HAAI I EMS DACBLAI
TWEEDE BLAD.
Eendaagsche Uitstapjes.
DE MILLIONAIRS
ZATERDAG 22 JUNI 1912
Maarlemsche
HeodeBsvereenSglng
(Goedgekeurd bij Kon. Besl. van 12
Nov. 1890,.
De Ilaarlemsche Ilandelsvoreeni-
Jlng hier ter stede, opgericht 10 Mei
892, heelt in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
.waardeeren, door als lid der Veroeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan G00 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten ge
voelen, dat men het werk «op prijs
Btelt, dat de Haarlemsche Handels
vereniging steeds opneemt, als doen
de, wat luie band vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 3.50, die gevraagd
wordt.
De Ilaarlemsche Handelsvereni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige be;
Iers voor hen tot betaling aan to
manen en Information voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te versti
keD advies der Vereeniging te vragen
die ook in proceduren en faillisse
menten giatis yoor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad ƒ1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs dei Ver
eeniging zijn de heer en Mrs. Th. de
Haan llugenholtz en A. H. J. Merens,
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
elkeu werkdag vau 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jausweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
'der Veieeuiging woidt een vast
recht van 5 pCt. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 ceüt voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vordenngeu door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van information naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen GO ets. per informatie, plus
Vijf cents poilo-vergoeding. Informa-
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiëu op buiten de stad wo
nende persouen worden niet behan-
Jeld, wauueer niet 10 ets. voor porto-
ïergoeding is toegevoegd.
Ruirn 1718 informatièn en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopeu jaar gegeven.
Aan het kantoor Jansweg 11, zijn
thans coupons a 10 cent verkrijgbaar
.waarop iuc-n bij het Bureau van den
Burgerlijk.'u Stand op het, Stadhuis
inlichtingen ban bekomen over het
adies vau hier op het bevolkingsregis
ter ingeschreven persouen.
lu Maart en April 1912 ziju 41 vor
deringen tot een bedrag vau 1115.95
betaald; ld vorderingen worden a:be-
taald 18 vorderingen zijn uitgesteld.
Volgens art 7 dieut het geheim der
lijsten vau wanbetalers ongeschon
den te blijven.
in verbund met de wijziging van
aitik-i 11 vau het huishoudelijk regie-
men'. van den Nederlandsclieti Boud
van uiiueiliuge Informatie- eu
Jscliuldinvoidenng-bureaux en Haü-
delsvereenigihgen, gevestigd te Haar
lem, moet m het vervolg voor elke
inlurinalie, die op vertoon van legiti
mntiekauiien wordt gegeven, 25 vent
worden betaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seerd aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur, en waar ouk
.verdere inlichtingen zijn te bekomen.
liet Bestuur heeft bemerkt, dat men
Bcnis meent, dat men, hoewel geen
lid der li. II. V., toch van haar infor-
ïnuticn kan bekomen, eu brengt nu
nogmaals eu uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatièn door liaar worden ver
strekt, eu dat voor informatièn op
hier ter stede woonaciitige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
I1ET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CCCXXXIII.
Men weet, dat Frankrijk hel rijkste
land op aarde is. Het is mede van
gemeeue bekendheid, dat er te Parijs
honderden millionuairs en ettelijke
milliardairs wonen. (In de omgangs
taal wordt iemand, die 100 millioen
of meer bezit, milliardair genoemd, al
is het ook waar, dat een milliard ei
genlijk 1000 millioen is.) Wil men hier
een rijkaard met een som aanduiden,
dan noemt men niet het kapitaal,
doch het bedrag der jaarlijksche ren
te.
Met dat alles wil ik maar even aan
duiden, dat men zich in Holland, dat
toch geacht wordt vol te zitten van
Croesussen, gemeenlijk geen voorstel
ling kan maken van de ontzaglijk
groote kapitalen, die in Frankrijk, en
voornamelijk te Parijs, te vinden zijn
en van tijd tot tijd van zich doen
spreken, als waren ze beroemdheden
of bandieten.
Onlangs is in het Hotel Drouot, het
bekendste veilingshuis van de wereld,
de kunstverzameling van Jéröme Dou-
cet onder den hamer gegaan. De op
brengst bedroeg niet minder dan
13.484.4G0 francs, hetgeen, vermeer
derd met dc 10 pCt. vendukosten, een
gezamenlijk bedrag van 15.272.906 frs.
uitmaakt, door de verschillende koo-
pers te betalen.
