lam lata
TWEEDE BLAD
Zaterdag 27 fiessmiier 1913
Haarlemsche
Handeisvereeoigisig
Goedgekeurd Lij Koninklijk Besluit
van 12 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij Koninkl. besluit van 21
Mei 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909, No. 52.
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 95 uur.
Telephoon No. 403.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging hier ter slede opge
richt met hot doel de belangen der le
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst de belangen nunner
handel of bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van informatiën en het incasseereu
van dubieuse vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de stad woonachtige per
sonen moet 10 ct. porto worden be
taald, terwijl van alle vorderingen
doo" de vereeniging geïnd 3 pet. pro
visie wordt geheven.
In Juli en Augustus 1913 zijn 44
vorderingen tot een bedrag van
i 1495.55 betaald; 18 vorderingen wor
den afbetaald, 16 vorderingen zijn
uitgesteld.
Bovendien hebben de leden het
reent, op het hun gratis to verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging, do lieeren
Mrs Th. de Haan Hugenholtz en A.
H. J Merens, Spaarne 94 alhier, die
desgewenscht ook in procedure!)
faillissementen gratis voor hun op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken betreffende den handel of het
bedrijf der leden.
Bij elke vordering der rechtsgeleer
den in banden gesteld moet 10 cent
voor porto worden gevoegd, terw ijl
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCt. moet
worden betaald. H.H. rechtsgeleer
de d hebben het recht in geval van ge
rechtelijke vervolging het door hun
noodig geoordeelde voorschot to vra
gen aan den inzender der vordering.
Over in de stad woonachtige per
sonen geeft de vereeniging gratis
mondelinge of telephonischo inlich
ting; verlangt men de informatie
schriftelijk dan wordt 25 ct. berekend,
terwijl voor informatiën op buiten de
stad wonende personen f 0.60 pi,
5 ct. portovergoeding moet worden
betaald.
Aan het kantoor Jansweg 11 zijn
coupons k 10 ct. verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adressen
van hier ter stede op het bevolkings
register ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitimat.iekaarten, waarop zij
persoonlijk informatiën kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestigde en bij den Ned. Boud van
Onderl Infor. en Söhuldinvordering-
bureaux en Handelsvereenigingen
aangesloten vereenïgingen.
Deze informatiën worden gratis ver
strekt indien ze onmiddellijk zonder
verder onderzoek kunnen worden ge
geven. Is een nader onderzoek noo
dig. dan bedragen de kosten daar
van 20 cent.
Het is noodig er nog eens uitdruk
kelijk op te wijzen dat goed informee-
ren, vooral naar nieuwe cliënten eene
bepaalde noodzakelijkheid is gewor
den, waar zoovele geheet onbekende
personen zich in onze stad en aan
grenzende gemeenten komen vestigen.
Ónder alle k o r e n Is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 18
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eene tweemaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die als
\v aa rscfiu wón gsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, dlc hare le
den al deze voordeelen en gemakken
aanbiedt, slechts f 3.50 jaorlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te riemen, te
meer daar al het opgenoemde niet liet
eenige is wat de Haarlemsche Han-
delsvereeniging doet; steeds heeft zij
een open oog gehad voor alle zaken,
die hare leden in 't bijzonder en onze
gemeente in 't algemeen betroffen en
altijd Iheeft zij daarvoor gesproken.
Het zou te ver voeren alles op te
noemen, waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat het hare be
doeling is, in deze richting krachtig
voert te gaan.
In verband hiermede zijn in het be
stuur drie commissiën gevormd en is
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissiën bemoeit eene zich
met het Informatie- en Incasso wezen,
eene met algemeene Midden stands be
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier:
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stand brengt verdient uwe sympa
thie en de contributie, f 3,50 per jaar,
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij is in ledental, des te meer kan
de Haarlemsche Handelsvereeniging
doen.
Sluit u bij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen oe
lang.
HET BESTUUR.
Op en van ie locomotief.
