s
t
Si
m
18
3
a
i 1
5
3
s
I
fit
l 6
1
H
a§
II
a
él
H'
H
vijftigduizend dollars of moer, tils ZO
>nmiddellijk vertrekt, zei Procter.
Daar zal ik wel zalig voor oppas
sen. Want wat zouden we daarmee
naar alle waarschijnlijkheid berei
ken? De dame strijkt het geld op, laat
zich tusschen lunch cn diner met den
tot over de ooren op haar verliefden
jongen man, die over een viereljaars
twee miUioen waard is, in het huwe
lijk verbinden; de twoe stoomen met
ons geld weg, en wij zouden de ge
dupeerden zijn. Neen, neen, zulk
werk levert Basil Yonkers niet. Mij
dunkt, dat er slechts één weg is. Den
jongen man moet op de cone of ande
re manier «ie blinddoek van do oogen
worden g°rukt. Men moet hem als het
ware uit zijn hemel doen vallen. Hoe
en of dat echter uitvoerbaar zal zijn,
daarover kan ik nog volstrekt niet
oordeelen.
De detective verzocht nog om een
portret van Watty en Procter over
handigde hem, om tijdverlies to voor
komen, voorloopig liet aan zijn horlo
geketting hangende medaillon, waar
in aan den een en kant een portretje
van zijn overleden vrouw en aan
den anderen een van zijn eenigen
zoen zat Daarop begaven de beide
hoeren zich naar huis.
Wat Lipton betrof, hij behielp zich
tegenover ziin dochter met de uit
vlucht, dat Watty ongesteld was cn
de kamer moest houden, maar over
eenigc dagen weer mocht uitgaan cn
haar dan zou bezoeken Kon de detec
tive in dien tusschentijd niets uitrich
ten, dan was het nog altijd vroeg go
nocg om haar de treurige waarheid
mee te deelcn
Basil Yoiiners echter stevende naar
het circus aan de Madison square
cn kocht een kaartje, (lat hem liet
recht gaf om gedurende de pauzen de
stallen te bezichtigen. In de eerste
pauze sloot hij vriendschap met oen
der stalknechts, wiens box zicii tegen
over den ingang der manege bevond
lin toen de bei net hervatten der voor
stelling aankondigde, siopie hij hem
een flinke !<x>i in de hand en verzoent
toestemming om hier nog wat te mo
gen blijveu, omdat hij gaaiue eons
van hier uit de drukte bij den ingang
der manége wilde gadeslaan. De man
liet hem iu een box gaan en gaf niet
de grootste bereidwilligheid antwoord
op alle vragen. Zoo vernam de detecti
ve, dat de verleidelijke verschijning
in tricot, die juist voor een der garde
robes zichtbaar werd, de grootste at
tractie van den avond, Lruulein Dia
dema was. Van den anderen kant
vandaan bracht de rijknecht haar een
paard, dut ongezadeld was en alleen
maar een hooidslel aan had.
Ze onderzocht nauwkeurig de teu
gels, die sehitierden, alsoi ze verguld
waren, en klopte daarna het edele
dier krachtig up den hals. Tom, haar
rijknecht, die het dier bij den ben
hield, trok het hoofd achteruit, alsof
hij gevreesd had een oorveeg te zullen
krijcen. De amazone lachte luidkeels,
riep hem iets in 't Rumeeiisch toe, en
wipte licht als een veer op het paard,
de hulp versmadende van den stal
knecht, die eerbiedig genaderd was
Luide bijval weerklonk, toen ze da
manége binnenreed, cn door nog lui
der appiaiis vergezeld keerde ze terug
na haar optreden, waarbij ze weer
eenigc nieuwe, bewondcreuswaoidi.ee
trucs had laten zien. H i' =del pa nd,
dat de rijzweep vaak j- ceg te voelen
had gekregen, trilde, hevig in de flan
ken. Daar het bij het ca laten van de
manége even gestruikeld was, gaf ze
het als herinnering uog een slag over
do voorpooten.
