S Kif^L
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 6 JULI 1913
Kaarïemscne
Hande8svereen5gini«
(Goedgekeurd bij Kon. Besl. van 12
Nov. 1899,.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
»ing hier Ier stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
Ia zeer vele gevallen, zaken vuu ver-
Bchillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groet
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit ie
waardeeren, door als lid der Vereeui-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 ledeD, maar dat is niet vol
doende- Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten ge
voelen. dat men het werk op prijs
stelt, dat de Haarlemsche llaudels-
vereeniging steeds opneemt, als doen
de, wat hare hand vindt om te doen.
De vooideelen. die de Vereemging
fauiteu hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van ƒ3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
girig bemoeit zich in de eerste plaats
ei mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatien voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies der Vereeuiging te vragen
die ook in procedureu en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel cu het bedtijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aati-
feuoinen, doch slechts het 2e halfjaar
tan 1 November tot en met 3ü April)
ad 1.75 de halve contributie.
Beetitsgeieerde adviseurs der Ver
eeuiging ztju de beereu Mrs. Th. de
11 auu liugeuholtz eu A. H. J. Merens,
Spaurue 94, alhier, die voor de ledeu
elkeu werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureuu der Vereeuiging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso s door bemiddeling
dei Veieemgiiig wordt een vast
recht vuu 5 pCt. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocuteu te innen.
De kosten van information naar
buiten de stad woonachtige personen
bedrugeu 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vei goeun g Informa
tion naur binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiëu op buiten de stad wo
nende persoueu worden met behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 information en rechts
geleerde udviezen werden in het af-
geloopen Jaar gegeven.
Aan het kantoor Jansweg 11, ziju
thans coupons a 10 cent verkrijgbaar
waarop mcu bij het Bureau vau den
Burgerlijken Stand op het Stadhuis
inlichtiugen kan bekomen over bet
adies van bier op liet bevoikiugsregis-
tei ingeschreven peisouen.
In Maait en April 1912 zijn 4-4 vor
deringen tut een beurag van ƒ1115.95
betaald 13 vorderingen worden aibe-
taaid18 vorderuigeu ziju- uitgesteld.
Volgeus art 7 dieut het geheim der
lijsten vau wunbetalers cugeschou-
den te blijven.
In verband met de wijziging van
aitiL.'! II van het buishoucelijk regle
ment van den Nederlandschen Bond
van Onderlinge Informatie- en
Scliuldinvoidering-bureauri en Hsn-
delsvereenigiijgeij, gevestigd te Haar
lem, moet in bet vervolg voor elke
informatie, die op vertoon van lcg.li-
matïekaarten wordt gegeven, 25 cent
worden betaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, mo8ten worden geadres
seerd aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur, en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
sc ras meent, dat men, boewei geen
lid der H. II. V., toch van haar infor-
rnatiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereenigïng
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatien op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Eendaagsche Uitstapjes.
's Morgens, ongeveer bij negenen,
reden wij onze fietsen bet bagagebu-
reau binnen, gaven ze daar aan .11
betaalden, na vertoon van onze kaart
jes, 20 ets. per fiets. Ons plaatsbewijs,
HaarlemHilversum, kostte ons ƒ2,40,
2de klasse 1.60, 3de klasse) en 9.09
reden wij het station IIaarl=m uit.
't Was prachtig weer, en dus geen
wonder, dat een menigte fietsende Am
sterdammers hun stoffige stad hadden
verlaten, om in Haarlem's frissehe
dreven en mooie omstreken, van bosch
duin en strand te genieten. Ook de
wagens der E. S. \I. rolden overladen
ons voorbij.
