fe
m
m
i
m
m
m
m
m
m.
3
gen! Hetzelfde deed Mr. Nuggle en
nog twee anderen.
Zij hadden ail'.maal vocht;ge oogen,
toen mijn verhaal uit was, en het
scheen wel of zij plotseling allemaal
verkouden waren geworden. En fn
voor zoover ik er over oordeel en kan,
zal het morgen een ware wedstrijd
naar hot hela Unjkantoor worden om
voor Leonard een penning te koupen.
Laten wij nu samen schre.en moeder
en uaarna kunnen wij er kalm over
praien.
M mi.
Hij had nog mei uui volle de dertig
jaar bereukt, toen ue voormalige lui-
tenant v. Wangen de uniform aan
den kapstok hing en rnet zijn vroege
re n 'oppasser, genaainu Klopper, een
heel eigenaardig en stil leventje be
gon. Hel was, als lag de elegante
juuggezUieuwoiuug met in het cen
trum dei- stad, maar ergens verwij
derd van de wereld, in vrijwillig ge
kozen al-zondering. Nu moest worden
erkend, dat de heer v. Wungen, wat
zijn natuurlijken aanleg betreft, alles-
behalve soldaat wasals laatste
spruit van een zeer gegoede familie
was hij, na het overlijden va.n zijne
ouders door een ongemeen strenge
oude tante opgevoed, die zelve niets
van de rozenketenen van den echt
had willen weten en ook haar neef
te"--" zin voor het huwelijk had inge
prent.
In zijn luiterrantstijd had hij na
tuurlijk de aandacht getrokken de
uniform stond hem uitsrekeno en zijn
financieele toestand kwam aan moe
ders tantes van huwbare dames al
leszins voldoende voor, om, zooals de
vulgaire uitdrukking luidt, haar net
ten naar hem uit te werpen. De jonge
luitenant had de beweegredenen vour
dez-r tuct ek doorzien en trok zich
terug.
Als het toeval er zich met mee
bemoeit dan blijve het zooals het
is 1 dacht hij. Doch i et toeval, dat
er van houdt, in de levenscomedie de
dolste verwikkelingen te doen ont
staan, bekommerde zich heeleniau.1
niet om den heer v. Wangen en schud-
do geen eer heerlijke vruchten hem
in'den schoot.
Naar bei zich liet aanzien, scheen
het niet op zijn weg te liggen, iets
onvoorziens te beleven; iets dat buiten
zijn eigen toedoen en berekening lag,
en de machten van het noodlot wil
den, dat alles in zijn leven met de al
oude militaire regelmatigheid zou af
spelen, waartoe het stalen regime van
zijn factotum Klopper voorwaar nog
bijdroeg. Somwijlen toch mankte van
den jonggezel een krachtig ge-~el van
misr"w"iheid en ongedurigheid zich
meester.
üch. Klopper! zuchtte hii dan,
om in een vlaag van vertrouweliikheid
zijn gemoed lucht te geven, wat is
eigenlijk ons mensohelijk bestaan
De veteraan, zelf nog nas een aan
komend veertiger, zag in zoo'n mo
ment met diepe treurigheid zijn ge
bieder aan en zweeg doch uit zijn
oogen lichtte dan zoo iets als een sl.il
verwijt, want Klopper was er van
overtuigd dat ieder, die het militaire
leven vaarwel zei, 'n stommen streek
beging.
--ue luitenant heeft een schitte
rende carrière moedwillig afgebroken
eu had het misschien nog wel eens
kunnen brengen tot bataijons-oom-
manuant of anders provincialen ad
judant.
leis van dien aard stond dan in liet
peuizenu oog van den ex-mllitairen
oppasser te lezen.
Ik zal een ueetje muziek maken 1
zei cle heer v. Wangen op zekeren
dag.
mopper bezon zich een oogenblik
en antwoordde:
Er zijii heel mooie stukken,
luu'nant, bijvoorbeeld No. 67 niet de
vetvlek zoosls onze kapelmeester
het stuk noemde, zocdul de muzikan
ten net dadelijk konden vinden de
grootste luilakken maakten beenen,
als d i e marseh gespeeld werd.
