ifRLEH'S 3lSüUB
ÏA'EEDE BLAD
Zaterdag 17 Mei 1913
Sïaarlemschs
Handelsvereensging
Goedgekeurd bij Koninklijk besluit
vau 12 Nuv. 1892 No. 2U en gewij
zigd bij Koninkl. besluit van 21
Mei 1807 No. 58 en van 13 Juli
1000. No, 52.
Bui.au: Jansweg 11, geopend alle
w urkuugan van 05 uur.
lelepliooti No. 403.
Üp 10 .Vlei ibuz werd bovengenoem
de Vereeu.ging bier ter steue opge-
ricül mul nel uuel de belangen der le
den op ullerlei geuii-d te beliariigeu,
docb allereerst uu belangen hunner
bundel oi beunji te bevorderen en
wel speciaal uoor bul verstrekken
van iiifortnutieu en bet iiicusseoren
vau Uubieuso vorderingen.
Voor posteu welke men de vereeui-
ging ter invordering in banden stelt
op builen de stad woonachtige per
sonen moet 10 ct. porto worden be-
luald. terwijl van abe vorderingen
door de vereeniging geïnd 3 pet. pro
visie wordt geheven.
in Januari ©n Februari 1913 ziju
57 vorueringen tot een bedrag van
f 1500.00 betaald; 15 vorderingen wor
den ulbetuald; 18 vorderingen zijn
uitgesteld.
Bovendien liebben de leden het
reebt op liet huu gratis te verstrek-
keu advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs <ier vereeiuging de beeren
Mrs. lb. de H&un llugenliultz en A.
11. J. Mereus Spaan.e 04 ailuer, die
desgeweiischl ook in proceduren en
faili.sseinenten gratis voor bun op
treden natuurlijk echter alleen voor
zaken betrefleiule den handel of hei
bedrijf der leden.
Bij elue vordering de rech.sgeleer-
deu in banden gesteld inoet 10 ct.
voor pui to worden gevoegd, terwijl
van de bediagen der laugs dezen
weg inge.oideide posten o pLt. moet
worden üuiauld. 11 II. reclilsgeleer-
den hebben nel recht m geval van ge
rechtelijke vervolging bet door hun
uoodig geoordeelde voo.schot ie vra
gen aan den inzender der vordering.
Over ui de siad woonachtige per-
Bonen geelt de vereeniging gratis
mondelinge ol telephonische inlich
ting; verlungt men de informatie
schriftelijk dan wordt 25 ct. berekend,
terwijl voor mformatien op buiten de
stad wonende personen f 0.60 pl.m
5 ct. portovergoeding moet worden
betaald.
Aan het kantoor Jansweg 11 zijn
coupons ti 10 ct. verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lhken stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adressen
van hier ter stede op het bevolkings
register ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
buur legiinnatieknunen, waarop zij
persoonlijk ïnformatiën kunnen vra
gen, m andere plautsen bij de daai
gevestigde en bij den Ned. Bond van
Onderl lnfor. en Schuldinvordering
bureaux en Handelsvereonigiugen
aangesloten verenigingen. Deze in
foiiii.iiieti kosten 25 et-
Het is uoodig er nog eens uitdruk
kei ij It up te wijzen dat goed informee
ren. vooral naar nieuwe cliënten eene
bepaalde noodzakelijkheid is gewor
den. wuar zoovele geheel onbekende
p**rsniii'ii zicli mi oi ze stad en nan
grenzende gemeenten komen vestigen
Onder alle koren is kaf.
B •veiigeuuemde Bond, waarbij 18
vereeingingcn ;n .de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geofi uil ©ene tweemaaii
delijksehe lijet van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan hel geheim ori
geschonden moet blijven en die als
waarschuwingsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eone vereeniging, die hare le
den al deze voordeelen en gemakken
aanbiedt, slechts 13.50 jaarlïjksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet het
eenige is wat de Ilaarlemsche Han-
delsvereemging doet; steeds heeft zij
een open oog gehad voor alle zaken,
dij hare leden in 't bijzonder en onze
gemeente in t algemeen betroffen en
al lijd neeft zij daarvoor gesproken.
Het zou te ver voeren alles op te noe
men, waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat hel hare be
doeling is, in deze richting krachtig
voort te gaan.
In verband hiermede zijn in -het be
stuur drie commission gevormd en i9
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissiën bemoeit eene zich
met het Informatie en Incassowezen,
eene met algemeene Middenstandsbe-
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stuud brengt verdient uwe sympa
thie eu de contributie. 3.50 per jaar,
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij is in ledental, des le meer kan
dc Haarlemsche Haiidelsverctrnging
doen.
