TWEEDE BLAD.
WOENSDAG 7 AUGUSTUS 1912
Buitenlandsdï Overzicht
Een Buitsch Minister sproekl over
Ü8 Fransen—Duitscïe verhouding
lien bi 'vend Fransch journalist I
Beeft den uuitschen minister Von Ki-1
dc-rlen Wachter geïnterviewd. De
journalist schrijft daarover:
Achter zijn woorden leerde ik den
jean kennen, wiens geest zich slechts
voedt met realiteiten en voor wien
gevoeispolitiek noch de beste, noch de
roemvolste is. Wanneer men hem
van de Fransch-Duitsche betrekkin
gen, de tegenwoordige en de toekom
stige» spreekt, dan beproeft hij niet
die onderwerpen uit den weg te gaan.
Een zeer goed diplomaat zeide mij
eens: „Telkens, wanneer _de beide
landen een duidelijke toenadering
wenschen, trad er een plotselinge re
actie in, die hen verder dan vroeger
uit elkaar joeg
Al heeft de minister zich thans niet
zoo beslist geuit, toch kan ik uit al
de gesprekken de conclusie trekken,
dut hij een dergelijk gezegde wel had
kunnen bezigen. Kiderlen Wachter
wantrouwt wat men in het algemeen
„groote" politiek noemt. Die groolo
politiek schijnt er slechts toe te moe
ten leiden steeds opnieuw groote to
neer men iets bereiken wil, moet dit
r.cer men iets beieiekn wil, moet dit
gebeuren op de wijze van die prairie
jagers, die bij eiken voetstap weten,
dat zij omringd zijn van gevaar en
daarom zeer langzaam en bedacht
zaam voorwaaits schrijden.
Bestaan er in de wereld niet een
groot aantal geografische punten,
waar de belangen van Duitschland en
Frankrijk te zamen komen? Een
gruot aantal vraagstukken, waar het
gejond verstand de twee rijken bij
een kan brengen, om hun vvederzijd-
jciie belangen uiteen te zetten? Wan
neer door dergelijke nuttige uiteen
zettingen over bijzondere vraagstuk
ken de mogelijkheid bewezen wordt
van een vreedzaam samengaan, dan
zouden vele latente moeilijkheden, al
waren zij niet geheel uit den weg te
ruimen, toch zeer verkleind kunnen
uurden. Dit is een „kleine" politiek,
maur een, die misschien de voor
wan i de is voor een toekomstige poli
tiek op een breederen grondslag. Zij
is in ieder geval een politiek van on
zen tijd van oogenblikkelijkc belan
gen en toen ik den minister vroeg,
waar de twee landen bijvoorbeeld be
proeven konden zoo'n gemeenschap
pelijke taak te ondernemen, ant
woordde hij: Weinul Hij voorbeeld
in Turkije, wanneer gij wilt. In
Turkije, waar Frankrijk en Duitsch
land op dezelfde wijze zonder direct
contact en zonder territoriale begeer
te geen andere belangen hebben dan
die. om ordp en rust te herstellen,
waar groote publieke werken door
beide naties ten uitvoer gebracht en
waar eindelijk eer. kwijnend en ach
terlijk volk tot een economisch leven
opgewekt zou kunner. worden. In
Turkije, waar Frankrijk en Duitsch-
land de gemeenscnappelijkc taak
luidden om de veroveringszuchtige
piaimen van andere mogciidheueu,
Uie olu hen staan, legen te gaan en
o-.zo tot beperking van hun expan
siepolitiek aan ie manen, in ditzeLf-
oe iurkijc, waar ue kapitalen der
industrie van beide la.iden 111 ge-
xiiteiiscuappetijke samenwerking reus
sci.Uge wn sten konden opleveren en
oaarbij tegelijkertijd een civüiseeren-
ceii arbeid konden verrichten, die bet
achterlijke groote rijk tot nieuw leven
kan opwekken.
vv ij ueoneu ook liet groote vruag-
tU'iv, eigenlijk net eenige, dat lus-
selien beide landen bestaal, n.J. de Ei-
2as-Lollianiigsche quuestio aange
roerd. De munster had mij verlof ge
geven om vrij uit mijn vragen tc stel
len en liij antwoordde nnj met uiter
ste delicatesse of met volkomen op
rechtheid. Wanneer liet FTankiurter
verdrug niet bestond, wat zou Frank
rijk dan nog van Duitschland schei
den? Maar daar dn verdrag onaan
tastbaar is en Frankrijk met beslui
ten kan liet tc eikennen, blijft het te
genover ïouitscbland ui een toestund
van eeuwige pruilenj. Maar wat heeft
de nuttigheidspolitiek van het oogen-
bnk un ie *1 t het Frankfurter
verdrag?
