liiitrs Bidui
TWEEDE BLAD
Coaöoraaa 8 October 1913
Buitenlandsch Overzicht
Do ESaBkanvulkaan
Anarchie in Albanië.
In de „Alb. Korre&pondenz" ver
klaart de Albaneesc-he notabele Phi-
irip Nogga, dat in AisaniS do grootst
jnogelijke verwarring hevjrscht en dat
do voorloopige regeering, rrtót Ismaeil
Khemal aan liet hoofd, niet bij mach
te is orde~vrf dien chaos te brengen.
Er is niemand van wicn eenige ini-
IMtef uitgaat, niemand die ecjotige
■verantwoording op zich neemt.
De Staatsraad, die bij hel optreden
de r voorioopige regen ring als
soort raad van toezicht werd inge
steld, heeft nooit iet9 van zich laten
Jiooren. De regeering berust uitslui
tend in handen van Khemal. De zor
gen echter hebben de krachten van
'dien grijsaard totaal gobroken.
Onder het volk heerscht levendige
ontstemming over do verleening van
verschillende concessies, daar het de
toekomst van dien staat daaronder be
dreigd acht,.
Es&ud pasja eischt verschillend^
hervormingen, ten deele op goede
grondenmaar hij doet dat in den
vorm van een ultimatum aan Xsmael
Khemal en overschrijdt daardoor
bevoegdheid als minister van buiten-
Jandsclie zaken in het voorloopig he
iwind.
,,Er is slechts één middel om aan
den wantoestand een einde te ma
ken", zoo eindigt Nogga, „en dat ie
do spoedige benoeming van een
vorst"*
Montenegro en Albanië,
liit Cettigne wordt geseind:
In de buurt van Djakova had een
gevecht plaats tusschen eene Alba-
neesche bende en Montenegrijnsche
troepen. De laatsten sloegen den aan
val af en bezetten strategische stellin
gen voor do verdediging van Djakova
tegen een mogelijken aanval.
Do Montenegrijnen hadden 2 doo-
den en 6 gewonden.
Turkse he oorlogtoebe
reidselen?
Het militair bestuur te Konstanti-
nopel richtte de uitnoodigin? tot alle
officieren van het 9e legerkorps in
Tliracïë om onmiddellijk op hunne
posten terug te keeren.
Gaan de Turken inderdaad aan e
oorlog tegen Griekenland denken?
Turk ij e en. Duitse h land.
Als men den Konstant.inop&lsclien
correspondent van de „Times" mag
gelooven, dan hooft Turkije opnieuw
Duitsche hulp ingeroepen tor reorga
nisatie van het Turkscho leger. Er
moeten reeds onderhandelingen aan
geknoopt zijn, deze zijn echter nog
slechts weinig gevorderd.
Allerlei
De lersche quaestie.
Minister Churchill hield een
te Dundee, waarin hij scherp laakte,
dut de oppositie de bewoners van Di
ste r ophitst tot een burgeroorlog en
het voorstel heeft gedaan om liet ter
ritoriale leger te boycotten. Het H o-
uie Rule ontwerp (zoo verklaar
de hij) zou beslist wet wor
den. Het zou er immers al heel
vreemd uitzien, als do regeering zich
zwak genoeg betoonde om te bukken
voor de bedreigingen "van een deel
der gemeenschap om tot geweld over
le gaan.
Rij eenige poging tot toenadering,
gedaan door de bewoners van Ulster,
zouden bun lersche landgeuooten zich
gaarne aansluiten en het Home Rule-
ontwerp van de liberale partij is
geenszins onvatbaar voor wijziging.
L'ilMezico.
Een telegram uit Laredo m Texas
bericht, dat de generaal der bonds-
troepen Alvarez met zijn staf, bene
vens 125 man, to Torre on zijn terecht-
gesleld op bevel van Francisco Stilla,
bevelhebber der Constitutionalistea.
Dc Amerikaansche tarief-
w et.
Senator Dnderwocd. do vader van
de nieuwe Amerikaansche tarief wet*
heeft thans medegedeeld, wat de
eigenlijke bedoeling is van de bepa
ling. dat voor goederen, in de Ver
een! gde Staten ingevoerd op Ameri
kaansche schepen, een reductie van
vijf procent der invoerrechten wordt.
Fe u i S S t o rs
toegestaan. Men fioopt nl. daardoor
de handelsmarine, die op het oogen-
blik betrekkelijk weinig te beteeke-
nen heeft, tot nieuwen bloei te bren-
fïen. Underwood, herinnert aan het
feit, dat in den tijd van president
Washington de koopvaardijvloot tot
bloei kwam, doordat een reductie van
vijf procent werd toegestaan van do
rochten op goederen, die aan boord
van Amerikaansche schepen werden
aangebracht.