De volstrekt niet sentimenteels de
tective, die alles scherp had gadege
slagen, zac hierin, een handeling, wel
ke van groote ongevoeligheid getuig-
Tom bracht het paard weg. Zij
anderdo amazone hem nog Iets weten,
wat Mabel als volgt vertaalde
Frfiulein verzoekt u, met hulde
betoon op te houden.
Zijn mond ging nog verder open. Hij
scheen absoluut niets te begrijpen.
Als een nat geworden poedel sloop hij
weg.
Den volrenden avond was Basil
Yonkers nogmaals op zijn post in den
stal tegenover den Ingang van de ma
nége. toen de kunstrijderes zichtbaar
werd, nam hij haar scherper dan ooit
op. Ze verkeerde ongetwijfeld in
zeer opgewonden stemming, en het
deed hem buitengewoon veel genoe-
•m. dit waar te nemen!
Tom kreeg zonder reden een veeg
met de rijzweep Haar werk in de ma
nége was echter nog voortreffelijker
dan de vorige avonden. Haar stout
moedigheid "kende heden geen gren
zen. Het publiek schreeuwde van op
gewondenheid en verlangde telken*
o os een toegift.
Eindelijk keerde ze terug. Haar
neusvleugels trilden, haar ooron fon
kelden. haar wangen gloeiden. Ze
sprong van Het paard, aat Tom be-
.lendig wist op te vangen, en snelue
aaar de garderobe, Basil Yonkers op
oenooilijken afstand acuter haar aan
lu weerwil van hetgeen gistere.
a as VOorsevallen, wachtte Wattj
Procter ook nu weer met een grooten
bouquet rozen bij de deur van haai
loge. Ze maakte even een beweging,
alsof ze schrikte, muur stapte daarna
recht op hein af. Watty scheen be
reesd te worden vuor de uitdrukking
op haar gelaat. Onwillekeurig deed hg
ien stap achteruit cn hield, alsof li.,
zich daarmee Wilde beschermen, de:
bouquet voor zich uit.
Wat er nu volgde, was het werk van
een oogenblik.
Ze rukte hem de rozen uit de- hand
slingerde ze op don grond, trad heel
dicht op hem toe, en..... flap had hi«
een oorveeg beet, een oorveeg van zoo
danig gehalte, dat den armen Watty
hooren en zien verging. Hij tuimelde
tegen den wand en hield de hand op
Ie pijnlijke wang.
Fraulein Diadema riep hem nog
iets in 't Rumeensch toe, wat zeker
geen compliment was, en trok toen de
deur «Ier loge zoo stijf achter zich toe,
dat ulles kraakte.
Na een poosje sloop Mabel uit de
lose en Basil Yonkers hoorde, hoe ze
den geoorveegde mededeelde
Frfiulein heeft 11 toch gisteren
duidelijk door mij laten weten, dat zij
geen bewijzen van buide van u meer
wensclit En nu komt u vandaag al
weer Ze voelt zich door u gecompro
mitteerd en ik moet u zeggen ver
geef me, meneer, dat ik letterlijk ver
taal dat. als u haar nogmaals lastig
valt. zij haar rijzweep zal gebruiken.
Het meïsïe maakte een sierlijke b'ï-
ging en sloop weer in de loge. Watty
Procter echter, wien de tranen over
de wangen liepen, maakte dat hij on
gezien het circus uit kwam en begon
toen doelloos door de straten te wan
delen.
Yonkers volgde hem op de hielen.
Pas na twee volle uren sloeg de jonge
man den weg naar «Ie Fiftli Avenue in
bega! zich, toen bij daar aangeko
men was, in het huis van zijn vader.
Toen meesmuilde de geslepen detec
tive
Aan mijn opdracht is voldaan.
