Hmrlem's Qtsiuts
HET ROODË LIGHÏ\
DERDE BLAD
Zaterdag 28 September 1912.
Maildienst naar Ned.
Oost Indië.
Do verzending van brieven enz.
heeft deze week plaats als volgt:
Over Marseille, Dinsdag 1 October.
(Laatste buslichting 6 u 15 min. 's
avonds).
Tenzij op verlangen <ler afzenders
wordt met deze gelegenheid geen cor
respondentie verzonden voor Atjèh
en Oaöprhoortgihedim, Sumatra's Oost
kust., Palembang, Riouw, Bangka,
Bllliton en Borneo.
Over Napels. Woensdag 2 Octo
ber. (Laatste buslichting 12 u. 15 rn.
namiddag).
[gelijkheid en broederschap" schering
en inslag was. Dat men deze functie
alleen wilde laten vervullen door de
meest vermogende inwoners, kunnen
we ons indenken, als we de toenma
lige denkbeelden beschouwen, maar
dat de meest ontwikkelden daartoe
slechts konden worden aangewezen,
doet ons zien dat rijk en wijs destijds
als synoniem werden beschouwd.
Daar het een zuivere kwestie van ap-
J préciatic was, zullen de kiezers ver-
imoedelijk nog al eens onderling van
mccnirig verschild hebben. Maar ook
uit de samenstelling van het kiezers
korps bleek dat men niet gediend was
van den invloed van het volk op zijn
Tcgeeiing. Er was n.l. een kiescollege
ingesteld, bestaande uit 18 personen.
Do leden van dit college, dat den
doorslag gaf, werden weder gekozen
uit „de gezeten burgers" der
stad, die minstens 30 belasting be
taalden. Zulk eene verkiezing ging
aldus toe. Burgemeeeteron zonden bij
de genoemde „gezeten" burgers biljet
ten rond, waarop het aantal to ver
vullen kiezersvacaturen vermeld ston
den, benevens een lijst van aftredon-
den. Deze biljetten werden na vier da
gen weder vanwege het gemeentebe
stuur aan de huizen opgehaald. Aldus
heel gemoedelijk. De gemeenteraad
opende zojf de biljetten en had niet
te letten op allen, op wie stemmen
waren uitgebracht, doch was in de
Over Brindisi, Vrijdag i Octo- - -
be, p-N. .2 u. 30
namiddag). waren, die niet de vereischten beza-
Met deze gelegenheid wordt alleen j ten om tot kiezer te kunnen worden
verzonden correspondentie voor At-1 benoemd. Zij, die het meeste aantal
jell en Ondertioorigheden en Suma-1 stemmen behaalden, werden als ge-
traa Oostkust P0™", verklaard. Os lunette van lij
Ivan den raad was destijds ook al on-
I vereenigbaar met de betrekkingen
Over Marseille, Zaterdag 5 October. van lid \an Gedeputeerde Staten, \an
(Laatste buslichting 6 uur 40 min. 's leer&ar bij eenige godsdienstige ge
morgeus). zindheid, van onderwijzer der jeugd
Sumatra's Westkust en Benkoelen )'an ^c,n.' (''e 'n een'8e betrekking
ondergeschikt waren aan de adini-
a,/0naftra'I nistralie der stad, terwijl militairen
alleen op verlangen der
overigens correspondentie vo
N.-O.-Indië.
gelheel
Over Rotterdam, met de zoogen.
Zeepost, Zaterdag 5 October.
gens).
in actieven dienst hiervoor evenmin
in aanmerking konden komen Was
men eenmaal gekozen tot raadslid,
dun behoefde men niet ongerust te
zijn het groene kussen te moeten ver-
o 'i- - laten door verschil van rneeniug der
(Laatste buslicl.ttoï 2Ja s mor-,kjl ,u,s ae lte,teeming gold
I voor levenslang. Wenschten zij pre-
senliegeld, zoo werd Liun een door
Het port van met deze gelegenheidden koning nader bepalen som
verzonden brieven bedraagt 5 cent toegekend.
Het nieuwe reglement voor het be-
per 20 gram. dat der briefkaarten
2 1/2 cent per Btuk, en dat van druk
werk 2 cent per 50 gram.
Om nog met deze mail te kunnen
worden verzonden moeten postpak
ketten Vrijdag vóór 9 u. 99 ra. des
avonds ten postkantore bezorgd zijn.