Wanneer de groote uag eens geko
men is, als luj dan toch eenmaal ko
men moet, zal l-rankrijk dun. omdat
iiet zonder ustiacisme zijn aandeel
aim hel geheele Europcesclio leven
gc-nonieu heeft, minder sterk zijn, om
bij de stembus te verschijnen? Kan
Frankrijk zijn zaken niet behartigen
en den vrede nog door andere me
thoden dan door zuiver oratorische
Versterken en daarbij tocli zijn hy
potheek op de toekomst bewareu7
Ziet liet met in, welk belang beide
landen er bij hebben, dal het, zijn vij
andigheid opgeeft, die zich over aliejzcer veel vragen aan bekende perso-
zaken der twee mogendheden uit-1 nen in Duitschland gesteld te hebben,
strekt? moest constaleeren, dat in Duilsch-
Moet, wijl Duitschland en Frank-j land over het algemeen aan geen oor
rijk tegenover elkaar staan, liet eene log niet Frankrijk geloofd werd ge-
durendo de vier moeilijke maanden
der Marokko-onderhandelingen, ter
wijl wij te Parijs ons de publieke opi
nie in Duitschland hadden voorge
steld als oplaaiend van oorlogszucht
tegen ons. Ik voegde er aan toe, dat
Duitschland zich vergiste, wanneer
het meende, dat zijn buitenlandsche
politiek in de oogen der naties steeds
helder en klaar was. Het wantrou
wen en de afkeer, waarmede Frank
rijk zicli in de Marokko-affaire
had begeven, waren ontstaan
omdat niemand de bedoeling van
Duitschland toenmaals begreep. En
ik zeide nog verder, dat er ook op
dit oogenblik nog vele lieden in
Frankrijk zijn, die de houding van
Duitschland in den vorigen zomer
niet begrijpen kunnen.
Ik rekendo er in het geheel niet
op, dat de Duitsche minister een ant
woord op deze vraag zou geven. Doch
de verklaringen, die de minister mij
land steeds zw art zeggen wanneer het
andere wit heeft beweerd? Is het b.v.
noodig, dat Frankrijk de Chineesclie
i leening afwijst uit het eenige motief,
I omdat Duitschland het initiatief daar
toe genomen heeft?
De practisclie geest van minister
Kiderlen Wachter kan een dergelijke
.houding van Frankrijk absoluut niet
jbegrijpen. Hij kan zich een oorlogs-
zuchtig Frankrijk voorstellen, dat
{bereid is den degen met Duitschland
te kruisen en een groot avontuur te
i wagen. Dat was een politiek! Hij be-
I grijpt echter geen zwijgend en afwe
rend Frankiijk, dat pruilend en mok-
Ikeud elke toenadering afwijst.
De correspondent zei dan: „Uw Ex
cellentie weet toch beslist, dat Frank-
I rijk vredelievend is!"
Kiderlen Wachter antwoordde
daarop: „Zonder eenigen twijfel en
daarom begrijp ik eenvoudig Frank-
rijk's houding niet. Al deze zaken zijn
eigenlijk zeer ongezond. Wanneer in familiaire ongedwongenheid gaf,
men m de wereld een plebisciet over veroorloofden mij een der karakier-
oorlog o vrede zou vragen,zou, hettrekken tü 1(>eren kennerli die het
antwooul niet twijfelachtig zijn. Maai 1 j}(,jtsche temperament zoo zeldzaam
de oorlogen, wij weten dit toch alle-van het 0nze onderscheidt. Ook Von
maal, zijn steeds het werk van de Kiderlen bevestigde met al de autori-
minderlieid. j teit, die zijn verzekeringen toekomt,
i Hoort Europa niet het dof gerom-dat do bedoeling van Duitschland in
mei van het oud-Aziatisch continent, de Marokko-quaestie volkomen vre-
- \an een lang ingeslapen groot rasdelievend was. Zonder twijfel bestaut
uitgaan? Een volk, dat langzaam out- er in het geschil een daad, n 1. Agn-
waakt tot liet geheel opgestaan zal dir. De Duitsche regeering bestrijdt
zijn, om het verre doel, liet land der niet den ernst van deze daad en geeft
1 avondzon, toe te schrijden? Is het ook onmiddellijk het risico daarvan I
doof voor den arbeid der nog jonge toe. Ja, Agadir kon de aanleiding gc-
Amerikaansclie natie en voor het ge- weest zijn tot een breuk in de pour-
donder van zijn machines, en bemerkt parlors tusschen beide naties. Kider-
het niet, dat dit alles alleen op kosten len gaf dit toe, maar hij zeide dat
van zijn eigen rijkdom geschieden Frankrijk door de zware inbreuk op
kan? 't verdrag van Algeciras en het pro-
„Ach," zei Kiderlen Wachter, „de toeol van 1909 Duitschland verplicht-j
oude Golukowsky had het waar- te in Marokko te iutervenieeren, om
schijnlijk bij liet rechte eind, toen hij daar zijn eigen belangen te beharti-
zei. dat dit Europa blind en onzin- gen.
