NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
DE MILLION AIRS
29e Jaargang, No. 8897
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
MAANDAG 24 JUNI 1912 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERT ENTIËN:
per drie maanden: ïPpt dêiM ^an 1—5 regels 50 C(s.; iedere regel meer 10 Cis. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem1-20 Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)„1.30 Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland„1.65 (gy ^ts* v00r plaatsingen contant.
AfzonderlijkeSgÊ^jj^r. *H rI* 0 37'1 Jj Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlemu.o'/a tA/y Krï
de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuidcr Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot~de Dlaatsin" van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 767S, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE li LAD.
Buitenlandsch Overzicht
De sirijd om de presidentsver
kiezing in de Vereenigda Staten
Roosevelt heeft met <lo
republikeinse he Conven
tie te Chicago gebroken.
H ij wil nu zeil een nieuwe
p a r t ij organiseert u.
In een verklaring, waarin Roose
velt zijn standpunt tegenover de
Nationale Conventie uiteenzet, zogt,
hij, na. nogmaals de beschuldiging ie
hebben herhaald, dat hij op slink-
sche wijze beroofd is van een aantal
stemmen in de Conventie: ,,ïk hoop,
dat de mannen, die gekozen zijn als
Roosevelt-gedelegwrilen, thans zullen
weigeren over ©enig.punt op de Con
ventie te stemmen.
,,Ik ontsla geen enkel gedelegeer
de van zijn eervolle verplichtingen,
om voor mij te stemmen, zoo hij ai
aan de stemming deelneemt., maar
ik hoop, dat hij in het geheel niet
zal stemmen. De Conventie, zooals
zij thans is samengesteld, kan niet.
geacht worden de republikeyische
partii te vertegenwoordigen, zij ver
tegenwoordigt niets anders dan een
welgeslaagd bedrog, daar zij op den
nil van de groote meerderheid der
partij geen acht heeft geslagen.
„Degene, die door deze Conventie
candidaat mocht worden gesteld,
zou slechts profiteeren van dit wel
geslaagd bedrog, liet zou een groote
schande zijn, zoo iemand, onder deze
omstandigheden, een candldatuur
zou aannemen, zoodat li ij om parlij-
rcdenen geen aanspraak zou mogen
maken op den steun van een repu
blikein en het recht zou hebben ver
beurd om op moreelc gronden «ten
steun van eenig eerlij* man, onver
schillig van welke partij, in te roe
pen."
De president der republikeinscbe
Conventie te Chicago las de verkla
ring van Roosevelt voor.
Daarop volgde een grnotsche be
toog: ng voor Roosevelt.. Er vormde
zich te zijner oer een stoet van ge
delegeerden, hetgeen aanleiding gaf
tot een vuistgevecht, waaraan de
politie echter dadelijk een einde
maakte.
Taltis nudoorde republi-
keiusche Conventie can-
diclaat gesteld.
De stemmen waren als volgt ver
deeld Taft 561, Roosevelt lo7, La-
folette 41, Cummins 17, Hughes 2.
Het aantal afgevaardigden, dat
geen stem uitbracht, bedroeg 344,
steil men deze allemaal onder de
li. osevt'k-aanhangers, dan komt de
ze tot een totaal van 451, dus toch
nog ver onder het aantal van Taft.
In elk geval zou Iloosevelt om de
Conventie de nederlaag geleden heb
ben
Nu wil tiij nog een kansje wagen.
Roosevelt lieeft voorloo
pt g een onafhankelijke
caudidatuur aanvaard.
Daarbij zei hij o. a.
,.De tijd is gekonion, dat al wie
Vertrouwt op de eerste grondbegrip
pen der moraal in hot openbare en
particuliere leven, zich moet aanslui
ten bij de nieuwe beweging.
Roosevcit verzocht zijn gedelegeer
den, terug te kecren naar hun woon
plaatsen, om het gevoelen hunner
omgeving te vernemen. Later zal
.o,.. iMji'.eu komen up een groote con
ventie, om ©en progressieve candida-
luur te stellen, Roosevelt beloofde
den. candidaat, die dan gesteld zou
worden, te zullen steunen.
Vervolgens verklaarde bij, dat do
regelmatige conventie een werktuig
was in dienst van ontaarde, politie
ke „bosses", die geen schaduw van
sympathie meer hadden voor den
geest en bedoelingen der republikei
nen van voor vijftig jaar.
