Hums Dusuil
WRAAK.
TWEEDE BLAD
Baaadag 18 Augustus 1913
t u ««lijk zeggen, met die oeïenlng I hielp verzachten,
verlegen, en al had ik mij vast voor-; brood-dieet had
dat ik alleen een toespraak (.den. liet, was een stevige kerel en
Brieven over Amerika.
Met ib'et water-en-
ik minder mede!
hiwii. iwi. ncia ©en stevige kenol
binnenkwam, wist ik niet wat ik erl kwaad> ik geloof dat do ergste
van maken moest. straf voor hem nog het waler-en-
Veel passagiers waren al annwe- brood-dieet was, want hij poogde
zig. De Amerikaan is „kerksch". In mijn steward om te koop en, om
het dagelijksch leven bespeurt ge van hom wat warm eten te brengen. Doch
don godsdienst m soetl al» niets, wa5 Baen sprale
iNu had ik, als ik in de ..gevangenis''
kwam, als het ware gevoeld, dat de
ij of mijn steward wat te zeg-
als niets,
aar Zondags gaat hij getrouw ter
kerke en zou het „schokkend" vinden i
als hij 't niet deed, een echt oppor-
Aaltkig godsdienstig leven. Benedon kerel r
waren meerdere zeeziekenhet, gen had, maar het bleef bij een vaag
was fitormachlg en koud, wij waren j vermoeden, tol hij me op den derden
ochtend, dat ik het hospitaal inspec
teerde. vropc nm me een oogenblik te
XXIII. -
Een Amerikaaiisch kind is niet nu in de nabijheid van de „Banken'
om uit te staan, aan tafel hei hoogste do plaats waar ijsbergen afzakken,
woord, onbeleefd in hooge mate. j IJebergen 1 Plotseling dacht ik aan
Kwam men ze tegen op de trap, en de „Titanic". Wij waren, ik wist het mogen spreken.
hadden ze de leuning te pakken dan j naar den loop van 't schip, nu zoo Dat mocht en toen vroeg hij me of
dwongen ze je gewoon naar het mid-i ongeveer op de plaats waar 3000 Me- hij oen geheim mij mocht mededee-
den om te kunnen passeeren. Doch tci' onder ze© het reuzenschip rust, len.
dit gebeurde rnc maar één keer. want on...... nu wist ik waar ik dien och- j,e], jn mijn leven
de volgende maal. nam ik hen bij den t01ld over te ..spreken" zou hebben.
11/ li.-.* 7A irTon Is.r lÏAfl rlAt r.A7,.A
arm en loosde l.em kalm woa ni«r 't lk lkl bSf.
midden Liep men on dek dan kreog £'en v'e °P de -.Titanic
je op eens een duw op zijde en con begon het aangrijpend
Amerikaanse he jongen vloog je voor-j Vftn ,üc muzikanten.
leerd. dat geheimen allernaarste din-
JT gen zijn. Gewoonlijk wordt iemand
verhaal van bet stilzwijgen de dupe
lied Geheimen zóó te aanvaarden is me
het
Ook dat lapten ze me geen twee
maal. 's Avonds waren ze het laatste
op, 's morgens liepen ze om 1U uur nog
onaangekleed. Ik wist dat de opvoe-
ding dor kinderen in Amerika niet alle™ lo°" te
zéér gestreng was, maar zoo onbe
schoft had ik me de kinderen niet
speelden, arme huurlingen, die de te „ambtelijk" zou ik haast zeggen,
reis mee maakten niet om een nieuw steekt er een schunnïcre streek achter
land te bereiken, niet om weer thuis ,ia„ |Kott m ba5t dw„
komen, met om genot, maar
-- ze te niet te doen, en alleen als
genot, maar
verdienen voor
vrouw en kindereu. die hier of daar ''jdcr als geneesheer ons een streng
In armoedige omstandigheden zonder persoonlijk geheim mededeelt, heil
heilig
,t man en vader hun leven slijten. Het ben wij dit te bewaren als
voorgesteld, in Amerrkaanoch kind L„hanI> mlt wcinIï let,.
heeft zijn ouders om to plaj.
reuzeide mij eens iemand en inder
daad de kinderen die ik daar
Ik hield niet van geheimen met de
schip bemanning en weigerde hem aan to
verloren was en elke redding ultge-
boord leerde kennen lagen .dit er fte-l sloten. toen de dood niet meer op on- hooren' tot h|J m,J ze,de' dat
°p ,to?' zekeren afstnnd, doch vlak bij gereed nienschenleven mee gemoeid was.
