TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 27 APRIL 1912
tiaariemscJia
Haodellsvereeaiigilng
(Goedgekeurd bij Kon. Beal. van 12
Nov. 1899.)
De Haarlemsche Handelsvereeni-
ging hier ter stede, opgericht lü Mei
1892, heeft m den loop van den tijd
wei haar recht van bestaan bewezeu.
In zeer veie gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreflende, is zij
opgetreden en d.kwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geelt, dit te
waardeeren, door ais iid der Vereoui-
gmg toe te treden. Er zijn weJ u
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten go-
voelen, dat men het werk op prijs
itelt, dat de Haarlemsche Handels-
vereenigLUg steeds opneemt, ais doen
de, wat hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereenigmg
builen hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlljkscho
contributie van f 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereenl-
giug bemoeit zich in de è6rste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen eD mformatiën voor hen u
winnen. Bovendien hebber de leden
het recht het hun gratis te verstrek
ken advies der Vereeniging te vragen
die ook ui proceduren en faillisse
menten gratis voor beD optreedt,
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en bet bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doen slecnts het 2e hailjuar
(van 1 November tul en met 30 Aprilj
ad I l.iö de halve contributie.
KechLsgeJoorde adviseurs der Ver-
eeu.ging zijn de heereu Mrs. Th. de
Haan Hugeuholtz en A. H. J. Merens,
Spaarue 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2 -4 uur des ua-
middas zijn te spreken.
Hel bureau der Yereeuiguig is ge
vestigd Jausweg 11.
Voor incasso s door bemiddeling
der Vereen iguig wordt een vast
recht van 5 pLt. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bem.dde-
lmg der advocaten te innen.
De kusteu van infonnaliën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen OU cis. per informatie, plu3
vijf cents purto-verguedmg. luforuia-
tiëu naar binnen de stad wonende
persouen worden gratis verstrekt
Pretentiëu op buiten de stad wa
nende personen .orden met behan
deld. wanneer n.et 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim" 1748 inforn at.ën en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopei' juar gegeven.
Aan het kantoor Jansweg 11, zijn
thans coupons A 10 cent verkrijgbaar
waarop men bij het Bureau van den
Burgerlijken Stand op het Stadhuis
inlichtingen kan bekomen over het
adres van li er op het bevolkingsregis
ter ingeschreven personen.
In Januari en Februari 1912 zijn
50 vorderingen tot een bedrag van
f 1380.60 1/2 betaald; 11 ^orderingen
■worden afbetaald; 19 vorderingen zijn
uitgesteld.
Nieuwe leden voor 1912—13 kunnen i
nu reeds tot de vereeniging toetreden
en genieten alsdan ir-t 1 Mei e.k, alle
voorrechten aJs een gewoon lid.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
In verband met de wijziging van
art kei 11 van het huishoudelijk resle
ment van den Nederlandschen Bond
van Onderlinge Informatie- en
Schuldinvorderirig bureaux en Han-
delsvereenig.ngen, gevestigd te Haar
lem, moet in het vervolg voor elke
informatie die op vertoon van leg.ti-
matiekaarten wordt gegeven, 25 cent
worden botaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres-
soert aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat -"en, hoewel geen
lid der H. H. V toen van haar infor
mation kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
Lnformatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informal, ën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsdie Brieven
CCCXXV.
Grandiose begrafenis, die van Hen
ri Brisson, wijlen „l'austère Brisson
president van de Kamer <ler Afgevaar
digden.
Ruim drie uur achtereen is, op som
mige punten vaai Parijs, liet verkeer
gestremd geweest, tijdens deze „obsö-
gues national es", die den Franscnen
staat eeri boelen noop geld hebben ge
kost.
Met Henri Brisson is een zeer be
kende figuur van Parijs heengegaan.
Zeer bekend, óók omdat hij persoon
lijk in het oog viel. En hij viel per
soonlijk in liet oog, omdat zuowat zijn
geheele wezen ón-Fransch was. In
doen en laten had hij niets van
©en Gailiër. Ja, hoe gek het ook klin
ken moge, Henri Brisson had ieLs
specifiek Bataafsch of Hollandsch
over zich. Vandaar het praedicaat
„l'austère" Brisson. „Austère" dat
is zooiets als „deftig"....