Wij, Haarlemmers, gewend aan al
dal moois, waren niet tevreden, ori
zochten andere natuurplekjes op. Ons
doel was het Gooi. 9.28 gled m wij hel
Centraal-statica te Amsterdam bin
nen. stapten uit, toonden onze kaart
jes en zonder overhaasting liepen wij
naar den ons wachtenden trein, die
ons zonder oponthoud naar Hilversum
zou brengen. De trein vertrok 9.40, ons
restte nog 12 miruten, die wij benut
ten, om te zien, of onze fietsen behoor
lijk werden overgebracht. Wij krecen
hier goud het idéé, dat de Amsterdam
mer, behalve Haarlem, Zandvoort,
toch ook Weesp, Bussum, en heel het
Gooi 's Zondags eenvoudig over
stroomt. 't Wus een enorme drukte.
Op het nippertje komende heeren en
dames, het symbool hunner sport de
fietspomp, stevig in de hand geklemd,
stormden de trappen op, schoten dan
als haaien op het portier van je com
partiment af, rukten, of liever tracht
ten het open te rukken, draaiden in de
haast de grepen verkeerd om. trap
pelden van ongeduld, tot een conduc
teur kalm de deur ontsloot.
Eindelijk scheen alles opgenomen en
vertrokken wij. De trein rende met
steeds meerdere vaart voorbij de wer
ven, de laatste huizen der hoofdstad,
nog wat huizen met tuintjes .om ein
delijk tusschon onafzienbare weilan
den zijn weg te vervolgen.
Hier en au ar ontmoetten wij groo
te watervlakten, moerassen, waarin
veel hoog opgeschoten riet staat. Na
Bussum te ziju voorbij gesneld begon
de streek zich merkbaar te verande
ren. Nu en dan boschplckken, zand
grond soms, duinen in 't verschiet, ui-
les duidde er op, dat de trein de vlakke
landen verlaten en de heuvelachtige
Gooistreek was ingestoomd. Daarna
gaf de locomotief door fluiten het
sein, dat wij Hilversum haaden bereikt
en het onmiddellijk daarop volgend ge
rommel onder den waggon bewo-?s,
dat de trein door het hevig aanslaan
der remmen, in zijn razende vaart
werd gestremd. Met een ruk stonden
wij voor het perron Hilversum. Na m
ruil voor het regu de fietsen in ont
vangst te hebben genomen, stapten
wij voor het station op, reden recht
tegenover ons de straat door en zwenk
ten Jinks den dour ons te volgen weg
in. Een aan weerszijden met hoornen
beplante laan, een uiitteker.de bestra
ting, alles werkte mee tot een vroolijk
l'Cgin en langs den Wilhelminaboom,
een menigte villa's met prachtige tui
nen, karden wij naar Buarn. Hoe ver
der svij kwamen, hoe meer wij den in
druk kregen, van ons in het „Schwarz-1
woid" te bevinden. De breede weg .am
wel eenigszins het idéé weg, maar als
wij onze blikken naar de kanten sloj-
gen, waar al maar pijnbcoinen zich
ten l'ieinel verhieven, zou het ons niet
hebben verbaasd, als plots een herte
kopje door het geboomte ons had aan
gegluurd.
Geen wonder, dat wij ook hier een
ingang vonden, dienstbaar voor den
Koninklijken jachtstoet, hetgeen op
060 bord stond aangegeven, maar uil
den aard der zaak voor hei publiek
geen toegang verleende.
Uier en daar lagen kleine cafè'tjes
in hét bosch verscholen, merkbaar
door een menigte tafeltjes er. stoeien,
losweg onder de boomen geplaatst.
Zoo bereikten wij door de Generaal
van Heutzlaan Baarn, sloegen hnlts
om tn aanschouwden tegenover het
station het Amaliapark met het prach
tig aangelegde plantsoen, dat zich
voor een groot hotel uitstrekte. Na
cenig gevraag, hetgeen hier zeer 100-
dig bleek, aangezien de aanduidingen
simpel waren, fietsten wij verder, lie
ten de over het spoor gesl ïgen loop
brug links liggen en reden rechts op
Eomnes-binnen, en later dooi Eemnas-
buitcn. De weg liep du langs een aan
de rechterzijde gelegen dijk, waar
schijnlijk dienend, om het eventueel
overtollige water uit den polder te
keeren. t leek ons niet veel voor te val
len, evenwel de gelegenheid tot plaat
sen van schutplankeri, deed vermoe
den, dat de bevolking hmr veel degelijk
op iets dergelijks is voorbereid.
