HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Haidée.
DINSDAG 30 APKIL 1912
ie namen, die de hoffelijke eomman-
Liilt ons had doen aanbieden. Janlje,
die met behendige zwaaien drie kop
pen thee had welen te Invoeren tot
ons plaatsje, had er schik in toen
een verraderlijke zwaai van het sLïn-
gerstanipende schip, me het grootste
dool van hot Warme vocht in mijn
gezicht kletste.
Achter ons aan snelden de „Tang-
ka'' en de „Smeroe", dit tot onze
torpedobooten groep behoorden, voort
en verderop voer de andere trits,
bestaande uit de ,,G 111', de ,,G._XIT'
en de „Rindjani", die de rest van. het
gezelschap aan boord hadden.
Ter rechterzijde liepen de blikken
over de wissel-groenige wateren met
gnuivende schuimkoppen naar een
zandkleurige streep.
,,Dat is Texel!" onderrichte dé hof
felijke commandant der zes torpedo-
booten, toen liij me naar de gele
streep kijken zag.
„En waar we hier zijn" voegde hij er
hij, noemen we 't de reede van Texel.
Dien naam heeft het lrier nóg behou
den uit den tijd van De Rnyter. Die
woonde niet in Den Helder, maar
ginds op Texel bij de ligplaats van
de Vloot Meer naar zeo toe rugde een
hoog© zanding uit het water op, een
duin, temidden van de golven, scheen
het.
„Dat is de zandbank „Onrust", wees
kapitein Pieren mij. Links, naar het
zuiden, doemde een typisch vader-
landsch iafereeltje achter-uit de groe
nende wateren op. Een wiekend mo
lentje, een gekanteelde watertoren 'n
fijn kerkspits je, een slanklijnige
vuurbaak met er tusschon, omtrekken
van daken en boomen en scheepsmas
ten, een landelijk panorama aange
hecht, hangend onder in een wijde
Hollandsche lucht met blanke zonne
straal-doorweefde wolken, een tafe
reeltje nog niet eens een oogkijkens
ver, van het eene uiterste punt naar
het andere gemeten.
Wanneer go een kaart van Neder
land bok ij kt, vindt ge dit toouocii.jo
gecomprimeerd tol een lijntje van een
naiven centimeter, dat homo maal
boven hel Deu-llckler-aauwijzend
puntje, de noorugrens van Noord-
lloiland beduidt.
Toen wij straks bij het verlaten van
do ilehlersche reede, op ongeveer
dezelfde plaats bijgedraaid lagen
rondom den nieuwen nnjnenlGggev
.Vledusa", had dit oorlogsvaartuig
een zestal mijnen uitgeworpen, om t
gezelschap een denkbeeld te geven van
de manier, waarop m oorlogstijd het
Schulpegat ontoegankelijk- gemaakt,
wordt voor de aanvallende vloot van
den vijand. Een roode vlag wijst het
oogenblik aan, waarop de mijneiileg-
ger zij© werk begint, En dra ploft
van den achtersteven een donker
voorwerp in het water. Het duikt
even op uit de golven, en wordt in
eens als door onzichtbare hand naar
beneden, onder de oppervlakte, ge
trokken,
Dut is een zeemijn. Het is een bul
met schietkatoen gevulddie aan den
benedenkant vastgehecht is op een
klein wagentje, dat zoo is ingericht,
dat hot aan boord van den mijnenleg-
ger op eigen wielen van de berg
plaats langs de rai ls op het dek naai
den achtersteven kan gerold worden.
Daar wordt het gevaarlijke ding
over boord geworpen, liet plotseling
naar beneden duiken van de mijn is
het geheim van het mechanisme, dat
den bal, drie meter onder den water
spiegel trekt. Daar blijft hij zweven
eu wordt op zijn plaats gebonden
door een met lood verzwaard ankar._
Do zes mijnen, die de „Medusa"
achtereenvolgens legde, waren door
een kabel onderling verbonden, zoo-
dut zij oi> gelijke afstanden van <>l-
/kau.r in het water terecht komen en
daar, ook denzelfden ouderlingen af
stand blijven bewaron. Wanneer het
Schulpegat, de toegangszeoweg naar
Den Helder, op die manier versperd
is, is de haven vrijwel veilig. Want
eon oorlogsschip, dat in botsing zou
komen mol don bal vol schiet,katoen,
zou door de geweldige kracht van
liet. sterlc-öiiitploflinre goedje voor
goed buiten gevecht gesteld worden.
Do haven zou dus veilig zijn. Tenzij...
de vijandelijke mijnenvisschers de
vaartversperriug opruimen en den
wee voor de aanvallende vloot vrij
maken.
