NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
29e Jaargang. No. 8805
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 6 MAART 1912 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
per drie maanden: ^an regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlemj a Haarlem van 1—5 regels 1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Biï Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente) n H9 Advertentiön van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland„1.65 dT 50 Cts. voor 3 plaatsingen contant.
CöZsSeeld Zondagsblad, Voor Haarlem' I 0.37 U Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
de omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. -^>*=0 Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in'dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandse!! Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warinoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
Brioven uit Nul IndlS.
Samarang, 30 Januari 1912.
t Is eigenaardig zooals de inlan
ders zich "s morgens eai 's avonds te
gen de koelto beschutten. Hun sarong
die zij anders om het middel dragen,
leggen zij om hoofd, hals en armen,
zoodat wij hen op die tijden met hun
ne kleurige mantels van t hoofd Lot
het middel reikende, zien loopen en
werken. De meeste zorg schijnt de
inlander voor z'u hoofd te hebben, de
plaats waar al z'n verheven gedach
ten moeten bewaard blijven. Z'n
hoofddoek wordt niet anders afge
daan dan bij liet baden; gaat het re
genen, dan wordt op den hoofddoek
nog een strooien of blikken hoed ge-
plaat?!. Re Javaan in hecrendienst "t
zij koetsier, palfrenier of de jongen
die mederijdt om de paarden vast te
houden, draagt in dienst steeds zoo'n
kleurig blikkon hoofddeksel, rood,
geel en gioen geschilderd, alle kleu
ren van den regenboog. De Maloicr
heeft dikwijls een andere hoofdbevlek
king, nl. een zwart of rood kalotje,
zoonis onze ouden van dagen of kaal
hoofdige» wel in huis plegen te dia
gen. Ook daarboven op wordt bij re
gen nog een hoed gezet. De inlanders
hier in Bandoeng on do Soenda-lau-
den, worden meestal voor de beste,
moest trouwe, en eerlijke jongens ge
houden. Ik heb ook zoon exemplaar
en ik moet zeggen, dat 't een van de
■weinig eerlijke jongens is weliswaar
mis ik af en toe wat, doch, als ik er"
naar vraag, ligt hét den volgenden
dag weer op z'n plaats, b.v. m'u
schaar is.weg; „Alxloel waar is m'n
schaar!" ,,0, "meneer ik zal Ivem mec-
-toren,a«pn. m'n' vrouw ..had wat to
naaien on te knippen en toon heb ik
uw schaar meegenomen". In m'n
knoopendoos liggen 12 zilveren knoo-
pen. die drie (lagon weg waren; die
had hij aan een van z'n vrienden ge
loond. Maar ik /eg nog eens, kast ge
sloten en beurs in den zak en uw be
diende steelt nooit. Do gelegenheid
maakt den dief en dit is bij den in
lander meestal 't geval. Toen ik 2 da
gen in Indië was, liet, ik een poar mi
nuten m'n sigarenkoker, waarin
eeuig bankpapier zat. onbeheerd lig
gen, d.w.z. in m'n kamer. Ik koin te
rug en zie dat een van de jongos zich
juist uit m'n kamer verwijdert. Dit
wekte bij mij eonig argwaan, ik kijk
m'n geld na en jawel ik mis oen bank-
nootje van f 5.Direct natuurlijk
naar den gérant, de bediende, ik uit
m'n kamer zag komen er hij, onder
vragen; weet van niets, zweert bij
z'n vrouw, z'n kinderen bij alios en
nog wat. Do gérant, eon pootige Hol-
landsche jongen, wordt kwaad en laat
z'n vuist vrij onzacht op dos Javaan's
schouders neördalon; de jongen kruipt
tot voor de voeten van don gérant en
zweert nog steeds. Toen vond ik 't
welletjes, omdat de hotelhouder nu
met, allebei z'n vuisten ging werken
en zei; ..Och, meneer laat u dan maar
loopen". ..Neen. meneer, als u zeker
weet. dat 'l in uw koker zat, /.al en
moet 't terecht". Toen kwamen eenige
gezouten zinsneden aan 't adres Y3ji.
den Javaan en verzocht de gérant mi]
en de inmiddels op t leven afgeko
men mede logo's even de kamer lo ver
laten ook hij zelf ging mee, liet den
jongen achter en zei: „lk kom direct
terug, dan moet 't terecht zijn", waar
na nog een ribhestoot gegeven werd,
om kracht bij deze woorden te voegen.
