Hum's Du
F e u i 8 j e t o n
WK AAK.
TWEEDE BLAD
Donderdag 6 November 19)3
OM ONS HEEN
No. 1834
Ntliotrachiing van den
gemeenteraad.
Een eenvoudig man had eens een
pleidooi bijgewoond tusschen twee
advocaten over een civiele quaestie.
Toen hij uit do zaal kwam was hij to
taal overbluft. „Toen die eerste adv>
caat gesproken had", zei hij, „dacht
ik: die man heeft gelijk dat is zoo
klam- als de da.g. Die andore kan ver
der wel zwijgen. Maar toen de ander
praatte, dacht ik weer: die heeft
het toch eigenlijk bij 't rechte eind;
daarna begon de eerste weer en toen
ile tweede weer en telkens gaf ik ge
lijk aan den laatsten spreker".
En de man eindigde met den uit
roep: „wat ben ik blij, dat ik daarin
niet als rechter beslissen moet!"
Waarschijnlijk heeft menige een
voudige van geest, die Woensdagmid
dag de discussie over de straatbelas-
tfng aanhoorde, een dergelijke ge
waarwording gekregen, wa.nt er werd
van twee kanten met overtuiging ge
sproken en over t algemeen stond de
discussie op hcoger peil, dan anders
we! eens in den Raad het geval is.
Merkwaardig vooral was tusschen
Öeu heer Sliiigenberg, voorsteller en
den heer Thjjsson, voorstander van de
motie, het verschil bij de overeen
stemming. De voorsteller noemde een
slraatbelasting billijk, zonder rich na
der over de redenen van die billijk
heid uit te laten, de heer Thijssen
voelde er blijkbaar voor omdat hij er
een indirecte belasting in zag, waar-
Van bij, met een beroep op België,
ronduit een aanbeveling gaf. Hierin
7,ou de heer Slingenberg hem ze
ker niet gevolgd hebben. En wat
anders in den Raad nogal eens sa
mengaat, stond nu vei' van elkaar
verwijderd: de heer Schram verweet
den heer Slingenberg, dat zijn motie
niet democratisch was en de heer
Nagtzaam voorspelde, dat de huur
ders de belasting zullen moeten op
brengen, althans de huurders van de
kleine woningen. Nu al had. d© her
eon i ging van eigenaars zich in dien
geest uitgelaten.
Of zij daarbij de geschriften ge
raadpleegd hadden van Pierson en
6prenger van Eijk, die liet daarover
theoretisch niet eens hadden kunnen
Worden?
31c geloof wel, dat op den duur de
belasting op de wérti'woniiugeii zou
zijn afgewenteld. Of de winkelhuizon
er eveneens door getroffen zouden
zijn is een andere vraag. Daarvoor
loopen gewoonlijk lange huurcontrac
ten en wanneer de eigenaren eenige
jaren zelf de belasting hadden be
taald, zouden ze zich allicht aange
past hebben en hun huurder bij liet
eindigen van den termijn er niet
over lastig vallen, wanneer deze ove
rigens een goed huurder was en het
perceel niet om andere reden in
waaide was gestegen. Zeer juist was
de opmerking van den heer Jonck-
bloedt, dat particulieren, huurders
van. betrekkelijk dure woningen niet
over de straat belasting lastig geval
len zouden zijn. De eigenaars zijn al
blij als ze maar weer inhuren.
Ziehier dus wel een groote onge
lijkheid van positie: de armste, af
hankelijk van den huisheei', de be
middelde door dezen naar de oogon
gezien: ware liet andei'som geweest,
dan zou inderdaad de straatbelasting
sympathieker indruk gemaakt heb
ben.
Overigens was het vreemd, dat er
eoo weinig waarde gehecht werd aan
het verdoelen van de belastingen,
omdat, al kan men nooit precies
overzieu of hier of daar een belasting;
wat zwaar zal drukken, de kans ook
(Nadruk verboden).
S3)
Verbaasd vroeg hij zich af:
Wat beteekent dut? Hij liegt!
Luid hernam hij:
Mijnheer Bertignolles, u lxeeft
mij tot lieden ie veel bewijzen van
vriendschap gegeven, don dat ik u
niet de volle waarheid zou zeggen.
Berti gn alles vatte weer moed.
Ja, ja, zei hij.
Ik ben overtuigd, dat u de woor
den gehoord hebt, welke ik u zooeven
herhaalde.
Maar als ik u nu toch verzeker,
Laurent....
