IMMI lu
IE !A!NSïE£NüliIES).
Tripte Xiïiantte, «era •#éï3?i éen övèr-
eenkqmé£ zal sl ui lea mei Oostenrijk-
Hongarije.
Zoo dit bericht bevestigd wordt,
zegt het blad, zou dit resultaat zijn
van de Qosteiirijksclie mobilisatie, die
vooral was aangelegd, om liet Bal-
kan-b!oc te vernietigen. Alle gevaar
voor een. oorlog zou daardoor zijn
weggenomen, daar Servië alleen
niets kan ondernemen tegen Oosten-
rijk-llongarije.
De president der Bulgaarsche Ka
mer spreekt dit bericht evenwel te
gen.
Bulgarijè heeft nog geen keus tus
schen de twee m ogendheden-groepe n
in Eoiropa gedaan. I-Iet is bovendien
nog- onzeker of Bulgarije wel eens
een keuze zal deen.
De vreflssoDderbandeliiiBen.
Deze zullen nu morgen te Londen
beginnen. Thans heeft Bulgarije (door
den ïhond van den. Kamerpresident)
laten weten, dat 't de overgeving van
Adrianopel zal blijven eischen.
Dit vennindert de kans op den vre
de weer aanmerkelijk.
't Blijkt, dat Griekenland wel met
Turkije onderhandelen wil.over den
vrede, maar tot geen wapenstilstand
bereid is. De Grieksche gedelegeerden
zijn odk al in Londen.
D 0 ambassadeurs
conferentie.
Aan do ambassadeursconferenti© te
Londen, die binnenkort zal beginnen,
is reeds een langdurige go-dachtemvis-
seling* tusschen de mogendheden voor
afgegaan, zoo wordt aan de „Tribuna"
uit Londen geseind. Oosten rij k-Iionga-
rije wenschte, dat de quaostie eener
haven voor Servië op de conferentie
niet ter sprake zou komen. Italië was
echter van een ander© rneenang en
naar liet schijnt zullen de mogendhe
den zich in deze aan de zijde van Ita
lië scharen.
„Niemand hier gelooft'', zoo ver
volgt het telegram, „dat de conferen
tie dit zeer ingewikkelde probleem zal
oplossen, maar het feit, dat de gedele
geerden der Europeesc.be groot© mo
gendheden. de. quaestie gezamenlijk
'zullen overwegen, zal het conflict toch
nader bij zijn "oplossing brengen, door
dat de gedelegeerden gezamenlijk op
kalme en vredelievende wijze de moei
lijkheden ervan onder de pogen zullen
zien."
Van dn oorlogsvelden.
De oorlog tusschen Tur
kije en Griekenland.
De Grieken lichben bij Janina weer
een belangrijk punt veroverd. De Grie
ken bestormden de Tnrksche stelling
•met de bajonet en hoewel ze eerst ge
voelige verliezen leden (men zegt, dat
2(10 Grieken buiten gevecht gesteld
werden), behaalden ze ten-slotte toch
de overwinning: 60 Turken werden ge
vangen genomen.
De Grieken beweren, dat 30 Griek-
scjie.dorpen door Turksch-Albaneesche
benden geplunderd zijn.
Uit 'Athene wordt' geseind „D© be
richten in eenige Italiaansche bladen
over een nederlaag der Grieksche troe
pen in Epirus zijn geheel en,al verzon-'
hen."
't Vlootgerecht, dat bij de Dardanel-
len geleverd zou zijn, heeft zich
naar uit de thans ontvangen berichten
blijkt beperkt tot 't wisselen van
©enige kanonschoten. De Turksclio
schepen liggeu weer in de Dardanei-
len, maar: zijn toch klaar om uit te
stoompa.
Allsrlei.
Scheurin-g- in het Zuid-
Af r i ka a n sc h' ministerie?
Uit Kaapstad wordt geseind
De éérste minister Botha nam zijn
ontslag ten gevolge van oneenigiièid
op verschillende punten met de ilol-
landsche extremisten in het ministe
rie, onder leiding van generaal Hert
zog.
't libld. teekent bij dit telegram aan:
,,-Voorloopig zal het goed zijn dit te
legram met eenig voorbehoud te le
zen. Generaal Botha is niet al te ge
zond en het is dus mogelijk, dat hij
om. gezondheidsredenen aftrad. De be
wering, dat hij zou aftreden wegens
meeningsverschillöo met de Holland-
sehe extremisten, onder leiding van,
.generaal Hertzog, is vermoedelijk
meer gegrond op hetgeen de Engei-
sche jingo's gaarne we-nschen, dan, op
de waarheid. Steeds is getracht gene
raal Botha en generaal Hertzog tegen
over elkaar' te plaatsen, maar. dat
Hertzog nu leider zou zijn van een
groep in 't kabinet is weer iets nieuws;
van de overige ministers in het kabi
net Sauer, Smuts, Burton ,Malnn,
Fischer, Lenchars ©n Graaff, is toch
nooit gebleken, dat ze tot de Holland-,
schë extremisten behoorden. Wie zijn!
dus mét die extremisten bedoeld
Nader wordt geseind „Lenchars,
d© minister van openbar© werken, is
'ook afgetreden."
