u
m
ffl
0
3
m
m
m
m
Wt',
-l
m
3
m
m
m
M
I
4
g
Wk
S
1
a
s
J
tL
8
%A
%k
f
1
r
blikken rond; 't was alsof ze in een
verlegenheid, waarin niets meer
stand hield, zich aan Iets geruststel
lends moest klemmen.
Niets... beelemaal niets.
Doch daar scheen plotseling een
li' !u... als een signaal, dat haar
groette, flikkerde liet rood-groen: dat
was haar tram. De tram die naar
buiten naar de kleine kerk ging. De
tram, die dicht bij het huis van haar
vader kwam.
Als inot hongerig verlangen hingen
haar blikken daaraan., alsof het een
stulc van haar woonplaats was. Ilel
liefst zou ze or heen zijn geloopen om
te roepen! Noem mij meel
Doch ze moest immers wachten.
Zoo lang ze maar kon. keek ze de
electrisohe achterna. En met over
weldigende kracht verscheen alles
voor haar geest, liet oude, lieve huis,
de verlichte vensters, waarachter het
hoofd van haar vader zich over het
werk boog, haar kaïner, welke zij bij
haar vertrek geen blik had gegund.
U, deze kamer. Haar oude, stille,
vriendelijke, gezellige meisjeskamer.
Alles was daarin zoo wit on koel
en rein, en moedertje... haar goede
©enigszins zwaarlijvige moeder, die
alles mooi moest hebben had zelfs
zijden embrassês 0111 de tulen gordij
nen gemaakt. Ook om haar bed slo
ten vvilto dunne gordijnen, en als zo
s morgens wakker werd, kon ze zien
verbeelden, dat ze een betooverde
prinses was, die oen troonhemel bo
ven zich had.
Do tranen kwamen haar haast in
de oogen toon ze er aan dacht, dat
ze riu nooit, nooit moer in haar rneis-
jesbed zou slapen.
D.iar raakte iemand haar arm aan
zoodat ze opschrikte.
Met een vortrouwelijken, grijnzen
«en lach stond daar een eenigszins
verloopen uitziende vrouw naast
huar.
Je bent zeker van buiten geko
men juffertje hè? Als je nog geen on
derdak hebt ik kan je dat goed
knop verschaffen.
Van afschuw en ontzetting schud
de ze zich. Die vrouw daar die
rook naar sterken drank.
Neen dank je ik ik wacht
alleen op een vigclante; ik wil naar
huis.
Als een angstkreet kwam dit laat
ste over haar lippen. Ze had het hec-
b-maal met willen zeggen, maar hel
was sterker dan zij.
Met een ruwen lach en een cyni
sche opmerking verwijderde zich r'o
vrouw. Het wils, alsof er iets van
den afschuwelijken reuk, die \u»i
haar uitging, in Lucie's kleereu was
blijven zitten. „Het witte kleed moest
rein blijven", had haai- vader ge
zegd.
Met bevende hand streek ze over1
haar jajx»d, alsof ze iets weg moest
vegen.
Haar oogen vulden zich met tra
nen Nu draaide er een automobiel
om den hoek Het signaal bestond uit
drie tonen. „Georg ontsnapte liet
onwillekeurig aan haar lippen, en hef
was, alsof zo zich verlost gevoeide.
Ze deed een stap vooruit.
Maar hij was hot niet. Een ou.l
hoer stapte uit, hielp een dame uit
het rijtuig en zei verdrietig, terwijl
bij naar de klok keek
Weer veol te vroeg.
l'oeu ze de vreemde gezichten hal
gezien, was hot haar, alsof ze de
laatste bitteie teleurstelling bad ou
den uwten. Alsof er iets in haar bin
nenste brak. Mechanisch sloeg ze ga
de, hoe de oude lieer hoedendoozeii
en oen koffer tiit de auto nam. Ze
hoorde zmgen. Hit de kroeg daar
ginds kwamen drie beschonken man
nen.
En nu had de oudo heer betaald, de
chauffeur brucht don hefboom in be
weging en bet volgende oogenbiik
zou de auto wegrollen, en zij was
Inor weor geheel alleen.... alb en i
beschonken vrienden zouden zingen.
