HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 9 DECEMBER 1911
Volgens art. 7 dieDt het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
In verband mot de wijziging van
art kei 11 van het huishoudelijk regle
ment van den Nederlandschen Bond
van Onderlinge Informatie- eD
Schuldinvorderaig bureaux en Han-
delsv6reenig ngen, gevestigd te Haar
lem, moet in het vervolg voor elke
informatie die op- vertoon van leg.ti-
matiekaarteu wordt gegeven, 25 cent
worden betaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres-
bcert aan hul Uuieau, dal geopend is
dagelijks van U lol 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Besluur buefl bemerkt, dal men
soms meent, dat men, hoewel geen
hd der H. li. V., toen van haar iufor-
matiën kan bekomen, eu brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter keunis
dat alleen aan leden der Vereenigmg
mformatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor information op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsclie Brieven
cccv.
In de „Aérophile'" kan men de vol
gende advertentie lezen:
„Men vraagt aviateurs met mono
plan of bipla'u voor militaire verken
ningen in vreemden dl enst. Contract
van vier maanden. Maandelijksch sa
laris: 6000 frames (zonder toestel: 2000
francs). Heen- en terugreis betaald.
„Reparaties, onderhoud enz. vrij.
„In geval van algeheele vernieling
of van varli es, zal het toestel vervan
gen of de waarde daarvan vergoed
worden.
„Elke aviutour, die geëngageerd
wordt zonder onmiddellijk ingelijfd
te worden, houdt zich te onzer be
schikking en ontvangt een premie van
500 francs op den dag van zijn inlij
ving.
„Vaste dienstaanbieding uitsluitend
per telegram aan de Compagnie In
ternationale „Aviator" te 's-Herloge'n-
bosch (Hollandh
Telegraphisch adres: Aviator, 's-
Hertogcubosch (Holland),
„Elk telegram dient gevolgd te wor
den door een aangetaekenden brief, in
houdend de herhaling en de aanne
ming van bovenvermelde voorwaar
den, zoomede de formeele verklan.ng.
dat men zich verbindt, de instructies
op te volgen van den directeur van
„Aviator".
„Ons antwoord, ja of noen, volgt
binmen de week."
Voila!
W e nu nog mocht twijfelen aan de;
voorspelling, dat de aviatiek, in weer
wil van onze onvolprezen Weslerscbe
beschaving en humaniteit, eer zou
dienen als oorlogsmateriaal dan als
vervoer- en verkeersmiddel...
Het ligt voor de hand, dat deze ad
vertentie geen verband houdt met ver
kenningsmanoeuvres in vredestijd,
waarbij gefingeerde vijanden van één
en dezelfde natie lustiglijk krijgertje
met elkander spelen. Voor dergelijke
bnnenlandsche tournooien toch pleegt
geen enkel legerbestuur in kranten te
advérteeren en hulp, zij het ook be
taalde, van allerlandsclie dus en
vooral ook buitenlandsclie elementen
in te roepen.
Die overweging en het feit, dat de
voorwaarde van uitsluitend telegra-
phrscho dienstaanbieding op „bekwa
men spoed" wijst, maken het duide
lijk, dat de gevraagde vliegeniers
dienst moeten doen in don oorlog tus-
scbcn Italië eu Turkije tenzij Chi
na... Doch laten wij ons bij den Ita-
liaansch-Turkschen krijg bepaien.
Aangezen nu de Italianen hun ei
gen aviateurs hebben en de verschil
lende aanbiedingen van het buiten
land, o.a. van Brindcjonc des Mouii-
nais, van de hand hebben gewezen,
blijft de onderstelling over, dat Tu'r-
kije bedoelde advertentie heeft ge
plaatst.
Kunnen de Italiaaneche aviateurs
weinig vernieling aanbrengen onder
de Arabieren, verspred om Tripolis
en Dérna, de vliegeniers in Tu'rkschen
dienst zouden méér kunnen uitrich
ten t n opzichte der geconcentreerde
Italaansehe troepen.