't Bezadigde sioomtramlocomotief-
je sclioof, langs den Hertenkamp, u t
den Hout weg. Tusschen de grasvel
den, rood, bruin nu door 't gevallen
blad, dat lekker-'warm 1 gegroeisel
daaronder toedekt tegen de wïnter-
sche kou, die al zoo-er-eens in de lucht
is nu tegen kerst, sleepte zij haar
twee groofe wagens langs de if. ils.
Al moest 'k bij de bochten wat op
passen, omdat die eigenaardige baan-
kronkelingen iemand, die geen loco-
motiei-beenen heeft, wel eens nood
lottig zouden kunnen worden, er was
nu gelegenheid genoeg, om 't binnen
in van het locomotief huisje rustig op
te neinen.
Straks in Den Hout, was 'k er, nadat
de heer De Geus, die inspecteur van
het vervoer bij de Noord-Zuidliollainl-
sche is, mij had overgegeven aan uen
machinist van de „Lisse", ingeklom
men met de goed-bedoelde hulp van
een merkwaardig-ongemakkelijk op
stapje; dat je houden zou voor een toe
vallig uittreksel onder 't deurtje, dat
de man van de machine, uitnoodigend
openhield. Maar je moogt geen coupé
opstapje verlangen aan zulk een loco
motief. wijl de ervaren machinist aan
't dingske voldoende heeft, om zh
lichaam met een kwieken zwaai in het
stoom paard te werken.
t Zal u niet meevallen, je staat
er vrij benauwd en u hebt kans, dat je
vol smeer, en rook raakt, had de heer
De Geus mij gezegd. Maar dat was
toch wat pessimistisch geoordeeld van
den inspecteur, of misschien wilde hij
m'n verwachting zoo laag stellen, dat
't nog wel mee zóu vallen.
't Is meegevallen. Want wel is soo n
locomotiefje geen wagen met gemak
kelijke zitjes en ook blijven je handen
niet precies schoon, als je je aan een
kruk of stang moet vasthouden, om
niet,, bij eeu-of-andere weg-capriool,
tegen de machine, of uit de locomo
tief geslingerd te worden; maar overi
gens sta je ev genoeglijk-warm bij 't
groote vuur in den machine-buik, ter
wijl de golven lucht, die boven de
deurtjes naar binnen schieten voor
Mschhcid zorgen.
Rooney, zoo heet de machinist, keek
maar al-door den weg op, door een
van de drie raampjes in den voorge
vel van het locomotief-huisje en )>e-
werkje met z'n eene hand de bel als
er wal op do baan was, de andere luwl
hij vrij om de uoodige machinistischo
handgrepen uit te voeren.
Midden-in 't locemotiefhokje ligt re
groote stoomketel met de z.g. stoorn-
dóme waarin de regulateur den
toevoer regelt van den stoom, die in
den ketel ontwikkeld wordt en de zui-
torstaugen in beweging brengt, waav-
ioor de wieten onder de locomotief in
draaiing geraken midden op z'n rug
en daarvoor de schoorstee-li, die door
het dak van den wagen schijnt heen-
jgegróeid. natuurlijk, -om te zorgen,
dat de rook naar buiten kan afge
voerd worden.
Binnen in lijkt de machine eon
ouder we tech locomotiefje in een doos
je. Aan den achterkant is een hoekje
afgeschoten voor den kolen voorraad.
Die is niet. zoo heel groot; maar als de
verzameling zwart goud in den vuri-
gen huik verdwenen is, kunnen er, on
derweg, te Hillegom weer nieuwe ko
len geladen worden. In den anderen
hoek vindt de machinist zijn gereed
schappen in een kistje.
Rooney, de machinist, hanteerde
staag de bel, werkte met bandels bij
stoppen en aanzetten en voorzag 't
vuurtje in de machine van nieuwe
brandstof. Ondertueschendoor tuurde
hij staag door een van de langwerpi
ge raampjes, waarvan hij er een, om
't, uitzicht te verhelderen de raam
pjes zijn heel gauw door den rook
a an gewalmd had opengezet.
