liSiER BiiU
BEAU BROCADE
TWEEDE BLAD
Vrijdag 4 April 1913
0es middags om 3 mir, begon dé aan-'
vol met een algemeen© kanonnad©
over alle sectors, overal even hevig,
uitgenomen op het punt, dat in storm
loop zou gene men worden, want ge
neraal Iwanof oordeelde het noodig.
dit voornemen verborgen te houden
cn de verdediging op een dwaalspoor
tc brengen.
Gedurende een don de .•end artillerie-
duel ging de dog in den nacht over.
Het vuren Verminderde en hield ein
delijk op. Do Turken zullen in do
meening verkeerd hebben, dat do po
ging mislukt Wüs. Om vier uur 's och
tends begonnen groote, donkere mas
sa's Bulsaarsch© infanterie onder do
diepste-stilte'langzaam naar voren to
kruipen, haar de vooruitgeschoven
Turksche posities. Het bombardement
der andere sectors weerklonk op een
verwijderden afstand, aldus het ge
ringe geraas der voorfcrukkendo in
fanterie overstemmende. De Bulgaren
waren reeds tot op veert,ig pas der
Turksche posities genaderd, toen nog
geen geweerschot was afgevuurd.
Men had kunnen denken, dat de loop
graven verlaten waren als niet de
zwarte silhouetten der schildwachten
teren den maanlichten hemel haddon
afgestoken. Niet moer dan een uur
was sedert, het voortrukken der Bul
garen vevloopcn, toch reeds bet eer
ste morgenrood aan de kim' ver
scheen.
Plotseling sprongen de Bulgaren op
en gingen met liiin vrecselijk klinken
den strijdkreet: „N'atogi!" tot den
stormloop over'. Zij hadden drie liniön
prikkeldraadversperringen doorbro
ken zonder dat do vijand dit bemerkt
had.
In weinige minuten stonden zij
thans voor de laatste hindernis en do
Turken ontruimden hun eerste stel
ling zonder ernstigen tegenstand. I
Kort na vijf uur waren de vooruit-,
geschoven posities bezet. De grooto
kanonnen op de forien begonnen daar
cp een moorddadig vuren. De vierde,
vijfde en zesde batterij van het achtste
Bulgaarsche 'ai-tiPerieragimehl' had
den daarvan het meeste te lijden en
hun kanonnen worden door de gra
naten eenvoudig verbrijzeld. Plotse
ling werd over alle llniën een tele
fonisch bevel gegeven en thans ving
een vreeselijlc -schouwspel aan. Hon
derd-en-zestig kanonnen van allerlei
kaliber concentreerden hun vuur op
de zwakste Turksche stelling. De gra
naten. die elk tien kilogram meliniet
inhielden, vielen met groepen van
v ijftien en twintig tegelijk cp dezelfde
plek. Temidden van zwarte, dikke
rookwolken flikkerden ontzettende
vuurstralen. Op de Po-ten Tasch Ta
lpa. Aïvns Baba en Aischolu viel oen
voortdurende granatena*egen neder,
zoodat geen voetbreedte van den bo
dem vrij blijft en een chaotische ver
warring teweeg wordt, gebracht. Niet
minder dan dertigduizend granaten
vielen dieri dag ai leen op-dat gedeelte
neder.
Men moet de forten thans zien om
zich eenig begripte vormen:-:van do
uitwerking dezer beschieting. Deze
sterkste Turksche verdedigingslinie
schijnt nu een door een reuzenhouweel
bewerkt, verwoest véld te zijn; overal
ganea in nauwelijks onderbroken
rijen zwarte krateiS en rondom lig
gen de overblijfselen van huizen, die
door -hét vu ure verb ra: ut of heefe dam
pen geblakerd zij»- Daarnaast liggen
in dé trrootste verwarring "granaat
splinters^ en üjkén dooreen. De kaze-
niaten der forten zijn door de lijnrecht
ingeschoten granaten vernietigd ge
worden en ais men door de ingescho-
ten gaten heen kijkt, ziet men lijken
op lioopen munitie liggen. ïleele groe
pen artilleristen zijn op hun kanon-1
rien gestorven en óveral ziet men lij
ken op de zonderlingste' plaatsen,
waar zij plotseling door den dood
werden verrast, alsof het poppen zijn,
die daar door een sterke liand zijn
neergeworpen.
Men moet echter bèdenkén, dat deze
veelgeroemde fortificaties van Adria
nopel ellendige primitieve versterkin
gen waren, met kazematten uit ti-
chelwerk, me" wat aarde overdekt.
De stellingen voor de artillerie waren
zoo primitief aangelegd, alsof het
\eldstei!ïngen betrof.
Geen cement-muren, geen loopgra
ven, niets van dat alles. En verouder
de kanonnen. De moderne versterking
van Adrianopel is een veelgeloofde
Turksche fabel, die hoe langer hoe
meer verdwijnt. De ©enige waarde de
zer versterkingen was de voordeelige
ligging. Als de Bulgaren eerder ge
weten hadden, in welken toestand de
ven'-sfteri'jingein verkeerden, dan had
den zij reeds drie maanden geleden
een bataljon-aanval ondernomen.
