BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
31e Jusrgtng
ZA.TBRDAG 28 FEBRUARI 1914!
N« 9415
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAÖSLAÜ KOST
fl.20 PER 8 BAANDEN
©F 10 CENT PER WEEK.
ADiSMSTclflE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
IN HAARLEM S DAGBLAD ZIK
AOVERTENTTËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT
Hst Rijke Natuurleven
LENTEGLIMPJES.
Hier buiten is de lente gekomen. Nu
is bet niet meer noodig, dat we een
snoeicnden tuinman voor een voor-
jaarsbode houden. De natuur zelf is
ontwaakt en terwijl in de sleden de
volle concertzalen nog aan den winter
doen denken, lokt de planten- en die
renwereld ons ui naar buiten om te
genieten van de eerste lentegaven.
De natuur geelt nog niet haar vol
len rijkdom te nansshouwe». Schuch
ter, zooals de eerste twetlergeluidje<s
van de spreeuwen of de eerste tonen
de'r merels is heel het ontwaken.
De miniatuurblaodjes van de liane
poot of zeven hl0.(1 hebben zich al om
hoog gewerkt. Zooals ik liet ver ij
jaar schreef, heb ik ze een klein hoek
je in mijn tuin afgestaan, maar
beantwoorden ze do gastvrijheid door
zich' met tientallen tegelijk aan te
kondigen en als ik niet aan hot spit
ten ga en de ondergronds die dee kal
verwijder, schiet er binnenkort geen
plaatsje meer voor mijn andere wi'lde
tuinplanten over.
Want lice nietig de blaadjes nu ook
zijn, ze zulten weldra door sterkere
worden gevolgd en Mei zal witte bloe
men spreiden over een leger van reu
zen.*
Een gedeelte van den tuin voor de
wilde planten afgezonderd, geeft te
genieten tot ver in den herfst.
Langs de heg, die de scbeödang
■vormt met heft terrein van den buur
man en die daarvoor mooier is dan
een zwart/geteerde schutting, hebben
zich de Gouwen gelegerd. Met opzei
laat ik liet epitheton „stinkende' weg,
waarmee deze niets eischende planten
in de flora staan aangeduid.
Als wc zo laten staan en alleen ge
nieten van do mooie vormen der mat-
gToene bladeren en het teere geel der
bloemen, komen de minder gewensch-
te eigenschappen niet aan het licht.
De men sell ban dan ten volle van deze
mooie planten genietenterwijl de
meest© dieren ze ongemoeid laten.
Op een ander hoekje heeft de ge'e
klaverzuring post gevat. Die vervangt
langs mijn heesters den stijven gras
rand. Als de zomerzon den tuin be-
traalt, schuiven de klaverzuring-
plantjcs met haar rood aangeloopeoi
stengels en gevoelige blaadjes naar
voren en kruipen zo zelfds over het
grint. Mooier afscheiding is bijna niet
denkbaar. „Niets j's beter' zeggen som
migen, „Cu1 is altijd geen afscheiding
noodig'maar in een tuin, waar niet
steeds alle 'wetten der schoonheid tot
hun recht kunnen komen, moeten we
soms wel een afscheiding aanbrengen.
Mooier dan gras, dat na behande
ling dóór den tuinman zich soms als
eens reusaobtige pelskraag langs de
perken sangert, mooier vooral dan
een stijf-buxusrandje zijn dan de wil
de planten.
En dan weer vooral niet overal de
zelfde.
In mijn tuin doen zelfs de welrie
kende viooltjes daarvoor dienst. Die
groeien al gauw zoo uit, dat er van
een piet opzet getrokken lijn geen
spoor meer achterblijft.
Ze verspreiden haa'r heerlijke voor
jaarsgeuren, pronken maanden ach
tereen met friscli groen en vormen een
lossen schtiidiugsrand.
De sedujns of vetplantjes, diie elr
zoo t-ragi.sch bij stonden, na de hevige
vorstperiode, zijn weer geheel de
ouden.