Daardoor Dam de Amerikaansche
scheepvaart een groote vlucht. In het
jaar 1825 echter worden verdragen
gesloten, die deze bevoorrechting on
mogelijk maalden en de Ainerikaan.-
Bolie scheepvaart daalde weder van
de hoogte, die zij had bereikt.
„Ik ben overtuigd", zegt Under
wood, „dat de bovengenoemde bepa
ling van de torlefwet tengevolge zal
hebben, dat onze scheepvaart zich op
nieuw ontwikkelt en dat wij spoed'g
weder een Ixelangrijk gedeelte van de
goederen, die wij verbruiken, op eigen
bodems zullen invoeren. Dan zal on
ze vlag wederom alom op de zeeën
wapenen en zullen wij weder denzelf
den rang innemen, als in <le vier eer
ste dekaden van onze geschiedenis".
Intussohen zijn van de staten, die
addh door de bepaling benadeeld ach
ten, protesten ingekomen en het is
met onwaarschijnlijk, dal alsnog het
lastige artikel wordt geschrapt. Men
zal dan moeten trachten de Ameri
kaansche scheeriy&art. tot bloei te
brengen, ook zonder zijn toevlucht te
nemen tot een protectionistischen
maatregel.
Uitbreiding dor Oosten-
rij k s o h v 1 o o t.
Uit Weemen wordt gemeld, dat de
ministerraad zou hebben besloten tot
den bouw van vier Dreadnoughts en
van eenige k'air-ere kruisers. De kos
ten voor dezen nieuwen aanbouw zou
den ongeveer 450 millioen kronen be
dragen.
G oen aan slag.
I-Iet bericht van den aanslag op den
koning van Saksen, waarvan is mei-
ding gemaakt, is naar officieel wordt
meegedeeld, volkomen verzonnen.
Binnenland
(Nadruk verboden).
markiezin luisterde met welge
vallen naar het meisje.
Was zij niet de reddende engel voor
Michel? Was het niet aan haar te
dai.kéu, dat er betere dagen voor de
familie zouden aanbreken?
Terwijl Jenny sprak, merkte de
blinde op, hoe ontroerd zij was, tel
kens wanneer zij den naum van Lau
rent uitsprak,
Er kwam een flauw vermoeden bij
de markiezin op.
Zij greep de handen van Jenny, wel
ke het meisje argeloos in die van de
oude vrouw liet rusten.
En nu sprak ook zij, de moeder
van Laurent.
Zij vertelde alles, van zijn eerste
jeugd af tot aan de stormen, die hem
kort geleden over het hoofd waren
gegaan, en hoe hij, ondanks alles,
fier en edel was gebleven.
Zij sprak langen tijd aldus voort,
.en uoem.de telkens den naam .van
STATION VOOR MAALDERIJ ei
BAKKERIJ.
Tc Wagen Logen is de vergadering
gehouden van bovengenoemde vere
niging, onder voorzitterschap van den
hoer dir. J. Roeters van Lennep.
Do voorzitter hield daarop een. toe
spraak, waarin hij uutineueunzueutu
spraak, wa'arin hij uiteenzette hoe de
vereenigïng zich in de vier jaren van
haar bestaan ontwikkeld had.
Besloten werd aan den Minister v.
Landbouw een adres te richten, toege
licht en vergezeld van verschillende
gegevens, waarin wordt verzocht de
Rijkssubsidie aan de Vereniging te
verhoogeo.
Na de pauze gaf dJe heer J. Ph. Pe
ters, van Botterdam, een toelichtln;
van het artikel vain dr. Katz in het
Chemire'i Weekblad over het versch
houden van brood. De hesr Peters zei-
te de methode van dr. Katz uiteen,
maar kon nog niet mcodeelen het re-
resultaat van de proeven met de me
thode verkregen in hel bakkerij-sta
tion te Wageningen. Spr. vrees op
liet groote bezwaar het brood vers in
te houcben in een ruimte, die tot 70 gr.
Celsius verhit was. Dit is in een labo
ratorium wel, in de praktijk niet te
doen. Door dr. Katz is gewezen op hel
gewicht eener goede leiding van liet
gist-proces Ihj de deegbereicLmg. Dit
bebeerscht voor een goed deel de op
lossing der quaiestie. Spr. legde dus
den nadruk op goede vakopleiding.
Op voorstel van den heer Das Dzn.
werd het bestuur gemachtigd te over
wegen de uitgifte van populair weten-
schappelijke geschriften, waarin
vooral ten behoeve der bakkers op
meer gevorderden leeftijd theoreti
sche kennis aangaande het bakkers
bedrijf wordt medegedeeld.
