HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
WOENSDAG 1 NOVEMEER 1911
Kort daarop volgde de „hoed van
het gevool". Daar zaten niet alleen
vruchten, groenten, bloemen en vogels
op, maar ook poppen en dergelijke
voorwerpen, waarine# men zijn gevoel
voor het een of ander wist uit te druk
ken. De hertogin van Chortrea geeft
een beschrijving van zoo'n hoed Ach
terop zat een vrouw in een leunstoel,
met een zuigeling op den schóót, die
den hertog van Valois, zoon der her
togin en zijn min voorstelde. Rechts
zag men een papegaai met een kers ii
den bek, links eon kleinen neger, twee
levende wezens, waarvan de hertogin
Veel hield, het geheel was versierd met
een haarlok van den hertog do Char-
tres, haar echtgenoot, den hertog de
Penthièvre haar vader en den hertoj
van Orleans, haar schoonvader.
Dit merkwaardig geheel droeg de
hertogin de Cbartres als hoed op haar
hoofd.
Een fantasie die zoo ver ging, was
ook tot andere dingen in staat. Do her
togin de Lauzun verscheen op zekeren
dag bij dc markiezin du Deffant met
een hoed, die een geheel landschap
voorstelde een bewogen meer. met
eenden aan de rand, een jager, dio
op de loer lag om ze te schieten ver
der een molen met een molenaarster
en de molonaar, een ezel voortdrij
vende.
Deze ingewikkelde scheppingen be
haalden eén „dol" succes (het woord
is in dubbelen zin toepasselijk) zoodat
de concurrenten van Rose Berlin wel
genoodzaakt waren haar op dien weg
te volgen. Sommigen wisten haar zelfs
te overtreffen. Zoo wordt van een
koopman in modes. Benul ar cl, verteld
dat hij er op uit was, de belangrijkste
gebeurtenissen uls hoedgarneering
weer te geven op een dezer kunstwer
ken zag men de opening van het par
lement, op een ander een heelen En-
gelschen tuin. op een derde zelfs de
eldslag van Ivry.
Over dezen zelfden Beaulard leest
men in do Herinneringen aan Marie
Antoinette van de gravin d'Adhêmar,
de volgende anecdote
Hij kreeg op zekeren dag bezoek van
eén dame, die tot hem zei„Mijnheer,
ik verzoek u yoor mij een geheel nieu
wen hoed samen te stellen. Ik ben een
Engelsche en weduwe van een admi
raal. Meer hebt gij wel niet noodig te
weten, uw smaak zal het overige
doen."
Beaulard dacht over de opdracht na
en liet twee dagen lator aan de En-
gelsche een merkwaardig hoofddeksel
brengen. Met gaas hacl hij een koken
de zee voorgesteld en met linten en
strikken een heele Engelsche vloot af-
;ebeeld, die de rouwvlag droeg, als
toespeling op haar weduwschap. Het
merkwaardigste is zeker wel, dat toen
de dame met dit wonderwerk op het
hoofd verscheen, iedereen in verruk
king raakte.
Maar Rose Berlin was toch de hof-
modiste, leverancierster van koningin
Marie Antoinette. Toon deze den troon
besteeg leverde de modiste haar een
prachthoed, genaamd pouf A la
circonstance.
De omstandigheid, waarop de hoed
doelde, was de verandering van re
geering. Links zag men een grooten
cypres, aan welks voet een krip een
aantal wortels voorstelde, rechts een
groote korenschoof op een hoorn van
overvloed, waaruit een groot aantal
nagebootste vruchten te voorschijn
kwamen het geheel was met witte
veeren omgeven. Het geheel leek een
rebus, met deze oplossing de onder
danen, die den overleden koning be-
weenen, terwijl de smart haar worte
len slaat in hun hart, zien reeds de
rijkdommen, die de nieuwe regeering
hun voorspelt.
Van dezen hoed bestonden varian
ten, zoo was er een bestaande uit een
korenveld, beschenen door een op
gaande zon en waar de Hoop staat te
maaien.
Het kunstwerk had geen lang leven,
maar dat moest ook niet, omdat de
geest van Mile Üertin voortdurend
nieuwe schoonheden der mode uitvin
den wilde. Haar volgende ontdekking
was de in e n ti n g s hood. De ko
ning was den 18den Juni 1774 ingeënt.
