Sb taljes-Akriantiên
van HAARLEM'S DAGBLAD
well:', zouden zijn het onvergankelijk j
metaal van den legpenning er haaf
aan zouden herinneren, hoo warm
Cromer's hart klopte in het verleden,
maar ook, hoe warm het klopt in het
lieden en vodr de toekomst.
Hij wenschte haar toe ©en langdu
rige en gelukkige loopbaan en ein
digde er mee, dat nu de feesteling©
haar ju bol tocht van Amsterdam uit
liegonnen is ook te Haarlem, als over
al weerklinkt de jubelkreet: „hang
leve Mevrouw Theo Mann-Bouwmees-
ter."
De hoor Boissevain te Bloe-
mendaal, ean der deelnemers aan de
Selenka-expeditie, die oenige jaren
geleden op Java, hij Trenil, opgravin
gen deed !n verband met het vinden
van fossiele overblijfselen van den
z.g. P thecantropos ereclos, bood Me
vrouw Mann een zeef eigenaardig ge
schenk aan, nl. een broche gemaakt
van twee dier fossielen.
Wanneer de afsluitingen, tusschen
"zaal en tooneel verbroken waren, zou
zeker liet kunstlievend publiek naar
het tooneel snellen, zei de heer Bois
sevain, om Holland's grootste en eer
ste actrice een ovatie te brengen. Als
een uit dat publiek kwam spreker zijn
souvenir, dat een groote wetenschap
pelijke waarde had, aanbieden.
De heer S. Wynantsz Cz„ voor
zitter van „Jacob van Lennep", bood
bloemen aan met den wensch, dat
men nog jaren zal mogen genieten
van Mevrouw Mann's heerlijk talent.
De heer G. J. van Gasteren
dankte met bloemen en een hartelijk
toespraakje de jubilaresse er voor,
'dat zij voldaan had aan zijn verzoek,
om hier te komen.
Al die toespfeken werden met veel
applaus begroet.
Mevrouw Mann, die na het laat
ste bedrijf alleen, don crème satijnen
mantel had afgedaan, en nu in een
zeer fraai kleed van dezelfde stof ge
kleed was, had al telkens met hand
'drukken gedankt voor de gebrachte
hulde.
Nu vatte zij die dankbetuigingen
nog eens alle samen in een aardig
toespraakje.
Met een tooneelgebaartj© zich op 't
tooneel rond wendende, zeide zij on
geveer het volgende:
Ja, heeren, ik weet werkelijk niet,
met wiep ik moet beg.nnen om te be
danken. Mag ik het dan maar allen
in eens doen met u mijn hartelijken
dank te betuigen? U hebt dezen dag
niet alleen een feestdag voor mij ge
maakt, maar ook een onvergetelijken
dag. Ook dank ik het publiek, dat in
zoo ruime mate mij bijval geschonken
heeft.
Het is waar, éénmaal per jaar moet
Ik dein Haarlemmers .iels onaange
naams zeggen, maar als dit weer ge
beurt, als ik in den aanvang van het
volgend jaar weer optreedt als Badc-
iui.li, a-u viuuw van uysnrecm van
Aomstel, en weer moot zeggen:
Nu kent men Ilaorlem eerst., nu
blyclren Egmonis.laegen.
Nu lachenze om mijn stadt, zoo
lang van bun benyt.
dau zal ik er heel zachtjes aan
toevoegen en Joost van den Vondel
zal 't, hoop 'k, mij vergeven Haar
lem is zoo slecht niet, Haarlem is
lief, Haarlem is charmant voor mij
geweest 1"
Die aardige toespeling wekte een
luid applaus onder de menigle.
De muziek der „Harmonie", die ge
durende uo pauzes reeds telkens goe
de en vroolijke muziek had doen hoo
ien, befanfarede de woorden van de
sprekers en mevrouw Mann. Tc mid
den van die kiankbaaier van koper
en handgeklap, kwam de jubilaresso
nog eenige raaien dankend terug.
