HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
i-Éasdlée.
ZWEKDAG 13 APnIL 1912
mtarlemsclie
Handelsvereeniging
(Goedgekeurd bij Kon. BesL van 12
Nov. 1899.)
De Haarlemscha H an delsver ee ui
ring hier ter slede, opgencht 10 Mei
181)2, heeft La den loop vau den tijd
.wel huur recht van beslaan Ia,-weztu.
lu zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreflende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
Bueces. Jammer echter, dat men alge
meen met meer blijk geeft, dit te
wuardeeren, door als lid der Vereem-
ging toe te treden. Kr zijn wel uiwr
dan bbO leden, maar dat is niet vol-
doeude. Kik handelaar, neringdoen
de, ja zells particulieren, moesten lid
wurden, om lou uimste te laten ge-
Voelen. dat men het werk op prijs
atelt, dal de Haarlemsche Uaudeis-
sereenigiug steeds opneemt, ais doen
de, wat hare hand vindt om te doen.
De voordeoleu, die de Vereeangiiig
huilen hare bemoeiingen van ver-
bcilillenden aard, hureu leden aan-
b.edt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaaiiijksclie
contributie van f 3.50 die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche lluiidelsvereeni-
giug bemoeit zich m de eerste plaats
er mede, de belangen van bare ledeu
te bevnlereu, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen ou i mormanen voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
bet recht het hun gratis te verstrek
ken advies der Vereenigmg te vragen
de ook ui pioceduren eu fadLisse-
ineuten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zauen betreffende
den iiandel en liet beorijl der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden vuur eeai half jaar wurdeu aan-
giuuoicii, aoou siéciits liet Ze üdlijuui'
tv au 1 iSuVüiuiiei Lol eu met 30 AprüJ
ad i l.io ue naive contributie.
itecntsgoleerde adviseurs der Ver
een,ging zijii de heereu Mrs. Th. de
Haan üugeulioltz en A H. J. Mercns,
Kpaaiue a-i, alli.er, die vooi de leden
eiaon weiadag van 2 -4 uur des na-
uuddaa zijn te spreken.
tiet OuieuU dei I Uieeulguig IS gt>-
Vesiiad Ja us weg li.
Voor incassos door boimdüehug
der Vereeuiguig wordt een vast
irnn van o ptt. der vordering bere
kend
lioveiidien moet iü cent voor port
sicoas vvoiden nijgevoegd, bij in/en-
U.ng van vordei ingeii door bemidue-
ling der advocaten Ie innen.
De kusten tan mfurmauên naar
bu ten de stad woouartiLige personen
bedragen OU ets. per lulormalie, plus
Vijf CBiils porio-veigoeuuig, iuiorma-
tleu uaai uuiucu do Stad Wonende
personen worden gratis verstrekt-
Prei, euiiëu op buiten de stad wo
nende persoueu orden met behan
deld, wanueer n et 10 ets. voor porto-
vergoed.ug is toegevoegd.
Rutin 1748 iniormal.en en reckts-
geiccrue adviezen werden te bpt af-
ge..,upei' jaar gegeven.
Aan liet kantoor Jausweg 11, zijn
thans Liiupoiis A 10 cent verkrijgbaar
waarop men bij het Bureau van den
Burgerlijken Stand op liet Stadhuis
Inlichtingen kun bekomen over
aires van hi er op het bevolkingsregis
ter ingeschreven personen.
In januari en bebruari 1012 zijn
50 vorderingen tot een Ledrag vau
13S0.60 1/2 betaald; 11 vorderingen
f'T'o i 19 vorderingen zijl.
•iiitgesle.d.
Nieuwe leden voor 1012—13 kunnen
nu reeds tot de vereeniging toetreden
en genieten alsdan t. t 1 Mei e.k. alle
voorrechten als een gewoon lid.
Volgons art, 7 dient het geheun der
lijsten van wanbetalers ongeschon
Jen te bl liven.
In verband met de wijziging van
art kei 11 vau liet huishoudelijk regle
ment van tien Nederlandschen Bond
van Onderlinge Informatie- en
Schuldinvordering bureaux en Hau-
delsvereeing ngen, gevestigd te Haar
lera, moet in het vervolg voor elke
tiif'irmntie die op vertoon van legti-
matiekaarten wordt gegeven, 25 cent
worden betaald.