„Gij, mijne vrienden" aldus
ging hij verder ,,zijt de geestelijke
erfgenamen van Abraham Lincoln,
die weigerde langer gebonden te
worden door banden van het verle
den, maar met nieuwe opvattingen,
door den tijd gevraagd, zich plaatste
tegenover nieuw© gebeurtenissen".
Roosevelt besloot met voor tc stel
len, dat de zinspreuk der nieuwe
campagne zou zijn „Gij zult niet
stelen".
In toonaangevende financiëele krin
gen voelde men er eerst weinig voor
het idee van Roosevelt, om een nieu
we progressieve partij te ondersteu
nen. Ben nieuwe verkiezingscampag
ne komt ie staan op een 12 a 15 milll-
oen gulden
Intusschen zijn de democraten druk
bezig met de voorbereiding van hun
congres le Baltimore. Ook daar wordt
hard gestreden om 't voorzitterschap,
de eerste machlsprocf van de ver
schillende groepen.
De mee® conservatieve richting on
der Tammany is voor Parker en be
strijdt de radicale richting ouder
Bryan. Waarschijnlijk zullen hier de
zelfde tooneelen zich voordoen ais in
Chicago.
Bg oorla; tusse&en Italic inTirkUe
Uit Bcnghasi wordt aan een Duilsch
blad geseind:
„Op den lüen Juni vielen de Italia
nen, in twee colonnes oprukkend, den
tegen de Westzijde vooruitgeschoven,
100 man sterken Turkschen post aan.
Tegelijk stegen in Benghasie een be
stuurbaar luchtschip en verschillen
de vliegmachines op, om de Turksche
posities te verkennen.
Boven de Turksche posities aange
komen werd uit dc lucht met bom
men geworpen. Dit had blijkbaar niet
ten dool, nudeel te berokkenen aan de
Turksche stellingen, maar meer om
de oprukkende Italiaansche colonne
aan te geven, waai de Turken precies
zich ophielden.
De Italianen, aldus nauwkeurig op
de hoogte van de positie der Turk
sche troepen, trachtten deze te om
singelen. De Turken doorzagen ech
ter die manoeuvre en zonden verster
kingen vooruit. De Italianen durfden
geen stand houden voor deze verster
kingen. Zij namen onmiddellijk den
terugtocht aan. De vervolging werd
evenwel door de Turken voortgezet.
De Italianen leden op hun terugtocht
zware verliezen. Zij lieten vele go-
wonden en veel ammunitie achter.
Een officier werd gevangen genomen.
De Turken hadden slechts vier ge
wonden."
De redactie teekent bij dit bericht
aan: De Turken hebben dus op het
oorlogstoon eel in Cyrcnaika een niet
onbelangrijk succes op de Italianen
behaald.
Uit den weg, dien dit telegram go-
r.omen lieeft, blijkt, dat de Italianen j
alleen heer en meester zijn van enke-
le kustplaatsen. Het is hun niet ge-
lukt, deze voor de Turken belangrijke j
telegraaflijn, die niet ver van de kust
gaat, door patrouilles te vernielen.
de mogendheden Italic verzocht heb
ben, de vijandelijkheden voorloopig
tut Tripolis te beperken. Wanneer do
Italiaansche actie in Noord-Afrika
Turkije niet tot den vrede dwingt, dan
zal JtollS den oorlog weer in de Aegï-
sclie Zee voortzetten.
Men zal zicli berinneren, dat ©eni
gen lijd geleden enkele officieren van
de Turksche vloot meer dan genoeg
van hun gedwongen werkeloosheid
hadden en zóó verlangend waren,
hun krachten met die der Italianen
te nieten, dat zij dreigden hun sche
pen tegen de Turksche regeering te
zullen aanwenden, wanneer men z©
niet tegen den vijand uitzond. Be-
doolde officieren werden gevangen
genomen en zeven van hen zijn nu
door den krijgsraad ter dood veroor
deeld. Het vonnis is zeer zwaar,
wanneer men bedenkt, dat de offi
cieren slechts* uit patriotisme en oor
logszucht gehandeld luidden Het
vermoeden is dan ook, dat het boven
genoemde doodvonnis niet voltrok
ken zal werden.
□ngeregeldheügn te Lissabon.
