cboere'n juist ala de slaap zich gaat
melden. Een groote tent, van do
soort als de koektonten op kermissen
vormt do cantine. Ilier was het al
druk. Want de soldaten kwamen hier
ki enlebrood-, koek, chocolade koopen,
ja sommigen schreven eon prentkaart
luj 't licht van eon kaars aan moeder
of liefje. Vooral aan moeder. Moe
dertje is 't meest in de gedachten.
Moedertje, dat zoo veel beter kookt;
moedertje, die je goed vortelt, dio
nu zoo erg veel medelijden met je
hoeft, d e straks geheel goloovig naar
al do oorlogsverlialc» zal luisteren,
die als je thuis komt je bod extra go-
schud heeft, schoon linnengoed netjes
neergelegd, lekkerbeetjes kookt... En
te denken, dat in oorlogstijd werke
lijk al deze jongelieden zoudon kun
nen worden geroepen om op eens te
genover andere jongelieden te staan
om mekaar wederzijds te dooden of
jnrmvelijkie verwondringen, die door
't heole leven doen lijden, toe te bren
gen. Dan zitten de moedertjes thuis
en er zijn velen, die geen lekkcrbco-
tjes meer hebben te koken en gceo
schoon half hompje boven op 't stapel
tje netjes versteld linnengoed leg
gen.... En toch ook weer, er ligt eon
woeste, wreede schoonheid m dien
strijd om den bodeui, in dien strijd
van ras of natie om het recht a.ch-
zelf te mogen zijn, waarvoor door
alle eeuwen het bloed van do odeisten
en do dappersten gevloeid heeft....
Voelt ons leger deze manoeuvre, als
groot, ernstig oorlogsspel zoo? Daar
zul ik in mijn nabeschouwing eeiugo
woorden aan wijden. Do cantine is
slecht voorzien. Er is geeai thee, geen
koffie alleen brood, zoete koek en
bier. Als menschen, die niet heel
sterk zijn, zoete koek en bier gebrui
ken kunnen zij buikloop krijgen.
Zoo'n man is dan ongeschikt om de
vermoeienis te dragen. Als oen kamp
gelijk dit te Eist reeds zooveel kost,
dan ook nog wat méér geld besteed
om de cautine behoorlijk te verzor
gen. En o.i. behoorde een officier de
cantine óók 's nachts, neon vooral
's nachts te bewaken, opdat geen on
matigheden of domheden bij het eten
door de manschappen kunnen wor
den begaan.
Wij begaven ons nu uit hot kamp
cn kepen weder den weg langs, tel
kens behoorlijk door de schildwach
ten aangehouden, die goed hun plicht
deden, tot aan het Ingensche veer.
Daar was men reeds bezig aan do
pontonbrug te slaan, werkend naar
eikaar toe van beide oevers. Aan de
zuidzijde legde men groote verzinkt
ijzeren pontonschepen naast elkaar,
die stevig in den grond verankerd
worden en daarna ouderling verbon
den. Over deze pontons worden bal
ken, „ribben" genaamd gelegd. En
op de ribben worden plankan beves-
t.gd. De pontonniers werkten met
kaarslantaarns, die weinig licht ver
spreidden. Maar alle dcelen van zoo'n
brug passen in. elkaar, men kan den
arbo.d vergelijken met het oprichten
van een houten circus, dat ook altoos
haastig en toch goed verricht wordt,
omdat elk zijn plaats weet en zijn
handwerk kent. Aan den zuidelijken
oever had men geen ijzeren ponton
schuiten maar houten aak-schepen.
Er werd rustig maar vlijtig gear
beid. Goon vloeken, geen ruwe woor
den, geen overbodig geschreeuw... De
manschappen werkten echter onder
gunstige omstandigheden, want het
weer was goed en de rivier vlak en
kalm als een spiegel. Wij keerden na
eeu uur den voortgang van den ar
beid gadegeslagen te hebben naar
bet kamp nabij Eist terug. Ilier be-
gou het reeds levendig te worden, en
toen tegen half drie de eerste beve
len tot liet ontwaken waren gegeven
was het lioogst schilderacht» g. Er
worden nL in oorlogstijd geen hoorn
signalen gegeven. Een mondeling be
vel van den commandant wordt van
D8 witte glacé Handschoen.
Kaar het Engeisch.
Onmiddellijk na mijn terugkeer uit
lndie in do lente van het vorige jaar,
ontmoette ik weder Clement llalfoid.
Ik was tien jaar ui Madras geweest,
011 gedurende al dien tijd had ik niets
viiu Clement gehoord, dien ik bij mijn
vertrek naar Engeland gekend had ala
student.
Nu vond ik hem terug als een prac-
lisoereud geneesheer, wenende m ecu
mooi hui3 ui West-End te Londen, en
getrouwd met een buitengewoon lieve
vrouw, enfin, in alle opzichten als een
recht gelukkig man.