Doch eerst een korte biographie.
Eugène Henri Brisson werd den
31sten Juli 1835 te Bourges geboren,
ala zoon van Louis Adoiphe Brisson,
procureur aan bet 1-lof van Appèl in
genoemde stad. In 1859 werd hij bij
de Parijsche balie ingeschreven. Hij
werd medewerker van „Le Temps" en
L'Avenir National" (1869) en richtte, I
iel Gil all en iel-t .acour en Allnin-Tn.r-
met Cliallemel-Lacour en Allain-Tar-
gé, „La Revue Politigue" op. Werd
in 1871 gekozen tot volksvertegen
woordiger van de Seine in de Assem-
blèe Nationale. In 1876 werd hij afge
vaardigde van het 10de arrondisse
ment van Parijs. Onderteek-en aar van
liet protest der 363 tegen liet gouver
nement van 16 mea rapporteur van
de Commissie van Parlementair On
derzoek ten opzichte der ministerieele
daden van 16 Mei en 23 November
1877. In 1885 president van de Bud
gets-Commissie in 1891 minister van
Justitie en minister-president van
1895—1898 president van de Kamer
dor Afgevaardigden afgevaardigde
Marseille in 19Ö2, herkozen in
1910 president van de Kamer van
tot aan zijn dood. niet oen eerste
onderbreking van 1885 tot 1894 (kabi
net Brisson) en een tweede van 1S9S
tot 1904 (tweede kabinet Brisson).
Zoo'n staat van dienst geeft, je al
vanzelf recht op een nationale begra
fenis
En wanneer men nagaat, dat TTen-
ri Brisson, in den tijd van 36 jaar,
19. zegge negentien maal voorzitter
van de Kamer der Afgevaardigden is
geweest., dan staat men paf over deze
u Hr e -Th o rhec k i a a n sch e s to el vastig
heid in een Franschman.
Hij was zóó weergaloos „austère".
dat hij nóóit lachte en zelfs nooit eens
glimlacht© Zijn deftige lachloosheid
was spreekwoordelijk. 1-Iet leek wel,
of hij voortdurend den rouw der repu
bliek droeg, gelijk de Montospan zijn
leven lang om zijn vrouw rouwde.
Toen ik m een „salon littéraire" eens
een Falklandje vertaalde, lachten alle
aanwezigen, uitgezonderd Henri Bris
son, di© mij met ©en strak gelaat
vroeg
Is dat ©en typisch staaltje van
Ilollandschen humor
Ongeveer tien jaar geleden schetst©
nu wijlen de dichler-afgevaardigde
Clovis Ungues als volgt den onver-
stóorbaren, stoelvasten president der
volksvertegenwoordiging:
„De heer Brisson is geboren om te
presideeren, gelijk de vlinders gebo
ren zijn om te fladderen, onder dit
voorbehoud echter, dat de vlinders
vroolijk fladderen en de heer Brisson
somber presideert.
„Dat wil niet zeggen, dat hij zich
willens heeft onttrokken aan alle
menschelijke vreugden. Het gebeurt
hem wel, dat hij zich, zonder al te veel
inspanning en als een natuurlijke per
soon, in de intimiteit ontrimpelt. Men
heeft mij zelfs een ouden heer ge
noemd, die hem tweemaal achtereen
heeft zien glimlachen, slag op slag. te
gen bet einde der lente van 1856 Daar
Edmund do Goncourt niet de gelukk:
ge getuige van dat gedenkwaardige
foil, is geweest, vindt men er geen
spoor van terug in zijn kostbaar dag
boek, waarin hij liet stellig zou heb
ben vermeld, zelfs toegelicht met al
lerhande bijvoegelijke naamwoorden,
liet zal een betreurenswaardige leem
te zijn in onze hederidaagsche geschie
denis, waarin de fauteuil van den
heer Brisson zulk een groote plaats
beslaat. Plet is reeds een teleurstel
ling voor de vorsten der wetenschap,
want het zou hun niet onverschillig
zijn geweest, te weten onder welke cli
macterische omstandigheden zich, bij
zulk een ernstig man. het verschijnsel
van den glimlach bij herhaling voor
deed.