Want elk middel, dat de eene mo
gendheid invoert, om de oorlogstoebo-
reidselcn Ie volmaken, wordt door een
andere, de bedreigde, marine, beant
woord mot weer een nieuw verdeeli-
gingstniddeJ. Dat legde ons de com
mandant der torpedoboot-flotiile uit,
loon de G. XII mot een snelle vaart
uit de torpedobooten-linie te voor
schijn kwam en een venijnige torpedo
met groot© juistheid naar de schijf
lanceerde.
„Tegen dia torpedo's," zei de heer
Pierci', „verweren de oorlogsbodems
zich door door do pantsers te omge
ven mot netten van metaaldraadga
Brieven uit een Wereldstad.
PriJ
-Villi
Zaterdag.27 April,
'ic Vermoed dat wel ieder Hollan
der, evenals ik, de eerste paar dagen'
van '11 verblijf in Parijs noodig zou
hebben om. den grooten overgang
dc tori»,dus oiivaus,.,, mM '©door tc maken, dia Hollander),
li.ia, vernielend \ieik licbbcu kunnen pmvincie-stcdeling doet veranderen 111
bj,'1, 'n Pnrijzoiioar, ten minste: in iemand
Maar nu heelt men de torpedo s stlul n,s Umis.
weer voor/.n n van e,„ soort .„Mi. - daeeb kan .lat
torste!, dot alk-aal, zoo. ra de torpedo l;,„t.t„ nog niet bet geval «ij,,. Maar
bot v. ..Lai. i .ast raakt Op dia wij- ondervinding doet wonderen, la.
sbiapt iiie.i, or in, 0111 bet aangevat- wanr.aer ie. een paar nnddag-tochten
oorlogsschip toch onklaar te ma- lanfs ,ie bonirvards hebt ar-
maakt,.verwondert liet je al niet meer
ondanks het beschermende i
Tegen dit n.stooltueslol breng,,., <le j dill. er*Vn de voorlre,mende chaos van
oorbigsscl.er.en weer als verdediging». mot„, lschc e„ hippische voertuigen
middel een tweede vangnet aan. nooo botsing. ontstaan, ben PariJ-
middel
Daartegen zullen de aanvallers dus
weer iets moeten bedanken. En dan is
het woord weer aan de tegenpartij...
De G XII had zijn tornedo uit de
buis onder water afgeschoten.
„Een steak onder water", zei ka
pitein Pieren. Toen wij terugkeerden,
was de bemanning van een sloep be
zig den puutigen cilinder uit liet wa
ter op te vissollen.
Een witgekield Jantje hing halver-
botsingi
lie 'chauffeur is immers absoluut
zeker van z'n zaak! En al passert hij
nu een collega „en pleinc vilesse" op
een paar centimeters afsiand in
ieder geval is dat nog voldoende om
oen botsing te vermijden!
'k Iieb oen jeugdig Parijzcnaar ge
zien, die op 't drukste gedeelte van de
Champs Eiysées midden op den rij-
Natuurlijk wordt dit geval ook in
verhand gebracht met Bonnot, al
heeft de chauffeur Chapuis uit de por
tretten noch Garnior, noch den oppcr-
bandiet herkend. „Le Matin" beweert
evenwel, dat oen der beide passagiers
Valet was (Ook een sujet, dal met al
deze bandieten-histories in ver-band
Schijnt tc staan).
In T kort gememoreerd, zijn dit de
feiten waaraan do boulevardbladen
dagelijks kolommen wijden, en specia
le edities bij de vleet. Alles wordt na
gespeurd en geïnterviewd, en de mate
van publicatie kent volstrekt geen
grenzen. Wel neen -- integendeel dikt
flicn de feiten nog flink aan door com
mentaren, in opgewonden toon ge
stald, on door een massa foto's wel
ker echtheid wol oens twijfelachtig
sch'1 nl. Sommige van die kiekjes
zijn min of meer lachwekkend. „T.e
Journal" tracteert zijn lezers bijvoor
beeld op een afbeelding van het valies
van Bonnot 'en den wandelstok van
den vermoorden politiechef. Aan het
valies is niets bijzonders te zien, en
de wandelstok is van 'n doodgewoon
model. Dc jas van den gezochten ban
diet, en het. bed waarin lnj geslapen
heeft, had ,JLe Patrio" ook niet behoe
ven te reproöuceèron want wat is
toch aan tc zien?
SPOTVOGEL.
Ben jc over je boekhouder tevre
den?
Jo, hij werkt voor drie!
Och, kom!
Toch wel: voor zichze)
rouw en zijn kind,
TELEFOON-HUMOR.
