TWEEDE BLAD.
SPAARZAAMREID,
-
DONDERDAG 21 MAART 1912
OM ONS HEEN
No. 1511
Vrede door Recht.
Wat *il do Algemeen© Nederland
fiche Bond Vrede door Recht
Artikel 3 van zijn Statuten geeft
het antwoord„den vrede bovordo-
ren en het denkbeeld ingang doen
vinden, dat geschillen tussehen sta
ten door scheidsrechterlijke uitspraak
belmoren to worden beslecht."
Wio dat zoo leest, vraagt onwille
keurig wie zou dat niet willen
Goen oorlog meer. Maar dat
Wenscht iedereen.
En toch, toch zijn er nog (luizende,
honderdduizende, millioenen men-
schen, die de woorden misschien wel
willen naspreken, maar van do ge
dachte nog niet doordrongen zijn. Ik
spreek niet van. hen, die rechtstreeks
belang hebben bij oorlogen of al
thans bij het voortduren van toestan
den, waaruit elk oogenblik oorlogsge
vaar kan ontstaan wapenfabrieken,
scheepswerven, groote bankiers ©n
fabrikanten van voedingsmiddelen
ei> andere artikelen, eerzuchtige di
plomaten, beursspeculanten en een
heelc sleep van individuen, die op
de eene of ander© wijze in troebel wa
ter wel hopen t© vïsschcn ik
spreek niet eens van de militairen
zelf, die, al zijn ze elk oogenblik ge
reed en beschikbaar om te vechten,
toch waarlijk lang niot allen den oor
log als hun ideaal beschouwen.
Neen, ik spreek van de groot©, me
nigte. van u en mij, onze neven, bu
ren. vrienden. Zij zouden Vrede door
Feclit wel willen, maar kunnen hun
gedachten niet tot de mogelijkheid
daarvan omhoog vceron. Vrede door
RechtMalligheid, illusie oorlog is
er altijd geweest en zal er altijd blij-
Zoo praten ze. Probeer het maar en
ge zult het ondervinden.
„Stel je voor", lieeft mij eens een
kennis gezegd, „dat als keizer Wil
helm met Engeland of Frankrijk wil
gaan vechten, hij hét laten zal, omdat
ik, X. wonende op den Kleinen Hout
weg nummer zooveel te Haarlem, een
voorstander ben van Vrede door
Recht. Och kom 1"
Zoo spreken de klein moedigen.
Maar een bekend Haagsch predikant
hoeft eens in een rede gezegd het zit
'm niet in het groote.
„De Zwitse'rsche vrijheid is bevoch
ten door drie mannen, dio in den
nacht langs moeilijke bergpaden
naar een eenzame weide slopen, om
daar gedachten in diaden om -te zet
ten. Wie on wat bevrijdden de neger
slaven Een paar karakters 011 het
boek eener vrouw (1). Wat heeft den
grootsten stoot gegeven aan do vre
desbeweging tegenover den borg van
ingeroeste sleur-opvattingen aan
gaande den oorlog en zijne onvermij
delijke noodzakelijkheid. De impuls
van enkele menschlievendc practische
geesten en* het bock oen er
vrouw". (2)
Zoo sprak de predikant en hij
heeft gelijk. Weinigen is het gegeven
om den stoot te geven tot een groot
se he beweging, maar iedereen kan
die vooruit helpen brengen door zijn
woord en geschrift, mits die voortko
men uit innige overtuiging. Daaraan
nu ontbreekt helaas nog te veel. Do
berg van iugeroeste-sleuropvattingen
staat nog altijd overeind. Het leven
is voor velen te kort, om zich los te
maken van denkbeelden en meenin
gen, die wel slaan op vroeger jaren,
maar tegenwoordig geen recht van
bestaan meer "hebben.
Er is een tijd geweest, dat krank
zinnigen in hokken wei-den opgeslo
ten en te kijk gezet, opdat het pu
bliek zich over hen zou vermaken.
Dat is waarlijk nog niet zoolang ge
leden. Nu worden ze behandeld als
zieken en, als 't kan, genezen
Er is een tijd geweest, dat wie niet
(1) Bceeher Stowe, de Negerhut.
(2) Bertha von Suttuer, die Waffen
n ieder.
een borrel dronk en een enkelen keer
een stuk in zijn kraag had, niet voor
een flinken kerel kon doorgaan. Nu
vordert aan alle kanten en onder allo
standen de matigheid.