Geen 10 teilen later gingen wij de
kamer binnen en lag het bankje onder
de kast „Ja", zegt de kerel, .daar
Feuilleton
Het Nest van den
Sperwer.
Een roman uit de 17do eeuw.
Naar het Engelsch door
de schrijfster van „de
R o o <1 e. Pimpernel" enz.
46)
Ja, de kleoren, De Chava.sso,
mompelde de Squire peinzend, de
kleoren, maar niet do man zelf,.., en
jij zelf wilde zooeven...
Master Richard Lambert zou zijn
eigen broeder toch wel kennen,
klonk nu op onderdrukten toon van
e.en of twee der mannen, die eerbie
dig op een afstand gebleven, nu te
opgewonden waren om heelemaal tc
zwijgen.
Natuurlijk ken ik mijn broeder,
antwoordde Richard Lambert moe
dig, en ik schaam mij dan ook
over mijn lafhartigheid, niet eerder
zijn verdediging op mij genomen te
hebben.
Welke leugens staan ons nog
meer te wachten zed De Chavasse,
werkelijk. Boatfiold. deze slomnn»
had de „toewaai besar" het liepaald
I verloren". Natuurlijk ging hij met
[muziek 't hotel uit.
Sinds dien draag ik m'n heelc ver
inogen steeds bij mij. ook al verwijder
ik mij voor enkele minuten. Heeft
men een eigen bediende, dan komt
natuurlijk zoo n hoteljongen niet in
do kanier. Zoo'n eigen discipel levert
veel gemak, 's Morgeus, wanneer ik
opsta, m'n beenen buiten boord gooi
en met eenige laatste gaap- en kaak-
bewegiitgen van mil laatst genoten
rust afscheid neem, worden m'n slof
fen juist op die plaats geschoven,
waar meneers voeten, gerekend naar
de plaats waar meneers beenen juist
hoven den aardbodem hengelen, zul
len neerstrijken. Eenig water woidt
er in de waschkom gedaan. T stukje
zeep wordt zoo gelegd, dat 't makke
lijk te grijpen is. Handdoek en zeep-
doos klaar gelegd voor de mandie
(hadlkamer, kleedingstukken juist op
volgorde gerangschikt,, schoenen aan
geregen en vastgemaakt. Het moet
dunkt mij voor een Indischman, dio
hier jaren heeft doorgebracht, een
groote last zijn, bii ziïn verblijf of te
rugkeer in Holland, dat deze gedien
stige onderdanige geesten daar niet
zijn en moet hij z'n „Jongos minta-
dil!" en jongos, sini achterwege laten,
aangenomen natuurlijk dat hij geen
vrouw heeft, die dit gemis eenigszins
tracht te vergoeden. De dames met
andere inzichten vergeven 1 mij,
maar 't meet mij van 't hart, dat een
dergelijks vrouw toch wel oen juweel
is b.v.:
„Vrouw!"
„Ja. mannio".
„M'n pantoffels, ja".
„Hier zijn ze mannio".
„Vrouw, doe je een beetje water in
m'n waschkom!"
„Is al klaar, manlief".
„Vrouw, m'n kleeren kiaar leggen,
en m'n schoenen vastmaken".
„Zeker man; zeker".