Alle bneven, .aanvragen, reclames
of wat ooit, moeten worden geadres-
seert aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur eu waar ook
verdero inlichtingen zijn te bekomen
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat —en, hoewel geen
lid der 11. 11. V., toen van haar mfor
maliën kon bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereenigmg
mfnrmabën dnor haar w >rden ver
strekt, en dat voor informat ën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Feut!
eton
Naar het Engelsch
door
A. W. MARCHMONT.
19)
De sigaar lag ongeveer drie duim
tan het hoopje asch af, en zij was
van zelf uitgegaan op het document -
een oud ©eregeld stuk waarop zij
nog lag. Daarom kwam ik dodelijk
tot de conclusie, dat de sigaar het
veibrnnden niet had veroorzaakt,
niunr door later was neergelegd, om
daurviu d«a schijn te geveu.
Vóórdat ik de asch wat nauwkeu
riger onderzocht, keek ik de kamer
rond. Mijn schrijftafel, laden en
braudka.it waren alle gesloten, en
vertoonden o.ik geeri teeken van ge
welden het was daarom duidelijk,
dut, wie er ook aan het werk was
geweest, gestoord was voordat hij
tijd had daaraan te beginnen, of al
leen maar de papieren op de schrijf
tafel of fifi.i) daarvan had willen on
derzoeken.
Maar ik kwam tot de ontdekking,
slat do kleine tafel naast miin schrijf-
Parijsche Brieven
CCCXX1II.
Wat zal het F ranser ie leger 'n mas
sa aeroplanes krijgen I
Eenige weken geleden woonde ik
een coniéieiice van de schrijfster Va-
leiiLine de Saint-Eomt bij, iu „la Mai-
8oit des Etonian Is". Valentine, d.e
min of meer gekleed was naar bet
voorbeeld van en er ook physiek uit
zag als een moderne Théroigne de Mé-
ricöurt, sprak over de vrouw. De lo
zing was zeer belangwekkend. Valen
tine, die er uitziet als een stevige
boerin, doch oogon heeft, die van fij
nen geest getuigen, en een mond, die
breed en gul kan lachen, Valentine
zei zeer behartigenswaardige dingen.
De lezing had veel succes.
Aan den uitgang werd er door eeni-
ge vrouwelijke studenten gecollec
teerd voor de militaire aëroplanes.
Ik begreep het verband niet goed,
doch tastte in mijn portemonnaie en
gaf een geldstuk, evenals alle ando-
Twee weken daarna woonde ik in
hetzelfde gebouw een conférence van
een andere schrijfster bij, mét naine
Lticie Dola.inie-Mo.rdms. Zij zou het
heblien over l es Jeux de IF.rivain".
Doch haar lezing over de spelen eens
schrijvers kwam hierop neer, dat zij
voortdurend iver zichzelve en haar
werken sprak, en zulks met een ïjdel-
heid, (lie velen onzer wel wat al te
sterk was. I.ucie, die toch mooie ge
dichten -hec-ft geschreven, was zoo
schrikbarend vervelend, dot ik het
niet lang bü haar kon uithouden en
me lang vóór het einde sauveerde
door de deur uit te sluipen. Tiental-
jen andoren volgden mij op den voet.
De lezing hnd geen succes.
Aan den uitgang werd er door
eo.nise vrouweliike studenten gecol
lecteerd voor de... militaire aëropla
nes Ditmaal begreep ik het verband
nog minder, <tech ik tastte in miin
portemonnaie en offerde een geld
stuk, evenals nlle and-ren.
Een paar dagen daarna zag ik Sa
rah Bernhardt spelen in „La Dame
aux Caniélias". Dat deed ik niet voor
mijn plezier, althans 'niet geheel.
Want liet is mij altijd ©enigszins pijn
lijk, deze ongeveer zeventigjarige
tooneelspeelster de uiterste moeite te
zien doen om in stem en vooral in ge
baar nog jeugdig te schijnen. Niet zel
den, vooral wanneer zij oen harts-
tochtelijken gemoedstoestand wensch-
te nit te drukken, sloeg haar stem
over, heur vroegere „voix d'or", waar
van men thans niets dan do beaux
restes" vermag waar te nemen. En
lang overeind staan kon zij met meer
herhaaldelijk zocht zij steun, nu
tegen een tafel, dan tegen een fau
teuil, een derden keer aan den arm
van een medespeelster. Toch, tus-
schen twee haakjes, had zij af en toe
nog schitterende oogonblikken, gaf zij
nu en dan nóg glanzende kunst te
aanschouwen.
