HAARLEM S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD,
ZATERDAG 2 MAART 1912
Haarlemsche
üiandelsvereenëgiiig
(Goedgekeurd bij Kon. Besl. van 12
Nov. 1899.}
De Haarlemsche Ilandelsvereem-
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wei haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffendo, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit to
waardeeren, door als lid der Vereoni-
gmg toe te treden. Er zijn wel meer
dan OOO leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten go-
voelen, dat men het werk op prijs
stelt, dat de Haarlemsche Handels
vereniging steeds opneemt, als doen
de, wat bare hand vindt om te doen.
De voordelen, die de Vereniging
builen bare bemoeiingen van ver
schillenden aard, baren leden aan
biedt, zijn zeor vele en zeer groote
tegeuover do geringe jaarlijksche
contributie van f 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haariemscbe Handels vereent
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen eu informatica voor ben in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht het hun gratis te verstrek
ken udv.es der Vereeuigtug te vragen
d.e ook ui proceduren en fadhsse-
meuteu gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zakeu betreffende
den naudeJ en bet bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad t 1 75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver-
eeuiging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Mcrens,
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des iia-
mtddas zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemit
der Vereeniging wordt een vost
recht van 5 pCt. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemiddi
ling der advocaten to innen.
Do kosten van informatiön naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoedmg. Informa
tion naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt
Pretention op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer met 10 ets. voor porto
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 information en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopen jaar gegeven.
Aan het kantoor Jansweg 11, zijn
thans coupons A 10 cent verkrijgbaar
waarop men bij het Bureau van den
Burgerlijken Stand op bet Stadhuis
Inlichtingen kan bekomen over het
id res van hier op het bevolkingsregis-
In de maanden November en De
cember 1911 zijn 44 vorderingen tot
een bedrag van f 1018 betaald; 8 vor
deringen worden afbetaald; 23 vorde
ringen zijn uitgesteld.
Nieuw© leden voor 1912—13 kunnen
nu reeds tot de vereeniging toetreden
en genieten alsdan tot 1 Mei c.k. alle
voorrechten als een gewoon lid.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
In verband met de wijziging van
art.kel 11 van het huishoudelijk regle
ment van den Nederlandschen Bond
van Onderlinge Informatie- e;
Schuldmvordermg bureaux en Han
delsvereenig.ngen, gevestigd te Haar
lem, moet in liet vervolg voor elke
informatie die op vertoon van legnti-
matiekaarten wordt gegeven, 25 cent
worden betaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres-
seert aan het Bureau, dat geopend ia
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V„ toen van haar infor-
maliën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Van onzen Reizsnden
Redacteur.
HET OPSPORINGSDEPARTEMENT
VAN HET LEGER DES HEILS.
Het heeft ©enig© moeite gekost, om
Brigadier Vlas, die het nieuwe Op-
sporingsdepartoinent van 't Leger des
Heiis beheert, te spreken te krijgen.
AVant in 't hoofdkwartier van liet
Leger heerscht een groote drukte,
wegens de komst van Generaal
Booth, in *t begin van Maart. De ge-
heele staf is in do woei-, om maatre
gelen te treffen, ten einde den grijzen
Generaal een luisterrijke ontvangst
te verzekeren.
Als je nu dezer dagen aan 't Natio
naal Hoofdkwartier, 't groot© gebouw
aan de Prins Hendrikkade te Amster
dam komt, z'e je aan alles, hoeveel
gewicht ei- aan dit bezoek gehecht
wordt. Het portret van den leidei-
hangt boven den ingang en overal in
de gangen en werkkamers zijn bil
jetten aangeslagen, waarop mededec-
Jingen omtrent de komst van den Ge-
nc'raal zijn ve'rmeld.
Bij een wandeling door de gangon
en bij 't opklimmen der trappen, krijg
je den indruk, dat dc administratie
hier op modernen leest geschoeid is.
Je liooi-t ei- do drukpersen rollen en
do schrijf machines tikken, je leest op!
dc deuren der vertrekken de namen:
„Handel", „financiën", enz.