„Hebt gij ooit de kleine wandeling
van den heer Brisson tusschen de op
rijen geschaarde soldaten bijge
woond"? Zijn secretarissen imiteeren
zijn stilzwijgen, smartelijk voorover
gebogen en niet minder bedroefd dan
de wachters bij het verhaal van Thé
rsmène Men ziet de koorden van het
lijkkleed niet, doch men vermoedt ze
opgerold aan hun vingers, onder de
hangende mouw. Men heeft het gevoel
van een begrafenis/die de ontslapen ->
zelf leidt, ten einde der familie kosten
te besparen.
„Gambetta presideerde met een
erm in zijn vest, het hemd opgebold
s een sne-euwgolf op de wijdte der
borst; Floquet presideerde als een ge
letterde van table d'hóte, met grappi
ge woorden soms; de heer Brisson
presideert als een wichelaar of e.-n
profeet... De baard is zóó deftig, dat
hij van hout süliijnt te zijn. De stern
komt van onder den grond, als wiioe
ze vooral vaststellen, dat de collectï-
visten dien nog niet verkregen aeb-
bcn. Het terugroepen tot de orde ver
breedt zich tot een klaaglied. De
treurwilg vertoont zich zóó duidelijk
in de mismoedigheid van het gebaar,
dat een kleine profeet in de verzoe
king zou komen, er zijn lier aan te
hangen.
„De heer Brisson is vooral merk
waardig in zijn rul van parlementa'
ven Bossuet. Niemand cultiveert Te
grafrede met zulk een smartelijk ge
mak. Daarin is trouwens de verkla
ring opgesloten van zijn eeuwig Juren-
de herkiezing voor het voorzitterschap
dor Kamer: wij willen slechts door
hem begraven worden."
Heel geestig, niet?
En heel juist.
Henri Brisson was een soort van
ridder van de treurig© figuur, in de
zer voege echter, dat hij niet veel rid
derlijks had. In zijn stem klonk steeds
iets van een doodsklok. Over zijn wel
sprekendheid, mengeling van kansel-
en balie-argumentatie, lag steeds e&n
rouwfloers gespreid.
Brisson was de beul van de vroolijk-
heid. Stelselmatig spande hij al zijn
krachten in om haar den nek om te
draaien. En de Fransche volksverte
genwoordiging, die zich niet zelden
of aan de passie of aan de hilariteit
overgeeft, schijnt zeer goed begrepen
te hebben, dat zij, teneinde zich voor
buitensporigheden te behoeden,
iemand rnet doodgraversmanieren als
voorzitter noodig had. Negentien
maal president der Kamer noch
nie dagewesen, nirgendwol
De meeste bladen hebben Henri
Brisson alé een „honnête homme" uit
geluid. Hm!... men oogst dien lof ge
woonlijk eerst in, zoodra men goed
en wel dood is vooral wanneer r
tijdens zijn leven geen man van be-
eekenis is geweest.
„Honnête homme'' laat eens kij
ken...
In de Assemblée Nationale nam
Gambetta den jongen Brisson bij de
hand en maakte er zijn bescherme
ling van. 1-Ienri groeide onder de vleu
gels van zijn grooten protector. Hij
stelde alles in het werk om Gambetta
aan het presidentschap der Republiek
te helpen. Dankbaarheid? Weineen:
wie zijn beschermheer de hoogte in
helpt, doet het ook zichzelf.
Toen Brisson na eenige jaren ge
waar werd, dat de ^poorten van het
Elysée onwrikbaar voorGambetta go-
sloten bleven, werkte hij zachtkens
zijn protector uit den presidentszetel
der volksvertegenwoordiging en ging
er daarna zelf kalm en waardiglijk in
zitten. De meeste deftige menscben
houden er een dergelijke erkentelijk
heid op na.