Men weet, dat 't trampersoneel te
Lissabon reeds ©enige dageui staakt.
Op raad van de regeering werd nu
een poging gedaan, liet verkeer van
den electrische-trauweg weer op te ne
men. De directie liet eerst zes wa
gens rijden, die met politie bezet en
door cavalerie beschermd wei-den.
Onderweg weiden mensehen gearres
teerd, die trachtten met geweld het
verkeer te verhinderen. Het kwam tot
ongeregeldheden, waarbij eenige per
sonen gekwetst werden. Hoe later het
op den dag weid, des te meer opge
wonden wérd de stemming op straat.
Het was reeds duister, toen plotse
ling op het Rociopleih, niet ver van
de haven, vier bommen ontploften,
ze weiden door nog onbekenden ge
worpen.
Ongeveer gelijktijdig vielen eenige
schoten. Eén persoon werd gedood,
verschillend© voorbijgangers gewond.
Het garnizoen, dut met het oog op
mogelijke ernstige gebeurtenissen
versterkt en gealarmeerd 'was, kwam
dadelijk op hot terrein. Tot laat in
den nacht duurde het rumoer op de
straat voort.
Geen der bommenwerpers is gear
resteerd kunnen worden.
Nader wordt geseind, dat het tram
verkeer toch gedeeltelijk hervat is.
Vele stkers zijn weer aan den arbeid
gegaan. Verdere ongeregeldheden zijn
nii uitgebleven.
De gewoonlijk goed ingelichte
Turijosche Stampa schrijft, dat de
werkelijke oorzaak van den stilstand
der Italiaanscho beweging in do Ao-
geïsche Zee gelegen is in het feit, dat
Dit Marokko.
De Matin bevat een blijkbaar of-
ficieuse mededeeling, waarin de pes
simistische opvattingen omtrent den
stand der onderhandelingen tussehen
Frankrijk en Spanje ongegrond wor
den gehecten. De regeering te Madrid
zoo wordt gezegd, lieeft op verschil
lende punten blijken van goeden wil
gegeven, speciaal in zoover de streek
om Ifni en het Lukkos-gébied betreft;
de quaestic van het Uergadal kan
r-.iet meer op liet tapijt worden ge
bracht, daar de Spaansche regeering
weet, dat Frankrijk te dezer zake in
hare concessies tot de uiterste grens
is gegaan. „Minister-president Poin-
caré", zoo eindigt de mededeeling,
„wikkelt op do voor Frankrijk meest
gunstige wijze een uiterst moeilijke
erfehisquaestic af en hij schijnt er
door zijn eerlijk en geduldig optreden
in te zullen slagen om Spanje, dat hij
nooit heeft willen beschouwen als te
genpartij, tot do erkenning van de
rechten van Frankrijk in Marokko te
zullen brengen.
Genei aal .Gouraud meldt, dat hij
de strijdmacht der Hayana, waarbij
zich «ie Djeballa van Tadjammi ge-
voogd hadden, uiteengedreven heeft.
De vijand leed vrij groote verliezen,
aan Fransche zijde vielen drie doo-
den en 21 gewonden.
Dvif.n.chemeiiton van do colonne
Dolbiez zijn vrij hevig slaags geweest
met de In opstand gekomen Boni
Mtire.
Do vijand werd teruggeslagen.
Vijf FranSchen sneuvelden, 16 wer
den gewond.
Olt China.
Voorname Chineezen te Batavia,
ontvingen onrustbarende berichten
omtrent een in China te verwachten
staatsbankroet.
Men vreest voor het uitbreken van
een nieuwen burgeroorlog.
Binnenland
'T DRAMA TE AMSTERDAM.
„De Tel." schrijft nog:
Wij waren in do gelegenheid met
den veldwachter J. Padmos van Slo-
terdijlc een onderhoud te hebben.
Thans,eènigszin.s bekomen van de
emotie, deed de veldwachter ons in
het politiebureau te Sloterdijk het
volgende verhaal:
„Reeds 30 jaren ben ik bij de po
litie, doch nog nooit heb ik zulk een
treurige zaak meegemaakt. Dat
overtrof alles, wat ik tot dusver ge-
zlCnlveb- Heel den nacbfheb ik geen
oog dicht gedaan. Heel den tijd zag
ik dat bloedige tafereel nog voor mij.
