VORST EK VRIEHDSGHAP
NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
23e Jaargang. No. 8679
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
VRIJDAG 6 OCTOBER 1011 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland „1.65
Afzonderlijke nummers0.02 J/j
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37 H
„de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
AD VERTENT1ËN:
Van 1—5 regels 50 Cis.: iedere regel meer 10 Cis. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
Intercommunaal Tslefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buiienspaarae 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertenïiên en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemaehtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Tetephoon mterc. 6229.
TWbnDE BLAD.
Buitenlandsch Overzicht
De oorlog tusschert Italië enTurkije
Weer vier oorlogsscbipsn naar den kelder.
Van de Turkscke vloot le niet veel meer over.
't Volk en de oorlog.
BEMIDDELING?
Thans wordt heel weinig meer
over pogingen tot bemiddeling ge
hoord. ï'oci: zijn de diplomaten nog
druk bezig. Het welslagen schijnt
evenwel af te hangen van een feit,
b.v. het landen van het expeditie-
leger van Italië in Tripolis.
'1 Bombardement van de vesting
Tripolis.
Men weet, dat de vesting Tripolis
door do Italianen veroverd is, of door
de Turken overgegeven, hoe men het
zeggen wil.
Nu komen er eenige bijzonderhedo.i
over dit bombardement.
Deze beschieting is zeer eenzijdig
geweest. Want zoowei de officinale
rapporten als de beschrijvingen van
ooggetuigen, stemmen hierin over
een, dat de Italiaansclie vloot haar
operaties uit zóó verren afstand be
gon, dat Let- verouderde geschut van
de Turksche forten de Italiaansche
schepen niet bereiken kon.
HET BOMBAR DEMENT LEEK
MEER OP EEN SCHIET
OEFENING
en bowl voor do Italianen niet het,
minste gevaar. Geen hunner werd
dan ook gewond. Terwijl de beschie
ting aan den gang was, gingen dc
Iteliaansctie officieren, die aan dc
kanonnen stonden, met elkaar wed
denschappen aan, of zij het doel al
dan niet zouden treffen. Een officier
kreeg bevel te mikken op een plaats,
vaar vermoed werd, dat Turksche
kanonnen stonden. „Ik wed, dat ik
met hot eerste schot dat torentje laat
omvallen", zei hij. Hij gaf vuur en
toen de stofwolk opgetrokken was,
stond het torentje er niet meer.
We zeggen een kranig schutter,
maar.. de luchthartigheid der Ita
lianen doet pijnlijk aan, waar 't hier
toch zoo'n ernstige zaak gold, im
mers vele menschenleveus stonden op
het spel. Ook vijanden zijn meu-
schen
Op een toeken van het admiraal -
BChip hese hen plotseling aJle voor
Tripolis liggende schepen de vlag. Op
een ander teeken paradeerde de ge-
heelo eerste linie van do schepen
langs do vijandelijke forten. De Ita
liaansche admiraal wilde den Tur
ken nog een laatste gelegenheid ge
ven, zich le buigen voor de ovor-
ijnacht. De officieren keken door ver
rekijkers naar do muren van Tripo
lis, doch nergens was een witte vlag
te zien. Daarna werd het bombarde
ment hervat door vier schepen. De
andere bootconuiiandanten keken toe.
Van het zware geschut werd geen
gebruik gemaakt, omdat dit een te
Eoote verwoesting aangericht zou
bbcn en de Italianen dan na de
•verovering te veel werk zouden krij
gen met de reparatie.
Tijdens de beschieting trof een gra
naat den vuurtoren. De Italianen be
wenen, dat zij gemikt hebben op een
batterij, die onmiddellijk naast den
vuurtoren stond. Hierbij schijnt even
wel vergeten te zijn, dat net schie
ten van de Turken volgens olliuioêle
berichten de Italianen niet bereiken
kon, zuodat doze batterij vrij onscha
delijk was.
ILet palcis van rlcn gouverneur
schijnt liet meest geleden te hebben.
Tegen den avond, toen het bombar
dement gestaakt werd, lagen een
paar forten in puin. De Turken trok
ken hei geschut op een heuvel, om
daar opnieuw zich te verdedigen.