Wilt gij détails van deze buitenge
wone veiling, die gansch Parijs in
verbazing heeft gebracht?
Men oordeek:
Een gebeeldhouwde, vergulde stoel
uit den tijd van Lodewijk XVI, dien
ik, stakker, op 800 1000 francs had
geschat, bracht eventjes 36.000 frs. op.
Twee vazen in oud Chineescü porse
lein, haalden te zamen niet minder
dan 100000 francs.
Een ])ortret van een jong meisje,
door sir Thomas Laurence, werd afge
staan voor 2O0.C00 francs.
Een schilderij van J. Chardin, geti
teld: „De zeepbellen", ging tot 300.500
francs.
Voor liet portret van madame Grant
later prinses De Talleyrand, door ma
dame VigéeLebrun, werd 400.000 frs.
verkregen.
Het portret van Sabine Iloudon op
den leeftijd van 10 maanden, door
Iloudon, vond een kooper, die tot
450.000 francs ging.
immer crescendo
Een pastel van Q. de la Tour, het
portret van Dm al de l'Epinoy voor
stellend, spande de kroon liet ding
haalde den zéér on-civielen prijs van
600.000 francs.
Zeshonderdduizend francs voor een
paslcll
Vóór dien bedroeg de hoogste prijs,
die ooit in Frankrijk was besteed,
586.000 francs welk bedrag in 1852,
op de veiling van maarschalk Souit,
weid bereikt door „De Conceptie der
Heilige Maagd". Zeifs „Het Angelus"
van Millet, op de veiling Secrétan,
haalde niet meer dan 553.000 francs.
Duizelt het u niet van die cijfers?
Is hot kunstgevoel der kapitalisten
zoo groot? Is hun kunstappreciatie in
den loop der jaren zoo gestegen?
Ik geloof er niets van. In de drie da
gen, dat de veiling Jéróme duurde,
zegevierde de ijdelheid, het „snobis
me". De millionairs schepten er be
hagen in, hun ontzaggelijk fortuin
tentoon ie stellen. Hun namen zagen
zij in dc verschillende dagbladen ge
drukt naast de fantastische cijfers...
Wanneer men de sommen vergelijkt
met andere...
Toen, van 2U tot 28 Maart 1843, de
Galerie Aguado onder den hamer
werd gebracht, ging een portret van
Tintoretto voor 316 francs. „De Hoop"
van Velasquez voor29 francs van
de handt
Wanneer men nagaat, dat thans
enorme, lantastischc prijzen worden
besteed aan kunstwerken van gestor
ven schilders eu beeldhouwers, waar
van sommigen tijdens hun leven hon
ger leden
Wanneer men nagaat, dat er nog
hoogst talentvolle kuustenaars rond-
loopen, die vandaag niet weten, of zij
morgen zullen eten......
Niet slechts onder de beeldende kun
stenaars, doch ook, en vooral, onder
de dichters zijn er hongerlijders.
Nu Léon Dierx, dc groote en waar
dige dichter, een der grootsten onder
de „I'uruusseins' mijns inziens
grootcr nog dan Leconte de Lisle
plotseling is gestorven, heeft het tijd
schrift „La Phalange" verschillende
dichters verzocht, een opvolger van
Léon Dierx als „prince des poetcs" te
kiezen. Het dagblad „Concordia", dat
het plebisciet wenscht uit te strek
ken, stelt de keuze aau eikeen open.
Zielner wat de talentvolle, bemin
nelijke en dappere Rachilde een
der weinige schrijfsters, die geen
blauwkousen zijn te dien opzich
te in genoemd blad heeft geschre
ven:
„De titel van „prince des poète6"
werd tot dusver verleend aan man
nen, die leefden buiten de letterkun
dige genootschappen, erkend als van
publiek nut te zijn. Noch Verlaine,
noch Mallarmé, noch Léon Dierx
wisten deel uit to maken van de Aca
démie Francais©, de Académio Gon-
court of welke onderneming van of-
cieelen roem ook. Men moet dus
doorgaan met het toekennen van de
ze kroon van cliiraerische lauweren
aan een dichter, die in de traditie
blijft: een fiere, een eenvoudige, een
ziel vol geloof en naïveteit, een af
gezonderd kunstenaar, die xuets meer
van het leven verwacht dan het
vvonderl
„Ziedaar waarom ik zeer oprech-
tclijk mijn stem geef aan Paul-Napo-
léon Roinard.
