Haidée.
DONDERDAG 18 APRIL 1912
OM ONS HEEN
No. 1525
Nabetrachting 7311 den
üemaeataraad.
De kermis blijft
Dat was to voorzien. Zij die er
■Rechtstreeks belang bij hebben ware)
er zóo van overtuigd, dat zij niet eens
meer, zooals den eersten keer, in de
vergadering waren gekomen. De tri
bune was leeg.
Gelukkig vroeg niemand om heropc
hing van do debatten, die dan ook
feitelijk den eersten keer niet gehou
den waren De burgemeester ging dm
dadelijk tot stemming over en het
bleek, dat er dertien vóór- en zeven
tien tegenstanders van de afschaffing
warende rekening klopt precies
van dc 15 afschaffers gaan af de heer
W.'lkens, die zich den vorigen keer
vergiste en de heer Krelage, die bui
tenslands is. Do 15 behouders kregen
versterking door den heer Wilkens en
den heer de Breuk, die ditmaal ter
vergadering was.
Was de Baad geheel voltallig ge
weest. dan zou de verhouding geweest
zijn 18 tegen 15. Heel veilig is dus de
kermis nog altijd met. Maar, zooals
ik onlangs betoogde, haar toevallige
vijanden zijn veel gevaarlijker dan de
opzettelijke. De kermis zal licht eer
der aan tramrails, dan aan Raads-
8tenimingen sneuvelen.
Het zal'wel vooral Dr. II, D. Krusé-i
man zijn geweest, die als bewaarder
van do schatkist plezier over het be
houd van de kermis heeft gehad. Al
mag de finmcicelc quaostic hier den
doorslag niet geven, hem is het lang
niet onverschillig of hij een hate van
ruim twintigduizend gulden voor de
gemeentekas behoudt. De tijden zijn
duur. Verboopring van salarissen is
aan de oixle, vermindering van-de
ontvangsten daar tegenover zou dub
bele schade beteekenon.
De verhooging, die voor den ad
junct directeur van het Slachthuis
werd voorgesteld, van f 200, was niet
gioot. maar gaf toch aanleiding tot
veel discussie. Dc hoer Bregonjc gaf
de f|uintessens daarover weer in deze
beschouwing „Hier is een vader, die
zijn zoon voor verhooging voor
draagt; ik heb in den directeur het
volste vertrouwen, maar men moet
ze'fs den schijn vermijden. „Naar dit
ste'sel. wordt het voor een zoon be?
«waarlijk, oen vader te hebben, maar
bovendien werd daarbij het initiatief
van B. en W. geheel uitgeschakeld
zij waren hot immers en niet dc direc
teur, van wie het voorstel uitging. De
meerderheid van den Raad. dat in
ziende, stemde dan ook met de ver-
hor gir.g in.
Belangrijker was wel de uitgaaf,
gevorderd voor den aanleg van eon
spoorlijntje naar de Lichtfabrieken.
Daar was 37 500 voor noodig en dan
is het nog maar een paarde-spoor
lijntje, dat wil zeggen, dat de trek
kracht uit een paard zal bestaan.
Paarrlespoor redivivus zouden we
kunnen zeggen ook als de Haarlem-
sche tram er niet meer wezen zal.
kan men in onze gemeente nog een
rossinant aanschouwen, die wagens
voorttrekt over rails.
Dit schijnbaar onnoozeis lijntje
moet van grootc beteekenis zijn Tooi
de Lichtfabrieken. Die mooten onaf
hankelijk wezen van den aanvoer te
water alleen. Wanneer dat door vorst
gestremd is. of als zich andere om
standigheden voordoen, is het nuttig,
dat er kelen kunnen aankomen langs
andoren weg. Het is een teer puilt
waarmee gauw moeilijkheden ont
slaan. Bij de laatste kolenstaking bij
voorbeeld is er wel geen stagnatie ge
weest in do lichtfubricage, maar de
F.iigebche leverancier heeft niet aan
zijn verplichting kunnen voldoen en
't was goed, dat er nog andere -kana
len openstonden. Neen. dat spoorlijn
tje wordt niet betaald met weggewor
pen geld.
En de veemarkt Daar is veel
te zeggen. B. en W. willen dat
marktje, want meer is het niet, uit de
stad weg hebben en verplaatsen naar
eon terrein bij het Slachthuis. Zie
daar een goed en logisch denkbeeld.
