van gekomen.
De
TREINDIENST WAS ZATERDAG
IN DE WAR,
zoodat de maatschappijen al blij wa
ren, daf de voornaamste treinen
konden veiLrekkftD au.... aankomen.
Alle excursie-treinen waren verval
len en „weck-and-tickets" werden
ook niet uitgegeven.
Ook de oudorgrondsche treinen te
Londen konden blijven luopen, maar
met groot© tusschenruimie. Verze
kerd wordt, dat het publiek zich ner
gens zenuwachtig maakte, maar ge
duldig op het vertrek der treinen
wachtte. Dan zijn de Engeischen an
ders dan tie Hollanders i
Alle stations waren door puiitie en
infanterie afgezet. De schildwachten
lieten niemand door, die niet goed
kon aantoonen, dat hij er werkelijk
iets te maken had.
Toch was er Zaterdag op enkele
plaatsen ai eenige verbetering in
den treindienst te bespeuren. Dien
dag werd althans het centraal-station
te Manchester weer geopend.
Terwijl de leiders der spoorweg
beambten, zooals ook uit de te Man
chester verspreide proclamaties
blijkt, pogingen deden om de stakers
tot kalmte en ordelijkheid aan te
sporen, maakten anderen van de ge
legenheid gebruik om hun lust tot
het verwekken van opstootjes, tot
PLUNDERING EN VERNIELING
bot te vieren.
Zoo heeft een bende een poging ge
daan om de hoofdlijn van den Mid-
lardspoorweg te vernielen, op eenige
mijlen afstand van Sheffield. Een
seinwachter ontdekte het misdadige
pogen en telefoneerde naar 't hoofd
station te Sheffield. Een afdeelirig
politieagenten nam hier plaats op
een locomotief en stoomde naar de
plaats van de schanddaad.
Op de nadering der politie namen
de misdadigers de vlucht. Geen van
hen kon worden gearresteerd. Geluk
kig hadden ze nog geen gelegenheid
gehad, om groote schade aan te rich
ten.
Op verschillende plaatsen hebben
ONGEREGELDHEDEN
plaats gehad, maar toch zijn geen
ernstige onlusten gerapporteerd. Een
bekendmaking van het departement
van Btnnenlandsche Zaken vermeld
de, dat in het district Londer. zelfs
volkomen rust en orde heerschlen.
Later werd evenwel geseind, dat
op het station te Llanelly
EEN GEVECHT TÜSSCHEN DE
TROEPEN EN DE STAKERS
ontstond, omdat de stakers de spoor
lijn wilden oversteken. De soldaten
gaven vuur en doodden twee
nieuwsgieriscn. De menigte
ging toen verschrikt op de vlucht
Uit Nottingham wordt bericht, dat
stakers in de Erewasli-vallei
DE RAILS-HEBBEN OPGEBROKEN
en daardoor de Midland-Scotch Ex
press en twee andere passaftierstrei-
nen tot staan hebben gebracht. Troe
pen uit Derby veegden de lijn schoon
en zorgden dat do trein kon doorrij
den naar Grimsby.
Te Derby moest
DE POLITIE HERHAALDELIJK
CHARGEEREN,
en werd een inspecteur van politie
ernstig mishandeld
Zaterdagavond hebben menschen te
Llanelly (Wales) zich schuldig ge
maakt aan verscheidene daden van
roof en brandstichting. Zij staken
goederen in brand, die aan het sta
tion lagen opgeslagen. Een ontplof
fing had plaats, waardoor
TIEN MENSCHEN WERDEN
GEDOOD
en versc-heidenen gewond. De politie
chargeerde met den wapenstok, de
soldaten met de bajonet. Ook hier
door wei-den velen gewond.
DE HANDEL HEEFT VEEL
SCHADE
door- de staking geleden, vooral de
vischkoopers klagen daarover.
Door den vertraagden treindienst
kan het vervoor der voedingsmidde
len ook niet geregeld plaats hebben.
In enkele plaatsen waren de prijzen
don ook reeds verhoogd.
Om ook van den goederendienst
nog iets terecht te brengen, deden
TWEEDE BLAD.
Uitstapjes.
IV.
LISSONE's ZUIDERZEEREIS.
(Vervolg).
„Cartes postales?" zegt 'n klein
Marker.nnetje, dat met 'n meer dan
vrijmoedigen blik ons haar bonte
prentbriefkaarten van het eiland
komt aanb.eden.