(Atjeh, Sumatra's Oostkust, enz.
wordt met deze gelegenheid niet ver
zonden).
stuur der stad in 1821 bracht eenige
wijziging in den bestaande» regee-
ringsvorm. Voortaan zouden er wezen
één burgemeester, drie wethouders en
een raad van 22 leden, behalve de
burgemeester, zoo die buiten den raad
mocht zijn benoemd. Echter bleef het
„Kiescollege" gehandhaafd, evenals de
voorwaarden voor kiesgerechtigde en
ook nu lezen wij weder, dat de leden
n het stedelijk bestuur moesten
worden gekozen uit „de vroedste en
gegoedste ingezetenen" der stad en
ook dat zij voor hun geheele leven
werden benoemd, zoo zij althans in-
tusschen niet de noodige vereischten
verloren. Dit reglement bleef van
kracht tot aan de invoering der ge
meentewet in 1851, waarov er later
meer.
Een bijzonderen steun genoot de
plaatselijke regeering in do z.g. buurt-
coinxnissies. Zoo werden, om een enkel
voorbeeld te noemen, in 1812 onze ge
meente en hare bui ie u wijken nog ver
deeld in 94 buurten, die elk onder be
stuur stonden var drie of meer buurt-
meesiers en zoo nooiiig een bnurt-
kuècht konden aanstellen, die daar-
stadswege „een geringe gel
delijke beioorung" ontving. Do buurl-
moeslers de tusschenpersonen tus-
scnen B. en W. en de bevolking ont-
vingen geen honorarium, doch waren
,,in gewone lijder vrijgesteld van den
last der inkwartiering", iets wat des
tijds zeer veel voorkwam eu dus te
recht officieel aJs „een last" werd ge-
qualifioeerd. Zeer belangrijke diensten
bewezen zij, die later bijna uile over
gegaan zijn naar de ambtenaren ter
gemeente-secretarie. Vooral het bevol
kingsregister kon goed worden bijge-
i zij verplicht waren aan-
ïirita ileek™"B f1,oude" vcri""-
U..-HjI zincen. or
Wenken.
Bij verzending van goederen (dus ook
van postpakketten) welke bestemd
zijn om te Genua aan opvarenden
van de stoomschepen der Maat
schappij „Nederland" te worden uit
gereikt en voor de vervulling van de
douaneformaliteiten in dat land in
den regel 3 A4 dagen worden ver-
eischt, is het om teleurstelt ng
voorkomen, noodig, dergelijke pak
ketten minstens 7 da g e n voor het
vertrek van bedoelde stoomschepen
uit Genua ten postkantore te bezor
gen.
In dit geval bedraagt het port
f 1.12 1/2 per pakket.
Haarlem la öe 19e eeuw.
fn de volgende regelen willen
een en ander mcdedeelen over het
stedelijk bestuur en zijne ambtena
ren in de 19e eeuw. Toen dc maire 19
November 1813 zijne betrekking neer- -
gelegd en hiervan kennis gegeven had J dam zij verplicht v
ii.'in ripn IrnmmanHnnt va ri ho» tnrno i IwkeiliDg tö ilOUdeil van a
Rustbewaarders, riep deze de kapitei-
i dit korps bijeen en benoem-j
van in wonenden, in hun-
Maar zij hadden veel
do mei hen eene «.mrloopige (provt I !"wr d,oc?- Z,J d8 monde-
eioneele) sladsregecring. Nadat 5 No-1 boodsehoppen overbrengen Tan
vember 1815 hel reglement op de stadate-luur, se naren belust mei
plaatselijke besturen was vastgesteld, j a'ge\en van verklaringen van
werd deze voorloopige regecring 2 onvermogen of van goed gedrag, ze
Januari 1816 ontslagen. Dit reglement 'moesten de mutatien onder de bewo-
is merkwaardig genoeg om hier te ners bijhouden, hun belangen beplei-
worden besproken. Het bestuur der tcn b'l B eiï w- ia burengeruch-
5tad Haarlem zou van dien datum af ten tegengaan, om maar niet uit te
bestaan uit 24 leden, waarvan vier weiden over hun toezicht op verstopte
jurgemeesters waren. In dit opzicht defecte riolen, openbare pompen en
dus bleef de toestand uit vroeger meer' andere zaken. Hoogbejaarde
eeuwen gehandhaafd. Of du leden van stadgenoot en kunnen zich de bnurt-
den raad nu echter m werkelijkheid meesters nog wel herinneren en weten
de burgerij, in al haar vertakkingen, dus van hun vaderlijke zorg mee
vertegenwoordigden, is een vraag, j spreken,
waarop wel niemand met ja zal ant- Haarlem was ook do hbofdplaatö
woorden. Iri de eerste plaats werden van het Provinciaal bestuur en ver-
zij gekozen uit „de vroedste en de meldens waard is de herinnering, d:o
gegoedste ingezeten cu" onzer aan den eersten gouverneur van
6tad, aldus geen spoor van een volks- Noordholland, Mr. A. W. N. van Tets
regecring en een volsjagen reactie na (1814—1828) bewaard is gebleven, om-
den toestand van 1795, toen „vrijheid, Inent zijn omgang met zijn stadgenco-
icn. Hij moet nl. een buitengewone»
takt hebben gehad om gasten te ont
vangen en het ieder aangenaam te
maken. Volgens tijdgenooten leidde
hij altijd zelf zijn gasten in den kring
en zou nooit geduld hebben, dat
iemand, die bij hern als gast kwam,
niet met beleefdheid werd behandeld.