Maar het dugolijksch bestuur wensch-
te ook uitbreiding aan de markt te
geven, door het bouwen van dure
loodsen onder anderen. En daarbij
komt de vraag naar voren „zal de
kwijnende veemarkt tot bloei komen
op een ander terrein
De Raad scheen wat ongoloovig op
dit punt. Het is waar voor een le
vendige markt is iets anders noodig,
dan een grootc ruimte met stevige pa
len en mooie schuren vóór alles
moet de t r e k naar zoo'n plaats we
zen. En die komt in den regel dan
pas, wanneer zoo'n plaats als van zelf
het middelpunt, de aangewezen sta
pelplaats van het marktartikel gewor
den is. Kan dat van Haarlem gezegd
worden Is hier tusschen Hoofddorp,
Purrnerond, Alkmaar en Hoorn in,
een levendige veemarkt te verwach
ten Dr. Timmer scheen te denken
van niet, althans hij werd enthou
siast over de „buitengewoon prachti
ge" markt te Hoorn alsof je er zóo
van eten kon. En zelfs de officieele
verdediger, Dr. Kruseman, vond de
rechte warmte niet voor zijn betoog.
B. en W, konden het succes ook niet
verzekeren, dat moest worden afge
wacht, het terrein moest toch om an
dere redenen worden opgehoogd en*d-
loodsen konden, als 't niet ging, wee:
worden verkochtneen, het heele be
toog ga' weinig blijken van zelfver-
tiouwen, zoodat dan ook, tegenover
de verscheidenheid der oppositie. B.
en W. het voorstel aanhielden tot
der onderzoek. Daartoe leidde vooral
het denkbeeld van den heer Van Ros-
sum, om de afmeting van de markt
te be-polen op 1200 'meter, een heel
aardige grootte voor een balzaal,
maar niet voor een plaats, waar het
redeloozo voo zioh vrijelijk kon bewe-
Ziedaar hel weinige belangrijks,
dat er in dit korte zittinkje werd be
handeld, vrijwel overzien. Het komt
maar zelden voor, dat de heele bijeen
komst nog vóór half vier is afgeloo-
pen, mot inbegrip nog wol van een
zitting met gesloten de-uren. Evenwel,
dio was niet een minuut of tien beke
ken en diende klaarblijkelijk alleen
om te beraadslagen over de vraag, of
de Raad don heer Van Maas opnieuw
benoemen zou. Daartoe besloot hij la
ter, met ik meen algemeene stem
men, een compliment aan den kras
sen ouden heer, die al lang den leef
tijd voorbij Is, waarop voor een amb
tenaar het vriendelijk, maar onver
biddelijk afscheid dreigt.
Nog werd besloten tot het vellen
an een ige boomon. Dezen keer ver
koos de Raad niet over die hoornen
te hoornen.
J. C. P,
Buitenlandscii Overzicht
De ondergang van de
Titanic.
Hoeveel slachtoffers?
Voor zoover thans bekend is, 2ijn
van de 316 passagiers eerste klasse,
279 tweede klasse, 698 tusschendeks-
passagiers en 900 "man van de be
manning, tulnal dus 2193 personen,
slechts 868 gered, zoodat 132-5 men
seden omgekomen zijn.
De vice-president van de White
Star Lino verklaart, dat van de 325
passagiers eerste klasse 202. y;..i de
285 tweede klasse 114 tot dc geredden
beliooren.
Vreemd is evenwel, «dot da lijst der
geredden slechts de namen van 400
personen bevatten, terwijl er toch 868
menschen gered he.eien.
De postdirecteur van New-York be
rekende, dat mei dc Titanic 7 millioen
brieven gezonken zijn. Op de plaats,
waar de Titanic zonk, heerschte
Dinsdag een hevige storm, vergezeld
van ijzige koude, zoodat de schepen,
die te hulp wilden komen, terug
moesten koeren en het zoeken naar de
overblijfselen van de Titanic opge-
Onrust voor de betrekkin
gen der passagiers.
Niettegenstaande de „Carpathia".
die de gorodd.en naar New-York
brengt, reeds met de Amcrikaansche
draadlooze stations verbinding gekre
gen heeft, heeft nog peen van de pas
sagiers van de Titanic iets omtrent
de ramp medegedeeld. De heer ïs-
may, directeur van dc White Star
Line, een van dc geredden op de
..Carpathia", schijnt beslag_ gelegd te
hebben on het draadlooze "apparaat.
