HAARLEM'S DAGBLAD. TWEEDE BLAD. ZATERDAG 30 DECEMBER 1911 Van de Residentie en haar bewoners. CXLII. Het nieuwe telefoontarief is niet gepubliceerd of de ingezonden stuk ken komen los. Hei was niet anders te verwachten, waar het h>er een instelling betreft, waarover ieder, die een toestel in zijn huis heeft, natuur lijk kan meepraten als teclmieus. Menschen met veel vrijen tijd hebben in den regel verstand van alles en daar het getal van dezulken hier angstwekkend groot is, velen een aansluiting nemen alleen om hun dag beter tc kunnen doorbrengen, daar lag het voor de hand, dat verande ring in de wijze van betalen, velen naar de pen zou doen grijpen, wat op zichzelf ook een tijdverdrijf is. De ad viezen zijn steeds kosteloos. De ingezonden stukken komen la ter allemaal in den raad. Er zijn lo den. die er specialiteit in zijn, mee te jammeren met klachten van personen uit het publiek. Ze houden er wel eens notitie van en spreken onder hun speech stiekum van die gulden woorden. Zo staan zoo tenminste m hun klacht niet alleen, hebben min stens één verwante ziel. Vooral een raadslid bezondigt zich aan dit ie berde brengen van bezwaren van per sonen, die hij niet kent. llij wil het wel niet weten, maar van de perstri bune zijn die verraderlijke uitgeknip te dingetjes wel ©ens op zijn lesse naar ontdekt. Maai* om nu op dat telefoontarief terug te komen. Vroeger heb ik er een en ander van meegedeeld en daaraan heb ik weinig toe te voegen. Het meeste kabaal wordt gemaakt naar aanleiding van het voorgestelde om, zoowel de in- als uitgaande ge sprekken te doen meetellen voor de 350 per maand, die men houden mag voor 65 per jaar. Dit is gedaan, om groote zaken als banketbakkers, die wel eens 200 en meer keeren per dag opgebeld worden, onder het hoogste tarief ic brengen. Hier staat- wol tegenover, dat iemand, vvxen het onverschillig is, in welke klasse hij valt en die. een an der plagen wil, hem op kosten kan jagen door hem telkens op te schel len, inaur wil hij dit, dan moet hij lang volhouden, want van het getal per maand wordt ongeveer 10 pCt. af getrokken voor verkeerde aansluitin gen eu eerst aanmerking gemaakt als hét gemiddelde over drie of vier maanden boven de 350 komt. Voor één ding zal het betalen naar gesprokken goed zijn het voorkomt het maken van kletspraatjes door de telefoon. Het is ongelooflijk zooveel als dat gebe-urt. Ik ken een dame, die eiken morgen aohter haar loestei gaal zitten en achtereenvolgens al haar kennissen opbelt om gewichtige gesprekken te houden over dienstbo den, al of niet sln.pen, hoofdpijn, enz, enz. Dat zal nu voortaan uit zijn, tot groot genoegen van de telefonisten. In haast allo bladen heeft het ver haal gestaan, dat de Haagsche respondent van de .Leeuw. Cl." de wereld inzond en volgens hetwelk een Haugsch jong meisje verdwenen is, dat to iogeereu gevraagd was door een Fransche familie, die dezen zo mer to Scheveningen vertoefde. Bevestiging is niet te krijgen ge- v/eest en het wordt zoo goed als ze ker, dat van het geheelo verhaal geen woord waar is. Achtereenvolgens weid als naam genoemd dien der fa milie v. H.. daarna der familie C. en eindelijk der familie G. Dit wekte al vermoeden van niet juist zijn, en waar nu noch politie, noch justitie iets van het geval afweten, schijnt het niet te gewaagd, de heele historie naar het rijk der fabelen te verwijzen. De goégemeente heeft echter een paar weken lang een prachtig onderwerp van praten gehad en aan den ande ren kant zaF het tot wat voorzichtig heid manen bij het aannemen van in vitaties van vreemdelingen. Als dit gedrukt is spoedt. 