Als bestuurslid werd herkozen de
heer R. E. van Stolk,
Ten slotte wekte de voorzitter op
de bakkers te bewegen lid der vere
niging te worden. Van de 12.000 bak-
kerspatroons in ons land zijn. -er nog
geen 200 lid.
TENTOONSTELLING DE VROUW.
Het huis is leeg!...
Den morgen na liet afscheidsdiner
van de tentoonstelling „Da Vrouw"
zijn de dames gekomen on ze hebben
gepakt en ge-pakt; tocai hebben ze ge
hamerd en gespijkerd en alles was
wegigebo-rgen en opgeruimd na twee
keer vier-en-twintig uur. De aldxjelin-
baar zoon.
Zij zei, dat, niettegenstaande al het
gebeurde, Michel zijn broeder steeds
was blijven liefhebben. Men had hein
de misstappen vergeven, die hij ln
zijn lichtzinnigheid begaan had. De
verloren zoon was met open armen
ontvangen, toen hij in het ouderlijk
huis terugkeerde.
Glimlachend van geluk luisterde
Jenny naar deze woorden,
Zonder er acht op le slaan om
klemden haar handen vast die der
blinde, verstrooid door hetgeen zij
hoorde en wat haar hart zoo weldadig
aandeed.
Zonder het zelf te weten, verraadde
zij het geheim van haar hart, eu toen
de markiezin zweeg, fluisterde zij
Ga voort, o. vertel nog meer!
De markiezin liet de handen van
het meisje los.
Op dit oog-enblik kwamen haar hei
de zoons met Bertignolles binnen.
Moeder, zei Michel, ik wilde
niet, dat mijnheer Bertignolles ons
huis verlaten zou, zonder met u ken
nis gemaakt te hebben.
Mijnheer, sprak de blinde,
Laurent heeft mij zooeven gezegd,
waarom gij hier gekomen waart.
God heeft u tot ons geleid, want wij
waren diep ongelukkig.
Bertignolles kwam een paar passen
nader en drukte do hand, die .zij hem
toestak.
göa kwamen lëeg te staan, evenals al
do zaaltjes van de periodieke tentoon
stellingen, cte huizon 1813 en 1918. Het
ging er ongezellig uitzien in do mi
me gebouw-én, hot werd alles z-oo
bloadeioos", zoo zonder pit, zooais
dat nu eenmaal altijd het noodzake
lijk gevolg is van elke tentoonstel
ling. Maar toen de laatste caus&use
uit het 1913-huis weer was ingeladeu
en de antieke gangklok uit het oude
Meerhuizen onder duizend voorzorgen
was ingepakt, toen kwam er weer le
ven en bedrijvigheid in bel halfcirkel
vormig gebouw, waarin het rest/au-
rant Zomerdijk Bussiiik was ondierge-
bracht. Want wal alzo-o door verschil
lende dames aan de Ion toonstelling
geschonken en voornamelijk die
voorwerpen uit de ofdeelrng Koloniën,
die niet behoefden te worden terug
gestuurd. dat allemaal werd door vlij
tige handen geren^hikt op lateis om
Woensdagmiddag „tegen hóógst bil-
lij en prijs" te worden verkocht ten
bale van de tenstellingskas.
De b az a r 1
En als dan dat uurtje heefi gesla
gen. clan is het een stormloop nn.ir do
groote zaal en een aanval op de ta
fels, dio eenvoudig geplunderd wor
den en leeg zijn. voordat de verkoop
Eters het weten. Och. als de dames
koopjes kunnen bemachtigen! Ze dra
gen hoar palmen op den schouder en
de groote gevulde bloembakken l.ns-
sciicu zich im Ze staan aan de breeda
tafels te pokken en zo torsen de
zwaarste dingen naar de tram. T-ïet
is ecii rage en voor de Jiozar-cuinniis-
sie een succes, want drommen slaan
buiten te wachten om straks onver
biddelijk te worden teleurgesteld. Als
dan uit de groote zaal nok de lautstó
voorwerpen van de tafels zijn ver
dwenen, gaan de verkoopsters bou-
quetjes plukken uit den bloemensclial
dio nog bloeit rondom de muziektent.
Er heerscht een drukte op liet groote
middenterrein, zooals men nimmer
zag, en nu het z®nnetjö door de regen
wolken breekt, is bet rondom Meer
huizen eensklaps herschapen in een
wandelterrein. Want straks zul ue
veiling een aanvang nemen en Koka-
dorus wandelt de zaal reeds rond. Hij
heeft zich geïnstalleerd op een groote
tafel en rondom hem golft een zee van
prentbriefkaarten, catalogussen en
andere kleine tentoonstelliugssouvo-
nirs, die niet zoo grif van de hand
gingen. Maai' voor Kokadorus is dat
maar een „handomdraai". En terwijl
het strijkje speelt, klinkt daar luid
boven uit het marktgeluid van den
afslager„Een catalogus, dames I
Heeft /2.50 gekost, nu voor een
kwartje."