Toen was 't in den schouwburg, af-
geloopen. Daar buiten stonden reeds
de electrïsche trams met. den restau
ratiewagen klaar, om 't tooneelgezel-
schap met 't eere-comité naar Am-
sterdam over te brengen.
't Duurde nog een poos, eer het ge
zelschap instapte. De „Harmonie"
kortte den tijd met eenige muziek
nummers van het balcon ten Leste
to geveh, tot groot genoegen van de:
honderden, die buiten, achter het po-
litie-cordon, het vertrek van mevrouw
Mann stonden af te wachten en in-
tusschen den sprookjes-mooi-versier-
den restauratiewagen bewonderden.
De zoldering was versierd met afhan
gend fijn asperge-groen, die als een
tecrkleurigen hemel met sprankelend
©lectrisch licht er in het wagen-inte
rieur overhuifde. Dat maakte een
zeer mooi effect bovon do hagol-witte
tafeldekken, waarop de serviezen en
zilver aangenuam-behagelijk aande
den. In het voorgedocUe van den
wagen had een chic rood-gerokl
strijkje plaats genomen
Omstreeks half twaalf stapte het
gezelschap in. Mevrouw Mann werd
met fanfares, handgeklap, hoera's en
•hoc-dongewuif begroet.
Nadat de bloemstukken en de gar
derobe in oen afzonderlijke vóór
tram waren geplaatst, plaatste het
gezelschap in den restauratie-wagen
zich, wat vreemd-lnchrig, om t zoo
in 't openbaar aanzitten, nu 't niet
op 't tooneel gebeurde, aan tafel. l!n
dadelijk daarop vertrokken de trams
naar Amsterdam.
Nog lang bleef mevrouw Mann
buigen en wuiven naar 't publiek,
dat haar de laatste hulde bracht.
Een van de deelnemers aan het
souper in het E. S. M.-rijtuig schrijft
ons liet volgende
Buiten had zich voor den Schouw
burg een groote menigte opgesteld,
welke onder de opwekkende tonen
van Harmonie de gevierde actrice
opwachtte. Toon mevrouw Mann aan
den arm van den voorzitter van liet
feestcomité naar buiten trad, om
zich naar de tram te begeven, werd
haar op straat nog een zeer harte
lijke ovatie gebracht.
De restauratiewagen hiertoe niet
de meeste welwillendheid ter be
schikking gesteld door de E. S. M.
was, dank zij de voortreffelijke zor
gen van den heer Binger, in een
bloemenprieel veranderd. De bagage
netten waren tot „hangende tuinen"
gemaakt, terwijl groote manden met
geraniums tusschen bogen van groeu
hingen. Van buiten waren aan den
wogen kleine, roode lichtjes aange
bracht, wat aan het geheel een fan
tastisch aanzien gaf.
De altijd even vindingrijke hoer
Binger behoeven wij nog tc zeg
gen, dat dit aardige, origfneele idee
geheel van hem was had kans
gezien, in de betrekkelijk kleine
ruimte nog oen „hoofdlafel" tc fabri-
coeren, waaraan mevrouw Mann met
eenige loden van het eere-comité
plaats nam. De overige dischgenoo-
ten waaronder de loden van Het
Nederlandsch Tooneel zetten zich
aan de kleinere tafeltjes, terwijl het
orkest een in roode frakkeu ge
stoken mandoline-gezelschap in
den hoek had plaats genomen. Een
volgwagen deed dienst als grollende
vestiaire".
Onder een algemeen hoera en fan
fares van Harmonie zette de tram
zich in beweging. Van soupeeren
kwam voor het gezelschap voorloopig
weinig, daar do jubilaresse verplicht
was, zich nu en dan aan de „verza
melde menigle" te verloonen. Maar
toen eenmaal de brug over het Spaar-
no was gepasseerd, werd dc schade
spoedig ingehaald.
Iloo de stemming gedurende de
reis in dit motern restaurant was
Vraag het aan de aapjes-koetsiers,
die de tram aan het Spui opwacht
ten, cn bekijk aandachtig de kiek,
welke voor „Dc Prins" bij Sloterdijk
van het gezelschap weid genomen.
