luiuirs Bifiui
BEAU BRISCABË
TWEEDE BLAD
TrUdag 21 «aart 1913
OM ONS HEEN
No. 1683
Jhr. Dr. G. 6. 8.
Een maand of wat geleden is Jhr.
Dr. Sandberg hier tn de Spruiten-
boschstraat komen wonen. Nadien
heeft hij twee brochures geschreven
over geologische aangelegenheden en.
is eens als spreker opgetreden. Een
man dus, die in de beweging is, bo
vendien jaren lang Haarlemmer en
soon van den ouden majoor Sandherg,
die op 't oude Molenpad woonde
wat zeg ik? oud? integendeel van den
altijd jongen Sardberg, die nog
streeks zijn zesiigste over den hoek
van een biljart sprong en op de Dreef
de paardentram na rende, om len g
te blijven.
Redenen te over óm onzen nieuwen
medeburger eens te gaan bezoeken,
om iets meer van hem te vertellen,
dan de meeste Haarlemmers weten.
Zijn portret? Gelijkend op zijn vader,
gladgeschoren gezicht, energieke kop
van een man, die niet uit den weg
gaat en zeker niet uit den eens door
hem gekozen weg. vlot prater en ver
teller, met ietwat gevolleerd geluid,
Op zijn schrijfbureau liet portret van
zijn vader, maatstaf van vergelijking,
en dat van een flinke» man In zee-
mans-iniform, de gegalonneerde pet
branlscheef op hei hoofd: de vorst van
Monaco, met wicn Jhr. Sandberg be
vriend was en op wiens jacht hij wel
meegevaren heeft.
Ik kwam niet over een bepaald on
derwerp spreken, maar om zoo in 't
algemeen te vragen: „waar komt u
vandaan? wat denkt u te gaan doen?"
Dat klinkt onbescheidener dan het
bedoeld is en Jhr. Sandberg stootte er
zich dan ook niet aan maar schetste
in korte woorden zijn levensloop.
Eindexamen vijfjarigen cursus in
Haarlem, toen een tijdlang in Leiden
gestudeerd, daarop naar Zuid-Afrika
gegaan, En toen hij daaraan toe was,
kwam er warmer klonk in de stem.
„Ik ben er secretaris geweest van den
Staats-secretaris van Transvaal, eerst
dus van Dr. Leijds en daarna van zijn
opvolger, F. W. Redtz. Toen kwam de
oorlog: ik werd militair secretaris van
Botha, ik heb den slag van Colcnso
gezien en van Spioenskop, den terug
tocht bij de Tugela; toen werd ik na ar
den Vrijstaat gestuurd om te infor-
meeren waar de Villebois Mareuil go-
bleven was. Juist zou ik naar Kroon
stad gaan, toen er bericht kwam, dat
zijn troep in de pan gehakt en de Vil
lebois zelf gesneuveld was. Arme ke
rel!
Daarna ben ik een poosje Lij de
Wet gebleven en bij Danie Theron en
toen een van de drie militaire gouver
neurs van Pretoria geweest, met don
landdrost en den veidkornet. De re
geering was er toen al weg, vertrok
ken naar Macliadodorp en wij hadden
de handen maar vol, om te zorgen,
dat er niet geplunderd werd..."
„Geplunderd? Door wie?"
„Door de Boeren zelf, och, 't was
wel begrijpelijk De gouvernements-
magazijnen waren vol van allerlei en
lord Roberts lag met zijn leger dicht
in de burnt van de stad ja, daar
herinner ik me een historie van, maar
ze is een beetje lang...."
„Heelemaai niet", zei ik gretig, niet
het eigenaardig gevoel, dat je altijd
weer bekruipt, ais je uit dezen helden-
oorlog van de Zuid-Afrikaners hooit
verteilen.
„Nu dan. Op een avond komt er ris
parlementair een jong üngelsch olfi-
ciertje, na den langen veldtocht zoo
waar nog keurig in de kleeren en
vraagt om den militairen gouverneur.
„Zeg mij uw boodschap maar", waag
Ik.
„Lord Roberts laat de onvoorwaar
delijke overgave van de sta'd eischen".
Botha was er niet, ik maak een
praatje met den man en eindelijk
komt de generaal er aan, doodmoe en
uitgehongerd. „Voordat ik verder wat
zeg of doe. moet ik eerst wat eten",
verzekert Botha, schrijft daarop ec-n
brief aan Roberts en draagt mij op,
dien weg te brengen en verder naar
goedvinden te beslissen. Om de ver
antwoordelijkheid niet alleen te dra
gen, vraag ik generaal Oost huizen of
hij mee gaal en zoo rijden we met den
Canadees naar het Engelsche leger.
