BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
80s jflsyg&bg.
ZATERDAG 11 JANUARI 1918
No 9067
HAARLEM'S daq8lad kost
fB.20 PEÜ? 9 HAAMDEH
©F 10 CEfIT PIES WEEK.
ADMttifaTRATSB GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUTTENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
advertentiEn doeltreffend.
onze annonces
worden opgemerkt
.«et «vv,e natuurleven
CYCLAMEN.
Do natuur, hoe gul odk In de lente
en den zomer, laat ons in het vierde
jaargetijde wel wat in den steek.
Het is mooi, dat de wimei jasmijn
volop bloeit, dat het kruiskruid van
geen heengaan weet en de madelief
jes het vocLtige grasveld wat opvroö-
lijken, maar het mooie, rijke bloe
menleven zoeken we nu bui,en ver
geefs.
De geuren en kleuren moeten we
uiit de bloenrwinkcls krijgen. De
kwee kik unet verschaft ons bloemen
weelde in den tijd, waarin de natuur
meer vreugde schenkt door haar
beloften, da-n door tiaar gaven.
Koop nu voor een paar s.uivers wat
Freesia's en ge iheibl dagjen achtereen
de zoetste lentegeuren in uw woning.
Ongemerkt doen de bloemen aange
naam aan, en al beheersd en ze
dan de stemmingen niiet, ze hebben
er ongetwijfeld invloed op.
Mooi ziju ook de Cyclamen, die in
steeds fijner nuances in den handel
komen. Deze familieleden van onze
primula's zijn uat Azië «.run zegetocht
begonnen en steeds grooter is het
bied dat zij veroveren.
Vooral de nieuwe variëteiten zijn
dan ook sierlijk ïm alle opzichten.
Mooi is hei breede blad, dat, ge
dragen door de stevige steel, hoog op.
sclnei en hoewel "het forsch gebouwd
is, lucn de teerste k.euien vertoont.
Keiimcr.«eu«d is ouk de zilveren band
over liet nladoppeivlaz en de zacht
roóu© lueur aan ué onderzijde.
Als de knol deze bladeren omhoog
tfieefi gezonden, is de piani reeds een
sieraau voor de kamer, •maar nog
veel meer wordt ze dit, als ue bloem-
kuuppen, d.e reeds in jeugdi.geu loe-
etuna als zoodanig te herkennen zijn,
zich gaan omwihi>o.ei>. Dan z.en we
nioo.e, spiraaivonmg gewonden ke-
gertj.s, i.atigefld au.ii vijfs.iypige ke.k-
jes, e>u, Hoewel de mco e kleuren pas
hinder zijn, als de bloem zich keelt
omp.uoid, geven de 'knoppen ze al te
gemeten.
Merkwaardig is het, dat de naam
Perz.sc..e cyciame, -die «©el meer ge-
biumi woidt, dan bieedbladigo cy.la.
uie, op een misvers.and berust. Vol
gens ue nieuwste onderzoekingen
komt in geheel Porzu geen enkele
cyciane in eet wild voor. Do oostkust
der Mkideliaudsd.e Zco schijnt baar
eigeniija vaderland te zijn en het
liefst groeit ze daar op kalkrijke
gronden, die vermengd zijn u.et of
bedekt uoor een bumuslaagje.
Al jaren is zo hier in cultuur en
sloeds mooier worden de bloemen.
Als hot vijftal kroonbluden zich
heeft ontrold, bui gen zo naar boven
om en liet spiraalkogeltje is plot
ling in een zacht/kleurige,n vlinder
veranderd.
Onder dit gevleugelde gewelf zien
we dan een meeldraadaniltje, be
staande uit vijf kokertjes, waaruit liet
stuifmeel naar builen komt,
De stijl is door dit vijftal geheel
ingesloten.