Doch zie gedurende een dor pau
zes ging Sarah Bernhardt zélve in de
zaal gelden opznmc.len voor de... mi
litaire aëroplanes. De uit Indië over
gekomen kennissen, die mij hadden
weten over te halou om met hen „la
divine Sarah" in een van haar hoste
rollen te zier. spelen zij wildon i
niet. naar Indië terug alvorens dien
pelgrimstocht te hebben gemaakt
konden schier hun ongen niet geloo-
ven. Wat liep Sarah n u flink en
ferm 1
De zeventigjarige spande al heur
krachten in om zich staande te hou
den en van geen vermoeienis blijken
te geven! Het publiek, geënthousias
meerd door deze kordate daad en ver
heugd, Sarah van aangezicht tot aan
gezicht te kunnen aanschouwen, tast
te heel diep in de beurs het regen
de zelfs goudstukken en muntbiljetten
op bet. door de wereldberoemde come-s
tafel, waarop mijn koffie door Stuort
gewoonlijk werd klaargezet, geheel
in wanorde was en dat de koffie,
melk en het kopje op den vloer lagen.
Allerlei vermoedens, om dat te ver
klaren, kwamen in mijn brein op; en
toen begon zich langzamerhand een
heel verontrustende gedachte in mijn
hoofd vast te zetten.
Ik rnoet hier even vertellen, dat,
omdat ik niet van de dikke koffie
hield, waarop de Turken zoo verzot
zijn, het mijn gewoonte was, mij door
Sluart koffie te laten klaarmaken,
die dat in Parijs geleerd had, en
daarom stond er 's avonds altijd een
klein potje, waaruit, twee konpen kof
fie geschonken konden worden, voor
mij klaar. Grant hield ook bijzonder
veel van de koffie zooals Stuart ze
klaar maakte, en dikwijls, als hij
'aavouds bij mij op mijn kamer
kwam, dronk hij een kopje met mij
me*.
Nu was hij zieK geworden, nadat hij
mijn kamer verlaten had; en dat
maakte, dat ik mij plotseling zeer
voor het raadseltje van de wanorde
lijke tafel interesseerde.
Ik raapte het kopje op, dat gebro
ken was, en vond er kofrievlekken in,
maar geen koffiedikmaar in den
koffiepot zelf, <lio gelukkig heel geble
ven was, was misschien nog een lepel
vol vocht achtergeblevenen er wa
ren ook enkele druppols melk in de
kan.
dienne in de hand gehouden zilveren
schaaltje.
Er was geen verband lusschcn de
voorstelling van Alexander Dumas
fils' tooneelspel en de oorlogsavlafiek,
niet het geringste verband. Doch Sa
rah s „beau geste" was mij zeer ver
klaarbaar. Misschien, misschièn, kon
zij daardoor het luitje van 't Legioen
van Eer verkrijgen, het veelbegeerde
lintje, dat al lang op de borst prijkt
van minder groote tonneelspeelsters
en tooneelspelers, doch dat tot nog
t,oe, door alle achtereenvolgende mi
nisteries, onthouden is aan de groote
Sarah, om redenen van particulieren
aard.
Hoe het ook zij; of al dan niet echt
patriottisme ter zake de beweegreden,
de drijfveer is men laat geen ge
legenheid ongebruikt om ge'den in te
zamelen voor de aanschaffing van
militaire aëroplanes. Ilenri Eavedan,
de bekende toonee'schrijver, tevens
lid van de Académie Erangaise,
schreef onlangs te dier zake onder
meer:
„De koorts, die ons beweegt, is niet
een van die minzame stootjes, een
van die déjeuners van warmte en van
bloed, die in een dag verloonen; ze is
niet een v'eug, een vliedende vleug,
mn.a'r een mooie en goede koorts, een
koorts als die van Koning Richard en
welke, nlotsolimr. onze harten heeft
veralondDn, zonder iemand te sna
ren". Iedereen heeft ze of zal ze heb
ben. De aanstekelijkheid is fataal, om
dat niemnnd er zich aan kan noch
wil onttrekken. Men raat de epalemie
tegemoet. Wat doe ik, ikzelf, op dit
ongen blik. dan t e trachten ze te nro-
pageerenV Ik poog: mijn vuur mede te
deelen aan hen, die nug niet de gunst
hebben, er verteerd dour te worden,
en ik wanhoop er niet aan, liet te ver
ergeren bij wie er-reeds door aange
tast zijn".
Het is erbarmelijk slecht gezegd,
maar goed bedoeld misschien. Enfin...
Op dat thema 'voorthordi rende, ver
telt Heuri Lavedan, dat hij een ment-
waardigen droom heeft genad, De too
neelspelers van de Comédie Eran
gaise, opgewarmd door hun admiui-
strateur-generaal Jules Claretie,
schonken een aeroplane aan het le
ger. Deze vliegmachine zou den naam
dragen van „Scveste', een roemrijk
acteur van die instelling, in 1870 ge
sneuveld onder Pruisische kogels.