En ziet L Kokadorus heeft geen han
den genoeg om te bedienen. Als bin
nen oo Doeken- en kdartenmassa is
gedund, stelt hij zich op het bordes
pp, dat vcor het gebouw langs zich
uitstrekt, en de verkoop gaat door.
Uui nalf vijf werd door ten aantal
gecostumeerde jongs meisjes een -claus
uitgevoerd op e-eri daarvoor in de
verkoopzaal neergelegd plankier. Het
publiek werd in twee partijen toege-
laiuii -.-in deze vertooning bij te wo
nen. Maar het had in tusschen den
lijd nuttig en vooral aangenaam bo
sten... Want terwijl Kokadorus ver
kocht en, voor dien tijd, de verkoop
sters aan haar tafeb alle moeite had
den om de dringende, duwende en
schreeuwende massa op e enigen af
stand te houden (pogingen die meest
al jammerlijk mislukten) trok een
aantal dames en kinderen naar den
bloementuin om daar. meestal, niet
wortel en al, planten en bloemen uit
e ,ïónd te trekken cn als buit to
beschouwen.
Het was zoo sohrijft het „Hbld."
eenvoudig een bende, waartegen
noch vriendelijke vermaningen noch
b. in gen hielpen. En het was ons
een „.oute teleurstelling, te moeten
constateeren, hoe het publiek alle
begrip van gastvrijheid schond en
zijn gastvrouwen haar taak zóó be
moeilijkte. Dat hadden de dames, die
no ens iedereen in de gelegenheid
wil stellen voor weinig geld een
teiitoonstellingssouvenir te koopen,
toch waarlijk anders verdiend.
HEET GEBAKERD.
't D. v. N. vertelt
Dezer dagen werd een jongen, die
een hondenkar met sloffen bestuur
de, door een kolenwagen op den
Giiinokerweg le Breda, over de tee-
nen gereden. De jongen kermde luid,
had veel pijn en werd bij een dokter
binnengedragen. Deze verbond hein,
deed hem een paar schooue kousen
aantrekken, en ging zich de handen
wasschen.
Middelerwijl dacht de jongen ik
ben klaar, tippelde naar zijn wa
gen en reed weg.
Dat zag een mijnhec-r. die, nieenen-
du dat de jongen een rijtuig of bran
card noodig zou hebben, driftig ge
worden moet zijn, wijl de jongen op
zijn Kón'dénïfir wegïeéfl Hij schréèï
den dokterniet eventjes maar
van dik hout zaagt men planken.
Dat was den dokter te kras, die er
den veldwachter over aansprak.
Ik wilde dien heer wel eens aan
't verstand brengen, dat hij zich ver
gist, zei de dokter, gaat gij, veld
wachter, even mee?
Goed, de veldwachter ging mee.
En beide heeren werden in de
voorkamer gelaten, die gesloten werd.
De heer des huizes trad binnen...
Wat? riep hijjuit, gij veldwach
ter, in mijn huis? Ik zal je. En met
6loeg hij er op.
De veldwachter, op zulk een ont-
vangst niet gesteld, verkoos heen te
gaan, doch de deur was dicht.
Wat huisheer kans gaf ziju ran-
eellust nog eenigen tijd voort te zet
ten.
Tot zoover het verhaal van den
veldwachter.
Enne, vroegen wij hem, wat hebt
gij verder gedaan?
Ik heb er een opstelletje van ga-
maakt en dit den heer officier van
justitie overhandigd.
Zoo, zoo.
BEROOVING.
Onder Eist (Rlicn&n) werd iemand,
die een goed gevulde portemonnaie bij
zich droeg, in dronken toestand door
een m«*,cc'>lrevendén vriend in een
boschje geleid, opdat hij on ges toord
zijn rees zou kunnen uitslapen. Toen
de man wakker werd- miste hij iut-
zijn portemoimaie een bedrag van f 39.
Aangifte bij d-e politie volgde, die den
„vriend" opspoorde, die de b&roovhig
erkende en vervolgens naar Ara hem
werd overgebracht, zoo meldt de
Tel.
NED. BOND VOOR ZIEKEN
VERPLEGING.
Aan den minister van Financiën is
door het hoofdbestuur van den Neder!
Bond voor Ziekenverpleging een adres
gericht naar aanleiding van een van
verschillende gemeentebesturen van
wege den minister gericht verzoek
om mededeel ing van de betrekkingen,
waaraan uitzicht op pensioen op 55-
jarigen leeftijd behoort te worden
verbonden.
