HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 30 DECEMBER 1911
Van de Residentie en haar
bewoners.
CXLII.
Het nieuwe telefoontarief is niet
gepubliceerd of de ingezonden stuk
ken komen los. Hei was niet anders
te verwachten, waar het h>er een
instelling betreft, waarover ieder, die
een toestel in zijn huis heeft, natuur
lijk kan meepraten als teclmieus.
Menschen met veel vrijen tijd hebben
in den regel verstand van alles en
daar het getal van dezulken hier
angstwekkend groot is, velen een
aansluiting nemen alleen om hun dag
beter tc kunnen doorbrengen, daar
lag het voor de hand, dat verande
ring in de wijze van betalen, velen
naar de pen zou doen grijpen, wat op
zichzelf ook een tijdverdrijf is. De ad
viezen zijn steeds kosteloos.
De ingezonden stukken komen la
ter allemaal in den raad. Er zijn lo
den. die er specialiteit in zijn, mee te
jammeren met klachten van personen
uit het publiek. Ze houden er wel
eens notitie van en spreken onder
hun speech stiekum van die gulden
woorden. Zo staan zoo tenminste m
hun klacht niet alleen, hebben min
stens één verwante ziel. Vooral een
raadslid bezondigt zich aan dit ie
berde brengen van bezwaren van per
sonen, die hij niet kent. llij wil het
wel niet weten, maar van de perstri
bune zijn die verraderlijke uitgeknip
te dingetjes wel ©ens op zijn lesse
naar ontdekt.
Maai* om nu op dat telefoontarief
terug te komen. Vroeger heb ik er
een en ander van meegedeeld en
daaraan heb ik weinig toe te voegen.
Het meeste kabaal wordt gemaakt
naar aanleiding van het voorgestelde
om, zoowel de in- als uitgaande ge
sprekken te doen meetellen voor de
350 per maand, die men houden mag
voor 65 per jaar. Dit is gedaan, om
groote zaken als banketbakkers, die
wel eens 200 en meer keeren per dag
opgebeld worden, onder het hoogste
tarief ic brengen.
Hier staat- wol tegenover, dat
iemand, vvxen het onverschillig is, in
welke klasse hij valt en die. een an
der plagen wil, hem op kosten kan
jagen door hem telkens op te schel
len, inaur wil hij dit, dan moet hij
lang volhouden, want van het getal
per maand wordt ongeveer 10 pCt. af
getrokken voor verkeerde aansluitin
gen eu eerst aanmerking gemaakt
als hét gemiddelde over drie of vier
maanden boven de 350 komt.
Voor één ding zal het betalen naar
gesprokken goed zijn het voorkomt
het maken van kletspraatjes door de
telefoon. Het is ongelooflijk zooveel
als dat gebe-urt. Ik ken een dame, die
eiken morgen aohter haar loestei
gaal zitten en achtereenvolgens al
haar kennissen opbelt om gewichtige
gesprekken te houden over dienstbo
den, al of niet sln.pen, hoofdpijn, enz,
enz.
Dat zal nu voortaan uit zijn, tot
groot genoegen van de telefonisten.
In haast allo bladen heeft het ver
haal gestaan, dat de Haagsche
respondent van de .Leeuw. Cl." de
wereld inzond en volgens hetwelk een
Haugsch jong meisje verdwenen is,
dat to iogeereu gevraagd was door
een Fransche familie, die dezen zo
mer to Scheveningen vertoefde.
Bevestiging is niet te krijgen ge-
v/eest en het wordt zoo goed als ze
ker, dat van het geheelo verhaal geen
woord waar is. Achtereenvolgens
weid als naam genoemd dien der fa
milie v. H.. daarna der familie C. en
eindelijk der familie G. Dit wekte al
vermoeden van niet juist zijn, en
waar nu noch politie, noch justitie
iets van het geval afweten, schijnt het
niet te gewaagd, de heele historie
naar het rijk der fabelen te verwijzen.
De goégemeente heeft echter een paar
weken lang een prachtig onderwerp
van praten gehad en aan den ande
ren kant zaF het tot wat voorzichtig
heid manen bij het aannemen van in
vitaties van vreemdelingen.
