Iitunrs Dassus
GOUDEN VISIOENEN,
TWEEDE BLAD
Vrijdag 4 Juli 1913
Brieven over Amerika.
VII.
Wij naderden nu Amerika. Nog en
kele uren en wij zouden 'voor 't eerst
de kust zien. En dat na nog geen
vijf dagen reis. Was de reis mij de
eerste keer lang gevallen, nu was ze
omgevlogen. Ik had werk te doen ge
had, veel werk. Mijn hut was soms
overladen met stapels papier, open
geslagen boeken, die uitgespreid la
gen op mijn bed, mijn taiel, mijn
waschtufel. Met de patiënten had ik
niet veel last gehad; alleen met een
patiënt uit de derde had ik het niet
goed kunnen vinden. Zonder dat ik
nu kon zeggen waarom, vond ik, dat
de kerel zonderling deed. 't Was al
den eersten dag begonnen. Hij bleef
in bed, had verbazende kiespijn en of
ik hem nu al «anraadde er uit te ko
men en wat afleiding te zien te krij
gen, hij lag maar plat te bed; zijn
temperatuur was normaal. De dok
ters steward die soms ook dokterde,
had hem een soort olie gegeven om
iu zijn kies te druppelen, maar onze
sinjeur had het op zijn wang ge
smeerd, zoodat ik den volgenden
ochtend hem inet een halfverbranden
wang vuud en op. zijn verzoek den
harbier liet komeri, om zijn baard
maar neg te scheren uit vrees voor
een onaangename huid-aandoening.
Maar met die kiespijn had ik geen
vrede. Hij wees me voortdurend een
tand aan aan den bovenkant, een
groolu met goud geplombeerde tand,
die dadelijk opviel als hij zijn mond
maar even open deed. „Die moest er
uil, dat was de rakker, die hem dag
en nacht plaagde/' zoo beweerde hij.
Maar ik was zuinig, wilde hum zijn
tand sparen, doch liet gaf een voort-
d uren den strijd tusschen hem en mij
en eindelijk besloot ik dan toch maar,
den tand er uit te halen. Hij kon niet
slapen volgens zijne bewering, lag
6oins 's nachts te kreunen en al voua
ik nu niets aan den tand, voor zijn
piejzier liet hij den tand er toch ook
niet uithalen, dacht ik.
Ik trok hem er uit e-n bekeek den
kwelgeest aandachtig, maar neigens
"van iels te zien; mijn patient vroeg
heel dringend hein te mogen behouden
cn Ik die niet gaarne dat verzoek wei
gerde, stemde toe. De pijn was nu
over en onze vriend lieL mij dicn^dag
cn de volgenden: met rust. Doch hoe
zou ik later plotseling alles begrij
pen.
Wij naderden nu New-York, hadden
de loodsvlag geheschen en korten lijd
later stapte de loods aan boord. Do
Amerikanen schijnen het land te heb
ben aan uniformen, men ziet er wei
nig in Amerika-, maar 't is toch een
vreemd gezicht, de lood? niet een
kaasdopje'' o-p en in een gewoon pak
liet schip te zier bestijgen. Later op
de brug verwisselde tiij zijn hoed voor
een sportpet, „het" hoofddeksel der
Amerikanen.
Rc-eds van verre was het vrijheids
beeld te zien. Het stond er hoog opge
richt, met in de eene hand de toorts,
verlichtend des avonds de hreede
Hudsonrivier, die wij nu met langza
me vaart, verder binnensloomden.
Duidelijk was tegenover het vrij-
heidslieold het Coney-eiland te zien,
liet eiland waar alles op vermaak
6cliijnt ingericht. Een reuzen rad
waaraan tal van schuitjes hiDgen
was met het blooto oog duidelijk te
zien, een soort molen waarbij men aan
het eind van de wieken kan plaats
nomen, een reuzen „Montague Russe"
en ten laatste een overheerlijk strand.
Maar veel tijd om te zien hadden wij
niet, zoo straks zou de Amerikaan-
sche geneesheer aan boord komen om
de tweede en derde klas-passagiers te
zien. Steeds zijn er ecnigen die niet di
rect moge landen om een aandoening
der oogen, een breuk, te hooge leef
tijdI, of wel het ongehuwd zijn hij
meisjes en het riet kunnen opgeven
.waarhoen zij zich begeven.
Soms zijn er twee die beweren sa
men te zullen huwen. „Is dat zoo
vraagt de inspecteur die toezicht
houdt op u'e zedelijkheid van de land
verhuizers. En op hun beider ,.ja"
zegt hij „Welnu, dan zal het zoo
slinks gebeuren." En gehuwd komen
ze Amerika in, een middel, dat echler
paartjes, die beletselen vinden bij het
uaiJgjnu van hun huwelijk, niet aan
te raden is, want maakt onzo „inspec
teur" bezwaar, dan gaan ze één,
twee, drie weer naar vader en moeder
terug.