Hoe was het wonder bewerkt, dat de
circus-dame haar schatrijken vereer-
der, die haar volkomen onderdanig
was, een oorveeg gaf
Basil Yonkers had met behulp van
den stalknecht, wiens vriend hij was
geworden, ook met Tom, den rijknecht
Frfiulein Diadema, in kennis we
ging met luchtige danspasjes naar ten te komeu. Hij had daarmede ten
haar loge, voor welker deur een jonge i duel, üoor hem ook met ïuabei goeue
man had nost gevat, die gewapend I vrienden te worucn, waarom mj Tom
was niet een reusachtiger» bouquet uitiiooriie, hoe eu \«p welke wij/.e ait
vun prachtige roode rozen, Izou kunnen geueuren. lom, anders
De detective volgde haar. Toen hij .een neoi Kunne, jonge man, werd toen j
den jongen heer zag, opende hij snel iboos. Wie hei waague om niet Mabel
het medaillon, die Procter hem hridjgekneid te maken, Kreeg net met nem!
toevertrouwd, vergeleek en was zicht-j te doen, zei inj want ze was zijn ver-j
boar bevredigd. jlooiae. Bij deze woorden lachte Yen-
De jonge man maakte een diene hui- kers uet nart in 't lijf, en hij o.ei'iuig-
ging voor de amazone en overhandig-jde den driiligen lom, dat lnj iieui
di; haar zijn bouquet. Zij nam hel ge- heeleuiaui ten ourecule verdoem, nue
nadig aan en liet hem voor een oogen- j het tusocneu lom eu zijn meesteres
Mik haar andere hand, welke bij eer- siond, nud uij immers mei eigen
hiedig aan de lippen drukte, vasthou
den, terwijl hij zijn linkerhand opzijn
hart legde. Men wilde elkaar blijkbaar
wederkeerig iets zeggen, maar kon het
oogeu kunnen opmerken. Join was
bang geslagen te worden, zooura zij
maar ue nand opiuef.
En dit weid (mor den detective ge-
niet in woorden kleeden, wijl men bruikt om er zijn pluu op tc bouwen. j
wist. dat de een den ander toch niet Zulk een dienst was toen niet voor-
verstaan zou. M ant Fraulein Dinde- deehg, zei luj. Men deed boter met
mu sprak nu eenmaal geen Engelsoh em furm te koopei». Zouden Tom <ai
en de jonge Watty Procler sprok Mabil met zoo n farm urdien verdie-
evenmin Rumeenscli als Chineeroli Irrnn? Of Tom vviiüe! llot bezit van
Soortgeliike s<~èue3 waren zeker oen farm, waar hij paarden zou kun-
reeds verscheidene dagen aclifer el- u^n fokken, was immers naast een
kaar afgespeeld, want anders was de spoedig huwelijk met zijn Mabel, zijn
kamenier van de Frfiulein zeker methoogste vvensch. Voor Mabel stond hij
mnnr zoo zonder iets te zeggen uit de j eveneens in. Ze verlangden er irn-
loire geslopen en had ze geen diensten uiers beiden even sterk naar. dat zo
als folk verricht, alsof het zoo he- konden trouwen, en beiden hadden
boordo. I reeds lang genoeg van den dUsnst bij
De detective hoorde, hne ze onder de altijd slag\tiardige dame. Twee
anderen voor haar meesteres vertaal- uur later had de detective een lang
de durig oiiderhoud mot liet meisje. Hij
Men bedankt u, meneer, voor den vernam daarbij, hoe Fraulein Dïade-
vriendelijken brief, dien de post van- 0Ver haar vereerder dacht. Als
morsen bracht. Tot weerziens, nvr- goudvisch was hij de moeite van het
gen I hengelen waard. Van genegenheid
De amazone verdween in haar loge; was bij haar geen spoor aanwezig.
Wat tv vertrok mei een van blijdschap e€I1 koel hart speculeerde ze
stralend eclnnl e- k Yonkers trok slechts op zijn geld. Dat hij oen goud-
zich terug e" zo-' 1 weer het gezel- visch wa3, wist de dame uit de dage
schap van den -• .echt. met wien ïjiksche brieven van baar vereerder,
bij vriendschap °sloten. I welke Mabel voor haar moest verta
len. Ze- leidde het ook hieruit af, dat
Den voleenden avond was de de- ^ij haar beloofd had haar het prach-
tective weer m den cirucs. Prenes ais »tel, bnüanteu tó zullen zenden,
den vorigen dag hield hij zich bij zijn Oui bij den juwelier YVnimms legen-
vriend den stalknecht op. wachtte, tot, 'ner "cl oncua voor bet uitstalraam
de kunstrijderes haar nummer had door zijn fonkelen au schut©-
gegeven eu volgde haar, toen ze naar fou do uaudacut van allen, me voor
de kleedkamer ging. Werkelijk stond bijgmgen, tot zich trok.