r.ig was, daar hot niet in staat is Deze moeilijke tijden zijn geluKKig
zich tegen dergelijke toekomstige ge- vooroij en aan beide zijden hegini
varen te organiseeren." 'langzaam maar zekci de vredesidee
lTIj voegde er aan toe: „Dat zou het weer te bloeien. Kiderlen Wachter
groote praetische werk zijn, dat heden behoort tot degenen, die zich daar-
te volbrengen was." Fin dan, om de i over zeer verheugen.
vraag, die mij op de lippen zweefuc Ik zei henu „Ja, maar in lyil hadt
i te voorkomen: „De overige vragen, gij geen enkelen i' ransciiman aan
betreffende verminderng van bevvape- het verstand kunnen brengen, dat gij
I ning zijn een utopie 1" 'geen systematisch vijand van Frank-
j „Is het mogelijk, Excellentie," i rijk waart 1"
vroeg ik, „dat gij de idee van een be- j Kider.on Wachter steunde met bei-
perking der oorlogsmacht niet slechts dü eiiepü{rcn 0|, een klein tafeltje en i
voor morgen, maar ook voor de toe- zweeg; lachte mij echter toe en open-'
komst geheel en al onmogelijk ver- de be.dc. haildeili aJsof hij zeggen
i klaart?. 'wilde: „Gy, verlangt toch niet, dal ik
De minister keek mij recht in de ddaro„ eea ;illtwoord geef!'
oogen en zeide: „Gelooit gU, dat het Mt.„ kan aUM ZlJ1, 0iJrt,clltheid niet
voldoende is om een gedeeltelijke ont- twijfelen wanneer hij verklaart, dat
wapening te verwezenlijken; dat dpor ntl verdiug van -1 Novemoer
twee of drie staten deze zouden in- jyji dc Marokko-debatten tusschen
voeren. En wanneer de vierde, on- Frankrijk en Duitschland oiiherroe-
der een of ander motief weigerde peiljk gesiol<.u zijn. Van dat oogen-
daartoe over te gaan, hoe zal men bllk a, bublaul L.r VOor beide !ldUe3
uit rijk dan kunnen dwmgen tot gee„ Marokko affaire-meer. Zonder
deze ontwapening, wanneer men niet LWjjfcl kunnen er nog steeds speciale
voldoende macht bewaart, om een vraagstukken ontslaan, me men' ge-
dergel.jken dwang tc kunnen doorzet-„.eenschappelijk moet oplossen, maar
ten. En zoo komen w ij weer met een j dcix, spCCja|e gevallen kunnen zich
omweg tot de idee van een georgani-1 llia mt.L.r lot gC£cblUea ontpoppen."
seerde macht terug, met om den oor-
log te doen ontbranden, maar om den
vrede te bewaren.
Dan moet nog het volgende bedacht 1 De reis van den Franschen minister
worden: Ik wil aannemen, dat Frank- Poincaré naar Rusland werpt veel
rqk en Duitschland tot beperking van politiek stuf op.
bewapening besloten hebben. Ik zeg De Echo dc Paris publiceert
u. gij zijt 43 milliuen en wij C3 mil- een uit ambtelijke kringen te Lon-
lioen man sterk. Gij zoudt dus bet den komend bericht dat voor vele
recht hebben op een leger van 200.000 Fransche illusionisten een onaauge-
en wij op een leger van 300.000 man. naam stortbad zal zijn. Althans
Zoudt gij zoo'n voorstel aannemen7 indien liet waar is.
deisLollen, dat volgens ciezo niededeeling dan weet
legerstaande noen dc Russisenc niirdsler-presidenl,
Uit lie Europeescbe politiek.
wij ieder slechts e
houden van 250.000 man. Nu bezit
I'Taiikrijk ecu tweejarigen en
Duitschland een driejarigen dienst
plicht. Ten slotte zoudt gij dus toch
over een grooler aantal geoefende
soldaten beschikken dan Duitschland
of vice-versa. Gij ziet hoeveel praeti
sche bezwaren zich bij een dergelijke
regeling zouden voordoen, wanneer
men probeert een dergelijk probleem
oj) te lossen.