Wij waren nog niet voorbij liet Vrij
heidsbeeld, of de AmerrR&ansche ge
neesheer kwam al reeds aan boord.
Ik liet nu tweede- en derde klasse
passagiers één voor één langs hem
gaan. Van iedereen werden do oog-
Meden bekeken. Wie een breuk heeft in
<lo derde en vierde klas, wordt onvoor
waardelijk terug gezonden naar het
land van waar hij kwam. De Maat
schappij moet zo gratis terug vervoe
ren en naar de plaats van bestem
ming zónden daarenboven nog een
hooge boete betalen, Vandaar dat vóór
Europa verlaten wordt, de landver
huizers gekeurd worden.
Met op elkaar geklemde lippen
kwam mijn kiespijn!ijder aan. De
dokter Vroeg hém iets en.... een witte
land, gevuld met een licht „geolcrid'
vulsel, was op de plaats van den vroe-
gcron gouden. Ik begreep er niets
van, maar roeds was hij de loopplank
genaderd en ging langs de detcctie-
ven, die bij elke landing aanwezig
zijn, het schip af.
Ik. was benieuwd te zien, hoe het
landen van de eers'o klas passagiers
ging, ja, hoopte in sliltc dat in dit
land van vrijheid en golijkhcid ook
zij aa.n een keuring worden onder
worpen. Maar wel was in de salon
een „inspecteur" aanwezig, die den
passagiors vroeg waarheen zij gin
gen, maar goen enkeio werd weer
houden. Ook en la roetje, dat zeker
niet naar (baar „Grootmoeder" ging,
zooals ze zcide. De inspecteur haalde
achten- haoir rug tegen mij de schou
ders op, als wilde hij zeggen; „wat
moet ik doen."
„Ze geeft het doel van haar reis op,
ze heeft ruirn voldoende geld bij zich
en" zoo vertelde hij mij later „fk
moet ze dan laten landen". Maar
waar die naar toe gaat, dat weten
wij beiden maar al te goed, zeker niet
naar haar Grootmoeder, maar wal
is er aan te doen."
Ik stond nog te pralen met hem,
toen de Marconist naar me toe kwam
en me vroeg of ik nu even het beekje
over New-York wilde komen «halen,
dat hij mij beloofd had. Ik volgde
hem, en bleef even in de hut van den
Marconi-telegraf'isf.
Hij was aan het opruimen van de
kladjes der ontvangen en verzonden
telegrammen en verscheurde ze in
twee of drie en verzocht mij ze klei
ner te verscheuren.
Onwillekeurig valt daarbij hel .oog
op 't schrift. Daar kwam een stukje
mij in handen dat me alles ophelderde
bij mijn patient uit de derde klas.
„Dadelijk kenbaar aan een met goud
govulden snijtand"Ik zat versuft! Dus
had hij me toch bedrogen. Die tand
moest er dus uit on hij had op wie
weet welke vvijzo het goud er uit ge
peuterd om het met brooddeeg, mot
stijfselpap, wie weet wat voor kleverig
iets, weer op te vullen, zoo dat liet
nauwlijks zich tbaar was. Had iiij daar
om de olie op zijn wang gesmeerd om
eengoede reden te hebben om ,-ijn
baard af te laten scheien? Was hij
daarom onzichtbaar gebleven voor zijn
medepassagiers, om zich niet met de
inderdaad opvallend gouden tand to
laten •zien om nu zoo straks zonder
gouden land het schip te verlaten?.
Ik had nog geen Sherlock Iloimcs-
natuur in me. Ik had me nog. laten
verleiden <looi-' mijn geloof aan do
waarheid.van zijn beweren. Ik was In
drogen, had oi bewust medegewerkt
om iemand zijn straf te doen ontloo-
pen, een straf clie misschien dubbel en
dwars verdiend was.
Ik moest er meer van welen.
„Zoo, haddon wij een „vluchteling"
aan boord?" vroeg ik zoo rustig moge
lijk.
„Och, dat heb je zoo vaak, ze zullen
hem wel oppakken, ze zijn gewaar
schuwd."
„En als ze hem nu eens niet vinden?
•ceg ik.
„Nu dan is het nog zoo erg niet, ge
loof ik, 't is een gewoon geval".
„Zoo? vroeg ik schijnbaar achteloos,
de popieren in kleine stukjes versnip
perend.
Och ja. het oude liedje. Gespeeld,
gespeculeerd, ten slotte van 't geld van
ïidcrcn. Nu het geld krijgen ze er toch
niet mee terug, en naar Amerika gaat
hij ook niet uit weelde, 't zal hard
sjouwen zijn."
Er viel me een steen van 't hart. Ik
had dan toch niet meegewerkt om wie
weet welken schurk, welken Jack the
Ripper, los te laten. Daar liep één
meer rond in Amerika, waarheen zoo-
veleu gingen, die door hun levenswan
del m moeilijke omstandigheden go-
raakten, en mee eden door één gelukki
ge speculatie weer boven op te zijn.
