m
ft
ft
m
w,
ft ri-
m
6te overeind gezet had, dan konden
we er in gaan zitten.
Carmen (de sneeuw Van haar hoed
schuddende)Monsieur Labouille,
zou u er niet een overeind kunnen
zotten? U is zoo afcerk?
VuvaJa, nu u tante gedragen
hoeft. Ë(?n heer, die hèar draagt
dat i3 nog nooit vertoond!
Èlsa (vermanend)Vava.
Va va Nu?
Elsa Als je mijnheer eens een
oogenblik met rust liet je empareert
je geheel van hem!
Vava Dan zal ik mij nuttig zien
te maken. (Zij komt aandragen met
oen bos latten en plant die in den
grond, zoo goed als't gaat Ik moet
er nog twee hebben. Wie gaat ze ha
len? (Niemand verroert, zich) Waar
schijnlijk ik! (Ze gaat weer weg.)
André: Mademoiselle. (Hij komt
haar achterop.) Laat mij u helpen. (Zij
houdt stil bij een hoop latten, die op
den berm van den weg liggen en klau
tert er op.) Mag ik, zonder indiscreet
te wezen, eens vragen, wat u daarmee
doen wil?
VavaEen tent maken, natuur
lijk.
And ré Zeer ingenieus; waarlijk.
F.n mag ik u nóg iets vragen?
Vava - Vooruit maart
AndréIs u altijd zoo goed ge
humeurd als nu?
Va-va Welzeker, lk ben gezond
en wel en waartoe je over alles nij
dig te maken. En of we hier zijn of el-
deï's wat doet 't er eigenlijk toe?
André: Maar (na eenige aarze
ling) dat uilskuiken! Die meneer met
dc twee millioen die misschien met
angst uw komst afwacht!
Vava* Niet de mijne, hoor! Ik
heb met dat gevalletje niets te ma
ken. En dan dat heerschap weet im
mers van niets?
André: Juist En gij kent hém
evenmin.
Vava: Al heb ik altijd te doen
met iemand, dien men er in wil laten
vliegen.
André: Zeker, dat is afschuwe
lijk. En de oude lui zijn 't zeker eens
samen
Vava Of ze 't eens zijn? Men wil
dat hij trouwt, omdat hij allerlei
dwaasheden doet en daarom willen
zo hem de grootste laten begaan.
André Sapristi, u is niet sen
timenteel in zake huwelijk!
Vava Dat is te zeggen, zoo'n be
konkeld huwelijk. Maar als men een
meisje vraagt, dat men goed kent en
dat Je bevalt en wederkeerig
Maar we moeten ons weer bij 't gezel
schap voegen; anders
(Nu lachten ze allebei.)
Vava (eén weinig gegeneerd) U
woont in Parijs?
André: Faubourg Saint-Honoré
bij mijn ouders. En u?
VavaWij wonen rue de Ma-
rignan.
André: Wellicht ontmoet ik u
eens op een soirée?
Vava Nooit. Ik ga zelden uit.
Maar mijn zusters zult ge vermoede
lijk wel eens ontmoeten.
André (distrait)'k Moet niets
hebben van uw zusters.
VavaU zegt?
André: Nu ja, zij zijn schoon,
maar toch stel ik er in 't minst geen
prijs op, ze terug te zien. Maar wat u
betreft
Vava Wat mij betreft?
AndréO, dat is wat andere: Om
u terug te zien zou ik allerlei dingen
doen ik zou op mijn hoofd loopen,
als 't moest. Verveelt het u. wat ik
daar zeg?
Vava In 't minst niet.
AndréMisschien ia 't u equila-
leraal.
Vava (de wenkbrauwen fronsende)-
Equi...... wat?
André: ...lateraal. Mooi zoo. Nog
iets, dat me in u bevalt, dat ge geen
femme savante wilt "zijn.
Vava: Neen; liever niet.