Granaat-kartetsen verdreven hen
evenwel uit dezo .stelling. De stad zelf
is weinig beschadigd. Het gerucht
gaat, dat de gouverneur ernstig ge
wond is.
Het bombardement duurde 3 uur.
Na het noodlottige bombardement
en toen gebleken was, dat do vesting
niet te verdedigen was, hebben do
Turken de stad aan de Italianen
overgegeven. Dit weet men trouwens
uit de reeds gepubliceerde telegram
men.
Een deel der Turksche strijders is
naar het binnenland afgetrokken,
maar anderen moeten zich aan de
Italianen overgegeven hebben.
DE ITALIANEN ZIJN NU OOK IN
TRIPOLIS GELAND;
ec.il marine-compagnie is in de nabij
heid van d.e stad Tripolis geland.
Thans wondt gewacht op de expe
ditietroepen uit het vaderland. De
zonding is al begonnen. Woensdag is
al een stoomboot met 1200 soldaten
en krijgsvoorraad aan boord uit Ge
nua in de richting naar Sicilië in
zee gegaan. Eeu kolossale volksme
nigte juichte de vertrekkenden toe.
Italië heeft de volgende
PROCLAMATIE AAN DE
TRIPOLITANEN
gericht
„Volk van Tripolis 1 Terwijl Italië
den voot in dit volgens do historie
aan Itahe toebehoorend land zet,
waaraan liet door «en gemeenschap
pelijk verleden verbonden is, vervult
liet den wensch van zijn, door
eeuwenoude, Turksche gewelddadige
heerschappij onderdrukte, zonen en
brengt het aan deze volksstammen
het licht van de vrijheid en den voor
uitgang, waarop alle volken recht
hebben. Hun gemoed blijve vrij -van
vrees voor wedervergelding of ver
volging van Turken uf hun gods
dienst. v'an heden uf zijn alle zonen
van Tripolis en Barka, onverschillig
van welk ras of van welken gods
dienst, zonen van het groote Italiaan
sche vaderland. Do Italiaansclie re
geering, in wier naam dit land in
hozit gene men wordt, waarborgt aan
oen ieder zijn recht, zijn bezit, zijn
vrijheid en zijn godsdienst, maar zij
zal onverbiddelijk iedereen straffen,
die de openbare orde en veiligheid
van de stad in gevaar brengt.
„Volk van Tripolis 1 een nieuwe
tijd van vrijheid, van gelijkheid en
welvaart breekt voor u aan. Onder
steunt dus het edele streven van het
gemeenschappelijke Italiaansche va
derland en toont u de verkregen vrij
heid waardig."
Voor
DEN AANSTAANDEN OORLOG
TE LAND
zijn de Turken klaar. Alle ammuni
tie, die ln den laats ten tijd in Tripo
lis ontscheept werd, is naar het bin
nenland gebracht, naar de Turksclio
versterkingen in de heuvels. De Ita
lianen zullen zoo wordt uit Turk
sche kringen verzekerd moeten
rekenen op langdurigen iegenstand
willen zij zich staande houden in de
stad Tripolis en de omgeving. De
Turksche autoriteiten hebben alle
weerbare mannen onder de wapenen
geroepen, zelfs de Joodsche Turken,
die tot nu vrij van dienstplicht wa
ren."
PREVEZA NIET GEBOMBAR
DEERD.
liet Italiaansche ultimatum, waar
bij Preveza met bombardement be
dreigd wordt, is ingetrokken.
Er is weinig nieuws, maar
DE CENSUUR
in Italië en Turkije houdt allo be
langrijke berichten tegen. De journa
listen zijn wanhopend
De Turkscbe vloot wordt nog
meer gepluedord.
Ter zee lijden de Turken nederlaag
op nederlaag. Nu alweer zware ver
liezen.
Na. oen lange achtervolging in de
Acgeischo Zee is
EEN TÏJRKSCKE TORPEDOBOOT
LN DEN GROND GEBOORD
door een Italvaanschcn torpedojager,
ton Zuiden van Sicihë.
