BIIBLAD VAN HAARLEM'S DAOBLAD
ra em pi» week.
SlIMSTtWTiE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNB 6.
Ho 9184
E ZATERDAGAVON
HMRLEBP8 DAGBLAD ROST
11,20 ra 8 MAANDEN
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
ADVERTENTlEN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT
t-at kijke Natuurleven
DE STRIJD OM IIET BESTAAN.
Mooi is do natuur nu, mooier dan
ooit in onze gematigde zóne en iedere
windsuizing voert bloemengeur en
weeldozangen van vogels en insec
ten met zich.
Lofzangen op het mooie van het
lentelandschap zijn intusschen bijna
even menigvuldig als de kleurnuan
ces in het voorjaarsbloemenkleed en
daarom wil ik dat groote aantal niet
nog met één vermeerderen.
De natuur iS ook vol van tragedies;
er wordt gemoord en gevoelden in
haar naam en nooit komt dit sterker
aan het licht, dan juist in den glorie
tijd der lentemaanden.
Pas heeft weer hel merelnest dicht
bij mijn woning, zijn contingent aan
eigenwijs rondkijkende jongen gele
verd of daar komen de buurtkatten
opdagen, om hun aandeel op te
eischen.
Met stokken en stcenen, gaas en
draad, worden de roovers op een af
stand gehouden, zoolang hei licht is,
maar nauwelijks heeft de avond goed
en kwaad in zijn mantel gehuld, of
daar liooren we een paar angstige
kreten, een doordringend gepiep, ge
luiden. die ons vertellen, dat daar,
temidden van avondnevels en sla
pende bloemen, een jonge vogel valt
als slachtoffer in de nooit rustende
verdelgingskamp.
Dat is een treurspel, dat ons slechts
zoo sterk aangrijpt, omdat het een
sympathieken vogel geldt; dat ons
pijn doet, omdat ons oor de opgevan
gen smartkreten kan verwerken.
Maar zoo strijdt en doodt de die
renwereld iedere seconde.
Daar zit een spin in haar mooi ge
weven web. Zij wacht en loert scherp
uit. Alle dfaden vereenigen zich bij
haar moordende middelpunt. Van af
stand tot afstand schitteren aan iede-
ren draad, die de stralen verbindt,
verraderlijke lijmdruppeltjes, die de
prooi móeten vasthouden, zoolang het
achtbeenig monstertje nog. niet is
aangekomen,
Een volmaakte moordkuil is het,
■die spinnerihoek en heel wal vliegjes
maken daar hun laatste reis.
Maar ook de spin zelf heeft, vijan
den genoeg en temidden van haar
overvloed vvordi ze soms weggesnapt
door een hotigcrigeu kikker of een
vlanioogig hagedisje.
Dat zijn inlusschoii geen scherpe
contrasten. Een spin is nu eenmaal
ecu berucht roover en een hagedis
staat in geen goeden reuk, maar die
liellijke vogelwereld maakt hul al
niet veel beter.
De kleinsten loeren op buit. De
zwaluw, die bijna in een reuk van
heiligheid staal, jaagt van het opko
men der zon tut haar ondergang;
mussciien vliegen langs ue dakgoten
om een spin uf vlieg te snappen en
de Hooggeroemde nachtegaal wisselt
zijn heerlijke liederen af met een
moordpartij ouder het rondzo'emende
jnsectenyölk.
Nauwelijks lieeH het wijfje jongen,
of daar is liet ouderpaar druk 111 de
weer. om den edelen roofridder, de
Vlaamsclio gaai. up een afstand te
houden. De kleintjes schreeuwen in
tusschen om voedsel en met, dat de
zorgzame vogels wegvliegen, om het
nuodige bijeen te zoeken, pikt de
gaaieiivadcr een der kleintjes de iicr-
sei.s stuk en brengt de nialsche bout
je-s naar zijn eigen kroost.
De lane van de mierenleeuw leeft
om te mourueii. Zijn wiskundige ken
nis sirekt zich niet verder uit dan
i-U den cirkel en den kegelmaixtel.
Z:.;:i valkuil bestaat uit mets anders.