Vrijdagmiddag om half twee loop ik
te surveilleeren bij de Haarlemmer
vaart,. to.en ik plotseling een hoop
menselien bijoen zag. Daar waren de
warmoezier II. Baker en zijn knecht,
die mij meedeelde, dat zij een man
uit liet water hadden gehaald.
Hij was geheel bij kennis en in
staat met mij mee tc loopén. Ik bracht
hem naar de ziekenkamer en liet hem
daar .plaats nemen op een der bed
den.
Hij was in een vreeselijk overspan
nen toestand, doch geen oogenblik
was hij buiten kennis geweeest. Daar
in die ziekenkamer heb ik hem ont
daan van zijn nutte kleederen. En
terwijl ik daarmee bezig was, trachtte
ik er wat meur uit te krijgen. Ik sprak
hem eens vriendelijk loc, vroeg hem,
hoe iiij er toch wel toe gekomen was,
zich au het leven te willen berooven.
Lu die vriendelijke woorden brachten
eene geheele verandering bij hem te
weeg.
„lu langen tijd heb ik geen vrien
delijk woord gehad," zoo zcide hij al
huilende.
ik zeide hem daarop, dat er toch
eon reden moest zijn, dut hij zich wil
de verdrinken.
„Kom, vertel het mij maar," zoo
vroeg ik hem. Toen plotseling begon
dé man luid te snikken a-s ©en kina.
En met stukken en brokken kwam liet
er uit: „Ik zal jou wat vertellen. Ik
heb drie kinderen van me vermoord."
„Waar is je mes dan?" vroeg ik. Dat
wist lhj niet. Ik heb den man toen op
het bed gelegd cn zijn kleeren schoon-
gemaakt. In den binnenzak van zijn
vest vond ik plotseling een groot,
nieuw slagersmes. Toch ducht ik nog
niet, dat de man de waarheid gespro
ken luid, toen hij vertelde z'n drie
kinderen te hebben vermoord. Maar
daar hij zijn adres had opgegeven,
ging ik toch dadelijk op onderzoek
De man bleef te bed onder bewaking
achter. Toevallig kwam ik, buiten ko
mende, den agent De Boer van Am
sterdam tegen, die mij over een poli
tiezaak moest spreken. Ik vertelde
hem de vermoedens, die ik had en
vroeg hem mee te gaan naar de Van
Hogendorpstraat. Toen wij in de
straat kwamen, geloofden wij nog
niet, dat dc man waarheid gesproken
had bij zijn bekentenis. Een tweetal
surveilleereride politieagenten had
zich bij ons gevoegd en zoo trokken
wij naar het perceel Van Hogendorp
straat 193. Op de 'Je trap ontmoetten
wij een vrouw, die bij het zien van de
uniformen teekencn van ongerustheid
toonde.
„Wat is er gebeurd?" vroeg zij, na
dat zij zich bekend gemaakt bad als
de vrouw van Van Bilderbeek.
„Is u al boven geweest?" zoo vroeg
ik haar.
„Jawel," antwoordde zij, „maar ik
kan d'r niet in; de deur is op slot."
„Waar zijn dan je kindertjes?"
vroeg ik woei».
Toen begon de vrouw jammerlijk te
weenen.
„01". riep zij. „Ik begrijp t al. Hij
heeft ze vermoord. Want hij heeft mo
gezegd, dat-ie dat doen zou.
Toen eerst begrepen wij, dat de man
waarheid gesproken had bij zijn vree-
selijke bekentenis.
Wij lieten de vrouw beneden onder
bewaking en gingen zelf naar boven.
Bij fouilleering had ik op den man
een sleutel gevonden, die ik bij mij
had gesloken. Doch dat bleek de sleu
tel van zijn woning niet te zijn. Wij
trapten daarom de deur in. Wat wij
daar binnen vonden, is eenvoudig niet
te beschrijven."Na door het voorpor
taal te zijn gegaan, traden wij de
voorkamer binnen en vonden daar
boven op liet ledikant een jongetje
van pl.ni. 16 maanden boven op het
bed liggen. In de keuken lagen de
twee meisjes aan twee kanten bij
de tafel. Het was duidelijk te zien,
hoe de moordenaar ieder kind
weerszijden van de tafel had ver
inoord. Het oudste meisje schijnt in
haar doodsstrijd nog naar haar jon
ger zusje le zijn toegekropen onder
de tafel door, wat bleek uit een bloed
streep, die daar gevonden wen
Wij vonden op den grond ook nog
chocolade-flikjes, waarmee de moor
denaar de onschuldige kinderen ge
lokt schijnt le hebben.