Hun vleeziige blaadjes staan weer
ver in het rond en heel gauw zullen
de gele sterretjes weer kleur geven
aan het kleine Ir*'-je, dat ik voor
rotsplu nljes heb bestemd. Ook de huis-
look is daar geplant tussdhen een
mooie draba-soort en merkwaardig is
het, dat deze plant daar, op een ge
heel andoren voedingsbodem, zoo wet-
nig van baar karakter verliest.
Ze blijft de eeuwig sterke, die on
danks de lievige aanvallen van de
vorst, toch regelmatig haar nieuwe
rozetten vormt en van tijd tot tijd
haar mooie bloemstengels omboog
zendt.
De porebooinen staan klaar, om het
lentekleed aan te trokken.
Al in hét begin dezer maand zwol
len de knoppen steeds sterker, vooral
die, welke bloemsohermpjes beloven.
Nu de laatste week komt er kleur
tussohen de lakken. De knopschubben
laten hun ge'.e kantjes tusschen het
paarsbruine dekklcedje van den whi
ter zien en weldra zal weer de dichte
bloemensluier, die over en tusschen
de takken is geweven, de bijen lokken,
die stuifmeel en honing zullen vinden
in overvoed en mot hun zoeken van
eigen voordeel, toch meewerken aan
de vorming van een 'rijken oogst.
Dat de merel weer fluit is al door
ieder opgemerkt. Minder valt bet op,
dat in de eerste maanden van het
jaar, vooral in Februari en Maart,
de koolmeezen anders zingen dan in
den winter. Hoeren we dan s'eclrts
lort aigestooten geluidjes, afgewis
seld met wat nijdig geschreeuw, in de
zen tijd doen ze ons soms aan den
tjiftjaf denken, een vogel, die naar
/.ijn eenfonigen zang is genoemd, en
dag in dag uit op eenzelfde takje ge
zeten, ver in het rond zijn naam ïoept.
Als w© al in 't begin van Februari
zoo'n helder geluid hooren weerklin
ken', kuniiien we 'bijna zeker zijn, dat
de koolmees ziich aan het oefenen is.
Met dit laatste houden de m>us-
sclieai zich niet op. Ze kennen hun lied
en vergoten het moeit. Alleen kunnen
ze wat luidruchtiger worden.
lederen morgen verzamelen zo zldh
nu jin de Vlierstruiken en mot een
drukte, alsof ze een wondermooi con
cert geven schreeuwen ze door elkaar,
draaien ze met hun kopjes en slagen
cr ondanks het gebrek aan artisticiteit
toch ook werkelijk in, het lentegevoel
la doen ontwaken.
H. PELSENS.
VRAGENBUS.
Mej. 11. v. E. to H. Cactusslekjes
worden gezet in een lossen bodem,
zond met wat zwarten grond. Als u
ze maar rustig laat staan, niet teveel
giet en zorgt voor eon flinke tempe-
ratuitil, doen ze het bijna altijd. Den
eersten tijd met een glazen klok he-
delkken, zoodot de lucht toch kan toe-
tredem, vergemakkelijkt liet aanslaan.
II. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
Bruidsmeisjes ca hare toilet
ten. Garneering.
Shawls. Hoeden.
In het voorjaar worden in den re
gel do meeste huwelijken gesloten en
reeds maanden vaai te voren zijn de
data bepaald waarop het ceremonieel
zal plaats vinden. Dit toch is zeer be
grijpelijk met het oog op do toebereid
selen zoowel voor de bruiloft als voor
do ceremonie zelf. Vooral de bruids
meisjes geven aan den stoet iets fleu
rigs en kleurigs, zoowel door haar
jeugd als de lieve toiletjes waarmede
zij ziel) in den regel tooien.