Hij verschafte hem altijd de gelegen
heid, om zich in zijn voordeel te d"«n
kennen. Toonde iemand niet te begrij
pen, dat vriendelijkheid en welwil
lendheid jeger.s iedereen het kenmerk
is van het verheven standpunt, waar
op men begeert te staan, dan had hij
het bij hem verkorven en ondervond
vroeg of laat de gevolgen, van zijn on
wellevendheid. De behendigheid en
geoefendheid, waarmede de heer van
Tofs de geesten wist te beheerschcn,
heeft hem zeker wel gediend, om als
Staatsman een tijJ lang zulk een be
langrijke rol te spelen.
De recepties bij zijn opvolgers vie
len dan ook later bij het publiek min
der in den smaak, want men werd
alleen beleefd eu voorkomend ontvan
gen, doch het oprechte en hartelijke'
miste men.
Na deze uitweiding over onzen eer-'
sten gouverneur, keeren wij weder tot
ons stedelijk bestuur terug. Wij we-'
zen er de vorige maal reeds op, dat)
er vóór eene eeuw ten stadhuize
slechts een viertal komiezen met een!-
ge klerken werkten, een toestand, die
nog ettelijke tientallen jaren gehand-
haafd bleef. Maar daar »©cenovar
slaat, dat er heel wat „Stadshaan-
tjes" waren, die nog lang na 1851 ble
ven bestaan, maar waarvan toch ve
le. ook in onze jaren, zijn opgehesen.
ii denken b.v. nan do stads-peildei s,
roeiers, rooimeesters, houtvesters,
makelaars, wijk-, buurt-, laan- dn
slootmeesters, allerlei functies bij do
schutterij, schippers, koetsiers en
ambtenaren op de wagen- en beurt-
veren, hooistekers, begrafenisnoo-
ders, enz. enz die allen „uit de stads-
ruif aten' Eet' baantje aan de ge
meente zal dus destijds niet zoo moei
lijk te verkrijgen zijn geweest. Be-
deukt. men hierbij, dat oudtijds ieder,
die aan de stad was verbonden, hetj
zich tot een plicht rekende om li«-t
politiegezag uit te oefenen, dan behoeft
men niet ongel ust te zijn, dat het des-,
tijds zal hehben ontbroken aan h'-t
noodige toezicht, Dit laatste denkbedd;
is nog bij velen in zwr.ug, want nuer-j
malen gebeurt het. dat iemand, die bv.
een vrij onschuldige overtreding be-!
gaat van de politieverordening, het
hazenpad kiest of gewaarschuwd
wordt, zoo er iemand aankomt, die in
gemeente-dienst is.
Evenals nog het geval is. werden al
dergelijke posten begeven door B. en
W. De raad benoemde alleen hen, die
daartoe wettelijk Sn de termen vielen.
Eigenaardig was het, dat in de in
structie van den gemeen te-ontvanger
uitdrukkelijk werd vermeld, dat hij ge
schorst ol ontslagen kon worden we
gens „wangedrag". Trouwens, deze" be
paling was voor alle ambtenaren en
beambten geldig.
Daiteniandsch Overzicht
Ds crisis In flen Balkan.
„In verband met de geruchten, ln
Weenen verspreid maar tot nu niet
bevestigd. dat Bulgarije Turkije
den oorlog verklaard zou hebben,
wendde een journalist zich tot den
Bulgaarschen gezant te Berüjn, die
hem ®ei, dat hij nog geen bericht ont
vangen had, maar dat nieitegen-
gesproken kan worden,
ilat het conflict met Tur
kije zeer ernstige vormen
aangenomen heeft.
De Bulgaarsche gezant in Weenen
zei tot een journalist, dat liet niet on
mogelijk is, dat de oorlogsverklaring
reeds geschie.' is. Hetiseenfeit,
dat Bulgarije tegen Tur
kije ge m o b i li s e e r d heeft en
s 1 a g v a ar d i g is'
Officieel wordt het gerucht van een
oorlogsverklaring tegengesproken en
wordt de toestand, voorloopig tenmin
ste. zelfs bevredigend geacht
De uitlatingen van de Bulgaarsche
gezanten zjjii evenwel veelzeggend!
Een Turksclie minister heeft nu te
gen een journalist verklaard, dat hij
hoopt en verwacht, dat alles nog zon
der oorlog zal afloopen.
