Hums Dm
GOUDEN VISIOENEN.
TWEEDE BLAD
Zaterdag 9 Juli 1913
Siaarlemsclie
Handelsvereemigimg
Goedgekeurd bij Koninklijk besluit
van 12 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij Koninkl. besluit van 21
Mei 1S97 No. 58 en van 13 J uli
1909. No. 52.
Bureau: Jausweg 11, geopend alle
werkdagen van 95 uur.
l'elephoon No. 403.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging bier ter stede opge
richt met het doel de belangen der le
den op allerlei gebied te beüuriigen,
doch allereerst de belangen huuner
handel of bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van informatïën en het incasseeren
van dubieuso vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de stad woonachtige per
sonen moet 10 ot. porto worden be
taald, térvvijl van alle vorderingen
door de vereeniging geïnd 3 pet, pro
visie wordt geheven.
In Maart en April 1913 zijn 56 vor
deringen tot een bedrag van f 1625 49
betaald; 25 vorderingen worden afbe
taald; 11 vorderingen zijn uitgesteld
Bovendien hebben de leden het
recht op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging de heeren
Mrs. Th. de Haan Hugenholtz en A.
H. J. Merens, Spaarne 94 alhier, die
desgewenscht ook in prooeduren en
faillissementen gratis voor hun op
treden natuurlijk echter alleen voor
zaken betreffende den handel of het
bedrijf der leden.
Uij elke vordering de rechtsgeleer
den in handen gesteld moet 10 ct.
voor porto worden gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCU moet
worden betaald. H.H. rechtsgeleer
den hebben het recht In geval van ge
rechtelijke vervolging het door hun
noodig geoordeelde voorschot te vra
gen aan den inzender der vordering.
Over in de stad woonachtige per
sonen geeft de vereeniging gratis
hioiidelinge of telephonische inlich
ting; verlangt men de informatie
schriftelijk dan wordt 25 ct. berekend,
terwijl voor informatïën op buiten de
stad wonende personen f 0.60 pl.m.
5 ct. portovergoeding moet worden
bet n aio
Aai net Kantoor Jausweg '11 zijn
coupons u 10 ct. verkrijgbaar, waarop
meu aan het bureau van den Burger
lijken stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adressen
van hier Ier stede op het bevolkings
register ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legiliuiatiekaarten, waarop zij
persoonlijk informatïën kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestigde en bij oen Ned. Bond van
Onder! Iiifor. en Schuldinvordering-
bureaux en Handelsvereenigingen
aangesloten vereemgmgen. Deze in
fo rinatien kosten 25 ct.
Het is noodig er nog eens uitdruk
kelijk op te wijzen dat goed iiiformee-
ren, vooral naar nieuwe cliënten eene
bepaalde noodzakelijkheid is gewor
den. waar zoovele geheel onbekende
personen zich in onze stad en aan
grenzende gemeenten komen vestigen.
'Omler alle koren is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 18
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eene tweemaan-
deiijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
'dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die als
waarschuwingsmiddel uitstekende i
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, die hare le
den al deze voordeelen en gemakken
aanbiedt, slechts 3.50 jaarlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet het
eenige is wat de Haarlcmsche Han
delsvereniging doet; steeds beeft zij
een open oog "gehad voor alle zaken'
die hare leden in 't bijzonder en onze
gemeente in 'l algemeen betroffen en
altijd neeft zij daarvoor gesproken.
Feuilleton
Uit li et Engelse h
van
DAVID CHRISTIE MURRAY.
69)
Dat kan ik nog niet doen, bracht
Wliittaker hijgend uit, als ik dat'
deed zou hij erg krijgen. Ik heb hem
gezegd, dat ik een dokter ging spre
ken.
Een dokter spreken! bromde. Bow
ling bijna huiten zich zeiven. Ga
naar een idiolengestichl! ik heb nog
nooit, riep Bowling, terwijl hij mot
een plotselinge wanhopige berusting
Williams kraag losliet, zooii Le
venden, gluipenden; jankenden, krui
penden hond gezien heb!
Do Hoofdstraat van Castle Barheid
was ledig. Terwijl die twee voor het
Luis van Job Round stonden, konden
zij op een afstond van een paar hon
derd passen de lichten in do winkels
zien. De gasvlammen in de straatlan
tarens gingen op en neer, en de door.
den Stegen gezweepte straat scheen i
waar het gaslliclit er op viel in den
.wind voort te kmlpen. William en'
Het zou te ver voeren alles op te noe
men. waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat het hare be
doeling is, in deze richting krachtig,
voort te gaan.