Uit Corfu wordt bovendien geseind,
dat do Italianen
Zij weiden in de haven van Gouino
nitsa, in den Epirus, in den grond
geboord.
Toch 1-oiut de Italiaansche vloot er
niet zonder ccnig verlies af. 't Turk-
silto blad „Ikdam" beweert althans
uit goede bron te weten, dat
DE ITALIAANSCHE KRUISER
„CAVOUR" DOOR EEN TORPEDO-
AANVAL IN DE LUCHT GE
VLOGEN IS.
Van do Turksche vloot is nu niet
veel meer over. Het was al vóór den
oorlog niet veel, zoódat er nu bijna
niets ineer ;s overgebleven.
Het overschotje van de vloot vier
kruisers en 7 torpedobootcn heeft
thans de Dardanelleii Verlaten.
Waarheen ze gegaan zijn, is nog
niet bekend. Veel zullen deze schepen
niet meer kunnen uitrichten tegen
do veel machtiger Italiaanscho vloot.
Hos 't Italiaansclie volk over
den oorlog denkt.
Een oorlogscorrespondent van een
der Fransche bladen heeft, op weg
naar liet strijdtooneel, oen reis door
Italië gemaakt. Hij geeft een be
schrijving vam de
GEESTDRIFTIGE TOONEELEN EN
OETOOG1NGEN,
waarvan hij op reis naar Messina,
waar hij aan boord ging, getuige
was. Hot enthousiasme, dat het volk
overal waar wij langs kwamen, bleek
te bezielen, deed nnj begrijpen en ge
voelen, wat in de ziel der officieren
moet omgaan en welke jacht hen
voortdrijft naar het oorlogstooneei.
Deze krijg ia ongetwijfeld absoluut
populair in Italië, hij is liet vollp&la
liet ware uit hei hart gegrepen, ja,
meer dan datde geheele natie
6Chijnt in een snort nr sfieke extase
te zijn, dat eindelijk de
DAGEN VAN ROEM EN VAN
MACHTSUITBREIDING
zullen aanbreken. Do voorzichtigcn
en zij, die hun verstand laten gelden,
hebben mooi waarschuwen en twij
fel opperen aan de groote waarde
van het te veroveren land men
luistert niet naar hen, zij praten voor
dooveraan's ooren.
Dit opleven van een geliecl volk,
dit haken naar daden en naar de ge
legenheid om de ophruisende kracht
te gebruiken doet denken aan de tij
den, toen
DE JONGE LATIJNEN
het onbekende tegemoet trokken om
nieuwe steden to stichten en avontu
ren te zoeken in dezen oorlog hei -
leeft het voorgeslacht en liet oude
ideaal, het is de drang van het bloed,
dat hen thans voorwaarts drijft.
Reeds t« Rome kreeg ik dezen in
druk, in de dagen toen men nog niet
wist, of hot oorlog of vrede zou zijn,
en toen nog gesproken weid van een
mogelijke schikking.
Hoe meer in doen geest in de bla
den of in gezelschappen geeprokc-n
werd, des te meer leek liet, of men
zich beleedigd gevoelde. Officieren,
met wio ik dineerde, geraakten in
heftigen toorn, wanneer do mogelijk
heid geopperd werd, dal een vreemde
mogendheid zou tusschenbeiden tre
den ten einde den strijd te voorko
men het leek uls werd hun persoon
lijken smaad aangedaan. Men heeft
jarenlang niet ons gespeeld en ons
gedupeerd, verklaren zij daar moet
een einde aan komen, of het is met
Italië gedaan.
De waarachtige.beweegkracht van
al hetgeen thans geschiedt is de on
weerstaanbare, volstrekte drang,
welke het Italiaansclie volk in zich
voelt om zijn groei tot groote mo
gendheid te toonen en zich ale zooda
nig te .doen gelden.
Tot zoover deze correspondent. An
dere oorlogscorrespondenten zijn het
evenwel niet geheel met hem eens.
Een collega van een Engelsch blad
toch schrijft, dat. de geestdrift vol
strekt niet zoo uitbundig is. Alleen in
het Zuiden van het land zou de Ixv
volking instemmen met den oorlog,
terwijl men in Noord-Italié maar
matig te spreken is over de actie in
Tripolis.