Nu, die hoop zal zekér door velen
gedeeld worden.
Vooral on Samos blijft 't zeer onrus
tig. Hevige gevechten hebben plaats
gehad. Fransche en Engelsche c.nt-
i schepingstroepei zijn naar Vathy gc-
t zonden, ter bescherming van de ge
zantschapsgebouwen en van hun land-
j genooten.
De commissie voor buitenlandscho
zaken van de üoslenrijksche delegatie
heeft de begrooting van buitenland-
Bcne zaken aangenomen.
Minister Bcrchtold voerde 't woord
vooral over dc Balkan-politiek.
Er schijnt thans, volgens hem, geen
'enkele reden te bestaan om een span
ning te vreezen tusscben do mogend
boden van de triple entente en van het
drievoudig verbond.
Het doet den minister leed, dat hij,
terwijl de besprekingen over zijn voor
stel. tot lusscher.komst der mogendhe
den in den Balkan, nog voortduren
zich er niet nader over kan uitlaten.
Hij moet zich ertoe bepalen te zeg
gen. dat het er om te doen is een op
lossing te vinden, die, rekening hou
dende met de gerechtvaardigde
lighedon van Turkije, het vormen van
©en positieven grondslag mogelijk
maakt, van dien aard, dat de Otto-
maansche nationaliteiten kunnen wor
den gerustgesteld en aldus het be
houd van dén vrede wordt begunstigd.
N'ojiens den vvensch, dat Oostenrijk
pressie op Italië zou uitoefenen om het
sluiten van den vrede te bespoedigen,
zinspeelde de minister op het initiatief
van Oostenrijk e-i Rusland, dat zonder
resultaat is gebleven.
Over het sluiten van de beweerde
vlootovcreonkomst door de mogendhe
den van de triple entente, weet de mi
nister niets bepaalds: Wij hebben
geen enkele reden ons ongerust te ma
ken over bet samentrekken van vloten
i de Middellandsche Zee.
Nochtans zijn de maatregelen van
de westelijke mogendheden op het ge
bied van de strijdmachten ter zee een
nieuw bewijs van dc toenemende be-
teekenis, die men overal aan de be
wapening ter zee hecht, een zienswij
ze, die wij niet kunnen nalaten voor
goed te deelen.
Hoe' zenuwachtig men ihans in den
Balkan is toont 't volgende voorval,
dat uit Semliwordt gemeld:
P<-n luitenant, een sergeant-majoor
en. drie soldaten van het 7e Hongaar-
8che landweerregiment voeren in een
schuitje op den Donau. Het stuur
raakte onklaar en de militairen wer
den m,et het vaartuig naar den ande
ren, den verkeerden, den Servlschen
oever gedreven.
Een Servisch gendarme, die het ge
val had gezien, snelde naar de plaats
waar liet bootje bij Wisnipa aan den
oevc-i dreef, en stelde den eisch, dat
de Hongaarsche officier zich niet zijn
ondergeschikten zou overgeven. De
luitenant gaf last, aan wal to gaan en
stelde- zijn salie! en de geweren der
man schappen ter beschikking van den
gendarme. Deze voerde nu de vijf Hon
gaarsche militairen naar Belgrado
waar zij werden opgesloten en voor
den Servische» krijgsraad zullen wor
den terecht gcstelcL
Dat is wel een merkwaardige op
vatting van naastenliefde en hulp bij
ongevallen!
Do Serviërs zijn blijkbaar hun
kalm hoofd kwijt gerankt.
De oorlog tusschen ItalIB sn Turkije
Er komen nog meer gegevens over "t
gevecht bij^Zanzoer. Nu van Turksche
zijde. De Turksche opperbevelhebber
in Tripolis seint omtrent dezen veld
slag „De slag was een beslist suc
ces voor de Turksche wapens. De vij
andelijke Italiaansche colonne, die te
gen ons opgerukt was, werd met groo-
tc verliezen teruggeslagen. Op het
slagveld lagen omstreeks 200 lijken
van Italianen en wij namen één offi
cier en twee soldaten gevangen.
De Turken maakten een vlag, 200
kistch met munitie en een groot aan
tal verschillende voorwerpen buit. Het
eenig succes, dat de Italianen behaal
den, was, dat z - een heuveltje van wei
nig ladaiig aa'i de zee bezetten."
En... de" Italianen beweren, dat zij
de» slag gewonnen hebben Wie heeft
nu gelijk 7
Inzake de vredesonderhandelingen
wordt uit KoiistantinOpel geseind
Naar verzekerd wordt, heeft men in
officieel© kringen hier weinig hoop op
het welslagen van de zending van mi
nister Resjid, daar Italië blijft vast
houden aan de i eisch, dat zijn souve-
reiniteit over Tripolis erkend zal wor
den.
