HAARLEMS DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1812
tonigo landschap van de Meer. Even
wel, het traject was nu spoedig ten
einde, want na woar ©en belangrijke
bocht te zijn omgereden, stopten wij
te Aalsmeer, aankomst ongeveer
10.40. Onmiddellijk bij het verlaten
van den trein krijgt men den indruk
van in een friscli en fleurig dorp te
vertoeven en grootendeels werkt het
station tot het ontstaan van dezen in
druk mee. Het is werkelijk een mooi
gebouw en liet geeft direct uitzicht op
een keurig aangelegd perk. Rechts
van hot station bevindt zich een zoo
genaamd spoorhaventje en dan be
gint de aardige, door flinke hulzen
begrensde Zijdstraat. Direct valt
.rechts het oog op een groot restau
rant met ruimen tuin „13e drie Ko
lommen", eigenaar de heer Alderden,
waar wij uitstekend koffiedronken.
Alvorens de Zijdstraat geheel door
te loopen, sloegen wij. onmiddellijk
.na het zidh daar bevindende brugje,
links een vaartweg in. Hier ontdek
ten wij een menigte broeikassen en,
door nieuwsgierigheid gedreven, lie
pen wij brutaal een der langs de huis
jes loopende laantjes in, loerden door
do kas-ruilen, toen, plotseling, een
vriendelijke stem ons toeriep, dat wij
wel eens mochten kijken. Het geluid
kwam uit het huis en gelijktijdig ver
toonde zich een gemoedelijk moeder
tje in den deurpost, op den voet ge
volgd door den, waarschijnlijk, oud
sten zoon; do vader verwelkomde ons
eerst later. Zij ontsloot voor ons de
kas-denir en d;ïarna stonden wij In de
nauwe gangetjes, omringd door oen
weelderigen plantengroei, tevens in
een zoolig-warm© atmosfeer, broei
kassen eigen. Deze hield uitsluitend
■komkommers in, waarvan sommigen
oen enorme lengte hadden bereikt.
Wij vroegen den eigenaar, of dit de
voornaamste teelt van hem
Parijsche Brieven
CCCXLI.
Ditmaal heeft de jury van 'do Seine
hot doodvonnis doen uïttt>reken over
een jonge:* van zestien laar.
Den 2den Maart laatstleden ontving
de weduwe Brée, een aan lichaams
verlamming lijdende vrouw, die in de
Rue Flattere woonde, het sommetje
van 30 francs van de Assistance Pu-
blique.
Dat wist haar neefje Marcel Rou-
chès, een slimme jongen van zestien
jaar. En Marcel toog naar zijn tante,
om 25 francs van haar te vragen, ten
einde aldus, zoo wilde hij het althans
doen voorkomen zijn grootmoeder te
doen gelooven, dat hij werk had. In
derdaad was hij sinds eenigen tijd
werkloos.
Tante ging daarop echter niet in en
hield do volgende toespraak tot heur
aanvallig neefje
Ik heb geen geld. Overigens is het
een schande, dat een jongen van
jouw leeftijd geld vraagt van een ar
me lanune vrouw als ik ben. Je zoudt
betor doen met voor mij het
halen, dat ik nocdig heb.
cel's hoofd zal dus gespaard blijven,
of ik zou mij al heel sterk moeten ver
gissen. Tot dusver ten minste is nog
geen enkel hoofd van minder dan
achttien lentes onder het automa
tisch hakmes gevallen.
Ik zou het onbillijk vinden, Indien
men Marcel gratie verleende. Men
versta mij wel, ik ben tégen de dood
straf. Doch er komt een zeker verzot
in mij op bij de gedachte, dat men de
btraf van dezen doortrapten boef zou
verlichten om zijn jeugd.
De menschheid gaat geestelijk ge
stadig vooruit dat valt niet te ont
kennen. Uit do.» aard der zaak strekt
dio geestelijke vooruitgang zich over
alle leeftijden van den mensch uit.
Menig kind uit onze, dagen heeft reeds
een hoeveelheid leerstof verwerkt,
waar een volwassene van zegge drio
generaties tevoren tegen op zou heb
ben gezien.
In verband daarmede vind ik, dal
do leeftijdsgrens, die de onmondig
heid van de mondigheid scheidt, bij
elke generatie eenigermate dient ver
legd te worden totdat men eenmaal
dc mondigheid, en derhalve het vol'e-
ater t©;dige verantwoordelijkheidsbesef, naar
elk individu afzonderlijk bopale, al-
verk re-
Marcellotje antwoordde niet, nam thans bij misdrijven,
do kruik en vulde die aan de fontein. J Geen mensch, die Marcel Rouchés
Toen hij echter terug was, zag hij Ivoor de rechtbank heeft gezien, lw ij-
op den schoorsteenmantel tantes por-1feit aan zijn „mondigheid". Geen
tcmonnaie. Fluks strekte hij er zijn-mensch heeft er den indruk t"a-
lango vingeren naar uit en beet zijn
tante toe
Je zegt, dat je geen centen licht.