Een bewijs, dat de leiding van 't
leger op doelmatige, wij-zo gespeciali
seerd is.
Brigadie'r Vlas was 'reeds de clief
van de afdeelingen „Handel'' en „Fi
nancien". Hij heeft er nu het Opspo-
ringsdepartement nog bijgekregen.
Want eigenlijk is deze dienst van
't „Heilsleger' niet geheel nieuw. Al
lang heeft het zich belast met liet op
sporen van vermiste verwanten. Maar
dat gebeurde tot-nu nog maar occa-
sionneel, als 't zoo eens voorkwam.
Brigadier Vlas heeft de zaak nu eens
wat grootscher aangevat en een af
zonderlijken dienst ingericht. Dat is
nu een paar maanden geleden. „Se
dert we dat bekend maakten", zc-ido
de Brigadier mij, „wordc-n we over
stroomd door aanvragen. Wij hebben
nu al een 300 gevallen behandeld."
Ik informeerde, hoe men nu zoo'n
vermist persoon terug vond. Dat leek Canada''
mij wel heel moeilijk, want som;
krijgen wij ook van dio vragen aan
de krant, b.v. in dezen trant: „Mijn
man is naar Amerika; hoe kan ik zijn
adres to weten komen?" of: „M'n
zoon is naai- Duitschland om werk te
zoeken; hoe kan ik vernemen, waar
hij is?'
„Hoe doet u nu in zulke gevallen,
want Duitschland is zoo groot en
Amerika nog veel grooter
„Ja", antwoordde de hoer Vlas,
„als wij geen onkel gegeven hebben,
plaatsen wc het signalement in ons
orgaan, dat tegenwoordig in dertig
talen tot een aantal van één millioen
exemplaren gedrukt wordt em in vijf
tig Jandon der wereld verschijnt. Do
Nedorlandschc uitgave kont u wol,
nietwaar Dat is de „Strijdkreet". Ik
zal u nu eens een paai- vreemde
„Strijdkreten" laten zien
De heer Vlas vroeg door een spreek
buis op een andoi-e afdeoling cenige
buitenlandsche organen. Een zuster
bracht een Zweedschc, een Ameri-
kaanscho en een Engelsclic.
„Kijk u nu eens", zei dc leider
het opsporingsdepartement, „hier
hoeft u nu de Engelschc „War Cry"
In deze rubriek, waar boven staat
„We miss you („Wij missen u
vormelden we nu de gevallen der ver
missingen."
Ik zag een kleine kolom, onder ge
meld opschrift, die geheel gevuld was
met signalementen van menschon, die
men zocht. Sommige waren geïllu
streerd met 't portret van den ver
miste.
Ter kenschetsing van zoo'n opgave
in de rubriek „We miss you schrijf
ik de volgende oproeping af
„Irwin William James Single
age 27 height 5 ft. 6 in brown
hair fair complexion round shoul
ders stoop-labourer last heard of
six years agosupposed to be in
neighbourhood of Glasgow Mother
anxiously inquires for him."
(„Irwin William James onge
huwd 27 jaar lang 5 voet 6 duim
bruin haarblanke gelaatskleur,
rondo schouderssjouwerman,
laatst van hem gehoord zes jaar gele
den wordt vermoed to zijn in den
omtrek van Glasgow Moeder bekom
merd. zoekt hem.")
Wat een ang3t en verdriet spreekt
er uit dit simpele berichtje van deze
bekommerde moeder, die sinds zes ja
ren niets van haar zoon liceft verno
men En welk eon heerlijk werk doet
het Leger des Ileils door do vermisten
op te sporen
„Heeft zoo'n aankondiging nu vaak
succes vroeg ik den officier.
„Ja, dat is inderdaad dikwijls het
geval. Onzo internationale organisa
tie maakt, dat wij in dc meeste lan
den takken van onzen opsporings
dienst hebben.
Dikwijls gebeurt het, dat de ver
miste zelf, of iemand, die hem kent.
de aankondiging leest."
„Maar in vele gevallen zal dat toch
wei niet gebeuren", merkte ik op.