André (verrukt)Ge weet niets
nagenoeg niets?
Vava Opmerkelijk weinig.
André: Ge hebt nooit examens
gedaan?
Vava Geen quaestie van!
André: Mooi zoo. Een jonge da
me, die geen examens heeft gedaan.
Een parel! (Vava lacht.) Mademoi
selle!
Vava: Monsieur I
AndréU weet wel, die heer met
de twee millioen de sukkel, die men
in Nizza gaat aan den haak slaan I
Vava Nu!
AndréNu, dat ben ïkl
Vava Och kom!
André; Zoo is 't, Vava I Ik vond
u allerliefst ik zou mijn leven wel
met u willen doorbrengen. Wilt u mij
hebben?
Vava: Hoe zoo op etaanden
voet?
André Waarom niet zóóop
staanden voet? Kan het u bekoren 1
Vava Zeker kan 't mij bekoren
maar uw ouders die zullen verwoed
zijn.
André: Maar als ze toch abso
luut willen, dat ik in 't huwelijk
treed
VavaMet een van mijn zusters
maar niet met mij.
AndréMaar ik ben er óók nog.
Ik verander van reisplan en dan? (Hij
reikt haar de hand.)
Vava (met een blik in de richting
van tante en de auto's) Dat zal
straks een oogenhlikje spannen!
(Zij slaat haar hand in de zijne.)
André't is overweldigend. Ik
ben gelukkig zeer gelukkigl lkkan
er mij nog niet indenken I
Vava: En ik dan?!......
André.En nu eindigt, naar be-
hooreu, alles met een huwelijk 1
Haar eerste Novelle.
Zij was gelieel alleen in huis, en-
zat voor haar damesbureauitje in cte
huiskamer. En zoo kwam ze op de
gedachte voor oen meisje vun zeven
tien jaar vergeeflijk: „zoudt ge met
oons een verhaaltje kunnen schrijven;
'n kleinen reman?"
Hot was oen sombere win ter-a vond,
maar zoo recht gezellig In huls; het
vuur in den haard knapte liiötig; de
kostbare, pendule op den schoorsteen
rand tikte zacht. Een zachte v°ur ver
spreidde zich van de 'sierlijk met pal
men en hyacinthen gevulde b'oenivu-
mand aan het venster; koottiom, het
was alles een beeld van behaaglijk
heid, door het gezeüllig lamplicht be
schenen.
Daar zij niet een bepaald: iemand
had, aan wlen zij kon of Mover mocht
danken, kwam dat idee haar zoo won
derbaar schoon voor, dat zij het da
delijk ten uitvoer legde.
En zij hracklt het zich al voor den
geest, Ernestine, de rijke koopmans
dochter, hoe ledereen verbaasd zou
wezen als men vernam, dat zij, het
vroolijke meisje, dat geen oogenblik
kon stil ziiitten en ernstig nadenken,
een verhaal geschreven had. Een ech
te, wondervol spannende novelle
het worden; in ieder hoofdstuk min
stens tienmaal eensklaps of plotseling;
dat .'houdt do gespannen aandacht
gaande.
Ernestine Bender nam dus plaats
voor haar elegante schrijftafel, een
verjaarsgeschenk van haar „snoezi-
gen" papa; zij nam een fonkelnieuwe
pen en een greot vel papier. Zoo
de 'toebereidselen waren gemaakt;
maar nu... waar zou zij "t over hebben?
Zij steunde het donker gelokte
hoofdje peinzend in de hand. Ja, als
haar nu maa«' iets wilde invallen!
Wac'ht, juist— nu weet ik het,
waarover ik schrijven zai, riep zij
veriteugd uit; dat is wait grootschl
Zij begon. Opschrift: Het bal of
Haar bal wat zou beter klinken?
Nu, dat had nog den tijd.