Wo hadden steeds als vrienden met
elkaar omgegaan in onze studenten
jaren, en maakten er dus niet het min
ste bezwaar tegen onze vriendschap
te hernieuwen.
Een paar dagen na onze ontmoeting
dineerde Clement bij mij, een weck
later at ik 's middags bij hem in de
liurley Street, liet was bij deze gele
genheid, dat ik de merkwaardige ge
schiedenis ie hooren kreeg, die ik nu
op ui ij n beurt zal verhalen.
We zaten des avonds laat in zijn
studeerkamer, en rookten op ons ge-
muk een Sigaar. Mevrouw Halford was
reeds naar bed gegaan, en Clement en
ik vertelden elkaar 't een cn ander
o\or ons wedervaren en onze avontu
ren gedurende de tien jaar, dat wij
elkaar niet gezien hadden. Onderwijl
w ij zi^i keuvelden, bekeek ik den In
houd van mijn %vrïends heiligdom,
waarin verschillende stukken en brok
ken van medische en wetenschappelij
ke curiositeiten uitgestald stonden.
Eén voorwerp vooral trok mijn aan
dacht. Het was een vierkant kastje,
met glazen deuren en drie legplanken.
Op de bovenste en middelste lag een
groot aantal boeken opgestapeld, sont-
.mige Fransche, andere Ituliuanscho,
en weer andere Soaanscho. inaor ul-
afdoeling tot afdeeling, van tent tol
tent overgebracht. In sommige ten
ten was 'reeds oen kaars aangestoken
en de manschappen kleedden a ch
aan. Van buiten zag men dan tegen
do wanden der verlichte temt do groo
te schaduwen der menschen binnen
in bewegen. In elke tent konden 16
man onderkomen vinden. Thans ech
ter Jagen er doorgaans slechts tien
man. Do officieren hebben elk 'n tent
voor zich alleen. Ter wille van het
geregeld opstellen wordt niet zoo'n
geheel kamp met 1000 man troepen
tegelijk gewekt, doch groepsgewijze
na elkaar staan de manschappen op
ca stellen zich, naar het bevel van
hun officieren op. Zoo dan, tegen
drie uur begonnen de eerste afdoe-
lingen der grenadiers en jagers (want
deze hadden het hertenkamp betrok
ken) zich aan de veldkeukens van
.voedsel te voorzien. Men kreeg brood
met boter en kaas, dronk warme
thoe met melk en vulde ook de vekl-
flesch met thee. Dadelijk nadat ge
geten was stelden de soldaten zich
op den weg op en begonnen op to
rnnrcheoren om huimte voor de op-
stelkng der volgende afdeelingen te
laten.
Wij begaven ons nu weder naar
het Ingensche veer en zagen, dat do
ponton-brug roods een groot eind ge
vorderd was. De dag begon aan te
breken, do lucht verbleekte van
zwartblauw tot vaalblauw en iii het
Oosten kwam een zachte roode glood.
Er werd nu niet verdubbelden spoed
gewerkt en precies to half vijf word
de laatste plank op de ribben vost-
geslagen do ponton-brug over den
120 M. broeden Rijm was gereed ge
komen Zou de bru,g zich goed hou
den Hot voetvolk rukte aan en de
eerste compagnie grenadiers cn ja-
gors, in oorlogstenue, frisch na de
nachtrust, marcheerde over de brug,
Zuidwaarts den blauwen vijand to-
gomoet. Tegen zeven uur, het was nu
helder dag geworden en de zon
stond als een oranje kogel in licit
Oosten in een wolkenmist. begon de
mist zwaarder te worden en kon men
niet over de rivier zien. Alleen zag
men de toppen der boomen aan do
overzijde, te Eek en Wiel, doorsche
meren.
'l'o zeven uur verscheen de leider
van de manoeuvres, generaal De
Meester (een schrijffout gaf eenmaal
op generaal Van Daalen), om per
soonlijk, staande op een kleine ver
hooging aan den Noordelijken oever
den overgang der rootten te over
zien. Wij naderden den generaal en
vroegen l»ern of hij tevreden was.
„Tot heden ben ik voldaan. Het is
altijd mijn ideaal geweest, nog oens
oen manoeuvre op dezo schaal, eeu
manoeuvre iu oorlogsslijl, te kunnen
doen plaats vinden. Dat werkt ook
goed op den geest der manschappen,
die eens iets anders te doen krijgen.
Zij begrijpen ook, dat met den ouden
sleur is gebroken."
Nadat een groot deei van het voet
volk gepasseerd was, dal aan de
overzijde gekomen, onmiddellijk in
Zuidelijke richting marcheerde om
verband te zoeken met de roode ca
valerie, die met de ponten den vori-
gon dag over den Rijn gezet, naar
den Waal was opgetrokken, om even
tueel o aanslagen van de blauwe par
tij af tc weren, kwam echter het ge
vaarlijkste krijgsbedrijf. Do artille
rie moest over de pont on-brug.