„Dat is zoo". luidde het antwoord,
„maar met do vermelding in
couranten volstaan wij ook niet. Wc
wenden ons vaak tot de consuls of de
politie. Die zijn ons altijd zeer
wiilo en wij hebben van ben veel
dienst. Als de vermiste een zeeman
is, doen we onderzoek bij de directies
dor maatschappijen. En bovendien
hebben vele opsporingsdeparteriienteai
detectives in dienst. Zoo zijn te Lon
den tweo oud-rechercheurs, die de
wereldstad goed 'kennen, in dienst
van het departement.
Natuurlijk kunnen we niet in alle
gevallen helpen maar soms is 't
merkwaardig, lioe wij iemand terecht
kunnen brengen.
Zoo kwam onlangs hier een wan
hopige moeder vragen, of wij niet
konden onderzoeken, waai- liaai'
dochter was. En vóór dat zij het go-
bouw verlaten had, wist zij, waar hel
meisje zich ophield. Natuurlijk, vroeg
lik, hoe do heer Vlas dit snello resul
taat bereikt had. Do officier lachte
eens. „Ja, dat is wel heel merkwaar
dig Er was in het hoofdkwartier een
officier, die dadelijk zeide, toen hij
't geval gehoord had „O, dat meis
je is in betrekking bij mijn broer, in
Of de moeder ook blij was, toen zij
met dio goede boodschap heenging
,,'t Zijn zeker meestal jongelieden,
die men zoekt?"
„.Ta, noattl veel", zei de brigadier,
„het meest zoekt men kinderen. Ik
heb nooit geweten, dat or zooveel kin
deren vermist worden. Wij worden
met dergelijko vragen overstelpt. En
dan do kapitalen, die uitgegeven wor
den door ouders om hun kinderen te
rug te krijgen. Daar hob ik versteld
van gestaan. Wij iiebbon een geval
gehad, van con heer. die zijn kind
zoekt. Hij was van zijn vrouw ge
scheiden en het kind was hom toege
wezen. Maar de vrouw hield liet ver
borgen en wat do vader ook deed, hij
kon geen spoor vinden.
Een detective bewaakte liet huis,
aar de vrouw woonde, een ander
ging op kamers wonen in 't zelfde
huis en kon zoo de brieven controle©-
ren, dio de dame kreeg. Niets baatte.
Toen vernam men, dat 't kind wel
licht te Parijs was. Een dorde recher
cheur stelde daar een onderzoek in,
dat maanden duurde, doch ook tever
geefs. Nu hebben wij de zaak in be
handeling.
Maar wij krijgen ook wel andere
verzoeken. Soms zoo vreemd, dat wij
er niet op kunnen ingaan.
Bv. van meisjes, dio verloofd zijn
en nu informaties bij ons komen in
winnen -ontrent het levensgedrag
enz. van hun verloofde. Daaraan kun
nen wij niet gaan doen. Natuurlijk,
als wij weten, dat dc verloofde oen
slecht mensch is, dan deelen w© dat
wel mee.
Soms kri'-gen we ook verzoeken van
ouders, dio hun kinderen zoeken,
waarop we niet mogen ingaan.
Laatst hadden wij zulk een gov al.
Een vader wilde zijn twintigjarige
dochter, wier adres hij niet wist. bij
zich hebben. Nu infonnecrcn wij in
zulko gevallen eerst eens. hoe dc zaak
in elkaar zit Want t gebeurt ook
wel, dat het niet in het belang van
het kind is, dat zij bij haar vader of
ouders terugkomt Dat bleek hier ook
het geval. Het meisje vonden wc bij
menschen waar zij opgevoed was.
Een onzer officieren reisde er heen cn
de mensehen huilden, zoo blij waren
zij. dat wii eerst eens bij lien kwamen
inform eer en. Want de vader was een
man van zeer immoreel levensgedrag,
die zijn dochter op den slechten weg
wilde brengen. Wc hebben toen den
vader niet meegedeeld, waar zijn
doclrter was. Kijk eens, hier hebben
wo 't goval! Do heer -- sloeg 't re
gister op en toonde do aanteekenin-
gen. In 't vakje waar het slol-resul-
taat vermeld stond, was neergeschre
ven: „Is beter, dat de aanvrager niet
met de verblijfplaats van zijn kind be
kend wordt".