Als dit gedrukt is spoedt. 1911 zich
met rasse schreden ten einde. Het
jaar laat hier veel onafgedaan achter.
De Agenda van den gemeenteraad
gaat gebukt onder hel gewicht van de
belangrijke voorstellen, die nog niet
tot afdoening kwamen noem ik al
ken verbetering van de verkeerswe
gen, stadhuis- en paleiskwestie,
schouwburg, wijziging van de erf
pacht, inbreng van terreinen in het
grondbedrijf en annexatie van de om
liggende gemeenten. Komt de helft
tot afdoening, dan zijn we al heel
blij.
Het afgeloopen jaar bracht ons het
abattoir, de inkomstenbelasting, don
geneeskundigen dienst, het hulp-
ziekenhuis in het Slijkeinde en oplos
sing van do Zorgvliet-puzzle. Verder
heel veel Haagschen wind, Beethoven-
en Strauss-feesten, afscheid van het
Philharmonisch orkest in het Kur
il aus en een zomer, schitterend voor
alle hotels.
Moge 1912 even gunstig zijn, alleen
een beetje minder warm.
Den lezer een zalig uiteinde.
SINTRAM.
Amsterdamsehe Kout
VUL
DE BIOSCOOP.
Wanneer do dikke Dias in Rido's
revue zingt, dat de affaires met de
acteurs en de actrices weinig om 't
lijf meer hebben, omdat alles naar de
bioscoop gaat, dan is hij niet ver be
zijden de waarheid.
Niet, dat theaters en variété's over
het algemeen te klagen hebben de
schouwburgen in de Plantago schijnt
het minder naar den vieeze te gaan
maai* toch, de bioscopen doen hun
leelijk afbreuk en. d>e moeten
wel gaan, zoo 't scbijnt, want het
aantal bioscopen neemt op buitenge
woon snelle wijze toe en we kunnen,
om 't zoo eens uit te drukken, in Am
sterdam spreken van een „ontwik
keld bioscoop-leven".
We zijn tot de bioscoop gebracht
ja, misschien wel het eerst door Te
reclame-projecties bij Carre eu Flo
ra, gevolgd duor bepaalde „num
mers'' in de pauze en na de voor
stelling.
Dat waren dan enkele „nummer
tjes', die als toegiftje genoten en ge
waardeerd werden.
De heer Nöggerath, de oude, liceft
toen spoedig, geleerd door de lessen
uit het buitenland, gezien welk een
attractie een bioscoop-voorstelling
voor liet publiek is en hij slichtte zijn
bekend mooi, coquet bioscoop-theater
in de Reguliersbrocstraat.
Daar kwam al heel gauw een flinke
loop en toen de bioscoop-nummers
werden afgewisseld door specialitei
ten Speenhoff zong er, het Vrije
Tooneel trad er op, de Davidson
oogstten er triomfen en Eduard Ja
cobs, terwijl ook af en toe niemand
minder dan Louis Bouwmeester er
op de planken kwam was het thea
ter avond aan avond goed bezet, zoo
niet stampvol en dat bleef zoo tot den
huidigen dag.
Nu ik bet over den ouden heer
Nöggerath heb, mag wel eens gezegd
dat zijn zoon, de tegenwoordig© direc
teur van Flora en de Bioscoop in de
richting van zijn vader met ijver is
doorgegaan, eu niet alteon voor de
bioscoop-nummers in deze bedde
schouwburgen het beste liet komen,
wat het buitenland bood, doch verder
ging, zelf hij alle mogelijke gebeurte
nissen van beteekenis in ons land op-
nomingen ging doen, die prachtige
films gaven en nu nóg ©eu stap ver
der is gegaan door de inrichting van
een eigen groot terrein speciaal voor
voorstellingen voor de bioscoop, waar
hij door békende artisten „gevallen"
laat opnemen, die nu reeds met suc
ces op het doók zijn gebracht.
Zoo hebben de NOggorath's niet
weinig gedaan voor de ontwikkeling
van het bioscoop-wezen en de Am
sterdammers, die op een bioscoop
voorstelling verzot zijn. niet weinig
aan zich verplicht
Alberts Frères, wel eens genoemd
de bioscoop-koningen, gaven al spoe-
dig hier en daar vooral in het
Grand Theater en Paleis voor Volks
vlijt, uitsluitend bioscoop-voorstellin-
gen, die ook over 't algemeen goed
bezocht waren.