't Turksche volk en le oorlog.
Een Duitsch correspondent in Tur
kije seint
Den eersten avond bemerkte men in
Konstantinopel bijna niet, diat Italië
don oorlog verklaard had. Alleen in
de kleine Turksche cafö's in Stam
boel, waar de lastdragers en kleine
ambtenaren komen, was een beetje
opwinding, liad men angst, voor .het
lot van de vloot, want de kleine man
hangt zeer aan de vloot, waarvoor
hij veel geofferd heeft. Het begrip
vaderland is den Turken vreemd, al
wordt hiervoor nog zooveel propa
ganda gemaakt door liet chauvinisti-
sclie comité. Zooveel stammen en
secten er zijn, zooveel vaderlanden
zijn er. AJleon wanneer
HET. ISLAMITISCHE FANATISME
ontwaakt, do heilige oorlog gepredikt
wordt, geraakt de Turk in geest
drift.
In liet grootste café in de Europee-
sche wijk Peru hecrschte onder de
officieren en hooggeplaatste ambte
naren groote opwinding. Doch in de
stad zelf merkt men niets van den
oorlog, ook thans nog niet. Do on-
verscluliigheid, het gemis aan ener
gie hlijven, tot liet fanatisme wak
ker wordt. En
DAN BREKEN DE HARTSTOCHTEN
ZOO WOEST LOS,
dat men in liet overige Europa er
versteld van zal staan. Do Turken
kunnen geen oorlog voorbereiden,
maar zij verslaan meesterlijk de
kunst een oorlog te improviseeren.
Een volk van kinderen is het. Wan
neer een ieder denkt, dat het mis zal
gaan, komt toch alles weer terecht.
Duitschland en Frankrp.
Door den ooriog wordt de aandacht
uit West-Europa bijna geheel naar
den Bulkan getrokken. Toch blijft hel
tusschen Duitschland en Frankrijk
nog steeds een beeije spannen, want
zelfs nu zijn deze mogendheden het
nog niet eens over Marokko.
De Fransche Intransigeant
schrijft
„Laten wij den toestand goed on
der do oogen zien en ons niet ver
helen, dat het verdrag nog niet tot
stand is gekomen en dat de moeilijk
heden pas beginnen.
Wanneer Duitseliiaud bij de onder
handelingen niet de grootste gema
tigdheid in acht neemt, is er nog
niets bereikt. Betoenen wij geen vrees
oin de zaken te nemen, zooals zij zijn;
wanneer de onderhandelingen afge
broken worden, behoeft dit nog niet
tot een oorlog te leiden, maai- komen
wij eenvoudig terug op de Akte van
Algeciras."
Er zal zoo wordt verzekerd
geen speciale overeenkomst omtrent
Marokko worden gesloten, maar het
tractaat zal tegelijkertijd de Congo-
quaestie regelen en deze zal vermoe
delijk ook wel aanleiding tot eenige
moeilijkheden geven.
Voorloopig zijn we er dus nog
niet af 1
I Een rumoerige zitting van 't
Oostenrtjkschs Buis van afge
vaardigden.
In liet Oostenrijkscho Huis van Af
gevaardigden werd gistermiddag bij
liet begin der openingszitting
EEN REVOLVERAANSLAG
gepleegd op den minister van Justitie,
ridder Von Ilochenberger.
Tijdens een rede van den socialisti-
scheni afgevaardigde Adler, die, over
de duurte sprekende, verklaarde, dat
de heersehende toestanden op den
duur niet racer te verdragen waren
door liet volk, stond op de tweede ga
lerij een man op, die een revolver
voor den dag haalde en 5 schoten af
vuurde, In do groote opwinding, die
hierop volgde, kon men eerst niet
vaststellen, voor wien die schoten lw-
stemd waren. Men dacht eerst, dat
liet wapen gericht wa3 op den minis-
i ter-president, baron Gautsch.
I Do zitting werd dadelijk geschorst.
Het gelukte, den dader meester te
worden, die verklaarde, dat hij so
cialist was en den minister van Jus
titie had willen doodschieten.