Gehoord door do Amstcrdumscho te
lefoon
Hallo I
Jat
Kunnen we twee plaatsen krij
gen voor vanavond?
Ja.
Twee goeje plaatsen op 't eind
van een rij?
Ja, twee op 't eind van een rij.
Wat kost dat?
Kost niets.
Kost niets? Mot wie spreek ik
dan?
Met de toevlucht voor onbehuis-
den.
Afschellen, juffrouw!
luuil's T.ivrueo uiiuihhi uh uwi ui-,
voortkuierdo, voorM.ira.il ünlis 1 lotto hotel M «ulko IwM»,
o-o en rechts rakelings gepasseerd door!lodGr die 1 nK'' hreed heeft draagt
l.lls kuiten boord 1,1de, met belli,lp |„|,,)OZO autos, d„ ,l„.,r in een °",'s
van s-ijn kameraads liet nog vlammen afgebroken file voort rennen Hij was do wel n lichtelijk beschadigd wiel van
uitspuwende ding uit het water. c wandelaar op den rijweg, en er 1
loen voeren wc naar de haven te- J soIkjo! in z'n bravoure wel iets van
de bo\
Onderweg bereidde de nieuwe On- Misschien ook deed l.ij 'torn een
derzceer ons de verrassing vlak voor we.klenschap? Maar zelfs al was dat
onze bout onder de watervlakte te I zu0 dan gaf.ie loch cen ;iardig bc-
veidwijnen. We hadden nog eemgen wijs Van vertrouwen in de behendig-
van de bemanning op bet bovendek hl.l(, (l,.r autobestuurders, die 'm voor-
i T,shlu,,!i V'ul'e? - »n bijsnoldenl
m ftT, t116 )3!1-' ll(' k Wil hier niet uitweiden over do
klap sloot zich boven bun hoofden en praaln der parken, pleinen, gebouwen
scll,I' stootte de overtollige lucht (|j0 je als haar-in-Parijs versteld doen
uit zijn voorraadkamers m witte &laa'n. och, er zijn zoo taüooze dingen
wolkjes
'1'
Toen zonk het grauw, vischvormigc I Ville
vaartuig zien deroog ei> weg. Alleen quantitc
jc „noodzakelijk zien moet"
de qui
i do
heit en dc
:piantiteit zijn zóó overdadig, dat 't
©gemelde taxi, in „Le Matir.
Maar 't. betreft hier Bonnot, weet-u,
en Bonnot. die is voor de Parijsche
pers eigenlijk de belangrijkste mau
ter wérèld.' Ér wordt niet bepaald ge
zegd, dat. die weergalooze. schurk een
soort van held is, maar men behan
delt hom ..alsóf". Als de kerel in liet.
oord, waarin lnj nu zit. de gelegen
heid heeft om z'n „perscritiek" na te
zien, dan zal lnj zich wel in de handen
wrijven en zeggen .- „Sjonge, ik ben
toch een man van gewicht In iedere
krant lees ik m'n naam in koeieletters,
hoofdartikelen worden aan mij gewijd
iemand als Ih
en verwerken 'betitelt, mijn bo<-.\
■eken
indruk
métier extra
siukje mast bleef over. jcTerst na bet opdoen
Dal mastje met een klein kubusje j van een algemecnen
aan liet topeind is het gezichtsorgaan het .begin, mogelijk is om kalm!"1"1 audacieux brigand
van de onderzeeboot, want door een dal; alles tc gaan aanschouwen. Br wordt toch altijd veel gerede-
stelsel van hoekspiögels in deze „pc- !-;.•» ding, dat-je dadelijk sterk frup- '"'eorcl over den opvoedenden invloed,
n,scoop", kan men binnen in het poert in Parijs, omdat het zoo oh-l,'in ',rt mn"< ",,rrur>" ■VIno"
schip alles zien, wat zich op de zeeop- i Hollandsch is, is do Fransche krant,
lakte bevindt. j Hover gezegd: het boulevard-blad.