Waar was Roberts? Dan hadden ze
hem hier, dan daar gezien en einde-_
lijk, nadat we vier uur gereden had
den, komen we bij den reiswagen,
waar hij te lied lag. Daar komt zijn
adjudant naar ons toe, kolonel Row-
landson, een kennis van me, omdat ik
met hem gereisd had en neemt Bo
tha's blief aan. Maar als hij beginnen
wil, hem aan lord Roberts voor te le
zen gaat dat niet, want hij was in 't
Ilollandsch geschreven en dat kende:
ze geen van belden...."
Hier viel de heer Sandberg zichzelf
in de rede. „Ja, in 't Hollandsch w
de brief geschreven. Daar mochten de
Hollanders wel een voorbeeld aan i
men, die eeuwig en altijd hun taal
achter de bank stoppen. Dat wisten de
Afrikaners beter. Die praatten geen
Engelscb. De president, Paul Kruger.
verstond het heel goed, maar als er
een Engelschnian kwam, gebruikte hij
altijd een tolk en gaf alleen antwoord
in liet Afrikaansch op 't Afrikaansch,
dat de tolk zei. Denkt u dat de Boe
ren de Kaffertaai spraken tegen de
Kaffers? Ze dachten er niet over, ze
lieten de Kaffers Afrikaansch leeren:
weet u wel, dat ver voorbij de Zam
besi tot in den Belgischen Congo toe
de kaffers Hollandsch spreken en dat
do Duitschers in Zuidwest Afrika Hol- J
landscli moesten leeren, om mei lus-
personeel te kunnen omgaan. En zie
nu in onze Oost: daar is drie eeuwen
lang verzuimd, om de inlanders onze
taal te laten leeren. De Hollanders
praten er liever babbelmaleïsch
is het te begrijpen, dat er ambtenaren
zijn, die het beneden hun waardig
heid vinden, dat de inlander hun taal
zou spreken? Natuurlijk blijven de ge
volgen niet uit. Ik heb in een zieken
huis een Australiër ontmoet, die ook
herstellende was. Hij dacht er over,
zijn gronden in Australië te verkoo-
pen en planter te worden in Nëcr-
landsch Indië. „Maar welke taal moet
ik daarvoor leeren?" informeerde hij.
„Hollandsch hoeft niet, de Nederlan
ders zijn er allemaal tuk op, om En
gelscb legen me te. spreken, ik zal
maar Makiseh gaan leeren".
Nu wordt het wat beter: nu zal de
inlander op de gouvernementsscholen
Nederlandscli leeren, maar drie
eeuwen lang hebben we "dat verzuimd.
In het Jaarboek voor het Mijnwezen,
een officieele, Nederlamdsche uitgaaf,
staan stukken in het Duitsch en En-
gelsch. En weet u, waar dat van
komt? Omdat ons als kinderen al is:
ingeprent, dat we een klein volk zijn
en er alleen met Hollandsch niet ko
men kunnen. Daarom leeren we
vreemde talen en zijn er zoo trotscli
op, dat we die altijd maar willen spre
ken. IJdelheid en bluf, anders niets,
we moeten de kracht voelen van 't in-
stand houden van onze taal in do
landen, die we nota bene zelf belieer-
schen...."
Het wa9 wel een echte geestdrifte-
ling die daar in de gemakkelijke cra-
paud tegenover mij zat en af en toe
zijn sigaar weer aansteken moest,
omdat hij in het vuur van zijn rede
het aanhouden vergat. En ik nam me
voor, liet gesprek nog weer eens te
brengen op Indië, dat immers ook
mijn eigen stokpaardje is.
j Maar intusscben staat kolonel Row-
landson bij lord Roberts nog altijd
verlegen op den brief in 't Hollandsch
te turen, terwijl de boodschapper en
zijn Afrikaansche vriend, daar kunt
ge op aan. zich verkneuteren over het
lesje in onafhankelijkheid, dat Botha
aan zijn vijand leert; ik laat hen, de
oenen verlegen, de anderen zich ver-
kneuterend, tot morgen staan.
J. C. P.
Binnenland
DUITSCTI BEZOEK TER GELEGEN
HEID DER ONAFHANKELIJK
HEIDSFEESTEN.
De Beilijnsohe Tel.-correspondent
meldt.
De Humboldt Academie zai ter gele
genheid van do Nedertamlscihe Onaf-
hankelijlkheldsfeesten en de daaraan
verbonden tentoonstellingen va a 20
tot 29 Juni een studiereis door tien
HöllandKcihe atooien houden.
(De IInm'boldt-Academie is een in
1868 te Berlijn gestichte wetenschap
pelijke voreeniglng, die zidh ten. doel
stelt aan hen, die niet in staat zijn
•cle hooge school te bezoeken, een
boeede wetensc li appel ijilte ontwikke
ling te versahaffen).