Op den bodem daarvan verheffen
zich zijn punLigu kaken «i ieder
kleininsect .moet onvermijdelijk
daartusschen belanden, zoodra het
maar even met de wanden van liet
roovershol in aanraking komt.
Vredig golft het oppervlak van het j
kleine meertje. Mooie waterlelies en
sierlijke gentianen wiegelen op de
zachte deining; kleurige libellen
zweven als kleine aeroplanes boven
riet en bladeren. Dat lijkt alles lief
lijk en vol harmonie, muur de zwa
luw strijkt over tiet Oppervlak en
maait bekjes vol insecten weg en de
elegante libel is eveneens slechts uit
En de roover groeit met den dag,
ten koste van zijn oifigeving, verpopt
en verandert in een nog geducliter
moordenaar. Dat is de schaduwzijde
der natuur sterker sprekend in de
lente, als de lichtzijde zoo groot is,
als naast dit dooden en vernietigen
zooveel moois en verhevens wordt ge
vonden, dat we het leelijke, het on
vermijdelijke vergeten.
En toch is het goed, zoo nu en dan
even een tipje op te lichten van den
mantel, die veel verborgen hield. Het
j mooie komt daardoor te meer uit.
II. PEUSENS.
Den heer Joh. v. L.
-! Het vormen van knoppen in de ro-
zen is gedeeltelijk te wijten aan het
weer, gedeeltelijk aan de bemesting.
Als de temperatuur in het. voorjaar
lang beneden het gemiddelde blijft of
plotseling in 't oog loopende stijgin-1
gen gevolgd worden door groote da-1
lingen, worden de knoppen in hun i
zoo bijzonder aantrok, geheel opge
offerd.
Dc ceintuur toch, deelt ons silhouet
meedoogenloos in tweeën, onverschil
lig of ze smal, breed, keurs of shawl-
vorrnig is ingericht en het is juist dat
tweeën deelen dat aanleiding
teruggetrokken met ruim 20 millioen
francs in den zak, De drie gebroeders
Bertrand, voorheen koetsiers en stal
knechten, hebben meer dan 30 mil
lioen bijeengeschraapt. En de vroe
gere schoenmaker Dainaull, die hel
Casino van Enghien drijft, haalt jaar
der hartstochten der gecivisileerde
maatschappij daar kan men niet
vei-wachten, dat geen willig oor wordt
geleend aan den oproep „Faite-s vos
jeux, messieurs!"'
Men moest zoowel de spelers als de
speelhuishouders straffen. En de po-
geeft, tol insnoeren. Ik wil gaarne er- lijks ongeveer 10 millioen naar zich litie moest absoluut eerlijk zijn. Maar
kennen, dat. voor de vrouw, die een toe. kan men dat alles redelijkerwijze ver-
het groote gemak, dat rok en blouse
biedt, doch dc blouse vereischt toch
geen ceintuur? Voorzag de opgeknip
te rok niet op zeer practische wijze
in dit gemis? Laten we ons daarom
houden aan hetgeen mooi en prac-
tisch is en onze gezondheid niet in
gevaar brengen, door in den waren
zin slavinnen der mode te worden
Ten slotte nog een enkel woord over
de practische linnen kleeren, die de
zen zomer buitengewoon veel gedra
gen zullen worden en in alle mogelij
ke soorten en voor alle doeleinden
ontwikkeling belemmerd en vaak gebruikt worden, als daar zijnde
vertoonen ze dan het verschijnsel j prachtige wit geborduurde lnmen-
van de mij toegezonden roos. i costuums voor de luxe vrouwen in de
Niet alle soorten hebben evenveel toonaangevend e
beroep uitoefent,de fourreau-modellen Of die cijfers welsprekend zijn I
huil eigenaardige bezwaren hebben, j Verfpot en kwust, zweep en roskam,
want wie zal iets willen afdingen op els'en pikdraad men komt er
last van dit doorgroeien. Ook de be-
mesting kan gedeeltelijk oorzaak zijn.
I Hoe de uwe was weet ik niet. Rozen
hebben, veel kalk noodig. Op kalk
i arme gronden moet om de drie jaar
ongeveer b.v. wat kalkmergel worden
gestrooid of kalk in het najaar. Een
half pond per M2 is veelal voldoende,
j Gieren met verteerden koemest is
ook heel goed gedurende den zomer
j Kunstmest is ook heel goed, mits
in de goede verhouding toegediend.