onderzeeër zag ons ook, want i„ dazen tijd is de gelegenheid wel
iiield liet kijkende kubusje strak haal gunstig, om een scherpe vergo
oi) ons gerichtt en wendde het eerst lijking tusschen dc Parijsche bladen
af, toen de ooot een ander vaartuig en de. Ncderlandscho te maken. Want
ging beschouwen. dc sensatie-journalistiek viert hier tc-
„Dat ';ijn voor ons nare dingen, die gt-nw.oordig hoogtij, dank zij den ban-
oiiderzeebooten", zei de Commandant dieb Bonnot. Jleel Parijs spreekt en
'om de floitilló openhartig. „Je bont schrijft over Bonnot, Bonnot en nog
oortdurerid in angst, want eons Bonnot. Eerst kwam de ze-hl-
nooit weet jc, of zoo'n duikboot zaam-brutalc misdaad in Moiitmartro,
nat vlak bij je is en elk oogenblik jn dc rue Ordener, de moord en de an-
eerwacht je een van haar torpedo's todiefstallen. Toen liadden vrij lang-
,n denwand van je schuit te hooren j durige nasporingen van de politie ten-
boren." gevolge dat één man van liet veelge-
zoctite ..trio (Carouy) werd gearres-
D e verga d e r i n g. toerd. Achteraf bleek, dat dit in ver-
vïca iiui.io ,i ban'd met de misdaad in de rite Ovde-
«en dat Onze Viool" !h> hvicn Mur'tlc- minst Belangrijke van do drie
f,s- ai r"-
met „paiLcm et circonsen", liet ©rood i en Aai nier, waren zoek
bandie
tanten los.
de spelen, die dc Ivegcenng
tiet ouue .Rome. liet volte begmigde,
de vergadering zeil had niet zooveel
beteHJken.en, dat daarvoor d.e lemen
naar Den Redder zouden gekomen
weiden in do golegennew.1
gesteld cle vier nieuw© wam .platen
van hot Haaiieinsche selioolplaten-
loiuls te bezichtigen ©n vernaihen, da t
er een schoolboekje bij de firma II.
D. Tjeenk Willink en En. te Haarlem
ter perse zal g«lcgd worden, aoodera ailllK
men den Kosterprijs verkregen heeft. blVéki'^ mee
Er is nl. door de© hiitenant-ter-zc©
Koster, die thans te Eiuine vertoeft,
een som van 1000 aan d© vereenl-
giiig beloofd, wanneer „Onze Vloot"
1 September a. s. duizend leden meer
telt da© pp 1 .September 1911.
Do voorzitter, die er op wees, dat
„Onee Vloot" wel snel i© ledental
aangegroeid is, maar financieel niet
sterk staat, drong aan op werving
van donateurs.
Van dc overige vergaderingswerk-
zaannhedien valt t© vermelden, dat de
aftredende bestuursleden bij accla
matie werden herkozen, en dat een
tc-legrani van hulde werd gewonden
aan den pas-opgetreden Eerevoorzit-
ter, Prins Hendrik, en liet EercJid
Kostor.
'J'oen werden do plaatsen achter die
nog met 1© n c li overijl ij f se l©n bedekte
tafels i© d© Marime-ciuto verlaten on
wijddie men zich wederom aan d© ma-
ri t tem gen ce gen s.
JAC. C. M. Jr.
zoek
Tot, een paar dagen geleden, plots
Bonnot weer van zich deed hooren.
Er is één rilling gegaan door hot op
sensatie-beiuste Parijs, loen de mis
daad te Ivry-sur-Seine, die den sous
chef van den veiligheidsdienst A.
Jouin liet leven kostte, en waarbij de
brigadier Col mar is gewond, bekend
werd. De politic deed een heele serie
taties, liet daarna weer een paar
•an do krant moet uitgaan. Maai
de Parijsche. bladen, met hun la
waaiige sensatie-opschriften, met hun
opgewonden urlikeltjès en hun uit
pluizen en aandikken van alle ge-
ruelilinakende feiten wat. doen die''
Misschien werken ze mede tot. do op
voeding-van een mauw geslacht van
„auto-bandieten", ergens in de
obscuurste buurtjes van Parijs Tint
uitvaagsel van de wereldstad geniet
natüurlijk oók do lectuur, die dage
lijks op de boulevards voor 'n sou te
krijgen is. En liet zal de caiididagt
opvolgers van de Garniers en Bonnofs
wel innig verhengen als ze cle veron
derstelling lezen van een der bladen
„M'isschtcn eindigt Bonnet, nog wel
met een goed huwelijk te doen! Do
vrouwen zijn zoo fantastisch van na
ture
Die Veronderstelling is natuurlijk
niet au sérieux geuit. Maar het resul
dergelijk geschrijf wat ii
Onze Lachhoek
zijn
khoope, mehecr. Als-je wat nheemt,
laat t dan hij mijn wheze.... 'k Ben
toch ook 'n Ilollahdsche jonge
In Parijs vervvaclit je alle talen, be-
,we Plat-Amsterdam sch. En je
denkt; er alle volkeren vertegenwoor
digd te zien behalve de Amsterdam-
jhc Jordaners, waartoe dit cxem-
laar onloochenbaar behoorde.