Watty Procter weer met een reuzen- Het hart van den detective lachte
bouquet b': de deur van haar loge nu niet alleen, maar huppelde van
De amazone was heden echt er vrij vreugde. Voor z:ju geest was in een
wat minder vriendelijk tegenover oogwenk een sluw plan in al zijn bij-
hern dan 'storen. Zij nam de Moe- zonderheden opgegroeid,
men niet zelf in ontvangst, maar ge- Behalve de furm beloofde hij Mabel
iastte Mabel, haar kamenier, die als nog plechtig een uitzet, ging zitten
op een afgesproken teekon weer uit de en schroef iets op een blad, dat het
löge was gekomen, ze aan te nemen, meisje van buiten moest loeren.
Watty mocht heden ook haar hand ln weerwil van het late uur reed de
liet kussen, want het voorwerp van detective hierop aaar de Fifth Ave-
rijn vereering boog slechts bijna on- 'nue en onderhandelde «en poos met
moikb.-irir het hoofd en ging toen naar: nustor Nicholas Procter. En den vol
de logedeur. genden morgen betrad hij met hem
Do jonge man was buitengewoon den winkel aan de Madison Square,
verbluft Hij bleef met den mond open toen die nauwelijks geopend was. j
it mi n, alsof hij van het heele e-' al Procter, oven rijk aan invloed als
niets begreep. Toen ze reeds in de aan milltoenen, was in de stad bij
deur stond, liet de plotseling zoo ver-iedereen bekend en had bovendien
reeds dikwijls inkoopen gedaan bij
der juwelier
Vol ijver vroog deze. waarmee hij
van dienst kon zijn. Procter verlang
da een geliciin onderhoud en werd
met zijn metgezel in een aangren
zend vertrek geaoodigd. Hier zette hij
den aandachtig luisterenden juwe
lier uiteen, dal hij vernomen had,
dat zijn zoon Watly hel kostbare stol
brillonten in de uitstalkast gekocht of
Ix'.steld had mot de bedoeling oin dat
heden aan de kunstrijderes Diadema
te laten zendon. Daar zijn zoon nog
■uet meerderjarig was. cischte hij ii"
krachtens zijn rechten als vader, dat
ue opdracht met werd uiigevuero,
maar ue firma zou er geen schade
van heboen.
W ïlliains toonde zich zeer tegemoet
Ki mend en gaf, toen hij daarnaar ge
vraagd werd, ook de uiticliting, dal
de briila.nton nog niet betaald waren.
Dat zou eerst dezen voormiddag ge
beuren.
Procter kocht daarop het kleinood,
•lat tienduizend dollar kostte, VOO»
zich zeJven en betaalde 'net ook dade-
.jk met een chèque.
Nu nam Basil Yonkers het woord ei-
mi eenige deliberatie werd het volgen-
e afgesproken De juwelier zou aan
v'atty niets vertellen van het bezoek
.an zijn vader en zich houden, alsof
i<. bestelling stipt zou worden uitge
roerd. Daarom zou hij ook va.n den
rongen man liet geld voor de brillatt
en nogmaals in ontvangst nemen en
iet bij de ©ene of andere bank depo
iceren. Later zouden daarvoor mis
rohien andere inkoopen bij hem vvor-
en gedaan. Gemoedsbezwaren ovei
ijn handelingen behoefde hij niet te
tebben, want het betrof hier immers
zeld, dat een minderjarige zich tegen
ten zin van zijn vader had verschaft
en waarop de vader nu krachtens de
macht, welke de wet hom toekende,
beslag legde om verkwisting te voor
komen. En tegen den middag v an den
volgenden dag moest in William's
werkplaats een nieuw sieraad worden
vervaardigd, dat aan den circusdame
moest worden gezonden. Het mocht
zjo onecht zijn. als maar mogelijk
was. In plaats van goud geel koper
en in plaats van de kostbare brillan-
ten gewoon glas. Of het nieuwe sie
raad veel op het echte geleek, deed er
iet toe. Het kwam er maar bp aan.
dat liet in alles onecht en slecht werk
Maar het moest in een buiten
gewoon eleffant ét"i gelegd worden
Zoo moest het dan in opdracht, van
meneer Procter worden bezorgd. Be
drog was daar niet bij. want meneer
Procter senior was immers da gever.