Allerlei.
DE SPOORWEGSTAKING
IN SPANJE.
De staking breidt zich uit tot het
Noordernet. e:i bereikte reeds Tarra
gona op de lijn van Madrid naar bet
Noorden.
De spoorwegbeambten in het Noor
den van Spanje te Madrid, Saragos-
sb, Alicante en Utvilla Cariai heb
ben namelijk ook tot staking besloten.
Daur zal de algemeene stalling even
wel eerst ingaan op 4 October.
Naar verluidt, zou op het Catalaan-
sclie net tengevolge van sabotage een
trein zijn ontspoord, waarbij ook on
gelukken gebeurd zouden zijn. Beves
tigd wordt, dat een trein ontspoord is,
waarbij 3 personen gedood en velen
gewond werden.
Uit Barcelona wordt geseind, dat 't
stoomschip „Nazaro" eu de kruiser
„Pelayo" met troepen in de haven al
daar zijn aangekomen.
Toen stakers, die zich naar een brug
hadden begeven, die op de >poorlijn
uitziet, een dreigende houding aanna
men tegen ingenieurs, 'die aan het ran-
geeren waren, maakte de politie een
charge en dreef do stakers uiteen.
Er zijn rumoerige betoogingen ge
houden.
De civiclo gouverneur heeft krach-
lage maatregelen genomen ter voorko
ming van ongeregeldheden. Hij heeft
o. a samenscholingen verboden en te
vens den verkoop van vuurwajiens.
UIT MAROKKO.
Uit Mogador wordt geseind - Moe-
lay Joessef is tot Sultan geprocla
meerd.
Het geheele gebied van Tiznit is in
opstand gekomen tegen den pretendent
El Hi ha.
MUITERIJ- EN EEN MASSA
EXECUTIE IN CHINA.
In aansluiting aan het telegram,
dat 250 Chineesche soldaten te W'oe-
chang wegens muiterij zijn terechtge
steld, worden thans nog de volgende
bijzonderheden gemeld De troepen,
die in den nacht van 25 op 26 Septem
ber te Woechuiig in opstand kwamen,
bestonden uit 2000 cavaleristen hun
kazerne ligt buiten de stad. Aanvan
kelijk hadden ook de artilleristen zich
bij de muiters aargesloten, maar la
ter lieten zij hen weer in den steek. De
samenzwering werd spoedig ontdekt.
De poorten van occhang werden ge
opend en 50 muiters binnengelaten,
die onmiddellijk neergeschoten wer
den. Generaal Liyuan Iiitng zond
trouw-gebleve.i troepen naar de cava-
leriekazerne, di* 200 opstandelingen
gevangen namen en fusilleerden. Do
overige muiters namen de vlucht. Dc
rust is weder hersteld.
PRINS LUDWJG VAN BEIEREN.
Uit München wordt geseind, dat het
officieel bulletin omtrent den gezond
heidstoestand van den 92-jarigen
prins-regent I.uitpold van Beieren
groot© deelneming gewekt heeft. De
thans erkende, reeds lang bestaande
bezwaren van den ouden dag, zijn van
verschillende i aard.
Do bewonderenswaardige flinkheid
i bewegelijkheid, waarin de regent
zich zoo lang mocht verheugen, zyni
verminderd, dc nieren zijn aangetast,
en do patiënt kan dikwijls alleen in
ec-n leuningstoel 's nachts slapen. Do
regent heeft inderdaad enkele weken
geleden een en stige flauw te gehad.
Reden tot diiecte bezorgdheid is er
niet. volgens het officieel© bulletin,
doch het is begrijpelijk, dal de toe
stand thans toch bedenkelijk genoemd
moet worden.
Uit de Omstreken
Stormachtige Raaflsvergaflerlng.
't Heeft Vrijdagmiddag gestormd
In Velsen'3 vroedschap! Drie uur
heeft 'n zitting geduurd, waarin et
telijke onvriendelijkheden op meer-
of-minder bonzen toon gezegd en be
antwoord werden. En waarvan het.
slot een feit .was, dat vermoedelijk
nog nooit (althn- s niet in de laatste
kwarteeuw) in den Vel-enschen Raad
is voorgekomen: het voeren van ob
structie.
De ganscbe linkerzijde verdween
van het tooneel. maakte daardoor de
vergadering onvoltallig en het af
handelen der agenda onmogelijk.
D t alles vfócit voort uit het be
roemde concent-work lie 'enregleinont.
We hebben daarover al niet weinig
geschreven. Immers, de Rand bad
vijf zittingen noodig om zich door dit
ontwerp van 48 artikelen heen te
werken!