Hoe weet-je, dat ik 'n Hollander
ben vroeg ik.
k Ken hier alle Hollandsche Jon-
ges dadelijk, mebeer. Eu 'k verkhoop
ze m'n waar nooit duur
Over de helft van z'n oorspronkelij
ke!! efsch zijn wc 't eens geworden.
Méér overvroeg hij niet. Zeker onulut
k Hollander was?
ROBERT P.
Cïsitenlandscli Overzicht
uat
Joseph Rcnaiut geeft een artikel ii
de „Matin", onder den titel „L'éclu
ention sportive des agents de .la sd
ret6". Daarin betoogt hij, dat liet wer
schelijk is, om biet slechts ie zorgen
voor dó'bewapening der gansche
ld ie, maar ook daarvoor, dat allen
hun wapens good kunnen aanwenden,
en wel speciaal hun natuurlijke wape-
maar Bonnot/ deinen. De schrijver wijst op de voor-
ontsnaptl De pu- dcelen der kennis van jiu-jitsu, enz.
hier, dat de politie jMet dergelijke artikelen zal »le Fran-
it tc pakken zal krijgen (1) scha pai s ongetwijfeld iets goeds kun-
De kerel is te handig, te brutaal [ren bereiken. Maar wat geeft dat, als
on och, hij heeft immers niets meer do bevrediging van den sonsatielust
le verliezen clan zijn leven I Wordt hij daartegenover staa t
gearresteerd, dan is z'n clood zeker en De. Purijsclio bladen w illen de
vost. t Ls zelfs waarschijnlijk, dat kracht dor politie vergrooten. Maar
een woedende menschenmassa hom al ze verschaffen hoar bovendien nieuw
gelyncht zou hebben vóór de terecht- werk in de toekomst, clat clan liet ge-
sleiling van overheidswege bad kun- volg zal zijn van cle scnsationècle
nen geschieden. misdaden-reclame
Op de misdaad le Ivry is DoncU-r-
dng een zonderling geval gevolgd. Een
taxi-chauffeur reed twee onbekende
passagiers haar Port,-Aviation. Daar
wachtten zo even en verzochten, den
autobestuurder toen, tien naar liet Fö-
rel do Sénart tc bréngen. Onderweg |,oe imernifionaal om,
werd gestopt, onder voorwendsel dat Dezer dagen zat ik in m'n e.enije
een hoed verloren was. Op dat mo- avonds voor een boulevard-café,
ment smeet een der passagiers den k(.ek naar de wereldstad-drukte en
chauffeur een handvol peper m t ge- Pooide rondom ine gesprekken in
- Eransch, Engelsch, Italiaausch..;. in
De man, totaal verblind, vluchtte hoeveel talen wel Juist had k een
en do auto rende weg met do twee p.iai. ïastig-aandnngande camelols
geheimzinnige reizigers. Vrijdag vond weg-gebonjourd, toen een derde
men de taxi in de stad terug. ikwam oankuieren. 'k Kende den man
natuurlijk niet, had 'in nooit gezien.
(1) Onze lezers weten nu al, clat cle Maar tot m'n verbazing begon ie
schurk loch eindelijk onschadelijk ge--meteen, op z'n zuiver-Amsterdamsch
maakt is: I Wil je nou 's wat fhijns van me
'n L a. n d g e n o o t.
Tenslotte nog even wat (aiders, dat
ets te maken heeft met den „groo-
n" Bonnot., en zTi liofhoucüng van
assisteerende aBhurken. 'n Bewijsje,
't Vergaan van cie „Titanic"
Voor de A m e ri k a a n s c h e
Senaatscommissie
heeft, een matroos van cle „Titanic*
verteld, dat vrouwen en kinderen van
voet. hoog moesten springen, om in
'Ie rcchlinesbooteo te komen en dat,
daar de sprong 70 voet hoven den
waterspiegel gedaan moest, wordc-n,
verschillende vrouwen niet durfden te
springen. Zij werden dan gewoon in
de booten geworpen één vrouw zou
met zoo'n kracht, naar beneden gewor
pen zijn. dat zij aan de andere zijde
uil de boot in zee gevallen zou zijn,
als zij niet met haar kleeren was blij
ven hangen aan een takel.
Een der stewards verklaarde liet
feit., dat. op 705 geredden er 210 tot de
bemanning behoorden, daaruit, dat.
de matrozen over boord sprongen en,
daar zij goede zwemmers waren, op-
genikt werden in de booten.