Nu moet u weteu ik ben thuis door
m'n vróuw op dat punt óók niet yer-
wond. Ja, sterker ik zou zelfs zöoiets
niet durven vragen, wellicht dat ik
nu bij m'n thuiskomst de eerste puur
dagen eenigsztnis geboterd en gesui
kerd zal worden om aan den overgang
gewend te raken. Maar a propros.
In Bandoeng kreeg ik een introduc-
tio voor de sociëteit, een prachtig
marmeren gebouw, waar een, wèl ge
schoold Italiaansch orkest 2 maal per
week zich doet hooren. Ik moet zeggen
dat ik dien avond werkelijk weer eens
van muziek genoten heb, wailt óp dat
punt wordt men in Indié niet ver
wend; men voelt hier zeer 't gemis
van goede muziek. Maar dit corps
musici, speciaal uit Europa geïmpor
teerd voor Bandoeng en do Bandoeng-
sclio sociëteit, maakt op de meeste
muziek korpsen in Indië een gunstige
uitzondering.
Bandoeng heeft natuurlijk evenals
alle groote en kleine plaatsen z'n Chi-
noesche wijk. Dit vind ik nog steeds
een van de meest interessante gedeel
ten van elke stad, waar wij dit nijvere
volkje den geheelen dag in hun to
kos, t zij groot of klein, bezig zien.
't Is hier steeds afdingen; vraagt een
Chinees f 3 voor een artikel, zeg ge
rust 11, lion tegen een dat ge t krijgt.
Dó óf schade en, schaude wordt- men
wijs, zegt 't spreekwoord, en dit is ook
op mij van toepassing geweest; den
eersten tijd heb ik onmogelijk hooge
prijzen, (in Indie ge-komen met 'i idee
dut alles hier zoo duur was) betaald
voor do meeste kleinigheden voor 't
dagelijksch gebruik, zooals zeep, jas-
knoopen etc. nu laat ik, na m'n bod
op t een of ander gedaan te hebben,
den vent wcgloopen. Ilij komt na en
kele seconden terug en zegt: als u
comëdie heeft nu, dunkt me, lang ge
noeg gc-duurd.
Neem een proef met hetgeen ik
van mijn broeder weet. mijnheer,
antwoordde Lambert, op den arm
van mijn broeder zat een lidleeken
van een schram, van den schouder
tot den elleboog, veroorzaakt door
den val van een scherp geslepen bijl
dat was de rechter arm wil li
eens kijken. Sir Marmadukc, of geeft
u mij toestemming, zelf den rechter
arm van dit lichaam te ontblooten
oin te zien of ik gelogen heb?....
Squire Bdatfield, zijn tegenzin over
winnend, was dichter bij do kist ko
men staan bij hief oo-lt den arm van
den doode op, zooals de oude vrouw
even lo voren had gedaan, en hij
tuurde peinzend naar de hand, die,
ofschoon welgevormd, m 't oogval lend
ruw was en van veel arbeid getuigde.
Toen maakte hij met een flinke en be
sliste beweging de mouw van het
wambuis los en stroopte haar op,
waardoor de arm tot den schouder
bloot kwam.
Hij keek een oo gen blik naar den le
ven loozen arm, daar was een «liepen
lang litteeken zichtbaar tusschen elle
boog en schouder, evenals de ader in
een blok marmer. Toen trok bij dc
mouw weer naar beneden.
Nooh u. noch Mrs. Lambert heeft
gelogen, master, zei hij eenvoudig.
Het is Adam Lambert, die hier ligt....
vermoord. cn als dal zoo is ning
niet zooveel meer betaalt, ga ik
bankroet. Natuurlijk ga ik geen cent
hoeger en krijg het artikel voor dien'
prijs, zoodot de koopman zich ge
troost bankroet le gaan.
Terwijl wij aam de kustplaatsen en
in de lage lauden liefst rijden, ja bij
na altijd gebruikt inaken van een sa
do (dos-a-dos) of Ebro (op 4 wielen on
2 paarden) wil men hier in Bandoeng
in den vooravond graag een wande
ling maken, zoo tusschen 5 en 8 uur.