Maar toen hot Edel Acht baar colle
ge dan eindelijk zoo ver gekomen
was, begonnen de moeilijkheden pas
goed
Want de politieke constellatie vau
Velsen's Raad veranderde. Tot dus
ver hadden de linksche partijen (met
7 vrijzinnig-democraten en 2 socia
listen) 9 vertegenwoordigers, en de
rechtsche 8. Maar toen meest er in
8n vacatu'Pe een nieuwe verkiezing
plaats hebben, en de R. K. heer Hand-
graaf werd gekozen. De Raad was
Daar had-je 't spul gaande! De eind
beslissing over 't Werklieden regle
ment was nog niet ge\ allen, en nu
dienden de rechtsche leden Huyg,
Handgraaf en Sluyters een nieuw
voorstel m, om enkele der reeds aan
genomen artikelen maar weer te
gaan wijzigen en o.a. den 9-urigen
arbeidsdag in te voeren.
De linkerzijde werd natuurlijk zeer
boos, en de wethouder Netscher pu
bliceerde als gedrukt raadsstuk een
soort memorie, waarin hij haar op
treden sterk afkeurde en Lu strijd
mei de parlementaire usances noem
de.
De rochtscho meerderheid hleel
haar standpunt handhaven. En Vrij
dagmiddag is de zaak „uitgevochten",.
Zestien van de zeventien leden wa
ren present (afwezig do heer Sant,
van links), .en de burgemeester, rar.
dr. H ver Loren van Themaat, pre-
sideei-rlo. 't Begon kalm, met een
paar onbelangrijke zaken. Maar bij
de behandeling van de gemecibere
kening bleek bet al spoedig, dat d«
lieeren niet ln hun vriendelijkste
stemming waren. N oor den aan tic-or
der had het debat oier deze quaes-
tie overigens wel een komisch kantje.
De heer DE BOER, als rajiporleur,
verklaarde, dat de commissie den
Raad met van adwes kon dienon om
trent de rekening. Uit een financieel
oogpunt klopte die wel, maar er wa
ren enkele posten waarmee de heeren
zich niet hadden kunnen veneenigen.
De rapporteur beschuldigde B. en W.
van eigendunkelijk oj>treden, buiten
eenige machtiging van den Raad.
Zoo waren'er ondershttndsche aanbe
stedingen gedaan, waar z. i. publiek
had aanbesteed moeten worden.
De levering van een gasinstallatie
was niet aan een Velsensche firma
gegund, omdat er nog nooit zoo'n in
stallatie voor de gemeente was ge-
eesL Daaruit zei de heer De
Boer concludeerden B en W. nu
maar, dat de Velsensche firma's geen
oriderirnding op dat gebied hadden.
Dan had-je de bureaustoel-kwestie.
Hoeveel tijd hebben we wel niet
zoek gebracht met dien bureaustoel?
Enfin, 'k moet erkennen dat het een
gecompliceerd geval was.
Een Amsterdamsche fCrnla. had aan
do gemeente kluisdeuren geleverd.Een
firma die (zooals een der heeren
zcide) veel in oudroest en dergelijke
dingen handelt. Het waren namelijk
twecdeiiandsch kluisdeuren want
Velsen is niet bepaald rijk, en moet
wel eens op een koopje werken.
Enfin, nu wilde de Amsterdaiusche
leverancier van twe-dehandsch-kluis-
deuren 5 van de rekening geven
aan den gemeente ambtenaar, cüe de
bestelling gedaan had. I*e accepteer
de dat niet, nam ook niet een daar-
aaugeaoden bureaustoel aan. Het
slot van de zaak was, dat de bedoel
de stoel door de gemeente aanvaard
werd. En dat de bedoelde gemeente
ambtenaar er in zit te werken.
De lieer de Boer, en méér leden,
vonden dat de gemeente wel op een
eigenaardige manier aan dien stoel
gekomen was. En bracht de zaak Ln
verband met het vee!bestreden fooien
stelsel.
Wethouder Vermeulen verdedigde
do aanwezigheid van don stoel, die,
naar hij zei, door de gemeente was
gekocht, en eenvoud g in de reke
ning was inbegrepen.
Dat 's muggenzifterij! zei de
heer Brink vinnig. Er is op slinksche
wijze tóch een fooi aangenomen!
B. en W. verdedigden ook hun aan-
bestedingen-beleid, en de voorzitter
o a., dat ten opzichte van het gas
bedrijf ii-et van een ondershandsche
aanbesteding gesproken kou worden,
want alle firma's waren in de gele
genheid geweest, prijsopgaaf to doen.
De heer Landeweerd vroeg ten slotte
rieiulelijk, om voortaan dergelijke
dingen publiek aan to besteden.