Steeds verder gaande, bereikten v ij
Laren. Hier werden wij verrast doar
hel luiusciiouwen eeutr kermis, ten
minste, een walmei.de jnifferkraaiii
ecu miniatuur circus, dit alle9 trok
de onverdeelde aandacht der jeugdige
dorpelingen.
Wij reden zonder oponthoud door't
aardig aangelegde dorp, bekeken de
hJauwsteenen „Van Wulvenbank''
trapten langs gr'ote en kleine villa s,
krotjes en winkeltjes naar lliaricuin.
Wij bevonden ons nu in de duinstreek.
Hier met helm beplante heuvels, ver
der donkergroene boschgroepen en
rechts van den weg, eindelooze koren
volden, wuivende geellichte aren, be
zaaid met korenbloempjes. Voor, in on
na Blaricum bleven teriein, bouw en
aanleg vrijwel gelijk aan het zoo
juist gepasseerde Lareu, maar, ver
der ,naar Huizen, kreeg het typische
van bevolking en kleederdracht toch
eenigazms Oc oven.Liiu. mannen tn
vrouwen, aiies m typiscne dracht. De
matiucii stijf zwarte pakhtn, om
zoomd met band, bet naai, goed nat,
met grove karn naar acuter gestreken,
platte petjes op. De vrouwen, wij'ie
rokken, sombere lijijes aan witte su.y
waaiouuei Lmiaati c-ciit geschtnieo
haar. Sommige viou /en met zwaar
gouden kettingen, oude lainiJiestuk-
ken. /.eifs de kinderen zijn iceds zco
gekieeo, mcu onaerscneuii ze i-ls 't
ware door de grootte van de ouderen,
de diaunt js volkomen hetzelfde, het
geen aan de meesten een le-vrjeg-oud
uiterlijk geeft. Na onder vervaarlijk
gebul, daar de menscnen soms acnt:
aan acht over den weg sloffen, eu van
wijken nauwelijks wdden weten, Hui
zen te zijn door gereden, wierpen wij
hoopvolle blikken op liet torentje van I
het 111 het verschiet liggende Naarden.
ij passeerden bier een zeer vlakke1
duinstreek, alleen de weg liep op som
mige punten tamelijk op en af.
Onvermoeid namen wij bocht 11a
bocht, telkens verlangend het ge-
wenschte vestingstadje voor ons te
zien liggen. Eindelijk ontdekten wij
de grachten, de wallen, magazijnen
en andere oorlogst erschrikkii gen,
waaruit Naarden is samengesteld. Op
sommige plaatsen loerden de vuur
monden der stukken geschut over of
door do wallen heen, schijnbaar
klaar, om dood en verderf onder ons
kalme fietsertjes te brengen, evenwel,
eenige rustig hengelende kanonniers
namen spoedig, al was het dan ook
onwetend, allo vrees weg en hol klon
ken onze stemmen door de poort, dio
tot het stadje toegang verleent. Een
oogenblik dachten wij aan voormalige
ridders, die op hun vurige rossen
door deze gewelven waren gedraafd,
maar het hotsen en stooten dat onze
fietsen op de nogal ongelijke bestra
ting deden, hielp ons gauw uit den
vooroudelijken droom en spitste onze
zinnen tot het verkrijgen van rust en
het noodige, om onze knorrende ma
gen het zwijgen op te leggen. Nu, tot
onze spijt, maar wij moeten bekennen,
dat Naarden wat dergelijke verblijf
plaatsen betreft, totaal niet voor een
en ander berekend is. Dit verslapte
geweldig de animo, wij namen dus
snel een kijkje, hielden daarbij zoo
veel mogelijk links en na over den
dijk geloopen te zijn sloegen wij de
richting Bussum in. Wij vonden daar
meer dan één gelegenheid om koffie
te drinken, trouwens, langs den ge-
