ÜMSIEÏS SiGSUD
GOUDEN VISIOENEN.
TWEEDE BLAD
Dinsdag 17 Janl 1913
Srteyen uit Amerika.
I.
In de eetzaal stonden zc plotseling
allemaal op. De stewards, te voren
druk heen en weer Joopcnd. bleven
onbeweeglijk ataan, de chef-steward,
die zoo kaarsrecht bij de deur van
de pantry gedurende de maaltij
den placht te staan, stond nog stiller,
neg onbeweeglijker en zelfs de klei
ne passagier van 4 jaar, wiens
mondje aan tafel geen oogenblik stil
Btoud, zweeg.
En zacht ruisclite door de eetzaal
ran het rruzenschip:
Mg Country, 't is of Thee
Sweet land of Liberty.
To Thee I Sing
Land where my fathers dic-d.
Land of the Pilgrims pride
Of Thee we Sing. I)
Dierbaar land van vrijheid,
Van u, dot ik zing.
Land waar het gebcent' mijner
(vaderen rust.
Land dat de trots van den land
verhuizer vormt.
Van u zingen wij.
Tot plotseling allen meezongen uit
Volle borst. En over de wateren van
den Af.1 antischen Oceaan, waarover
het schip met zijn reuzen vaart snel
de, klonk door de geopende patrijs
poorten liet Amerikaansche volles-
lied.
Toen het lied uit was klonken hoe
ra's en ik geloof dat de kapelmeester
geen beter oogenblik had kunnen uit
kiezer. om met dc- lijst voor „bijdragen
voor de muziek'' bij de passagiers
rond te gaan, dan nu. -Maar wel was
de kapelmeester opgestaan, doch hij
liep nu de passagiers voorbij en ging
naar het hoofd van de tafel waar qc
kapitein zat, en vanwaar deze hem
gewenkt liad.
Juist hadden de Stewards de pas
sagiers bediend of plotseling klonk de
Marseillaise en weer stonden de ruim
twee honderd eerste klas-passagiers
op en hoofden "t zingen aan van het
kleine groepje Fransehen, dat hei
Aliens Enfants de la Po t rie zoo uit
volle borst aangeheven had.
Teen, toen gebeurde er iets dal ik
niet verwacht had. Ik Iten niet zoo
vaderlandslievend als waarvoor 'men
gewoonlijk wordt versleten en de be
zwaren van ie behooren tol een klein
volk voel ik maar al te vaak, in&ar
toch had ik niet gedacht dat ik nog
zoo ontroeren zou, op het hooren van
mijn volkslied, duizend mijlen vei
van mijn land verwijderd.
Plotseling weerklonk het Wilhelmus
van Nassau we ons tweede, neen, ons
eerste' volkslied. Ik voelde dat ik
ontroerde, ik dacht aan „mijn" Sweet
land en toen ik 's avonds op de brug
den kapitein verslag' uitbracht over
den gezondheidstoestand op het schip,
toen dankte ik hem hartelijk voor zijn
attentie mij als Hollander bewezen op
Ameiïkaanschen bodem.
Want al behoort, lieve lezer, ons
schip tot de lïngelsche Maatschappij,
de vlag die het voert is de Amerikaan
sche en de Amerikaansche wetten
heb ik als „geneesheer op "t schip" nu
te kennen.
Hoe dat kwam? dat ik, die als ge
woon passagier onze kust voor eenige
dagen aan het oog had zien wegneve
len nu als geneesheer op een der
meest snelvarende booten de reis
n Amerika maakte?
m moest zeker zoo zijn, dat toen
v d .-.ngelsche haven binnen liepen
e<-„ der grootste stoomschepen der
wereld gereed lag 1e vertrekken. Een
onzer medepassagiers met wie ik op
de korte zeereis al veel gesproken had
«hoorde tot de Maatschappij van
lie het reuzenschip was en zou zoo
traks op dit schip de reis naar Ame-
ika maken.
Ik had hem verteld van mijn voor-
leroeu. om andermaal het „land van
Hijheid" te betreden. Hoe ik met
wee vrienden daar in het verre Oos-
jen afgesproken had naar Boston te
Somen, van waaruit wij te zamen de
Niagara-watorvallen zouden bezoeken.
Ik had een dag of tien den tijd om dit
deel van Amerika te doorreizen. Ik
kou Chicago zien, over de groote „me
ren" zouden wij sloomen, de Canadian
Pacific zou in duizelingwekkende
vaart ons voeren naar de jonge steden
langs haar lijn en in één dier verre
plaatsen zou ik een oud vriend ont
moeten, voor wien het hart nog
warm klopte.
Maar hoe heel andera word de reis.
