NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
De Onzichtbare Vijand
2Ce Jaargang. No. 8709
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. vrijdag io november i9ii b
Van 15 r
Haarlem van 1-
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
Franco per post door Nederland1-65 (jpy
Afzonderlijke nummers0.02 H /t jT
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37 H |l5§§xjfr~ t OW
„de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678. Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
AD VERTENTIEN:
5 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cis. Buiten het Arrondissement
—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
Intercommunaal Telefoonnuramer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarue 12. Teleioounummer 122.
in staat is en het maar liever niet
aan acrohaten of athleten overlaten
moet. In de oudheid evenwel was
men daarvan overtuigd, het eenige,
wat ons er van is overgebleven, is net
instinct, dat ons aanspoort tot hard
loopen, zoodra snel hulp moet worden
verleend of een gevaar ontvlucht.
Het springen moet worden geleerd
zonder touw, dat het oog bedriegt,
omdat het in 't midden lager hangt,
dan aan de kanten. Immers wie over
een heg springen wil, ziet deze niet
vallen wanneer hij verkeerd springt,
maar hij valt zelf. Waarom dan een
touw gebruikt bij de oefening? Klim
men langs oen touw in de gymnas
tiekzaal geeft geen denkbeeld van de
werkelijkheid daar hangt het touw
geheel vrij. maar wanneer iemand,
bijvoorbeeld bij brand, naar beneden
of naai' boven klimmen moet, zal hij
zich telkens van den muur hebben af
te stooten en bovendien nog over een
vensterbank moeten klimmen.
Wat zwemmen betreft, tegenover
enkele krachtige zwemmers, die zich
cp verschillende reddingen kunnen
beroemen, staan er velen, die zich
voor Tritons houden, omdat zij in
een licht costuum in aangenaam wa
ter weten rond te dartelen. Zij moe
ten gewennen aan het plotseling te
water worden geworpen door een in
structeur, die de lijn vasthoudt,
waaraan zij vastgebonden zijn zoo
gewennen zij aan plotseling te water
gaan naderhand moet deze proef
geschieden in een volledig pak- kleo-
ren en met schoenen aan.
Uitvoerig gaat De Coubartin de
verschillende manieren van verdedi
ging na. Eigenaardig is het, dat hij
er den nadruk op legt, aan te vallen
en zich niet tot verdedigen te bepa
len. Als iemand op den duur zijn te
genstander met raken kan, wordt hij
ontmoedigd. En een tweede merk
waardigheid van dit hoofdstuk la
voor ons de aanbeveling van boksen.
Voor worstelen gevoelt de schri'ver
niet veel, omdat daarbij te veel af
spraken te pas komen en natuurlijk
bij een werkelijk gevecht partijen
niet vragen, wat de verbodsgrepen
zijn. De sabel wordt vooral aanbevo
len tegenover inbrekers, zij is een
vertrouwbaarder wapen, dan de re
volver, die niet altijd in orde of ge
laden is. Wat den stok betreft, in net
practise he leven kan de lange of kor
te stok, zooals we dien uit de scherm-
zual kennen, geen nut doen, omdat
die natuurlijk in geval van nood
nooit bij de hand is. Het is dus zaak,
zich te leeren verdedigen met een ge
wonen wandelstok.
Dan het roeien men twist over
systemen, maar er is, volgens De
Coubertin, maar één manier om te
roeien de roeier moet namelijk ;n
de volmaaktheid van zijn mcchani-
schen gong zoowel het beste resul
taat, als de grootste voldoening vin
den. Het is ook noodig, dat iemand
zeilen kan. Elk jaar komen er op ri
vieren en meren allerlei ongelukken
voor. die gewoonlijk de schuld zijn
van de onwetendheid der opvaren
den, die niet slechts onwetend zijn
over wat zij doen, maar vooral over
wat zij laten moeten.
