tea kleine verwliieling
(Naar het Engclsch).
Ik wil geen verpleegster hebben
geen vrouw in dit huis i
De oudo Thomas Harcourt stiet die
woorden uit, terwijl hij rusteloos op
zijn krissen 'heen en weer rolde.
Alleen zorgvuldige verpleging
kan u redden, zei Dir. Bagot streng.
Dat kan mij niet schelen
stoof de patiënt op. Ik heb het al
tijd zonder vrouwen gedaan 1 Sinds
meer dan twintig jaar is er nooit een
achter mijn toonbank geweest I Als ik
yiuidefÏTaar niet beter kan worden,
dan moeit liet maqr niet gebeuren
Tevergeefs trachtte de vriendelijke
dokter den stijfhoofdigen eigenaar
van Harcourl's comestbbleswinkel tot
andere gedachten te brengen. Hij
leed aan een heftigen aanval van in
fluenza. Zijn temporatuur ging steeds
meer naar boven en dat was niet zon
der gevaar voor een vijftigjarig man
van zwakke constitutie.
Kun jij je vader niet overhalen?
riep Dr. Bagot uit, terwijl hij zich
tot een lang jongmensch met open
gelaat, die een wit linnen jasje over
zijn breeae schouders droeg en een
kort schortje om zijn middel geknoopt
had, wendde. Er behoeft niet voort
durend een verpleegster hier te zijn.
Een of andere vriendelijke buur
vrouw, die havergort of lijnzaadpap
kan maken, zou hier even goed op
haar plaats zijn.
De moeder van Nancy misschien,
Mrs. Wilson, stotterde hij. Zij
zou stellig kómen als ik
Hij zweeg plotseling op een heftige
uitbarsting van zijn vader.
Waag het niet die vrouw hier te
brengen barstte hij los. Van
alle bemoeizieke, babbelachtige vrou
wen is zij de ergsteIk ik zou niet
willen, dat
Een hevige hoestbui maakte, dat de
verdere woorden verloren gingen.
Jack Harcourt ging weer naar den
winkel terug, keek met een zucht
door het raam naar den overkant van
do straat, waar Mary Wilson en haar
bekoorlijke dochter in een heel aar
dig en onberispelijk net winkeltje
woonden.
Nancy en hij hadden elkaar lief, in
weerwil van de oppositie van Mrs.
Wilson en den kruidenier. De buren
waren al lang bittere concurrenten ge
weest. De wrok was begonnen van het
oogenblik af, waarop de knappe we
duwe het eerst boter en worst had
toegevoegd aan haar andere artike
len in de etalage. De kruidenier had
daarop geantwoord met een groote
verscheidenheid in inxnaak-ar^kelen
cn het aanschaffen van gecondenseer
de melk.
Geen wonder dat de weduwe Tho
mas Harcourt een ellendigen, ouden
vrek vond, en zijn zoon een luien,
verliefden doeniet.
Na een poosje verscheen Dr. Bagot
in den winkeL
Het is heel ernstig, Jack, zeide
hij vriendelijk. Ik moet je waar
schuwen. Er i3 zorgvuldige verpleging
noodig om hem er door te helpen. Jij
kunt er niets aan doen. Hij is zoo'n
stijfkop.
Jack was juist bozig een zijde spek
in stukken te snijden.
Vader is zoo handig, als hij over
den vloer is, legde hij uit. Hij
veegt en kookt en maakt' schoon pre
cies als een vrouw. Alleen als hij ziek
is, gaat alles verkeerd. Kan ik ook
iets voor hem doen
Hij moet een warme pap tus-
schen zijn schouders hebben, zeid*
de dokter. Als hij ernstiger wordt
zullen wij een verpleegster moeten
laten halen. of hij het wil of niet. En
hij moet gemakkelijk verteerbaar
eten hebben, bijv. havergort.
Jack zuchtte.
Misschien kan ik de havergort
w el klaar maken.
Zoo gauw als de dokter vertrokken
was, ging hij haastig naar het ka
mertje achter den winkel, dat ook
huil KeuKeu was. Ei hrandde een
vroolijk vuur m den haard.
Spoedig had nij een pannetje ge-
zoent, zette uat op met wat water en
deed er daarop ue huvergori in.
Mei één oog op oen wiuael begon hij
in de massa te roeren.
Niet ophouucu met roeren totdat
3ü havergort kookt.