Chauffeur 1 riep ze in doods
angst.
Eu als door doodsangst voortgedre-
v«.n, trok ze liet portier open, schoof
den koffer naar hinnen. noemde wijk
en straat.
Och, als 't u blieft, rijd op
Vlugvlug 1
En alsof alle brnchien haar nu be
gaven, viel ze op de kussens ncor.
1 ichten dansten buiten voorbij, ra
telende tranis werden ingehaald, een
maal zag ze door het portiervenster,
of ze onderscheiden kon waar ze
was. Maar ze sloot ook onmiddellijk
weer de oogen.
Tot ze na eenigen tiid schrikte Hoe
laat zou hot zijn Misschien kwam
Georg juist nu aan het station. Mis
schien wachtte hij Juist op do plek,
waar zij tot dusver had gestaan.
Lieve hemel, maar dan moest ze
immers terug, ze had hem immers
zelf geroepen Ze 7.«>cht naar don bal
om den chauffeur het sein voor stil-
hnuden te geven.
Maar ze liet de hand weer zinken.
Neen, ze kon het niet. Hij moest dan
niaiir glimlachen, als hij haar niet
vond. moest haar dan maar ktefn,
klein burgerlijk, onvrij en laf noe
men. Den angst, dien ze in het laat
ste half uur bad uitgestaan, vergat
zo niet. Ze had zich zelf zeker over
schat ze was tegen al «lit leelijks
«i"t opgewassen. Eu als hij haai wer
kelijk lief had, moest hij dat bcgrij
pen.
Anders was ook «üt om het even.
7.0 had door alle leden zulk een ge
voel van zwaarte, dat ze slechts een
w.Misch koesterde te mogen slapen.
Een heel klein eind voor het doel
van den tocht liet ze den chauffeur
stilhouden en betaalde hem. Weldra
stond ze met den koffer weer voor het
stille huis Hot lag daar. zooals ze hot
verlaten had. In do studeerkamer
van haar vader waren de beide
stors nog verlicht Moeder en zustor
waren dus nog niet thuis. Ze kon
haar stille kamer bereiken zonder
di-or iemand gezien te worden.
Hij na gedachtenJoos ontkleedde ze
zicii en kroop in haar koel bed.
lag heel stil, met de oagon naar bo
ven gericht.
En plotseling begon ze te boven,
alsof ze uan oen groot gevaar ontko
men was. Haar oogen werden groo-
ter van ontzetting, alsof ze begreep,
dat ze langs den rand van een af
grond was gegaan. -Slil weende ze in
haar kussen van schrik, uitputting
en verlegenheid. Onophoudelijk vloei
den de warme tranen, alsof zo iets
moesten wegspoelen,
liet avontuur der
als iets verwards en leelijks, maar
toch ook als iets, dat eigenlijk niets
was. achter haar. Ze begreep het i
niet en keek telkens weer in 't rond,
alsof ze zich moest overtuigen, dat ze'
hier werkelijk in haar vredige xneis
jeskamer lag, beschermd door het
ouderlijk dak, bewaakt door ouder
lijke liefde, omgeven door reine
lucht.
Zij had dat alles tot dusver aan
vaard als iets, dat van zelf sprak.
Maar na de ervaring der laatste
oogen blikken beschouwde zo dat met
geheel andere oogen en 't harte zwol
haar van dankbaarheid.
Wat ben ik een dwaas meisje, -
dacht ze. Ze glimlachte door haar
laatste tranen hoen. En ze trok de
koele witte deken omhoog, alsof ze
die wilde kussen.
(„N. v. 't N.").
Uit het leven van een
artiste.
b..s.,8... zoem., zoem
Met snerpend geluid beschreef de
electrischo tram een ruime bocht om
de rontonde van IIolol de i'Europe,
en liicld toen stil juist voor de pooit.
Met groot gedruisch kwam toen een
tram van de tegenovergestelde rich
ting, en remde opeens, zoodat «Ie
grond ervan trilde
Een paar seconden stilte. Toen zet
te de eerste tram zich in beweging
en daarna de tweede.