Het klinkt grappig, om te spreken
van oefening op de fiets wie kon
in dezen tijd met fietsen En toch
stelt de gymnastique utilitaire
eischen, waaraan misschien niet
iedereen kan voldoen. Onmiddellijk
kunnen opspringen, opstappen op de
rechter en linker pedaal, remmen
met den voet, in een zeer korten cir
kel draaien, midden in snelle vaart
afspringen, zijn de oefeningen, die
als nuttig worden opgesomd.
Het boekje van De Coubertin noemt
ook nog andere lichaamsoefeningen
paardrijden, een auto „ren,
schaatsen- en ski-rijden en een bal
lon, maar hij zegt zelf, dat de drie
laatste te weinig algemeen zijn, om
op een programma van nuttigheids-
gymnastiek te worden geplaatst.
Voor ons zou ik ook paardrijden en
auto-besturen op zijde willen zetten,
omdat wel niet te denken is, dat de
afdeeling Haarlem van den Bond
voor liohamelijke opvoeding haar ar
beid zóóver zou willen uitstrekken.
Een afzonderlijk en belangwekkend
hoofdstukje heeft De Coubertin aan
de vrees, den angst gewijd. Hij on
derscheidt twee soortenlafheid er.
bangheid (lócheté, poltronnerie). Laf
heid is een aJgeheele verslapping,
een erkenning van totale onmacht
bangheid het terugschrikken voor
een gevaar, dat zich voordoet, maar
niet behoeft te worden getrotseerd.
Iemand behoeft geen paard te
bestijgen, waarvoor hij bang is, hij
kan van de fiets afstappen bij een
moeilijke bocht, hij m a g de uitda
ging van iemand sterker <lan hij af
wijzen en niemand dwingt hem in
een snellen stroom te zwemmen. Of
een en ander uit wijze voorzichtigheid
of uit verborgen angst voortvloeit,
weet ieder voor zichzelf wel. Nie
mand is er geheel voor beveiligd,
maar wie er zieh niet tegen verzet,
loopt gevaar lafhartig te worden.
Duizeligheid is ten slotte niets an
ders dan een angstgevoel. Deze vor
men van vrees en andere kunnen
worden overwonnen door het ver
trouwen. De wil alleen kan dat niet
te voorschijn roepen, die kan wel
aansporen tot moed, welke zich uit in
daden, maar het vertrouwen is een
zielstoestand, die verkregen wordt
trapsgewijze, langzamerhand, door
opstapeling. De lichaamsoefening is
een goed geneesmiddel tegen de
vrees, die zij ter zelfder tijd wakker
roepthet is er mee als met vacci
natie.
J. C. P.
Van onzen Reizenden
Redacteur.
DUURTE4 EN KWALITEIT.
VRAAGGESPREK MET EEN AUTO
RITEIT OP VOÈDINGSGEB1ED.
Een der deskund gen, verbonden
aan het Stedelijk Laboratorium voor
het onderzoek en de keuring van le
vensmiddelen, dat thans in het nieu
we gebouw aan de Prinsegracht te
V#-Gna\ienihnge zoo norst-alijk geves
tigd is, was, op ons verzoek, bereid,
ons een onderhoud toe te staan.
Het eigenlijke doel van ons onder
houd was na te gaan of in deze da
gen van duurte, tegen het duurder
worden van een go artikelen als bo
ter, kaas, vleosch en groenten niet
zou kunnen worden gesteld het goed-
kooper morden van andere levens- of
genotmiddelen, waarop te hooge win
sten worden genoten.
„Bent u tevreden met het nieuwe
gebouw?" vroegen wij ter inleiding.
„Ja, in alle opziehten. Wij hebben
het sinds 1 Febr. betrokken en het
voldoet aan alle eischen."
„Zoudt u, de toch zoo velerlei voe
dingsmiddelen ter keuring krijgt en
ze niet alleen met 't oog op de verval-
schingen maar ook wat de voedings
waarde betreft onderzoekt, mij een
opgaaf kunnen verschaffen van de
soort en de hoeveelheid der voedings
middelen, die een gewoon gezin u.t
den kleinen burgerstand, met een in
komen von f 15 's weeks, noodig
heeft?"
„Dat is uiterst moeilijk. Het is niet
moe lijk zoo'n staatje op te maken,
dat er theoretisch vrij aardig uitziet.