De domste gedachte die ze hebben,
want lukt liet dan zijn ze nog verder
van huis dan wunncer het niet gelukt,
linmers dan wordt weer gespeculeerd
en soms komt de slag na jaren van
zoogenaamd geluk zooveel zwaarder.
Ik was „verlucht" en heel wat lichter
dan ik eenige oogenblikken geleden mo
gevoeld had. ging Ik naar beneden,
over de loopplank en... zag mijn vrion
den op 't onverwachtst daar staan,
roepen en wuiven.
G. A. OOTMAR.
Buitenlandsch Overzicht
De Balkanvulkaan in
werking.
Nóg is 'l geèn officieele oorlog, nóg
worden er onderhandelingen gevoerd,
nóg zijn de gezanten niet vertrokken,
maar.... 't .scheelt een bitter klein
beetje
"Waar do s t r ij d om gaat.
De Balkanstaten, kort geleden nog
zoo nauw verbonden, zoo prat op de
alliantie, die, zooals zij beweerden,
met de jaren steeds hechter en een be
langrijke factor in Europa zou wor
den, hebben, nu zij den Turk machte
loos hebben gemaakt, het zwaard te
gen elkander gekeerd. De onderlinge
haat die tijdens den oorlog met do
Turken verpëtea sch'een. is wederom
krachtiger en heviger dan ooit te vo
ren opgelaaid en in een broederoorlog
trachten zij elkander thans te ontne
men wat zij in een blocdigen krijg
met de Turken dezen ontrukt hébben.
Voor het uitbreken van den Tnrli-
sclien oorlog was in ruwe trekken
vastgesteld, welk gedeelte van den
buit aan elk der Balkanstaten zóu
toevallen, maar*nu het op de verdee
ling aankomt, wordt die overeenkomst
op zij gezel. Zooals gezegd, hadden
de vier staten, voor zij den Turk te
lijf gingen, niet alleen liet plan voor
den veldtocht vastgesteld, maar ook
bepalingen gemaakt omtrent 't even- j
tueel te veroveren grondgebied. IIoo
de tekst van deze overeenkomst pre-
Cies luidt, is niet bekend, ieder nan-1
doel schijnt slechte bij benadering te
zijn aangegeven. Een formeel verdrag
is alleen gesloten tusschen Servië en
Bulgarije. Volgens deze overeenkomst
zou Bulgarije liet geheole gebied ten
oosien van de Stroema krijgen. Servië
liet land benoorden een lijn, die van
Dibra aan de Drina langs het Scliar-
ge!—rgte over den Katsjanik naar
Vranja zou loopen, dus het geheeloj
gebied, dat gewoonlijk Oud-Servié ge-
noémd wordt.
Het tusschen beide lijnon gelegen
gebied, dus hét eigenlijke Macedonië,
zou. autonoom worden. Mocht deze
autonomie echter niet tot stand ko
men, en men mag gerust aannemen,
dat dit in de bedoeling lag, dan zou
het gebied door een lijn, die van het
Ochrida-meer over het dal van dc Var-
dar tot aan het Golcma-gebergte aan
de grens van Bulgarije loopt, in twee-
en worden verdeeld. Het oostelijke
grootere gedeelte, dat bijna uitslui-
tend door Bulgaren is bewoond, zon
tol Bulgarije behooren, aan wien het
westelijk gedeelte zou komen, zou
dooi' den Tsaar van Rusland worden i
beslist.
Toen dit alles uitgemaakt werd,
waren do Serviërs nog iu de meening,
dat zij niét alleen Öud-Servïë, maar j
ook Noord-Albanië tot aan de kust
van de AdriatiscShe zee met Dnrazzo
konden krijgen. Maar de mogendhe- j
den haalden een streep door deze i
rekening,- door een autonoom Albanië
te eischen en Servie te dwingen, ai-!
stand te doen van Noórd-Albaiu'c. Om J
deze reden en op grond van het feit,
dat zij eer. groot gedeelte van Mac©-:
don ie hebben bezet, eischen de Ser
viërs nu een herziening van het ver-
drag. De Bulgaren willen van deze'
revisie niets weten en dat is de aan-
leiding tot den huidigen oorlog.
Ook de Grieken betwisten aan de
Bulgaren een gedeelte van het ver
overde gebied, ten noorden van de
oud© noordelijke grens van Grieken- i
land. Bovendien bestaat nog steeds
onzekerheid ten aanzien van het toe-1
komstig© lot van Saloniki en omslre-
ken. Ten gevolge daarvan zijn de
Grieken al niet minder verbitterd op
de Bulgaren dan de Serviërs-en trach-1
ten zij met dezen de Bulgaren, die
dreigden in den Balkan de leiding te j
nemen, zooveel mogelijk afbreuk to
doen, zoo mogelijk geheel en al te ver-
nïetigen. J
En Roemenie acht zich door de uit-1
breiding van de grenzen van Bulga
rije ook bedreigd en wenscht ook een I
deei van den buit in te palmen.