Zoo'n goval hadden wij ook met
een jongen man, die het adres van
zijn vroegere verloofde vroeg.
Dio persoon was van slecht levens
gedrag. Zijn meisje was nu op den
beteren weg. Zij had oon betrekking
bij nette menschen. Ook toen hebben
we haar adres verzwegen.
Soms hebben we ook eigenaardige
gevallen. Het komt. bv. voor, dat men
schen uit den vreemde meenen, recht
te hebben op een erfenis.
Wij kunnen lien dan wel een
dienst zijn, omdat zij do taal van het
lqnd niet kennen en niet op de hoog
te zijn van de formaliteiten, die ïu
aclit moeten genomen worden. Op 't
©ogenblik hebben wij een zaak in han
den van een familie, die een testa
ment heeft, waarin haar nagelaten is
een erfenis van 800.000 dukaten. Die
erflating geschiedde al in dc 17de
eeuw. En dat geld staat rcntc-cp-ren-
wol meestal veel meer bedragen dan
f 1.50".
Hiermee was ons gesprek ten einde.
Wat de heer Vlas mij vertelde gec-ft
wel een indruk van de wijze, waarop
de nieuwe tak van dienst werkt. Dat
die werkine ten zegen is van velen en
alweer een beetje wegneemt van hel
vele leed. dat er in zoovelerlei vorm
geleden wordt, maar gelukkig ook
door den mooien en sympathieken ar
beid van het Leger des Ileils in veler
lei vorm gelenigd wordt.
JAC. C. M. Jr.
Parijsche Brieven
te".
„Kunt u ook een cijfer noemen, dat
't resultaat vnn hot. zoeken naar ver
lorenen uitdrukt?" informeerde ik
verder.
,,Zoo ongeveer kan ik wel zeggen,
dat per jaar over dc ceéieele wereld
een 200Ö verlorenen terechtgebracht
worden".
Zeker, een mooi resultaat
„En gebeurt het onderzoek koste
loos?"
„Neen. we laten f 1.50 betalen.
Maar dat is meer, om te voorkomen,
dat men zoo maar zonder ernstige re
den bij ons komt vragen. U begrijpt,
dat dc kosten van zoo'n onderzool:
CCCXVII.
Tot do meest infccte oorden van pu
bliek© vermakelijkheid to Parijs be
hoort ontegenzeggelijk do Moulin
Rouge.
Over hel algemeen heb ik een afkeer
in music-halls cn dergelijke „gen
re"-theaters. Niet slechts, dat wat er
vertoond wordt, gemeenlijk niets met
kunst heeft uit te staan och, men is
niet altijd in de stemming om genot
in hoog© kunst te zoeken doch
meestal wordt er hard gewerkt op de
lagere hartstochten van het publiek.
Met name in de onvermijdelijke „re
vue", die de „clou" van den avond
heet te zijn.
Voor het overige krijgt men er spe
cialiteiten-nummers te zien, die al
lang tevoren in verschillende circus
sen in binnen- en buitenland hebben
uitgediend. Op de revue komt het aan,
en de music-hall, die daarin do groot
ste weelde van decors en de felste
schittering van costuums weet te pa
ren aan de ergste, meestal verfijnde,
immoraliteit van handeling en dia
loog, kan schier zeker zijn van liet
langdurigste succes.
To Parijs is bet vau aig-emeeuc be
keodiieid, dat de Moulin Rouge de
kroon spant terzake van iwrnogra-
phische revues en in dat opzicht de
andere music-halls, zooals 01ympi3
en de Folies-Berg.re, gemeenlijk verre
achter zich laat
Een andere onhebbelijkheid van den
Moulin Roug© is, dat zijn kaartjes-
verkooj>slers zich veelal vertellen bij
het teruggeven van geld, en dan steeds
ten voordcele der inrichting. Om maar
wat te noemen: schuift men haar een
20 francs stuk toe, dan kriigt men in
negen van de tien gevallen slechts
van 10 francs terug. Ben hizondere
soort van kippigheid misschien...