Ik ben onmiddellijk naar Sloterdijk
teruggegaan cn heb den burgemeester
gewaarschuwd. Vervolgens heb ik
Van Bilderbeek in een gesloten rij
tuig naar het bureau Spaanidammer-
straat gebracht. Onder dezen tocht
liedft hij bijna niets gezegd. Nu eens
I bleek hij norsch onverschillig, dan
weer begonnen zijn zenuwen te wer
ken. En als men over den moord be
gon, snikte hij als een kind.
„Meent u, dat de man krankzinnig
was?" vroegen wij.
„Vast, niet!" antwoordde de veld
wachter. „Hij was natuurlijk over
spannen, maar krankzinnig leek hij
niet. Wat natuurlijk niet wegneemt,
dat deskundigen afwijkingen bij hem
kunnen waarnemen, die wij, als lee-
ken, niet opmerken,
i Ik heb hem nog gevraagd, of hij
j sterken drank had gebruikt van ie
I voren. En daarop antwoordde hij be-
vestigend. Alvorens zijn afschuwelijke
daad te plegen, lieeft hij bij een her
bergier in de buuit eenige glaasjes
jenever gedronken."
Tot zoover het verhaal van den
veldwachter, dut deze politieman ons
in allen eenvoud gedaan lieeft.
Onze Lachhoek
HET ENFANT TERRIBLE.
Mevrouw had haar kleinen Arthur
meegenomen naar een weldadigheids-
matinée. Midden in i'.e aria van een
zangeres riep de jongen op den ka
pelmeester wijzend: Waarom slaat
de man die dame?
St, fluisterde de moeder, hij
slaat haar itnmers heeJemaal niet!
Nu, waarom schreeuwt zij dan
zoo? vroeg do kleine.
Do jonge man haalde een klein
erkant doosje uit zijn zak.
Ik heb een cadeau voor u, be
gon hij. Ik weet niet, of het aan uw
vinger zal passen, maar...
O, George, viel zij hem in do
rede Het is zoo plotseling. Ik heb
nooit kunnen denken...
Toen haalde George het cadeau te
voorschijn een zilveren vinger
hoed en het meisje zei niets meer.
TWEEëRLEI OPVATTING.
Ik lees daar in de voorrede van je
boek, dat gij het geschreven hebt om
aan een lang gevoeld© behoefte te
voldoen. Wat meent ge daarmede?
Wat ik daarmede meen. Wei, ik
heb zeker in geen veertien dagen een
goed middagmaal gehad. Noemt ge
dat niet een lang gevoelde behoefte.
AAN DE GEVOLGEN OVERLEDEN.
De landbouwer U. Hazelaar, te
Erm, die. gelijk gemeld werd, eenige
dagen 'geleden een ijzeren punt mei
weerhaak van een hooitrekker in het
been kreeg, is in het ziekenhuis te
Groningen overleden.
DR. L. VAN DOESBURGH.
lieden is het 50 jaar geleden, dat
een dor oudste geneeskuustoefenaren
te Amsterdam, dr. I.. van Doesburgb,
fo Leiden den titel van medicinae
doctor verwierf.
Hij gaat nu rust nemen.
ANTI-TARIEFVVET-SLUn ZEGELS.
t Anti-Tarief wetcómité stelt sluit»
zegels voor propagandeering van zijn
beginselen verkrijgbaar.
OPENING PANAMA-KANAAL.
Dezer dagen werd te 's-Gravenhage
verwacht eene buitengewone afvaar
diging uit de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika naar Europa, ver
band houdende met de ui 1915 met
toestemming der Amerikaansehe Ra-
guering ter gelegenheid van de ope
ning van het Panama-Kanaal te San
Francisco te houden wereldtentoou-
J stelling.
i De deputatie, die reeds verschillen
de steden van het vasteland heeft be
zocht, beslaat uit de heeren Reuben
Brooks Hale, president; William Tho
mas Sesnon, vice-president van de
Kamer van Koophandel tc San Fran
cisco; schout bij-nacht Sidney A.
i SlauütoD; generaal-majoor Clarence
11. Edwards; Theodore Hardee, uitvoo-
rend ambtenaar, en Archibald C. Euio
I ry, secretaris.