In verband hiermede zijn in het be
stuur drie commissiën gevormd en is
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissiën bemoeit eene zich
mot het Informatie- en Incassowezcn,
eene met algemoene Middenstondsbe-1
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stand brengt verdient uwe sympa
thie en de contributie, 3.50 per jaar,
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij -is in ledental, des te meer kan
do I-laarlemsche Handelsvereeniging
doen.
Sluit u bij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
OM ONS KEEN
No. 1733
Da Aanexatie van iiei
iuaoierxwartier.
De Schotenscho adressanten hébbon
van hunne requesten aaa den I-laar-
lomschen gemeenteraad niot veel ploi-
Ziier beleefd. Wat zij wenschten was
ontheven te worden van 't betalen van
forensonbelasting en, als dat niet ging,
gelijkstelling met 'Haarlems ingezete
nen ten opzichte van onderwijs en zie
kenverpleging. Dat kan niet, gaf do
Raad te verstaan, maar, zoo voegden
een paar van de leden van den Ra.uJ
er aan toe, het wordt wel lijd dat we
het heele stadsgedeelte van Schoten
maar annexeeren en bij Haarlem trek
ken. Daarom hebben de requeslro.nton
niet gevraagd en het zou mij, ook met
het. oog op hot percentage van de
Ilaarlemsche inkomstenbelasting, dat
in dezelfde Raadszitting op 5.2 bepaald
werd, niet verwonderen, wanneer zij
zeiden: ..Zachtjes aan, met Haarlem
mer te worden is nog zoo'n haast;
niet!"
Theoretisch is er voor de annexatie
door Haarlem van het Schoterkwartier
natuurlijk alles te zeggen: geografisch
economisch behoort dit tot onze stad.
Practisch is er heel wat tegen aan te
voeren. In de eerste plaats is het niet
voldoende, warneer een paar Raads
leden zeggen: „We hebben een lastige
finoncieele quaestie met een naburige
gemeente," om maar dadelijk tot in
lijving over te gaan. Daartoe is méér
noodig, bijvoorbeeld, dat die naburige
gemeente de gioote stad in hare uit
breiding belemmert, of wel: buiten
staat is, zelfstandig te bestaan. Of
liever nog: beide, want het bloote feit,
dat een kleine gemeente eene groote
in haar uitzetting hindert, kan alléén
nooit een reden tot annexatie wezen.
11c herinner mij nog goed, dat toen in
de periode 1902-1906 de vorige grens
wijziging aanhangig was, de gemeen
tebesturen van BloemendaaJ en Heem
stede er tegen protesteerden dat ook
van hunne gemeenten een stuk ge-
eischt werd, omdat zij zeer gced in
staat waren, di© te beheeren. Hei wil
leken rige van zoo'n grensverandering
werd door deze opmerking helder be
licht en inderdaad was ze zóó toeval
lig, dat niemand begreep, waarom ze
to Heemstede en te Overveen juist
langs het Blauwbruggelje en de wo
ning van den heer Prins heenliep,
waarom niet dichter bij Haarlem of
niet verder er van af
Hoe staat het nu eigenlijk in Scho
ten met het gemeentebestuur? Mij
dunkt, het is volkomen capabel voo'-
zijn werk. De burgemeester beheert de
zaken flink en «ordelijk, de wethouders
steunen hem en de Raad is wel wat
tot veelpraterij geneigd, maar neemt
toch zelden besluiten die tegen het al-
gemeen belang indruischen. Op liet
stuk van beheer is er dus geen enkele
reden, om aan de tegenwoordige be
stuurders het heft uit de handen te
nemen.
t Is waar, de financieele toestand is
niet schitterend. De openbare werken'
(de heer Rinkema wees er op}, laten te
wenschen over. vooral de straten zijn
miserabel, maar er is behoorlijke ver
zijn makker scholen in de beschutting
van de heg. De klok der naburige kerk
sloeg het half uur.
Wanneer ga je weer-naar bin
nen? vroeg Bowling.
Nog niet, zei de Wliittaker, niet
voordat hij slaapt.
En wanneer denk je dat hij zul
slapen? ezelskop met je schapen-
hart Bowling's woordenboek van
scheldwoorden schoot te kort.