Na het aftreden van Girévy had
Brisson eenige kans om tot diens op
volger gekozen te worden. Gambetta
ipraJt toen:
O, mijn kinderen, laten wij
Frankrijk beklagenl Wat zal het zich
met dien triestigen sinjeur gruwelijk
er velen 1
Die verveling werd Frankrijk be
spaard: ook voor Brisson zijn de poor
ten van het Elysée steeds gesloten ge
bleven.
Behalve zijn deftigheid had I-Ienri
Brisson nog een andere eigenschap,
die wij niet zelden onder de bewoners
van de lag© landen tusschen Bollard
en Schelde terugvinden: hij hield niet
van „herrie".
Vandaar, dat hij indertijd voorzit
ter was van de Commissie van Onder-'
zoek, belast met die taak om de groote
dieven in de Panama-zaak te redden.
Vandaar ook dat hij indertijd, schoon
hij behoorde tot de veld winnende
groep der Dxeyfusards, kolonel Pic-
quart liet iukerkeren, op verzoek van
Cavaignac, toen nationalistisch mi
nister van Oorlog.
„HonnSte Homme"... Indien Henri
Brisson nu nog kon lezen, zou hij
waarschijnlijk glimlachen om die lof-
sprakige woorden. Dat zou dan zijn
derde glimlach zijn.
OTTO KNAAP.
Amsterdamsche Kout
XXIV.
Een belangrijk© conclusie in
zak© hot uitbreidingsplan-
Zuid. Kras.
Het mag bekend verondersteld wor
den. dat ©enig© jaren geleden onze
gemeenteraad een besluit nam tot ont
eigening van gronden, gelegen tus
schen Amstel en Schinkel ten behoe
ve van het uitbreidingsplan-Zuid.
Op dit besluit werd de koninklijke
goed keuring verkregen en zoo langza
merhand ging men hier en daar over
tot onteigening ©n bouwvorbod.
Daartegen nu kwamen verschillen
de belanghebbenden, o. a. groote
bouwmaatschappijen n!s Helling-
ma n's bouwmaatschappij, op en het
gevolg was een reeks van processen,
thans voor d© eerste kamer der ar-
rondissements-rechtbank behandeld.
De gemeente Amsterdam vordert,
als eischeresse, de onteigening, en de
gedaagden betwisten het recht op ver
schillend© juridische gronden.
Namens de gemeente trad de stads
advocaat Mr. Kappeyne van de Cop-
pello op en namens gedaagden Mr.
Aug. Philips, die beiden, van hun
standpunt hoogst belangwekkende
pleidooien hebben gehouden, waarop
ik echter in mijn brief natuurlijk niet
zal ingaan.
E©n hóógst merkwaardige phase in
't ge<ling is thans aangebroken, nl.
de conclusie van liet O. M., waargeno
men door Mr Besier.
Het O. M'dan concludeert tot niet-
ontvanfcelijk-verklaring van de ge
meente als eischeres.
Il©t O. M. redeneert zóó Het uit
breidingsplan omvat méér dan alleen
straten, grachten en pleinen en nu
kan volgens art. 77 van de Onteige
ningswet ©n daarmede hebben w©
hier t© maken alleen onteigend
worden, indien het plan enkel en al
leen straten, grachten en pleinen om
vat. De gemeente heeft niet aangege
ven, welk deel bestemd was voor stra
ten
Daarbij komt, zogt het O. M., dat
reeda nu vast staat,, dat het uitbrei
dingsplan niet zal worden uitgevoerd.
Deze meening is gegrond op de om
standigheid, dat een bij den Schinkel
geëxploiteerde spoorweg binnen het
plan komt; de zuidelijke helft van het
plan niet wordt uitgevoerd volgens
B. en W. zelf en aan 10 H. A. van
dengrond een andere bestemming is
gegeven, nl. verhuurd voor 25 jaar
voor sportpark.
Al deze overwegingen brengen er,
zooals ik zei het O. M. toe te conclu-
deeren, dat de gemeente niet ontvan
kelijk zal worden verklaard, rn.a.w.
dat zij niet op gronden ontleend aan
't belang der volkshuisvesting ten be
hoeve van haar uitbreidingsplan mag
gaan onteigenen.