Immers nauwelijks had onze boot liet
anker laten vallen en was de ladder
over de verschansing geworpen, om
diengene, met wien ik nog zoo kort
geleden veel gesproken had, naar het
schip, dat niet ver van ons af log, te
voeren, of de kleine sloep, die liem dra
naar het schip gevoerd had, keerde
met hem terug. 11ij klom de ladder
weer op en zocht onder de vele passa
giers, die ovor de verschansing ston
den te kijken, mij op.
,.'t M as een eenige gelegenheid voor
.mij", beweerde hij, „iels waarvoor ik
hern later zéér zou danken", er zou
niet veel werk te doen zijn en.
Lezer, ik kreeg het touw om mijn
middel, boven aan de verschansing
werd het stevig vastgehouden, en ik
klom de vier-en-dertig (wel geteld!
treden af naar liet bootje toe, dat zoo
straks in sneile vaart ons voeren zou
naar den reuzenstoomer.
Nog even moesten wij wachten op
mijn koffers. Het touw, dat veilig
heidshalve den klimmer of daler be
hoedt voor het vallen bij een mogelijk
misstappen, werd Ingepalmd, maar
verscheen dra met mijn koffers, ik
wuifde nïjtu mede-passagiers „goeden
dag" en voort ging het naar het schip,
waarop ik als assistent-geneesheer de
reis zou mede maken naar de Ver-
eenigde Staten.
Boven een zeker aantal passagiers
moeten er twea geneeshoeren zijn. De
tweede geneesheer, wiens plaats ilk te
vervullen stond, was op het laatste
oogenblik door droeve omstandighe
den verhinderd en nauwelijks had
mijn medepassagier dit vernomen of
hij bood aan mij te willen verzoeken
mede te gaan.
Zijn voorstellen, waren wel om geen
lang beraad toe te laten. Een eigen
kaaner, een snelvarende boot, recht
om alles van de boot af wat in hei
reisplan veranderd moest worden,
telegranhisch, draadloos, te mogen
doen. Mijn verplichtingen waren niet
zwaar, ik behoefde niet. zooals voor
geschreven was, aan boord te blijven
als wij in de haven waren, ik zon da
delijk mogc-n landen en... ik oarzelde
niet Ir.ng. Het leeft, me, hel avontuur
lijke irok mij aar.. Ik wilde wel eens
op zoe n boot dc reis mee maken,
overal kunnen komen, diep onder in
het schip, waar nooit een passagier
de voeten zet. ik zou werk hebben, ik
zou me. niet behoeve.n te vervelen, die
lange, lange dagen op zee.
De vier weken vacanlie die ik geno
men had zouden niet grootendc-c-ls
verbruikt worden door de zeereis ik
zou langer in Amerika bij mijne
vrienden kunnen zijn, mijn vacar.tle
werd er nog heerlijker door.
Ik nam het aan.
En zoo kwam het dat 's avonds laat
in het stille heidedorpje, waar de
mijnen vertoefden gedurende mijn
reis, een iolegram aankwam, mél
dend dat ik ons schip dat naar
Boston ging, verlaten had en gereed
lag om roet een der „snelvarei.den",
naar New-York te sloomen.
De brievengaarder daar zal 't wel
niet, begrepen hebben, dat hij een
draadloos telegram zóó uitvoerig te
schrijven kreeg, en hij zai zich mis
schien geërgerd hebben aan den
verkwistenden afzender, die zóó wei
nig afkortingen gebruikte. Maar i
was mij toegestaan zoo uitvoerig
mogelijk te melden en het „brief
volgt" wns haast niet noodig ge
weest.
Maar toch ging dienzelfden avond
nog een lange brief over de zee, mijn
eerste indrukken schreef ik hen, die,
naar ik wist, hunkeren zouden van
verlangen eens iets meer te weten.
Ik schreef dat ik hoopte dal de wis
seling mij niet berouwen zou en
wat de wisseling mij opleverde, be
rouwd heeft ze mij niet.
Wij varen nu New-York binnen.
In de verte zie ik weer liet „Vrij
heidsbeeld', 't Wordt tijd om mijn
brief te sluiten en als ik zoo straks
zal zijn weergekeerd, hoop ik u ie
vertellen van mijn reis door Ameri
ka, over storm- en ncveldagen cn...
van velerlei geheimen die ons schip
met zich voerde.
New-York. G. A. OOTMAR.
zonden In dit antwoord wijst de re-i De keizer richtte tot zijn „waarden
geering erop, dat de Bulgaarsche J vriend en hoogen bondgenoot", een
troepen nog in de Tsjataldja-linie en gïoet namens leger en vloot, der mo-
bij Boelai liggen, zoodat slechts twee narchie en smeekt den Almachtige
Buitenlandsch Overzicht
l)Mijn land, 't is van u,
Os Balkanvulkaan.