Sluit u bij baar aau ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
Nieuwe leden voor 1913—14 kunnen
nu reeds tot de vereeniging toetreden
eu gemeten alsdan lot 1 Mei e.k. al:e
voorrechten als een gewoon lid.
HET BESTUUR.
Vier man In een hoot.
II
Midden in dc Oude Wetering ontdek
ten wc, dat de uiterste zuidgrens van
onze schoon© landkaart onherroope-
iija was gepasseerd. Op dit belang
rijke punt werd een klein limonade-
fuifje aan boord georganiseerd, dat
wreed onderbroken werd door een pas-
seerende motorboot, die de wherry
door z'n heftige deining tegen een paar
logge, diepliggende zandbakkeu op
joeg Gelukkig bleven ook nu de- rie
men gespaard, al kraakte er ee:i be
denkelijk.
De Brasomermeer, imposante water
vlakte niet een mooie omlijsting van
dorpen-en-bosschages-in-de- verte, is
geen ideaal-roeiwater als je den wina
dwars hebt. Dat onuervonden wij. Do
lange, deinend© golven doden ons ge
durig afdrijven, en midden op 't meer
moesten we een Leidschen boeier
praaien, om naar de richting te vra
gen. Op twee kerktorens in de verre
verte moest worden aangehouden, en
zoo kwamen we, na '11 half uurtje va
ren, over 't meer, en g.odcii ë-eii pittig
dorpje binnen. Zoo'n echt proper, hel
der Hollarudsch plaatsje, niet heideie
stiaatjes en schoune huisjes en pitto
reske bocreuwoninkjcs. Zoo ee n van
die dorpjes, ui© j© ven etend vindt
door hun kleine mooiheid, als je er
door wandelt, maar die je bekoren, als
je over een effen watervlak, waarin
de zonnestralen beider weerkaatsen,
er door roert. Dit heette Woubruggo
't Was er stil, en vredig, en onze stem
men en T plassen van de riemen leken
rumoer in t dorp te brengen .Ouu
vrouwtjes staarden ons na, over de
gioene horren onder de propere gor
dijntjes. En de veldwachter, dio niet
gcwichtigen tred langs het straatje
schreed, gaf door het imposante van
zijn weerbare figuur iets komisch in
deze omgeving van rust.
'n Oude landman, ernstig z'n pijp
rookend, storid op een vlondertje diep
zinnig te staren naar do buitenissig
heid, die zijn kalme doip kwam bin
nenvaren. o riepen 'm aau. Hola,
hoe ver is t naar "s Molenaarsbrug,
vader? Walte? 's Molenaarsbrug!
Nou, haid fietsen doe ik niet, zie je.
maar 't zeilen een twaalf minuutjes
wèzen.
Hij deed een l>eetje twijfelachtig, en
een eind verder vroegen we 't nog
eens. aan een anderen Woubruggc-r.
Die vond, dat j er per fiets 'n half uur
over deed. En toen besloten we, de
waarheid maar geduldig af te wach
ten.
Na een warm tochtje door een onbe
schut eind van do Heimansweterlng,
met 't uitzicht over verre weilanden,
zagen we eindelijk 's Molenaarsbrug
voor ons. En toen we onder de brug
doorvoeren, boog een Oudshoorner
zich over dc leuning en bewees ons
datzelfde soort van mondelinge atten
tie. dat wo als Haarlemmers zoo goed
kennen. Toen wisten we zeker, dat we
in een pluats waren waar óók veel aan
roeien wordt gedaan. En gezien onze
lange ervaring met des Oud^hoorners
Ilaarlemsche spu\v-collega's zeiden we
niets, en deden alsof wo 't niet merk
ten. Hetgeen hom teleurgesteld moot
hebben, zoonis liet ook orize Haarlem-
sche gentlemen o>p de bruggen zoo dik
wijls teleurstelt.
In Oudshoorn kon je wel thee krij
gen, maar geen ansichten. Do hotel-
houdster wist dadelijk te vertellen, dat
de prCiilbriefkaartcn-verkoopster den
vorigen dag per boot was vertrokken
om haar tante te bezoeken. Nadat we
hieruit afgeleid hadden, dat Ouds
hoorn ook al geen werehlsleedsche ei-
genschappen bezit, stapten we na deze
onze tweede landing weer aan boord
en benei kien in een kwartiertje ons
einddoel: het door de Holiandia-wed-
sti ijden vooral bekende en beroemde
hole) St. Joris, 't Slaat met 't front aan
de i Ouden Rijn, en is voor walersport-
mensclien vooral een schoon verblijf.