Het hoofdbestuur gaf als zijn mee
ning te kennen, dat van de verplegen-
den in de ziekenhuizen geestelijk en
lichamelijk zooveel gevergd wordt,
dat een pensionneer!ng van deze amb
tenaren op lageren leeftijd dan op den
thans vasitgestelden, natuurlijk met
individualiseeri-ng in verband met de
wertzaamheden, dringend noodzake
lijk moet worden geacht.
EEN ZONDERLINGE ZIEKE.
Dat besturen van ziekenfondsen er
nauwkeurig op letten, dat scherpö
controle wordt uitgeoefend, is werke
lijk uiet kwalijk te nemen. Als his
torisch staaltje dient- het volgen
de
Een lid had zich ziek gemeld en na
inzage van het doktersbewijs, het
welk aangaf, dat de man tijdelijk rust
moest nemen, had het bestuur van
het ziekenfonds „Pas op" hem op de
ziekenlijst geplaatst.
Eenige keeren reeds had de echtge-
noote van den kranke de webelljksche
uïtkeering trouw komen ontvangen.
De commissaris van het fonds, met
de controle belast, beslooi-PP zekeren
keer, zich eens te go an overtuigen,
hoe het den patiënt ging.
Het volgende gesprek ontspon zich
met de huisvrouw, die den ambtenaar
bij de voordeur ontving
„Dag, juffrouw 1"
„Goênavond, meneer l"
„Ik ben de commissaris van het zie
kenfonds 1"
„Ah zoo 1Nou. m'n man is
nog niks lekker. Hij wil d'r a! uit,
maar ik zeg je blijft derin hoor, daar
komt niks van..., hij heit de koors as
'n paard
„Zoo, dus hij ligt nog te. bed ?"-
„Zeker, meneer, ik zeg u toch, hij
wou deruit. maar ken je denken, ik
zeg
„Ja. ja. dat is goed, hij moet er
maar onder blijven, maar ik zou hem
toch wel eens willen zien."
„Ach, meneer, das jammer, hij
slaap nou net zoo lekker, as u effen-
tje-s naar hom wil kijken, mijn goed,
maar loop dan asjeblief zachies de
trappe op, hij helt zoo'n hazeslapie....
hij schrik direct wakker en dan heb
ik er maar last van".
„Goed. goed juffrouw, ik.zal hcusch
geen geluid maken.'3
„Ja, maar -wat ik nog wil zegge,
meneer, zal u ook niet tegen hein
spreken
„Natuurlijk niet, u zegt toch dat hij
slaapt 1"
„Ja. dii's waar. maar ziet u, ik was
-bang, dat u zich zou vergissen en dan
schrik de arme stakker van uw stem
wakker...
-„Wees maar gerust, hoor, wijst u
iaar even de kamer."-
„O, hier meneer.... Kijk daar in
den hoek staat 't lied."
Op zTi teenen loopt de commissaris
'behoedzaam naar hot ledikant en ziet
onder de hoog opgetrokken dekens de
vormen van een menschel ijk lichaam.
Zelfs het koortsachtige hoofd heeft
zwaren deken last. Alleen enkele stijl
nog meer warmte gezocht onder den
opstekende haarsprietjes, behoorende
tot liet corpus van den lijder, die diep
is weggedoken onder de kleurige de
kens. bewijzen, dat er werkelijk een
mensch zijn ziek lichaam een welda
dige rust- verschaft.
Nu", fluistert ue commissaris, „hij
schijnt het geducht te pakken te heb-1
ben".
..O, of-ie", zucht do bedroefde eega,
„zoo leit-ie nou al een paar uur. Al
roep ik nou.... Kees wil je wat gebrui-
ke... Keee, kijk nou eris na je vrouw...
hij geef geen greinljo asem...."
„Zoo, word-i© daar niet wakker
van Maar. beste juffrouw, ik vind
dat hij een beetje fnssche lucht moest
inaociuen. U inoost die zware dekens
wat terugslaan, dan haalt hij vrijer
adem".
uarempel niet, meneer, nee
hoor, iaat 'ra zoo maar leggehij
slaap nou net zoo lekker
„Allee goed en wel, maar het zou
toch beter voor hem zijn en dan ook,
wil hem toch wel even zien.,.."
„Ach meneer, geloof rae nou, dan
wordt-ie wakker,... 't is 'n lobbes van
'n vent, maar as ik 'm uit z'n slaap
wakker maak, dan kan ik geen huis
met hem houwe...."