Hij hernaalue voor ziclizelf de aan
wijzingen, die hij gelezen had in het
kleine keukenboek, dat zijn vader
zoo nu en dan bestudeerde. Drie mi
nuten lang bleef hij ijverig roeren,
terwijl zijn gelaat voortdurend war
mer en rooder werd.
Gelukkig dal Nancy mij zoo niet
zien kan, n.omi»eJde liij, toen er plot-
Nancy ging met een hart zoo zwaar
als lood weer naar haar e^n huis
terug. Zij had ieder woord gehoord
dat de kruidenier uitte in woede over
die gift die zij met zooveel zorg had
klaargemaakt.
Zoo, zei haar moeder scherp, nu
heb jij je voor de Horcourts verne-
seling een stap in den winkel kwam. f ford, nu ben je toch voldaan .hoop ik.
hécrt het altijd gezegd, zelfs toen mr.
Harcourt nog heelemanl gezond
Hoe die arme Jack liet nu klaar speelt
om den winkel, liet huis, hei eten on
zijn vader na te loopen, is mij
raadsel.
Nu hoor, ik heb evenmin sympa
thie voor hem als voor zijn ouden
vrek van een vader, zei mrs. Wilson,
Lot op mijn woorden, hij zal nog blij
ken eon oven vervelende kerel to zijn
als zijn vader. Hij staat heelemaol
onder de plak van zijn vader.
Als ik ti ouw mijn plicht deed en
gehoorzaam was evenals Jack, zou u
niet graag hooren, dat de men.so.hen
zeiden, dat ik onder uw plak stond,
bracht Nancy hiertegen in.
Dat is iets ar.derB, zei het kleine,
dikke vrouwtje snibbig. Bedenk eens
hoe hij zijn best heeft gedaan mij te
ruineeren, mij, een arme weduwe, die
hem nooit een stroobreed in den weg
heeft gelegd. Leven cn laten leven,
zeg ik.
Nancy ging boos heen en sloeg de
deur hard achter zich dicht. Al6 haar
moeder eenmaal op dat geliefkoosde
onderwerp gebracht was, was liet
moeilijk haar daarvan af te brengen.
Er ging een half uur voorbij, en het
gaslicht was ontstoken, toen zij
verscheen. In haar hand droeg zij
een groote, witte kom. Mrs. Wilsm
keek 'vr mooi dochtertje vragend-
verstoord aan.
Dat dat is vla voor den ouden
mr. Harcourt, als u het weten wil,
riep Nancv met iets uitdagends in
haar stem uit. Ik ik ben van plan
eens voor hem te gaan zorgen, als
niemand anders het doen will
Zij liep het winkeltje door.
Jij jij durft! protesteerde hear
moeder.
Maar Nancy liop kalm liet winkel
tje uit en stak den weg over. Jack, die
juist bezig was een klant aan split-
erwten te"helpen, was zoo verbaasd
toen zij den winkel binnenkwam, dat
hij teren de weegschaal stiet en er
een regen erwtjes op den grood klet
terde.
Naucy liep kalm naar het kamertje
achter den winkel.
Het was voor het eerst, dat zij daar
kwam. Zij was verbaasd het er zoo
keurig netjes en gezellig te vinden.
Jack kwam nu ook blozend en
gewonden binnen.
Nancy, lieveling, zei hij, bang
om zijn stem te teel te verheffen, het
is zoo lief van jo hier le komen,
maar
Ik heb wat vla voor je vader mee
gebracht, lieve jongen, fluisterde het
meisje. Hoe maakt tiij hel?
Slecht heel slecht, kind, ant
woordde hij, terwijl hij naar den
goudgelen inhoud van de kom keek.
Hij is altijd 's avonds erger. Hot
het ziet er heerlijk uit, en het is zoo
vriendelijk van je, maar maar ik
durf het hem niet brengen.
Laat mij het dan doen, zei het
meisje.
Neen, neen, bracht hij hier ang
stig tegen iu, dat zou wel tienmaal
zoo erg zijn. Het zou al heel erg zijn
als hij wist dat je hier was. Je bent
de een i ge, die in deze kamer is ge
weest sinds sinds mijn moeder
stierf.
Een lievig kloppen klonk van hc-ven.
Wie is daar? riep een scherpe
stem.