Er is een tijd geweest, dat de tuber
culose tal van menschen wegsleepte,
zonder dat men er iets tegen wist te
doen. Nu wordt deze kwaal met suc
ces op allerlei manier bestreden
met sanatoria, met lighallen, met ge
zondheids voorschri ften vooral
Onze tijd kent nog wel meer van die
omwentelingen, maar deze drie zijn
voldoende. Let nu wel op, dat nie
mand dat vreemd of onnatuurlijk
vindt. „Dat is de vooruitgang", zeg
gen de menschen. Maar spreek hun
over do afschaffing van den oorlog
en er is. op eens geen vooruitgang
meer. Oorlog is er altijd geweest en
zal er wel altijd blijven.
Deze starhoofdigheid op een be
paald punt heeft allerlei redenen, die
het wel de moeite waard is, even na
te gaan .Vooreerst de groote kracht
der gewoonte. Het is moeilijk, om
wanneer men iederen dag soldaten
ziet, over leger en vloot leest, op Imo
gen toon hoort spreken van vader
landsliefde, die in forten en groote
oorlogsschepen moet worden omge
zet, tot dé overtuiging te komen, dat
dit alles in onze dagen niet meer
past. Die overtuiging te vormen is
des te moeilijker, omdat de militai-
risten zich bij voorkeur voordoen als
vrienden van den vrede, die alleen
maar groote oorlogstoebereidselcn
willen omdat het niet anders kan.
Hun redeneering is in twee hoofd
punten te splitsen
Er zal altijd strijd zijn tussehen
vieemde volken.
Terwillc van hun eigenbelang zul
len de naties naar de wapens blijven
grijpen.
Lord Avebury, dio een boek schreef,
getiteld „Van Vrede en Geluk", zegt
daarin o. a.
„Men spreekt van vreemde naties,
maar er bestaan geen vreemde na-
lies. De onderlinge belangen zijn zoo
danig dooroengewov enwij zijn ver
bonden door zulke sterke, hoewel
serns onzichtbare banden, dat de wel
vaart of de tegenspoed van den een
onmiddellijk terugwerkt op den an
der. Europa heeft schatten belegd in
allo landen. Europeesche kooplieden
doorreizen de wereld, Europeesch en
ander kapitaal--bouwt spoorwegen en
handelsondernemingen in alle doelen
der aardo. Het zou interessant zijn,
'eens te becijferen, hoeveel de Rus-
sisch-Japansche oorlog aan het ove
rig Europa heeft gekost."
Deze opmerking is volkomen juist.
Een Duitsch schrijver heeft het, on
langs nog scherper gezegd in een boek,
toen hij er op wees, dat door de inge
wikkelde financic-ele internationale
•verhoudingen het bezit van een Prui-
sischen kapitein op de'bank .te Berlijn
op do helft wordt verminderd, zoodra
hu zijn manschappen last geeft de En-
gelscho Bank in Londen te plunde
ren.
Of met andere.woorden het is vol
strekt niet te zeggen, wie voordeel
zou hebben van een oorlog en zeer
waarschijnlijk heeft niemand er
winst, maar iedereen er verlies van.
Het begrip „vreemde naties is im
mers in onzen tijd eveneens een ver
ouderde gedachte. Zeker, er zijn
groepen lieden, die de een© en groe
pen, die een andere taal spreken,
maar zij leeren elkanders taal, nemen
elkanders gewoonten over, verkeeren
met elkander op vriendschappelijke
wijze, als kooplieden, kunstenaars,
toeristen, en zoo meer en zij komen
hoe langer hoe meer tot dé conclusie,
dat de verschillen zitten aan den bui
tenkant en dut er onder al die naties
brave en slechte n .nschen zijn. niet
één volk uitgezonderd.
Neen, al de betoogen van militairis-
ten hebber, geen kern. Toch eischen zij
voor zich het praedicaat „vaderlands
lievend" op, terwijl de voorstanders
van den vrede, die het vaderland
voor de ijselijkheden van den oorlo;
willen bewaren, voor droomers wor
don gescholden. Wij mogen daar ge
troost onder zijn, maar er niet bij
stilzitten. Wanneer de oorlogside© zal
worden verzwakt en op den duur uit
do hoofden weggevaagd, dan moet
elkeen, die voor den vrede is, man of
vrouw, die gedachte om zich heen
propageer en, die doen doordringen in
het besef van anderen. En wanneer
dat tegelijkertijd geschiedt in Haar
lem en in honderd andere gemeenten
in ons land, in duizende steden en
dorpen van het buitenland, dan vormt
zich langzamerhand, maar tooh spoe
diger dan menigeen denkt, een pu
blieke opinie, dat er geen oorlog
meer zijn zal.