Balkan-conferentie.
De keizer van Rusland noodigde of
ficieel de regeeringen der Balkansta-
ten uit zoo spoedig mogelijk te Pe
tersburg bijeen te komen.
Kunnen de Ballcanstaten de le
gers naar huis zenden
Het antwoord van Bulgarije op de
voorstellen van Servië en Grieken
land tot demobilisatie is Zondag ver-
at slechts twee
Bulgaarsche regimenten in Macedo
nië zijn, terwijl daar een sterke Ser-
visch-Grieksche legermacht ostenta
tief is bijeengetrokken.
Bulgarije protesteert togen deze
vijandige demonstratie en brengt in
herinnering, dat het op 2G April een
scheidsrechterlijke uitspraak voor
stelde, maar dat de geallieerden des
ondanks voortgingen met uitbreiding
hunner legersterkte. De regeering her
innert aan de reeks verklaringen, de
zer dagen afgelegd door de Servische
regeering. De Servische minister van
financiën verzekerde, dat Servië niet
demobiliseeren zou, zoolang de grens-
quaestie niet geregeld was en de mi
nister van oorlog liet zich in gelijken
geest uit. Daarop volgden nog de ver
klaringen van minister-president
Pasjitsj en den kroonprins.
Om al deze redenen ziet Bulgarije
zich genoodzaakt voorzorgsmaatrege
len te nemen.
Wanneer de geallieerden echter
ernstig toonen het voorstel van Bul
garije te willen aannemen, dan is
laatstgenoemd land bereid tot een ge
lijktijdige demobilisatie. Maar dan
moeten, Ier voorkoming van pogin
gen tot pressie, de betwiste streken
bezet worden door gemengde garni
zoenen. Op deze wijze zou de demo
bilisatie vergemakkelijkt worden cn
iedere aanleiding tot achterdocht ver
dwijnen.
Ten einde nu te komen tot een spoe
dige regeling van het geschil, stelt de
nota voor, dat Servië goedkeurt, dat
onmiddellijk de scheidsrechterlijke
uitspraak van Rusland wordt inge
roepen en dat verder de twee regee
ringen binnen enkele dagen hun
wenschen aan Rusland kenbaar ma
ken, maar zich daarbij strikt, houden
aan hetgeen in het verdrag is vastge
steld.
Ontevredenheid in Servië.
Het Servische ministerie had zijn
ontslag ingediend en wel naar aanlei
ding van de ontevredenheid, die in
hei land heerscht, over het weinige
succ&s van de politiek van 't kabinet-
Pasjilsj.
Uit Belgrado wordt gc-meld, dat
het zeer groote moeite zal kosten om
tot een oplossing van de crisis te ge
raken. Het geheele volk verzet zich
n.l. tegen een regeling van het ge
schil tusschen Servië en Bulgarije,
wanneer deze ook maar eenigszius in
strijd mocht zijn met hetgeen de
openbare meenjng beschouwt als de
minimum-concessies, noodzakelijk
voor de politieke en economische on
afhankelijkheid van Servië.
Uit de laatste berichten blijkt, dal
Pasjitsj de vraag om ontslag weer
heeft ingetrokken, er was dus ver
moedelijk geen geschikte opvolger te
vinden.
De moord op den Turkschen
grootvizier.
Aan de politie te Konstantinopel is
bjj haar onderzoek gebleken, dat de
partij, waartoe de moordenaars van
Mahmoed Sjefket behooren, 13 500 le
den telt. Daarvan zijn 120 fe-days, d.
w. z. personen, die bij loting aange
wezen zijn voor de aanslagen op le
den van het „Comité voor Eenheid en
Vooruitgang".
Voel inhechtenisnemingen zijn al
gedaan.
hem nog lang te sparen voor zijn
volk en tot grooter heil van het Duit
sche Rijk.
7000 kinderen brachten 't keizer
paar een aubade.
't Keizerpaar maakte ook een auto
tocht door Berlijn. Duizenden men-
schen juichten Keizer Wilhelm en
zijn gade toe.
De Universiteit te Berlijn hield,
naar aanleiding van het jubileum,
een huldigingsfec-st, waarbij de aula
was gevuld niet een aanzienlijk gezel
schap geleerden en staatslieden, zoo
als de minister van onderwijs Von
Trott zu Solz, de minister van justi
tie Lisco, e a. De feestrede werd ge
houden door den hoogleeraar in de
geschiedenis, prof. Otto Hintze.