We stonden zoo tegenover elkaar,
met de machine tusschen ons in. Veel
gelegenheid voor een gesprek was tr
niet .omdat de machinist elk oogon-
blik z'n aai.dacht voor den weg meeat
lieblien. Telken^ weer komt er een an
dere wk kronkel, waarbij de groeiin-
gen van heesters of booriien, ook wel
schuren en huizen 't uitzicht belemnic
ren. Maar ook flauwt 't. gesproken
woord weg onder 't bolderen en ram
melen en bonken van den machine-
wagen. 't Gesnuif en gezucht en ge
proest maakt er gewone zinnen onver
staanbaar. En als je op belenime-
ringsvrije basngedeelf.en er eens oen
interviewtje probeert, dan moet dat
gebeuren op een toen of je de gewel
digste ruzie met je man hebt
Of ie lang op den wagen stond,
brulde 'k met m'n vreeselijksta stem.
En nog moest Rocney zijn oorschelp
omkokeren met z'n eene hand. Bij een
nieuwe poging begreep hij, wunt hij
antwoordde, dat hij zeventien jaar al
bij de maatschappij was.
Wel eens ongelukken gehad?
snauwde ik hem toe.
Nou natuurlijk, wel! 'k ben wel
eens met m'n wagen omgevallen, of in
een sloot geduikeld.
En altijd goed er af gekomen?
Dal is best gegaan bijtijds af
gesprongen er uitgekropen.
En verder?
Uit de rails geloopen wel eens
iemand dood gereje dat kan je nu
eenmaal niet voorkomen.
'ik Informeerde neg eens nader naur
die ernstige ongeioikken.
Op een halteplaats vertelde Rooney
mij van z'n twee ongelukken met doe
del ij ken afloop.
Ze waren, allebei het laa tste jaar
gebeurd. Zooveel jaren was 't goed
gegaan, nu ineens twee binnen korten
tijd.
De eerste was een voerman, die des
avonds met paard en kar naar huis
terugkeerde. De locomotief verraste
hem om een gevaarlijken hoek. He;
paard viel en de voerman raakte dooi
den schok onder het dier. 't Was een
akelig geval, de man was meteen
dood,
't Andere geval was nog maar "kort
geleden onder Leiden gebeurd. Des
avonds om elf uu>r kwam in t erge
donker, een polderjongen uit een
boschje aan den kant, dwars den weg
■er. Uok hij bekocht 't met don dood,
De weg is dan ook op veel plaatsen
slecht of in het geheel niet verlicht
door de uiizchtbeleinmeringen
til bochten in den weg heel gevaar
lijk, vooral, omdat de voerlieden
•md genoog de gewoonte heb
ben op do trambaan to rijden.
Van al deze dingen, die het den ma
chinist bij zijn rijden moeilijk maken,
zag 'k er genoeg.
Langs den weg staan de boomen
dikwijls zoo dicht langs ao rails, dut
dc locomotief zij kant Lu den hellenden
stam stukken schors en bast uit
breekt.
Nu in 't stilte middaguur waren
er weinig wagens en voetgangers op
den weg. Andere uren van den dag
ui) 't soms heel druk zijn ca dan
heeft de machinist al zijn oplettend
heid noodig. om cngelukkeu ;e voor-
;omen. Het is dan ook een zeer ver
antwoordelijke werkkring die de
mannen van de locomotief vervullen
en 't is zeker aan hun behoedzaamheid
en plichtsbetrachting te danken, dat
het aantal ongelukken betrekkelijk zoo
gering is.
Straks 't aal nog wel oenige Ja
ren duren, dat straiks als de vlugge
eleclrische wagens langs den draad
suizen, zal er veel veranderen.
Wel zal de eloctrische sneller rijden,
d'i.n haar stoomvoorganger, maar zij
gehoorzaamt ook sneller aan de hand-
reep van den wagenvoerder, bij het
stilhouden, dan de stoomlocomotief.
Licht gaat men er dan toe over, om
de verlichting langs den weg ie ver
beteren.
Zoo zal do ook heldei-Wijvende
electro-'tram veel voor hebben op de
stoomtram; ook omdat dan de rooki-
ge, onbevallige en rumoerige machi
newagen vervangen zal worden door
een sierlijk voertuig, dat de menschen
langs den weg en in de volgwugens
niet zal lastig vallen met 't hinder
lijk leven en roetachtige walmen.