Mario Antoinette vond er dus niets te
gen, oen hoed op te zetten voorstellen
de een met vruchten beladen olijf
boom, waarom heen zich een slang
kronkelde, die een knods droeg, om
slingerd met .bloemen het tafreel
werd weer door de onmisbare zon be
schenen. Rose Bert in wou er dit mee
zeggen, dat de geneeskunst, voorge
steld door de slang, kracht genoeg
bezat om het monster der besmettelij
ke pokziekte te weren. De opgaaQde
zon verbeeldde den kroonprins, de
olijfboom don vrede
Zelfs de ellende van het volk. bij de
duurte van het meol in 1775. gaf haar
aanleiding een nieuw hoofddeksel te
maken do hoed van den opstand. En
later in 17S3, tijdens de eerste lucht
reizen. verscheen de hoed A la Mont-
golfier.
In die dagen scheen voor de mode
niets belachelijk, thans deinst ze nog
voor grenzen torug.
J. C. P.
buitenlandse!! Overzicht
De oorlog tusschen Italië enTurkije
Hebben de Turken en Arabieren Tripolis heroverd?
Groot» gevechten.
Nog 100000 Itallaansche soldaten gaan naar Tripolls.
Van 't oorlogsveld op Tripolis.
DE ITALIANEN EN DE
ARABIEREN.
Nu de Italianen veel tegenstaand
van de Arabieren ondervinden, wordt
door hen zeer streng tegen deze in
landers opgetreden.
Do soldaten in de vesting Tripolis
kregen in 't laatst der vorige week
bevel, in den omtrek van Tripolis
en alle huizen in de woestijn en oase
te doorzoeken, om te zien of daar
ook wapens waren.
De Italianen drongen in troepen de
on se binnen en schoten ioder neer,
dien zij op hun weg ontmoetten.
Schuldigen en onschuldigem, zelfs
vrouwen, werden meedoogenloos .van
het leven beroofd.
Vele bewoners vluchtten.
Er komen nieuwe geruchten, ver
zekerenddat
DE TURKEN EN ARABIEREN
TRIPOLIS HEROVERD
hebben.
Een Duitsch berichtgever seint b.v.
uit Konstantinopel
„Uit absoluut betrouwbare bron
wordt mij medegedeeld, dat bij don
Turkschen generalcn staf een tele
gram ontvangen is uit Tripolis, waar
in staat, dat dezo stad door de Tur
ken heroverd is. In een verwoed ge
vecht, dat twee dagen duurde, wer
den
5000 ITALIANEN GEDOOD, 700 GE
VANGEN GENOMEN EN 95 KA
NONNEN, 37 MITRAILLEUSES
EN 1700 KISTEN AMMUNITIE
DOOR DE TURKEN BUITGE
MAAKT.
Dit bericht is evenwel nog niet
door het ministerie van Oorlog be
vestigd. Het schijnt vast to staan,
dat de telegraafkabel van Tripolis
•r in Turksch bezit is, daar het
bovenbedoelde telegram aan den ge-
neralen staf direct uit Tripolis geko
men zou zijn."
In een ander bericht wordt verze
kerd, dat de Italianen 7000 dooden
hadden.
Voor de Turken goed nieuws, ten
minste als de geruchten juist zijn.
De bewoners van Konstantinopel
zijn zoo vast overtuigd, dat de be
richten bevestigd zullen worden, dat
zij reeds in feeststemming verkee-
ren. Nieuw aangekomen recruten
worden met muziek afgehaald, en
trekken, vaderlandslievende liederen
zingende, door de straten. Menschen,
die in nauwe relatie staan met het
ministerie van Oorlog, vormden een
comité, dat dadelijk na de ontvangst
van de officieele mededeeling der
overwinning een fakkeloptocht zal or-
goniseecnen naar het paleis, zorgen
zal voor illuminatie van <lo sla/1 en
voor volksfeesten.
't Gaat de Italianen nu niet voor
den wind Toch verklaren de Itaii-
aansche bladen met Idem, dat Italië
geen vrede zal sluiten, indien niet de
onvoorwaardelijke annexatie van Tri
polis wordt toegestaan.
Do Popoio Romano bijvoor
beeld schrijftItalië zal een bemid
deling van bevriende of verbonden
mogendheden gaarne aannemen,
mits rekening wordt gehouden met
den annexatie-eisch, daar het volk
zich hiermede geheel vereenzelvigd
heeft.