De mode van thans met haar dun
ne, soepele weefsels, "en haar bonte
kleurenpracht leent zich ln het bijzon
der om aan zoo n bruidsstoet den
noodigen luister bij te zetten, te meer
omdat men «oor het toilet der bruids-
medsjei geen reken mg meer houdt met
de seizoens; want in do maanden Ja
nuari, Februari en Maart kan men
evengoed een 'kleedje van moua=eline
de soie benutten als midden in den
zomer; zoodat de bruidsjufleiu hare
fantasie vrij spel kunnen laten.
Ten opzichte van de kleuren komen
de k!asi_eke kleuren als: hemelsblauw,
rose en wit het all oreert m aanmer
king, .terwijl ook champagne, bleu nat
tier enz. gebracht worden.
De verschillende bruidsmeisjes moe
ten zich over de toiletten onderling
verstaan, opdat iedereen ziah de kleur
kun kiezen welke haar het meest flat
teert!, zonder met elkaar in disharmo
nie te geraken.
Jonge dames, die bij vooa'lneur wit
of crème dragen, moeten zich een
ceintuur van levendiger kleur kiezen
als: rose of licht groen. Als weefsels
komen in aanmerking: wollen en zij
den orSpon, mousseline de kiine et de
soie, charmeusc, éolieivue ©n orè-pe de
ahine.
Wat de modellen aangaat geldt liier
de spreuk: „Eenvoud is het kenmerk
van het ware.-' Hoe eenvoudiger een
jong meisje zich k'eedH, boo moor be
koring er van haar uitgaat; dat heb
ben zelfs de groote Parijsche „iai-
seurs" 'begrepen, want men kan zich
niet voorstellen, hoo eenvoudig a©
modellen zijn die door hem gebr&cht
wónden.
7joo zag ik hij Pa<|u!in een toilet van
witte mousseline; de rok was gegar
neerd mot drie recht© volant?, die uit
geschut pt waren en met satijn om
boord. Het lijfje, dot een weinig over-
blousend was ingericht, vertoonde een
fichu die over de bust© gekruist in
do taille eindigde; de fidhu was met
een smalle plissée van satijn afge-
werisf. en een ceintuur, di© In het ach
termidden gestrikt was en met afhan
gende einden op den rok neerviel
maakt© de ©enige versiering uit! De
lange mouwen waren eveneens met 'n
satijnen nbsaée afgewerkt- Het décol
leté in V-vor.in was uiterat basdiciden
en de trioorn van ItaJioaiisch stro©
met een enkele roos gegarneerd, vol
tooide het allerliefst© toilet- Ik moet
hier nog aan toevoegen dat de opge
slagen kanten van den trioorn met
zwart fluweel bekleed waren.
liet décolleté dat door de Francaise
den ganschen winter door op straat
gedragen werd, zal ook in den a.sl zo
mer gehandlinafd blijven, doch voor
hot toilet der a.s. bruidsmeisjes, raad
ik aan d© tule guimpes of inzetten toe
te pausen, daar het m. i. voor bet
korkelij'ni ceremonieel ietwat stuitend
is en het van weinig goeden smaak
getuigt ©en uitgesneden lijfje t© dra
gen, tenzij dit gdheel door een shawl
bedekt warde.
De shawl-made zal in den a.s. zo
mer haar hoogtepunt bei-eiken, want
nu de tailleur-costuiums op den ach
tergrond geraken, om voor de tail Ie-
ccetuums plaats te maken, wordt de
Shawl een onmisbaar toiletonderdeel.
In Parijs zag ik op dit gebied ware
prachtstukken. Sommigen van mous
seline d© soie en orèpe de chine van
do allerfijnste soort en met dikke
bloemen van fluweel bewerkt waar
door een prachtige kleurschakeering
verkregen wordt- Deze shawls die ook
iu zijden en fluweel brocaat gebracht
worden, zijn 2 h 2.50 M. lang en met
marabout omzoomd.