Ms de dame misschien dacht, "dat het
cadeau van Procter junior lcwam,
was dat louter haar zaak en ging dat
Williams niets aan. De juwelier mees
muilde en verzekerde, dat men zich in
alles op hem kon verlaten. Daarop
schudden do heeren elkander stevig
de hand en men ging van elkaar.
Zoo kwam het, dat de arme Watty
Procter de oorveeg kreeg en ineens
uit zijn hemel op aarde neerplofte.
Den volgenden dag deod de jonge
man geen slap buiten 't huis van zijn
vader. Iiij gevoelde zich als gebroken.
Den dag daarna echter gevoelde hij
een groote l>ehoefte aan verandering
var. lucht. Zijn vader voldeed bereid
willig aan dien vvensch en deed hem
liet voorstel, dat hij een zaakgelastig
de van Lipton en hem naar Cuba zou
vergezellen, naar de firma's Nicholas
Procter en Archibald Lipton, die ge
zamenlijk groote ondernemingen op
touw hadden gezet.
Watty stemde dadelijk toe en met
h>'t oog op de reis was het natuurlijk,
dat hij voor zijn vertrek in de Eight
Avenue nfscheid nam. Hierbij zag hij
natuurlijk ook Fluffy.
Met tranen in de oogen smeekte
het goede meisje hem, dat hij t«vch
niet langer boos zou zijn om de kleine
oneeniigheid. die men op het tennis
veld had gehad.
Ze had altijd zijn gezelschap met,
leedwezen gemist, heel wat verdriet
■ffchad en zich bezorgd gemaakt, om-
d.it hij ongesteld was.
lTii was getroffen door haar harte
lijkheid en haar groote genegenheid
voor hem en schrikte heimelijk bij de
gedachte, dat hij zich deze schatten
had willen luteu ontgaan. Hartelijk
drukte hij haar bij "t afscheid de han
den.
'Twee maanden later keerde Watty
van Cuba terug en vierde zijn verlo
ving met Fluffy. De prachtige brillan-
ten, die mister Nicholas Procter voor
tienduizend dollars bij Williams had
gekocht, schonk hij zijn schoondoch
ter op haar trouwdag.
N. v. h. N.
De koninklijke kok.
De gasten, die geregeld het hotel
„Do Kroonbezochten, waren sedert
eenigen tijd niet bijster tevreden
meer. Nadat de oude getrouwe keu
kenmeid, die jaren achtereen niet
haar kook-, braad- en andere talen
ten had gewoekerd, het tijdelijke met
het eeuwige had verwisseld, was de
keuken betreden door minder talent
volle en minder ervaren opvolgsters.
Slecht eten was er het gevolg van. En
of de waard, m'neer Leopold Seidel-
mann, de scepter in een half jaar tijd
ook al in 3 verschillende paren han
den had gelegd het hielp niets: het
eten was slecht én bleef slecht.
De toestand werd zoo langzamer
hand critisch. De open plaatsen aan
de table d'höte vermeerderden schrik
barend en de stemming aan tafel na
derde gewoonlijk dicht het vriespunt.
Twee van de meest verstokte jongge
zellen verloofden zich, om, zooals zij
zeiden, aan eigen haard een „goeden
maaltijd tu zoeken", en een derde, de
landmeter Lohberg, begon zoo lang
zamerhand trouwplannen te koeste
ren. Hij bracht ze echter niet ten uit
voer, voornamelijk omdat hij een
buitengewoon kieskeurig heer was en
er onder de dames, die hij kende, geen
was, die zijn ideaal ook maar in de
verste verte geleek. Dat hij ze niet ten
uitvoer bracht was maar goed ook,
want plotseling verdween alle grond
om naar een vrouw om te kijken.