Er waren nog moer aanmerkingen,
k Zal ze niet allemaal vermelden,
maar dit is zeker, dat de heer Van
Tuyll het te erg maakte, toen hij zei
een klok van 16.50 voor liet bureau
van Openbare Werken te duur te
vinden. Die klok gaf geen beeld vau
den toestand der gemeente-financiën!
Ja. om er een zuiver beeld van te
hebben, zou men werkelijk met een
achter oopecd wekkertje kunnen vol
staan.
Maar waarom moet een klok nu
juist de gcmeente-financien demon-
sireereu i
De heer Brink stond over een an
dere zaak verstomd. Zoo zei-ie. De
gemeente-architect had 15 gekregen,
een congres in Amsterdam bij te
ïen. Terwijl de organisatie vau
gemeen te werklieden met eens door
en W. erkend wordt
Na een heele serie op- en aanmer
kingen keurde de Raad de gemeente-
rekening goed (in ontvangst op
519.460.45 en in uitgaaf op
I 500.996.55 1/2). Den rekeningen vau
het Burgerlijk Armbestuur en van de
gecontracteerde wegen verging 1 niet
anders.
Aangenomen werd met 9 tegeei 7
stemmen een voorstel van den heer
Vermeulen, om aan de uitvoering der
Feuilleton
Roman ui' bbt Duitsch
va n Anny v. Panhuys.
Als ik bedenk hoe zi] er verder
uitziet, verwacht ik van haar oogen
niet veel bijzonders, bromde Richars-
ki. maar zoo precies weet ik het
niet, ik heb de oogen nog nooit ge
zien. Als men met haar spreekt, han
gen altiicl de wimpers er over heen.
Maar wij hebben wel over wat ge-
wichtigers te praten, dan over ae
oogen van die eenvoudige Lize, ging
hij voort, en toen kon hij zijn woede
niet langer bedwingen.
Hoe haal je het toch in je hoofd
mij zoo zonder waarschuwing te be
zoeken?
Hoe haal jij het in je hoofd, mij
zoo zonder waarschuwing in de
hoofdstad van Hongarije te laten zit
ten? bronde de ander.
Uit noodweer! Je gedroeg je zoo
onhandig en lomp en ik had heele-
maal geen verlangen de Hongaar
sche gevangenis van binnen te leeren
kennen.
Dat moest toch anders wel inte
ressant geweest zijn. Jo hadt eens
kunnen probeeren. hoe men m Hon
garije op staatskosten kan leven,
hoonde Willmann en liet zijn zwaar
gebit blinken.
Richarski wendde zich af en toen
zijn blik op de deur viel, stond de
schrijfster op den drempel.
Wat voor den drommel doet u
hier, en hoe kon u zelf binnenkomen?
keef hij tegen het meisje.
Juffr. Schulz vestigde haar oogen
zooals gewoonlijk krampachtig op den
grond en verontschuldigde zich met
haperende stem:
Ik heb mijn tascbje laten liggen
en toen keerde ik om. De deur stond
aan, ik vergat zeker den eersten
keer haar dicht te trekken.
Zij stond daar als durfde zij het
niet wagen verder de kamer binnen
te gaan.
Haal het taschje dan en zorg
voor 't vervolg, dat ge de deur goed ln
het slot trekt.
Ja, zuchtte het meisje, eu nam
van den stoel, waarop zij even te vo
ren gezeten had, een langwerpigen
zak van bruine wol. Ditmaal vloog
de deur achter haar vast in het slot.
Gelukkig maar, dat dat meisje
zoo ongelooflijk dom is, anders zou
zij allerlei van je laatste beminnelij
ke woorden, die zij toch zeker gehoord
heeft, kunnen denken, zei Richarski
geërgerd.
Zooals men zich in het boscli laat
hooren, zoo klinkt de echo terug, zei
Willmann. als iii een passender toon
hadt aangeslagen, zouden wij het
wel gauw eens worden.
Richarski mompelde iets voor zich
heen, wat niet bepaald als een heil-
wensch klonk, toen zei hij: Dus
maak het kort, wat wil je van mij?
Het geld, dat je mij beloofd hadt.
klonk beslist het antwoord.
Ik weet niet, over welk geld je
spreekt.
Als je zoo begint, Richarski, ztjn
wij vooreerst nog niet uitgepraat. De
lange man in de kale overjas ging
op de kleine sofa ln den hoek zitten
en sloeg zijn beenen gemakkelijk over
elkaar. lk ben echter zoo vrij je
aan te radon om je in liet onvermij
delijke te schikken, voegde hij er be
daard aan toe.
Richarski gaf geen antwoord,
maar zijn gelaat drukte toorn en
woede uit.
Je zoudt mij het liefst met huid
en baar willen opeten, vriendje, s-ot-
te Willmann, maar dat helpt niets, lil
geen geval kun je van mü afkomen,
voor ik mijn geld binnen heb.