Wisseling van nota's
De Bulgaarsche regeering antr
woordde op de Grieksche nota, dat de
Grieksche afdeelingen in gemeen
schap met de Servische troepen het
eerst het vuur openden op de Bulgaar
sche voorposten. Tengevolge van die
provocatie zagen de Bulgaren zich ge-j
noopt het vuur te beantwoorden en 'ie
bataljons terug te drijven.
Dc nota voegt er bij, dat zoo Bul-1
garije de Grieken had willen aan- j
vallen, het den aanval op een geheel
andere wijze zou hebben uitgevoerd.
Sedert Woensdag kregen de Bul-
gaarsehe Loepen het bevel om het
vuren op de Grieksche stellingen te
staken. In plaats van ook het vuren
te staken, kregen de Grieksche troe
pen last om vooruit te gaan. Dfe fei
ten en de hevige, deloyale wijize waar
op dc Grieken de Bulgaarsche batal
jons In Saloniki ontwapenden, toonen
duidelijk de oorlogszuchtige bedoelin
gen van Griekenland.
Nu de Bulgaren het vuren gestaakt
hebben, hoopt. Bulgarije, dat hetzelfde
bevel zal worden gegeven door Grie
kenland, maar integendeel vielen de
Grieken de Bulgaren aan. Indien de
Grieksche troepen niet spoedig bet
bevel krijgen om het vuren ie staken,
en nog verder vooruitrukken, zal Bul
garije elke verantwoordelijkheid;
weigeren voor de ernstige gevolgen,
die uit deze houding van Griekenland
zouden kunnen voortkomen, en zal
hot Griekenland, verantwoordelijk
stellpn voor alles wat de Bulgaren in
Saloniki zal overkomen, tengevolgo
van de krasse en deloyale manier,
waarop dc Bulgaarsche troepen ont
wapend werden.
Een officieus blad in Bulgarije (de
„Bulgaria") publiceert een oproep tot
het volk, waarin de Bulgaren worden
nangespoo.-d, hun koelbloedigheid te
bewaren en hun verzekerd wordt, dat
dc cegeering haar plicht zal doen.
De s t cm ming in
Roemenië.
In-de straten van Boecharest had
•ii volksdeiuonstratie voor den oor
log plaats. Een grootc menschen-
rucnigto, onder wie zich ook autoritei
ten en andere politieke persoonlijkhe
den bevonden, trok met de Roemeen-
sche driekleur voorop door de stra
ten, onder het roepen vanLeve
de oorlog: en: Weg met Bul-
gar ij-el
Voor het Servische gezantschap'
werd een sympathie-belooging gehou-l
don, waarop de secretaris van het
gezantschap niet eenige woorden van
dank antwoordde.
Voor het koninklijk paleis brak de
menigte in stormachtige toejuichin
gen voer het koningspaar en voor
den oorlog uit.
In de stad heerscht onrust. De cou
ranten worden uit de handen der
verkoopers gerukt.
Minister-president Majorescu had
een lang onderhoud met den minister
van biuueolandsche zaken, waarna
eerst de minister-président en daarna
de minister van binnenlandsche za
ken door den koning in audiëntie
ontvangen werden. De niinister-presi-
ilenl bracht den koning de lautst inge
komen berichten. Er verluidt, dat
tusschen de heide partijen der regee
ring (de conservatieven en de conser-
.vdtiefrderoocraten) geen volkomen
eensgezindheid heerscht omtrent het
geen 1e doen is. Dc leider der conser-
vatief-democraten moet zich op het
standpunt geplaatst hebben, dat de
zaak van den vrede reeds verloren is,
dat-dus onmiddellijk moet gemobili
seerd en de Donuu moet worden over
getrokken.
De minister-president en de conser
vatieve ministers dus de meerder
heid nemen het standpunt in, dat
■het-nog tijd is om af te wachten, tot
de oorlogstoestand op den Balkan of
ficieel .is vastgesteld. De beslissing is
volgens officieele bekendmaking voor-
loojiig in dien zin gevallen.
De liberale partij in Boecharest pu
bliceert het volgende boricht
,,Dc liberale partij gaf reeds voor
langen tijd de politiek aan, die Roc-
;mentü moest volgen, met het oog op
de gebeurtenissen in den Balkan. In
verband met dc berichten van de laat
ste dagen dringt zich voor Roemenië
de onverwijlde militaire interventie
op. liet beslissende uur is aangebro
ken. Iedere aarzeling, ieder uitstel
kan de belangen van Roemenië be-
-dreigen. Zij, die zich daarvan geen
rekenschap geven, nemen een verant- j
woordelijkheid op zich, waarin geen
enkele Roemenlèr, die de plichten je- j
gons zijn vaderland gavcelt, kan dee-j
en gedood Van de officieren zijn 17
gewond, 19 gevangen genomen, en
van de manschappen 1260 gevangen
genomen. Van de komitadji's zijn
G gedood en 80 gevangen genomen.