De bloei duurt weken en, zelfs als
de kleurenpracht is verdwenen, kun
nen we nog van de reeds genoemde
bladtinten genieteu. De grijze band
bestaat uit verwijde cellen, die veel
huidniondjes en holten vertoonen en
dus de verdamping van het voent in
de bladeren bevorderen. Zij zijn de re
gelaars van den sappenstrooin en,
hoewel wij er enkel een versiering in
zien, is de grijze band op de bladeren
een der nuttigste inrichtingen voor de
plant
In ons werelddeel komen ook cy
clamen in het wild voor.
Op de bergen in Zwitserland en
Tyrol, groeit liet Varkensbrood, een
naam, dio alleen genoemd wordt, om
dat de naam Alpen-Viooltje aanleiding
get-H tot verwarring.
De bouw der bladeren eu bloemen
is nagenoeg gelijk aan dia der Lireod-
bladige cyclame en ook wat do ver
spreiding der zaden betreft, komt ze
ermee overeen.
Als dc bloemen lang genoeg heb
ben gepronkt en het vreemde of eigen
stuifmeel op de stempels is aange
land. komen de. afgeplatte, peervormi
ge vruchtjes tot ontwikkeling. Lang
zaam draait de bloemsteel in elkaar
en eindc-lijl; buigt ze naar den grond, j
Dan hangt het zaaddoosje aan een
natuurlijken kurkentrekker, d:c len
«lotte liet v ruchtje in don grond boort,
liet- doel daarvan is anders dan dat
der muurleeuwenbekjes. Deze boren
baar vruchtjes tusschen de stecnen
in, omdat er door den loodrechten
6tand der groeiplaatsen, zooveel zou-
ien verloren gaan en de pi
zou loopen, uit te sterven.
niet rijp zijn, als de boormachine in bracht. Hieruit bestaat dam de „com-
werking wordt gesteld. Geheel den bination", op z'n Engelsch, die tegen-
winter blijven de zaad-doosjes onder woor<l:g door vele vrouwen en meis
den grond en 111 het voorjaar, als de
stengels en vruchtstelen indrogen, gcdia0en v.ordt, en die heerlijk
wringen ze de nu rijp geworden j wann het lichaam omsluit, zonder
vruchten een eindje omhoog en, als daarom nog in het minst te be
de spiralen van «le plant losraken en .nauwen; zijn houvast heeft dit klee-
gedeellelijk nog aan de vruchten blij- j dingstuk op de schouders en daar
ven vastzitten, kunnen ze door weg- heeIl ,,et overeenkomstig de eischen
rollen of door zich aan dieren of plan- - -- -
Petrus Kanuemans reeds dertig jaaf
onder het korr.ixando van den majior
stond, zoo was niets natuurlijker dan
dat hij zeer met dien stemmingsbaro-
meter van zij.1 heer vertrouwd was.
Heden rookte deze met de energie
■an een locomotief, die een gocdereu-
Mij.n vrouw zag me ironisch aan. missie te geven om weg te gaan. Want
Zij is altijd ten mijnen opzichte 'r.in- er zal nQ niemand zijn 0111 de restjes
derlijk achterdochtig geweest j gereseld °P eten> «u a,s de jongens
Al<s ïp nipt hin -pn -ip„ yir, van school komen, met vacantie, zul-
veertien da- lon nie;nand hebben om
S<™ seurt om geld voor de terugreis, te spelen.... Bovendien, je beat
is het mij goed. antwoordde ze. Maar toch mijn man!....