Daarom is 1 niet onverschillig, hoe
de heer X. op den Kleinen Houtweg
hummer zooveel erover denkt. Ieder
is noodig. aller overtuiging moet
meewerken.
Oin die redenen hebben ©enige per
sonen besloten, een afdeeling Haar
lem en omstreken op te richten van
den Bond Vrede door Recht, omdat in
oen vereemiglng beter dan door elk
afzonderlijk een gedachte kan worden
rondgestrooid in anderer hoofd en
hart.
J. C. P.
Brieven uit Ned. India.
Batavia, 15 Februari 1912.
Do laatste dagen iees ik in de In
dische couranten, dat 't in Holland
hard vriest op t oogenblik, dus, dat
zal dun weer eens een jaartje zijn
waarin de schaatsen gebruikt kunnen
worden, oen jaartje met een kruisje
cr achter, want ik herinner mij niet
de laatste 2 jaren ijs onder de voeten
te hebben geiiad. ik ben werkelijk
©enigszins joloersch op m'n vrienden
in Holland, die weer eens heerlijk
oj) de spiegelgladde baan kunnen rij
den en zwieren. Groc van schaatsen
rijden is hier genoeg, d.w.z. rol-
schaatsenbonen, haast elke sociëteit
van oen beetje beteekenis heeft bin
nen of buiten op 't terras een flinke
marmeren vloer waar ren paar kee-
ren per week de Europeesche bevol
king rich kan amuseeren met baan
tje rijden. Zijn or militairen in zoo n
plaats dun maken die er muziek bij.
De sociëteit in Samarang heeft wer
kelijk een zeer mooien marmeren rij
en dansvloer, niet de muziektent er
vluk bij. Alleen vond ik wel dat het
aangenamer rijdt on een houten
vloer zooals voor een paar jaren gele
den in 't Paleis voor Volksvlijt was
in Amsterdam. Hot is zachter in t
rijden, het veroorzaakt niet zoo'n
krassend geluid en is zonder de kleine
oneffenheden die een marmeren vloer
wel heeft. Ik heb mij echter uitste
kend-Op de rolletjes geamuseerd; niet
te lang natuurlijk daar is 't te warm
voor; tou tweede is 'n lange luie stoel
en een koud glaasje whisky soda ook
aangenaam en daarbij kwam dat ik
een gezellig onderhoud had, met nog
oen paar uudcron vftn een beetje ge-
poseerden leeftijd, over de positie van
Italië togen over de groot© mogend
heden en liet vraagstuk „een macaro-
uifabriek in Holland op te richten".
U bee—.')t dat over deze zeer interes
santo onderwerpen zwaar geboomd
werd en na een paar uur waren wij
't ook zóóver niet elkaar eens, dat we
een dronk uitbrachten op den wereld
vrede en oil do macaroni in blik.
Van Saniarangr ben ik 2 Februari
naar Soerabaia vertrokken, een be
trekkelijk korte reis. want het is
maar 8 uur sporen, weder via Djocja-
karta; tot laatstgenoemde plaats is
do weg nog steeds zeer heuvelachtig,
hoe dichter echter bij Soerabaia, hoe
lager wordt het land. Hier en daar
stoomden wii rep suikerfabriek voor
bij, nijvere streken, met de roekende
uil oen boven 't geboomte uitstekend
koelies af en aan loonende achter de
z.g kipkarreljes. Zoo'n klein Eurooa
midden in de wildernis, 't doet ons
eoed te zien hoe de nijvere wester
ling de beschaving en de cultuur hier
ingevoerd heeft, hoeveel millioenen
hij uit den grond weet te halen waar
vroeger do wildernis was. Soera
baia heeft 2 stations Soerabaia
Goebeng en Kctta. Nu was ik feite
lijk vergeten aan welk station van de
twee ik uit moest stappen om "t
dichtst bij 't hotel te zijn, waar ik zou
gaan kgecren Natuurlijk stapte ik
aan Kotta uit terwijl het Goebeng
moest zijn. do mandoer van 't Oranje
Hotel, waar ik af zou stapnen was
aan 't andere, ik moest (lus voor al
les zorgen, waardoor ik. o, noodlot
waarbij een ongeluk nooit alleen
komt. m'n waschzak vergat, verloor,
in elk geval kwijt raakte. Hij was
chemin en bleef chemiu. In Indië
maakt men zich zelden druk om iets,
en zegt in zoon geval „soeda" dun
maar een ander. Ik volgde du» do g«-:
woonte en manieren van 't land, zei
ook „soedn" en vergat.