Er wordt je 'n vaartje aangewezen,
waardoor je de vviieny naar oen veili
ge ligplaats achter 't hotel kunt bren
gen. Er komt een knecht, die met je
boot omspringt dat je ei verbaasd van
staat, als ie 'm vlug en handig op 't
land trekt. Niemand vei woiiüeidi er
zich over de ietwat nonchalante roei-
kleeding, waarin je arriveert, en
evenmin over liet weinig méer-ge-1
soigneerde toilet, waarin je gaat di-
necien.
Het hotel was vol watersport-men-
sciien. -Twee v. heriies uit Rotterdam
brachten een zestai rumoerige gasten 1
aan, een Heemsteder arriveerde er per
motorboot, en drie zeilbooten lagen al
voor "t hotel aan den Rijnoever ge
meerd, toen wij kwamen.
's Avonds was er nogal stemming.
De aftafldsclie piano slaagde er nog in,
de tonen van hot Spaarnc-lied voort to
brengen, cn we verzonden telegram
men en ansichten bij de vleet. Maar
het parool was: vroeg naar kooi. Wel
was niemand bepaald vermoeid, maar
we hadden toch een afstand van -10 a
50 K.M afgelegd in nog geen zes uur
roeitijd, achter den rug. En voor
Maandag stond er nog meer op 't pro
gramma, want het plan was, dan den
Oostkant van den Haarlemmermeer-1
polder „om te trekken", zoodat we, be-1
halve den tocht door Oude Wetering-1
Alphen, op deze twee dagen do gan- j
sclio Meer zouden hebben rond-geva-1
ren.
Tweede Pinksterdag bracht mooi
weer, en met vcrschen animo zaten
we precies om negen uur weer op de
slidings. Even gestopt bij 'n fotograaf,
die z'n onderneming vlak aan 't wa
ter had, en die plotseling een onzer in
roeicostuum in z'n ontbijtkamer zag
verschijnen. Dadelijk kwam hij 'n kiek
riemen van „liet Spaarne" en zijn op
varenden. Dan roeiden we wear ver
der, langs 's Molenaarsbrug en later
door 't vredige Woubrugge, hadden op
dc Braseincriiieor weer zijwind te ver
duren cn arnveerden om half elf in
Oude Wetering. Daar ging het rechts
af, do Ringvaart op in de Oostelijke
richting.
De ai=.tand naar Aaisineer viel nu
niet direct inee, en het zonnetje bla
kerde wel wat al le heet, zood.it
behalve bij Y., die brundvrij bleek te
zijn, alle gezichten, armen en knieën
zoo langzamerhand rood of rood
bruin werden, mitsgaders de kruin
van liet aan haar minder-rijke hoofd
onzes leiders. Inmiddels bleven de
gang en de stemming erin.
Aalsmeer bleek ..niet bijzonder".
Een schrikba ivnd-lang dorp. waar de
nieiischen if Keesscn. of-Spaargaren
heet en, terwijl de eerste naam zoovvut
op alle kweekerijen prijkt. Die kvvee-
kerfjen! Ze brachten ons in moeite,
want er kwam maar geen eind aan
de rij. Ver bu ten Aalsmeer waren we
al. en nog was er geen plekje te be
kennen waar we konden picnicken
zonder de'kruis dat iemand op ons af
zou komen met de verpletterende
woorden- Mijn naam is lü-essen, en
alsdat u hier niet op mag!
Tenslotte we waren toen drieën
half uur aan één st"k onderweg
kozen we een landelijk ©ord uit. dat
er niet erg kweekerijachtig uitzag, en
do ietwat onbeholpen jvögingen om
liuiphoudelijk-te-dcen werden daar lier
nieuwd. Aangezien er niet aan bor
den was gedacht, dienden stukjes bo
terhammen-papier daarvoor, c-n ik
kan verzekeren dut het met makkelijk
is, om daarop zonder ongelukken een
warme portie bruine boonen met
vloesch, mitsgaders de jus, te depo-
necron. Bovendien stonden we voor
de moeilijkheid, dat onze ontzagwek
kende brood-voorraad niet meer door
te werken viel. Dit bracht ons in een
milde stemming jegens drie jeugdige
spruiten eens boers, die een soort van
oudé vlet in de Ringvaart heen en
weer scharrelden.
En Y, die een sinakelijk-uitziend
kientebroodje omhoog stak, riep uit-
noedigénd: Ilula daar! we heb
ben veei over. U .1 jul.ie wat hebben?