Dan is t heerlijk koel. Jk heb dit ééD
avond ook gedaan, ben den kant der
bergen opgegaan, ongeveer een uur
tje geklommen en heb toen den onder
gang der zon afgewacht. Prachtig,
prachtig. De opgang der zon in de
bergstreken is mooi, doch de onder
gang is „schoon". Die kleurschakee-
ring van gloeiend rood en hèl geel,
langzaam vormende oranje, rose, hèt
blauw tusschen de wolkjes, allerlei
voorstellingen gevend, soms leek het
oen blauw meer met borgen er om,
dan weer een effen vlakte met vèr weg
eenigo rotsen. Ik hei) er naar zitten
kijken, tot liet laatste lichtst reepje
weg was en aanvaardde in donker
mijn terugtocht, terwijl do heerlijke
koele bergwind door de hoornen
ruischte en allerlei herinneringen uit
Holland bij mij deed opkomen. De na
tuur kan hier dikwijls zoo stil zijn,
dat 't je melancholiek maakt, dat geen
blaadje van de boomen zich beweegt,
dat go alleen 't gekwaak der kikkers
hooi t, liet geschreeuw der krekels en
af en toe het eigenaardige geroep der
lö-ka,' een groot soort hagedis, die
's avonds z'n to-ka-tó-ka doet hooren.
Meestal zien wij op do handelsplaat
sen weinig of geen Europeesche
ouden van dagen, alleen het op
komend jongere geslacht hier in
Bandoeng hob ik echter met een
paar stevige Hollandscho oude hoe
ren kennis gemaakt. Een van deze
hoeren is 85, en lijkt (tenminste zoo
ik liet schatte, terwijl iiij in z'n tuiin
aan z'n Goudsche pijp stond te trek
ken), 60 jaar. Ik zei tegen hem; „maar
meneer als Hollander, ook al heeft
men 40 jaar im Indié doorgebracht,
verlangt men e-r toch naar z'n rust in
Holland te nemen?"
„M'n jonge vriend", zei hij, „ik
hel» 10 jaar m'n rust in Holland ge
zocht, maar niet gevonden, als ik er
11 jaar van gemaakt had, dan bad
men mij nu al onder do groene zoden
gestopt".
„In Holland liep ik steeds aan jicht
lijdende met 2 slokken, hier wandel
ik soms 4 uur per dag, zonder stokken
natuurlijk, want "t bestaan van jicht
ben ik allang vergeten, m'n Ilolland-
sclie rustkuur is al weer bijna 10 jaar
geleien eni sinds dien heb ik 't gevoel,
of ik 20 jaar jonger ben geworden.
Nu denk ik nog een jaar of 15 mee te
gaan cn dan laat ik mij hier onder
do klapperboomen stoppen, dan lig ik
ook veel rustiger dan daar in Europa,
waar zij nu weer aan 't oorlog voeren
zijn".
Ik ben het na deze ondervinding
dan ook volkomen eens met den heer
Boissevain. toen hij in z'n Indische
brieven aan 't ALgemeen Handelsblad
schreef, dat Indie een heerlijk land is
voor kinderen en grijsaards, natuur
lijk op gezonde bergachtige plaatsen,
oaut er zijn ook nog wel plaatsen
hier in Indié, vol cholera- en malaria-
kiomen, waar ik zelfs m'n vijand lie
ver niet naar too zou wenschen.
Den 17on dezer vertrok ik uit Ban
doeng, en na een aangename reis over
Djocja-Karta, kwam ik alhier ie Se-
maruiig en do eerste kennismakmg,
mei deze uerde handelsstad van Ned.
Indie was, dat ik aanhoudend met
m'n zakdoek moest werken 0111 mijn
gericht, hals en polsen, steeds van
Jiij op flinken toon voort, dan is de
man, dio hein dezo kleoren aantrok,
zijn moordenaar.. de vreemdeling,
dio zichzélf Prins Amédé d'Orleans
noemde.