Bloedverwanten van schipbreukelin
gen hebben ontelbare malen uit New-
York aan de „Carpathia" vragen ge
richt, maar deze zijn alle onbeant
woord gebleven, terwijl men weet,
dat hel bureau van de White Star
Line m Ncw-York voortdurend ver
binding heeft met de „Carpathia".
B ij zonderheden over de
botsing.
Een En-'clsch blad ontving de eer
ste bijzonderheden over de botsing.
De Titanic liep 18 mijlen, toen zij te
gen de ondoordringbare ijsmassa
stootte. De eerste schok reet het schip
bijna in tweeën. De zijde cn de dek
ken scheurden open. De aanvarings
schotten spleten en werden geheel
vernield, van den boeg tot de mid
scheeps. De bovenbouw werd ver
splinterd. Een regen van wrakstuk
ken viel ot> het dek van het schip, dal
zwaaV naar bakboord overhelde en
elk oogcnblik dreigde te kantelen
Doordat het schip op de ijsbank
schoof en weer teruggleed, werden de
bodemplaten van de midscheeps tet
den boeg geheel uitgescheurd. De
compartementen liepen snel vol wa
ter. Pompen was vruchteloos. Groot'
brokken ijs lagen wóver het dek. De
discipline was voorbeeldig. Alleen
toen er geroepen werd„het schip
zinkthad er een stormloop naar
de booten plaats. De lichten en vuren
waren gedoofd, hetgeen de conster
natie nog g rooter maakte.
Volgens deze mededeel ingen van de
..Carpathia" zou de botsing plaats
gehad hebben in een dicht ijsveld. De
niet vrouwen en kinderen beladen
reddingbo'iten konden in het drijfijs
niet voorwaarts komen, terwijl de
Titanic ongeveer 30 mijlen van de
plaats van de botsing afdreef. Vele
en hadden niet den tijd gehad
om mantels of wollen doeken over
mre nachtkleeren tc werpen en ledea
dus verschrikkelijk onder de koude.
Het stoomschip Bruce" ontving
an andere schepen, die na de ramp
bij de Titanic kwamen, per draadloo
ze telegraaf nog verschillende bijzon
derheden, waardoor hét bovenstaan
de vrijwel bevestigd wordt.
De kapitein gaf na de botsing door
de spreekbuis dadelijk de bevelen voor
liet reddingswerk, die met groote
discipline werden uitgevoerd. De boo
ten, die intact gebleven waren, kon
den in korten tijd naar beneden ge
laten worden. Eerst werd getracht,
het groote gevaar geheim te houden
voer de passagiers. Toch kwam het
bij liet vlugge afscheid van vrouwen
en kinderen van de mannelijke bloed
erwanten tot aangrijpende toonee-
len. Door het geweld van het binueu-i
siroumende water legde hei schip zich
sterk op bakboordzijde, zoodat de pas
sagiers zich van het gevaar bewust
werden en storm liepen naar de klei
nere reddmgsboolen.
Hierbij moeten ecnige - van deze
booten omgeslagen zijn. Een uur na
do botsing stroomde het water in de
machinekamer. Eveneens raakte het
draadlooze apparaat in wanorde.
Door het onklaar raken van de dyna
mo's gingen plotseling alle lichten uit.
zoodat vóór er fakkels cn lantarens
aangestoken waren, de diepste duis
ternis heerschte. Het omlaag laten
van de reddingsbooten werd hierdoor
zeer bemoeilijkt. Even voor dat de
Titanic zonk, waren alle reddingboo
ten buiten gevaar.
(Volgens deze lezing zijn dus geen
reddingbooten door het zinken van
de Titanic in de diepte meegezogen).
Dat. het verlies van zooveel inen-
schenleveris het gevolg is geweest van
overdreven snelheid, niettegenstaan
de het ijsgevaar van tc voren medege
deeld was. schijnt thans buiten twij
fel.
De reddingbooten schijnen, omringd
door de ijsmassa's, een moeilijken
tocht gehad te hebben. Zij konden
niet bijeengehouden worden en wer
den' op zeer groote afstanden van el
kaar gevonden.
Van de reddingbooten werd de on
dergang van de Titanic gezien. Vree-
selijk voor de geredden, die wisten,
dat hun vrouwen, mannen of kinde
ren, nog op het wrak ware» en dus
moesten verdrinken.