EEN KRANIGE REDDING.
Uit Hollum (Ameland) wordt aan de
„Leeuw. Ct." geschreven:
Woester storm dan die van Maan
dag woedde over ons eiland volgens
menschenheugenIs niet, hooide men
algemeen zeggen en hoewel 't feit is,
dat le3t 't best heugt, 't ls toch teeke
nend. De barometer liep dan ook in
een paar uren terug van 760—734.
Bijna geen huis in ons dorp bleef dan
ook onbeschadigd, terwijl vele boomen
omwaaiden. Op sommige plaatsen
was het. finaal een regen van dakpan
nen; muren waalden om, ramen druk
ten in. Van enkele hulzen zelfs is de
kap afgerukt 't Was in één woord
een orkaan
Da angstigste oogenblikken echter be
leefden de aannemers van den zeedijk
met eonige hunner werklieden, die óp
de z.g.n. „vogelpölle" bevloeid wer
den. Te ongeveer halftv.ee 's namid
dags begaven de-ze zich hier heen om
plaggen te steken voor de bevloering
van den zeedijk; zonder laarzen kon
deze droogvoets bereikt worden en
wijl het te drie uur hoog water was,
begaven zij zich zonder bedenken der
waarts met het plan een paar uur na
hoogwater weer te vertrekken. Eens
klaps schoot do wind iets uit .naar het
Westen en veranderde de stevige
wind in een vliegende storm; in stede
dat het water na drie uur ging val
len, steeg het steeds nog en werd het
eilandje ,de vogelpólle" zoodanig door
't wafer afgesloten, dat aan tenigkce-
ren r.iet te denken viel en hun toe
stand hoe langer hoe hachelijker
werd. Gelukkig bemerkte men ook in
t dorp het, gevaarlijke van hun toe
stand en toog te ongeveer 4 uur de
reddineboot naar de plaats des on-
fceils. Met onverschrokken moed en
volharding, nu roeiende, dan door :t
water wadende om de boot door on
diepe plaatsen te schuiven, gelukte
het der wakkere bemanning na onge
veer twee uren de drenkelingen te be
reiken, die niet anders hadden ver
wacht dan op bun kleine land den
nacht te moeten doorbrengen met ge
vaar van verdrinken of te hezwiiken
van de koude. Twee der werklieden
waren met een vlot van drie planken
over de diepste geul gevaren en wa
dende naar 't droge in het dorp Bal-
lum aangekomen Met voortdurend
gevaar van te zullen verdrinken leg
den ze dezen weg af; beurtelings wa
ren zij genoodzaakt elkaar hij te staan
wijl nu deze, dan gene door wind en
golven werd omvergesmeten. Twee
jongentjes zekere De Jong en Bak
ker door wind en water overvallen,
waren terecht gekomen hij deze schip
breukelingen zonder schip e'n totaal
20 personen werden door de redding
boot opgenomen en veilig aan wol ge
bracht. lln'de aan de wakkere beman
ning, die vermoeid, verkleumd en
doornat in 't dorp terugkwam. Een
der aannemers, de heer De Groot, die
toevallig niet hij z'n collega's was.
maakte den tocht mee.
Dit is de tweede maal dat de TTnllu-
me.v reddingboot Wierumers hel leven
redde, want beïïalve do aannemers
lesronden de drenkelingen uit arbei
ders nIf Wievum: in '1893 stmudden
vele visschersvaartnisren van Wierum
op 1 nooi-dorst rand en werden de op
varenden met veel moeite gered.
DIRECTEUR LANDBOUW SURI
NAME.
De heer D. Iluizinga, directeur der
rijk-slandbouwschool te Zutfen, is door
den minister van koloniën aangezocht
om voor vijf jaar op te treden als di
recteur van den landbouw in Suri
name. Hij heeft zich bereid verklaard
eene eventueele benoeming te aan
vaarden.
WINKELSLUITING TE 'e-GRAVEN-
HAGE.
De Ned. Bond van Confecllebedien-
den, aid. Den Haag, is met medewer
king van patroons er in geslaagd de
9-uur-sluiting te verkrijgen voor de
grootste confectiezaken aldaar, uitge
zonderd 14 dagen voor Paschen en
Pinksteren en werkdagen, voorafgaan
de aan Zondagen of erkend Christelij
ke feestdagen.
TWEEDE CONGRES VOOR TAAL
KUNDE ENZ. TE GENT.
Op 20, 21 en 22 September zullen an
dermaal, te Gent, het congres voor
taalkunde, geschiedenis en aanver
wante vakken, dat voor genees- en
natuurkunde en dat voor rechtsweten
schappen, gelijktijdig worden gehou
den.