„En de Meester Léon Dierx zelf
scheen hem te hebben aan geduid
door dezen zin, dien bij mij in het
oor fluisterde, op het banket ter na
gedachtenis van Mallarmé: „Men
moest beter luisteren naar dezen
man, dio zingt in de woestijn!"
„Laten wij den auteur van „La
Rencontre radieusoniet in de woes
tijn achter, waar hij op een goeden
dag verscheurd zou worden door:
Ces deux chiens furieux, l'Igno-
rance et la Doute.
(Deze twee woedende honden, de
Onkunde en de Twijfel)".
Wel is Paul-Napoléon Roinard,
dien ik de eer heb persoonlijk te ken
nen, niet de evenboortige van Ver
laine, Mallarmé en Dierx, zijn groo
te voorgangers, doch in elk geval is
hij een goed. gevoelig dichter, en
een solied man. Voegt men daar
aan toe, dat de zon hoogst zelden
zijn bestaan heeft beschenen en hij
nog steeds met groote fierheid tegen
armoede en miskenning kampt, dan
laat het zich verklaren, dut velen
neiging voelen om hun stem bij die
van Rachilde te voegen.
Er is nog een andere dichter, die
veel kans heeft om tot Léon Dierx'
opvolger in het chunerisch prinsdom
benoemd of liever uitgeroepen te wor
den, met name Paul Fort, die terecht
„de laatste der troubadours" woirdt
genoemd. Nu Is, weliswaar, Paul
Fort een grootcr, beteekenisvoller
dichter dan Roinard, doch eerstens
is hij wel wat jong voor een „prince
des poétes" hij telt 39 jaren, ter-
ijl Roinard een grijsaafrd is, die
naai- de zestig loopt en tweedens
redigeert hij het belangrijke tijd
schrift „Vers et Prose", zoodat hij
toch min of meer officieel is.
Of Dierx' opvolger den voorganger
als meiiscli 2al evenaren?
Een paar dagen vóór zijn dood za-
teu wij, jongeren, om Léon Dierx
heen, op het banket ter nagedachte
nis van Sfephane Mallarmé, toen een
kelluer een briefje bracht, gericht
aan den grijzen bard. Het epistel
hield een jammerklacht in van een
jongen dichter, die honger leed. De
slotzin luidde: „Mocht het u en uw
vrienden gelukken, iets, hoe weinig
ook, voor mij lo doen, dan verneem
ik het wel na het banket. Ik zit op
het terras van het Café... vlakbij dus,
niet een kopje koffie vóór me'.
„Dat de kerel stikke!" sprak Dierx
op barschau toon. Onthutst keken
wij elkander aan. Wat scheelde den
zachten, nobelcn grijsaard?
Een poosje later verwijderde Léon
Dierx zich. In litteraire debatten ge
wikkeld, sloegen wij er aanvanke
lijk geen acht op. Doch toen zijn af
wezigheid wat lang duurde, maakten
wij ons allen ongerust: zijn gezond
heidstoestand liet in den laatsten tijd
veel te wenschen en met moeite
had hij zich naar het banket ge
sleept
Wij zochten hem echter tevergeefs
i allo hoekjes en gaatjes van het ge
bouw.
Een onzer ried ons toen aan, bem
op straat te zoeken. Een een oogen-
blik later vonden wij den „prince
des poétes", die op een mager sala
ris do betrekking van coplïst aan een
der ministeries vervulde, den inhoud
van zijn portemonnaie ledigen in dc
handen van den arroen jongen dich
ter, op het terras van het door dezen
aangeduid café... Ik geloof niet, dat
oen onzer droge oogen heeft behou
den.,
orro KNAAP.
I.
Wij hadden besioien Er/mond eu
Bergen eens te bezoeken en aangezien
twijfelachtig weder en lekke banden
geen kans op een fietstocht gaven,
zoo stapten wij 's morgens 9.14 m den
trein, die van het middenspoor ver
trok. Aangezien op dezen trein buurt
verkeer niet geldig was. waren wij
verplicht enkele reis te vragen (2de
klosse f 0.85, 3de f 0.60). Hadden wij
echter met retour de rois willen be
kostigen (2de klasse f 1.30, 3de f 0.85),
zoo zouden wij niet voor half 12 on
go veer bet station Haarlem verlaten
hebben.
De treinreis zelve leverde niet veel
meer bijzonders op dan het overrij
den der groote spoorbrug bij Velsen.
In Uitgeest wachtten wij op de aan
sluiting Amsterdam en goed 10 uur
stonden wij op het stationsplein te
Alkmaar, waar twee stoomtrams ge
reed stonden de een richting Egmond
aan Zee, de ander richting Bergen.
