r
m
m
m
m
m
m
m
m
m m
m
m
m
m
M
m
m
aen een onna vertrouwen in de nan-
dighcid van haar vriendin, die al eens
meer proeven van bekwaamheid had
afgelegd en niet zoo onschuldig was
als rnej. Zoetlief meende, en daarbij
bleef hot.
Xen paar dagen later zaten de meia-
{e; aan het or.lbijt. toen er een brief
■»oor Ada kwam; van huis.
Torh ?een narigheid? vroeg Juf-
fronw Zoetlief, na het meisje te heb
ben venrund van den inhoud kennis
te nemen.
-- Gelukkig niet, juffrouw. Maar
lees zelve en zij overhandigde haar
liet schrijven; een brief van mijne
oudste zuster, die namens mijne
ouders vraagt, of ik een week vroeger
thuis mag komen.
Daar houd ik anders niet
sprak mej. Zoetliefmet een angstwek
kend streng voorkomen, maar om
dat ik zoo bijzonder tevreden over je
ben, kindlief
Die zaak was dus spoedig In orde.
Jij bént 'n mooie! zei De-ra, toen
de meisjes samen alleen waren,
zondt ons uit het perikel helpen i
laaf je ons in den steek!
Ada glimlachte witjes.
Muil niet voordat je ges:
wordtl was al. wat ze zei. Toen ging
ze naar haar lessenaar en nam er
tv.ee velletjes papier uit. Hier meis
jes, pakt aRn. Een paar vragen over
aardrijkskunde en geschiedenis je
lui héte noire! Leert de antwoorden
goed van buiten dat kan jelui mis
schien wel eens te pas komen dezer
darren! liet zij er geheimzinnig op vol
gen. En nu, mijn geliefden, verwon
dert je over niets, als er binnen 'n
puur dagen soms iets merkwaardigs
voorvalt. Al wat ik je vraag is, de
antwoorden op die vragen goed van
buiten te leeren; daar kunt ge vreug
de aan beleven. En nu nemen we af
scheid voor 'n poosje.
Maar Ada' nep Edith uit, wat
moet -lies bettekenen!
Hoe minder je er van weet, hoe
bete'-. Meer konden de meisjes niol
tiit haar krijgen
En dp zeer bevoorrechte vertrok den
volcronden morgen naar het onderfok
pi-ie- m-o-'tiïc hormd door- d° an
dere meisjes en het afscheid van me
juffrouw Zoetlief en de wijze verma-
uinven lan deze dame waren treffend.
Dienzelfden dag na den maaltijd
deed de Directrice de volgende mede
deel ng aan hnre discipelen:
„Zoo even heb ik een brief uit Am
sterdam ontvci.gen van mevrouw
Evangeline Bartjens, die. zooals zij
me schrijft, aan het hoofd staat van
eene voorname Bijzondere inrichting
voor opvoed:nor en onderwijs. Zii heeft
vernomen mej. Zoetlief kreeg een
blos van z<lfgenoegzaamheid van
0112e uitstekende methodiek, en neemt
de vrijheid overmorgen 'n l»ezo«k aan
ons Instituut ai te leggen. Zij wenscht
een paar uren in deze school door te
brengen om onze methode te leeren
kennen. Ik behoef je niet te zeggen,
meisjes, voegde ze er aan toe, dat
dit mij zeer streelt en vereert; zij is
blijkbaar eene boogstbzschaafde en
be .-anfde dame. zooaJs uit haai epistel
blijkt, en ik wil hopen, dat je allemaal
je uiterste best zult doen om hare vra
gen zoo goed mogelijk te beantwoor
den en hare hoogcestemde verwachtin
gen liet ze er zedig op volgen, op
- onnavolgbare wijze de oogen ver
draaiende niet zuït teleurstellen.
Het is ontegenzeggelijk een gronte eer,
dnt men nit dp wereidrtad komt naar
hier, om te worden voorgelicht in on-
dprwiiszaken.
Nn dit nog even in 't licht gesteld te
hebben en zonder op te merken dat
Donutje on Edith ppn hooeroode kleur
haddon, werd de taf®! opgeheven en
k«er.rf,.^ rto meisjes gaan.
Waf mr-pr dit Kpd":don:) barstte
Dora uit, -- zou je denken, dat
Wel. neen, bloot toeval, da's al
les, antwoordde Edith. Maar toch
Iaat ons doen wal Ada gezegd heeft
en nor dezen avond; zij heeft er een
bedoeling mee gehad.