Vee had ik niet te doen, a leen wat stond m.e( onVerbiddeIijke zekerheid Dan draait men zijn hoofd nog
zeezieken eu achterin was l hospitaal zijn S|0g tc slaan boe toen de muzi- eensom naar den spreker en weifelt,
met n paar landverhuizers die terug- kanten ani.getre 'en zijn en speelden Doch toen ik hem vroeg of Ihet een
moest hnoud^Tof^vijiemMden^l mi do geh<4m a,S eeneesheer was dat ik
waren i 1./^1'one aan=eSr°Pcri door aanvaarden had, antwoordde hij ont-
V„i toto* m ft**»»» T"\
jiksskgiOTS O., vernam daar hoe «r I» pcil|l!e uj|i„K er 0„gin„ J, .Vraag 1 dan ,e superieur, den of-
waren die met hun geuit elk jauv arte hnrt hMfd hel zl„tBrid° „hip, "lrt«." antwoordde ik.
maanden naai Europa gingen om do en aqen zor>gen bet lied. Op de woor- Een half nor later zaten wij beiden,.
eej1 den kwam het immers niet op aan. de eerste officier en ik, in het hospi-
ve!"' I-Iet gevoel van greote menschel ijke taal en vernamen dat er iemand aan.
jaren een maand of wat naar t oude solidariteit liet zich allen nu gelijk i)Cl01.d was d;c ai sedert twee-en een
dorpje m Europa gmg om daarna vnp|pn 70nder dat Rlnnd en kandail senert twee-en-eon-
weer met vrouw en kinderen terug te! g{ wat' ook hen scheidde halve dag niet gegeten, nodfo godron-
gaan, om zijn ge.d te verdienen fi.et MenscLiijL iolteariteit, die k™ bad.
niaaien.met oogsten en van dezen hoe- doov de maatschappij, waarin
ronarbeid telkens zooveel kun o-.crleg- wij leven, allen dag begraven
gen. dat hij om de tv.ee jaar niet zijn wordt onder het gewicht=vau de be-
gezin overkomen kon. Ik vroeg hem langen, die de een te verdedigen heeft
veel over Amerika, omdat ik wiet dat tegen den ander'. Het was de uiting
betrouwbare inlichtingen zoo moei- van het verheven gevoel van saam
lijk te krijgen zijn en kwamen ze uit hoorïgheid, van „maat'schappij, die
wel op den bodem der menschelijke
Ziel ligt, .och steeds teruggedrongen
Ómdat wij ons omringd zien van
maatschappelijke instellingen, niet in
overeenstemming met die saamhoo-
rig'heid, doch alleen prikkelend en op
wekkend wat er mee in strijd is.
Ik was blijde dat de „banken" mij
de rotsen en klippen van mijn
OOTMAB.
Buitenlandsch Overzicht
i strook waa>- ik geweest
kon ik hunne beschouwingen toetsen
aan het ondervondene en de waarheid
er van nagaan.
Nauwelijks op zee, kregen wij een
geweldig onweer, gevolgd door een
soort orkaan, die gelukkig kort duur
de, doch ine al gauw deed besluiten
mijn teruggaande landverhniz..
De
Baikanvuik?.an dooft
uit.
dek te brengen, want ongaarne iiot ik godsdienstoefening hier gebracht had-
ze lang in dat weer in het hospitaal.
Den volgenden morgen hadden wij j
oefening met de reddingsbooten, een
allertreurigste comedie.
Ik was commandant van een sloep.
Of ik roeien kon, of ik zeilen kon of I
ik sturen kon, werd me
den en al waren wij, goed geteld,
vior-en-lwintig minuten weer buiten
op dek en was de kapitein nog steeds
bezig ui de eerste klas, ik had mijn
taak gedaan, zoo goed als dat met
mijne overtuiging te doen was.
Meerdere moeilijkheden had ik niet
Wresölieiisn.
De oorlogscorrespondent van de
„Külnische Zeitung" is van Gallipoli
door Tracié naar Adiianopel getrok
ken, in hoofdzaak om eens uit te
maken wat er aan is van al de ge
ruchten, die aan de Bulgaren in den
oorlog allerlei gruweldaden toeschrij
ven.
Hij schrijft {volgens de „N. R. Ct.")
tibeck
met
utten van de bemanning lag er
ecu bewusieloos. Zóó hadden ze el
kaar geraakt. Maar dit was de belha
mel geweest en toen hij 's anderen
daags weer bij was werd hij na
Sloep 15 was de mijne met als rnatro-op mijn verdere reis. Alleen
ten: één echte matroos en negen l vrij onverwacht tot cipier aangesteld,
.stewards", kellners.
Gelukkig bleven de reddingsboou
binnen boord, ntfiar 't is werkelijk
iióodig dat meer dan tot nu toe ge
schiedt de bemanning geoefend wordt
in het uitbrengen van de reddings
booten, dat in stede van vlug, orde.ijk
te geschieden, meer een soort probee-
ren was, om de boot buiten boord te
krijgen.