Er geschiedde nl. op een middag iu
,,De Kroon" iets, dat men in dien tijd
al bijna tot de onmogelijkheden had
gerekend en bij ieder der gasten een
aangename verwondering opwekte:
het eten was zóó goed, dat het zijn
wedergade in voortreffelijkheid ver
geefs zou zoeken in de annalen van
.,De Kroon'. M'neer Seidelmann liep
dan ook niet zoo'n vergenoegd gezicht
rond alsof hij na veel nieten eindelijk
■e 100.000 uit de loterij had getrok
ken.
Nou, en hoe smaakt 't heeren?
Heerlijk 't lijkt wel een ko-
ningsmaaltijdl
Ditmaal schijn je wel een goede
keus te hebben gedaan, meende Loh
berg. „Is t een Fransche of een
üuitsche keukenmeid?
Noch het een, noch het ander
t is niet eens een vrouw! En toen
hch aller oogen vragend tot hem
richten, ging hij met stijgenden trots
voort: Het zal de meesten uwer wei
bekend zijn, dat ik een broer heb, d;e
kok aan het Hof is. Een beroemdheid
op gastronomisch gebied, heeren! Als
:en primus onder do vaklui staat hij
bekend. Tot hem heb ik mij in mijn
rood gewend en hem heb ik om raad
;©vraagd. En wat heeft die goeie ke
rel gedaan? Hij heeft verlof ge\raagd
>n verkregen en kookt nu hij zèli
- bij mij!
Een koninklijke kok? Dat heb je
warempel niet alle (lagen Izoo klonk
.iet van alle kanten, eu met volle aan-
laoht werd verder gegeten.
Toen den volgenden mLudag het di
ner de stoutste verwachtingen nog
overtrof, werd in Lohberg's borst de
dankbaarheid levendig. In naam van
alle gasten sprak hij den wensch uit
m'ueer den koninklijken kok in per
soon zijn welgemeendèa dank en er
kentelijkheid te kunnen betuigen.
Maar m neer Leopold Seidolman ver
zocht hem dringend van dit verlangen
afstand te doen. „Vergeet u niet", zoo
zeide hij, dat mijn broeder hier niet in
zijn kwaliteit van koninklijk ambte
naar, maar als privaat persoon ver
toeft. En hij wil onder deze omstan
digheden zijn incognito ongeschon
den bewaren. Hij heeft mij als voor
waarde gesteld, dat ik van zijn aan
wezigheid g&en ophef zou maken. On-
dertusschen ben ik natuurlijk gaarne
bereid, hem uw dank over te bren
gen.
Allen waren door deze uitspraak
tevreden gesteld. Lohberg alleen niet.
En toen hij wegging, en de kellner
Max hem bij het. aantrekken van zijn
overjas hielp, vroeg hij hem zacht
jes: „Wat is die koninklijke kok
eigenlijk voor 'n man, Max? Zeker al
een ouwe heer."
Bij deze vraag gleed er over Max's
liefelijk aanschijn zoo'n eigenaardig
lachje, dat de landmeter hem even
verbaasd en wantrouwend aankeek.
En toen de kellner daa.op rood
werd en stotterde:
Ja... ja zeker al een heel ouwe
heerl groeide zijn wantrouwen. Iets
scheen er toch niet in orde te zijn.
Hier moest iets achter steken. En hij.
verdiepte zich vergeefs in gissingen.
Zoodanig nam de kwestie hem in be-
siag, dat hij zelfs vergat zijn onaf-
scheideliiken wandelstok mede te ne-
i en eerst op straat bemerkte, dien
te hebben laten staan.
Als hij eens, om zijn stok te halen
inplaats van door de voordeur door
de achterdeur naar binnen ging, de
achterdeur die eigenlijk uitsluitend
voor de leveranciers bestemd was?
Dan kwam hij de keuken voorbij en
zou hij de gelegenheid hebben er een
blik in te worpen. Wellicht zou hij
ueu merkwaardigen uiau van aauge-
zicht tot aangezicht aanschouwen!
Zijn nieuwsgierigheid werrl sterker.