Wear hoorde men een schel geluid
en een gonzend gedruisch, dat. de
lucht nog langen lijd deed trillen
Het rollen van de wagens op de rails
had een zenuvvprikkclendo uitwer
king.
Zoo ging bet telkens om de drie
minuten.
Met een diepe zucht wierp Kitty
zich achterover in de kussens, en
hield beide handen voor haar ooren,
om het vreeselij-k gedruisch. en n!
het andere leven van de straat maar
niet te moeien hooren. In zenuwach
tige spanning bleef ze liggen, in af
wachting van het tijdstip dat de
trams elkaar weor zouden kruisen.
Rust!... O, werden haar maar een
paar uur een paar minuten rust ge
gund voor haai- arm, lijdend hoofd!
Het lintei de I'Europe, iu welks
grootste zaal hot variété-gezelschap
thans zijn voorstellingen gaf, was al
lergunstigst gelegen, maar voor haar
arme, overpeinzende zenuwen,
haar lievige hoofdpijn was al het go
druisch van de straat om wanhopend
i worden.
O, kon ze maar een half uurtje
slapen! Maar de tijd gaat snel voor
bij en dadelijk was het weer tijd om
haar oefeningen te beginnen, altij-d
maar weer opnieuw! De gezusters
Wolsey waren sterren aan den kun
stenaars-hemel, en wilden dat ook
blijven, ten koste van de lootste
spanning, om recht te blijven behou
den op het schitterend salaris, dat
haar volgaarne werd toegestaan voor
hare ,,nog nooit geziene er.cercitiën".
Lizzy is evenmin een zuster van
Kitty, nis J«m beider brooder is.
aar l»eiden werken op bewonderens
aardige wijze te zomen, en hebben
haar weerga nog niet gevonden, wat
haar toeren aan den rekstok, en
hare vrije gymnastische oefeningen
betref!. Het had beiden „zusters" on
beschrijfelijke moeite en volharding
gekost, om het zoover te brengen, en
het vorderde gedurige «oefening, om
op dezelfde hoogte te blijven.
Telkens als beiden optraden, kwam
er dan ook geen einde aan de bijvale-
betniiringen van het publiek, vooral
wanneer Lizzy, na al baar verbluf
fende excercitièn, tot slot haar salto-
inortale deed. Zonder oen aanloop
e. nemen, zonder hulp van snring-
plank sprong zo dan op duizeling
wekkende wijze op Kitty's hoofd, die
met haar jongleerde, met haar de
arena, rondliep, het eene hoofd tegen
het andere.totdat Lizzy langzaam,
langs Kilty's arm op den grond
gleed.
Heide „gezusters" Wolsey waren
kinderen van artisten, al bad ook
beider wieg verondersteld
minste, dat zij in een wieg hebben
geslapen ver van elkaar afge
staan.
Tot haar eerste indrukken behoor-;
dc alles wat tot specialiteiten-thea
ters in betrekking stond, en zij leer
den bare kunstverrichtingen al3 an
dere kinderen lezen en schrijven.
Sedert Kitty, evenwel gehuwd was,
1 een klein meisje had, was ze niet
...eer die van vroeger. Nog meer w is
ze veranderd sedert de verboemelde
nrlist, die haar echtgenoot was. en
hnnr spaarpenningen hnd verkwist,
in c-ui nachtelijk straatgevecht plot
soling was gestorven.
Haar lichaamskrachten hadden
niet daaronder geleden, maar haar
zenuwen hadden een ontzettend en
schok gekregen, e.n haar arm hoof!
was stoeds liidend.
O. k in ze zich maar eens oen klei
ne ontspanning gunnen, kon ze toch
maar op een stille plaats volkomen
rust vinden!
Maar dat was onmogelijk. Ze moest
zich aanhoudend blijven oefenen, om
hsar lichaam niet te doen verminde
ren. Ze moest steeds voeling blijven
houd-n mot Lizzy, want als zij hi:
haar kunstzuster zou ton achter blij
ven, «lan «was haar onrrière gehr «-
ken. Wanneer ze niet meer zou kun
nen prestooien wat van haar ver-
langd werd, don zou Lizzy natuur
lijk govoelloos haar schouders ophu-
lon, en lachend haar eigen weg gaan.