J Ongeveer gelijke hoeveelheden su-
j perphosphaai, patentkali en zwavel-
j zuren ammoniak en de helft Chili
j werkt heel goed.
I Als bestrijdingsmiddelen der blad-
luizen heb ik persoonlijk slechts ta-
i bakswater, X. L. All. en Phytophiline
gebruikt. Het tweede middel was tij
delijk afdoende. Nu en dan moet de
bespuiting worden herhaald. Het der-,
de middel werkte ook heel goed.
TIv PEUSENS.
badplaatsen. Deze
•ijk versierd met kunst
en van onberïspeiijken
allen slechts onder het
ite zeer gcfortuneerden.
ijn allerliefste eenvoudige
toiletten dit
naaldwerk
coupe zijn.
bereik van
Maar daar z
toiletjes, zoowel in wit als in alle
mogelijke lichte en donkere kleuren
linnen, die onder het bereik van be
scheiden beurzen vallen.
Voor dagelijksch gebruik behoeft
hel donkerkleurige linnen geen gar-
necring. Het is bedoeld voor mantel
en rok en wordt met witte wasch-
blouses gedragen.
MARIE VAN AMSTEL.
Parijsche Brieven
CCCLXXII.
Rubriek voor Vrouwen
Over alles en nog wat.
In de rue de la Paix is' de grootste
drukte weer voorbij, en de Fransche
mode-koningen zullen zich weldra te
rugtrekken in de. stilte van hun ate- der statistiek,
liers om nieuwe scheppingen te he- gi'oepeerders „een universeel ge
denken voor den a.s. herfst van ditacht geleerde", gelijk een zijner lof-
jaar Met spannende aandacht zul- i sprekers getuigt, „voor wien de sta
len ze evenwel de evoluties van hun tisliek een juislheidstoestel was, zou-
laatste créatie gadeslaan op het we- der hetwelk het onmogelijk was, de
reldtooneel en het zal mij niet. ver-ten in onderling verband te rang-
wonderen of over deze laatste créa- j schikken, die den gang van het eco-
tie zal minstens evenveel inkt ver- nomische en sociale leven belichten,
schreven worden, als over den broek- j 0"'f wat een geleerdheid bijeen,
rok indertijd. Van harte hoop ik, dat r Zonder even onbarmhartig den
ze ten slotte dezelfde nederlaag zal draak met de statistiek te steken als
lijden als die weinig vrouwelijke i de anonieme dichter, die beweerde,
dracht dat de statistiek ons de juiste cijfers
Wat deze laatste nouveauté dan verstrekt van tie sterfgevallen, ge-
wel is, hoor ik mijne lezeressen reeds j boorten, huwelijken, echtscheidingen
nieuwsgierig vragen i en processen ons zegt hoeveel onze-
IIet „droit devant", dat zelfs door delijke schilderijen er in de diverse
Hooggeleerden werd goedgekeurd, j Salons zijn en hoeveel revues men
omdat het de maag en vele andere j jaarlijks in dè café s concerts ver
organen vrij liet en bovendien aan I toont, hoeveel orgeldraaiers, hoeveel
den buik den noodigen steun verleen-uitgestalde lijken in <ie Morgue er
de. zoodat in vele gevallen de buik- zijn. eii hoeveel
d achterwege kon blijven
mee, mits men die gereedschappen
omwisselt met een geldhark.
Ja-, het geldharkje is een bijzonder
voordeeligwerktuig. Niet slechts de
speelbazen van casino's verrijken er
zicii mee ook liet dienstbaar perso
neel dier speelhuizen gaat het naar
den vleeze. Te Enghien streek de for-
tuïnlijkste croupier dit jaar eventjes
60.440 francs op to Nice -18.321 francs.
.Te Biarritz verdiende een der crou
piers in twee maanden tijd 67.000 fis,
dal is ruim 1100 francs per dag. En-
zoovoort, enzoovoort.