Kenschetsend is het feit, dat men er
eiken avond zeker van kan zijn, ette
lijke Hollanders in den Moulin Rouge
aan te treffen. Het is fataal, maar het
is zoo. Voelen onze landgc-nooten zich
dan zoo sterk aangetrokken tot im-
moreele, '>ornographisc 1 ie vertoonin
gen? Of is. nit een soort van patriot
tisch gevoel, dc molen der inrichting
een trekpleister voor de bewoners van
ons waterland? „Cruelle énigme", zou
Paul Bourget zoggen. Zou misschien
do toevloed van Hollanders in den
Moulin Rouge ophouden of verminde
ren, indien de rood© molen, met zijn
's avonds zoo brutaal verlichte en
ronddraaiende wieken, werd vernield?
Want de Hollander is immers een eer
zaam mensch. die een nfsc-huw heeft
van wat ook maar ©enigszins naar
zedenbederf zweemt?
Een dezer dagen werd de li quid a-
teur van de „Société du Moulin Rou
ge" voor het gerecht gedaagd, inge
volge een klacht van mademoiselle
Rhétoré, gewezen „kunstenares" aan
die inrichting.
Genoemde kunstenares trad om
streeks dezen tijd in den jarc 1910 op
in de „Revue amoureusc", een voddig
stuk natuurlijk, maai- een met prach
tig gemonteerde antieke scènc-s.
In een dier scènes liad zij allerlei
kunstjes te verrichten met een leven-
do slang iets specifiek antieks dus.
Doch a-angezien de moderne slang ten
eenenmalc gedegenereerd is, beet het
decadente serpent, op den avond van
9 Maart van geszegd jaar, de lieve
schoon© vinnig in de linkerhand. Wel
was het beest niet giftig, doch do
beet was goed „aangekomenen op
grond hiervan eischte mademoiselle
Rhétoré, als toepassing van de wet
van 12 April 1906 betreffendo de ..ac
cidents de travailvan lieur werkge
vers een lijfrente van 975 franc*
's juurs.
Natuurlijk was dc dircctio van den
Moulin Ilougo ter zake aan beide
ooren stokdoof dat ligt zoo in do
traditie van het huis. Ilet gold hier
niet, zoo beweerde bedoelde directie,
een arbeidsovereenkomst in den
eigenlijken zin des woords, dorii oen
overeenkomst van industricele. hüui
of van onderneming, waarop de l>ej>a
lingen van genoemde wet niet toepas
selijk v/aren. Buitendien was de kun
stenares „zelve de schepster van do
attructi©, <Lie zij vertoonde" en had
het ongeval niet het karakter van die,
welke do ongevallenwet vermeldt.
De rechter gaf echter der kunstena
res gelijk. Ilet gold hier wel degelijk
oen arbeidscontract en mejuffrouw
Réthoré was het slachtoffer geweest
van een ongeluk, voorgevallen tij
dens en door het werk, zijnde de
slang een „instrument de travailOf
dat ongeluk to voorzien was wel,
dat deed geenszins afbreuk aan de
gegrondheid der aanklacht, dewijl
juist do mogelijkheid van liet ongeval
het aan mademoiselle Rhétoré toege
keerde betrekkelijk hooge salaris
rechtvaardigde.
Do rechtbank kon echter niet beoor-
deelen, in hoeverre de slangebeet me
juffrouw Rhétoré ambtelijk nadeel
had veroorzaakt, weshalve ze een ge
neesheer niet het onderzoek ten deze
be) a site.
Coucluai©dc directio van den
Moulin Rouge zal, tol groote vreugde
ook van andere artiesten, die met
haar in aanraking zijn geweest, flink
ini haar beurs moeten tasten.