Eigen belang 1 leeft beiden bijeen ge
bracht, eigen belang zal Lizzy ertoe
nopen, een andere kunstzuster te
zoeken, wier spier- en lichaams
krachten voldoenden waarborg zul
len geven om samen op te treden
mot kans op succes.
Zoo ging Kitty dan stoods mot bijna
bovonmcnschelijkc inspanning voort
met haar dagelijksclie oefeningen,
terwijl ze telkens met zenuwachtige
opwinding en angst hot oogenbiik af
wachtte, dat het krachtige lichaam
von Lizzy op haar ziekelijk hoofd
zou springen, waarbij haai- lichaam
altijd een pijnlijken schok ontving.
En toch mocht zo daarvan nooit löts
laten merken!
Ze moest immers gold verdienen,
en snaren, zoowel voor tiaar als
laatste uren lag voor haar klein dochtertje Als ze
daar aandacht, omspeelde stoeds oen i
vroolijke lach haar mond, die anders
>n pijnlijken trek begon aan te ne
en.
Ver weg op het land bij eenvoudige
lieden, genoot baar kind een gezonde
opvoeding. Het kleine meisje, kende
bijna haar eigen moeder niet, die het
eon of tweemaal per jaar een bezoek
bracht. Dan vluchtte het weg van de
ijkgekleede dame naox do eenvou
dige vrouw, die er voor zorgde als
haar eigen kind. Maar later, over
oenige jaren, zou ze haar kind weer
bij zich nemen, om samen een een
voudig, rustig leven te leiden, ge
heel verschillend van haar tegen
woordig bestaan, en het op te voeden
tot een braaf meisje.
Schitterend verlicht was de groot-'
ruimte van den wintertuin van Hotel
de I'Europe, die tot op de laatste
plaats gevuld was met con publiok
belust op sensatie, dames van
groote wereld, elegante ver
schijningen, vreemdelingen in reis-
costuum, boeren en boerinnen, die
groote oogen opzetten, en met open
mond naar het tooncel zagen, offi
cieren in burgerkleeiling, winkelbe
dienden, en lieden van allerlei soort
Het programma bevatte kunstver
richtingen op rijwielen, loerou in
de lucht, coupletzang, van alles.
No. 6 do wereldberoemde Gezus
ters Wolsey, Kitty on Lizzy, in haar
ooit geëvenaarde kunstveéfeichtlu-
Heide vrouwelijke athlelcn waren
gelijk gekleed ui het groen, en voer
den. aJs steeds, haar Loeren op dc
bevalligste wijze uit. Beider buiten
gewone kunst aardigheid maakte den
indruk, alsof alles met het meeste ge
mak geschiedde.
Het electrisch licht bad do gewone
prikkelende uitwerking oj> Kitty s
zenuwen, zoodat zij door voortduren
de inspanning van al haar krachten
in staat was, gelijken trod met Lizzy
te houd an in oJ haar verrichtingen
Alleen de laatste saltomortale va-
haar kunstzuster jreg itaar weer zulk
een rilling door al haar ledematen
en veroorzaakte haar zulk een hevi
ge hoofdpijn, dat het haar een bijn.
boyenmenschelijk© zelfbcaeerschin;
kostte, haar lipjven tot oen lach te
plooien, toen het stormachtig applaus
van het pubhek losbrak. Ze moest
toch voor do haar gebruchte hulde be
nen' I daardoor gevleid too-
In haar oogen schitterdo een onge
wone glans. Met inspanning van al
haar krachten komt ze hand aan
hand met Lizzy voor het voetlicht
naar allen buigend, lachend, dank
baar, schijnbaar vervuld van geluk
en zelfbevrediging.