1911 zich met rasse schreden ten einde. Het jaar laat hier veel onafgedaan achter. De Agenda van den gemeenteraad gaat gebukt onder hel gewicht van de belangrijke voorstellen, die nog niet tot afdoening kwamen noem ik al ken verbetering van de verkeerswe gen, stadhuis- en paleiskwestie, schouwburg, wijziging van de erf pacht, inbreng van terreinen in het grondbedrijf en annexatie van de om liggende gemeenten. Komt de helft tot afdoening, dan zijn we al heel blij. Het afgeloopen jaar bracht ons het abattoir, de inkomstenbelasting, don geneeskundigen dienst, het hulp- ziekenhuis in het Slijkeinde en oplos sing van do Zorgvliet-puzzle. Verder heel veel Haagschen wind, Beethoven- en Strauss-feesten, afscheid van het Philharmonisch orkest in het Kur il aus en een zomer, schitterend voor alle hotels. Moge 1912 even gunstig zijn, alleen een beetje minder warm. Den lezer een zalig uiteinde. SINTRAM. Amsterdamsehe Kout VUL DE BIOSCOOP. Wanneer do dikke Dias in Rido's revue zingt, dat de affaires met de acteurs en de actrices weinig om 't lijf meer hebben, omdat alles naar de bioscoop gaat, dan is hij niet ver be zijden de waarheid. Niet, dat theaters en variété's over het algemeen te klagen hebben de schouwburgen in de Plantago schijnt het minder naar den vieeze te gaan maai* toch, de bioscopen doen hun leelijk afbreuk en. d>e moeten wel gaan, zoo 't scbijnt, want het aantal bioscopen neemt op buitenge woon snelle wijze toe en we kunnen, om 't zoo eens uit te drukken, in Am sterdam spreken van een „ontwik keld bioscoop-leven". We zijn tot de bioscoop gebracht ja, misschien wel het eerst door Te reclame-projecties bij Carre eu Flo ra, gevolgd duor bepaalde „num mers'' in de pauze en na de voor stelling. Dat waren dan enkele „nummer tjes', die als toegiftje genoten en ge waardeerd werden. De heer Nöggerath, de oude, liceft toen spoedig, geleerd door de lessen uit het buitenland, gezien welk een attractie een bioscoop-voorstelling voor liet publiek is en hij slichtte zijn bekend mooi, coquet bioscoop-theater in de Reguliersbrocstraat. Daar kwam al heel gauw een flinke loop en toen de bioscoop-nummers werden afgewisseld door specialitei ten Speenhoff zong er, het Vrije Tooneel trad er op, de Davidson oogstten er triomfen en Eduard Ja cobs, terwijl ook af en toe niemand minder dan Louis Bouwmeester er op de planken kwam was het thea ter avond aan avond goed bezet, zoo niet stampvol en dat bleef zoo tot den huidigen dag. Nu ik bet over den ouden heer Nöggerath heb, mag wel eens gezegd dat zijn zoon, de tegenwoordig© direc teur van Flora en de Bioscoop in de richting van zijn vader met ijver is doorgegaan, eu niet alteon voor de bioscoop-nummers in deze bedde schouwburgen het beste liet komen, wat het buitenland bood, doch verder ging, zelf hij alle mogelijke gebeurte nissen van beteekenis in ons land op- nomingen ging doen, die prachtige films gaven en nu nóg ©eu stap ver der is gegaan door de inrichting van een eigen groot terrein speciaal voor voorstellingen voor de bioscoop, waar hij door békende artisten „gevallen" laat opnemen, die nu reeds met suc ces op het doók zijn gebracht. Zoo hebben de NOggorath's niet weinig gedaan voor de ontwikkeling van het bioscoop-wezen en de Am sterdammers, die op