Van 't station moest ik dus per vé-
hikel naar 't hotel terugrijden wat
ongeveer een 20 minuten duurt. Hier
in Soerabaia zijn ook net als in Ba
tavia 2 soorten van vervoermiddelen
natuurlijk buiten de auto's, ossenwa
gens en eigen gerei, 2 soorten van
vehikels, ik zou 't haast met 2 é'a wil
len schrijven, omdat ze dikwiils zoo
oud en smerig or uit zien. Stel u voor
4 wielen, waarop een verroeste ko
len bale niet een paar leëren kussens
or in en u hebt een „Kossong", zoo
als 't hier boot. Vóór den wagen loe
pen altijd 2 paard'-- met touwen
bespannen, altijd oud en afgebeuld,
wier ribben door hun huid kijken en
die gaan in een sjokkenden, sleepen
den gang. Op den bok rit de kossong
(koetsier) een vuil hemd om do schou
ders en een korte gekleurde meestal
gescheurde Iinnen broek reikende tol
de knieën De wagen is 't type „my-
lord" de passagier is wegens den
ouderdom van het voertuig, steeds
benauwd dat het achtergedeelte het
op een oogenblik zal vertikken om j
verder te gaan en alleen de beide
,'oorwielen, die bok en koetsto- dra
gen, de reis zullen vervolgen. Hel is
mij echter nog niet overkomen, wél
heb ik dikwiils gedacht als ik '1 zoo
geweldig.voelde vrèren. alsof een beo-
hand kwaadaardig m'n wieg hoen
en weer zwiepte; zoo aanstonds bi t
ik een hnn uit 't Soerabalasehc as
phalt".
Het 2e voertuig is een z.g. doge ar,
al op en neer wippend, gelijkmatig
met den stap \an het in elkaar ge
schroefde paard-beestje, t Is mij zeer
dikwijls óverkomen dat de koetsier
van zoo'n wiptuig eerst z'n paard al
trekkende op gang moest brengen en
don als de gang er in zat, onder t
rijden m het wagentje sprong. Men
schen en beesten worden echter afge
tobd. 's Nachts en overdag altijd ziet
men ze rijden, dikwijls had ik mede
lijden met deze koetsiers en hun bees
ten. wanneer in dezen tijd in den
vóóravond de regen zoo aanhoudend
bij zware stralen nóervalt, zoodat de
koetsiers dan eenige uren kletsnat p
hun bok zitten te bibberen t Ruden
hier in Indië is niet duur. een kos
song rekent f 1— por uur en een
dogear f 0.C0. voor een kwartier be
taal ik dus 25 en 15 ct. Voor kleinere
afstanden sneeft men cm dubbelt)©.
Prachtig zijn dus bij deze vehikels
orgel eken onze Amstordamsche nap
jes.' wanrvon <to koetsier een hooeen
dop draagt, die tienmaal m en uit
d>- mode geweest is, en zijn dikke uut-
felscbo peLerinejas verdeltigt. De in-
landsche koetsiers hebben dikwijls
heel wat te verduren van hun passa
giers, want bij 't minste of geringste
wat rij niet goed doen, verkeerd rij
den. of to langzaam, krijgen ze een
por in-hun rug en dan is het, ajo,
ezel, luilak, karbouw enz. en wordt
hun de huid vol gescholden; tegen
spraak wordt niet geduld, in dat ge
val liep hij kans eon draai om zijn
ooreii te krijgen. 0, wee als we dat
eens pbobeeren met onze pootige Am-
sterdamsche koetsiers, wat zouden
wii gauw in do goot liggen spart©-
len.
Soerabaia is voor den koopman ue
prettigst© stad m Ned.-Indie, de han
del domineert hier, er heerscht een
gezellige, vrije toon. Het oogen die
nen, de groote afstand die in Europa
wordt gevonden tussehen chef en per-
soi/-' wordt hier zelden aangetrof
fen de chef gaat hier prettig en aan
genaam mei z'n personeel om; do
Europeanen vormen in Indié éen
greote familie. Chef en employé zijn
beiden lid van één en dezelfde soos,
en zijn dikwijls beiden in dezelfde ke
gelclub; 't zou ook dunkt mij niet an
ders kunnen hier, waar men maar op
zco weinig menschen aangewezen is.