Uit dit laatste telegram zou men op-
maEerï, (lat er toch wel verschil van
meening in 't kabinet moet zijn, als
Botha om gezondheidsrederi.cn af
treedt, dan zou dit voor Lenchars nog
geen reden zijn tot heengaan.
Do spoorwegstaking
in 't Noorden van Engeland is thans
geëindigd, dank zij de bemiddeling!
der overheid.
De President sver kiezing
in F r a n k r ij k.
Leon Bourgols heeft, om gezond
heidsredenen, beslist geweigerd ©en
candidatuur aan te nemen.
Een Instrustierlt.
Er zijn automobilistendie als ze
'n poos rijden, steeds meer door den.
„sneLledus-demon" ovenheevterd wor
den. Koopen ze 'n nieuwen wagen,
dan moet die krachtiger, lichter en
sneller dan de vorige zijn, en 'bun
hoogste -gemot is, in een gangetje van
tacMig kilometer per uur langs de
landwegen te snellen, tot schrik van
de plattelandshevolkiiig. Zoo zijn er.
Ze komen, in de snelheids-roes, de
prikkeling van, het gevaar zweept ben
op tot steeds grooter vaart...
Er is nóg 'n iniiddel can die gevaa-rs-
pnikkelïng im 'n auto te o n dei vinden.
Stérker misschien, en bij geringer
snelilted. Een 40 K.M.-gangetje op
een iniiodderigen weg -is voldoende. Al
léén... m'n middel kan door ervaren
automobilisten niet zelf toegepast
worden, maar ze kimmen 't laten loc-
passen. 't Is eenvoudig dit: ga uit
rijden mei Iemand, die voor 't eerst
in z'm leven aan bet stuurwiel zit. I-lij
moet een ietwat onverschrokken na
tuur bezitten, eu een kleine „enel-
bedde-tendenz". Ik kan verzekeren,
dat de sensaties die een auto-rit on
der dergelijke „leiding"' teweeg
brengt, ©ven verrassend als afwisse
lend zijn. .-
Dezer dagen •heli 'k zoo'ai tochtje
gemaakt op invitatie van den beer A.
Breslau, ondeinemèr van den niéu
wen „Eersten- Heemsteeds dhéa Sport-
handiel" die tevens de eerste oliauf-
feuirssohool' van H aarlem-en-omge-
ving beeft opgericht.
De beer Breslau is een wat 'k zou
kunnen noemen: internationalen
I-Iollandér. Hij beeft jaren in Duiiscb-
land. jaren in Engeland, jaren in
Amerika vertoefd, zich in dien tijd
techmsch en practised gespecialiseerd
in befc automobilisme, en is nu kort
geleden in Heemstede z'm bovenver
melde onderneming begonnen.
Daarin is bij, naast .handelsman,
instructeur. Bij. onderwijst ten eerste
do bebandeling-en-besturing van 'n
automobiel, ten tweede, de theoreti
sche kennis van. bet mechanische
voertuig'-en ten derde toet -méeani-
cienewer'k. En z'm snelloopende 12/15
P.K. Engelsohe Darracq dient als in-
structie-aulo.
Op 'n goeden middag gingen we er
op uit. Aan den volant zat 'n „vol-"
tooide leerling", naast hem de groen-
iu-'t-autemobielbestiuien die op de
zen dag de rubriek sensatie zou ver
zorgen, en achterin de 'heer Breslau
en schrijver dezes. Van 'i eoiste ge
deelte van onzen rit is niets bijzon
ders te zeggen. De volleerde discipel,
een. rij wielliersteller die maar zes rij
lessen bad gehad, bleek' de ©dele
kunst góed machtig te zijn en deed
den wagen veilig door de stad én via
Bloemendaal naar Santpoort snellen.
Alleen een enkele lichte zwenking af-
en-ioe verried dea beginner-automo
bilist en wé arriveerden in de beste
orde te Santpoort, op den straatweg
maar Velsen. 't Was daar, dal de as
pirant-chauffeur, die alleen 's mor
geus één theorieles had gehad, de
plaats van den bestuurder innam,
tmet een koenen blik den wég over-'
zag en bet stuurrad met forsone liaud
aangreep.
Embrayeeren! commandeerde
m'n buurman.
Kaiin, boor. Niet te veel gas ge
ven! Ja,iilet jij er op dat-Ie voor
zichtig is.
Ik b&u geen automobilist, en daarom 1
kon ik mij des te beter voorstellen, hce
lastig het is voor 't eerst chauffeurtje te
siielen. Dé leerling embrayec-rde op
een verkeerde versnelling, gaf te veel
gas en Was allerminst voorzichtig.