Over de geleverde
gevechten
Is niet veel nieuws meer. Nog altijd is
onzeker, aan welken kant de meeste
klappen gevallen zijn.
De Bulgaren ontkennen de juistheid
van de bewering der Serviërs, dal zij
teruggetrokken en dus verslagen zijn.
Integendeel, de Serviërs zijn terug
geslagen.
Wie heeft nu gelijk?
Volgens een schatting, afkomstig
uit militaire kringen, hebben de Ser-
tot dusverre 7000 man aan doo-
den en gewonden verloren, terwijl
23.000 Bulgaren gedood of gewond
werden en 2000 gevangen genomen.
Ongeveer 2000 gevangenen zijn to
Belgrado aangekomen.
Deze cijfers zijn niet officieel.
De Serviërs en Grieken zijn geest
driftig over bet bij dit wapengeweld
behaalde succes.
Uit Belgrado wordt geseind, dat de
Serviërs weer tot den aanval zijn over
gegaan en wel aan de oevers van de
Hetowska en Bregalnitza. Ze zijn aan
de winnende hand althans dat be
weren ze.
De Grieken zijn ook weer aanval
lend opgetreden en bestormden de
stellingen van Kilkisk.
De oorlogsverklaring?
Verzekerd wordt, dat Servië. Grie
kenland en Montenegro onderhande
len over een oorlogsverklaring tegen
Bulgarije.
Allen tegen Bulgarijel
Aan alle kanten wordt Bulgarije
bedreigd door Servië. Montenegro,
Griekenland en Roemenië.
Dat zal de Bulgaar wel niet kunnen
bolwerken.
In diplomatieke kringen acht men
het dan ook waarschijnlijk, dat Bul
garije spoedig zal toegeven.
Men meldt, dat de Bulgaarsche ge
zant te Petersburg een bezoek bracht
aan minister Sasonof en dezen voor
stelde aan Servië de volgende voor
waarden aan te bieden tot oplossing
der bestaande moeilijkheden onmid
dellijke slaking der vijandelijkheden,
demobilisatie door Bulgarije, Servië
en Griekenland, gemeenschappelijke
bezetting van de betwiste gebieden,
gelijktijdig vertrek van den Bulgaar-
schea diplomaat Dane! en van den
Serviscben minister Pasjitsj naar Pe
tersburg, voor de arbitrage,
De arbitrage van
Rusland,
De Russische gezant heeft te Athene
de uitnoodiging van Rusland tot een
conferentie le Petersburg herhaald.
De Grieksche minister-president Veni-
zelos echter zou hebben geweigerd.
Allg. Ztg.'
len."
Nader wordt geseind, dat
11 o e m e u i e mobiliseert. j
Uit Boecharest werd aan de „Ber-j
liner Zeuung am Mittag" geseind
„De Roemceuschc regeering heeft!
de mobilisatie bevolen. Voorloopig
worden -4 legercorpsen, het 1ste, 2de,
3de en 5de, gemobiliseerd. Het mobili
satie-bevel werd gegeven, nadat de
Roemeensche regeering uit Belgrado
en Athene het antwoord ontvangen j
had. dal Servië en Griekenland zich I
in oorlogstoestand bevinden."
Een nog later bericht stelt het zelfs j
zóó ver, dat al bepaald is, welke Roe-
meensche legerkorpsen in Bulgarije
zullen vallen.
Roemenië doet dus ook mee
't Ge beurde in Saloniki. J
Uit Athene werd aan de „Vossische
Zei lung" geseind
„De verliezen bij het straatgevecht!,
in Saloniki bij de gevangenneming}
van liet Bulgaarsche garnizoen, zijn
volgens de officieele opgaven als
volgt Aan Grieksche zijde 4 officie-
ren gewond, 12 soldaten gedood cn
tweo gewond, 2 gendarmen gewond, 4 I
Kretenzer soldaten gedood. Van de
Bulgaarsche soldaten zijn 54 gewond I
Interventie.
Maar do
schrijft
„Alle berichten over Europeesche
interventie'in den Balkan zijn on
juist, Het is mogelijk, dat van enkelo
mogendheden pogingen uitgaan om
stappen daarvoor te doen. De Monar
chie plaatst zich echter op het stand
punt, dat de Balkanstaten volkomen
vrij zijn.om hunne twisten utt te ma
ken, zooais zij dat willen."
De driebond.
In Kiel, waar de keizer zich voor de
Kieler week ophoudt, zijn. zooals men
weet, de koning en koningin van Ita
lië aangekomen.