De commissaris had al lang lont
geroken. Onder het hardop zeggen
van„daar zal-ie niet van dood
gaan", trekt hij resoluut de dekens
de Staatsfinanciën, maar zal, mits
verstandig en billijk toegepast, geen
gevaar voor de grondslagen van
Staat cn maatscliappij met zich bren
gen, Het is een andere vraag in hoe
verre de Staateponsionneenrig en de
armeiibedeehiig vun elkaar geschei
den zullen kunnen worden. Vooral na
hetgeen in dit opzicht in Engeland is
gebourd, zou het voorbarig zijn, op da
vraag een beslissend antwoord to
geven. Het staat ïntusschen vast, dat
de nieuwe instellingen taj van vragen
zullen doen rijzen, waarbij de voor
lichting der veroeniging misschien
van nut zal kunnen zijn. Wij zullen,
zegt spreker, wel doen met ons daar
op voor te bereiden.
De openingsrede vond toejuiching.
Do Jaarvergadering van dezo verec-
nigin-g werd Woensdag te Utrecht go-
houden. onder leiding van mr. \V. IL
de Beaufort-
ingeleid werd allereerst het volgen*
de onderwerp
Welke doeltreffende maatregelen
zijn te beramen tegen gezinshoofden,
die door voortdurend slecht gedrag of
door verwaarloozing hunner plichten
hun gezin tot armoede brengen, of
wier ontzetting uit de ouderlijke
macht hunne kinderen voor eon be
langrijk deel ten laste van den Staaf
doet komen
Eerste prae-adviseur was de heer J'.
R. Snoeck Henkemans, die zijn prao-
advies gesplitst had in de vragen „Ia
wettelijke maatregel noodzakelijk?
Welke maatregel moet de beste wor
den geachi Hoe en waar moet de ge-
wenschte maatregel worden opgeno
men in onze wetgeving?"
Spreker, dio de leemte te dezen op
zichte in de Kinderwetten behandelde
achtte het wenschelijk, dat oerte zoo
danige verduidelijking van art. 255
wegen. een houten kapperskop metS. R. tot stand konte, dat overtui-
daarop bevestigde pruik remplaceer- gend blijke, dat dit artikel ook toepas-
de den zieken man, die zeker hier of
daar van de reeds ontvangen „bos-
ccnttJi" een sma«olijk pottcke bier zat
te verorberen
Lie gevolgen zijn to begrijpen. De
verontwaardigde commissaris achtte
het noodzakelijk de ontstelde juffrouw
meao te deelen, dat de vereeniging
wel een ziek lichaam, met kop, lijf,
armen cn beenen, een uïtkeering gaf,
•maar een enkelen kop... zie je, juf
frouw, daar stond niets van in de
statuten.
Residentiebode")
NED. VER. VOOR ARMENZORG EX
WELDADIGHEID.
Mr. H. W. de Beaufort hield een
openingsrede.
Spreker uit den wensch, dat de Ge
meéütebesturen allerwege bero-id zul
len worden gevonden om de bepalin
gen der nieuwe Armenwet in ruimen
zin toe te passen en aan de gemeente
raden de stelling te verzekeren, die
deze lichamen in 't belang eener goe
de armenverzorging moeten inne
men.
liet is niet alleen de uitvoering der
nieuwe Armenwet, die op het gebied,
waarover zich de werkzaamheden der
vereeniging uitstrekken, hervormin
gen zal tot stand brengen; er wachten
ons nog andere wettelijke regelingen,
die eerlang op het gebied van de
armenverzorging krachtig zullen in
grijpen. Spreker doelt op de Staats-
pensionneering en dc arbeidersverze
kering. die onder nog niet geheel
vaststaande vormen eerlang in Ne
derland hun intrede zullen doen.
Hoedanig de gevolgen dezer nieuwe
instellingen zullen zijn voor de ar
menverzorging, valt niet fe zeggen
zelfs in die landen, waar ze sedert
langer of korter tijd bestaan, hebben
de statistieke gegevens er nog niet
toe kunnen leiden om zich van deze
gevolgen een juist beeld te vormen.
Spreker zal zirti uiet wagen aan
eenige voorzegging op dit punt,
wenscht alleen de van hoogst bevoeg
de zjjde gemaakte bedenking even ter
sprake te brengen, dal door liet in
voeren van Stautspcnsionneering het
stelsel van onz© armenwetgeving in
zijn beginselen zou worden onder
mijnd. Bij de staatspensionneering
zoo beweren sommigen 'wordt
toch eeh recht van dc armen op on
derstand erkend en elke goede armen
wetgeving, zooals de onze, ontkent het
bestaan van een dergelijk recht ten
eenenmale.