De „Carpathia" met de geredden
aan boord zal waarschijnlijk eerst
Vrijdag vroeg in New-York aanko
men.
Is erkans, dat er nog meer
geredden zijn?
De kapitein van de „Ultonia", van
de Phoenix-lijn, meldt, dut hij op den
dag van het ongeluk verschillende
visschcrsbooien niet ver van de plaats
van de botsing gezien heeft, waaruit
de mogelijkheid geconcludeerd wordt,
dat misschien nog schipbreukelingen
opgenomen konden worden.
De telegrafist van het kabelstoom
schip „Minia"-bericht, dat hij een
telegram ontvangen heeft, meldende,
dat 250 passagiers van de Titanic zich
aan boord van de „Baltic" bevinden.
Het telegram kwam niet van de
Baltic" en de muirn van het schip,
dat het telegram had overgeseind, is
onbekend.
Te New-York vvprdt evenwel geen
'eloof gehecht aan de juistheid van
iet draadlooze bericht van den telc-
rrnfist van de „Minia".
De. op bevel van president Taft uit-
'czoriden kruiser „Chester" is de
.Carpathia" tot op 500 mijlen gena-
lerd en heeft sedert draadlooze ver
binding inet haar en met den vasten
vaL
Onvoldoende reddings
middelen.
Gebleken is, dat het reusachtige
«chip beschikte over slechts 14 red
dingbooten-en twee stoom sloepen, die
ternauwernood 800 personen konden
opnemen, juist zooveel als er thans
eered zijn zoo wordt aan 't Hbld.
gemeld. Wanneer het schip driemaal
zooveel reddingbooten gehad liad.
dan zouden wellicht alle menschen
eered zijn Deze nauwelijks te geloo-
ven toestanden zijn evenwel niet in
strijd met de wet. doch volkomen in
overeenstemming niet de eischen, die
•:ie Engelsrhe autoriteiten stellen. De
wet schrijft voor, dat een schip van
meer dan 10.000 ton van 16 redding
booten voorzien moet zijn. De Titanic
bad 46 000 ton, maar volgens de wet
behoefde niet meer dan 16 redding
bonten te hebben.
George L'hler, cle generaal-inspec-
leur voor den stoomboóidiensl in:
Washington, spreekt zich op de meest
scherpe \vi»ze uit tegen hc-t Britsche
Hnndelsdenartemenf. en tegen de
Lloyd's, die onvoldoende aandacht
schenken aan de controle van de red
dinsbooten. vooral op de grootste en
snelste schepen.
Voor de slachtoffers.
De Lord-Mayor van Londen heeft
ïu"inzameling geopend voor de nood
lijdenden door de ramp van de Tita
nic.
Nederland en dg assu
rantie.
Aan de Amèterdamsche beurs be
draagt het verzekerde bedrag op het
casco direct en in herverzekering
ƒ155.000. Bovendien zullen zeer zeker
nog verschillende Hollandsche maat
schappijen bii de ramp betrokken zijn
door haar verbindingen in Londen,
terwijl, hoewel het bedrag ten naaste
bij niet knn worden geraamd, ook
nog grooter bedragen ziin afgesloten
op goederen en pakketten met kost
baarheden of geldswaardige papie
ren.
De diamanten aan boord
v a n d e „T i t a n i c".
Naar 't Hbld. uit alleszins betrouw
bare bron verneemt zijn de geruchten
omtrent de ontzaglijk© waarde aan
diamanten, die zich aan boord van
de „Titanic" zouden bevinden, zeer
overdreven. De waad© der diamant
zendingen, uit Amsterdam verzonden,
bedraagt ongeveer f 400:000, de totale
waarde kan geschat worden cp hoog
stens 300.000 doll.
Onder de passagiers zijn er onge
twijfeld geweest die op het vasteland
diamanten hadden gekocht.
e opwinding in Ne w-Y o r k.
De New-Yorksche correspondent
van een Duitsch blad seinde Dinsdag-
ond
„Het plein, waar de wolkenkrabber
staat, waarin de White Star Line en
de Norddeulsche Lloyd hun bureaux
hebben, is bezet door honderden op
gewonden menschen. De menigte
groeit met lederen ondergrondsclicn
of bo.vengrondschen trein, die aan
komt. Twaalf politieagenten trachten
tevergeefs den ingang vrij te houden.