Reeds het eerste paard schrikte te
rug, maar de overste die het lxreed
klopte hel dier zachtjes op den hals,
sprak het toe en nu waagde liet den
stap eu hol klonk het geklikklak der
hoeven op de planken. Spoedig daar
na werd het eerste kanon, bet eerste
„stuk" op de brug gebracht. Met zes
paaiden bespannen, door twee stuk-
rijders bestuurd, kwam hot aangere
den van lie belling van den oever
naar de brug. De paarden steigerdon,
maar de twee stubrijdeis, jonge, on
verschrokken kaerels, hielden ze in
bedwang en ook toen hel van do
nandsche paard (dat hetwelk onbe
reden is en met de rechterhand van
den man, op liet by-de-bandsctie
paard gezeten, wordt bestuurd) ter
zijde uit wou springen, bleef do artil
lerist kaim, houwel hij toch in lcvens-
gevuar zich bevond. En nu mot eau
vaan rolde liet zware geschut do hel
ling af, zou zeker schuin lal water
le handelende over één onderwerp
leer der vergiften. Op de onderste
plank stond een vierkante glazen
doos, hermetisch gesloten, en waarin
slechts één enkel voorwerp lag oen
witte glacé handschoen.
Het kabinet was zorgvuldig geslo
ten, en men zou zeggen, dat de deuren
nooit geopend werden en voor langen
tijd dichtgaz-eten hadden.
Is er dc cene of andere geschiede
nis aan deze kast verbonden, llal
foid vroeg ik, onderwijl zacht jes met
mijn vingers op do glazen deur trom
melend. En zoo niet, wat beteekent die
witte glacé handschoen Staat hij wel
licht in verband met een liefdesge
schiedenis, en wanneer dit zoo is,
waarom ligt hij dan in gezelschap van
hoeken over de giflleer
lL'ilford schudde zijn hoofd en keek
ernstig vóór zich uit.
Ja, er is een historie aan dat
ding verbonden en een vreeselijke his
torie ook. Mijn vrouw heeft mij eeni-
gen tijd geleden gevraagd de goheelo
kast met boeken, handschoen, etc. te
verbranden.
En waarom doe je het niet
Ik weet 't niet. tol nog toe ben
ik er door een onverklaarbaar iels
van terug gehouden.
Hebben deze dingen misschien
iets uitstaande met de een of andere
misdaad of iemands dood
Juist dat hebben ze.
Ik zou nu je eenmaal mi in
nieuwsgierigheid bobt opgewekt,
gaarne die geschiedenis van je hoo
ren Of is zij te lang om binnen een
half uur te vertellen
Volstrekt niet, antwoordde hij,
Cn als je er werkelijk op staat, wil ik
jo haar wel laten hooren. Steek eerst
oen versche sigaar op en kom bij het
vuur zitten, ik zal mijn best doen tot
in de kleinste bijzonderheden jo alles
mede te doelen."
Dit is de geschiedenis, die hij mij
begon te vertellen
Het is nu negen jaar geleden, dat ik
miin Dractiik kreeg. In .den eersten
in gereden zijn, hacLde niet, op bevel
van den officier, een zestiental sol
daten met touwen zich achter hot
geschut vastgesjord, zoo zich latend
meesleuren, maar onderwijl mot de
voeten zich in 't zond vastzettend,
zoadat zij als levende rem werkten.
En ziedaar, het zware stuk prachtig
in 't midden van de brug en een
maal daar, reed het voorwaarts en
kwam veilig aan de overzijde.
Do caimans, de wagens wiaar de
ammunitie voor de kanonnen in ver
voerd worden, volgden. In oorlogs
tijd hebben ze een bespanning met
zes paarden, don zijn ze even zwaar
als hot stuk zelf. Thans, ledig, be
hoefden zij slechts vier paarden
Toch was ook het overbrengen van
dc caissons een werk van overleg,
behendigheid en beleid. Ruim een
uur stonden wij naast generaal De
Meester on zagen met hem toe naar
het overtrokken van de artillerie. Wij
zogen de nntraiileurs-afdeeling, de
houwitser-compagnie, het 2de regi
ment veid-artillerie over de brug
trekken en begrepen den goeden luim
en de voldoening van generaal Dc
Meester, die waarlijk niet met het
vorkeerdo been uit bed was gestapt.
Als zoo nu en dan een bevyeging met
een stuk geschut niet vlug genoeg
werd uitgevoerd, hoorden wij zijn
„Vooruit, jongens 1" cn de „jongens",
onder het oog van den meester, ver
dubbelden de inspanning en het ge
schut bolderde op zijn hooge wielen
over de brug, die zich uitnemend
hield.