Voor dicgonen, die van zee en
strand houden, zouden ons. altijd in
aanmerking genomen, dat men des
avonds ongeveer 6 uur weer thuis wil
zijn, do volgende spoortijden niet
kwaad voorkomen. De stoomtram,
direct volgend op de aankomst Alk
maar, vertrekt hiervan 10.15. Oni nu
op tijd weor den trein naar ll.taxlem
te kunnen pakken (vertrek 5.11) moet
men met dezelfde tram 3.46 uit Eg-
mond aan Zee terug. Op deze lijn zijn
geen Tetours verkrijgbaar, de reis
kosten bedragen f 0.20 2de klasse,
3de vervalt). Zij die tevens lust hebben
in de bosschcn en duinen van Bergen
te dwalen, raden wij, 11.27 uit Eg-
mond te gaan, in Alkmaar koffie to
drinken. Hotel Restaurant Butler
Stationsplein, alwaar consumptie
zoor goed en prijzen zeer billijk, ver
volgens op de stoomtram richting
Bei-gen te stappen (vertrek 1.02). Ook
deze - lijn geeft slechts enkelereisbil-
ijcMcn (f 0.15 2de klasse, derde ver
valt). Om den bovengenoemden trein
i> 11 niet te missen, is het zaak 3.39
uit Bergen terug te gaan. Bovenstaan
de stoomt ramt ij den zijn evenzeer be
rekend op het eventueel nemen van
een vroegoren trein naar Haarlem
fv^itrek 4.301. Op beide treinen, 5 il
zocwel als 4.30 ziju huurtverkw re-
t. urkriarten geldig. Dit ter inlichlin?
Wij stapten dus in de stoomtram
richting Egmond en reden, getrokken
door ecu „ezel", tenminste het loco-
motiofje had dien naam mot een ta-
mp'ijk gangetje af. Toen wij Alkmaar
u.t waren, zagen wij niets da een
haast onafzienbare reeks uitgesterk-
,c weilanden, onderbroken door slo
ten en hekken.
Plotseling floot de „ezel" Wij ke
hen verwonderd het raampje uit, niet
begrijpend, hoe het mogelijk was,
hier een stopplaats te vinden. Ver
beeldt u een driehoekig stuk land om
geven door water met het vaste land
verbonden door een 2 M. breed dam
metje, van achter een hoeve, aan de
andere zijde een soort villa, verder
niets dan onafzienbare grasvelden
Dit naar ons oordeel onherbergzaam
oord was Egrnond-Meer genaamd,
z.-c-als wij op een houten bordje la
zen. Evenwel een reiziger, «en gulle
lJollandsche „farmer aarzelde niet,
de veilige tram voor deze pica te ver
telen, iiij stapte, vergezeld door
zijn, waarschijnlijk jongste zoon, met
enorm geweld dc wagon uit. Dit leven
sproot voort uit het feit. dat de man,
oudanks zijn gekleede jas, toch zijn
geelkleurige klompen aanhad, het
joggie, in grijs colbort, klepperde lus
tig mee.
„Goeie mergen!" en de tram ram
melde weer verder.
Na Eguionu-Hoef gepasseerd te zijn
ainveerden wij te Eguioud a. Zee en
wandelden de niet te missen Voor
straat door, naar het strand. Voor
ons, die Bergen ook wilden bezoeken,
was het zaak, tijdig op dc tram te
zijn, aldus restten ons drie kwartier,
om dit zoedoap «enigszins te leeren
kennen.
Wanneer nten als avïateur dit dorp
zou over-vlicgeu moest men het idee
krijgen alsof in de duinen een enorme
goot was gegraven en in die goot
hier en daar geplaatste en verspreide
huisjes, straatjes en pleintjes ontwa
ren. Wij echter, niet zulke hoogvlie
gers merkten op, dot Egmond ook
wol degelijk zijn groote gebouwen
heeft, o.a. de Prins-Hendrik-Stichting,
de kerken en de Hendrica-Stichting.