heelen weg bevinden zich koffiehui
zen, waar, voor na believen uit te ge
ven prijs, iets is te gebruiken. Voorbij
Naarden. eerst de tramrichting vol
gend, sloegen wij in Bussum zelf
rechts de Brediuslaan in. Aardige vil
laatjes met keur van bloemen en
planten getuigen, dal het hier voor
menigen Amstcrdamsohen zakenman
een waar rustoord is, tevens een
mooie omgeving om in te wonen. De
meeste van hen schijnen „Buiten
Zorg", zooals met gouden letters op
de tuinhekjes staat, anderen, dio dit
niet zoo bout durven te beweren, ma
ken daarop hun bede „Zorgvliet" be
kend. Na de Generaal de la Reylaan
te zijn afgereden, ging het links voor
bij Hotel „Nieuw Bussum' naar 's-
Graveland. Dit dorp is een aaneen
schakeling van werkelijk mooie hui
zen, onderbroken door tamelijke win
kelzaken. Het dorp voorbijgaande re
den wij door een zeer hreede laan,
langs groote buitenplaatsen weer op
Hilversum aan. De entree daar is
heel mooi, maar 't is een waar dool
hof om het station te bereiken.
Men rijdt door straten, breede la
nen, over pleinen vraagt, doch is
steeds verkeerd. Eindelijk, nadat tal-
looze dorpelingen U advies hebben
verleend, duikt het station plotseling
op, ter plaatse, waar men het nooit
zou verwachten. Wij verbeidden nu
de trein van 3.55, die ons 4.38 in Am
sterdam zou doen uitstappen, daar
reed de trein 4.46 de overkapping uit
en om 5.06 stonden wij weer op het
stationsplein te Haarlem.
Als bemerking kunnen wij hier nog
aan toevoegen, dat het tochtje nog
wel tijd laat, van Baarn uit Soes td ijk
te bezoeken. Ook bevindt zich te Naar
den een punt, waar men een mooi uit
zicht op de zee heeft. Verder dient ge
zegd, dat zich op de door ons gemaak
te route veel tollen bevonden, fietsen
evenwel hebben vrijen doorgang en
kunnen ongestoord doorgaan. Ook dio
genen, die s morgens vóór Hilversum
wenschen uit te stappen, wijzen wij
er op, dat de trein 9.28 int Amsterdam
slechts Hilversum en Utrecht aan
doet, de trein vandaar uit terug stopt
vervolgens te Naarden-Russum,
Weesp en station Muiderpoort.
Natuurlijk is voor dit uitstapje mooi
weer de hoofdverdachte en ten slotte
kunnen wij hen, die zich niet door
fietsen willen vermoeien, ten zeerste
aanraden, den geheelen dag in Bus
sum, Hilversum of Baarn to vertoe
ven, ook deze dorpen alleen bieden
den bezoeker in ruime mate natuur
schoon en verpoozing aan.
JOU. P. C. v. G.
Van de Residentie en baar
bewoners.
CLXX.
Do maatschappij Zeebad heeft ein
delijk een lang nagejaagd doel wer
kelijkheid zien worden. Van hooger-
hand is haar verlof verleend een ge
deelte van het strand to mogen af
sluiten. In een fraai gesteld stuk heeft
ze daar moedeeling lan gedaan en op
den voorgrond gesteld, dat het afge
sloten gedeelte bestemd zou zijn voor
zwakken en herstellenden, die naar
Scheveningen kwamen om nieuwe
krachten op te doen. Voor deze pa-
tienten was in de allereerste plaats
rust noodig en op het drukke strand-
gedeelte was deze niet te vinden.
Nu is er zeker veel waars in dit ar
gument en er zouden geen bedenkin
gen opkomen ais een tweede stuk van
het communiqué niet in eenigszins
zonderlinge aansluiting geweest was
met het eerste.