maak alsjeblieft de ramen van de Lieveling (snikte ik) dergelijke trein van honderd vree gons achter
voorkamer schoon eu hak wat hout, bagatellen kui nen mij niet weerho.i- zich aan sleep: Dit nu w; s een teeken
ronen 01 uoor zien aan meren 01 man- i - vó^r je weS2aat. En je zoudt vóór den. m'Jn Plicht tï doen. Ik heb een dat er storm aar. de lucht was, en
ten vast te hechten verder worden i dcr Naluur> ziin steunpunt'heen ver- dien tijd ook nog wel eens een schoon keizerrijk noodig, en lk ga het ver- Petrus, die onder de brieven er ook
verspreid, waardoor'de zaden meer plaatst. Vroeger deden de heupen als boord kunnen aandoen. °verenv:. een1 van „neef" gezien had, wist te eer,
iri de gelegenheid kunnen komen, cent zoodanig dienst en alle ohderklee- Natuurlijk overdreef zij weer. Zóó-
gunstïge standplaats te verkrijgen. ren omsloten, de taille, waardoor or- veel haast had ik niet. In ieder geval
,-j?® fane'n in den 1U1«1 kwamen, die dit j moest ik eerst afscheid nemen van
blijlt bestaan, als ze tenminste nietali„nil„st vcrd,a6e» kuilen en
door planteneters wordt losgewoeld 1 -
en verorberd waardoor dus de schadelijkste gevol-
Reizigers vertellen, dat de varkens' voor bloedsomloop en spijsvertc-
een bijzondere voorliefde voor deze I ring niet konden uitblijven,
voedzame plantendeelen hebben, maar De combination dient dns volko-
in hoeverre dit waar is en of deze die-ai3 plaatsvervanger voor beide
kZS te tamlSÏÏ' ttSTllrt """V"11"" «"T"4» I 'W. toen it» Wtó. JsniiL
uit te maken. stukken. Ze 13 dan ook t.n allo manu- sen greep mijn hand, en veegde haas- j
De gekweekte cyclamen overwintert factuurwinkels te verkrijgen, van tig iets uit z'n oogein weg.
mijn vele Snurkenburgsche vrienden
diie, naar 'k wel veronderstelde, niet
zonder aandoening de droeve tijding
zouden vernemen.
Slobber slaagde er im mij in den
waan te brengen, dat hij bijna flauw
men het best in een vorstvrij vertrek,
met een temperatuur van pl.m. 40 gr.
Zoodia de knol zich begint te ont
wikkelen, wordt ze in een tempera
tuur van pl.m. 55 gr. geplaatst, na
eerst verpot te zijn in zwaren blad-
grond, vermengd met zand. Als ze
uan veel licht nebben en oordeelkun
dig worden begoten, lukt het wel,
wec>r mooie, voile planten te brijgen,
al kannen ze dan niet gauw met de
producten der vakmensclien concur-
reeren.
H. PEUSENS.
iüVoudigsle bewerkingen af, lotToen hij weer in staat" was te spre-
de fijnste „kuJisfnaaldproducbeuii", ken, verzekerde hij dat-ie mijn ver-
kan men wel zeggen! j trek temeer zou voelen omdat hij be- 3 f
greep dat ik op 't ount stond hem i )V€g!
Zij klemde zich wanhopig aan mij van waar de wind kwam. omdat de
vost. Je gaat niet! kreet zij uit. majoor vóór het lezen van dien bi iel
Wie zal !s morgens inijn schoenen zeer fijne rookwolkjes geblazen had,
poetsen? En wie de bloemen begie- alzoo blijkbaar in cle gemoedelïjk3te
Pen? Je hebt mij trcuw beloofd, toen stemming geweest was.