Waarop het antwoord kwam: We;
heb be jullie krer. u-bruut niet naudigl;
Asso me krentebraut wille hebbe,
kenne me 't sel-lef betule!...
Z 2, die een kalm en bespiegelend
man is, constateerde dat het hier
blijkbaar een rijke streek was. Toen
hij evenwel liet geval stelde, dat de
acht hcwouers van de boorenwonin-
gen-aon-deo-overkant eens naar ons
toe zouden kernen, omdat onze lan
dingsplaats verboden was, en zich
zelf bereid verklaarde om het acht
tal in dat geval te lievechten, zóó st-?rk
voelde hij zich al worden d or deze
twccdaagsche roeitraJning) besloten
we te vertrekken. Z. 2 toonde al z'n
biceps «.ii deed zoó dreigend, dat we
vreemden dat hij t eerst agre-sicf zou
worden in den eventueelen kamp met
dc acht onbekende boeren.
De twee Z s trokken ons weer voort
Ln 't constante toeigangetje. In re^e!-
nurtigheid overtroffen ze zeker Y en
X, die neiging hadden om spurtjes te
maken, oin boerenkarren bij te hou
den. en om nu eens een langen
slag, en dan een veel korte ren te
roeien. Vermoeiend werd het roeien
voor niemand, en dat was zéker te
danken aan "t systeem, ieder uur te
wisselen. Vóór onzen tocht zou ik t
met bov.ecrd lieblxn, maar nu ge.oof
ik zeker dat het best mvgelijk zou
zijn. zonder groole vermoeienis r-p
twee dagen oen nog langer roeitocht
le maken. We hadden op dezen twee
den dag zeven uur roeitijd uoodig, cn
namen één uur rust, en tocli kwa
men dc vier welgemoed en opgewekt
's middags in Haarlem aan.
liet laatste deel van den tocht zou
dat wisten we vooruit evenwel
het eentonïgste zijn. Van dc Nieuwe
Meer tot Halfweg bestaat de Ring
vaart uit twee lange, kaarsrechte e n
den, waarvan 't eerste wel een kilo
meter of.vier, vijf lang is. Een pruclit-
baan om rocivvedstrijden te houden!
Niet mooi uit liet oogpunt vau na
tuurschoon, maar veel beter eu pruc-
tiBcher dan de baan aan de Zweth, de
Ainstel of den Ouden Rijn. En je bent
hier viak bij Sloten, een flink donp,
dus ongunstig is liet punt niet.
Maar om tot de vier man terug Ie
koeren. Niemand wou te Halfweg
„huiden", nadat een friscli regentje
ons nieuwe krocht had gegeven. Om
vier uur gleed de wherry onder een
smal brugje door in de Anistcrdetni
sche Vaart en ons laatste uur roeden
zou glad en wel volbracht zijn, als dc
brug van den Haarlemmermeerspoor-
vveg er niet geweest was. Dit exem
plaar, even voorbij de Centrale Werk
plaats, is alléén doeltreffend uit hel
oogpunt van scheepvaart belemme
ring. 't Ligt zoowat een halve meter
boven water, en bezit eeu systeem om
electrisch omhoog-gedraaid tu wor
den, dut zóó practisch is dat het sinds
't bestaan vim dezen sta-in-dc-vaart
nog nooit heeft gewerkt, 't Ding met
handkracht op te draaien, schijnt
zoovvat drie kwartier te vorderen. W ij
vonden er een grootc inotoibooi. die
bad gedacht dat de Amsterdamsche
vaart een bevaarbaar water was,
icnlijke a
ndhei.l dei
in Eui
liezei
maar zich hierfn teleurgesteld zag en J ivoloerd opfr
nu maar hopeloos Voor de brug heen ge- aai lijk 'zon
en weer drauide. omdat de besti
der geen kans zag, met z'n lange b.ot
op het smalle water te wenden.
Onze wherry kon er onder d>
Maar hoe! Drie man er uit, de vlag
en tie stuurstoel er af... en toen ging
Y' plat in de boot liggen en werkte dc
wherry onder de barricade"vun de II
IJ. S. M. door, waarbij dc- doller, zelfs
nog de brug raakten.
Daarna trokken we onze laatste ki-«
lometers. En om vijf uur precies lag
liet Spaarne weer in het Spaurn© voor
het vlot van Het Spaarne, begroet
door een welwillend hoeraatje van
een groepje medeleden.