Jack nam de kom op en ging naar
boven, terwijl het binnenkomen van
een klont Nancy bewoog achter de
toonbank te gaan staan, waar zij door
haar woedende moeder gezien werd
toeu zij ijverig bezig.was margarine
uit een kistje te spitten.
Het is Nancy juffrouw Wilson,
vader, zei Jack, terwijl hij de slaap
kamer hinnensrelde. Zij is zoo vrien
delijk geweest deze vla voor u te ma
ken. Zij ziet er overheerlijk uit. Proef
het eens, vader.
De j>atiënt staarde zijn zoon aan,
terwijl zijn doffe oogen begonnen te
fonkelen.
Heeft zij dit huis durven binnen
treden! zei hij woedend. Heeft zij dat
voor mij gemaakt? Neem het weg; Zet
haar mijn huis uit of voor den drom
mei. ik zal opstaan en het zelf doen!
Jack snelde naar beneden.
Het geeft niets, lieveling, riep
hij uit. terwijl hij haar de kom met
vla weer terug gaf. .Te zult het weer
mee moeten nemen. Die die ziekte
heeft hem erg knorrig geaakt. Het is
beter maar heen te gaan.
van een klant zijn legenwoofdigheïd
in den winkel.
Daar verscheen mrs. Wilson weer.
Waar is het lijnzaad, jongen?
vroeg zij. En ra de gemalen haver
gort?
Zij haalde zelf de artikelen te voor
schijn, wier plaats hij aanwees, zon
der naar hem te kijken. Jack was het
eerstvolgend uur druk bezig zooals
gewoonlijk, was het tot tien uur, slui
tingstijd, druk met klanten.
De weduwe was nog altijd boven
bij den patiënt. Jack had haar lichten
stap op de bovenkamer gelvoord. Eens
meende hij zijn vader fluisterend to
hooren praten
Nancy kwam om tien uur van den
overkant nnngeloopen.
Och, Jack, wil je onzen winkel
even voor mij sluiten, verzocht zij. Ik
ik kan het zelf niet gedaan krijgen.
In vijf minuten tijd waren heide
winkels gesloten. Hij bracht het meis
je mee in zijn eigen huis.
Moeder zijn lippen beefden
terwijl hii dat woord "uitsprak
moeder is boven. Laten wij naar hen
toe gaan, lieveling.
Haar hart klopte even fel als liet
zijne. Zij kwamen in de ziekenkamer
en bleven vo'. verbazang in de deurope
ning staan.
In de oogen van den zoon zag de
kamer er geheel anders uit. Zij was
geheel veranderd. De oude draperiën
waren weggehaald. Het was nu een
vroolijke, lichte kanver geworden.
De grootste verandering van alles
was zijn vader. De kruidenier zat,
door kussens gesteund, overeind, en
keek glimlachend naar de jeugdig-
minnemlen. Mrs. Wilson., naast hot
bed gezeten, hield een schaal met
vergort in de hand, waarin de patiënt
lepel stak.
Kom binnen, meisje, en ga zitten!
verzocht Thomas Harcourt opgewekt.
ik ben van gedachte veranderd
vrouwen! Je goede moeder
heeft al een geheel anderen man
mij gemaakt!.
Het was een gelukkige familiekring
waar dr. Bagot een beetje later bin
nenkwam.
Wel, wel, wat befeekenl dat? riep
hij uit. Lijnzaad pap! Het is gemakke
lijk te zien, dar. hier een vriendehike
vrouwenhand bezig is geweest. Het
gevaar is voorbij. U heeft aan tie
lijnzaadpap uw leven te danken, mr.
Harcouitl
Hij moest ze wel nemen, hoeveel
hij er ook op tegen had, glimlachte
de knapiM? weduwe. Als een vrouw
iets wil, don gebeurt het cok.
Ik ik geloof dat ik zou moeten
toegeven als je het in je hoofd kreeg
met mij te willen trouwen, zei de krui
denier haar hand drukkend. Ik ben al
zoo long alleen geweest, Mary.
Maar wat zou 6r dan nvet mijn
zaak moeten oeheuren? stamelde de
weduwe, met gloeiende wangen.
O. door zouden wii wel voor zor
gen! zeiden de twee jónge menschen
tegelijk. Wij zouden onze krachten
kunnen verdeden.
En zoo gebeurde het toen er drie
maanden later een dubbele bruiloft
plaats vond, ging daarmee samen een
verwisseling van tehuis.