De Messagero meent, dat de
proclamatie maar spoedig moet ge
schieden, zoodat de wereld voor een
fait accompli komt te staan.
ITALIA A NSCHE VERSTER
KINGEN.
Naar het Giornale d'Italia
meldt, kan de mobilisatie der lich
ting van 1889, ten getale van 100. oOO
man, ieder oogenblik verwacht wor
den. Voortdurend hebben nieuwe
troepentransporten plaats.
DE DAAD VAN EEN ANARCHIST.
De ItaKaonsche bladen maken het
volgende opzienbarende bericht uit
Bologne openbaar
Maandagochtend stond een deta
chement .van driehonderd man infan
terie op de binnenplaats van de ka
zerne aangetreden, om naar Tripolis
te vertrekken. Kolonel Stroppa hield
een vaderlandslievende rede, waarin
hij den soldaten op het hart bond, de
eer van Italië hoog te houden, toen
plotseling een schot kraakte en de
kolonel, in de volle borst getroffen,
neerstortte.
Het bleek, dat een der soldaten,
Augusto Masetii, het schot had ge
lost. Hij liet zich. zondereenig verzet
te bieden, gevangen nernen en ver
klaarde „Ik heb de in Tripolis ge
vallen kameraden willen wreken. Ik
ben anarchist en geef er de voorkeur
ann. in Italië zelf te sterven."
Hij bedoelde met zijn daad een pro
test to doen hooren tegen den oorlog.
DE OORLOG EN T VOLKENRECHT.
Het Berliner Ta ge b 1 a 11
bevat een hoofdartikel over de schen
ding van het volkenrecht door de Ita
lianen, die zich niet ontzien, de hun
vaderland verdedigende Arabieren als
rebellen te behandelen. Betoogd
wordt, dat de gewapende macht van
een land. niet alleen bestaat uit be
hoorlijke legers, militie en vrijwilli
gerskorpsen, maar ook uit de bevol
king, van een niet bezet vijandelijk
gebied,' die hij hot naderen mn don
vijand do wapens opvat om de bin-;
nendringende troepen te bestrijden,
zonder nog den tijd gehad te hebben
zich als leger te organiseer en, onder
voorbehoud 'rijt. zij de wetten en ge
bruiken van den oorlog eerbiedigt.
Er kan geen twijfel bestaan, dat dc
aan dè zijde <ler Turken vechtende
Arabieren minstens tot die bevolking
gerekend moeten worden. Het door
hen bewoonde gebied kan nog niet
aJs bezet beschouwd worden. De
machtsinvloed van Italië reikt niet
vérder dan de kust. Daarom moet on
voorwaardelijk het fusilleeren der
Arabieren en het vernietigen van hun
eigendommen veroordeeld worden.
DE KRETENSERS WORDEN
ONRUSTIG I
De Kreten sische vertegenwoordi
ging heeft met algemeene stemmen
(let wel algemeene stemmen
verklaard, dat de voortduur van het
huidige, tijdelijke régime gevaar op
levert voor liet eiland en dat de om
standigheden thans gunstig zijn voor
de uitvoering van het besluit tot ver-
eeniging van liet eiland met Grieken
land, genomen op 24 September luü3,
tijdens de toen heerschende Balkan
crisis.
De vergadering behield zich even
wel voor op een later tijdstip de maat
regelen aan te geven ter verzekering
van de uitvoering van het genomen
besluit
Blijkbaar vreest men nog de hou
ding der beschermende mogendheden,
die verzekerd hebben, thans geen ver
rassingen op Kreta te zullen dulden.
De opstand In China.
Uit Peking wordt geseind
Joean Sji-Kai is de man van het
oogenblik. Hij heeft zonder eenigen
twijfel alle draden in handen.
Zijn benoeming tot eerste-miriister
wordt verwacht
Hij is nu. door tussclienkomst van
gezanten, in onderhandeling getre
den met de strijdende opstandelingen
en schijnt er vast op te rekenen, dat
hij, door de reeds gedane concessies
en de andere, die nog te wachten
zijn, meester van het terrein zal blij
ven,
HET OOSTENRIJKSCHE
MINISTERIE.
Het ministerie heeft zijn ontslag In
gediend, omdat liet geen kans ziet,
een meerderheid in de Kamer voor
zicli te krijgen.
Met zal niet gemakkelijk zijn, op
volgers te vinden, die daartoe wel
kans zien.