Naar aanleiding van dit bezoek
zegt de „Nordd. Allg Ztg," (de
spreektrompet der- Duitscho regec-
ring)
„Unzo betrekkingen tot den zuide
lijken bondgenoot zijn vrij van alle
zorgen. Met toenemende waardeering
worden in Duitscbland de militaire,
maritieme en economische vooruit
gang van het moderne Italië, dc
krachtige nationale karaktertrek van
zijn politiek en zijn toenemende Hl-
vloed in den raad der mogendheden
erkend. Het is bekend, welk een groot
aandeel koning Victor Emmanuel
door zijn arbeid heeft aan dien voor
uitgang. Aan zijn zijde begroeten wij
den Iialiaanschen minister van bui-
teidandsche zaken, markies ui San
Giuliano, den staatsman, die, sedert
hij de leiding der buitenlandsch© po
litiek aanvaardde, steeds een heldere
bondspolitiek voorstond onder de mo
gendheden van hc-t Drievoudig Ver
bond. Bij alle moeilijkheden, uie Eu
ropa tijdens den Balkanoorlog onder
vond, bleef hei door Duitsehland be
vorderde samengaan van Italië met
Oostenrijk-Hougarije, voornamelijk in
de Adria-quaestie, een belangrijk deel
van den gemeenschappelijkcii vredes-
arbeid'der mogendheden. De wijzigin
gen in Zuid-Oost Europa. en de in
vloed daarvan op de naburige rijken,
zal iu gesprekken tusschen de vorsten
en hunne raadgevers te Kiel zeker de
aandacht vragen, te meer daur thans
een nieuwe oorlogstoestand tusschen
de Balkanstaten ingetreden is. Bij dit
nieuwe gevaar zijn wij overtuigd, dat
J de bijeenkomst te Kiel. waaraan O03.
j tenrijk-IIongarije Sn den geest n;rt
hartelijke sympathie deelneemt, er
too zal bijdragen om de betrekkingen
tusschen Itaüë en Duitschland te doen
herleven, de overeenstemming in het
Drievoudig Verbond te versterken en
de behandeling van de moeilijke tnalc
der groote mogendheden te vergemak
kelijken."
De koning van Italië zond aan kei
zer Franz Joseph bij het passeeren dor
Jtaliaansch-Oostenrijksche grens een
telegram van begroeting.
Het Ttaliaansche blad „Vita." meent,
„dat bij de besprekingen te Kiel ook
wol de quaestie der Aegcïsche eilan
den zal worden behandeld. Duitsch
land zou die gaarne aan Griekenland
afgestaan zien, maar die quaestie is
met de belangen van het Drievoudig
Verbond in de Middellandsche Zee en
met de levensvoorwaarden' van Tur
kije als Aziatische staat zoo zeer ver
bonden, dat zij'sléchts door onderling
overlég kan worden opgelost! Het
Drievoudig Verbond moet met alle
kracht optreden voor de bevestiging
van het evenwicht in dc Middelland-
sche Zee en de Adrfa, en voor de be
vordering von de politieke en econn-'
©hc regeneratie van Turküe >o
Klein-A'zië Doet het. verbond rlit niet,"
dan berooft bet zichzelf van de vruch
ten zijner goheele staatkunde."
Allerlei
Engeland en België.
De „Journal do Bruxelles" deelt
mede, dat op 27 Juni aan den Belgi
schen gezant te Londen een nota is
overhandigd, waarbij de regeering
van Groot-Briltannië den overgang
van de sonvereinitelt van den Congo
op België erkent en de beste wen-
schen uitspreekt voorde welvaart van
de Belgische kolonie.
Weereen aanslag op den
Koning van Spanje?
Uit Madrid wordt geseind
Een verdacht individu snelde toé
op de auto van den koning, die terug
keerde" uit den ministerraad. De man
werd gearresteerd. In zijn zakken
vond men een aantal glasscherven.
Hij schijnt niet wel bij het hoofd te
ijru
Binnenland
HOFBERICHTEN.
De Koningin-Moeder brengt heden
een bezoek aan de Koninklijke Fami
lie op Hel Loo.
MR. P. J. TROELSTRA.
Mr. 'lroelstra heeft, in verband met
dc uitnoodiging om Zaterdag ter con
ferentie bij de Koningin te komen,
zijn buiteulandsche reis onderbroken
en zal zich dus niet direct uit het
buitenland, maar van uit ons land,
naar Het Loo begeven. Gisteren ver
toefde hij tot 's middags in zijn wo«-
niug te Scheveningen, maar heeft,
daarna Den Haag weer verlaten.
INKOMSTENBELASTING.
Door B, en W. van Rotterdam zijn
hij den gemeenteraad belangrijke vvij-
zigingen voorgesteld in de verordening
regelende de inkomstenbelasting, be
geleid door een uitvoerig rapport der
commissie van financiën, zoo meldt de
Tel.
Die wijziging betreft in de eerste
plaats de invoering van den kinderaf
trek, welke men wenscht te regelen
door verhooging van den beetaanderi
aftrek voor noodzakelijk levensonder
houd, welke thans f 500 bedraagt.