Toen nu ondernemende geesten za
gen, dat de bioscoop een zeer gelief
de uitgang werd, dat het een rage
werd. om niet te zeggen razernij,
verschenen de bioscoop-theaters In
groote r en kleiner formaat en van
deftiger en eenvoudiger aanzien In
alle deelen van de stad.
Ik zou ze heusch niet in chronolo
gische volgorde kunnen noemen,
maar een feit is het, dat geen stads
gedeelte van een bioscoop-theater ver
koken is.
En wat ons nog tc wachten staat...
Een bioscooptheater van imposant
aanzien en kloeken bouw is nu
ook al weer gcruimen t"d geleden
aan den Heiligenweg geopend.
Daar ziin van 's middags tot des
avonds om elf uur doorloopende voor
stellingen en kan men de spannend
ste drama's en meest humoristische
scènes genieten.
Van buitengewone deftigheid is het
bioscoop-theater van Puthé in de
halverst raat, waar voorheen de dor
stige kelen gelaafd werden in de „Ca
ves do France".
Daar is t deftig en duur.
Voor f 1.50 A 1.25 kan men daar
een voorstelling bijwonen van circa
anderhalf uur. Natuurlijk zijn er ook
wel lagere rangen, maar het gegoede
publiek betaalt die som dan toch
voor de liefhebberij-
Een tikje burgerlijker is de „Witte
bioscoop" op het Damrak.
Een maffie 's avonds en Zondags
15 ets. 's middags.
En vol, neen maar
Moet je Zondags zien. Dan ver
dringt het publiek zich 's middags en
's avonds tot het sluitingsuur elf
uur voor de kas.
't Loopt natuurlijk niet eiken avond
zóó, maai* puhliek-loos is de zaal, die
©en tweehonderd menschen kan be
vatten, toch nooit.
Van Damrak naar Nieuwendijk is
niet ver, en ook op den Nieuwendijk
is een bioscoop, die er wezen mug ©n
die nltijd menschen trekt.
We zijn nu nog steeds in het cen
trum vtui de stad gebleven, maar ook
in de buitenbuurten, in do volksbuur
ten, rijzen de bioscoop-theaters ais
paddenstoelen uit den grond.
Dat zijn bioscopen van de kracht
van die uit de Damstraat.
Toegang ©en dubbeltje of lien oen
ten geld.
Daar kun je zien de spannende
scènes uit „het wilde westen" pak
kende scènes als „De vuurproef of
een held en eon lafaard" en „Geld
zucht en inisdatul" en „Onschuldig
veroordeeld of twintig jaar later" en
dergelijke griezeligheden meer, lek
kertjes doorspekt met scènes „om te
lachen van het begin tot liet eind".
Van dergelijke theaters treft men
b.v. aan in do Kin lier straat, Haar
lemmerdijk, Dapperplein, ju, waar
al niet 1
Daar in die gribussen zitten de
„toffe jongens" met d© dames met
spuuglokken en wijde 1 aaien rokken,
knus op de lange banken en ze genie
ten van al die griezel-drama's, die al
zoo dudidedijJt ver-beeld worden en
waaiivan do meneer, die tevens de
kaartjes controleert en de orde hand
haaft, zoo „inmies" vertellen kan.
Medeminnaars, ondonaanlsohe ge
vangenissen, moderne ontvoeringen
j>ar automobiel dtit geniet je allemaal
voor je tien spie, warmite eu licht
oh, pardon liioht niet! maar „nie-
siek", 't zij dan de prestaties van den
een of anderen verloopen musicus op
een versleten piano of gramaphoon,
wat wil je meer.
En wat nu wol do cultuur-beteeke-
nis van dit bioscoop-wezen is?
Ja, dat is nu in een paar woorden
n et te zeggen.
Wat is do cuituur-beteekenis van
de stukken drie plegen te worden op
gevoerd bij Stoel en Spree b.v.?
Do onschuld zegeviert na duizend
en een moeilijkheden, de deugd krijgt
haar loon en de snorde misdaad haar
gerechte straft
Wij vinden dat ouderwelsch, sen
timenteed vaak, bombastisch altijd.