Ik zal hier een half uur wachten,
antwoordde William. Bowling bromde
in een nieuwe vlaag van woede, cn
ging weer ronddansend stampvoeten,
terwijl iiij te vergeefs geheugen eu
vindingskracht in spande om de ver
achting, die hij gevoelde, sterk genoeg
uit te drukken.
Intusschen zat Job daarbinnen rus
tig te rocken en zijn grog te drinken.
Onder zijne zonderlinge tevredenheid
lag eene zekere aandoenlijke teedor-
licid, zijn gedachten keerden /terug tot
zijne- dochter, en hij zegende haar in
zijn hurt niet onstuimig, niet harts
tochtelijk, rraar zooals een gewoon
vader zou doen. die zijn kind liefhad
en eene gewone levensgeschiedenis
achter zich had liggen.
Zijn glaa was ledig. Ruiten kletterde
de regen en loeide de wind. Binnen
wns rust en vrede. Het gedmisch van
wind en regen klonk als een zacht ge
murmel in zijne ooren, en scheen op
eene zonderlinge wijze tot een orav.l-
lichting in de woningen en op straat
en wanneer er nog niet algemeen
duinwater wordt gébruikt, dan is dat
omdat de ingezetenen van de gebeden
gelegenheid niet profiteeren. Onder
wijs wordt in voldoende mate gegeven,
over hel politietoezicht klaagt nie
mand. Waar is dan eigenlijk, ik zeg
met de omstandigheid, maar het
complex van omstandigheden, die
inlijving van Schoten bij Haarlem zoo
gebiedend elschen als de heeren Mo-
doo en Nagtzaam wel meenden?
Het was goed, dat tegenover hun
zuivere theorie de heer Rinkema een
waarschuwing liet hooren u t de prak
tijk. Als het tot deze inlijving komen
moest, zoo zeide hij, dan zou het een
noodzakelïjkkwaad zijn. Zoo
is het ook. Een kwaad voor Haarlem.
Mem kan op een achtermiddag wel
eens zoo losweg zeggen: „lijf maar
in," zooais men ook voor vijf minuten
de verzuchting slaakt: „Ik .wou, dat ik
millionnair was", maar dc gevolgen
van zoo'n ai nexatïe moeten wel zeer
ernstig worden overwogen.
Voor Haarlem zcuden ze. kortweg,
noodlottig zijn. Toen in 1902-6 liet
voorstel van Gedeputeerde Staten om
tot grensuitzetting te komen, overwo
gen werd, is men bijzonder geheimzin
nig geweest met <ie cijfers, die da are
aan te pas kwamen, zóó zelfs, dat toen
een der leden daarover spreken wou,
de Raad plotseling in geheime zitting
overging. Toch is bij die gelegenheid
wel buiten de Raadszaal gezegd, dat
de annexatie van Schoten's stadskwar
tier de Haarlcmsche belast ing mét an
derhalf procent verhoogen zou. Als
dat cijfer juist is geweest, dan behoeft
men het maar' bij ons tegenwoordig
percentage to tellen om er van over
tuigd te zijn, dat deze annexatie z o n-
der vergoeding, voor Haarlem
een allemo.od 1 ottigste gebeurtenis we
zen zou,
Hoe staat liet nu met die vergoe
ding? Zal het Rijk de last voor Haar
lem verlichten door een bijzondere
jaarlijksche uitl eering als premie op
de in! ij ring? Of daar wettelijke bepa
lingen tegen bestaan weet ik niet,
maar dat men er in 1902-06 niet aan
dacht is wel zeker. Zelfs is het tegen
deel waar: Gedeputeerde Staten ver
langden eene vergoeding die H aar-
1 e m betalen zou aan de beroofde ge
meenten en toen de Raad den l'sten
October 1902 uitsprak, dat zoowel in
het belang der gemeente Haarlem als
in het algemeen belang spoedige wij
ziging der grenzen noodzakelijk was, I
verklaarde het College meteen, dat het
(zeer milde!ijk) bereid was, desnoods
aan die gemeenten, die door afstand
van een deel van hnn gebied aan
Haarlem schade zouden lijden, tijde
lijk die schade in billijkheid te ver
goeden, doch dat tegen hel kapitoli-
seeren dier schade bij den Raad ern
stige bezwaren bestonden.
Hieruit blijkt, dat voor de gemeente
Haarlem waarlijk wel ccn groot of
fer verlangd werd: namelijk liet kapi-
taliseeren van de schade.