Eerst was men over de snelheid der
verovering verbaasd, maar als men
op de plaats zelve is, ziet men onmid-
dellijk, dot verdere tegenstand onmo-j
gelijk was De Turksche commandant
Shukri pasja had niet zooveel kanon
nen als men meende, maar op zeer
handige wijze wist hij zijn artillerie
als hei ware te vermenigvuldigen.
Zoodra ergens een stelling aangeval
len werd. versterkte hij de. bezetting
door rijdende batterijen.
Do verovering der oo'ste-
lijkeforten.
liet verdere verloop van 'den aanval
was als volgt:
Onder het hevige Bulgaarsche artil
lerievuur. moest de Turksche artille
rie zich bepalen tot verdediging en eeo
ontzettend artillerie-duel begon. De
Bulgaren richtten toen hunne aan
vallen ook tegen de andere stollingen
om Shukri-pasja te dwingen overal
zijn versterkingenhoon te zenden en
zelfs zijn reserved in het vuur .te bren
gen. De Bulgaarsche infanterie be
reidde zich intusscheh voor op 'n
stormloop tegen de forten Atvas Baba',
Kcrtlantik en Tarch Baba,.
De Turksche artillerie kon tegen de
Bulgaarsche weinig uitrichten, daar
deze goed verbergen was. vs Middags
antwoordde zij nog slechts zwak en
tegen vijf uur 's avonds waren haar
schoten zeldzaam. Bij zonsondergang
was do Turksche artillerie volgens de
plastische uitdrukking van generaal
Iwanof, „gestorven".
Intusschen zette de Bulgaarsche ar
tillerie haar vuur tegen de tot- zwij
gen gebrachte forten voort, om het
aanrukken van reserves en hervatting
van bet vuur te verhinderen. Ook ge
durende den nacht zweeg de Bulgaar
sche artillerie niet, terwijl de infante
rie voorwaarts drong. Da 23ste, 56sto,
10de en 53sto regimenten infanterie
opereerden tegen het fort Aivas
Baba. - -
Generaal Wasof. had het plan de
campagne uitgewerkt en leidde den
aanval. Ecnige .compagnieën werden
er voor uitgezonden om een weg door
de draadversperring te banen. Men
heeft gezegd, dat de Turken om Adria
nopel voldoende prikkeldraad-.hadden
aangebracht orn er do geheel© wereld
medé te omspannen; overal stuitte
men dan ook ou een woud van palen,
die hei doornige vlechtwerk droegen.
Maar het prikkeldraad was te slap ge
spannen en bood geen weerstand; op
verschillende plaatsen hebben do gra
naten trouwens reeds bressen gescho
ten en men ziet d'o uit dsn grond ge
nikte paton schptsch en scheef door
elkaar liggen.
Aivas Baba was in liet Noord-wes
ten onneembaar en moest van 't Zuid
oosten en Oosten uit aangevallen' wor
den. Tegen die zijden, welke door in-
fantorie-loopgraven beschermd wer
den, troldien do pionniers van hel
23ste regiment op; behalve hun gereed
schappen hadden zij handbommen bij
zich. De maan werd nu en dan door
dikke wolken verduisterd en de Bul
garen maakten van deze ©ogenblikken
gebruik, om voorwaarts te marchee-
ren. Uit de Turksche loopgraven knet
tert van tijd tot tijd een ongeregeld,
vuur, dat in liet geheel geen schade:
aanricht. Om drie uur "s morgens zijn
de Bulgaren vcor de ijzerdraadver-
sperring van het fort aangekomen. Do
vijand is nauwelijks dertig pas van
hen verwijderd. De Turken bewerken
thans den vijand en openen op hen
een moorddadig vuur. Hun door hot
vuur hel verlichte gezichten verschij
nen boven de borstweringen. Van alle
kanten klinkt kanongebulder en de
horizon schijnt door de honderden
vuurstralen in lichte laaie.te staan.
Mat thans"in de gelederen der Bul-:
garen plaats grijpt, is meer dan eerij
slachting. Het is alsof een orkaan,
met razende vaart over de vlakte
voortsnellend, a! wat in den'weg staat
tegen- den grond werpt. Toch moet
men stand honden; even aarzelen be-
teekent den slag te verliezen. Meer
dan de helft der pionniers zijn dood
of gewond. Zonder in staat- te zijn, om
het vuur te beantwoorden, blijven de
troepen zwijgend en bewegingloos ach
ter de zwakke, in dor haast opgewor
pen verschansingen. Elke minuut
schijnt een eeuwigheid te zijn. Plotse
ling klinkt van de meest zuidelijke
hoogte een overwiinungskreoi, die
zich over de geheele linie voortplant;
het bevel tot den aanval is gegeven.
Springend over de lichamen hunner
makkere, stormen de Bulgareu met de
bajonet on het geweer en gewapend
met handgranaten op de Turken los.