Maar de praktijk is geheel anders.
Wat voor 't eene gezin voldoende is,
beduidt voor 't andere gezin gebrek
of overvloed. Een oud spreekwoord
zegt, Cr worden geen veelvraten ge
boren maar wel gemaakt. De praktijk
heeft mij geleerd, dat de voeding van
den ménseh iets zoor persoonlijks 's.
In een gezin, door welks leden veel
lichaamsarbeid in de open lucht
wordt verricht, heeft men allicht
méér voedsel noodig dan in een gezin
waar minder 1 cbaamsarbewt wordt
geeisobt. Om tot een resultaat te ko
men zou men een groot aantal proe
ven moeten hemen, wolk© echter toch
slechts tot een theoretische doorsnede
zouden kunnen leiden".
„Wat is uw oordeel over vischvoe-
ding? In Duitscliland bv. is gebraden
versche haring (panharing) een ge
recht, dat ook bij de gegoeden ge
waardeerd wordt wegens de smako-
lijkhed en -de voedingswaarde, ter
wijl het toch zeer goedkoop is. Acht
u het juist, dat men hier er den neus
voor ophaalt? Meent u, dal de Ne-
derlandsche huismoeder onderricht
moet krijgen in het vischkoken?"
„Ik beschouw visch als een uitste
kend voedingsmiddel. Het s uitne
mend, dat men bij vleescliduurte
daarop de aandacht vestigt. Of de
Hollandsche huismoeder, die al of niet
weet toe te bereiden, kan ik niet be-
oondeelen. Wel weet ik uit ervan ng,
dat het steriliseeren en conserveeren
van groenten nog lo weinig op de
goede wijze geschiedt; Zoo is het ge
bruik van glazen vaten daartoe aan
te bevelen, omdat de inhoud van aar
den vaten te moeilijk tot 100 gr. te
verb tteu is".
„Meent u, dat het te betreuren is,
dat do huismoeder niet meer, zooals
vroeger, winterprovisie inslaat en
zelf een groot deel van 1 voor den
winer benoodigde in *t gunstige sei
zoen inmaakt, zooals Keulsche pot
ten met snijboonen, zuurkool enz.?"
„Het komt mij voor dat, nu er groo
te inrichtingen "bestaan, die zulks fa.
briekmatig doen, de hu svrouw wei
nig goedkooper zou uitkomen. Maar
ook dat is weer persoonlijk. Deze
huisvrouw weet verstandig in te koo-
pen en goed in te leggen een an
dere ziet zelfs de kleine w nst door
't zelfinmakcn verkregen, verdwijnen,
doordat eenige vaten tot gisting over
gaan en bederven".
„Meent u niet, dat veel klachten
over de duurte veroorzaakt worden,
doordat over 't algemeen de menschen
te verlekkerd zijn en in stede van
gewnde, goedkoope, voedzame kost,
zooals grutterswaren, hun menu la
ten bestaan uit aardappelen met jus,
groenten, vieesch en een toespijsje?"
„Ik wil u alleen zeggen, dat ik
erwten, boonen, L nzen, rijst als een
uitnemend voedsel beschouw en dat
naar mijn ervaring het gebruik daar
van weer toeneemt. Ze zijn beshst
betere voedingsmiddelen dan aard
appelen. Maar weer niet beter dan
vieesch. Over 't algemeen is elke een
zijdige voeding altoos verkeerd".
„Is het waar, dat men aan erwten
en boonen in de jeugd moet gewend
zijn, om ze later als voedsel zonder
bezwaar te kupnen gebru ken?"
„Dat schijnt individueel te zijn.
Zoo is mij een gezin bekend, waar
men eerst laat met het gebruik begon
tweemaal 's weeks boonen of erwten
te eten. In 't begin verzetten zich de
dienstboden daartegen steeds. Latei-
echter wendön zij zmh er aan en vroe
gen ze in stede van aardappelen".
„Wal denkt n van vegelaivsche
voeding?"