De tocht was ten eind. Een tocht, d c
bij dc vier man die haar maakten do
prettigste herinneringen nalaat, on
dien ik roeisport-menschen aanbe
veel, zooals ik in 't algemeen derge
lijke meer-uiigebreide roei-excurei.es
kan aanbevelen na onze uitstekende
Pinkster-ervaringen.
X.
Voor copie ooilfomi:
R. P.
Buitenlandsch Overzicht
Mag men den berichtgever van de
„Daily Telegraph" te Peking geloo-
ven, dan is er een
geheime overeenkomst
van verreikende strekking gesloten
minister lies
dat de Bal
aan mensc
gevolge ha<J
gevaren na zich ha
ln aller jielang gew
istig bedi
gclooper
iet de opi
ken.
optreden er een einde aan te
hou bracht hulde aan de confe
rentie te Londen, waar de moeilijk
heden werden bijgelegd: die eerst pu
bliek bekend werden toen het gevaar
reeds bezworen was. De diplomatic
heeft goed werk gedaan voor den.
vrede.
D© minister-'herinnerdo voorts aan
de moeilijkheden bij do regeling der
A '1 b a n e e s c h-S erviachó
grenzen,
en voegde daaraan toe, dat Oosten
rijk verklaard had beslolea te zijnj
met de wapens ius.-chen 'widen fe ke
rnen, opdat. Skoolnri Albancesch zen
h! ij ven. De nKo'lij-khcden vererger
den eiken dag en. bedreigden de eens
gezindheid van Europa.
,,De Russische regeering liel ons
weien dat zij het, om een afzonder
lijk optreden van Oostenrijk in d©
Adi'iatische Zee te vermijden, onaf
wijsbaar achtte, dat de Engelsche cn
Fransche vloct gezamenlijk optraden.
Ik heb daarop geantwoord, dat als
een vloot-demonstratio onafwij-hoar
was, aüe mogendheden daaraan deel
moesten nernen. Hetzelfd© verk'anrda
ik aan den Du'tschen ambassadeur"'.
Pichon bracht gre-oten lof aan' Sa-
sonoff. die veet deed voor de band!ia-
incr van de samenwerking der mo-
enals «le Tsaar had
tusschen den Russischon gezant
hel Chineeschë ministerie van buitcn-
landsche zaken.
Deze overeenkomt bet;eft dc auto
nomie \an Buiten-Mongolië, waar
van de grenzen tevens werden af
gesteld. China za! le Oerga, de hoofd
stad van het nieuwe ri.ik, door ecu di
plomatiek agent vertegenwoordigd
zijn. Geen Chii c-esehe troepen zullen geudheden
de grenslijn mogen overschrijden, die 1 gedaan, 'den kooide van Monter.^
dwars door dc Gobi-woestijn loopt. sclierp makte om zijn tegenstand en
Chineesche landbouwers zullen slechts ten slotte beslis! de \lootdenioustra-
met toesteriiming \an de Oeigasehe l e goedkeurde.
regeering zich in liet lvid mogen \es- J Desondanks gaf de koning van Mon-
tigen om dit tot ontginning te breit- j tenegro niet tce. En de situatie v.er«I
gen, terwijl aau Rusland het mono- j critiek, toen Sk-.etari viel naar het
polio sr TI- mijubouwrechten wordt - schijnt meer ten gevolge van diplo-
verzekerd. I mattek «lau van militair optreden.
Kobdo, Oeliasoetai, het gebied der i Europa stond aan den vooravond
Kirghiezen en het noordweste ijk deel j van' een verontrustende crisis. Franfc-
von Mongolië vallen niet binnen hetlfuk verklaarde, dat de quaestie v::a
gebied van den nieuwen slaat, dieAlbanië en Skoetnri een Europees-li©
intusschen toch reeds eene opper
vlakte van 1 millicen vierkante k lo-
meter en meer zal beslaan.
De Mongoolsche cavaleriedivisie.
die ter sterkte van 12,1X 0 man door Skoet:
Russische officieren eu ondcrofficie-naar
ren te Oerga wordt opgericht, zal een
factor zijn, waarmede in de toekomst
ernstig rekening zal moeten werden
gehouden.
De B a 1 k a n-p olitiek in de
Fransche Kamer.
De Fransche Minister van Buiten-
landsche Zaken heeft een belangrijke
rede gehouden over de Balkan-poli
tiek.
Na de behandeling van een inter
pellatie Gucrnier over de deelnemin;
quaestie was.