Een en ander bad tengevolge, dat on
ze start veel had van ©en koenen
sprong. Do Darracq wierp zich als 't
ware in den strijd, maakte een zwen
king naar links, die alle haren van een
eerzame Santpoortsche poes, cvereind
joeg en gemeld dier in full-pace deed'
vluchten. De wagen richtte zich toen
naar rechts, ontweek bijtijds een oude
juffrouw, die dacht, dat 'r eindje na
bij was en koos daarna liet midden van
den weg, 't geen de bedoeling was. Wij,
achterin, schokten deze chauffeurs-
wispelturigheden behoorlijk mée en
keken daarna in afwachting naar een
mestwagen, dien we met steeds toene
mende snelheid tegemoet schoten, vrij-
wel in rechte lijn. Met 'n eenigszins-
krampachüge stuurdraaiïng ontweek
onze koene bestuurder het mestvehikel
op 't allerlaatste moment. We draai
den in 'n sierlijken bocht door de mod
derpoel, die het Rijk „een rijwielpad"
noemt, schoten weer naar 't midden
en snelden verder. De mestrijder keek
ons na, om 't ongeluk te zien gebeu
ren. 't Gebeurde niet. Maar onze chauf
feur opende den gast-oovoer een beetje
meer, en we steven in een vijftig K. M.-
gangetje met een breede zwenking, die
weer eenige stevige reflex-bewegingen
tengevolge had, door een bocht v an
den straatweg.
Die nieuwe leerling van me zei
m'n buurman heeft last van een
kleine snelheids-terdenz. Heiia. daar,
langzamer een beetjeMoeten we te
gen een boom op J an, we moeten,
niet harder dan twintig kilometer 1
We matigden onze vaart, en gleden
kalin-zigzaggerid verder door modder
en plassen, 't Water spatte hoog op te
gen den wagen.
Schakel es over. pp de volgende ver
snelling
De leerling schakelde óver, met een
gruwelijk gekiïafs." Inmiddels ver
meerderde onze snelheid weer zacht-
kens-aan. We achtervolgden nu een
wielrijder, die 't probleem of hij naar
links of naar rechts moest wijken ten
slotte oploste door heelemaal niet op
zij te gaan. De Darracq raakte bijna
den berm, toen we 'm passeerden, 'm
wat modder en water toeslingerden en
niet den gebruikelijken zwaai langs 'n
vrachtwagen schoten. De vrachtwagen
ging óók in de richting-Velsen, maar
de leerling toeterde pas, toen-ie 'm
voorbij was. Blijkbaar was z'n eigen
snelheid hem nog wat te groot...»
AVe zijn tot 't Noordzeekanaal door
den leerling gebracht, zonder onge
vallen. I-lij zal 't me niet kwalijk ne
men als ik zeg, dat dat "minder" aan
hem lag, dan aan den heer Breslau,
die 'm eert dosis nuttige wenken gaf en
hein op 't laatste rechte eind vóór Vel
sen tot een matig gebruik van den
gastoevoer en een meer-gepronönceer-
de neiging voor de rechte lijn had ge
bracht. Blijkbaar zag de discipel ten
slotte de waarheid in van 't axioma
dat gemelde lijn den koristen afstand
tussclien twee punten noemt. Aanleg
liad-ie wel, vertelde de instructeur me.
't Zou wel lukken I
Na Velsen heb ik een besturings-cli-
II)ax meegemaakt. De klaargemaakte
leerling stuurde ons langs het Noord-
zeekanaal naar Amsterdam, en deecl
dat heel wat'beter. Alleen bezat bij een
gróote snelhcïds-tendenz, en voerde
die een beetje te consequent door, in
aanmerking genomen dat hij den zeer
geaccidentcerden weg niet kende. Een
paar maai schoten we vervaarlijk-snel
van een.„kluft" af, en tweemaal was
een haastige waarschuwing vóór een
naderenden bocht r.qodig, om een
sprong in 't weiland bijtijds te voorko-
irieri. Overigens reed déze bestuurder
óns met lofwaardige zekerheid ver
wonderlijk na z'n konen oefentijd.
Later, toen we „en plein© vitesse"
onder de beste leiding, die van den
heer-Breslau zelf, langs den straatweg
naai* Haarlem snorden (nadat de in
structeur in het Amsterdamse!)© ver
keer all© gelegenheid had gevonden
om z'n behendigheid te toon en) heb ik
kunnen constatéeren, dat er toch r-ug
wel wat verschil bestaat tusschen
iemand, die zes rijlessen beeft gel)ad
eri een seroutineerden automobilist,
't geen trouwens vanzelf sprec-kt. Ove
rigens speelt ook nog de quaestie-van-
aanleg een grooten rol in de automo
bielbesturing. D© eeu heeft de „flair"
om de moeilijkheden op een slechten
weg en in een druk verkeer snol op te
lossen de ander mist die.
Met den heer Breslau, die verwacht
in een omgeving als die van I-Iaarlem,
de sportslad, een drukke leerlingen-
clientèle te zullen krijgen en daartoe
ook veel zorg besteedt aan 't bijbren
gen van de theoretisch© kennis ,van
den wagen, heb 'k nog gepraat over do
nieuwe groot© evolutie in het automo
bilisme die van de kleine auto.