De uitspraak is bepaald op 30 April,
op korter termijn dus, waaruit men
haast wel zou mogen afleiden, dat de
rechtbank haar oordeel reeds heeft
gevormd en als de teekenen niet be
driegen zal de opinie van het O. M.
wel door de rechtbank worden gedeeld
Dit althans is de meening van vele
bekwame juristen.
Dat nu, zal voor de gemeente een
groote slag zijn in velerlei op2ïcht,
uiet het minst financieel.
Zie eens aan, de gemeente heeft be
doelde gronden, waarover het gaat,
tusschen Amstel en Schinkel betrok
ken in haar uitbreidingsplan.
De gronden krijgen, in verband met
die a.s. bebouwing langzamerhand de
waarde van bouwland inplaats van
polderland. En hoe meer tijd verloopt,
hoe hooger de waarde stijgt.
De gemeente, dit overwegende, wil
u natuurlijk liefst zoo spoedig mo
gelijk de benoodigde gronden ontei
gend hebben.
Komt nu de rechter en verklaart
oie, dat de gemeente geen recht oeeft
op die onteigening, en dat zal dan
nu zeer waarschijnlijk gebeuren
dan ligt du gchcele berekening tegen
den grond, in letterlijken en figuurlij
ken zin.
Wat nu vraagt men zich af.
Het plan-Zuid wordt natuurlijk ab
soluut onuitvoerbaar op de bas's als
Avaarop de berekeningen thans zijn
gemaakt.
Mag de gemeente niet onteigenen,
dan is zij genoodzaakt een gans -h
anderen weg te gaan inslaan, wil
z j de noodzakelijke uitbreiding aan
de Zuic.zi;de onzer gemeente zien tot
stand komen.
Maar welken weg?
Zou er een andere mogelijkheid zijn
tot onteigening dan de wettelijke be
palingen, krachtens welke de onteïga
mug waarover nu de processen loo-
ncn zou moeten geschieden, dan zal
do gemeente- voor de gronden pnteige-
ningssommen moeten betalen naar de
waarde die zij thans hebben en die
natuurlijk enorm verschilt met de
aanvankelijk geraamde bedragen,
waardoor dus heel de financieele po-
i.tiek een wijziging van geweldige
beteekenis ondergaat.
Uet best zou mogelijk zijn dat de
gemeente tracht zooveel mogelijk ven
Je uitbreiding tot stand te brengen
met eigen grond, te meer waar toch
het eigenlijke uitbreidingsplan reeds
aanmerkelijke wijziging heeft onder
gaan door den spoorweg en het sport
park.
In zake het sportpark kan ik een
heuglijk nieuwtje vertellen, dat hen
die voor de plannen in verband :aei
deze processen-misère vreesden, ge
rust stellen zul.
Voor het sportpark is 10 H A. be
stemd. Daarbij is een strook, die ont
eigend moet worden. De kans nestaat
nu natuurlijk dat dit niet gebeurt.
Dat zou wel jammer zijn, want groo
te ruimten voor tennis-velden, voor
een toegangsweg enz. zouden daar
door te loor gaan. Gelukkig echter
beeft het comité met prijzenswaard!:
ge activiteit thet stadium zóó ontwor
pen, dat het, ook al zou een gedeelte
grond moeten worden prijsgegeven,
volkomen in-tact blijft
Wat er dus ook gebeurt, bet sport»
park bliift met misschien eenig .er:
lies van ruimte, volkomen zooals net
ontworpen werd.
Ik wil mijn brief niet besluiten zon.
ir een woord aan de nagedachtenis
van den niet-Amsterdamscben Am
sterdammer Krasnapolsky.
Kras kent iedereen, over de heela.
wereld.
Do bloemen en de pannekoeken, de
wintertuin en de gemoedelijke, ge
zellige geest, iedereen, stadgenoot en
provinciaal, boor, burger en buiten
man en vreemdeling tot uit de verat e
ooi den van den wereldbol kent ze.