AHizoo verder. Gerard ine Berends
had in haar leven al menig bal be-
zocht;maar van dot, wat haar lUlnans
wachtte, stelde zij loch meer zich
voor, dan van eenSg andea\
Zoo ver was zij gekomen; toen werd
ze opeens zeer ernstig en staarde ge-
ruiimen tijd voor ziah uilt. Was liet
dan mogelijk? Verwarde zij hier niet
fantasie en werkelijkheid met elkaar?
Ernestine zuchtte een paar maal
hoirbaar en schreef toen varder: Ja,
daarop verheugde zij zich zoo recht
van harte, wamt luitenant Badlevelt,
dien ze eerst onlangs had leeren ken
nen, zou ook komen.
Weder zuchten; daarna weer ver
der:
De lang verbeide 16de Februari
brak aan. De lichtblauw zijden, sier
lijke balrobe stond Gerardine aller
liefst en toen zij aan den arm van
•haar vader in de helverlichte halzaal
trad, omringden haar hare goede
kermissen en ieder zed, dait zo er zoo
Lief uitzag.
Maar wat zall hij er van zeggen?
klonk het in haar binnenste; zou hij
er al zijn? Neen, nog niet!
Zij werd bestormd; Ln een oogen
blik was haar balboekje vol, en hij
kwam nog altijd niet. Nu was ze toch
boos op 'kiem, heal boos, an dat zou zij
hem eens loonen. Daar eindelijk
haar zden on naar haar toekomen was
één.
Mag ik u nog een dans verzoe
ten, juffrouw?
Nu, zeide Gerardine, ik dacht
dat n het bal heden vergeten was.
Verwonderd zog hij haai- aain,
schreef zijn naam ln en trad onver
wijld terug,, wamt de referendaris G.
kwam zijne danseuse halen, wijl de
muziek begon. en ganschen langen
avond danste hij slechts eenmaal mek
haar; verder zag zij hem niet
Verder kon EmiiaslMne niiet schrijr
ven^ want tranen maalden het schrift
onleesbaar. Zij leunde achter in haair
stoel en weende hartbrekend. Waar
Weef nu die treffende novelle, met
eensklaps en plotseling? Alles verge
ten?
Ernestine, kom eens hier, zoo
klonik nu de stem haars - - tvs; zie
eens, wien 'uk hier heb meegebracht?
Zij droogde snel hare wanen. Dril
ontbrak er nog aan; in deze stem
ming bezoekl Zeker een van papa's
goede vrienden. Zij ging de kamer
uit, 'haar vader tegemoet, en schrikte.
Ik ontmoette luitenant BiélevaU
en nondigde hem uit. te komen thee
drinken we zijn samen opgewan
deld, sprak de vader, in opgewekte
itemming.
Ernestine groeüi© stijfjes; spreken
kon ze ln dit oogenblik niet.
Uw vader was zoo - emdélijik,
mij uit te noodigen,, en dat -nam ik
natuurlijk gaarne aan, zed die lieer
Bielevelt.
Ga binnen, mijn waarde, in de
huiskamer zoo dadelijk, bei. ik
weer liier. En do heer Bender begaf
zich naar zijne kamer.
Ernestine wees verlegen den gaai
een soel aan, en nog altijd zwijgend
«•om zij tegenover hem plaats.
Hoe is 'het bal u befeomen? zoo
begon hij het gesprek.
0, hedl goed, antwoordde Er
nestine, en een zekere trots deed er
haar bijvoegen: Zoo goed als dien
avond heb ik mij nog mvaaT zelden ge-
useèrdl Tiet was er bijzonder ge
zellig.
Dat kon ik nu juist niet vinden,
merkte hij genie-lijk aan, en weder
trad er stilte in
Wan ®al ik zeggen? dacht Ernes
tine. lk wou, dat papa maar binnen
kwam.
U zat te schrijven? vroeg hij; heb
ik u soms gestoord dat zou mij leed
doen.