Vier jaar lang bleef de zaak slepen
de. Eindelijk werd den 24sten October;
1906 een schrijven van Gedeputeerde;
Staten voorgelezen, waarin namens
den Minister van Binnenlandsche Za
ken werd medegedeeld
„dat bij den tegenwoordigen stond
„der aangelegenheid dc Minister er
„van afziet de indiening van een
„ontwerp van wet, betreffende de
„grensregeling van Haarlem en om
liggende gemeenten bij den Staten-
Generaal te bevorderen."
Deze nièsiédeeling werd door den
Raad met ajiplaus begroet.
Mei applaus.... door deruelfden of
althans nagenoeg denzelfden Raad,
die in 1902 verklaarde, dat grenswijzi
ging noodig was, zoowel in liet belang
van Haarlem als in liet algemeen be
lang.
Wat was er dan in die vier jaar
veranderd?
Niet veel, maar men was in Haar
lem tot nadenken gekomen, had be
grepen, dat de bovendien toch kleine
stukjes van Heemstede cn Bléeiuen-
daal niet cons aan Haarlem zouden
worden afgestaan eo dat dus de grens
regeling, als ze kwam, alleen uitloo-'
muziek te zwellen en langzaam in de
verte uit te sterven. Toen was het zo
merweer, cn hij stond op het veld. Zijn
gestorven vrouw en zijn levend kind
waren gezamenlijk bij hem, en beidén
waren in den blcei barer schoonheid,
zooals moeder en kind nooit geweest
waren buiier. het rijk der droomen.
Toen ging de droom voorbij, en ver
dween in de holle leegte dor bewuste
loosheid van den slaap, en hij zat met
zijne kin op zijne borst, en zijne armen
slap langs zijr.o zijden hangende.
De klok der naburige kerk sloeg het
volle uur, en de regen en wind waren
bedaard. Do klink van het tuinhek
werd opgelicht en voetstappen klonken
op het grintpad. Toen William de deur
van liet landhuisje naderde, was er
een prikkeling in de worlds van zijn
haar, alsof het voornemens was aan
stonds te berge te rijzen: zijn hart
scheen tegen zijn ribben te slaan, en
zijne knieën knikten. Hij hield zich
aan het traliewerk bij de deur vast, en
beproefde te luisteren, maar er was
zulk een gegons in zijne ooren dat hij
niets hooren Kon.
Eindelijk raapte hij een wanlioptgen
moed bijeen en klopte aan. Hij wist
niet of er gehoor aan werd gegeven,
maar hij klopte nog eens, en luider.
Het tuinhek knarste weder, en Bow
ling sloop op de tcenen het grintpad
langs.
Wou Je de heele buurt wakkere
j>en zou op Inlijving van het dure, ge
stadig groeiende Schoterkwartier.
Dus werd er gejuicht omdat het
eigen verzoek ter>. slotte niet ingewil
ligd werd
Er was eens een beer, die toen zijn
baas sliep een steen opnam om daar
mee een vlieg, die op 's mans voor
hoofd ging zitten, dood te slaan. Dat
lukte, maar het beest had meteen zijn
meester den schedel ingeslagen.
Aan dien fabel moest ik denken,
toen ik hoorde aai bevelen Schoten bij
Haarlem in te lijven, om de Schotei-
sche forensen van hunne, ik erken
het gaarne, onbillijke belasting af te
helpen. De aangewezen weg is m. i.
om te trachten de wet gewijzigd te
krijgen.
En wil men naderhand om andere:
redenen het Schoterkwartier door'
Haarlem doen annexeeren, dan zal
Haarlem daan-oor een belangrijke
vergoeding van hel Rijk móéten el
schen, hetzij in den vorm van een
uitkoering. hetzij in dien van een
flinke, geen luttele grensverlegging
ook naar het zuiden en westen. Dan
betalen Heemstede en Bloem end aal
althans mee in de kosten om Schoten
uit de moeilijKnéid te helpen.
Haarlem, zonder eenige vergoeding
Schoten inlijvende, handelt als Ie
mand, die zelf niet goed kunnende
zwemmen, een drenkeling te hulp
komt het is heldhaftig, maar nood
lottig. want de drenkeling slaat zijn
arm om den zwakken redder en sa
men zinken zij naar de diepte.
J. C. P.
Parijsche Brieven
CCCLXXVII.