-- I>e echtgenoot van Lady Sue
Aldmarsho, antwoordde Sir Marma
dukc. in een luid lachen losbarstend.
Dc regen was voor liet oogenblik op
gehouden, ofschoon de storm, nog
moer verwoesting belovend, voort
bleef gaan met doode takken van de
boomen te knappen. Maar een zacht
druipen was in de pluals gekomen
van het onophoudelijke plassen. De
vochtige atmosfeer had allang de
ruwe werkpakken geheel doorweekt,
waardoor do toeschouwers van dit lu
guber loonocl huiverden van de
koude. Do avondduLsternis begon te
vallen, Het zou nutteloos zijn nu to
trachten Minster voor liet, vallen van
den avond te bereiken ook zou die
oudo Kwakerin waarschijnlijk zoo
maar niet gescheiden zijn van het
lijk van haar Jongen. Hichard Lam
bert, had verzocht, dat de kist in de
hut zon worden gezet, Er zou door de
sec togen oo ten der oude vrouw voor
eon passende Iiegrofonis van Adam
gezorgd worden. Na het hatelijk la
chen van Sir Marmadukc liad nie
mand meer een woord gesproken. De
geheelc zaak ging het verstand van
deze eenvoudige dorpelingen te boven.
Vorbaasd en ontsteld, boven alles
vreesachtig, raadpleegden zü elkan-
overtollige vochtdeelen te ontdoen.
Zoodoende was m'n aantal schoone
zakdoeken in weinige dagen zoo
schrikbarend gedund, dat ik m'n jon
gen, do „toekang minatoe" (wasch-
raan) liet roepen, dio mij nog den
zelfden avond alles gewasschen, ge
steven en gestreken thuis bracht. Ik
hoor de Hollandsche huisvrouw al
zeggen: „hé, verbeeld je dat moest
hier ook" zoo vlug gaan, je geeft 's
morgens je wasch aan de wasch- en
"strijkinrichting en 's avonds kan je
de linnenkast weer vullen."
Ik moet er echter bijvoegen, dat er
nu in den regentijd niet erg op den
toekang minatoe te rekenen valt.
daar het op 't oogenblik wel mooi
weer is, maar dit zoo aanstonds
kan omdraaien, waarbij het met em
mers tegelijk uit de lucht koint val
len.
JOH. J. D. DE FREEZE.
Buitenlandsch Overzicht
De mijnwerkersstaklDgen
Eerst iels wat de Engelse hé
staking, betreft.
Veel nieuws is er niet, alles is bij
het oude gebleven, 't „Oude dat wil
zeggen, zooals het Vrijdag en Zater
dag al was.
Gister lieeift de minister-president
in het Lagerhuis eenigo meedoe li n-
gen gedaan over den loop der onder
handelingen door de regeeringshe-
moeiing.
De minister bracht hulde aan de
bekwaamheid en kalmte, waarmode
beidé partijen de quaestio hebben be
handeld. Vérder deelde hij de con
clusies moo, tot welke de re-geering
was gekomen. Hij logde or den na
druk-op, dat do régeerihg de aan
vaarding van liet beginsel van oen
redelijk minimum-loon afhankelijk
had gesteld van twee voorwaarden
n.l., dat dit loon in ieder district ver
schillend mag zijn en dat de neodlge
waarborgen zouden woixten gegeven,
om de werkgevers te vrijwaren tegen
misbruiken en hen te verzekeren te
gen een vermindering van de pro
ductie, die op don duur voo'r alle be
trokkenen en voor de industrie zelf
noodlottig zou worden.
De arbeiders hadden beide voor
waarden aangenomen, maar tevens
verklaard, dat de door den mijnwer-
kersibond op 2 Februari opgemaakte
loonlijst do laagste tarieven levatle.
en dat daarover niet meer onderhan
deld kon worden en zij ook niet
meer door de arbeidersorganisaties
herzien zullen worden.