Het langzaam binnenkomen van de
F e u i 3 e t o n
Naar het Eugelsch
door
A. W. MARCHMONT.
23)
Er is geen raadsel op te lössen,
Mr. Ormesby. lvoprili heeft u de waar
heid verteld. Het is verschrikkelijk
maar u weet alles, wat er te weten
valt.
Eindelijk begrijpt u toch zeker de
oorzaak van de ziekt© van den armen
Grant. Hij kwam hier en nam wat
voor mij bestemd was; en, Dr. Ar-
liuthnot zei njij, dat als ik het -geno
men had, ik nu al overleden zou zijn.
Grant heeft een sterk lichaam en hij
zal, hopen wij, herspellen, %rschooii
dat, zooals u weet, nog onzeker is.
Het is afschuwelijk, zei ze bin
nensmonds. Maar u stelt mij-teen niet
verantwoordelijk voor de persoonlij
ke haat van mijn dienstboden. Ik heb
mot deze vreeselijke geschiedenis
niets uitstaande. Haar koele houding
stond mij tegen en maakte mij boos.
U bracht in elk geval dien man
(tuier maar ik laat de beslissing van
.verantwoordelijkheid en blaam aan
uw eigen geweten over Ik ben uw
rechter niet, Deze schurk is echter
u-w dienaar, en u zal hu begrijpen,
waarom ik, met hetgeen ik nu weet
en geloof, er niet op gesteld ben. dat
aan u verlof zou worden gegeven
mijn vriend te bezoeken.
Durft u te denken, dat ik ook
maar écn haar van zijn hopfd zou
krenken riep zij uit.
Ik geloof, mademoiselle, dat u in
ieders belang liet verstandigst zou
doen als u het Witte Huis verliet, emi
er niet weer in terug te keeren.
U beleediert mii, Mr. Ormesby.
ze' ze opslaande Ik wenech niet te
werden weggejaagd.
Zooals u wilt maar als u bliïfl
dan zal het zijn ónder condities, die
ik u op eigen autoriteit zal'stellen.
Uwe dienstboden zullen van u verwij
derd wonden gehouden u zal zelf
geen voeling houden niet de buiten
wereld en als u hot huis verlaat,
dan is de deur voor goed voor u ge
sloten.
li durft mij dus als gevangene
te beschouwen, mijnheer
Neen, omdat ge u zelf vrij kunt
maken, zond ra ge de huisdeur achter
u dichttrekt
Wij zullen zien, wat uw chef
hiervan zegt, Mr. Ormesby, zei ze op
vlijmend scherpen toon.
U zal geen toestemming krijgen
bij hem te komen, mademoiselle
Zij beantwoordde mijn blik eerst Jn
'een prachtige pose van hooghartige
verontwaardiging, daarop verander
de haar gelaat en kwuin er een zach
tere uitdrukking op zij maakte een
beweging naar nuj toe als wilde z:j
spreken, maar daarop bedwong zij
zich, en ging met een gebaar, half
van onrust, wantrouwen en wanhoop
de kamer uil. Zij liet nu;, om de waar
heid te zoggen, achter niet weinig
ongerust en zenuwachtig over de re
sultaten van de gedragslijn, die ik
mij- te haren opzichte had voorge
schreven. Onwillekeurig voelde ik me
delijden voor haar in mij opkomen.
Zij beminde Grant daarvan was ik
overtuigdik had de onmiskenbare
bewijzen' daarvan in het eerste deel
van ons gesprek opgemerkt; en ik
had een gevoel of ik mij ©enigszins
lafhartig'tegenover haar gedragen
had. Zij had niets geweten van den
aanslag op mijn loven, die zulke
noodlottige resultaten had gehad
voor don man, dien zij beminde.
Maar aan den anderen kant was
het onmogelijk haar als een gewone
bezoekster te,behandelen. Er zat blijk
baar ©en of ander verraad achter
hetzij zij daarvan wist of niet en
haar verlof te geven vrij het huls in
en uit te gaan kwam heelemaal niet
in aanmerking. Als zij niet wist, wel
ke plannen er gemaakt waren, dun
moest er iemand achter 2itt"en zon
der dat zij het. wiston als zij volko
men vrij ih huis was, dan zou stel-:
lig iemand voortgaan, met gebruik
var. haar te maken.
Toen herïnuerde ik mij den brief
aan haar, die mij gebracht was en ik
nam hem op en boeg - hem in iiiiïn
brandkast. Zij zou geen brieven zen
den noch ontvangen totdat deze cri
sis voorbij was.