Heb ik u niet reeds in een mijner
•vorige brieven verteld, dat de heer Lé-
pïne oud-prefect van politie, zich 1;e
Monfcbrison candidaat voor het Parle
ment heeft gesteld? Nu, zijn kansen
staan goed, te oordeelen naar den uit
slag dor eerste stemming:
Ingeschrevenen: 22.044
Stemmenden: 16.512
Lépine republics in de gauche"
8.136 st.
Robert „radical-socialiste"' 7.S35
Masson, „socialiste unïfié" 294
De jgèheele campagne berustte op
het wetsvooistel van den driejarigen
dienstplicht. De heer Robert betoonde j
zich een tegenstander van bovenge
noemd wetsvoorstel. De heer Lépine,
vager en dus politieker in zijn uitdruk
'kingen, verklaarde gereed te staan om
alle noodige maatregelen te nemen
teneinde de nationale defensie te ver
zekeren.
De kansen van monsieur I.épine
staan dus opperbes!, ook naderuaal
onder zijn kiezers 30.000 exemplaren
van een
circulaire versoreid zijn, waar
in van den candidaat onder meer ge
tuigd wordt:
„De man. wiens gelaatstrekken wij
boven deze regels weergeven, is een
der populairste figuren in *ansch Eu
ropa, meer bekend te Louden, Wee-
nen, Berlijn en Sint Petersburg, dan
in sommige gedeelten van Frankrijk.
Dat komt, omdat, sedert twintig jaar,
de dagbladen der gansche wereld zich
bijna dagelijks hebben moeten fceaig-i
houden met de overwegende rol. die
hij te Parijs heeft gesj>ecld en Parijs;
heeft, den hémel z'i dank, niet opge
bonden de aandacht der wereld te
trékken.
Wat de kracht van den heer Lépine
uitmaakt, is zijn karakter. Hij is veel
verschuldigd aan zijn physieke kracht,
aan zijn wonderlijke activiteit, aan de
helderheid van zijn geest, aan de ui tin
gen van zijn intelligentie, doch deze
hoedanigheden, in even hoogen graad,
bezitten anderen evengoed als hij. Wat
hem boven anderen heeft doen uitste
ken, dat is de loyaliteit van zijn karak
ter. zijn beproefde openhartigheid, do
goedheid van zijn hart, en wat de
groote menigte heeft bekoord, dat is de
dapperheid en de koelbloedigheid,
waarvan hij zooveel proeven heeft af
gelegd.
„Wij hebben gesproken over zijn
goedheid. Telken jure, sede
jaar, heeft hij, dank zij zijn strikte
spaarzaamheid, op de t.e zijner be
schikking gestelde gelden, ongeveer
hondird duizend francs weten uit to
sparen, waarvan hij belangwekkende
armen deed profiteeren."
Het is wel prettig, wanneer men
zooveel talent heeft als monsieur
Lépine.
Gabriele d'Annunzio geeft zich te
dien opzichte minder bloot. Want hij
zingt niet openlijk zijn eigen lof. Hij
neuriet slechts een vaag wijsje, en
de toehoorder moet het maar ergens
maken? vroeg hij, Wliittaker bij den
arm nemende. Als li ij da t niet hoort
kan hij niets hooien. Maak de deur
open. Bowling's fluisterende- stem was
heesch, cn zijn hart klopte even hard
als dat. van William, maar hij was bo
ven alle vergelijking de moedigste van
de twee. William beproefde de deur
open te maken, maar zoo onhandig
dat de zeeman (die zijne eigene vrees
en spanning zoo ondragelijk vond dat
hij liever Job Round getrotseerd zou
hebben dan ze langer te verduren)
hem ter zijde stiet, de kruk omdraai
de on de kamer inkeek. In orde,1
zeide hij fluisterend: en de deur een
weinig wijder openende, sloop hij bin
nen met Wliittaker vlak achter zich.
Bowling deed zacht de deur dicht, en
do twee samenzweerders stonden el
kaar bleek en met verwilderden blik
aan te staren. Beiden hadden dezelfde
gedachte, die hen gelijktijdig de oogen
on den slapende deed slaan. Als hij
den strik eens ontdekt had en 't doel er
van begreep, en als zijne tegenwoor
dige stilte maar eene list was om hen
uit te lokken voort te gaan? Als die
krachtige gestalte eens overeind rees,
en die eogen, die zij beiden gevreesd
lmdtlen, zich openden orn hen aan te
zien? Bowling sloop achter de tafel en
legde zijne hand op een groot voor
snijmes ,dat daar toevallig lag.