Vooral het kerkje, rechts van (Ie tram
dadelijk te zien, doet aan, door haar
werkelijk mooie cn kalm-rustige lig
ging, roodsteencn gebouwtje tegen
zand- en helmkleurigen duinachter
grond. Aan het einde der Voorstraat
valt dadelijk het Hotel Restaurant
Trompenberg den bezoeker op cn
biedt een goede gelegenheid tot kof
fiedrinken. Wij vonden echter voor
hen, die, m-.t op bescheidener ma
nier gevulde beurs, Egmond bezoeken
een zeer nette gelegenheid om den
inwendigen inensch te sterken. De
jirijzcn, van buiten goed leesbaar op
den muur geschilderd, varieerden
van 5 tot 12 cents. Nadat wij Trom-
jienberg voorbij gewandeld waren,
stonden wij plotseling op den duintop
en lag de zee voor ons, woest en on
stuimig, want er stond een stevige
wind. Houten trappen voeren na3r
het strand, dat minstens zoo gezellig
als Zandvoort is, badkoetsjes en stoe
len spelen hier ook al een belangrij
ke rol. Vlak aan den rand van het
duin ligt het Hotel Pension „Zee
zicht" met ruim terras en muziektent,
r ons lijkt, 's avonds een niet on
aardig zitje. Het dorp zelf doet soms
deuken aan een speelgoeddoos opge
zette huisjes, soms niet-bcstrate weg
jes en pleintjes vormend. Van de op
komst zijnde tentoonstelling staat nog
geen plank. Wij ondervroegen nog
eenige dorpelingen, doch zelfs de
strekking en het doel scheen velen
nog onbekend. De duur echter was
voorloopig bepaald van 19 Juli tot 19
Augustus. Naar de reclamekaarten
la oordeelcn, is het een bezoek over
waard voor diengene die van vroolijk
hcid houdt. De plaat toont enkel bloe
men en muziekinstrumenten, vastge
houden door mannetjes, dansende om
tent, in een der hoeken het nieuws
gierige gezicht van een frissche dor-
ptlinge. Toen wij de Voorstraat door
naar het stationnetje der tt-ani te
rugwandelden, bemerkten we iets,
dat wel wat to veel van 'smenschen
verbeeldingskracht vergde. Op een
winkeltje prijkte met groote letters
het woord „Bazar". Stel u echter geen
groote keuze van allerhande artike
len voor. Integendeel, de etalage en,
naar ik meen de inventaris, beperkte
zich uitsluitend tot komkommers, die
in menigte voorhanden waren; wij
vonden dan ook de aanduiding „Ba
zar" wel eenigszins misplaatst.
Na te Alkmaar in bovengenoemd
Restaurant te hebben koffie gedron
ken, namen wij de richting Bergen,
aanschouwden van liet raampje uit
het Groot Noord-Hollandsch Kanaal,
waarlangs de tram loopt, om, eerst
Koedijk aandoende, voorbij Oostdorp
het kanaal te verlaten en linksaf naar
Bergen te slooroen.
Zoodra wij waren uitgestapt, be
merkten wij ten eerste ontelbare bor
den en wegwijzers, ten tweede het
groote en mooie Oranje Hotel en ten
derde een kerk. Wij liepen links om
naar die kerk toe en zagen dat wij
ons als 't ware in de kom van het
dorp bevonden. Hoefsmid, timmerwin-
kel, en, wat meer zegt, een hoogst mo
derne Lunchroom, verder alle moge
lijke winkels, ja, zelfs een kunsthan
del stonden hier om de kerk gegroe
peerd. Achter deze stond een met klim
op begroeide ruïne van een voormali-
gen bijbouw of iets dergelijks, de groo
te raamgaten c-n hocksteenen waren
duidelijk zichtbaar.
Na eenigen tijd in het dorp ver
toefd te hebben, liepen wij terug, de
Breeélaan door, voorbij dc tramhalte,
dus rechts den weg op. Deze laan,
begrensd door pensions eu villa's,
waarvan velen vau jirachtigen bouw,
loopt tot aun de Staaleiische bossehen
waar lommenijke lanen cn paadjes
tot wandelen nooden, ook vonden w ij
daar mooie liuiiipariijen, een bezoek
overwaard. Zij, die een dag naar Ber
gen gaan, zullen aan den boschraud
een uitstekende gelegenheid en gezel-
ligcn speeltuin vinden, met name
„uuinveruiuuk'zoowel voor oudereu
als voor de jeugd is het daar een
waar ontspanningsoord.
Ongeveer een minuut of lü ioopens
van de tramhalte verwijst een houten
arm naar het Russisch gedenkteeken.
