NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
De Onzichtbare Vijand
22e Jaargang. No. 3712
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 14 NOVEMBER 1911 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN A D V E R T E N TI N:
per drie maanden: Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Builen het Arrondissement
Voor Haarlem i.zu if Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der B'j Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente) 1.30 Jf/Advcrtentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing:
Franco per post door Nederland„1.65 50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant.
Geïllustreerd0 Zondagsblad, 'vo'or Haarlem I Ó.31X Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
n de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redacüe600en der Administratie724.
Uitgave der Vennootschap I.ourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. e3|tf Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
Buitenlandse!) Overzicht
De oorlog tusschen Italië enTurkije
Er it veel kans, dat Italië met zijn vloot in Europessch-TurkU»
gaat optreden.
Turkije neemt tegenmaatregelen voor dat gevat. Alle Italianen
in Turkije zulten dan verbannen worden.
Hu Turkscbe vloot wordt aangevuld.
Turkije traebt Fransohe vliegeniers te buren.
Er is groote ellende In Tripolls; cbolera en gebrek aan levens
middelen en goed drinkwaier.
Van 't oorlogsveld.
EEN 'i UIiKSCHK LUCHTVLOOT.
Turkije heeft Franscho aviateurs
verzocht, bij de troepen in Tripolis
als verkenners in dienst ie treden.
Het contract loopt over zes maanden,
met een maandelijkse!) salaris van
10.000 francs. Na afloop van dezen
termijn worden de aviateurs met de
oprichting van een aviateursschool te
Konstantinope! belast.
De C o i' r i c r o d' I t a 1 i a ver
neemt, dat te Jeruzalem de, Ilalia.net)
girut gevaar loepen en er een bloed
bad leien alle Christenen dreigt.
DE TURKSCHE VLOOT.
V 'ons een Engelsch blad is de di
rectie van de werf Ie Newcastle, die
ook belast is met den bouw van de
Snaansche vloot, in onderhandeling
met de Turkscbe regeering over den
aanbouw van Turksche. oorlogssche
pen. Volgens hetzelfde blad zou Tur
kije opnieuw twee oorlogsbodems van
Duit'dc hl and hebben overgenomen.
Een kijkje in da s.ad Tripolis.
Een oorlogscorrespondent schrijft
uit de bedreigde vesting
Eindelojze transporten oj) ezels,
muildieren, op bont geschilderde kar
ren belemmeren het verkeer. In de
stad overal militaire posten, tlio en
kele straten afsluiten.
CHOLERA
Op do mooiste punten van <Le stad
hospitalen.
De vroeger belachelijk goedkoope
levensmiddelen zijn verschrikkelijk
duur geworden. Het allernoudigste
zelfs is bijna niet te krijgen. Vroeger
moest de stad dagelijks 131)0 armen
voeden, thans dringen de bedelaars
de stad binnen en bedelen zoo bru
taal, als oosterlingen alleen dit kun-
De straten aan den rand van de
stad zijn bijna onbegaanbaar.
De huizen der gegoeden zijn ge
deeltelijk voor verdediging ingericht,
gedeeltelijk vernield en geplunderd.
In de straten liggen overal dooden
met bloed bevlekt, een verpestende
lucht verspreidend. Onschuldige wan
delaars worden eenvoudig, omdat
hun weg dien der soldaten kruist,
doodgeschoten.
De straten zijn gebarricadeerd, ver
anderd in loopgraven, afgeschut met
sleenen muren en zandzakken. Hon
derden vruchtboomen zijn ter hoogte
van den grond afgekapt, opdat de
Italianen een vrij uitzicht zullen heb
ben.
Op 200 meter afstands hebben
Turkscbe artilleristen zich ingegra
ven en schieten voortdurend. Soms
slingeren zij twee, drie granaten te
gelijk in de overvolle stad, wat veel
ellende in de stad aanricht.