Maar een feit is het toch, dat de
menschen geboeid worden en er, nu
ja, toch wat van meenemen nu ook.
Zóó is t in d© bioscopen in de volks
buurten dunkt me, ook en tot nog toe
geloof ik niet dat de schreef te buiten
wordt gegaan.
Dat er geen zedekwelsende voor
stellingen kunnen worden gegeven
spreekt van zelf, maar zooals men
onder pr kkeiTectuur ook de Nick
Carter romans en dergelijk schoons
rekent, zou het toch niet onmogelijk
zijn dat ongewenscht prikkelende din
gen werden vertoond.
Wat, natuurlijk zeer zeker een maat
schappelijk kwaad zou zijn.
Er is mij weinig van gebleken.
Zeker, er komen wel eens dingen
voor «Ee smakeloos zijn en inderdaad
behooren bij bet genre ..prikkellec
tuur" om 't zoo te noemen.
Een voorstelling b.v. die ik ecmgeo
tijd geleden zag, mag daaronder ge
rangschikt.
Het was een voorstelling uit de
middeleeuwen. Men zag een ter dood
veroordeeld rneisje ophangen nadat
zij op de pijnbank was geweest en in
die zelfde voorstelling kregen we t
onverkwikkelijk schouwspel van
iemand die werd gebrandmerkt.
Zeker, zulk© dingen bederven den
smaak en werken slecht. Vooral op
ons volk we konden het kort gele
den ter vergadering waar de tuchte
loosheid der jeugd behandeld werd
nog hooren hebben ze een hoogst
ongewenschtcn invloed.
Aan d© polite de taak om nauwlet
tend toe te aien dat alle prikkelende
voorstellingen ten strengste worden
geweerd.
Te meer als men in aanmerking
neemt, wat ons op bioscoopg-e>b.ed in
Amsterdam nog te wachten staat.
Niet minder dan 8 huizen op het
Sophiaplein zijn aangekocht voor nog
weer een nieuw bioscooptheater dat
aan 500 menschen plaats bieden moet.
Do maatschappij die dit theater
gaat exploiteeren is voornemens in
verschillende voorname stadsge
deelten, casu quo groote straten nog
maar altijd weer nieuwe bioscopen
op t© richten.
Waar moet het Ineen?
AMSTERDAMMER.
Stadsnieuws
GEMEENTERAAD.
Vergadering van den Raad der ge
meen to Haarlem, op Woensdag 3 Ja
nuari 1912, des namiddags ten 1 1/2
ure, in de Statenzaal (Prinsenhof).
De volgende zaken zullen aan de
orde worden gesteld:
1. Mededeclingen en ingekomen
stukken.
Verzoekschrift onde'nvijzer Sohool
voor m.u.l.o. No. 2, om eervol ontslag-
2. Voorstel B. en W. wijziging titu
latuur Directeur en boekhouder ge
meen tel .ohtfahrieken en vaststelling
instructien enz.
3. Id. id. vaststelling verordening
geldelijk beheer gemeemtegasbed'rijf
en gemeente-eleotriciteltsbedrijf.
4. Rapport Duurtecommissie.
5. Voorstel B. en W. verzoekschrift
lantaarnopstekers, om jaariijksche
gratificatie.
6. Id. id. wijziging pensioenveror
dening, met nader schrijven B. en W.
7. Id. id. vellen boomen Zijlsingel.
8. Verzoekschrift Voorzitter en Se
cretaris afd. Haarlem Bond Ned. Ge
meentewerklieden, toeslag loon ge
meentewerklieden, met voörstel-J. II.
Bregonje.
9. Voorstel B. en W. onderlinncteolio
verpachtmg aanplakzuilen en aan
plakborden enz.
10. Id. id- ruiling grond met- en
verhuring grond aan Joh. Enschedé
en Zonen.
11. Id. ld. aanwijzing terrein ver
grooting Algemeen© begraafplaats.
12. Id. id. verzoekschrift A. van
der Molen Jr., om eene gratificatie,
met nader schrijven B. on W.
13. Id.-W. A. J. van de Kamp ln
zake opneming bepaling in bestek
ken van gemeentewerken omtrent
verzekering werknemers tegen gelde
lijk© gevolgen werkloosheid, met
schrijven B. ©n W.