we op 't stadhuis stonden! Ook daarh had Petrus c-eliik; het
Kapitein (riep ik? wilt u even kwade humeur van den oude onUtvnd
een stuk of zes van die belangstellen- i werkelijk door een brief van zijn i'eef,
den daar roepen, om m'n vrouw tel die als aankomend j Rafc-'l de toeken-
ondersteunen en weg te brengen? j academie te bezocht. En omdat die
Ze droegen mevrouw van Siunge- I nceft voorbeschikt is, c-erie niet nnbe-
len, die jamn.erde cn schreide, weg. langrijke rol in deze treurige geselt ie-
- aanvechting van echtelijke denis te vervullen, zoo veroorloovèn
liefde snelde ik haar... Hou 'em te-wij ons, naar een ou<l e
geul brulde Janussen den anderen bruik, hem den lezer voor te stellen,
loe. Hij komt terugl Kapitein, om De heer Maunts Dos, uenre-sohil-
'8 hemelswil, licht het anker en ga der en tijdens onze geschiedenis 21
D. r»tk« ku„«. aa wder aan j beleetdhed™ .iel1 lie" lin^zuS
draagfoaiiden ovoi de schoudere hun- dje <liügeni waar verder geen nuthoorde, liep naar bei gangboord en ke zuster op jeugdigen leeftijd haren
gend gedragen worden of ze. -kannen I rneer vau zou hebben, aan te bieden. s'"s over de in bet water kij-jman in t graf gevolgd v.as Toen dil
Rubriek voor Vrouwen
Iets over de mode, van een
hygiënisch standpunt be
zien.
Er wordt wel eens gesproken van:
„den vloek der Mode", maar toch om
gekeerd komt wel weer eens een ..ze
gen" voor, daar waar men dit niet
verwacht 'heeft. Zoo is bijv. geen mo
de met zooveel tegenzin ontvan;
als die der nauwe kleeding: Men
vo-nd ze: onest.helisch, in dé cent, enz.,
en de algemeene opinie was: dat zo
maar korten tijd zou stand houden.
Maar nu beerscht ze al drie jaren
lang, natuurlijk niet in die over
dreven mate, zooals ze haar loopbaan
begon, maar toch beeft zo zich over
al ingang doen vinden en oogst den
bijval, d e ze verdient, daar ze groote
bekoorlijkheid weet te verleenen aan
de wèlgevormde vrouwengestalte en,
individueel en verstandig aangewend
ook geen zweem meer heeft van het
belachelijke en karikatuurachtige,
dat haar Ln den beginne kenmerkte!
Dan heeft zij nog een groot prac-
tisch voordeel gebracht: ze heeft ons
vrouwen de overtoUiig-dii'k'ke klee
ding afgewend. De hygiëne loc'h, was
al lang tot de ontdekking gekomen,
dat al die dikke kleeren schadelij'k
voor het lichaam zijn, dat zij de ge
regelde uitwaseming en ademing dor
huid belemmert en daardoor ook eer
verkoudheden te weeg brengt, dan
dat zij juist ter voorkoming van deze
kleine gezondheidsstoornissen zou
den dienen.
De meeste verkoudheden toch ont
staan juist door afkoeling na over-
De reformkleeding bracht reed:
voor vele vrouwen een zeer welkome
hervorming, in bet afschaffen va
het corset; maar het dragen van dr
onderrokken, was volstrekt niet uit
gesloten, bij de ruime, wijde kleeding.
Maar nu, met de nauwe kleeding
moet alle ballast wel over boord ge
worpen worden; zoo ziet men dus, hoe
het woord van „Koningin Mode"
veel grooter macht heeft, dan dat der
hygiëne!
Hel is onhygiënisch eu geheel te
genstrijdig met de Natuur, om ons
dikker aan te kieeden, dan klimaat
en jaargetijde dat vereischen. De ei
genlijke bedoeling .onzer kleeding is
immers, dat zij deu directen invloed
van weer en wind van ons afhoudt,
zonder dat ze daarom nog de vrije
uitvvasem.iijg en beweging belemmert.
Alle moderne artsen houden die
onbelemmerde huidwerking voor een
allereerste gezondheidsvoorwaarde.
Maar hoe kan die nu onbelemmerd
plaats vinden, als door zulke «Dkke
tusschenwanden -de toetreding der
buitenlucht is afgesloten? Dij een
dergelijke kleeding moet het lichaam
steeds vochten afgeven, die niet ver
dampen kunnen en dus als eer. slecht-
aangebracht compres werken, dat
xheumatiek en jichtaandoeningen
n en «Ie plant gevaar! kweekt!