Cartes postalesl Ja, 't Vreemdelin
genverkeer is wél de hoofdzaak voor
Marken's bewoners, 'n Meisje van
tien jaar is er al in uitgestudeerd,
hoe ze kijken moet, en hoe ze praten
moet en hoe ze haar beperkte vreemde
woorden-kennis 't best kan aanwen
den om van die vreemdelingen te
prof.teerenl „Ja", zegt onze gids,
„ziet u, de Hollanders valt dat altijd
op, dat alles hier zoo draait om het
vreemdelingenverkeer. Maai- de bui
tenlanders'? die uierkon ei- mets
van!"
Eu Onze gids trekt een diepzinnig
geeicht, haalt eens aan z'n sigaret
en poeft een rookwolkje omhoog. Ilij
is een cosmopolitisch man, die gids.
Z'n sigaret is een Turksche, zijn hoed
is Duitach, z'n costuum Engelsch, hij
draagt Ooste'n'rijksche schoenen en
uit z'n vestzakje hangt een coquet
zijden zakdoekje dat met de „Stars
and Stripes' gesierd is. Dat laatste
voorwerp is, zooals hij me vertelt,
een prachtige bron van inkomsten als
er Amer>kanen den tocht meemaken.
Die vuiden dat <lan zóó aardig, dat
de gids telkens een goeden post „ver
val" kan noteeren.
We wandelen door een nauw Mar-
kensch straatje, over een smal Mar-
kensch bruggetje en komen op een
onnoozei pleintje, waar de „spes in-
sulae", in 't kleurige eiland-costuum
gedost, speelt e'n ruzie maakt. En
dan is het daar een typisch kijkje,
tusschen de houten huizen met hun
trap-ingaugen waarvoor do buurtjes
hun praatje staan te maken. Dan is
het een merkwaard.g tafereeltje-van-
kleuren: onder dien helblauwen he
mel dat complex van onregelmatig
gebouwde houten huisjes langs smal-
'e straatjes, waar groote en kleine
Markers in Vreemdsuortig-bonle klee-
dij heen en weer gaan. Dit lijkt een
klein, apart landje midden in Ne
derland. Met andere menschen, met
andere huizon... met zooveel dat an
ders is. Gelukkig is dat maar schijn.
Want Nederlanders zijn en blijven de
Markers, vaderlandslievend zij'n ze
oudanks dc buitenlandscho neigingen
die ze bij het bezoek van vreemdelin
gen aan den dag leggen.
Lang duurt de visite van het Lis-
sone-gezelschap aan het eiland niet
Maar die korte bezoektijd wordt toch
nog benut oiu naar een echte Mar-
kerwonuig te wandelen of liever
gezegd: ei- naar op te klimmen, langs
een veel-treóigen trap. In do woon
kamer vinden we de vrouw des hui
zes en haar kinderschare. Natuur
lijk zij'n ze allen in de eiland-dracht,
PlüïïXETÖS
HOOFDSTUK L
November is een sombere maand.
Ik denk niet aan mist, want daar ik
persoonlijk lui van aard ben, houd
ik daar wel van. Niet alleen hebben
do eigenaardig afwisselende kleuren
daarvan een aangenanien invloed op
mijn gevoel voor aesthetica, maar
ook vindt mijn phantasie voedsel in
bet aanschouwen van al die bezige
menschen, die zich als in een waas
voortbewegen.
Neen, met den mist kan ik het wel
vinden maar ik geef too, dat die
vochtige, soml)ere dagen, als het
warm noch koud is, mistig noch hel
der, maar vreugdeloos, kleurloos en
niet verfrisschond, gedachten in mij
wakker roepen, die mij ten prooi
doen zijn aan een melancholieke en
onnatuurlijke zelfbeschouwing.
Dat was do reden waarom ik op
zekeren Novembermorgen nu drie
jaar geleden voor een uitmuntend
ontbijt van eieron en gebraden spek
zat, in do overtuiging, dot het leven
voor mij een onherstelbare misluk-
en de zuigeling die in moeders arm
rust maakt op dien regel geen uit
zondering. 'n Hollander in het gezel
schap meent te constatedren dat ge
melde zuigeling ook al vriendelijk be
gint te lachen zoodra hij de hem wel
bekende Lissone-gids met „do vreem
delingen ziet binnenkomen." Maar
die Hollander overdrijf tl
Alles wordt nu in oogenschouw ge
nomen. De kasten en kastjes, de
snuisterijtjes-zonder-tal, dc evenmin
telbare wandversieringen de tal-
looze kleu're'n die zoo'n Marker woon
kamer in haar bonte aankleeding
bezit. Dan doet de Markermoeder ons
vriendelijk glimlachend uitgeleide,
terwijl haar oudste- dochter beaig is
de zilverstukjes te tellen die de be-,
zoekers hebben geofferd'.