Zie vervolg Binnenland op pagina
2, Tweede Blad.
Feuilleton
Naar het Engelsch
door
E. Phillips Oppen heim.
2D
U is nog veel te veel een kind,
zei hij zacht, om zoo te spreken.
Ik bon negentien, antwoordde
zij, en Mins voel ik mij als iemand
van negen en dertig,
Negentien ggrhaaldc hij, en dan
geheel alleen naar een vreemd lan'l
oversteken. De Amerikaansehe geest
ir iels verwonderlijks.
Zij schudde het hoofd.
Het is de Amerikaansehe geest
niet, zei zo eenvoudig. Het is nood
zaak. Ik denk, dat ieder Ameri-
kaansch of Engelsch meisje liever on
der iemands hoede zou "aan, dan al
leen.
U mankt, dat men zich geneigd
voelt.... begon hij, zich voorover bui
gend en haar in de oogen kijkend.
Ik geloof tóch, viel zei hem in de
rode. dat ik verstandiger gedaan zou
hebben met te blijven lozen.
Neen. doe het alstublieft niet 1
verzocht hij. Ik beloof u heel ernstig
te zullen praten. Het is mijn schuld
niet, dat ik het eon oogenblik vergat.
U keelt mij aan, moet u denken, en
in Engeland zijn wij niet aan zulae
oogen gewoon.
r— U is óf heel ounoozel, zei ze, óf
heel brutaal lk denk, dat ik u maar
zal wegzenden.
Er is niemand anders, zei hij,
rondkijkend, orn met u te praten, en
ik zal werkelijk heel erg mijn best
doen.
Geef mij dan alstublieft die cho
colade even aan en begin, zei ze. Ver
tel mij het een en ander over uw
huis in de provincie.
Mijdmay, die zeven huizen had in
verschillende stroken van het Veree-
nigd Koninkrijk, wist met recht,
waarmee tc beginnen, maai' hij sprak
tegen haar over een, waarin hi: nooit
woonde, een spookachtig grijs gebouw
op dc kust van Northumberland,
waarvan de vensters la-spat werden
door het schuim van de Noordzee,
inaai welks tuinen in het geheele
Noorden van Engeland beroemd wa
ren Hij slaagde er heel spoedig in
haar belangstelling op te wekken. Zij
vond er iets buitengewoon rustigs in
naar hot geluid van zijn goedhar
tige stem met haar lichte beschermen
de intonatie te luisteren. Zij zaten
daar totdat de gong voor den lunch
zacli liet lvooren, toen stonden zij op
on liepen een poosie samen op en
neer. De zon was doorgekomen, en de
grauwe zee werd blauwHet dek was
dioog .De sirene luid opgehouden zien
le doen liooren. Het schip had ulleen
nog maar ©en licht schommelende
beweging, en het schuim, dat tegen
het schip opsprong tintelde in het
zonlicht als druppels van diamant.
Welk een verandering 1 Buister-
de zij, om zich héén kijkend.
-- Wonderlijk, niet waar stemde
bij toe. En wat eenheerlijk zee
windje
lk moet zeggen, zei ze, dat ik be
paald honger heb Ten slotte geloof
ik toch nog, dat ik van deze reis zal
genieten.
Na den lunch aarzelde zij even en
Sim- toen licht zuchtend naar haan
dekhut. Daar zette zij zich op haar
slaapbank en ging met haar elboog
in de ronde ruimte peinzend uit het
patrijspoortje zitten staren. Was zij
dan zoo dwaas geweest om een poos
lan." alle§ te vergeten en liep zij ge
vaar nog dwazer tc worden Haar
gedachten dwaalden terug naar de
kleine farm zoo ver van «le beschaaf
de wereld af. Zij dacht aan het geheel
andere leven van uilen daar, haar va
der vrij van zorgen, haar broeder op
do academie, haar moeder zonder dat
angstige licht in haar oogen. omdat
zij niet meer «lag aan dag zat te be
denken, hoe zij de rekeningen betalen
zou, die spoedig zoo heel groot wer
den. liet was eén nachtmerrie voor
haar te hedenko», dat de oud© «lagen
zouden kunnen terugkeeren. Zij voei-
ue dat zij alles doen zou alles durven
om de oude positie bij haar oom weer
lerug te krijgen. Bij haar vertrek wu
reu er maar een paar woorden lus-
schen hen beiden gewisseld. Zij had
hem verzocht haar familie niets te be
richten, hun te doen eelooven, dut zij
voor hem die reis moest maken.