Nieuw zijn nog steeds de kleine flat-
üeuse hoeden die den vorigen zomer
gebracht werden, doch de modellen
zyn eendguziiis gewijzigd. D© bollen
zijn over het algemeen zeer hoog, als
mede de sterk omgebogen rand ..an
,de linkerzijde en hoog zijn de garaee-
ringen, die uit fantasies, zijden en
fluweden wieken, kopveeren of aigret
tes bestaan. Op den voorgrond treden
de moiré-zijden tulband model)ein. die
hel hoofd strak omsliui'.en en d© zwar
te gitten hoeden die ook tan opzien te
van d© garneerdng gdheel in zwart ge
houden worden.
Men brengt verder faga'.-stroolioe-
den met zéér véél bloemen ln de bont
ste kleuren en paille de riz-vormen.
De bloemen zijn mooier dan ooit,
maar ontzettend duur, zoodat men
evengoed een veeren-garnituur san
kiezen, wat heel wat solider ie!
MARIE VAN AMSTEL,
De mislukte poging.
Naar het Engelse)).
Dick Rathmell kreeg het meisje al
op een grooten afstand in hot oog.
Toen zij naderbuj kwam, bleek hem
duidelijk, dat zij in opgewonden
stemming verkeerde.
Wat is er, vroeg hij vol belang
stelling, terwijl bij haar doordrin
gend aankeek? Ik wed dat ik t kon
raden. Je hebt die opengevallen plaats
als onderwijzeres gekregen.
May Billiter schudde het hoofd.
Neen. je hebt het mis.
Nu, vertél het mij dan.
Als wij bij je thuis zijn, ant
woordde zij glimlachend. Hij tooide
zijn teleurstelling door een bijna on-
merkliuar wenkbrauwfronzen.
Je hebt zeker eigens een Intrek
king gekregen, is liet niet'? Ben je
misschien
Ik weiger, antwoordde het meis
je op vrool ijken toon zulke vragen te
beantwoorden' Daar komt Mrs.
Crouch aan. Laten wij in vredesnaam
maken dat wij wegkomen!
D© dame van middelbaren leeftijd
die op henafstevende was berucht,
omdat zij zoo bemoeiziek was; cn
haar manier om over allerlei dingen
onbescheiden vragen te doen bad al
menigeen gehinderd.
Wat een genoegen je beiden sar
men te zien' Zij genoot onuitspreke
lijk van dit grapje. De menschen
zullen er gauw over beginnen te spre
ken!
In weerwil van hun zeer stijve hou
ding, babbelde zij maar door.
Het spijt mij. maar wij zullen te
laat komen, bracht Rathmell wanho
pig in liet midden.
O, waar gaat ge heen? Naar het
theater misschien. Ik voor mij houd
Wij gaan daar niet heen- Goeden
dagl
Zij slaakten beiden een zucht van
verlichting, toen zij haar kwijt wa-
Zij wordt vervelender dan ooit!
verklaarde May Billiter.
Rathmell liep haastig met haar
voort vol verlangen thuis te komen.
Dadelijk toen zij bij zijn moeder in
de voorkamer zaten herinnerd© hij 't
meisje aan haar belofte.
Nu zou je het ons vertellen!
May Billiter scheen met het geval
verlegen. Zij aarzelde eenige ©ogen
blikken.
Mijn besluit slaat vast, beweerde
zij eindelijk.
Dat 1*teekent zeker dot je van
ons verwacht, dat wij zullen trach
ten. Je van den stap terug te brengen,
dien je op dit oogenblik wilt doen.
Och, Mrs. Rathmell, daar ben ik
niet zeker van.
idij aarzelde weer.
Het is wel eigenaardig dot Mrs.
Crouch over het theater sprak, om
dat ik daar juist van middag geweest
ben. Neen, niet naar een matinee,
maar om den directour te spreken
van het operettegezelschap, dal op 't
oogenblik „The Rose Girl" opvoert,
Een vriendin van mij, Elzie Grahorae
is op 't oogenblik daaraan verbon
den. Wij hacden elkaar in jonen niet
ontmoet maar ik kwam tiaar van
morgen voor het station tegen. Toen
ik haar vertelde, dat ik «aar een be
trekking uitzag, z-ai zo dat zij mij
wei een plaatsje in liet koor zou kun
nen bezorgen. Toen is mijn stem go
prolieerd en den volgenden Zaterdag
ga ik met liet gezelschap op touinée.