Deze redevoering kreeg bijzonder
belang door dc mededeeling van de
geheel onbekende historische gebeur
tenis, waartoe de keizer den spreker
had gemachtigd, van de vernietiging
van het politieke testament van ko
ning Friedrich Wilhelm IV, door den
keizer, om de grondwet over alle tij
den te waarborgen.
Bij *s Keizers komst aan de regee
ring was dit het eerste document dat
de keizer op zijn schrijftafel vond. Hij
opende het en herkende dadelijk het
karakteristieke schrift van Friedrich
Wilhelm IV. Het was een politiek tes
tament dat iederen nieuwen heer-
scher bij zijn komst aan dc regeering
moest worden voorgelezen, Het bevat
te den in de krachtigste en meest be
wogen woorden opgestelden raad de
grondwet nog voor het einde zijner
regeering omver te werpen.
Wilhelm II had, evenmin als zijn bei
de voorgangers lust aan dit verzoek le
voldoen. Maar hij ging verder.Hij over
woog, dat de mogelijkheid niet uit
gesloten was dat in de toekomst eens
een jonge en onervaren heerscher aan
de regeering zou komen, op wien dit
toch wel een noodloltigen indruk zou
kunnen maken. „Bij die gedachte,"
zeide de keizer, „was het mij alsof ik
een vat buskruit in huis had. Ik had
geen rust voordat ik het testament
had vernietigd."
Het werd verbrand en de omslag
werd in het keizerlijk archief opge
legd met het opschrift: „Inhoud ver
nietigd".
't FransGha legsr.
nen wij alleen waarborgen, wan
neer ons het gevraagde wordt toege
staan." -
Met 435 tegen 125 stemmen werd
besloten de algemeene besprekingen
te eindigen.
Allerlei
In Mexico
heerscher. weer ongeregeldheden. De
regeeringstroepen zijn vermoedelijk
niet in staat de onlusten te onder
drukken.
De val van de regeering (dc hoe
veelste in enkele jaren is aan
staande.
Wordt 't nooit meer rustig in
Mexico
De Spanjaarden in Marokko.
Uit Tetuan wordt geseind
De Spaansche troepen hebben r.a
een verwoed gevecht de hoogten van
Bouseleur genomen. Er sneuvelden
meer dan 300 Marokkanen, aun
Spaansche zijde vielen 5 officieren en
30 man.
Uit Madrid wordt aan de „Presse"
geseind: „In het jongste gevecht bij
Tetuan sneuvelden 60 Spanjaarden."
Binnenland
KONINKLIJK BEZOEK AAN
HOENDERLOO.
De Koningin en de Prins met gevolg
brachten Maandag per auto ec-n be
zoek aan liet. Doorgangshuis te Hoen-
derloo. Het gezelschap arriveerde aan
de stichting orr-. halftien zoo meldt 't
v. d. D.
Bij de ontvangst in het hoofdge
bouw waren tegenwoordig dr. L. Hel
dring, te Amsterdam, voorzatter', P.
W. van P,ossein, te Hoenderloo, vlce-
peiuiiugftieester, en I„ G. A. baron
ITangest d'Ivoy.
Ook werd een bezoek gebracht aan
i school. De Koningin volgde in
iedere klasse eenige oogenblikkon het
onderwijs en toor.de veel belangstel
ling voor de klasse achterlijke leerlin
gen.
Daarna toog men over de terreinen
per auto naar de nieuwe gebouwen op
Eikenhof. Na een bezoek aan het
kernhuis ging men te voet naar
werkplaatsen. In de gymnastiekzaal
zongen zeven jongste verpleegden lied
jes - van Cath. van Ren nes, en
voerde de schooljeugd oefeningen int.
Ten slotte bracht het gezelschap een
bezoek aan den moestuin en de i>oer-
derij.
De Koningin schonk bij haar ver
trek eene gift om de stichting te ont
halen. Zij betuigde haar groote inge
nomenheid met het geziene.
UIT DE STAATSCOURANT.
De Fransche minieter Etienne heeft
aan een feestmaal te Rcnnes cc-n rede
over den 3-jarigen dienstplicht ge
houden ter verdediging van de re-
geeringsvoorstellen.