Daarna kwamen de groote clubs van
Parijs aan de beurt- de Jockey-Club,
de Cercle de la Rue Royale, de Agri-
colc, de Union begiftigden eilc het le
ger met een „paar vleugels". Vervol
gens kwamen de groote magazijnen:
Louvre, Lafayette, Printemps, Bon
Marché, Belle Jardinière, Samaritai-
ne enz. Dan de schilders, de beeld
houwers en architecten. Wijders de
Financiën, de Magistratuur, de Ba
lie, de Geestelijkheid, alle staatsli
chamen, alle iutellectueele aristocra
tieën., alle élites...
Bravo. Henri Lavedan! Een pracht
van een drooml
Alle intelleclueele aristocratieën,
alle élites... Wel, de dichters en schrij
vers behooren cok tot de intellectuee-
le aristocratieën, en omtrent dat gil
de kan ik te dezer zake Henri Lave
dan eenïge inlichtingen vérstrekken.
In hot café „La Closer ie. des Lilas"
heeft eiken Dinsdagavond een gezolli
ge bïïeenkoms't plaats van jonge dich
ters en schrijvers, geëscorteerd door
schilders, beeldhouwers en musici.\>e
grootmeester dier bijeenkomsten is de
hooust talentvolle cn, in zijn even 1-11
laten, zeer zonderlinge Paul Fort, re
dacteur van het tijdschrift „Vers ct
Prose", oen der beste van litterair
Frankrijk. Toen nu op een (lier Dins
dagavonden onlangs oenige jonge lit
teratoren, waurschijnlijk be-invloea
door bovengenoemd artikel van Ilenri
Lavedan, aan Paul Fort zijn meening
vroegen omtrent hun voornemen om
uit naam van het schrijversgilde een
vliegmachine aan het leger ten ge
schenke te geven, antwoordde Paul
met een mengeling van mededoogen
en ironie:
Zouden jullie je geestdrift niet
liever ergens anders kuers op duen
zetten? Wat hebben wij, dichters, te
maken met oorlogsmateriaal, of hot
zich op dun heganen grond dan wel
in de lucht beweegt? Onze gedachten
en gevoelens vliegen sneller, verder
lk rook aan beide voorwerpen,
maar kon er niets ongewoons aan
ontdekken, trouwens het kwam mij
ook al hoel onwaarschijnlijk voor,
dut iemand zoo onhandig zou zijn
geweest, daaraan te raken. Ik sloot
ze beide echter zorgvuldig achter slot
en grendel, en toen trof mij weer een
ander feit. Er was geen suiker. Ik
dacht er iuist over na, of dit ook
eenïge beteekenïs kon hebben, toen
Stuurt terugkwam van zijn bood
schap aan Enid,
Nu, Stuart, vertel mij nu eens
waarom je vanavond mijn deur op
slot deed?
Er is niet veel te vertellen, mijn
heer, alleen maar dat er vanavond
iemand in deze kamer is geweest. Ik
bracht u zooals gewoonlijk uw koffie,
mijnheer, om huif negen, en toen ik u
hier niet zag, ging ik als gewoonlijk
heen, stak de lamp aan, en ging
naar de groote hal, waar Mc. Pherson
mij vertelde, dat u vóór het diner al
was uitgegaan. Toen, omstreeks
tusschcn negen en tien uur, mijnheer,
ging Mr. Grant de hal door en vroeg,
of u thuis was. Ik zei, dat ik meende
van niet, en hij antwoordde, dat hij
wilde gaan kijken, waarop ik met
hem meeging. Hij droeg een of ander
papier in zijn hand en toen hij zag.
dat u niet in uw kamer was, mijn
heer, zei hij, dat het niet hinderde,
dat hij even zou blijven en een ciga
rette oansteken, en dat hij een papier
en hooger dan de aëroplanes... I-Ieb-
jben jullie al wat geld bijeen? Goed,
goed. Ik doe er hier nog wat van rn:j
bü. Laten wij dat "Md nu anoniem
per post zenden aan een armen drom
mei onder de schrijvers, aan een hun
ner, die misschien niet eens elk©n
dag etl en te irolsch is um I ut to
kennen. Jets dergelijks kunnen wij
eiken Dinsdagavond doen. Afgespro
ken?
De wensch van Paul Fort werd ver
vuld.
Indien I-Ienri Lavedan, die heel riik
is en nooit in z.jn leven met een van
honger rammeiende maag voor zijn
scliri'ftafol heeft behoeven te zitten
Paul Fort's voorbeeld votede?