En zij deden het en zaten nog te
Teorrri loen de overige meisjps zich
reeds ter ruste hadden begeven. De
Directrice lielrnnte haa*-; doch min
zaam cnrak zii ditmaal:
In trewone oms'andighedpn is
het streng verboden, na tienen op te
blijven, maar nu er overmogen ver-
eerend liezoek komt en wetende dat je
zoo achterlijk zijt, ben ik tevreden
over je ijver, meisjes. En inet een
lachje tegen de naarstige discipelen
verdween zij
En ik noop neaenmorgen persoonlijn
mij er van te overtuigen, dat de
ruchten van de verbazende vorderin
gen der discipelen hier niet zijn
dreven.
Angstige spanning van de kinderen,
aan wie de eer zou te beurt vallen,
om door de ambtgenoote uit de hoofd
stad te worden ondervruagd; waarop
eerlijk opgebiecht, niemand gesteld
was!
Het zij u gezegd, ging zij voort,
en haar werkelijk gemaakte manier
van spreken deed minder aangenaam
aan, het zij u gezegd, dat geschie
denis onze vaderlandsche historie
en geographie mijne lievelingsvak
ken zijn en ik verzoek nu, mejuffrouw
Zoetlief, de hooggewaand eerde Direc
trice, eenige vragen te mogen doen.
Oncoiddtmijk gmg deze Hooggewaar
deerde kunstzuster en kwam met een
stapel boekon aandragen, die zij
Evangeline Bartjens wnde ter hano
stellen.
O, dank u, ik zal de meisjes
eenige vragen doen, om te zien of zij
liet geleerde niet alleen onthouden
hebben, maar ook begrepen.
De gezusters Zoetlu-f wisselden een
vluchtigen blik; niemand wist betei
dan zij, hoe spoedig bare pupillen al
les weer vergeten waren en zij meen
den te moeten duchten, op deze manier
weinig eer met het geval te zullen in
leggen.
De vreemde bezoekster vroeg nu he'
een en ander, waarop bevredigend^
antwoorden voigden; doch spoedig ha
perde hel. Toen wendde zij zich to
Dora en vroeg;
Kunt gij me 't antwoord geven
meisje?
Zeer zeker kon het meisje dit wan:
het was eene der vragen, die Ad:-
haar opgegeven had, om te bestude
ren. En het antwoord was zoo correc'.
dat de Directrice hare ooren niet kon
gelooven; zooveel kennis en gewikst-
heid had ze bij -deze hare leerlingen
niet verwacht.
En er volgde meer, waarbij de an
deren met den mond vol tanden za
ten, terwijl Dora en Edith de geheelc
klasse beschaamd maakten.
En bij het heengaan verklaarde de
vreemde bezoekster, dat zij zeer te
vreden was want op geen enkele vraag
was men in de klasse het antwoord
schuldig gebleven.
Niet allen zijn genoegzaam ont
wikkeld, om uwe voortreffelijke me
thode naar den eisch te volgen, da
mes, maai- ik kan u gelukwenschen
niet deze vier schrandere, leergierige
meisjes. (Nog twee anderen deelden in
dezen lof). Het was zeer goed, dames.
En nu, vaartwel, en laat mij u dan
ken voor de welwillendheid, waarme
de u mij in de gelegenheid steldet, de
schitterende resultaten te ondervin
den van uwe in waarheid voortreffe
lijke methode.
Toen nam zij kalm en waardig af
scheid, uitgeleide gedaan tot aan het
rijtuig door de dames Zoetlief, die ver
rukt, bedwelmd waren door den kwis
tigen lof, van zoo bevoegde zijde haar
toegezwaaid.
De koets reed weg. Hadden de du
es er een blik in kunnen werpen nu,
ze zouden een zenuwtoeval gekregen
hebben.
De deftige Evangeline Bartjens
ierp zich ir. de armen van de jonge
dame. die op haar gewacht had. en
proestte het uit.
Is 't goed gegaan?
0, Alice, lieve! lachte mej. Bart
jens, geen een heeft 'n flauw ver
moeden gehad, 'k Heb diepen indruk
gemaakt 't was om je ziek te la
chen!