Luister, ik ben eveneens over
tuigd, dat u den cowboy kent met
iwkai gij gesproken hebt.
Hoe is dat mogelijk? Hij was toch
gemaskerd?
Maar u heeft lang met hem ge
sproken.
Onder een maslcei' verandert de
stem.
Neen, want in de stem van d,i©n
bestaat, eens mensc.nen te treffen, die'
anders aan alle lasten ontkomen.
De heer Slingenberg noemde bij
voorbeeld de uitwonende eigenaren.
En het verzet van den voorzitter klonk
wat inconsequent, omdat van B. en
W. zeiven een belasing op de publie
ke vermakelijkheden to wachten is.
Zou dan de man met veel geld, maar
weinig hersens, door den burgemees
ter ten tooneele gevoerd werd, ook ver
ruimen naar deze belasting te vra
gen?
De diverse motieven, die de Raads
leden beheersebten, vinden we in de
eindstemming terug.
Zoowel de achttien tegen als do
elf voorstemmers vormen een bonte
mengeling. Maar de inotie-Siingen-
berg is er niettemin om verworpen en
voortaan als van ouds aal Haarlem
zoo goed als alles wat het noodig
heeft, moeten putten uit den hoofde-
lijken omslag, want de belasting op
de publieke vermakelijkheden., met
een opbrengst van tien- of misschien
vijftienduizend guldenevslaat geen
dorst.
Beweerd is, dal dit een rem vornt
voor al te groote uitgaven. De histo
rie van de laatste jaren leert, meen
ik, anders. Maar uit dit debat is wel
gebleken, hoe ontzaglijk moeilijk het
is, redelijke bronnen van inkomsten
te vinden en het komt allee weer hier
op neer, dat geen afdoende verbete
ring mogelijk is vóór dat... ja, ik weet
dat het vervelend wordt...het Hijk
zyn financieele verhouding met de
grooie gemeenten grondig verandert.
Maar daarop is, althans in de eerste
jaren, weinig kans: er zijn ander©
dingen op den schotel.
Nog iets anders blijft uit deze dis
cussie over: de slechte meening over
de huiseigenaren.
Zijn inderdaad vele huiseigenareu
zóó, dat ze misbruik maken van wo
ningnood?
Js werkelijk hun bedrijf zoo winsti
gerend als het schijnt?
Het zou niet kwaad wezen, wan
neer daarover eens wat meer licht
opging. Van niemandt%an dat beter
komen, dan van hen zei ven.
Twee tramconcessies waren er aam
de orde.
Toeval natuurlijk. Maar wanneer
's Raads voorzitter eens ironisch had
willen aantoonen, hoe rampzalig de
tramtoestander in en om Haarlem in
de war zijn gestuurd, had bij het
niet beter kunnen doen, dam door die
twee tramvoorstellen op éón en dezelf
de agenda te plaatsen.
De Noord-Zuidholiandscbe tram
krijgt haar concessie Verwulft—Zijl-
brug.
De E. N. E T. krijgt haar conces
sie S chotersin gelVerspron ck wor
O verveen.
Lijntjes ia dezelfde richting, maar
vaa twee maatschappijen, met ver
schillende spoor wijd te-
Van samensmelting zal dus nooit
sprake wezen.
Overveen heeft nu een verbinding
met Haarlem, maar niet met het mid
den van de stad. De Noordzuidhol-
landsche heeft op haar verbinding
laags den Zijlweg minder kans dan
ooit, zoodra de E. N. E. T. langs den
Verspronckweg rijdt.
0' dwaasheid, o chaos! Hadden we
hier één maatschappij gehouden, dan
zou op den duur de toestand goed ge
worden zijn, de verbinding met de
buitengemeenten wave in één hand
gekomen. Nu is alles Broksgewijze ge
regeld, of liever ongeregeld, en hei
juiste verband voorgoed verloren ge
gaan.
Het leek mij "niet juist, dat er
stemmen opgingen om bij de conces
sie voor dit lijntje langs den Ver-
epronckweg loonen en arbeidsduur
voor het personeel te regelen. De be
doeling was natuurlijk niet en kon
ook niet zijn, om dat alleen te doen
voor de handvol menschen, die op dit
zijlijntjo noodig zullen wezen; men
wilde langs deze „zijlijn" den hoofd
weg bereiken, namelijk invloed uit
oefenen op de arbeidsvoorwaarden
van 't heele personeel.