Waar door de speelhuishouders in
zoo ruime mate geld verdiend en uit
gedeeld wordt, spreekt het vanzelf,
dat die „heeren", a! stammen zij ge
meenlijk uit de heffe des volks af,
macht en invloed hebben. Is het bij
voorbeeld niet van algenieene bekend
heid, dat, nog zoo lang niet geleden,
een „cercle" naar de voornaamste
hotels ie Parijs uitnoodigingskaarten
zond voor een speelavond ten bate
van „L'Oeuvre antituherculeuse de
Paris" welke kaarten het patro
naat vermeldden vande dames
Loubet en Félix Faure, den Koning
en dc Koningin van Italic, den Ko
ning van Spanje, de Koningin van
Bulgarije, enz. enz- Heeft men dien
„cercle" vervolgd? Neen.
Waarom niet. Ja, dat is een raad
sel.
Toch bestaat er hier een afdeelirig
van de politie, speciaal bestemd om
toezicht op speelholen te houden en
er „au belsoin", invallen in te bewerk
stelligen. Aan liet hoofd van die af-
deeling staat dé heer Souillère. Deze,
naar men zegt, actieve man doet in
derdaad weieens invallen ril de gehei
me speelholen. Doch waarom komt
hij steeds te laat. zóó dat spel en spe
lers verdwenen zijn en er géén wets
overtreding te constoleeren valt?
Blijkbaar wórden de speelhuishouders
redelijkerwijze v
OTTO KNAAP.
Het medicijofleschje.
Naar het Engelsch.
Dus heb je weer met Gladys ge
sproken. vroeg George Petersham be-
geerig.
Mooi, dat is goed! Ik heb je im
mers wel gezegd.dat je den moed maar
niet moest.verliezen, niet waar?
Maar zij heeft rnij afgewezen.
Hm! Daarom heeft ze het mij ze
ker niet verteld.
Met moeite verborg hij zijn teleur
stelling hierover, terwijl zij langzaam
voorlwandelden. Walter Strode was
jong, welgesteld, had een goede po-
tie en was een door en door goede ke
rel. Gladys mocht hem bijzonder
graag lijden daarvan was haar
broeder overtuigd en toch bleef zij
maar volharden in haar weigering
om hem te trouwen.
George Petersham was zeer teleur
gesteld. Hij wilde zoo graag een da
tum vaststellen voor zijn eigen huwe
lijk; maar dit was onmogeijk zoolang
hij Gladys had om voor te zorgen. Op
zijn voorstel, dat zijn 'zuster later bij
hen zou kunnen komen inwonen,
scheen Lily Campton niet geneigd in
te gaan.
Dat is ook heel natuurlijk, brom
de Petersham in zichzelf.
Hij keek naar het sombere gelaat
van Walter Strode.
Ik begrijp Gladys niet. Ais haar
gezondheid tegenwoordig niet zoo
veel te wenschen overliet, dan zou ik
■haar ook eens duchtig de les lezen.
Doe dat alsjeblieft niet, ant
woordde Strode snel. Zij zal toch niet
ernstig ziek wezen?
Er is niets waarover wij ons ern-
stig ongerust behoeven te maken.
Onlangs heeft Alfred de Foville het
tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Wie Alfred de Foville was?
Een veelbelovend jong dichter mis
schien Of een' talentvol musicus?
Een schilder van naam of een beeld-- -
houwer van mondaine reputatie? Een 5 tijdig gewaarschuwd, en zunts naai' j Soms schijnt zij weer geheel in orde
op den voorgrond tredend parie-1 alle. waarschijnlijkheid net ligt te zijn, maar den volgenden dag
nientslid? Een der machtige ban- schier voor de hand door sommige i schijnt het haar wel weer te veel
kiors wellicht? dienaren van de noli tie zelve. diG nmaii#, u ïrncta., im ctoo.
Niets van dat al.
Alfred de Foville was de Koning]
vorst der cijfer- vangen.