Men zul hij liet overwegen dezer be
denking wel doen met zich den regel
te herinneren, dal om iets goed te
verklaren, men beginnen moet met
goed te onderscheiden. Een recht op
onderstand, dat aan elkeen, die niet
in zijn behoeften kan of meent, te kun
nen voorzien, zou toekomen om van
den Staat te eischcn datgene, wat hij
voor dat onderhoud noodig acht, is
heel iets anders dan een recht, dat
den persoon, die aan door de wet be
paalde vereiachten voldoet, wordt toe
gekend om een jaargeld te verkrijgen
waarvan het bedrag eveneens door d©
wet nauwkeurig is vastgesteld, liet
eerste recht is gevaarlijk voor de
maatschappelijk© orde, het tweede
kan ongetwijfeld onder zekere om
standigheden gevaarlijk worden voor
selijk is op ouders, die hunne kinde
ren verlaten, met het doel den voog
dijraad te noodzaken tot ingrijpen.
De meest aanbevelenswaardige,
wellicht de eenig goede maatregel
van voldoende preventieve en repres
sieve kracht, welk© hier zou kunnen
worden voorgeschreven, is plaatsing
in een rijkswerkinrichting voor ten
hoogste vijf jaren, echter onder be
paalde restrictie-bepalingen.
De gewenschte strafbepaling vïnd«
haar plaats niet in een afzonderlijk^
wet, ook niet in de Armépwet, maar
in aansluiting bij de strafbepaling te
gen bedelaars eu landloopers in den
tweeden titel van liet derde boek van
hel ctboek van Strafrecht.
Ook de heer G. A. M. de Bruijn, (e
Rotterdam, had een prae-advies uit
gebracht
Up eeu tot het bestuur der vereeni
ging gerichte vraag, of de verwaar
loozing, waarvan in het te behandelen
onderwerp gesproken wordt, moet
worden opgevat in meer algwneenen
zin, dan wel beperkt tot dien, welke
gelegen is in het onthouden aan liet
gezin van geldmiddelen, noodig voor
behoorlijk onderhoud, werd door de
vereeniging in eerstgenoemden zin
geantwoord.
Spreker beantwoordde dus de vraag
ten opzichte van liet begrip verwaar
loozing in meer algemeonen zin.
Over de prae-ndviezen ontspon zich
een breede gedachtenwisseiing.
EEN DERDE TELEPHOON-
CENTRALE.
De Raad te Amsterdam heeft in ge
heime zitting besloten tot aankoop
van een blok huizen tusschen Ringel
en Heerengracht, nabij de Raadhuis
straat. Op deze plaats zal een derde
telephooncentrule gesticht worden,
VERBREEDING VIJZEL
STRAAT TE AMSTERDAM.
Naar 't Hbld. verneemt heeft de
Raad gisterenmiddag in comité-gene
raal het besluit genomen zich t-e wen
den tot de Regeering, met het ver
zoek ook voor het tweede gedeelte
van de Vijzelstraat een onteigenings
wet in te dienen ten behoeve van de
verbreeding dier straat.
ONTSLAG VERLEEND.
In comité-generaal is gisterenmid
dag. naar 't Hbld. verneemt, door den
Anisterdamschen Gemeenteraad be
sloten, een eervol ontslag le verleenen
aan den heer D. Drost, ingenieur-on
derdirecteur van de Gemeente-Water
leidingen, tijdelijk gedetacheerd bij
Publieke Werken, en hem een wacht
geld toe te kennen. De heer Drost
gaat een functie bij den aanleg eener
waterleiding in Gelderland aanvaar
den.
HAAGSCHE VRI.IZ.-DËMOCRATEN.
Onder leiding van den heer E. M.
Teenstra vergaderde gisteravond de
Vrijzinnig-democratische Kiesvereni
ging te "s-Giavenhage.
Behalve tot de jaariijksche huishou
delijke verricJitingeh was men bijeen
o.a. om te beslissen over hel bestuurs
voorstel tot royement van drie loden,
de heeren Dijkman, Wolterbeek Mul
ler en Prins omdat dezen openlijk een
c-andidatuur steunden tegen die van
U heeft het geluk weer in dit
huis gebracht, mijnheer, ging zij
voort Het staat voor u open, wijd
open, voor u en voor dit lieve kind,
dat ik niet kan zien, maar wier stem
mij zoo zoet in de ooren klinkt.
's Avonds waren Michel en ziju moe
der alleen.
Zij spraken over Bertignolles.
Langen tijd hadden zij gewanhoopt.
Zij waanden zich van iedereen verla
ten, totdat die onbekende hen weer
hoop op de toekomst gaf.
O, moeder, wat ben ik nu geluk
kig 1 zei MickeL
Zeg mij eens, Michel, hebt gij
Jenny goed aangezien?
Zeker.