Vele afgevaardigden renden naar
de socialistische collega's en riepen
dezen toe, dat zij de verantwoording
droegen voor het gebeurde, daar zij
I de opwinding onder het volk veroor
zaakt hadden.
De sporen van de kogels zij» te
zien in de regeeringsbank.
Do dader riep, zoodra bij geschoten
had: „Leve de internationale sociaal
democratie 1"
De kogels vlogen den minister van
j-ustitie om de ooren. Do opwinding
Sn de zaal was niet te besclirijven.
Om twee uur verlangden de Christe-
lijk-socialisten heropening van de
zitting. Onder
GROOT TUMULT
worden do twee galerijen ontruimd.
Verschillende stommen uit het pu-
Onze Lachhoek
GELIJKE RECHTEN.
Ik begrijp niet, wat je voor
moois aan die vrouw ziet, zei mevr.
Dubbelman. Daar is niets natuurlijks
bijl D'r Imar, haar tanden, haar
teint, alles !s kunstmatig.
Nu, wat zou dat? antwoo'rdde
haa'r man De menschen bewonderen
el selfmade mannen, waarom zou
den ze ivlot evenveel voelen voor self-
inado vrouwen?
ONNOODIG.
Wil jij ook niet de edele kunst
van het boksen keren. Dat kan je
zoo uitstekend te pas komen ter zelf-
erdediging.
Onnoodig, ik heb een massa pri>
zan gewonnen met hardloopen.
PRACTISCH.
Wanneer heeft je aansiaahde
gezegd, dat hij van je afzag?
Dienstmeisje. Gisteravond aan
de deur; (woedend) en eerst had hij
nog oen dikken boterham gegeten in
de keuken!
VERSTROOID.
Ambtenaar (bij <ïc douane). Siga.
reu?
Professor. Dank u, ik ben nog
voorzien 1
bliek riepen „Leve de sociaal-demo
cratie hetgeen een storm van er-
ontwaa.rdiging opwekte bij de afge
vaardigden. Scheldwoorden klonken
van alle kanten. In de zaal kwam het
tot rumoerige scènes tusschen de so
ciaal-democraten en de Christelijk-
socialisten. De sociaal-democraten
werden uitgescholden voor moorde
naars en anarchisten.
Volgens do eeno lezing is niemand
gewand, volgens een andere kreeg de
minister van onderwijs Stürkh een
lichte kwetsuur aan den arm. De da
der heet Vakic, hij is een werkman.
19 jaar oud, en uit Dalmatic afkom
stig.
Bij de heropening der zitting sprak
de president zijn
VERONTWAARDIGING
uit over den aanslag, terwijl hij te
vens mededeelde, dat hij maatrege
len genomen had. om in het vei volg
soortgelijke voorvallen te voorko
men.
Do minister-president verklaarde,
dat dc aanslag met alleen tegen do
bank dei ministers gericht was, maar
ook tegen liet Ooslearijksche parle
mentarisme. liet behoeft z. i. even
wel volstrekt geen verwondering te
baren, dnt de heftige redevoeringen,
die in socialistische vergaderingen
worden gehouden, tot dergelijke da
den leiden.
De regeering zal zich echter niet
laten afbrengen van haar besluit tot
hand lui ving van orde en wet.
De zitting werd daarna gesloten.
DE CONTRA-REVOLUTIE IN
PORTUGAL.
Uit Lissabon wordt geseind
„Niettegenstaande do monarchist I-
sciio revolutie in het Noorden mis
lukt is, gaan de monarchisten voort
met huu actie. De spoorrails worden
op verschillende plaatsen opgebro
ken, zoodat eenige treinen ontspooi-
den. Ook telegraaf- en telepboouver-
FEUILLETON
Bewerkt naar het Engelsch.
41)
Het ledige van roem wordt wel er
kend maar met gevoeld. Voor 'toogen-
blik was ik de meest bewonderde, de
meest benijde man in Grindand. en
mijn positie verschafte mij de groot
ste voldoening. Ik wist, dat er ter
nauwernood een vrouw in do zaul
was, hoe groot ook haar schoonheid,
on hoe overstelpend talrijk ook haar
kwartieren waren, die er niet trots
op geweest zou zijn dien avond met
mij te dansen.