Sommige Fransche patriotten ma
ken zich een weinig ongerust over de
zen keer van zake'n. Want op het oo-
gcmblik bestaat meer dan de helft dér
vliegeniers op aarde u t Franschen,
on dezen zijn bovendien verreweg de
bekwaamste aviateurs. Do recrutce-
ring tot „oorlogsvogels" in buiten-
landschen dienst, vooral wanneer ze
goed bezoldigd wordt wat zéér
waarschijnlijk is en o.a. uit boven
vermelde advertentie blijkt, zou
een expatrieering van Fransche vlieg-
mcnschen ten gevolge kunnen heb
ben, die de nationale strijdkracht, op
allermodernste leest geschooi d, zou
verminderen.
Voeg daarbij, dat niet miinde'r <lan
tweo derde deel der leérlingeai-avia-
teur in Frankrijk bestaat wit vreem
delingen, en ge begrijpt, dat de Gal
lische nationalisten in dit onverwacht
débouché der vliegkunst,, die hun
land tot bakermat lieeft, een onrust
barend toeken zien. Odrlogsvogcls te
huur of te koop, zoo voor 's lands ge
bruik als voor andere natiën sa-
prisl.! waar blijft dan de vaderlands
liefde?
Vaderlandsliefde?
Wel, ,jzaken zijn zaken" en „men
moet toch leven." En de aviatiek en
canailleert zich hoe langer zoo meer,
dank zij niet het minst der reclaine-
joui naUstiek, d o, onder het mom van
do wetenschap en den vooruitgang to
dienen, voornamelijk denkt aan het
vorgrooten van haar lezerstal en wil
lens eu wetens het leven van velen
ïii de waagschaal stelt, die, aange
trokken door de uitgeloofde hooge
prijzen, hun gebrek aan de vereiechte
kundigheden muonen te kunnen ver
goeden door overmaat van durf.
Het verwonderde mij dan ook geens
zins, toen ik bij monde van een der
leeraren in de avi akek vernam, dat
liet gehalte der leerlingen-aviateur se
dert ruim een jaari gestadig afneemt.
Velo leerlingen irissen de allercle-
menta.rste kenn- s der natuurwetten
en meenen te kunnen volstaan met
wat, geleidel ij kei-wijze verkregen,
technische bedrevenheid, gepaaid aan
aangeboren roekeloosheid. Volgens
dien zegsman heeft de wetenschap dér
aviatiek n-.ets van dergelijke vliege
niers te verwachte» en wordt het hoog
tijd, dat de Staat, evenals voor de
stuurlieden op de groole vaart, voor
vliogcniers examens vaststelt, waar
bij voldoende theoretische kennis een
verci schte is. Védrinas moge, dank zij
zijn grooto bodrevenliad, zijn koel
bloedigheid on zijn Intuïtief vormo-
gon, ceii zeer verdienstelijk man zijn,
de na-Védrineljes, die bedeelde o gen
schappen slechts in miniatuur bezitten
dreigen danig de klad in de vlieg
kunst te brengen. Wij zijn al eeni-
ge'n tijd over het honderdste slacht
offer der aviatiek heen een lugube-
re „cenfiième"! waar moet het met
de eaicanailleor ng heen, md.en
waar het toch ten slotte toe zal moe
ten komen de aviatiek zich met het
geregeld vervoer van passagiers zal
belasten? Men mag desnoods zijn
agen hachje aan de destructieve
zwaartekracht ten offer brengen, maar
het leven van anderen...I
Genoemde leeraar gaf mij ook als
zijn vermoeden te kénnen, dat zich
on-dér de leert, n ge n -aviateu'r ankole
„malfaiteurs" in den dop bevinden.
Dat zou do deur toe doen! De a\ a-
tiek als boosdoenerig middel van be
staanI Laten wij hopén, dat onze
professor wat al te zwartbrillerig
ziet.
Niettemin is het zeker, dft de boos-
doeneiïj hoe langer zoo minder in
lompen gehuld gaat.