Aan terugtrekken is voor dezen geen
denben cn honderden vallen getrof
fen door een bajonetsteek of een oit-
eenspringende granaat. De laatste
prikkeldraadversperringen die den
toegang tot het fort belemmeren, zijn
doorgesneden; krachtig wordt de in
fanterie door de artillerie gesteund en
om 5 uur in den morgen zijn de Bul
garen meester van Aivas Baba.
De aanblik, dien het tooneel van
den strijd biedt', is ontzettend. D-o
grond is overdekt met de lijken van
Turken en Bulgaren, die thans vreed
zaam naast elkander den doodslaap
slapen, de Turken nog hun geweer in
de hand klemmend alsof zij een laat-
sten kolfslag willen toebrengen, de
Bulgaren met starende oogen en open
mond, alsof zij een laatsten overwin-
ningskreet uiten.
En daar in de laagte aan den voet
van het fort, ligt, bleek in het dagende
daglicht, Adrianopel, bijna vermees-
tord, mei geestdrift door de Bulgaar-'
sclii: troepen begroet.
Ecnige snelvuur-batterijen, opge
steld in de onmiddellijke nabijheid
der stad, nemen Aivas onder vuur,
evenwel zonder resultaat, daar de for
ten van den sector, zdf blootgesteld
aan 't bombardement der Bulgaar
sche artillerie, niet in staat zijn
krachtigeri steun te verleen en en zich
na elkander aan den vijand moeten
overgeven.
De berichten over do bezetting de
zer forten- volgen elkander zoo snel
op, dat men in net hoofdkwartier geen
tijd had om dert generalen staf ci
vil ïi in. kennis te stellen. „Zij vielen",
zoo verklaarde -generaal Iwanof na
do bezetting', „als rijpe vruchten,
wiuiuec-r de boom geschud wordt". Om
10 uur trok- een cavalerie-escadron
onder bevel van kolonel Markolef de
stad door de Starnbuliotu, de poort
van Stamboel, aan dc zuJd-oosizijde
binnen, terwijl de infanterie met wap
perende vaandels en slaande trom,
trots van de hoogten, die zij genomen
heeft, naar de stad afdaalt. Kort te
voren heeft Shukn pasja naar alle
sectors parlementairs gezonden, ten
.einde over de overgeving te onder
handelen. Te iaat: Adrianopel is ge
nomen. Onderliandejen is overbodig.
Toen Shukri pasja een laken deed
hijschen als witte vlag op het Hader-
lik-fort, van den Noord-westelijken
sector, waren reeds 20.000 man ge
vangen genomen, terwijl ongeveer
30.000 man hun wapenen weggewor
pen en zich in de stad verborgen had-
dep, Shukri pasja moest zich gevan
gen geven. Kolonel Markolef naderde
hem, om zijn zwaard te ëischen. Hij
v o ij li hem staande, volmaakt kalm. in
gezelschap van Aziz bey. den gouveri
in van de stad. Aziz-bey trok zijn
zwaard uit de scheedc cn overhan
digde het zwijgend aan den Bulgaar-
sclien officier. Shukri antwoordde
„Gij ziet, ik béu ongewapend" en
sloeg daarbij met de hand op zijn been,
waarlangs geen zwaard hing.
Des middags had in het hoofdkwar
tier een roerend en onbeschrijflijk
plechtig voorval plaats. Daar overhan
digde Shukri pasja mét één waardig
gebaar zijn zwaard aan generaal Iwa
nof, die het teruggaf, zeggende
„Vous êtes un brave. Tenez votre
ópce, general". Overwinnaar en over
wonnene salueerden elkaar, diep on
der den indruk van het plechtige
óbgehblik.
Binnen de belegerde
vesting.
De journalist gaat dan verder.
Laai ons thans de troepen volgen In
de stad, iaat ons nu het heldhaftige
Adrianopel binnentreden. Wier dood
strijd gebleken is zoo vrecselijk en
bewonderenswaardig geweest te zijn
temidden der verschrikkingen van
vuur, hongersnood en ziekte.
De mot lijken bezaaide hoogten af
dalend, ondervonden de overwinnen
de Iroepen hunne eerste-verrassing.
Op de weiden, dicht bij de stad, graas
den groote kudden vee en waren dc
akkers bebouwd. In -de voorsteden za
gen zij kalkoenen, en ander pluim
vee.' Afgaande op de berichten, die wij
hadden ontvangen over Adrianopel,
had ik verwacht, een half verwoeste
stad binnen te treden, temidden van
ruines, waartusschen. ontzettend ver
magerde menschen rondwandelden en
ik had de voorzorg genomen, flink
wat proviand mede te nemen. Maar
reeds dadelijk bemerkte ik, dat de
gesneuvelde Turksche soldalen, die ik
op liet slagveld had zien liggen, er
uit zagen, zooals zoovele andere lij
ken, die ik mij herinnerde.