Voorgesteld wordt deze thans te be
palen op f 400 indien de belasting
plichtige geen kinderen heeft en on
gehuwd is; op f 500 voor gehuwden
zonder kinderen of gehuwd of onge
huwd met één kind; op f 600 bij twee
of drie kinderen en op f 700 bij vier of
nicer kinderen
Een minderheid in het college van
B. en W. is tegen kinderaftrek, omdat
bij de inkomstenbelasting de voor
naamste maatstaf is wat de burgers
op directe wijze voor de diensten der
gemeente moejen bijdragen en gezin
nen met kinderen vragen juist veel
van de diensten der gemeenschap.
Daarenboven mag hetgeen van de klei
nere inkomens te Rotterdam gevraagd
wordt, toch reeds laag genoemd wor
den.
50 JAAR DOCTOR.
Donderdag vierde dr. C. Maais to
Arnhem, een der eerste oogartsen in
ons land, zijn gouden doctorsjubi-
lé. in 1803 te Utrecht gepromoveerd,
vestigde hij zicli eerst als gewoon ge
neesheer. Maar weldra keerde hij
naar de universiteit terug om zicii ge
heel aan de oogheelkunde te wijden.
In 1872 vestigde hij zich te Arn
hem, dat sinds dien het terrein van.
zijn werkzaamheid bleef.
PAUL C. KAISER.
Den lien Juli herdenkt de heer
Paul C. Kaiser den dag, waarop hij
vóór 25 jaar zijn eerste bakkerij te
Amsterdam vestigde.
Feuilleton
Uit het Éngelsch
DAVJD CHRISTIE MURRAY.
CS)
Dij.uk een glas grog, zeul© Job.
Dat kan 111 aile gevallen geen
kwaad, flij stond op, liep naar eene
kast in een hoek van <le kamer cn nam
er eene ficsch whisky, een suikerpot,
lepeltjes en glazen uit. William's hart
klopte als een homer, en de vrees be
kroop hem of alles ook al te gemakke
lijk ging. De omstandigheden spanden
hein misschien een strik. Wie had
kunnen denken dat zijn éigen gebrek
aan moed hora zoo in do hand had
kunnen werken?
Job zette den ketel op hot vuur-, nam
zijn hoek op, en begon weer te lezen.
Weldra begon de ketel te zingen, en
1111 legde hij zijn Shakespeare neder
en stond op 0111 het glas grog, dat hij
had aanbevolen, gereed te maken.
A propos, zeide Whitlaker, dat
herinnert mij, mijnheer Round, dat ik
een proeffleschje Schotsche whisky
hij mij heb die moet gü eens proe
ven. Zij moet bijzonder goed zijn, naar
ik hoor, en ik heb een aanbod gehad
van zes gallons, voor zeer goedkoopon
prijs. Dit zeggende, voelde hij in den
zak van zijne overjas, en zijn gelaat,
was van Job afgewend. Toen hij had
uitgesproken, haalde hij eene platte
Bosch, die omstreeks eene Halve pint
bevatte, te voorschijn.
Goed. zeide Joh, drink gij do
rniju© hij had reeds een glas gereed
gemaakt, en ilc zal de uwe proeven.
Het ging alles verschrikkelijk ge
makkelijk, vond W hit taker, onrust
barend gemakkelijk. Geen van de goo
chelkunstjes, die li ij en Bowling, in
geval van nood, bedacht hadden, was
er bij noodig.
Deze is zeer goed, zcide Whitla
ker, na ©cn© flinke teug genomen te
hebben uit het glas, dat Jol; voor hem
had nedergezet. Zijne stem beefde nog,
en zijn hart klopte zoo geweldig, dat
Job het wel moest kunnen hooren,
vreesde hij. Job maakte voor zich zei-
ven een glas gereed uit de flesch van
Whittaker en ging toen weer zitten.
Ge denkt dus dat ge van die mijn
wel wat goeds zult maken, zeide hij.
Ja, antwoordde Whitlaker, op
trillenden toon; dat wordt eon
prachtige zaak. Ik heb altijd wel ge
weten dat daar steenkool was. Ik zou
nu wel willen dat wij maar dadelijk
al den omliggenden grond gekocht
hadden. Dio zal nu hoe langer hoo
duurder worden. Eer wij een paar ja
ren verder zijn, zult gij in die streek
overal mijnen zien. Zou hij dan nooit
drinken? Hoe lang zou dat wachten
nog moeten duren? Zou hij een vreem
den smaak in den grog ontdekken, cn
eensklaps de reden van Williams ont
roering vermoeden? Hij had gezegd,
dat hij ook wat aan het dokteren ge
daan had. Wanneer zou hij in slaap
vallen? Was er wel genoeg om hem in
slaap te doen Vallen'? I)e lafhartige
schurk beetde van het hoofd tot de
voeten, en een koud zweet brak hem
uit, hete wel do palmen zijner handen
zoó heet als vuur waren.