's Zaterdagavonds vond ik op mijn
sc n rijf tafel een order die me schrils
inboezemde, „om 1U uur gotLsdieust-
oeieniiig in de derde klas".
De kajiilein van ons schip was wat
rnen noeinl „streng geloovig" en hij
Wilue uat in elke kias des Zondugoch-
tends kerk gehouden werd. Hij zelf
leidce de godsdienstoefening in de
eerste. Dc purser in de tweede, dc
dokter in de derde en de eerste offi
cier sprak voor de bemanning.
Onder de „taken" die mij als ge
neesheer volgens mijn „aanmonste
ring kunnen worden opgelegd, be
hoorde ook die van ..preüiKain' en ik
z<il uanig in het nauw, het viel mij
moeilijk een godsdienstoefening lo
leiden.
Ik sprak er met den eersten offi
cier over doch deze kon me weinig
helpen. IIij maakte zich er gauw af,
beweerde hij, heel anders dan de
„baas", maar voor de bemanning was
het ook veel gauwer te doen dan voor
de passagiers. Die wilden wel een
lang kerkje Zondagsochtends, terwijl
de bemanning al gauw W6g wilde.
Ik wist waarlijk niet wat ik doen
moest, maar op raad van den eersten
officier sprak ik met den „timmer
man" die gaarne de rol van raadge
ver op dit gebied wilde vervullen.
Deze vertelde me hoe ongeveer do
loop van een godsdienstoefening in
Amerika is met veel zingen, knie
len en bidden. Maar ik zat, ik wil
Van Kesan trok de correspondent
met zijn metgezel en zijn tolk naar
o. „,-mlciu Majgara. Malgara en Kalifia zijn
On ftpt. ivond wnq ©r^n wcbtnaVtTi met Dódosto de plaatsen, die vol-
omtar lie bemanning uitgebroken; ik f>« Gm-kecbe en Arme,liwbepatri-
woei niet waal-dool' deze ontstond, f'M'"".Ik'L wil dïii mil dï-
rivier at- waï'ïI flink rlof o-ftte-verd en ttisiciu zijn cn hij wu uan ook
Sen Ür "-eedeeien, dat,di^beid. plaat-
'A,,':. die dvfticr SR" e« ook Boelgarskeui sterk gele
ek ei een te voinmden, die danig hotecDH laatste dom giHd
oorlog
stalen tegen don Turk als het middel
punt van de Bulgaarsche propagan
da het had evenals de plaatsen in
Macedonië een revolutioiinaüe orga
nisatie tot stand gebracht. Bij den
sirens onderzoek door den kapitein Kaïathl d'ïiuitaoke TreeJ™ had
'vcrooideold tot 4 dagen gevangen s- mamldljto illwon.„ ïlch
sljaf. - dagen krom slmten in de gawapejid en bij de Gulgaren aan
boden om den anderen dag water lak.r 'ben(ieil gevormd en
en brood. do in de buui't liggende Mohammc-
Au is er geen gevangenis aan daausche buurtschappen geplunderd,
boord en het voorst© hospitaal, dut Ook aan den slag hij Boelair namen
niot in gebruik was, werd tot eevan- dc inwoners van Boeigarskeui niet
ge,lis ingcric' i. Mij was de zorg van I de -Macedonische vrijwiiiigers een
het hospitaal toevertronwd en du» «"d^amrdew^,aao
werd ik de gevangenbewaarder wmmi kejld en de verwoesting van dit dorp
do sleutels dor boeien mede toe ver- was dan Ook als een straf bedoeld,
trouvvd waren. i Op mij, zoo vervolgt de correspon-
llet is geen benijdenswaardige po- dent uer „Kuln. Ztg." maakte het
sitie zoo tweemaal 2-1 uur gebogen te vroeger blijkbaar zoo rijke, thans ge-
moete.1 zitten Alleen als er "Plucht" heel door brand verwoeste dorp een
moeten zitten. Alleen ate ffl^1?eiucni (i indruk De Turksche dorpen
moest worden, gingen de boeien af. WJren deels V001. d€e!s gedurende
Nu dit luchten was een aangelegen- den wintcr verwoest en de zomer had
heid die ik gclreel naar willekeur kon do puinhoopen met planten en ou-
regelén en zoodoende werd het voor- kruid bedekt, llier was dc verwoes-
sto hospitaal vaak en lang gelucht dio ting echter nog versch en op vele
beide dagen. Dat kou ik met mijn plaatsen lekten nog de vlammendo
scherpe brandlucht benam mij tel-
medisch geweten overeen brengen. kcl|S 'dep afcm H.( was een plaats
want de kerel was nog versuft door des doo(isgeen mensch was er te
den slag die hij óp zijn hoofd gekrc- zien ossen, paarden en buffels lagen
gen had ©n don is krom zitten niet verbrand in hun stallenhier en daar
de weg tot spoedig herstel. stak nog een machtige, vrij goed be-
lk voelde me zoo weinig „ambtc- »»»'d Sebloven buHelkop ml de ut-
vaihoopen. Massa s door de Turkscne
naar', kon den invloed van een dor- Mldau,'„ „eergosoiroten vorken» ia-
gelijk© straf zoo weinig begrijpen, g0n lailgB de wegen en troepen kip-
dal. ik zooveel mogelijk de situatie pen liepen kakelend rond, pikkend
t naar voedsel. .Tankende, uitgemergel-
de honden bewaakten nog den verla
ten hof en wachtten vergeefs op den
terugkeer van hun meesters. Treuri-
I ge aanblik. Toen wij ons gereed
i maakten hot dorp to verlaten, slopen
de hyena's vun het slagveld, de Zl-
I gcuners van Kezan, met groote zalt-
j ken op hun rug bij honderden dc
plaals binnen orn nog eens na te
pluizen, en weldra hoorde men in
alle hoeken graven en schuifelen,
want voor dezen plaag der mensch-
heid heeft elk stuk half verbrand
huisraad nog waarde. De man
nen van Boeigarskeui zijn met de
Bulgaarsche troepen gevlucht, de
vrouwen en kinderen voorloopig door
de Turksche regeering in Larnpsa-
koes ondergebracht.