Tien minuten later zij'n we wee'r
aan boord van den botter, en na een
kort zeiltochtje is de witte Lissone-
boot bereikt. Dan gaat het weer met
stoom verder, op Enkhuizen aan. 't
Is nu omstreeks half één, de hofmees
ter beeft op hot vóórdek de lunchta-
feltjes al klaar gemaakt, het gelieele
gezelschap gaat aan het tweede ont
bijt, dut na den frisschen zeetocht
d.en we al achter den rug hebben,
best smaakt. Hoewel de boot voortdu
rend' eenige neiging vertoont tot
„overdwarso schommelingen" zijn er
gelukkig geen zeezieken aan boórd.
Tegen den beroemden korten golf
slag van de Zuiderzee zijn we blijk
baar allen bestand.
Enkhuizeul Half drie aankomst.
Zelfs de écarté-liefhebbe'rs gaan nu
mee aan land, zoodat het gezelschap
au grand complet de bewoners der
ö'oode stad uit hun rust komt op
schrikken.
Zooals bekend is, heeft- de hu zoo
uitgestorven stad haar tijd van groo
ten bloei gekend. Eens schijnt ze zelfs
70.000 inwoners te hebben geteld Nu
.3 dat Jang voorbij. Enkhuizen's be
volking bestaat uit 7500 zielen, en ik.
geloof dat op de wandeling van drie
kwartier d.e ons gezelschap door de
stad' maakte we in totaal niet meer
dan één percent van die bevolking
zijn tegengekome'n.
De la nee, smalle straten met aan
weerszijden zoovele mooie oude ge
veltje zijn leeg en bijna verlaten
enkele menschen loopen er 'n enkele
paaid-bespanneu kar kolderde over de
keien en maakt een hinderlijk geraas
in die straten-van-stilte.
't Stadhuis hebben we „van binnen
gezien". Mooie zaaltjes, inet deftige,
oude portretten en kostbare gobelins,
en do wapens van het vijftal burger
vaders die Enkhuizen indertijd heeft
bezeten. Vijf! De eene die er nu is zal
het wel niet overloopend druk heb
ben. Vóór hot gemeentehuis prijkt do
lange loop van een kanon, dat volgens
de overlovering van een Duinkerker-
kaper afkomstig moet -wezen.
De wandeling door 't stadje hebben
we nog een eind voortgezet. Hier stil
gestaan voor een pittoresk geveltje,
voor een merkwaardige inscriptie of
T een of andere bas-relief, daar ons
verbaasd over de merkwaardige hooge
houten kast die naast de Oosterkerk
verrijst en een toren verbeeldt te zijn.
'tVerhaal bestaat dat men indertijd
die houten kast maar heoft neergezet,
omdat er na den kerkbouw geen geld
genoeg meer over was voor een be-
'koorlijken steenon toren.
king was. Maar ik was toen ternau-
dernood acht-on-twintig jaar, en of
schoon ik een uitstekende gezond
heid genoot, toch waren er dingen,
waarvan ik niet meer niet de onbe
vangenheid van de eerste jeugd kon
genieten.
Misschien leed ik tengevolge van
een overvloed van aaixlsciie zegenin
gen.
Geld, de vulgaire woiiel van alle
kwaad, die de nieesten onzer met zoo
veel zorg aankweeken, had voor mij,
zonder dat ik er eenige moeite voor
gedaan had en dus waarschijnlijk
onverdiend gebloeid.
Mijn vader, die afkomstig van een
nederige, om niet te zeggen obscure
familie, geëindigd was in het bezit
van een dei1 grootste manufactuur
winkels in do Oxfordstrant, had mij
bij zijn doocl een kwart millloen pon
den sterling nagelaten. Een zelfde
som zou mijn eigendom worden bij
het overlijden van mijn moedei'.
Mijn sombere stemming kon daar
om moeilijk worden toegeschreven
aan de drukkende moeilijkheid om te
zorgen, dat de beide einden elkaar
raakten.
De kleine daine met grijs haar, die
tegenover mij aan de koffietafel zat,
merkte mijn sombere stemming op.
Je schijnt vanmorgen niet heel
opgewekt te zijn, Robert, merkte
zij op.
Zie lk er 's morgens ooit erg op
gewekt uit, moeder
Neen, antwoordde zij droogjes.
Ik kan niet zeggen, dat ik aan het
ontbijt ooit v.roolijk gezelschap aan
je heb. Maar toch schijn je mij van
morgen nog somberder toe dan ge
woonlijk.