Dat zullen we eens zien.
Ongelukkigerwijze hield de tante 't
neefje Instinctmatig met heur kleed
terug.
Marcel keerde zich ora en greep tan
te naar do keel. Deze schreeuwde.
Marcel greep daarop een pook en
gen, dat hij te doen had met een
„kind", een verdorven kind wel. maar
dan toch een kind. Neen, het kinderlij
ke was er al lang uit, zoo naar den
geest als naai' dc ziel.
Waar zou het heen moeten, indien
men bij het berechten van misdrijven
angstvallig rekening hield met het
zoogenaamde kind-zijn en do deswe
gen dus niet geheelo toerekenbaar
heid van den misdadiger V
Vertelde ik u een paar maanden
geleden niet van drie jongens, die,
schoon zij tezaineu nauwelijks een
halve eeuw telden, in koeien bloede
eon vrouw trachtten te vermoorden,
,„„r onu^enun a„4wo"oÏÏ: 'rtlS»
dat dit uit liefhebberij werd geplant, j J® 11 'et nn«ff^feht<?
Hoofdzaak is bloemen, aJles in Aals- iet hoofd toe, zocdat ex aangezichts-
mcer teelt bloemen. beenderen kraakten en een haror
Als de kassen leeg staan, kan meni°°S6n uitpuilde,
rich zoo'n vprnnderinff wol eens vor-1 Daarop, nxccnend, dat tantelief,
wrtoown. echter do komkommers, uitjmorsdood was, opendo Marcel do por-een vrouw die godureade dc rechts-
den aard der zaak haast alle voortemOJMaie, haalde er de 45 francs, dieuitingen bleek een engel van ver
eigen gebruik, móesten weer gauw or in zaten. uit. riep een voorbijgaan- jdraagzoamheid en edelmoedigheid to
voor de bloemen en planten de plaats! d© taxi-auto aan en reed er mee naar
ruimen. Na nog even over het onweer zijn grootmoeder, hopend er zich een
der vorige dagen gesproken te heb-ali„bi mede to verschaften,
ben, een onderwerp waar iedere Aals-! Het boefje was er zoo van overtuigd
meerder zich mee bezig hield, aange-"iemand hem had gezien, dut toen Réné Du rand en Edouard Jouanne
zien hier en daar het electrisch licht '*ij den volgenden dag in de kranten hadden ieder nauwelijks den leeftijd
weigerde te branden, namen wij af-jd© misdaad vermeld zag onder den ti-
scheid, met de belofte, ook de bloemen-1*el ..hen lamme
n en reed er mee"naar zijn?
Schoot onlangs do zeventienjarige
Louis Dévrienne niet den gendarm©
Houbron dood?
•un zestien jaar bereikt, toen zij, den
haar lsten Juli 1.1. twee oude dames xer-
men bezichtigen. We keer'ilcn dus te- anraelde en rechtstreeks Mar hot he- Verleden week stond te Nice i
nuz en lienon de Ziid«straat verder trokken commissariaat van politie jeugdige Théiese Dlieis terecht, d
door. Overal flinke winkels, ruimo' K'ng om or naar den toestand van zijn niets minder had getracht dan haar
woningen, hier en daar cafétjes en tante to mformeeren Je moot maar
kleinere koffiehuizen. Zoo bereiktendurven I
wij do Dorpstraat. Soms werd do' De politie vond dat Marcel Rou-
hulzenrij onderbroken door een ml-^èa als geroepen kwam, en arresteer-
niom slootje ,dat zich al verder doorjc,<? hem. Want den vorig en axond, to-
de tuintjes en landen slingerde. Bfn uur. waf de "ïelkverkoopster
Aalsmeer bezit prachtige kweekerij- nua[ gewoonte een kannetjemelk
en, waarvan wij o. a. wat bloemen en1 komen brengen bij de oude w«du*e
planten betreft dc plaats „Terra No-;
•kunuenn^mtf^lwaM m?„ Doch het oudje had „egde dooz-cu patrouc, kochten ent er de
uiui,u noemen, aiwaar men aisj. ocii,tir,v.--nH n.-pfit. als'noliti© mee on een afstand te houden.
vader dood te schieten.