Maar ik zog u er bij dat was een
utircige, ue ..oiiiciceie' nu otnüicunuf
die is voor mijn particuliere fecsl-
vorzameling.
Slaapt u wel, hot is half drie on do
rest moet u maar gelooven.
Binnenland
DE VUILVERBRANDING TE
AMSTERDAM.
Na lange voorbereiding' kwam deze
quaestio gistermiddag weer bij den
Amsterdamschen gemeenteraad in
behandeling.
B. en W. stelden voor lien te mach
tigen, de invoering van vuilverbran
ding voor te bereiden, 't College vroeg
een crediet aan van f 5000, om de in
voering voor te bereiden van een stel
sel van vuil verwijdering, waardoor
het vuil, na voorafgaande sorteering
behalve in tijden van epidemie
wordt verbrand en dg daarbij vrijko
mende warmte productief wordt ge
maakt.
De hoeren Scheltoma, Schoch en
Zwart stellen voor B. en W. te mach
tigen .de invoering voor te bereiden
van a. een machinale sorteer in rich-
ling, b. één verbrandingsoven en
B. en W. uit te noodigen een commis
sie van vijf leden te benoemen, ten
einde te rappnrteoren over de verwer
king van vuil tot brandstofnoten.
Over de voorstellen werd langdu
rig gesproken.
Eindelijk vve'rd lot stemming over
gegaan.
Het eerste deel van het voorstel-
Scheltema c.s. wordt verworpen met
33 legen 7 stemmen. Het tweede deci
'an liet voorstel ingetrokken.
feostem ©en -garje
maar
zijn een gtzldle» -gsriatafcJPcB.,
omdat do oplage van HAARLEM'S DAGBLAD zoor groot is en
steeds blijft stijgen.
Jaarlijks worden er
TIENDUIZENDEN geplaatst.
Honderd vijftig.
Jacques Cozic was een jonge Bre
tonsche visscher. Bij den doud van
zijn ouders had hij, de oudste, de
zorg op zich genome voor een vijf-
tal broertjes en zusjes, :n wier le
vensonderhoud hij voorzag, door te
visschen met de Dentu, de schuit,
liern door zijn vader nagelaten.
Hij was vijf en twintig jaar, een
kloeke kerel met open, eerlijk gelaat,
ca daarom was het niet te verwonde
ren, dat hij het hart had veroverd
van de mooie Marianne met haar
glanzend zwart haar, dat in een
vlecht, dik als een kabel, om haar
hoofd lag, en haar oogen zoo diep als
liet water der zee.
Kon hij haai* tot zijn vrouw maken,
dan zou er niets aan zijn geluk ont
breken.
Marianne wilde wel, maar haar
vader had ook een woord te zeggen
en de oude Salaun was 'niet gemak
kelijk. Alles sidderde in de kombuis
van zijn schip, als hij met de vuist
op tafel sloeg: zijn vrouw, Marianne
en de twee broers.
Er waren er meer, die naar dc
hand der mooie schipporsdocliler
stonden, en één vooral was voor Jac
ques een gevaarlijke mededinger, niet
omdat Marianne hem de voorkeur
gaf, maar Salaun stelde zijn edschen
cn daaraan kon die mededinger lic
tor voldoen dan hij.
Wel is waar was hij een landrot
en zou vader Salaun zeker het liefst,
een varensman als schoonzoon heb- j
ben gehad, maar hij bezat een boom
gaard met honderd appelboomen,
een akkör, een aardappelveld, een
paard, vier koeien en vijftig schapen
en wat kou de arine Jacques daar
tegenover steHén?
Op een Zondagmorgen, toen zij uit
de kerk kwamen, sprak Salaun den
jongen man aan:
Mijn jongen, het is nu al twee
jaar ongeveer, dat je Marianine na
loopt. Daar moet oon einde aanko
men. Ik mag je wel lijden, ge zijt
een brave kerel, maar wat heb je op
zak?