En wederom barstte Ada, want zij
as het, die zoo onberispelijk zich
vermomd had. in een onl»edaar!ijk la
chen uit. En in de eerste tien minuten
kon haar zuster, die met raad en - - - -.
daad haar ter zijde eestoen had, eeen ptig rich m te zeepeth
woerd meer rit iWkrtip-». I RusteIS°s «W**» den
De dames Zoetliet waren mo inge-1 °v8r ,hfw«8ra
nomen met de ongedachte wijre, vroor' - Men moet dat met aorg doen; de
o11 voornamelijk Dora eo Edith de eer huJd »°«d S|ad
van hel Instituut hadden opgehouden,
door zoo geheel onvoorbereid de vra
gen van mej Evangeline Bartjens tel
beantwoorden, dat zij de meisjes het1
acantiewerk kwijt scholden Integen
«Henen... Als dat zoo gemakkelijk ging
waren er spoedig geen barbiers mee:
op de wereld Dat is weer zoo'n hoog-
moderne vinding. Nu, we zullen maar
kalm afwachten.
En met bekommerd gelaat begaf de
goede vrouw zich naar de keuken,
waar Bet, de meid-alleen, ijverig be
zig was, de vaten te wasschen.
Bet, maak de waschtafel in orde:
meneer wil zich straks scheren.
De dienstbode zette groote oogen
op.
Scheren?... Onze meneer?
Ja; bii wijze van proef.
Dat heeft-ie nog nooit gedaan;
dat kan-ie nietl
Hij koopt een apparaat; zoo'n
ding om
Om 'n moord mee te begaan,
u zeggen!
Maar Bet, spreek toch niet zulke
onwijze taal.
Nou 1a, ik bedoel, hij snijdt z'n
eigen neus af.
De luid klinkende bel aan de voor
deur deed een uur later haar opsprin
gen.
0 je. kreet zij.
Ook mevrouw was zoo verschrikt
dat ze op een stoel neerplofte.
Kijk toch 'res, wie daar zoo woes'
nan de bel trekt, steunde zij.
Misschien is 't meneer wel!
En die was het ook. -Met den hoe'
"p het voorhoofd en blijmoedig ge
'int. schoot hij de huBkanier binnen
~evol?d door zi;n getrouwe gade.
Daar hen ik alweer.
Er is toch niets gebeurd?
Ben je al vergeten liet appa
-aat! Ik heb 't; daar daar is het
En ik zal het onverwijld in fundi
tellen! Hil ging thans naar de slaa:
kamer en kraamde onderscheidei
onkies uit, die hij in zijne overjas had
m met pijnlijke zorgzaamheid lezd'
'uj ze op tafel.
Alzoo het scheermes, de reserve
messen, de pasta, een kwast. Nog eer
kwast, zie je En dat alles samen kos'
7 gulden 80 cents.
Zóóveel?
Ik heb je toch gezegd, dat men
binnen een half jaar zes maanden
een vijf-en-twintigtal weken
maar wat sta je daar nu of je van
Lotje getikt bent. Bezorg me nu gauw
:ier, lauw-warm water!
Maar zijn mond stonu geen oogen-
blik st^-
Je moet weten, kindlief, zoo
noemde hij haar alleen in oogenblik-
ken van groote spanning dat zoo'n
apparaat het goedkoopste is wat er
bestaat, ten eerste duurt liet eeuwig
Niets op de wereld duurt eeuwig!
veroornjuiue Bet zich aan te merken.
feu tweede bespaart men daar
door weKehjKs minstens urremaal ueu
barnier, «ral is minstens uerug cents,
dit is de noofozaak, een schat
van tijd, en zooals je weet: tijd rs
geld. Ten derde maar genoeg,
kom en overtuig je zelve. Bet, mijn
scheerspiegel en het water, om ue
pasta te weeken. Goed zoo. Nu zetten
we een van de fijne mesjes in hel ap-
pa aul
W ai is er?
Niets u kleinigheid; dat mesje
is vlijmscherp irm. liet, een lampet
kom, gauw wat! En licht me even bij,
vrouw!
Alei twee sprongen aas het dienst
meisje bij den gewonde.
Heerenietiju, ue neele duim is er
all
Malle meid in elk geval is 't
ue linker. Een stukje Engelsclie pleis
ter
In de plaats van meneer had 'k
eerst mijn leven laten verzekeren.
Bet, maak meneer niet boos!