Vrije toegang op het afgesloten ge
deelte van hei strand hebben alle
abonné's van het Kurhaus en de gas
ten van de bij Zeebad aangesloten ho
tels; in het drukke seizoen dus zeker
een 3 of 40CK) menschen. Waar nu het
omrasterde stukje een 50 meter breed
en een eenige tientullen meters rnaar
lang is, kan niet ontkend worden dat
het er èenigszins vol zal zijn al ma
ken slechts de helft van het getul gra-
tis-komers er gebruik van.
Bedenken we daarbij, dat het' ge
wone publiek toegang heeft tegen be
taling van een dubbeltje, dan is de
veronderstelling nitt heel gewaagd,
dat er van „rust" in liet afgesloten
gedeelte niet veel te merken zal zijn,
als er eenigszins druk heengegaan
wordt
Waar iedereen er komen kan, komt
onwillekeurig het vermoeden op, dat
het Zeebad meer om een eerste stap,
dan om een ruststrand te doen ge-
weest is.
Het moet dan ook niet te veel ver-
wondemig baren, als een volgend sei
zoen een nieuw stuk struud er bij ge
trokken wordt, omdat het thans om
paalde te klein bleek voor da
hortte.
Zoo heel verschrikkelijk zou ik het
afsluiten van het strand vóór het
Kurhaus niet vinden, al was het maar
alleen, omdat dau do straatjeugd er
geweerd ken worden- Willen die vau
zee en strand genieten, clan vinden ze
daar overal elders meer gelegenheid
toe, dan juist op dit stuk en liet argu
ment, dat voor den armen man het
genot van Scheveningen bedorven
wordt, kan niet opgaan. Hem blijrt
plaats genoeg over en op het drufiKe
gedeelte komt de straatjongen alleen
om lastig te zijn. De huurders van
tentjes langs den sirandmuur kunnen
Lcrthueelen verhaien over den last,
dien de jongens hun aandoen.
Alles wat los is en zonder toezicht
blijft, verdwijnt; snapt iemand den
dief en geeft hij dien een pak slaag,
dan wordt dagenlang het betreffend
tentje gebombardeerd niet steenon,
straatvuil, zandrolt van den
strandbeerm een stuk hout op het dak,
in één woord, wreekt de straat
jeugd zich op den onverlaat, die van
zich afsloeg, toen'hij begapt werd.
Tegen du euvol staan de politie en
Zeebad machteloos, zoolang niet hef
strand afgesloten is.
Er schijnt ernstig sprake van ge
weest te zijn, dat de gemeente den
gioud aun liet We6toinde, waarop
tuans de Reuswoude-sticliting staat,
zou koopeu voor een nieuw s Ui dim is.
Geheel onmogelijk is dit zeker niet,
maar het bew ijst alweer eens, hoe ho
peloos onvast soms de leiding van de
gemcoulezuken is.
Het stadhuis zou komen aan do
Turfmarkt en het voorstel daartoe te
gelijk behundeld worden niet dat van
de nieuwe verkeerswegen, omdatben
de wethouder Lely heeft het na
drukkelijk verklaard één gobeel
uitmaakten.
Toen kwamen de verkeerswegen In
behandeling zonder dat van het nieu
we stadhuis gesproken werd. maar de
gemeente guig voort met huizen aan
de Turfmarkt aan te koopen, die later
anders onteigend zouden moeten wor
den.
Plotseling komt het Zorgvlietplan
en dut blijkt zoo aantrekkelijk, dut
B. en W. alles laten loopen in de
hoop mocht de Koningin naar
Zorgvliet gaun liet stadhuis aun
het Koordeinde te krijgen. Alles
prachtig, maar nu blijkt dat al vóór
dat van het Woordeinde sprake was,
hut plan-Turfmarkt alweer verlaten
was voor den bouw aan het Wes bi ri
de
Is liet wonder, dat bij het grootcr
publiek weinig belangstelling beslaat
voor het werken van het gemeente
bestuur? Een weinig meer stuur in
dei. gang van zaken, zou zeker niet
ten kwade komen aan de snelheid
waarmee verschillende „vraagstuk
ken" op oplossing wachten.