I In sommige provincies van Frank-
iri'k beslaat de legende, dat in Jen
vastenti|t' een reusachtige ongeluks-
vogel, dien men „Lou Baret" noemt,
(over dc velden vliegt om den oogst te
doen mislukken.
Toen nu onlangs de vliegenier Gi-
bert in de omstreken van Brioude een
opstiiging deed, hield een h.i-jarige
landbouwer liet gevaarte, dat zien
nog niet boog hoven den grond be
woog, voor f.oii Baret Fluks haal
de de boer zijn geweer, laadde het
met bugel en schrxH de vliegmaehï-
ne. Gibert, die gelukkig niet getrof-
fen werd en geloofde aan een uiting
van enthousiasme, beantwoordde Let
schot met een regen van brochures
en vervolgde d- •"'•t. De
grijsaard beweert den ongeluksvogel
getroffen te hebben, hem zelfs oen;-1
ge veeren afgeschoten te hebben, wel-1
ke veeren van papier waren het
geen duidelijk de tooverij van „Lou
Baret" bewees. I
Tiet is te vreezen, dat in de toekomst
de aeroplanes algemeen voor onge
luksvogels zullen worden aangezien
I en de geestdrift voor de militaire avi-
atiek dan zal bekoelen. Sapristi I ge
raakt men in vuur bij het zien van
kanonnen?...
OTTO KNAAP.
Amsterdamsche Kout
XXII.
Een arlisten-feest. Gos, wa
ter, elcctnciteit voor de buiten
gemeen tem
Verleden week, op den avond van
Goeden Vrijdag, heeft de üerinoe-p
lceSl gevierd.
De OLRINOEP.
Dat is een vereeniging, van al wat
artist heet en zich beweegt op de
planken, die de wereld bet eek-enen,
mitsgaders hun bewonderaars.
Daarvan zijn lid de goeu-gesitueer-
de, bettende menschen van de groote
looneclgèzelschappeii, maar daarvan
z.jn ook lid varieté-artisten niet" na
men, die goeden klank hebben, zoo-
wel als de mindere broeders en zus- j
ters, die plegen met kermissen de pri
mitieve toorieelljes van kleine kroeg
jes door uiDgeschorde zang-couplet
ten on veilig te maken.
Vogels van diverse pluimage.
Van kunstenaars van den hoogstem
rang, lot scharrelaars in de kunst-,
die met geweldige moeite "t hootd bo
ven water houden en wier prestaties
nihil zijn en die leven op de grens
van oen echt armoedig zwerversbe
staan.
En dan zijn van de Ocrinoep lid
de „kunst-beschermers", deftige titel
voor het heirleger zoogenaamde „too-
neelvlooien", die gaarne pochen op
kennissen aan het tooneol of soms ook
met minder onschuldige bedoelingen
rölatiën in de tooneelwereld zoeken.
Enfin, zulk een pêle-mêle vormt den
Oerinoep.
Eens per jaar zoeken de tooneolmen-
sehen en hun aanhang elkaar op en
dan vieren ze te zanten ©eu werkelijk
aardig, een mooi, kleurrijk, feest,
waar niet zelden guitige geest spran
kelt en vroolijke, doch goed-moed-
sehe spot den lach gaande maakt.
Dit jaar heeft wederom de Oerinoep
haar feest gehad in „Bellevue", dat!
voor deze gelegenheid alle zalen dis
ponibel gaf en feestelijk versierd was.
Men zag er in ongedwongen beweeg
de art:slen van het Nederlandsch Too-
neel, van Stoel en Spree, zoowel als
van Prot. en zoowel als de variété ar
listen uit Carré, van Flora, de reizen
de café-chantant-artisten met en zon
der engagement; de dik-in-de-duister
zittenden en de gesjochten.
Allemaal broertjes en zusjes onder
mekaar en omflndtïerd door de „be
schermers zullen we dan maar zeggm.
die of lid zijn van de vereeniging of
zich voor hun vijf pop toegang had
den kunnen verschaffen.
Hoezeer echter en dit was juist
het aardige vam het feest de artis- j
op uw tafel zon achterlaten, waarop
ik uw attentie moest vestigen, als u
thuis kwam, en dat ik niet behoefde
te wachten.