Gelukkig had de hoofdcommies op
et s vinnigheid niet eens g
spoedig het bloed gestelpt
Maar alleen de pasta gaat er af;
ie baard blijft.
Je zegt'?
Ik zie 't immers.
Dan moet ik het mes wat meer
recht houden, zóól
Man, je bloedt alweer!
Waar?
Daar?
Met een schrikachtige beweging
greep de, met het apparaat bewapen
de, hand nu naar de aangeduide on
geluksplek.
Met een wanen angstkreet trok de
arme vrouw 'haar uitgestoken wijs
vinger terug.
Wat heb jij?
Nu heb je mij ook gesneden
met dat moordtuig!
Waarom steek jij je hand uit
naar mijn gezicht?
Je baard is er nog!
Ha. dat zullen we eens zien!
Een ware Marokkaansche woede
maakt zich van hem meester. Met de
teugellooze snelheid van een ont
spoorde locomotief vliegt het scheer-
paraat op en neer.
Weldra doel zijn gelaat niet meer
denken aan dat van een respectabel
hoofdcommies, maar aan een stuk
rosbief.
De beklagenswaardige vrouw loopt
als een wanhopige in de kamer rond
Man, je vermoordt je. Houdt op'
Maar de „man" had bloed geroken
n wilde onder geen voorwendsel toe-
;even.
Landelijk hield hij, uitgeput, op en
liet zijn geschonden hoofd afgemat
rhierover zinken.
Deze zoo onschuldige beweging
leed de bezorgde gade haar laatste
i-etje zeifbeheerselling verliezen.
Met een sprong was ze bij de deur
■1 zii gilde:
Bet! gauw! Meneer is flauw ge
vallen! Hij 13bezweken!...
Handenwringend komt de trouwe
dienstmaagd naar boven en de kamer
binnen, en regelrecht stormt ze op
naar niets vermoedende gebieder aan
en zij schudt hem zoo geweldig, dat
hij met dan met moeite zich uit hare
handen weet te bevrijden eindelijk
;elukt het hem, teneinde raad, hour
ien Krachtigen oorveeg toe te dienen. I
Verre van haar dit afdoend bewijs I
van terug keerende bezinning euvel te
duiden, loeit Bet de bewusteloos daar
netler liggende vrouw in de ooren:
Hij leeft, mevrouw! Hij leeft!
Wees gerust ik weet 't zeker!
Ja, ik leefl bevestigde nu de
hoofdcomies, maar als jelui je mond
niet houdt, word ik verder voor mijn
ieven lang doof!.
Ook zijn gade was nu bijgekomen.
Doch bij den aanblik van haar echt
genoot bracht ze huiverend de han-
m voor de oogen.
Wascb hem afe Bet. wasch hem!
kan zij slechts stamelen.
Terwijl de door werkelijk bloedver
lies blijkbaar zachter gestemde hoofd
commies zich aan deze behandeling
onderwierp, werd er gescheld.
Daar is iemand I
Ik kan niemand ontvangenl zei
de hoofdcommies met prijzenswaardi
ge zelfkennis.
Bet echter, de meid-alleen, lachte
witjes en sprak:
Omdat meneer toch niet eeuwig
ongescuoren kan blijven en niet naar
den barbier kan gaan, heb ik hem
gevraagd, even hier te komen.
Hier komen wie? zoo bruiste
de hoofdcommies weder op.
Daar na een bescheiden lcloppen
ging de deur langzaam open en de
barbier overschreed den drempel. Uw
meisje heeft mij gezegd begon hij
op fleemenden toon.
Mijn plan was gereed. Op sta and en
voet verliet ik mijne betrekking,
huurde ofschoon nog altijd arm als
'n rat een bureau op den Broadway
in New-York en schreef aan de geza
menlijke fabrieken van telegraafpa
len en stangen, om mij onverwijld
monsters te doen toekomen. Den vol
genden morgen reeds verscheen de
eerste reiziger en haalde uit zijn
handvalies een paar dozijn van die
plompe, lange telegraafpalen, zooals
ze in Amerika gebruikt worden, en
spreidde ze op mijne schrijftafel uit.
Ke hickory-woud voor tien millioen
dollars aan, die ik subiet contant be
taalde. Wederom liet ik mijn repor-
terschaar komen, moest erkennen dat
het vroeger gelanceerde bericht een
abuis geweest was, gaf nu evenwel
proeven van het wonderbaar harde
kickory-hout en zond de heeren weg.