Sommige gevangen genomen sol
daten, die ik zag, waren goed. gekleed
e'n zagen er uit als menschen, die el-
ken dag voldoende voedsel ontvangen.
Misschien wais liet de bevolking, die
te lijden had gehad Ook niet.
Op do straten der stad speelden de
kinderen, alsof er geen oorlog be
stond. Vrouwen wandeldon door de
straten. Anderen zaten op de drem
pels der huizen, terwijl kuikens de
verspreide-graankorrels tusschen de
ètecn'cn oppikten. Dit zijn alledaag-
sche tafereelcn, die slechts daarom
interessant zijn, wijl zij gezien wer
den te Adrianopel, nadat de stad bij
na een half jaar belegerd was. En,
terwijl wij het doolhof van straten
doorkruisen, zien wij dc bewoners der
huizen voor de vensters verschijnen,
niet angstig, doch nieuwsgierig kij
kend naar de nieuwe bezoekers.
llier en daar staat voor een bak
kerij een groote menigte volks iu de
typische Turksche kleederdracht. Dus
is er toch hongersnood? Neem. Rus
tig gaat 't volk om beurten den win
kel binnen, levert het 'Officieele bewijs
in en ontvangt daarvoor brood. Geen
kreet weerklinkt, alles gaat kalm en
.ordelijk.
In het missiogebouw van de Fran-
ische paters vind ik een Italiaan, die
mij verhaalt hoe het in-dé stad is toe
gegaan tijdens de belegering.
Bij het begin van den oorlog waren
de Turken zeker van de overwinning
en gedurende de mobilisatie voorza
gen zij Adrianopel overvloedig van
proviand. Er was genoeg voor zes of
zeven maanden. Het gevecht onder de
muren begon, op het einde van Oclo-'
ber. Het garnizoen bestond uit 60.0QÖ
soldaten, o.w. slechts weinig Christe
nen. De zegsman begrijpt met, waar
om Shukri pasja zich niet zulke uit
stekende troepen bepaald heeft tot een
passive verdediging en waarom zijn
bewegingen steeds langzaam en on
zeker waren.
Op Ka: lal Tepe, Lij de Arda, dc-den
de belegerden veertien keer een uit
val en bleven ook meesier van <Ic
hoogtc-n, maar nimmer werd een wer
kelijk beslissende uitval gedaan. Aan
de eene zijde had men een te hoog op
gevoerde gedachte der fortificaties,
die men onneembaar achtte, terwijl
aan de andere zijde verwacht werd,
dot hun een helpende hand van bui
ten zóu worden toegestoken.
Abuk pasja, die dun linkervleugel
van het Turksche léger commandeer
de, dat bij Kirli Kilisse verslagen
werd, moest in verbinding met Adria
nopel hebben geopereerd, cn Shukri
pasja zou'een uitval gedaan hebben,
orn Abuk te ondersteunen. Maar
Shukri nam den verkeerden weg,"
ging, naar het schijnt, te ver Noord
waarts, siuittc op onvcnvachten te
genstand en keerde naar Adrianopel
terug, oni daaruit niet meer te voor-,
schijn te komen.
Te midden van alle militaire actie
leefde de bevolking kalm en als ge
woonlijk voort, gewend rakende aarr
het gedonder van het geschut en er
zeker van zijnde, dat alles goed zou
gaan. Hoe kon men daur ook aan
twijfelen, daar eiken dag Shukri pas
ja berichten van groote Turksche;
overwinrtingen op alle slagvelden liet
aanplakken overwinningen te Ku-j
manovo, te Monastir en te Salonïk!.
Zelfs publiceerde de verdediger van
Adrianopel gevechten tusschen Grie-!
ken en Bulgaren en tusschen Bulga
ren én Serviërs. Ten slotte zeide hij
van dc belegeraars: „Wij houden hen
gevangen in een gordel van staal en
zij gaan niet weg omdat zij niet kun
nen zij zijn omsingeld. Mahmoed
Moektar houdt, hen hier tegen, Ab
dullah daar en Mahmoed Sjefket el
ders."
Hij vergat echter, dat dagelijks
nieuwsberichten, zelfs door belege-
ringslinies heen, in de stad-ontvangen
werden, terwijl de Turksche voor
posten dikwijls met dagbladen te
rugkeerden, die opzettelijk door de
voorposten van den vijand waren
achtergelaten. Maar de bevolking
hield er, evenals ailo Oostersche vol
ken, geen eigen mecning op namen
wachtte eenvoudig af.
De vreemdelingen waren minder
fatalistisch. Verbijsterd door den loop
der gc-beurtc-nisïêii, in angst en vrees
verkeerend over mogelijke gevaren,
maakten zij meer leven, dan alle Mu
zelmannen te zamon. Aan hen zijn de
wanhopige rapporten en de dringen
de protesten te wijten. Onverschillig
hadden zij zich in den toestand, door
het beleg iri het leven geroepen, we
ten te schikken, zoolang hun leven en
goed geen gevaar liepen, doch toen.