Ik bezit de Dentu cn het huisje
van vader.
Jawel, maar daarvan moeien do
broers en de zusters ook hun portie
hebben.
Eu dan lieb ik nog mijn moed
en mijn sterke armen.
Daar zal ik nr.ete van zeggen,
maar kijk eens hier, ik geef Marian
ne een huisje, oen stukje grond, een
koe en honderd gulden baar geld
De voordracht van B. cn W. werd
daarna goedgekeurd1 mol 34 togen 6
stemmen.
Tegen stemden de heeren Diepen
horst, Sclieltema, Zwart, Worst,
Schoch en J. N. de Vries.
Letteren en Kunst
EEN „LISZTVRONDVRAAG.
De redactie van de Allgem. Mus.
Ztg. heeft bij gelegenlield van den
honderdsten geboortedag van Liszt
oen „rondvraag" gericht, aan de
voornaamste Duitsche toonkunste
naars, luidend: „VVorin orblicken S e
dio entsche.dende Redeutung Franz
L/szts für die Entwïckelung des deut-
schen Mustklebens". Ruim een vijf
tigtal liecft aan den oproep der re
dactie gehoor gegeven.
We laten er hier eenige volgen:
Johannes Messchaeri:
„De machtig© indruk, dien ik als
jongme'nsoh van Liszt als mensch en
kunstenaar door persoonlijk© aanra
king heb gekregen, is te sterk, dan
dat mijn oordeel over zijn beteekenis
als Componist niet onder den invloed
ervan zou staan. Toch geloof ik, dal
inen zijn beteekenis voor do „ontwik
keling" van liet Duitscli muziekleven,
overschat."
Willem Kcs:
„Het is moeilijk een krachtig© en
veelzijdig© persoonlijkheid als L'iszt
met weinige woorden te kenschetsen,
moeilijker echter nog, ui het kort
haar nrtistieken invloed naar billijk
heid te bepalen.
Voor mij is do mensch Liszt de in
carnatie der gocdiieidi Voor anderen
denken en zorgen was zijn leven. Hij
liegroep d© muzikale behoeft© van
zijn tijd, en vond middelen en wegen,
te helpen materieel en idcoel: „Les
bonnes penséos v.énocnt do coeur",
zogl Voltaire!
Als den gonial en schepper van een
nieuw, vrij kunstgenre, van de „sym-
phonische Dichtung", willen wij hem
niet verantwoordelijk stellen voor
„rqa'nclies krause und wtiste Zeug",
dat onder d o vlag vaart, doch erken
telijk zijn voo'r de ontsterfelijke wer
ken, d/ e hij on andoren in dat genre
hebben voortgebracht.
Hetgeen Liszt, de pianovirtuoos,
zelf was en voor anderen werd, is
met onuitwiaohbnre letters in de ta-
fele'n der muziekgeschiedenis gegrift;
Hor moeten wij in eerbied zwijgen e.n
bewonderen".
Felix Weingartner:
Afgezien van de phenomenal© be
teekenis van Liszt voor de piano be
rust voor mij zijn duurzame plaats
in de muziek- en kunstgeschiedenis
op het volgende:
1. Hij was de grootmoedigste, meest
onbaaizucht'go en gelukkigste helper
yan groote tijdgenoolon on begaafde
jongeren. fei
2. In zijn werken zijn duidelijk de
grenzen getrokken, welke clo muziek
niet mag overschrijden, v. ii z© haar
wezen niet ontrouw worden. Deze
werken vormen daarom in positief,
moe, ongerekend haar u.tzet. Ge be
grijpt, het zou een schande zijn, als
zij je nam zonder iets, en gij zijt
veel te flinke borst om dat to wen-
schen. Dus stel ik je de voorwaarde:
breng honddndvijftig gulden mee.
Do anno Jacques keek, o' Salaun
hem een klap in liet gezicht gegeven
had, en wat bet ergst© was, hij
moest erkennen, dat de oude schip
per gelijk had.