Toen Clemenceau nog aan het be
dienaren van de politie zelve,
dan wel te zijner tijd hun belooning
van de zijde van hel geldharkje ont-
„droït devant" dat daarna tol in het
bespottelijke overdreven werd en
daardoor een breed veld v.vir cari
es luur-teekenaars opleverde
m u est wel een terugslag tengevolge
hebben, om den cirkelgang niet
gekken de Kamer
Afgevaardigden telt zonder, be
doel ik. mij aan een dergelijke ge
ringschatting schuldig ie maken, ge
loof ik niet, dat monsieur Alfred de
Foville op den eerenaam van ..geleer
de" aanspraak mocht maken. Hij was
ei-:: geduldig verzamelaar en groe-
0111
oven.
Daar beneden, onder dit tooncel
van strijd en vernietiging, wordt fel
ler gevochten dun daarboven. Daar
jagen microscopisch kleine diertjes
op nog kleiner wezentjes, daar jaagt
de yisch op de kikkerlarve en roeit
de ruggezwenuner rond, om te trach
ten, zich vast te klampen aan het
vissclienliif en dit uit te zuigen tot
n der Ij oud,
De
der
nog
met hun slang-
aam wentelen
irtreffei
moordlust,
Dat zijn dieren,
nelitig' bewegend
e:i draaien, tot ze bij bun prooi zijn,
die met de rappe larvcnpoolon roeien
uit alle macht.
Hard is de chitinekop en scherpe
kaken zoeken onophoudelijk naar
buit. Alles vlucht voor deze kleine
monsters. De stekels, anders hang
voor niets, gaan een eindje op zij, ais
ze aankomen, do aaltjes trekken plots
hun scherp kopje terug, als ze slechts
even met de kaken in aanraking ko
men.
verbreken, waarin de" mode sedertpeerder van cijfers yoila tont' En
eeuwen rondgaat en ziedaar, dal die i tijdens ziïn leven wist bijna niemand
vernuftige modemakers opeens een i iets van zijn beslaan af.
reeks van modellen creëren, die op de j Dat alles neemt niet weg. dat de
ingesnoerde taille gebaseerd zijn 1 statistiek haar nut kan hebben. Het
Met alle kracht zou ik mij willen gezegde, dat cijfers soms welsprekend
verzetten tegen die ongelukkige zijn, is niet van juistheid ontbloot,
keurslijven, die van uus middel een Dit is o a. gebleken tijdens de debat-
vvespentaille maken, ten kuste van ten, in de Kamer der Afgevaardigden,
maag- en ingewandslijden om nog omtrent het wetsvoorstel tot afschaf-
niet te spreken van verzakkingen, die fing der openbare -speelhuizen, waar-
hij zwakke naturen het onmiddellijk van ik in mijn vorigen brief terloops'
gevolg zijn van dat booze inrijgen gewaagde.De afgevaardigde de Ker-
Daarom wensch ik die vernuftige
.faiseui-s" uit den grond van mijn
tart een fiasco toe, grooier nog dan
dat ze met den broekrok baddert;
giiêzec onthulde toen, dat het Casino
van Enghien een der schandelijk
ste speelholen van Frankrijk in
liet seizoen 1910—1911 een recette van
want inderdaad zijn er toen nog 9.i7ö.000 en in het daarop volgend sei-
vrouwen gevonden, die excentriek zoen een van 9.996-000 francs had ge-
genoeg waren orri zich in zulk een maakt, aldus een onrustbarende ver-
smakeloos kleedingstuk te vertoonen. meerdering van inkomsten ad 500.000
Doch waar dat slechts een kwestie francs" aanwijzend. Doch ook elders
van smaak, of laat me liever zeggen wijzen de cijfers op vergrooting of
van wansmaak was, geldt liet nü oti- uitbreiding der speelwoede. Het Ca-
ze gezondheid en daurom zal iedere sinci van Niue sneldevan 8,000.000 naar
vrouw met eenig gezond verstand de 9.000.000 francs. Trouvillc zag de-
modellen van mantels en costuums „zoete wiuste" v.an 3.200.000 tot
afkeuren, die op het oude'rwetschc i 4.150.000 francs vermeerderen; Vichy
corset of liever martelwerktuig i van 2.S8G.000 tot 4.086.000 francs; Biar-
want zoo kunnen we het zonder over- ritz van 1.700.000 tot 2,218.000 francs,
drijving noemen gebaseerd zijn. Ook Boulogne en Cannes gingen
Nog liever de on-ólegante „liubbc- enorm „de hoogte in". Enfin, dit jaar
zak", dan een snoer- of wespen taille hebben do gezamenlijke openbare
eertijds „taille fine de Paris" ge- speelhuizen van Frankrijk
noeind.