Wij reden verder; nog vier uur
badder, wij te gaan tot aan Malga
ra. Steeds ging het over de puinhoo
pen van Mohammedaansche neder
zettingen.
Toen wij in Malgara aangekomen
waren, bezocht ik vooreerst den Kai-
makam Het bleek een intelligente,
nog jonge man te zijn, die vier jaar
in Karlsruhe gestudeerd had en de
Duitschc taal volkomen machtig was.
Hij gaf mij ©en statistiek van de ver-
wocste dorpen en huizen in zijn ge
bied. Hel zijn 2900 Mohammedaan-
schc en ongeveer 300 christelijke hui
zen, zonder dc stad Malgara zelf. De
vermoorde Mohammedanen kan men
op verscheidene duizenden schatten.
Een nauwkeurige opgave van de bij
het doortrekken der Turken geval
len Christenen is onmogelijk. In
elk geval zal het getal zoo eerder te
hoog dan te laag genomen zijn, In
Malgara, waar na den terugtocht der
Turksche troepen brand uitbrak, zijn
350 \yinkcls en 150 huizen verwoest
en wel voor de helft christelijke, voor
de hélft MQhanwiiedaansche winkels,
die echter door christenen gehuurd
waren, liet eigenlijke Turksche kwar
tier was door de Bulgaren reeds vroe
ger geheel met den grond gelijk ge
maakt.
De Duitsche journalist had vervol
gens een gesprek met een Grick-
schen geestelijke, Kalawassi gehce-
ten. Hij is Ie Malgara gevestigd en
spreekt vloeiend Pransch. Het ge
sprek had dus zonder tolk plaats.
Kalawassi vertelde het volgende
Vóór den oorlog leefden wij hier
heel goed met de Turken, slechts
lied zelden kwamen er twisten voor
tusschen Christenen en Mohammeda
nen, die dan echter meestal vlug en
onpartijdig door de Turksche over
heid beslecht werden. Toen kwarn de
oorlogde weinige Turksche troepen,
die in de slad lagen, trokken terug
i vuur een Bulgaarsche patrouille, die
in het geheel uit 12 man en 3 offi-
I eieren bestond en dit handjevol Bul
garen veroverden Malgara zonder 'n
schot te lossen. De Gneksche en de
Armenische Bevolking trok de Bulga
ren geestdriftig tegemoet; het was
immers een christelijk leger, dat ons,
naar wij dachten, lievrijude. De Bui-
garen vonden in de stad honderden
Turksche geweren en bewapenden
daar dc Christenen mede. Van de Mo-
haiiunodaansche bevolking was een
groot deel met de Turksche troepen
gevlucht, liet duurde een paar da
gen en nog steeds lagen alleen maai
de 12 Bulgaren in dc stad, zonder
dat men van een versterking van het
garnizoen hoorde. Dat was voor het
legerbestuur in Gullipoli geen geheim
gebleven de Turksche overheid, die
nog in Malgara gevangen gehouden
werd, had gelegenheid gevonden een
bode naar Gallipoli te zenden en drie
dagen later kwamen er ongeveer 1000
mun Turksche troepen. De paar Bul
garen vluchtten en de Turken sloe
gen gauw een verdedigingslinie rond
de stad. Toen kwam de hoofdmassa
der Bulgaren opzetten. De rurken
vochten 24 uur, werden toen versla
gen en trokken terug; de Bulgaren
trokken toen als overwinnaars de
-stad ui- Bij dit tweede gevecht han
den de Grieken van Kalifia zijde aan 1
zijde uiet de Bulgaren gevochten. Da
delijk na den intocht der Bulgaren
werd de Turksche wijk geplunderd,
de nog aanwezige mannen gedood en
de vrouwen en meisjes beleedigd.