Aan den kleinen, lichten wagen is de
toekomst In Amerika is de goedkoo-
pe, kleine motcrcar al populair in
Engeland zijn een groot aantal fabrie
ken bezig met de fabricage van voitu-
rettes, z.g. Cycle cars, die door lagen
prijs en tóch goede constructie iu
Europa gepopulariseerd moeten wor
den. De prijzqii schijnen in de buurt
van 100 pond sterling te zijn, en ma
ken dus een groot verschil met die van
de kostbare toerwageris, die altijd be
stemd zullen blijven voor één beperk
te categorie van'door 't fortuin begun
stigden.
Deze korte opmerking als slot.
R. P.
TWEEDE BLAD
Maandag 1G Bscember 1912
BIJ ..HAARLEM'S KINDERKOOR".
Builen, In clc Lange Margarétha-
straat, kwam liet gozing je al tegen,
dat daar binnen in'het'gebouw van dc
Christelijke Jongeüngsvereenjging,
uit de keeltjes van ecu clvié-Êii-ócn-
liaif honderd kinderen los werd. Een
zacht klinken van c?n piano zweefde
onder eiken toon en nu-en-dan was er
een boos getik en 'n strahvc-rmanencl
woord, dat midden-m een wijsje af
brak. Dan hoorde je de kwade stem
alleen, doch T duurde maar een oo-
genblik, want de zinnen, die lieusch-
toornig waren ingezet, liepen al heel
gauw maar-quasi-vcrsioorcl verderen
eindigden in eén grappig slot, dat de
kinderen gul lachen deed. Nu begon
liet zingen weer opnieuw.
De man, die af-en-toe boosheid si
muleerde was de hoer J. de Nobel en de
kinderen; die de-voorgewende kwaad
heid voor ernst op namen, vormden
liet „I-Iaarlcm's Kinderkoor", dat den
17den September vijf jaar heeft be
staan, en om du te vieren-AVocnsdag
een uitvoering geven gaat.
Eer 't tot zoo'n feestavond komen
kan is er heel wat arbeid ie doen.
Dc heer II. Brohsdïjk, die secre-
Laris-penningrneester van het koor is,
vertelde me er yftn, hoe geducht de
lieer De Nobel zijn zangeresjes en
zangertjes oefent. Eiken Zaterdag
avond zingen- zij. In gewone tijden
gaat 't in twee klassen. De kleinsten
(van 10 tot 13 jaar) komen óm zes urn
en worden, om half acht door de groo-
teren (van 13 tot 16 jaar) vervangen,
die dan tot negen uur blijven. De heer
Dc Nolïel laat dc kinderen, do ver
schillende. volks- en schoolliederen,
zingen 'eu loert hen hét .notenschrift
Eens in hét jaar wórdt een uitvoering
georganiseerd, waarna aan de; kinde
ren -n feestje wordt gegeven. Voor die
uitvoering wordt een kindercantate
ingestudeerd. D; armede was men nu
bezig dén Zate,"'dagavond, nu eenige
weken geleden, toen ik, op uituoodi-
ging van het bestuur, eens ter repe
titie kwam.
De twee klassen, die nu samen
oefenden, wegens dc op-til-ziinde ge
beurtenis, had bet lieve ^Zonnestraal
tje'' onderhanden genomen. Maar
zoo'n moderne cantate stelt zware
eischen, vooral aan den directeur, die
hij het vaak door speelschheid-oiivoig-
zaïne kinderenheir heel wat moeite
heeft, om het er iu te krijgen. Als er'
een oogenblik van rust kwam, moest
dé heer Dü Nobel dan ook geweldig-
met z' i zakdoek werken, om zijn ge
zicht af te betten, zoó inspannend is
liet leiden van zulk een kinderkoor.
En toch, verklaarde bij mè, zou
Öit het laatste zijn, wat ik zou opge
ven. - -
De directeur moet wel. veel -van dit.
werk houden. Dat kan men zien, als
liïj met dc kinderen bezig is- Alleraar
digst is dit soms. D© heer De -Nobel'
kan dan wel eens schrikkelijk veront
waardigd doen, maar altijd "heeft hij
een grapje gereed, dat meer indruk
maakt op de muzikale misdrijvers,-dan
zoon gewoon vermanend woord.
Bij deze repetitie -speelde een dame.
ter begeleiding up do. piano. Als zij
nu twee of drie maten vooruit begon,'
dan' mócht het wel eens gebeuren, dat
de jéugd te vroeg inzette.
Wat, riep dar- de heer De Nobel
uit, mag de juffrouw niet eens even al
leen spelen En zij spéélt nóg wel zoo
mooi. A'ooruitnr.r.ar juffrouw, nu mag
u vier maten spelen, hoor
En dan lachten de kinderen harte
lijk om die.grap, maar verkeerd deden,
ze het niet moer. Of 't was bij de ande
re cantate, „Vader's Verjaardag'", dat
de kinderen opgewekt en blij moeten
inzetten, maah het deden met een zeu
rende stem.