Schud zijn elleboog, herhaalde de
hij met een© krassende stem.
thuisDrengen. Ziehier een karakteris
tiek gesprek tusschen signor Gabriele
en een Parijsch journalist.
Cher maïtre, ik heb „La PLsa-
neïle" gezien en kan niet nalaten u
te verklaren, dat ik het stuk beschouw
als hel werk van een genie
Och, het woord „genie" beduidt
op zichzelf zooveel niet. De eeuwen
hebben betrekkelijk veel genieën voort
gebracht. Daarentegen weinig ge
nieën, die levens hoogst intelligente
mcnschen waren. Zoo hebben bij mijn
weten de laatste tien eeuwen sléchts
tweee intellekt-genieên kunnen voort
brengen, meuschen met een alomvat
tend dénk- cn kunstleven. Dc een is I
Leunarda da Vinei, groot schilder,
beeldhouwer, uitvinder, litterator,
enz. Reuzenfiguur, die Leonardo I
En
Wat?
En de ander
II signor Gabriele koek den vrager,
stumperig persmuskietje, hoogst ver
wonderd aan, glimlachte vaagjes en
gooide het gesprek over een anderen
boeg.
Stomme journalist I
Na al die onbescheiden woorden is
het aangenaam, een nederig men-
echenexemplaar te hooren spreken.
Onlangs hield de heer Etïenne, de
minister van Oorlog, een redevoering
Natuurlijk over den driejarigen
dienstplicht, omtrent welk wetsvoor
stel eerlang de beslissing zal vallen.
Bon. De heer Etienne zei onder meer:
Ik, die niets anders ben dan- een
oud en eenvoudig soldaat der demo
craten, ik heb mijn land het alarm
sein gegeven. Zie, dat vind ik nu be
scheiden van onzen patriottischen
Etienne. Want deze „oud en eenvou
dig soldaatder democratie" is
nóóit soldaatin het leger geweest.
Buitendien is deze democratische sol
daat ec-n eersterangs zakenman, die
uitgestrekte bezittingen in Marokko
heeft bezittingen, die wellicht te
eeniger tijd beschermd zullen dienen
te worden door soldaten, die, demo
cratisch of aristocratisch van zin, in
elk geval de kazerne en het exercitie
veld beter kennen dan liet parlement
en de casino's.
In tusschen wordt er van beide kan
ten hard gewerkt: door de „reaction
nationaliste" voor den driejarigen
dienstplicht, door de tegenstanders
voor de handhaving van den tweeja
rigen. En het is wol karakteristiek,
dal onder de laatsten generaals zijn
te vinden, met name generaals, te
vens oud-leden van hot Hoog Militair
Gerechtshof: Peïgcê, Pédoya, Godard
en Reuvray, onder wier hoog patro
nage het Comité de 1'Appel au Pays
staat, dat meetings Qioudt, waarop
meergenoemd wetsvoorstel in den
breede wordt besproken. Onlangs
vond ïoi de groote Salle Wag ram d.e
eerste meening van genoemd Comité
plaats. Ruim 5000 personen woonden
deze bijeenkomst bij, die gepresideerd
werd door Gabriel Séailles, professor
aan de Sorhonne een der weinige
professoren, die niet alleen onder de
kamerlamp werken.
Onder meer zei Gabriel Séailles:
„Toen wij er ons tegen verzetten,
dat de terugkeer tot den driejarigen
dienstplicht onttrokken werd aan elk
onderzoek en gevoteerd zou worden
zonder discussie cn 'hoe hebben de
feilen ons in liet gelijk gesteld! on
der de misleiding van de publieke opi
nie, handig voorbereid door een pers,
waarvan het duidelijk is, dat ze, met
al het papier, hetwelk ze voor een
halven stuiver geeft, niet kan leseri
zonder „zaken te doen" toen hebben
wij ons recht van burgers willen
handhaven- Het is onze burgerplicht,
dien wij heden vervullen. Op deze bij
eenkomst is er plaats zoo voor tegen
standers als voor aanhangers van
den driejarigen dienstplicht, voor al
le lieden, die, zonder hartstocht, zon
der reactionaire bijgedachten, slechts
de belangen van de landsverdedi
ging voor oogen houden. Ik zou wil
len, dat het voorzitterschap, hetwelk
men mij de eer heeft aangedaan mij
aan te bieden, den eerbied voor de
vrije gedachte beter kende, die slechts
buigt voor de erkende waarheid.