De vliegmachines van de Italianen
zijn niet in staat verkenningstochten
van eenige beleekenis te doen over de
oase, waarin de Turksche troepen
verspreid liggen.
(Waarom, wordt er niet bijge
voegd).
Do stemming onder de Italiaansche
troepen is niet meer zoo goed als
eerst. De mannen klagen er oven',
dat zij in drie weken niet afgelost
zijn, dat zij dag en nacht dienst moe
ten doen.
In de stad schijnt men nu eindelijk
te begrijpen, dat den Italianen nog
een zware taak wacht en dat de
Turksch-Arabische troepen, al zijn zij
half uitgehongerd, stand zullen hou
den.
Tot zoover de oorlogscorrespon
dent,
Voor Italië geen opgewekt nieuws!
't Optreden van Italiö in
Europeesch-Turkije.
Do dikwijls officieuse Giornale
d'I t a 1 i a constateert, dat het thans
zeker is, dat de mogendheden niet
van plan zijn gezamenlijk een poging
te doen, oni Turkije tot dan vrede
over te halen.
Italië heeft, nu een week verloopen
is sedert de proclamatie der annexa
tie, den mogendheden tijd genoeg
gelaten om het over een gemeen
schappelijk optreden eens te worden.
Het moet daarom andere middelen
toepassen om Turkije in zoo kort mo
gelijke») tijd tot den vrede te dwin
gen.
,-,\V ij hebben een week gewacht,
maar kunnen en mogen niet langer
wachten. De vloot moet actief optre
den. Wanneer de mogendheden,
bondigenooten en vrienden de gevol
gen van
DE ITALLAANSCHE VLOOT
ACTIE
vermijden willen, moeten zij beslui
ten thuns Turkije tot den vrede te
dwingenzoo schrijft dit blad,
blijkbaar de spreektrompet der Itali
aansche regeering.
Een eigenaardige houding van Ita
lië. Dit schuilt de verantwoordelijk
heid, voor eveaitueele complicaties,
op een gemakkelijke en zonderlinge
manier od de mogendheden.
In tusschen wordt verzekerd, dat
Duitschlaml en Oostenrijk-IIongarije
geprotesteerd hebben tegen de Itali
aansche vlootactie in de Aegeïsche
Zee. De Italiaansche minister van
buitenlandse he zaken zou met een
krachtig protest geantwoord hebben,
zoodat Italië zich blijkbaar niet stoort
aan de raadgevingen der bondgenoo-
ten.
De voorbereiding voor het ten uit
voer leggen van de Italiaansche plan
nen aan de Klein-Aziatisclie kust
duurt voort.
Zooals we gisteren reeds mc-ldden,
heeft Turkije ook ai maatregelen ge-
i nomen. De wateren om de Turksche
havens zijn door onderzeesche mijnen
heel gevaarlijk gemaakt. De loodsen
weien precies waar de mijnen, lig
gen, zoodat de koopvaardijschepen
ongemoeid kunnen varêii. Bovendien,
ais het zeker is, dat de Italiaan
sche vJoot komt, dan zullen er nog
wel meer mijnen gelegd worden.
't Is waar, met de vloot kan Tur
kije niet tegen Italië op, maar eemge
goede mijnleggers kunnen een vloot
van den vijand zeer groot nadeel
toebrengen.
En, wat kan Italië anders doen dan
de havens blokkeeren en enkele ste
den bombardearen Ze zullen 't wel
uit hun hoofd laten, om aan land te
gaan. In Tripolis hebben ze wel wat
geleerd 1
De Turksche ministerraad heeft
besloten den mogendheden mede te
doelen, dat Turkije onmiddellijk
ALLE ITALIANEN UIT TURKIJE
ZAL VERBANNEN,
ingeval de Turksche eilanden of kus
ten worden aangevallen.
Dat is ook een dreigement, dat veel
gewicht in de schaal legt.
Dg opstand la Cbioa.