een bioscoop voorstelling verzot zijn. niet weinig aan zich verplicht Alberts Frères, wel eens genoemd de bioscoop-koningen, gaven al spoe- dig hier en daar vooral in het Grand Theater en Paleis voor Volks vlijt, uitsluitend bioscoop-voorstellin- gen, die ook over 't algemeen goed bezocht waren. Toen nu ondernemende geesten za gen, dat de bioscoop een zeer gelief de uitgang werd, dat het een rage werd. om niet te zeggen razernij, verschenen de bioscoop-theaters In groote r en kleiner formaat en van deftiger en eenvoudiger aanzien In alle deelen van de stad. Ik zou ze heusch niet in chronolo gische volgorde kunnen noemen, maar een feit is het, dat geen stads gedeelte van een bioscoop-theater ver koken is. En wat ons nog tc wachten staat... Een bioscooptheater van imposant aanzien en kloeken bouw is nu ook al weer gcruimen t"d geleden aan den Heiligenweg geopend. Daar ziin van 's middags tot des avonds om elf uur doorloopende voor stellingen en kan men de spannend ste drama's en meest humoristische scènes genieten. Van buitengewone deftigheid is het bioscoop-theater van Puthé in de halverst raat, waar voorheen de dor stige kelen gelaafd werden in de „Ca ves do France". Daar is t deftig en duur. Voor f 1.50 A 1.25 kan men daar een voorstelling bijwonen van circa anderhalf uur. Natuurlijk zijn er ook wel lagere rangen, maar het gegoede publiek betaalt die som dan toch voor de liefhebberij- Een tikje burgerlijker is de „Witte bioscoop" op het Damrak. Een maffie 's avonds en Zondags 15 ets. 's middags. En vol, neen maar Moet je Zondags zien. Dan ver dringt het publiek zich 's middags en 's avonds tot het sluitingsuur elf uur voor de kas. 't Loopt natuurlijk niet eiken avond zóó, maai* puhliek-loos is de zaal, die ©en tweehonderd menschen kan be vatten, toch nooit. Van Damrak naar Nieuwendijk is niet ver, en ook op den Nieuwendijk is een bioscoop, die er wezen mug ©n die nltijd menschen trekt. We zijn nu nog steeds in het cen trum vtui de stad gebleven, maar ook in de buitenbuurten, in do volksbuur ten, rijzen de bioscoop-theaters ais paddenstoelen uit den grond. Dat zijn bioscopen van de kracht van die uit de Damstraat. Toegang ©en dubbeltje of lien oen ten geld. Daar kun je zien de spannende scènes uit „het wilde westen" pak kende scènes als „De vuurproef of een held en eon lafaard" en „Geld zucht en inisdatul" en „Onschuldig veroordeeld of twintig jaar later" en dergelijke griezeligheden meer, lek kertjes doorspekt met scènes „om te lachen van het begin tot liet eind". Van dergelijke theaters treft men b.v. aan in do Kin lier straat, Haar lemmerdijk, Dapperplein, ju, waar al niet 1 Daar in die gribussen zitten de „toffe jongens" met d© dames met spuuglokken en wijde 1 aaien rokken, knus op de lange banken en ze genie ten van al die griezel-drama's, die al zoo dudidedijJt ver-beeld worden en waaiivan do meneer, die tevens de kaartjes controleert en de orde hand haaft, zoo „inmies" vertellen kan. Medeminnaars, ondonaanlsohe ge vangenissen, moderne ontvoeringen j>ar automobiel dtit geniet je allemaal voor je tien spie, warmite eu licht oh, pardon liioht niet! maar „nie- siek", 't zij dan de prestaties van den een of anderen verloopen musicus op een versleten piano of gramaphoon, wat wil je meer. En wat nu wol do cultuur-beteeke- nis van dit bioscoop-wezen is? Ja, dat is nu in een paar woorden n et te zeggen. Wat is do cuituur-beteekenis van de stukken drie