Van meening veranderd
In het Ministerie stond de heer Van-
damine de jongste hoofdcommies
1 ls een der nauwgezetste ambtena
ren bekend en vooral onderscheidde
hij zich door een zeldzame punctuali
teit, maar tevens door een groote
eigenzinnigheid. L—-
lederen morgen, precies op tijd,aaQ zat> kon hij 't hartzeer, dat
ODeaan als een worm aan zijn binnenste
Wat hffo je er aan, In dolle vaart
door beemd en bosch te vliegen, voort
durend met; beide voeten te trappen
en ten overvloede je ruggegraat te
verdraaien? Neen, duizendmaal neen!
de mensch is er niet voor geschapen,
voor bestemd....
De mensch is immers geschapen
om te voet en niet met het pedaal zich
voort te bewegen, 't Is dwaasheid
onzin.
Toch liad hij, trots zijn blauw oog,
de zaak aanvankelijk minder heftig
opgevat en al waren zijne uitingen
sarcastisch, er was nog geen reden
voor feilen haat; ma-ar sinds den dug.
dat hij door een rijwiel in een dikke
laag vette modder was neergevlijd,
ten prooi aan de spotternij van de
gevoellooze straatjeugd, en dus iets
van zijne waardigheid als hoofdcom
mies had ingeboet sedert die bange
stonde beschouwde hij liet vehikel
niet meer z"0 gemoedelijk ilt weleer
Alleen de gedachte aan het betreu
renswaardig incident maakte hein
woedend. Hij kon geen fietser meer
zien zonder dat de meest krasse ver-
wensehingen in hem opkwamen, -en
dus had hij in dm te-genwoordigen
tijd ook al tracht men, door met
voorbedachte rade stille wegen te vol
gen, ze te ontloopen wel dagwerk.
En het pleit niet voor hem, dat
ieder courantenbericht, gewijd aan
een botsing van wielrijder met vige-
lant of tram, hem weldadig aandeed;
zoo ver gaat de mensch. wanneer hij
zich laat vervoeren door blinden haat
een enkele maal sloeg hij zich voor
het denkershioofd, omdat hij zelf er
eenmaal aan gedaan had, aan die
overdreven, levensgevaarlijke sport!
Wanneer hij op een b reeden ver
keersweg of uitgestrekt plein zo hij
dozijnen zag heen en weer gaan, be-
ving hem een machtelooze woede;
.trof hij een tandem aan, den bekroop
hem een convulsieve siddering, en
toen hij eens een van die monsters
zag, waarop een 'half dozijn jongelui
zich voortbewogen toen kreeg hij
een aanval van koorts, zoodat hij zes
dagen hot bed houden moest.
Inmiddels wa3 de maand Augustus
aiuigebroken, als wanneer de heer
Vandamme gewoon was veertien da
gen met verlof le gaan; en dien ver
loftijd dacht liij ditmaal door te
bren.Tcn buiten, hii zijne zuster.
Malhilde, de zuster van den hoofd
commies, was een vrouw nog Ln de
beste jaren, Hoewel zij vier kinderen
\an tien tot veertien jaar had, kon
zy nog de gewoonten der groote stad
niet afleggen, waar zij geregeld
eert en opera bezocht had en al die
vermaken najaagde, welke voor een
darne van de wereld zooveel a!s le
vensbehoeften zijn. Toen zij buiten
was gaan wonen, zocht ze eenige
schadeloosstelling in de sport en wijd
de zich daaraan met veel ijver.
De heer Vandamme was hiermede
niet onbekend; maar toen hij uit den
trein stapte aan liet station van het
stadje eu daar vijf elegante rijwielen
zag staan, die toebehoorden aan zijn
zuster en haar wilde rakkers voen
was hij voorwaar een onmacht na
bij.
Wat? Allemaal I
In zijn ontroering kon hij sluchts
die twee woorden ongearticuleerd
uilstooten. Hij wierp zich achter ia
het kussen van het rijtuig, dat door
zijn neven per fiets geëscorteerd
werd;"zijn zuster had de groote over
winning over zichzelve behaald, naast
hom plaats te nemen.
- Wat 'n vacuntie! Hoe zai ik dat
uithouden! dacht hij. Ik zal toch mijn
zuster hierover eens onder nanden
nemen
De gelegenheid zou niet lang zich
laten wachtentoen men 'e middags
kon men hem de stoep zien
van het statige gebouw, waar anders
le quart d' hou re de Rabelais nog al
breed wordt uitgemeten!