Dat kwam mij minder goed gezien
voor. Bovendien: was het wel noodig?
onbekende heeft men den Engel schen
tongval herkend van den man, dien
wij zoeken, van Lazare Beerman, den
Engelschen correspondent van mijn
broeder.
Hierop was Bertignolles voorbe
reid.
Hij wachtte stil af wat Laurent vor
der zou zeggen.
Er bestaan vermoedens, ging
Laurent voort. dat die Lazare Beer
man de moordenaar van Jactel is. en
bij gevolg ook de man, die de valsche
wissels bij mij heeft gebracht en die
dus de oorzaak is van alle rampen,
die onze familie getroffen heeft.
Wat zegt gij daar?
De waarheid. Gij begrijpt dus,
mijnheer Bertignolles, van hoeveel
belang cle inlichtingen zijn, die ik van
u vraag en dlie ik u smeek mij niet
te weigeren.
Zeker, mijn besle Laurent, ik zou
u die inlichtingen 'terstond geven,
wanneer het in mijn macht stond.
Gij weigert?
Op een bal-masqué zijn altijd
grappenmakers, die or pleizier in
hebben allerlei vreemde geschiedenis
sen te vertellen. Ik herinner mij nu
inderdaad, dat die cowboy met mij
gesproken heeft, maar waarover dal
weet ik niet meer.
Ik bid u, mijnheer Bertignolles.
Ik heb er niet eens naar geluis
terd, mijn Jongen. Ik had wel wat an-
Vergis ik" mi] nfet, iïan zijn <Ie loonen,
boven die, welke de Raad voor de N.
Z. H. T. heeft goedgekeurd.
De heer van de Kamp deed een goe
de poging om voor te schrijven, dat
de maatschappijen het vuil van de
rails niet longs den kamt van de
straat moeten laten gooien maar op
vegen en wegbrengen. Zijn voorstel
werd verworpen, maar per politiever
ordening zal het worden verboden.
Hij krijgt dus zijn zin toch!
J. C. P.
Binnenland
DE KONINGIN.
Gisternamiddag werden door H.M.
de Koningin ten paleize Het Loo de
volgende personen uit de provincie
Gelderland ontvangen: Mejuffrouw H.
W. Spiering te Tiel; de heer Frovvein,
president der Kamer van Koophan
del to Arnhem; de lieer II. A. Pauwen,
Hand-bouwer te West pan nevden; de
heer M. A. Vink, veilingmeester dor
vereniging Over-Behivve te Eist: zoo
mede de industrieel©!! A. D. Duys te
Eist: J. J. Prins te Arnhem. li A. Z.
Ditelruyzen, te Terborg, J. YV. Duol-
derop te Tiel. J. E. Prakke to Eibsr-
gen, L. L. van Fossum te Ge! dermal-
sen en P. Dobbdmann te Nijmegen.
De ontvangst had in twee der zalen
van liet palcis plaats, waar tevens
©en tlieebuffet was ingericht.
ON AFHA NKELIJKi l EIDRFEEST EN
IN ZUID-AFRTKA.
Do feesten tot herdenking van liet
herstel van Holland's Onafhankelijk
heid in 1913 zijn te Pretoria den Gen,
7den en Ssten dezer gegeven. O.a.
werd een kinderfeest gegeven. Een
aardig gezicht die 6 ii 7000 Hollan!-
sclie kinderen te zien optrekken niet:
muziek voorop en vlaggetjes in do;
hand. Het was oen prachtige dag, niet
te warm en met een mooieu hemel,
waaraan de wollige wolken zoo schil
derachtig dreven, die diepe schadu
wen wierpen cp de wijde straten on
zer stad. In Holland kan men zich
zulke luchten wel voorstellen, maar
hier in het land van den altijd bau
wen hemel zijn zij zeldzaam. Het is
te begrijpen dat de Hollanders die ex
tra Ilollandsche lucht bij deze gelegen
beid waardeerden, vooral omdat zij
de al te groote hitte tegenhield.
DE OUDERDOMSRENTE.
Naar het Hande'sblad verneemt zal
op 9 December, den dag der uilbeta
ling van de ouderdomsrente aan ze
ven Lig jarigen, twee termijnen van de
rente worden uitbetaald, nl. voor de
week van 3 December (dag der invoe
ring van art, 369 der Invaliditeits
wet) en voor de week van 9 Decem
ber.
Ouden van dagen zullen dien dag
dus vier gulden kunnen ontvangen.