14. Id. id. in zake pensionneerïng
Commissars van polite, met schrij
ven B. en W.
15. Id.-L. Modoo wijzging uiibriei-
dingsjalan gronden bij Oraujebooan-
siraat, met schrijven B. en W.
16. Id. B. en W. aanvaard ng voor
straten en pleinen bestemde gronden
bij Oranjebóomstraat.
17. Id. id. vaststelling rooilijn Raaks
IS. ld. id. id. Veer pol der en be
schikbaarstelling gelden voor be
strating.
19. Id. id. instelling Commissie in
zake onderzoek mogelijkheid oprich
ting openbare leeszaal.
20. Verzoekschrift H. van den Berg,
herbenoeming gemeente-geneeskundi
ge
21. Aanbeveling Commissie van toe
zicht Museum, benoeming lid.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 30 Cts. per regeL
eEMSER- WATER
26 cent per heele kruik.
Het beste middel tegen
hoest, verkoudheid, maag
zuur en influenza.
uit de Omstreken
HAARLEMMERMEER.
Jaarvergadering IJsclub.
Do ijsvereeniging „Algemeen Nut"
hield in „Café Met" haar jaarverga
dering onder voorzitterschap van den
heer J. A. Bakker. Uit het verslag
van den penningmeester bleek, dat
de uitgaven hadden bedragen ƒ197,83
en de inkomsten f 199,88 1/2, alzoo
een batig saldo van 2,05 1/2.
Mot hetgeen op de Spaarbank is
uitgezet bedraagt het geheel® saldo
1223,12.
Tot bestuursleden werden herkozen
de heer en Jac. van Zij verden en P.
Ravestein. Tot ijscommissarissen cle
heeren J. Roos, D. de Ruyter, H. R.
Jurgens, D. Keesen, P. Noordam. II.
Wessels, C. J. Moleman en T. J. 11a-
nedoes.
•Kerkeraadsverkiezin g.
De uitslag van de gehouden stem
ming voor de verkiezing van een
ouderling en een diaken in de Geref
Kerk te Hoofddorp (aftr. A. Vogelaar
en één vacature) is als volgt Geko
zen tot ouderling G. v. d. Beek met
41 van de 62 uitgebrachte stemmen en
tot diaken K. den Breejen met 20
van d© 27 uitgebrachte geldige stem
men. Bij deze laatste stemming wa
ren niet minder dan 24 blanco er 11
van onwaarde verklaarde stemmen
uitgebracht. Iets dergelijks zal sl |.*hts
zelden voorkomen.
Letteren en Kunst
JUSTUS KARL HASSKARL.
6 Dec. 1811—5 Jan. 1894.
In de December-aflevering van het
tijdschrift „Vragen van den Dag"
komt onder bovonstaanden titel eon
artikel voor, dat ten volle verdient in
wijden kring te worden gelezen. Het
geldt toch de herdenking van den
lliOsten geboortedag van den man,
de de eerste kinaplanten van
Peru naar Java overbracht en de
grondlegger was van onze Java-
k nacultuur, den man, die na einde-
looze gevaren en tegenspoeden, d e
hem tot liet einde to© van zijn reis
niet gespaard werden, met taaie vol
harding en zeklzamen moed zijn taak
volbracht en den 13dc*n December
185-i <ïe eerste levende C nchona-plan-
ten uit Peru te Batavia aan wal
bracht. Wal die kina-cultuur betce-
kent voor Ned.-Indift, maar moor nog
voor de geheet© wereld, béboe 't zek -r
niet ón den breede te worden h©-
toogd. Thans koopt men voor enkele
stuivers het onwaardoerbaar febrifu-
gum, de Chinine; overal waar vroe
ger de malaria tallooz© slachtoffers
e schte. oefent het zijn heilzame wer
king uit De naam van J'is.-'.s Karl
Hasskart is onafscheidelijk verbon
den aan de invoering van do kina
cultuur in Azië en daarmede aan de
instandhouding en stelselmatige teelt
van een der kostelijkste artsenijge
wassen.