Ih zaak werd nog verergerd leen
de koning van Montenegro ten 'an
tes te zijn 1/esii^sing Eet welen om
;tari te verlaten en zich te voegen
de l/es:ii£ing, die wij aan d©
liand hadden gedaan: de stad niet te
rug te gei ,i aan Albanië,.dat nog
niet geconstitueerd was, maar aan de
groote mogendheden.
Dickon ging voort: „De verdienste-
lijke gematigdheid van Oostenrijk, d©
nauwgezet Im'd van Rusland, eu d©
eensgezinde wil van Europa zijn er
in geslaagd, den vrede te bewaren.
Wij hebben moeite'gedaan om da
moeilijkheden op te lossen, er aan ge
werkt dat de beslissingen der mogend
heden unaniem zouden zijn, en dat
van Frankrijk aan de maatregelen, zich geen inogendhedcri-groip zou af-
door de groote mogendheden gefrof- 1 scheiden bij de uitvoering van die
fen jegens '"Montenegro, eu de politiek beslissin,"•••-
door de republiek gevolgd in-liet' Bal
kanconflict, ging de Kamer,, bij opsto
ken der handen, over tot de orde van
den dag, onder liet uitspreken van
vertrouwen in do regeering.
In den loop dér discussie zeide de
minister van buitenlands'chè zaken
Zoo was ook ons programma ten
opzichte van de regeling van het
Bulgaarse h-R oeraeensche
conflict.
Onze ambassadeur to Petersburg
was de muil die het initiatief nam tot
„Er was geen onvastheid in onze j>o- l(° vom'slulleii, die aan de bela..c_._
litiek. Wij werden voortdurend geleid n belde landen ten goede kwamen
geleid
door deze twee beginselen: dat wij
trachtten onder de groote mogendhe
den te doen zegevieren de onbaat
zuchtigheid in zake de aanwinst van
grondgebied en de eensgezindheid
van Europa om den vrede te bewa
ren.
„Deze beginselen heeft Poihcaré
gepoogd te doen zegevieren van liet
begin van het Balkan-conflict af.
DezaakvanSkoetari
kan niet worden uitgeschakeld uit de
overige gebeurtenissen
De minister herinnerde aan de ver
schillende gelegenheden, waarbij de
mogendheden tusschen beide kwa
men. aan al de pogingen om een ge-
Haarlemmer Maüetjcs
EEN ZATERDAGAYONDPR \ATJE.
Het was Donderdagavond zoo tus
schen licht cn donker, pas na mijn
middagdutje dat de deur. werd open
geduwd en een mannenfiguur onge
geneerd binnenkwam. Ik herkende
hem in de schemering niet. Het was
een forsclie kerel, met een brecdgc-
randen hoed op het hoofd, dien hij
nog niet noodig gevonden had af te
zetten en een grooten, wijden man
tel om de schouders. Juist was ik van
plan. op hoogen toon den indringer
te vragen wie hij was en wat hij
kwam doen, toen hijzelf geluid gaf
en wel in den vorm van een vroo-
lijken lach, die iets geruststellends
had. „Kon je mij niet meer, sinjeur?"
vroeg een zware stem en meteen ver
scheen lii.j in het licht van do laatste
zonnestraal en zag ik dadelijk, wien
ik voor had. niet lieelemaal gelijkend
op zijn standbeeld en dc vele. por
tretten die nu van hem verspreid
worden, maar toch genoeg om hem te
herkennen.
„Frans Hals I" riep ik, opsprin
gend en hem de handen schuddend,
„wat een verrassing. Ga zitten, ik
steek licht op."
Hij liet zich vallen in mijn gemak-
kelijkstcn leunstoel, maar verkoos
liever to schemeren. „Dat moderne
licht van jullie," zei hij. „is zoo nuch
ter en droog, dat ik onze oude vet
kaarsen verkies. Maar als er wal on
der de kurk is, vriendschap, geneer
je dan niet, want ik heb dorst."
„Een glas wijn
„Niet kwaad, maar bier is beier."
Hij klokte liet eerste glas met zóó
veel behendigheid naar binnen, dat
liet tweede zich niet mocht laten
wachten.
„Wat kinderlijk," zei lui. „maar be
ter kost dan die prikkelvvijncn van
'jelui vroedschap."
„Wat bedoel je?"
„Gisteren, op 't Raadhuis."
Hij meende de champagne, die go-
schonken was na de opening van 't
museum op 't Stadhuis. „Flauwe
kost," bromde hij, „goed voor een
zieke, die weer beter wordt cn dan
niet eens de glazen vol."
„Dus ben je er bij geweest, Frans?"