Toch was to baar oogen een pijn-
lijko uitdrukking, die door niemand
wend opgemerkt, en in haar hart ze-
ïÜTr onbeschrijfl,«ke levensin re
nen!, die haar ooi-zaak vond m het
bewustzijn, dat zij zich dezen dag bo
ven haar krachten had vermoeid, dut
bet met haar gedaan was, en zij
reeds bij <Uï eerstvolgende
voorstelling zou bezwijken.
Voor de eerste maal dat dit gebeur;
e, zou hot publiek wel uit medelij
den het zwijgen bewaren, maar de
volgende maal een ontevreden ge
mompel doen hooren en dan O
wit zou er dan van haar moeten'
worden
Een waanzinnige angst overmees
terde baar. en haar ijskoude ham?
voelde haar hart onstuimig kloppen
7.c had het nog steeds in de handen
klappend pubhek wel willen toer.»e-
pen „Wat moet er van mijn kind
worden, als ik niet meer kan?", en
toch bleef ze werktuiglijk naar alle
kanten buigen.
Bloemen en kransen werden uit hst
publiek op het tocneel geworpen,
tiaar hart klopt onreëel mat:?, dan
weer snel. dan langzaam. Het is
pf het publiek en het gebouw voor
naar als ui een sluier zijn gehuld.
Een duizeling overvalt haar.
Dan bemerkt ze, dat uit liet par
terre een Mremen mandje over het
voetlicht wondt n>H|d. Instinctmatig
hmgt ze. om hef in ontvangst te ne
men. De duizelingen worden erger
haar ooren suizen, ze voelt ro,«j- jl0
hart. en met een zwakken kreet Vaü
«e n.oor. en bbjft stof 0J1 ^Wus,.;
1009 op den grond liggen.
Dadelijk is een dokter bij «le hand.
Het scherm valt. en na een poos ver
schijnt de directeur ten tooneele, om
het publiek genist te stellen. Hot is
maar een lichte ongesteldheid een
voorbijgaande duizeling. M,.rgen zal
de gevierde kunstenares weer kun-
in optreden.
De muziek Iaat oen vroolidoe melo
die hooien. De voorstelling gaat
nü?r .Sïïfi n)aar ac,,,*r coulissen
Ii„t, bedekt door bontgekleurde kle
dingstukken, ren doodsbleek© vrouw.
H.iar hart klopt nog, maar hot bu-
wustzijn is nog niet teruggekeerd. In
opgewonden stemming telefoneert Ie
directeur, en kort daarop komt een
ziekenwagen voor het hotel, en mot
bohulr» van een draagbaar wordt «le
gevierde kunstenares in den wagen
gedragon. die haar naar het "asthuis
ii vervoeren
Lizzy is buiten zich zelve van droef
heid over dit voor haar roo onge
lukkig geval. Het zal vee! moeite kos
ten, een andere Kitty Wolsey" te
vinden, maar voor iedereen is' toch
con plaatsvervanger te bekomen.
Maar wie zal bij hot kleine meisje,
dat nu op het land wordt groot re-
bracht, de plaats van haar moeder
vervullen
Waarom hij niet
getrouwd w&s.
u niet getrouwd.
Waarom
majoor.' vroeg mijn
ik bon niet voor het huweliik
in dè wieg gelegd, antwoordde de
majoor, een uitvlucht zoek»
Neon, majoor, ge moet do zui
vere waarheid vertellen.
Welnu dan ,om dat ik te kleine
voeten heb.
Hoe moet ik dat opvatten?
De majoor lachte. Hij schonk zioli
in, dronk een flinke teug en begon.
De geschiedenis is al jaren oud.
Destijds was ik een jong luitenant
en tot over de ooren verliefd on Kit-
lie Marsmaunt. Niettegenstaande ik
er van overtuigd was, dat Kittio nie
mand anders beminde, durfde ik haar
toch mijn liefde niet bekennen. Dik
wijls probeerde ik dit te doen, maar
nauwelijks had ik den mond geopend
of hu Lie begon te glimlachen en....
dadelijk was ik de kluts kwijt.