En altijd kwam hij langs dcnzelfden
weg en volgde hij hetzelfde trottoir.
Het zou niet bij hem zijn opgekomen,
van het linker trottoir gebruik te
Hij snelde toe om den klant te hei-, 't is wat moois om mijn melk en eie- vjina;
nen. Nog een klant verscheen er en, rerv te gebruiken om vla te maken stond snel weer op, verzamelde hoed
weer een, gevolgd door verecheidene
andere. Hij was juist bezig den Iaat-
steu geld teru.' te geven, toen een hef
tig stampen op den vloer boven zijn
hoofd hesn aan den patient deed den
ken.
Wat doe jo toch beneden? riep
een hijgende, booze stem. Wat een
afschuwelijke lucht? Waar komt die
rook vandaan?
Jack stoof het kamertje binnen en
bleef op den drempel ontsteld staan.
Er hing een dichte damp in de ka
mer. Zijn eerste gedachte was dat de
schoorsteen in brand stond, want
men kon den rook wel snijden.
De havergort! kreunde hij, mei
moeite zijn weg naar het fornuis vin
dend. Ze is geheel verbrand! Och, er
moet hier ook een vrouw komen!
Terw ijl de zoon van den kruidenier
Ijverig bezig was zijn schort heen en
weer te zwaaien om de gole damp te
verdi ijven, spraken de weduwe en
Nancv samen over de hulpeloosheid
van de buren aan den overkant.
Arme Jack! mompelde Nancy. Hij
ziet er zoo gedrukt uit. Dr. Bagot is
er vanmiddag geweest. Mr, Harcourt
is ernstig ziek. Ik ea er heen om te
zien of ik iets voor hen dóen Van.
Jij blijft waar je bent, juffertje!
zei haar moeder beslist. Ik hen niet
van plan iemand van mijn vleosch en
bloed daarheen te laten gaan om be-
leedigd te worden.
O, moeder, hoe kan u dat zeg
gen? zei het teerhartige meisje. Die
twee mannen hebben liulp noodig. U
ret\
voor dien...
Zij ging niet voort. Zij tilde het
schoteltje op dat op de kom storwi.
die Nnnry op de toonbank had gezet
Wat, wat. is dat. heb je de vla
weer meegebracht! zei ze in de groot
ste verbazing!
Hij hij zei dat hij hel nooit aan
zijn lippen zou zotten, zelfs mot al
was hij uitgehongerd!
Zoo, zoo, zei hij dat? riep mrs.
Wilson smalend uit. Dal zal ik hem
betaald zetten, dat hij jou nog belee-
digt terwijl jij hem een vriendelijk-
Iveid bewijst! Let jij op den winkeL
lk kom heel gauw terug.
Voor dat Nancy er lots tegen in kon
brengen, was zij don oenen winkel uit
en den anderen in.
Jack kwam naastlg toegeloopon uit
het kamertje achter den winkel. Do
weduwe stepte binnen cn liep langs
hem heen do kamer in.
Uit den weg, jongen! z,ei ze hoos.
Ik zou wel eens willen weten of die
oude vrek van een vader van jou n.ij
en de mijnen maar ongestraft mag be-
leedigou.
Hij is wat in do war, pleitte
Jack. Ilij weet zelf niet goed wat hij
zegt.
Met een besliste uitdrukking op het
gelaat, liep zij langs hem heen en
w as heel spoedig hoven in de zieken
kamer.
Do jongen wachtte met kloppe.nl
hart onder aan de Dap op een heftige
uitbarsting. Maar geen geluid ver
brak de stilte. Hij wachtte een paar
minulon, en teen eischto de komst
al meer dan tien jaren het rechter-
gevolgd had.
Dag in, da? uit, volgde hij denzelf
den weg, dioji hij evengoed kende als
den weg in huis. Instinctmatig om
trok hij dan alle terreinh inde missen
op zijn weg, dien hij vervolgde zonder
maar even lirks, rechts of om te zien;
mot den blik over de menschen heen.
als ware liet met den nous iu den
wind.