De premier zette uiteen welke be
zwaren de mijndirecties tegen die
lijst hebben; hij onthield zich even
wel angstvallig van meo te dtelen.
wie do patroons of de arbeiders
volgens hem gelijk bad. t Punt, da*,
hij in zijn bekende rede tot de mijn
werkers op 29 Februuii luid aange
roerd eu dat liij nu eveneens onder
de aandacht van het Huis en hefri
laud bracht, was het volgende: „Kan
om regeerihg, na het gerechtvaar
digde van eeu minimum-loon te heb
ben erkend, 't parlement voorstellen,
om de mijneigenaars, nadat deze zoo
gegronde opmerkingen hebben ge
maakt tegen de door de mijnwerkers
gegeveu cijfers, to dwingen niet al
leen het beginsel maar tevens deze
der vaag en stom met hun oogen en
vreemde gebaren zich en elkaar af
vragend wat er au gedaan moest
worden.
Gelukkig dat de regen was opge
houden. Een voor een begonnen de
vrouwen zich le verwijderen. De
houten kist scheen een graad
van geheimzinnigheid bereikt tc
hebben, waarvan men het best
deed op een afstam! t« blijven.
Ook de mannen zij. die als toe
schouwers gekomen waren verwij
derden zich nu langzamerhand som
migen met h,uu vrouwen, andere ble
ven achter in groepjes van drie of
vier, pratend over het aangenaamste
verblijf, waar zij nog wat in eikaars
gezelschap konden blijven. Niemand
.had goed de hatelijke opmerking van
Sir Marmadukc begrepen, alleen
veelden zij instinctmatig, dat ei' ge
heimen hij üt liet spel kwamen, die
zij maarliever moesten laten rusten.
Zij, die van plan geweest waren de
kist naar Minster te brengen, bleven
het langst rondhangen. Squire Boot-
field gaf blijkbaar eenigo orders aan
hun hoofdman Mat, dio zoo nu on
dan tegen zijn voorhoofd sloeg als
bewijs, dat hij bereid wils te gehoor
zamen. De anderen stonden op zij
en wachtten op instructie?
Zoo bleef do houten kist op den
grond staan vlak tegenover het klei
ne, houten pooit je, vreemd gefsoleerd
en als vergeten overblijvend, nadat
tarieven aan te nemen en dan nog
zonder verder onderzoek of nadere
onderha nde! ingen?
De 'regeering hoopt, zoo vervolg
de de minister dat de tijd beide
partijen nader tot elkaar zal brengen
en dat tevens een wijze zal worden
gevonden, waarop de quaestie gere
geld kan worden. Ihtusselien bestu
deert de regeering nauwkeurig de
dooi- beide partijen medegedeelde cij
fers.
De regeering zet dus de pogingen
tot bemiddeling voort.
Lord Brassey geeft in de Times
een pleidooi voor het streven van de
mijnwerkers. Hij wijst er op. dat de
stand der mijnzaken in Wales heel
goed is en schrijft dau
Nu zegt men wel. dat de mijnwer
kers twee jaren geleden een overeen
komst hebben gesloten voor v ij f
jaren en dat dus binnen dezen
termijn geen loonquaesties aan de
orde kunnen worden gesteld, maar
vijf jaren is een lange periode in het
korte arbeidsleven van den mijnwer
ker. Arbeiders komen en gaan. Er
zijn thans velen aan het werk, die
niet partij waren, toen twee jaar ge
leden de oorspronkelijke overeen
komst werd gesloten. Em indien ui
liet tijdvak van vijf jaren de kosten
van levensonderhoud en de prijzeu
dei' kolen stijgen, zoodat de directies
betere zaken inaken, mag men toch
niet zeggen, dat de loonen niet aan
een herziening mogen worden onder
worpen.