„Iii ieder geval is de eerste voor
waarde van een vermindering der le
germacht een duurzame entente tus
schen dc beide rijken, lloudt gij die
voor mogelijk? Natuurlijk'. Maar ook
die entente zou de quaostic van een
vermindering der oorlogsmacht niet
oplossen, zooahj ik reeds gezegd heb
Hij een andere gelegenheid vroeg
ik cicn minister eens, of hij niet ge
loofde, dat Frankrijk en Duitscnland
elkander zeer weinig kenden en dat
door oeze onbekcndneid vele misver
standen voorgekomen zijn: De mi
nister gaf mij dat onmiddellijk toe en
ging nog verder op het thema in. Ik
zei hem o.a., hoe buitengewoon ver
wonderd ik geweest was, toen ik, na
noch de minister van buiteiilunascln
zalicn iets van een z.g. Rranscli-Rus-
sisclie maritieme conventie. In den-
zeilden geest wordt door invloedrijke
en gewoonlijk goed ouderricuie le
den van liet dijilomatieke korps te
Parijs gesproken.
Juist is, dat voor het eerst de chef
van den Hussischen marinestaf te
genwoordig is geweest bij de jaar-
lijksche conferentie tusschen de cliels
der beide generale staven, hoewel tot
nu toe een bespreking van de vveder-
zijdsche vlootaangelegenheden on-
noodig werd geacht, lntusschen wordt
met klem v rrzekord, dat bij de con
ferenties tusscnen de admiralen De
Lieven en Auoert gpen politiek is
aangeroerd.
De inlichtingen van de Echo de
Paris eindigen met dc verklaring,
dat geen nieuwe conventie is afgeslo
ten en dal men voor zulk een over
eenkomst te 1'etertburg niels gevoelt.
In een artikel over het bezoek van
Poincaré aan Husland, waarschuwt
het Journal het F'ransche volk,
om zich geen al te groote illusies to
maken van de diplomatieke bespre- 1
kingen, daar het Russische
duur vrijwel koud voor blijft-
Do bijzondere correspondent, van
de Echo de Paris die minister
Poincaré vergezelt seint, dat veer
tien dagen na de samenkomst tc Bal-
tischport Rusland, op initiatief van
Poincaré, met Frankrijk een over
eenkomst had gesloten, waarin het
zich verbond met Duilscliland geen
ei kele quaestie van Europeesch be
lang tc bespreken zonder vooraf
gaand overleg en voorafgaande
een temming met Frankrijk.
Dc duur van deze overeenkomst
is op drie maanden gesteld, maar
orgotwijfeld zal zij nu tijdens Poin-
caré's verblijf in Rusland worden
verlengd. Poincaré zal overigens
naast de reeds vermelde quaestiea
ook ter sprake brengen die, bctreffen-
ecn evcntueclc inbezitneming van
eilanden in de Aegeischc zee door
Italic. De nieuwe maritieme conven
tie zal aangevuld wonden en dan
zal nog ter sprake komen de quacs-
Frankrijk's financiëele me
dewerking aan een Russische leening
ten behoeve der spoorwegen.
Mep ziet 't, 't Parijsche blad
spreekt zich zeil een beetje tegen.
't Juiste over 't doel der samen
komst is dan ook blijkbaar nog niet
bekend.
De crisis In Turkije.
Ovel* de binnenlandsche crisis
wordt nog geseind:
Verscheiden officieren hebben zich
op het piinisterie van oorlog bege
ven en daar trouw en gehoorzaam
heid aan de regeering gezworen.
Dc directeuren van de Jong-Turk-
sche bladen Hak en Silah zijn, ais
gevaarlijk voor de openbare orde,
tgezcL
In de laatste dagen liepen er ge
ruchten dat er een samenzwering op
touw- was gezet om de Jong-Turksche
leiders tc vermoorden, met name Ta
lent bei, Djavid bei, Hadji Adil en
Rakmi. Het bureau van de Kamer
heeft een onderzoek doen instellenen
dit heeft geleid tot de arrestatie van
oen drietal personen, o.a. een zekeren
Abdoellah, bij wien verschillende
compromitteerende papieren in be
slag zijn genomen. Abdoellah is vroe
ger in dienst geweest bij het oud-Ka-
mèrlld Bassif, die nu een van de lei
ders van den opstand in Albanië is.
De beide andere gearresteerden heb
ben erkend dat zij elk 300 pond had
den ontvangen om aanslagen te vol
voeren.
Ouitrcnt de jongste successen van
de Albaneezen wordt uit Ueskjoeb
geseind:
In het Noord-Westen van Albaniö
maken de Serviërs met dp Albaneezen
geiueeuo zaak. De' Serviërs hebben
duizenden repeteergeweren cn groote
hoeveelheden ammunitie uit Servië
betrokken. Nadat de Turksche be
stuurder zijn functie neergelegd had,
ging hij op de vlucht naar Ueskjoeb.
Hij. .werd echter gevangen genomen
en txr verantwoording geroepen we
gens ile misdrijven die hij begaan had
tijdens zijn functie.
In het geheele villajet Kossowozijn j
de telegraafkantoren in handen van i
de opstandelingen. De ambtenaren
mogen alleen voor hun zaak werk
zaam zijn en geen particuliere en re-
ge. d i g stolepra mmen doorge ven.