0, neen, integendeel; ik wist zoo
waar niet, wat ik schrijven zou, en
dus was uw komst inij een aangena-
af lei ding.
- Die brief was toch zeker aan
eene vriendin gericht en mij dunfcb,
jonge dames zijn niet licht om stof
verlegen.
Waarom meest het juist een
brief zijn? vroeg zo een welnigje uit
de hoogte.
Waarom'? gaf hij verwonderd
ten antwoord, omdat dit- het meest
voor de hand ligt; of was het soms
een gedicht, of wel een remanT vi-u-cft
hij met een ondeugend lachje.
Allebei mis! zeide ze, op zijn
ludhüigen toon nu ingaande; een© no
velle zou het worden.
Zij zag er allerliefst uit: het fijne,
smalle gezicht met de levendige brui
ne oogen, ikiet kleine neusje, de fris-
sche roode Lippen, kortom, geen
ideaal, maar een aardig bakvisch-
gezachtjo. Dal vond luiltenont Biele
velt, maar helaas
En nu zoekt u naar een geschikt-
slat, zeide hij; afs ik u soms kan hel
pen?
De vraag was geheel ztariider erg
gedaan; maar Ernestine kreeg een
hoogroode 'kleur en op ge-jaagden
'boon liet ze er opvolgen:
Neen-, neen, u niet! Ieder and-ar
liever dan gij.
En daar kwamen weer die verra
derlijke, afschuwelijke tranen
Juist lk niet? mompelde hij ver
wonderd. En Ernestine,
ween je dan?
Zij gaf geen antwoord e - toen ging
li een lioht op.
Ernestine, toe, smeekte hij, laat
me uw novelle zien ik weet de ont-
knooping!
Meteen had hij liet beschreven blad
gegrepen zij liet het toe - en Wij
las. -
Is het- mogelijk! jubelde hij-, Ge
rardine Ernestine, mijn lieve goede
Ernestine ik.kan hot haast nileft ge-
looven!
Daar ristte ze in zijne armen en
fluisterde gelukzalig:
Ach, Henri, ik was zoo dilep on
gelukkig! Hoe kon je zoo onverschil
lig voor mij zijn?
Mijn lieveling, sprak hij nu,
mocht ik nu een oogenblik vergeten,
dat ik maar een arm officier ben, die
niet hopen mocht, de rijke, voor hem
onbereikbare Ernestine Bender te
verwerven zooals lk a - '-rs wit
licht toch zou hebben gedaan; want
van het eensite oogenblik, dat ik j-e
zag, had ik je lief. Nu dan, dien zelf
den bal-avond, toen je zoo koel tegen
mij was door een dienstzaak was
ik verhinderd, vroeger te komen
nam ik mij ernstig voor, je zooveel
mogo'ijk te mijden, opdat ik nimmer
je zou 'laten raden, weüke plaats je in
mijn habt hadt ingenomen.
Totdat mijn goede vader toeval
lig je ontmoette en meetroonde?
klonk het sóhelmsch.
Had ilk een of ander voorwend
sel moeten zoeken om
Zij legde hem den vanger op den
mond.
Dus ik heb goed gedaan?
Vraag je dat nog!
Nu clan, mijn aides, mijn aan
staand vrouwtje geef me dein ver-
lovingskus. Want mooier is van geen
novelle de ontknooping clan van dc
eeerste, die Ernestine Bender begon
Het zo-u diiesn avond den liefhebben
den vader blijken dat hij goed ge
zien had.
Amerlkaansch Gezel
schapsleven.
Op het kruispunt der beide hoofd
straten, die mot haar namen St.