Stadsnieuws
METAALBEWERKERS.
In het gebouw „Sint Havo" werd
Dinsdagavond een besloten vergade
ring gehouden door de drio metaul-
bewerkersbonden, namelijk de Alge
meene Nederlardsche Metoalbpwer-
korsbond, de Nederlandse lie Roomsch
Katholieke Metaalboworkersborid en
de Christelijke Metaalboworkersbond
in Nederland.
Deze vergadering was uitgeschre
ven ter bespreking van het onder
werp „Onze actie voor verbetering
der arbeidsvoorwaardenwaardoor
en hoe
Er waren een honderd metaalbe
werkers opgekomen.
De heer W. RUS opende de bijeen
komst. Hij herinnerde er aan, dat de
actie, waarvan hier sprake is, gaat
om den 10-uren-dag, een löönsverhoo-
ging van 2 cent per uur en de uitbe-
taliner van loon voor de vrije Christe
lijke feestdagen.
Spreker zeide, dat de metaalbewer
kers geen genooe-en kunnen nemen
met de één-cen ts-1 óoii sve rhd ogin g
r den duren tiid. Spreker wees er
op. dat aan (ta loodgieters nu 27 cent.
oer uur wordt gegeven. Van de 1200
Haarlemschë metaalbewerkers heb
ben er maar weinig dit loon.
De heer Rus meende, dat de Haar
lem sche Machinefabriek en de Con
rad den duurte-toeslag hebben gege
ven door de actie van do metaal
bewerkers.
Het eerst weid het woord gevoerd
door den heer
W. F. Dekker s,
namens den Algem. Nederl. Metaal-
bewerkersbond.
Dezo wees op de zware lasten,
vooral in dezen duren tijd, die de
metaalbewerkers drukken. Daarom
kunnen zij geen genoegen nemen met
één cent tijdel ij ken toeslag. De
Haarlemsche werklieden genieten ge
middeld maar 21 cents por uur. De
industrie kan een looiisverhooging
lijden, want de tijd van do crisis is
voorbij. Er komt een periode van
gunstige economische toestan
den. Spreker kent een fabriek, waar
men nu al werk heeft tot 1914 toe. Te
Leeuwarden we-rkt men tot 's avonds
lur. De hoogovens krijgen belang
rijke bestellingen. Wanneer te Haar
lem de toestand nu nog niet gunstig
is, komt die toch dra. Het is nu een
periode zóó gunstig, als men in geen
25 jaar heeft gehad
Daarom hebben de werklieden het
recht, ook wat van do winst te ne
men. De actie moet slagen. Uitslui
tingen zijn niet to vreezen, want dan
zouden op het oogenblik do reuzen-
winsten wegvloeien.
Spreker laakt nu do firma „Figeo"
te Haarlem, die volgons spreker te
.Amsterdam op de „zwarte lijst" staat
en daar bijna niet meer voor de ge
meente mag inschrijven, omdat zulk
een gering loon wordt gegeven. De
hoer Dekkers begrijpt, dat „Figee
niets rnct den Melaalbewerkersbond
te doen wil hebben. Spreker noemde
deze firma een dei- inferieure firma's.
Hij besprak daarna do duurte der
levensan iddelen
Volgens dezo opgaven zijn de le
vensmiddelen gemiddeld 161/2 pCt.
gestegen, dat is f 1.65 meer op "de tien
gulden, d. i. drie cent per uur werk
loon meer.
Omdat er zooveel werk op het
oogenblik is, schreef onlangs een
Leidsche firma voor «-en brug in le
gen een prijs, die 11.000 hooger is,
dan verleden jaar, dat wil zeggen
die firma maakt op deze brug ll.OüO
ccr winst, dan verleden jaar
Dat men hier slechts een loonsver-
hooging van twee cents vraagt, komt
omdat hier te Haarlem de patroui.s
verwend zijn. In het buitenland
vraagt men 5 a 6 cents, hier vroeg
men maar één cent. T wee cent is een
billijke eisch, want de duurte maakt
noodig, dat men drie cents per uur
meer moest hebben.
Spreker noemde de duurte maar
een motief, om de speculatie van het
kapitaal te dekken. Er is geen go-
brek aan levensmiddelen in Holland.
Die liggen opgestapeld in do magazij
nen en tegen het voorjaar zal wol
blijken, dat er genoeg levensmidde
len zijn. Dan zullen de levensmidde
len los komen, anders verrotten zij.