In de stad Cernalova heeft een
strijd plaats geiiad tusschen opstan
delingen en militairen. Toen de offi-
eieren hét doellooze ervan inzagen
zich langer te verzetten, gaven zij
zicli over en sloten zich bij de op
standelingen aan. De opstandelingen
van Prizrend hebben den troepen, na
een hevig gevecht,.4ÖÜ geweren, (id
kistcp ammunitie, paarden en muil
ezels ontnomep. Bovendien verloren
de militairen nog twee machinege
weren.
De stammen ten Noorden van Ipek
heboeii zich in de Drinviakte veree-
r.igd en zijn gereed voor den op
marseh. Men schat hun aantal op
15-üOO.
Men meldt dat naar aanleiding van
het ontploffen van de twee bommen
te Katsjana een bloedbad is aange
richt, dat 7 uur duurde.
50 Cnristeuen zouden zijn gedood,
ItrJ doodclijk gewond en meer dan.
tt/00 ernstig gekwetst.
Tusschen Montenegro en Turkije
is 't ook mis.
Uit Cetunjö wordt geseind:
Na bemaalde aanvallen vuil Turk
sche zijde uau dc grens, waarbij de
Turken herhaaldelijk Montenegrijiiseh
gebied hebben betreden, zijn de Mou-
tenegnjnen met groote vastberaden
heid sedert twee dagen tot den aan
val overgegaan. Zij heoben de 'l urken
over de grens gedreven en twee
Turksche grensstellingen ingenomen.
Uil Konstantinopel wordt geseind
dot dc Turken in den strijd om dc
schansen bij Maikowats 13 man ver
loren en bij Prosensjtc 24 dooden en
30 gewonden.
Een groote Montcnegrijnsche troe
penmacht moet zich geconcentreerd
nebben bij Kolatsjin, dat aan do Ta-
ra, een kleine Montenegrijnsche ri
vier, ligt. Deze troepen beschikken
over geschut.
Uit Marokko.
To Mazagan zijn onlusten uitgebro
ken tussschen de politietroepi-n en
partijgangers van den kaid Trialii
over de gevangenneming van kaid
Triahi, die beschuldigd werd van
schillende misdaden. In de stad ont
stond er~i paniek oiuler de bevolking.
De Fpaansche consul beweerde, dat
Triahi een Spaaru-che beschermeling
is. Er is geschoten, maar niemand
is getroffen.
I)e Fransche oorlogsbodem „C<xs-
rnauis zooals uit Rabat geseind
woidt, naar Agadir vertrokken.
Het heet in berichten uit Parijs,
dat de Fransche regeering voorne
mens is krachtig op to treden tegen
pretendent El lliba, die in het
zuiden zooveel last veroorzaakt. Plan
zou zij ii de kasbah van Agadir, den
zetel van den pretendent, te beschie
ten.
Iets alt de geschiedenis der
Onderzeeboet.
(Overgenomen uit Onze Vlooi).
Eeuwen reeds was het men6chelijk
vernuft bezig zich vrijheid van bewe
ging ook onder water tc verschaffen,
eeuwen reeds duurde de worsteling
met de elementen. Al luidden man
nen als de Hollauder Van Drebbol,
toen hij voor koning James I onder
water de Theems bevoer, gezien de
gtbrekkigé hun ten dienste staande
hulpmiddelen, reeds wonderen ge
presteerd al liadden zOöv. len al het
leven bij hunne proefnemingen inge
schoten, langzaam maai zeker ging,
ook door hunnen strijd, do onderzee
vaart vooruit.
In dc allereerste plaats werden de
onderzoebooten gebouwd om vijande
lijke schepen te vernietigen. Wel be
lemmerde langen tijd het toenmaals
heerschende moraliteitsgevoel de ont-
ikkeling van dit wapen, doch lang
zamerhand kvvain men ook hier tot
het inzicht, dat alleen strijd door
strijd ten onder gebracht kan wor
den. Hoe geweldiger do oorlogswape
nen zullen zijn, hoe nader wij zullen
komen aan het onbestaanbaar wor
den van den oorlog; daarom rnoot
elke vooruitgang ook op dit. gebied
toegejuicht wórden, al lijkt ons hare
toepassing dikwijls wreed. Maakt
het ten slotte wel verschil, of men
door een knod3 geveld wordt of door
een torpedo de lucht wordt ingeslin-
gerd
Even wijlen wij het hier hebben
over den eersten aanval van de on
derzeeboot, die hoewel zij aan de op
pervlakte veer en derhalve als eeu
gewone spar-torpedoboot dienst deed,
met succes werd bekroond.
Lang woedde reeds de strijd tus
schen de Noordelijke en Zuidelijk©
buiten van Aineiika, Al wat maar
toegOjiast kon worden om eikander
ten onder te brengen, werd toegepast.