Op zekeren dag in Juni werd bij
do familie Marsmaunt oen groot di
ner gegeven, waarop ik geïnviteerd
was. Don volgenden dag zou ik me!
mijn batterij naar Gibraltar vertrek
ken en nu was ik vast besloten na
het diner eene 'formeel© liefdesver
klaring af te legen. Ik was zoo ze
nuwachtig mogelijk, juist als iemand
dio weet dat hij binnen 'n paar uur
zal worden opgehangen en hierbij
kwam, dat ik oen paar nieuwe laar-
aau had. die me vreoselijk knel
den en veel te nauw waren.
Ik vond haar verrukkelijk. Zit
as zoo l-ef ©n zoo bekoorlijk, dat
ït me innig speet Engeland <c moe.
ten verlaten. Tot inijn voldoening
zag ik, dat zo 'n paar rozen, die ik
naar had gezonden, op haar borsl
droeg.
Zou het mogelijk zijn, mejuffrouw,
u na het diner 'n oogenbiik ie alleen
te spreken, vroeg ik, terwijl'het des
sert werd rondgediend.
dan met me mee naar bo
ven, zoi ze, en zing me eens 'n
inooie aria voor of geeft ge do voor
keur aan rooken? voegde ze er schert
send bij.
'u Paar minuten later bukte ik me
weor onder de tafel om mijn laars te-
zoeken. maar tevergeefs. Ze was met
te vinden. Weer liet ik «te vork val
len, maar ran de laars was niets te
bespeuren. Ik werd puryerroo«l van
angst on opgewondenheid en t«>en
dames van tafel opstonden om naar
buiten te gaan .kon ik haar zelfs
et de deur ojyenon.
Kiltie -schoon erg ontevreden over
mijn onbeleefdheid en zondigen te
gen de otiketfeen mijn misdaad was
des te grooter, onulut ik de jongste
heer aan tafel was.
Binnen 'n minuut of vijf ver
wacht ik u boven, fluisterde Kil lie in
mijn oor. Zelfs geloof ik, dat zo mijn
handdruk beantwoordde.
Nauwelijks waren de dames ver
trokken, of ik kroop op handen en
oeten onder do tafel rond om mijn
verwenschte laars te zoeken, maar
die scheen voorgoed van den aard
bodem verdwenen.
Wat drommel voer jij toch on
der de tafel uit, Henderson? vroeg
Tom Marsmannl. Had ik maar
alles verteld, dan zal de zaak we'
terecht zijn gekomen; maar Tom wn.
'n eerste grappenmaker, die mij don
boelen avond zou geplaagd hebben
met de nauwe laarzen. Daarom zei
ik niets.
Lenige minuten later keerde
Kiltie in de eetzaal terug om liaar
broer iets te zeggen. Haar blauwe
oogen schoten vurige pijlen on me
af, want ik had, zondor er aan le
derken. ren sigaar opgedoken
Kif tie verklaarde kwaad: Ik zal
maar naar het salon gaan. doch zon
der cavalier kom ik niet gaarne l>ij
de andere dames.
Ze krek mij nijdig aan.
Ik voelde hoe het koude zweet op
mijn v.v>rhoofd parelde Toch ver
roerde ik me niet. Ik zat als nnn den
stoel vastgeplakt. Een laars aan, de
andere /rek. Aldus kon ik immers
oruhogeliik Kittle begeleiden n
salon waar haar moedor was. Nu na
'terdc George Heseltine. bood lachend
Kïttie zijn arm aan. wolken zii
nam en /reals je weet, werd hij la-
tor haar echtgenoot, besloot de ma
joor met. 'n zucht.
Na oen oogenbiik te hebben
wacht vervolgde hij- Nauwelijks
waren ze weg of ik kroon weer ón
der de tnfei en nu zn-g het bre'd van
der de tafel en zag aan 't hoofd
een poot uitsteken. Jk kon niet be
grijpen hoe dat vorvloekle ding zoo
ver had kunnen vooruitschuiven. Ik
rekte me uit, vatte de punt van de
laars vast deed een flinken ruk en
hoorde een harden schreeuw, terwijl
■le oude Marsmaunt achterover met
zijn stool in den haard viel. Do an
dere hoeren hadden alle moeite hun
lachen te bedwingen.