Maar nu 'k veel kwaads van 't
stoomding heb gezegd, past ver
zachtende waardeering er bij voor de
goede diensten, die het gedurende 33
jaren aan de landstreek tusschen
Haarlem en Leiden heeft bewezen, en
het moet gezegd, vooral de Directie
der Nocrd-Zuid-Hollandsche heeft
veel gedaan ter verhooging van het
comfort der reizigers, 'k Herinner aan
de betere en sneliere dienstregeling,
wijs op de mooie, nieuwe wagens,
wier heldere kleuren, echter niet al
tijd den strijd met den kolendamp
kunnen doorstaan en op de verbeter
de verlichting.
Hoeveel zorg er aan 't bedrijf wordt
besteed, bleek me, toen de heer J. J.
Boogli, chf van den uitvoerenden
dienst, daarbij geassisteerd door den
verantwoordelijk machinist F. Kuy-
pers, mij in de remise te Ilillegom
een-en-ander lieten zien.
Men kent t uiterlijk van 't remise
gebouw, waar men de locomotieven
in de groote poort ziet verdwijnen en
wederom verschijnen, wanneer zij
nieuwen dienst gaan doen.
Boven den ingang had men vroeger
de vergaderzaal van de niaateoliap-
pij, maar die is nu verhuurd, nu
administratie naar Haarlem Is over
gebracht.
Links cn rechts van den hoofdin
gang heeft men rijen -woningen voor
't personeel. De lieer Boogh woont
daar, zooals hij lachend opmerkte,
als een vader te midden zijner kindc-
Die woningreeksen begrenzen het
remise-terrein. Men heeft daar afzon
derlijke ruimte voor de vijf locomotie
ven en voor de tien wagens, die gere
geld den dienst onderhouden, en voor
do reserve-locomotieven, rijtuigen en
de wagens, die in hersielling zijn.
De locomotieven worden hier des
nachts binnengereden, om de roosten»
te laten schoonmaken door de nacht
ploeg, die dadelijk daarop de vuren
weer aanmaakt, om de locomotieven
des morgens op tijd weer gereed t.
hebben.
Eens in de vier dagen komt een lo
comotief eon dag in de remise, om
daar nagezien te worden. Want regel
matig m-oeten kleine gebreken worden
hersteld en T ketelsteen verwijderd.
Kr is een pomp-inrichting, waar
door het water wordt opgevoerd, om
in en buiten de remise de locomotief-
ketels te vullen.
De twee pekciwagens staan toege
rust om uil te rijden, doch inen hoopt
>ok dezen winter maar geen ge
bruik van behoeven te maken, want
snecuwboel op de baan geeft veel
stagnatie in c buiten-trambedrijf,
lie iieete stoom uit de machine in
remise wordt gebruikt om de su>-
:ii voor do trampassagiers op tem-
pcratuur te brengen. Zoo worm alles
benut.
In een afzonderlijk machinekamer-
tje wordt het Hllfegomsche lichtgas
onder hoogen druk gebracht.
Dc lange wagens hebben aan den
onderkant reservoirs, waarin het go
comprimeerde gas door buisleidingcn
wordt geperst cn vandaar, in ue wa
gens, naar de branders wordt geleid.
Voor de kleinere wagens heeft men
petroleum-persgas, dat in cylinders
uit do fabriek komt, waar het onder
een druk van 135 atmosfeer is ge
bracht.
l)c stalen c; tinders houden gas ge-
>eg in, om de lichten in de wagens
honderd uur te doen brandei!.
Gezorgd is ook voor bad- en wasch-
gelcgeivheid voor het personeel.
Op het terrein achter de remise is
een draaischijf, waar de locomotieven
telkens omgekeerd worden. Dat is
noodig, omdat, de machines, die
voortdurend in denzelfden stand rij
den. aan den eenen kant, door de
bochten, meer verslijten, dan aan den
anderen.
Bij de remise heeft de heer Boogh
zijn kantoor. Daar valt een vernuftige
seïnittrichting te bewonderen, waar
door de heer Boogh voortdurend op
de hoogte is, op welken tijd de trams
aan cc kruispunten zijn. De conduc
teur van de tram, die daar 't eerste
aankom;, vindt bij het kruispunt een
tc-lefooiikastje, waar hij den heer
Boogh of diens klerk meldt, hoe iaat
hij aangekomen is.