Sodort 'n week of drie overkomt ons
hier te Parijs, vooral den armen,
voor wie kaehelbrand of een haaid-
ongekeude weelde is, een soort
van paradijsachtige gewaarwording,
liet is namelijk roods zulk Z3cht
weer, dat or in de meeste huize:*, niet
meer gestookt wardt. En de rnGedie
rten onzer loopen til zonder overjas
op straat. In Februari, gemeenlijk
een der allerguursto maanden van
het jaar Wie nu nog zou willen be
weren. dat er niet lieol veel verschil
is tusschen het klimaat in Holland
en dat te Parijs
Met deze „Frühlingslu/t" is ook het
tijdperk der duels, het seizoen der
„baltcments de for'" vervroegd. Dat
el begrijpelijk, daar liet r.iet zoo
heel prettig moet zijn, in de feJIe win
terkou in je borstrokje op een open
veld of zelfs in een omsloten tuin mei
degen te man oen vree ren. Men
schort dan gemeenlijk zijn strijdlust
op en wacht op wat zachter, milde r
weer.
Zaterdag laatstleden vonden e'r
twee duels plaats; een, op den degen,
tussohon d© j'ou'rnalisten Léon Dau
dot een bekend veclittype cn
.Pierre Mortrer, waarbij laatstge
noemde een diepe wonde in de biceps
yan zijn rechterarm bekwam; het an
dere, voor de variatie op dc ïevol-
,ver, tusschen do hoeren Marmot tan
en Jacques Boulengcr, waar-bij beide
■tegenstanders ongedeerd Weven, doch
■oen der kogels 'rakelings een oorlel
ivan een al te onbescheiden kiekjes
man eene'r Amorikaanscho krant pas-
©eeide.
Maandag d a.v. kruiste de journa
list Gharies Maurras den degen met
■zijn collega Paul d!e Cassagnac; het
wapen van laatstgenoemde drong
zóó diep in dop 'rechter bovenarm
■van zijn tegenstander, dat. het, stui
tend op het been, kromde als een
rottinkje. Zoodra Charles Maurras
hersteld is, moet hij z:ch weer op I
terrein begeven, teneinde er te for
'ruillceren met Guy de Cassagnac.
Paul's broeder. Men moge over he:
duol denken gelijk men wiL „flauwe
geuimakerijdo convent ionnc-ole,
tradrtlonncelo en sceptische uitdruk
king van vele thuisblijvende Hollan
ders is het toch heusch niet. Per.
sooulijke moed is ei werkelijk niet
vreemd aan.
Het belangrijkste *>n leerzaamste
Haarlemmer Halletjes
ÊEX ZATERDAGAVOND-PRAATJE.
Deze week staat Haarlem in liet
teeken vnn het geluid. Geluid in veler
lei opzicht. Zoo heeft bijvoorbeeld een
groot orgel deze week door Haarlem'
straten gerold, dat heelo fantasicn uit
opera's ten gehoor© brongt. Ik heb hot
voor mijn deur zien staan, omringd
'door een heelo schare vrienden en
vereerders. Winkeljuffrouwen kwa
men uitloopon in portieken, nieuws
gierigen hingen uit ramen, kortom er
heerschto heel wat grooter drukte, dan
wanneer een van Neórland's beroemd-
3to mannen voorbijkomt.
Boven op het breede gevaarte ligt
een laddertje met oen bruin dekkleed.
Do bedoeling van dat laddertjo begrijp
ikdaarmc-e klim je. in goval van
nood boven op het orgel, bijvoorbeeld
wanneer er een nijdige hond aan
komt en de orgeldraaier bang wordt
voor ziju kuiten. Maar hoe jo dat lad
der! jo er afhaalt, vat ik niet. Het doet
er ook weinig toe, jlc maak wol op-
rèchtelijk mijn verontschuldiging, dat
ik over een prozaïsch laddertje praat,
wanneer we liet over muziek zullen
hebben. Er werd namelijk door het
orgel niets minder don een Faust-
fautüsie ten gehoor© gebrachtDo op
geschoten iongen, die dezen, tak der
muziek tot zijn levensdoel gekozen
had, draaide met inspanning aan 't
zware -.viel, nu met de rechter, dan
met de linker hand, en gaf nu en dan
met do vnje hand oen extra duwtje
Het orgel, fluisterde, schalde cn
bromde, juist zooals zijn maker dat
verkozen had. De aria's uit Faust
worden nu en dan ten gehoor© ge
bracht met een geluid, dat aan de
vox humana van een kerkorgel
denken deed en soms, in heel aan
doenlijke momenten, kwam er nog
een tremulant bij. Een opstaand hou
ten voor worp e ie den vorm van een
pollepel, bespeelde als het pas gaf de
trom en den triangel. Wat van dit
orgel niet het minst mooie mocht
lieeten was, dat het de cartoimcn bla
den, mot de bekende figuren door-1
boord, zoodra ze waren afgespeeld,
netjes automatisch op eeu hoopje leg
de, zóó keurig, dat de netste huis-
.ïw de zakdoeken na liet mangelen
niet onberispelijker behandelt.