Do regelingscommissie voor het con
gres voor taalkunde enz. deelt mede
dat ter gelegenheid van deze bijeen
komst, de tweede van dezen aard, een
vaste voreeniglng zal worden opge
richt voor taalkunde, geschiedenis c-n
aanverwante vakken.
BRAND.
Gisterenavond ontstond, vermoede
lijk door het in vlam geraken van een
partij takkenbossen die op den ketel
te drogen waren gelegd, brand in de
branderij Mercurlus, aan de Wester
kade te Schiedam, eigenaar dc- heer
Blom te Rotterdam. De brandweer
wist in korten tijd den brand te blus-
schen. Verzekering dekt de schade.
UIT DE STAATSCOURANT.
Bii res. v. d. Min. v. Kol sr.iln ter
beschikking gesteld v. d O-O. van
Ned-TniliöJ. van der Mev. D Ver-
wey. TC. Grifter. A J. A. Henchemer
en' P. Winkel, om te worden be
noemd tot ond 3de klasse hij het
openb. Eur. L. O.; dr. P. A. van Vel-
zen, om te worden benoemd tot veo-
1 erts bij den burgerl. veeartsen ijk.
dienst; dr. W. van den Akker, om te
I worden benoemd tot leeraar aan den
opleidingscursus voor inl. veeartsen te
i Buitenzorg; en Radjioen galar Soetan
ICasajangari Soripada, ten einde voorl.
tijd. werkz. te worden gesteld als Eu-
rop. ond. bij eene inlandsclie school
i 1ste klasse.
j DOOR DEN TREIN GEDOOD.
I De 14-jarige C. Bos te Hoorn is aan
-den overweg van den Koepoortsweg
aldaar door een sneltrein gegrepen en
gedood. De jongen passeerde met de
fiets aan de band door een klaphek.
liet gezicht op het terrein werd be-
1 lemmerd door een rangeerendc-n trein.
Dezen langs loopende en op de vol
gende rails komend, werd bij door
dr-n van Enkhuizen komenden tr-dn
gegrepen en 16 M. ver weggeslingerd.
EEN VERBODEN INLEIDING,
"t Hbld. meldt:
De afdeeling Heerhugowaard van
den Bond van Ned. Onderwijzers be
legde een openbare vergadering te
Sint Pancras, waarin twee sprekers
zouden optreden, onderscheidenlijk
met de onderwerpen„De openbare
sciiool in bet algemeen en De openba
re school te Sint Pancras in hel bij
zonder". In zijn openingswoord deel
de de voorzitter mede. dat de burge
meester van Sint Pancras do behan
deling van het tweede onderwerp had
verboden.
werven, die karakter bezit, moet zor
gen niet aan de zelfoverschatting foe
te komen. En dat is heel moeilijk.
Spr. zal niet uitweiden over de
halfheid en karakterloosheid, die
zich bij zoovelen openbaart, in aller
lei vormen.
Prof. Van Cauwelaerl heeft het op
een VlaamRch Letterkundig Congres
gezegd, d».t naast de vele groote
Noord-Nederlandsché geleerden Vlaan
deren geen groote mannen in de we
tenschappelijke wereld voortbracht.
Dat schreef hij er aan toe, dat de aan-
geleerde taal hen wel in contact stelling van Amsterdam
bracht met andere volkeren, maar be-
lette de groote massa van eigen volk
te bereiken. Merkwnardig was het
spr. op dalzelfde congres opgevallen,
dat van Peter Benoit geschreven werd
als zijn hoofddeugd „Hij vleide geen
grooten der aarde", Dat is een nega
tieve uitspraak, die in Nederland niet
van een groot man gezegd zou zijn.
Men zou bij ons gezegd hebben „hij
loefde zijn leven in eenvoud", of „hij
bracht hel lot de hoogste posities in
zijn land" of iets anders.
In het Vlaamsche volkskarakter is
een knak gekomen, maar de Vlamin
gen zullen weer sterker worden, even
als het ons ten goede zal komen, won
neer we liet besef van ons onderling
stamverband trachten te versterken.
Ook in Zuid-Afrika zijn er nog ve
len, die zich schamen voor hun taal.
Mnar daar is een strooming, c-ra zei'
tets te zijn een strooming. die ons
Nederlanders verheugen rnoet.
Ook voor ons is het moeilijk, het in
zicht van samenhoorigheid te krij
gen. Men kaii het doen door ons te
striemen zoouls in den tachtigjari-
gen oorlog. Maar ook gebeurtenissen
als de geboorte van Prinses Juliana,
als liet huwelijk onzer Koningin wer
ken dat uit, We moeten ons cosino-
politismo tol de juiste grenzen te-
ugbrengen. Dat wil bet Algemeen
vergadering van d?n b n.l zijn r is ver
tegenwoordigers voor ik- feestelijkhe
den ter gelcgc-i&éld van hot eeuw
feest gekozen <te hoeren R. de Joi g
en W. F. v. Muiden, eereiedën van
den Kinderhand.