Hij viel de bestrijders van de wet
Kïw§ ïïi'eo1'sleSti Trede te- .Bij Ko-ltMIjt Muit i. 3. I. C.r-
dien wij ten koste van zware 0:8 benoemd tot targenreatcr der ge-
opc.fferingen hebben aanvaard, en. t AA.Ï ,- --
w-ij zullen slechts oorlog roerei als l8nbrOTH™ J kooGuonim-es Lr,
wij worden aangevallen. Wij zijn ecli- c Are.J
ter nTi rlnfii- een bliksemstraal eetrnf- J I- P- Tap. thau.S COKUilies
fel, d-„or° de ""richten, dat offtsch-d6ïeXn,t, te Se"
en door de wijze waarop. Ik heb toen
in het land een alarmsignaal gege
ven. Wanneer Duitschland plotseling
zijn legersterkte van 700.000 op
880.000 man brengt, moet het daar
mede bedoelingen hebben. Ik heb die
bedoelingen niet kunnen uitvor-
echen, ik heb ook niet te oordeelen
over de Duitsche staatkunde; maar
als Fransch minister van oorlog moet
?k jaa» Kolver ik maatregelen nemen. En daarom
heeft de geheele regeering den moed
't Duitsche hof viert feest, omdat van het land de zwaarste opofferin-
zooals we reeds gemeld hebben gen te vragen, wijl die noodig zijn.
keizer Wilhelm 25 jaar regeert. j Etienne vroeg ten slotte: Wilt gij
Zondag, de herdenkingsdag van 'tde vazallen of -satellieten van Duitsch
sterven van keizer Friedrich, is een j land zijn? Talrijke kreten tveerklon-
plechtige godsdienstige samenkomst I ken van „Neen 1"
gehouden in een kerk te Potsdam, Welnu, ging Etienne voort, wij K;; a„
waarbij 't hof tegenwoordig was. evenmin. Wij zullen tot het einde toe I1Ï achter te staan bij de
De rijkskanselier Von Bethmann op ons doel afgaanwij willen dc-n j meest dringende behoeften der ievcn-
Hollweg is bevorderd tot luitenant- j vrede, met waardigheid 1" do strijdkrachten worden slechts uit-
generaal h la suite van 't leger. Alle aanwezigen stonden op en ap- J gesteld tot na 4 jaar tn die behoeften
Vele ridderorden en andere onder-1 plaudisseerden driemaal. - zal zijn voorzien, als wanneer ook de
derschefdingen zijn verleend. Hon-1 f verder noodige verbeteringen der
derden gevangenen kregen amnestie. Bij de verdere behandeling van de i kiiKtverdfidirintr zullen worden ter
600 arme deelnemers aan den oor-wet op den driejarigen diensttijd ver- kustverdediging ziuien worden ter
log van 1870—1871 krijgen een feest-1 klaarde de minister-president Bar.hana genomen en op hare beurt ooa
geschenk van 50 mark. j thou in de Fransche Kamer, in ant-j™ iafLr afgewerkt kunnen worden.
Maandag hield 't keizerpaar recep-woord op een desbetreffende vraag, i Hgt dus in de bedoeling om,
tie om de gelukweuschen in ont- op zijn woord van eer, dat de Hooge evenals bij den oorspronkelijken op-
vangst te nemen. De rijkskanselier Raad van oorlog zich eenstemmig zet, de noodig geachte verbeteringen
sprak namens 't ministerie, de Beier-voor den driejarigen diensttijd had jn g jalur ;c,{ gjand te brengen met den
opperman, in dienst van H. de Win
ter, te Pernis.
EERSTE KAMER.
KUSTVERDEDIGING.
Verschenen is de memorie van ant
woord van de Regeering op het voor-
loopig verslag omtrent ihet wetsont
werp tot instelling van een fonds ter
verbetering van de kustverdediging.
De Regeering merkt op dat haar
standpunt ten opzichte van al hetgeen
noodig is om in den onvoldoenden toe
stand der kustversteiA'ing te voorzien,
niet gewijzigd is. Do voorzieningen,
welke geacht moeten worden in be-
sche gezant namens den Bondsraad, verklaard. Verder sprak de Premier,; door
Vole geschenken werden aangebo- heslia tegen, bal bet ontwerp wasr A
den, namens 't leger b.v. een maar-; ingediend in verband met de overeen-;.01 _1QIslc'r vai1 0°rl<,S 'u de zfeting
schalkstaf. I komst, die in liet vorige jaar met j der Tweede Kamer van 28 April jl.