Ila'ar oogen schitterden toen zij
wachtte op hetgeen zij hierop zouden
zeggen.
Is het niet heerlijk? Ik heb al
tijd gedacht, dat ik wel graag aan het
toon ©el zou gaan. Het salaris is na
tuurlijk niet groot, maar ik zal hard
werken en dan zeker na een poos een
rol krijgen.
Ik wil je niet ontmoedigen, lieve,
merkte Mrs. Rathmell langzaam op,
en je zingt heel goed, voor iemand
die ea' nooit voor is opgeleid
Zij waren zeer tevreden over. En
ik zal ook dansen. Denkt u niet nat
ik vooruit zal komen?
Ik hoop het, antwoordde Dick
Rathmell, zich geweld aandoende.
Je bent er niet heel erg mee in
genomen, moet ik zeggen!
Den geheel en avond sprak zij vol
blijde verwachting over het. nieuwe
leven, dat zij nu zou gaan beginnen.
Zij noemde eenige steden op, waar
hot operattegezelschap ©en opvoering
zou geven
Toen Diclc Rathmell terugkeerde no
hoar naai- haar kamers gebracht te
hebben, vond hij zijn moeder nog lie
nedéi).
Het zal hier zoo geheel anders
zijn dab vroeger, zonder haar Ik wou
maar dat Ik haar nu dadelijk ten hu
welijk kon vragen! barstte ldj los.
Maar maai- zij is blijkbaar niet op
mij" gesteld, Zelfs als zij hier bleef,
zou het toch nog hetzelfde blijven!
Zij volgden de tournóe van „The
Rose Girl" in een schouwburgblad
maar natuurlijk verscheen daarin
nooit de naam van May Billiter in
druk. Er kwamen enkele brieven van
haar, maar daarin schreef zij niet-
over haar ervaringen en nwielijke
bevordering. Zij genoot van alles; de
leden van het gezelschap waren vrien
delijk; het stuk trok volle zalen
dergelijke berichten las Mrs. Rath
mell aan haar zoon voor.
Terwijl do tijd ver-streek, werd hij
steeds neerslachtiger. Zooals Mrs.
Crouch eens op een avond opmerkte
om hem tot kalmte te brengen.
Alay Biditer had hen verlaten en was
een andere wereld binnengetreden.
Jij en je moeder zullen het zonder
haar moeten zien t© stellen.
O, ja, dat ben ik met u eens,
antwoordde hij.
Wel, ie spreekt er over alsof het
je niet veel kan schelen. Ik dacht nog
we!, dat
Zij ging heen, bijna overtuigd dat
haar vermoeden ongegrond was e©
weest hij had toch zeker May Bil
liter nooit lief- gehad. Met gebogen
hoofd er. opeengeklemd© l'lppsn ging
Rathmell zijn dagelijksche plichten
vervullen.
Hij werkte nu met de grootste in
spanning en trachtte zijn gevoel van
eenzaamheid te vergeten. Avond aan
avond bestudeerde hij onderwerpen,
die hem bij zijn werk van nut zuuden
kunnen zijn; en eindelijk werd zijn
ijver beloond. Er kwam een be.'ang-
rijke betrekking open, on de firman
ten boden hem die positie aan, on.dat
hij bekwamer was dan de rest.
Zijn inkomen werd met de helft
vermeerderd. Als dat maar een paai
maanden vroeger gebeurd was! Dan
bedacht hij in bittere stemming, zou
hij in elk geval May Billiter die
hoogst ernstige vraag gedaan bob
ben.
Eenige da-ren later schreef hij en
sprak over do verandering in zijn ].-o-
sitie, maar zij beantwoordde dien
brief alleen met een postcriptum van
gelukwensch in een brief aan zijn
moeder.