Hoe groot was echter zijne ontzet
ting, toen hij zekeren dag als gewoon
lijk den wog volgende, stmikelde over
een ijzeren voorworp, dat dwars over
het trottoir lag. Zoo onverhoeds en
krachtig was zijn val, dat hij lang
uit op do vuile straat viol; do heer
Vandamme, deerlijk met slijk bedekt
stond snel weer op, verzamelde 1
parapluie en het een en ander.
i zijn 1
knaagde, niet langer bedwingen.
Maar, Matlulde, sprak hij op
moraliseerenden toon, je vergeet toch
al je vrouwenwaarde, door op zoo'n
dolzinnig instrument rond te trappen.
Ik moet je zeggen, dat deze machine
onvoegzaam is. Niet alleen, dal je
.zelve van zoo'n instrument gebruik
-i„ v;; .zelve van zoon instrument gebruik
f rKrlïï; J "«Mirt. maar je verleidt ook je kin-
l dan tien jaren het ïechtei- ,iQ„_ir,0 n^i, Motiwmo ,.nmi
deren daartoe. Och, Mathilda,
had ik gedacht, dat je tot zóó iets
hadt kunnen komen!
Mathüde barstte hij die aanspraak
in lachen uit.
En ik, gaf zij ten antwoord, kan
het van een beschaafd, ontwikkeld
man, zooals je toch wezen wilt, niet
begrijpen, dat je zulke oudbakken,
hekrompen begrippen hebt. Maar
wacht vroeg of laat zie ik je zelf
nog eens op zoo'n „dolzinnig" instru
ment, zooals je dat bij uitnemend
heid practisch, onmisbaar vervoer
middel gelieft te noemen 1
Ik? Dat nimmer! sprak Van
damme, ala betrof liet een gelofte van
onnavolgbare onthouding.
Ongeveer acht dagen waren na die
woordenwisseling vervlogen
hem uit den zak segleden was, en i waren nu en dau bezoeken bij Mathil-
verwijderde zich snel vrm de plaats nfOA,ot'H 'Ww' ,nn,p "!Ahr'A=
des onheils. daar hem tot zijn recht
matige ergernis een paar straatjon
gens uitlachten en een bedilzieke
juffrouw zich liet ontvallen-
Dat komt er van, als men altijd
met het hoofd in den nek loopt.
Zij stond in de deuropening va/n een
winkel, waar men sinds onheuglijke
tijden liom viermaal per dag zag
voorbijgaan.
D ooiza-ik van de romp was een
fiets, die nog nooit daar ter plaatse
En ik moet ik te voet gaan?
vroeg Clothilde een weinig benepen.
Hoe kan ik zoo distrait wezen!
riep Mathüde uit. Daar in de remise
staat nog een rijwiel, waarvan orijn
man meermalen met mij voor een
klein uitstapje gebruik maakte. Neem
dit maar het zal wel gaan en mis
schien ia er wel iemand, die achter
op het tandem plaats neemt? liet zij
er lachend op volgen en 6nel als de
gedachte vloog zij op haar rijwiel den
weg op.
Clothilde ging in de remise; daar
kwam juist de heer Vandamme, in
luchtig zomergewaad, haar tegen.
Wat zie ik, juffrouw, sprak hij
een weinig ontstemdgaat u ook
per fiets?
Natuurliikl was het antwoord.
Maar er is hier niets anders dan een
tandem daar kan ik toch niet al
leen
Vandamme was verstijfd van schrik.
Hij, de galante man. kon tegenover
dat meisje, dat wonderschoone kir.d,
toch iijet onbeleefd, onhebbelijk zijn!
Ja maar ik fiets niet
Heb princi piëele
Nooit gedaan? klonk hel onge-
loovig en zij keek ecnigszins spotach
tig met haar groote kijkers hem aan.
Hij miste den treurigen moed, on
waarheid te spreken.
Nu dan? was al, wat ze zei.
En nu geschiedde het wonderbaar
lijke.
Vandamme, de besliste fietsenha-
ter, al zijn beginselen en bospiegelhi-
gen vergetende, wierp zich, als door
een magneet aangetrokken, op de tan
dem. Eerst ging het langzaam cn be
dachtzaam, dra wat sneller en nauw
was men tien minuten verder, of hij
zat nl-stevig op het wiel.
O, zoo zou ik wel levenslang met
u door de wereld willen gaanl Deze
woorden ontvielen hem, toen zij door
een schaduwrijke, statige laan re
den.