Neen, de kleeding moet rationeel
- - o-. zijn: rationeel in materiaal, vorm en
standplaats verkiezen, trachten op de- hoeveelheid. Het materiaal moet po-
aan passeud onderlijfje bevestigd L),e voorwerpen zouden wel af en toe
pijnlijke herinneringen ijjj nem wak
ker roepen, maat dat moest hij nioe-
üig dragen.
In een uur tijds was het bericht
mijn vertrek door gansch Snurken-
burg verspreid, eu e\en later ver
scheen een deputatie van de burgerij,
lievig ontdaan tei. mijnent.
Vrienden en geburen! zei ik
(terwijl ik een treffende pose op de
vloermat van de vestibule innam).
Ik ben diep getroffen door de in
nige deelneming waarvan uw bezoek
mij een blijk is. Ik kan mij in uwe
droefheid indenken
Een oogenblik, meneer, zei
leider der groep.
Ik wilde u juist vertellen dat voor
de verb ui zin ff naar een vreemd lond
mijn Koninklijke Internationale kamp
uitrusting onontbeerlijk is. Inbegre
pen bij de démontabele tent zijn een
bed, een verstelbare ruststoel, c«s
schrijflessenaar, eea kooktoestel, en,
Sta me toe, meneer zei num
mer twee om u de voordeeleri uiteen
te zetten van „Grubbo" des landver
huizers schat. Eén lepel-vol in een
ktnbieken meter water lis Voldoende
worden. Door de kousen zitten
dus geiiecl „in de wol".
Als wij op boven beschreven
ze gekleed zijin, zullen wij eerst voe
len, hoe heerlijk vrij we ons bewe
gen, hoe oneindig veel behaaglijker
we ons over het geheel voelen en hoe
„rationeel" alles ook in het gebruik
is.
De gewoonte spreekt hier evenwel
een hartig woordje mee, em liet zegt
wat voor een vrouw op zekeren leef
tijd, om van het corset afstand te
doenl
Vooral de zwakkeren onder ons,
kunnen die steun zoo moeilijk missenl
Voor liet opkomend geslacht is de ver
beterende kleeding echter oen ware
utikoiiistl
MARIE VAN AMSTEL.
Mr. Van Slnogelen's
gedenkschriften.
(Naar het Engelsch vrij bewerkt
door R. P.).
VI.
HOE IK EMIGREERDE.
Onze Snurkenburgsche burgemees
ter had het al meermalen gezegd: Er
zit geen fut in jullie. Waarom blijf
je liter, ia deze kleine stad in dit
kleine land, met te werken in kleine
betrekkingen of de baas te spelen in
kleine ondernemingen, terwijl je niet
-weet welke grootsche taak je in het
buitenland, beschoren zou kimmen
zijn? Emigreert Ga naar Amerika,
zoek .ar je fortuin on vervul er je roe
ping!
Een aardig idéé! dadht ik zoo
bij me zelf, toen hij op een goeden
dag deze zijn geliefde redevoering op
mij losliet. Dien morgen had ik juist
gelezen dat de gouverneur van New-
Mugsville, erge .s in een Amerikaan-
schen staat d:o mij ietwat-achteraf
leek, per advertentie immigranten
voor z'n land opriep. De comd:ties le
ken niet kwaad. Je kreeg daar- bij je
aankomst (altijd volgens die adver
tentie), ten eerste een vrijbiijet voor
de thuisreis, ten tweede vier H.A.
grond eu ten derde vrij verblijf in een
goed hotel, totdat je je eersten oogst
binnenbad. T Eenige, dat je hoefde
te bezitten, was een scheermes.
Ik stapte onmiddellijk naar huis.
Vrouwtje zei ik ik heb een goed
idée. Mi Ga emigreeren! Ik wil een
nieuw land opzoeken, een ruimen- oord
waar ilk breeder en sneller mijn vleu
gels 'kan uitslaan en het in weinige
weiten van kruier tot eersten minis
ter brengen. M'n plan .is, om dadelijk
maar te gaan!
ze wijze haar vruchten te doen over
winteren.