Ik vrees, dat zij niet zooveel sue
ces heeft als zi.i wel hoopte, merk'
Mrs. Rathmell op.
En, zelfs als zij in bekrompen
omstandigheden verkeert, dan zal zij
ons er nooit van op de hoogte bren
gen.
Omstreeks dezen tijd word zijn
naam samen genoemd met dien van
Lilly Burrard. Zij was de dochter
van ecu groot manufacturier in de
stad. Aardig en liekoorlijk als zij v as,
loonde zij duidelijk haai' voorliefde
voor Dick Rathmell en niet onna
tuurlijk was hij daarmee gevleid.
Mrs. Crouch verklaarde ronduit, dat
er een verloving op handen was.
Dick Rathmell aarzelde, vol hoop
op een lettertje van May, maar er
guig een lange lijd voorbij, zonder
dat ei' eenig bericht van haar kwam.
Eindelijk kwam het in de gedaante
van een prentbriefkaart ui', een pro
vinciestad, waarin zij meldde dat zij
nu bij het ©porettengezelschap was,
döt „The Oueen of Hearts'' speelde.
In de schouwburgverslagen echter
werd de naam van May Billiter nog
steeds niet genoemd.
Zij zal een moeilijken lijd heb
ben. merkte Mrs. Rathmell met een
zucht op, tusschen niets dan vnem-
delingeu.
Eenig© weken later werd Mrs.
Crouch geïnviteerd om bij bloedver
wanten in het Noorden van Engeland
te komen logceren. Al haar kennissen
waren daarvan eenig© dagen voordai
zij vertrok op de hoogte. Toen zij aan
Mrs. Rathmpll haar adres opgaf, 1 er-
haalde de laatste den naam van de
stad vol verbazing over zooveel toe
valligheid.
Den vier-en-twintïgsten? Dut is
dezelfde tijd, waarop May Billiter
daar optreedt.
Ik ga nooit naar een schouw
burg, verzekerde Mrs. Crouch plech
tig; maai- toevallig ontmoet ik baar
misschien.
Als dat het geval is Mrs. Rath
mell hield plotseling op, niet v-etend
welke boodschap zij voor haar zou
meegeven
Op zekeren avond van de volgende
maand wachtte zij ongeduldig op de
terugkomst van haar zoon van zijn
werk. llij kwam eindelijk }>©daai'd
binnen cn ging zitten.
Je bent laat, Dick!
Ik kwam Miss Burrard tegen en
wandelde met haar me© iét haar huis.
Ik ben van plan haar in 't vervolg
uit den weg te gaan.
Heb je met haar gekibbeld?
Dat nu juist niet, antwoordde
hij kortaf.
Ik meende zoo dat jij en zij
Hij schudde zijn hoofd.
Neen. daar is geen sprake van.
Dat weet ik nu zeker.
Denk ja :i May?
Hij keek belangstellend op.
Ik heb zooeven juist wat van
ha,ar gehoord maar een kort brief
je, Dick. Zij komt terug
Hier? Voor hoe lang-
Dat schrijft zii ruiet. Ik denk'
voor goed. arm kind! Och, er is maar
éen conclusie, die wij kunnen trek
ken, Dick omdat het gezelsclian van
de „Qnedn of Hearts" nog altijd op
lournée is Maar wij moeten liaar
gevoelens niet kwetsen, zelfs niet in
tiet minste. Wij moeten niet zeggen,
dat wij haar wel gewaarschuwd licb-
ben
- Het meisje kwam op een Zaterdag
terug. Du-k Raihrneïl bleef den gchet-
len nuddaa thuis; maar t.cen zij ver
scheen was haar houding tegenover
hem terughordend. Zij zat vlak bij
Mrs. Rathmell en praatte met haar.
terwijl hij op een afstand zat te luis
teren.
Dus ie bent lang in Lomlen ge
weest, voordat je een ander engage
ment kreeg, lieve?
Ja lang genoeg, antwoordde
May Bill'tor in liet,vuur starend.