Zij liet hem geen rust Zonder er
ercler bij na te denken, bereikte hij
langs een omweg de achterdeur. Hij
moest, om binnen te komen, dwais
door den tuin en over de plaats, maar
er bevond zich gelukkig niemand en
ongezien kwam hij tot de deur. Een
scherpe, warme lucht van alle moge
lijke eetwaar drong hem in den neus,
het leven van pannen, schotels en
borden, die verzet werden, trof zijn
oor alles bewees hem, dat hij zich
in de nabijheid bevond van het hei
ligdom: de keuken. Daar wus de keu
kendeur. Met een eenïgszins beklemd!
gevoel naderde hij haar.
„Verboden toegang" was er op ge
schilderd. Als oude stamgast mocht
hij zich toch wel een kleine vrijheid
veroorloven en dit gebod overtreden.
Ziju hand greep de knop van de deur
draaide die zacht om en opende de
deur op 'n kier. Hij kon er wel is
waar heel weinig door zien, maar des
te meer hooren. Een heldere, bevelen
de vrouwenstem vulde do geheele
ruimte. Hij drukte zachtjes de deur
nog verder open, de kier verwijdde
zich tot op handbreedte. Toen, plots,
werd de deur van binnen wijd open
gerukt. Een jonge dame, een slanke,
Irissche verschijning stond voor hem
een dame, die hij, voor zoover hij
zich kon herinneren, nooit gezien had.
Met haar blinkend witte keuken
schort, koket een witte doek oin het
donkere haar vond hij haar nog aan
trekkelijker dan do lelckc-re schotels
van den koninklijken kok.
Wat belieft u?
Alleen brutaliteit kon hem nog red
den.
Ik wilde u al vast vragen of u
voor morgen uog wat te bestellen
hebt. Ik kom van...
Hij had willen aanvullen: van den
bakker of van den slager, maar zij
gaf nem niet eens de gelegenheid uit
te spreken.
Leveranciers behoeven hier om
6 uur niet te komen vragen, gaf ze
hem zonder eenige aarzeling ten ant
woord en zoo vlug als de deur was
geopend, zoo ;;«el vloog zij ook weer
dicht Zoo zonder complimenten v&s
Iiij waarlijk in zeer langen tijd niet
behandeld. Maar hij was tevreden.
Zijn doel had hij bereikt
Door eeuige halfdonkere vertrekken
heen kwain hij eindelijk terecht in de
billardzaal, eu toen hij schreden hoor
de naderen nam hij een queu ter
liand om den indruk tewekken, alsof
iiij in z n centje zich oefende.
De binnenkomende was meneer Leo
pold Seidelmann.
Wel, m'neer de landmeter, hebt
j lust in een partijtje?
Neen, antwoordde Lohberg,
maar van avond! Weet u, met wie
;k dan speel?
Raadt eens! Met m'ueer, uw broe
der, den koninklijken kok. Hij was
mo juist hier, en ik knoopte een ge
sprek met hem aan. Naar hij me
zeide, is hij een liefhebber van bii-
iarten, en toeu ik liom voorsloeg, van
avond een partij te spelen, was hij
lepaald verheugd. En leuke ouwe
neer anders, uw broer!
Mijn... oh... broer? Veel meer kon
óeidelmann niet uitbrengen.
Een ding is me alleen opgcval-
en, vervolgde Lohberg met fijnen
;pot.
Ik wist wel, dat koks witte schor
ten en witte mutsen dragen, maar
dat ze hun hoofd in witte doeken hul
len, neen, dat is een heele ontdekking
oor me! Ik veronderstel, dat dit juist
het kenmerkende is van de uniform
an den koninklijken kok, vervolgde i
hij vragend.
Seidelmann inziende dat niets hem
meer redden kon, bekende volledig de
geheele geschiedenis.
- Nu ja, niet mijn broer, maar
dochter is als reddende engel op
getreden. Zij is een leerlinge van m'n
broeder en verstaat het vak zoo goed
als hij zelf!