Louis en Bourbon herinneren aan
den tijd toen New-Orleans nog een
bolwerk van den charm anten koning
Lodewijk XIV was, staat de Opéra
fran^ai-se, waarin ieder jaar een
Franisch operagezelschap optreedt en
waar alleen in de Vereenigde Staten,
behalve in de Metropolitan Opera te
New-York, klassieke muziek gemaakt
wordt.
liet is een Woensdagavond, Society
night, en kort voor 9 uur, hot offi
begin dor voorstelling, rolt het
eene rijtuig na het and-ere in hebniet
zuilen versierde portaal voor den, der
tig jaar gel-eden in deur stijl van een
grooteren Hofschouwburg gebouwd-en,
kunsttempel. Al wat de halvemaan-
stad aan schoonheid en jeugd, voor
naamheid en rijkdom bevat, geeft zich
dien eersten gezelscliapsavond het
is nog vroeg in het seizoen en men is
ternauwernood beginnen te dansen
schitterend rendez-vous. Dc
zachtheid van den October-avond
draagt er toe bij, om aan het publiek,
dat het uitstappen van de elite der
stad aangaapt, de gelegenheid te
se hen-ken om een bescheiden" blik te
werpen op de rijke toiletten, glinste
rende edelgesteenten en eciioone vrou
wen, En de bee ren, die haar ge
leiden, dragen de fierste namen uit
den ouden Creolen,tijd en de periode
der nouveaux riches, die na den bur
geroorlog uit het noorden gekomen
zijn en thans, dank zij hun geld, met
de aristocratie der Franse lie wijk wed
ijveren, Het is een eigenaardig en
toch zeer natuurlijk verschijnsel, dat
ook in de democratische Vereenigde
Stalen verschil van stand en maat
schappelijke rechten in het openbare
leven een niet te onderschatten rol
spelenhet bewustzijn van overwicht,
moge het ook maar op de verdien
sten van slechts één vorige generatie
berusten, doet zich gelden even goed
bij den .Amerikaanschen groothande
laar tegenover deu gegoeden winke
lier, als in de Oude wereld de adellij
ke met oen lange rij van voorzaten
en de patriciër, wiens huis al eeuwen
bestaat, zich verheffen boven den rijk-
geworden parvenu of den verdachten
Beursspelen
Weldadig zou het den, aan allerlei
onvoegzaamheid van het gepeupel in
Europa gewenden-, waarnemer aan
doen, zoo uiterst correct de houding
van de nieuwsgierige menigte is. Het
natuurlijk respect van den Ameri
kaan voor d-e vrouw verbiedt -hem,
zich ongepaste aardigheden te ver
oorloven. Zoo loont men hier elkaar
in bijkans aandachtige bewondering,
welke met een kleine dosis locaalpa-
triotisme vermengd is, de bevallige
Josephine Maginnis, wier grootvader
de eerste katoenspinnerij in New-Or-
leans bouwdede lieftallige dochters
van den oud-gouverneur van Lousia-
na, den dapperen generaal Nichols;
de beide schoone demoiselles Cassard
en Stella Demornelle, die sterren der
Creolen-aristocratie, wier donker-
oogig vuur al het hart van menig
Noordsch vreemdeling in lichtelaaie
bracht. Men herkent met hun dames
de welbekende suikerlords, die op mij
l«n ver gelegen plantages met hon
derden negers het suikerriet, planten,
kweeken en snijden en nu in de 6tad
„uitgaan" of in de club soms duizend
zakken van het zoete product op één
pokerhand zetten. De groolo Bank-
presidenten, de Whifcneys, de Pal
freys, de DenSs, de dragers van het
financieel vertrouwen der goheole
Zuidelijke streek van het land worden
met den gepasten eerbied genoemd,
welke de Amerikaan nu eenm-aal voor
het groot-kapitaal schijnt te koeste
ren.' Van Esplanade en Rampart af,
ook al herinneringen aau den or-
logzuchtigen tijd van den grooicu
Louis, komen equipages aan, wuar-
u^t een levendig geeticuleereml
Fransch-pralend volkje stapt: name
lijk de Archinards, de ViLleneuves, de
Bienvenus en Beauregards en uit de
Amerikaansche wijk, ten Zuiden van
de Kanaalstraat, komen d-e Lawren
ce Smiths.