Enz."
Daarop toonde generaal Perein de
uitstekendheid aan van den soldaat
van 1905, gedresseerd naar de regle
menten van 1904, die de goede eigen
schappen van den Franschen soldaat
hebben doen uitkomen. Bij die solda-
ten van twee jaar voegen zich reser
visten, die, do generaal aarzelde niet
het te zeggen, beter zijn dan de sol
daten „en contingent": physiok, dis
ciplinair, moreel.
Alles goed en wel. Maar of de ge
neraals Gedard, Peigné, Pédoya,
Itouvray en Percin, ook ai hebben zij
Leg dat mes neer, fluisterde Wil
liam hem toe. Als hij wakker word:,
kan ik hem zeggen dat ik niet wei
ben, en dat jij me naar het logement
zult brengen. I-lij dacht toch al dat ik
niet wel was.
Schud zijn elleboog, herhaa.de de
zeeman, en William strekte eene hand
uit, zon bevend en besluiteloos, dat
Bowling's hebzucht en zijn afkeer van
zijne eigene bevreesdheid liem opwek
ten om nnv om de tafel heen te ioopen
tot vlak voor de bewusteloos© gedaan
te in den armstoel; en er voor knielen
de, mot het mes in de hand, begon hij
aan de knoopen van hot vest ie from
melen om den horlogeketting los te
molten. Op dit oogenblik sloeg een
jongen, die door de Hoofdstraat naar
huis ging, tegen de staven van het
ijzeren hek, zóó onverwachts en met
een zóó dreigend kletterend geluid, dal
de twee schurken opsprongen, en Bow
ling, die plotseling overeind rees,
achterover viel. Hij strekte eene hand
uit om zich staande te houden, en stak
die bij ongeluk in de smeulende kelen,
waardoor een kre-et hem ontsnapte,
en in zijne natuurlijke haast om zïjno
hand terug te trekken, sloeg hij tegoa
het naastbijzijnde voorwerp aan, dat
toevallig de ketel was. Met een zwaren
slag viel de ketel op den haard, hel
haardgereedschap volgde en toen
was alles weder slil. De slapende ge
daante verroerde zich niet.
allen kruit geroken en het vaderland
anders gediend dan ..par des phra
ses", het zullen winnen van „eenvou
dige soldaten der democratie', e
over tientallen miljoenen beschikken,
gelijk monsieur Etienne. minister van
Oorlog en koloniaal grondbezitter
OTTO KNAAP.
BEGRS-OVERZICHT
van de Firma E. SASSEN en Co.,
Parklaan 14 B, Tclefno. 2061,
- 30 Juni—i Juii 1913.
Ook in de afgcloopen week bleef do
beurs in alle nfdeelingen in haar lus
teloosheid volharden. De berichten
Over het geschil tusschen Servië en
Bulgarije zijn, nu meer en meer blijkt
dat dit met de wapens zal moeten wor
den uitgevochten, niet geschikt orn
de terughouding, welke het publlo'k
reeds geruimen tijd aan den dos légt,
te laten varen. Integendeel, al moge
do strijd beperkt blijven, zal toch, in
dien de oorlog uitbreekt, opnieuw veel
geld onproductief moeten worden
uitgegeven. Het is dan ook zeer de
vraag of de Bankiers die de Balkan-
sinten tot nu toe van geld voorzien
hebben, ook voor een nieuwen oorlog
bereid en bij machte gevonden zullen
worden ae noodige middelen te ver
schaffen. Do afgeloopen oorlog heeft
reeds aan de gezamenlijke lauden,
welke hierbij betrokken waren, ruim
1353 rnillioen gulden gekost,
Eenige millioenen meer of minder
zal, nu het gaat om de verdeeling van
den buit, wel niet veel gewicht in de.
schaal leggen en wanneer de geld
schieters ook thans nog kunnen c-n
willen helpen, zullen ongetwijfeld de
betrokken regeeringen niet aarzelen
den strijd ie beginnen. Doch afgezien
hiervan is het steeds duurder worden
de geld voor het publiek eveneens een
aanwijzing om voorloopig nog een af
wachtende houding aan te nemen.