Op di&nzolfden dag deden twee jon
ge jongens, Emilé I'ellex'in en Mau
rice Pallat, hun best om eon fruitver-
koopster om het leven to brengen.
Heel aardige jongens zijn vooral de
gebroeders Dess3gne, die na een be
drag van 2600 francs gestolen te heb
ben, twee Browi ing-ievolvers en drio
't ware met opon armen wordt onlvan- i •>c,'t he' ™eU"il?v™<1,nee"c a,!
gen. vooral door ïatroducfie van don moordenaar aan te wijten
heer Alderden. De nrtna Topstoort ,hc' Marcenetie lee-
maakt zeer vc-el werk van de gesnoei-jllJkj111 de fuik.
de plant-figuren. vorlS® weok kwam Marcel, een
Bii het verlaten van het «tal.ïnn I bleeke jongen met gemeen-schrandere
trokken al direct eenice keuric tre l°°gen> ec!1 stompneusje en een mond;tijd, dat men voor misdadigers de
schoren zuiUie? on^ indacht ter met neerhangende hoeken, voor hot leeftijdsgrens tu&schen „mondigheid
«horen -dacht. Ubt-lta kind en ,,»nmondisheid" verlegt?
politie mee op een afstand te houden.
De oudste van het vriendelijke broe
derpaar was... 13. de jongste... 9 jaar
oud!
O, zalige kindertijd.
Wordt het nu niet inderdaad hoog
wijl op het station zelve de zuiverr
rond geknipte kogels ieders bewoonde- - fn Dewoer-de, dat hij onwillens zijn
ring afdwingen. Do kweekerij altoo ihad doodgebeukh Noch wn te
hiedt een keur van alle mogelijke fi- *3^%.,
mogelijke
guren, obelisken, dieren, kortom, al
le vox-men staan daar in groei.
Werkelijk, Aalsmeer is een prachti
ge plaats, een mooie omgeving en nu
de trein door de „Meer" het bereiken
zoo vergemakkelijkt hoewel de tij
den van vertrek nu niet bepaald niet
ieder ordelijk huishouden conveniee-
ren kunnen wij een ieder aanraden
daar eens een kijkje te nemen, de
reis zal niet te vergeefs zijn. 1.12
verlieten wij Aalsmeer en arriveerden
ongeveer 2 uur in Haarlem, Dit lijkt
wel vroeg, maar aangezien de volgen
de trein pas om 5.13 vertrok, verko
zen wij liever den eerste te nemen.
Wil men echter langer van Aalsmeer's
streken profitcenen, dan maar iets
vlugger voortgemaakt en gezorgd, dat
men om 7.58 in don trein zit.
Prijzen per persoon
Retour 2de klasso
Consumptie
0.70
„0.95
Totaal 1.65
Retour 3de klasse
Consumptie
/0.45
„0.50
Totaal 0.95
JOH. P. C. v. G.
haar gekomen, liet toeval had alles
gedaan. Dat ellendige toeval 1
Zulks was niet de meoning van den
advocaat-generaal, die in het geval
zóóveel innerlijke vei'dorvonhcid zag,
dat hij, in weerwil van Marcel's jeug
digen leeftijd, onthoofding een ge
rechte straf voor het boefje vond.
Marcel's verdediger vestigde sterk
dc aandacht op de jeugd van zijn
cliënt en verzocht der jury, zooveel
mogelijk clementie te willen betoonen.
Deze jury scheen echter een broer
tje dood te hebben aan de humanitai
re excesses der huidige crimineel© an
thropologic. Zij beantwoordde al
thans alle vragen van de rechtbank
in bevestigenden zin, en dies werd
over ons mannetje het doodvonnis uit
gesproken.
Marcel hoorde het vonnis met de
grootste, ijzigste koelbloedigheid aan.
Hij verroerde geen vin geen gebaar,
zelfs geen gelaaisirek verried iets als
innerlijke ontroering. Slechts toen
hij, onder geleide, de zaal verliet,
scheen hij ietwat te wankelen,
Ongetwijfeld zal Marcel Rouchés
oen rekwest om gratie richten tot don
president der Republiek, en naar al
lo waarschijnlijkheid zal Fallières,
rekening houdend met den leeftijd van
zestien jaar, de doodstraf veranderen
levenslange gevangenisstraf. Mar-'
OTTO KNAAP.
Amsterdamsclie Kout
XXXVII.
Tnvocrrecjit op water. Mo
menteel gebrek aan het
juiste besef
De strijd vóór en tegen de tariefwet
is ongetwijfeld hoogst belangiijk. De
tariefsherziening, zooals de minister
die voorstelt, grijpt krachtig in de le
vensbelangen van duizenden en dui
zenden, en dat men den strijd met-
aandacht volgt on zich op de hoogte
tracht te stellen, la dus eigenlijk niet
meer dan plicht.