:\'ïl ©enige (lagen weiu een lauielijk
id 1
tjrold
cie lieer v. Vvuugëii begon met ijver ue
(in ue kinderjaren vei worven) üunst-
vaaiuigiiéia in liet kiuvierspei veruor
te ontwikkelen. Klopper sciiuuuc nut
acinbaur hooiü voor hem was het
instrument slechts een voorwerp
nicèr om ie poetsen hij wreef de cla
viatuur tot ze spiogelblank glansde,
eu de zwarte toetsen begonnen aan de
kanten aldia Jicht te worden. Maar
hei. kapitaal der in de eerste jeugd
verworven muzikale kennis was niet
op interest gezeLzelfs de herinnering
aan de „leute Rose" was vervlogen
en de stijve vingers konden de triolen
jvan do eens mei gemak gespeelde
Rêverie van Rosellen niet meer baas.
Daar v. Wangen er geen schik in
had, om onder deskundige leiding
weer van voren af aan te beginnen,
sloot hij dra het instrument en wan
neer niet Klopper nu en dan, bij af
wezigheid van zijn heer, de geliefde
militaire hoornsignalen er op had
a""""slagen, zou dit geheel zijn ver
stomd.
Kort daarna werd oen goed verpakt
driebeeni'T apparaat bezorgd, hetgeen
bleek te zijn een photograph ie-toestel
voor amateurs; cle luitenynt was door
een voormilig kameraad, die met suc
ces deze kunst beoefende, aan dit
nieuw tijdverdrijf geholpen. Men zal
wel kunnen raden, wie bij de eerste
proeven passief incest meewerken
Klopper siunu als een field voor de
luonuing vau hei gcueimZinnig weik-
tuig geen spier van zijn tronie ver
trok, ai duui'ue het bij oen ongooeieii-
ueu kCulkuiiSuuieiluiiL nogal lang 1
AlJeèn de aunarang om aan zijn tiek-
keii <le uitdrukking van gepusio vruo-
lijkneid te veneenen, inisimague ..eui
eu meer uan eens moest hein do ver
maning: „Zeg, Klopper, vriendelijk
kijken woi uen toegevoegd,-voordat
zijn uiterlijk voorkomen iels aanmin
nigs bekwam. „Kuqi ge niet aan iets
amusii.ns denken werd hem dan
toegevoegd.
Nu, dn.naai was het eens geslaagd
eii ~c luitenant vroeg hem
Waaraan heb je uan - nu ge
dacht
Mu'g ik l zoggen, luit'nant?
Wei zeker.
Nou, ik ir-acht er aan, toen de
grootmajoor met sabel on shako van
z'n paard viel en vier man en 'n kor
poraal 'm er weer op heipen moesten.
Onder deze omstandigheid moest do
opneming wel naar wensch geslaagd
zijn I
Maar al was het negatief nu ver
dienstelijk, daarom was het verder
nog niet wat het wezen moest, al zat
de luitenant ook uren lang in de don
kere kamer en zoo kwam hij met de
onuitwischbare sporen van chemi-
schen arbeid dan te voorschijn, om
aan zijn offer een der meest aanne
melijke portretten aan te bieden met
de woorden „Stuur dat aan je goeie
moeder
Doch de onvrijwillig geportretteer
de borg het op menschelijko ijdelheid
en kinderlijke ootmoed beletten hem,
iets van dien aard aan zijn oude moe
der te zenden.
De geringe resultaten hadden den
luitenant weinig geanimeerd om
voort te gaan op het doornig pad van
kunst en wetenschap. Tem slotte bleef
hem niet anders over dan de kleine
aangelegenheden van een eenzaam
bestaan, die hij hoog opvoerde en ver
heerlijkte im een dagboek; met diep
zinnige opmerkingen en wereldbe
schouwingen zooals alleen 'n diep
rampzalig celibatair of een bak
vischje dit vermag. En toch was de
beklagenswaardige eerst 33 jaar ouQ-
Zoo kon meii lezen-
22 Maart. Gisteren in den schouw
burg geweest. „Vorstenschool" gezien
van Multatulivroeger wel eens ge
lezen. Fameus 9tukmaar slechte
plaats gehad achter mevrouw van D
die het haar belachelijk had opge
maakthooge hoeden vroeger, met 'n
halve eend er op, waren minder erg.