L'e man, die deze internationale in.
richting maakte tot tvat ze is, die haar
baar wereldroem bezorgde, is nu
heengegaan.
Zijn naam leeft voort, als de naira
van grooten en beroemden in de we
reldgeschiedenis.
Iiij heeft met koopmans-flair »n
Schweinen-gliick zich ziin wereld
naam verworven en jaren en jaren
nog zal Kras een der bezienswaardig
ste bezienswaardigheden blijven van
een groote stad.
't Beteekent iets, dat tot stand te
hebben gebracht.
Amsterdam heeft aan dezen niet:
Amsterdammer veel te danken. Be
halve „Kras" dan, dat voor onze stad
zijn niet te benaderen beteekenis
heeft, heeft de heer Krasnapolsky
zich nog op andere wijze verdienste
lijk gemaakt voor Amsterdam.
Hij heeft voor de stadsverfraaiiug
heel veel gedaan door al wat nij tot
stand heeft gebracht om aan da
Weesperzijde een vriendelijk aanzien
te geven. Hij is de man geweest, die
in het Weesper-póort-kivartier nooclli
gc en nuttige verbeteringen bracht.
Met het politieke leven hield aij
zich niet op.
De Duitsche Conpear, die in "Ster
dam groot-reslaurateur en hotelier
Avcrd heeft zich nimmer laten natura-
lisecren en had dus geen deel aan on
ze politiek.
Maar dat hij belang stelde in de pu
blieke zaak blijkt uit de indiening
van zijri plan van Dambéfiouwing,
waarlijk Piet een van de slechtste.
amsterda m me a.
Binnenland
EERSI'E KAMER.
De Eerste Kamer is van plan weer
bijeen te komen zoo spoedig moge
lijk na eventueele aanneming in de
Ttveede Kamer van de aanvullingsbe-
grooting betreffende het pantserscbip.
TARIEFWET.
De aangekondigde conferentie van
de commissie van voorbereiding be
treffende de Turiefwet met de minis
ters van buitenlandsche zaken, van
financiën en a>an handel en nijver
heid is gisteren in het gebouw dei-
Tweede Ivamer gehouden.
Naar in parlementaire kninigen
wordt aangenomen, zou de openbare
behandeling \-an de Tariefwet in dit
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVOND-PRAATJ E.
Met genoegen heb ik gelezen, dat de
jonge ambtenaren van de provinciale
griffie en de gemeente-secretarie een
voetbalclub zullen vormen. Als jc de
heele week achter panier moet zitten,
Is het stellig een aardige afwisseling,
Dp den Zondag achter leer aan te
draven.
Bovendien wordt wel eens aan amb
tenaren verweten, dat ze zoo buiten de
maatschaiipij staan, zoo naast de lie-
dendaagscbe beweging. Dat zal
na de oprichting van het meest be
weeglijke spel ter wereld wel nie
mand meer kunnen zeggen.
En eindelijk hebben niemand beter
dan ambtenaren alle elementen, ora
een in alle opzichten uitstekend elftal
te vormen. De voorwaartsen worden
als van zelf gekozen uit de vierde afd.