Weet je ook of mijn koffie toen
al klaar stond
O ja, mijnheer, omdat ik hem
vroeg' of ik een kopje voor hem zou
inschenken, wat hij zoo dikwijls gaar
ne wil, zooals u weet, mijnheer; inaar
hij zei van neen, ik moest mij maar
geen moeite geven en toen liet ik
hem hier achter. Hij bleef hier niet
heel lang, mijnheer, misschien een
kwartier, en toen hij mii in de hal
voorbij ging, zei hij „Vergeet niet,
de aandacht van Mr Ormesby op dat
papier te vestigen, Stuart" en ik zei,
dat hij daarvoor niet bang behoeide
te zijn.; en toen bijna direct, geen tien
minuten later, geloof ik, wilde ik even
gaan zien waar hij hei papier had
neergelegd.dat zeker heel belangrijk
moest zijn. En toeu ik dicht bij de
kanier was, hoorde ik iemand daar
binnen. lk dacht, dat u het was, en
dat, u langs den achterkant het huis
was binnen gekomen maar de deur
stond open en ik hoorde iets vollen.
Ik zei op luiden toun „Is u dat,
mijnheer maar er kwam geen ant
woord en juist toen ik de deur be
reikte, gïno' het licht uit. Ik was toen
overtuigd, dat er Iets niet in orde
was, snekie naar binnen en streek
een lucifer af. Ik hoorde een rui-
schen en was zóó verschrikt, dat ik,
ten verscheiden zijn in artistieke be-
teekenis en maatschappelijke positie,
op 't feest van Oerinoep zijn allen ar
tist oollega, tout-court.
De menschen die avond aan avond
spelen voor het publiek, met hun
grooter of kleiner talent het publiek
een lach en een traan ontlokken of
ij'zen doen hij acrobatische lcunslver-
i'.chtiugeii, spelen op den Oerinoep-
uv'ond voor elkaar en hun vrienden.
Zoo heeft, om maar iets te noemen
op dezen Oerinoepavond cïe vanóté-
kunstenaar Johan Buziau kostelijk©
parodieën vertoond bv. die op een
Amerikaanse!) kvvartet, een A-rabriche
dans, als Poolsche; uls Fransche chan
sonnier en honderd en een zulke
grappen meer.
Samethini, de bekende, had een ver
dienstelijke TannhSuser-parodie ge
componeerd en daarmee had hij bij de
kunstbroeders en kunstzusters razend
succes.
In de pauze was een „Ethnogra-
fisch museum" te bezichtigen. Daar
vond men b.v. de gebroken spiegel
van Kelly en Lageman; het theater-,
bureau van directeur Poons; het be
drijfskapitaal van den theater d.rec-
teur Co'r van Ast; twee leege melkfles-
schen; 't bord snert van Johan
Schmier; de pels van Erfuiann, enz.
Allemaal leuke geestigheden vour
ingewijd ën in de tooneelwereld aller
zotst.
liet Ocrincep-feest is in Amsterdam
;n evenement, en ook ditmaal is 't
vyeöerom builengewoun geslaagd.
Nu ik het toch over artisteu heb,
heeft u wel eens gehoord van de artis
te n-heurs?
De artisten-beurs in de Lange Nie-
zei?
Dat is een café, waar voorna mcli'k
de acrobaten en andere variété-kun
stonmakers komen, die zonder enga
gement zijn en wachten op impressa-
rïo's ei; directeuren, of liever deze
hoeren komen er eiffenliik niet op
agenten, die hunne bemiddeling aan
bieden.
Zoo'n arüslenbeurs is minstens zor-
interessant als de beurs waur h°t
om de koersen van effecten gaat.
In de artisten-beurs gaat het om
woer veertien dagen menschenlevcn.
Daar komen de zangers en zange-
.jssen, acrobaten en goochelaars, lm
mieken en clowns en allen die mede
werken tot de publieke vermakelijk
heid hun diensten aanbieden. Een
kleurrijk volk, woelig en druk, vol la
vendig. beweeg.
Dal Amsterdam aan verschillende
gemeenten water levert is niet onbe
kend.
Dat verschillende gemeenten met
elkaar, ik wijs slechts oi vest Fries
land, Deventer en omstreken, sommi
ge streken in Gelderland, zich ver
staan om door oprichting van eleclri-
sche centraïen op goedkoope wbze
aan eleelrisch licht en electrisehe
drijfkracht te komeu is evenmin on
bekend,
Nu weer is het, bij ons in Amster
dam, het gas, dat waarschijnlijk bin
nenkort door de gemeente op zekere
voorwaarden nan de buitengemeenten
zal worden geleverd
Door de gemeente Nieuwendam ie
reeds besloten aan Amsterdam te ver
zoeken haar gas te leveren en waar
schijnlijk zal ook door de gemeente
Buiksloot binnen niet al te langen
tijd een dergelijk verzoek worden ge
daan.