Dat ondervond onlangs '"en Spaan
se he jongen van negentien jaar, met
name Monplet-Pujol, zoon van een
rijken koopman te Barcelona. Het
jongmenscli, dat lii'er handelskennis
rnoet opdoen onder de auspiciën van
een vriend zijns vader, een anderen
Spanjaard, Gernersondo de Cosso y
de Rossa, woont in een i ijk apparte
ment van een hotel in de Rue Roqué-
pine.
Toen hij Zaterdag laatstleden, te
gen middernacht, uit het Théat're
Francai s kwam, gevoelde hij niet veel
lust om zoet naar huis te gaan en
zich te bedde te legge'n. Neen, liever
ging hij soupeeren in een der nachit-
café's op Montmartre.
Daar maakte hij kennis met drie
jongelieden van zijn leeftijd, die heel
vroolijk en joviaal deden en door een
ringetje waren te halen enfin,
naar het hem voorkwam, „nette jon
gelui ui! do beste kringen".
Met hun vieren „hesehen" ze cham
pagne. aien fijn en bezochten nog een
paar restaurants. Toen de jonge Span
jool, vergezeld van zijn drie nieuwe
kennissen, eindelijk huiswaarts ging,
was het reeds Zondagochtend zeven
uur.
Aan de deur van zijn bétel wilden
de onbekenden den taxi betalen, doch,
caramba! dat gedoogde de fiere liar-
colonees niet. En toen hij zag, dat de
handen zijner medefuivers niet schoon
meer waren, noodigde hij hen uit
om mêe op zijn kamer te komen, ten
einde er hun handen in onschuld en
schoon water te wasschen. Spanjaar
den houd -a nu eenmaal niet van vui
le handen.
Een kwartier daarna zag de con
cierge liet drietal vreedzaam het ho
tel uitgaan.
Toen Zondagochtend elf uur de
heer Gernersondo de Cosso y de Rosa
zich tn de Madeleine bevond en er
zijn beschermeling niet aantrof, die
er toch, volgens afspraak, met hem
de mis zou hooren, werd bij boos en
besloot, zijn protégé in het hotel een
geduchte schrobbeering toe te die
nen.
Gekloü. Geen antwoord. Wel ver
nam Gernersondo de Enz een licht
gekreun. Verschrikt riep hij den gar-
yen en liet dezen de deur openen...
Daar lag zijn jeugdige bescherme
ling met liet hoofd onder zijn hoofd
kussons. neluw en dekens, terwijl
zijn handen en voeten stevig vastge
bonden waren.
Men maakte zijn gezicht los, dat
sterk omwonden met een servet en
'u ondei broek, bijkans zwart was van
de bloedstremuung; men bevrijdde
zijn handen en voeten van de knel
lende banden en het jonge Spaan-
sche fuifnummer, met wïen ze, de on
bekenden, het al ie Spaansch hadden
gemaakt, kon beginnen te vertellen
wat hem was overkomen.
Nauwelijks waren de drie onbeken
den binnengekomen, of no. 1 ging
zijn handen wasschen, no. 2 vroeg
naar het.... absentie vertrek je en no.
3 bood hem een vijltje aan om er de
nagels mee te reinicon. (Het gansche
gezelschap scheen van zindelijkheid
over te Joopen „select company"!)
Toen hij met zijn nagel verzorging be
zig was. paste no. 3 met &mi servet
den onder de apaches gebruikelijken
„coup du père Francois" op hem toe.
(Van achter sin at de aanrander het
slachtoffer den doek om den hals,
keert zich schielijk om. buigt voor
over en houdt zoo den aangevallene
gebonden en weerloos op zijn rug).
De andere gladakkers schoten dode
lijk toe, en in een minimum van tijd
lag de Barcelonees gekneveld op zijn
legerstede. Een ponjaard werd hem
oen tijdje boven het gezicht gehou
den.
De jonge boeven „van goeden hui
ze" namen twee biljetten van 100
francs, zijn ideiititcitspaperassen, zijn
horloge en ketting benevens ecnige
bibelots als buit mee.