Clothilde keek glimlachend naar
hem om en schelmscli zag zij met
haar heerlijke blauwe oogeu hem
aan.
Dat was te veel voor hemmet een
juichkreet sprong hij van zijn staal-
ros, hief als in de vlucht de lichte
Clothilde uit het zadel en terwijl nij
haar aan zijn hart drukte, vroeg hij:
Clothilde, wilt ge voor altijd mij
toebehooren?
Er kwam geen antwoord op die ca
tegorische vraag, doch zij vlijde haar
lief kopje tegen zijn borst, en een oo-
genblik later was hij het. die haar
mond met duizend kussen bedekte.
Niet lang daarna hadden de beide
gelieven het overige gezelschap in
gehaald. Luchtig sprong hij van do
tandem, nam Clothilde aan den arm
en sprak op bewogen toon: Vergun
mij, zuster, je mijn aanstaande voor
te stellen.
Wat? Clothilde! En jij op 'n rij
wiel! Maar broerlief, waar blijven je
strenge beginselen? Ach, parodieerde
zij, nooit had ik gedacht, dat je tot
zóó iets hadt kunnen komen!
Er werd braaf gelachen en hoe bet
verder ging, zal men zich kunnen
voorstellen. Maar toen het huwelijks-
reisje aanvaard werd gingen er
twee fietsen mee.
HISTORISCHE ANECDOTEN.
Keizer Vespasianus was een mild,
rechtvaardig en ijverig heerscher. Hij
had slechts ééne fout: hij bemoeid*
zich met alles.
Geen gebied van menscheiijk be
drijf. kunst of wetenschap was hora
vreemd; over alles liet hij zijn licht
schijnen en gaf hij apodictisch zijue
meening te verstaan.
Zooals vanzelf spreekt, kwamen do
nzerlijke uitspraken nog wel eens in
conflict met do publieke opinie; im
mers, één mensch, al is hij keizer Ves
pasianus, heeft rnet van alles vor
stand!
Zekeren dag vroeg aan den keizer
diens zoon ï'itus:
Papa, waarom houdt u, manr al
tijd door, allerlei aanspraken en rede
neringen?
De keizer gaf glimlachend ten ant
woord:
Omdat de telegraaf nog niet uit
gevonden is, mijn zoon; wanneer we
die ui hadden, zou ik een doei van
den lijd slijten met het afzenden van
depêches.
DAMRUBRIEK.
IIAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelic-ve men te richten
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat 34 Telephoon 1553.
Probleem no. 500,
van W. POLMAN Jr.
h
Y
'ik
16
m
a
s:
.j,
26
J
i
H
m
fA
36
a
3
3
5Ü
A
s
a
ÉS
j 46
a
18
Zwart 11 schijven, op6, 8. 9, 10, 13,15,16. IS, 19, 22 en 23.
Wit 13 schijven, op: 21, 21, 25, 30, 31, 36, 37, 39, 50, 42, 43, ii ra 4$.
Probleem no. 501,
van T. C. N.
m
5
e
Ju
15
16
8
S
M
25
26
I
•4
18
35
36
m
u
l
h
M
45
46
3
3
46
47
43
Oplossingen van deze problemen
worden gaarne ingewacht aan bo-
engenoemd adres, uiterlijk Dinsdag
de afgelegd door tante, nichtjes
goede kennissen. Tot deze laalsten
behoorde Clothilde, een even bekoor
lijke als levendige blondine, die al
dadelijk de bijzondere aandacht van
Vandamme trok. Al spoedig speelde -
hij den galant en toen op een mooien j October a.s,
avond een wandeling naar hel uabu-1
rige bosch ondernomen werd, waar- Oplossing van probleem no. *96,
aan Matlulde en hare kinderen met yan den auteur Wit 36—31, 38—32,
Clothilde en andere jonge dames 15—10. l~—li—?, 17:IJ, 4z
deelnamen, bood Vandamme zich; 0:20!
aan als ridder van het mooie meisje j Een zeer aardige oplossing,
Zwart 11 schijven, op: 1, 3, 5, 7, 8,10, 12, 25, 32, 33. 39 en dam op 44.