Moest verboden zijn. Na den schouw
burg in de sociëteit. Roode wijn be
komt ine niet goedzal Moezel drin
ken Groote karakters zijn verdraag
zaam; alleen kleinzielige menschel,
etooten zich aan alles, wat hen te
genloopt.
25 Maart. Klopper is koppig als 'n
hond, maar mij toegedaan en eerlijk.
Op zijn raad tegen maagbezwaren 'n
oud soldatenmiddel aangewend; eet.
wein.ig buskruit ingenomenbar-
baarsch. middel, merkwaardige wei
king. Ik blijf de meaning toegedaan,
geen grooter schat op aarde dan eet,
goede gezondheid.
27 Maart. Nog altijd wat gederan
geerd. Tante Aurelia met haar zeven
tigsten verjaardag telephonóscb geluk
gewenscht viel me eerst later in.
nat de goede vrouw stokdoof is Moge
zij nog lang gespaard blijven voor uiij
of voor anderen I Hoe weinig mon
sciieii sciiatteri near waarde dat, wai
zij bezittenalieeu liet onbereikbare
wekt onze begeerigheid op. Eens ovei
de nieuwe voorjaarsmodes gedacht.
Klopper jarig geweest.
1 April, salon nieuw behangen
Nieuwe gordijnen gekocht; Perzisci,
nood en lichtblauw, in de sociëteit ge
speeld. 17 gulden verloren aan maj ooi
D. Veel over de vrouwen nagedacht
wereld en meinschen zijn goed be
schouwd, slechts dat waarvoor men
ze houdt. Mijn snijder met stalen la
ten komen; 't blijft alles bij 't oude,
al heet het nouveautél
ln dezen ehigen kring bewogen ziel,
gedachten en ervaringen van den een
zame jonggezel. li ij was met Kloppei,
zijn voorniaiigen oppasser, tol de no
pelooze monotomie des levens verooi-
deeld. De laatste evenwel had nog
zorg te dragen voor zijn heer en he.
celibatairs-huishouden; de luitenant
benijdde soms in stilte hem die hui
selijke bezigheden.
Op een mooien, maar warmen zo
mernamiddag, toen zijn gebieder mei
een trek van verveling op het gelaal
op de sofa lag, moet Klopper wel zoo'r,
infernaal gezicht gezet hebben, dat dt
luitenant zich eensklaps oprichtte en
hem toebeet: Klopper, wat scheel!
je?
Och, luit'niam! zei de oude sol
daat, de zon schijnt zoo mooi en 'iv
verveel me zoo kras 'k zou nog wel
wat recruten op de binnenplaats van
de kazerne willen drillen
Kerel, be,n je niet wijs! Bij die
hitteWees maar blij dal, je niei
in de koele kamer moogt blijven. Maar
er spookt je iets door het hoofd
denk je er soms aan mij den dienst
op té zeggen en eem eigen huis hou-
den
Wei neen, luit'nant! 'k Zou niet
weten, hoe aan 'n vrouwspersoon tfc
koimsn. I
Oho, waarom niet?
Als 't nog vroeger was, in uni
form, had je er aan elke hand twee
maar nu als burger ben k overcom
pleet, luit'nant.
Zoo. o-an blijven we kalm .bij me
kaar. We kunnen 't best stellen sa
men.
Jawel, luit'nant en hij dacht,
't is c-eu hondenleven, maar was ge
woon om, evenals Lu militairen dienst,
alle tegenspraak te onderdrukken en
hij deed zijn best verder en poetste
den trekpot zooals hij eens de uui
formknoopen gepoetst had, en zoo
leefden heer en knecht, schijnbaar te
vreden, in stilte onvoldaan, voort.
Meerdere en mindere hebben nooit
geleerd, hun hart eens voor elkaar
uit te storten.