MILITAIRE ZAKEN.
De luitenant-kolonel AY G. A»
Schwartz, commandant vu» ht-t korps
panisërfortartillorie to Haarlem,
wordt 1 April werkzaam gesteld ten
b li reels van den commandant in de
Gesloopt.
Het thuis staande op dea Koudeiv*
horn hoek Kok-stoor-', vi'oógor be
woond door don lieer ZirMiof, cn dooi
de gemeente aangekocht vóór vor-
breeding van de K'kslecg, is II.tuis
gelieel afgebroken. Na verloop van ee-
nigen tijd zal ook perceel K'Jkrieog1
18, eveneens door de gemeente voor
dit doel aangekocht, gesloopt wor
den.
lilt de Omstreken
MR. ROOD EN BU R G IN HET DIS
TRICT BEVERWIJK.
Te Krommenie heeft do heer nir. N.
L. Roodenburg, de candidaot <i r
vrijzinnige concentratie in het dis
trict Beverwijk, gesproken over <re
bcteekenis der aanstaande verkiezin
gen, welke hij belangrijker oclit d.m
vole vorige.
Aan 't verslag van 't ,,N. v. d. D."
onxieenen we
Jn Juni wordt eene uitspraak ge
vraagd over dc materieel.; en id Ie
belangen van Nederland.
Over de politiek In haar geheel
halven Eng-Tschman. Het A. X. Ah wil
iets vormen, dat ?.l3 schut dient van
ons eigen sïarakarakter. En daerom
heeft het hij velen succes. Eenzeivig-
zijn L
:al het bij deze verkiezingen ook
veei gaan rechts tegen links, (och 5s
er rechts bij sommige mem-dien ccuo
ontevredenheid
111 '"J _ill-. z--j.is- ontevredenheid ontstaan, en hoort
heul kun evenmin goed zijn £.3 -iet ri-,on ook daar klanken van minder In-
opgaan in een Nirwana van cosmopo- gC:.ünienheid. Onder de R.-Katl.olie-
litifciie gedachten. M ken groeit een democratische fiactie
Zoo is liet tireven van nei A. N. tot nu toe noir wel in do jeugd en
en zoo hopen w.j datjiet zal winnen %ai8 weioig kracjlt otul,r (1en du„n
gehouden, maar rechts x;<! toch daar
in kracht en gebied. De Grool-Ncder-
landsche stemming wint veld. tot
voordeel van volk en stam.
Spr. geeft een krachtige opwekking j
tot het verkenen van steun aan de
Bockenconimissie van het A. N. V.,
en eindigt niet het werkje va» prof.
mede rekening hebben to houdei
Bij de anii-rcvolutionnairen doet
van tud lot tijd „Patrimonium" zich
hooren. en vindt rechts Ook daar, zij
het o>>k zachtzinnig, verzet. De parttj
dr. van de Lacr staat los van dc
Stadsnieuws
ALG. NED. VERBOND.
De jongelieden-afdeeling Haarlem
van het Alg. Ned. Verbond hield Don
derdagavond een goedbezochte feeste
lijke bijeenkomst In de voor dc-ze ge
legenheid smaakvol ingerichte groote
zaal van het Brongebouw.
I De lieer H. M. Vrijheid, voor-
zitter der afdeeling, hield een in zeer
warme bewoordingen gestelde ope
ningsrede, waarin hij vooral uit
weidde over de belangrijke plaats die
Nederland heeft ingenomen en nog
inneemt in de rij der natiën en over
de eendracht die de stambroederen
van Groot Nederland 6lerk moei doen
zijn.
Spr. heette de aanwezigen wel
kom, in de eerste plaats, den burge
meester van Schoten, den heer F. F. F.
Führhop, den rector van het gymna
sium, den heer dr. A. II. Garrer, het
bestuur der burger-afdeeling, en de
vertegenwoordigers der echoolvoree-
uigingeu.
Daarna gaf hij bet woord aan den
voorzitter der burgerafdeeling, dr.
Schepers, die het woord zou voeren
over „Karakter"'.
Dr. J. B. Schepers, zijn rede
aanvangend, verklaart dat „karakter"
beteekent „kenmerk" of „kenteeken".
Een individueel karakter te kun
nen hebben, is het voorrecht van den
mensch. En het karakter heeft altijd
een gunstige beteekenis het duidt
zonder eenige nadere bijvoeging „ka-
raktervastheid" aan.
Groote gezinnen hebben het voor
deel dat het kind op zijn fouten ge
wezen wordt. En daarom is het
eenig-zoon-zijn zoon moeilijke be
trekking.