Hier moet ik nu, hoe zwaar het mij
valt, toegeven, dal in de plundering
en dc beleediging der vrouwen onze
christelijke bevolking het grootste
aandeel nam, vooral da Grieken van j
Kalifia.
In de eerste dagen ging het nu
nogmaar na acht dagen begon reeds
het schrikbewind der Bulgaren. Voor-
eerst werd er van de Grieken en Ar
meniërs geëischt, dat ze de door de
Turken gestolen dingen terug moes- j
ten geven. Er werden huiszoekingen j
gehouden en alles wat men vond
werd weggenomen, steeds onder j
voorgeven, dat het zeker Turksch ei
gendom was. Vervolgens begonnen j
de Bulgaren de Christenen tot zwa- j
ren arbeid' te dwingenalles werd1
genomen en gestolen, spoedig wer
den er ook Christelijke vrouwen be
leedigd en ten laatste drukte het
schrikbewind der Bulgaren zoo zeer
op ons. dut wij blij waren toen de
Turken weer kwamen. De Bulgaren
J hadden 's avonds de stad in alle
baast verlaten en de Turken waren
don volgenden morgen binnengerukt;
do Christelijke bevolking met haar
slechte geweten had zich buiten de
j stad In bosch en veld verstopt. Toen
j brok er brand in d© stad uit; hij
J duurde 24 uur, want men deed niets
om hem lo blusschen. Tegen den
middag van den volgenden dag kwam
do kaimoham en toen de bevolking
1 dat hoorde, keerde zij naar de stad
f terugde brand werd gebluscht en
nu hebben we weer rust en orde. Tij-
dons de onlusten zijn er 10 Grieken
en ovenzoovec) Armeniërs omgeko-
Dit zijn de mededeelingen van een
Grieksch-Katholiek priester, die men,
volgens den correspondent van de
„Köln Zig." als geheel juist kan be
schouwen Kalawassi heeft hem ook
ronduit gezegd, dat. naar zijn mee-
nirig, het grootste deel van de thans
nog vermiste bevolking, dat door het
patriarchaat in Konstantinopel als
vermoord wordt opgegeven, met de
Bulgaren gevlucht is en eerst lang- j
zuiiicimaiiu terug zal keeren. Het
bleek den journalist op zijn verderen j
tocht naar Adrianopel, dat deze mee- i
ning juist is.
Uit Sofia wordt geseind:
De regooring ontving inliciitingc-n
over de gebeurteiussen te Serrc-s na
de ontruiming der stad door de Bul
gaarsche troepen. Hieruit blijkt, dat
de Grieksche inwoners onder leiding
van den aartsbisschop een soort mi
litie vormden, dio zich aan allerlei
gewelddaden jegens Mohammedanen,
Israëlieten en Bulgaren schuldig
maakte. Meer dan 200 Bulgaren wer
den gearresteerd en in de school op
gesloten, Op den dag van den in
tocht dor Grieksche troepen in Ser
res bogaf de aartsbisschop zich naai
de Bulgaarsche gevangenen, hen er
op wijzende, dat zo niet ongerust be
hoefden te zijn, daar de Grieken geen
barbaren waren en hun godsdienst
hun bovendien kwaaddoen verbood.
Den volgenden dag bezocht de vicaris
nog eens de gevangenen, hun mee-
deelendc dat ze binnen een paar da
gen in Saloniki zouden kunnen zijn.
Echter kort daarop drongen Griek
sche soldaten en burgers de school
binnen en vermoordden de gevange
nen, van wie slechts een enkele, dien
men voor dood had laten liggen, zich
kon redden. De man sleepte zich 6e-
nigo dagen voort tot hij de Bulgaar
sche troepen bereikte.
De Grieken hadden na den moord
dc school in brand gestoken, na te
voren pliotographieën te hebben ge
nomen van de verminkte lijken der
gevangenen, welke afbeeldingen daar
na aan de buitenlandsche consuls
werden vertoond als photo's van door
de Bulgaren vermoorde Grieken.
Volgens de Bulgaarsche lezing zou
den de Grieken op dezelfde wijze te
Melnik hebben gehandeld. Het lijk
van een priester, wiens ooren en neus
waren afgesneden, zou aan vele bui-
tenlandscïió correspondenten zijn ge
toond als dat van den Griekschen
bisschop Doiran, terwijl deze bisschop i
zich in Bulgarije in een klooster be
vond, waar hij was opgesloten voor
de vijandelijkheden uitbreken, omdat
li ij op heeterdaad op spionnage was
betrapt.