Thans moet gebruik gemaakt wor
den van don gunstigon tijd. Geven de
vergaderingen en geschriften niet,
dan moet men de straat op, de fabrie
ken langs dan maar eens niet. wer
ken en met honderden de straat op,
om optochten te houden I (Applaus).
Te Amsterdam zeide een patroon,
dat men wel tien cents meer zou kun
nen geven, en dan zou men nog werk
genoeg hebben. Als men dat gaf. zou
c-r welvaart Jn de gezinnen heer-
sc-hen.
Onder applaus der vergadering Ixj-
sloot spreker met een opwekking tot
organisatie.
De tweede spreker was de heer
G. Burger,
die sprak namens den Christ. Melaal
bewerkersbond in Nederland. Deze he-
treurde de geringe opkomst. Het ia
v/el waar, dat de Metaalbewerkers
even hard zijn, als 't metaal, dat zij
bewerken. Er is moeilijk beweging in
hen te kriigen. Dat gebeurt alleen
maar in tiiden, als eenige jaren gele
den met het arbeidscontract. Thans is
er weer zoo'n tijd, uu men door 't g>
hcele land den roep verneemt van de
arbeiders, om een grooter deel van da
bedrijfswinst te krijgen.
Dat de drio Metaalbewerkersbonden
met terzijdestelling van 'tgeen hen
scheidt, te zamen ontrekken, bewijst,
dat het hier «aat, ora een belangrijke
aangelegenheid.
De dure tijd dwingt tot gezamenlijk
optreden. Die duurte is daarom zoo
erg, omdat de arbeider zich niets
meer kan ontzeggen. Want hij kan al
niets missen. In den gewonen tijd
moet ltij zich tevreden stellen met
surrogaten van levens- en voedings
middelen. Worden de prijzen hooger,
zonder dat hot loon vermeerdert, ont
staat er gebrek. Ook de huishuren
stijgen. De duurte is niet het gevolg
van de actio der vakvereenigiugen.
IntegendeelDaare*- moet do arbei
der schadeloos gesteld worden door
loonsverhooging. Ook bepleitte spre
ker de inkrimping van den werkdag.
De twéé-centsverhooging brengt de
arbeiders nog niet. waar zij wezen
moeten. De tijd is zoo gunstig, dat
meerdere faciliteiten verkregen kun-
ïen worden. De Nederlandsche in
dustrie wordt door de buitenlanders
bevoordeeld, omdat bie rde loonen zoo
veel lager zijn. Daarom laten hv. da
Duitsche reeders hier te lande hun
booten reoareeren. Die feiten zijneen
aanklacht tegen de Nederlandsche ar
beiders, die met die lage loonen genoe
gen nemen. Verder pleit spr. voor uit
betaling van loon op Christ, foestda-
gen en voor jaarlijksche vacant ie da
gen.
Spreker concludeert, dat de tijd
thans zoo gunstig is als ooit. om do
arbeideïsvoorwauiden verbeterd te
krijgen. Dat erkennen de werkgevers
nun biuuen.
Üok spr. wekt op. tot organisatie.
(Applaus;.
De derde spreker was de beer
C. J. Kuiper,
die sprak namens den Koomsch-Kuth.
Aietuaioew erkersixind.
Deze wilde bet woord voeren als
oud-llaurlemmer, tuj meende, dat do
Haarlemsche metaalbewerkers moeten
komen tot een beter inzicht in hun po
sitie. Ondanks dat er vele malen op
dat genus aan beeef aan inzicht in
nun eigen belang is gewezen, is dat
niet veel verbeterd. Hoe komt dit in
een stad. waar zoo n groot aantai me
taalbewerkers zijn en waar fabrieken
zijn, die tot de bloeiendste in ons land
behooren, fabrieken, die niet behoeven
te concurrceren, maar zelfs werk krij
gen op haar naam.
Hoe is de toestand bij Beynes Is
in de laatste 10 jaren het loon ver
hoogd Neen, 't is verlaagd. Want
percentsgewijze ls het aantal men
schen, dat 22 per uur heeft,
minder geworden. Steeds worden jon
ger krachten geëxploiteerd. Zoo ook
aan do „Conrad". Daar maakte
men vrooger in drie maanden een ƒ50
lot OU aan bijwerk. Dat is nu uiet
meer t geval. Feitelijk wcurdt met den-
dag de toestand slechter.