De leerling moet in 't algemeen
tot zelfinzicht komen, zelf met het
snoeimes in zijn eigenschappen kun
nen werken. Zelf moet men doorden
ken ever het beleefde en gehoorde.
Laat men in z'n jeugd alles over zich
heen gaan, dan zal iu het later leven
de karakter-plooi zich moeten vormen,
en hij die in dat geval verkeert, gaat
er dan zwaar onder gebukt. Hij dia
zich een zelibevvustzijn weet te ver-
Van Vollenhoven „De Eendracht van coalitie
het Land te noemen als de aanlei- jjraa^t bij genoemde partijen het
ding tol een groot werk, dal voor ono| ïc.rm eon demoi-rali.cl, karakter. 8e-
iet! anders is het verzet bij de
Christolijk-IIistorificheii. Vele loden
land te verrichten slaat.
Dr. Schepers eindigde zijn rede on-
der applaus, «e dienen oog even Ie (Ucr ,rlj, ,lt Neti
vermelden da tan den loop van rijn Ks]] kerlt ow„ct,rilit
betoog mededeelde dat .de b.irgerot do sroelendo
deeling van liet A. V t. op baor Ie- door (i,,
legraie vun hulde, gotonden oen prof kerkelijke subsidie» Meur ondank*
C. ran.Voltanhoven, naar «Jdodinf d,.„ ontevredenheid i» 1.1 met de
•n is do;
ivcci aait ci, va lit tu lliniOO.
A oor bemoedigende -jm-jen schikkingen getroffen, sfruikel-
U";r.c Ulltlllli;ucilllt.'iu li Ul.l lll'Jl llv:
van zijn brochure „De Eendracht coalitie niet gedaan cn is deze nog
vun het Land ten antwoord had ent- weer p-]k ,c J
vangen Voor bemoedigende sym-1 ]en SChikkinp
puthie mijn zeer warmen dank blokken (Ede
Vollonhovoti. I mon moeten Wonan,
liet verdere programma was aan de ,,,.t za, dus wo
muziek gewijd Mej. J M. Peereboom t rfich(. dovh slnj(1 is
(viool), begeleid door mcy R. Oosten- vrijzinnigen opgedrengen. De oude
broek (piano), gaf voor de pauze de illusic dor vrijzinniK-ileiiioerute., «int
sonate m G-mineur var, Ldvard Gneg, CJ. t,ü aijdertJ C1J betere partij moe-
en daaina Elégie (H. AAEi n. t). Me- peering zou komen namelijk in dc-
nuet (Mozart) en Gavotte (Phnip mocratische en conservatieve part yen
Loots). j schijnt niet vatbaar voor vervui-
baii vooral door naai iing tc zijn. Daarom hebben zij bij
viel isl<
techniscli-lioogstaaiid spel in de moei
lijke Sonate van Grieg zeer veel suc
ces, dal nog vermeerderde door haar
zeer muzikale voordracht vooral van
Mozart's Menuet.
De drie wehvillend-mcdewerlcenden
tijds dc bakens verzet.
Een voordeel is hel, dat wij nu al
thans duidelijk weten, waar wij «au
toe zijn, indien rechts meerderheid
bhjlt, iels, wat we in lufJ mei wisten.
Ook toen was er wel een rcehiseli
aan dezen avond maakten dien tot p;ugldm, maar bet minisieri.
een succes voor de Jongelieden-afdee- Heemskerk was aanvankelijk verzoo-
hng, die ook in ander opzicht tevre- neil(j cu Kemn.tigti opgetreden en was
don kon zijn. AA an:t haar!Lid(;nlal daardoor door veten gestcund, d<e
j \0',. dacliten dat het zoo blijven zou. Nu
d„r lunhnu wcte„ „a,
steeg op dezen avond
Een geanimeerd bal, onder leiding
des heereii Martin, besloot de uitvoe
ring.
Kinde r-0 r a 11 j e b o n d.
Evenals vorige jaren zal op 30 April
a.s. vanwege den Kinder-Oranje-
bond Prinses Juliana een Prinsesse-
üebben en wat wij nog tc wachten
hebben; het ministerie lieeft name
lijk steeds meer de richting-Kuyper
gevolgd en daardoor hebben de ge
loofsverschillen, zooals het conconlra-
tie-program zegt, meer en meer mis
volk doortrokken. Overal zij» Chris
telijke en Katholieke verecnigiugen
feest gehouden worden. Des morgens Oj)ger:ciit. Hel :s niet te verwonderen,
zat een optocht gehouden worden <tat van vrijzinnige zijde tegenmaa:-
,eor de straten van het .-"unsterdani-1 r.--eic:» worden genomen, zooais bij-
rak. poorhv.ait^r opg-luisKid door J~rb"ld «»"-•"«» «4»
een tweetal muziekkorpsen. Des mid- i 2eer sterk kwa„, dil uit bij- de f)C.
dags oploC.it naar het Li run gebouw, sprekingen over het toestaan van sud-
alwaar van 2 tel 7 uur kinderspelen sid;e aan sanatoria logen tubcrcu-
gehoudon zuiteu worden. lose. Minister ialma zetdë toen daar
1 liever niet aan te beginnen, omdat
<lau dadelijk weer dc (juaestie dei-
Des avonds zal een lichtstoet ge
vormd worden, die zal gaan van bet
Bromgebouw naar hot Teylerplein.