Vol verwachting sloegen wij dien weg
in, en werkelijk, tegenover een groo
te weide-vlakte stond een, door een
ijzeren hek omgeven, marmeren kruis
op gmieten voetstuk. Wij trachtten de
inscriptie te ontcijferen, doch daar
deze Russisch was, en wij deze taal
niet kennen, informeerden wij naar
de strekking van dit monument en
vernamen, dut het herinnerde aan de
in den siag van 19 bepteinber 1799
gevallen Russen. Daaraan ontleende
men ook den naam Russenweg cn wi)
ontdekten zelfs een villa met name
„Russenhove".
Als men van plan is, een geheclcn
dag in Bergen te vertoeven, kan men
voor afwisseling Bergen aan Zee een
bezoek brengen. Dezelfde stoomtram
brengt ons in korten tijd naar dit
werkelijk zeer mooi gelegen had
plaatsje. Onder het doorwandelen
trekken verscheidene pensions de aan
dacht en in de nabijheid liggende
bossehen, geven aan velen den door
slag het dorp te bezoeken. Van de
tramhalte links door Bergen voert
rechts een breede straatweg naar het
Noordzeedorp heen, hetwelk voor
wandelaars een mooie gelegenheid
Is, dit opkomend badplaatsje te be
reiken.
Onder het terugrijden viel het ona
op, dat Alkmaar, in de verte, en van
den Westkant bekeken, enorm veel
op Haarlem gelijkt. Vooral de kerk
en de watertoren, benevens die vlak
ke weilanden met het Kanaal, datnan
het Spaarne doet deuken, werken
daar met onbelangrijk toe mee.
Tot besluit kunnen wij een ieder,
die eens een dagje en naar verhou
ding niet te duur, uit wil, het door
ons ondernomen uitstapje te allen
tijde aanbevelen.
JOH. P. C. v. G.
Van da RcsiJentia en basr
bgirouerg.
C LX VIII.
Het gedeeltelijk verbod tot pootjes»
baden te Sc heven in gen is genomen,
m.tar niet dan nadat er heftige oj»po-
si tie togen gevoerd was. Ingegeven
vvos liet verbod door de Maatschappij
Zeebad, die het minder netjes vond
als zich in de zee, recht voor de bad
stoelen geheelo families van dagjes-
menschen de voeten gingen spoelen.
Zo had het minder tegen dit reini
gingsproces te dikwijls bleek het
hoog noodig dan wel tegen de wij
ze. waarop dit geschiedde en de i iet
steeds geheel appetytelijke tentoon
stelling van onderdeelen. die er meest
al mee gepaard ging.
Voortaan zullen personen boven do
16 jaar bohalva in de uitoefening
Aan hun beroep niet meer vóór do
stoelen mogen pootjesbaden op de
andere gedeelten van het strand kun
nen hun waterballetten houden ge
lijk ze willen, aan beide zijden van
de Pier mogen ze alleen met kousen
e.i schoenen loepen.
De verordening spreekt van Llooto
beenen en nu doet rich de mogelijk
heid voor de heer Warneke heeft
tiiar terecht op gewezen dat oen
agent geon proces-verbaal zal kunnen
opmaken als iemand uit aardigheid...
zijn sokken aanhoudt.
Doen de dagjesmenschen dit en
waar ze niet tegen nat worden opzkn
moeten wo de waarschijnlijkheid er
van aannemen - dan kunnen ze spar
telen en dansen waar ze willen. De be-
doelde tentoonstelling gaat door en
hot zal de vraag worden of een poli
tieman zich aan een bekeuring wa
gen zal.
Verder nog een moeilijkheid ver
oorzaakt door een slordige redactie.
Personen in de uitoefening van hun
beroep mogen met ontbloote Jx-cnen
loopeu, wat opgenomen is, o:n het
werk van garnalen- en schelpenv is-
schers niet te storen, maar als nu
eens een kinderjuffrouw naast haar
discipelen mee gaat plassen, wut
moet een agent dan doen? Is die juf
frouw aan het pootjesbaden in uit
oefening van haar beroep het toe
zicht houden op de kinderen en
dus in haar reeht, of valt ze onder het
bloote beenen verbod?
Gezien de oppositie, die onder hek
publiek tegen deze verordering uit
gegaan is, lijkt het zeer wel moge
lijk, dat bedoelde juridische kwesties
ter beslissing aan den kantonrechter
zullen konten.
In den gemeenteraad zit een van
do Haagsche kantonrechters; hij was
bij het debat echter afwezig en kon
dus niet dienen van advies.
Tijdens de bespreking is zwaar ge
redeneerd, niet minder dan twee uren.