Maar wij beeitten behalve de kina
cultuur nog een ander monument,
waardoor HasskarTs naam voor. het
nageslacht bewaard zal blijven, nl.
de beroemde Plantentuin te Buiten
zorg.
„Op dit oogenbl k nog dankt s
Lands Plantentuin te Buitenzorg in
de allereerste plaats zijn wetenschap
pelijke beteekenis aan de voor een
halve eeuw ingevoerde systematische
rangschikking in den botanisclien
tuin. Aan dit denklieeld, door Hase-
karl het eerst verwezenlijkt on waar
aan Teysmann, soms de lioogsto te
genwerking trotse©rcud, streng de
hand heeft gehouden, dankt de Bui-
tenzorgsche instel! i:.g thans de mo
gelijkheid om een gemakkelijk station
te zijn voor buitenlandsche botanis
ten, die ©enige maanden aan de be-
studeering der tropische plantenwe
reld willen wijden". 1)
Waarlijk de 100ste geboortedag van
dezen man is wed waard te worden
herdacht, en waar zou dat beter op
zijn plaats zijn dan te Haarlem, waar
zich in liet Koloniaal Museum de
meest volledige kinoJog'sche verza
meling van de wereld bevindt?
Bij het bestuur van liet Koloniaal
Museum bestaat dan ook het plan om
in Januari a.s. den lOOsten geboorte
dag van Dr. J. K. Hasskaci op een
voudige wijze te herdenken door het
doen houden van een© lezing (op 18
Januari 1912) over de invoering van
de kina-cultuur in Aziië en de wijze
waarop die cultuur thans op Java ge
dreven wordt. Voor het houden dezer
Lezing heeft zioh do lieer J. Si bin® a
Mulder te Bussum bereid verklaard.
„Een volk dat zijn groote mannen
eert is waard ze te bezitten!"
1) Aldus prof .Treub in zijne „Kor
te Geschiedenis van 's Lands Plan
tentuin" (voor Vragen van den Dog).
Burgerlijke Stand
HAARLEMMERMEER.
GETROUWD
M. C. Biert en M. Faas.
BEVALLEN
C. van Bakel, geb. Zym, d. C«
Lippus, geb. Smit, z. W. Baart,
man ,gcb. Van den Ochtend, z. M.
J. Goosseus, geb. Smoorenburg, d.
OVERLEDEN
E. Swart, 57 j. M. Schouten. 59 j.
T. de Vries, 7 m. A. Stolk, 71 j.
M. Doekoe, 23 j. W. de Zeeuw,
24 j. J. H. van Alplien, 6 xn. G.
van Loon. 58 j. P. de Koning, 84 j.
G. Zoeteman, 26 d.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Iemand dien ik toevallig in ©en
•wachtkamer ontmoette en die een
liefhebber van een gezellig praatje
bleek te wezen, vertelde, dat hij de
zer dagen aan de Leidschevaart gras
had zien maaien. Dat had hij van
zijn leven niet meer bijgewoond.
Dit was het middelpunt van een
gesptek over het weer, dat evenwel
niet lang kon duren omdat we het sa
men roerend eens waren. Ja. voor
eind December is de temperatuur al
bijzonder zucht en de ïjsclubs hou
den vergaderingen, omdat die een
maal in hun statuten staan en je
toch niet weten kunt, of er missciiien,
heel misschien, toch niet nog vorst
zal komen in Januari. Ik zou voor
geen goud aan die verwachting wil
len tornen, want wat kan men op 't
oogenblik dat bet oude jaar gaat
scheiden, onvriendelijker doen, dan
tel iemand zeggen „och, neen, van
jo wenschen voor het nieuwe jaar
kemt vast niet veeJ terecht
En toch is net weer zoo zacht, dat
niemand lachen zal om het geval, dat
het rapport van de Commissie voor
de overdekte bad- en zwemschool op
dit oogenblik, midden in den kalen-
óonvintcr, ter perse is gegaan I Het
werd, als ik bescheidenlijk zoo zeggen
mag, hoog tijd. t Heeft lang geduurd.