Van Wauge.il begon zich wat meer
met het grootsteed-sche leven bezig te
houden. Zelfs een vogeltemtoonsiei
ling, waarvan hij in de courant las,
TDOojite hem tol eau bezoek, en aan die
expositie was een verloting voor een
of ander liefdadig doel verbonden en
daar hij een dozijn loten gekocht had,
was het niet zoo zeer te verwonderen,
dat hij wat trok. Op een van zijn loten
viel een mooie papegaai met blauwe
voeren en purperrood© sla a rtver.si fa
ring een prachtstuk, waarover hij
in zijn dagboek als volgt zich philo
eophiscli uitliet -
Op no. 1354 sprekende papegaai
getrokken de natuur hoeft al haar
kleurenpracht over dit dier uitgego
ten hoe stiefmoederlijk daarente
gen is de spreeuw bedacht, of de ede
le nachtegaal?
Met spanning zag de nieuwe eïge
naar van dit wonderdier de eerste
spreekoefeningen tegemoet; hij bad
den nieuwen huisgenoot in een fon
kelende kooi gezet, die aan het voe
teneinde van de chaise longue werd
geplaatst. Doch de bonte vogel bleef
zwijgen, keek nieuwsgierig en. blijk
baar ontstemd in zijn nieuwe omge.
ving rond en at en dronk kalm en
waardig wat men hem gaf
Hij spreekt niet, Klopper wat
moeten we met 'm beginnen? vroeg de
luitenant den derden dag, zijn teleur
stelling niet verhelende.
Ls me nog niet vooi'gekomen!
6prak de oppasser, alsof in dezen hem
een rijke ervaring ten dienste stond,
en hij wierp een vernietigender blik
op den verstokte, die mot verstandige
oogen zijn kerkermeester monsterde.
Eindelijk, den vierden dag, ontwaak
te Van Wangen uit de sluimering zij
ner siesta door een stem. die wonder
lijk zijn oor aandeed Nu werd liet
Ivem duidelijk; het was de papegaai,
die eindelijk zich eens verwaardigde,
geluid te geven:
Een twee drie hoera
Mimi Mimi is braaf —ei, kusje,
Mimi zoo, zoo, zoo hoera 1
Een oogenblik later stak Kloppet
zijn breeuen kop door-de deuropening
eri zii.il voorkomen duidde verwonue
ruig en bezorgdheid aai^.
De papegaai was 'tl zoo lichtte
de luitenant het gebeurde toe.
Dat dacht ia all was al wat dfc
oppasser zei, en hij deed de deur weef
achter zich dicht.
ue papjgata s,jieeu daarop giewaoh.
ta ilebbenwam nu begon hij van vo
ren af aan. en het teedersl sprak hij
ei, kusje, Mimi! als haakte zijn een
zaam vogel'liart werkelijk naar zulk
een lieflkoozln®, en de toeschouwer,
die stille getuige van de kluchtige
scène was, lachte om dein ernst, waar
mee de ei. onwijze vogel zijn onzin ten
beste gaf.
Dat was nu eens iets nieuws! De
heer Van Wangen gaf zich met gan-
soher harte over aan dit fonkelnieuw
vermaak... Uren lang kon hij van zijn
gemakkelijke sofa af, met een sigaar
in de hand, een boek op -J ?n schoot
dal hij niet las, den vogel waarne
men en bij zijn bijzouderen aanleg
voor diepzinnige beschouwingen
moest hij zijn© gedaclitert wel laten
gaan over de spreek- en spraakkunst
Ier dieiren.
Door dan mede te roepen: Een
twee drie —hoera Mimi! wist.
luj den ij ver vuun den papegaai te prik-
kolen oil zoo ontwikkelde zich een le-
en dig onderhoud t usschen die twee.
Ei, kusje Mimi-I smeekt© d>:
.oodstaart en juist dez© kleine volzin
ield de fantasie van onzen ce'ibitedr
iet meest bezig.