De mannekens, die telkens als le
vende rem dienst deden, hadden
schik in hun werk gekregen, dat hen
warm had gemaakt op den killen,
mistigen morgen en ze arbeidden met
lust en goeden zin. Tegen, kwart voor
acht kwamen de grenadiers en jagers
opzetten. Krachtig, rustig, opgewekt,
marcheerden ze over de brug, dit
keurcorps. Daar generaal de Meester
zich nu ook over de brug begaf, na
dat zijn automobiel vooraf was ge
gaan, begaven.wij ons ook over de
brug naar den zuidelijken oever.
De brug lag vast, deinde zolfs niet
en buiten de planken op de neuzen
der pontonschepen stonden de pon
tonniers, bereid bij elk ongeval hulp
te verleenon. Aan de overzijde, bij
de herberg van het Ingensche veer tc
Eek en Wiel staande zagen wij nu
't aanma'rcheeren der troepen uit den
mist. die echter langzamerhand op
klaarde cn nu hadden wij het prach
tig gericht over dat heerlijke land
schap van de Veluwe met bosch cn
beemd en weide en dal en vallei in
den oranjegloed der ochtendzon. Ilier
bij liet veerhuis, waar Frans Spies,
de veldman, ons vertelde, dat hij
gisteren dood verklaard was, toen dc
roodon zijn poort hadden veroverd
en hem zelf bij zijn verzet onder een
hoeraatje met losse patronen hadden
onschadelijk gemaakt, maar cheval-
resk zijn beide blonde dochters had
den doen leven, (die het civiel gezag
en de pers thans van koffie en brood
jes voorzagen!) hier moesten de zwa
re kanonnen en houwitsers tegen de
helling Yan den oeverdijk worden op
gesjord, eem zwaar werk, dat de ar
tilleristen en infanteristen beleidvol
ten uitvoer brachten. Zoodra de stuk
ken over waren werd in gefo'rceord
tempo verder gereden en gemarcheerd
on zoo waren spoedig dan alle
punten en wegen, Maurik, Ingen,
Lieuden, Ommeren, Resteren, Buren,
Ochlen, Echteld bezet en de vooruit
geschoven posten van de compagnie
wielrijders (de blauwen) die te Dreu-
mol lag, moest inderhaast terug over
de Waal of naar Waddenoien en
Buurmalsem, waar het eerste regi
ment houwitsers (blauwen) lag. Te
gen acht uur volgden wij de- auto
van generaal De Meester, die zich
zuidwaarts naar Zoelen wilde bege
ven, waar do hoofdstaf der scheids
rechters zich bevond, teen wij hoog
tegen den dijk bij Ingen de Konink
lijke standaard, een stijve vlag van
oranje gedeeld door een blauw kru_s
welks hart een gouden leeuw vormt,
ontwaarden en wat verder twee auto-
tijd practiseerde ik in een ander doel
van Londen in Highbury, ill. on
wol in gemeenschap niet Ferdinand
Montero, die prof. Williams, vau het
St. Pcrpetuas-hospitaal, mij voorge
steld had. Montero w as half Engelscn-
inan, iialf Mexicaan, een knappe, in
telligente vent van mijn leeftijd, gees
tig tn ijverig.
Hij en ik'gingen den eersten tijd
uitstekend met elkaar om, ons doel
on onze ambitièn waren grootendeels
dezelfde, en wij beiden leefden geheel
on al voor ons beroep.
We kochten een huis in de buurt
van Highbury en waren tevreden. On
ze paticuton waren solide, hoogst fat-
sconlijke menschen lieden, dio
rooit rekeningen onbetaald op tafel
lieten liggen.
Het eerste jaar hadden wij dan ook
alle reden tevreden te zijn niet ons
compagnonschap en onze vriendschap
steeg zelfs tot den graad van broeder
liefde. Er was nooit of te nimmer ver
schil van meening tusschen ons. zelfs
niet al betrof het de kleinste aangele
genheden. Ik begon zeer veel van Fer
dinand Montero te houden. Hij. altijd
vol geest en de aangenaamste cau
seur, dien ik ooit gekend heb. was
overal waar hij kwam, zeer gewild.
Montero was een knappe kerel rij
zig, donker, met de vlammende oogcii
vai. zijn Mexicaansehen vader en de
grucieuso bewegingen van zijn Spaan-
sche moeder, hij bezat veel talenten,
cn zou ziin fortuio hebben kunnen
maken als musicus, ware hij geen
dokter geweest. Ik voelde, dat ik bij
hem in de schaduw sLond, overal waar
iie met hem verscheen, want zijn gees
tige wijze van converseeren, zijn knap
gelaat en zijn mooie stem deden de
aandacht van iedereen op hem vestl-
tigen.