Gelukkig voor den Jeugdigen Span
jaard, dat een kleine „fout" mi de
kneveling hein nog toeliet, een wei
nig adem te halen....
Conclusie: de aviatiek encanail
leert zich en het apachisme dringt in
de hoogere kringen door. De „égalité"
in de praktijk....
OTTO KNAAP.
Amsterdamsche Kout
VI.
Oud-Amsterdam en de be
hoeften van liet moderne
stadsleven. Hoe oen groote
stad zich ontwikkelt.
Wat is er al door Amsterdammers,
door ouderwetsche, echte, gezucht
over het feit., dat Amsterdam niet
meer is, wat het was in de dagen van
hun jeugd. In de dagen b.v. van Jus
tus van Mamik, die zulke onvergete
lijke typen wist op te duiken in het
karakteristiek Amsterdam, dat hem
lief was, en dat hij zoo vaak uit
muntend heelt beschreven.
.Maar, zooals de e-'scheu van lat
zeker vaak barer moderne busi-
ness-leven veel liefs en aardigs, veel
gemoedelijks en typisch doel et ravij
nen, zoo krijgen ook in een moderne
stud door de eischen van handei en
nijverheid en de daarmede samen
hangende verkeer8ieischen heel eigen
aardige aspecten een ander aanzien.
Amsterdam nu wil niet alleen, maar
moet ook met de eischen van den lijd
nicdegaan, en het kwaad dat de groo
te verkeerswegen van onze stad al
reeds lang niet moer aen de zelfs ma-
tigst te stellen eischen voldoen, heeft
reeds lang op middelen doen zinnen
om aan de uitbreiding der stad en
vooral aan de verbetering der groote
verkeerswegen ernstig te gaan ar
beiden.
liet is vooral Mr. W. F. van Leeu
wen, onze commissaris der Koningin,
die tijdens zijn burgemeesterschap
herhaaldelijk op de noodzakelijkheid
der verbetering van de verkeerswe
gen gewezen heeft.
In den Raad zijn tal van plannen
behandeld, verscheidene aangenomen
sommige nog in studie, maar die toch
ic zamen een beuld geven van groot-
Amslesndum, zooals men zich dit in
de toekomst denken moet.
Het feit, dut dezer dagen aanbe
steed werden de voorbereidende werk
zaamheden tot uitvoering tier Dam
plannen bracht mij on het denkbeeld
voor de lezers van „Haarlem s Dag
blad" een schets te ontwerpen van
toekomst-Amsterdam.
We beginnen dan bij het Centraal
station.
Aan de overzijde van liet IJ komt,
zooals men woct liet Vliegen-bosch,
een uitgestrekt liosch met fraaie wan
delwegen, parken een sportpark mis
schien, en waar omheen zich, naar
met groote waarschijnlijkheid mag
worden verondersteld zich lal van
volksbuurten zullen cirkelen. Een
brug over het Noord-Holl&ndscl) ka
naal zal de verbinding tusschen Am
sterdam en deze nieuwe Anlago, <lezt
kleine slud op zichzelf misschien la
tor wel, vormen.
Wenden we nu onze schreden nam
het Damrak, dan zien we daar nu ai
reeds den geweldigen chaos, die da
noodzakelijke voorbereiding voor
grontc werken zijn, de fundcering--
werken.
De veranderingen, die het Damrak
staat te ondergaan staan met do
Damplannen in het nauwste verband,
zooals men weet. Ik mag er aan her
inneren, dat op het Damrak zal ko
men het nieuwe gebouw van de Ver
eeniging voor den Effectenhandel, <lo
Bijenkorf, terwijl men vervier op, op
de leegkomende terreinen van den
Dam, als de thans onteigende percee-
len zullen zijfn gesloopt, groote ge
bouwen hoopt te doen verrijzen, die
in het kader der Damplannen de én-
trée der stad zullen maken tot eep
entrée oen wereldstad waardig.