Vol ijver legden zich ook de Zuidelij-
kon op de ondorzeevaart toe. Zij be
gonnen met eenïgo „Davids" te bou
wen, kleine scheepjes, bestemd om de
massieve vijandelijk© „Goliatiis" den
genadeslag toe te brengen. Dat hun
ne pogingen dadelijk niet succes
werden bekroond, kan niet ge-zegd
worden. De eerste boot, die in New-
Orlcaris gebouwd werd, moeölcn zij,
om ze niet in des vijauds handen te
laten vallen, doén zinken toen deze
stad ingenomen word. In Mobile word
een nieuwe op stapel gezet en te wa
ter gelaten. Toen deze rondgesleept
werd om bet vijandelijk eskader, dat
Charleston blokkeerde, aan te kunnen
vallen, verging ze door storm.
Hierdoor niet ontmoedigd, werd
met taaie volharding aan de derde
van hetzelfde type begonnen, alweer
te Mobile. Oin eene herhaling van het
zoo pas'gebeurde té voorkomen, werd
deze over land naar Charleston ge
transporteerd. De boot, 00 voet lang,
was berekend op een bemanning van
9 man, waarvan acht aan de kruk
ken geplaatst 0111 de schroefas te be
wegen, de negende was do comman
dant. De bewapening bestond uiteen
spai torpedo, als het ware ccn mijn
geplaatst cp het uiteinde van een
spar, welke voor den boeg uitstak, en
welke bij aanraking met het doel ont
plofte.
Bijzonder comfortabel was het in
de boot niet, want was ze onder wa
ter, dan was in het "geheel niet in
1 uchtve-rversching voorzien.
Dezo David" eindelijk zoo dood en
Feuilleton
Het geheim van
de Tower Hill.
Uit het Engelsch, door
A. WILSON BARRETT.
10)
lk ben geen poUtiebeamble, zei
Justus, zich uit die ongewonscüto oru-
unniiig losmakend. maar e
j->. wij zullen samen wat verfris-
sciiviids gaan gebruiken, als mevrouw
er niets tegen beeft.
O, neem bem maar moe. zeide
vrouw beslist. lk kan niels meer
niet hem beginnen, sinds de arme
dokter vermoord is. En ik zie .hem
liever buitenshuis dan ©r in, eu zij
deed de deur achter hein dicht.
Waai- gaat u gewoonlijk heen
om e wat te drinken vroeg
Justus, zijn nieuw gezelschap met den
nnn ondorsteunend.
Do man met het roodo gelaat maak-
to oen grooteu zwaai en wist zicli met
inspanning van alle krachten over-
Bind te houden.
OveraL Waar ge maar wilt. Maar
lk vermoei mij zelf niet met glazen.
■Ik neem bat in een kroes. Giet het uit
eer. kruik en drink het uit een kroes.
Nu, daai' op den hoek zullen zij
zeker wel kroezen en kruiken hebben,
zei Justus, terwijl zijn scherp
ziend oog vlug een kioeg had opge
merkt. Wij zullen duur biiuien-
gaan.
Als er iels uit dit individu te ha
len is, dan zal het er b>j ue voJgenue
kioes uitkomen, daclu hij, maai
daarna zal het geval hopeloos wor
den, vrees ik.
En zij gingen de kroeg binnen.
Dus u is geen puluieman
vroeg bet gezeJscnap van Justus, ter
wijl zij beiden op Ltbourellen gingen
zitten, en hun drank bestelden, de
order van den man met liet ropde
gelaat bestond uil „iets in een kruik",
een bevel dat heel duidelijk scheen
te zijn waarschijnlijk door lang©
ei varing voorden kroeghouder.
Dus u is geen politieman. Grappig
en toch voel ik dat ik dorst heb.
Neen, ik ben geen politiebeamb
te. antwoordde Justus. Toch
voel ik mij ook dorstig. Het is, zooals
u zegt, grappig.
De man knikte.
II ij zou ook kunnen drinken,
zei hij. Hij wist er goed raad mee.
En nu is hij heengegaan. Mijn eenige
vriend.
U meent den dokter, vroeg
Justus. Hij was zeker een. goed
vriend
De man met het roode gelaat knikte
weer, terwijl liij zijn neus diep in zijn
kroes stak.
Ja, eigenlijk was hij om zoo te
zeggen geen vnend van ons, zeide
hij, toen hij eindelijk weer uit de
luoes te vuurschijn kwam. Wij
ik eu do juffrouw hielden het huis
in orde en daarom zou u hem ook
tien uieesler kunnen uuonicn. Maar
hij was heeieuiaal niet trotsch, en als
hij nieuiuiid anders en beters kon
ki ij gen, dun ging hij met mij uit cn
dronk wat met mij.