Hij moest den volgenden morgen
uitzeilen op de vischvangst on hoop
te, door het werk wat afleiding te
krijgen in zijn leed, maar telkens
kwamen hem de hcmdörd vijftig gul
den weer in de gedachten, die voor
liern het bea.t van het beminde meis
je vertegenwoordigden.
Op zekeren morgen zat hij op het
dek van zijn schip, waarvan de zei-
Ion slap langs den mast hingen, want
er lag een dikke mist over do zee en
liet was windstil.
Uit den mist zag hij een sloep op
doemen, d.e door een man geroeid
werd.
Hola! riep de man, mag ik aan
boord komen?
Goed, sprak Jacques, en wierp
hem een lijn toe, waaraan hij de
sloep naar het schip trok.
Ik ben een schipbreukeling, zei-
de de man. Ik heb honger cn dorst.
docli ook" in negatief opzichl eën ba
ken".
Eugen d'Alberl:
„Het is Liszt's verdienste, de pro
grammamuziek in de Duitsche con
certzaal te hebben ingevoerd. Men
moga ove'r de bestaansreden ervan
denken zoo men wil, bu'te" kijf heeft
Liszt aan de verdere ontwikkeling
der instrumentale muziek een krach-
tugen stoot gegeven, die onze dagen
bijzonder merkbaar is".
Ferruccio Busoni riet de beteeke
nis van Liszt voor het Duitsche mu
ziekleven:
lo. In de openbaring van de wér
ken von Bach, Beethoven, Schubert,
YVebeï en Schumann door Liszt* pio-
nr'stiscbe kunst en geestdrift;
2o. in de (twijfelaclitig©) schepping
dor ..Symphorvteche Dichtungeu",
welke tegenwoordig de Duitsche
„Symphonie" dreigt te verdringen
(niet, dat ik deze verdringing zou be
treuren
3. in den steun van en den invloed
op Rtehard Wagner
4. in de opvoeding van voorname
Duitsche leerlingen (als Bülow en
KLindworth)."
Max Schillings:
„De pos.tieve beteekenis van Liszt
ligt voor mij in da geweldige impul
sen, die van zijn machtige, rein© per
soonlijkheid uitstralen. Hij te in liet
Duitsche muziekleven een cultuur
factor geweest, dien smaak noch tijd
van zijn werking kunnen berooven".
WEEK- en MAANDBLADEN.
DE KUNST.
„SmeninLs Kinderen", .verder too
neel- ©n muziekverslagen; „Een nieu
we Kunsthandel"; Tentoonstelling II.
van Doornik; Veiling P. J. Zörcher
met afbeeldingen; Veiling C. F. Roos;
J. H. Speenhoffs Liedjes, Wijzen cn
Prentjes en Fonds-Catalogus.
ARCHITECTURA
Medede&lingen betreffende Ge
nootschap. Gratis reclame door
eon dogblad. Glasschilderkunst
(Vervolg). Naar aanleiding van
een courantenstukje. Boekaankon
diging. Monumentale Scb Iderkunst
Het voormalig beursgebodw te
Vlissingcn. Algemeen© regelen
voor nationale bouwkundige prijs
vragen. Van allerlei aard. Week
bladen en Tijdschriften. Prijsvra
gen.
DE BOUWWERELD
Echo's. X. Heemschut en inonunien
tenzorg onnatuurlijk? Barokkunst,
d'ooir J. H. W. L. (met een© dubbele
losse plaat) (vervolg en slot). Raad
huis te Zand voort. Ontw. Joh. Jansen.
Gem.-Arch, (met 3 afb.). Gemoede
lijke samenspraak. Berichten en
mededeel ingen. Boek e'n Tijd-
srhrift. Vérslagen van vergaderin
gen, Personalia. Met drie af
beeldingen in den tekst en' ©ene dub
bele losse plaat.
Het nas hean wel aan te zien, want
zijn gelaat was vermagerd en inge
vallen.
Goed, sprak Jacques, bet is hier
wol geen restaurant, maar g© kimt
toch wel eten en drinken krijgen.