„Ik heb er geen speciale studie van
gemaakt, beschouw haar echter als
to eenzijdig en vooral als een voe
dingswijze, die niet voor elk gestel
past. De rafcioneele voeding geeft ten
slotte elk voor zichzelf aan. In eeoi
proefschrift over vegetarische voe
ding, een half jaar geledon te Utrecht
verschenen, kwam o.m. een onder
zoek voor omtrent den gezondheids
toestand bij de Trappisten, die hoofd
zakelijk vegetarisch leven. Het bleek,
dat de vegetarische voeding bitter
weinig invloed op een grooteren le
vensduur enz. uitoefende. Vele theo
retische beschouwingen gaan in do
praktijk niet op. Het ideaal blijft,
voedt u naar uw persoonlijke neigin
gen".
„Ik zou thans gaarne tot uw meer
speciaal vak wensehen over te gaan.
Nu vieesch, zu vel en groenten zoo
veel duurder zijn geworden, wordt er
veel meer brood gebruikt. Voldoet het
brood, dat men bv. te Den Haag ver
koopt, aan redelijke eischen ten op
zichte ^van gewicht, kwaliteit en voe
dingswaarde?"
„Bij ons onderzoek, in T vorige
jaar in Den Haag gehouden, en waar
bij het brood van bijna alle fabrieken
en bakkers ia onderzocht, bleek
.Slechts drie»-en-twintig procent van
het onderzochte brood te voldoen aan
den escJi, dat een brood van 500 gr.
300 gr. droog brood moet bevatten.
Dat was dus nogal bedroevend".
„In vroegere jaren werden bakkers,
die te licht brood verkochten, gegee-
seldl"
„Ja en voor zeventig jaar werd
brood, dat door de comm.ezen bij on
derzoek te licht bevonden werd, een
voudig weg in "t water gegoo d, wat
verkeerd was, want een brood kan te
licht zijn en toch van goede kwahte.t
en een brood kan, door een maximum
gehalte aan water, voldoende zwaar
gemaakt worden, en toch koopt men
dan water voor zijn geld in stede van
meel".
„Hoe meent u, dat het geknoei met
een zoo gewichtig voedingsm ddel als
brood kan worden tegengegaan?"
„Vroeger schreef de overheid 't ge
wicht voor, dat het brood moest heb
ben en in een enkele gemeente in
ons land houdt men daar nog de hand
aan. Doch zooals ik u ze>.de, dat is
geen waarborg. Maar het brood be
hoorde, volgens verordening, van
letters voorzen te worden, waardoor
de kooper kon vaststellen of hij melk-
brood, taptemelk-brood of water
brood kocht, en tevens moest voor
elk brood een minimumgehalte aan
droog brood (dat is het brood zonder
water) worden vastgesteld".
„Acht u bruin brood gezonder en
voedzamer dan wit brood?'
„Het meel wordt du under, naar
mate het blanker en fijner is. Da+ zou
dus voor de hoedanigheid van 't wit
tebrood pleiten. Er is echter een theo
rie volgens welke de zemelen, d e
door bruin brood verwerkt zijn. de
werking der maagsappen bevorderen.
Ik geloof, dat dit ook maar weer zoo'n
theorie is. Gebruik wit of bruin brood
al naar mate het u persoonlijk bete'r
of slechter bekomt".
„Nu wij over brood spreken, zou ik
uw oordeel ook eens gaarne verne
men over jams. Want daar boter en
kaas en worst zooveel duurder is ge
worden, neemt het gebru k van jam
toe. Onlangs vernam men van een
vrouw, die in Soho square, de Lon-
densohe wijk, waar de groote jam fa
brieken zijn, wegens dronkenschap
was gearresteerd, en wier beroep
bleek te zijn „het vervaardigen van
pitjes voor aardbeien-jams uil hout".
Wordt ook in Nederland bij de jam-
fabricaLe gekneed? Of is het Neder
landsche produkt altoos zuiver jam?"
„U stelt mij voor een moeilijke
vraag. Wat verstaat u onder „zuive
re jam?"