Ik heb bijna alles wat ik bezat, ver
kocht of beleend. Eindelijk had ik nor?
enkele shillings over zondei vonruit-
zicRt meer te krijgen. Ik betaalde
veertien dagen kamerhuur vooruit-
Als er voor het eind daarvan niets ge
beurde, moert ik mij als ontslagen
beschouwen. In dien tijd had ik met
veel te eten éénmaal per d;ig en
zoo nu en dan eens een kopje tl ee.
Mrs. Batluuell keek haar vol mee
gevoel aan.
Natuurlijk moest ik nog zorgen
goed gekleèa voor den dug te kunnen
komen om bezoeken af te .egge» bij
agenten. Ik ben d kvvijis goed gekleeo
maar erg hongerig uitgegaan, ik
durfde geen geld voor eten uitgeven
en liep naijlen ver om liet tramgeld
uit te sparen. Toen ik eindelijk weei
een engagement had, had ik kunnen
dansen en schreeuwen van plezier.
Toen, na do tournée
Mra Rathmell klopte haar op den
schouder.
Verloor je je plaats in het koer?
Uk begrijp er alles van.
Ik ben besloten niet meer aan
het tooneel te blijven.
En dat vind ik heel verstandig
van je, lieve. Het is een onzeker he
staan, on misschien ben je er ook
niet geschikt voor. Ga nu nog wa
rnet D:ck uit, terwijl ik mijn wort
doe. Als ielui dan terugkomt, staat
de the© klaar.
Het meicje scheen niet veel lust t<-
hebhen hem te vergezellen, merkte
Dick Rathmell met spijt op Zii lad
den al een eind afgelegd voor dat zr
meer don éénlettergrepig© antwoor
den gaf-
Dit is het huis van de famili'
Burraixl niet waar dat groot© lu is
op den heuvel? Moet je daar geen be
zoek brengen? Volgens de geruchten
meende ik je gauw een felicitatie te
moeten zenden. Je moeder zinspeelde
er in een brief op dat jij cn Miss Bur
rard
Moeder verbeeldde zich dat u aar
verklaarde Rathmell snel.
Hij trachtte liaar in de oogen te
zien. maar zij liep met gebogen hoofd
voort. Zij gingen een plantsoen deur
en namen plaats op een bank.
Blijf je nu hier? Wij hoopten,
•lat jc bet doen zou.
ik hoop het ook. Hij kun tornan-
wemoodbaar antwoord verstaan.
Maar ik ben er niet zeker van.
Heb ie bepaalde plannen?
Wel. ik dacht Zij boog zich
dieper voorover. Zij glimlachte, maar
haar gelaat was vuiirjo d.
dacht herhaalde zij dapper, n:aar
kon haar zin niet voleindigen.
Op dat oogenblik werd Rathmell
zicli bewust wat zij bedoelde iets
waarover bij ruet had durven dioo-
men, kon nu mogelijk waarheid wor
den.
Hij Legde zijn hand op de hare.
Direct toen ik hoorde dat je te
rug zou komen, ben ik van plan ge
weest je te vragen met mij te trouwen.
Maai- ik durfde Dauwelijks hopen.
Een poos Jatcr moest zij hem ber
inneren dat zij te laat zouden komen
voor de thee.
En je mag je niets meer herin
neren van die moeilijke dagea in Lon
den? drong bij aan toen zij opstonden.
Vergeet alles omlreni het too
neel vergeet je niet geslaafde po
ging.
Zij gingen de Hoogstraat door.
Natuurlijk, fluisterde liet meis
je op vroolijken toon, kómen wij
Mrs. Croucii tegen? Laat haar er
mets van merken.
Neen. n. en. lachte hij. Wat zal
bet haar spijten als zij het nieuws
van een ander moet hooren!
De dame van middelbaren leeftijd
stak de straat overr.