DE NIEUWE STADSDRUKKERIJ
TE AMSTERDAM.
Naar de N. R. Ct. verneemt., is
spoedig de indiening te verwachten
van een voorstel van B. en W. om op
het terrein van den voormaligen
sta.dst itwmertuüitusschen Achter-'
gTaeht e nSarphatistrant, een nieuw©
stadsdrukkerij te bouwen.
Men weet, dat er al jaren lang ge
klaagd is over de onvoldoende wijze
van huisvesting van de stadsdrukke
rij in de Nes, De arbeid-inspectie
heeft ook met kracht en klem bii ons
gemeentebestuur aangedrongen op
verbetering.
BRAND.
Te Valkenburg (L.) zijn van de
pachthoeve van deu landbouwer
Broers de stallingen en gevulde schu
ren afgebrand. Het vee is grooter.deels
gered.
ARMENRADEN.
Donderdag 6 November zal te
Utrecht ecne vergadering worden ge
houden van de Algeaneene Armeocom-
missie en de voorzitters en secretaris
sen dei- Armenraden.
De heer mr. F. van der Tuuk, voor
zitter van den Aimenraad te Gronin
gen, zal inleiden de behandeling van
de vraag: „Welke middelen kunnen
er beraamd worden om de belangstel
ling van de leden van den Raad, net
leden van liet dagelijksche bestuui' en
het bestuur, op te wecken en wakker
te houden?
Do hecir J. R. Snoeck Henkeriiams,
j voorzitter van den Armenraad te 's-
Gravenhage, zal inleiden: „Hoe wordt,
dsrs aan mijn hoofd, want ik keek
naai' Jenny, die overgelukkig aan uw
ann rondwandelde.
Dus niets, niets?
Neen, bepaald niets. Die man
heeft zeker getracht mij belangstel
ling in te boezemen. Misschien is hij
te dikwijls naar bet buffel geweest en
heeft hij een te ruim gebruik van mijn
champagne gemaakt.
0, mijnheer Bertiguoltcs u
u schertst, terwijl ik mij zoo diep on
gelukkig gevoel.
Ik lean u toch niet iets vertellen
wat ik niet weet?
Het is vreemd.
Wat vindt gij zoo vreemd? Ik
vraag u op mijn beurt, beste Laurent,
met vve'k doel, mot welk belang ik u
de inlichtingen aou weigeren, die g'.j
van mij vraagt, wanneer ik bij mach
te was u die te geven? Niet alleen dat
ik daardoor zeer weinig vriendschap
zou betoonen, maar wanneer ik dit
deed, dan zou ik schuldig zijn, zeer
schuldig zelfs.
Bertignolles stak hem de hand toe,
maar Laurent liani haar niet aan.
Een vaag vermoeden kwam bij hein
op, eigenlijk geen vermoeden, maar
een ongerustheid, een verwondering.
Vol verdriet zei Bertignolles:
Gij gelooft mij niet?
Zeiter, mijnheer Bertignolles, ik
geloof u>
Maar Laurent had dit slechts uit
met liet oog op de aan den Armenraad
opgelegde taak. de arbeid van deze
instellingen het best geregeld?", ter
wijl dr. J, II. Adrinni, secretaris van
den Armenraad te Utireeht, zal behan
delen de vraag: „Op welke wijze kun
nen de Armenraden de practise he sa
menwerking tusschen de instellingen
van weldadigheid in het belang der
gezinnen op de beste wijze bevnrde-
ren?"
HAND- EN SPANDIENSTEN,
Uit Wierden (Ov.) schrijft men aan
bet ,,N. v. d. D."
In verschillende bladen werd dezer
dagen melding gemaakt van een be
richt. voorkomende in „Het Volk",
over zoogenaamde hand- en span
diensten.
Daarin wordt gezegd, dat onder de
opgei-oepenen voor het verrichten
van handdienst ook behoorde de-lieer
M.. onderwijzer aan de openbare
school te Wierden. In die oproeping
werd hem bevolen 's morgens in een
dei' buurtschappen aanwezig Ie zijn,
voorzien van een schop of greep. Daar
men mot straf bedreigd wordt, wan
neer men aan de oproeping geen ge
hoor goeft. meende de heer M. ver
plicht Ie zijn, aan de oproeping gevolg
te geven, en zoo was hij dan op tijd
met zijn werktuig op de aangewezen
plaats aanwezig. Maar. wijl meester
nu niet in de school aanwezig kon
zijn, weiden de kinderen naar huis
gestuurd, waarover de ouders minder
te spreken waren.