Toen het bericht van de ontdekking
en den aankoop van het hickory woud
alom verspreid was. maakte zich eene
öiigehoor<le opwinding van «1e Ame-
rikaansche handelswereld meester.
Van alle mogelijke spoorwegen en
Ik onderzocht en noteerde alles, maar postkantoren kwamen waanzinnige
deed natuurlijk geen bestellingen. j bestellingen van telegraafpalen ui;
In den tijd van 8 dagen bezochten waggonfabrieken, bouwfirma's, allen
mij 8-Wil reizigers en op deze wijze 1 bestormden mij met orders.
.©eru»; ik ul ue houtsoorten, die voorl Om des te meer geld te verdienen
het doel gebezigd worden, nauwkeu-1 kapte ik persoonlijk, zonder vreemde
rig kennen. Het eerste betrof het, in hulp, het hout. Het was een Titanen-
'n handomdraai een sterkere hout- arbeid. Dag en nacht was ik werk-
verklaarde hij aan de toeschouwsters.
Dat is nu goed en wel, maar je
broek zit al vol pasta, man! Die mooie
nieuwe pantalon.
Bet zal er de vlekken wel uit ma-
Iw lol ten. IHXKI da» «riwHIe
«1 de Instel, «ntnmrthn tijtel» «er- rost' Niel ,oo onliar .E: Meer MCllte!
den veranderd: herein isehiedde M N« i fe;e .«r. a«i r»l
met eene n'erhlstatirhe'd. nis 'waarde 8 goe er €elln
re«nde I-zoekster wsedroogd. dan -
minder barsch liet hij er op volgen.
Maar nu je er eenmaal zijt. kun
je in vredesnaam me wel even sche
ren. Natuurlijk alleen maar bij uit
zondering; want in het vervolg zal ik
zelf dat doen met mijn nieuw hm
uitstekend hm scheerapparaat.
Amerikanisme.
Slimheid, werkzaamheid, snelheid
zoo sclirijft Philip Berger, iemand
met een koel hoofd en een goed ver
stand dat zijn de gezamenlijke ver
borgenheden van het Amerikuansch
rond in hei schoollokaal Sta toch sm. voor den koekoek! j succes of het zoogenaamde Amerika-
Onnoodie te dal Doortie en ^et hij haar gramstorig toe, de hand t nisme, waar de wereld met verbazing
Pdith wanrhe^ hodd^n rwèrenen i opheffende, en bij ongeluk kreeg zij tegen opziet. Diepzinnige boeken,
mnnr «jrh wisten «oed ie hoiiden 11611 kwast in haai- gezicht. j zooals door professoren en andere
1 Het dienstmeisje, niet wetende wat arme slokkers over dit onderwerp ge-
totdat de drie onafscheidelijken
vereenigd waren en tot vermaak van
familie en senoodigden de comedie
herhaald werd
Maar in het Meisjes-instituut bleef,
tot heden althans, de legende van het
vereerend bezoek voortbestaan.
Het scheerapparaat.
Och, laat hij naar de maan loo-
pen!
I Maar Dolf, Dolf, wat ga je weer
aan'
Op den bepaalden dag 's morgens
kwam ,.het vereerend bezoek" zich
aanmelden: een rijtuig hield voor het
hek stil. De meid kwam geheel over
bodig het zeggen en jn ff rouw Zoetlief
holde rle trappen af, air betrapte zij
een der meisjes beneden op een er-
gerfijlc feit, en zij gin? hare gedistin
geerde bezoekster begroeten.
Dra kwam zij terug met eene dame
van middelmatige grootte, in sombere
kleeding en met blauwen bril op. Het
hoar was. nis staalsiagórdijnen, op
onderwetsche wijze over het voor
hoofd gestreken en de hoed was nu
juisi niet die van eene amazone of: ue menschen denken zeker, «lat een spiegeltje koopenen daarmee uil
strandbeauty Maar alles te zajnen hoofdcommies niet anders te doen Maar de pasta is ingedroogd; nu
toch was ze een zeer respectabele da-: heeft dan bij een coiffeur of baard-, kan ik weer van voren af aan begin-
me van middelbaren leeftijd blijkbaar schraper zielig te zitten wachten. nan.
van deftige afkomst, want zij had een jjoe jeder zijn beurt toch, i Lel nu toch wat op je broek,
zeldzaam gladde huid voor hare jaren man! Och wat! Beter dat ik mijn broek
en geen rimpeltje was er nog te zien. Dat is nu al de tweede maal deze verspeel, dan mijn contenance!