Langzaam aan ga.it men door ge
heel het huid voelen, dat de toestand
moet ver heter d worden. Spieker wees
er op, dut men alleen dan bij den
werkgever invloed beeft, wanneer
men komt namens vele werklieden. In
dit opzicht keurde spreker af, dat de
werklieden der firma Beynes een zg.
personecl-vereeniging hebben ge
sticht. Zoo'n vereenigirig, waarin alle
OM ONS HEEN
No. 1432
Mode en Actualiteit.
Dit is öe tijd van *t jaar waarin de
nieuwe wintermodes verschijnen, zegt
Krnost Laut in het Petit Jour-
n a l en ze sluiten zich aan bij de ac
tualiteit. Nu de rokhroek niet inge
slagen ls willen de Europeeschc da
mes althans door het dragon van tul
banden op hare Turkscho zusters go-
lijken. Waut de mode houdt er van,
om de gebeurtenissen van den dag
weer te geven.
Vroeger was dat voel erger. Emile
Langlade heeft een boek geschreven,
waarin b;: de historie vertelt van een
vrouw, die te Parijs op het gebied der
mode een eerste rol vervuld hoeft. Dat
was Rose Bertin. die in 17C8 als
werkster in betrekking kwam bij M'lle
Pagellc, do modiste, die toen hel be
roemde adres in Parijs was en al de
Parijscha dames uit de grooie wereld
ander hare clientèle had. Rose Bertin
legde voel talent voor het vale aan
dc-n dag. zoodat haar patrones haar
bij voorkeur naar de -'""taste klanten
zond en or deze manier kwam Rose in
aanraking roet Madame de Conti, die
schik in haar had en haar steun be
loofde om zich zclfstandie te vestigen.
Om te beg'ur.en gaf de oude dame
haar bestellingen voor het huwelijk
van Mlie dv Penthièvre met den hertog
van Chartres. Rose overtrof zichzelf.
Bij de plechtigheid op 5 April 1769
gin? er een kreet van bewondering
op voor de prachtige toiletten, die dc
Jcnge raodiste had vervaardigd.
Twintig iaar lang bleef baar win
kel „het hoofdlaborutorium van de
Franschc modes". Daar kon men de
slimme modiste vinden to midden van
haar zes en dertig werksters, tronende
temidden van stoffen gaas en veeren,
voortdurend bezifr met het uilvinden
van nieuwe modellen waarbij zij een
teldzame fantasie aan den dag legde.
Voor al die groote dames vond zij iets.
dat haar "oed stond en haar ijdelheid
bevredigde.
Hoeden was nameliik volstrekt niet
haar eentae specialiteit. Een koop
vrouw in modes in de 18de eeuw be
hoorde een volledig© kennis van alle
toiletzaken te bezitten. De algemeene
kooplieden-almanak van 1772 geeft een
opsomming van al de voorwerpen, die
een modehnndelaarster moet leveren
hoeden, ochtendjaponnen, badman
tels. coiffures van allerlei aard, man
teltjes. nelsen, dassen, 'we'rktasschen,
degenstrikken, schoenen en pantoffels
van met goud, zilver of zijde bestikte
stoffen, linten, horlogekoordjes, beur
zen, zijden mouwen, halsdoeken, mof
fen, handschoenen en mitaines, waai
ers h"f- en sehouwburgkleeding.
Op een zoo uitgoetaAkt veld zou Rose
Bertin haar kunst vertoonen. Zij deed
wonderen in alle genres, maar vooral
op het gebied van hoeden wist haar
verbeeldingskracht hare clientèle te
behagen. Meer dan een ander wist
zij partij te trekken van de geschiede
nis van den dag en er kwam geen op
zienbarende gebeurtenis voor. of Mile
Bertin vertolkte die in een nieuwe mo
deschepping.
Toen zii voor hot eerst optrad was
de smaak evenals nu Turksch. Haar
eerste producten w^ren dan ook hoe
den A la Sultane en japonnen A la Mu-
sulmane, maar sensatie maakte voor
al haar coiffure a ti ques a co. Zij
had dio itföOrden oA*»i»e,Yid aan een
brochure van Beaumarchais tegen ze
keren publicist, waarvan het motto
luidde „Ques a c o, Marin?"