Ook zou zij niet bij Grant komen,
tenzij de dokter verklaarde, dat zoo'n
stap absoluut noodzakelijk was. Als
Grant wist wat ik gedaan had door
haar een gevangene ie maken in
bet huis. dan zou hij. het zeker niet
vergeven. En het gevoel van verant
woordelijkheid drukte mij zwaar.
De dokter kwam weer laat in den
avond en vertelde mij. dat Grant
wat heter scheen, en naar de Griekin
bad gevraagd.
Ik zei .echter, dat zij liever niet bij
hem moest koiueu, juist nu ik
wonschte, dat hij volkomen kalm.:
moest olijven. Als veel mannen van
een sterken wil, is hij een gemakke
lijke patient, Mr. Ormesby, en toe.'i
ik hem alles uitlegde, stemde hij er
gereed©::jk in to.-.
Het is veel beter, dat zij niet bij
hem komt, dokter, totdat het bepaald
gevaarlijk wordt haar bij hein van
daan te houden.
Dan zou u verstandig doen met
te zorgen, dat zij hem zoo nu en dan
botschappen kan doen toekomen.
Hij schijnt aan weinig anders te den
ken dan aan haar, en zijn begeerte
namen der geredden, welke namen
soms niet juist waren overgebracht,
konden de menschen niet tot kalmte
brengen. Het vergelijken van dc na
men, gemeld in de draadlooze tele
grammen met de namen op de
scheepslijsten, duurt zeer lang. Onder
de bekende persoonlijkheden, die in
het bureau verschenen waren, zag
men den rechter Cornell, wiens
vrouw niet onder de geredden ge
noemd is, niettegenstaande haar hei
de zusters, die met haar dezelfde ka
juit deelden, gered zijn. Verschillende
dames vielen in onmacht, toen zij de
namen van haar bloed venvonten niet
in de lijst der geredden zagen. Ande
ren knielden weenend op den grond.
°en dankgebed zegeend voor de red
ding van hun bloedverwanten. De
vrouw van Benjamin Guggenheim
welke laatste waarschijnlijk verdron
ken is. stelde onbegrensde middelen
ter beschikking voor het zenden van
stoomschepen naar de plaals van de
ramp. Zij kalmeerde eerst toen haai
de verzekering gegeven werd, dat elk
stoomschip, dat in de buurt van deze
plaats wns| daarheen onderweg was.
óm andere booten met schipbreuke
lingen op te zoeken. Vincent Astor, de
zoon van den verdronken John Astor,
verliet weenend het bureau. De pri
vaat-secretaris van Is. Strauss, de
eigenaar van het beleende groote wa
renhuis, bleef den geheelen nacht in
het bureau van de White Slar Line,
niettegenstaande hem verklaard werd
dat zijn vader beslikt verdronken was
De aanblik van de honderden men
schen. doodsbleek van angst, of door
vreugde overmand, wanneer er red-
dirisrsherichten komen, is aangrij
pend.
De mïllionnair Widener uit Phila
delphia schijnt eveneens tot de doo-
den te belmoren
In de Engelschc bladen wordt ge
wezen op de groote beteekenis, die
ook in dit geval de
draadlooze telegrafie
weer bewezen lieefl te bezitten. Nggen
jaren is het nu, dat de draadlooze
telegrafie op de occaanscliepen in ge
bruik is en tal van menschenlevens
zijn hierdoor gered. Want wat zou ei
ook nu wellicht geschied zijn, indien
de Titanic niet over de druadlooze
telegrafie had beschikt", om de eerste
berichten omtrent haar nood te ver
zenden. De thans verkregen waar
schuwingen hebben het althans moge-
lijk gemaakt, dat een schip nog zo-
tijdig de plaats van de ramp bereikte,
dat althans een deel der schipbreuke
lingen kon worden opgenomen en
gered.
Het wrak.
De deskundige van de regeering in
Halifax verklaart, dat de Titanic op
een diepte van twee Engelsche mijlen
tusschen de Sable-eilanden en Kaap
Race op den bodem van de zee ligt.
Deelneming.
Koning George lieefl een in harte
lijke bewoordingen gesteld-telegram
aan president Taft gezonden, waarin
hij zijn diep leedwezen te kenner,
geeft over de ramp, die de twee vol
ken, zoo innig verbonden door ban
den van vriendschap en bloedver
wantschap. heeft getroffen.