Binnenland
BEGRA1- ENIS ALMA TA DEM A
De Londensche Hb'd. berichtgever
seint:
Een zeer indrukwekkende plechtig
heid had Vrijdagmiddag plaats in St.-
Pauls kathedraal, de begrafenis van
Sir Laurence Alma Tadema. Onder de
aanwezigen bevonden zich vjrtegen-
wooixiigers van den Koning en de
Koningin, verder Je hertog van Ar
gyll, met zijn gemalin, de N'ederland-
sche gezant en de consul-generaal, de
heer Maas, delegaties van Ilollund-
sche kerk en de Hollandsche Club,
het Koning Willems-fonds. De Lord
Mayor van Londen verscheen met de
stedelijke overheidspersonen in vol
ornaat. Slippendragtrs waren /3c pre
sident en de oudste leden der Acad .-
mie. Alle genoemde Nederlandsche de
putaties brachten kransen, ook de
Nederlandsche Kamer uu Koophan
del had zich laten vertegenwooidlgen.
Na de kerkelijke plecniigheid weid
het lijk in de groeve neergelaten eu do
dienst besloten met een lijkuiarsch*
HET MIDDENSTANDS-
CONGRES.
Men (meldt ons uit Amsterdam
Nopens het onderworp „Publiek*
rechtelijke vertegenwoordiging van
den Middenstand", dat op het volgen
de week te Deventer te houden Mid-
densUuidscongres zal behandeld wor
den, zijn de prae-adviezen versche
nen van Mrs. F. de Vries en Mr. E. J.
Korthals Alles, ilr. De Vries komt tot
de conclusie, dat een publiekrechte
lijke vertegenwoordiging van ilea
Middenstand met bestuursbevoegdhe
den wenschelijk is. Ecu voorwaarde
moet echter vervuld zijn en wel deze,
dat de Middenstand door een krach
tig en bloeiond vereen igings! even
zich rijp toone voor deze taak.
Mr. Korthals Alles belichaamt zijo
meening in de volgende stellingen
A. Publiekrechtelijke vertegenwoor
diging van den Middenstand al-
haarlemmer Halletjes
ZATEltDAGAVONDPRAATJE.
Ben ik goed ingelicht, dan zal over
eenige weken, zoodra bet graven in
den grond van onze goede stad is af-
geloopen, een groot openlucht feest
worden gegeven, tot viering van dit
heuglijke feit. Het hoofdmoment moet
een optocht zijn: voorop gaat de di
recteur van publieke werken in een
k la dauniont bespannen rijtuig, een
rok en een onverschrokken gezicht,
daarop volgen in diverse triomfwa
gens pijpen, buizen en kabels, respec
tievelijk voorstellende Waterleiding,
Rioleering, Lichtfabrieken en Tele-
phoon, afgewisseld door zure gezich
ten in soorten, die in de laatste maan
den over deze opbreking getrokken
zijn; Vervolgens een rijtuig van de
nieuwe electrische tram en heel aan
't eind, als hekkesluiter, een wagen
van de Haarlemsche paardentram, in
den rouw. Het geheel zal omstuwd
zijn door Raadsleden, opzichters,
werklieden, kortom door iedereen die
met de graverij icis te maken gehad
heeft
Ik juich dat denkbeeld toe. We
hebben in Haarlem niet te veel open
bare feesten en zoo'n optocht kan dus
geen kwaad. Maar wat zal er gebeu
ren, als die afgeloopen is? Gaan we
dan als uilen naar huis? Mijnerzijds
wil ik een denkbeeld aan de hand
doen om het feest dan voort te zet
ten en wel met een cantate, getiteld
ONZE GEBOORTEGROND.
Daar de tijd te kort is om aan een
Haarlemsch componist te verzoeken
er muziek bij te schrijven, heb ik den
tekst naar bekende melodieën inge
richt, waardoor do cantate ook voor
buis-, tuin- en straatgebruik geschikt
geworden is.