Maar aan elk muziekfeest komt een
einde. Toen do laatste noten van liet
trio waren afgezongen, riep een
do bewindvoqerders van het orgel, ik
kon niet zien of het de directeur of de
onder-directeur was, zeer nadrukke
lijk „heiom te waarschuwen dat
het muziekfeest vertrekken ging. Twee
man duwden, de toehoorders gingen
uiteen en ook dit genoegen was aan
een einde.
Do kunst gaat ver, dacht ik, maar
do drijfkracht niet ver genoeg. Voor
mijn gevoel is er iets hinderlijks in
oen met moeite en hei-geroep voortgc-
duwden Fausl. Die moet zacli elegan
ter on moderner voortbewegen. En do
musicus aan het rad is heelemaal uit
den tijd. Daar moet iels anders op te
verzinnen wezoa. De tandarts Iaat
wel een instrumentje, gedreven door
een kleinen electrttwió*; ia mond
rondhuppelen, waarom zou er dan
geen motor te maken zijn, die om
beurten, al naar gelang van behoefte,
den orgolslinger of het orgel voort
drijft Weliswaar wordt dan de orgel
directeur verminderd tot chauffeur,
maar daartegenover staat, dat hij zijn
orgel voortaan vrijelijk musicomobiel
noemen mag.
Het tweede geluid, waar ik over
spreken wil, betreft onze nieuwe
ataxen. Nette en gemakkelijke wa
gens, keurig gckleede chauffeurs, wat
willen we meer Dat iemand, die do
nieuwe tarieven uit zijn hoofd heeft
willen loeren, plotseling krankzinnig
zou geworden zijn, is een praatje, dat
ik met beslistheid kan tegenspreken
gok hen ik er niet van geworden,
maar wel lieb ik er benauwd van ge
droomd. Tarief I, II en III dansten
vroolijk door elkaar, ik kon ze maar
niet van elkander ouder scheiden, en
juist had ik ontdekt, dat zo mot een
algebraïsche vergelijking waren op te
lossen, toen ik wakker werd. Jammer
genoeg zoek ik naar de algebraïsche
formule tot nu toe nog. Voortaan leg
ik een vulpen en een stuk papier
naast, mijn bed, om alle geniale
droomgedachten dadelijk op te schrij
ven.
Mijn neef Wouter zegt, dat die taxis
hier geen zaken zulten doen. Daarom
behoeft do directie zich evenwel niet
to laten afschrikken. Toen de E. N.
E. T. werd opgericht, zei hij„let op,
dal duurt twee jaar", en 't is nu al
meer dan twaalftoen daarna do
E. S. M. werd aangelegd, keek hij me
in bril lieen aan. zooals de
menschen doen, wanneer ze iets heel
belangrijks willen vertellen en ver
klaarde beslist„een jaar en
maanden." E pur se muovc, zo loopt
nog!
Ik ben van een andere meening
ataxen zullen er wel ingaan. Voov de
bluf tegenover vrienden en kennissen,
voor Aerdenhoutois en Ovtuveeners,
die wat lang geplakt hebben, om naar
het voetbalveld aan den Sclioterweg
te gaan, om de bolletjes te zien, om
visites te rijden, om te toeren als het
mooi weer is en gauw thuis tc zijn ais
't regent, om even gauw naar de be
graafplaats tc rijden, om jo. als liet
glad is, uit de sociëteit te laten halen,
om duizend undcre redenen ja, ja,
het zal wel lukken. En let op wat ik
zog een van de eersten, die er inzit,
zal Wouter zelf wezen. Want zóó zijn
de Wouters, die altijd onheil kraaien
en eiken dag meonen, dat de wereld
net precies vol is en niets of niemand
er meer bij kon van elko nieuwig
heid moeten ze liet eerste snufje heb
ben.