„Volgens mij is deze samengesteld
uit suiker en Vruchten, die ingekookt
zijn tot gelei of conf tuur".
„Dat is ook mijn meening. Maar
die jam vindt u heel weinig. Daarom
hebben in Mei van dit jaar te Den
Haag de directeuren der gemeente
lijke keuringsdiensten van Rotter
dam, Den Haag, Groningen, Leeu
warden, Leiden, Dordrecht, Arnhem
en Haarlem met 18 Nederlandsche
fabrikanten van jam en geleien een
vergadering gehouden om bij gemeen
schappelijk overleg vast te stellen
aan welke eischen jam (of marmela
de) moet voldoen om als deugdelijk
te kunnen worden erkend.
„Overeengjefcomen word twee na
men voor jam aan te geven. De eer
ste kwaliteit zou bestaan uit vruch
ten en suiker. De overige kwal teiten
Tv»c.aua BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1439
Gymnastiqae utilitaire.
In de courant van 24 Juni is een
Interview weergegeven met den heer
F. W. baron Van Tu>ill. te Velsen,
voorzitter van den Bond voor licha
melijke opvoeding, over de gym
nastique utilitaire of nut-
tigheidsgymnastiek. Wat dat was
zette de heer Van Tuijll toen in korte
woorden uiteen leeren zwemmen,
klimmen, zich verdedigen, springen,
hardloopen en zoo meer. »n omstan
digheden gelijk aan die, waarin men
dit noodig kan hebben dus klimmen
langs een touw, zwemmen met klee-
ron aan, vechten met een wandel
stok
Deze beweging i9 in Frankrijk be
gonnen, daar geeft zelfs het verkre
gen diploma voorrechten in den
militairen dienst. Zoover zijn we in
Nederland nu wel niet, maar toch is
de afdeeling Haarlem van den Bond
vcor lichamelijke opvoeding van
plan, binnenkort met deze gymnas
tique utilitaire een begin to maken.
Misschien kan het dus nuttig zijn
hier op de zaak nog eens terug te
komen.
De beste handleiding daarvoor is
zeker wol het boekje van Pierre de
Coubertin, d>o met den zeeofficier
Héborl don stoot tot de beweging gaf
Aan wie wil de afdeeling Haarlem
van den Bond de oefeningen leeren
De Coubertin acht daarvoor geschikt
de jongens van 14 of 15 tot 19 jaar,
die door de algemeene gymnastiek
op school al lenig zijn gemaakt „Er
is", zegt hij, „niets te beginnen met
ongeoefende wezens met stijve lede
maten en een linksche houding."
Met dat voorbehoud is evenwel elke
normale jongen geschikt. Buitenge
woon sterk behoeft hij niet te wezen,
alleen gebrekkige of ziekelijke jon
gens komen niet in aanmerking. Het
doel, dat de leerlingen zich voor
oogen moeten stellen, is drievoudig
redding, verdediging, voortbeweging.
Redding kan worden verdeeld in
redding Je land en te water de ver
dediging bestaat uit schermen en
schieten, waarbij onder schermen
moet worden verstaan het vechten
zonder wapens, worstelen en boksen,
en met wapens slok, fleuret, degen
en sabel. De voortbeweging is dier
lijk, wanneer zij geschiedt te voet of
te paard, zij is mechanisch wanneer
daarbij gebruikt wordt een fiets,
automobiel, boot en zoo meer.
En eindelijk omvat de gymnastique
utilitaire (wie geeft er ons een goed
Nederlandsrh woord voor tw<>e pe
rioden den leertijd en dien, waarin
bet geleerde moet worden onderhou
den.
Onze geschiktheid voor hardloopen,
zegt De Coubertin,_is zoo gering, dal
wij pns bij het zien van een looper
afvragen, of de inenscb daartoe wel
IrnUiriLtl i ON
.Miiir nel uugelsch duur
Max P e in b e r t o n.