Deze Mimi beheerschte zijn© ge-
'aohten. Er ontstonden van lieven!©
.e luontbeelden met alle bekoorlijk -
:eden, d.e een© vrouw sieren, toege
ust; met schoon- en aanminnigheid
oassie en jeugd, en die beminnens
vaardige gewrochten zijner verbeef -
Ling heetten allemaal Mimi, En dar
n.g hij, in zijne verbeelding-, eeax
ilainfce hand door de traliën der kooi
:aan en den schrand-eren vogel ovei
ion kop s'trijjkem de hand ee-ner be
.ooverend schoon© vrouw, in een ui;
ïtlas en parfum geweven huiskleed
.vaarvan de wijde mouwen den non
len arm vrij lieten... Moniigmaa:
brachten die waahvoorste 1':ing-eh eei
'.ekeren ernst in hein teweeg; hij licj
■tan verstrooid de kom-er op en meer
om eindelijk-weeg sti'l te houden voo
Je kooi en den mystieken vogel d-r
vraag te stellen: Waar is zs dan, j<
Miimi je bekoorlijke Mimi?
De domime vogel verraadde zijn ge
heim niet en stapte naar het andere
einde van zijn stokje, om dan weder
zijn jubelend „Hoera—Mimi!" ten
beste te geven. Do luitenant vervolgde
alsdan weder zijn wandeling door de
kamer, keek gedachteiops door de
venstergordijnen o-p straat en als de
papegaai in geruimen tijd niets van
zich hooren liet, opende hij zelf de
lippen en halfluid lispte hij: Mimi
menigmaal zelfs op onbetwistbaar
tenderen toon.
En zoo zal het, na dit intiem gedeel
te van ons verhaal, den mensohkundi
gen lezer niet verwonderen, dat hij
eindelijk en ten laatste op onderzoek
uitging; de tentoonstelling was afge-
loopen, doch d© boeken gaven de ge
vraagde uitkomst., dat de edele geef
ster een zekere mej. Marie Floor was,
en ook haar adres was spoedig opge
geven.
Dat is ze, de heerlijke, de verruk
Heliike Mimi! jubelde de romantische
ex-luitenanU En met-een begaf hij
/..- i o-p weg.
Die dame bewoonde een oud, rustig
huis in stille wijk; de naam stond op
de deur en een porseleinen plaat was
aangebracht me. het opschrift: Veree-
ni-mg ter bescherming van dieren.
Toen bij had aangescheld, verhief
zich een schel tweestemmig honden
geblaf; er werd door een kijkgaatje
geloerd, er werd een veiligheidsket-
itng weggenomen en toen werd de
deur met. een kier geopend. Hij gaf
ziin kaartje.
Dooi ue oöiue mormels voorafge
gaan, werd hij het salon birineugeiu-
ieu. De meubels waren m hoezen ge-
huid, ue Krooiifucntci' zat oveuzuci
ui een ucMMsieiiuge gele stof; alios
aueuime den geest van angstige ne-
zurguineid eu overal was ue zorgzame,
behoedende vrouwenhand meiKbaar.
Dat meubilair scheen minder geschikt
om te worden gebruikt, dan te vvor-
uen bewaard.
De tiju werd hem gelaten, om te
overwegen, wat hij zou zeggen, en dus
vei zamelde hij zijne gedachten. Hij
was voornemens, zich aan Madlle.
Mimi voor te stellen als de gelukkige
winner van naar papegaai en kwam
nu eenige inlichtingen verzoeken be
treffende verzorging, lievelingsge
rechten en karaktereigenschappen
van den merkwaardigen vogel. Dat
moest zeer aannemelijk klinken. Daar
ging de deur open een verlegen
ouwelijk gelaat, met de sporen van
al te vluchtig nfaewischt poudre de
rlz. werd zichtbaar.
Het was de stil verbeide.
Geheel geruischloos trad ze binnen,
als ging ze barrevoets op de wolleen.
Z ij droeg een zijden kleed zooals on
geveer 'n halve eeuw geleden beslist
in de mode was, hoog aan den hals
gesloten. Ze had hoekige smalle
schouders en haar profiel van af den
eenigs'zins uitstekenden Adamsappel
tot aan den zoom van haar kleed
vormde een nauw onderbroken rechte
lijn. Uit de mouwen kwamen een
paar armzalige armen met ouderwet
se he bracheletten. Ze deed denken
aan een modeprent uit lang vervlo
gen tijd; de luitenant viel, om eene
B-ewilite uitdrukking te gebruiken, uit
de wolken en terwijl Madlle. Marie
Floor eene onberispelijk© neiging
maakte, nam hij zich voor, kort te
zijn.