De oude heer Marsmaunt was
erg kwaad. Hij dacht dat ik een
grap met hem had willen uithalen.
Tevergeefs trachtte ik mij te veront
schuldigen. Het lachen van de aan
wezigen bracht mij geheel van streek
Gelukkig had de oude heer zich niet
erg be zee id. Toen hij met behulp van
de andere hooren weor rechtop stond
ging hij naar bot salon, gevolgd door
de anderen. Zoo goed als het ging.
strompelde ik hen achterna, terwijl
ik trachtte 'den ongeschoolden voet
telkens achter den geschoeide te ver
bergen. Die kerel moot stapelgek
zijn, hoorde ik hij mijn binnenko
men den oudon lieer Marsmaunt uit
roepen.
Tot mijn geluk zat Kittio >n een
afgelegen hoek en was zij in een
druk gesprek gewikkeld met de da
mes, tocii was het voor mij onmoge
lijk naai- haar toe te gaan, duaroin
bleef ik aau de deur staan, mijn
rechter voet verborg ik achter etn
staande lamp. Tien minuten stond ik
daar, terwijl mijn oog onafgebroken
op Kittie rustte, naast wie Heseltiuo
nu had plaats genomen.
Toen word de thee rondgediend
en achter den kneoht. die de schotels
mot gebakjes droeg, zag ik Fido ver
schijnen. Fido was de lievelingshond
van Kittie. Het loeJijk mormel droeg
mijn laars iu zijn b«jk en verbreidde
zich bopunld een rat te hebben ge
vangen. Ik sprong vooruit c..i Fido
te grijpen. Ik gloed editor uit on
greep het eerste voorwerp dat ui
mijn l>oneik stond. Het gevolg was,
dat de knecht mot de twee languit op
den grond viel.
Nooit van m'n leven heb ik
'°mana zoo kwaad ge?ion als de oude
heer Marsmaunt op dit oogenbiik.
Zoo iets mag gepermitteerd zijn
in eon kellnorinnon-kneip riep hij
woest uit, maar in - "n salon
duld ik dat niet.
Hij lireft zelfs een laars uitgetrok
ken, mengde Tom zich in 't gesprek.
- V\ at schreit er aan, ouwe jongen?
Heb je n zonnesteek gekregen?
Wat, zonnesteek, brulde de va
der, do kerel heeft te veel gedron
ken. Ja mijnheer, ge zijt boven thee
en nis uw vader niet oen mijner
boste vrienden was, dan....
-- Ik weet niet wat do oude hoer
dan zou gedaan hebben, maar op
datzelfde oogenbiik liep Fido tusschcn
inijn brenen door. Ik gaf liom niet
mijn gelonrsden voet oen stomp, dat
het arme «lier als een voetbal door
de zaal rolde. Juist voor Kittie s voe
ten kwam hij tot rust. Ik groen mijn
laars, deed echter geen moeite lioni
;an te trokkon, maar vertrok zonder
an iemand afscheid te nernen.
Den heelen nacht gebruikte ik
om Kittie een brief te schrijven,
ik een nadere uitlegging van
alles wilde geven.
Twintig maal begon ik opnieuw en
toen het den volgenden morgen zo-
uur was zond ik mijn oppasser
met een paar regelLjcs naai- haar
waarin ik haar vroeg mij nog
een oogenbiik te woord te staan,
voordat ik om 10 uur naar Gibraltar
zou vertrekken.
Mijn oppasser kwam met haar
antwoord terug:
Geachte heer Henderson, schreef
(Vroeger noemde zo mij altijd
Jack). Iemand die in zijn dronken
bui oen redeloos dier zoo mishandelt,
zooals gij gedaan hebt, kan ook niet
in staat worden geacht een verkla
ring af te leggen, waaraan men waar
de kan hechten. Heden middag nog
verlaat ik de stad om mijn vriendin
Gladys Heseltine te bezoeken, bij wie
ik 'n paar weken zal blijven. Ik kan
u dus niet ontvangen, bovend'en
DUBBELZINNIG.