Vroeger, toen Watergraafsmeer een
verzoek deed in dozen geest werd het
afgewezen op grond van de overwe
ging dat het n-iet aanging om de be
woners van de buitengemeenten, die
bij ons geen belasting betalen te la
ten profiteeren van den bloei onzer
gemeentebedrijven.
Zij mooslen, zoo redeneerde men,
zelf maar zorgen voor hun watt)', hun
gas en hun eiectriciteit.
Maar sinds dien zijn de omslun ,ig-
henen veranderd en met hen de over
wegingen die bij liet gemeentebestuur
ovorheerschend zijn indien dergelijke
verzoeken inkomen.
Zooals men weet, zal aan do ov-sr-
ziide van hel IJ een vierde gasfabriek
worden gebouwd.
Dit feit heeft de gemeenten, die ik
zoo'straks noemde, aanleiding gege
ven aan Amsterdam te vragen baar
gas te leveren. Zij zijn immers vmk
in de nabijheid.
Amsterdam zal hier wel niet veel
tegen nebben. Onze gemeente breidt
zich uit en het zou niet onmogelijk
zijn dat door den tijd de gemeenten
benoorden het IJ zouden worueu ge
annexeerd.
Wanneer Amsterdam nu geen gas,
heel dwaas, de lucifer liet uitgaan;
en toen ik een andere afstreek, was
de kamer leeg en aanschouwde ik den
rommel, dien zag, mijnheer. Daar
om sloot ik de deur en ging heen, en
dadelijk daarop hoorde ik, dat Mr.
Grant een aanval van beroerte had
en ziek was.
Rookte Mr. Grant, toen u hem
zas?
Eerst niet, mijnheer. Hij stak
uw kamer een cigarette aan.
Sigaar of cigarette Kun je dat
ook zeker zeegen
Heel zeker, mijnheerhet was
een cigarette.
Nu nog iets, Stuart. Bedenk Je
goedvergat je vanavond met de
koffie suncer binnen te brengen
Neen, mijnheer, zeker niet. li
moest net nog apart haleru
Dan ia iemand er duor bekoord
geworden - want er is niets overge
bleven, Stuart.
Misschien is zij ook over den
grond geraakt, mijnheer.
Neem een licht en kijk zorgvul
dig den vloer langs misschien ligt
hier of daar wel een klontje suiker.
Kijk goed overal rond.
Hij zocht heel zorgvuldig, en ik
hielp hem daarbijmaar tot mijn
teleurstelling vonden wij niels.
Neem het licht mee en kijk langs
den corridor, en in de hal, en overal
waar het ie maar invalt, zei ik,
en een oogenblik later Kwant hij haas
water, eiectriciteit levert, dan zullen
de buitengemeenten daar zelf in
moeten voorzien.
Ze zullen liet, noodgedwsngen,
doen.
liet gevolg is, dat bij een eventueel©
annexatie de gemeente do bestaande
inrichtingen moet overnemen tegen
veel te noogen prijs.
Zoo wordt, langzamerhand, onze ge
meente Kroot-leverancierstor van gua,
water en eiectriciteit.
En waarschijnlijk onze gemeer.ta
niet alleen, maer alle groote steden
die flinke gemeentebedrijven hebben
en kleine voorsteden, die daarvan wil
len en kunnen profiteeren.
AMSTERDAMMER.;
De Staatsloterij.
De KDdcii.Jiiu.sJw biaaisloferij is
eon voorname lactor ui ons volksJe-
•II. Bijna wxler spu-Tt duarin ol heeft
wel éons ©cn i-anoje govau^d eu de
bvjlaiigstelüiig blij a j wel in ue do-g»>n
der tiOKiiing, waiuieer niet ©eu z*at©-
zenuwuciiligé sponning naar de
couranten wordt gegrepen, om veelal
te lezon, dat wen... ©oil met heeft of
wel zijn „eigen geld", dal v.el is waar
een meevaller is, doch waarom het
toch niet ging. Dezer dagen speelt da
3.t)üsto loterij eu daar er slechts drie
per jaar ongeveer zijn, moet. doz© in
stellingdus wel oud zijn. \vjj g&looven
niet, dat de geschiedenis onzer Staats
loterij bijzonder bekend is en we meo-
iien dan ook belangstelling b.j onzo
lezers to zullen vinden, zoo we ecrii-
ge korte historische bijzonderiie-ien
rned©doelen. Spel behoorde van ou Is
eu bij alle volken onder de middelen
tot bevrediging van -zinnelijke l>e-
geerten, en er is geen volk, dat er
zich niet in mindere of meerdere ma-
aan overgaf of nog overgeeft. L'o
Batavieren waren door hun speel-,
zucht berucht, zij verspeelden soms
hun vrijheid, nadat zij al het ander©
hadden verloren, Trouwens niets ia
verleidelijker dan de handeliwav
waarbij men door ©en kleinigheid te
wagen de kans geopend ziet, orn een
voorwerp van veel gruoter waarde
machtig te worden en dit toch is de
grondgedachte van alle spul, dus ook
van het loterijspel. Geen wonder dus,
dat door alle eeuwen heen van over
heidswege maatregelen moesten wor
den en genomen zijn om dan men
schel ijken hartstocht tot liet spel bin
nen zekere grenzen te houden. Mag
men de geschied verschors gelooven,
dan zijn de 1 o t e r ij e n in de Ne
derlanden uitgevonden en van hier
naar Italië -fen Frankrijk overge
bracht. Zeker staat het wel vast, dat
de uitvinding en net gebruik uit do
eerste helft der 15e eeuw dateert. Van
regeeringswege weraeu oudtijds ver-
sciiillende loterijen georganiseer!