Wit 9 schijven, op: 14, 16, 20, 21, 2i, 31, 42, 47, 48 en dam op 45.
atsen*-aaï'ii.jp nvimp hem als mer evenwel voert 36—-31, II 7,
was aangetroffen, en dus was het niethe JlLa^nSe 8aarne em a i 3S—32, 3212 ook tot winst.
to veruouderen, dat hij hiermede in
aanraking gekomen was; de eigenaar
had haar eve: daar bij den ingang
van den winkel neergezet en een sla
gersjongen had baldadig haar omver
gegooid.
Het is na dit voorval verklaarbaar,
dat de heer Vandamme; toch reeds
tegen de wielersport gekant, nu een
onverzoonlijkeai haat aan de fiets
zwoer.
Er was een tijd geweest, dat hij
daar andere over gedacht en zelfs zich
verwaardigd had, haar te berijden;
inaar zijn verderfelijke gewoonte om
steeds over alles heen te zien, had al
spoedig hem averij bezorgd en met
een bloedenden neus, een blauw oog
en stijven arm had hij een duren eed
gezworenmin mer weder van zoo'n
helsch werktuig gebruik te maken.
Zag hij een kennis op zoo'n instru
ment, dan haalde hij geringschattend
schouders en neus op, en wierp den
ielrijder een ironischen blik too.
begeleider en gids.
Het gezelschap was in de lange Oplossing van probleem no. 497, van
lindenlaan een heel eind vooruit foQ auteur- Wit 40—34, 30—24,
gegaan. Een interessant onderhoud 34—2^ 38—32, 43—38, 37:10, 25-It
over tooneel, muziek en literaturhad
Vandamme en Clothilde zoozeer be
ziggehouden, dat zij het niet opmerk
ten, hoe ze meer en meer achterble
ven, en zij bleek aldra op hem een
allesbehalve vluchtigen indruk go-
maakt te hebben het blonde, vroo
lijke schepseltje spookte tot laat in
den nacht hem door het hoofd, vóór
dat eindelijk Morpheus zich over hem
ontfermde.
Eerst over drie dagen zou hij haar
wederzien. Het was Zondag, een heer
lijk mooie Zondagmorgen, dat Clo
thilda weder hij mevrouw Mathilde
Oplossing van het bladprobleem
(zie rubriek 13 Sept.), van den au
teur: Wit 36—31, 22—18, 23—19,
19—10, 25:3, 3 "161
Van deze problemen ontvingen wij
goede oplossingen van de hoeren C.
M, Beek, R. Bouw, M. ten Brink, J.
Jacobson Azn., W. J. A. Matla, P.
Ottolini, J. Siegerist, T. C. N.
CORRESPONDENTIE.
T. C. N. Heb dank voor het ge
zondene. Cursus hopen wij a.s. week
kwammen zou ditmaal een uitstap- niet het gevraagde aan te vangen,
je doen naar een naburig stadje, dat Het is zeer moeilijk deze opening in
schilderachtig gelegen is. Opgewekt, een kort bestek te behandelen, zui-
in hun sportpakjes, waren Mathilde, len evenwel ons best doen,
haar man en kinderen gereed om het
inotalon ros, genaamd bicycle, te be- W. P. Jr,, te B. Welk een ver
stijgen. rassing was de ontvangst van uw
schrijven! Veel dank daarvoor. Heb
momenteel veel te doen, doch hopen
u spoedig te chrijven, of zie ik u
wellicht a.s. Zondag op de Bondsver
gadering te Schagen?
BONDSVERGADERING
TE SCHAGEN.
Den leden van den Nederlandscben
Dambond worden er aan herinnerd
dat de Jaarvergadering a.s. Zondag
te Schagen, de middags precies 12 uur
aanvangt en gehouden wordt iu b=t
Noord Hollandsch Koffiehuis, aldaar.
DAMCURSUS.
Door verschillende oorzaken zijn
wij heden niet in staat de damcur-
sus te vervolgen. A.s. week hopen wij
nochtans weer te kunnen voortgaan.
De Ilaarleinsche Damclub houdt
haar bijeenkomsten iederen Maan
dagavond van 8 tot 12 uur in het ge
bouw „de Nijverheid", Jansstraat 85,
alhier.
Liefhebbers van het damspel zijn
daar welkom.
Voor het lidmaatschap kan men
zich bij het bestuur aanmelden.
Jongelieden van 16 tot 18 jaar kun
nen als aspirant leden worden toege
laten.
Inlichtingen worden gaarne ver
strekt door den secretaris, den heer
J. Meijer, Kruisstraat 34, Telephoon
no. 1543.