Vaag voelde ik minachting voor mij
zelf wegens de voldoening, die deze
slaat van zaken mij verschafte, maai
de voldoening bleef, onveranderlijk on
onaantastbaar.
Het orkest begon de melodie van
het ï'OoiersJicd uit Eton hi te zetten
en ik herinnerde mij, dat ik dien ver-
rukkelijkci) wals met Miss Anchester
zou dansen. Dio herinnering gaf mij
den voor mijn trots zoo noodzake
lijken domper. De eenige vrouw in de
zaal, die geen waarde hechtte aan
mijn prestaties, was de eenige, dio
een aandeel kon nomen in de geluk-
wenschen, die mij te beurt vielen. Miss
Anchester, nnjn bekwame, practische,
maar weinig enthousiaste leermees
teres.
Ik vond haar naast den Koning
staan, en terwijl ik naderde, vroeg ik
mijzelf af of zij werkelijk do mooiste
meest aristocratisch uitziende en best
gekleedo vrouw in do zaal was, of dat
dit enkel een uitvloeisel van mijn ge
wone verbeelding aJs ordinaire, ver
liefde idioot was.
De dansvloer :s heel goed en de
muziek uitstekend, begon ik. terwijl
wij ons aan het zoete genot van den
betooverenden dans overgaven.
Miss Anchester schonk mij geen
glimlach.
U verandert niet veel, is 't wel
zei zo peinzend.
Ik hooD het nJet, antwoordde Ik,
een verandering ten goede is bijna
ondenkbaar.
Niet voor een beperkt verstand.
U verandert evenmin, antwoord
de ik.
Dat Is ongetwijfeld wel Jammer.
Niet voor de woield in hot alge
meen, antwoordde .ik. Mo5rterd is een
zeer populaire prikkel, ofschoon ik
persoonlijk het nooit aanraak.
Woet u wel, dat u eigenlijk onbe
schaafd is vroeg zij, op haar gewo
nen toon. zonder spot en zonder ont
stemming le toonen.
Ik begin het te vermoeden, ant
woordde ik kalm. De vergelijking was
w at schern.
Zeg mij eens. zei ze plotseling
van onderwerp veranderend, vindt u
niet, dat Prinses Malkilde er bekoor
lijk uitziet.
Zij is zeker heel lief, stemde lk
toe
Waarom verandert u mijn waar-
deereiuio woorden vroeg mijn danse
res. De Prinses is een merkwaardig
mooi meisje, en bekoorlijk ook.
Ik bon liet volkomen met u eens
De Prinses is een bekoorlijk meisje.
Zij is heel levenslustig.
Do ware houding, die men tegen
over zoo'n zegen heeft aan te nemen,
merkte ik op. Waarem gaat u er dan
niet toe over?
Omdat men zijn neigingen niet
kou dwingen. De Natuur heeft mij be
stemd om somber te zijn, zooals lierr
Sclmeider. Kijk hem daar zich koeste
ren in den glimlach der Prinses even
als een pad in den zonneschijn. Hij is
niet werkelijk gelukkig. Zijn lippen
glimlachen, zijn oogen schitteren, zijn
trekken drukken genotvolle aandacht
uit, maar minstens zijn halve geest is
ergens anders. Intrigeert voor de vei
ligheid van den Koning, berekent
zijn jaarlijksch salaris, ont loodt zijn
eigen gevoelens, en vraagt zich af of
er iets in de wereld de moeite waard
is. ora te zeggen, te denken of naar te
luisteren.
gronden, zoo volkomen, zei mijn ge
zellin en ook zoo juist, dat ik genood
zaakt ben te vermoeden, dat er een
dergelijk «ebrok aan concentratie in
uw eigen geest huist.
Met andere woorden, zei Lk. u
denkt, dat ik mij niet amuseer.
Dat schijnt mij heel wel mogelijk.