Ja de Haagsche Gemeenteraad be
spreekt de zaken uitvoerig vóór hij
een conclusie neemt.
Zaterdag' is in het Kurhaus het eer
ste concert gegeven door liet cóncert-
Lamourcux. Laat ik beginnen niet to
zeggen dat ouder de leden geen Hage
naars aangetroffen werden. Blijft de
vraag of ze er in den loop van li>.l
seizoen ook niet in zullen komen.
F e ti 111 o f o n
Naar het Eugelsch
door
E. Phillips Oppenbein
20)
U zei, dat uw naam Mildmay
.was. merkte zij op. Wat bedoelde uw
bediende met u „Hoogheid" te noe-
jnen
Hij lachte.
O ik heb den vent nog niet heol
lang, zei hij. en hij kwam rechtstreeks
van een of andoren Italiaanschcn
Hertog of iets dergelijks bij mij. Ik
denk, dat hij die gewoonte nog niet
kwijt kan raken. Het zal mij verwón-
Heren of ik het kan klaarspelen, om
bij u aan tafel te komen zitten. De
bdministrateur schijnt rnij toe, nog al
ben geschikte man te zijn.
Ik ben tot nu toe nog heelemaal
hiet In do eetzaal geweest, zei Virgi-
pit, maar het zou heel prettig zijn als
u ergens dicht bij mij kon komen
Kitten.
Mr. Mildmay vond, dat het verzoek
heelemaal geen bezwaren opleverde,
zijn plaats aan de tafel van den kn-
Jpltein werd verwisseld voor een aan'
do administrateurstafel, en het twee
tal zat naast eikaar. Toen schrok
Virginia, terwijl zij opkeek, hevig. Zij
hoorde hoe haar naam aan do over
zijde Aan de tafel op vriondelijken
toon Averd uitgesproken en dien kant
uitkijkend, merkte zij dat Mr. Little-
son vlak tegenover haar zat.
Hoo maakt u het, Miss Long-
worth 'I zei hij. Ik had geen idéé, daft
u hier ook zou zijn.
Zij Avas bijna te verbaasd, om hem
samenhangende antwoorden te geven,
maar zij stotterde iets omtrent een
onverwachte reis. Later, op weg naar
baar dekhut, liep zij hein achterc i
ec legde haar hand op zijn arm.
kir. Littleson, zei ze, wil u mij
een plezier doen
Wel natuurlijk, antwoordde hij.
Niets liever.
Vertel dan niemand iets omtrent
mij, verzocht zij. Ik bedoel omtrent
mijn oom of wat mot hem in verband
staat. Ik ga met een heel dwaze zon
ding naar Engeland en ik wil die lie
ver voor mijzelf houden.
Littleson werd een beetje ernstig.
Hij was geen kwade vient, en Virginia
scheen niets meer dan een bekoorlijk
kind, zooals zij daar in de gang tegen
over hom Btond, terwijl zij hein met
smeek en de oogen en half gcop enden
mond aankeek,
Meent u, vroeg hij, dat u van uw
oom is weggeloopen
- Dat niet precies, antwoordde zij.
Mijn oom was volkomen bereid mij
te laten gaan, maar hij weet evenmin
als mijn famiüe precies, waar ik ben.
Wil u alstublieft mijn geheim bewa
ren
Zeker I antwoordde hij.
Voor iederoeen aau boord zoo
wel als in de brieven, die u uit
Queonstown schrijft
Ja, ilt zal mijn best doen, ant
woordde hij, maar ik zou u nog wel
graag even willen spreken, vóórdat
wij aan wal gaan.
llij ging in peinzende houding naar
zijn dekhut. Het was nog niet in hem
opgekomop, dat de boodschap van
Virginia in Londen misschien wel
met do zijne in verband stond.
HOOFDSTUK. II.
Overpeinzingen.
Nog niet veel uren van de zeereis
waren verloopen of Littleson werd
zich bewust, dat Virginia een licht
maar onmiskenbaar verlangen toon
de, oin zijn gezelschap te vermijden.
Als gestudeerd man, tot zekere hoog
te athlcet, en iemand van goede ma
nieren en populair in gezelschappen,
kAvam geen oogenblik het idéé bij hem
op, dat dit een persoonlijke tegenzin
zou kunnen zijn. Daarom kwam hij
tot de conclusie, dat zij óf zijn betrek
king tot hot gedrag van Stella ont
dekt had of dat het doel van liaar be-
zoak aan Europa er een was, dat zij
voor hem verborgen weuschie te hou
den. Op den avond van den dag,
waarop hij vt-or 't eerst een duideiij-
ken wenk in dio richting gekregen
had, trok hij zijn stoel dicht bij de
hare.