De lord meent,, dat vooral wat den
inspannende» arbeid in de kolenmij
nen betreft, de arbeiders ook een aan
deel moeten hebben in do buitenge
wone voordeelen van het bedrijf,
voor zooverre die boven de normale
winsten gaan.
Eu- zijn nu 300,000 mensohen werk
loos, die in dienst zijn bij de bedrij
ven, die groote hoeveelheden steen
kolen verbruikenijzersmelterijen,
wolspinnerijen, potlebakkorijcu, nies-
senfabrieken, scheepsbouw werven,
blikslagerijen, spoorwegen, enz.
Allo sj>o or wegen hebben den dienst
beperkt. Meer aan 2000 treinen loo
pen or daselijks minder
En 't aantal werkloozon wordt
steeds grooter.
Tot nog toe heeft Londen nog wei-'
nig hinder van de staking. De onder-
grOndsche electrische sporen hebben
nog voor verscheidene weken steen
kool.
Di een groote vergadering dér
spoorwegambtenaren te Sheffield is
besloten aan den Mijnwei keVsbond
mee te doelen, dat de spoorwegamb
tenaren besloten zijn de mijnwerkers
te steunen, zelfs zoo het nood:g mocht
wezen, door zeif in staking te gaan.
Alzoo ook een dreigende spoor
wegstaking?
Ook dreigen cr nog andere stakin
gen.
De transportarbeiders te Liverpool
overwegen, of ze uit solidariteit sla
ken zullen, wanneer militairen ge
zonden worden, om kokn:romen o'
mijnen te beschermen;
Nu over Duitschland.
Ook daar wordt het steeds roeriger
Het is er zelfs al tot staking geko
men. Van do uit 950 man bestaande
vroegploeg der, tot de ijzer- en staal
fabrieken te Holsch béhoorende mijn
Kuiserstuhl II, waren Maandag
slechts 222 man aanwezig.
Van de 3500 man personeel der
de menigte, die er een poosje geleden
om heen gestaan had, zich had verwij
derd. Het scheen wel alsof met het
vaststellen van de ware identiteit van
den doode de grootste opgewonden
heid ook verdwenen was. De geheim
zinnige vreemdeling liad een kleine
hofhouding om zich heenAdam
Lambert, alleen zijn broeder en de
oude Kwakerin.
Zij bleven naast de kist, zij ge
knield met het hoofd verborgen in
haar gerimpelde handen, hij zwijgend
en woedend driftig zoowel tegenover
het lot als tegenover een man. ilij had
bijna geschreeuwd van woede, toen do
Chavasse zoo brutaal den nuairt van
Lady Sue uitsprak hij had het jonge
meisje zien wankelen op haar beenen,
terwijl zij de kroot van angst en af
schuw trachtte te onderdrukken, die
haar dooi' da hatelijke toespeling van
haar voogd op de lippen gekomen
was.
Ilij had het gezien en in zijn hart
vereerde hij haar des te meer, om de
heldhaftige poging, waardoor zij zelf
uiterlijk kalm bleef, onn tegenover al
dio menschen den doodsangst, groote
afschuw en brandende schaamte niet
te verraden, die werkelijk veel vrou
wen van haar leeftijd vernietigd zou
hebben. En omdat hij zag, dat zij
haar gedoolde noch aandoening
wenschte te verraden, kwam hij niet
raderbij of deed eenige poging om
de overweldigende sympathie, die hij
mijn Sehornhorst, het eigendom van
don Haipener Bergbauverein. stuuk
te Maandag de helft der morgen-
ploeg.
Dadelijk hoeft de mijmverkersbond
een oproeping uitgevaardigd aan de
mijnwerkers, waarin wordt gewaar
schuwd leen hot navolgen van het
voorbeeld, gegeven door de ploegen
van de mimen Kuiserstuhl II en
Scharnltorst, wij) doze ploegen zich
adn schending der discipline hebben
schuldig gemaakt. Allo mijnwerkers
moeten kalm aan den arbeid blijven,
en het wachtwoord van de leiders af
wachten.