„Natuurlijk. Ik ken de bal van
ouds. Een mooie zaal. Maar 't gezel
schap er in
„Fransriep ik waarschuwend,
uit vrees dat hij wat onvriendelijks
over dc autoriteiten zeggen zou.
Maar luj- lachte met zijn zware
stem, dat het dreunde. „Wees maar
niet bezorgd, vriendschap, ik zal je
niet in moeilijkheid met den schout
en zijn rukkers brengen, 'k Wil alleen
maar zeggen, dat ik zoo'n gczclsokaj)
niet graag schilderen zou."
„Waarom niet?"
Ilij maakte in het halfdonker een
gebaar van innig afgrijzen. „Nergens
kleur, alles zwart en wit, stijve lange
jassen met gestreepte broeken, en dan
die vreeselijkc hoeden I Bijlo, mak
ker, dan droegen we in onzen tijd
toch zwieriger hoofddeksels."
„We leven in een anderen tijd."
„Toegegeven, kompeer, maar jelui
kent toch de kleuren nog wel. Als al
die Gestrengen en lloogmogenden en
Edclmogendeii Frans Hals wilden
ccrcn, hadden ze moeten komen met
de flambard op, jn het korte jasje, niet
de gekleurde das en de kniebroek.
Maar die dragen jelui ook al niet
meer." Stijve poppen zijn jullie. Je
schilders zijn er wanhopig onder: die
schilderen alleen nog maar binnen
huisjes met boeren en niets andeis,
omdat de Nederlander geen schilder
achtige klceren meer draagt."
Ik moest tot dit verwijt het zwijgen
doen. Is er wel iets naargecstigers
denkbaar dan het lafreel van een paar
honderd mannen in feestkleedij
„Maar er waren er toch zeker, die
je anders wel had willen schilderen?"
„Ja zeker. Ik zag onder de leden
van de vroedschap een flinken kerel
met breede schouders cn een paar ste
vige vuisten, met zoo'n rimpel bóven
zijn oogen van raak me niet aan
wie kan dat wezen
Vermoedelijk bedoelde h-" een
bouwmeester aan den Jansweg.
„Dan was er een, die goed de kleu
rige dracht vau een boogschutter zou
kunnen dragen." En hij beschreef pre
cies liet lid van de vroedschap, dat in
liet dagelljksch leven het vak van ban
kier uitoefent en vroeg naar het be
drijf van een levendig man, niet al le
groot van stuk, goedlachsik zei
hem, dat deze een suikerfabrikant uit
bet Kenaupark moest wezen. En toen
hij daarop sprak van een jong cn
donker man, die een anderen tong
slag liad dun dc meesten, was 't me
niet moeilijk een advocaat van Gro-
ningschcn oorsprong te herkennen.
Met geestdrift sprak Ilals er van
om die vier le schilderen in de kleuri
ge klccdij van de oude boogschutters,
met liet wambuis, de sjerp, de kraag
en dc kniebroek. „Ha, maat. je zou
de anderen met hun stijve kleeren van
afgunst zien kijken. Maar jullie
weet van kleur niet af." En hij scheen
vau plan de fiolen van zijn toorn op
nieuw over mij uit te gieten, toen ik
hem.op een ander onderwerp bracht
door te vragen, hoe de redevoeringen,
hem bevallen waren.
ik meende in de schemering hem te
zien glimlachen. „Wat moet ik je zeg
gen, kompeer? Lange redevoeringen
zijn mijn zaak nooit geweest. In de
taveerne vertelde er een een grap of j
zong een liedje en dat paste ons be
ter. Daar was de burgemeester, die
kleine man met zijn zilveren keten
omals boogschutter had ik hem niet
kunnen gebruiken, maar zijn toe
spraak was goed en vleiend voor mij.
armen schilder. Geen donderende
stem, zie je, maar ernstig week en
dat weet ik te herkennen, als ik het
hoor. Ze zeggen, dat Frans Hals een
zatlap geweest is; geloof er nie
mendal van hoe 'had ik anders op
hoogen leeftijd nog kunn£n schilde
ren?-Soms was mijn keel wat droog
(hier dronk hij zijn glas nog eens
uit) maar als ik werkte was ik er met
hart cn ziel bij, sinjeur. Precies als
jullie burgemeester. Maar die andere
spreker, met die kuif, die houdt van
een graphoe noemden ze heul
ook weer, dc voorzitter van de Sta
ten van Holland cn Zeeland, neen..."