De nationale hulde voor de missies Rusland gesloten is. reeds werd medegedeeld op het
in de Duitsche koloniën en prolecto-Barthou voegde daaraan toe: „Zich (voor de Stelling van Den Helder uil-
raten werd aan den keizer overhan- bewust van hare verantwoordelijk- getrokken bedrag bezuiniging toe-
digd; het totaal bedrag is 3.800.000 hcid stelt de Russische r'egcering ook iBatbaaj wordt geacht terwijl voor de
mark, voor de Evangelische missies harerzijds de noodige pogingen in het
2.503.486 mark, voor de Katholieke werk, ten einde te zorgen, dat de verste^ingenaan öen u°eü \an Hol-
1. 306.000 mark. j Fransche en Russische legers op alle jlaa<i uitbreiding van Ihei oorspronke-
Vele buitenlandsche staatslieden eventualiteiten voorbereid zijn." i beoogde noodig voorkomt,
zonden telegrafische gelukwenschen. i De minister van oorlog verklaarde: J Ook door de Regoering wordt het
Keizer Frans Josef richtte tot het „Alleen een driejarige -diensttijd kan betreurd, dat zooveel millioenen ten
leger der Donau-monurchie een dag- ons een even sterk leger als het Duit- behoeve van de defensie moeten wor-
order, waarin hij uiteenzet [lat het rclie verschaffen. Wij willen gereed j besteed. Met grand mag echter
Oostennjksch-I-Iongaarschc leger in zijn voor het geval zich een conflicta" di
de geestdriftige gevoelens doelt van mocht voordoen. Het land heeft zich I verwackt woiden, dat door die uitga-
leger en vloot in Duitschland bij de grootste opofferingen getroost tot ven da armode beoogde doet, eer-
het feest van den keizer. behoud van den vrede en dezen kun-1 hiediging onzer internationale posi
tie en veiligheid tegen lichtvaardig®
bedreiging of ongewettigd® inmen
ging zal worden .bereikt.
De Regeering kan niet ingaan op het
verlangen van don heer Siaal oiil to
ftomen met een voorstel tot instelling
van een „weerfonds" of „vesting
fonds", waaruit met bekwamen spoed
do verbetering der geheele vesting
Holland ware lot stand te brengen.
Verbetering der kustverdediging be
hoort thans niet langer re worden
uitgesteld.
BARON MACKAY.
Baron AE. Mackay de candidaal
der afgescheiden Christ. Hist, in
Hilversum is als spreker opgetreden.
Hij verklaarde zich o.a. tegen de
thans ingediende Tariefwet. Hij be
weerde evenwel wat de politiek be
treft op zuiver Christ. Historisch
standpunt te slaan.
INT. VEGETARISCH CONGRES.
In de maand Aug. zal in Den Haa£
een Internationaal Vegetarisch (fen-
res gehouden worden.
Na een feestelijker! begroetings
avond op den 24sten, zal h- t congres
zelf op 25 en 26 d.a.v. plaats hebben.
DE ANTI MILITARISTISCHE
MATROZEN.
Met de „Prinses Juliana" van <Te
Maatschappij „Nederland" kwamen
Maandagmiddag te Amsterdam -'e
honderd matrozen uit Indië aan, die,
wegens ar.ti-mïlitarisme uit den zee
dienst ontslagen waren.
Dit groote transport zou hij do poort
m de terreinen der maatschappij
ontslagen worden.
Daarom werd hiet^p niemand toe
gelaten, behalve eenige marine-offi
cieren, zoodat de talrijke familieleden,
die passagiers van de ..Prinses Ju
liana", kwamen afhalen, in een der
loodsen moesten blijven. Builen do ge
bouwen op de IJ kade stond hof zwart
de menschen.
egen 1 uur voer de .Juliana" langs
den steiger. De matrozen, die in uni
form op de voorplecht stonden, of in
het want hingen, zongen de „Interna
tionale"' en de „Socialisten mar^h",
doch hielden zich daan.a stil.
De boot zwaaide om, en z- odra zij
aan den steiger gemeerd was, gooi
den de matrozen hun .p.unje" zakker»
over boord op den steiger, van waar
<!e bagage op karren werd geladen.
Voor het laatst klonk hun nog io.-t
bootsmanfluitje in de ooien.
De matrozen, onder wie er velen wa
ren van nog jeugdigen leef'. jd, verlie
ten hierop de boot eu kreg";:i van d< n
officier der marine-ka/erne. die m c-:n
huisje bij de poorl der Mij. „Neder
land" zat .hun ontslagbrief. Z o werd
de een na den ander afgedankt.
DE RIJKSMIDDELEN.
Met een opbrengst van t 18.930.000
hebben de inkomsten des Rijó.vs in de
aJgeloopen maand het recordcijfer
van het vorig© jaar mei niet minder
dan f 1.480.000 overtroffen. Voor hei
eerst is in Mei een cijfer van f 18 mil-
Hoen bereikt en het scheelde sleclra
weinig of zelfs het volgend® millioen
ware vol geweest.
LUCHTBALLONS GEDAALD.