'der provinciale griffie en de tweede
der secretarie, omdat die zich bezig
houden met militie, wdker plicht
het is, dapper aan te vallen. De mid
denlinie wordt geA'ormd uit hen, die
zich bezighoalm met de hinder-
,w e t, daar zooa\3 ieder weet, de halfs
het optreden der tegenpartij belem
meren moeten backs eindelijk zullen
wezen de ambtenaren, die met de
afdeeling 1 a n d w e e r belast zijn en
wat den doelverdediger betreft, voor
hem zou ik een amendement op de
lamenstelling van het team willen in
dienen. Nergens heb ik gelezen, dat
ook jeugdige politie-ambtenaren lid
Ivan de club kunnen wezen, en toch
wie zou beter keeper kunnen wezen
dan een politieman, wiens levensdoel
het o. a. is, ongenoode gasten buiten
de deur te houden en ongewenschte
indringers niet de sterke liand te ver
wijderen
De voorzitter zou, zooals iedereen
begrijpt, iemand van do derde afdee
ling der provinciale griffie moeten
Avezen, daar deze immers belast is
met de uitvoering of toepassing van
alle wetten, besluiten of verordenin
gen; voor secretaris zijn al de leden
zonder uitzondering, geschikt, en tot
penningmeester moet worden aange
wezen een ambtenaar van de afdee
ling financiën. Het kwaadaardigste
halve centje zal niet aan zijn oog ont
snappen. Is er een bestuurslid noo
dig, om leden en donateurs tc verkrij
gen, dan komt uit den aard van de
zaak iemand van de tweede afdeeling
der provinciale griffie, belast met
jacht en visscberïj, zeer ernstig in
aanmerking Mocht er dan nog een
bestuurder noodig wezen, tot bestu
deering van voetbal en alles wat daar
over wordt geschreven, dan is er
keus uit. de afdeelingen voor onder
wijs. De publiciteit eindelijk kan wor
den opgedragen aan een ambtenaar
van de tweede afdeeling dor provin
ciale griffie, bekend dus met open
bare werken.
Maar nu ik dit zoo losjes neer
schrijf, zie ik opeens een groot be
zwaar. Hoe zal 't gaan met de open
baarheid De eene instelling is nog
huiveriger voor publiciteit, dan de
andere en ik avïI een boon wezen, als
ik weet wie de eene en wie de andere
is. In dit opzicht zijn ze allebei de
eene. En toch, openbaarheid is niet
goed te weren bij een voetbalwed
strijd. Of het moest wezen, dat de
nieuwe ambtenaarsclub haar wed
strijden ging houden in den nacht I
Want een groote schutting helpt al
niet meer, sinds de mensch heeft lee-
ren vliegen.
Dit punt zal ik eens nader onderzoe
ken en zoodra daarover duidelijkheid
is verkregen, behoorlijk den lezers
inlichting geven.
Nu is aangekondigd, dat we met
September naar de Haarlemmermeer
zullen kunnen sporen. Hoe geloof
waardig de berichtgever ook wezen
mag, het lijkt mij veilig, er nog maar
een maandje bij tc doen en aan te
nemen, dat do feestelijke proeftocht
plaats zal hebben met October. Een
nïeuAV pak en een nieuw spoor zijn
nooit op tijd klaar.
De eerste keer, dat veel van onze
stadgenooten in den trein stappen,
zal voor ben een ontdekkingsreis be-
teekenen. Er zijn lionderde, ja dui-
zende menschep in Haarlem, die al
de Zwïtserscke bergen kennen cn fa
miliaar bij den naaiu noemen, maar
nooit in Hoofddorp geweest zijn. Niet
dat ik de Meer rnet Zwitserland ver
gelijken wil, want voor zoover er in
vroeger perioden ooit iets bergach
tigs in de Meer kan zijn geweest, is
dat nu wel als met een scheermes
gladgesneden. Het terrein is er even
heuvelachtig als een strijkplank en
de heele streek staat in het teeken
van de rechte lijn. Overal vind je de
merken van het liniaal terug, waar
mee de eerste droogmakers van de
Haarlemmermeer hun plan hebben
ingericht.
Overweldigend natuurschoon vind
je er dan ook niet. Wel is de Meer
aantrekkelijk voor wie gesteld zijn op
den stillen, wijden hemel, het kalme
water en den verren horizon. Er wor
den tegenwoordig door tal van men-
schen rustkuren doorgemaakt in onze
gasthuizen, onplezierige perioden tus
schen vier muren. Kunnen we onze
overspannen vrienden en kennissen
voortaan niet naar de Haarlemmer
meer sturen
Rust, stilte, frissche lucht- en een
voudige kost, ziedaar de enorme voor
deelen, die daar te behalen zijn. En
de eenige storing zal dan wezen.... de
spoortrein, met zijn gefluit en ge
stamp. Maar voorloopig is het ver
keer er niet druk, meer dan vier trei
nen daags heen en terug zullen er in
den eersten tijd wel niet komen.