De strijd duurt voort, met wisse
lend succes. Te Nanking hebben de
revolutionairen het kamp ten zuiden
van de stad ontruimd, met achterla
ting van geschut, dat door de keizer
lijke troepen naar do stad is overge
bracht. In de stad is thans alles rus
tig.
Toch hebben de Engelsche en Duit-
sche admiraals aan de consuls den
raad gegeven, met hun personeel te
vertrekken, daar de oorlogsschepen
niet in staat zijn hen te beschermen.
Tegen deze overwinning der regee-
j ringstroepen staat ook een verlies.
I Sjifoe is zonder bloedvergieten in
handen der revolutionairen overge
gaan.
Over het bezit van Nanking is de
regeering ook nog niet eens zeker.
Dertien Chineesche oorlogsschepen
zijn aangekomen, maar hebben geen
vlaggen geheschen. Zelfs wordt me
degedeeld, dat heden de republikein-
sclie vlag van den top zal waaien,
Twee kruisers, drie kanonneerboo-
ten en oen transportschip zijn het
kanaal opgevaren, klaarblijkelijk
met de bedoeling de stellingen der
opstandelingen te beschieten.
Yooan-SjL-Kai is te Peking aange
komen.
Een dichte menigte stond stilzwij
gend langs don weg, dien de stoet
doortrok. De orde werd niet ver
stoord, maar Yoean-Sji-Kai was ook
vergezeld door 20.000 man troepen.
Voor hij naar Peking ging, heeft
Yoean-Sji-Kai aan den leider der re
volutionairen generaal Liyoeanhceng
een schrijven gericht, waarin hij de
aanvaarding van de constitutioneele
monarchie aanbiedt.
'T HOF GEVLUCHT
Het N o w o j e Wrem ja bericht,
dat de Regent van Cliina zich sedert
ceuige dagen met den Keizer te Moek-
den bevindt, Dit zou echter geheim
worden gehouden.
UIT DE DUITSCHE POLITIEK.
Uit het feit, dat minister Von Ki-
derlenWachter met een Iwl van de
Centrum-partij geconfereerd heeft
over staatszaken, leidt de publieke
opinie af. dat nu do Rijkskanselier t.
door den loop van het Marokko-debat.
bij de Conservatieven verkorven
heeft, hij steun zal zoeken bij het
Centrum
Of zou het alleen zijn, om dc Con
servatieven, door het dreigement uit
het blok gestooten te worden, milder
te stemmen
IN DE FRANSCHE KAMER
is het bosk ruit-ëchandaal verder be
sproken. De klachten over het kruit
werden door de regeering toegege
ven, maar tegen overdreven voorstel
lingen protesteerde zij. Inlusschen
zullen afdoende maatregelen geno
men wórden.
Ook beloofde de minister ulle stuk
ken, op de zaak betrekking hebbende,
te zullen publicceren. Het volle licht
zal dan over de zaak vallen.
DE 'ENGELSCHE POLITIEK.
De Unionistische partij koos gister
middag met algemeene stemmen den
heer Bonar Law tot partijleider.
VERKIEZINGEN LN SPANJE.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen
werden van 49 hoofdplaatsen der pro
vincies slechts in drie ropublikein-
schc meerderheden gekozen. De re
geering is door den uitslag der ver
kiezingen opnieuw versterkt. De ge
meenteraad van Madrid telt nu 28
monarchisten en 28 republikeinen,
maar in de meeste dindere steden is
de verhouding voor de koningsgezin-
den veel gunstigor.
Parijsche Brieven
CCCI.
Over een ontvoering, de zwijgzame
politie, mislukte reportage en „la
gloriolo".