In Bulgarije,
Bij gelegenheid van den verjaar
dag der troonsbestijging van den Ko-
ning had te Sofia na de parade een
plechtig Tc Deum plaats in de kathe
draal, in tegenwoordigheid van de
Koninklijke familie, dc led'en der re
geering, het diplomatieke corps, de
officieren vaii hel garnizoen, de oud-
minïsters en andere notabelen. Een
zeer talrijk publiek woonde de plech
tigheid bij De menigte, die op het
plein voor de kathedraal en langs de
straten dicht opeengehoopt stond,
juichte den koning, den prins en den
opperbevelhebber Dimitrijef met
warmte toe.
Ook in dc Synagoge werd een gods
dienstoefening gehouden. De opper
rabbijn wenschte de Bulgaarsche na
tie een schitterende toekomst en de
hooge moreele eigenschappen toehij
roemde de vaderlandsliefde, de dap
perheid en de zelfverloochening van
t Bulgaarsche leger, waarvan de
Bulgaarsche Joden irotsch zijn deel
te mogen uitmaken. Hij sprak met
verontwaardiging over de beschuldi
gingen van w reedheid, tegen de Bul
garen geuit, eu zeide. dat deze inte
gendeel het meest verdraagzame volk
zijn. De volmaakte gelijkheid, die de
Joden in Bulgarije gemeten, hewijst
het.
De Turken en Adrianopel.
De Russische regeering schijnt
voornemens maatregelen te zullen
voorstellen.
Aan do Russische gezanten te Pa
rijs, Londen, Berlijn, Rome en Wee-
nen is opgedragen, den regeeringon
waarbij zij geaccrediteerd zijn, for-
mocle voorstellen te doen oni Turkije
tol ontruiming van Adrianopel te
noodzaken.
De Russische regeering verlangt
van de mogendheden, dat zij de Por-
Onze Lachhoek
ON A A NGEN A M E ER VA RINGEN.
1© Phllosoof. H>'jo verbaasd zon.
don wo zijn, wanneer w© onszei ven
konden zien, zooals anderen ons zien!
2© Philosoof. Ja, maar denk
eens, hoe verbaasd de anderen zou-
den zijn, wanneer zij ons konden
zien zooais w© onszelven zien!
UIT DE SCHOOL GEKLAPT.
Herbergiers vrouw (tot haar man).
Zeg, man, waarom komen hier in
onze herborg haast allemaal mannen,
die in onmin met hun vrouwen leven.
Herbergier. Och, dan klagen w©
elkaar onzen nood!
te iedere begunstiging, iedere onder
steuning van economische» en finan-
Cieelen aard zullen weigeren, zoo
lang Adrianopel door de Turken be
zet blijft.
Rusland erkent daarentegen, dat
Turkije cr recht op heeft dat de
grenslijn Er.os— Midia herzien wordt
met het oog op de mogelijkheid der
verdediging van Konstantinopel.
Hieruit blijkt dus dat Rusland niet
voornemens is een militaire actie te
gen Turkije voor te bereiden, maar
dat het een financieelen boycol tegen
Turkije op 't getouw wil zetten.
De binnen enkele dagen vervallen
de termijn der tabaksregie zal, naar
dit plan, niet aan de Portc worden
uitbetaald, doch worden gedepo
neerd.
Of Rusland daarbij op den steun
van Frankrijk kan rekenen is twij
felachtig; de „Petit Parisien" toch
■zegt dat men tot -dusver niet geneigd
was, de belangen der Fransche
echuldeischers'van Turkije op te of
feren aan de quaestie van Adriano
pel. En de Fransche financieel© be
langen bij Turkije zijn te groot, om
die te vorwaarloozen.
liet resultaat van zulk een boycot
wordt in versohillende kringen dan
ook zeer ongunstig beoordeeld, en in
Engeland vraagt men zich af, of het
niel heter is de Turken in Adrianopel
te laten, totdat Bulgarije krachtig ge
noeg zal zijn, om die slad en het ge
bied tot aan de lijn Enos-Miuia 1©
heroveren.
Tusschen Bulgaren en Turken.
Uit Sofia wordt aan de „Courant"
geseind
Volgens berichten uit hei hoofd
kwartier worden de Turkscl^ voor
posten voortdurend versterkt. Ta
Moestafa Pasja naruen drie Turksche
regimenten zonder aanleiding de
Bulgaarsche posten onder vuur. Groo
te troepenafdeelingen zijn tusschen
Adrianopel en Kortakeui gecon
centreerd. De Turken dwingen da
Ottomaansche bevolking van Adria
nopel en omstreken, zich naar het
Zuiden te begeven.