20 November de eerste Bulgaarsche
granaten in de stad vielen, was het
met hun onverschilligheid gedaan,
Een geweldige paniek ontstond. De
mcestè vreemdelingen vluchtten naar
hot klooster van de zusters van Agram
of naar de Franschc missie, terwijl
anderen een schuilplaats in de kel
ders hunner woningen zochten, niet
alleen bevreesd voor de in de straten
uiteenspriügende hommen, maar ook
voor liet uitbreken van een opstand
onder de Muzclmansche bevolking.
Niets van dit alles gebeurde evenwel.
De bommen richtten weinig schade
aan en de Turksche bevolking ge
droeg zich, alsof er niets aan de hand
was.
De wapenstilstand bracht een zeker
gevoel van veiligheid, doch twee da
gen later werd liet bombardement we
der hervat en duurde vier dagen
voort, zonder echter gevaarlijk te
zijn. Toch. werden de vreemdelingen
opnieuw door een panischen schrik
aangegrepen, Dc consuls zochten we
der een toevlucht in de Franschc mis
sie en dc bekende protesten waren
het gevolg.
Na nog ecnige straattooneclijes tij
dens den stormaanval der Bulgaren
en hun intocht beschreven te hebben,
eindigt Barzini zijn telegram met
eenige waardcerende woorden aan
den heldhaftigeu verdediger van
Adrianopel, die tot op het laatste
oogenblik zijn plicht heeft gedaan.
Toen Shukri-pasja zag, dat alles ver
loren was, maakte hij de kanonnen
onbruikbaar, liet munitie depóts in
de lucht vliegen en alle militaire
paarden dooden, tot zijn eigen lieve
lingspaard toe. Hij overhandigde zijn
zwaard aan koning Ferdinand; deze
liet het hem behouden. De held had
er reclil, op."
Dü Uuitsohe reesering over (ie
Balkan-quaesties aan 't woord.
In de begrootingscommissio van den
Duitschen Rijksdag sprak de minister
van buitenlandsché zaken. Ven Jagovv
over den Balkan, over het ontslaan
van den Balkai-boud, over de diplo
matieke fases van den oorl'^? en de
ontwikkeling der Albaneesdie quaes-
Onze Lachkoek
KLEINE LACUNES.
Man (die zijn zoontje aan tiet huis
werk helpt): Toé, Anne-Mie, be
moei jij je er nu niet mee. Van ge
schiedenis en aardrijkskunde hc-b jij
geen verstand I
VrouwIk ben 'n massa steden
en dorpen al weet ik niet juisl
waar ze liggen, en ik ken alio jaar-
tollen al weet ik niet precies wal er
gebeurd is 1
FIJN UITGEDRUKT.
Politic-agent: Heeft uw chauf
feur schuld aan dit ongeval?
lieer: - In 't minst niet. De ver
ongelukte ig volkomen correct over
reden.
EEN FRANSCII DUEL.
Secondant: Maar mijn waande,
waarom zie je toch zoo op tegen dat
duel Je weet toch dat liet ein
digt, mei een dejeuner in Hichc
Ducllant: Jawel, maar mijn te
genstander schiet zóó slecht, dat hij
ai 'eens in 'n tweegevecht iemand
heeft aangeschoten.!
Bij al die verwikkelingen stond het
Duitsche rijk trouw Oostenrijk ter
zijde en was ook, óp verzoek van Oos
tenrijk, dadelijk, bereid aan do vloot-
demonstratie deel ie" nemen. Over de
verdere ontwikkeling van de Mo n to no -
grijnsche nuaestie en van het geschil
tusschen Roemenië en Bulgarije, valt
nog niets te zéggen. Duitschlnnd poog
de aan de wenschen van Roemenië
zooveel mogelijk succes te verzekeren.
Do geheele finoncicelc quaestie'zal
niét medewerking van deskundigen te
Parijs worden behandeld.
De grenslijn Mid ia—Enos is op voor
stel van Rusland door dc mogendhe
den voorgesteld en deer Turkije reeds
aangekomen. De quaestic der eilan
den in de Aegeïsche zee biedt ernstige
moeielijkheden. Duitschland wil die
quaestie zoo oplossen, dut dc Aziati
sche bezittingen van Turkije geen ge
vaar loojien, maar dat daar de status
quo behouden zal blijven.
Dc üardanellen-quaestie is tot dus
ver nog door geen enkele mogendheid
ter sprake gebracht.
Op een tot hem gerichte vraag, zei
do onderstaatssecretaris. Zimmer-
mann, dat de gezantenconferentie te
Londen zicli vereenigde over zekere
beginselen betreffende de aanvaar
ding van een deel der Turksche staats
schuld door de Batkanstaten. De bond-
genooten zullen het deel der schuld op
zich nemen, dat overeenkomt met de
inkomsten van de aan hen afgestane
gebieden. De Bulkanstaten zullen ook
voor de concessies en de staatsverdra
gen in dê hen toegekende gebieden op-
Betreffende de gruwelen in 't Turk
sche gebied voorgekomen heeft de
pers zeer overdreven berichten gepu
bliceerd wat gebeurd is is reeds ern
stig genoeg. De bekend geworden fei
ten heeft de regeering bij de Balkan-
staten ter sprake gebracht, en op ver-
belering der misstanden aangedron-
j gen; zij deed ook pogingen om andere
staten, voornamelijk Engeland, over
te halen in dien geest stappen te on
dernemen.