Waarschijnlijk zijn het de cein
tuurs geweest die do hoeren van de
rue de la Paix geïnspireerd hebben,
want in de laatste maanden wordt de
ceintuur weer op alle mogelijke wij
zen gelanceerd en daarmede wordt 't
schoone systeem van het: doorvoeren
van lijnen, dat mii in de lourreuux
•ecette dan het
millioen francs meer
vorige jaar gemaakt
De heer de Kerguézec merkte ver-
op dat de beneficiën ten van
wind was, koesterde hij liet voorne
men om het Casino van Enghien „een
kopje kleiner te maken". Een tijdje
later viel Clemenceau. Toen legde de
burgemeester van Enghien. vergezeld
van eenige invloedrijke personen, een
bezoek af bij Aristide Briand, Clé-
menceau's opvolger, enbedoeld
casino werd sedert dien met rust ge
laten. Waarom? Ik denk niet. dat de
heer Briand het ons zul vertellen.
Middelerwijl stelt de Staat zich thans
tecreden met 't reglemenlcéren der spe
Iers, dat wil eigenlijk zeggen: met
het onttrekken, aan de belanghebben
de gemeenten, van een goed deel der
winsten hetgeen natuurlijk 'slands,
kas ten goede komt. Die bron van in
komsten is, dunkt mij, nogal troebel.
Overigens betreft die maatregel
sjechts de „geautoriseerde" casino's
en speelhuizen. De clandestiene „cer-
cles" en „tripots" zullen ondertus-
schen welig blijven tieren, en inval
len vruchteloos blijven.
Er is echter nog iets anders iels,
dat de ideeën omtrent moraal, die van
den Staat althans, leelijk in de ver
drukking brengt.
Het spel is een kwaad Daarover is
men het eens. Het is niet eens wat
sommige paradoxale geesten een
„noodzakelijk" kwaad noemen. Tal-
ioozen en talloozen worden er geruï
neerd Zelfmoorden worden er ge
pleegd.
Sluit dus alle gelegenheden, waar
gespeeld wordt.
Jawel, morgen brengen, hoor
Want speelhuishouders en spelers
gaan naar den prefect van politie en
deze geeft hun de vergunning om te
blijven spelen. Van datoogenblik af is
't speelhol ontzondïgd. wijl het er nu
„met vergunning" is. Niemand
schaamt er zich dan-ook meer voor,
het geautoriseerde huis te bezoeken
en er zijn geluk tc beproeven. Het
schuldig „verinaak" wordt, dank zij
de sanctie dor overheid, ecu onschul
dig tijdverdrijf. 1-Iet staat zelfs min of
meer „chic", eenige zilverlingen aan
de speeltafel tc wagen. Ruïneering
ach, loop heen! komt niet meer voor!
Zelfmoord laat je toch niets wijs
maken.
Er zouden nog meer „vergunnin
gen" van dien aard verleend kunnen
worden. Och, wij weten allen wel, dat
dergelijke vergunningen legio zijn.
Doch er is, nietwaar, iets ontstellend
schijnheiligs in de volgende alleen- i
moeite te kosten op te staan,
Zij namen afscheid, en George Pe- j
tersham sloeg met knorrig gefronst
voorhoofd den weg naar huis in. De
verontwaardiging tegenover zijn zus- j
ter begon steeds grooter te worden.
Zij denkt aan niemand dan aan zich
zelf, knorde hij.
Het feit, dat zij niet met zijn verlo-
ving was ingenomen en verplicht
was een vriendelijken toon tegen Li
ly Campton' aan ie slaan, dien zij niet
voelde, had bijna reden tot ongenoe
gen in de kleine huishouding gege-
ven.
Hij kwam met ongeduldigen stap
binnen. Gladys zat op de sofa in de
voorkamer en leunde lusteloos tegen
de kuseens.
Onwillekeurig viel hem haar bleek
gelaat op.