Dat hoekje had in Parite een groot
succes .zoodat iedereen vroeg„Ques
aco 1 ques aco Daarvan maakte Ru-
se Bertin eebruik om de coiffure ques
aco te vervaardigen, bestaande uiteen
vederbos van drie veeren. die achter
aan 't hoofd werden gedragen, 't Had
niets met Beaumarchais of zijn tegen
stander te maken, maar toch droegen
alle elegante dames den volgenden
dag het malle versiersel.
rcuiLLiciuiv
Een Huis van
Overvloed.
(Naar het Engelsch door Max
Pemberton).
3)
Geef hem wat brandewijn,
zei Orlopp bedaard, terwijl hij bij de
sofa ging zitten en zijn best «leed,
precies te weten te komen wat er ge
beurd was.
Dolores, een lange en statigo ge
stalte, met ravenzwart haar en een
fluweelachtige teint, bewoog zich be
vallig door de kamer, en verborg den
angst, die haar hart had bekropen.
Het aangroeien en weeir afnemen van
het rumoer der stemmen buiten klon
ken als het stormgeloei voor hen,
die dadelijk naar buiten moesten
gaan om een menschenstoriii het
hoofd to bieden.
Waar hebben zij u ontdekt, mijn
heer vroeg Orlopp aan den Duit-
jBcher.
De man huiverde als van koude en
bedekte zijn gelaat.
In het Café des Ecolcs, mijn
beer.
Van welks dak men de Duitsche
voorposten te Villejuif zien kan,
nietwaar 2
Dat weet ik niet, mijnheer.
Waarom beschuldigen zij u,
mijnheer
Dat kan ik niet zeggen. Er woei
een papier uit mijn hand toen ik mijn
portefeuille te voorschijn haalde om
te betalen en toen
Ja juist, het papier verried u! Is
u tijdens het beleg voortdurend in
Parijs geweest
Ja, mijnheer.
Waar woont u 7
Hij kon niet dadelijk antwoord ge
ven zijn verlegenheid zou aan geen
kind ontsnapt zijn. -
Er zijn velen onzer in Pariis. Ik
woon met eenige van mijn landgenoo-
ten in het Café Strasbourg. U kent hrt
zeker wel. mijnbeer Het is heel hard
voor ons, die hier verblijf houden. Wij
wenschlen dezen oorlog niet. Ik ben
artiest en alle artiesten zijn mijn broe-
dei'9. Zij zullen u alles van mij ver
tellen in het Café in de Pooifexstraat,
mijnheer .Ik geloof, dat ik u daar wel
eens gezien heb.
Waarschijnlijk wel. Kunnen zij
dezo menschen overtuigen, dat u tij
dens het beleg in Parijs is geweest
Kan u hun daarvan een bewijs geven?
Welk bewijs zou ik kunnen ge
ven Zij zijn krankzinnig. Luister
maar naar huil geschreeuw. Zij zou
den mij verscheuren. Ontzettend, wat
een woestelingen Wat een misdaad"!
Orlopp wist niet, wat hierop te moe
ten antwoorden het ongeduld van de
menigte buiten werd nu weer sterker
en dreigender. Zij waren nu begon
nen met op de deur te bonzen in weer
wil van het feit, dat het 't huis van
Armand Morizon, den soldaat, was.
En Orlorrvn begreep wel. dat de man
dien zij vervolgden, was wat zij van
hem dachten een Duitsch spion, die
misschien gisteren nog tusschen de
Pruisische soldaten geweest was. In
ieder ander huis, onder elke andere
omstandigheid, zou hij den man aan
het oordeel van het volk hebben over
geleverd maar de welsprekende oogen
van do vrouw, die hij beminde, waren
op hem gevestigd, zij deden hem een
stom verwiit en schenen teleurgesteld.
Ter wille van haar,.ter wille van ©en,
die alles verlaten had, om haar land
in moeilijke dagen behulpzaam te zijn,
zou hij tegen het volk ontreden, om
het leven van dezen man to redden.
Zouden zij naar hem luisteren
Tegen beter weten in hopend, wierp
hij een raam open, dat op de straat
uitzag, en trachtte met hen te spreken.
Deze man, zei hij, ia een kennis
van Mademoiselle Morizon. Hij is in
Leipzig haar muziekleeraar geweest..
Uw vermoedens zijn dus ongegrond.