Van verschillende zijden wordt
thans, zooals we reeds hebben meege
deeld, aangedrongen op
een internationale
conferentie
ter bespreking van de verbetering del'
reddingsmiddelen op zee, In verband
hiermede dient herinnerd te worden,
dat op 4 Juni te Londen een conferen-
t ie voor draadlooze telegrafie zal wor-
den gehóuden. Maar wat men thans
j wenscht, is niet alleen een conferen-
I tic, die zich bezig zal houden met de
draadlooze telegrafie, maar die het
gehéél e vraagstuk van cle veiligheid
op zee zal behandelen. Zoowel van
Amerikaanselte als van Duitsche zijde
wordt op zulk een conferentie aange
drongen. In verband biermede heeft
de ..Dailv Telegraph" een pleidooi
gehouden voor het bijeenroepen van
ee'n conferentie in Den
llaag, welke stad als zetel van het
Hof van Arbitrage, naar het blad
meent, cle. meest aangewezen plaats
zou zijn van zulk een conferentie, dio
dan zich zou moeten bezighouden met
alle vragen betreffende de reddings
middelen, het, gebruik van zoeklich
ten, de zeerouten, den bouw der sche
pen, de aanstelling van een voldoend
'fciide bemanning, enz.
Er
al "reeds
een afzonderl ij ke confe
rentie in Duitschland
plaats hebben en wel op 6 Mei. Be
langhebbenden bij de Duitsche scheep
vaart zullen daar bijeen konien.
Uit voorbesprekingen, genouden op
het ministerie, moet reeds gebleken
zijn, clat de deskundigen op scheep
vaartgebied niet zullen pleiten voor
een groot© uitbreiding van liet aantal
reddingbooten, maar voor maatrege-
zoowm als ik, want wij meenden béi
den eerst, dat zij schuldig was.
O, als dat haar deed vluchten,
zou ik jc nooit kunnen vergeven, ant
woordde hij.
Ik zal haar trachten te vinden
en de waarheid le weten komen, ver
klaarde Ik ernstig.
Het kan wol te laat zijn, Mervyn.
Ik ben stei-vend, en zal wel sterven
zonder het te weten. Hij zweeg en
voegde er binnensmonds bij En zon
der haar' meer gezien te hebben.
Ik kon geen antwoord geven, mijn
hart was te vol op liet gezicht van
zijn lijden en wij zaten zoo zwijgend
bij elkaar, totdat, tol ons beider ver
lichting. iemand aa.n de deur tikte en
er een boodschapper binnenkwam.
Het nieuws van de sloep was gearri
veerd.
Vari onzenReczenden
Redacteur
MET „ONZE VLOOT" OP ONZE
VLOOT.
I.
Den Helder, 29 April 1912.
Met een driftigen spoed van een
veertig kilometer in het uur bruiste
dc snello „G li,' diepe boolvorcn
snijdend in het spatterend en kol
kend golvengekruisel, uit'zee de roe
de van Texel weer op.
De torpedoboot liep 1'uJl speod nu
zij weer uit de Zuiderzecsché wateren
terug voer. „Dan moet je eens volle
vaart loopen", had de leider van hel
„Onze Vloot"-gezelschap, dat dezen
dag in Den Helder bijeen was ter ge
legenheid vau dc algemeenc vergade
ring der vereeniging, mot handoin-
kokerden mond naar den comman
dant op de brug geschreeuwd, toen
deze het roer liet wenden. En de ge
zagvoerder lachte eens met een blik
op do vijftien landrotten op zijn oor
logsbodem en de man op de brug, die
achter z'n chef stond, glimlachte met,
eon reflex naar den eersten officier,
die z'n kin-omstormbande marinepet
wat vaster over dc oogen zette.
Want dit is een eniotie, die een
zeeman den onzeewaardigen reiziger-
aan-boord eens guaxne doet onder
gaan, dat niet volle vaart Wegstem
men lat.cn van de boot.
De niet zeevaste beenen verliezen
dan alle continuiteit en de labiol-
gewovden iichume© zouden gevaar
loopen als. een levenloos ding over
boord in de golvengroeningen weggc-
keild te worden, wanneer niet een
ijzerdradeu omscliansing het gang
boord begeleidde. Deze reddende me
talen kabels vingen nu de dames en
dc heoron, alsof dezen in een net ge
vangen werden.
Met. krampachtige haakhanden aan
touwvvork en stangen hangend hield
men zich op cte been. En in al jo
mannelijkheid probeerde je dan je een
houding te geven, die niet al te droe
vig was. En je deodt t maar, of je
hier zoo rustig genoeglijk stond, als
of je op een windstil weggetje waart.
Maar een vaart van veertig kilometer
in het uur aan open dek, is geen klei
nigheid om te trotseeren, vooral niet
voor de dames. Mejuffrouw Cora
Pieren verwierf dan ook alle vrouwe
lijke bewondering op ons schip doen
baar zéevrouwsy aardigheid.