Op die wijze weet de chef den ge-
heelen dag of de dienst geregeld gaat
en kan hij bij vertraging of ongeiuk-
k.'ii dadelijk ingrijpen, of hulp bie
den.
Men merkt wel uit dit beschrijvink-
je, dat een sloorntrainbedrijf, al is het
eenigszins primitief, nog niet zoo een
voudig is, als men zou denkeu. Mis
schien krijgt men er een bectio meer
wa.'irdeering door voor dit train-
meije.
JAC. C. M. Jr.
Parijsche Brieven
CCCCII.
Nu we in het volle theaterseizoen
ju, is het allicht niet ongeschikt,
een weinig over de theaterwereld te
keuvelen.
Een zekere journalist vroeg aan
Tristan Bernard, den buitengewoon
geestigen tooneelschrijver, die sedert
eenigen tijd ook in Nederland alge
meen ekcud is door de welgeslaagde
opvoeringen van „Het Cafétje" (Le
Petit Café', hoe hij zijn toomeelstuk-
ken maakte. Domine vraag misschien
doch inderdaad geestige menschen
als Tristan Bernard kan men zelfs;
de domste vragen stollen, met de ze
kerheid, er zeer intelligente ant
woorden op te krijgen. Bij dezen dra
maturg behoeft „resprit" ulet zorg
vol geprepareerd te worden. In zijn
geesleskeuken staat er voortdurend
iets op het vuur.
Hoe maakt u uw stukken, cher
maitre?
iliD.... hoe ik ze maak? Ik wil het
u net verhelen, dat ik me die vraag
ui langen tijd niet gesteld he. F.n
op dit eigenslo öo'genbh-k bóèzemt dut
vraagstuk mij zelf meer belang iu
dan u. Maar ik zal trachten het op te
lossen.
Asjeblieft, cher maitre.
Laat me stelselmatig zoeken
In de campagne schrijf ik romans.
Te Parijs sta ik om acht uur op, ge
regeld. Geregeld ontbijt ik, en tot ne
gen uur blaas ik op den jachthoorn...
Op den jachthoorn?
Aanvankelijk bezigde ik dit ron
do en onore instrument om, "s mor
gens, een buurman het huid op te j'a-
gen, die, 's nachts, te veel leven met
zijn geschrijf maakte !ja: hij schreef
op een schrijfmachine;; daarna ben
er mee doorgegaan, m gewoonte.
Van negen uur tot half t:*
me me", angst en beving af; Zal ik me
scheren?
En wij zien u altijd met uw vol
len zwarten baard!
Jawel, maar u moet weten, dat
ik in beginsel nooh board noch kne
vels draag. Doch telkenmale dat ik er
toe besluit, tiet pijlerïg gebloemte,
dat mijn gelaa' versiert weg te doen
herinner ik mij, dat ik geen scheer
mes bezit. Op een goeden dag scheel
de het weinig, of ik kocht zoo'n in
strument. Doch toen de koopman mij
had uitgelegd, dat het snijdt, verkoos
ik liever te wachten. Van half tien
tot twaalf uur dicteer ik mijn corres
pondentie. Vervolgens dejeuneer ik.
Daarna sport: ik klim op mijn ladder
en rangschik mijn boeken. En als
Athis mij geen spelletje bridge voor
stelt, woon ik de repetitie van mijn
laatste stuk bij. Over het. algemeen
gebruik ik het avondmaal, in politiek
eveneens, 's Avonds, als er geen
boksmatch is, leg ik me te bed en
slaap.
Pardon, cher maitre. maar wan
neer schrijft u uw toonee's:ukken?
Ik heb er gc-en tijd toe. Excuseer
me, de telefoon. Quinson, Porei, De-
val?... Drie stukken? Voor den lslen.
den Ssten, den 3Qsten. Enfin, ik i
het probeeren.
Tristan Bernard zette de sjtreo-':-
hoorn neer.
Voor den 15den, mompelde dc
schrijver. Zullen zij den tijd hébben.'
Hoezoo, zij... Ik denk wel, da;...