Hoewel hij veel van uitgaan hield,
was Montero toch iemand, die veel
werkte, cn er gii\g geen dag voorbij,
dat hij niot minstens een paar uren
in do boeken snuffelde. Hij had een
geliefkoosd onderwern.-z-, leer der. .ver-
mobiolon. Snel stapten wij van bet
rijwiel af een oogenblik later pas
seerden ons Koningin Wilhebnina en
do Prins, begeleid doo'r een hofdame,
generaal Duinonceau en twee kapi
teins vau den generalen stof. Koning-'
in WiilhelmLna, blozend, gezond droeg
oen zwart castoren platten liood met
broeden rand (dames-tropenhelm
vorm) mot een zijden lint in blauw
cu groene kleuren, een-lichtgrijs tai
lor-made Jacquet-mantelpak, voet-
vrije rok en had in de hand een
vouwstoel. In den vo'rm van een dik
ken wandelstok. Wij volgden H. M.
en den Prins (in geneïaals-uiïiorni).
H. M. ilep tot de pontonbrug, ging
deze te voet over, bleef aan de over
zijde een kwartier naar het overbren
gen der artillerie zien, kwam weer
over do pontonbrug, zette op een ver-.
hoDgd punt aan de zuidzijde nu zelf
haaf vouwstoel op den grond vast,
uam er op plaats cn liet »ch, met de
kaart in de hand, door de beide kapi
teins de situatie verklaren. Onderwijl
wa« een motorfictser den generaal
De Meester nagetuft, had hem mede
gedeeld, dat H. M. zich aan hot In
gensche veer bevond en spoedig was
generaal De Meester met zijn staf bij
II. M. Dat was een indrukwekkend
oogenblik. De generaal met zijn staf
aanslaande voor de Koningin met
haai- gevolg en meldende, dat de pon
tonbrug dezen nacht in goede orde
was geslagen en het leger in de
meest volmaakte orde. zonder eenig
ongeval tot lieden, van den noorde
lijken oever over bet 120 M. broc.dc
water naaa* den zuideroever was op
getrokken.
Dat dit een zwaar werk was ge
weest, kon nu H. M. zelve zien, nu de
tirliltoito verder over de brug kwam
en telkens tegen den oever opdraaf
de. Een tragi-komiiscli voorval had
plaats. Er zijn eenige wagens waar
voor do manschappen van alle wa
pens een soort teedere bezorgdheid
koeste'reu, waaraan zij wellicht iets
minder dan aan hun moedertje maar
zokör iets meer dan aan hun liefje
dcukon... dat zijn de keukenwagens,
de wagens waaruit dampende koffie,
geurende thee, hutspot met klapstuk,
andijvie met worst, malse be bruine
boontjes met dobbelsteentjes Be-
tuwsch spek te voorsehijn getooverd
komen op oogonblikken, dat de sol
daat te velde juist „trek" heeft. Deze
oogenblikken zijn vele, zéér vele. En
wat men „trek" noemt, dat heeft de
soldaat to vcide eigenlijk doorloo-
pond. Nu kwam juist zoo'n keuken
wagen over de pontonbrug.
Boven op. in hun witte jassen met
witte baretten op stonden de tvveo
koks eu sneden rustig aan groote Be-
tuwsche hammen, aan echte Gelder-
scho hammen. W aar deze twee koks
en deze reuzenhammen door de krijgs
lieden van alle wapenen werden go-
zien, zag men do ernstige gezichten
ophelderen, een glimlach kwam om
"do stroeve lippen en op oen oogenblik
glimlachte Neer land's legermacht van
den Noorder oever tot op den Zuidcr
oovcr vun den Rijn, ja langs alle we
gen tol aan don vijand zag men dien
glimlach van hoon en voldoening.
Maar thans was er ook angst zou
do wagen met de twee koks en de twee
hammen veilig over de brug komen....
Een kanon in 't water dut is slechts
wat schieten minder. Maar de twee
koks cu de twee hummen iu den
vloed, dut zou aan dc twee oevers van
den snelien vliet méér dan treurende
moisjes brengen I Maar t ging goed
de Leks sneden schijven ham en de
keukenwagen kwam behouden over
getrokken door vier rossen,
Toen een oogmblik, bij 't oprijden
van de helling, onder de oogeu van 11.
M. dreigde ae wagen terug te loopen
wutci wuarts. Het was maar éen
oogenblik, doch reeds snelde eeu 1»
zorgde held. een wachtmeester toe,
wierp zich voor de paarden, gleed uit,
zou overreden zijn. indien hij met nog
zich aan een streng had vastgegre
pen on opgehaald en hielp nu met an
deren mee den keukenwagen op te
sjorren t--ien de helling. De man. dc
giften en hield er een groote collec
tie boeken, die daarover handelen, op
na. Hij besteedde veel geld voor som
mige van die werkeu, doch hij beweer
de, wanneer ik hem op de uitgaven
wees, dat die boeken hem onontbeer
lijk waren bij zim werk. Langzamer
hand begun ik zijn enthousiasme voor
zijn geliefd ondcivverp te deelen, hoe
wel ik hein nooit bij zijn studies hielp,
want ik wijdde mij in dien tijd nog
mot hart en ziel aan een werk, dat ik
schreef over de behandeling van
koortslijders, waardoor ik geen tijd
over hud om me met de leer der ver
giften bezig te bouden.