plegen te worden op gevoerd bij Stoel en Spree b.v.? Do onschuld zegeviert na duizend en een moeilijkheden, de deugd krijgt haar loon en de snorde misdaad haar gerechte straft Wij vinden dat ouderwelsch, sen timenteed vaak, bombastisch altijd. Maar een feit is het toch, dat de menschen geboeid worden en er, nu ja, toch wat van meenemen nu ook. Zóó is t in d© bioscopen in de volks buurten dunkt me, ook en tot nog toe geloof ik niet dat de schreef te buiten wordt gegaan. Dat er geen zedekwelsende voor stellingen kunnen worden gegeven spreekt van zelf, maar zooals men onder pr kkeiTectuur ook de Nick Carter romans en dergelijk schoons rekent, zou het toch niet onmogelijk zijn dat ongewenscht prikkelende din gen werden vertoond. Wat, natuurlijk zeer zeker een maat schappelijk kwaad zou zijn. Er is mij weinig van gebleken. Zeker, er komen wel eens dingen voor «Ee smakeloos zijn en inderdaad behooren bij bet genre ..prikkellec tuur" om 't zoo te noemen. Een voorstelling b.v. die ik ecmgeo tijd geleden zag, mag daaronder ge rangschikt. Het was een voorstelling uit de middeleeuwen. Men zag een ter dood veroordeeld rneisje ophangen nadat zij op de pijnbank was geweest en in die zelfde voorstelling kregen we t onverkwikkelijk schouwspel van iemand die werd gebrandmerkt. Zeker, zulk© dingen bederven den smaak en werken slecht. Vooral op ons volk we konden het kort gele den ter vergadering waar de tuchte loosheid der jeugd behandeld werd nog hooren hebben ze een hoogst ongewenschtcn invloed. Aan d© polite de taak om nauwlet tend toe te aien dat alle prikkelende voorstellingen ten strengste worden geweerd. Te meer als men in aanmerking neemt, wat ons op bioscoopg-e>b.ed in Amsterdam nog te wachten staat. Niet minder dan 8 huizen op het Sophiaplein zijn aangekocht voor nog weer een nieuw bioscooptheater dat aan 500 menschen plaats bieden moet. Do maatschappij die dit theater gaat exploiteeren is voornemens in verschillende voorname stadsge deelten, casu quo groote straten nog maar altijd weer nieuwe bioscopen op t© richten. Waar moet het Ineen? AMSTERDAMMER. Stadsnieuws GEMEENTERAAD. Vergadering van den Raad der ge meen to Haarlem, op Woensdag 3 Ja nuari 1912, des namiddags ten 1 1/2 ure, in de Statenzaal (Prinsenhof). De volgende zaken zullen aan de orde worden gesteld: 1. Mededeclingen en ingekomen stukken. Verzoekschrift onde'nvijzer Sohool voor m.u.l.o. No. 2, om eervol ontslag- 2. Voorstel B. en W. wijziging titu latuur Directeur en boekhouder ge meen tel .ohtfahrieken en vaststelling instructien enz. 3. Id. id. vaststelling verordening geldelijk beheer gemeemtegasbed'rijf en gemeente-eleotriciteltsbedrijf. 4. Rapport Duurtecommissie. 5. Voorstel B. en W. verzoekschrift lantaarnopstekers, om jaariijksche gratificatie. 6. Id. id. wijziging pensioenveror dening, met nader schrijven B. en W. 7. Id. id. vellen boomen Zijlsingel. 8. Verzoekschrift Voorzitter en Se cretaris afd. Haarlem Bond Ned. Ge meentewerklieden, toeslag loon ge meentewerklieden, met voörstel-J. II. Bregonje. 9. Voorstel B. en W. onderlinncteolio verpachtmg aanplakzuilen en aan plakborden enz. 10. Id. id- ruiling grond met- en verhuring grond aan Joh. Enschedé en Zonen. 11. Id. ld. aanwijzing terrein ver grooting Algemeen© begraafplaats. 12. Id. id. verzoekschrift A. van der Molen Jr., om eene gratificatie, met nader schrijven B. on W. 13. Id.