Maar... 't is vervelend o, 't is zoo
gruwelijk vervelend al die papperas-
sen te moeten doorwerken en do
meestal academische beschouwingen
te moeten slikken, waarmede vrijhan
delaars en protectionisten elkaar bom
bardeeren.
Er is nu in 't systeem verandering
gekomen in den vorm van hel beroem
de pompenmakers-adres als inlage in
het Christelijk Volksdagblad „De Am
sterdammer".
Heel vermakelijk.
In 't koi't men weet het waar
schijnlijk komt de zaak hierop neer.
De Nederlandse h o pompenmakers-
bond, gevestigd t© Rheden, zou aan
den minister een adres hebben gezon
den in zake do tariefwet.
Daarin werd het ontworp-tariefwjJ
toegejuicht en er werd verder in al-
Ion ernst voorgesteld ©en invoerrecht
te heffen op rivierwater.
Rivierwater, zoo werd cr gezegd,
stroomt in zulke hoeveelheden onS
land binnen, dat een laag tarief nog
eeu aanzienlijke opbrengst zou ge-
ven. Het waterverbruik zou toenemen,
er zouden meer Norton-pornpen ge
moeten worden, waardoor de
pomp-fabricage zou toenemen en
daarmede was dan een groot naticn
na.il belang gediend.
Het was heerlijk van dik-opgelegd©
nonéens.
Amsterdam hoeft gegrinnikt na
tuurlijk.
Hoe de redactie van hot bedoelde
blad er zoo ingevlogen is
Een ander Amsterdammer dan „De
Ainsterdammei-" hoeft ook de moeit©
moeten nemen, pogingen aan te wen'
den zich „er uit" ie redden.
Dut Is de heer S. te Amsterdam,
die In verband met het optreden van
den pulsocoxx-dokter Macaura oon
lee lijken flater heeft gemaakt.
Met opzet heb ik over het-optreden
van dezen „wonderdokter'' niet ge
schreven, omdat de lezers van Haar
lem's Dagblad" èn door d© verslagen,
én door het lezenswaardig artikel in
de rubriek „Om Ons Heen" zeer vol
ledig op de hoogte waren gebracht
van dit aan Sequah herinnerend Am»
sterdamsch gebeuren.
Maar bij dit optreden van Sequah
II heeft zich het merkwaardig voor
val voorgedaan, dat als tolk optrad de
Indeelde heer S., loeraar in de
Engelschc taal en bovendien looneel-
criticus van het weekblad „De We
reld", waarin lxij to koer gaat togen
de slechtigheid van de revue's, tegen
de slechtigheid van de bioscopen, ge
weldig dierbaar over kunst eix zede
lijkheid schrijft, de keur-bioscoop
hoeft helpen oprichten en wat ai niet!
Het deed natuurlijk vreemd aan,
dezen strijder voor zedelijkheid en
verhevenheid in de kunst in dat ge
zelschap en in die omgeving te z.-en.
Men wreef zijn oogen eens uit; kon
het niet gelooven.
Êcnigc menschen, die het met de
beschouwingen van den heer S.
over 't algemeen wel eens konden
zijn, die dergelijke uitingen toejuich
ten, waren natuurlijk teleurgesteld
dat hun held zoo'n vreemden duikel
deed etx het gevolg was, dat zij aan
het blad „De Wereld" vroegen om
nadere inlichting.
Die heeft de heer S. willen
geven, maar hij heeft het niet verder
kunnen brengen dan de verklaring,
dat zijn optreden was „momenteel
gebrek aan het juiste besef".
Nogal sober, bij hel aannemen van
een opdracht als tolk op te treden.
Met iiat momenteele gebrek maakt
de heer S. niet ongedaan d:;l
hij, terwijl hij zich aan den eenen kant
met zulk een groot vertoon van ernst
laat leiden bij de verdediging van
j reinheid, schoonheid, verhevenheid in
'de kunst, hij zich aan den onderen
kant zoo maar mir nichts, dir nichts
laat verlokken als tolk op te tredcE1
in 't Macaura-comediespel.
D© ondernemers der publiek© ver
makelijkheden van Macaura naar
een publieke vermakelijkheid j! n'y a
qu'xm pas maken goed© zaken.
Het regen-weer eux do vele vreemde
lingen in de stad doen de theaters dio
nu, vóór ihet eigenlijk© speelseizoen
nog, open zijn, avond aan avond vol
loopen.