Terwijl de gemeente Bloemendaal
35000 waagt voor haar nieuwe elec-
trische tram, krijgen wij in Haarlem
de taxis zonder eenig subsidie van
gemeentewege. Ziedaar dus oen ver
betering in do gemeente, die geen geld
kost. Mogen wo om zoo'n zeldzaam ge-
al niet eens hartelijk dankbaar
vezen
Maar ik sprak van geluid dat is do
klank van do signaalhoorns, waar
mee ze hun komst aankondigen. Het
is een eenvoudig geluid, zonder pre
tentie, maar duidelijk en toch ook 200
kennelijk, dat je. in de verto het ge
luid hoerende, zegt„kijk. daar konit
een taxi."
Li weerwil van alle onheil krassen
de Wouters roep ik de nieuwe onder
neming toe „Welkom cn do© je best,
dan zal 't wel gaan. En schiet er soms
eens een vrij halfuurtje over, probeer
dan do tarief-opgaaf wat te verduide
lijken."
Derde geluid van "deze week. Ilon-
dententoonstellïug. Zonder eenige
herkenbare melodie. In dezen vrees©-
lijken chaos van geluiden moet bij de
naaste buren de gedachte opkomen
„Waarom blaft een hond'? Waarom
zwijgt hij niet liever?" Daar bij het
'niet voor 't plezier van ons menschel!
doet, zal het wel voor zijn eigen ge
noegen geschieden zoo ja, dan is
hij verre van veeledschend."
Terwijl dus die naaste buren mis
schien vannacht uit den slaap gehou
den worden door het hondengebas,,.
kunnen zij zich in wijsgeerige overwe
gingen verdiepen, bijvoorbeeld in de
overeenkomst tusschen mensehen en
honden. Onder de honden lieb jo er
voel; die hun leven lang moeten
zwoegen en sloven ©n een klein aan
tal, die hun leven doorbrengen met
tentoongesteld worden. Onder de
menschen is 't niet anders. Een hond
als enkeling pleegt te zwijgen, maar
zoodra een andere hond geluid gecf.t
doet hij mee. Is het met den mensch
anders gesteld?
Ik wijs alleen maar enkele hoofd
lijnen aan iedereen die wakker ligt,
kan die verder uitwerken, want nie
mand is zoo scherpzinnig en helder
van geest, als dc mensch die 's nachts
niet slapen kan.
Tot zoover de Haarlemsche gelui
den.
Deze week Is ook een Bloemen-
daalscli luchtje ter sprake gekomen.
En dat nog wel, het zij met allen
eerbied gezegd, van Raadsleden.
Do burgemeester hud hel over do
atmosfeer in do Raadszaal. Nu zijn er
drio soorten van woordenhet ge
schreven, het gesproken en lief ge
dachte woord liet eerste is 'c gevaar
lijkste, daarna komt het tweede en
het derde is voor den voorziclitigen
man.
„Ik kan", zei de burgemeester,
„duidelijk merken, dat er drie Raads
leden bijgekomen zijn."
liet gedachte woord was hic-r in de
categorie van 't gesproken woord
overgegaan cn komt nu, wie weet,
ook nog in do categorie van hel go-
schreven woord, namelijk in do
notulen.
Alles om aan te toonen, <lat ook
edelachtbare, onschuldige asempjes
hinderlijk kunnen wezen.
Gelukkig, dat ér nu ©Cu elect riscli©
ventilator in do Raadszaal zal wor
den gemaakt, om z© weg te moten En
wat voor een Me«r dan driehonderd
guldon zal hij kosten Als "t voor ge
won© burgerlijk© asempjes geweest
was, had men wel met' wat minder
toegekund.
FJDELIO.