Dat heeft ze bewezen. En des te
meer was je bedriegerij onnoodigl
Neen dat niet. Mijn broeder
heeft nu ee>nmaal den naam, eh m'n
nichtje is nog maar een jong ding, die
niemand venrouwt. oi smaakt het
eten u niet beter, wanneer u hoort,
dat een koninklijke kok het toebereid
heeft, dan wanneer u weet, dat een
meisje van 19 jaar het gedaan heeft?
Dat moest de landmeter toegeven,
en hij beloofde Seidelmann te zwij-
ge>: totdat deze zelf het onnoodig
aciiLe het schermen met den grooten
naam verder voort te zottori. Maar
daartegenover vorderde hij, dat hij
zoo gauw als maar mogelijk was aan
den „koninklijken kok" zou worden
voorgesteld. Hij had nL in verband
met zeker optreden nog een kleine op
heldering betreffende zichzcif te ge
ven-
De oplielderiug, die Lohberg de jon
ge dame gaf, en de gevolgen van deze
opheldering, schijnen bij haar een
goed onthaal te hebben gevonden.
Heel spoedig daarna wfis weer een
der Seidelmannsche gasten verloofd,
m neer de landmeter; maar in dit ge
was niet de slechte maar de goe
de keuken de oorzaak.
Als I.obberg echter later gasten
aan zijn tafel ontving en het smaakte
hem buitengewoon goed, placht hij
met een knipoogje tegen z'a vrouw te
zeggen:
Een koninklijken kok kan toch ook
niet iedereen er op na houden!
DE CROESUS.
Toen een aan een te St. Louis g&
vestigde drukkerij werkzaam zijnde
zetter zich naar huis begaf, vond hij
een pakje met bankbiljetten
De gelukkige vinder haustte zich
huiswaarts en maakte ondertusschen
allerlei plannen wat hij wel met bet
gevi>ndeiie zou doen.
Thuis gekomen sloot h:j zorgvuldig
de deur en telde den schat. Drom
mels, er was er wel, coed geteld, 945
dollar aan bankbiljetten.
Doch toen hij wat tot kalmte geko
men was en bet bankpapier wat
nauwkeuriger bekeek, bemerkte hij,
dat het bankpapier de Zii'del 1 c
staten van het jaar 18S2 was. E" dn ar
dit na hot einde van den burgeroorlog
(1865! geen waarde meer had, had da
verheugde vinder zirli met een doode
musch blij gemaakt.
Sinds dien tijd heet de bankbiljetten-
vinder bij z.ijn collega's de Croesus.
DAMRUBRIEK.
IIAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men lo riebtoa
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat34. Telephoon 1543.
Probleem No. 357
van X.
Zwart
m
Ast
M
,tr-
m
<s
m
m
m
es
m
wfy
Zwart schijven op 7, 9, 10, 11, 12. 19, 20, 35, 41 en dam op 25
Wit schijven op 21, 22, 27, 28, 29, 33, 3i, 40, 44, 45 en dam op 39
Probleem No. 358
van Suzan.
Zwart
6
IÉÉ
16
16
II
■SÊ
ia
m
w>\
25
26
-.-3
-5- fA
ai»
sè.
36
36
1
ïM.
ül
-:0;
fok
s;
45
j 46
1
Zwart schijven op 2, 7, 8, 9, 14, 15, 16, 27, 32 en 41
Wit schijven op 11, 24, 25, 30, 34, 35, 30, 38 en 47
Oplossingen van deze problemen word en gaa rne ingowacht aau bo
vengenoemd adres, uiterlijk Diusdagli Mei e. k.
Oplossing van Eindspel No. 353, van den auteur
Wit 48 - 39, 33 - 32. 39 33 of 5
Zwart 4C - 41 (of 37) A. B. C. D. E., 41 28
Wit 39 - 43, 30 - 24, 43 - 49. 49 21
A.' Zwart 46 - 32, 32 15, 29 20,16 43.
Wit 39 - 6, 38 - 32, 27 - 22, 6 12
B. Zwart 29 34, 34 25,46 50, 50 17a.
Wit 6
Zwart 50 11,
Wit c
Zwart 23 - 28,
12!
5!
D. Zwart op S - 12, 8 - 13, 9 - 13, 9 - 14. 10 - 14. 10 - 15 volgt Wit S8 -321