Dat ze ze niet uitplanten, is gauw
uit te maken, als we zien, dat de
reus zijn, elastisch en zacht. Derg<
lijka stoffen machinaal gebreid, ge.
haaat of geweven worden tegen-
yrucliteu en dus ooit de zaden non1 woordig in de ruimste Ikeuze
om...
Neem me niet kwalijk vervolg
de de derde maar ik dacht zoo dat
u om spoedig met het klimaat van uw
nieuw verblijf hekend te ziin, toch ze
ker wel zelf weerkundige waarnemin
gen zult willen deen. Onze nieuwe
barometer-chronom.
Het. kostte me e?n paar muntjes om
van mijn bezoekers af te komen, cn
ten slotte excuseerde ik ine met het
voorwendsel dat ik mijn hoed moest
gaan borstelen voor de reis. Het schip
dat mij zou meenemen ging werkelijk
al binnen veertien dagen de reis aan
vaarden!
Bij mijn afscheidsdiner (merkte ik
pas hoezeer ik bemind was onder mijn
medeburgers. Zoodra het bekend werd
dat alle onkosten voor mijn rekening
waren, dreef d>. vvensch om mij een
nfsebeidshulde te brengen een reus
achtig aantal Snurkenburgers tot een
hevige concurrentie voor het aanmer
kelijke kleinere aantal couverts.
Janussen hield een treffende tafel
rede, waarin hij o.a zeide dat hij en
;k iarenlauc als broeders tezamen ge
leefd hadden en dat door nauwe
vriendschap ik na bijna even welbe
kend en algemeen gerespecteerd was
in Snurkenhnrg als hij zelf.
Van der Lummel volgde. Hij hemel
de mij ontzaglijk op, maar was toch
niet zoo helder in zijn betoog als-ie
wellicht geweest zou zijn wanneer hij
minder wijn had gedronken.
Ik antwoordde met eenige welgeko
zen woorden.
TJw nobele belangstelling in mijn
welzijn, medeburgers (begon ik)
zou mij bijna er toe brengen niet heen
te gaan, maar hier te blijven. (Kreten:
Neen, neen!) Maar wellicht ver
wacht gij dat ik iets groots tot stand
zal brengen in mijn nieuw vaderland.
(Nieuw geroep van: - Neen). Als
ik daar een toestand vind die niet
waard is dat ik er mijn groote capa
citeiten aan besteed, wees er dnu ze
ker van dat ik onmiddellijk zal terug-
keeren. (Gebrom). In 't andere ge
val als dus mijn genie daar zijn
roeping vindt dan zal ik onmiddel
lijk mijn vrouw schrijven om bij mij
te komen (gejuich.)
Ik maakte mijn speech zoo kort mo
gelijk, aangezien de voorraad con
sumptie ten ©inde was ©n mijn gasten
begonnen te verdwijnen, vermoedelijk
om in de buitenlucht hunne emoties
te doen bekoelen.
de weinige dagen die me nog
scheidden van mijn vertrek werd het
ken. Naast mij stond ©en mageren, gebeurde en de kleine Maurits wees
melancholiek© vreemdeling, in het: werd, was de majoor r:<
zwart gekleed.
Gaat u naai' Amerika? vroeg
hij zuchtend.
Ik erkende dat, en zei dat als hij
me binnen eer. paar maanden wilde
opzoeken, als ik eerste minister was,
ik hem tot staatssecretaris zou benoe
men.
Hij glimlachte medelijdend, en ver
telde toen dat hij New Mugsville uit
stekend kende. Hij was daar nl. be
grafenisondernemer, en wènschte me
toe, dat ik het klimaat zou kunnen
verdragen. Het sterftecijfer was na
melijk 83 percent.
Maar is het een vooruitgaande
plaats? vroeg ik hoopvol.
O, u zult er vooruitgegaan zijn,
wanneer de muskieten u een dag of
veertien lang bezocht, hebben. Dan
bent u tweemaal zon dik sis nu!