Schei uit, brulde de heer De No
bel met z'n meest hooze geluid, als je
vader dit op" z'n jaardag hoort, zegt
Iiij „llou alsjeblieft maar op
En boe heerlijk-plagend kan hij
zto-'n -onvei'valschfc straatjongens-dia-
le:t nazingen, als de hengels een
©ogenblik de sehoolscbe klanken ver
goten. Dan.giert eeu lach uit 350 mon
den. Zoo grappig als meneer dit ook
doet!
De directeur is zoo'n heelen avond
onvermoeibaar.
Dal komt bij Zonnestraaltje" goed
to pas. „Vader's verjaardag'" liep al
erg gladjes, maar de moderne cantate
hoeft zooveel struikelblokken. Daar
heb je b.v. dat „bijenlied" Om dis
nijvere beestjes op z'n natuurlijkst
niet zoem-zoom-zoem over de bloemen
to laten ganzen, dot's oen heel kar
wei.. En nis zoo'n kleine kleuter van
de ©viste stem niet altijd met zijn
F u i S S 4 n
iu
Ik moét zoggen, meneer, dat ge
voer een schipper uitmuntend
Fransch spreekt, uw taal ls zuiver, en
vloeiend, zoide de kapitein, zijn
gast met een 'doordringenden 'blik
aanziende.
Van. mijn vaderszijde stam ik
niet van Koeriandsche vissckers af
door bijzondere omstandigheden heeft
«lijn vader dezen naam aangenomen.
Do echte navin van mijn vader was
Vittöria de la Franca en hij was van
origine een Franscbman, of wel een
Italiaan, en ik geloof wel, dat ik de
zur-er vlooiende uitspraak aan hem j
te danken heb.
Vittoria de la Franca lier-
ha vide de kapitein nadenkend. Ik
herinner mij nog onlangs dien naam
in een der nieuwsbladen gelezen te
hebben inzake één erfenis. Enfin, me
neer, wie of wat ge ook zijn moogt,
•gij en de jonge dame staan onder mij
ne bescherming tot we aan land ko
men ik zeg, herhaalde liij met
nadruk, tot wij aan: land komen,
want daar houdt mijn© macht op i1
.oogjes aan den maatstok hangt, dan
gebeuren er klank-ongol.ukkendie
den g'eheelen boel iu de war sturen.
Ook is bet vOgeleiiliied érg moeilijk,
om te zingen. Want elk vogeltje doqt
't weer anders en dan lean je toch
Lest eens ©eii toontje zakken, zondier
dal je 't merkt. Maar meneer De No
bel is ca- direct achler en stopt z'n
vingers in z'n ooren, wat wel een tee-
ken is dat 't ho9lemaal niet in orde is.
En als Zonnestraaltje aan 't panne-
koeken gaat bakken, dan moet je dat
sissen van de koeken in de pan zoo
precies nadoen, alsof er heusch. er
gens koekan gebakken werden.
Zoo zijn ©r -heel wat klippen te om
zeilen, als je naar dqn zin van me
neer De Nobel zingen wilt.
Maar;, als 1 goed gaat, dan is hij
niet .karig met z'n lof. Dat weten zo
wel, en dat geelt den kteinon solisten,
want die komen ook te pas aan
cantate, wat in-oéd- Zoo alleen-zingen
is geen kleinigheid» want als jo be
gint, dan kijken 349 .paar oogen van
vriendinnetjes en-ook van vreemde
kinderen je nieuwsgierig aan, on
danks het verbod van den directeur,
die wil, dut allen netjes recht blijven
zitten en niet op de stoelen klimmen,
our het -moedige- zangeresje te zien.
Dan kan het wel niet anders, of zoo'n
glashelder sopraantje begint zenuw-
achtig te trillen. Maar een goedkeu
rend en bemoedigend woordje van
den lieer De Nobel helpt de stem op
hot vaste pad.
Zoo gaat oen repetitie-avond vlug
voorbij en prettig ook, want de goede
leiding van den dirigent weet alle
mooilijkhedeh gelukkig uit den w©g
te ruimen.
Haarlean's Kinderkoor is daarom
wel een vereent ging, die steun ver
dient. De vereeniging oefent zc-ker ©en
goeden invloed uit op den kinder
zang en die invloed komt ten goede
aan de beschaving van de jonigellle-
déh-van-fifraks.
Geen wonder, dat bet koor vee!
waardeering ondervindt, ook door
zijii medewerking aan de feestelijk li©
den o,p Koninginnedag, bij de geboor
te van Prinses Juliana-én bij sommi
ge uitvoeringen van .-/Toonkunst''.
Tot slot' nog eeiiiige bijzonderheden,
omtrent best nun* en leden.
Bel getal donateurs en begunsti
gers is 22.
Het bestuur, dat voortdurend toe
zicht houdt op dé repe'itiieavofiden, is
thans samengesteld uit de heeren: H.
van der AA-'ateren) Eendraciitstiaat'31,
voorzitter; A. van Nes, Oude Gracht
116 rood, 2e voorzitter: II. Bronsdijk,
Badhuisstraat 17, sec-retaris-renning-
meester; G- II. Good©,' Tetterodestr.