Zondagmiddag omstreeks drie uuï'
is te Yeencndtuil op 't landgoed Ras-
senburg een luchtballon gedaald. Om
9 uur des vooimiddags was men mot
nog een negental andere ballons t®
Keulen opgestegen, waar een wed
strijd werd gehouden. In het schuitje
bevonden zich een viertal passagiers,
aaronder dr. Abbercrou, uit Keulen,
on Traumann, uit Dusseldorf. De da
ling liep vlug van stapel. De ba Ilea
werd per wagen naar het station Vco-
nendaal gebracht, vanwaar dc passa
giers eveneens per spoor tiaar
Duitschland vertrokken.
Zondag 15 Juni daalde in de nabij
heid van St. Maarteusburg (Zijpe) eer.
luchtballon, bemand met twee Duit-
schors. Het bleek da: dc ballon in
Hannover was opgestegen. Waar Za
terdagavond een wedstrijd werd ge
houden. waaraan 10 ballons deelna
men. De landing was voorspoedig.
De ballon met toebehooreer werd op
een wagen geladen en vervolgens
naar Schagen vervoerd, vanwaar de
luchtreizigers de terugreis naar
Duitschland aanvaardden.
EEN AANKLACHT.
De heer Duymaer van Twist hec-ft
In de zaak betreffende de burgemees
tersbenoeming van Koudekerk© een.
aanklacht wegens laster bij de justi
tie ingediend tegen het orgaan der
vrijzinnig® kiesvereeniging te Steen-
ijk „Noordwesthoeik van Overijssel".
JF e u i 18 e t o n
Uit het Engelsch
van
DAVID CHRISTIE MURRAY.
54)
Ik heb toch gelijk, mompelde
hij. Ik heb den man herkend. Ik heb
mij niet vergist. John Smith en Job
Round zijn één en dezelfde persoon.
Ik zal het zelf gaan onderzoeken.
Den volgenden ochtend wist men
In het dorp llaydon lley dat er een
vreemdeling van een aristocratisch
voorkomen was aangekomen, die in
de hoofdstraat wandelde en vragend
rondzag. De vreemdeling waagde het
een paar zijstraten in te slaan, en
zijne bewegingen waren voor de be
volking eene bron van bespiegeling.
Toen hij eene poos had rondgezwor
ven, hield hij een bejaard politie
dienaar staande, die terstond iets mi
litairs in het voorkomen van den
vreemdeling ontdekte en beleefd voor
hem aansloeg.
Wijs mij den weg eens naar de
herberg „De Lamsbout".
Dat kan ik niet. mijnheer, ant
woordde de politiedienaar. Die is al
sedert tien of twaalf jaar afgebro
ken, en niet weer opgebouwd. Het
gelaat van den vreemdeling, dat
merkbaar opklaarde bij het eerste
gedeelte van dit antwoord, betrok
even merkbaar bij het tweede.
Er is dan toch zulk eene her
berg geweest? vroeg hij. Was die er
zes- of zeven-en-twintig jaar gele
den?
Ja, mijnheer. Een zeer oud huis,
mijnheer, zeer oud.
Weet gij nog wie er kastelein
was?
Ja, mijnheer. Een zekere John
Wybrow. Al de Wybrows zijn dood,
mijnheer. Er is geen enkele meer
van overgebleven.
Zool De vreemdeling stond met
een peinzend gefronst voorhoofd en
sloeg met zijn rotting tegen de kei-
steencn op den weg. Hebt gij hier
lang gewoond?
Ja, mijnheer. Ik ben hier gebo
ren. Maar ik heb toch In vreemde
streken mijn land gediend.
Weet ge, bij geval ook, of die
Wybrow een zoon had, die vijf-en-
twintig jaar geleden weggeloopen
is?
Ja, mijnheer, daar heb ik van ge
hoord, toen ik terugkwam. Is er tij
ding van hem, mijnheer? Neem me
niet kwalijk dat ik dit zoo vraag,
maar een dag of wat geleden is hier
nog een andere heer geweest, die
bijzonder naar hem vroeg, mijnheer.
Ik had ook mijne redenen om
naar hem te vragen, zeide de vreem
deling. Hij haalde eene beurs uit zijn
zak, gaf den politiedienaar- een vier-
pencestuk, dat hij niet zonder moei
te uit eene handvol zilvergeld zocht,
en slapte bedaard naar het station.
Hij was van Birmingham gekomen
en nam een plaatskaartje voor Cast-
Ie Barfield.
Als generaal Coninghame nog een
andere draad had gehad dan alleen
zijne eigene zekerheid dat Job Round
de man was/lien hij zocht,zou hij be
dacht hebben dat hot niet moeilijk
was binnen tien mijlen van Castle
Barfield eene oude geschiedenis te
ontdekken van een jonkman, die was
weggeloopen. Hij zou bedacht heb
ben, dat als een heer van Latazzi's
beroep en ondervindign een dubbel
spel te spelen heeft, hij wel zorgt het
fijn le spelen.