De benedenstad van Soerabaia. het
handelscentrum, doet mïi dikw-to
denken aan sommige smalle straten
Ln de cit van Londen, ook huis ami
huis kantoor en pakhuis, menschen
die af en aan, in en uitloopen, aan-
teekenboekies in de hand, een zake
lijk gezicht zetten en op hun sigaren
bijten: Van de Europeesche huudels-
buurt komen wij in do Chinoesche
wijken, huis aan huis een toko, hier
en daar sreelt een gramophoon meest
al een lied, dat door een Javaansclio
of Maleische zangeres heel hoog en
schel wordt uitgegalmd, voor <>i:s
niet zeer hartverheffende muziek,
méér hartverscheurend. De Cliince-
zen, de zonen van het Henielsche Rijk.
zitten meestal, nét, als de inlander-
op hun hurken voor hun toko's to
wachten op de klanten, of zitten op
een bankié opium te schuiven. Hiel
en daar tussehen dc Chlneesche to
ko's, in. is een winkel van ren Klinga-
lees, die u vriendelijk noodend, met
welopgevoede manieren half Engelsch
en Moleisch sprekende, z'n toko bin
nenhaalt, z'n mooi met goud gebor
duurde kleedjes, Chineesche zijde,
Japansche artikelen aanprijst en u
bij 't zien van al dat moois in de ver
leiding brengt om te koopen.
In do bovenstad zijn de hotels en
wonen de Europeanen, ik zag nu bij
mijn bezoek alhier dat er weer aardig
bijgebouwd is, flinke huizen met een
verdieping er op in een ©enigszins
Hollandschen stijl. Geheel in. E/uro-
peeschen trant gaat natuurlijk niet
daar hier alles open moet zijn. In de
meeste huizen wordt zelfs --en gla
zen raam of deur gevonden, alles
jaloezie. Dat is ook de sluiting voor
den nacht, zoodat de deuren dicht
•zijn en er toch genoeg frissclie lucht
binnenstroomt. Zóo'n .huis hier in
Indië kost een heel kapitaal aan
huur per laar, dot beloopt op goeden
stand voor een niet te groot, huis
p. m. f 100 tot f 200.— per maand,
en meer natuurlijk, voor f 2400.— kan
men in Haarlem een aardig huis hu
ren, geloof ik! Tk moet er echter bij
voegen wat ook wel reeds algemeen
bekend is dot. de levensstandaard
bier véél duurder Is Een kleinigheid
voor hen die van hier houden.Een
half fleschje bier kost hier f 0.50 en
dan nog aangezet en absoluut niet
zoo smakelijk als in de Kroon of bij
Brinkmann, of op 't hoekje bij de
Houtbrug. zoo'n dekselglas vol Klü-
sterbrnu. Ik praat er niet meer van.
want T doet mij watertanden.
Soerabaia heeft, zooals elke groo-
tere of kleinere plaats ook z'n bios
coop, zelfs twee. die in den voor- en
na-avond hun films afdraaien en
waar altiid bezoekers komen; daar
wordt dunkt mij veel geld verdiend
daar men voor de loge f 2.GO, le rana
f 1.80 en 2e rang f 1.20 betaalt en dat
zijn de drie rangen waar de Euro
peanen zitten De inland rs betalen
gel co f ik 50 ct., 25 ct., en 10 et. 't _Ts
nardicr dat enthousiasme van de in
landers als er b.v. een riant van
Max Under vertoond wordt, dto z'n
gezicht in alle mogelnke en onmoge
lijke plooien steal te trekken; dan
klaroen zo en gillen de vrouwen van
plezier, of als er een kinderwagen
met kind er in door een hond van
alle treden van een hooge trap naar
beneden wordt getrokken, don is er
een gejoel zonder ophouden. De bios
coop is hier ook vrijwel 't eenige voor
ons Europeanen, af en toe komt er
wel eens een gezelschap zooals nu.
Verkade weer, en dan* zitten w:" een
paar avonden van z'n aardige too-
neelstukjes te genieten, maar als zij
genoeg verdiend hebben sa an ze ook
weer wc? on wandelen wii weer om
eenige afleiding te hebben goedsmoeds
naar de bioscoop, zien moorden zon
der bloed, gevechten en kruitdamp
zender dat er een schot valt of kruit
damp geroken wordt en heele tooncel-
stukken zonder dat er menschen zijn.
in één woord we gaan weer van eeni
ge hallucinaties met muziek genie
ten en koeren ook meestal tevreden,
doch niet voldaan, huiswaarts.