122, 2e secretaris; G, A'eldheer, Raam
gracht 39, bibliothecaris, H, S. Filing,
Spaarnvvcmdéfstraat 63 'nood, commis
saris 'en B, Viveen, Bloemhof sir. 15
rood, commissaris,
Dè vereénii.iging heeft ©én ©erelid,
dén lieer Ed. A. van Bildèrbeek.'
Bet getal donateurs en b&gunsti-'
gers bedraagt 22.
De contributie is per maand: 25 ct.
voor één-Mud; 40 cent voor twee- en*!
GO cent voor drie kinderen uit één ge
zin. |j
Gelegenheid wordt gegevêh de ver-
d&niging- te steunen door donatie van-
minstens f 2.50 per jaar, -of begunsti
ging door eeoi jaariijksch© bijdrage
van t 1.50.
Wie nog'eens wat meer 'omtrent het
koor weten wil, die ga- Woensdag
avond. eens luisteren.
Men zal ér geen spijt van hebben. -
JAC. C. M. Jr.
Büitenlandscli Overzicht
Do
De militairs voorzorgen van
üostenrijk-ïïongarije.
Aan de „Journal" aldus lezen' we
in de Courant werden-bijzonderhe
den gemeld over de mobilisatie in de
Don au-mon archie-.
O o s t e h r ij k-H o n g a r ij e m o-
b i 1 is e r t in k o o r t s a c liti-
g e li a a s t z ij n ge hé el e s t r ij d-
m a c.h t. Alle bruggen en- tunnels
worden door militairen bewaakt en
op alle stations iu Galicië worden
zelfs de sneltreinen op 'n zijspoor ge
bracht, teïiéindo honderdtallen recra-
ten-transporteïi te laten passeeren.
De 16 corpsen, waaruit het- Oosien-
rijksch-Hongaarscbs leger bestaat, zijn
verdubbeld en sommige zelfs verdrie
voudigd. üij de legercorpsen aan de
grens zijn vijf var» de zes lichtingen
onder dc wapenen. Op hetoogen-
b 1 i k schat m en het leger,
dat gemobiliseerd is, op
800.000 m a n Een derde daarvan is
in af'deeiingen aan de- verschillend©
grenzen verspreid ©Yi circa 200,000
Hebt ge voldoend© fondsen voer de
terugreis, of, zoo niet, -wenscht g©
dan de hulp van nw gezantschap iu
te roepen
- Dit is gelukkig onnoodig ten
minste voor liet oogenblik, daar ik
mijn brieventu.seh bij mij heb gesto
ken, en zoodra wij te Parijs zijn, zal
ik van daar uit mijn familie schrij
ven, antwoordde Johannes.
De boot had een snelle' vaart, zoo
dat men al zeer spoedig de Sond pas
seerde, het steeds onrustige Kattegat
en Skageralc," en spoedig de Noordzee
inliep,
Na langen tijd In"diep gepeins ver
zonken te zijn geweest, aside Bertha
op gévcclvollea toon tot Johannes
-Johannes, wilt ge mij bescher-
nnih, tot zóólang ik- tri het vreemde
land een veilig tehuis gevonden heb
Bertha, antwoordde hij op
emstigen, hartelijken toon, ge hebt
bet volste recht, dit van mij te ver
langen. Het zal u aan niets ontbre
ken niet alleen, maai* mijn laatste
bete broods zal ik niet u deeleiige-
kunt veilig op mij vertrouwen, en
ook, in het vreemde land zal ik u ter
zijde staan, voor u zorgen en voor u
waken.
Bij deze laatste woorden, die op
innigen, hartelijken toon werden uit
gesproken, wierp -Bertha een dank
baren, liefdevolien blik op Johannes,
welk© echter door hem niet werd op-
1 gemerkt, omdat hij voortdurend met
man e t a a ri aan <3 Servi
sche greu s.-
Do mobilisatie Ls in anderhalve
week tot stand gekomen door middel
'van persoonlijke oproepingen en wordt
nog voortgezet. De mobilisatie is zoo
volkomen, dat sommige groote fabrie
ken in de omgeving van Boedapest- en
Szegedin stop gezet zijn tengevolge
van gebrek aan werklieden, terwijl
ook in belangrijk© steenkolenmijnen,
als die van Salgo-Faijan, d© werk
zaamheden voor 3/4 gestaakt zijn. Ge
brek aan steenkolen doet zich reeds
gevoelen. D mobilisatie V an
de vloot volgt.
Éari Buitengewone bedrijvigheid
heerscht sedert .drie welcen te Pola. De
oorlogsschepen .hebben steenkolen in
genomen. De verdediging van den Do-
nau is verzekerd door een flottielje van
monitors, dié tusschen Ujirdek en
Semlih voor ai)kei* liggen. Aan de vijf
grenzen worden alle paarden ge re qui-
reerd. De legerrntendfLnce heeft 8000
vrachtautomobieleu besteld. Het eer
st© hospit&alschip veer op klaarlich
ten dag den Donau af, om zich bij de
monitor-flottielje te voegen. Een twee
de wordt in gereedheid gebracht.