-W. A. J. van de Kamp ln zake opneming bepaling in bestek ken van gemeentewerken omtrent verzekering werknemers tegen gelde lijk© gevolgen werkloosheid, met schrijven B. ©n W. 14. Id. id. in zake pensionneerïng Commissars van polite, met schrij ven B. en W. 15. Id.-L. Modoo wijzging uiibriei- dingsjalan gronden bij Oraujebooan- siraat, met schrijven B. en W. 16. Id. B. en W. aanvaard ng voor straten en pleinen bestemde gronden bij Oranjebóomstraat. 17. Id. id. vaststelling rooilijn Raaks IS. ld. id. id. Veer pol der en be schikbaarstelling gelden voor be strating. 19. Id. id. instelling Commissie in zake onderzoek mogelijkheid oprich ting openbare leeszaal. 20. Verzoekschrift H. van den Berg, herbenoeming gemeente-geneeskundi ge 21. Aanbeveling Commissie van toe zicht Museum, benoeming lid. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 30 Cts. per regeL eEMSER- WATER 26 cent per heele kruik. Het beste middel tegen hoest, verkoudheid, maag zuur en influenza. uit de Omstreken HAARLEMMERMEER. Jaarvergadering IJsclub. Do ijsvereeniging „Algemeen Nut" hield in „Café Met" haar jaarverga dering onder voorzitterschap van den heer J. A. Bakker. Uit het verslag van den penningmeester bleek, dat de uitgaven hadden bedragen ƒ197,83 en de inkomsten f 199,88 1/2, alzoo een batig saldo van 2,05 1/2. Mot hetgeen op de Spaarbank is uitgezet bedraagt het geheel® saldo 1223,12. Tot bestuursleden werden herkozen de heer en Jac. van Zij verden en P. Ravestein. Tot ijscommissarissen cle heeren J. Roos, D. de Ruyter, H. R. Jurgens, D. Keesen, P. Noordam. II. Wessels, C. J. Moleman en T. J. 11a- nedoes. •Kerkeraadsverkiezin g. De uitslag van de gehouden stem ming voor de verkiezing van een ouderling en een diaken in de Geref Kerk te Hoofddorp (aftr. A. Vogelaar en één vacature) is als volgt Geko zen tot ouderling G. v. d. Beek met 41 van de 62 uitgebrachte stemmen en tot diaken K. den Breejen met 20 van d© 27 uitgebrachte geldige stem men. Bij deze laatste stemming wa ren niet minder dan 24 blanco er 11 van onwaarde verklaarde stemmen uitgebracht. Iets dergelijks zal sl |.*hts zelden voorkomen. Letteren en Kunst JUSTUS KARL HASSKARL. 6 Dec. 1811—5 Jan. 1894. In de December-aflevering van het tijdschrift „Vragen van den Dag" komt onder bovonstaanden titel eon artikel voor, dat ten volle verdient in wijden kring te worden gelezen. Het geldt toch de herdenking van den lliOsten geboortedag van den man, de de eerste kinaplanten van Peru naar Java overbracht en de grondlegger was van onze Java- k nacultuur, den man, die na einde- looze gevaren en tegenspoeden, d e hem tot liet einde to© van zijn reis niet gespaard werden, met taaie vol harding en zeklzamen moed zijn taak volbracht en den 13dc*n December 185-i <ïe eerste levende C nchona-plan- ten uit Peru te Batavia aan wal bracht. Wal die kina-cultuur betce- kent voor Ned.-Indift, maar moor nog voor de geheet© wereld, béboe 't zek -r niet ón den breede te worden h©- toogd. Thans koopt men voor enkele stuivers het onwaardoerbaar febrifu- gum, de Chinine; overal waar vroe ger de malaria tallooz© slachtoffers e schte. oefent het zijn heilzame wer king uit De naam van J'is.