Ongeveer twaaif maanden na het
aangaan van ons compagnonschap
werd onze liulp ingeroepen voor den
oud-generaal llexworthy, een gewe
zen Indisch officier, die in Highbury
New Park woonde, en het was bij de
visites bij den generaal, dat wij ken
nis maakten met zijn eenige dochter,
Lilian. Ik zal de moeite niet nemen
oen beschrijving van haar te geven,
v ant ik had het genoegen u haar he
den avond als mijn vrouw voor te
stellen. Van het eerste oogenblik af,
dat ik haar zag, werd ik op haar ver
liefd. en alras was ik tot de overtui
ging gekomen, dat hef leven mij niets
meer waard was. tenzij Lilian Rex-
worthy mijn vrouw werd. Niet lang
duurde het of de Generaal had zijn
gezondheid herkregen, doch we kwa
men hem toch dikwijls een bezoek
brengen, hetzij om te keuvelen, hetzij
om ecu spel schaak te spelen eu zoo
doende waren wij in de gelegenheid
zijn dochter goed te loeren kennen.
Lilian en ik stonden van het eorslo
oogenblik af aan op den besten voet
met elkaar, en het duurde niet lang
of ik bemerkte, dat mijn liefilo beant
woord werd.
Desniettemin geloof ik niet, dat
iemand wist hoe do verstandhouding
tusschen ons beiden was. Montero
vooral had er niet de minsto notie
van, dat ik op Lilian verliefd was,
want tegen..hem had_.ik nooit .een
koks, do wagen en gelukkig cok de
hammen waren voor een koud bad be
waard gebleven H. M. bleef ruim vijf
kwartier het overtrekken van 't leger
bescliouwon. Daarna keerde Zij por
auto terug naar Kerk-Avezaath bij
Tiel. Wij fietsten nu zuidwaarts met
Buren tot doel. Lungs alle wegen la
gen do roodon of marcheerden verder
op en vernemende van de scheidsrech
ters, die niet de buitenlandsche atta
chés nabij llornixveld stonden, dat
vandaag el te Tiel slag zou geleverd
worden, klampten wij een auto aan
en nu, vlug en bij eiken bocht in le
vensgevaar, suisden wij naar Tiel.
Duur hoorden wij rc-c-ds geknetter....
Do blauwen waren reeds te Tiel de
blauwe 3e coinp. wielrijders en ecu
blauwe initraillours-afdeeling. Tiel,
druk,.'t was paardemarkt, overal werd
gevlagd ter oere vau 't bezoek van H.
M. on or was veel publiek uit den om
trek. zag het vreemde schouwspel van
een gevecht in dc straten. Overal zag
men troepen rennen, hier vluchtenden,
daar in looppas aanvallenden, dan
weer een mitrailleuse, die zijn ver
spreidend vuur afratelde en zie. op
de Groenmarkt snelde een troep wiel
rijders der blauwen (met bruine lin
ten om de netten) zuidwaarts, vervolgd
dcor de roodon, die zo omsingelden
cu krijgsgevangen maakten. Een man
uit het vliegkamp bij de Peddelaar
verscheen. Wij snelden op hem af...
Het W3s jhr. Bentinck. Hij deelde ons
mede, dat hedenmorgen de vliegenier
Do Poorter hoven Kerk-Avezaath eu
Tiel met /'in tweedekker verkennin
gen had gedaan, maar nu zoek was.
Iu 't koffiehuis van Corbelijn troffen
wij kapitein van den generalen stof
Van Tuinen. Hij deelde ons mede, dut
Tiel in de handen der rooden was ge
bleven. De blauwe divisio onder ge
neraal Bruce, was met het 1ste batal
jon van het 2de reg. inf., 1 esk. van
liet lsto reg. huzaren en 1 batterij
lungs den oostelijke» Waaloever met
pontonafd. opgemarcheerd over Dreu-
mol, Kapel-Avezaath, Lingen, dc
Klomp. Itet 3do reg. inf. met 2 batte
rijen en 3 V. P. over Waardenburg,
de rest over Geldermalsen. Het 3de
rog. inf. met 2 batterijen en 2 mitr.-
nfd. naar Meeleren en Eist.
De cavalerie der blauwen was te
Tiel binnengerukt, bevond zich aan
den noordrand» echter tegenover het
lieele 2de batailjon grenadiers en ja
gers en te half twaalf tegenover liet
licéle 2de reg. inf. met artillerie dor
blauwen en moest teen terugtrekken.
Echter wat later werkten de mitrail
leurs-afdeel ingen der blauwen zoo
duppei, dat de scheidsrechters te 12
uur Zaterdagmiddag bepaalden, dat
de blauwen Tiel tot aan den noord-
iand mochten bezet houden wat
een luid donderend hoera der blauwen
ten gevolge had.