Bij goedvjnden urn B. en AV. zullen
op liet Teylerplein coilsumptteienden gingen,
geplaatst worden bene-ens een Begrijpelijk
zweefmolen.
neutraliteit kwam. Er moeten, zooais
dit bij de school a! is, komen Christe
lijke, Katholieke en neutrale vereent-
- hel, dat zich kentee-
kenen voordoen van onverdraagzaam-
D* tararalliufJ» tulkn «tas «yrid®
10 uur afgeloopen zijn. Op «ie le-Jen- i voorbeelden toe, evenals hoe er bij be-
reuilleton
DE VERMETELE.
Uit het Engelsch van Baronesse Orczy
dnor C. D.
33)
1-Iij zal ditmaal niet ontsnappen,
Sir Humpin-ey, fluisterde Mittacliip
ondeidanig zijns meesters gem cods-
stemming volgend.
Neen, antwoordde Zijn Edelheid
met een stroom van verwonschingen,
ilt zal hem binnen twee dagen zien
liangen, tenzij deze domkoppen hem
weder la'en ontsnappen.
Neen, neen Sir Humphrey! dat is
niet "waarschijnlijk! vleide MlttachLp.
Syuirr AVest heeft al zijn eigau
sterkste mannen gegeven en datubij
de soldaten <be fel waien op de jacht.
Neen, neen ditmaal onusnapt hij idot,
Ha, bromde Zijn Edelheid bin
nensmonds, wat ben ik stijfl
Het was een vreeseüjk scliand-
stuk, kermde do zaakwaarnemer.
Squire West betreurde het ten zeerste
en zijn verontschuldigingen waren
zonder eind? Het scheen dat hij het
even goed voelde, alsof het hemzelf
was overkomen.
Zoo! maai- ik wed, niet op dezelf
de plaats. Vervloekt, ik had er geen
idéé van dat een knol zoo;n pijn kon
doen als hij iemand tegen het hoofd
raakt, voegde Zijn Edelheid er bij mei
dien eigonaardigen lach, die nooit
veel goeds voorspelde.
Het was een hoogst pijnlijk voor
val, Sir Humphrey 1 zuchtte Mitta-
chip, overvloeiend van medegevoel.
Niet het voorval was pijnlijk! ik
ben overal gekneusd. Maar ik zal de
wet Inroepen tegen al deze domkop
pen en zorgen dat die gek van een
West ze op hen toepast! AA7at dien aap,
den bode, aangaat dfen zal ik open
lijk laten geeselenl Ik zal bet hem be
taald zette nl
Ja, ja! Sir Humphrey! uw toorn is
zeer natuurlijk, en Squire AVest ver
zekerde mjj dat die schurk Beau Bro
cade, die u deze schandelijke poets
bakte, zeker zal worden gepakt. Dc
jacht is goed georganiseerd, hij kan
niet ontsnappen.
Als om de woorden van den zaak
waarnemer te bevestigen, werd op dit
oogenblik, in de verte, een vreemd
blaffend coluid gehoord, dat Mitta-
chip's bloed In de aderen deed verstij
ven.
Wat was dat? fluisterde hij vol
afschuw.
Een bloedhond, om des te zeker
der het spoor van den schelm te vin
den, zei Sir Humphrey, heftig.
De zaakwaarnemer huiverde; er had
zooveel boosaardigheid xut de stem
van Zijn Edelheid geklonken, dat zijn
arm hart van vrees sidderde, u._
wensehte dat hij goed en wel uit deze
onmenscliolijke geschiedenis was. Hoi
was alsof de afschuw daurvun hem de
keel toesnoerde.
De hond is van een der grooms
van f Squire West, merkte Sir Hum
phrey onverschillig op, het beest is,
om zoo te zien, woest genoeg. Een ge
luk voor ons dat de galante mover de
aanklacht van Lady Patience een boe
te poos in zijn binnenzak droeg, en
ze achterliet op de tafel bij den Soui-
re... dat is voor eJken behoorlijken
bloedhond voldoende, en deze moet
een bijzonder scherpen reuk hebben...