Dinsdag den 31aten October 1.1.
kwam Fraulein Entilte Brandt, oud
37 jaar en wonende Rue Adolphe Fo-
cillon 11, eeret bij het commissar aat
van politie van Saint-Thomas d'Aquin
en daarna bij ddn veiligheidsdienst
de volgende verklaring uileggen:
,.lk bevond me, omstreeks half
twaalf 's mxldugs, op de imperiaal
van een tramway, gaande van Fas-
sy naar het Stadhu s, op de bank
rechts, met het gezicht naar den Sei-
ne-kant, toon ik, na den Trocadéro
gepasseerd te zijn, komend op het
ple.n, waarop ziel) het standbeeld
van Washington verheft, oen greep
menschen zag, twee mannen en een
vrouw, die, uit een huis komend, zich
wierpen op een jong meisje, haar
ruw omverwierpen en met - geweld
slopten üa een egon automobiel, dio
op het trottoir statiohneordè.
„Een voorbijganger trachtte tus-
schenbe den te komen, doch hij kreeg
een geweldigen vuistslag op zijn ge
zicht, die hem doed neertuimelen.
Terwijl hij zich oprichtte, sprong de
gene, die hem had geslagen, op den
bok der automobiel, d e daarep ji
allerijl wegreed.
„Het slachtoffer van deze ontvoe
ring had aldoor, doch tevergeefs, ge
schreeuwd en om hulp geroepen. Zij
scheen nvij hoogstens vijftien jaar
oud te zijn, want zij droeg nog korte
rokken. Zij had een grijzen mantel
aan en een witten hoed op.
„Versche dene personen, aan mijn
zijde gezeten, zijn evenals ik, oogge
tuigen van het feit geweest.''
Dat was een kolfje naar de hand
der honderden reporters, de te Pa
rijs de straten afrennen, lnj dag en
bij nacht. Een romantische schaking
to Parijs, en overdag, in een bevolkte
buurt! Dacht niet edereen, dat de tijd
der ontvoeringen al lang voorbij was?
Voorheen, ja, voorheen kon men on
gemerkt wegkomen of althans zijn
vervolgers ver achter zich laten.
Maar tegenwoordig, met de snelle
verkeersmiddelen, de welgeorgani-
soerde pot tie, de telegraaf, de tele
phoon enz. enz.... Welk een brutali
teit van den onbekenden schaker.
Do reporters spalkten hun speur
neusgaten wijd open; bewogen hun
beenen, interviewden Tevcrgeefsl
Niemand uit de aangeduide buurt
had iets van het drama gozien.
En de politie wist ook van niets.
Men begon te gelooven aan een
luUlucijiate van de bedaagde dochter
uit Germania.
Doch den volgenden dag kwamen
twee anderen, Franschen ditmaal,
goluigen, dat zij hetzelfde hadden
gezien. Een hunner wist er nog bij
te vertellen, dat de interessante scène
had plaats gehad vóór het huis no.
0, Avenue du Trocadéro. Hij had ook
getracht het nummer dor limousine
op te nemen, doch het voertuig reed
zoo enorm hard, dat hij slechte- de
achterste cijfers had kunnen onder
scheden: 157 of 15 Z. Achter de li-
nious.nc, vertelde Jiij verder, stond
een taxi-auto, en toen het eerste rij
tuig er van door ging, hief een vrouw,
die achter was gebleven en, naar
beur kleoding, een kamermesje of
een gouvernante scheen tc zijn, do
armen teil hemel.
Ah! zei een snuggere reporter,
dat zal wel een k.nematographische
opneming zijn geweest.
Pardon, er was geen toestel, er
was geen operateur en de kreten van
het kind waren hartverscheurend,
onbedriegelijk echt.
De reporters staken hun hoofden
bijou en beraadslaagden. Welk een
'inyster e! En de krant dan, de krant
mocht die.haar onwetendheid be
kennen. Dat nooit!
Dan maar naar huis no. 9, Avenue
du Trocadéro. Met eenige francs kan
men den of de conc.erge zeker wel
aan het spreken krijgen...