Toen, te 12 uur. werd aan de troepen
rust segund lot Maandagmorgen 8
uur. Dc cavalerie brigade werd opge
bleven. De staf der brigade en het 4de
reg. huzaren, thans buiten het ma
noeuvre-gebied, begeeft zich Maan
dagmorgen al weder huistoe naar de
garnizoenen. Het 3de reg. huzaren
wordt divisie-cavaleiie.
Maandag en Dinsdag om en nabij
Tiel lioofdtreffen. Hier zul voor be
langstellenden veel aardigs lo zien
zijn.
Stadsnieuws
BRIEFKAARTEN MET BEDRUKT
HOOFD.
Een ambtenaar van bet Hoofdbe
stuur der posterijen, dien wij ovOr
den maatregel spraken, dat men met
1 October niet moer zal mogen gobrui
kon bi' efkaarlformulie'ren, die over
do geheele lengte der adreszijde met
een liocfd bedrukt zijn, maakte ons
er opmerkzaam op. dat dit goon be
paling is, die het Hoofdbestuur heeft
verordend. Bij het Postverdrag van
Rome zijn dergelijke briefkaartfor-
muliereu verboden, niet alleen
in het buitenlandsch, maar ook un
het binnen iandsch postverkeer.
Dat men die formulieren dus nog
tot 1 October liet gebruiken was dus
een faciliteit, de men eigenlijk niet
mocht toestaan. Dat de bepaling
thans gehandhaafd zal worden, heeft
men te wijten aan de firma's, die
misbruik maakten van do toelating.
Het hoofdbestuur bezit een heel pak
woord gerept over mijn verwachtin
gen.
Evonmin hod ik bemerkt, dat hij
l .ili.'in eeu bijzondere oplettendheid
schonk, ofschoon hij vaker dan ik de
Kexworthv's bezocht, en hij er zeer op
gesteld was Lilian s opinie te vragen
over de muziek,- waarvan hij hot
meest hield.
liet is niet noodig je het verloop
van mijn hofmakerij te vertellen, laat
het je «enoeg zijn, dat ik na eon zes-
woeksclie kennismaking Lilian's hand
vroeg eu niet afgewezen werd.
Half gok van vreugde, haastte ik
mij haar vaders toestemming af te
smeekou, eu denzelfden avond, dat ik
mij door Lilian aangenomen zag,
werd ik door haar vader als zijn
schoonzoon in spé erkend. Ik guig
naar huis. een en al verrukking
generaal Rexworthy wss de vriende
lijkheid zelve geweest. Ik rende
raar het vertrek, dat Montero en
ik gebruikten voor studeerkamer.
Mijn compagnon zat daar nog, on
danks hel late uur. en als eewooulijk
verdiept in zijn wotenschappelijko
boeken. Hij keek op, toen ik binnen
trad.
Feliciteer mij, Ferdinand riep
ik juichend, ik ge trouwen.
Trouwen zei hij. Ik w ist zelfs
niet eens. dut jo geëngageerd was.
En wio is die cciukkigo
Miss Rexworthy.
Hot is mij onmogeliik de verande
ring te bosciirijven, die hij onderging,
toon ik deze twee laatste woorden uit
gesproken had. Hij stond van zijn
stoel oj) en leunde over d-m l-ssenaar,
mij struk aanstarende. Voor een
oogenblik was alle zachtheid uit zijn
gelaat verdwenen en had plaats ge
maakt voor de verwrongen trekken
van ©en wildeman met dreigende,
vlammenschietende oogen en van
hartstocht en woede getuigende.
Ik deinsde achteruit
Watriep ik, hen je ziek, Ferdi
nand
liii. zonk in ziin. stoel terug .en
briefkaarten, waarvan de adreszijde
voor zulk eoh groot doel met 'reclames
bedrukt zijn dat er bijna geen plaats
overbleef voor het adres. Daardoor,
kreeg de post moeilijkheden.
Toen nu voortdurend klachten in»
kwamen, vun dc postkantoren, be
sloot het Hoofdbestuur de bepaling
toe te passen.
VOOR DEN PROTESTANTENBOND.
Het bost uur van den Nedörl. Fr
tcstantenbond, afdeeling Haarlem, ie
nu in 't bezit van een mooi gebouw.
Maar aan de inwendige inrichting
ontbreekt nog liet een en onder. Nu
is men oj) het denkbeeld gekomen,
om op 3 October oen verloting te hou»
den, waarvan do opbrengst zal strek-
kcu voor bc-doeld doel.
Er zijn ruim 600 prijzen geschon
ken dóór belangstellenden, zooda*
nieri geen enkelen prijs behoefdo aau
te koopen. Om het publiek aan te
moedigon loten te koopen, wordt
Zaterdag, Zondag en Maandag een
tentoonstelling der prijzen gehouden
in het gebouw van den Bond op h«
terrein dor voormalige gasfabriek.
HET 10e REGIMENT OP IIET MA-
NOEUVRETERREIN.