Van de oorlogsvelden.
Van de Tsjataldj a-linie
is weinig nieuws. Alleen staat vast -—
't blijkt o.a. uit een telegram uit Kon-
stantinopel dat er gevochten wordt.
Om SKoetari.
Ia Montenegro verwacht men nu
heel spoedig den val van Skoetari.
De helden geöerd.
De Servische Kamer besloot een
kerk op te richten ter eeuwige herin
nering oan de op het slagveld gevallen
helden en dat regeering zal zorg dra
gen voor de gezinnen der slachtoffers
en de invaliden.
Een geschenk van Rusland?
Volgens de Weensclie ..Reichsposf'
bevond zich onder de transportsche
pen met Servische troepen, die te San
Giovanni di Medua zijn aangekomen,
ook een Russische boot met 7 kanor.en,
11 millioen patronen en 10OC0 solda-
tenmantels aan boord, een geschenk
van Rusland aan Servië en Montene
gro.
Tegen Montsnngro.
Plannen van O o s t e n r ij k-
II o n g a r ij e.
Volgens de „Rei chspost" ontving de
Keizer in audiëntie den aartshertog,
den inspecteur der landweer, den mi
nister van oorlog en den chef van dén
generalen s'-af.
Deze audiënties zouden in nauw
verband staan met hangende militaire
maatregelen van Oosten rij k-Honga-
rije, zoo Montenegro niet de ge
vraagde voldoening wil geven.
BaiteniaiïfiGCï! Overzicht
Ds BaiEsan-vtuBlkcaaro.
Mos Auriaiiopel yevailen is.
Do bekende Itniiaa/iisohe 'journalist
Luigi Barzini, geelt tfiar-s in do ^re
ly Telegraph" liet eerste aaneenge
schakeld verhaal vah de bestorming
en inneming van Adrianopel, waar
aan de Telcarattf het volgende ont
leent:
„De stad der prachtige moskeeën,
met de talrijke spitse minarets, die
haar het aanzien geven van een schil
derij uit liet legendarische Oosten,
heeft eenige uren geleden opgehou
den Turksch bezit té zijn. Voor de
Turken is Adrianopel, wat Granada
was voor de Arabieren; de stad was
'Turkije dierbaar en heilig, omdat zij
do teekenen droeg .van de schoonheid
en kunst der Islamitische beschaving.
En zooals met den val van Granada
de macht der Mezelmannen'verdween
uit het Wester van Europa, zoo doet
'dc val van Adrianopel de reeds ter
dood veroordeelde Mohammedaan-
sche overliecrsching uit oostelijk Euro
pa verdwijnen.
Woensdag, den 2Gen Maart, 's mor
gens om tien uur, toen de eerste Bul
gaarsche Iroepen de stad inreden, on
der het zingen hunner krijgsliederen,
en het zwaaien van de nationale vlag,
werd een tijdperk van vijf eeuwen af
gesloten, on bogoi- een nieuwe aera,
te midden van wapengekletter, dat
het traditioneéie teelten is van het
einde en het begin van elk rijk.
Hoe is het mogelijk, deze groote
historische gebeurtenis te beschrijven,
zoo; oneindig veel belangrijker dan
oppervlakkig verondersteld wordt. Ik
wordt overstelpt door ©en menigte van'
indrukken en emoties, die nog zoo le
vendig nawerken, dat ik moeit© heb
mijne gedachten in logisch© rangorde
t© schikken.
Do voorbereiding tot den
eindaanval.