Verder wordt de vvcnsehelijkheid
betoogd, om eens precies vost te stel
len, of men strafbaar is, wanneer niet
aan liet bevel van het Gemeentebe
stuur wordt voldaan, vooral ook om
dat liet grootste gedeelte der arbeiden
de bevolking, dat in naburige plaat
sen werkt, telkens een beelen dag
verzuimen moei, en dus loonderving
pleats heeft.
Aangezien de zaak niet in het juiste
licht is weergegeven, is het niet on
dienstig eens de waie toedracht weer
te geven.
De heffing van eene belasting in
na.tura of verplichting tot arbeid ten
behoeve van gemeentewerken is ge
grond op de Gemeentewet. Zij moet
wel terdege worcen onderscheiden
van de persoonlijke diensten, in arit.
1Ö2 en 193 tier Gemeentewet geregeld,
tot het bewijzen waarvan de inwoners
der gemeente kunnen worden opge
roepen, als in buitengewone gevallen
hun medewerking tijdelijk tot hand
having van de openbare orde of in
het algenieen belang onontbeerlijk
blijkt. De hand- on spandiensten zijn
dus eene belastingheffing. De ver
plichting tot betaling in nature lost
zich op in geld. In de betrekkelijke
heffingsveroröeuing mogen dus, in
gevolge art. 175 der Grondwet, geen
andere vrijstellingen opgenomen wor
den, dan die gegrond zijn op liet on
vermogen der belastingschuldigen,
cuu <ie gevorderde belasting In natura
of in geld op te brengen.
Volgens de in deze gemeente gelden
de verordening op de heffing van
hand- en spandiensten zijn tot span-!
dienst verplicht alle houders van
paarden, welke ouder dan twee jaren
zijn. en tot handdienst alle personen
boven den leeitiju van lö jaren. Lea
syuudicnstplicbtigo moet met elk!
paard hoogstens zes diensten per jaar
verrichten, een handdiensijilicluige
hoogstens diensten per jaar. Men
kan zijn spandiensten afkoopen voor
f VA per jaar voor elk paard, de hand-
diensten voor (j per jaar. Ook be
hoeft men niet die diensten in per
soon te verrichten, maar mag dit door
anderen laten doen.
Afkoop nu can de diensten geschiedt
nooit, om de eenvoudige reden, dat
men veel goedkooper de enkele ma
len, welke men wordt opgeroepen, een
iitiuer Ui Zijne piauiS S-.n riet
is een uiizoiiueriiig, als men meer
non een paar malen per jaar wordt
opgeroepen, ©u nog nimmer heeft het
intellectueele deel der bevolking zijn©
diensten zelf verricht. Kou men geen
arbeider krijgen om in zijn plaaLs te
stellen, dan deelde men uit aan tien
burgemeester mede en verzocht om
een volgenden keer opgeroepen te
worden. En dit werd nooit gevv eigerd.
Bedoelde onderwijzer heeft dit even
wel niet gedaan en zelfs niet ecus a er-
lof gevraagd om uit schooi te mogen
wegblijven om zijn handdienst te ver
richten. Aan de kinderen zijner klas
se werd, zonder voorkennis van den
burgemeester, vacantie gegeven^
V\ at betreft het verrichten van
handdlensteli door de arbeidende be
volking bedoeld worden de fa
brieksarbeiders, die hier eu in aan
grenzende plaatsen werken daar-
meu© wordt steeds bij de oproeping
rekening gehouden. Zij worden altijd
pp Zaterdagnamiddag opgeroepen.
Van loonderving kan dan ook in 't ge-
hert geen sprake zijn.
Nu mogen de hand- en spandien
sten een verouderde belastingheffing
zijn, in eene uitgestrekte plattelands
gemeente als deze, met honderden
beleefdheid gezegd.
Hij was niet overtuigd.
Gelukkiiz voor Bertignolles werd
er een einde aan dit gesprek gemaakt
door een bediende, die kwam zeggen
dat liet ontbijt gereed was.
Kom, zei li ij vriendschappelijk,
gij zult Jenny weerzien, en dat zal
wel een anderen loop aan uw gedach
ten geven.
Zij traden de eetzaal binnen.
Jenny had niet verwacht, dat Lau
rent al gekomen was.
Zij bloosde toen zij hem zag.