Wie maak; mijn „nuts"?
U natuurlijk.
Weineen, U, anderen, iedereen
.In he.t begin heb ik gesprotesteerd,
geloochend* ben ik boGs geworden.
Maar hoe ineer ik te keer ging, hoe
minder ik werd geloofd. Alio mots.
die geboren worden, werden mij ge
leend, had ik ontleend. Ten slotte
nam ik ze en gaf ze niet terug. Ik neb
een machineschrijfster, die ze van
daag verzamelt en ze stuk voor stuk
aan elkander plakt, zooveel, per be
drijf. Wanneer een directeur mij een
stuk vraagt, zooals Deval zoo juist,
dan ï'oep ik: Mejuffrouw Virginie....
kunnen er drie bedrijven voor den
15den worden geleverd'? Ik hoop 't
meneer; het persbureau Argus telefo
neert mij zoonet, dat het 24 coupures
zendt. Dankje, Virginie. Zorg er
vooral voor do doublons te vermijden
Ik moet niet herhalen.
Maar de tconeelniatige opzet, dc
personages, de dialoog?
O, dat komt vanzelf in orde. Op
een gegeven oogenbük nadert de di
recteur mij schroomvallig en vraagt:
,M ster, denkt u niet, dat dit of dot
hier of daar zou pakken?..." Ik ant
woord: ,,lk zal er over nadenken.' F.u
dan laat ik hem zijn gang gaan. Het
voornaamste is, den directeur niet te
gen te werken. Heeft het stuk suc
ces des te beter!
Ja, maar, als het géén succes
heeft?
Dan bestelt hij me gauw een an
der stuk.
In weerwil van de ironie, die hier
Haarlemmer Hailetjes
EEN ZAFE
i> \G AVOND-PRAATJE.
In mijn vorige heb ik verteld van
©en uitverkochten tramconducteur,
denkende dat ik een heel bijzondere
menschensoort aangetroffen had.
Maar! helaas, er wordt tegenwoordig
in do wereld zóóveel nagespoord en
onderzocht, dat jo op het gebied van
fauna en flora haast geen
nieuws meer vinden kunt. Want d-ezor
dagen schreef een van onzo lezers,
dut hij ook een uitverkochten conduc
teur had aangetroffen, maar vao een
nóg merkwaardiger soort dan de mij
ne, omdat deze niet eens voorraad
bezeten had.
„11c stapte", zoo meldt mij de brief
schrijver, „op de stoomtram te Heem
stede en vroeg den conducteur een
tïenrittenkaart. Antwoord die heb ik
niet. Vraaghoe moet ik daar dan
aan komen Antwoord Aanvragen
aan het kantoor te Ilillegom. Vraag:
En is dat de eenige weg om zoo'u
kaai t te krijgen Antwoord Neen,
dc conducteurs hebben zo ook, maar
ik ben hulpconducteur en aan hulp-
conducteurs worden ze niet verstrekt.
Hieruit volgt, dat deze man een
zeer onjuisten naam draagt, want
niet alleen verkeert hij in een huJpe-
loozea toestand, maar ook is hij niet
in staal om het publiek te helpen.
Do Noordzuidhollandsche moet maar
eens op baar conducteurs letten en
zorgen, dat ze kaarten hebben om liet
publiek te gerieven. Ais de Maatschap
pij dan den zin doet van den brief
schrijver, dan maakt zij de kaartjes
van de Haarlemsche lijn geldig op de
stoomtram en omgekeerd zoo doet
de E. N. E. T. ook met haai- lijn naar
Bloemendaal en ik geloof, dat ze daar
niet slecht bij vaart.
Tien Haarlemsche hoeren hebben
per recpiest aan den gemeenteraad
verzocht, om het besluit tot wegrui
ming van de dobbelsteen en op de
Groote Houtbrug niet uit te voeren.
Ko Doncker vindt daar aanleiding in
om een plaat te teekenen en we vra
gen ons langzamerhand afis een
besluit een besluit of is een besluit
geen besluit? Besluit staat in ver
band met slot en slot wil zeggen ein
de. Maar als nu verzocht wordt een
besluit niet uit te voeren, dan is het
derhalve geen besluit geweest en aan
gezien het toch naar mijin overtuiging
(want ik was er bij) wel degelijk een
besluit was, zal de Raad niet datgene
kunnen besluiten, wat in het besluit
van het recpiest gevraagd wordt.