Voorloopig gaan mijn Ilaai-lomsche
lezeressen en lezers misschien nog
niet veel uit, immers do kermis is poe
achter den rog.
Maar wie lust mochten gevoelen rich
te diverteeren bij Carré of in Flora of
in den Stadsschouwburg, iu 't Grand
Theater of bij Prot zullen verstandig
doen ven te voren plaats t© bespreken.
Doen zij het niet, dan is de kans
buitengewoon groot, dat zij onverrich-
terzake terug moeten.
Met het oog op de vreemdelingen
hebben de variété's programma's dio
bijna geheel uit buitenlandsche num
mers bestaan.
Bij Prot gaat „Mijnheer Nul" een
écht Prot-siuk, e'est tout dire; in „de
groot© kast" op 1 Leidsche Plein wor
den oude paardjes van stad gehaald
an bij Van Lier gaat met succes „Lief-
desmanoeuvres".
Men weet het nu. Wie Iu6l heeft,
kan, men ziet het, nu nog vóór het
speelseizoen z'n keus doen, maai": t ex
tijdig bij rijn is de boodschap.
AMSTERDAMMER.
Kaarlemscfca
Baffidetsvereeoigiug
Goedgekeurd bij Koninklijk besluit
van i2 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij Koninkl. besluit van 21
Mé) 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909 No. 52
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 9—5 uur.
Telophoon No. 403.
Op 10 Mei 1S92 werd bovengenoem
de Veroeniging hier ter stede opge
richt met het doel do belangen der le
den op allerlei gebied te behartigen,
docli allereerst de belangen hunner
handel of bedrijf te bevorderen en wol
speciaal door het verstrekken van in
formation en het incasseeren van du
bieus© vorderingen.
Voor posten welke men do vereeni-
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de stad woonachtige per
sonen moet 10 ct. porto worden be
taald, terwijl van alle vorderingen
door do vereeniging geïnd 3 pCt. pro
visie wordt geheven.
Bovendien hebben dc leden het
recht op het hun gratis te verstrekken
advies van de rechtsgeleerde advi
seurs der vereenigïng do heeren .Mrs
Th. de Haan Hugenholtz en A. II. J.
Merons, Spaarne 94 alhier, die des
gewenscht ook in procedurcn en fail
lissementen gratis voor hun optre
den natuurlijk echter alleen voor za
ken betreffende den handel of het be
drijf der leden.
Bij elke vordering do rechtsgeleer
den in haarden gesteld moet 10 ct.
voor porto wordea gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen weg
ingevorderde posten 5 pCt. moet wor
den betaald. H. H. rechtsgeleerden
hebben het recht in geval van ge
rechtelijke vervolging liet door hurx
noodig gcoordec-lde voorschot te vra
gen aan den inzender der vordering.
Over in de st&d woonachtige per
sonen geeft de vereenigïng gratis
mondelinge of telephonische inlich
ting; verlangt men do informatie
schriftelijk dan wordt 25 ct. berekend,
tensijl voor ix.formatien op buiten de
stad wonend© personen f 0 00 pl.rn.
5 ct. portoveigocding moet worden
betaald.
Aan het kantoor Jansweg II zijn
coupons b. 10 ct. verkrijgbaar waarop
mon aan het bureau van den Burger
lijken stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adressen
van hier ter stede op het bevolkings
register ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitimatiekaarten, waarop zij
persoonlijk information kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestigde en bij don Ned. Bond van
Onderrl Infor. en Schuldinvordering-
bureaux en Handelsvereeiiïgïngeh
aangesloten vereenigingen. Deze in-
forniat én kosten 25 ct.
Het is noodig er nog eens uitdruk
kelijk op tg wijzen dat goed infornxee-
ren, vooral naar nieuwe cliönten eene
bepaalde noodzakelijkheid is gewor
den waar zoovele geheel onbekende
personen zich in onze stad en aan
grenzende gemeenten komen vestigen.
Onder alle koren is kaf-
Bovengenoemd) Bond waarbij 18
vereenigingen in do voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eene tweernaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wion men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan hel. geheim on
geschonden moet blijven en die als
waaisclniwingsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging dio hare le
den al deze voordeden en gemakken
aanbiedt, slechts f 3.50 jaarlijksche
contributio vraagt is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet het
eeuige is wat de Haarlemsche llan-
delsvercenigiug doet; steeds heeft zij
eeu open oog gehad voor alle zaken
die hare leden in 't bijzonder en onze
gemeente in 't algemeen betroffen ea
altijd heeft zij daarvoor gesproken.
Het zou te er voeren alles op te noe
men, waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat het hare be
doeling is in deze richting krachtig
voort te aaan.