Toen zij echter bedacht, dat het
jonge meusch haar op "net bal zoo
zonderling en eensklaps bad verlaten
werd zij een weinig boos op hem en
verwachtte een opheldering.
IIjj vroeg haar vergiffenis,
Ik werd door mijn broeder ge
roepen voor een ernstige zaak, waar
bij de oer van onzen naam op liet spel
stond-. Een g0 wrirne politieagent
kwam ons zeggen, dat hij misschien
den moordenaar op het feest van uw
vader had ontdekt.
Die man hier hij cms? vree® Jen
ny.
Bertignolles fluisterde Laurent in
het oor:
Wees voorzichtig, zij is zenuw
achtig on spreek haar niet over zul
ke dingen.
Hij zette zich aan tafel, als iemand
die een gerust geweten en een uitmun-
zandwegen. zijn zij een uitstekend
middel om op goedkoope v. ijze die we
gen, welke bij winterdag anders soms
onbegaanbaar zouden zijn, in goeden
staat te houden. De belanghebbenden
hebben nooit bezwaar om daaraan te
heipon medewerken, integendeel, zij
richten in de meeste gevallen zelf een
verzoek aan liet gemeentebestuur om
te laten „boerwerken". zooals de dien
sten hier genoemd worden.
Koloniën
EEN EIGENAARDIGE STRAF.
liet Bat. Handelsblad meldt
Ilct kan in 's lands dienst sums heel
vreemd loopen inet de toepassing van
de bepalingen. Zóó vreemd, dat men,,
een straf bedoelend, een guedkeuring
geeft
Gelijk hei hieronder vermelde his
torische voorval kan leeren
Een inlandscli onderwijzer in Me-
nad» iuid zicli misdragen, in die mate
dat hij voor straf het land uit moest.
De maxi motst dus weg, en vierd
voor straf overgeplaatst naar een
kleine plaats, wat men in den volks
mond pleegt te noemen een gat waar
gceri gat meer achter is.
Nu wil het geval, dat juist tegen
den tijd dat de overplaatsing kwam,
de nieuwe salaris-regeling voor het
inlandsen ouderwijs haar beslag
kreeg Die regeling beoogt een ver
booging van de salarissen ran welke
verhooging echter eenige streken zijn
uitgesloten, waaronder ook de Mi-
nabassa.
Do voor straf overgeplaatste onder
wijzer nu kwam al dadelijk jn aan
merking vooreen iraktements-
verhooging. Hij was uit 't misdeelde
korps gekomen van een streek, waar
de onderwijzers verliooging moesten
hebben en had het vereischte aantal
dienstjaren. En op het departement,
waar men dc bepalingen uitvoert,
werd dan ook een besluie opgemaakt,
waarbij aan den overgeplaatsten on
derwijzer een verliooging van zijn
salaris, met laat ons zeggen, tien
gulden per maand werd toegekend.
Wits het nu maar daarbij gebleven,
dan zou er nog niets gebeurd zijn.
Maar ontwikkeling scherpt de zin
nen, en de onderwijzer, die met de
verliooging gelukkig was gemaakt,
kreeg een vel papier, nam ten nieu
we pen, en schreef in zijn mooiste
schrift een brief aan den inspecteur,
op wiens voorstel hij voor straf was
overgeplaatst, in welken brief hij dien
inspecteur beleefd, doch tevens harte
lijk dank zegde voor de verliooging.
De inspecteur las en begreep.
Ook hij greep een stuk papier, maar
zijn pen ging vlugger dan die van
deu onderwijzer, toen hij het departe
ment over de zaak inlichtte. Wie den
Ménadonees kent, zoo schreef hij, be-
grijpi dat die man mij een hak beeft
willen zettenen dat gaal toch niet
Wat is er nu aan te doen om (lien
main deze streken af te lec-ren?
Aan het departement zat men een
beetje met dc zaak verlegenom
het maai' dadelijk te zeggen men
had er ook niet zuinig pleizier mee.
Maar de inspecteur kreeg tenslotte
een heel deftige missive, dat er niets
aan te doen was, en dat de onderwij
zer nu maar eens extra in de gaten
muest worden gehouden.
Nu, men kan er zeker van zijn, dat
dóaraan niets ontbreken zall
Rechtszaken
MORPIIINEVERGIFTIGÏNG.
Voor de rechtbank te Rotterdam
beeft terechtgestaan Gabriel Spoon,
oud -12 jaar, geboren en wonende te
Abbeiibroek, van beroep landbouwer,
thans gedetineerd, beklaagd van
„moord".