voor allerhande nuttige doeleinden of
wel werd daartoe machtiging ver
leend. Het vooispol vari de tegen
woordige Staatsloterij moeten we
echter zoeken in de „negotiation liy
forme van iotery" door do Staten-
Generaal in 17U9 en volgende jaren
ondernomen. Muar dit was alleen li -t.
voorspel, want de eerste Genera li-;
teits-Klassenloterij, waarvan de thans.
399ste Nederlandsche Staatsloterij het
onafgebroken vervolg is, werd vast
gesteld door de Staten-Generaal Jiij
resolutie van 4 April 172ft, naar liet
plan van zekeren Adolf Iiuyske. Zij
was een gevolg der ontdekking, dat
de destijds bestaande lijfrente-lote
rijen zeer schadelijk waren voor het
land. Huyske kreeg voor de uitvin
ding van zijn plan f 500, een plan dat
echter hoogst gebrekkig was en
waarvan hein de oer der uitvinding
niet eens onverdeeld toekwam, daar
hij twee helpers bij de bewerking had,
gehad.
Men mag zich er dan ook over verba
zen dat de Staten-Gener. dit ontwerp
accepteerden, temeer omdat men eer,
uitstekend voorbeeld had aan de!
Zeeuwsche klassenloterij. Huyske'sj
:.guitvinding en toegelegde beloo-1
ning Kracht de pennen van vakman-!
nen zoowel hier als in het buiten
land duchtig in beweging. Curio-
siteitshalve deelen we hier dit plan
dus dat der eerste staatsloterij ver
kort mede.
Men kan het uitvoerig vinden ln de'
reselutiën der Staten-Generaal van
1726. Deze eerste onzer staatsloterij
dan bestond uit 120,000 loten van f 30,
f 20 en f 10 voor de drie verschillende'!
klassen (van 40 000 loten ieder) waar
in zij was verdeeld. Zij had dit eigen-.'
aardige: vooreerst dat zoowel de in*
leg al3 do prijzen ln de eerste klasse
hooger waren dan ln de volgende,
dus het tegenovergestelde van hetgeen
daarna toL heden als regel werd .um-
tig terug.
Ik heb een klontje gevonden,
mijnheer, en hij legde het op de
tafel. Het is een heel vreemd ge
val.
Kijk nu verder, en als de dienst
boden er iets op aan te merken heb
ben, zeg hun dan, dat je naar een'
goudstuk zoekt. Dat zal volkomen
waar zijn. Ik zal er je een geven, uls
je nog een' klontje vindt
Toen kii weg was, keek ik weeF
naar het kleine hoopje verbrand pa-i
pier en de sigaar. De sigaar was er
een van Grant. Dat wist ik heel ze-'
ker en dit feit toonde, dal wie
tnoneel in elkaar had gezet, er niets
bij vergeten had. Deze Oosterlingen
zijn groot Op hel gebied van tooneeli
effecten buiten het tooneel om.
Het papier was geheel verteerd
niets dan aschruaar tuch hud bkr
de uitvoering te wenschen overgela
ten waarschijnlijk door de haast
Het was op de tafel verbrand, zooals
het daar lag maar die het verbrand
had, iiad een fout begaan. Hij was.
zorgeloos of op het laatste oogenblik
gestoord en had verzuimd de asch
dooreen te werken, waardoor de
blaadjes opgevouvs-en waren blijven
liggen. Met veel zorg wist ik er de
buitenste enveloppe af te nemen, toen
ik de blaadjes daarna voor het licht
hield, kon ik Turksche letters onder
scheiden en op een stukje daarvan
zag ik duidelijk een etuk van ech,