De Bulgaarsche regeering stelde
den legaties der mogendheden een
nota tor hand, waarin verklaard
wordt, dat de Turken, onder voor
wendsel de bevolking der door het
Grieksche leger ontruimde streken lo
beschermen, na eerst Moestuf a
Pasja, Démotïca en Soefi bezet t©
-hebben Koetchoekavak innamen,
dat 70 K.M. ten Westen van de Marit-
za ligt, en thans opmarcheeren naar
Kridjali en Gumuldjina.
Daar hot door de Port© aangevoer
de motief voor haar optreden weinig
in overeenstemming is met de werke
lijkheid, stelt Bulgarije voor, het
groncl-gebie.il in kwestie wéér te be
zetten, in tegenwoordigheid óer mi
litaire attachés. Waar het verdrag
groote onbillijkheid zijn, den Turken
te veroorloven een funaamenteele be
paling van het verdrag van Londen
ongestraft te overtreden.
De regeering, er van overtuigd, dat
de mogendheden zich zullen verzet
ten tegen de tegenwoordigheid van
Turksche troepen buiten de linie
Erios-Midia, zal een nieuwen op-
marsch beletten, vóór de Turken ern
stiger incidenten hebben kunnen ver
oorzaken.
Uil Konstantinopel: Een hoogge
plaatste persoonlijkheid aan het mi
nisterie van Buitenlandsche Zaken
verklaarde, dat de Port© den troepen
nimmer bevel gal naar Gumuldjina
op tc rukken, eu vast besloten is de
Maritza niet over te trekken.
Verder nog uit Sofia: De regeering
gaf aan hare vertegenwoordigers in
het buitenland last te protesieeren
tegen den opmarsch der Turken naar
Gumuldjina.
Allerlei
Japan en Rusland.
Dc correspondent van de „Nowoja
Wre'mja" te Tokio seint, dat de Ja-
panscha regeering haar gezant te Pe
tersburg last gaf, de vergunning van
Rusland te vragen voor de onmiddel
lijke verdeeling van Mantsjoerije.
r e u i IS e t n
(Nadruk verboden).
15)
Toen hij den vorigen dag zijn broe
der had verlaten, zeid© hij, d.it hij
zich ging dooden. Ho© wist Michel,
dat hij dit plan niet had ten uitvoer
gebracht?
Deze gedachte kwam wel bij Lau
rent op, maar de wissels waren door
zijn broeder zelf onderteekend. hij
koesterde geen achterdocht.
Wacht een oogenblik, zeide Lau
rent. Hij schreef een paar regels op
een vel papier, sloot het onder enve
loppe eu gal het aan den onbekende.
keert naar Nogent terug?
Met den eerstveigenden trein. Ik
heb verder niets te Parijs te verrich
ten.
Wilt u dit briefje aan mijn broe
der overhandigen?
Mijnheer de markies heeft mij
gelust* geen brief van u aan te ne
men.
Ik verzoek het u dringend.
Het zij zoo, zeide de man nu een
korte aarzeling-
llij wild© heengaan,
Laurent zeide, zonder zelf te weten
waarom:
lk heb u nog nooit bij mijn broe
der gezien.
Ik ben eerst sederl drie maanden
in dienst van mijnheer den markies.
Men weet, dat Laurent in drie maan
den niet te Nogent geweest was.
U is geen Franschman, zeide Lau
rent, u spreekt met een Eugel-
sclien tongval.
Ik ben in Frankrijk geboren,
maar in Amerika opgevoed.
Toen Laurent bleef zwijgen, vroeg
de onbekende:
Ileeft mijnbeer de graaf mij nog
iets lo zeggen.
Neen. Vaarwel.
Do onbekende boog en verwijderde
zich. Een rijtuig wachtte in de Brus-
selsche straat, hij stepte er in en reed
naar het huis van Bsrtignolles.
Romain Goux, dien onze lezers ze
ker reeds herkond hebben* bracht zijn
meester verslag uit omtrent zijn zon
ding en zeide ten slotte:
Hier is de brief, dien de graaf mij
gelast heeft, aan zijn broeder 1e over
handigen.
Bertignolles opende d© enveloppe:
De brief bevatte slechts deze woor
den:
Wanneer je ooit behoefte hebt
aan mijn leven, neem het.
Die brief zegt niets, sn-rak Ber
tignolles. markies mag hom
ontvangen, hij zal toch niet begrijpen
wat zijn broeder bedoelt. Je kunt hem
verzenden.
Toen Bertignolles alleen was, wreef
hij zich vergenoegd do handen.
Laurent de Soulaimes on teerde
Over twee maarteen zal de markies in
staat van faillissement ver keeren. De
toegang tot de trotsehe is mil ie, de
Soulaimes is geopend. Jenny kou er
binnentreden en Laurent zal geen
moeilijkheden in den weg kunnen leg
gen.
Romain Goux was nauwelijks naar
zijn hamer teruggekeerd of een be
diende bracht Bertignolles een visite-
kuurtje.
Toen hij den naam las, krulde een
glimlach zijn lippen.