Terwijl de groote zaai, die aan de
grootste Europeesche schouwburgen
doet denken, zich langzamerhand vult,
heft het orkest .onder 't voorspel van
de Hugenoten aande opera, die men
terecht de opera par excellence van
New-Orleans noemen kan. Toch is
van aandacht weinig te bespeuren.
Men begroet elkaar, noemt met wei
nige égards voor toevallig aanwezige
muziek-eothousiastcn zijn plaats in en
begint zich in die zaal wal te orien lee
ren.
De groote opera in New Orleans
heeft enkel een parket; voorts een
zeer ruimen eersten r-ang met twee
rijen open en een rij overdekte loges
eindelijk een paradis, de galerij die
voor de helft bestemd is voor kleur
lingen, overigens nergens andere ge
duld. Tusschen de logesrijen van den
eereten rang loopen breetle gangen,
die in de entre-actes en ongelukkig
ook gedurende de voorstelling de hoe
ren in staat stellen, de dames aan te
spreken en zoo'n avond maatschappe
lijke verplichtingen na te komen.
Het arrangement der dubbele rij
van open loges bevordert het ont
plooien van een fabelachtige weelde;
ieder van de zestig open loges niet
vier zitplaatsen is op zichzelf een
„byouterie-kastje". Wie voor het eerst
den bekoorlijken aanblik geniet, dien
deze loges met den niet minder rijk
bezetten krans der loges couvertes op
den achtergrond aanbieden, hij beseft
eerst recht, wat de in dit opzicht eeni
ge stad aan beauty's bezit! Wat den
totaal-indruk betreft, is alleen de Me
tropolitan Opéra in New-York hier
mede te veigelijken en deze mog6
haar overtreffen in koude pracht, ze
ker niet in rein persoonlijke aantrek
kelijkheid. In de Parijsehe Groote
Opera, ontbreekt een zeker iets aan
levendige élégauoe, wat aan de Ame
rikaansche voorname dame in zoo
liooge mate eigen ishet koude Lon
den, mot zijn tangwïjlige Engelsche
Misses, kan de vergelijking al even
weinig doorstaan al? de Duitsche
kunsttempel, waarin een wit halsje
donker kleed de quintessence
van avondtoilet is, en wat Ween-en of
St. Petersburg bieden, wordt weer
door de hooger gelegen rangen illu
soir gemaakt
De eerste rang van de oude Fran-
sche opera te New-Orleans doet zich
als een smaakvol bloemen-ar-
rangement, dat in zijn omgeving ten
volle tot zijn reoht komt en waarvan
de werking niet door een drukkenden
bovenbouw benadeeld wordt. Het is
als 't ware een kussen van rozen niet
een smalle krans van- altedaagsche
bloemen met hiér en daar een enkele
orchidee, zooaia wij dat gewoon zijn
niets schooners dan de weelderige
bloemenpracht van het halftropiscne
Zuiden 1
Muziek, zang en luise-en-scène staan
>p een boogie, welke in Europa al
leen op zeer enkele loonee'.ea over
troffen wordt. De opera van New-Oi-
eans mag, evenals die in Eurepee-
sohe residenties, zien verheugen n.
;n subsidie, echter door particulieren
oijeengebracht, die aan de Directie
(iroorlooit, aan het ensemble talen
ten te verbinden, met lüüO francs en
iederen avond gehonoreerd, liet
ligt dus ht de verste verte met aau
minderwaardigheid van den troep, dat
'igeailijk alleen de le acte in staat ia,
bei auditorium le boeien; want van
de eerste pauze af schijnt de belang
stelling geheel te wijken voor de al
gemeen e behoefte aan gezeliigen om
gang en de bij uitstek gunstige gele
genheid om te flirten. Nauw is liet
gordijn gevallen of uil het parket, uit
den achtergrond der loges en last not
least van de speeltafeltjes van dan
Club de l'Opéra, welke zich achter
den foyer bevindt, komt een stroom
\an zwartgerokte heeren, die hun
tournee bij de onderscheidene loges
binnen.