Blijkbaar wuurt ge dus geen van
beiden iroisoh, muur ga voor:, wij
zitten zoo gezellig te praten. Maar hij
had. zeker veel vrienden, zeide
Wise, om zijn compagnon weer aan
het praten te krijgen.
De man met het roode gelaat schud
de zijn hoofd.
Heel weinig, zei hij. Slechts
enkelen. U moet weten, maar dit
blijft tusschen dezo muren, dat hij
veel zorgen had gohud
Justus sperde zijn oogen wijd open.
Zongen Hoe meent u dat
Ja, zooaJs ik zeg Drie jaar! Iets
wat hij als dokter niet had mogen
doen. Maar hij was geheel in orde,
toen hij er weer uit kwam.
Daar kon hij het mee doen met
drie jaar, dacht de agent, terwijl
hij peinzend aan zijn bakkebaarden
trok.
O, hij wns heel goed in orde, toen
hij er weer uit kwam, en begon op
nieuw. En ik mag gerust zeggen, dat
hij, toen hij vermoord wem, geen
vijand meer op de wereld had.
Och, och, zei Justus. Dus u
denkt niet, dat de oorzaak van de
imsdaad wraak of iets dergelijks gc-
vvct si kan zijn l
Wraak De man het lie! roo»lc
gelaat negen te lachen. W ruak
Neen, het was geen wraak. Heb ik u
niet verteld, dal hij geen vijand op de
wereld had Neen. Ik zal u vertellen
waarom hij vermoord werd
Ja vroeg Justus, terw ijl hij
zij:, best deed niet te luien merken
hoe begeerig bij naar het vervolg
was.
Hij werd vermoord voor vijftig
pond.
Vijftig pond
Justus voelde hoe hij bleek werd,in
weerwil van zijn pogingen om geen
aandoening te laten merken.
De man met het roode gelaat knik
te
Jn. Vijftig pond. Hij luid ze in
zijn broekzak, toen htj dien avond
uitging.
Weet u dat zeker vroeg Jus
tus, bijna onwillekeurig de souverein,
die hij voor de bestelde dranken had
neergelegd, ruilend voor een twee-
shtlUiigstuk.
Zeker 1 Ik wou wel dat het niet
zoo was, zei de man met het roode
gelaat. Het spijt mij zoo hevig. Ik
doorzocht zijn sakken, vóórdat hij
zich kleedde en uitging.
Zoo merkte Justus op.
Ja
De man met het roodo gelaat knik
te- en zuchtte diep.
Op den laatsten avond van zijn
beslaan. Vijftig pond precies ui sou-
vereinen. Weet u lie© ik wist dat het
precies vijftig en niet negcn-eu-vcer-
tig of een-©n-vi;fti.e pónd waren
Neen, antwoordde Justus ko:t
af Hij voelde, dut de vertrouwelijke
mededeelingen van den man met hot
roode gelaat hem zeer verlegen maak
ten.
Omdat ik er een geleénd zou heb
ben als het er éen-en-vijfttg of m-gon-
en-veertig geweest waren. Ik stond
op het punt dat te doen. Op den laat
sten avond van zijn leven. Dat spijt
mij het meest.
Het bleek Justus duidelijk, dat hei.
afgezien van z'n natuurliik verlangen
om het gesprek in een andere richting
te voeren, noodig zou zij», om zijne
nasporingen te verhaasten, als hij er
nog meer wilde doen, daar zijn met
gezel gevaarlijk naar één kant wn
zijn tabouret begon over te hellen.
Geen vijand op de wereld, zegt
ii vroeg hij.
Geen enkele vijand. Behalve mij.
Dien avond
En Mr. Curl Fairfax dan?
vroeg Justus plotseling.
De man met het roode gelaat
schudde zijn hoofd.
Onze Lachhoek
STIJLBLOEMPJE.
Diepe stilte hwrscht© alom, ©n men
hoorde slechts het geluidlooze voorb
glijden van het bootje.
VERZOENING.
Rechter (laat uil d© sociëteit ko>
mend). Stil nu Marie. Je krijgt ©cn
nieuwen bood, omdat ik vandaag zoo
lang bon uitgebleven, ik heb mezelf
tot een boete van dertig gulden ver
oordeeld.
MISVERSTAND.
Dokter -.tot een zieken boer, die zich
door hem laat onderzoeken). Heef»
u trek in eten?
Boer (met een vergenoegd gezicht.)
As do wat goede hét, warüm nie?
AFLEIDING.
Vrouw. Mijn leven is te eento
nig, zegt de dokter, ik moet meer af
leiding hebben.
Man. Probeer dan eens thuis te
blijven.
schrik om zich verspreiden. Luitenant
Paine werd haar commandant, en
ging voor een proeftocht met haar
naar buiten. Terwijl hij nog boven
water voer bleven dc mangaten, die
toegang tot het binnenschip verleen
den, voor ventilatie geopend, met het
noodlottig gevolg, dat de boot vol-
sloeg en zonk, toen haar, dicht bij,
een raderboot passeerde. Enkel Pai
ne. dio uit een van de luikhoofden
keek, ontsnapte de overig© beman
ning ging met haar naar d© diepte.