Wanneer zulke reusachtige bedragen,
als bovengenoemde 1353 miJlioen gul
den, benevens de enorme sommen wel
ke in den laatsten tijd in de voor
naamste landen voor uitbreiding van
leger en vloot worden gevoteerd, dus
voor onproductieve doeleinden wor
den aangewend, is het duidelijk dat
de handel het gebruik van deze ka
pitalen moet missen. Ge!d in e<;n
spoorweg of industrieele onderneming
gestoken, werpt rente af, doch o'o
enorme sommen welke in den laatsten-
tijd voor bovengenoemde doeleinden
zijn besteed, zijn beslist onproductief
aangewend, daar zij slechts diénden
tot voeding en het aanschaften van
oorlogswerktuigen. Hierin is dan ook,
behalve in het ontstane wantrouwen,
de oorzaak van den gespannen toe
stand op de geldmarkt te zoeken. Ea
alsof nu de- zorgen nog niet groot ge
noeg zijn, staken nu nog de arbeiders
in de voornaamste goudmijnen in
Z.-Afrika, waardoor er kans bestuut,
dal bij een eenigszins langen duur
van deze staking de goudtoevoer be
langrijk vermindert, waardoor de
geldmarkt nog verder in het ongerce-
de Z50U komen. De bankiers zien dan
ooik zeer goed in, dat de vooruitzich
ten voor de geldmarkt allesbehalve
hoopvol zijn. Daarom trekken dan ook
de banken In de Unie zooveel mogelijk
al hunne geldmiddelen toi zich, ten
einde in het najaar, wanneer gewoon
lijk aan de geldmarkt buitengewone
eischen gesteld worden, niet in moei
lijkheden te komen. Op korten ter
mijn is geid gemakkelijk, verkrijg
baar en ook zeer goedkoop, hetgeen
zich dan ook wel laat verklaren, doch
op langen termijn is geld duur cn
zeer moeilijk ie bekomen.
Wol wordt de hoop levendig gehou
den dat, indien op emisstegebied do
noodige beperking wordt betracht en
de bankiers met de noodige voorzich
tigheid te work gaan, na de afhande
ling van het tarief van invoerrechten
en de ter hand genomen reorganisa
tie van het circulatiewezen, de zaken
zich spoedig zullen herstellen, doch
het publiek heeft den laatsten tijd ge
leerd, dat de gunstige verwachtingen
meestal oour uo lenen women tegen
gesproken en wacht blijkbaar liever
eerst rustiger tijden al, alvorens zich
meer algemeen met de zaken toi
beurze in te Ja ten.
Van een bepenting op emissie-gebied
valt, nu blijkt dal in de maand Juni
het bedrag der nieuwe uitgiften 200
rnillioen dollar beloopen heeft, nic-t
veel te bespeuren, en of na de behan
deling van bovengenoemde- wetten -.ie
zaken direct een betere wending zul
len nemen, dient te worden afge
wacht, doch nu blijkt dat na de defi
nitieve goedkeuring van het a'schci-
Bowltng begon te vloeken c-n te
kermen over zijne bezeerde hand, en
mot groote voorzichtigheid de zwarte
asch, die er nog aan kleefde, af te ve
gen. Eensklaps, met een ongeduldi-
gen vloek, greep hij met de onheze:r-
de hand de medaille, die aan Job's
horlogeketting hing, en trok er uan
met geen ander gevolg dan dat hij
liet horloge met geweld uit den vest
zak trok.
Maak dien horlogeketting los,
zeide hij woest, en William gehoor
zaamde hem met bevende vin nors.
Bowling rukte hem het horloge uit
de hand en stak "net mei Letting en
medaille in zijn eigen broekzak.
En ga nu mee. 'Whiitakc-r trad
naar de deur. Wochl even, hernam
Bowling, en tot William's ontzetting
trad hij terug en nam Job Round bij
den baard. Ei, Joby, zeide hij, op
spo'tcnden toon, zoo heb je me- ook
dikwijls gepakt, niet waar'? Je JieM ma
dikwijls genoeg getreiterd, Joby. Je
woudt liever dat het daar tot stof lag
te verroesten dan dui ik er een piaster
van kreeg? Langer dan vier-©u-twintig
jaar heb je me luien hongeren on dor
sten en hard werken, niet waar? El
lendeling, die je bent! En nu heb ik
het. nu heb ik liet! nu heb ik hol!
Luistert zeide William hem bij don
schouder grijpende en met beide han
den aan hem trekkende. Iloor je
niets?