Helaas, madame Delplaee, de con-
a.orge, verklaarde slechts:
„Tegen half twaalf 's ochtends
hoorde ik kreten. Dat kan een over
reden hond zijn of een kaïTevoerder,
die zijn paard aanzet, dacht ik. Weet
ik veel! Ik was ib de keuken, bene
den, en ik ben niet naar buiten ge
gaan. Ik zag een automobiel, de er
van door ging, en eenige menschen,
die er in zaten. Ik weet er verder
geen akkepit van: ik beu niet nieuws
gierig, en verder: zuil
En de politie vv st nog van niets.
De reporters waren woedend.
Daar schuilt wat achter!
Men houdt ons voor den gek,
ons, de pers!
Ongehoordl
Ongepast!
Maar we laten ons niet op dels
kop zitten!
Wij moeten en zullen er achter
komen!
Zij kwamen er dien dag echter
niet achter.
Den daaropvolgende» dag kwamen
wederom eenige ooggetuigen hun
verklaringen afleggen; deze kwamen
overeen met al de vonge. Twijfel was
er niet meer mogelijk: in een bevolkte
ouurt te Parijs had op klaarlichten
dag een brutale ontvoering plaats ge
had!
Doch waarom heeft men de scha
kers nog niet te pakken kunnen krij
gen?
Waarem weet dc politie van niets
Is misschien... je kunt nooit weten...
een familielid van Lépine, den prefect
van politie, de hoofdman der scha-
kersbeude
Waarom houden zich ook de buurt-
geuooten voor den domme.
De reporters kregen hel benauwd.
Wat blécf er over van het prestige der
pers Een onoplosbaar vraagstuk, een
geheim voor het dagbladwezen
kan, mag dat bestaan Het einde der
wereld zou nabij zijn-
Eindelijk loste zich het raadsel op,
echter voor de reporters niet veel eer
der dan voor liet groote publiek.
De schaker was... de prins Louis
in Monaco, zoon van den vorst van
dat' rijkje.
Het geschaakte meisje was... zijn
dochtertje.
Het meisje werd opgevoed „door de
zorgen'' van haar grootvader, hetgeen
haar vader mishaagde, die herhaal
delijk zijn voornemen had te kennen
gegeven, zijn kind terug te nemen.
Vorst Albert die nigt veel fiducie
in de pacdagogiek van zoonlief schijnt
te hebben weigerde de terugbezor
ging en sprak verder, precies als wij
len Leonïdas bij de Thermopylae
„Kom en haal ze
Den 3Isten October 1.1. haalde prins
Louis dan ook zijn dochtertje. Met
twee zijner vrienden begaf hij zich in
de Avenue du Trocadéro en ontvoerde
het kind, trots den tegenstand van
de gouvernante en het kamermeisje.
Deze twee trouwe dienaressen spron
gen ook in de auto. Bij het Bois de
Boulogne echter werd hun verzocht,
af te stijeen, hetgeen zij, de nutte
loosheid van heur meerijden besef
fend, dan ook deden.
De politie was op die schaking voor
bereid, daar de grootvader om poli-
tionneele surveillance had gevraagd.
De politie kon echter niet beletten, dat
een vader zijn kind terugnam ze
kon alleen tusschenbeiden komen, in
dien er gewelddaden werden ge
pleegd.
De politie had de buurtschap te
rechter tijd ingelicht, ten einde te ver
hoeden, dat men prins Louis en zijn
metgezellen voor brutale apaches zou
aanzien en hun min of meer letsel zou
aandoen.
Ziedaar het geheim
FEUILLETON
Mijn bestemming dus. .Nu, goede
reis. En laten wij nooit weer on
vriendelijke woorden over den mist
laten hoeren.
U gaat toch niet naar het Kas
teel Delacroix, dokter
Waarom zou ik niet
O maar u weet toch, dat
niemand, die naar het Kasteel Dela
croix is gegaan, ooit terugkomt
Laat uw mooie stem dan mijn
graflied zingen. Tot ziens, luitenant.
Wij zullen in elk geval wat to ver
tellen hebben.