Beklaagde was gedagvaard, als
zou hij te Abbcnbroek op Mei 1912
\V. II Westerveld van hot leven heb
ben beroofd, door Westerveld twee
koppen koffie eu twee bittertjes, al
thans eenigen drank, ton gebruike
voor te zeilen en te verstrekken, wel
ke dranken, alfians welke koppen kof
fie of een van welke koppen koffie te
voren door hem, beklaagde waren
vermengd met eene hoeveelheid mor
phine, welke dranken door Wester
veld zijn opgedronken, en tengevoige
waarvan deze op 5 Mei is overleden.
I-let 0. M. eischte levenslange ge
vangenisstraf tegen den beklaagde,
die op 18 Februari 1913 door de
rechtbank schuldig werd verklaard
aan moord (door middel van het ver
strekken van één kop koffie' met mor
phine) en veroordeeld tot twintig
jaar gevangenisstraf.
Het O M., zoowel als de beklaagde,
kwamen van dit vunnis in hoog er be
roep. En dd. 21 Mei 1913 heeft het
Gerechtshof te 's-Gravenhage het von
nis der Rotterdamsche Rechtbank be
vestigd, terwijl het O. M. wederom
levenslang had geëischt,
Tegen dit arrest werd cassatie aan-
guteekend. En dd, 27 Juli 1913 vernie
tigde de Hooge Raad op de vordering
tonde eetlust heeft.
Maar Jenny werd door haai' denk
beeld bezig gehouden.
En tevens een geheime politie
agent,, hernam zij. Maar ik zou
bang geweest zijn wanneer ik hot ge
weten ha(L Welk een schandaal, wan
neer de moordenaar in de salons van
mijn vader gevangen genomen was.
Gelukkig is dat niet gebeurd, niet
waar?
Ik zeg ongelukkig, Jenny, want
geloof mij, wij zouden alle voorzor
gen genomen heblien, dat de moorde
naar niet bier in huis maar op straat
gevangen genomen was.
Maar gij hebt u toch zeker ver
gist. want alle gasten van mijn va
der zijn ons bekend.
Er had ook wel een vreemdeling
onder zijn masker kunnen binnen
sluipen.
Met wolk doel zou die man hier
gekomen zijn
Misschien omdat hij wist, dat hij
er mijn broeder en mij zou ontmoe
ten.
En de politieagent heeft ge
meend hem te herkennen?
Ja, aan zijn stem.
Dat is belangrijk.
Hebt gij liet mij vergeven, Jen
ny
Zeker.
Zij stak bom de band toe, die hij
aan zijn lippen drukte.
Onze Lachlioek
DE PUDDING.
Jong vrouwtje ('s middags aan tafel
snikkend). Ik vind dat heel-heel lee-
lijk van je. Ik maakte die op-appelpud
ding zelf voor je klaar om Je t© ver-
vei rassen en nu vraag je om 'i luik-
hakmes, om ze .in twee-tweeën te kap
pen!
Jeugdig echtgenoot. Maar Marie,
is dal een pudding; h3d dat maar da
delijk gezegd.
Vrouwtje. Wat dacht je dan, dat-
dat het was?
Jeugdig echtgenoot. 'n Kokosnoot.
(Met wanhopige vastberadenheid).
Maair als het een pudding is, dan
zal ik 'in eten al is het leven er mee
gemoeid!
MEISJESGESPREK.
Och, kindlief, jij wordt toch maar
genomen ter wille van jo gei dl
Ja, lieve vriendin; terwijl Jij, (er
wille van je zelve blijft zitten.
van het O. M. het arrest van het Ge-,
rechtshof, op grond dat recht was ge
daan op een getuigenverklaring wc-I-
ke een bijzondere ineening of gissing
inhield (n.l. de verklaring van Wes-
terveld's vrouw, dat haar man van
zijn thuiskomst af tot aan zijn over
lijden niet heeft geurineerd of ontlas
ting gehad, welke verklaring die
vrouw niet zou hebben kunnen af
leggen, omdat zij gedurende een ge
deelte van dien tijd had geslapen).
Dit middel gegrond oordeelende, ver
wees de Hoogt- Raad de zaak voor een
nieuwe feitelijke behandeling naar
een aangrenzend gerechtshof c-n w-1
naar het Gerechtshof te Amsterdam.
Gisteren diende deze zaak voor het
gerechtshof te Amstc-rdam, onder
groote belangstelling, zoo van balie
als publiek.