Mot oen coilega had ik liet voor
recht, do eerste vreemdeling te zijn,
de stad met de Bulgaarsche troep*»
binnen te gaan, de forten voorbijtrek
kend, die zoo juist waren veroverd,
vol verwoesting, dood en verderf. De
aanval werd ondernomen juist tegen
dat gedeelte der forten, die het sterkst
schenen. Aan do oostzijde van Adria
nopel, als mon de slad uit komt. stijgt
de grond geleidelijk drie of vier mij
len lang tot een grooten bergrug-, en
loopt daarna snel af naar groen©
.vlakten. Op dien bergrug staan de for
ten die stormenderhand zijn ingeno
men. Van eer afstand, gezien, lijkt
deze bergrug, bekroond mei forten,
een onmetelijke onneembare vesting,
een kolossale borstwering, w aar tegen
maandenlang zestig kanonnen tever
geefs vuur hadden gespujvd. De posi
tie was uit natuurlijk oogpunt reeds
zeer sterk, terwijl er bovendien nog'
zes forten met het fioni haar bet Ocs
ten op waren geplaatst. Deze verdedi
gingslinie vormde een rechten hoek
niet de noordelijk© zijde, terwijl de
rest der forten i•ondom d© stad, een
bijna regelmatige» hal ven cirkel
vormden. Bovengenoemd© hoek vorm
de liet zwakke punt, waartegen dc Bul
garen toebereidselen maakten, den bc-
slissendcn slag ie slaan. De Bulgaren
Werden daar bete." dan oji ©enig ander
punt in de gelegenheid gesteld, dc
maximale uitwerking hunner artille
rie te verwachten. Tegen dat punt
werden tachtig belegeringskanonnen
geplaatst veertig naar liet Oosten
en veertig naar het Noorden boven
en behalve de veldartillerie, di© met
welgemikte scholen een regen van
granaten binnen de Turksche verde-
gingsünie liet nederdalen. Dc tango
en zorgvuldige toebereidselen duur
den ongeveer twintig dagen. Des
nachts werden kisten m<u granaten
naar de daartoe aangewezen stollin
gen vervoerd. Deze munitie-aanvul
ling vergde ge rui men tijd. Elk© wag
gon kon niet meer dan zes kisten be
vatten met granaten, voor d© zware
1 (ja nonnen en 50 000 kisten werden
over de geheele lini©1 verdeeldHet
geheele land was nog met sneeuw be-'
dekt toen met de-z© toebereidselen
.werd begonnen.
Alles was zoo goed voorbereid, v
de belegerd© vesting niets bemerkte.
Gedurende het vervoer der munitie
ging het beleg gewoon dooi'. Uit de
zelfde batterijen en dezelfde kanon
nen werd op dezelfde stellingen ge
vuurd en het scheen alsof met alles
zoo zou doorgegaan worden tot het
einde van de' oorlog. Den 2-k-n Maart
F e u S 91 4 o n
DE VERMETELE,
Üit het Engelsch van Baronesse Orczy
d >or C. D.
U)
Sir Humphrey smoorde ecnige
krachtige vloeken bij. de gedachte aan
de smadelijke wijze, waarop zij hem
had afgewezen. Naar vrouwenaard
was zij bezweken voor de vleiend lieve
woordjes van dien dief en de fiere
Lady Patience Gascoyne was in liefde
ontbrand voor ec-n roover I
Maar nu wilde het lot Sir Hum
phrey begunstigen. Als die ridderlijke
fat uit den weg was, zou Lady Pa
tience weer van zijn genade "afhan
gen. Philip was nog een vluchteling
en de brieven konden weer in zijn
.bezit komen, tenzij iemand weer dien
eclielm van een Beau Brocade te hulp
kwam.
QUITTE.
Ingesloten tusschen een troepje sol
daten beneden en drie man boven aan
de trap, hadden Ba fchuret en Patience
maar enkele minuten voor dit laatste
oogenblik hunner liefde.
Zij drukte zich tegen hem aan, met
terzijdestelling van heel haar fiere
natuur: overmeesterd door haar groo
te liefde, voelde zij zich slechts con
vrouw wier geheele leven in hem op
ging.
Zij zullen u niet gevangen ne
men I snikte zij in haar groote wan
hoop, dat zullen zij nietik wil u
niet laten gaan.
'Hij hield haar in zijn armen, zalig
genietend van dit gelukkigste oogen
blik zijns levens, de zaligheid haar in
haar hartstochtelijk verdriet in zijne
armen te voelen, de tranen te zien op
wellen in haar blauwe oogen. tranen
om hem, en te weten, dat haar lief
de, haar groote, oneindige liefde ein
delijk geheel voor hem was. Maar het
was slechts een kort oogenblik en dc
sergeant wachtte met ongeduld Hij
drong haar zachtjes in een donker
hoekje van de trap togen de leuning
en terwijl hij het pakje brieven uit
zijn zak kreeg drukte hij hot haar ln
de hand.
Daar, de brieven I sucl fluis-1
terde hij. God bescherm o u en hem
De brieven? mbmpeldè zij 'werktul-1
gelijk. -
Ja I Ik kan nu niets doen... maar
tracht den hertog van Cumberland to
spreken, vóór gij naai* Londen gaat.
laat hem de brieven lezen... I-Iij komt
vandaag hier... en zoo niet, dan kunt
ge hem vinden in Wirkswórth Hij
heeft de macht het vonnis op te hou
den ook ai was uw broeder gearres
teerd... en hij zal van dat recht ge
bruik maken als hij de brieven ge
lezen heeft.
Ja 1 ja I mompelde zij.
Do smart scheen haar verdoofd te
hebben, zij wist niet recht wat zij
deed, maar haar linkerhand omsloot
de brieven en viel toen langs haar zij-
do neer.
Noch zij, noch Bathurst had <le
schrale, nietige figuur opgemerkt die
zich als een aap heenboog over de
donkere trapleuning.
Sir Humphrey had gefluisterd:
Tracht te hooren wat die twéé zog
gen", en de procureur, onderdanig
gehoorzaam, had een wanhopige po
ging gedaan om te doen wat hem ge
zegd was. Dc trap was slechts ge
deeltelijk verlicht door een glimp van
liet daglicht, dat uit de gang kwam.