Men verwacht, dat deze voorloopige
staking niet lang zal duren.
Wanneer het wachtwoord zal ko
men En zal 't dan zijn een al-
gemeene staking la
Duitschland?
Ook in F r a n k r ij k dreigt een
conflict.
Te Si. Etienne hebben <te mijnwer
kers besluiten genomen, waarbij zij
hun wil uitspreken om den llen
Maart te stuken en de hesluiten van
het oongres von Angers uit te voeren.
Zij verklaren géreed te zijn voor de
al gemeene staking, indien die nood
zakelijk is om hun eisehen door te
voeren.
In Amerika dreigt een staking
onder de mijnwerkers in de anthra-
cietmijnon. Het gaat daar om loons-
verhooging.
De oorlog tusichen Italië en Turkije
Er is ook weer wat gevochten. Zon
dagochtend. bezetten de Arabieren,
niettegenstaande door de Italianen
heftige tegenstand werd geboden, ee
nige dicht bij De'rna gedegen sterke
stcüMngen, maar werden late'r, toen
er voor ^Lo Italianen versterkingen
waren komen opdagen, met belang
rijke verliezen teruggeslagen.
150 Italianen wérden buiten ge
vecht gesteld. Hoe groot de. verliezen
der 'Turken en Arabieren zijn is nog
niet bekend.
't Italiaansche leger in Tripolis
heeft veel door ziekten te lijden. De
zer dagen werd weer een boot met
452 zieken uit Tripolis naar Palermo
gezonden.
't Wordt beslist tegengesproken, dat
Italiaanse lie oorlogsschepen voor de
Dardanellen zouden zijn verschenen.
Te Konstantinopel verluidt, dat
Italië vier millioen pond (48.ÓOO.OUO
gulden i als schadeloosstelling aange
boden heeft, wanneer Turkije zijn
troepen terugtrekt, en Italië dien oor
log met de Arabieren in Tripolis luat
uitvechten. Dit voorstel zou door
Turkije verworpen rijn Officieele
kringen verklaren, dat alle beuudd»
lings-onderh andelingeu onniogel ijk
zijn, voor do Turkse he Kamer bijeen
komt, daar de regeering alleen ui
overeenstemming met het volk beslis
sen kan over oorlog of vrede.
De troebelen le Cblna.
De plunderingen in den gelteelen
omtrek van Peking duren voort, inde
stad zeil :s 't evenwel rustig.
De ge/antschappeu gaan voort hun
troepen to versterken, nu zijn weer
lltö Duitsclio soldaten aangekomen.
Voor de veiliglieid der vreemdelingen
wordt dus wed gezorgd.
voor huur voelde, te tooueu.
Hij wist, dat een woord van henl
tol baar alleen maai' zou dienen om
nog meer hatelijke ojwiierkingen uit
te lokken van dien vreemden man,
die Lady Sue en ook hemzelf scheen
te vervolgen met een feilen en onbe
grijpelijker! haat.
Richard bleef daarom naast do
lust, waarin zijn doode broeder lag,
eerst de oude vrouw ondersteunend
en daarna zachtjes opheffend.
Mat de hoofdman had zich
weer hij zijn kameraden gevoegd, en
na een woord van vorldaring, verza
melden zij zich weer om de houten
kist .ZicJi hukkend voor die taak,
hun .spiereu krakend van inspanning,
terwijl liet zweet tappelings van liun
voorhoofd stroomde, hieven zij het
stoffelijk overschot van Adam Lam
bert van den grond op en heschen het
op huil schouders.
Toen wendden zij zich naar het
kleine poortje en liepen langzaam
met huil last bet straatje op naar de
huisdeur. De mannen moesten buk
ken, toen zij den drempel passeerden,
en <lo zware kist zwaaide boven hun
machtige schouders heen en weer.
(Wordt vervolgd.).