Schurk, siste Richarski.
Och, het is niet noodig, je aan
mij voor te stellen.
Boos en gevaarlijk keken de oogen
van den Pool om zich heen, ais die
van een gevangen, wild dier. Loerend
vroeg hij eindelijk: En hoe groot ts
de som, die je eischt?
Honderdduizend kronen verdwe
nen bij Graaf Harvakh, zei hij heel
zacht, daarvan komt mij de helft toe.
Ben je gek? schreeuwde Richars
ki.
N'een, ik geloof hei niet, en in je
eigen belang zou ik je willen verzoe
ken niet zoo hard te schreeuwen.
Ternauwernood dertigduizend
mark hebben wij gevonden, verdedig
de zich Richarski, maar omdat je er
op aandringt, ging hij voort, goed, ik
zul je morgen vijftienduizend mant
uitbetalen, hoe zwaar het mij oóx
valt, want ik beu kort bij kus. lk
moet alles in het werk stellen, om
rond te komen, zuchtte hij.
Lieve vriend, probeer tocli niet,
mij opt den tuin te leiden, klonk het
antwoord. Geef mii miin vnftigdui-
zend mark, dan zul je verder geen
last van mij hebben.
Zooveel bezit ik hcelemaal niet,
zei de Pool opgewonden.
Leugenaar! Maar sooals je
wilt. Ik beu behoorlijk en vriend
schappelijk bij je gekomen, ofschoon
je mij allesbehalve netjes behandeld
hebt, uls je mij nu echter als een las
tige bedelaar wilt afschepen, dan zal
ik mij met kracht, en macht daarte
gen verzetten. De magere man
sprak nog altijd op zachten toon,
maar zijn stem werd telkens scherper.
Of ik krijg alles wal ik vau je kan
elschen en wat mij toekomt, of ik zie
van alles af. In dit geval echter zou
ik nnj veroorloven de Hongaarsche en
Pruisische politie op zekeren heer
Casimir Richarski opmerkzaam te
maken, die ten minste in de hoofd
stad van Hongarije een geheel ande
ren naam had. De heeren zouden
daarvoor wel belangstelling hebben,
daar het raadselachtig verdwijnen
van de honderdduizend kronen tot
nu toe nog niet is opgehelderd.
Jij bent een bloedzuiger, een af
perser, klonk het terug. Maar wees
toch verstandig. Willmann, ging hij
plotseling op vriendelijk overreden
de» toon voort: Ten slotte is er
toch zoo n haast niet bij de zaak. Wij
zullen het zeker eens worden.
Hij stak Willmann de hand toe.
In elk geval zullen wij elkaar eerst
behoorlijk begroeten, zei hij in een
luchtigen, gemoedelijken toon verval
lend, omdat je er nu toch eenmaal
bent, is het ook maar het beste, dat
wij vriendschappelijk met elkaar
omgaan. Straks gaan wij in een res
taurant iets goeds drinken, al het an
dere komt terecht
Mij goed Wlllm&on nam de
hand aan, die hem werd aangeboden.
Maar denk er alsjeblieft nu niet over
na, hoe je nnj er het best in kunt la
ten loopen, zoo gemakkelijk als vroe
ger loop ik er niet meer in.
Richarski schudde het hoofd. Het
zal mij misschien niet gelukken, je te
overtuigen, dat ik daaraan heeie-
maal met dacht, maar ik moet hot
mij wel laten welgevallen. De echljri
is tegen mij.
Geef je geen moeite, waarde
vriend, ik ben van de edele oprecht
heid van je hart volkomen overtuigd.
Willmann begon luid te lachen. Maar
juist daarom vertrouw ik je niet. Id
elk geval, zal ik op mijn hoede zijn.
Hij kwam uit zijn sofahoekje over
eind, en probeerde de kreuken in zijn
overjas glad te strijken, die daar LIJ
het liggen in gekomen waren.
Een beetje armoedig zie je er wef
uit, Willmann, zei Richarski
Mogelijk is mijn weg den laat-
sten tijd ook niet op rozen gegaan, zei
de lange man met een verdrietig ge
zicht. Maar nu zal het anders wor
den. Zijn breede tanden kwamen weer
tusschen de dunne lippen te voor
schijn. Ik zie het je aan, dat jo
geen zwarigheid meer zult maken,
mij uit te betalen, wat mij
toekomt, en daarom zal ik
het ook zoo nauw niet nemen en voor
loopig met een behoorlijk voorschol
tevreden zijn. In de eerstvolgende da
gen vereffenen wij dan onze reke
ning.
Richarski greep in zijn borstzak en
haalde zijn portefeuille te voorschijn:
Ziedaar, voorloopig een duizend
om mee te beginnen.
(Wordt vervolgd).