Joib zat in gepeins, en scheen geen
haast te hebben om te drinken, maar
eindelijk strekt© hij de hand uit, nam
zijn glas op óri proefde.
Die whisky is niet slecht, zeide
hij toen, maar ik heb ze écu weinig
te zoet gemaakt. .Hij deed er nog wat
meer v;ui VvLTtabers whisky bij. en
proefde weder. In 't geheel niet
Slecht, hernam hij. Mat vragen zij
er voor?
Negentig shillings voor de zes
gallons .antwoordde W illiam, die ie
voorzichtig was om niet vooraf alles
overlegd te hebben.
Dat is goedkoop genoeg, zeide
Job. Vijftien shillings hot gallon.
Maar is er niet min of moer een rare
nasmaak aan? Iets bitters, hé? Wil
liam had zijn. glas gegrepen toon Job
naar hem zag, en nam een lange teug
©mi de uitdrukking van schuld en
vrees, die hij gevoelde dat zijne oogen
.teekenden, in het glus te verbergen.
Neen, wist li ij een oogenblik later
uit 'te brengen, dut geloof ik niet.
Ik heb ze zeil geproefd en er niets
van bemerkt.
'Daii zal Ik het mij misschien ver
beelden, zeide Job, en li ij drenk we
der.
De taalt, die do schurk zich gesteld
had, was boven zijne macht. Het was
allerverschrikkelijkst daar in vrees
en beving te zitten wachten. 11ij dronk
zijn glas in éen teug leeg en stond
waggelend op.
ik geloof, zeide hij, met eene ge
weldige poging om zich goed te hou
den, dat ik muur 't best doe nu den
dokter to gaan spreken, mijnheer
Round. Ik kom terug om u te vertél
len wat hij gezegd heeft. Ik heb zoon
hoofdpijn!
Ik geloof dat ik don jongen bang
heb gemaakt, zeide Job bij zich zel-
ven. Zijn gelaat teek ent meer vrees
dan koorts, en ik heb van beide ge
noeg gezien om hot een van het ander
te kunnen onderscheiden. Hij verge
noegde zich met een enkelen knik, en
een ..ïicel goed", en ua zijn Shakes
peare weer opgenomen te hebben,
ging hij opnieuw voor het vuur zitten.
HOOFDSTUK V.
De scherpe, Maartsche wind en de
regen, die hem 111 't aangezicht sloeg,
deden Wildam wel wat goed, maar dal
hij niet langer bij Job was deed hein
nog meer goed Toen hij échter buiten
het hok was, deed eene hand, die in
do duisternis eensklaps op zijn arm
werd gelegd, zijn hart in zij no keel
kloppen, en hij begon opnieuw te be
ven.
Is 't al gedaan? vrceg do stern
van Bowling. heb je de medaille?
Neen, antwoordde Whittaker in
een trillend gefluister. Hij hij
heeft den grog. Ik heb hem verlaten,
terwijl hij zat te drinken.
Hem verlaten, terwijl hij zat te
drinken? vroeg Bowiuig. Waarom
beu je niet gebleven 0111 hem te zien
drinken? Waar is do floscli?
Op de tafel, antwoordde William,
met eene flauwe stem. Ik ga straks
terug. Ik kon het niet langer uithou
den.
Niet langer uithouden' herhaalde
Bowling, met een verschnkkelijken
vloek; ik heb nog nooit zoo'11 lafaqrd
gezien. Eu ik heb ook nog nooit zoo'n
lafaard gezien, die er zoo'n val echo
gluiperd bij was. Probeer j© gluiperi
ge streken maar niet bij mij. Bedenk
dat generaal Coninghanic 1 na nr. op een
woord van mij wacht, en dat woord
krijgt hij niet voordat ik de medaille
mijn handen hob. Tot zoolang is
Job Round een vrij man. Als je me
,'an avond zoekt te ontsnappen, stuur
k hem des noods op je af.
Ik zal je niet zoeken te ontsnap
pen, zcide William. Wat zou me dat
baten?
Niet veel, hernam Bowling; ik
zou er4evcn gauw zijn als jij, en het
zou al heel raar moeten loopen ais
'k, die de taal spreek, je niet vvisl op
te sporen. Ik zou de heele landstreek
tegen je ophitsen, en liever twintig
mijlen in don omtrok het goud onder
de dorpelingen strooien dan me te la
ten beetnemen.
Je kunt me vertrouwen, zeide
Whittaker; ik zal je niet zoeken to
ontsnappen. Dat zou nergens voor die
nen.
Hoeveel tijd geef j'e hem? vroeg
Bowling. —Wanneer ga je weer naar
hom toe? Als er eens iemand bij he n
kwam terwijl wij hier staan! Hij
barstte uit in gefluisterde vloeken en
verwenschingen, en stampvoette woé
dend. Ga er weer heen. zeide hij.
met eene heesche stem, William met
V-idc handen bij den kraag grijpen
de; ga er weer heen, bevende lum
mel.
(Wordt vervolgd)*