Om niet bij soortgelijke cantaten
achter te blijven, heb ik voor de noo-
dige afwisseling gezorgd, door hot
dichten van soli en koren. Als iedere
rechtgeaarde cantate begint ook deze
met een koor van meisjes in 't wit,
voorstellende Haarlem's jeugd, die op
de wijze van „Wien Neerlandsch
Bloed" het volgende couplet zullen
zingen:
Hoera, hoera, dc grond is dicht
En Haarlem is weer heel.
Dat graven was een naar gezicht
En rommel was ons deel.
Het geurde ook zoo heerlijk niet
Naar bloemen uit het bosch.
Maar nu vergeten we 't verdriet
En komt de tong weer los.
Nadat het uppkius, dat ik stellig
verwacht, weggestorven is, komt als
eerste solist de directeur van publie
ke werken op, die wegens zijn hooge
functie natuurlijk geen andere, dan
hooge stem kan hebben en dus
met een fraai tenorgeluid bet uavol-
gende voordraagt, op de wijze van
het bekende lied uit dis Polnf-
s c h e Wirtschaft:
Dat ik de voorkeur wel geef aan de
(kei,,.
Weet iedereen, weet iedereen,
Maar nu de Raad: „neem maar
(asphalt", zei,
Ben ik ook daarmee tevreên.
Al heet ik twintigmaal directeur,
'k Sla niet alleen, neen niet alleen,
Want zoo de Raad niet mijn plan
goedkeur
Zegt hij eenvoudig: neen.
Keien, lieve, harde keien,
O, wat draag 'k u in mijn hart,
Dat ik U niet neer mag vlijen.
Is m' een overgroote smart.
Asphalt zou ik weelde achten,
Maar de Raad heeft 't zoo gezeid,
Zoo versmoor ik mijn gedachten,
En ben tot zijn dienst bereid.
De kei is zoo hard en het asphalt
zacht.
Tra, ra, tra ra, tra ra.
Maar 1 beste lacht hij, die het laat
ste lacht.
Tra ra, tra ra, tra ra, tra ra.
Als over een eeuw 't zesde asphalt leit
Tra, ra, tra ra, tra ra.
Dan heb ik het toch altijd wel gezeid,
Tra ra, tra ra, tra ra.
Hij is op het punt van het tooneel
te verdwijnen, wanneer de Haarlem
sche Stedpmaagd (sopraan) het po
dium betreedt. Zij draagt een wit en
roodo japon, een speer in de hand,
waarvan ze volstrekt niet weet wat
ze er mee doen moet, en een kroon
van asphalt op het hoofd, die zij nu
on dan wegens de zwaarte en de Juli-
hitte afzetten moot. Daar het niet mot
do deftigheid van een Stedemaagd
overeenkomt om te zingen, decla
meert zij en dat wel in zeer deftige
regelen
Ei toef, mijnheer Dumont, wil mij
nog niot verlaten,
Ik ging in Haarlem rond en vond
daar vele straten,
Van keurig uitzien, die daar prijzen
Uw talent,
De Singels en de Baan, meer and'ren,
U bekend.
Ik breng U lof daarvoor, maar och,
wil niet vergeten,
Dat men niet elke straat met zelfde
maat moet meten,
En dat waar stille wijk om kei of klin
ker vraagt,
De drukke winkelstraat het aspluiJt
slechts verdraagt.
Weet wel dus dat....
(Directeur, haar in de rede vallende):
mevrouw, gij hebt te zwijgen,
Wij zouden anders licht oneenigheid
gaan krijgen.
Ik heb genoeg patroonsde Raad tolt
drie en dertig,
Mij dunkt tochdat getal is verre af
van snertig,
Eu B. en W. zijn vijf, da's veertig
haast te zamen.
Wanneer er nu nog meerdere chefs
bij kwamen.
Zooals uwee, mevrouw, een fantasie
figuur,
Al is 't ook, dat Fidelio u naar taij
benen stuur.
Dan wordt bet mij te kras en zal ik
overwegen
U door de reiniging van 1 tooneel af
te doen vegen.