In verband met de Damplannen,
slant ook de verbreed:van de Pa
leisstraat. waarvoor do noodige ont
eigeningen reeds zijn geschied.
Een der voornaamste verkeerswe
gen van Amsterdam, de Vijzelstraat,
wordt verbreed, waardoor men hoopt
met de overige verkeersveibeterin
gen een flink stuk arbeid m de goc
de lichting te doen.
Uilenburg wordt gesloopt, dit war-
nest van onbewoonbare krotten,
waarin de menschen leefden als var
kens in hun hok en ook. hier is de
aandacht gevestigd op de belangen
en de eischen van het verkeer.
Velen zal het spijten misschien d -t
hiermee een typisch stuk Amsterdam
verdwijnt.
Zeker, dit is Uilenburg.
Eten Amsterdammer zal niet ver
zuimen, vrienden en verwanten vuu
buiten, dio Amsterdam willen zien
op een zwerftocht door Uilenburg eu
omliggende streken rnede te riemen,
maar wal zco schilderachtig lijkt aan
den buitenkant bergt heel wal ellende
en ongerechtigheid van binnen eu de
typische geveltjes van die kistwonin-
gc-n zijn het fraaie schild van alltrle*
ongerechtigheid en viezigheid.
Uil hygiënisch oogpunt alleen
is hel loe te juichen, dat dit alles
verdwijnt, waarbij dun nog komt dal
gewettigde verkeers-eischen zullen
worden vervuld.
Zooals met Uilenburg gaat het ook
met de Jordaan.
Ook hier zal heel wat karakteris
tiek den sloopersharnc-r niet ont
gaan. Er zal heel wat worden afge
broken, nieuwe huizen zullen ver
rijzen en nieuwe, breede straten ge
formeerd in stede der smalle kron
kelstraatjes van thans. De vereoni-
giug „Uud-Amsterdarn" heeft reeds
de uüouige fondsen ook gemeente-
subsidie om hier nieuwe goede be
woonbare huizen te doen verschijnen.
En, als de Jordaan veranderd {verbe
terd durf ik niet te schrijven om de
liefhebbers van typisch Amsterdam,
die dit zullen lezen niet tegen mij in
het harnas te jagen) zal zijn, droomt
men van een nieuwen verkeersweg
van de Westcrmarkt naar de Mar-
nixstraat, ter hoogte vart het Prins
Hendrik-plantsoen.
En nu een uitbreiding van de al
lerhoogste beteekenis, de uitbreiding
Zuid, waar men zich, naar Berlago's
plannen o.m. ook ©en groot park
denkt en een sportterrein. De Boereu-
wetering zal worden verbreed, een
verbindingskanaal gemaakt tus-
schc-n Ainstel en Schinkel, volg daar
bij het Station Zuid, dat in de toe
komst zal worden gebouwd en men
kan begrijpen dat hier een nieuw,
buitengewoon belangrijk centrum
van verkeer komen zal.
De plannen zijn thans in het eer
ste stadium ,nl. dat der noodige ont
eigeningen. De behoeften van de/e
stadsuitbreiding, de beboette aan
bouwterreinen, de woningnood doel
zich zoo sterk gevoelen, dat men er
van verzekerd zal zijn dat hier spoe-
dig altijd natuurlijk relatief ge-
itaarlemsefie
Handetsvereenigiiiig
(Goedgekeurd bij Kon. Besl. van 12
Nov. 1899.)
De Haarleinsche Handelsvereeni-
giug hier ter stede, opgericht 1Ü Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezeu.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer ecbler, dat men alge
meen met meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereenl-
glng toe te treden. Er zijn wel meer
dan üUO leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ju z&lls particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te luteu ge
voelen, dat men het werk op prijs
stelt, dat de Haariemsche Huudels-
vereenigujg steeds opneemt, als doen
de, wat hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereenigmg
buiten hare bemoeiingen van ver-
^hillanden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
-tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van f 3.50, die gevraagd
wordt.