Squire West wilde er eerst niet van
hooren, maar ik zeg: neem een hond
om een hond te vangen.
Mittacliip traditie zijn ooren te
sluiten voor liet vreeset ijk geluid, dat
gelukkig nu zwakker werd, daarbij
liet Sir Humphrey hem niet veel tijd
voor nadenken. Deze had, met eeu
gevoel van innerlijke voldoening, even
staan luisteren naar het janken van
den aan zijn band rukkende» hond,
toen het geluid langzaam wegstierf
vroeg hij haastig: Zijn we nog ver
van de hut?
Neen, Sir Humphrey, stamelde
Mittachii) vol vrees en afschuw.
Denkt ge, dat wij den schaapher
der daar zullen vinden?
J...j...ja, Edelheid!
Hoor eens Mittacliip, ik wil me
niet iu gevaar hegeven; die roover zal
vannacht wanhopig zijn. AAe zullen
ons aan het oorspronkelijk pkui hou
den eu don herder de brieven naar
AA'irksworth laten brengen.
Zou... zou... zou u zo niet liever
vannacht laten waar ze zijn, Sir Hum
phrey?
Neen,- dwaas, dat dos ik niet. Zij
liggen immers slechts even onder de
oppervlakte, met wat brem bedekt, en
als do keiels eenmaal orn de hut aan
het loojien gaan, kan iemand wel eens
de aarde wegschoppen en zoo do
brieven ontblooten, er is heel wat
drukte gemaakt over het terugbezor
gen der brieven! neen, neen, dut waag
ik niet,
Sir Humphrey had de zaak goed
overdacht en wist dat er twee ver
schillende gevaren waren ten aanzien
der brieven. Op het eene gevaar had
hij nu juist gezinspeeld, de mogelijk
heid dat het pakje door een van de
worstelende partijen mocht worden
uit den grond gewoeld, ieder die het
vond zou het natuurlijk naar Squire
West brengen, in de hoop de beloo
ning die Lady Patience beloofd had,
te ontvangen; daarom leek liet hem
onraadzaam de brieven in hun schuil
plaats te laten. Het andere gevaar
was ze bij zich te dragen; hij dankte
het zijn gelukkig gesternte dat hij ze
den vorige tl dag niet had, en zelfs nu
was er een zekere bijgcioovige vrees
in hem, dat Beau Brocade gewond,
gejaagd en wanhopig nog een laat
ste, misschien gelukkige poging zou
wagen om hem de brieven op de hei
de té ontnemen.
JOCK MIGG'S BOODSCHAP.
De lieer Mittachip had een paar
zwakke bedenkingen in het midden
willen brengen, maar Sir Humphrey
viel hem heftig in de rede.
Misschien hoopt de schurk gratie
te krijgen, door middel van den in
vloed der Gascoynes wanneer hij de
Lady dezen dieiisl bewijst. Waai' bij
zicli op dit oogenblik ook mag be
vinden, ik ben er zeker van dat hij
in ij in het oog houdt en let op hetgeen
ik doe.
Mittachip huiverde en sloot de
oogen: hij durfde niet kijken naar het
donkere struikgewas aan den kant,
en hij drong zijn paard zoo dicht als
liet. kon, tegen dat van Sir Humphrey
Als Je bang bent, jij onnutte,
oude lafbek, ga dan terug en laat mij
met rust; ik zal mijn eigen zaak wel
in orde brengen, zooals ik het het best
oordeel.
Maai- het vooruitzicht om alleen
over deze vreeseiijkc heide te moeten
terugkeeren naan Brassing:- u, gul
Mittachip een nieuwen schrik: of
schoon de buitensporige wraakgierig
heid van zijn adellijken meester hem
tegenstond, toch verkoos hij diens ge
zelschap boven de eenzaamheid, en
met geweld trachtte hij zijn ergste
vrees te onderdrukken. De heide zag
er op dat oogenblik tamelijk kalm uit:
het geschreeuw der jagers en het jan
ken van deu houd had opgehouden;
misschien waren zij het spoor weder
kwijt.
Na een half uur zwijgend ie zijn
voortgereden, kwamen zij aan den
voet van den heuvel, waarover de weg
naar YVirksworth heenloopt, en toen
zij de steile helling beklommen, werd
hun oor aangenaam getroffen door
het welkome en vreedzame geluid van
blatende schapen.
Uw vriend, de schaapherder,
schijnt op zijn post te zijn, sprak Sir
Humphrey met een zucht van voldoe
ning.
Zij waren nu dicht hij «le plek waar
de koets van Lady Patience, den vo-
rigen nacht had stilgestaan, en een
oogenblik later was de herdershut
mei de schaapskooi er achter, vaag in
do duisternis te onderscheiden.
(Wordt vervólgd).