Op gevaar af van onbeleefd te schij
nen, bleef ik zwijgen. Deze dug had
mij heel veel genoegens van den hoog
st en graad verschaft, nl. een oierstel-
pend succes bij een zeer opwindende
sport. De herinnering aan dat genot
leefde nog in mij voort, verhoogd en
versierd mot al de genoegens, die
schoonheid en muziek iemand konden
bezorgen maar het eenig noodzakelij
ke voor mijn geluk ontbrak. Door
mijn gedachten in we or don to bron-
gen d&ed ik eeu verkapte bekentenis,
en omdat ik mij hiertoe niet mocht la
ten verleiden, zweeg ik.
Aan het eind van den dans maakte
ik een vormelijke opmerking over ver-
frisackingen. Tol mijn verbazing was
mijn gezellin het daarmee eens.
Ik zou wel gaarne een glas cham
pagne willon 1 lebben, zei ze. Eigenlijk
zijn champagne en diamanten toch
maar de grootste genoegens van het
leven, en als ik mij het eene moet ont
zeggen, dan zou ik niet weten, waar
om ik van het andeie niet zou ge
nieten.
Ik glimlachte. De onoprechtheid van
U schljntjiem VQlkQmgi) te dWT^ deze afschuwelijke gevoelens zou al
tastbaar ziiu in een \col meer wereld-
scke vrouw dan de gouvernante, en de
ongewone joligheid van haar woorden
was volkomen in tegenspraak met den
normalen toon van haar opmerkingen.
Waarom glimlacht u vroeg /jj
op schijnbaar heel ernstigen toon.
Om uw pas aangenomen lichtzin
nigheid.
Dank u zeer. Eerst heeft u mij
vergeleken mot mosterd, en daarna
ben ik van lichtzinnigheid beschul
digd. Uw manieren gaan. zoo moge
lijk. nog achteruit.
lk haat goede manieren in een
man. antwoordde ik, terwijl, wij het
buffet naderden; zij doen denken aan
het voortdurend dragen van patent
loeren schoenen. Zij kenmerken den
dwaas of den knecht,
Wanneer zai u eens ophouden
met dat gemoraliseer
Zoo gauw als u uw glas champag
ne heeft leeggedronken.
Zoover zal het nooit komen. Mijn
lichtzinnigheid is eeu armzalig iets,
dat gauw weer vervliegt, lk kan wel
uit de kelk der losbandigheid proeven,
maar hen niet ln staat een vol glas
to ledigen.
Ik keek haar nieuwsgierig aan.
Haar manier van doen had een tastba
re verandering ondergaan, en ik, die
niets zoozeer gowenscht had als een
verandering in haar gedrag, was er
niet mee in mijn schik.
Op dit oogenblik naderden de Ko
ning en Generaal Meyer het buffet op
zuchten toon samen sprekend. Zooals
gewoonlijk was het onmogelijk iets op
to maken uit de strakke trekken van
den laatsten, moor uit het heftig
wenkbrauwenfronsen van den Koning
maakte ik op, dat hun gesprek, van
heel ernstigen aard was.
Wel. Saunders, zei Zijne Majes
teit, wiens gelaat zichtbaar ophelderde
ti-en zijn oog op ons viel, en zichzelf
een glans champagne inschenkend.
Op den winner van de Grimland-
sche Derby. Prosit.
Je, on onzen Engelschen vriend
met zijn stelen zenuwen» zei de Ge
neraal, zijn glas opheffend. Prosit.
En op onzen onverschrokken to-
boggnnger, Mr. Saunders, zei Miss
Anchester, het voorbeold volgend.
Prosit.
—Vriendelijk dank, zei ik, bui
gend. Nu is mijn geluk volmaakt
Danst Uwe Majesteit
lk Lab liet gedaan, zei de Ko
ning. En wat meer is. Miss Anchester
heeft mij beloofd den volgenden daus
met mij te doem.
Do muziek is begonnen, zei de
Generaal, en een minuut stonden, l>e-
htilvo de mooi uitgedoste bedienden,
hij en ik samen bij het buffet.
Wat een mooi paar vormen zij
toch samen, peinsde de hoofdcomman-
dant. Ik zou gemakkelijk trouw kun
nen zijn tegenover zoon koningin.
(Wordt vervolgd).