Hij gaf hem scheepsbeschuit met
gerookt sjiek, een kroes water en een
Oeschje brandewijn, hetgeen de
schipbreukeling zich goed liet sma
ken. Hij werd vroolijk en lachend
riep hij:
Zie zoo, het ©enig© .wat mij nu
nog ontbreekt, ïs een goede sigaar.
Ook daaraan kan ik u helpen*,
zei Jacques, Ik heb er eenige uit Lon
den meegebracht.
Hij haalde een sigaar uit de kom-
btfs, waar hij er eenige zorgvuldig
had verborgen, om in Frankrijk bin
nen te smokkelen.
Zijn gast rookte niet zichtbaar wel
behagen en vroeg verder:
Zijt gij gelukkig?
Dat liahgt er van af, antwoord
de Jacques norsch?
Waarvan?
Van honderd vijftig gulden, die
ik hebben moet om met de mooie Ma
rianne te trouwen.
En ge hebt ze niet?
Neen.
De schipbreukeling glimlachte en
;r werd niet vérder over gesproken.
D EHUISHOUDGID3
Recepten. Menukalender. net
koken in papieren zakken. Verzor
ging van de huid in don winter.
Huwelijksgeluk. liet opfrisschen
van fluweel. Hot bewaren van win
teraardappelan. Correspondente.
Feuilleton.
FLORA LI A EN AVICULTURA.
„Behandeling van vruchtboomen in
den winter"; Bemesting van Vrucht
boomen; Blauwe Beversche of Blau
we Ween er Konijnen, enz.
Rechtszaken
BRANDSTICHTING.
Voor de 5e Kamer der Rechtbank
te Amsterdam stand gisteren teroclit
de 24-jarige koopman en kleermaker
N. A., beklaagd dat hij op 27 Juni
1911 te Amsterdam in perceel Amstel
No. 85 met het opzet van brand te
stichten althans om een ontploffing
(e weeg te brengen, na in de op de
hei-étage gelegen suite, welke door
hem als magazijn gebruikt werd ver
schillende goederen zoodanig go-
plaatst t© hebben, dat indien er brand
ontstond /deze zich gemakkelijk kon
uitbreiden, en uitstrekken tot alios
wat in do vertrekken van do suite
aanwezig was, opzettelijk vuur of
licht in aanraking heeft gebracht met
in die suite aanwezige mei petroleum
of met benzine of een© andere licht
brandbare vloeistof gedrenkt© goede
ren tengevolge waarvan oene ont
ploffing en brand is ontstaan, terwijl
daar van genreen gevaar voor goe
deren ontstond, immers voor de op
de bovenbedoelde belétage gelegen
verdieping, waar door do firma Zel-
denrnst en Querido kantoor werd ge
houden, aanwezig© van die firma toe-
behoorend© kantoormeubelen als ook
voor de op do verdieping onder be
doelde bel-ëtage aanwezige aan voor
melde firma toebehoorendo machines
zoomede voor de belendende aan an
deren dan aan bekl. toebehoorende
perceelen.
In deze zaak zijn gedagvaard 16
getuigen ft charge en 28 t\ décharge.
Verdedigers zijn Mrs. Alfr. Levy en
L. N. v. Gigch.
Bekl. ontkonde, schrijft het onge
val toe aan de petroleumkachel, rnec-
nende die uit te blazen, kroeg hij de
vlam in het aangericht. Een groot
aantal photographieën zijn aanwezig
ter opheldering van den plaatselijken
toestand na het ongeval.
De bediende van bekl. als eerste
getuige gehoord, verklaart dat er op
de stellingen in de zaak nogal wat
stoffen (voor kleermakorij) waren
opgeslagen. Van het gas was de me
ter bij de firma Zeldenruat en Queri
do, dc petroleumkachel diende In den
regel tot het koken of warmhouden
van melk.
't Getuigenverhoor zal Vrijdagmid
dag worden voortgezet.
POGING TOT DOODSLAG.