-'.s Karl Hasskart is onafscheidelijk verbon den aan de invoering van do kina cultuur in Azië en daarmede aan de instandhouding en stelselmatige teelt van een der kostelijkste artsenijge wassen. Maar wij beeitten behalve de kina cultuur nog een ander monument, waardoor HasskarTs naam voor. het nageslacht bewaard zal blijven, nl. de beroemde Plantentuin te Buiten zorg. „Op dit oogenbl k nog dankt s Lands Plantentuin te Buitenzorg in de allereerste plaats zijn wetenschap pelijke beteekenis aan de voor een halve eeuw ingevoerde systematische rangschikking in den botanisclien tuin. Aan dit denklieeld, door Hase- karl het eerst verwezenlijkt on waar aan Teysmann, soms de lioogsto te genwerking trotse©rcud, streng de hand heeft gehouden, dankt de Bui- tenzorgsche instel! i:.g thans de mo gelijkheid om een gemakkelijk station te zijn voor buitenlandsche botanis ten, die ©enige maanden aan de be- studeering der tropische plantenwe reld willen wijden". 1) Waarlijk de 100ste geboortedag van dezen man is wed waard te worden herdacht, en waar zou dat beter op zijn plaats zijn dan te Haarlem, waar zich in liet Koloniaal Museum de meest volledige kinoJog'sche verza meling van de wereld bevindt? Bij het bestuur van liet Koloniaal Museum bestaat dan ook het plan om in Januari a.s. den lOOsten geboorte dag van Dr. J. K. Hasskaci op een voudige wijze te herdenken door het doen houden van een© lezing (op 18 Januari 1912) over de invoering van de kina-cultuur in Aziië en de wijze waarop die cultuur thans op Java ge dreven wordt. Voor het houden dezer Lezing heeft zioh do lieer J. Si bin® a Mulder te Bussum bereid verklaard. „Een volk dat zijn groote mannen eert is waard ze te bezitten!" 1) Aldus prof .Treub in zijne „Kor te Geschiedenis van 's Lands Plan tentuin" (voor Vragen van den Dog). Burgerlijke Stand HAARLEMMERMEER. GETROUWD M. C. Biert en M. Faas. BEVALLEN C. van Bakel, geb. Zym, d. C« Lippus, geb. Smit, z. W. Baart, man ,gcb. Van den Ochtend, z. M. J. Goosseus, geb. Smoorenburg, d. OVERLEDEN E. Swart, 57 j. M. Schouten. 59 j. T. de Vries, 7 m. A. Stolk, 71 j. M. Doekoe, 23 j. W. de Zeeuw, 24 j. J. H. van Alplien, 6 xn. G. van Loon. 58 j. P. de Koning, 84 j. G. Zoeteman, 26 d. Haarlemmer Halletjes EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE. Iemand dien ik toevallig in ©en •wachtkamer ontmoette en die een liefhebber van een gezellig praatje bleek te wezen, vertelde, dat hij de zer dagen aan de Leidschevaart gras had zien maaien. Dat had hij van zijn leven niet meer bijgewoond. Dit was het middelpunt van een gesptek over het weer, dat evenwel niet lang kon duren omdat we het sa men roerend eens waren. Ja. voor eind December is de temperatuur al bijzonder zucht en de ïjsclubs hou den vergaderingen, omdat die een maal in hun statuten staan en je toch niet weten kunt, of er missciiien, heel misschien, toch niet nog vorst zal komen in Januari. Ik zou voor geen goud aan die verwachting wil len tornen, want wat kan men op 't oogenblik dat bet oude jaar gaat scheiden, onvriendelijker doen, dan tel iemand zeggen „och, neen, van jo wenschen voor het nieuwe jaar kemt vast niet veeJ terecht En toch is net weer zoo zacht, dat niemand lachen zal om het geval, dat het rapport van de Commissie voor de overdekte bad- en zwemschool op dit oogenblik, midden in den kalen- óonvintcr, ter perse is gegaan I Het werd, als ik bescheidenlijk zoo zeggen mag, hoog tijd. t Heeft lang geduurd. En vragen we waarom, dan zul de redc-n wel voornamelijk liggen in overmaat van onderlinge welwillend heid. „Mijnheer X.", zoo hoor ik in gedachten de voorzitter van zoo'n Raadscommissie vragen, „kunt u de volgende week vergaderen Mijn- lieer X. kijkt bedenkelijk ©n rekent ©ens na neen, het zal