De beide honden gaven bij hot ver
schijnen van hun sebiedeter zich aan
een hoogst-overarevon vreugde-aan
val over; de heer v. Wangen trachtte,
zij het met moeite, zich verstaanbaar
te maken.
Wees zoo goed, even plaats te
nemen, sprak de dieren vriendin en
met ceremonieuse handbeweging
w-ees ze op ©en zetel waar met-een
de witte hond op sprong.
Maar Piffi, wat is dat nul
Piffi ging opzitten en aaide met de
voorpo-ote-n in de luolvt. En zij lacht©
weer en gromde: Wil je eens gehoor
zaam zijn, kleine ondeugd! En de
hooge hoed van den luitenant viel en
rolde ovei' het tapijt en w-wd door de
beide mormels nagezeten. Die witte
hond ging nog. maar de logge mops,
die er zijn poot op gelegd had dat
was "i onuitstaanbaar beest.
U is ook dierenvrend? lispte de
jonkvrouw.
O ja zeer zeker! beaamde de
•laar in eedachten liet hij
er op volgen... 't geen me niet weer
houden zal, als ik thuis kom, dien pa
pegaai den hals om te draaien.
Dan zal het u zeker mteressee-
ren, de statuten onzer vereeniging
Pitje, wil je wel eens de handschoe
nen van meneer met rust laten, stou
terd Jat je bent! En jij daar koest!
Zoo, zool
Die laatste woorden hadden betrek
king op den dikken mops, die, om
verklaarbare redenen, minder dartel
was uitgevallen dan Piffi.
Van Wangen bood Madlle. Floor
eon .uuiuu.ij-et aan, üat zij dankbaar
aanvaardde.
liet iö uiij eeu waar genoegen ge
weest,, met u liennis te mogen maken,
sprak ue oulie inoue-prent. o
De heer Van wangen scheen ui©
vreug-u© niet te doelen. Maar hij
was nog altijd mei geoiueiUeem.
v\ aar was nu ui© Mimi zij, wier
zuéi© naam zijne schreden hierheen
geleid had?
Kuocn, ue maat zou volgomeien
worden-,,
ar c^oelde zich een dierêuteoneellje
al, voor n oud© juffrouw ais Murietje
Floor om van te watertanden. L)e
wonuerbure carncatuur vau een clus.-
Adii mops rekte zien uen lials uil, om
iet geiaai „uer vrouw" te bereiken en
uewoog zijn zwarten snuit uoor de
.acht eu zij, wie tiet vriendschapsbe-
„uon was loegeuacht, lachte minzaam
woordjes: Muni is braaf... ei, kusje,
.u vun naai' Kiöflftu.i ue lieftallige
-dimi, zoo, zoo, zool
De bekende wooiuen van den pape
gaai.
ue bitter ontnuchterde zag het laat
ste restant zijner illusion in een einde
mos diepen afgrond verdwijnen; hij
sloeg een iaatstóii, schuwen blik op
ue lieflijk© idylle om zich heen, wierp
■net een sprong zich op zijn hoed, die
eindelijk in rust gekomen was, rende
de trap af, sloeg de deur achter zich
-licht, en eerst op den hoek van de
straat hief hij hel hoofd weer op en
.laaide-hij diep adem.
In den avond van uezen dag schreef
hij de volgende aanteekening in het
dagboek:
Allaire met Mi-mi ten einde. Eerst
bij afschuwelijke oude draak aanbe
land; erbarmelij'ke ontnuchtering.
Doch als ware dit niet genoeg Mi
mi is een ontzettend mormel, een on
uitstaanbaar zwart monster. Zoo iets
kan alleen mij overkomen.
Onuitsprekelijk mij geërgerd.
Hij roept:
Klopper!
Present, luit'nant.
Die papegaai de deur uitl
Waarheen, luit'nant?
Da's jou zaak.