1)
Het café was maar half verlicht
toch ontbrak liet er niet aan vroolij'k-
heiil. Want had de eigenaar, de brave
Moester borigot, geen schaap weten
te vinden, zooais andere menschen
een muntstukjo vinden op een oogen-
blik van bittere armoede En waren
zijn habitués niet geïnviteerd om
daar hun deel van te hebben, alsof
men wilde zeggen „Hier is het land
van melk en honing"
Een bitterkoude Jamiari-nacht ln
een in duisternis gehulde siad, met
bet geweer geknal als muziek, en don
den en stervenden in de huizen, in
de kerken en op straat in liet Latijn-
eclie Kwartier, waar do grootste ver
schrikkingen van bet bombardement
geleden werden.
Ginds, ver weg achter de bolwer
ken, lagen de bivouak^vuren van de
Pruisen en het doodaanbrengendc
kanon, de vijanden, die onder Molt-
ke's bevel stonden, die op zijn beurt,
Jiveer den geen-genode-kennende n
bism achter zich had.
In het café hoorde men weinig van
den oorlog De menschen spraken
over gewone zaken, over de aangena
me gebeurtenissen van den dag
soms over een geschiedenis, die
I iemand het bloed in de aderen dee»J
stollen dan w#er over lachwekkende
dir.gen, precies zooals de stemming
meebracht. Als de naam van een der
vrienden genoemd werd en hij gaf
geen antwoord, dan volgde er eene
slilte, totdat een of andere belang
rijke gebeurtenis de herinnering
daaraan weer deed verhleeken, en de
belangstelling voor de levenden het
verdriet over de doodon weer weg
vaagde.
Edmund Orlopp was op uitnoodi-
ging van Aruiand Morizon en zijn
zuster Dolores naar hel Café Cluny
gegaan. Het was de verjaardag van
Ar mand, en hij had hooren spreken
over het schaap van Meester Borigot.
Ik walg van ratten, had hij
geizegd, en ik honger naar de
vleeschpotten. Laten wij eens ver
geten, dat wij geleden hebben, en
trachten te gelooven, dat het het oude
Parijs weer is.
De anderen waren het met hem
eens, maai' brachten weinig ware
vroolij'kheid mee naar dit feest. De
schaduw van het einde lag over hen,
terwijl hetgeen gisteren gebeurde het
genot van het heden vergalde.
Waar was Felix Berg, de vroolijke
luitenant van Mablots, die niet meer
dan acht-en-veertig uur geleden bij
dat tafeltje ginds voor het venster
had gezeten Zijn vrienden haalden
hun schouders op, en hieven als zwij
gend eerbewijs hun glas omhoog.
Waar was Horace Fragonord, de
beeldhouwer, die altijd zoo'n held
haftig pleit voor vaderlandsliefde had
gehouden, als hij in het Café Cluny
zijn stem verhief De heuvels bij
Champigny hadden de laa.tste blad
zijden van dat dappere verhaal ge
schreven. En Dorien, Bramante en
Desjardins waren do woorden aan
gindsche zijde van de Marne niet de
echo van de laatste woorden dier
dappere kerels, voor wie het leven
in hel Parijs uit dien tijd zooveel
waarde had gehad .Vlaai' zelden kon
men in dien tijd het huis van Meester
Borigot bezoeken, zonder getuige te
zijn van droefheid en rouw.
Behalve door het feit, dat de opper
beste Borigot een schaap ontdekt
had, verschilde deze avond van den
verjaardag van Armand Morizon
maar weinig van andere avonden, als
er treurige verhalen werden, verteld.
Men mocht nóg zoo zijn best doen om
dit zwaarmoedige onderwerp te ver
mijden, het was onmogelijk het café
rond te kijken en de vragen voor zich
te houden.
Mademoiselle Dolores zelf, gauw
geneigd tot sympathie en zacht ge
stemd in verdriet als zij was, streed
heldhaftig een poos lang met haar
besluitmaar nauweliiks hadden zii
de uitstekende ragout opgegeten, die
do oude Borigot met zijn eigen han-
den ronddiende, of zij deed een
vraag, waarvan zij dadelijk berouw
had, toen men algemeen zweeg en
het lachen ophield.