Laat hun nog enkele maanden
tijd! verzocht zij liern Als ik dan
slaag m hetgeen ik mijn best zal doen
tc volbrengen, zal alles in orde zijn.
Als het mij niet gelukt, dan zijn zij
tenminste nog wat langer gelukkig
geweest.
Hij had geen woord van hoop tot
haar gesproken. Hij had geen belof
ten gedaan. Alles wat hij zeide, was
in korte en bondige termen afge
daan.
Wat je verloren hebt, kun je
weer terug vinden. Als je het gevon
den hebt, zal het zijn of jo hot niet
kwijl geweest bent.
Maar wat scheen het haar een zoe
ken in het duister toe! Ho© kon zij ho
pen op succes! Zelfs Stella zou haar
uitlachen; en Vine, zij had hem nog
maar eens ontmoet, maar zij kon zich
«lan glimlach voorstellen, waarmee
hij haar smeekbeden zou begroeten.
Zij schudde het hoofd over haar eigen
gedachten. Smeekbeden! Zij zou an
dere wapenen moeten kiezen dan die.
Door overmacht en listigheid was zij
bestolen; haar eenige kans om succes
te hebben zou het gebruik van dezeif-
wapeuen zijn. Intusschen zei ze tol
zichzelf, dat zij zich niet meer zoo van
haar doel mocht laten afleiden. Zij
was tenslotte nog maar een kind, en
zij had nog maai zoo weinig vriende
lijkheid van iemand ondervonden.
Haar hoofd zonk een beetje lager en
zij sloeg de handen voor de oogen.
Wat deed zij toch idioot! Toen sloot,
zij de deur cn schreide zichzelf in
slaap.
HOOFDSTUK HL
Wil u met m ij trouwen?
Ditmaal, zei hij beslist, kan u
mij niet ontsnappen. W il u op uw
gewonen stoel gaan zitten of zullen
wij hier praten?
Zij keek naar hem op. en de woor-
der die zij voor hem had klaar ge
maakt bestierven haar op de lippen.
Zij ging gedwee met hem mee naai
de plaats waar hun stoeleu naast el-
Laar waren blijven staan.
Wij zullen hier even gaan zitten
als u dat prettig vindt, zei ze aarze
lend. Ik kan niet lang blijven. Ik
heb het nog druk niet pakken.
IIij gaf geen antweord totdat hij
do i reisdeken om haar hoen had ga
le gd en het haar aangenaam had ge-
r aakt. Nog enkele uren en hun reis
wus ten einde; in het verschiet ki
den zij de lichten van Wales al zien.
Don volgenden morgen zouden zij
ui wal Stappen.
Ik zul u met lang ophouden, zei
hii. zijn stoel dicht bij den hare trék-
kond, zoodat niemand hun gesprek
kon afluisteren, maar ik ben er op
gesteld te weten waarom u in de ïaat-
ri© vier en twintig uur niets anders
hoeft gedaan dan mij vermijden? lis
heb u toch niet op eemlgerlei wijze be-
bedïgd, hoop ik?
Neon! antwoordde zij strak naai
een van de lichten kijkend. u weet
wol. dat daarvan geen sprak© is.
Integendeel ging hij voort, - ik
neb hot weinige gedaan wat ik kon
d«en om u de reis dragelijker te ma-
bon. Natuurlijk weel ik wel, dat het
gonoegen van uw gezelschap mij meer
dan noodig was voor die kleine dien
sten beloonde, maar toch heb ik niets
gedaan om doze veranderde behande
ling van uw kant t© verdienen en ik
wL weten wat liet bouekent.
U overdrijft kleinigheden, zei ze
koel. lk voelde mij den gcbeolen
dag zenuwachtig en gedrukt, en ik
uilde liever niet met iemand spreken.
F heb u niet meer vermeden dan
iemand anders.
Dat, antwoordde hij, is niet
waar.
Zij koorde zich langzaam om totdat
hij haar gelaat kon zien, nog altijd
bleek en koud en naar het hem voor
kwam bij wit af in de ondoor<Iring-