De requestranten zijn overigens van
meening, dat de dobbelsteenen wel
geen mooier maar dan toch redelijke
bouwwerken zijn, stalen van een be
paal do bouwperiode, die behouden
moeten blijven. „Wij hebben", zoo
zeggen zij, „niet het recht een bij
zondere keuze te doen en een tijdperk
uit te schakelen." Maar ik zou vra
gen waarom niet Moeten wo dan
alles van vroeger laten staan, óók
(wa Idit nog niet eens is) het aller-
leelijkste, omdat we geen keuzo mo
gen doen Dan gaan we tocli wel wat
org gebukt onder de daden van het
voorgeslacht.
Bouwkundige waarde hebben de
dobbelsteenen niet, het beste wat do
deskundigen er van kunnen zeggen is
dat de verhoudingen goed zijn. Ik wil
het wel gelooven, maar hun verhou
ding tegenover do omgeving deugt
niet, omdat ze in den weg staan.
In hetzelfde request staat nog een
volzin, dien ik me zou aantrekken
wanneer ik wat aantrekkelijk was.
Gelukkig is liet eer.ige wat ik me te
genwoordig vast aantrek een overjas,
tegen de kou. „Stelselmatig", zoo
zeggen de onderte&kenaars, „werd er
(namelijk tegen de dobbelsteenen)
strijd tegen gevoerd( de publieke
meening werd bewerkt en op een
dwaalspoor gebracht."
Ik zou wel willen vragen, of wan
neer een request, aan den gemeente
raad wordt gericht en'bovendien ge
plaatst, in drie dagbladen, of dun niet
stelselmatig voor het behoud strijd
wordt gevoerd en de publieke mee
rling niet bewerkt? Van het dwaal
spoor zal ik, uit beleefdheid, niet
spreken. Maar ik hou van breed spoor
en van ruim spoor en van uitwijk-
spoor en daarvoor is ruimte noodig
en die zou ik willen maken op een
van de drukste punten van onze stad,
waar er behoefte aan is.
Daarvoor zullen de dobbelsteenen
moeten vaUenwelaan, dat zij val
len l
Onlangs kwam in dit blad een arti
keltje voor over zonderlinge adver-
tentiën. Nadien heb ik in een van
onzo grooiste bladen er een gevonden,
die ook niet onverdienstelijk is.
Dame, officiers-weduwe, 38 jaar, ro
mantisch, optimistisch van natuur,
met goed, edelmoedig karakter, im
posante verschijning, zoekt een haar
passende betrekking bij deftigo fa
milie.
ïk heb er een oogeDblik aan ge
dacht om op deze advertentie te
schrijven, niet omdat ik een betrek
king to vergeven had, maar om te in-
formeeren, uit pure leergierigheid,
wat „romantisch" beteekent. Is dat
iemand, die van romans houdt Opti
mistisch van natuur is in dezen
z waart illenden tijd een voortreffelijk
ding en een goed, edelmoedig karak
ter zonder twijfel een aanbeveling,
vooral wanneer de dame dat zelf
zegt, omdat zij het 1 beste weten kan.
Het feit eindelijk, dat zij een impo
sante verschijning is, kan voortreffe
lijk werken om 's nachts inbrekers op
een overhaaste vlucht te jagen.
Wanneer ik dus voor deze dame een
betrekking moest zoeken, zou ik uit
zien naar een vacature om bij een
zeer ouden lieer bet huishouden waar
te nemen, waar gelegenheid is tot het
lezen van romans, welke oude heer
nooit bezoek ontvangt (kans tot ver
tooning eener optimistische natuur)
en bij gelegenheid geplaagd door aan
vallen van jicht, welke haai- edelmoe
dig karakter op liet best doen uitko
men, op een eenzame villa, zoodot er
gegrond uitzicht bestaat op het optre
den van inbrekers.
Indien dit aan de inzendster van
de advertentie minder voldoet heb ik
nog aan een andere positie gedacht.