niet gaan, hij heeft het te druk. Er kan geen avond op overschieten. „Maar een middag dan", oppert de voorzitter hoopvol. Helaas, d© middagen zijn fnuikend voor mijnheer U. Zijn be zigheden veroorloven hem niet, over de middagen te beschikken. En de vergadering wordt tot nader order afgewimpeld. Zoo komen er telkens verhinderin gen, nu om een familiefeest, dan om dat er iemand ziek is. ©en andermaal om drukke bezigheden. En de voor zitter „stelt er prijs op", ziedaar de geijkte uitdrukking dat alle hoeren tengenwooriig zullen zijn. Met alle waardeering noem ik dat overmaat van welwillendheid. Do voorzitter van den Raad zelf doet ouders, schrijft eenvoudig een vergadering uit en wie absoluut niet kan, moet maar wegblijven. Anders kwam de Raad stellig geen zes koer in het jaar bij oen. Daarom heb ik een voorstel. Maak de Raadscommissien grooter, min stens zeven personon, dan is de „be schluszfahigo" meerderheid (ook ai een geijkte term) vier en kunnen er drie om allerlei redenen wegblijven, zonder dat de zaak er voor wordt op gehouden. Ik kan niet helpen, dat ik in dezen tijd genoodzaakt ben, tot in krimping van beleefdheid te advisee- ren, maar bet moet Onze samenle ving vraagt snelheid van arbeid en geen getreuzel. Daaraan valt in ander opzicht in onze gemeente ook wel wat te verbe teren. In ©en ingezonden stuk heb ben we kunnen lezen, hoe ©en mede lijdende buurman, er op uittrekkende om voor een ernstig zieken buur een gemeentelijken ziekenwagen te halen, daarmee pas na twee uur klaar ge komen was, terwijl het laatste belet sel bestond in de afwezigheid van een puard, dat het voertuig moest trek ken. Waarom staat, vraagt d© man niet ton onrecht©, dat gespan niet al tijd klaar voor eventueelcn nood Ik wil liet hem nazeggen. Er wondt ook wel voor brand een trekdier geregeld beschikbaar gehouden. Zoo hard sterft toch het paardenras door den vooruitgang van de automobielen niet uit. Maar het woord auto brengt me op een andere gedachte waarom niet een ziekenwagen-automobiel aan geschaft, die de zieken naar een gast huis brengen kan Dat zijn dingen van moderne behoefte- De drukkers van visitekaartjes moeten wel de komende jaren met bezorgdheid te gernoet zien. Hun zaak je verloopt liet gebruik van visite kaartjes (zonderlinge naam, omdat je z© immers alloen stuurt, als Je géén visite maken wilt) vermindert Hoeft niet nog pas de directie vau de E. S. M. tot haar personeel gezegd stuur me met Nieuwjaar maai* geen kaartje meer, ik waardeer de go©ie bedoeling toch wel en wees er zeker van, dat ik uiieden woderkeerig alle goeds tocwenschl Ik ken menschen, die op den Nieuwjaaredag zelf geen enkel kaart je meer verzenden, maar daarom toch niet onbeleefd willen zijn. Daar om letten zo zorgvuldig op hun brie venbus, maken die om t uur leeg en sturen gauw een kaartje aan dc men schen, van wie zij zelf een kaartje ontvangeiL Het middel is eenvoudig, maar eenigszins koel. Ik geef toe, dat kaartjes zelf ook aan den kouden kant zijn. Bescheiden maar schuchter (de lezer mocht eens denken, dat ik er wat aan verdien) vestig ik de aan dacht op de rubriek Nieuwjaarsad- vertentlén in dit blad. Die zijn een afdoener. Mocht ©eu van de kennis sen je advertentie niet lezen, dan is dat natuurlijk zijn eigen schuld. Het geweten is zoodoende voor een simpel kwartje ontlast. Mettertijd zie ik nog vyel een nieu we methode van N ieu w j aar wenschen in zwang komen, per telefoon. Maar let