L»e zeer bevoorrechte wordt door de
dames in de logos uitgenood igd om
aan hare voelen op de traptrede plaat,
s nemen; wie minder gelukkig zijn,
jroopoereu zich voor on acntei de 10
gos en die van de imudenrij zijn hei
begeerlijkst, want daar vimu men ln,
nauwste ulood, den fonkelenüstci,
geest, de prachtigste bniianten, oe
rijkste toiletten. Er worden ijnpia
ken gemaakt voor box-porties, bozo;
ken aan de Engelsche schouwburgei.
met souper na afloop; de danskaan
het eerste bal worden bestu
deerd en menige daps opeens vooi
den gelieelen winter vergeven. Men
doet een rondgang door den foyei,
de kostbare toiletten meer aan
de nevenzaal van een groot bal dun
aan 'n eenvoudige opera-avond doen
denken; de daan es bezoeken aan den
in haar cavalier ook wel de
eene of andere loge en aan hem, du
er buiten staat, moet het voorkomen,
als ware hij een indringer in beslo
ten kring, in stede van den gelijk ge
rechtigden bezitter van een beta aio
biljet voor eene openbare tooneelvoor
stelling. Er is iets intiems in dit alles,
do abonnés van den eersten rang
schijnen een beminnelijk gast- en
huisrecht uit te oefenen, waardoor
niemand gekwetst wordt en dat aan
liet ensemble onmiskenbaar een zeker
cachet verleent,
liet muzikaal genot echter lijdt on
der het eclatant zich opdringend ge
zelschapsleven. De verraden Hugeno
ten mogen htm dof klaaglied laten
weerklinken, Valentine of de prinses
van Navarre mogen in de hoogste,
glasheldere tonen aan haar vertwijfe
ling uiting geven, boven in de loges
•gaat het gezellig gekeuvel, het op
wekkende dat naast jeugd en schoon
heid den man boeit, ongegeneerd
voort-
Tegen middernacht zijn de laatste
aangrijpende tonen van de Meyer-
beersche muziek weggestorven; de
kunstenaars buigen voor het niet ka
rig toegemeten applaus van het pu
bliek. In den zachten herfstnacht
stroomt de menigte weer naar builen
en in de naburige straten hoort men
door het megaphoon van den onder-
netnenden kleurling de nummers der
rijtuigen gillon. In de fashionable-
club, den Boston, Pickwick, Louisia
na en de door "hun keuken vermaarde
restaurants van Moreau, Antoine en
Lamothe verspreidt zich het schouw
burgpubliek in groepen van zeven tot
acht en tien Al zijn oesters odk lvaast,
eeri vo 1 ksvoedinigsmiddel langs do
Golfkust., ook bij dit kleónsouper ont
breken deze edele schaaldieren nooit,
waarbij don gewoonlijk gevoegd wor
den een der heerlijke zeeviss-chen van
de Golf van Mexico en een water
snip, een woodcock of een pnpabott.
Fransclie champagne, waarvan New-
Orleans op twee na de grootste con
sument in dc Vereenigde Staten is,
helpt de gasten over eventueele na
weeën vnn den zwaar te verteren dra-
matischen avond kost been en eerst
tegen den morgen worden in de club
lokalen nan dë Kanaalstraat de lich
ten' uitgeblusclit.
DAMRIJBRIEK.
ITAAIU FMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat :;i. Telcphoon 1543.
PROBLEEM No. 535,
yan
Georges Defov
(1.0 Damier).