Of het ook goed zou wezen voor
roenigen of menige bleekneus onder
ons, om een maand of drie onder de
Haarlemmermeerdcrs te verkeeren I
Geen late concerten of bals meer. Des
avonds tien uur naar bed, op zijn
laatst. Niet meer om half negen uit
de vee.ren, maar vijf uur. Na drie da
gen hapt liet stadsmensch al vol eet
lust in da dikke boterhammen, ter
wijl hij vroeger met groote moeite een
smal sneedje wittebrood, en dan
vooral versch, naar binnen kon krij
gen. En dan lange, kalme wandelin
gen maken, zonder menscben te ont
moeten, of bij wijze van afwisseling
eens wat roeien of hengelen, het zou
een genot wezen.
Dfit weet ik welals ooit de dokter.
me met een bedenkelijk gezicht aan
kijkende, zegt „je zenuwen zijn in de
war, je moet maar eens een rustkuur
maken", dan vraag ik, of dat in de
Haarlemmermeer gebeuren mag.
Luchtkuuroord Hoofddorp
of Luchtbad Aalsmeer, het
klinkt lang niet slecht. En wie weet,
wat er nog van komen zaL
De nieuwe spoorlij zal de Meer
dichter bij ons brengen, nu schijnt ze
haast onbereikbaar voor wie niet
fietst en geen trek heeft in het wa
gentje van Ceelen. Zou de spoorweg
maatschappij ons meer laten betalen
voor de kilometers over, dan voor de
meters binnen de Haarlemsche grens?
Dat lijkt een domme vraag. Je koopt
immers een spoorkaartje en daarmee
uit, de eene kilometer wordt niet
duurder dun de andere berekend.
Maar zoo doet toch de Amsterdamsche
Rijtuig-Maatschappij, die liier de
taxi's exploiteert. Ik begrijp nog altijd
niet waarom. Haarlem is zoo uitge
strekt niet, dat je een iaxi noodig
hebt binnen de grens van de gemeen
te, wel naar de buitengemeenten, voor
zoover die in Haarlem overgaan en
daarbij aansluiten. Als ik de taxi-
diroctie was, zou ik daarom uitma
ken, dat het stadstarief in de richting
Heemstede geldt tot aan de Zand-
voortsche laan, in de richting Scho
ten tot het bruggetje vóór de kerk, in
de richting Overveen tot aan het
Raadhuis en in de richting Bloemen-
daal tot aan de Protestantsche kerk,
natuurlijk met inbegrip van den
straatweg en de parken, die er tus
schen liggen.
Het zou een geduchte verbetering
wezen, de taxi's zouden nog veel groo-
ter nut kunnen doen en heelwat
klantjes winnen, die nu wat kittel-
oorig worden om het hoogere tarief,
zoodra de taxi de grens voorbij is.
De beste stuurlui staan aan wal en
de knapste directeuren van rijtuig-
maatschannijen zullen wel op straat
loopen of in de koffiehuizen zitten
ik weet het wel. Maar toch is het
denkbeeld misschien de overweging
waard. Er komt een rekensommetje
aan te pas in dezen geest
wat is voord eeliger, dat een taxi
stilstaat op haar standplaats, of
een rit duet tegen verlaagd tarief?
In sommen ben ik nooit sterk ge
weest. De oplossing laat ik dus graag
aan een ander over.
Er wordt iemand gevraagd, die wat
nieuws kan zeggen over verplichte
winkelsluiting.
Knappe sprekers, advocaat of niet,
hebben hun hersens vergeefs uitge
perst. Er kwam geen enkel nieuw
argument, zelfs geen schaduw van
oen motief, meer uit
We zijn in de moesson van de her
halingen gekomen. Het eenige ver
schil is, dal je de volgorde van hel
betoog veranderen kuntde motieven,
die eerst achteraan kwamen, nu voor
op, of omgekeerd.
Maar nieuwe argumenten, neen die
zijn er niet meer. Je zoudt er een
prijsvraag over kunnen uitschrijven.
maar inzenders zouden zich met op
doen.
fidelfo.