Verder vertelde hij dat. er ©en mas
sa werk was, maar de Staat had den
werkdag op vijftien uur vastgesteld,
en niemand mocht er kortev of lan
ger arbeid verrichten. Verder was er
heel veel gelegenheid tot sportbeoefe
ning: dikwijls kon je 's nachts om
twaalf uur opstaan om een klopjacht
in je eigen slaapkamer te houden.
Aangezien niemand geregeld geld ont
ving, golden levend© krokodillen óok
als betaalmiddeL De wetten waren
allen ongeschreven, en als iemand
iets tegen je had. smeet hij je eenvou
dig van de naasfbijzijnde rets.
rechtbank maakte dan uit dat liet
eigen schuld was geweest, omdat
niet getracht had je bij hem bemind
te maken.
Enfin, ik begreep wel dat dit juist
een oord naar mijn zin zou wezen.
Maar plotseling viel het nvij in dat. 't
niet aardig zou wezen om alleen dit
alles te gaan genietenik moest, wach
ten tot ik de andere Snurkenburgers
kon overtuigen van de wenschelijk-
held, met mij rnee te gaan. Dus riep
ik den jolleman aan stuurboordszij
xn, en liet me naar den wal roeien.
Mijn SnurkeLburgsche vrienden wa
in éen-en-al jovialiteit geweest bij
ons laatste afscheid. Maar ze waren
een woedende bende toen ze me zagen
terugkomen. Als de politie 't niet ver
hinderd had zonder, ze me in de ha
ven gesmeten hebben.
Ik heb niets tegen emigratie, ziet
Maar neem éen goeden raad
me aan: informeer aan de beste bron
vóór u er mee begintl
Oom en de stndent.
meer hooren wilden. Mijn
kwam natuurlijk onder den indruk
an de algemeen© belangstelling in
ojjn lot, en toen wij in een laatste
innige omhelzing aan boord van den
Oceaanstoomer stor.den, fluisterde ze
aangedaan:
Van Slungelen, ik weet nu toch
niet of ik wel heli gedaan met le per-
De majoor is vandaag woedend!
Duisterde de oude Petrus Kannemans
de keukenmeid van zijn gebieder toe,
uit diens kamer komende.
lin de majoor was werkelijk woe
dend,
Niet dat hij aan die gemoedsbewe
ging lucht gaf zooals veelal ouden hee-
roj) van het zwaard eigen is, door
hevige donderbuien neen, daarvoor
as de man te goedhartig.
Hij liep de kamer op en neer en
rookte.
Maai- hoe hij rookte, daarin zat het
"in. En Petrus. <ii© ziju heer kende,
mocht veilig daaruit afleiden, dat de
majoor uit zijn humeur was.
Sedert namelijk de heer Van Storm
den dienst verlaten had, reeds 10
jaar geleden, had hij zich met ware
volharding aan 't rooken overgegeven
en naist zijn neef, den zoon van zijne
eenige te vroeg gestorven zuster,
zijn rijke pijpen verzameling hem
vrouw j liefst op de wereld.
mij meer en meer duidelijk, dat
Snurkenburgers van mijn blijven nietzijn rijke pijpenverzamelin;
Zoo rookte d^^uajoor van den vroe
gen morgen tot den laten avond met
eene virtuositeit, welke hij door ja
renlange oefening zich eigen gemaakt
had.
Al zijn gewaarwordingen openbaar
den zich in de wijze, waarop hij de
blauwe rookwolken uitblies, en daar
had toen eene bezcldisimr. niet zoo
schitterend al» dit tegenwoordig het
geval is.