Uo Haariemsche Handelsvereni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling uau te
(manen en ïufonnatien voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
hel recht het hun gratis te verstrek
ken advies der Vereenigmg to vragen
d>e ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en bet bedrijf der leden.
Als proef kunnen voorlaan mouwe
leden voor een half jaar worden aan-;
geuomeu, doen slechts hel 2e halfjaar
(van 1 November tot eu met 30 April)
ad f 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
een.gmg ziju de heeren Mrs. Tli. de
Haan Hugenboltz en A. II. J. Merens,
Spaarue 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na-
nnddns zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pCt. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten le innen.
De kosten van informatién naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeduig. Informa
tién uuar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiteu de stad wo
nende peisonen -..orden met behan
deld, w anneer met 10 ets. voor porto-
vergoedmg ls toegevoegd.
Ruim 1748 Lnlormatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopen jaur gegeven.
Aan het kantoor Jansweg 11, zijn
thans coupons A 10 cent verkrijgbaar
waarop men bij bet Bureau van den
Burgerlijken Stand op bet Stadhuis
inlichtingen kun bekomen over het
adres van bi er op het bevolkingsregis
ter ingeschreven personen.
Iu -ie maanden September en Octo
ber 1911 zijn 57 vorderingen tot een
bedrag van f 1499.20 betaald; 11 vor
deringen worden afbetaald, 17 vorde-
riugen zijn uitgesteld.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Morgen de grooto Haariemsche
sportdag bij uitnemendheid, voetbal
wedstrijd tusschen II. F. C. en Haar
lem. En dan nog wel, wat in het
sport-Nederlandsch, dat als tweo
stukken turf op elkaar, lijkt op En-
gelsch de r e t u r n-m a t c 1» wordt
genoemd. De tweede wedstrijd van
't seizoen tusschen de plaatselijke
clubs. Daarbij staan heide partijen
op hun scherpst: do winner van den
vurigen keer om de victorie van toen
te bevestigen en de verliezer van
toen om de nederlaag te wreken.
Het zal, wanneer we maar drage
lijk weer mogen hebben, zeker stroo
men langs den Schoterweg. De be we
ners van Johanna, Laurentia, Amelia
cn hoe al die huisjes met villa-ach-
tige allures meer mogen heeten, kun
nen zich na weken van rust verheu
gen in den optocht van menschen,
fietsers, auto's en rijtuigen, die op
groote dagen optrekt langs dezen
straatweg. We zouden bijna den weg
naar Haarlem's voetbalveld vergeten.
Het elftal heeft dezen winter nog
bijna niet op eigen vc-Id gespeeld,
maar is door den machtigen conipe-
lie-organisator op het bureau van
den Nederlandschen Voetbalbond te
Amsterdam bijna voortdurend naar
buiten gestuurd. Daarentegen speel
de H. F. C. nog zoo goed als uitslui
tend op eigen terrein. Wanneer ik
niet overtuigd was van de groote
zorgen, die de Bondsscretaris heb
ben moet om van deze ingewikkelde
machine de raderen in elkaar to pas
sen, zóó dat het werktuig goed loopt,
dan zou ik vragen of het niet an
ders, niet beter had gekund.
Maar het" is misschien onbillijk
daarover te spreken, juist op het
oogenblik dat Haarlem zijn belang
rijksten wedstrijd thuis speelt. Met
verwondering heb ik vaak opgemerkt,
dat op dien Schoterweg zooals trou
wens op den weg naar alle, ver af
gelegen voetbalvelden meermalen de
verkeerde wereld heerscht. Mensehen
van zekere bedaging, lieden van bo
ven do veertig bijvoorbeeld zie je
daar met flinke stappen 1 o o p e n
en uitwijken voor eon rijtuig of voor
rijtuigen, waarin de spelers, varieo-
rond in leeftijd tusschen de achttien
en vijf-en-twintig, zich naar het veld
laten rijden. Weliswaar halen de
jongelui straks hun schade wel weer
in. Als wij ouwetjes met onze corpu
lentie eerst drie kwartier en dan nog
eens even lang moesten draven, trap
pen, duwen en rollen, ach arme. dan
moesten we por brancard naar huis
worden gebracht. Het groote voor
deel wat spelers boven toeschouwers
hebben ia, dat zij geen last hebben
van koude voeten .Want daarover
weel het publiek mee te praten. Voor
al wie op de plaats der eere, do tri
bune, het spel bekijken, moeten dat
genoegen met een paar aan het einde
van den wedstrijd ijskoude voeten
betalen. Een warme stoof vragen is
op een voetbalveld wat uit de lijn,
maar ik zie den tijd nog komen, dut
de plaats waar do toeschouwers hun
voeten zetten, centraal wordt ver
warmd. Wie verrast ons het eerst
met dio nieuwigheid, II. F. C. of
Haarlem?