De monitors maken langs de Save
en Donau reeds verkenningstochten.
Servische steden wórden 's nachts met
zoeklichten bewerkt.
Uit Belgrado wordt thans gemeld;
dat dit optreden van Odstenrijk-Hon-
garijo pro voce erend wordt be
schouwd. Mén wordt in -Ser
vië thans ook ongerust
dat 't tot een oorlog zal
k o m e n.
De Servische regeering heeft in AVee-
nen laten weten, dat ze- dit optreden
van do Donau-monarchie betreurt.
Seryië begint nu al concessies aan
Oostenrijk-Hol garije te doen, 't Zal
•zich niet verzetten tegen een autonoom
Albanië, en belooft ook, dat 't de ha
ven, die 't aau de Adriaiische zee
cisclit, tot geen oorlogsliaven zal ma
ken. Bovendien wil Servië aan de Do-
nanmonarchie economisch© voordee-
'len toekennen.
AA'aarom blijft Oostenrijk-Hongarije
zich nu nog tegen een oplossing der
geschillen verzetten
D© Oostenrijksche gezant -bij het Ser
vische hof is naar W-éen-eh' teruggeroe
pen, men zegt., omdat d-e- -minister-pre
sident hem wil raadplegen.-
Uit de Bulgaar sch© Volks-
vei'tégeuwooi'digiu g.
Onder veel publieke belangstelling
is naar men uit Sofia aan de Maan
dagochtend CL. seint de Bulgaar-
sclic Kamer geopend. Slechts de afge
vaardigden. die door hun militaire
plichten verhinderd werden, waren af-
D© ministers werden met een ovatie
ontvangen. Daarna werd een hoera
ter eer© van den Koning en van 't le
ger aangeheven.
Ln de troonredewerd gezegd
„Het lieeft. dón Allerhoogst© be
haagd, o-nzo wapenen te zegenen. Hét
is mij een voer recht, u te komen ge-
-lukwenschen niet uw glorierijke over
winningen, dé dappere officieren en
soldaten te bedanken 'en riiij te buigen
voor de" graven der gevallen heiden,
liet geheel© Bulgaarsche-volk is onder
de wapenen, volbracht zijn plicht en
eerde zijn vaderland.. De komende ge
slachten zullen eerbiedig .neerknielen
voor d© volbrachte wapenfeiten en
voor de betoonde stoutmoedigheid ön
zelfverloochening. De herinnering dor
dapperen, die den dood-verachtten, zal
eeuwig zijn.
Na onze overwiiiningen en na die
van onze bondgenooten, welke niet
minder de aandacht verdiénen, was de
vijand gedwongen staking der militai
re operaties .te vragen. De vredeson
derhandelingen beginnen reeds in de
hoofdstad.van Groot-Brittannic en wij
hópen, dat -zij zullen eindigen met het
sluiten van esn verdrag, dat rechtma
tige voldoening aan ons en aan onze
bondgenooten zal schenken, in verhou
ding tot de gebracht© offers, opdat liet
niet noodic zij, dat onze troepen, die
met nieuwe versterkingen vermeer
derd zijn, tien strijd voortzetten."
Aan den koning en 't leger werd een
telegram van hulde gericht-
Van d© progressieve partij der Rus-
siscli© Doema was een telegram van
gelukwensch ingekomen.
Albanië.
Ih goed ingèliehte'-kringen wordt
veirzekerd; dat Oostenrijk-Hongarij©
en Italië het denkbeeld hebben opge
worpen het autonomie .Albanië neu
traal t© verklaren. Albanië zou dan
onder bescherming der groote mo
gen cl lieden wordengeplaatst. Dit
denkbeeld zou door d© Triple Enten
te worden goedgekeurd, als bét for
meel© voorstel hiertoe zal worden in-
gediend.-
Kiest B u 1 g a r ij e P a r t ij?
D©„Figaro" ver-iiieenit met bevre
diging' daar het wellicht den- alge-
meene.n vrede zal verzekeren dat
Bulgarije deel zal uitmaken van dé
somber gelaat den golfslag gadesloeg.
Binnen twe© dagen' zijn we in
Havre, zoide op zekeren morgen d-è
kapitein tot Johannes, mag ik u
verzoeken te ondorteekenen, hetgeen
ik in mijn journaal betreffend© uw©
opneming opgeschreven "heb, en dé
jonge dame verzoeken, hetzelfde te
doen Ge weet, wat d© wet daarom
trent eischt, nietwaar?
Johannes deelde Bertha het ver
zoek van dén kapitein mede en beiden
volgden hem naar de kajuit. De kapi-
tëin las hun letterlijk voor, alles wat
ze hem haddeti medegedeeld, en deze
verklaring weid door Johannes met
den haam „Johannes Ottensen" on-
d-erteekend, terwijl Bertha o-p raad
vail Johannes zulks deed onder den
naam van Marie jitter", da-ar de
kapitein geen Duitscli verslond.