In veband hiermede zijn in het be
stuur drie commission gevormd en i3
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissie* bemoeit eene zich
met het Informatie- en Inctissowezen,
eene met algemoeno Middenstandsbc-
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe handelaar of particulier.
Steunt deze onze vereeniging door lid
Feuilleton
Het geheim van
de Tower Hill.
Uit het Engelsch, door
A. WILSON BARRETT,
19)
En u denkt, dat hij het nu ook
niet zal doen, vroeg Justus.
lie ben er zeker van, zei Mrs.
Neave. Allen daar hielden van Carl,
en zij zouden alles liever doen, dan
hem ongehoorzaam zijn. Neen, het
lijkt nu kinderachtig, in zulk een
verschrikkelijke positie. Maar ik weet
dat het niet mogelijk is.
Justus dacht n oogcnblik na, toen,
terwijl hij van zijn stoel oprees, boog
hij: Dan moet ik een ander middel
beproeven, zei hij. Ik moet den blief
op een of andere manier zien te krij
gen.
Maar wat wilt u doen? Hoe wilt
u hem krijgen? vroeg Mrs. Neave.
Ik zal hem stelen, zei Justus kalm
Ja, ik voel werkelijk, dat ik genood
zaakt zal zijn hem te stelen.
HOOFDSTUK XVI.
Berooving mot ge we ld.
«r Ja, ik zal dien brief zekc?,moa-.
ts wordon, het werk dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stand brengt verdient uwe sympa
thie en do contributie f 3.50 per jaar,
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij is in ledental des te meer kan de
Haarlemsche llandelsvereeniging
doen.
Sluit u bij haar aan len bate van
aller belang, dus ook In uw eigen be
lang..
HET BESTUUR.
Eendaagschs Uitstapjes
0.
Vol verwachting en onder den In
druk van het voor ons nog nieuwe,
stapten wij, na kaartjes genomen te
hebben, door de contról© direct rechts
af de stationstrappen op, stonden
eenige oogcnblik ken later op het nog
nooit door ons betreden „eerste" per
ron en drentelden daar onder onver
deelde belangstelling onzer overbu
ren, die op de ticiucn richting Am
sterdam en Rotterdam liepen to
wachten, heon en weer. Allengs groei
de het clubje reizigers aan, tot ©ven
voor 9,58, tijd van vertrek, onze trein,
getrokken door e©n gerestaureerd
geheel van wijlen oen Zanrlvoort—
Haarlem, vlce-versa—locomotiefje,
binnenkwam on doorschoof tot don
uitgang, een feit, dat velen der wach
tenden het nu knarsend remmend
treintjo na deed vliegen. Wij met nog
©enige anderen bleven kalm aan den
Janswcg-kant, wisten, dat xxa hot
rangoci'en de trein netjes zou voor
komen.
Zoo geschiedde. D© liaantjcs-de-
voorsten werden door den beambte
terug gewezen en gezamenlijk st-apteu
wij in de mooie wa^gonnetjes, kij
kend naar de glanzend© vernis der
wanden en lijsten, het glimmende
koperwerk, de vlekkeloos rood-pluche
kussens. Na het gebruikelijke gefluit
zette het locomotiefje aan, schoof dc
overkapping uit. Eerst viel ons na
tuurlijk niets nieuws op, alleen redoti
wij wat dichter bij den rechter-berm-
kant. Daarna de Spaarnebrug over,
langs de stationawerkplaatsen, toen
begon het stoomtramgetingel, hetgeen
zich echter, zooals wij met vreugde
bemerkten, uitsluitend bij het nade
ren van overwegen bepaalde. Dit eer
st© gelui gold de Amsterdamsche-
vaart, alvorens die echter over te ste
ken stopte de trein. Juist passeerde
een electrisch©. Dan, de vaart over,
stonden wij voor het station „Rijks
straatweg". Daarna begon de trein
de groote bocht om te loopen, ons een
mooi gezicht op Haarlem biedend.
Eigenaardig, dat op dit punt alle ker
ken van onze stad, zonder uit/zonde
ring, uitstekend te onderscheiden
zijn. Den blik naar beneden slaande,
bemerkten wij de rustig In de weide
liggende kooien, die, zoover haar dat
bij macht© was. met „sprekende"
oogen den voorbijrollenden rustver
stoorder aan- en nastaarden.
Na den „Nieuwen Weg" te ziin ge
passeerd, ï'eden wij voorbij dc iorten,
ernstig uitziende gebouwen, hier en
daar stukken geschut, ijzeren amrnu-
nietieloods en verdere entourage.
Hierop volgden de stationnetjes
„Vijfhuizen" en „IJweg". Eerst nu
kregen wij ©en goed idéé van d© uit
gestrektheid der Haarlemmermeer.