Toch aarzelde de wakkere soldaat
geen oogenblik, «Ier Jinnap -tot zich
te nemen, en daar hij de opvoeding
niet aan vreemde harden toevertrouw
de, zoo richtte hij zelf een hnishoud'-u
op, dal hij tot dusverre p!s vrijgezel
ontbeerd had Een kloek persoon werd
gehuurd, die als keukenmeid, hu:»
houdster enz. fungeerde; het. manne
lijk deel der bediening werd vertegen
woordigd door Petrus, wien levens de
lichamelijke vorming van bet naners-
nomen kind werd opgedragen, ter
wijl de kapitein pevsnonlijk voor ?.:jn
verstandelijke ontwikkeling zorgde.
Dit deed hij te liever, omdat het
hem een aangename afwisseling gaf
na den vervelenden garnizoensdienst
De kleine Maurits was een flinke
jongen en groeide onder de leidïi.g
van zijn oom goeu op, zoodat de waar
dige man veel geïicegen van heir. had.
De knaap had goed zijn verstand
reeds op zijn twaalfde jaar onwikkm'
de zich een bijzonder teekentalent in
hem, waarvan alle deuren en witte
muurvlakken in huis de snrekc-dste
getuigenis aflegden, daar hij met be
hulp van krijt of houtskool ha river
heffende tafereelei schets'e.
Intusschen verwekten die niet alge
meen enthousiasme, want terwijl Pe
trus Kannemans enkrt meesmuilde,
was de eigenaar van het huis, de heer
Timotheus Krotser, soms de vertwij
feling nabij vooreerst omdat de
kwade jongen hem alles vol kladde
ei zoodoende de verf geen goed deed:
voorts omdat hij zelfs zijn, dés heeren
Timotheus Kreiser's belnngrijken per
soon tot model gekozen had en dezen
in zijn kamerjapon en kwasterig
hoofddeksel buiten op de voordeur
van 's mans eigen huis vlak naast
het huurhuis, dat des dcugniets oom
bewoonde geteekend had. zoodat
de .straatjongens samenschoolden en
Fidel, 'sbuurmans hond." vrooHik to
gen het levensgroot© beeld blafte.
Alleen Barbara wist do eer. dom
haar lieveling met. houtskool aan don
keukenwand verheerlijkt te worden,
naar waarde te schatten want dat
hij haar neus, waarmeè moeder Na
tuur wat al te zeer haar gezegend had,
ééns zoo lang gemaakt had. was bij
zaak. De groote klepmuts was prach
tig getroffen en wie deze aanschouw
de, moest zeggen„dat is de muts
van Barbara Leep. huishoudster bij
majoor Van Storm".
Deze speelde dan niet weinig op, als
Petrus en de heer Timotheus Kretser
hun gemoed aan hem lucht gaven, en
soms nam hij den schuldige lor dese
onder handen, wanneer het houiskool-
verbruik te zeer c n gros gedreven
werd maar toch moest hij erkennen,
dat er in den jongen eon kunstenaar
verborgen zat.
I-Ioe jammer dat hij niet de midd©
len bezat, om hem naar eene acade
mie te zondendoch zijn inkomen
vergunde dit niet, nog minder toen
hij als majoor gepensioneerd was
Maar op zekeren dag behaagde hel
Madame Fortuna. de grilligste van
alle oude dames, hem te. helpen. Hij
ontving een officiëelen brief.
Wel, waak of droom ik riep
hij uit. toen hij het schriftuur had iu-
gezien, en hij liet zich in zijn ouden
luierstoel vallen Hier! Peter, Pe
ter waar zit hij toch
Present, majoor 1 klonk hei.
en de oppasser kwam adem'oos aan
loopen van beneden, waar hij zijn con
terfeitsel weer ontdekt had.
me dat ding eens voor
riep de majoor hem tegemoet, ©p
ees op het schrijven.
Voorlezen ik, majoor vroeg
Petrus verbaasd.
Jawel ik vertrouw mijn oude
oogen niet meer I
Petrus greep naar het papier, kuch
te oen paar maal en las toen met
luide, eentonig# stem. «lat de heer
majoor Frans van Storm door diens
neef Hippolytus van Storm tot diens