Haar optreden was uitermate indruk- week, dat ik ongeschoren weer weg Wat heeft je contenance met je
wekkend en een paedagogisch flui- ga_ jijjk eens, hoe ik er uitzie! Datkleeren te maken?
dium K''1?- als ware het, van haar uit. Jaat ik me niet langer welgevallen Niets... Begrijp je dat niet? Sche-
De directrice stelde hare zusterjg geef er <jen brui van. Van heden ren rnoet ik me en wel op staanden
voor, en sprak toen. onder indrukwek-af heef; die barbier opgehouden te be-voet anders zou die barbier gelijk
kende stilte, bare discipelen aan, diestaan; ten minste voor mij. Ik kan hebben!
evenzeer onbetwistbaar verkeerden j niet s'illeties zitten wachten, tot de Bij heeft je toch niet belese«iigd?
onder den indruk van hel oogenblik: heeie buurt geschoren is! Ik kan niet Dat ontbrak er nog aan! Maai- in
Jonge daines, het is een voorrechten ik wil niet i presentie van al de anderen heeft hij
voor u zoowel als mij, dat deze hoogst; je wilt toch niet je baard laten; me toegeivej>en: Tot morgen! en hij
mijne ambtgenoote sta an f
hieven werden, vermogen in dit op
zicht niet hel geringste te leeren. Al
leen de praktijk kan uitkomst geven.
Daar intusschen ue inneemsche
millionnairs, multi-millionnairs en
inilüardairs uit bedrijlspolitiek zwij
gen, zoo hen ik, die niet in de Nieuwe
Wereld geboren werd, besloten om
ten alg-emeenen nutte het een en an
der uit mijne praktijk mede te deelen.
Sedert eenige jaren kent men nog
pas den veelvoudigen milllonnair.
Dat is juist. Ik ge6f het toe. Maar ook
begaafde dame
uit de hoofdstad en draagster van een Een scheer-apparaat, waarmee
in onderwijskringen weleer goedklin--' iemand zichzelf scheert, wil 'k heh-
kenden naam mej. Evangeline Bart- ben. De eerste commies in mijne o.f-
jens, niet tegen de verre reis heeft op- deeling scheert sinds jaar en dag zich
gezien om te komen tot ons. niet anders en, zooals hij zegt, heeft
Handgeklap legde getuigenis af van hij zoo'n ding er in een halfjaar uit-
de ingenomenheid der meisjes en met gehaald.
een glimlach sj.rak de bezoekster de! L»ie man met zijn paar stoppels
leerlingen aan. als volgt: j Onzin! Baard is baard. Enfm, we
Meisjes, liet is mij een groot ge-1 zullen zien. Ik ga subiet uit en zorg
noegen, een oogenblik met u te zijn! voor 't noodige. lm nog dezen avond
Hoe groot dal genoegen was kon geen is 't generale repetitie.
der toehoorderessen bevroeden; mis- Hij sprak en verdween. Niet zonder,
schien alléén Doorlje of Edith. i bezorgdheid zag zijne vrouw hem na. i
Ik heb reeds veel gehoord van' Dat kan weer wat moois worden! I
deze uitstekende inrichting van on- zuchtte zij, een scheer-apparaat.
dei-wijs. (Juffrouw Zoetlief glom). I Hoe kan iemand daarmee zichzelf be-
haar overkomt, schreeuwt ontzet:
'n Beest, 'n beest!
En ze werpt hei spiegeltje ver van
zich, zoodat liet rinkelend in scher
ven en splinters breekt,
Waar is een beest ik zie nie
mendal! brulde de hoofdcommies. £n
dat mooie spiegeltje maak dat je
wegkomt, domme gans!
Terwij) de gekrenkte deern grie
nend de kamer verlaat, tracht me
vrouw haar-echtvriend te kalmeeren.
Dal kan die arme meid niet hel-
pen; ik ben zelf verschrikt, toen je j ik ging als bloedarme jongen naar
Och wat, laat me even opspelen!z«jo opstoofl Nu, we zullen "n nieuw j Amerika en was gedwongen, om in
mijn levensonderhoud te voorzien,
voor «ie uagmaucjj u. sonrijveu. Een
maal was ik zelfs redacteur.