Laat mutineer de Souluimes bin
nen komen, beval hij.
Hot was inderdaad Laurent.
Hij trad binnen, boog voor Bertig
nolles en bleef staan, llet was ami
zijn bleek gelaat te zien, hoe ontroerd
hij was.
Hij had op de club kennis met Ber
tignolles gemaakt, deze scheen veel
belang in hem te stellen en had hein
de betrekking van mijndirecteur aan
geboden. Steeds had hij hem de mees
te achting en vriendsohap betoond,
maar nu hij wist wat er op de club
was voorgevallen, hoe zou hij hern nu
ontvangen.
Mijnheer Bertignolles, u weet al
les? zeide het jonge mensch.
Ja, zeide de vader van Jenny la-
koniek.
Het is een zeer pijnlijke stap, die
ik bij u kom doen. Ik weet, dat ik het
vertrouwen, dat u in mij steil., onwaar
dig ben, maar toch heb ik mij mei
hart en ziel aan het bestuur over uw
mijn gewijd en lieh uw belangen me
de grootst© nauwgezetheid behartigd.
Dat weet ik.
Ik ben zonder vermogen en ik
keen u smeeken. mijnheer Bertignol
les, oni mij na het schandaal op de
club, dat slechts het werk van een la
gen onbekenden vijand is niet uw
vertrouwen te ontnemen en mij mijn
betrekking te laten blijven bekleeden.
Bertignolles dacht, een oogenblik
na. Hij begreep, dat het jonge mensch
in zijn macht was en hij wilde hier
van zooveel mogelijk partij trekken.
Mijnheer d? Soulaimes, zeide hij,
sta mij in do eerste plaats toe u te
doen opmerken* dat u getoond heeft
weinig vertrouwen in mij te stéllen.
Waarom heef. u mij niet bekend, dat
u die sjxielschuld had. Ik zou u die
honderd duizend francs volgaarne ge
leend hebben, en ik bied ze u zelfs nu
nog aan.
O! heb donk, mijnheer, hartelijk
dank, zeide Laurent, getroffen door
dit edelmoedige aanbod, maar ge
lukkig kan ik het lioofd fier opheffen,
de schuld is reeds betaald.
Zoo, beeft iemand u reeds aan'
het geld geholpen?
Ja, mijn broeder.
Bertignolles glimlachte even.
Laten wij er dan niet verder ovct
sjvreken, maar onthoud de les, die gij
gekregen hebt. Evenwel moet ik n
zeggen, dat het schandaal, waarbij
uw uuam betrokken is. mij in groote
verlegenheid brengt. De mijn. waar
over ik u hei bestuur heb opgedragen
is zeer helangrijk. Aan het hoofd daar
van moet een man staan, op vvien
niets is aan te merken en die het ze
delijk overwicht bezit over de talrijke
werklieden het bewind te voeren. Be
grijpt u dal?
Helaas!
Ik stel veel belang in u en ik hei-
het goed© inet u voor, maar toch
moet ik u bekennen, dat mija eerste
geducht© was, n van uw betrekking tc
ontheffen. Weet u. wat mij daarvan
weerhouden heeft.'
Ik weet het niet, antwoordde
Laurent, dio weer hoop begon te
koestei-en.
Bertignolles wilde voortgaan, maar
juist werd de deur der kamer geopend
en Jenny stak het hoofd naar bin
nen.
Mag ik binnen komen, vader?
vroeg Jenny.
Kom binnen, mijn kind.
De schoone Jenny trad binnen. Zij
had gehoord, dat de graaf bij haar
vader was, en als een verwend kind,
dat nooit ©enige berisping heeft t©
duchten, was zij terstond daarheen
gesneld.
Zij kuste Bertignolles en. groette
Laurent met ©en bekoorlijken glini-
lach.
IIij was zeer kalm. Vermoedde hij
dan niet welk een storm er in haar
binnenst© woedde?
Hij beantwoordde haar groet met
een koele buiging.
Jenny zag haar vader aan.
Huur blik scheen te vragen:
Waarom is hij hier gekomen? Be
treft het mij? Weet hij. dat ik herr. be
min? Zul zijn koelheid dan eindelijk
eens wijken en wanneer hij mij be
mint, moet ik hem dan doen begrij
pen. dat mijn rijkdom ons geiuk niet
in den weg slaat?
Berügnolk-s, die den vragende»
blik van zijn dochter zeer goed begre
pen had. gaf haar een wenk, die zoo
vod wild© zeggen als:
Ondervraag hein zelf, me je vrou
welijke scherpzinnigheid zult ge spce-
dig de waarheid vernemen.
Jenny verstond dien wenk en .aange
nu ll'gl door de tegenwoordigheid
van haar vader, stak zij Laurent dc
hand toe.
(Wordt vervolgd).