wel ik beveel die niet aan, waar schuw er zelfs tegen. Er worden in de wereld der telefoon bedenkelijke nieuwigheden verzonnen. In den Haag is al bedacht de abonnés te la ten betalen naar het gebruik, dat zij van de telefoon maken, ©ven goed als j© gas of water per meter moet vergoede:!. Laat ons dus den slapen- den telefoonhond (ik bedoel met dat woord tegen niemand een onvriende lijkheid) dus niet wakker maken en onze telefoon zuinig gebruiken. An ders kou bet kwaad zichzelf wel eens wreken, zooals kwaden gewoon zijn te doen. Onze stad heeft deze week bii de feesten voor de Kweekschool heel j wat onderwijzers binnen haar muren gezien, het woord dan opgevat in don ruinisten zin, namelijk van personen, die onder» ijs geven. Want lang niet allen zijn bij het lager onderwijs ge bleven meer dan een is door eigen kracht en vlijtige studie naar het middelbaar overgegaan. Men zeg de feestelingen bij groepjes over straat gaan en ik hoorde iemand zeggen „je kunt zien, dat het onderwijsman nen zijn." Ik geloof niet, dat het juist is. Ja, wanneer je weet, dat er bijvoorbeeld een congres van apothekers gaande is en troepjes menschen over straat ziet loopen in een niet overdrukke stad als Haarlem, dan is 'teen kleine kunst om te zeggen „kijk, daar gaan d© apothekers." Maar daaruit volgt nog niet, dat zij van buiten hei-ken baar zijn tusschen andere menschen. Vroeger waren onderwijzers min >.f meer herkenbaar aan hun wandel stok. Die scheen, zelfs nadat de slok als tuchtmiddel op de scholen al lang was afgeschaft, bij bet vak te behuo- ren. Toen kon men 's morgens en 's middags drie, vier onderwijzers op een rij met drie, vier wandelstokken, één per hoofd, naar school zien gaan- Dat is tegenwoordig uit, de een heeft een stok in de hand. de ander niet. Blauwe schoolschriften in dc ha ad zou haast nog boter kenteekeu wezen. Vroeger, ja toen toonde bet vak of ambt duidelijk zijn beoefenaar. Toen was de domiué van verre al herken baar aan zijn witte das. de dokter aan zijn hoogen hoed en volle baard, de officier aan zijn knevel. Er is na melijk een tijd geweest, waarin het dragen van den knevel alléén, voor mot-militair bijna gelijk stond met het zetten van een valscho hand- teekening. Dut deed men niet. En nu .-au officieren spreek mag gezegd ■den, dat zij, in politiek over straat gaande, t© lier kennen zijn aan twee dingen, namelijk dut het weinig ge bruikte pakje in snit wel eens wut ten achter is, maar vooral aan nun rechten rug. De gowoonté om rechtop te loopen met de borst vooruit en <!o schouders achterwaarts is liet duide lijk kenteeken van den militair ik zou bijna zeggen helaas, want er 'olgt uit, dat wij civilisten een slech te houding hebben. Misschien is d© onderwijz©r «enigs zins kenbaar aan zijn voorliefde voor stemmige kleuren, maar ook dat is geen afdoend waarmerk, daar verre weg de meeste mannen het heele jaar door rondloopen in de heele of halve aw, ook al is er nergens een sterf- val in de familie Neen, het vak doet zijn beoefenaar niet herkennen. Ik heb in eon zaal in een vreemde stad do proef genomen en ben door ingezetenen, die mijn veronder stellingen controleerden, hartelijk uit gelachen. Wat ik voor eon ambte naar vcrslcot was een dokter en wat ik voor een geleerde aanzag, een rentenier 'i kwam faliekant uit. Er zijn geen types meer. wc lijken allemaal OP elkaar. FIDELIO.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1911 | | pagina 5