Men slaagde na v©el moeite ©r in, de
boot weder op te vissclien en goeds
moeds zette Paine de proeftochten
voort, ook nu met hetzelfde gevolg
door een plotseling uitschieten sloeg
namelijk het water do luikhoofden
binnen en slechts de commandant en
een paar krukkendraaiers brachten
er het leven af.
Opnieuw werd «le boot gelicht, doch
dezen keer -zelfs toen z© nog maar
ten anker lag verging zij opnieuw.
Weer werd Paine gered en met liein
drie anderen.
Onze commandant vond toen, dat
hii proefnemingen genoeg had meege
maakt en vert rouwde het scheepje lie
ver aan een van zijn eigen bouwers
toe. Dezen bekwam ,,his own poison"
evenmin goed. Op de Cooperrivier met
acht man dc oefeningen voortzettend,
trof weer een ongeluk het scheepje.
Wat de ooizaak hiervan was, beeft
niemand ooit naverteld.
Eene onversaagd© bemanning werd
ook den vijfden keer gevonden, toen
dr boot weer boven water was ge
bracht ook nu was zij met 7 holden
ten ondergang gedoemd, door het on
klaar raken niet den kabol van een
voor anker liggend schip
Nogmaals gelicht zijnde, werd ge
oordeeld, dat nu de tijd van proefne-
men voorbij was. Een mooi Noor Ge
lijk korvet, de „Housatonic", lag bui
ten de banken van Charleston ten
anker een waardig doel. Vrijwilli
gers werden gezocht en zeven boden
zich aan. Do luitenant van de infan
terie Dixon werd commandant, met
hem gingen de kapitein Carlson en
vijf anderen.
Het was een donkere Februari-
nachtonmerkbaar door menschen-
kracht voortbewogen, gleed langzaam
uit de haven van Charleston de „Da
vid" naar buiten! Wetend dat de
vijand bekend wus met het aanwezig
zijn van ondorzeebooten en daarom
wel verschillende voorzorgen zou heb
ben genomen, wend een wijde boog
om de „Housatonic" gemaakt, om
haar van de zeezijde, vanwaar geen
aanval verwacht zou worden, te atta
queeren. D© bemanning weigerde do
luikhoofden te laten sluiten, zoodat
zij ook dezen keer geopend bleven.
Behoedzaam werd au koers ver
anderd na;lr bet doel; luitenant Dixon
met zijn hoofd uit een mangat-
opening, zocht het meest kwetsbare
gedeelte nabij do munitie-bergplaats
ui; en stuurde hier recht op aan.
..Voorwaarts 1" Wat kroop toch dat
scheepje, al spanden beneden zes
dapperen zicli ook boven menschel uk
in. Nog een honderd Meter, dan zou
niet al di© opoffering voor niets zijn
geweest I
Daar wordt op dc „Housatonic"
alarm gemaakt, bootsmansfluitjes
weerklinken, trommels roffelen; het
schip laat zijn ankers slippen, kanon
schoten donderen gelukkig vliegen
de projectielen over den aanvaller
heen, daar de kanonnen niet genoeg
Nooit van hem gehoord, zeido
hij met dikke tong. Alleen ik en hij,
en de oude VVedderburn en kleine Ri-
ke de ad\ocaat, maar wij waren allen
vrienden. En dan nog een pater pa
tiënten, maai' dat waren geen vijan
den van hem. Zij hudden er den tijd
niet toe.
Den tijd niet toe? vroeg Jus
tus
Och ja Zij stierven te gauw.
Hij placht tc z««g©n, dat hij niet ge
lukkig was. Dat was hij ook niet.
Toch wel zoo gelukkig, dat hij
wat geld bezat in elk geval, zeide
Justus snel. En nu di© Wedderburn
er, de kleine advocaat
De man met het roode gelaat stond
waggelend van dc tabouret op e»
wankelde naar de deur.
Ik ga naur huis, zei hij schor.
O, nog niét, z«-i Justus, nu
nog niet. Blijf nog even en drink nog
wat. Wij kunnen het juist zoo goed
samen vinden.
De man met het roode gelaat
schudde heftig het hoofd.
Ik ga naar huis, zei hij. Niet
goed, en voordut Justus hem kon
tegenhouden, was hij de kroeg uit eu
wankelde de straat over.
Justus koek hem eon oogenblik na
en haald© toen zijn schouders op.
Tenslotte, dal hij, twijfel
ik er toch aan, of ik iets bruikbaars
uit hem had kunnen krijgen Carl
Fairfatf*\vas blijkbaar toch heelemaul