Weltiri echter had ik uen ïankees
hun üöieii en sirenen algezien en be
gon ik mijne inmiddels zoo beroemd
geworden manier van zaken doen;
want ik had mij voorgenomen, in ten
hoogste 10 jaren een van -e rijkste
nieuscnen der wereld te zijn.
In het pakje van een scnoenpoetser
wist ik zekeren dag den bekentlen
plutocraat Rockefeller te genaken en
poetste hem de s«ih«>eneri met zulk een
hartstochtelijke toewij«img, dat ik zij
ne aandacht trok. Toen ik daarna
zelfs geen geld wilde aannemen en
mij met de eer ruimschoots tevreden
verklaarde, was hij gewonnen en hij
- Nu, ik zal hem bewijzen, en wel i engageerde mij voor
onverwijld
Met ecu energ,ieken ruk zette hij het
apparaat op de wang en koen streek
hij over de kinnebak.
Bewijzen zal ik hein, dat ha!
Wat is er nou weer?
Ik zit vast! Ik zit vast!
Waar zit je
Nergens i Gaat alweer, 't Was
maar een haar
Maar je bloedt!
Ik bloed?
Heel erg!
Dat is minder! klonk het onver
schrokken. Als we maar avanceeren!
i zijner bu-
soort uit te vinden.
Dadelijk sloot ik mijn kantoor en
trok, met achterlating van mijn ach
terstallige huurschuld, de oerwouden
in, waar ik boom voor boom begon te
onderzoeken o-p de sterkte van het
hout.
Nadat ik zonder eenig resultaat
door een aantal der Yereenigde Sta
ten getrokken was, deed ik in Colora
do een zeer wonderbare ontdekking.
Hier tr>f ik, dicht bij elkaar-, twee
oosscheu van ongehoorde uitgestrekt
heid aan. Het eene bestond uit eene
zachte, ellendige, gansch onbekende
boom, bumbrix genaamd. Het andere
woud daarentegen, dat eene opper
vlakte omvatte, grooter dan geiieel
Europa, en tzië te zamen genomen,
bevatte het -«Kinderbare, steenharde,
destijds nog geheel onbekende en het
erst door mij ontdekte Kickory-hout.
Mijn geluk was daar. Ik zag de
ïilhoenen voor mij.
Het betrof nu nog maar, sluw te
'erk te gaan.
Nadat ik twee «lagen en nachten in
eene eenzame boschhut had zitten na
denken ging ik over tot de uitvoering
van een ik durf wel zeggen gran
dioos verzonnen plan de campagne.
Van de regeering van den Staat Co
lorado kocht ik voor twee millioen
dollars het bosch met week, onbruik-
lar hout; betaalbaar binnen acht da-
HL
uoze manoeuvre was noodzakelijk,
daar ik nog geen rooden cent mijn
eigen noemde en verhinderen moesi,
dat iemand het hickory-woud me voor
den neus wegkaapte. Daarna liet ik
een jiaur honderd reporters komen
en door lien in de Amerikaansche bla
den verbreiden, dat in Colorado een
nieuwe houtsoort, namelijk bumbrix,
ontdekt geworden was.
Mijn plan gelukte. Onmiddellijk'
meldden eenige begeerige speculan
ten zich aan en kochten het geheel
waardelooze woud voor 50 millioen
dollars mij af. Deze menschen waren
natuurlijk, toen zij tot de ervaring
kwamen dat zij heelgenomen waren,
aan den bedelstaf; ik daarentegen
9chreed voort op den gebaanden weg.
Nu had ik eindelijk geld; het begin
was daar!
Ik betaalde aan de regeering mijne
schuld en kocht tevens het onmetelïj-
zaam. Boomstammen van 20 meter
dikte en 300 metei lengte vieten mij
meer dan eens op het noofd. Ik lette
daar niet op, geheel vervuld met mij
ne plannen als ik was. Eindelijk, na
twee jaren van onnavolgbaren arbeid
had ik vele myriaden boomstammen
bereid en nu begon de verkoop, welk©
mij 124 millioen dollars opbracht.
Door eene eigenlijk, goed be
schouwd, zeer eenvoudige manipula
tie. welke alleen slimheid en energie
vorderde, was ik een rijk man gewor
den. Dat "t door mij geleverde hicko-
ry-hout binnenkort alle andere nutti
ge houtsoorten verdrong, is wereld
bekend.