Verordening noch wet maken van
uwee melding,
Verdwijn dus nu met spoed, of vrees
voor mijn vergelding.
De Haarlemsche Stedemaagd, die
nog nooit in haar leven zoo geducht is
toegesproken, valt flauw en wordt per
ziekenwagen weggedragen. lp de ver
te klinkt een verward gedraiseh, dan
nadert gezang cc eindelijk stappen
grondwerkers het podium op, in de
hooge laarzen eu zingen op de wijze
van den man, die de bank liet sprin
gen te Monte Carlo:
Wij graven, graven, graven, in het
Haarlemsch ingewand,
Met veel ijver en veel kracht.
Want dat wordt van ons verwacht.
Natuurlijk hebben w' aan ons werk
volstrektlijk niet het lancl,
Want we graven, graven, graven met
verstand.
Als we oen dooien Batavier
Vinden in de kuilen hier.
Of een dito Kaninefaat,
Dito voor onze oogen staat.
Dan verschrikken wij geen zier
Want we spitten met plezier
Aan heel Haarlem's ondergrondsche
werken.
Nauwelijks zijn deze klanken weg
gestorven of een heele drom van men-
schen komt op en houdt een beurt
zang, waarop ik tot nrijn leedwezen
nog geen melodie heb kunnen vinden,
hoewel ik al zes en dertig opera's en
honderd drie en veertig liederen, waar
van honderd twintig buitenlandsche
er voor doorgesnuffeld heb.Intusschen
zal dat mij niet ontmoedigen: het zou
hier toch wel een wonderlijks vvcrrld
wezen, wanneer op bepaalde woorden
niet een bepaalde melodie paste.
De mannen van do tslephoon zin
gen:
Ring, ring, ring, ring, ring,
Is de telephoon geen aardig ding?
Praat, praat, praat praat, praat,
Ieders vrijheid ligt op straat.
Tik, tik, tik, ük, tik,
Rust heb je geen oogenblik.
Bom, moh, bom, bom, bom,
Eu die komt ook nooit weerom.
Dan stappen de mannen van de
Lichtfabrieken naar voren, het tooneel
met 250 abnormaalkaarscn verlich
tend.
Zij zingen:
Gas en eleclriclteit
Zijn in strijd.
Electriciteit en gas,
Komen beiden u te pas.
Geeft het gas per kous u beter
Licht over den natten meter,
Dan vindt de electriciteit
Iets waardoor ze wint den strijd,
E11 zoo gaat bet om en om.
Nu is Reus voor, dan weer Blom.
De mannen van de waterleiding
hebben zich laten excuseeren: die zijn
bang, dat bun optreden in de cantate
zou worden betiteld met mededeelin-
gen aan derden waarop de doodstraf
staat, ik bedoel ontslag. Die van de
gemeentereiniging zijn wel opgeko
men eu zingen het volgende lied:
Wij werken in modder en vuil.
Wat deert ons zoo'n enkele kuil.
Ons vak is nu eenmaal miet proper en
net,
Maar we hebben daarop onze zinnen
gezet.
Toch zijn we verheugd ook en blij,
Want we konden er moeilijk voorbij.
De wagen die hokte, t is zoo'n zware
kast
En dat gaf ons veel daaglijkschen lusl
Nu moet er nog een slotkoor vol
gen, met al de tot dusver verschenen
personen, plus eenige leden van den
Raad, en de directie van de tram als
genoodigden, die gezamenlijk een slot
koor zullen zingen. Een van onze
meest bekende componisten schrijft
daar muziek voor, maar heeft mij uit
drukkelijk verboden den tekst nu
reeds openbaar te maken zoodat ik de
nieuwsgierigheid tot mijn lecdwsztn
niet bevredigen kan.
Prijzen der plaatsen enzoovooriS
zullen spoedig bekend worden ge
maakt Bewoners van de Barteljoris-
straat betalen anderhall maal de en
treeprijzen, omdat zij asphalt zullen
krijgen; bewoners van den Anegang.
wegens teleurstelling, half geld.
FIDELIO.