President Fallieros heeft aan ko
ning George eu president Tuft teie-
grammen van deelneming gezonden.
De Engelsche koning heeft vooreen
som van 500 guinea's ingeteekend ten
behoeve van het fonds tot ondersteu
ning der familieleden van de beman
ning van de Titanic; koningin Mary
voor 250 en de koningin-weduwe
Alexandra 200 guinea's.
Vroegere scheepsr om pen.
De vreeselijke ramp brengt énkele
andere schipbreuken uit vorige jaren
in herinnering, die ook ernstige ver
liezen aan menschenlevens ten gevol
ge hadden, maai de vêrliezéulijst van
geen van deze nadert die van heden.
De zwaarste ramp order deze vorige
scheepsrampen was wel de ondergang
van de „General Siocumdie op 15
Juni 1904 in Long Island Sound door
brand werd vernield. Hierbij kwamen
meer dan 1000 menschen om. Op 28
Juni van hetzelfde jaar ging het. land
verhuizersschip „Norgc", bij Rockal
Reef ten gronde, 637 slachtoffers kwa
men hierbij om.
Op 10 Sèutember 1905 zonk 't vlagge-
schip van admiraal Togo, de „Mika-
sa", ten gevolge van een ontploffing i
in haar magazijn. De verlic-slijst telde
599 hamen.
Dat waren wel de zwaarste verlie
zen bij scheepsrampen uit de laatste
jaren bij de ramp van de „Berlin"
aan den Hoek. van Holland (21 Fe- -
bruari 1907)'kwamen 141 menschen
om. i
Het verliescijfer van de Titanic i
om boter te worden, moet hoofdzake-
trk aan haar worden toegeschreven.
Do geschiktste persoon, die ik kon
bedenken ais oen bemiddelaarster
voor dio 'boodsciiappen, was Mrs.
Welliogsen toon do dokter was
heengegaan, sprak ik cr haar over, in
dien geest, dat zii alleen er toe over
mocht gaan als hot zijn persoonlijke
wenech was. Daarna ging ik zoo ver
moeid als oen hond naar bed.
In den. mprgen kreeg ik oor. kort
briefje van Graaf Stephani, waarin
hij mij meldde, dat tiij mij over drin-
gend© zaken .wenschte tc spreken en.
omdat ik juist uu wilde gaan. liet ik
de boodschap, aohter, dat hij binnen
en in mijn kamer gelaten inorst wor
den, als hij zich,aanmeldde. Toen ik
in mijn kamér terugkwam', was ik
verbaasd stemmen te hoojnrv, die in
hevige woordenwisseling waren.
Hel waren die van Enid cn Stepha
ni <-n toen ik de deur opende, vond
ik. Stephani, die met een glimlach op
zijn knap, maar ongunstig, gelaal
Enid den wég Versperde, die heel
boos koek, terwijl zij liern l>evai haar
door te laten.
Hoe durft u mij tegen te houden?
o. daar is Mr. Ormesby. De veran
dering van verontwaardiging in ver
lichting, toen zij uiij zag had een
welkomen klank in mijn ooren. Graaf
Stephani durft mij hier tegen mijn
wil te houden, Mr. Ormesby, zei ze.
U zal wel zoo goed willen zijn op
Onze Lachhoek
Mevrouw. We gaan naar het bal-
inasqué ik zou wel zóó willen ver
schijnen, dat niemand mij kent.
Mijnheer. Ga eenvoudig zonder
één van je schoonheidsmiddelen.
GRIJS HAAR.
Kapper. Neem mij niet kwalijk,
meneer, maar uw haar wordt toch
heusch grijs.
Klant. Notabene. Wet een ding
om je over te verbazen als je hier zóó
lang moet wachten!
Wat zeggen de woeste golven? mom
pelde de vrouw, toon zij aan het zee
strand stond.
Niels, Marie, antwoordde haar
man. Zij zijn net als sommige men
schen, die we kennen. Ze maken een
bod lawaai maar ze zeggen niets.
toont dus wel, dat men nu van een
nauwelijks geëvenaarde scheepsramp
mag spreken.
De snelheid van de Titanic.
De professor van scheepsbouw aan
cle universiteit te Charlottenburg
zegt o. a.