Vier jaren waren verloopen.
Ik kon mij niet weerhouden, zeke
ren dag den heer Rockefeller op te
zoeken en mij aan hem voor festellen.
Kent u me nog? vroeg ik.
Hij zag mij scherp aan eii ant
woordde daarna, op grond van zijn
phenomenaal geheugen:
Gij zijl dezelfde jonge man, die
mij op Maandag den l-Tan Mei 18'Ji,
des avonds te 6 uur 45 min., Ecke
Broadway en Vijfde Avenue de schoe
nen jxietste; klopt dat?
Ja, zeide ik, maar ik hen ook de
man, uie het hiokory-hout ontdekte
en de wereld van nieuwe telegraaf
palen voorzag.
Dadelijk omarmde mij de groote
plutocraat en hij sprak de vereerende
woorden:
Ge zijt bijna een evenzoogroote
schelm als ik zelf.
Van mijne latere zaken en ideëen
wil ik alleen nog vermelden, dat ik
weldra ijzeren telegraafpalen maken
liet, met deze de houten wist te ver
dringen en wederom 261 millioen dol
lars verdiende. Heden hezit ik vijf ei
gen scheepvaartlijnen, 16 spoorwegen
1241 huizen, 3000 vierk. mijlen land,
een renstal met 204 merries 60 heng
sten en 140 veulens, 20 automobielen
en in het geheel 500 millioen dollars
in contant geld.
Dit alles verhaalde ik nu niet uit
ijdelheid, maar alleen om aan de
leergierige jeugd te toonen, dat het
Amerikanisme geen hekserij, maar
heel eenvoudig een slimme en door
tastende manier van zaken doen is.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
tan den heer J. Meyer, Kruisstraat 34 Telephoon 1543.
Probleem No. 522 van W. POLMAN.
Ie Publicatie.
Zwart
-
a
f-
1®
a
a
a
a
f-
a
a
§1
a
Wit
öu
Zwart 10 schijven op 2, 8, 9, 12, 14, 15, 16, 19, 20, 36 en
Wit 14 schijven op 17, 21, 25, 27, 28, 30, 31, 33, 35, 37,
Eindspel No. 523 door den Heer J.
Roselaar ln de partij "toegepast
met wit.
Zwart
dam op 7.
39, 43 en 48.
Wit
Zwart aan zet zijnde speelde daan
49 op 40, denkende zoodoende de par
tij remise te maken. De vraag Is nu:
hoe speelde de heer Roselaar met wit
waardoor hij de partij won?
Oplossingen worden gaarne inge
wacht aan bovengenoemd adres ui
terlijk Dinsdag 23 December as.
Oplossing van probleem no. 518,
hout zijn en te snel verweerden; men j van den auteur: Wit 27—21, 3731,
moest een hardere houtsoort ontdek- 33—32. 39—34, 50—45, 45 51
ken en kon die dan inet «jen winst van
vele millioenen invoeren.
Het was of ik eene ingeving gekre
gen had.
reaux. Met argusoogen bespiedde ik
daar nu alles wat geschiedde, tot ik
op zekeren dag een gesprek afluister
de, dat tot een beslissende verande
ring in mijne levens-omstandigheden
leidde.
De heer Rockefeller sprak met een
vertrouwde er over, dat de telegraaf
palen in geheel Amerika van te zwak
Zwart 1 schijf op 15 en dam op 49.
Wit 4 schijven «>p 11, 25, 29, 41 en dam op 24
Wit 9 schijven op 27, 31, 33, 87, 38,
39, 42, 47 en 50.
Oplossing van probleem No. 519,
van den auteur: Wit 3731, 41—37,
40—34, 39-33, 50—44. 45 1, 1 41
De stand was a. v.:
Zwart 13 schijven op 2, 5, 7, 8, 9, 10,
13, 16, 18, 19, 24, 26 en 29.
Wit 14 schijven op 11, 27, 28, 35, 37,
38, 39, 40, 41, 42, 44, 45, 46 en 50.
De stand was a.v.:
Zwart 9 schijven op 8, 9, 10, 13 ,16,
17, 18, 24 en 29.
Oplossing van het Bladproblteem
van den jongeheer A. A. Jacobson;
Wit 36—31, 33—29, 48-42, 49—44, 35
131