Ik ben niet van plan u veel las
tig to vallen, Miss Longworth, zei lui,
maar ik voel, dat ik u oen vraag moet
doen. Ik wil mij niet in uw vertrou
wen dringen, en ik heb u ook zelf niet
veel te vertellen, maar ik zou wel
graag willen weten of uw bezoek aan
Engeland iets te maken heeft met wat
er dien avond in de bibliotheek van
uw oom gebeurde
Dus daar weet u alles vanzei
ze bedaard.
Ja. antwoordde hij. Ik weet, dat
er door uw nicht een papier gestolen
is, en gegeven werd aan een porsoon,
wiens naam wij niet zullen noemen
en die nu in Europa is. Ik zal u in
zooverre inlichten dat ik den
oceaan oversteek, om in aanraking te
blijven met dien persoon. Het schijnt
vreemd, dot u, die met diezelfde zaak
te maken heeft, met dezelfde stoom
boot naar Europa gaat.
Het doel van mijn reis, zei Vir
ginia, in de verte turend, betreft nie
mand anders dan mijzelf.
De jonge man knikte.
Ik verwachtte wel. dat u dat zou
zoggen, merkte hij koeltjes op. Toch
bewoog mij onze ontmoeting hier u
deze vraag te stellen. Als ik u in
Lenden van «enigen dienst kan zijn,
dan hoop ik, dat u met na zal laten
nnj dat te laten weten. Uw oom zou
het mij noon vergeven ais ik niet al
les deed, wat ik kon, om het u gemak
kelijk te maken.
Virginia glimlachte een beetje
bitter.
Mijn oom, zei ze, zal zich waar
schijnlijk daarover niet al te zeer het
hoofd breken. Hij wensebte in 't ver
volg geen gebruik meer te maken van
mijn diensten. Als ik naar Amerika
terugga, ga ik naar mijn eigen fa
milie.
Dat deed Littleeon oprecht leed.
Tot zekere hoogte voelde hij, dat dit
zijn schuld was.
Dat is juist iets voor Phineas,
zei hij. Zoo hard als staal, en zonder
een onkel woord van waardooring. Ik
begrijp niet, hoo u iets kon doen aan
hetgeen er gebeurd Is. U heeft vrij
willig niet3 afgegeven. U verteldo
niemand iats.
Mijn oom, zei Virgin in. oordeelt
alleen volgens de resultaten. Ten
slotte is dat ook de eenige onfeilbare
manier. Nu ga Ik eem beetje lezen, als
u er niets tegen heeft. Ik krijg hoofd
pijn van het praten.
Ilij boog en ging zijns weegs. Een
uur lang liop hij aan den anderen
kant peinzend hot dek op en neer. liet
was natuurlijk onmogelijk, dat dit
kind de zee zou oversteken met de
hoop van Norris Vine het document
machhg te worden, dat hij roet al
zijn aanbiedingen van geld en met al
zijn welsprekendheid niet had kun
nen maentig worden. Eu toch begreep
hij niet. wat die reis van liaar betee-
kende. llij wist heel goed, dat Phineas
Duge noch betrekkingen noch bk t-
verwanten in Engeland had. Eenige
weken geleden nog, toen hij onder
het dinor wat met Virginia babbelde,
had zij hem verteld, dal zij geen hoop
had, om vooreerst «en bezoek aan
Europa te brengen. Later op den dag
zond hij een marcomgram naar Ncw-
York terug. Misschien beschouwde
Weiss de tegenwoordigheid van d:t
kind op de stoomboot al9 een soort
van wenk.
Dus u heeft een vriend aan boord
gevonden, merkte Mildmay op, terwijl
hij voor den stoel van Virginia bleef
staan.
Ilij is mijn vriend niet, antwoord
de zij. en ik mag hein niet graag lij
den. Daarom zei ik hem. dat ik hoofd
pijn kreeg van het langdurig praten.
Dan veronderstel ik.... begon lui.
Er valt niets te veronderstellen,
maar ga nu liever zitten, zei ze.
Spreek met mij over Londen, of over
lets of iemand anders. Ik ben van
daag een bootje vermoeid, eigenliik
zou ik moeten zeggen ©en beetje som
ber gestemd. Ik kan niet lezen, en
mijn gedachten bevallen mij niet.
(Wordfr vervolgd*