Onze berichtgever meldt ons:
Hoe dichter de vijand nadert, hoe
onrustiger 't wordt. Dat we nabij do
tegenpartij zijn, word o.m. bewezen
door het schieten der artillerie, maar
ook dat onze troep in het bezit was
gekomen van enkele krijgsgevang©
non (vijandelijke wielrijders).
Roods te 3 uur v.m. werden do
troepen wakker geroepen, werkelijk
geroepen, want wegens de nabijhei d
der tegenpartij mocht het reveille-
signaal niet worden geblazen.
Daar het nog volkomen duister was
werden kaarsen aangestoken. Daar
door geraakte in het kamp nabij Rem
morden een tent in brand, welk
brandje, dat zich tot een lent be
perkte, spoedig was gebluscht.
Vond niemand het aangenaam, dat
de rust zoo spoedig werd afgebroken,
het 4e Bat. vun het 10e reg. ':nf.. dat
te Sparrenburg was gelegen (nabij
Rhenen), vond. doordat de draagbare
tenten eetst te 11 u. nam. aldaar wa
ren aangekomen, "waardoor men den
nacht slechts op stroo en onder de
kens ondor den blooten hemel had
doorgebracht, zeer aangenaam, dat
men oprukken moest.
Onze colonne op den straatweg
Arnhem-Utrecht tusschen Rhenen ea
Rem marden geformeerd, bestaande
uit het 10e Reg. Inf., de lo afdeeling
mitrailleurs en de Oefening Houwit
sersbatterij van het le 'reg. Vesliiig-
Artillerie, trok te half zeven v.m.
door Remmerden naar het Ingensche
veer, waar door een varenden trein
van hot korps pontonniers een schz
brug was gelegd.
Over deze schipbrug trokken reeds
te half zeven v.m. de voortroepen dor
divisies, terwijl de laatste troepen
eerst te half tien den Zuidelijken oo
ver van den Rijn bereikte.
Deze schipbrug werd te half negen
v.m. bereikt door 3 auto's, komende
uit Ingen, waarin gezeten waren de
Koningin en de Prins met gevolg. De
vorstelijke personen keerden na be
zichtiging der brug terug.
De Koningin droeg een lichtgrijs
coslum en do Prins de generaals
un-farm.
De vorstelijke personen wandelden
over do brug en namen geruimen tijd
den overtocht der troepen in oogea-
schouw.
Vooral de overtocht van de groote
reeks voertuigen, kanonnen enz.,
wuurinode tot 4 uur nam. werd door
gegaan, was een interessant gez.cht
en trok veel belangstelling.
Intusschen waren de voortroepen
reeds meer nabij de tegenpartij geko
men en hadden kleine patrouillego-
vechten plaats.
bracht de hand aan het hoofd, als uit
een droom ontwakende.
Toen üij weer opkeek, had zijn ge
laat de gewone uitdrukking weer
aangenomen, maar alle kleur was er
uit geweken en zijn lippen waren zon
derling te zamen getrokken en wit.
Neen, zei hij heesch. Noenik
ben weer in orde. Dus jo gaat trou
wen met Mis Rexwoithy
lots in zijn stom deed mij hem
nauwlettender aanzien. Toen ging
mij eensklaps eeu licht op hij be
minde huur ook. Ik ging naar hom
toe en legde mijn liand op zijn schou
der.
Ferdiuand. zei ik, ik begrijp al
lioe 't er mee staat. Het spijt me ver
schrikkelijk voor je, maar ze heeft mij
nu eenmaal genomen. Je moet er in
vredesnaam maar in berusten, mijn
jongen.
llij schudde mijn hand met een on
geduldige beweging van zijn schou
der.
Ju, natuurlijk, zij kan ons beiden
niot trouwen, zei hij. Ik feliciteer je.
Na deze woorden boog hij zich weer
over zijn boeken en oordeelde ik 't be
ter hem Diet zijn smart alleen te laten,
toen ik do deur achter me toedeed,
keek ik nog eenmaal om en ik zag
weer dezelfde wilde uitdrukking van
een oogenblik te voren op zijn gelaat.
Ik ging naar beneden, me allesbehal
ve up tnijn gemak -voelend. De ge
dacht©. dat Ferdinand Montero ver
liefd was op rnijn toekomstige vrouw,
was dan ook verre van aangenaam
De tijd -ging voort. Na dien bewus-
cen avond zinspeelde mijn compagnon
geen enkelen keer meer op 2ijn gevoe
lens ten opzichte van Miss Rexwor
thy. Hij deed zijn werk, ging ijverig
aan zijn studie voort, bezocht gezel
schappen. zooals gewoonlijk, enfin,
veranderde niet in 't minst van levens-
tegel. Maar somtijds zag ik hem in
gedachten verzonken, in gedachten,
die in 't wheel geen betrekking kon
den hebben op het werk. waaraan hij
bezig was- want er lag oen onbestera-