Zwart
N
V
t
jae jig
16
IF
#11
26
ft-
fÜ
36
A
1*6
"'ipp
-
Zwart. 6 Schijven op 2, 8, 9, 10, 19 25 en dam op 7.
Wit. 9 Schijven op 27, 32, 33, 35, 37 38, 39, 40 en 43.
PROBLEEM No. 536,
van
Georges Defoy.
(Le Damier).
Zwart. 10 Schijven op 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 19, 28 en 36.
Wit. 10 Schijven op 11, 17, IS, 27, '29, 30, 37, 40, 43 en 47.
Oplossingen van deze problemen
worden gaarne ingewacht aan boven
genoemd adres, uiterlijk Dinsdag 10
Februari a.a.
Oplossing van probleem No. 531,
van den auteur: WH 22—17, 4943,
28 10, 25 3, 3 1, 1 15!
De stand was
Zwart. 13 Schij ven op 2, 7, 8, 9, 12,
13, 14, 15. 16, 18, 20, 24 en 26.
Wit 12 Schijven op 11, 22, 25, 27, 28,
29. 31, 32, 33, 38, 42 en 49.
Oplossing van probleem No. 532,
van den auteurWit 38—33, 2218,
46-41, 27-21, 35 2, 2 291
Zwart. 14 Schijven op 3, 5, 8, 9, 10,
11. 12, 13, 16, 19, 20, 23, 25 en 29.
Wit. 13 Schijven op 22, 27, 28, 31,
32. 34, 35, 37, 38, 40, 42, 45 en 46.
Beide problemen zijn goed opgelost
door de heeren J. J. Antonijsen, R.
Rouw, M. ten Brink, P. Geldorp, J.
Jacobson A-zin, A. A. Jacobson, W. J.
A. Matla, H. W. Zitman.
COMPETITIE NEDERL.
DAMBOND.
Hel 2e klasse tiental van de Haar-
lemsche Damclub moet spelen op
leMaandagavond 2 Februari te
gen „Jozef Blankenaar", uit Amster
dam
2eDonderdagavond 12 Februari
tegen „Damclub Haarlem", te Haar
lem
au Zondagochtend 22 Februari le
gen „Gezellig Samenzijn", te Amster
dam
-ie Zondagochtend 1 Maart tegen
„Damclub Zaandam", te Zaandam
5eMaandagavond 9 Maart tegen
t V. A. D.", te Amsterdam
Ge Dinsdagavond 17 Maart tegen
„Van Embdeu", te Amsterdam.
De le, 2e, 4e en 5e matches zullen te
Haarlem gespeeld worden, terwijl die
3e en 6e te Amsterdam plaats hebben.
Het 3e klasse tiental van de Haar
lemse he Damclub moet spelen op
le Zondagochtend 15 Februari tegen
„Dammen is denken", te Amsterdam.
2e Dinsdagavond 24 Februari te
gen ,,'t V. A. D.", te Amsterdam
3e Zondagochtend 8 Maart tegen
„Wormerveer", tc Wormerveer;
4e Maandagavond 9 Maart tegen
„Van Embden", te Amsterdam.
De le en 2e matches worden te Am
sterdam gespeeld en de 3e en 4e te
Haarlem.
DAMCURSUS.
(Vervolg).
DIAGRAM No. 14.
Stand na 38 27 van Wit
V
W
r
i
jé m
pyÉ - i
i a
Wit
In deze stelling kunnen nog aardige voortzetting beoogt dan ook slechia
en leerzame slagwendin-gen ontwik-j liet schoone, dat dikwijls in de partij
lceld worden, waarvan wij een der onopgemerkt blijft, zooveel in ons ver-
schoonste zullen uitwerken. Dat ©ven-1 mogen is, i" t licht te stellen, opdat
wel Zwart noch Wit aan de door ons i er bij gelegenheid van geprofiteerd
gegeven volgorde gehouden zijn, kan -worden,
spreekt van zelf. Ons doel met deze