HOOFDSTUK V.
Castle Barfield was weder in zijn
normalen toestand van rust en kalm
te. De strijd om het recht van passa
ge was gestreden en gewonnen, en
de vijand scheen geen lust te heb
ben den strijd te hervatten. Een
tijdlang richtte menigeen, die vroe
ger nooit gewoon was jreweoest langs
het pad over de Diergaarde te loo-
pen, al zijne wandelingen daarheen,
en op Zondagnamiddagen, hij mooi
weer inzonderheid, zag men een lan
gen stoet van Castle Rarfielders
langzaam langs het herwonnen pad
wandelen; maar allengs verloor het
zijne aantrekkelijkheid, en generaal
Coninghame's gebied werd niet meer
betreden dan hel geval geweest zou
zijn indien hij nooit zulk eene on
verstandige poging had gedaan om
iedereen er af te houden. De gene
raal wilde niet langer op de Dier
gaarde blijven wonen, en Armstrong,
die dagelijks de adverleniicn in de
Times las. zag de plaats ten verkoop
aangekondigd wegens voorgenomen
vertrek van den tegenwoordigen ei
genaar naar het buitenland. Nooit in
zijn leven had Armstrong verblijden-
der bericht gelezen.
De grijze man wist volstrekt niet
op welke wijze zijn hardnekkige
schoonzoon Walker kwijt was ge
raakt. Dien gevaarlijken spion te
hebben afgekocht was hel vernede
rendste waartoe Job zich ooit ge
noodzaakt had gezien. Hij had als
soldaat de vernederendste straf on
dergaan; maar dal was iets, dat van
buitenaf kwam en waartoe eene on
weerstaanbare phyaieke kracht hem
gedwongen had. Hij had er zich met
meer dan genoeg vuur tegen verzet,
en ten gevolge daarvan was hij eene
prooi van Monsieur Bonaventure ge
worden. Het was niet iets waardoor
hij zich vernederd behoefde te ge
voelen, maar iets waarover hij zich
moest wreken. Dat hij zijne veilig
heid van Walker gekocht had, was
uit vrijen wil en eigene verkiezing,
maar geen andere aardsche overwe
ging dan Sara'e geluk zou van een
greintje gewicht voor hem geweest
zijn om hem er toe te bewegen, en
zelfs door zulk een invloed gedron
gen, gevoelde hij toch er al het
schandelijke en stuitende van. Doch
juist dat bittere gevoel schonk hem
eene zekere voldoening, want vol
gens Job's strenge begrippen eiscli-
te alle kwaad eene daartegen opwe
gende mate van leed, en hoe zwaar
der zijn eigen lijdon was, des te min
der zou Sara te lijden hebben.
Zoo was zijne eigene zelfvernede
ring Job welkom om der wille van
zijne dochter, en gaarde hij zelfs de
foltering van zijne wroeging en vrees
op, als hem ten bate komende in de
ontzaglijke rekening en verantwoor
ding.
William kwam van week tot week
mei meer gerustheid, en Job gewen
de zich meer en meer om een beter
dunk van hem te krijgen. De jonk
man was altijd wel wat al te vrien
delijk en inschikkelijk naar Job's
smaak, maar Job moest erkennen
dat hij veel van Sara scheen te hou
den en dat hij zich ntel bewonderens
waardiger! ijver op zijne nieuwe zaak
toelegde.
liet was winter geworden cn kort
vóór Kersttijd; en Job en Sara zaten
in de huiskamer van het landhuisje,
met geen anderen bezoeker voor het
tegenwoordige dan Armstrong. Het
vuur vlamde helder, de neergelaten
gordijnen en het zachte lamplicht
gaven de kamer een gezellig aan
zien, en het wit en verguld porselei
nen theeservies blonk oj> dc tafel,dio
voor vier personen gedekt was. Het
was Sara aan te zien da: zij nog ie
mand verwachtte, cn soms kon men
er haar op betrappen dat zij naar
voetstappen buiten de deur luisterde.
Zij nam deel aan het gesprek, maar
afgetrokken en min of meer onrus
tig Doch eindelijk hoorde men het
hek opengaan en klonken er voet
stappen op het grintpad. Sara haast
te zich om de deur open te doen eD
haar minnaar le verwelkomen.
Whittaker trad met een stralend
gezicht en veel beweging binnen, en
gaf ieder in 't rond een hand. Sara
nam hem zijn hoed en zijne overjas
af, die zij aan eene pen in een don
keren gang tusschen de voorkamer
en de keuken ophing, en toen zij in
't donker was en niet gezien kon
worden, kuste zij dc lapel van de
overjas eer zij die ophing.
(Wordt vervolgd).