Beste beentjes zullen op den dog'
van morgen worden voorgezet. De
man, die deze spreekwijs verzon, ja
ren misschien eeuwen geleden, hoeft
een voorgevoel gehad van do nade
ring van het voetbalspel, daar de uitr
drukking daarop speciaal van toe
passing is. Op de boenen komt het
aan. Vooral op dio van Monnus,
geen fraaie, maar als ik het zoo zeg
gen mag wel handige beenen is
do hoop van de eene en de vrees van
de andere partij gevestigd. Indien
een andere uitdrukking namelijk die
van „beenen maken' beteekende dat
dit lichaamsdeel in soorten kon wor
den vervaardigd en verkocht als een
broodje bii don bakker, dan zouden
zeker een half dozijn Haarlem-leden
voor den dag van morgen oen stel
Mannus-boenen ltoopen, om daarna
Maandagochtend weer hun eigene
aan te schroeven. Om zoo iets met je
beenen te kunnen doen als hij is een
kunst en toch zou Mannus niets
uitrichten met een paar kunst-
b e e n e n 1
Maar de tegenpartij is ook niét van
plan den wedstrijd cadeau te geven.
En het beste bewijs daarvan is, dat
do voorzitter zelf, Jan van den Berg,
voetballer in ruste, in de goal zal
gaan staan. Scheiden tut web.
Wie eenmaal zoo'n vermaard speler
was. trekt de schoenen met trage be
weging uit. Van den Berg zei wel
vaak, dat hij er' mee eindigen zou,
maar 't bleef bij de verklaring en
jaren geleden dichtte al een van die
gelegenheidspoëetenwaar je in de
sportbladen letterlijk over struikelt:
Maar kijk iik goed? wel wis en drie
,lk geloof dat ik Jan van den Borg
weer zio.
Eindelijk zeiden zijn knieën (die
Achilleshielen hm hm van den voet
baller) hem den dienst op en voort
aan stond hij aun 't lijntje. Maar nu
is de verzoeking hem te machtig ge
worden, hij waagt zich niet meer
aan de voorhoede, maar daar dc
ware keeper maar liefst zoo weinig
mogelijk loopen moet, zal hij in 't
doel gaan staan.
Reken er maar op, dat zijn getrou
wen als leeuwen zullen strijden, om
te voorkomen dat de bal hun voorzit
ter nadert. Hij heeft nog niet lang
geleden in een wedstrijd met Veloci-
tas gekeept en dat met succes, rekent
misschien ook wel een beetje op den
geestdrift, dien hij in vroeger jaren
aan zijn elftal wist mee te deelen en.,
heeft stellig een goed oog op don bal.
Zonder een van de andere tien spe
lers te kort té doen zou ik willen zeg
gen, dat Zondag de wedstrijd hoofd
zakelijk gaan zal tusschen het been
van Mannus en het oog van Jan.
Wat triomfeeren zal zullen wij zien.
In gewone omstandigheden zou ik
liever met een been, dan met een oog
vechten, maar in dit geval weet ik
het nog v/oo zeker niet. Hoe hoog do
beenen ook aangeschreven staan bij
het voetbalspel, nog nooit heb ik van
een blindeman vernomen, die er een
held in was geweest.