Je ziet er niet heel opgewekt uit
Vanmorgen aan het ontbijt Was je
toch goed in orde.
Ik ben heel goed, verzekerde zij
hem terwijl zij opstond. Straks is de
thee klaar.
Hij stond bij den schoorsieenman-
iel. Zij ging achter hem om, en strek-
tc haar hand juist uit naar een klein
fleschje, ioen hij het opnam.
O, ik zie dat je medicijn op is!
Och. ik dacht dai er nog wel voor drie
of vier keer in was! Dat beteekent
dus een wandelingetje voor mij naar
den dokter, veronderstel ik
O. ik heb vóór morgen niets
meer noodig, Geórge
Men kan immers nooit weten,
wanneer je weer een aanval zult krij
gen. Stel je voor. dat je er vannacht
eens last van kreeg? Ik doe het ver
standigst met er nu dadelijk heen te
gaan, voordat ik mijn schoenen uit
trek.
Hij bood haar dat op knorrige»
toon aan. en hield op beslisten toon
vol, toen zii bleef verzekeren, dat het
best kon wachten.
Laten wij nu eerst wat eten.
George. Je hebt bepaald honger en
dorst
Hm! ja! Wij hebben het den
laatsten tijd bijzonder druk op het
kantoor.
Zij ging bij hem aan tafel zitten,
maar Hij merkte ternauwernood op,
dat zij niet at. Na eenige niet al ie
vriendelijke opmerkingen, spreidde
hij naast zijn bord zijn avondblad uit.
Eerst toen hij klaar was met eten en
een sigarette aanstak, zag hij dat zij
niet gesloten oogen achterover in
haar stoel lag.
Gladys riep hij plotseling ang
stig uit. Gladys!
Zij gaf geen antwoord, en hij snel-
spraak van een Slaat: „De ondeugd de naar haar toe. Doodelijk ongerust
is strafbaar, tenzij zij een vergunning droeg hij haar naar de sofa. Werktui-
van mij heeft!" gelijk liep hij op het fleschje op don
Waar de Staat nu vóórgaat in het schoorsteenmantel toe. toen, zich her-
door den Staat gesaiictionneei'de kwaad althans in het toelaten daar- innerend. dat het leeg was, werd hij
speelholen gemeenlijk lieden van ge-; van, om de wille van 's lands kas nog angstiger en wierp zijn sigarette
ring kom af zijn. Zoo heeft zich een waar zelfs een vorstendommetje zijn weg.
zekere Deloye, eertijds huisschilder onafhankelijkheid behoudt, dank zij De dokter had uitdrukkelijk gezegd,
van het gemeentelijk Casino te Nice 1 de stelselinutiue exDloitatie van ecu dat zij dadelijk wat van de medicijn
moest nemen als de bekende sympto
men zich herhaalden. George Pe
tersham liep hulpeloos de kamer op
en neer.
Eenige oogenblikken later was hij
bezig zijn jas aan te trekken.
In koortsachtige haast liep Hij de
gang door. Spoedig tikte hij aan de
deur van het huis er naast, en ver
zocht daar aan een buurvrouw om bij
zijn zuster te blijven tot hij terug
keerde.
De dokter woonde een kwartier vei
en terwijl Petersham de straten door
rende. bracht een gevoel van schaam
te een blos op zijn wangen.
Ilij had Gladys den laatsten tijd
verwaarloosdHij was onvriendelijk
en weinig belangstellend geweest.
Louter zelfzucht, overwoog hii, had
hem er toe gebracht steeds het oogen-
blik uit te stellen om medicijn voor
haar te gaan halen. Hij had meer
aan zichzelf dan aan haar gedacht.
Wroeging greep hem aan, toen hij
bedacht hoe geheel anders hij zich
de laatsle weken tegenover zijn zus
ter had behooren te gedragen. Zijn
zuster had met de grootste moeite
haar huishoudelijke plichten waar
genomen, terwijl zii al dien tijd ei
genlijk in haar bed had moeten rus
ten. Zij had nooit geklaagd: zelfs
dien avond niet toen hij gebromd
had, omdat zij een paar van zijn sok
ken had vergeten te stoppen.