Hij wuifde met zijn hand naar den
verbaasden jongeling, en ging in ga
lop den weg naar het kasteel op. De
mist was op dit oogenhlik geheel op
getrokken en de zon begon te schij
nen.
liet Kasteel Delacroix was een oud
gebouw half boerderij, half bui
tengoed zooals er op het platteland
van Frankrijk zooveel fcijn. Hét ligt
op den rand van dc heuvels, met de
met bosschen bedekte hoogten er ach
ter, en het groote plateau van de ri
vier de Manie voor zijn bouwvallige
toegangspoort.
Afwisselend door Pruisen en door
Franschen gebombardeerd, vertoonde
het grootste deel er van groote gaten
en afgebrokkelde muren, en de treu
rige ken teekenen van oorlogsellende.
Maar de klokketoren stond daar nog
bijna ongeschonden en toen Edmund
Orlopp op de westelijke deur toe-
reed, liet een van de klokken boven
drie sonore klanken hooren, die een
beetje spookachtig door het dal weer
galmden. Een snelle blik op de wij
zerplaat van de klok zei den dokter,
dat zij stilstond op vijf uur. Hij be
greep niet, waarom of hoe de klok in
beweging was gebracht, tenzij een
meriscliolijke hand er tegen geslagen
had.
De stilte op het groote binnenplein
van het kasteel was intens. Orlopp
geloofde niet, dat de Pruisen in huis
waren, en na zijn paard te hebben
vastgebonden, trad hij het huis bin
nen.
Alles welbeschouwd, was het geluk
hem dien dag gunstig geweest. Als de
morgendauw met door mist gevolgd
was geworden, dan zou zijn nadering
naar het kasteel zeker door de schild
wachten zijn opgemerkt, zoowel van
den kant der Franschen als van de
Pruisen. Hier was hij echter op het
gevreesde binnenplein, alleen met het
geheim. Toen de klok boven hem
weer drie trillende slagen liet hooren,
en nog drie van een hooger toon van
een tweede klok daarop volgden, zou
hij stellig aan een vriend, wanneer
deze er hem dringend om vroeg, be
kend hebben ,dut hij een oogenhlik
van angst had, inaar niet aan een
vreemdeling. De hal, waarin hij nu
stond, was aan den voet van den klok
ketoren en hij was er nog geen twin
tig passen ver in, toen hij het lijk
van een Pruisische» Uhlaan zag lig
gen, stijf en strak, met een revolver
in de hand, de helm over het gezicht
geslagen alsof hij een slag van achte
ren had gekregen. En bij dat gezicht
hield Orlopp zijn stap in en luisterde
als met een jagersoor naar eenig ge
luid, dat het geheim zou verraden.
Ofschoon een man van stalen zenu
wen. mag niet ontkend worden, dat
deze doode getuige van onbekende ge
varen in het kasteel zooveel indruk
op hem maakte als hij niet mogelijk
geacht had ooit te beleven. Hoe was
die man gestorven Welke onbekende
vijand had hem neergeveld Werd
het huis bewoond door moordenaars,
zooals ieder leger er meebrengt
Weer luisterde hij met gespitste
ooren naai; eenig geluid of verontrus
tend teeken. Verbeeldde hij bet zich
of was het waar, dat hij boven een
schuifelenden voetstap hoorde, zoo
zacht, zoo vreemd, dat zijn hart bons
de bij het hooren van dat geluid.
Hij zou het nooit hebben durven
zeggen. En het werd hem maar al te
duidelijk, dat er in dil huis men
schen gestorven waren van louter ver
beelding. De reputatie van dit huis
heeft de menschen gedood, zei hij tot
zichzelf. De*dooden, die tien voet diep
in den tuin begraven waren, waren
de verborgen spoken van hun angsten.