En wel bij een groot gezin, dat van
een klein inkomen moet bestaan. Het
romantische in haar natuur zal aan
leiding wezen, dai zij san de familie
betere tijden voorsjielt (zonder er nu
juist bij te zeggen hoe-.en waardoor),
terwijl zij inmiddels met haar geluk
kig optimisme de dagelijkse he moei
lijkheden helpt verlichten en edel
moedig genoeg is om, wanneer de
vervaldag van haar salaris onopge
merkt voorbijgaat, daarvan geen ge
wag te maken. Wat het imposante
van haar verschijning betreft, die
kan, ieder randt het al, uitstekend te.
pus komen om lastige schuldeischers
van de deur weg te krijgen.
Kortom, het zou mij verbazen wan
neer deze dame niet binnen zeer kor
ten tijd de keus had tusschen een
aantal betrekkingen. Vooral wan
neer zij bet eens is met de requesiran-
ten inzake de dobbelsteenen bij de
Houtpoort, namelijk dat men 't recht
niet heeft, een bijzondere keuze to
doen en een gelieele periode uit te
schakelen. Want als zij dat wel doet,
noemt zij de positie bij den jichtige-n
ouden lieer stellig niet.
Noodt zijn de etalages in onze win
kels en magazijnen zoo aardig en
aantrekkelijk, ais ïn deze dagen mot
hun Kerstversiering van hulst en rood
licht. Er is nóg iets eigenaardigs te
zien, namelijk een oude vogelliefheb
ber met een mutsje op zijn breed
lachend gezicht voor de kooien met
kanoriea Het is een reclamebiljet
voor een tentoonstelling van kanaries
met zangwedstrijd.
Ziehier nu het ideale zangconcours.
Bekend is, dat elk vogeltje zingt zoo
als het gebekt is, in tegenstelling met
de niensclicn, die het liefst willen zin
gen zooals een ander gebekt is en die
andere is dan altijd Mevrouw Noor
dewier, Caruso of Messchaert. De ka
naries zijn oiibevangerier, die weten
uiet waarom ze zingen en doen het
daarom precies als eiken dag. zonder
bltif of aanstellerijook schrijven ze
geen ingezonden stukken in de cou
rant, wanneer ze geen prijs gekregen
hebben, zelfs twijfelen ze niet aan de
eerlijkheid van de jury. Kan het no
beler, eenvoudiger, gemakkelijker
Nog iets anders hebben de kanaries
toor op do menschen dat ze altijd
zooveel publiek hebben als ze wen-
sehen. En dat laat, helaas, hij de
menschen in dezen lijd van groote
mededinging wel eens wat te wen-
schen over. Tk kan me dan ook lever-
dig begrijpen, dat menigeen met zoo
veel gevoel v eet te zingen
O, war ich nur ein Vögelein
Maar tot troost voor wie graag een
onbezorgd vogeltje zou willen wezen
(de kooi is een voortdurend gevaar)
kun het woord van een anderen dich
ter dienen
Vogols, die zoo vroeg al zingen,
Zijn des avonds voor de poes.
En wij menschen zijn niet voor de
poes, waareni-pel niet, de poesen zijn
voor ons.
En voor de kattenmeppers, die
jacht maken op de huidjes. Tweedui
zend, zoo vertelde onlangs een agent
van politie als getuige voor den rech
ter, verliezen op die manier jaailijks
hun onschuldig teven.
Wie zou gedacht hebben, dat de
katten wereld in Haarlem zooveel
slachtoffers kon missen zonder uit te
sterven I Zou dezo becijfering het uit
gangspunt kunnen worden van een
behoorlijke kattenstatisliek? Want het
is in dezen tijd van cijferen cn onder
zoeken en vergelijken, toch in ven
beschaafde samenleving niet duld
baar. dat een dergelijke statistiek niet
bestaat.
Inliet kleinste plaatsje weet de
veldwachter met gepaste vrijmoedig
heid antwoord te geven op de vra
gen, die vanwege de regeering gedaan
worden over het aantal eenden,
koeien, schapen en zoo meer.
Zou een kattehtelüng in het land
niet goweiischt zijn?
F1DELI0.