En vragen we waarom, dan zul de
redc-n wel voornamelijk liggen in
overmaat van onderlinge welwillend
heid. „Mijnheer X.", zoo hoor ik in
gedachten de voorzitter van zoo'n
Raadscommissie vragen, „kunt u de
volgende week vergaderen Mijn-
lieer X. kijkt bedenkelijk ©n rekent
©ens na neen, het zal niet gaan,
hij heeft het te druk. Er kan geen
avond op overschieten. „Maar een
middag dan", oppert de voorzitter
hoopvol. Helaas, d© middagen zijn
fnuikend voor mijnheer U. Zijn be
zigheden veroorloven hem niet, over
de middagen te beschikken. En de
vergadering wordt tot nader order
afgewimpeld.
Zoo komen er telkens verhinderin
gen, nu om een familiefeest, dan om
dat er iemand ziek is. ©en andermaal
om drukke bezigheden. En de voor
zitter „stelt er prijs op", ziedaar de
geijkte uitdrukking dat alle hoeren
tengenwooriig zullen zijn. Met alle
waardeering noem ik dat overmaat
van welwillendheid. Do voorzitter van
den Raad zelf doet ouders, schrijft
eenvoudig een vergadering uit en
wie absoluut niet kan, moet maar
wegblijven. Anders kwam de Raad
stellig geen zes koer in het jaar bij
oen.
Daarom heb ik een voorstel. Maak
de Raadscommissien grooter, min
stens zeven personon, dan is de „be
schluszfahigo" meerderheid (ook ai
een geijkte term) vier en kunnen er
drie om allerlei redenen wegblijven,
zonder dat de zaak er voor wordt op
gehouden. Ik kan niet helpen, dat ik
in dezen tijd genoodzaakt ben, tot in
krimping van beleefdheid te advisee-
ren, maar bet moet Onze samenle
ving vraagt snelheid van arbeid en
geen getreuzel.
Daaraan valt in ander opzicht in
onze gemeente ook wel wat te verbe
teren. In ©en ingezonden stuk heb
ben we kunnen lezen, hoe ©en mede
lijdende buurman, er op uittrekkende
om voor een ernstig zieken buur een
gemeentelijken ziekenwagen te halen,
daarmee pas na twee uur klaar ge
komen was, terwijl het laatste belet
sel bestond in de afwezigheid van een
puard, dat het voertuig moest trek
ken. Waarom staat, vraagt d© man
niet ton onrecht©, dat gespan niet al
tijd klaar voor eventueelcn nood Ik
wil liet hem nazeggen. Er wondt ook
wel voor brand een trekdier geregeld
beschikbaar gehouden. Zoo hard
sterft toch het paardenras door den
vooruitgang van de automobielen niet
uit. Maar het woord auto brengt me
op een andere gedachte waarom
niet een ziekenwagen-automobiel aan
geschaft, die de zieken naar een gast
huis brengen kan Dat zijn dingen
van moderne behoefte-
De drukkers van visitekaartjes
moeten wel de komende jaren met
bezorgdheid te gernoet zien. Hun zaak
je verloopt liet gebruik van visite
kaartjes (zonderlinge naam, omdat
je z© immers alloen stuurt, als Je
géén visite maken wilt) vermindert
Hoeft niet nog pas de directie vau de
E. S. M. tot haar personeel gezegd
stuur me met Nieuwjaar maai* geen
kaartje meer, ik waardeer de go©ie
bedoeling toch wel en wees er zeker
van, dat ik uiieden woderkeerig alle
goeds tocwenschl
Ik ken menschen, die op den
Nieuwjaaredag zelf geen enkel kaart
je meer verzenden, maar daarom
toch niet onbeleefd willen zijn. Daar
om letten zo zorgvuldig op hun brie
venbus, maken die om t uur leeg en
sturen gauw een kaartje aan dc men
schen, van wie zij zelf een kaartje
ontvangeiL Het middel is eenvoudig,
maar eenigszins koel. Ik geef toe, dat
kaartjes zelf ook aan den kouden
kant zijn. Bescheiden maar schuchter
(de lezer mocht eens denken, dat ik
er wat aan verdien) vestig ik de aan
dacht op de rubriek Nieuwjaarsad-
vertentlén in dit blad. Die zijn een
afdoener. Mocht ©eu van de kennis
sen je advertentie niet lezen, dan
is dat natuurlijk zijn eigen schuld.