De „Toove-naar in eclctriciteit" heeft
al vele merkwaardige uitvindingen
gedaan, die den mcnschen van groot
nut geweest zijn. Maar herhaaldelijk
heeft men ook zeldzame zaken aan
hem toegeschreven, die alleen in de
phantasie van Amerikaansche journa
listen waren ontstaan. De geschiede
nis van de eeuwigdurende chemisette
is er eene, die Edison steeds gaarne
verhaalt.
Voor eenige jaren verscheen in een
Amerikaansch blad de mededeeling,
dat Edison een zinrijk sauingesteld
overhemdje had uitgevonden, dat
minstens 12 maanden lang dienst kon
doen. Het intiem kleeuingstuk be
stoud, naar men vernam, uit 365 dun
ne lagen van een zeker vezelig weef
sel ue samenstelling was 'alleen den
uitvinder bekend en iederen mor
gen, wanneer men liet overhemdje
aandeed, had men slechts een van ue
biaaujes af te scheuren, 0111 het weer
als nieuw te kuncv dragen 1 Daarbij
werd verhaald, dat Edison zelf er zoo
een droog en dat hij liet de belang
rijkste uitvinding vond, die hij ooit
gedaan bad.
Deze. natuurlijk gelogen, geschiede
nis kwam in de Voreenigde Staten nu
in 500 cuoranten het curieuse echter
is, dat vele lezers haar voor goede
munt opnamen.
„Iedereen'zegt Edison, „koester
de nu het vei gen, zulk een over
hemdje te bezittoii, eu van alle zijden
ontving ik bestellingen, die van één
tot honderd dozijn varieerden. In vele
brieven waren wissels of chèques in
gesloten, die ik den afzenders nutuur-
lijk moest terugzenden. Ongelukkig
vond deze malle geschiedenis ook in
gang in de bladen van andere lan
den de vertegenwoordigers van alle
rassen, van Chineezen tot Zuid-Afri
kanen, allen wenschten zoo'n wonder
ne.iidje te bezitten.
Meer dan een jaar lans kwamen
bestellingen op „de eouwigdurende
chemisette" bij Edison in. totdat het
publiek eindelijk inzag, dat men ge
fopt was en zijn aandacht.... aan een
andere, bêtise wijdde.
DAMRUBRIFK.
HAAR! EMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men t© richten
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat 34. Telephoon 1543.
Pucbleem -No. 537, van W. POL
MAN Jr., 1© Publicatie.
6
ff'
9
9
Mi
16
m
9
m
9
és
25
m
.ffff'
st
iSv
fff)
9
36
Ui
fff'
9
m
s
45
'fM,
Wit
Zwart 11 schijven op 2, 9, 11, 12, 13, 16, 18, 21, 22, 24 en 29.
Wit 12 schijven cp: 27, 31, 32, 33, 35, 37, 38. 39, 41. 43, 44 en 47.
ProhLsem no. 538 van W. POLMAN Jr.
Ie Publicatie.
1
3
G
9
n
m
mm
m B
16
0 "/ff
26
Jfc
m
mk fe-:
t- ff-
86
fl
40
a
Zwart 11 schijven op 2, 9, 11, 12, 13, 14, 17, 18, 19, 21 en 2'
Wilt 12 schijven op 24, 25, 26, 29, 30, 32,39, 40, 42, 43," 47 e
i 50.
Oplossimgeu van deze problemen
wonden gaarne ingewacht aan boven
genoemd adr©3, uiterlijik Dinsdag 17
Februari e.k.
Oplossing van probleem No. 533,
van den amber: Wit 4540, 37—-31, 34
30, 44—40, 39 33, 41 1, 1 241
De stand was:
Zwart 14 schijven op. 5, 7, 9, 10, 14,
17, 18, 19, 20, 22, 24, 25, 27 en 28.
Wit 14 schijviein -op 31, 33, 34, 37, 38,
39, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47 en 50.
Goede oplossingen ontvangen van d-e
hoeren: R. Bouw, M. ten Brink, F.
iluyckman, P. Geldor,p, J. Ja-oobson
AztLA. A. Jaoobson, W. J. A. M-obla
J. Scieg-erist.
Oplossing van het eindspel no. 534
vau den heer Roselaar.
S'liawd na 628 van zwart:
Zwart 1 schijf op 36 en dam op 28.