Zoover het oog reikte zag men dc lan
den en velden zich tot den Horizon
uitstrekken, sommige bedekt met me-
terlange rijen schoven, die in de verto
liet aanzien van een bivak gaven, an
dere vertoonden oen golving van wui
vende halmen. Ook uitgestrekte wei
landen met grazende koeien of hol
lende paarden.
Dit alles vormt met elkaar een
aardige-groep, een mooi geheel. Dezo
enorme vlakte, door slooten in groote
stukkon verdeeld, duidt op welvaart
en de onberispelijke helderheid der
Hollandsche boeien. Nu en dan ontr
waart men welvarende boerderijen,
waarvan do meeste binnen het land,
maar ook soinmigo aan den weg zijn
gebouwd. Dit alles voorbijtrekkend,
bereikten wij Hoofddorp, een groot
station, lange perrons, nogal druk
door de zich daar bevindend© wissel
plaats.
Hier bevonden wij ons dus in het
hartje van de „Meer", het middel
punt der lijnrecht op elkander loo
pende wegen ©n vaarten.
Vervolgens langs Sloterweg Noord
en Aalsinoerdorweg naderden wij do
Ringvaart, overbrugd door een zeer
hoog gelegen viaduct. Typisch ge
zicht, de huisjes in de diepte, wonink
jes met vlondertjes ov©r aangrenzen
de slootjes. Trouwens, na het passec-
ren der spoorbrug komt men in ecu
geheel ander© streek, niet dat ©en
ten stelen, dacht Justus, terwijl hij
het huis in Brook Street verliet. Het
zal een gevaarlijk ding zijn, en als ik
doorga documenten te stelen, zal ik
mi; ongetwijfeld binnenkort bij Mr.
Carl Fail fax bev inden in de gevange
nismaar de omstandigheden zijn
dusdanig, dat ik werkelijk in dit ge
val niets anders te doen heb! Als deze
portier de brieven niet aan Mrs. Nea
ve zou geven en hij zou het niet
doen na alles wat gebeurd is, natuur
lijk zou hij ze mij zeker niet ge
ven. Maar laten wo eens naar dien
heer gaan kijken. Clarges Street is
niet zoo ver.
Dus Mr. Fairfax had afgerekend
met zijne geldschieters en de men
schep, uit zijn eigen fortuin, waar
door hij zichzelf bijna ruïneerde, dacht
de agent, terwijl hij voortliep. En
toen verloofde hij met deze bekoorlij
ke, jonge dame. Wel, dat alles schijnt
goed en eerbaar genoeg. Er is geen
uitlegging voor het geheim ook. Dan
komt hij op voor dit geld en pakt
zijn biezen. Daar begint het grappi
ge deel. Misschien is er ten slotte nog
een vrouw in het spel, en probeert
hij van de arme Mrs. Neave af te ko
men, en durft hij niet met haar te
breken. Dit zou kunnen, daar hij zich
zelf aldus tegenwerkt. Wel, wel, hier
is Clarges Street, en wat ga ik nu
doen?
Op zijn plaats van bqstemming
--gfikotaeii, richtte hij zich op en be
schouwde het huis, waarvoor hij ge-
gekomen was. Het was 'n tamelijk net
stel kamers, nieuw en weelderig ge
bouwd, en loopende tot ongevec-r zes
verdiepingen. De hoofddeuren ston
den wijd open en binnenin kon Jus
tus de ruime vestibule met de por
tiersloge aan de eene zijde en de trap
pen en liften verderop zien.
Ik zou wel willen weten, waar
de brieven zijn? dacht hij.
-- Waarschijnlijk in de verdieping
op de vestihule-lafel, daar de huur
niet om is en het ameublement er nog
staat. We zullen zien, en hij Blak de
straat over.
Terwijl bij dit deed, zag hij dat
een bord boven den ingang hing,
waarop stond, dat er kamers te huur
waren, en, in een oogenblik besloten,
stapte hij brutaal binnen en naar
hot kantoortje van den portier.
Do bezitter hiervan, een welge
daan, militair-uitziend man van.mis
schien veertig jaar, keek Justus bij
zij no nadering aan en het gezicht
van den agent betrok even.
Een stevige klant, besloot hij.
Slechts slimme diplomatie kan hem
overbluffen en ik voel mijn brein
werkelijk verzwakken, maai- dat doet
or niet toe, vooruit.
Goeden morgen, zei bij tot den
man, zjjn hoed een eindje binnen het
raampje brengende. Ik zie dat u
kamers te huur hebt.