De schoorsteen rookte, de schroef
dreunde, het water ruïsc'hte teganden
boeg en .het schip doorkliefd© steeds
gelijkmatig de baren. Deze en ook de
volgende dag ging voorbij zonder dat
©r iets bij-zonders voorviel. -
Eindelijk kondigde een geelachtige
stieep aan den gezichtseinder aan,
dat er land in 't gezicht, was en spoe
dig -kon men dorpen, 'kleine steden
en kerktorens onderscheiden.
We Ijg'gen voor de haven -van
I-lavre, mannen, riep de kapitein,
en op het hooien van deze woorden
ontstond- er ©en algemeen© drukte.
■Een ieder beijve-rd© zich, d© hem
toebelio&reude kisten en koffers bij
elkander te z<en, met zóó'n spoed,
alsof men bevreesd was, dat het
schip ocgenbHkkelijk de terugreis
weèr zou aannemen. Langzaam ©n
statig stoomde het schip de haven
binnen, hetgeen op de belanghebben
den en nieuwsgierigen onwillekeurig
esn b ij-zo rider en indruk maakt.
Weldra was de havenpolitie aan
boord.
Alles gezónd?
Ja, nrijne heeren, antwoordde
de kapitein.
llcelt er -gedurende de reis niets
bijzonders plaats gehad, kapitein
Neen, mijn© heeren, slechts dit.
Tusschen Duitschland en Denemar
ken zwalkten in een© lekke boot twee
personen op zee rónd, die we natuur
lijk opgenomen en verzorgd hebben.
Daarop werden Johannes en Ber
tha voorgesteld em ze volgden den
beambte naar hei tolkantoor.
Wat bevat die groote anand, wel
ke ge bij u hebt vrc©g de ]>©-
ambt©.
Niets dan ©en brood, ant
woordde Johannes.
-- Niets dan een brood vroeg de
beam lite verwonderd. Laat mij dat
brood eens zien.
Oogoriülikkelijk zónder de minste
vrees aa.n don dag te leggen, opende
Johannes dé mand, waarin het brood
rechtstandig was ge.plaaist.
De beambte iiekèek en betastte het
van alle zijden, zette het weèr neder 1
en onderzocht verder de mand met de
grootste nauwkeurigheid, terwijl hij
daarna het tolbewijs er aan hechtte.
Johannes en Bertha gingen daarop
naar de hav©n-kauselarij, waar hun
dooi* den daar aanwezigen politie-
lieambte dezelfde vragen wei-den ge
daan. Vervolgens vroeg de haven
meester aan Johannes naar zijne pa
pieren. waarop deze antwoordde
AVat toch zouden we met papie
ren, zooals bewijs van geboorte, zede
lijk gedrag enz. doen op een pleizie.r-
lochtje
De secretaris der kanselarij hield
van alles aanteekening, hetgeen door
beiden onderteekend werd, waarna
zij huns weegs konden gaan.
Johannes en Bsrth-a namen af
scheid van den. kapitein en vöorn.l
.Bertha betuigde in hartroerende
woorden ha.ar innigen dank voor de
liefderijke opneming en vooral voor
de vaderlijke zorg, hun bewezen.
Eindelijk sprak de kapitein tot Jo
hannes
Meneer, 'k vermoed, dat ge niet
naar uw vaderland terugkeert; vóór
we echter, scheiden, verzoek .ik u, mij
een© belofte te deen, eerie belofte, die
u heilig moet zijn en blijven. Beloof
mij, dat ge dit schoone jonge meisje,
dat, hoe ook, .aan uw lot verbonden
schijnt, bi uwe voortdurende bescher
ming zult nemen waak over haar
mét dezelfde liefde en zorg, of ge door
de nauwste en heiligste banden met
elkander verbonden waart, en moch
ten we later toevallig elkander op
onzen zwerftocht door dit leven nog
eens ontmoeten, geloof me, dat in
dien go de gevraagde belofte nakomt,
gij in mij een vaderlijken vriend e:i
beschermer zult terugvinden.
Diep aangedaan zwoer Johanucs.
dat hij hetgeen de kapitein hem ver
zocht, zou nakomen.
De kapitein drukte Johannes harte
lijk d© hand en Bertha overlaadde de
hand van den reeds bejaarden man
met kussen tranen beletten haar in
woorden t© uiten, wat er in haar bin
nenste omging.
Het geluk zij met u, mijn kinde
ren, op dit dikwerf moeilijk levens
pad dit waren de laatste woorden
van den braven man hij wuifde niet
de harul en spoedde zich ijlings heen.
Nadat beiden na het vertrek van
hun braven vriend] den kapitein,
©enigszins hersteld waren van de ver
schillende aandoeningen, spoedden ze
zich naar een bankier, ten einde hon
derd rijksdaalders te wisselen, opdaf
zo zich van betere kleeding konden
voorzien. Johannes verkocht de schip-
perskleeding en kocht een geschiklen
koffer, dien hij gemakkelijk mede kon
dragen eu waarïD hij met dé grootste
-zorgvuldiglieid het gewichtige, zeld
zame brood wegborg en spoedig lie
ten beidon zioh per rijtuig naar het
station, brengen. (Wordt vervolgd)