Waar is Pierre Audran waar
om heb je hem niet gevraagd
riep zij, met een vragenden blik op
haar broeder, uit
Armand echter begon aan zijn lan
gen knevel te trekken en zijn hou
ding vertelde op eenvoudig© wijze de
onmiskenbare waarheid.
Daar heeft het Kasteel Delacroix
weer schuld aan. zei hij ontwij
kend. Wij moeten dat gebouw la
ten afbranden. Men zegt, dat er altüfl
een vloek op het huis beeft gerust,
sinds de knecht Forgee Gaspari! Hen
nes in den tuin vermoordde. Als 'k
bijgeloovig was, zou ik daaraan ge
looven. Onze mannen doen verholen
van dat kasteel, die u het bloed in de
aderen doen stollen. Arme Audran I
Hij was ook nog maar één-en-tvvintig
jaar. Er was geen dapperder man in
het leger.
Mademoiselle Dolores huiverde ter
wijl hij sprak maar een jong offi
cier van de Jagers, die juist op dat
oogenblUt bet tufeltje passeerde, ving
de woorden over het Kasteel Dela
croix op en mengde zich dadelijk in
bet gesprek.
Wij moeten de schildwachten
daar met de punt van de bajonet
beendaijven, zei hij. Ik geloof
niet, dat het de Pruisen zijn, die zij
vreezén. Het vreemde van de geschie
denis is, dat vele der lijken zelfs
geen schram vertoonen en er zijn
Duitscners zoowel als Franschen bij.
Ik denk, dat Trochu ©r wel toe zal
overgaan, het gebouw in brand te
steken. ^Het is als «en pesthuis.
Edmund Orlopp had met eeniee
verbazing naar liun verhalen geluis
terd, want het verhaal van bet Kas
teel Delacroix was nieuw voor hem.
Toen de jager had uitgesproken deed
hij een vraag
7.egt ge. dat er ook neergesr.ho-
ten Pruisen in het huis gevonden
zijn vroeg hij
Ik zeg, dat zij er dood gevonden
zijn, monsieur, met geen enael merk
of teeken op hun lichaam, hoe zij
stierven.
Dus gelooft, dat zij van schrik
gestorven zijn
Ik geloof niets. Hier is sprake
van een huis tusscheu de beide le
gers in, doorschoten alsof net een
zeef was. De soldaten van beide le
gers gaan er heen om de kelders te
plunderen. Zij wonden dood gevonden
zonder ©en enkel teeken van geweld
op hun lijk of als zij gekwetst zijn,
dan zijn hun wonden afschuwelijk.
Wat kan men daar anders van den
ken als bet geen schrik is en voor
iets, dat de moeite waard >s om van
te schrikken Als u ons het raadsel'
kan verklaren, zullen wij ons zeer
verplicht gevoelen.
O, ik heb geen theorie daarom
trent! zei Orlopp droogjes. Vuur
is liet eenige geneesmiddel. Steek het
kasteel in brand met alle midd.elen.
die ons ten dienste staan, en laat Ie
asch voor zichzelf spreken.
Men heeft den generaal ge
vraagd, dat te doen, maar hij heeft
altijd geweigerd. zei Armand.
Hij schijnt te denken, dat het als
basis zou kunnen dienen voor den
eerstvolgende!) uitval den veelbe
sproken uitval, die ons in aanraking
moei brengen met het leger van Or
leans, voegde hij er bijna pathe
tisch aan toe.
Dat zal na den vrede zijn I
antwoordde Orlopp. Maar ik be
ken, dat uw kasteel mij interesseert,
ging hij voort Zei u, dat het
aan den overkant van de Marne ligt?
Loop de Brug van Joiriville over,
of wat or van is overgebleven, en
volg den hoofdweg tot Champigny,
antwoordde de jager. Als de Prui
sen u niet neerschieten. Daar slaat
bet huis op den rand van den heu
vel. De klokketoren staat er nog, of
schoon de Pruisen er veel bommen
door geschoten hebben, genoeg om
een arsenaal te vullen. Ik wensch u
geluk op uw tocht, mijnheer.