Het antwoord kwam in een rumoer
van allerlei stemmen door elkaar, die
als een donderslag van beneden naar
boven opstegenen toen dat porver-
dcovend geweld voorbij was, kon men
duidelijk een meer bedaarde stem hoo
ren zeggen
Mademoiselle zou nooit, een spion
bescherming geven. Armand Morizon,
een goed Republikein, zou nooit zoo'n
kerel in z"n huis herbergen. Laten wij
den man naar den kapitein van dit
kwartier brengen. Hij moet dan daar
zijn onschuld maar bewijzen.
En aan dezo woorden werden nog
eenige bedreigingen toegevoegd. Man
nen balden hun vuisten tegen liet huis,
en staken steenen uit do straat, om
de duistere vensters te breken.
Laat die man dan hier komen
Als hij onschuldig was, dan zou lilj
zich nu willen rechtvaardigen.
Zij zouden hem dooden als hij er
heen ging, zei Dolores vlak bij Orlopp.
Hij wist niet, dat zij bij hem in de
kanier was maar haar aanwezigheid
staalde hem, en het kwam hem voor
of zijn besluit eerst nu recht krachtig
werd.
Wij moeten hem uit het huis zien
te krijgen zei hij. Je» begrijpt nu wel
wat hier zou gebeuren. Het verhoor
zal een bespotting zijn, maar het ls
beter dan dit. Eu hij voegde er kalm
bij We ziin iets aan Armand ver
schuldigd. Zij zulien he: huis inbrand
steken als wij blijven volhouden.
Geloof jo. dat deze man een spion
is IMmund
Dat zeg ik nlot Het staat niet aan
ons hem te rechten. Je zegt, dat hij
heel vriendelijk 13 geweest tegenover
jo broeder. Laten wij hem dan ten
minste een kans geven. Er is maar
één manter. waarop dat gedaan kan
worden, Dolores. Jij moet met mij
meegaan naar den kapitein van de
wacht
Moet ik meegaan
Zij zuilen hem de hersens inslac
als jc het uiet doet.
Z.j aarzelde green oogenblik meer.
Ik zal met je meegaan, Edmund
Zij zullen mij geen kwaad deen.
Er is "Cen man In Pariis, die Do
lores kwaad zou doen. zei hij.
Met die woorden sloot, hij het ven
ster en keerde naar do andere kamer
terug. Dc Duitschor loer nog inééncr
krompen on de scfa, alsof hii hiïstar
de naar die afschuw elijke voetstappen,
die hem zouden vertellen, dat zijn
vijanden het huis waren binnengeVn.
men. Ieder gebaar verried zijn angst.
Hij was pus gisteren door de oostelij
ke linies heen Parijs binnengekomen
cn niets dan een p ipier. dat hem uit
de hand cewaaid was, had hem ver
raden, zoonis hij zei.
Je moet met ons meegaan, zei
Orlopp streng. Wij nemen je mee naar
het huis van de wacht.
Dan blijft er geen uur levens meer
voor mij over. Zij zullen mij onderweg
dooden.
Neon dat zal niet gebeuren. Ma
demoiselle hier gaat met je mee. Ik
zal je rechter zijn.
De man keek hem van onder zliu
woeste wenkbrauen aan.
Wat heb ik van u te verwachten,
mijnheer
Rechtvaardigheid als 't niet an
ders kan crenade. Dat zal deze nacht
loeren. Kom nu meezij worden
steeds ongeduldiger. Dwing hen niet
de zaak zelf uit te vechten.
De man wankelde overeind en
trachtte ziel» te beheerschen maar
Trcote zweetdruppels stonden op zijn
voorhoofd, en zijn oogen waren half
gesloten van angst. Voetje voor voet-
'o, als een misdadiger naar het scha
vot liep h:: de trap van het oude huis
,if en greep de handen vast, die hem
geleidden. Toen de deur openging en
de menigte hem duidelijk zag bij het
licht van de toortsen, die zij ophie
ven, verhief zich zoo'n geschreeuw om
wraak, dot het scheen of dit rumoer
nooit te bedaren zou zijn. Nu weer
aanzw ellend als een geweldige storm,
dan hullend als het geschreeuw van
beesten, boven alles woest, zou
men gezegd hebben, dat een wonder
alleen den man uit de handen van
liet volk gered kon liebben. Maar Do
lores liep aan zijn rechter hand do
Engelsche dokter aan zijn linker. Zij
droegen beminde namen in de wijk,
waar door armen zooveel geleden
werd.
(Wordt vervolgd).