JOH. J. D. DE FREEZE.
Onze Lachhoek
DE VERLOREN ZAKDOEK.
Jonge dame wandelt in het plant
soen. Ah, daar komt hij... Hoe een
gelegenheid te vinden voor een onder
houd ik luat mijn zakdoek vallen!
Bedelaar (dio de manoeuvre heeft
gezien, schiet toe). Juffie, u heeft
je zakdoek verloren 'n fooitje asje
blieft!
Zij (opkijkend van de krant).
Hoe vind je dat! Hier staat dal een
man, na ecu ziekte, rich heelemaaj
zijn vrouw niet meer kon herinneren
niet gelooven wou dat zij de vrouw
was, met w-ie hij was getrouwd.
Hij. Wel,„'k weet niet. 't Is soma
erg rnoeilhk voor een man te beseffen
dat z'n vrouw dezelfde vrouw is op
■wie hij eens verliefd geworden is.
HIJ KENDE HAAR WEL.
Vrouw. Ik zpl 't je eerlijk zeggen,
als jij mocht komen te sterven, her
trouw ik beslist.
Man. 'k Heb er niets op tegen.
Ik trek mo niets aan van de ellenda
van Iemand, dien ik nooit zal ken
nen.
Buitenlandse!) Overzicht
De mijnwerkersstakingen
IN ENGELAND.
Het blijft daar spannen
De bijeenkomst van het mijnwer-
kersverbemd heeft een besluit geno
men, waarbij le. geen wet van het
parlement aannemelijk verklaard
wordt, als daarin niet opgenomen is
oen minimum loon van ten minste 5
shilling per dag voor volwassen werk
lieden,'dio geen stukwerkers zijn, en
van 2 shilling voor jongens van 15
jaar; 2e moet het wetsontwerp loon
schalen voor de kole-ndelvers in elk
district bevatten
Dit -besluit der mijnwerkers is
slechts met een kleine meerderheid
genomen. De icepassinsr zal dan ook
wel -moeilijkheden opleveren, want de
door de regeering ingediende wet vol
doet met aan de thans door de nvn-
werkers gestelde eischen. Dc leden
van de arbeiderspartij in het Lager
huis züri uitgenoodied. op de wet een
amendement in te dienen, maar he.
is de vraag, of dit amendement eene
meerderheid zal krijgen.
Ja. liet is zelfs onzeker, of de wet,
zcouls het ministerie die heeft inge
diend, een meerderheid krijgt. De op
positie is er althans sterk tegen. Dit
biijkt duidelijk uit de oordeelen van
de Unionistische pers, die het ont
werp scherp veroordeelt. Do Pall
Mali bestempelt bet ontw era als
een chantagtwet, die de arbeiders uit
andere industrieën zal aanmoedigen,
óók het minimum loon tc eischen,
het spoorwegpersoneel en do trans
portarbeiders het allereerst.
Als de wet door liet Lager- en Hoo-
gcriiui3 wordt aangenomen, verwacht
men wel, dat de mijnwerkers voor
een deel Maandag weer aan -a ar-
beid zullen gaan. Er wordt evenwel
ook beweerd, dat de arbeid op z'n
vroegst op 1 April hervat zal worden,
IN DUITSCH LAND.
Do stakers in het Ruhrbekken her
vatten geleidelijk het werk.
De opheffing van de staking in het
Ruhrgebled heeft op de in de andere
Duitscho kolenbekkens stakende mijn
werkers ongetwijfeld groeten indruk
gemaakt. Want de verschillende
stakingen zijn daar al zeer aan het
afnemen en het getal -werkwilligen
stijgt gedurig In het Saar- en Moezel
gebied behoort de staking al vrijwel
geheel tot tv-t verledene.
Tn het Ruhrbekkon vreest men nog
voor ongeregeldheden op de loon
de gen, als de boete wegens contract
breuk zo! afgehouden worden. Wel
s er reeds gezegd, dat dit wellicht
niet gebeuren zal, maar de mijn-
directies kunnen daar niet veel aan
•eranderen, zoolang het verbond van
nijneigennars geen andere bevelen
rogeven heeft ©n daarvan hoort men
ot nog toe niets.
IN FRANKRIJK
betcekent de stakingsbeweging no«
niet veel. In het Anzin-gebied staken
niet meer dan 2000 man Bovendien
hoeft de mijn werk ersbond de stakers
aangemaand, het werk te hervatten,
hun gebrek aan tucht verwijtend, om
dat ze gestaakt-hebben zonder bevel
van het hoofdbestuur. De stakers ta
Denain hebben evenwel besloten, to
blijven staken.