Dit over het spel der jeugd, dat
langzamerhand ook het spel van dc
ouderen is geworden. Voor do eer
sten namelijk actief, voor de laatstcn
passief. Ouders die alleen dochters, of
in 't geheel geen kinderen bezitten,
kunnen licht van de wedstrijden
wegblijven voor vaders van zoons
is dat langzamerliand een onmoge
lijkheid geworden. En wie eenmaal
een wedstrijd zag heeft de smaak
beet en komt weerom.
Dat is wel eens anders geweest. Ik
herinner mé nog heel goed, dat do
hoofdredacteur van dit blad bezoek
kreeg van een jongmenscb, die een
vriendelijk verzoek had te doen. „We
spelen", zei hij, „tegenwoordig voet
bal. Heeft u daar wel eens van ge-
hoord
Ja, de hoofdredacteur wist er wel
wat van en gaf dat, niet naar ik
vrees mij te herinneren een soort van
beschermend lachje te kennen. Je
kon zoo van zijn gezicht aflezen,
„heel aardig, dat jongensspel en wat
wou u mij daarover nu wel vertel
len?"
Toen kwam het hooge woord er uit:
het publiek wist van hel spel nog zoo
weinig af. Mocht hij de rogels eens
ia de courant laten zetten?
De hoofdredacteur moet bedenke
lijk gekeken hebben. Vandaag voet
bal, moraen misschien domino- of
damspel, schaak of kastie Ten laat
ste werd zijn gemoed verteederd dooi
de bescheiden vriendelijkheid van den
vrager en zoo kwam het, dat nu mis
schien wel twintig jaar geleden de
grondslagen van het edele voetbal
spel in een hoekje van Haarlem's
Dagblad werden afgedrukt.
Hoe zijn de toestonden sedert dien
Lijd veranderd. De hoofdredacteur
«Lapt Zondag aan Zondag naar de
wedstrijden en meent zelfs kijk te
hebben op de qualiteiten van spelers.
En met hem stroomen honderde va
ders en moedors naar het voetbal
veld en durven een paar uur in de
open lucht te staan of te zitten, waar-
uan zij vroeger, naar hunne mee
ning een longontsteking zouden heb
ben opgedaan.
Tegenover het spel der Jongen staat
dat der ouden. Dat is de gemeente
raad. Een gewoon jnensch i« zoo niet
of hij meent toch wel iets meer te
wezen, dan de meeste onderen. Iels
handiger, iets helderder van hoofd,
iets schemer van oordeel, iets beter
ontwikkeld, kortom iets meer. En
welke kans heeft hij nu om dat er
kend te zien, wanneer hij nooit een
décoratie zal veroveren, noch ooit
zelfs een jubileum van eenige l»etee-
kenis vieren Door lid van den Raad
te worden.
Geen beter veiligheidsklep dan dil
voor onvervulde wenschen en in he!
diepst van iemands hart gesmoorde
verzuchtingen. Bestond er geen ge-
meenteraad ik zou hem onmiddellijk
uitvinden. En zio nu. met welken
grooten ijver het ambt beoefend
wordt, hier zoowel als in de omstre
ken. Schoten, dat in den laalstcn
tijd door de uitbreiding van hel zie
lental een veel grooter Raad gekre
gen heeft, moest zelfs spoedshalve
op den St. Nicolaasavond vergaderen
en heeft dat gedaan zonder pers en
zender publiek. Die zaten netjes
thuis. Boozo tongen beweren, dat de
vergadering daarom gouw uit wus.
Maar ntel den meesten ijver Ibe-
zield is de Velsensche Raad. Die ver
gadert heele dagen en houdt lang»
discussies en H wordt er al muur
duurder. Men zegt. maar ik sta c-r
niet voor in. dat de wethouders go-
makshalve in 't Raadhuis zullen ko
men wonen. Krijgt de een dan, al ls
't midden in den nacht, een mooi plan
in 't hoofd, dan kan hij onmiddellijk
met zijn collega overleggen.
F1DELI0.