Voor do Rechtbank to Arnhem
storid terecht F. K, oud 22 jaar
thans gedetineerd, ter zake, dat hij op
23 October getracht hoeft Vrouw
Hoedt van .bet leven te berooven door
inet een revolver op haar 1© schieten
en vervolgens, toén de agont van po
litie Van Beers Item wilde arreslee-
'ren en hem achtervolgde, herhaalde
lijk in de richting van dien agent 're-
Vijf dagen bleef hij aan boord vain
de Dentu, totdat deze ©on stoomschip
praaide, dat hom overnam en bij het
afscheid nemen van den visscher
vroeg hij diens naam en waar hij
thuis behoorde.
Jacques bleef nog een maand op
zee zwalken en liep toén do haven
van zijn Bretonsch dorp binnen. Na
de broers en zusters omhelsd te heb
ben, ging hij aaa'r het schip van va
der Salaun, dat naast het zijne in de
haven lag.
In de kombuis vond hij Marianne,
maar zij was niet alleen. Hear vader
en moeder waren bij haar en Salaun
vroeg:
Hebt go een goed© reis gehad?
T- Tamelijk.
En de vangst?
Dia kon beter.
Dan zult go waarschijnlijk geen
honderd vijftig gulden meebrengen?
Helaas niet.
Neem daii maar afscheid van
Marianne, bromde de oudie schipper,
want ik hebgeen lust, om haar oude
vrijster te laten worden; daarom zal
het mij aangenaam zijn, als ge niet
meer hier komt.
Jacques trok een gezicht, of hij zijn
doodvonnis hoorde vellen en Marian
ne barstte üa tranen uit.
De oud© Salaun was nog zoo mede
volvorschoten te lossen. Beide pers©-'
non werden niet geraakt.
Beklaagde zegt, met do bèdocHng
gehad t© hebben d© vrouw te dowlen,
evenmin den agent.
Het O. M. achtte bek), schuldig aan
het misdrijf van poging tot doodslag
en eischte 1 jaar gevangomsstraf,
met aftrek der prevent eve hechtenis,
VRIJGESPROKEN.
Het Gerechtshof te Amsterdam
hoeft bevestigd liet vrijsprekend von
nis van de Utrechtsche rechtbank to
gen M. L. S., die terecht had go-
staan wegens verduistering van een
aanzienlijk© partij effecten (do waar-
do van ongeveer ƒ350.000,, welk© toe
behoorden aan zijn overleden tante.
Lauci cii Tuinbouw
CHILISALPETER IN 'T NAJAAR
(Slot).
„liet schoon seizoen is hoengesneld
En reeds wordt op liet dorre veld
De ruwe storm vernomen;
Het laatste bloempje neigt ter aard,
En d'adem van den herfst oij,-
r, blaart.
De schaduwrijkste hoornen.
En ate de bladoren gevallen zijn,
de levensfuncliën bijna hebben ojigo-
houden en de boom schijnt te slapen,
dan is de tijd gekomen om voor do
bemesting van den ooftboom zorg te
dragon.
Zoo hebben wij althans de laatst©
jaren gehandeld: do hooldbomestuig.
ook van de vruchtboomen, deden wij
vallen in den herfst of in den vroegen
winter. En wij bevinden ons daarbij
best. Onze bootmen dragen ieder jaar,
natuurlijk niet altoos even rijk. maar
toch zeer bevredigend. Ook dit najaar
kunnen wij zolder en kelder weer rij
kelijk voorzien. Dat geregeld dragen
(hebben wij aan de-n kunstmest te
danken, waardoor wij in staat zijn
den boom naar zijn behoefte te voe
den. een behoefte, waarin met uit
sluitend stalmest, hoe rijk ook, niet
is te voorzien. Bovendien heeft een
ruime stalmestbomestiiig het bezwaar,
dat te veel stikstof kun worden toe
gediend, waardoor de kanker in J©
hand wordt gewerkt, volgens verschil
lende deskundigen (Lesser. Mosclike.
Prof. dr. Paul Soraner e.a.) Passen
wij een kimstmest-bemesting toe.
dan zijn wij in staat juist zóóveel
stikstof te geven, als thé voor den
boom noodig oordeeien.