„De Minister van Binnenlandsche
Zaken
„Ja juist. Nu, die bracht de men-
schen telkens aan 'l lachen, een oolij-
ke snuiter, maar er zat niet veel in
wat. hij zei, of hij 't maar even van
zijn palet afschudde, vat je. Zóó maak
je nooit een gedogen schilderij. Toen
gingen we met al die hooge hoeden
naar het Museum, O, my, die hoe
den I" En Hals schaterde van pret
en er voor zorgen, wij twijfelen er
met aan dat in dc toekomst vriend
schap zal heerschen tusschen bcida
volken die beide sympathie verdie
nen.
De politiek van Frankrijk is in over
eenstemming geweest met het be
wustzijn. dat ons moet verbinden, op
dat Europa één ziel hebbe en ééna
moreelc persoonlijkheid zij. die door
het geweten beheerscht wordt In het
belang van den vrede.
Deze politiek zal bij voortduring
ons den weg wijzen bij de nieuwe
moeilijkheden, die wij voor den boeg
hebben. Want wij zijn nog ver van de
eindregehng van alle quaesties, door
den Balkanoorlog opgeworpen. Van
een aantal dezer kan men moeilijk
en sloeg zich op de knieën dat het
klapte, ,,'t Was net of er een smederij
aan den paal gekomen was en al die
nobele burgers een klein kachelpijpje
bemachtigd hadden En trotsch. dat
ze er op waren. Ze keken mij met
mijn flambard nauwelijks aan. dach
ten zeker: wal doet daar zoo'n rin
kelrooier in ons gezelschap
„En wat zeg je van 't museum,
Frans
„Knap, hoor, ik zeg jekloek werk.
Mijn respect aan den bouwmeester.
Waarom heeft die niets gezeid? Hij
was er toch het naast aan toe
Ik wist het niet.
.Hindert ook niemendal," zei Hals.
„In 't praten -zit 't 'em toch niet, een
ferme kerel doet liever wat. Op eeu
bankje op 't Heiligland heb ik wat ge
zeten en gekeken naar den gevel.
Maar zeg, waarom staal boven de
deur dat mannetje uit het Armen
huis? Dat hinderde me een beetje,
begrijp je wel
„Waarom dan?"
„Omdat ik in mijn laatste levens
dagen van het stadsbestuur een jaar
geld kreeg. Ook een mannetje uit
het Armhuis 1"
„Maar Frans
„Allo, kompeer, laat ik niet klagen.
Gedane zaken nemen geen keer Ze
hebben me in dio tijden mijn werk
niet al te duur betaald dat is nu an
ders heb ik zoo gehoord Wat beta
len ze .tegenwoordig voor een schil
derij van Frans Hals?"
„Tonnen gouds, misschien wel een
half millioe» per stuk 1"
Hij zweeg een oogenblik, alsof het
cijfer hem overstelpte, toen zei hij
„zoover kan ik niet rekenen. Een
liaM millioen l Millioenen guldens
j voor. het werk van één jaar. Bijna niet
te gclooveu. Ei zeg, sinjeur, de IIoI-
landors in mijn lijd waren zoo goed
van geven niet; hoe zijn ze nu zoa
scheutig geworden
„Ach, Frans, zulke sommen zouden
ze er hier niet voor betalen. Die be
steden alleen de Amerikanen 1"
Jia zoo." Het antwoord, scheen hc-rn
teleur le stellen, maar het was toet*
oj> vroolljken toon. dat hij er op liet
volgen „dan moet ik het in de vroed
schap loven, dat ze mijn stukken niet
verkoopt. En nu, makker, ga ik af
scheid nemen. Dank je voor den koe
len dronk, maar laat er een volgenden
keer wat meer hop in mengen, "t
smaakt zóó wat flauw."
„Een oogenblik, Frans," riep ik uit,
want het belangrijkste was mij nog oj>
't hart gebleven. „Ben je tevreden
over het hangen van je Stukken t
Worden ze naar je zin belicht?"
Hals stond al overeind. Hij greep
me bij een knoop van mijn jas en
zei: „daarover hoor je van mij geen
woord. Verstaan Let op, hoe ze zul
len kibbelen en vechten over licht en
de beste plaats van hangen, do des
kundigen' zoo was 't vroeger al en
zoo zal liet nog wel wezen. Ik blijf er
buiten. Schilder was ik, inaur mug
genzifter nooit. Gegroet, sinjeur, bef
goede I"
En met was hij verdwenen.
Mijn goede vrouw, die juist binnen
kwam. had maar moeite om me t®
overtuigen, dat Hals het niet geweest
kon zijn en dat ik zeker zoolang ge
slapen en er wat bij gedroomd had.
.FIDELIO.