Wit 2 schijven op 46 'en 48 on 2 dam
men op 16 en 3.
Wilt speelde zijn dam 16 op véld. 32
waardoor zwart gedwongen was t©
staan mot zijn dam wan 28 op 37, daar
na volgde:
Wilt Zwart:
3 -26 3641,
op 375 volgt 26—37, 46 371
26 42 41—47
42—15 47—36
4641 36 47
4842 47 38
15 471!
Van bovengenoemd© hear en moölvlien
wij ©en goede oplossing ontvangen.
CORRESPONDENTIE.
.T. S. D© goed© oplossing is 22—17,
49—44, 44—39, 28 10, 25 1, 1 201
waarna geen remise mogelijk is. 49
43 was foutief I
li. W. Z. Heb diank voor uw pro
bleem.; wij zullen het ga aim© plaatsen,
doch varacieken opgave van uw naam
en woonplaats. Het loon «venwel toch
oudier initialen opgenomen worden.
COMPETITIE NEDERL. DAMBOND.
Donderdag 12 Februari, dea avonds
8 uur, moet het le 'tiental van de
Haarlemsclie Damclub spelen, tegen de
Damclulb Haarlem, in de Karseboom.
DAMCURSUS.
IV ervolg).
(4e Voortzetting.
Zwaai kam, na liet insluiten van wit,
onmiddellijk in-et de schijven van zijn
korten vleugel gaan werken, in plaats
van eerst met die van zijn liawgen
vleugel het spel aan te sluiten, maar
een beter resultaat wordt ook hierme
de niet bereikt, zooais mog irn 't tort
zal aangetoond worden.
Wij zeilen den s.and vdm diagram
mo. 1 weder op het bord, eu spélen
daarna voor wit den sLuitzet 40—34.
Indien zwart nu onmiddellijk bij
zijn korten vleugel gaat werken, trach
tend© ©en voorsprong te krijgen, dan
laat wit de schijven bij zijn korten vleiu
gel ook voorloopig staan, en brengt
de schijven van zijn langen vleugel in
weakling.
N,u mag men ri.et vergoten, dut af
wijken van de aangegeven volgorde
altijd mogelijk blij it, hoewel daarmede
toch geen beter resultaat zal bereikt
worden.
Trouwens, bij den aanvang liebben
wij er reeds op gewezen dat hoofd
zakelijk de beste voortzettingen be
handeld en de voornaamste varianten
zoo ruim mogelijk uitgewerkt auilen
worden, vorder 'kunnen wij niet gaan.
Het is niet mogelijk om in alle on
derdeden de theorie aan t© geven en
de kennis des spelers moet practised
ook datgene kunnen aanvullen, wat
niet nootligr is geoordeeld door ons
aangetoond te worden.
Heit Ibovensltaand© vooiropsteE'enide,
gaan wij dose voortzetting nog iels
verder behandelen. Na den zet 40—34
van wit, zou zwart kunnen antwoor
den met den zet 611 (een goede voort
zetting). Hierna zou evenwel gespeeld
worden:
41-37 1-6
46 - 41 11-17
41-36 17—21
37—31
DIAGRAM No.
Zwart
Stand ina 37—31 van wit:
1
V6
9
n
9
Si
9
0
16
m
26
jH
SS
a
a
ÉS
86
s
65
":S
Si
[i6
Wf//A
ff'
a
3
Wit
Zwart kan nu op drie manieren het
spel voortzetten, hetzij met 6—11, 2—7
of 2126; de overige zetten brengen
den stand vrijwel in de reeds behan
delde varianten terug.
j Deze drie voortzettingen zullen wij
dus weder afzonderlijk uitwerken.
Eerst behandelen wij de variant 6
11 (zie diagram mo. 15).
I 6—11
I 33—29 24 22
31—26 22 31
26 6 2—7 de beste
36 27 7—11 of?
6 17 12 21
etn wit is bij machte, om aanstonds
met kracht een aaivval te richten otp
den vrij wel kraehtaloozeai korten vleu
gel van zwart, zonder dat er gevaar
hij zijn eigen vleugel dreigt.
Volgende week zullen wij de ande
re varianten behandelen.