Hoe ziet zij er uit?
Bekoorlijk en beeldschoon. Maar
waarom vraagt u dat, moeder?
Met zachte stem antwoordde de
markiezin Omdat zij Laurent be
mint.
Moeder, wie heeft u dat gezegd?
Zij nam zich voor mij niet in
acht, omdat ik blind ben, en ik heb
gemakkelijk alles kunnen raden. Zij
bemint hem.
Beiden, moeder en zoon, zwegen,
dezelfde gedachte hield hen bezig.
Zonder twijfel was uit die liefde de
genegenheid van Bertignolles voor
Laurent en zijn familie ontstaan,
Wie was die Bertignolles?
En wanneer er op zijn verleden
geen smet kleefde, wanneer men hem
niets te verwijten had, waarom zou
Jenny dan de vrouw van Laurent niet
worden?
Bertignolles kwam in het vervolg
alle dagen le Nogent.
Michel toonde hem den stand van
ziju zaken en hij deed, alsof bij er hel
grootste belang in stelde, hoewel het
hem geheel onverschillig was.
Na twee of drie dagen zei hij tegen
Mrchel
Ik weet nu, door alles wat u mij
heeftg ezegd en laten zien, hoe dient
u aan den rand van den afgrond ge
naderd was, en hoe weinig er toe noo
dig was om u er in te doen neerstor
ten.
U ziet dus, dat ik niet gelogen
heb. zei de markies.
Dat is zoo.
En kan ik nu nog altijd op uw
bijstand rekenen?
uat kunt u.
Michel drukte hem krachtig de
hand.
Ja. hc-rnam Bertignolles, terwijl
zijn stem een weinig beefde, dat
kar. u. en evenwel
Évenwei? vroeg de markies on
gerust.
Laat mij u alles zeggen.
Wat uw voorwaarden ook mogen
zijn, ik neem ze reeds bij voorbaat
aan.
Wie spreekt er van .voorwaarden?
Denk niet, dat ik er u een enkele
stellen zal. Ik wil u alleen iet6 mee-
deelcn, wat u zeker nog onbekend is.
Hij zweeg een oogenblik.
Ondanks de kalmte, die op zijn ge
laal lag uitgedrukt, was hij diep ge
roerd, cn hij had al zijn moed noodig
om dit te verbergen.
Thans naderdo het gewichtige oo
genblik, dat hij zoo lang had voorbe
reid, waarin aan zijn trots eu zijn
haat voldoening zou gegeven worden
en hij tegelijkertijd het geluk van
Jenny zou verzekeren.
Eindelijk ging liij voort:
Mijn dochter bemint uw broeder,
mijnheer de Soulaimes, en wanneer
u dat goedkeurt, dan zou de compag
nieschap, die ik u aanbied, veel nau
wer worden, daar zij dan berusten
zou op een bloedverwantschap.
Mijnheer Bertignolles I
Overhaast uw antwoord niet.
Hij zag hem met een glimlach aan,
maar uil den toon, waarop hij deze
woorden had gesproken, was duide
lijk op te maken, dat Michel uiet op
de beloofde hulp behoefde ie rekenen,
wanneer liij zijn toestemming weiger
de, en slechts die hulp zou hem nog
van schande en ondergang kunnen
redden.
Neen, overhaast u niet met uw
antwoord, herhaade Bertignolles.
Het kan zijn, dat u op het eerste oo-
üenblilc geneigd zou zijn te weigeren.
U kent mij nog zoo weinig. Later, bij
ernstig nadenken, zou u misschien
berouw over een te spoedige weige
ring kunnen hebben.
Ik kan in dit geval niet toestem
men of weigeren, mijnheer, mijn broe
der is zijn eigen meester,
Ja, maar uw wil en die van uw
moeder zullen veel invloed op hem
uitoefenen.
Ik zal er met Laurent over spre
ken.
Wees voorzichtig.
Hij ging zitten en loosde een zucht
van verlichting.
Voor alles is het echter noodig,
dat ik u zeg, wie ik ben en hoe ik het
groote vermogen heb gekregen, dat
mij nu in staat stelt u te helpen.
Michel maakte een afwijzend ge
baar, maar Berügnoilês ging voort
Neen, noen, ik acht het bepaald
noodig. Ik wil, dat u zal weten, dat ik
ondanks mijn avontuurlijk en veelbe
wogen leven, steeds in de eerste
plaats gedaan heb. wat miin plicht en
eer mij voorschreven.
Hij begon zijn levensgeschiedenis,
vertelde, dut hij nooit zijn familie
had gekend, maar da» hij toch wist,
dat zij van Franschen oorsprong en
sedert vele jaren in Canada gevestigd
waren.
(Wordt vervolgd).