Eigenlijk begint het leven mij te
vervelen. zei ik, 200 weinig dra
matisch mogelijk.;
Mijn moeder scheen nu het oogen-
blik geschikt te vinden 0111 te lachen.
Waarom trouw je niet
vroeg zij.
Omdat ik niet geloof aan hefti
ge remedies, antwoordde ik.
Bovendien weet u, dat niets mij zou
bewegen u te verlaten.
Ik weet niets wat daarop lijkt,
klonk scherp het antwoord. Je
zoudt mij morgen aa.11 den dag ver
laten, als je verliefd werd. Ieder
mensch zou dat doen en ik zou er
niet over denken j'e dat te verwijten.
Ik ben niet van plan, verliefd te
worden.
Weer begon mijn moeder te lachen.
Heeft iemand daar ooit plan op,
vroeg zij.
Ik bedoel, zei ik, dat ik
niet meer in mijn eerste jeugd ben.
Ik heb het een en ander van de v e-
reld gezien, en heb genoeg van het
geroezemoes van liet Londensche le
ven. Ik ben riik en geldzuchtige moe
ders trachten haar dochters aan rijke
niannon uit te huwelijken. Verder
heli ik de attractie van nog beneden
den middelbaren leeftijd to zijn.
En een winkelierszoon te zijn,
voegde mijn geliefde moeder er
bij.
Dat doet er niet toe, ant
woordde ik. Geboorte legt tegen
woordig weinig gewicht in de schaal
en dat is ook goed. Bovendien kan
ik in dat opzicht van moederszijde
mijn aanspraken laten gelden.
Je kunt je aanspraken laten gel
den. zei mijn moeder met haar
smadelijke lachje, maar het zal je
heel waarschijnlijk niets geven. Toen
ik met je vader trouwde, hield ik op
een Dumorian te zijn en veranderde
in een Saunders.
Ik vroeg haar niet hoe zij er toe
gekomen was met een man te trou
wen, die maatschappelijk zoo ver be
neden haar stond. Ik htyl dat al eens
bij con vorige gclegcnhoid gedaan,
en het antwoord was geweest, om
dat hij een goed man was. Het hu
welijk was werkelijk uit liefde geslo
ten en was ook lioel gelukkig ge
weest
Je bent in ©en gedrukte stem
ming, ging mijn moeder op haar
beslisten toon voort, het leven
verveelt je, zooals je het noemt, en
jo bent over 't algemeen onverdraag
lijk gezelschap, omdat je voor het
oogenblik besmet bent met die krach
tige en onuitstaanbare eigenschap,
verwaandheid. Omdat je vermogend
bent, verbeeld jij je, dat iedere moe
der, die je ontmoet, een of ander
wijsneuzig dochtertje heeft, dat zij
wil trachten bij de eerste do beste
gelegenheid aan jou te koppelen. Om
dat je in liet Elon-elftal speelde, 011
later 56 not out maakte voor Cam
bridge tegen Oxford, verbeeid Jij je,
dat je naam in de sportwereld popu
lair is, terwijl zij liet weinigje, dat
zij ooit van je wisten, al lang verge
ten zijn. Omdat je vader een man
van buitengewone enorgie was, ver-
ibeeld jij je, dat je zijn kracht hebt
geerfd in combinatie met do hersens
en schoonheid van je moedei het
geen een hersenschim is.
U is zeer opwekkend, oudje,
antwoordde ik. liet is heel goed
mogelijk, dat u gelijk heeft, en dal ik
de deugden van mijn voorouders niet
geërfd heb, maar alleen hun ver
waandheid. En toch, als ik zeg, dat
liet leven mij verveelt, dan bedoel ik
niet, dat ik genoeg heb van mijn
eigen volmaaktheden.
Maar de raken dan
Zaken respecteer ik maar op
een afstand. Mijn ondergeschikten
zijn zoo door en door accuraat, zoo
hijzonder energiek, zoo ver boven mij
verheven in alle hoedanigheden van
een handelsman, dat ik het als een
onheil voor den Engolschen handel
in 't algemeen en voor die van do
firma James Saunders en Zoon in
't bijzonder zou beschouwen, wan-
honderden klerken van de stations
dienst als kruiers.
TAL VAN WINKELS WAREN
GESLOTEN,
vooral slagerswinkels. Op de winkels
van de grooto slagersfirma Higgln,
die meer dan 200 filialen in de stad
heeft, was een pkikkaat aangeplakt,
meldend Gesloten wegens de stakin
gen. Onmogelijk om voorraden te
verkrijgen. D. Higgin.