Een dochter van een zeeman moet
toch ook wel op zee. vertrouwd zijn,
zei zij bescheiden, maar het deed bet
hart van haar vader den kapitein-
luitenant ter zee A. Pieren, die de
torpodoflotille aanvoerde, goed.
Wie een goed plaatsje heeft uit
kunnen kiezen, ondergaat op zoo'n
snel-tocht een reeks van diepe emo
ties.
Wij stonden met z'n drieën op den
voor-toren, waarachter de mast voor
de draadlooze telegrafie uit het schip
opstamt.
Voor ons, twee meter vooruit, gleed
de dreigscherpe bootrpunt, vlijinsnij-
dond het woest-wiegende water en de
tovpedoboot sidderend in alle gewrlch- j
ten door het tot-Iiet-uiterst-gespannen
gezwoeg der machine beneden, sloeg i
de golven in stukken weg..
Naar links en naar rechts zwiepte
de mast over, naar stuurboord- en
bakboordzij gleed de tovpedoboot op
haar zij, niet gevaarlijk, maar net
zoo, dat het even-angstig leek, wan
neer het scheepje een oogenblik z'n
flankcudansje uitvoerde, als een
sierlijk ba)jonker op een spiegelglad
der! vloer. En elk oogenblik spoot
het stukgeranieicle water hoven onze
hoofden in sproei regen uiteen, ge
zichten en kleeren bepletsend met
platgeslagen drupjes vocht, die we
niet wegvegen konden, omdat we onze
handen niet meer loslaten durfden
van het telegrafietoestel en ancler
touwwerk, dat iedereen maar had
beetgepakt in z'n val-angst.
Een oogenblik te voren liad ik het
durven bestaan, óm een kop thee aan
F e ui Se t on
Naar het Engelsch
door
A. W. MAKCHMONT.
En welk een menigte was het Ma-
homedanen. Joden, Armenian en,
Europeanen, Grieken; soldate©, poli
tie, portiers, zeelieden, arbeiders uit.
alle klassen een mengelmoes van al
lerlei klcmferdraclitei), joelend, du
wend, scheldend oen twistend, aller
oogen gericht op dien eenon grooien,
rooden gloed voor hen uilen alle
maal voorwaarts duwend even bo-
geerig alsof het rood goud was, en
zij die er het eerst bij waren, het
louden kunnen toeeigenen.
Spoedig na de brug gepasseerd te
i.ijn, sloieg de menigte reohts af, langs
den lagen weg, terwijl ik recht voor
uit de heuvel op moest en zoo buiten
liet gedrang kwam. Ik ging verder,
mij angstig afvragend, hoe ik de za
ken op het Witte Iluis zou aantref
fen en wot deae sombere gebeurtenis
op hot Yildez Kiosk voor ons allon be-
teokende.
Ik had «enig© moeite om toegela
ten te worden, want Mac Phei'son
moest mij eerst goed aankijken voor
li ij mij harkende, en daarop was zijn
vreugde oprecht en zonder weerga,
ik hield mij echter niet op met naar
hem te luisteren, en haastte mij naar
mijn kamer, waar ik tot mijn onuit
sprekelijke verrassing Grant zelf
vond.
Cyrus, oude jongen, wat voer je
hier uit? zei ik, toen ik eindelijk
woorden had om t© spreken.
Maar Mervyn, dut had ik niet
meer durven hopen jou hier te zien
geef mij dc hand.
Wij drukten elkaar warm de hand,
ieder onzer, geloof ik, een beetje te
vol om te spreken. Wa,nt mijn vreug
de verminderde, toen ik naai* zijn
mager, vertrokken, uitgeput en grauw
gelaat keek, waarop een o zoo droeve
uitdrukking lag liet gelaat van een
man, die door smart getroffen is, en
die den dood ziet naderen.
Waarom ben j© hier, Cyrus.
)k ben hier gekomen, om voor
alles te zorgen, antwoordde hij, zijn
stem droevig verzwakt, maai' toch
met den klank va© zijn oude beslist
heid.
En Enid, is zij in veiligheid
Enid herhaalde hij, en glim
lachte. Ik had haai' «aam zonder na
te denken uitgesproken, en het was
voor het eerst, dal ik dit tegenover
hem deed. Ik hen blij. dat het zoo
met ,ie gesteld is. Je hadt haar al ja
ren geleden in New-York mqeten trou
wen. Je hebt haar door dit alles een
grooten angst bezorgd, zij lew am 'het
m;| vertellen maar nu je veilig bent,
is alles weer in orde.
®- Het is een eigenaardig oogenblik
om hierover tc sproken, Cyrus.