Hij was te dikwfils getuige geweest
van menschelijk© ellende, dan dat een
koud en stijf lijk lang indruk op hem
zou maken. En toen hij zichzelf over
tuigd had dat de voetstappen alleen
iii zijn eieen sterke verbeelding be
stonden, hief hij den dooden soldaat
van den grond op en de helm op zijde
duwend zag hij, hoe deze man gestor
ven was. Een of ander ruw en zwaar
instrument had hem van achteren ge
troffen. Scherp om zich heen kijkend
zag Orlopp een grooten, ruwen en af-
gebrokkelden steen liggen, en hij was
overtuigd, dat dit het wapen was. Hij
keek op naar den klokketoren, duide
lijk zichtbaar door de gebroken lci-
steenen en hij begreep, dat do steen
losgeraakt was van het ufgebrokkeldo
metselwerk daarboven en dat hij
waarschijnlijk door een windvlaag
naar beneden was gekomen, om den
schildwacht te dooden. De waarheid
scheen bijna een meelijwekkende sa-
tyro op de dwaze verhalen, die er van
verteld werden. En toch bleef dat ge
luid van voetstappen bestaan. Orlopp
nam het lijk van den Uhlaan vol eer
bied op en bracht liet naar de bin
nenplaats achter het kasteel. Toen
keerde hij terug en begon de half ver
nielde vertrokken zoo nauwkeurig te
onderzoeken, dat er geen kast onge
opend. geen hoekje of gaatje onop
gemerkt bleef. De klokketoren alleen
was hem nog een geheim want een
Pruisische bom hud de trap met stee-
nen én puin geheel versperd, en door
de opening, die overbleef, kon hij niet
pusseeren. Hij oordeelde heel juist,
dat, waar hij niet gaan kon, niemand
in hinderlaag kon liggen en daarom
keerde hij naar de grootste van de
vele kamers beneden terug en bereid
de zich er op voor, daar eenige uren
in door te brengen. Als er een geheim
van het Kasteel Delacroix bestond,
dan reu het hem dien dag gezegd wor
den. Op dat punt had hij een vast be
sluit genomen.
Wel fluisterde een meer heldhaftige
stem hem in Waarom het kasteel
niet in brand gestoken en er een eind
aan gemaakt Er was stroo genoeg
om half Parijs in de asch te leggen.
Waardoor werd zijn hand dan terug
gehouden Door vrees, dat de Prui
sen hem zouden neerschieten als hij
weggnloppeerde Hij was van het
oogenhlik af. dat de oorlog begonnen
was, nooit bang voor de Pruisen ge
weest. Wat dan Hij wist het niet.
Heel diép in zijn binnenste was er
misschien een voorgevoel van de waar-
beid. Hij verkoos daar geen notitie
van te nemen.
De klok had geslagen hij meende
binnenshuis voetstappen gehoord ie
hebben. Het zou mogelijk kunnen zijn
dat de wind de klok in beweging had
gebracht, en dat de voetstappen enkel
maar in zijn verbeelding bestonden.
Hij beschouwde het als een bevesti
ging van zijn denkbeeld, dat in dezen
langen wintermorgen geen van- deze
beide kenteekenen herhaald werden.
Ofschoon .de uren ondragelijk lang
waren, kondigde geen geluid van bin
nen hun voortgang aan en hij kon
niets anders doen dan voor het groote
gebroken vensters zitten, van waar
uit men de Duitsche bommen kon zien
neervallen op het ongelukkige Parijs,
en de luie Fransche soldaten doelloos
zien op en neer marchecren.
Zoo weinig vrees had hij hiervoor,
dat hij, toen het wai later op den mid
dag werd, een vuur in den haard aan
maakte, en na er een gebroken stoel
bij gezet te hebben, het eten opat, dat
hij voor zichzelf had meegebracht en
zich zelfs de weelde veroorloofde van
te gaan slapen. Zijn onverzettelijke
wil had besloten, dat bet geheim hem
niet zou hinderen. Hij ten minste leed
niet aan dio zenuwzwakte, waardoor
menschen hun leven verloren, omdat
anderen gestoryen waren in het huis
dat zij bewaakten.
(Wordt vervolgd).