De mijnwerkersbond, die tegen deze
staking is, wil dat do arbeiders hun
krachten sparen tot de actie \uln la-
Wanneer zal dit dan rijn
IN OOSTENRIJK
begint het onder do mijnwerkers té
gisten en wordt met staking gedreigd,
als er -een loonsverhooging wordt ge
geven. -
IN 80 HEM EN
staken 3300 mijnwerkers.
IN DE VEREENIGDE STATEN.
Er wordt geijverd, om de wet, rege
lende de scheidsrechterlijke beslis
sing en de minnelijke schikking in
arbeidsgeschillen, ook tot de sleen-
koolnijverheid uit to breiden. Men
verwacht van een dergelijke uitbrei
ding der werking van deze wet, dio
reeds voor de spoorwegen geldt, het
ufwenden van do gevreesde staking
aan do kolenmijnen.
Engeland en Duitschland.
liet murine-de&at in het Engelscha
Lagerhuis is dezen keer zeer belang
rijk. Ook gisteren in der» loop van de
It©raads)uging heeft minister Chur
chill in antwoord op vragen van ver
schillende sprekers gezegd, dat de
vermindering van het vioolprogram
door Campbell Banner-man geduren
de dc dienstjaren. 19071908 en 1908
1909 niet gevolgd was door een over
eenkomstige vermindering van het
DuiUclM program, en daarom was al
wat de admiraliteit thans kou doen,
een verwijderen van het element van
verdenking en onzekerheid met be
trekking t"t de vtootprogramma's.
Do onderhandelingen met betrek
king tot het uitwisselen van niededee-
lingcji over do vloten volgen sedert
.enigen tijd tussehen Engeland en
Duitschlaiul haar loop. De Engelscha
regeering zal zeer verheugd zijn, in
dien dio onderhandelingen tot een be-
redigend resultaat leiden.
De minister besloot Ik hoop, dat
wij* in staat zullen ziin de verdenking
weg te ruimen en indien wij, zooals
wij voornemens zijn te doen. vasthou-
Feuilleton
Naar het Engelsch.
2)
Zijn hand dwaalde naar den bin
nenzak van zijn jus. Die was leeg.
Zeker had hij 't kaartjesétui in zijn
overjas op 't kantoor gelaten. Zijn
hrvnd dook in do zijzakken en kwam
in aanraking met Iets, dat aanvoelde
als een beursje. Het voor den dag
halend riep hij verbaasd
Wat drommel hoo komt dit.
daar
Een triomfkreet van do oude da
me. Do agent wijzigde zijn houding
en vatte den verdachte bij den ann.
Doodonschuldig, niet Bang otn
gefouilleerd tc worden, hè, daarom
dat kunstje. Handig geleverd, beste
jongen, maar ik ben ook niet van
gisteren. Wil je maar meekomen
Dat doe ik nietriep Saltmarsh,
ontsteld door de gedachte, dat hij als
een schelm over de straat zou wor
den geleid, met een troep nieuwsgie
rige straatjeugd achter zich aan.
Geen praatjes hernam d© agent.
En u moet ook mee, juffrouw, om
te getuigen.
O, met alle plezier sprak het
vrouwtje levendig, verheerlijkt, een
rol to spelen. Ik hoop, dat zo hom
zes jaar geven
Geef hem tien, nu je toch aan
den gang bent, moedor, rei een ste
vig heer met een kalken pijpje in den
mond.
Saltmarsh protesteerde tevergeefs
hij moest mee, en toon hij, een groo
te spiegelruit van een magazijn voor
bij komend, zijn eigen beeld zag. be
merkte hij met schrik, hoezeer de
.schijn tegen hern was. Hij begreep
nu, dat hij de dupe geworden was
van een oude handigheid de zakken
roller, verschrikt door don kreet van
de juffrouw, wier beursje hij had
gekaapt, had dit gestopt in den eer
sten den besten zak van een ander.
Op 't bureau, dacht do koopman,
zouden ze wel rede verstaan.
Ze kwamen in de kamer van een
inspecteur, de agent vertelde kort 't
geval, en de oude dame vulde dit ln
den breede aan.
Wat heeft u liierop te zeggen
vroeg do inspecteur.
Saltmarsh vond, dat 't verstandig
was, 't geval humoristisch te behan
delen dc politie zou zich dan met
zoo gekwetst gevoelen, als haar ko
lossaio blunder werd ontdekt.