Een man ka© zij© aard niet ver
loochenen, Mervyn. Waar het hart
vol van is, bomt er het eerst uit, en
de manier, waarop jo. over haar
sprak, toonde liet mij duidelijk.
En is zij in veiligheid
Ja, in liet Tehuis. Ten minste,
dat denk ik. JU ben vanavond hier
heen gekomen en wij moeten elkaar
gekruist hebben.
Maar waarom kwam je bier-
heen
- Omdat ik daar niet kon blijven.
Maar vertel mij eerst wat jou overko
men is. Ving ook, want bet. ka© ieder
oogenblik noodig zijn, dat wij ver
trekken.
Ik vertelde hem in zoo weinig mo
gelijk woorden, wat er in het huis van
Ma rnlKHikih Pnsha gebeurd was.
1-Iij is een sluwe duivel, en ik was
blind maar Mc zal hem goh cel oiï-
scha del ijk maken. Deze brand in het
Yildez Kiosk is zijn werk. en hij is be
doeld om de afzetting van den Sultan
te verbergen.
Tk vermoedde nl zoo iels,, nianr
wat. ben je van plan te gaan doen
Onze spion Ibrahim kwam alles on
een of andere manier te weten en
kwam lrier vandaag voor jou 1 en
toen jij hier niet was, kwam hij op
liet Tehuis en sprak mij. Zij spelen
een gevaarlijk spel maar er is ook
veel bij te winnen. Zij hebben eeuige
beambten va© het Paleis tot huuue
partij overgehaald en toen het vuur
uitbrak, gaven zij Alxlul een slag op
liet hoofd, kleedden hem als een
'vrouw, brachten hern weg langs liet
wateren hielden hem vast, totdat
zij weten hoc dit alles eindigt.
En waai' wachten wij nu op?
Op nieuws van dio sloep, de sloop
dio Zijne Majesteit meeneemt. D.-
oudo Ibrahim is er op uit en zal stel
lig met bericht thuiskomenwant hij
is vol ijver voor deze zaak.
Maar jo gaat, toch zeker stellig
vanavond niet moer uit, Cyrus. Nu
ik er weer beu, kan Mc gaan.
Ik zal dit. zaakje zelf afhandelen.
Maar j© bent nog niet sterk ge
noeg, man.
Ik kan ©iet bijtijds sterk genoeg
worden, Mervyn, al 201.1 ik het nog
zoo graag willen. Maar toch ga ik,
Natuurlijk ga jij ook mee, maar zou
het niet verstandiger zijn wat oude
re kleeren aan te trekken
Eeuige oogenblikkon later was ik
met behulp von Stuart in andere
kleeren gestoken, e© toen ik naar
Grant terugging, zat hij niet zij©
hoofd in de band aan tafel.
Fr is éen naani, die nog niet ge
noemd is tussclien óns, Mervyn
Haidée.
Waar Ls zij vroeg ik.
Ik weet het piet. Die woorden
werden op flinicen toon uitgesproken,
©laar hij trok da. wenkbrauwen samen
ei sloot onwillekeurig zijn oogen als
had" hij heftige pijn. Toen niet in
spanning opende hij zo weer en mij
aankijkend voegde hij er lnj Je hebt
dien duivel, Marnbouikh gesproken
wat is de waarheid omtrent haar? Ik
wensch dc waarland tc hooren en
kan li.iar nu dragen.
Ik géloof, dat zij door hem als
oen werktuig gebruikt is enkel ais
een werktuig.
Op je eer, Mervyn? vroeg hij met
schitterende oogen en zij© groot, ma
ger gelaat geheel en at behvngstel-
Hng.
Op mijn eer, Cyrus.
Gelukkig, dat het, niet erger is
dan dat, zei hij op vurigen toon. De
oude Arbulhmot vertelt niij, .dat ik
vergiftigd ben, en Enid maar zij
was krankzinnig verzekerde, dat
Ilaidéc het gedaan had. Maar ik zou
een eed kunnen doen op baar on
schuld, ook al moest het mijn laatste
ademtocht kosten.
Het vergif was vóór mij bedoeld,
Cvrus om te zorgen, dat ik dat voJ-
sche. document, niet zag, dat jij van
den Pnsha wist machtig (e worden
ik weet dat,
Wij waren hond voor haar. Enid
HOOFDSTUK XX.
Een nachtelijk avontuur
op den Gouden Horen.
De boodschapper van Ibrahim
hrncht een stukje papier, met de
woorden „Alles zooals afgesproken".
De vorm van dc boodschap was
vooruit overeengekomen, en wilde
zeggen, dat do sloep, waarvan wij
nieuws wilden hooren, vertrokken en
bespied was.
(Wordt vervolgd).