Onze gemiddelde bemesting was do
laatste jaren per Are: 7 K.G. patent
kali, 4 K.G. Thomasslakkenmcel. 3
K.G. Chilisalpcter, 20 K.G. kalkmer-
gel. Men zal in vele gevallen lioogor
kunnen en moeten gaan; deze cijfers
geven een houvast. De boom zelf zal
het wel vertellen, of hij nog meer ver
langt. Draagt hij door den regel nog
niet voldoende, dan moet hij krach
tiger govoed worden. Evenzoo moet
hij een extra-bemest,ing ontvangen,
wanneer het een zeer vruchtbaar jaar
Wij bemesten dan in 't najaar. Ook
met stikstoïmest? vraagt go. Ja, lezer
ook daarmede. Het is hier ©enigszins
dezelfde geschiedenis als met <le win
tergranen. Deze zoo zeiden we ui
ons eerste artikel moeten voldoen
de voedsel óók «lus stikstof ont
vangen, om door dioih winter te kun
nen komen, voor do vruchtboom én
geldt dit: de tafel moet gedekt zijn
on van alles voorzien, opdat zij, als
de winterrust voor hen voorbij is, al
les kunnen vinden, wat zij behoeven.
Alles, dus ook stikstof. En daarom
geven wij al dadelijk ook wat Chili-
salpeter. Ntek veri toch
genoeg.
De sapstroom, d,ic w... ©e wortels
uitgaat, dus ook de wortelwerkzaam-
heid, begint bij een vruchtboom al
vroeg weer, reeds in Februari. En
dan moeten de worlols daar. waar
7.ij zich bevinden, voedselvoorraad
hebben. Dus moeten tot die laag, dat
is op ©en diepte van 30—50 cM., de
voedingsstoffen zijn doorgedrongen.
Dat .kan wanneer in 't najaar do
meststoffen worden aangebracht, niet
te laat. maar natuurlijk ook niet 1©
vroeg, niet vóór het vallen der blade
ren, want dat zou den boom prikke
len tot langer doorgroeien in den
herfst dan gewcnscht zou zijn.
Een uitsluitende voorjaars- of zo-
nicrbeinesting met Chilisalpeler zou
dus te laat kunnen komen. Ook stik-
sjofvoedsel moet de boom direct kun
nen vinden, ojidat het wortelgestel
zich sterk kan uitbreiden. Daartoe
kan ©en gift van 50100 K.G. Chili
straks dienen. Hiermee gaat men liet
zekerst, zekerder dan met zwavelzu
ren ammoniak, waarvan «1e omzet
ting in den winter zeer langzaan
plaats heeft.
Men verzuime derhalve bij dc mi
nerale bemesting ook die met Chili
an! peter in den boomgaard en ooft-
luin ii.nl
lijdend met zijn vrouw naar liet dek
te gaan, om het afscheid der jongelui
niet te storen, maar even later i.ep
hij in de kombuis:
Jacques, daar is een brievenbe
steller, die naar je vraagt.
De brtevenbestellér hiejd Jacques
oon brief, met lakzegels gesloten,
voor én tevens eeai register waar n
hij teekenen moest.
Verwonderd draaide Jacques don
brief om ©n om.
Eindelijk brak hij de lakzegels
ojien en slaakt© ©an kreet.
Er waren vijftien biljetten van
briefje bij met de woorden:
honderd gulden in en er was een
„Ontvang hot bijgaande met een
hartelijke dankbetuiging van den
door u geredden schipbreukeling.
„JOHAN ORT1I."
Jacque3 werd als dol van vreugde.
Hij greep Marianne om haar mddel
en kuste haar, waar de oude Salaun
bij stond.
Wie Johan Orth was, wisten zij
geen van allen. Eerst hij, die de hu
welijksakte opmaakte, doolde hun
mede, dat deze geredde sch piuv
ting, aartshertog van Oostenrijk en
kleinzoon van don keizer was
(Centr.)