Verdedigers van beklaagde waren,
evenals in vroegere instanties, tors.
L. W. van Gigch en L. van Gigch Jr.
Nadat de raadsheer-rapporteur mr.
Kirberger een uitvoerig verslag heeft
uitgebracht, deelt de president mede,
dat alle leden van het Hof naar Ab
bcnbroek zijn geweest, ten einde de
plaatselijke toestanden na te gaan.
Beklaagde hiernaar onder
vraagd, ontkent schuldig te zijn.
Getuige P. Boender, bootwerker
te Rotterdam, verklaarde, dat hij 28
November 1911 in gezelschapvan twee
arbeiders uit Zuidland, die buiten ble
ven wachten, in de volksapotheek van
Spetter in de Jonker Fransstraat, 'n
medicament kwam koopen, toen hij
beklaagd© in de apotheek aantrof.
Bekl, informeerde naar den prijs van
een kilo morphine, 't Werd nagezien
eri hem werd geantwoord: 1300 of
f259. Bekl. antwoordde toen: „Dat is
mij te veel, dan zal ik eens bij je con
current gaan kijken."
B e k 1. erkent in do apotheek te zijn
geweest en naar den prijs van een
kilo morphine te hebben geïnfor
meerd.
Getuigen A. P. Vermaal cn J. F.
Konisek, apothekers-leerling en
adsistent-apotheker, bevestigden dat
bekl. naar den prijs van een kiio
morphine kwam infornieereu en dal
hij antwoordde: „dat is mij te duur,
dan ga ik naar een concurrent".
Getuige M. Sand wijk, inóiru-
niei.tuiaker te Rotterdam, verklaarde
dat bekl. op 28 Nov. 1911 bij hc-m i3
komen vragen ui hij morphine lever
de. Hij voegde er bij,;ik heb niet zoo
heel weinig noodig, ongeveer oen ki
lo". Hoewel bekl. zeide dat het niet
voor* medisch gebruik was, wilde ge
tuige, die morphine in voorraad had,
bek;, niet helpen en verwees hij hem
naar den heer De Loos.
Beklaagde, hierop nader onder
vraagd, zegt op 28 Nov. 1911 bij Cuo-
'nians in de Hoofdsteeg te Rotterdam
zittend, over morphine te hebben huo-
ren spreken. Hij wist niet beter of 't
was een „sluapgoed", maar verder
kende hij 't niet. Uit nieuwsgierig
heid is hij daarop naar den prijs van
morphine gaan informeeren, echter
niet bij Sandwijk.
President; Als landbouwer ge
bruikte u in uw bedrijf geen mor
phine?
Bekh: Neen.
P re si d e :i lWat moest u cr dan
mee doen?
Bekl.: Ik had gehoord, dut de
prijs zoo hoog was.
President: Hebt u wel eens ge
speculeerd in morphine?
Bekl.: Neen.
President: Dus voor épeculaile
ve doeleinden had u niet noodig den
prijs te weten. Wat had u dan als
landbouwer te maken met den prijs
van morphine?
Bekl.: liet was niets dan nieuws-;
gierigheid.
President: Hebt u niet inder*
tijd een boek over morphine gelezen?
Zij zette zich aan dc tafel, naast
baar vader.
Ook Laurent nam plaats.
Er heerschte oen oogonbük sliite.
Ondanks alles scheen Laurent ge
jaagd en Bertignolles sloeg hem ter
sluiks gade.
Hij zelf was ook niet gerust.
Nu hij zijn doel bijna bereikt had,
begreep hij voor het eerst, welk een
zware taak hij op zijn schouders liad
genomen.
Ilii was geheel aan li-et toev al over
gelaten.
Dat toeval hadRomain Gou.t
Slechts in tegenwoordioheid van Lau
rent of van den markies De Soulaï-
mes, of zelfs maar van Goume te
brengen, en hij was verloren.
Zou dat toeval niet oeiuuunl plaats
hebben
liet was waar, Romain kwam
slechts in de kamer waar hij werkte,
en daar kwam nooit iemand anders
dan Bertignolles.
Nooit kwam Romain In den salon.
Van zijn werkkamer ging lui naar
zijn woonvertrek.
Vroeger at hij dikwijls bij zijn
meester aan tafel.
Sedert den moord, sedert hij zicK
moest verbergen, werd hij op zijn.
kamer bediencL
Hij ging nooit uit vóór de avond
gevallen was.
(Wordt vervolgd).