Soldaat (die voor do eerste maal de
keuken binnenkomt, waar zijn be
minde werkzaam is en daar allerlei
u muo .lekkernijen ziet). Sapperloot, wui
heeft papa verklaard, dat hij u vol- is het hier smaak vol ingericht!
strekt niet meer ten /ijnent wenscht
te ontmoeten. Ge liobt hem diep be-
lredigd.
Ge ziel dus, besloot de majoor,
dat ik sinds lang eon gelukkige
echtgenoot zou zijn, als ik niet zoi
trotsch geweest ware op kleine vu©
ten en mijn laarzen oen nummei
grooter h*d gonomen.
De majoor be krek mof. genoegen
zijn als ren spiegel blinkende laar
zen Mij dacht dat liij er volstrekt
niet treurig uitzag.
Centrum).
SLIM.
De doktor stond bij het ziekbed en
wierp oou emstigen blik op den pa-
tiünt.
Ik kan u niet het feit verhelen,
dat u zeer ziek is. seide bij. Ver
langt ge soms nog iemand te spro
ken?
Ja, kwam het zucht over de lip
pen van den lijder.
En wie is dat?
Een anderen dokter.
DAMRUBRIEK.
I1AARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie deze rubriek be-tieffendo, gelieve men le richten aan
don heer J. Meyer, Kruisstraat 34,Tclephoon 1543.
Probleem no. 293 van PALLU DE LA
BARRIèRE.
Zwart
wm
#s
IK
§j
f!
i.
li
Si
e
Li
éi
a
Zwart schijven op 2, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14, 16, 18, 19, 20, 22 en 24.
Wit schijven op 25, 26, 30, 33, 35, 36, 37, 41, 43, 44, 45, 46, 48, 49 en 50.
Probleem No. 300 door ANONYMUS,
KI
1
3
m
m
PU
§p
iS
I®-
"3
1
Ss
?Hik:
iiI
mi
i3.
Wit
Zwart schijven op 1, 2. 3, 4. 5, 7 9. 12, 13, 14. 16, 17, 19, 25, 30. 35 en 38.
Wit schijven op 20, 21, 23, 26, 28 29. 32, 33, 34, 37, 38, 39 41 44, 47, 4J«n j0.
Oplossingen van beide problemen
worden gaarne ingewacht aan boven
genoemd adres, uiterlijk D.nsdag 24
dezer.
Oplossing van probleem no. 295,
van den auteur: Wit 28 - 23, 38 - 32,
21, 36 29, 49 38, 29 - 23, 23 5!
Oplossing van probleem No. 2%
van den auteur: Wit 48 - 43, 36 - 31,
1G - 11, 17 - 12, 28 - 22, 39 - 34, 50
- 41, 38 -32, 32 3, 3 36!
Beide problemen worden goed opge
lost door de hreren B. A. Koper, W.
J. A. Matla, J. Siege'rLst
l'Sj
6
M
v-A
16
16
25
26
jvfl
V'
jMj
Hg
85
86
0,
45
1#
Zwart schijven op 15, IC, 35 on dam op 5.
Wit schijven op 24, 26, 40, 44, 45 en dam op 25.
Bovenstaande stand kwam LI. voor
an een gespeelde partij in do Haar-
lemsche Damclub. Zwart aan do
beurt van spelen zijnde, plaatst zijn
dam van 5 op 28 om nog een witte
schijf te bemachtigen Wit won toon
in drie zetten do partij.
Wij vragen den liefhebbers hoe wit
dat heeft aangelegd.
De Haarlemsche Damclub houdt
hare bijeenkomsten iede'ren Maan
dagavond van 8 tot 12 uur in het ge
bouw „De Nijverheid", Jansstraat 85s
alhier.
Liefhebbers van liet damspel «ijn
daar steeds welkom.
Zij die lid wenschen te worden van
deze ciub, kunnen zich daartoe bij 't
bestuur aanmelden.
De leden worden nogmaals herin
nerd aan do vergadering op a.s.
Maandagavond, 16 dezdr. Trouwe op
komst is zeer zeker gewenscht.