Och, meneer de inspecteur, sprak
hij luchtig, ik neem 't volstrekt
den agent niet kwalijk, en die mis
leide oude vrouw ook niet, al is 't
'n beetje vervelend, hierheen gebracht
te worden als...
Wat heeft u nu eigenlijk tc be
weren viel dc inspecteur hem in de
rode.
IIoo is uw naam?
Saltmarsh kreeg eên klem- van
woede.
Mijn noajii, meneer, is James
Saltmarsh, van do firma Raymond
en Saltmarsh, grossiers, Gracechuréh
Street 999.
Als je de zaak erger wilt maken
door jo zeif voor te liegen, ga dan je
gang maar, zei de inspecteur, zijn
pen neerleggend. Fouilleer hem
Meneer, ik moet protesteeren
tegen zoo'n schandelijke behandeling.
Ik....
I)o agent doorzocht met geoefende
handen de zakken van den arrestant
e vond ruim vijf pond aan goud en
zilver, eon sleutelbos, een peimemes
en een zijden zakdoek, gemerkt
„J. S."
Do inspecteur wreef lang zijn kin.
't Was wel vreemd, dat...
Een ring met diamant in hot zij
zakje, rapporteerde do agent, en de
inspecteur deed Ah
riep Saltmarsh levendig, dat
kan ik gemakkelijk verklaren. Ziet
u, ik ging uit op een kleine bood-
schappenexpeditie, in... een soort van
vermomming, en ik dacht, dat die
ring niot harmonieerde met en
de restdaarom stak ik hom in den
zak. Ha, ha, ha I
De lach klonk hol in 't kalo ver
trek.'
Breng hem naar do cel beval
de inspecteur. En hij voegde er bij,
tot den nu ernstig ongerust worden -
den Saltmarsh - Als je lust hebt,
betrouwbare Inlichtingen over je zelf
to geven, kan je dat (toon.
De koopman uit do City werd ge
leid door een kille gang oen gebaar
de man niet een groote !>os sleutels,
opende den deur, en bij zat er achter
eer hij 't wist.
Kerstavond in tto nor De gedachte
deed hem rillen. Gevangenen, had
hij wel gehoord, kregen brood en
water. Wat moest hij doen Een
idee telefonoeren
Zijn luimeren op de celdeur bracht
den cipier, die gelukkig wat geïm
poneerd werd. door 't besliste optre
den van den arrestant Een paar mi
nuten later was deze weer bij den
inspecteur, die nu gelooviger was en
zich het overhalen, mevrouw Salt
marsh on to helton.
Gelukkig, ze was thuis, dank zij
't slechte weer. Ze zou dadelijk ko-
De inspecteur veranderde nu ge
heel van houding.
't Schijnt, dat er een vergissing
heeft plaats gehad. Hoewel... do po
litic... Hè, wat. is dat
Een als burger gekleed persoon,
een rechercheur, kwam binnen, een
treurig uitziend individu bij den ann
houdend,
Zakkenroller, meneer, ik snapte
hem op de Leadheiall-marktik
zag liem een beurs stoppen in don
zak van een ander ik volgde hem
cn betrapte hem eon eind verdei
weer....
J ei. dat is d© schurk, brulde
Saltmarsh. Dio stond vlak bij mij
voor 't kraampje van dan pocher.
Het individu grijnsde.
Zoo, hebben ze jou ingepikt
voor mij Wat 'n uil!
Saltmarsh had moeite zich te be
dwingen.
Daar hij moest wachten op zijn
vrouw, verzocht hij den inspecteur,
;en agent naar zijn kantoor te stu
ren om de overjas te halen,
Mijn portefeuille zit er in. weet
n Half uur later liatn hij uit ge
zegde portefeuille een banknoot van
ijf pond.
't Is zeker niet noodig. dat aan
deze ongelukkige zank publiciteit ge
geven wordt?
Ik zie niet in, waarom. De oude
juffrouw zal natuurlijk haar klacht
overbrengen op den werkcl ijken da-
dor.
Saltmarsh legde do vijf-ponder op
den lessenaar.
Wilt u dit acoopteerep voor... 't
een of ander goed doe)
Hij verwonscht© nu. dat hij zijn
vrouw werkelijk had laten opbellen.
Na de explicatie zou dat niet noodig
zijn geweest, t Kostte hem nu een
n.euwe hooge hoed, een gezamen
lijke winkclreis en ten slotte het spot
tend verwijtWel, mannetje, ben
jo nu-goedkoop uit geweest?