De leuning was geheel in de scha
duw en de sergeant met zijn solda
ten letton te veel op den gevangene
om acht te slaan op Mittachip of Sir
Humphrey.
Ilct volgend oogenblik een pijnlijke
druk op haar vingers cn toen zij een
kreet van angst slaakte wa3 het
pakje brieven uit haar hand gerukt
cn was'zij zich vang bewust van een
zwarte gedaante die over de leuning
klom en in het dutster verdween.
Maar met een kreet van woede
was Bathurst die verdwijnende fi
guur nagesprongengeheel verbluft
zag hij slechts den schemerenden
omtrek van Mittachips schrale gestal
te toen deze snel de brieven aan Sir
Humphrey Challoners voeten neer-
wiorp, die zich haastig bukte om ze
op te rapen. Als een woedend dier
viol Jack op Sir Humphrey aan.
Jou ellendeling I hijgde hij. Jij...
jij... Hier de brieven I... Stieh I Stich!
gauw hier
Do kracht van den aanval had bei
de mannen óp den grorul geworpen.
Bathurst greep zijn vijand met stalen
vingers bij zijn strot. Maar reeds was
de sergeant met zijn soldaten ter ont
zetting toegeschoten zij trokken Jack
terug van den neergeworpen Sir
Humphrey, terwijl de soldaten van
boven naar beneden waren gevlogen
cn John Sticii knevelden.
Van zijn sterken vijand bevrijd,
stond Zijn Edelheid op, bracht zijn
das weer in orde en sloeg het stof van
zijn klceren. Hij stok het pakje-brie
ven bedaard in zijn zak, terwijl de
6ergcaut zijn soldaten gebood den ge
vangene stevig te boeien, zoo hij ver
der tegenstand bood,
Sergeant 1 riep Bathurst wan
hopig uit, die eèrlooze kerel heeft
daar eenige brieven gestolen die Haar
Edelheid toebehooren.
Zwijg, gevangene beval de ser-
Séarit, gij. doet u zelf geen goed met
at geweld I
Het scheen dat het lot dezen vree-
eelijken toestand met zijn ironische
pen wilde onderstreépen, want juist
toen werd de stille dorpsstraat eens
klaps levendig door herhaalde vroo-
lijke klanken en het geluid van voet
stappen. In een oogenblik was het
eentonige, vervelende Brassington vol
hevige opwinding, die alle inwoners
iri eens scheen mee tc sloepen en
juist doordrong tot de kleine, donkere
herberg, waar op dit oogenblik het
laatste bedrijf van een drama werd
afgespeeld.
Dal moet het leger zijn van den
hertog van Cumberland, riep dé ser
geant uit, terwijl hij zijn ooren spitste
om het geluid op te vangen van een
naderende ruiterbende.
Dan zult ge Zijne Koninklijke
Hoogheid 'veel genoegen doen met
het bericht van de groote vangst die
ge gedaan hebt, sergeant, zeide Sir
Humphrey met geveinsde waardee
ring.
Dit was inderdaad dé bitterste iro
nie van liet lot. „De hertog heeft de
macht het vonnis te verdagen en zal
daan au gebruik maken zoo gij hem
de brieven laat lezen." Dat waren de
laatste raadgevende .woorden van
Bathurst aan Lady Patience en nu
was zij, met de bevrijding haars
broeders bijna in handen, machteloos
iets voor zijn redding te doen.
Sir Humphrey, de brieven 1 zoo
er nog een beetje eergevoel in u is,
zei zij smeekend.
Neen antwoordde hij binnen»
monds, met een wilde zegepraal, zoo
gij den mond van uw minnaar niet
sluit, zal ik uw broeder aan deze sol
daten overleveren en dan do brieven
voor uw oogen vernietigen.
Hij keerdö zich om en zag met een
bijna duivelschen glimlach naar zijn
eindelijk onschadelijk gemaukten vij
and. Bathurst deed als een in een
strik gevangen en geboeide leeuw,
nog onzinnige pogingen om zich to
bevrijden, Lot een hevige ruk aan zijn
gewonden schouder hem half bewus
teloos deed nedervallen.
Ifa ha ha I lachte Sir Hum
phrey. Ik denk. mijn ridderlijke
vriend, dat wij eindelijk Eamen quitte
zijn
Kom, gevangene, je zult het best
doen mij nu stil te volgen, sprak de
sergeant, in weerwil van zich zelf ge
troffen door Patience's hevige smart.
Maar op Sir Humphrey's laatste be
schimping had Jack Bathurst het ge
voel van uitputting dal hem begon te
vermeesteren, van zich afgeschud. Hij
richtte zijn hoofd op en kwam met de
hulp der soldaten weer overeind.
Het leven buiten werd luider en
meer aanhoudend en door alles heen
klonk het opwekkend geluid der mili
taire muziek.
(Wordt vervolgd).