Andere winkels volgden reeds dit
voorbeeld.
Zaterdag is ook
DE SCHUITENVOERDERSSTAKING
OPGEHEVEN,
zoodat nu het gelieele geschil in de
dokken geëindigd is.
HET DU1TSCH-RUSS1SCH VER
DRAG
is Zaterdag geteokend.
In dit verdrag wordt verklaard, dat
de Duitsche rogeoring geen pogingen
zal doen tot verkrijging van conces
sies voor wegenaanleg en scheepvaart,
aanleg van telegraaflijnen ten noor
den van de lijn, die van Kasricherin
overKakh naar de Afghaansche grens
leidt.
De Russische regeering verplicht
zich een concessie te verwerven voor
den aanleg van een spoorweg van Te
heran naar Khamkras en met den aan
leg van die lijn te beginnen twee ja
ren nadat de lijn Sadidzeh-Khanikin
gereed zal zijn. of den aanleg non een
iiuitenlandsche financiëele groep op
te dragen. Rij niet-nakoming vnn deze
verplichting zal het de Duitsche regee
ring vrij staan om zelf pogingen te
deen om de concessie te verwerven.
De Russisciio regeering zal aan den
aanleg van den Bagdad-spoorweg
geen moeilijkheden in den weg leg
gen.
De Duitsche j>ers is verheugd over
dit verdrag. Onder allo voorbehoud
wordt voorts meegedeeld, dat d e
Russische regeering, te
gel ük met de onderteek e-
ning van het verdrag, de
verzekering heeftgegeven
dat Rusland zich tegen
Duitse h land verplicht,
zich niet te mengenineen
eventueel conflict tus
schen Frankrijk en Duitsch
land over Marokko.
EUROPA EN MAROKKO.
Het „Berliner Tageblatt" schrijft
Het is zeer onaangenaam, dat de on
derhandelingen voorloopig afgebro
ken en waarschijnlijk voor onbepaal-
den tijd verdaagd zijn, terwijl het
groote publiek voor het neergelaten
scherm van het looneel der onder
handelingen blijft zitten. Iets derge
lijks is buitengewoon onwelkom Dc
chauvinisten van Frankrijk en
Duitschland en ook die van andere
landen hebben nu alle gelegenheid,
het strijd vu ur krachtig aan te bla
zen. In Berlijn, Dresden, Mtlncheh
en Hamburg, overal worden reeds
vergaderingen over de Marokko-
aangelegennoden aangekondigd.
De Fransclie bladen geven ook
meer en meer overspannen patriotti
sche artikelen.
De Echo de Paris schrijft o.u.:
„Indien de Duiischers een eerlijke
overeenkomst wenschen, laat er dau
een eind komen aan deze wijze van
onderhandelen. Maar laat Frankrijk
hen dwingen zich uit te spreken, ten
groot land als Frankrijk kan zich
niet langer blootstellen aau <te fuma-
sieèn vau den heer von Kiderien-
W achter".
S.v.p. een beetje kalmte, hoeren
neer ik mijn zoogenaamdo pr—s-fs
hoofd der firnia in een daadwerkelij
ke zou veranderen.
Mijn moedor zuchtte, stond van
tafel op en liep op het buffet toe,
waar do ochtendbladen en dc brieven
viak bij een onaangesneden ham in
rustige rust bij elkaar lagen.
Het is jammer, dat je het in 't
leven niet vinden kunt, Robert,zei
ze, want ik houd zooveel van je.
Zoo nu en dan praat je precies zoo
als je moeder. Kom, voegde zij er
bij, toen ik haar in de redo viel met
een kus, neem je brieven, dwaze
jongen, en tracht er iets in te vin
den, dat je kan opwekken.
De eerste couverts, die ik openbrak,
bevatten weinig vroolijks. Een groote
rekening van sigaren, twee invitaties
voor een danspartij, verscheidene
brieven met smeekbeden om het een
of ander en ten slotte cc» Invitatie
tot een „tea", waar bridge gespeeld
zou worden.
De brief, die er het meest interes
sant uitzag, bewaarde ik tot het
laatst. Hij droeg een vreemde post
zegel, de enveloppe was enorm groot
en het adres was in een nette, eenigs-
zins belachelijk keurige hand ge
schreven Achter op den brief stond
Wn prachtig wapenschild, zoodat af
schuwelijke viz.ioenen van een diner
met een gezelschap hoeren uit <le
City al bij mij opkwam.
AXTrtwW viw,fnlfr#n