Juist geep enkele op feet pogen-;
blik, mijnheer, zei de man. We han
gen dat bord altijd op, daar de hee
ren vaak veranderen. Maar we ver^
huurde gisteren onze laatste kamers.
Justus beet zich op de lippen.
Dat is nu jammer, zeide hij Ik
ben bijzonder gesteld op een paar
kamers in dit gebouw.
De man aarzelde. Wanneer zoudt
u zo noodig hebben, mijnheer? vroeg
hij tenslotte.
Justus dacht na, zich herinneren
de dat de huur van Carl Fairfax nog
slechts korten tijd liep. Oh, nu juist
niet, zei hij, na een oogenblik pauze.
Ik zou zc nu graag bespreken, maar
ik heb zc niet noodig binnen bin
nen twee maanden.
Do man krabde zich het voorhoofd.
Wel, we hebben waarschijnlijk een
mooi stel kamers vacant binnen een
paar maanden, mijnheer. Do tegen
woordige huurder heeft zijn huur tot
dat tijdstip loopen, en ik denk niet,
dat liij haar vernieuwen zal; ten-
mii ete, ik heb er niets van gohoord.
Dat zou me zeer goed passen, zei
Justus gretig. Zou ik ze in ieder
geval kunnen zien?
De man aarzelde opnieuw. -*- Wel,
Ik durf zeggen, dat ik ze u zou kun
nen laten zien, zeide hii, hoewel ik
ze u natuurlijk niet zou kunnen belo
ven. Daarover zoudt u den directeur
moeten schrijven. Maar mijn zoon
is nu juist uit en ik laat het kan-
to<?r. Ri<H gr&agjilleen,
-- Wat jammer, zei Justus, zou ik
zc niet alleen kunnen zien?
Zoudt u niet later op den dag
kunnen terugkomen? vroeg de man,
de vraag van Justus vermijdende.
-- Dat kan ik nu juist niet doen.
zei Justus snel. Ik ga uit de stad van
daag en heb geen tijd terug te ko
men. Het is jammer, want ik geloof
zeker, dat ik de kamers zou nemen.
De mau aarzelde. Wel, mijn zoon
is zeker binnen een minuut terug, zei
hij. Hij is slechts even om den hoek
gegaan. Ik kan het kantoor sluiten.
Ik denk niet dat er iemand komt in
mijne afwezigheid.
Justus zuchtte. Dank u zeer, zei
hij. Ik ben u zeer verplicht.
Een bos sleutels van een haak aan
den muur nemende, stond de man op
cn sloot het kantoortje zorgvuldig
achter zich en liep naar de lift.
Dezen kant, mijnheer. Wilt urne
maar volgen, zei hij, Justus in de lift
duwende. Denk om de liftdeur, als
't u blieft, mijnheer. Zoo gingen ze
naar boven. Het is op de vierde
verdieping, zei de man.
Het kan tne niet schelen, welke
verdieping het is, als de brieven er
maar zijn en ik zo kan bemachtigen,
dacht de agent, op zijn vingers bij
tende. Maar zal het gelukken?
Up de vierde verdieping stopte de
lift en de metgezel van Justus liep
over een met een karpet bekleeden
cang naar pei) paar deuren aan het
eind.
Dit zijn de kamers van Mr. Fair
fax, zei hij tot Justus, naar één der
deuren wijzend. Die, naar een an
dere wijzend, waaruit men een geluid
van plassend water hnorde, behoort
aan een ouden heer, Mr. Pink. Hij
neemt juist een bad. vervolgde hij,
terwijl het plassen al luider werd, ge
mengd met een krachtig fragment uit
een opera-koor in eeri b&ritonstem
gezongen en telkens gebroken door
een mondvol water.
Juist, antwoordde Justus, toen
de portier de deur opende van de
apartemenlen van Mr. Fairfax en
hein naar binnen duwde. En hij
scheen ermee te zijn ingenomen.
Ja, dit was de man, om van het
leven te genieten, zei de portier treu
rig rondkijkende. Het spijt mij,
dut hij weg is. De kamer is niet het
zelfde zonder hem.
Justus keek de vestibule cons rond
en de zitkamer, waarvan de portjer
de deur had geopend.
Er waren geen brieven op de vesti-,
bule-tafel; geen brieven op de ka
mertafel, de lessenaar in den hoek of
den schoorsteenmantel. En de man
ging binnen. Dit i# dc zitkamer,
mijnheer, zei hij en Justus keek er in
rond met belangstelling slechts even
teleurgesteld door de afwezigheid der
brieven. Het was een mooie kamer,
netjes, bijna weelderig ingericht, en
droeg dp sporen van den goeden