De vaart van een schip als de Tita
nic is enorm, en de schok tegen een
ijsberg of ijsveld zóó geweldig, dat
het geheele schip daardoor verpletterd
kan worden. Aangenomen wordt, dat
het deplacement van de Titanic bela
den 60.000 tonnen bedroeg, dus een
gewicht vertegenwoordigde van 60
millioen kilogrammen. Het schip liep
20 Engelsche zeemijlen per uur, dat
wil zeggen 10 meter per seconde. De
hevige kracht, die aldus een zoo voor
waarts gedreven lichaam bezit, be-
draagt SOO.ÜtJO.OOO secondeinc-ter-kilo-
gram, en deze moet door liet voor
werp, waardoor het schip in zijn
vaart tot stilstand wordt gebracht,
vernietigd worden.
Het blijkt, dat de kapitein van de
Titanic .precies op de hoogte was van
den gevaarlijken toestand van het ijs.
Dc stoomboot „Amerika" had hem ge
waarschuwd voor de ijsbergen en de
kapitein van de Titanic seinde Zori-
ilag mor géi» nnnr de kuststations het
volgende„De Duitsche stoomboot
..Amerika'* bericht radio-telegrafisch
t passceren van twee groote ijsber
gen op 41.27 N.B. en 50.0S W.L."
Volgens een telegram uit New-York
is de Titanic niet, zcoals eerst veron
dersteld werd. direct op den ijsberg
gelóopén, maar op het vooruit
springend gedeelte van het
ij s v e 1 d onderwater.
Hoe men aan boord der
Titanic leefde.
Als voorbeeld van den geweldigen
omvang van het drijvende dorp. dat
thans op den bodem van den Atlanti-
schen Oceaan rust, op een zoo groote
diepte, dat er aan duiken in het ge
heel niet te denken valt, vermelden
wij hier het aantal stuks couverts cn
glaswerk, benevens de voorradige le
vensmiddelen, die de Titanic tot voe
ding der opvarenden aan boord had:
12.000 flessehen mineraalwater.
15 000 flessehen ale stout.
1000 flessehen wijn.
25 000 stuks porselein.
7000 stuks- glaswerk.
26 000 stuks nieuw zilver.
5000 stuks messen.
21.000 borden en schalen.
J0 000 pond groenten.
250 mafen meel.
6 ton suiker.
1200 liter, room,
75.000 pond verseti vleesch.
35.000 eieren.
25.000 stuks gevogelte.
40 ton aardappelen.
1500 gallon versche melk.
1000 pond thee.
700 jM>nd koffie.
De oorlog tusschen ItallS enTurklii
De Turksche regeering besloot de
besprekingen met de mogendheden
over de vredesonderhandelingen ge
heim te houden. In vertrouwbare
kringen te Konstantinopel wordt ver
zekerd, dat de mededeeling der ge
zanten een góedeu indruk maakte op
den in buitengewone zitting bijeen
geroepen TQrkschen ministerraad.
Men gélóoft, dat Turkije binnen een
tiental da^en op .de nota der mogend-,
heden zal antwoorden.
In officieele Turksche kringen
wordt gepield, dat Italië geheel
en al lieeft. afgezien van het
cl e n k b e e 1 d. de D a rda nellen
te forceéren,
zijde te gaan en Miss Grant door te
laten. Graaf Stephani en dadelijk,
alstublieft, zei ik flink.
En als ik dat niet wil antwoord
de hij uitdagend. Wat wil jij doen,
mannetje 2 Dit op een onaangenamen
minachtenden toon.
Dan zal ik je als een schurk op
straat gooien, antwoordde ik
Bedaar wat, mannetje, bedaar
wat, zei hij weer met een lachje, ter-
wij hij wat arh'.eruitering. Ik ben
niet gekomen om te twisten. Ik was
alleen maar wnl al te verlangend om
weer te genieten van het aangename
gezelschap van eon tiekonrliik© jonge
dame een veel te zeldzaam voorko
mend genoegen
Hij maakte een zeer hoffelijke cn
gracieus© buiging tegen Emd, terwijl
zij hem woedend en bevond voorbij
liep om de kanier uu ie gaan
Je kunt gaan, Stephani, zei ik
kortaf. Ik heh met je afgedaan.
Als antwoord keek hij mij aan,
glimlachte en stak zijn hand uit on
toen ik er geen notitie van nam. be
gon hij nog luider te lachen en wierp
zich in een stoel.
Heb je mij niet verstaan Ik
wil niets meer met je te maken heb
ben, zei ik.
(Wordt vervolgd).