Het geweten is zoodoende voor een
simpel kwartje ontlast.
Mettertijd zie ik nog vyel een nieu
we methode van N ieu w j aar wenschen
in zwang komen, per telefoon. Maar
let wel ik beveel die niet aan, waar
schuw er zelfs tegen. Er worden in
de wereld der telefoon bedenkelijke
nieuwigheden verzonnen. In den
Haag is al bedacht de abonnés te la
ten betalen naar het gebruik, dat zij
van de telefoon maken, ©ven goed
als j© gas of water per meter moet
vergoede:!. Laat ons dus den slapen-
den telefoonhond (ik bedoel met dat
woord tegen niemand een onvriende
lijkheid) dus niet wakker maken en
onze telefoon zuinig gebruiken. An
ders kou bet kwaad zichzelf wel eens
wreken, zooals kwaden gewoon zijn
te doen.
Onze stad heeft deze week bii de
feesten voor de Kweekschool heel j
wat onderwijzers binnen haar muren
gezien, het woord dan opgevat in don
ruinisten zin, namelijk van personen,
die onder» ijs geven. Want lang niet
allen zijn bij het lager onderwijs ge
bleven meer dan een is door eigen
kracht en vlijtige studie naar het
middelbaar overgegaan. Men zeg de
feestelingen bij groepjes over straat
gaan en ik hoorde iemand zeggen
„je kunt zien, dat het onderwijsman
nen zijn."
Ik geloof niet, dat het juist is. Ja,
wanneer je weet, dat er bijvoorbeeld
een congres van apothekers gaande
is en troepjes menschen over straat
ziet loopen in een niet overdrukke
stad als Haarlem, dan is 'teen kleine
kunst om te zeggen „kijk, daar gaan
d© apothekers." Maar daaruit volgt
nog niet, dat zij van buiten hei-ken
baar zijn tusschen andere menschen.
Vroeger waren onderwijzers min >.f
meer herkenbaar aan hun wandel
stok. Die scheen, zelfs nadat de slok
als tuchtmiddel op de scholen al lang
was afgeschaft, bij bet vak te behuo-
ren. Toen kon men 's morgens en
's middags drie, vier onderwijzers op
een rij met drie, vier wandelstokken,
één per hoofd, naar school zien gaan-
Dat is tegenwoordig uit, de een heeft
een stok in de hand. de ander
niet. Blauwe schoolschriften in dc
ha ad zou haast nog boter kenteekeu
wezen.
Vroeger, ja toen toonde bet vak of
ambt duidelijk zijn beoefenaar. Toen
was de domiué van verre al herken
baar aan zijn witte das. de dokter
aan zijn hoogen hoed en volle baard,
de officier aan zijn knevel. Er is na
melijk een tijd geweest, waarin het
dragen van den knevel alléén, voor
mot-militair bijna gelijk stond
met het zetten van een valscho hand-
teekening. Dut deed men niet. En nu
.-au officieren spreek mag gezegd
■den, dat zij, in politiek over straat
gaande, t© lier kennen zijn aan twee
dingen, namelijk dut het weinig ge
bruikte pakje in snit wel eens wut
ten achter is, maar vooral aan nun
rechten rug. De gowoonté om rechtop
te loopen met de borst vooruit en <!o
schouders achterwaarts is liet duide
lijk kenteeken van den militair ik
zou bijna zeggen helaas, want er
'olgt uit, dat wij civilisten een slech
te houding hebben.
Misschien is d© onderwijz©r «enigs
zins kenbaar aan zijn voorliefde voor
stemmige kleuren, maar ook dat is
geen afdoend waarmerk, daar verre
weg de meeste mannen het heele jaar
door rondloopen in de heele of halve
aw, ook al is er nergens een sterf-
val in de familie Neen, het vak
doet zijn beoefenaar niet herkennen.
Ik heb in eon zaal in een vreemde
stad do proef genomen en ben door
ingezetenen, die mijn veronder
stellingen controleerden, hartelijk uit
gelachen. Wat ik voor eon ambte
naar vcrslcot was een dokter en wat
ik voor een geleerde aanzag, een
rentenier 'i kwam faliekant uit.
Er zijn geen types meer. wc lijken
allemaal OP elkaar.
FIDELIO.