Jij hier? zoo begroette zij het
meisje verbaasd. En verleden week
was je nog goed en wel fn het Noor
den! Ik ben juist terug, moet je we
ten. En ik neb je zien opueoen in
den schouwburg. Ja, mijn neef tn
nicht wilden üui iK met tien naai' den
schouwburg zou ca an, ofschoon ik er
©en hekel aan heb.
Dus, Ma. sic iju mie is je tooneel-
naatn cn je speelde werkelijk een
van de hoofdrollen. Maar ik herkende
j© dadelijk. Wat had je een succes.
Hot zal zeker niet lang duren of je
speelt in een Ixmdenscheii schouw-
bu rg.
Rathmell was een on aJ verbazing.
Het- meisje trok hom zachtjes aan
den mouw. Haastig' wist hij een eind
te maken aan den woordenvloed van
Mrs. Crouch en zei haar vaarwel.
Zoo gauw zij buiten het bereik von
haar gehoor kwamen, zocht hij naar
woorden om opheldering over dit ge
val.
Is het is het waar?
Ja. ja, mnar ik wilde liever niet
dat je hel wist, Dick.
Dos j; bent rt;?©olijk geslaagd
in je pogen? Je bent dus toch bevor
derd Zii gaven je een belangrijke
rol. Je 2©udt biijkboar naam gemaakt
hebben. Waarom ben je dan
Hij hield verwondeid op.
Ik heb het zelf nooit zoo inge
zien tot een kort poo-j.* geleden,
maar ik ik moet je al den tijd Leb
ben liefgehad. En hei is mij mis
lukt. hield May B'lliter op zochten
toon vol. Ik ben er niet in geslaagd
nog langer lner vandaan te blijven
weg van den man aan wien ik toeb©
hoorl
Breekbaar porselein.
Daar zal oom Frits erg mee in
zijn echik wezen! riep mijn vrouw
uit, toen we eindelijk een fijn beeldje
van Saksisch porselein hadden uitge
kozen, dat we hem voor zijn verjaar
dag wilden schenken.
Het is le hopen I zei ik en bekeek
de keuze mijner vrouween snijder
op een ezel dat prul kost heidenscn
veel geld!
Nu, voor onzen erfoom is dat
niet te veel dertig gulden hij
beeft van die dingen verstand Wees
maar verzekerd, dat hij het naar
waarde zal weten te 6Chatien.
We zullen zien
Dus pak het maar in, zei mijn
vrouw tol den winkelbediende, maar
vooral met zorg, opdat 't onderweg
niet breekt.
Dat spreekt van zelf, mevrouw,
antwoordde de manhet wordt ln
houtwol gewikkeld en in een houten
kistje gepakt.
Maar gauw wat! voegde ik er
bij; we hebben wat haast.
Dadelijk, meneer, riep de winkel
bediende en hij bracht het naar ach
teren, om het te laten inpakken.
Ik betaalde en klopte ongeduldig
met den knop van mijn parapluic te
gen de toonbank, zoodal de bediende
eindelijk zich genoopt zag, haastig
naar het achterlokaa! te gaan, waar
na hij onmiddellijk met het kistje te
rugkwam en het mij overhandigde.
Vooruil nu! zei ik, daar mijn
vrouw nog bleef talmen.
Wat heb je weer een haast! ant
woordde z:;. Met al dat gejaag zal on
derweg ons nog een ongeluk overko
men en het kostbaar geschenk bre
ken!
't Gaat bij jou alles op zijn elf-
en-dertigst! gromde ik.
En voor haar uil ging ik naar bul
ten, en juist kwam de electrische
tram er aan, die ons tot dicht bij de
woning van oom zou voeren.
Toe, stap wat aan, Mienl riep
ik mijn vrouw toe en zoo spoedden
we ons naar de halte en koudon In
stappen, toen de tram stopte.
Ik zette voorzichtig het kisije naast
in ij op de bank neer; mijn vrouw
kwam tegenover mij zitten en beurte
lings ktkci: we inct ingenomenheid
naar hét kistje, d3t ons kostbaar ge
schenk bevatte.