Plotseling zag hij in waarom het
medicijnfieschje leeg moest zijn ge
weest. Zij had zich dien dag weer
minder goed gevoeld, en was in zijn
afwezigheid verplicht geweest het
fleschje leeg le maken. En dat had
hij niet eens begrepen. Eindelijk bij
het adres van den dokter aangeko
men, snelde hij haastig de stoep op.
Er schenen uren te verloopen, voor
dat do dienstbode opendeed.
De dokter I riep hij uit. Waar is
de dokter? Mijn zuster is weer ziek
en wij hebben geen medicijn meer.
Petersham is mijn naam. Hij kent
mij wel. Vraag hem alstublieft om
te komen als hij kan, of om mij an
ders wat nieuwe medicijn te geven.
Ja, jaik zal wachten I Maar ver
zoek hem geen seconde te verliezen 1
In do wachtkamer binnengelaten,
liep hij steeds dut vertrek op en neer.
Een oogenblik later keerde het dienst
meisje terug.
De dokter moet dadelijk naar een
andere patiënt, mijnheer, maar hij
zal dadelijk wat medicijn voor u klaar
maken.
Minuten verstreken. George Peter
sham luisitcrde met steeds grooter
wordend ongeduld.
Er scheen geen einde te komen aan
het wachten. Hij vroeg zich af of de
boodschap wel goed zou zijn over
gebracht, of zij begrijpen dat Gladys
op dat oogenblik ernstig ziek was.
Blijkbaar had de dokter heelemaal
geen plan om zich te haasten. Dat
idéé vervulde Petersham in zijn op
gewonden toestand rnet onberedeneer
de woede.
Eindelijk kon hij zich niet meer
inhouden, maar duwde de naastbij-
zijnde deur open De spreekkamer
was ongebruikt. Of de dokter was uit
gegaan. óf hij werkte in een aangren
zend vertrek.
Op de tafel echter stond een flesch
je en daarnaast lagen verscheidene
étiketten, het bovenste van het kleine
stapeltje droeg een naam geschreven
met inkt. die nauwelijks droog was.
.Miss Petersham. Dosis: een eetle
pel. zoodra het noodig is."
Ja. dat is het. mompelde hij, ter
wij! hij het fleschje greep. Ik herken
liet aan de kleur. Maar ik zou wel
eens willen weten hoe lang het nu al
kiaar is Waarom ter wereld kon hij
het mij niet dadelijk geven?
Hij tikte op de tafel, maar er
volgde geen antwoord, daarom krab
belde hij een lettertje ter verklaring,
en stapte de hal in. Hij sloeg de voor
deur hard achter zich dicht om aan
zijn gevoelens van drift uiting te ge
ven.
En om nu te bedenken, dat Gladys
daar ligt, terwijl die dokter den kost
baren tijd maar Jiet voorbij gaan
ilij rende weer terug, zonder op de
verbaasde blikken der voorbijgangers
te letten. Op een druk kruispunt
scheen het alsof Hij nog gemakke
lijk vóór een naderende taxi om kou
gaan maar op het laatste oogenblik
gleed zijn voet op de vuile straat uit.
Voordat hij weer overeind kon komen
was dc taxi bij hem. Ofschoon de
chauffeur terzijde uitweek, weid
George Petersham met een smak op
straat geworpen.
ilij viel met zijn hoofd tegen den
trottoirband. Op dit oogenblik merk
te hij dat het zoo belangrijke fleschje
gebroken was. Toen scheen de ge-
heclc straat en de menigte die'zich
daarin verzameld had, weg Le zin
ken,
Een half uur later zal hij duizelig
op een stoel in een apotheek.
Do medicijn I stotterde, li ij.
Iemand drong er op aan dat hij zich
nu rustig moest houden, maar het vol
gend oogenblik was hij overeind.
Ik ik moet gaan I Ik kan nt
weer heel goed loopen. Het is noodig
Daarbuiten op straat echter bleef
hij staan, besluiteloos wat nu te doen.
Hij durfde nauwelijks aan Gladys, of
wal cr met haar gebeurd was, sinds
liij haar verlaten had; denken. Of hij
naar huis terug zou traan of eerst
